واحد خبر mobile.ir : 10 سال پیش در چنین روزهائی، شرکت گوگل از سیستم‌عامل جدید و نوپائی به نام اندروید رونمائی کرد که با وجود آنکه در ابتدا در رقابت با آیفون اپل که سال قبل از آن معرفی شده بود جدی گرفته نشد اما پس از گذشت یک ‌دهه حالا، نه‌تنها با کنار زدن iOS عنوان محبوب‌ترین سیستم‌عامل موبایلی را به خود اختصاص داده بلکه طبق جدیدترین آمارها، تعداد استفاده‌کننده‌گان آن حتی از ویندوز نیز فراتر رفته و عملا پر مخاطب‌ترین سیستم‌عامل نه‌تنها در زمینه موبایل بلکه در بین تمامی پلتفرم‌هاست. در مقاله پیش رو نگاهی خواهیم داشت به راه پر پیچ و خم گوگل در طی این سال‌ها و بهترین و برجسته‌ترین گوشی‌های اندرویدی از ابتدا تاکنون.

شاید خود شرکت گوگل و بنیان‌گذاران اندروید زمانی‌که در 23 سپتامبر 2008 از سیستم‌عامل جدیدی به نام اندروید در گوشی اپراتوری T-Mobile G1 رونمائی می‌کردند انتظار این موفقیت فراگیر و حضور آن در چند میلیارد اسمارت‌فون در طی یک دهه آینده را نداشتند. اندروید نه‌تنها یک سیستم‌عامل و پلتفرم تازه در مقابل iOS شرکت اپل بود بلکه در طی چند سال، نوع استفاده افراد از گوشی‌های موبایل و سطح توقعات کاربران از یک اسمارت‌فون را به طرز غیر قابل باوری تغییر داد. اندروید در نخستین روزهای خود با محدودیت‌های بزرگی روبرو بود که برخی از آنها در زمان خود چندان با اهمیت به نظر نمی‌رسیدند اما برطرف شدن آنها به تدریح، تلاش پیگیرانه گوگل برای بهبود روزافزون این سیستم‌عامل را به تصویر می‌کشد؛ اندروید در نسل‌ نخست امکان پخش ویدئو از جائی به غیر از یوتیوب را ارائه نمی‌کرد، اندروید مارکت (نام قبلی فروشگاه Play Store) تنها چند ده اپلیکیشن برای ارائه داشت و حتی از صفحه‌کلید مجازی در آن خبری نبود. در سمت سخت‌افزاری ماجرا یعنی گوشی‌ها اولیه و به‌خصوص اسمارت‌فون G1 نیز اوضاع چندان ایده‌آل نبود و شباهت این مدل به بلک‌بری غیر قابل انکار به نظر می‌رسید.

T-Mobile G1

برگ برنده گوگل و تیم اندروید اما در ماهیت این سیستم‌عامل نهفته بود؛ اندروید برخلاف رقیب اصلی خود، به صورت متن‌باز و اینترنت محور طراحی شده و با کمک آن سرویس‌های پرکاربرد گوگل به در دسترس‌ترین جای ممکن یعنی درون جیب کاربران منتقل می‌شد. این ماهیت پیشرو، پای برنامه‌نویسان غیر گوگلی و third partyها را به دنیای اندروید باز کرد و با پیوستن بزرگان آن زمان دنیای موبایل مثل HTC، موتورولا و سامسونگ، زمینه برای انفجار اندروید و محبوبیت آن در سطح جهانی فراهم شد. اندروید در زمانی کوتاه، سیستم‌عامل‌های سابقا محبوب سیمبین، بلک‌بری و ویندوز روی موبایل را کاملا پشت سر گذاشت و صاحبان این پلتفرم‌ها را در دو راهی ناگزیر پیوستن به اندروید یا فراموشی کامل قرار داد. این محبوبیت اندروید البته یک‌شبه به دست نیامد و این سیستم‌عامل هر بار نقائص و مشکلات خود را در آپدیت‌های بعدی مرتفع نمود. از زمان ارائه T-Mobile G1 به بازار در سال 2008 تا به امروز، ده‌ها آپدیت مختلف برای اندروید ارائه شده که در ادامه با نقاط ضعف و قوت و آپدیت‌های ارائه شده در هریک از آنها آشنا می‌شویم.

