واحد خبر mobile.ir : زمانی که کمپانی ال‌جی دست به تولید گوشی زد، هیچ‌یک از شرکت‌های اپل، اچ‌تی‌سی و هواوی محصولی به نام تلفن همراه نداشتند و کمپانی شیائومی هم وجود خارجی نداشت. در زمینه گوشی‌های هوشمند نیز ال‌جی محصولات متنوع با نوآوری‌های فراوانی را به بازار معرفی کرد. اما پس از بیش از یک دهه حضور در عرصه تولید اسمارت‌فون و به دنبال 4 فصل زیان‌دهی متوالی در این بخش، سرانجام ال‌جی روز دوشنبه 5 آوریل 2021 (16 فروردین 1400) رسما از تصمیم خود برای خروج از کسب‌وکار گوشی‌های موبایل خبر داد. این خبر تا حدی برای کسانی که با گوشی‌های ال‌جی خاطره دارند، شوکه کننده بود، اما نباید فراموش کنیم که بازار اسمارت‌فون با هیچ برندی رودربایستی ندارد.

چندی پیش گزارش‌هایی منتشر شد مبنی بر این‌که ال‌جی برای تصمیم درباره سرنوشت بخش موبایل خود در حال بررسی گزینه‌های متعددی بوده و حتی با چندین شرکت برای واگذاری این بخش وارد مذاکره شده است. به هر حال، صرف‌نظر از هر اتفاقی که برای بخش موبایل ال‌جی رخ دهد (از جمله واگذاری امتیاز برند ال‌جی)، قدر مسلم این است که خود کمپانی ال‌جی دیگر به تولید گوشی نخواهد پرداخت. حال، فرصت خوبی‌ست تا با مرور دستاوردهای ال‌جی در چند سال اخیر، حداقل دین خود را به این برند صاحب‌نام کره‌ای ادا کنیم.

ال‌جی هیچ‌گاه آن طور که باید و شاید، در دنیای اسمارت‌فون به آنچه که شایسته آن بود نرسید. به عنوان مثال، ال‌جی نخستین شرکتی بود که با تولید گوشی LG KE850 Prada در دسامبر 2006، برای اولین بار در دنیا در ساخت یک گوشی از صفحه نمایش خازنی و رابط کاربری تماما لمسی استفاده کرد. اما هنوز این خبر به خوبی به گوش مردم نرسیده بود که اپل در ژانویه 2007 از نخستین آیفون خود رونمایی کرد. رونمایی از آیفون با چنان هیاهویی در محافل خبری همراه بود که دیگر LG KE850 Prada به فراموشی سپرده شد. امروزه همگان اپل را به عنوان بنیان‌گذار انقلاب در نمایشگرهای لمسی می‌شناسند، غافل از اینکه سردمدار این حرکت، در حقیقت ال‌جی بوده است.

در اوایل سال 2007، ال‌جی از LG KU990 Viewty رونمایی کرد؛ نخستین اسمارت‌فونی که توانایی ضبط ویدئوی اسلوموشن داشت. دوربین این گوشی می‌توانست با وضوح 320p و با سرعت 120 فریم در ثانیه فیلم‌برداری کند و این یعنی 4 برابر آرام‌تر از ویدئوی معمولی. بسیاری از نوآوری‌های دیگر ال‌جی در حوزه موبایل، بر دوربین گوشی‌ها متمرکز بوده است. به عنوان مثال، LG Optimus 2X – که در سال 2011 وارد بازار شد – اولین گوشی هوشمند با توانایی فیلم‌برداری FullHD (همان وضوح 1080p) به شمار می‌رود.

در همان سال، ال‌جی یکی از نخستین گوشی‌ها با دوربین دوگانه – یعنی LG Optimus 3D – را به دنیای صنعت معرفی کرد. البته در آن مقطع، تب و تاب 3 بعدی خیلی زود فروکش کرد و سازندگان اسمارت‌فون مجددا به سراغ گوشی‌های تک‌دوربینی رفتند. اما این روند در سال 2016 با معرفی LG G5 دستخوش تغییر شد. مجموعه دوربین LG G5 را می‌توان نخستین دوربین دوگانه مفید نامید. این مجموعه از یک دوربین اصلی 16 مگاپیکسلی – با میدان دید 75 درجه – و یک دوربین التراواید 8 مگاپیکسلی – با میدان دید 135 درجه – تشکیل شده بود؛ میدان دیدی که حتی امروزه در دوربین‌های پرچمدار نیز کمتر مشاهده می‌شود.