1- اندروید نسل اول (فوریه 2008):

نسل اول اندروید حاضر در T-Mobile G1‌ و HTC Dream از GPS و بلوتوث پشتیبانی می‌کرد اما هنوز از بلوتوث استریو در آن خبری نبود. این سیستم‌عامل به سرویس‌های گوگل از جمله Gmail متصل بوده و نقشه گوگل و سرویس تقویم نیز در آن حضور داشت. مولتی‌تسکینگ برگ برنده اندروید در مقابل نسل‌های اولیه iOS بود که در این نسخه نیز حضور داشت اما در پخش صوت و تصویر تنها به یوتیوب و Amazon MP3 Store‌ وابسته بوده و از برداشت ویدئو نیز پشتیبانی نمی‌کرد. تعداد برنامه‌های اندروید مارکت در این نسخه تنها به 35 عدد می‌رسید!

2- اندروید 1.5 کاپ‌کیک (آوریل 2009):

تغییر بزرگ در CupCake یا اندروید 1.5 به افزوده شدن باکس جست‌وجو در این سیستم‌عامل مرتبط بود که البته در آن زمان تنها امکان جست‌وجو در اینترنت را داشت و از این طریق محتوای داخلی گوشی قابل جست‌وجو نبود. دسته‌بندی‌ اپلیکیشن‌‌ها از این نسخه به اندروید مارکت اضافه شد، در دوربین، سوئیچ بین عکاسی و فیلم‌برداری امکان‌پذیر شد، گالری تصاویر با امکان انتخاب و حذف دسته‌جمعی ارائه گردید و در نهایت SDK آن از تبدیل صدا به متن و ژست‌های حرکتی پشتیبانی نمود.

3- اندروید 1.6 دونات (سپتامبر 2009):

تغییرات این نسخه شامل صفحه‌کلید مجازی، بلوتوث استریو، حالت کم‌کوردر برای ضبط و تماشای ویدئو، اضافه شدن فولدرهای و ویجت‌های هوم‌اسکرین، قابلیت copy/paste و جست‌وجو در مرورگر و امکان آپلود مستقیم محتوا در یوتیوب و پیکاسا بود.

4- اندروید 2.0 اِکلِر (اکتبر 2009):

تغییرات این ورژن شامل موارد زیر می‌شد:

- حساب‌های کاربری چندگانه

- پشتیبانی از سرویس ایمیل Exchange

- جست‌وجو در بین پیام‌های SMS و MMS

- پشتیبانی از فلش و زوم در دوربین

- پشتیبانی از بلوتوث نسخه 2.1

- بهبود در کیبورد مجازی

در ژانویه 2010 نسخه دیگری از همین ورژن به نام 2.1 نیز منتشر شد که وال‌پیپرهای زنده، هوم‌اسکرین پنج‌گانه و تبدیل صدا به متن در هر فیلد متنی به آن افزوده شده بود.

 

5- اندروید 2.2 فرویو (مِی 2010)

در Froyo تغییرات زیر به چشم می‌‌خورد:

- بهبود سرعت سیستم‌عامل

- پشتیبانی از تشکیل هات‌اسپات و USB Tethering

- آپدیت اتوماتیک و دسته‌جمعی در اندروید مارکت و قابلیت نصب برنامه روی کارت حافظه

- حضور ادوبی فلش 10.1

- امکان آپلود فایل در مرورگر

- پشتیبانی از بلوتوث در شماره‌گیری با صدا (voice dialing) و اشتراک‌گذاری کنتاکت‌های دفترچه تلفن

 

6- اندروید 2.3 جینجربِرِد (دسامبر 2010):

Gingerbread در ابتدای سال 2011 این قابلیت‌های جدیدی را در دسترس کاربران اندروید قرار می‌داد:

- پشتیبانی از NFC

- امکان سوئیچ به دوربین بالای صفحه‌نمایش از درون اپلیکیشن دوربین

- میانبرهای صفحه‌کلید مجازی

- پشتیبانی از فشرده‌سازی ویدئویی WebM

- copy/paste تغییر یافته

 

7- اندروید 3.0 هانی‌کومب (فوریه 2011):

Honeycomb که به صورت اختصاصی برای تبلت‌های طراحی شده بود گزینه‌های تازه‌ای را برای صفحه‌نمایش‌های بزرگ تبلت‌ها ارائه می‌‌نمود که شامل این موارد می‌شدند:

- پشتیبانی از گرافیک سه‌بعدی

- امکان قرار دادن تب‌های مرورگر در کنار هم و مرور صفحات وب به صورت خصوصی

- چت ویدئویی با Google Talk

- ارائه حالت فول‌اسکرین یا تمام‌صفحه برای گالری تصاویر

- قابلیت Bluetooth tethering

Honeycomb در می 2011 و فوریه 2012 به ترتیب به نسخه‌های 3.1 و 3.2.6 ارتقاء یافت که گزینه‌های جدیدی از جمله امکان اتصال لوازم حانبی مثل کیبورد و گیم‌پدها و تغییر اندازه ویجت‌های صفحه هوم را فراهم می‌نمود.