روحیه ماجراجویی‌های ال‌جی فراتر از دوربین می‌رود. ما خیلی سریع از Optimus 2X رد شدیم، غافل از آنکه این گوشی نخستین اسمارت‌فون با پردازنده دو هسته‌ای بوده و از این حیث نامش در کتاب رکوردهای گینس نیز ثبت شده است.

اگر LG Optimus 4X HD تنها یک ماه زودتر معرفی می‌شد، می‌توانست عنوان اولین گوشی هوشمند با پردازنده 4 هسته‌ای را از آن خود کند. اما در عوض، LG Optimus G – که سال 2012 به بازار راه یافت – نخستین اسمارت‌فونی بود که در ساخت آن از پردازنده اسنپ‌دراگون S4 پرو (که در آن مقطع، جدیدترین پروسسور کوالکام بود) استفاده می‌شد. گوشی‌هایی که در ادامه سری Optimus G به تولید رسیدند، به سری جدید پرچمدارهای ال‌جی تبدیل شدند، از جمله G5 و G3 که از جمله نخستین اسمارت‌فون‌ها با نمایشگر 1440p محسوب می‌شوند.

ال‌جی با تولید G3 چند قابلیت کاربردی را به دنیای صنعت معرفی کرد که از جمله مهم‌ترین آنها می‌توان به ماژول فوکوس خودکار لیزری اشاره کرد. این گوشی، جزو موج اول اسمارت‌فون‌های QHD نیز محسوب شده و سامسونگ و دیگر برندها پس از ال‌جی به نمایشگرهای QHD روی آوردند. از دیگر نوآوری‌های سری G می‌توان گوشی G2 را نام برد که در آن دکمه‌های پاور و تنظیم صدا به پشت دستگاه منتقل شدند و این طراحی تا سال 2016 در سری G ادامه داشت. منصفانه نیست که از سری G صحبت کنیم و از گوشی LG G4 یاد نکنیم. شاید مهم‌ترین نکته درباره این پرچمدار، قاب چرمی آن باشد؛ المانی که بعد از ال‌جی توسط هواوی، Oppo و Vivo کپی‌برداری شد.

از لحاظ طراحی هم ال‌جی از زمان خود جلوتر بود. جالب است بدانید، LG BL40 New Chocolate (محصول 2009) نخستین اسمارت‌فونی بود که نمایشگر آن با نسبت تصویر 21:9 به تولید می‌رسید. در آن مقطع، این گوشی به دلیل داشتن چنین نسبت تصویر بلند و کشیده‌ای به ریموت‌کنترل تلویزیون تشبیه شده و مورد تمسخر قرار می‌گرفت، اما امروزه اکثر گوشی‌های هوشمند با همین نسبت تصویر به تولید می‌رسند.

نکته دیگر درباره LG G5 آن است که این اسمارت‌فون، اولین گوشی اندرویدی ماژولار به شمار می‌رود (البته پس از آنکه پروژه Ara در گوگل، پس از مدتی متوقف شد). LG G5 به پشتوانه سیستمی موسوم به Magic Slot از قابلیت ماژولار بهره‌مند می‌شد. هرچند که این سیستم چندان قدرتمند پیاده‌سازی نشده بود و بسیاری از کاربران از درست جا نرفتن ماژول‌ها ناراضی بودند، اما حداقل ال‌جی شهامت آن را داشت تا ریسک تولید یک محصول کاملا جدید را قبول کند.

گوشی هوشمند Nexus 4 (محصول مشترک گوگل و ال‌جی) عمدتا بر مبنای Optimus G ساخته شده است. این گوشی با وجود پشتیبانی نکردن از LTE از بسیاری جهات یک قاتل پرچمدار به حساب می‌آید. Nexus 4 – که از پردازنده قدرتمند اسنپ‌دراگون S4 پرو بهره می‌برد – در اواخر سال 2012 با قیمت 300 دلار وارد بازار شد. برای درک قیمت پایین این محصول، بد نیست بدانید همزمان با این گوشی، اسمارت‌فون Oppo Find 5 – با همان پردازنده – 500 دلار قیمت‌گذاری شده بود. گلکسی اس 3 (در ورژن اپراتور AT&T) نیز با تراشه اسنپ‌دراگون S4 پرو به تولید رسیده بود، اما کاربر برای خرید این گوشی باید 200 دلار صرفا بابت پیش‌پرداخت هزینه می‌کرد. حتی لومیا 920 – که چندان هم مورد استقبال قرار نگرفت – در نسخه آنلاک با قیمت 450 دلار به فروش می‌رسید.

دستاورد دیگر Nexus 4 آن است که این گوشی نخستین دیوایس اندرویدی دنیا بود که با فناوری شارژ بی‌سیم Qi به تولید می‌رسید. البته Nexus 4 را نخستین گوشی اندرویدی مجهز به شارژ Qi می‌نامیم، زیرا گوشی ویندوزی لومیا 920 (با پشتیبانی از همین فناوری) دو هفته زودتر وارد بازار شد.

علاقه‌مندان به پخش موسیقی با کیفیت نیز در بین هواداران ال‌جی دیده می‌شوند. بسیاری از کاربران، سیستم مبدل دیجیتال به آنالوگ چهارگانه (Quad DAC) – که برای اولین بار در ساخت گوشی LG V20 به کار گرفته شد – را دوست داشتند. روابط نزدیک ال‌جی با گوگل نیز نتیجه داد و LG V20 نخستین اسمارت‌فونی بود که با اندروید 7 نوقا وارد بازار می‌شد. نکته دیگر درباره V20، نمایشگر ثانویه خطی در بالای نمایشگر اصلی آن است، که در زمان خود طراحی عجیب و منحصربه‌فردی به شمار می‌رفت (این نمایشگر ثانویه، ابتدا در V10 کار شد). ناگفته نماند، طبق ادعای ال‌جی، V20 نخستین گوشی هوشمندی بود که در ساخت آن از فناوری لرزه‌گیر دیجیتال ویدئو (محصول کوالکام) استفاده می‌شد. این فناوری در واقع عملکرد لرزه‌گیر اپتیکال – که یک قطعه سخت‌افزاری به شمار می‌رود – را بهبود می‌بخشد. ناگفته نماند، یکی از مواردی که باعث می‌شود V20 هنوز در سال 2021 حرف‌هایی برای گفتن داشته باشد، باتری قابل تعویض آن است که در پرچمدارهای امروزی تقریبا امری محال است.

می‌رسیم به یکی از شاهکارهای خلاقیت ال‌جی و آن چیزی نیست جز گوشی LG G Flex؛ این اسمارت‌فون – به لطف نمایشگر P-OLED و باتری منحصربه‌فرد LiPo (که هر دو در نوع خود اولین بوده و توسط ال‌جی به تولید رسیده بودند) عنوان نخستین گوشی انعطاف‌پذیر در دنیا را از آن خود می‌کند. نکته جالب دیگر درباره G Flex آن است که بخش پشتی گوشی دارای بافت "خود ترمیم شونده" بود. یعنی پوششی که در بخش پشتی گوشی استفاده شده بود، در صورت خط و خش افتادن، خود را ترمیم می‌کرد و پس از گذشت مدتی کوتاه، دیگر اثری از آن خط و خش دیده نمی‌شد.

باید قبول کنیم که انعطاف‌پذیری G Flex در سطحی ابتدایی بوده و به هیچ وجه یک گوشی تاشو محسوب نمی‌شود. البته نوآوری ال‌جی در تولید قطعات اسمارت‌فون، به دیگر برندها در ساخت دیوایس‌های بهتر کمک کرده است. به عنوان مثال، باتری ال-شکل در آیفون‌های سال 2018، محصول شرکت ال‌جی‌ست. همچنین، احتمال دارد نمایشگرهای تاشدنی برای آیفون‌های آینده، توسط ال‌جی ساخته شود.

مشخص نیست چرا ال‌جی نتوانست روی نوآوری‌های خود سرمایه‌گذاری کند، اما شکی نیست که این برند محبوب کره‌ای موفق شد طی چند سال اخیر، تعدادی از هیجان‌انگیزترین گوشی‌های هوشمند دنیا را خلق کند. شاید خود ال‌جی هم هیچ‌گاه به علت ناکامی خود در حوزه موبایل پی نبرد. به هر حال، با خروج ال‌جی از عرصه تولید اسمارت‌فون، جای نوآوری‌های این شرکت در بازار اسمارت‌فون خالی خواهد ماند. حال، تنها امید ما آن است که ال‌جی همان خلاقیت‌های همیشگی را در تولید دیگر وسایل الکترونیکی خود به کار گیرد.