 

8- اندروید 4.0 آیس‌کریم سندویچ (اکتبر 2011):

حضور اندروید Ice Cream Sandwich به ناگاه این سیستم‌عامل را متحول کرد و سیلی از امکانات تازه‌ را به این پلتفرم سرازیر نمود. این نسخه، چهار بار با نام‌های مختلف ارتقاء یافت و بسیاری از امکانات فعلی گوشی‌های اندرویدی در خلال این آپدیت‌ها ارائه گردید. برخی از مهم‌ترین قابلیت‌های اندروید 4.0 شامل این موارد می‌شوند:

- ساخت فولدر با کشیدن یک اپلیکیشن روی اپلیکیشن دیگر

- طراحی جدید Gmail با امکان جست‌وجوی آفلاین

- سینک شدن بوک‌مارک‌ها مابین دسک‌تاپ و موبایل در کروم، ذخیره آفلاین صفحه‌‌ها و پشتیبانی از 16 تب همزمان

- امکان شخصی‌سازی صفحه قفل و لانچر

- بازگشانی قفل با تشخیص چهره

- دنبال کردن وضعیت دیتای مصرفی

- بستن اپلیکیشن‌های در حال مصرف دیتا در پس‌زمینه

- تغییرات متعدد در دوربین از جمله حذف تأخیر شاتر، فوکوس پیوسته، زوم مداوم و گرفتن عکس در حین برداشت ویدئو، تصاویر پانوراما و تایم‌لپس و برداشت ویدئوی 1080p

- تشخیص چهره‌ها در ادیتور تصاویر حاضر در بخش دوربین

- گالری جدید با امکان طبقه‌بندی براساس محل گرفته شدن عکس و اشخاص

- ارسال پیام حین رد کردن تماس

- قابلیت Android Beam برای تبادل اطلاعات مابین دو گوشی در فاصله بسیار نزدیک از طریق NFC

- پشتیبانی از Wi-Fi Direct

 

9- اندروید 4.1 جِلی‌بین (جولای 2012):

اولین تغییر در اندروید Jelly Bean در حرکت روان‌تر بین منوهای دستگاه رخ داده که به عنوان Project Butter معروف شد و در این میان لیستی از دیگر تغییرات نیز به شرح زیر وجود داشت:

- نوتیفیکیشن‌های قابل باز شدن با ارائه اطلاعات بیشتر

- افزوده شدن Google Now با کارت‌های حاوی اطلاعات روزانه

- تبدیل کروم به مرورگر پیش‌فرض گوشی

- تغییر اندازه ویجت‌ها

- استفاده از Android Beam برای انتقال فایل‌های حجیم‌تر مثل عکس و ویدئو

- افزایش رزولوشن عکس کنتاکت‌های حاضر در دفترچه تلفن

- پشتیبانی از زبان‌های جدید برای رابط کاربری

این نسخه در نوامبر 2012 و اکتبر 2013 بدون تغییر در عنوان جلی‌بین به ترتیب به ورژن‌های 4.2 و 4.3 ارتقاء یافت که مهم‌ترین گزینه‌های جدید آن شامل این موارد می‌شدند:

- افزوده شدن ویجت‌های صفحه قفل و امکان باز کردن دوربین از این صفحه

- تنظیمات سریع در منوی نوتیفیکیشن برای روشن کردن مستقیم بلوتوث، وای‌فای و موارد دیگر

- افزوده شدن حساب‌های کاربری چندگانه

- پشتیبانی از استانداردهای انتقال تصویر به صورت بی‌سیم (همچون میراکست)

- امکان پاسخ‌گوئی مستقیم به برخی نوتیفیکیشن‌ها بدون باز کردن اپلیکیشن‌ مربوطه

- پشتیبانی از بلوتوث کم مصرف (LE)

- پشتیبانی از وضوح 4K

 

10- اندروید 4.4 کیت‌کت (اکتبر 2013)

با اینکه تغییرات در اندروید KitKat بیشتر به موارد ظاهری و طراحی سیستم‌عامل مرتبط بود اما برخی قابلیت‌های مهم سیستمی نیز به آن افزوده شد. تغییرات مهم این سیستم‌عامل شامل این موارد می‌شدند:

- تغییرات بزرگ در طراحی ظاهری به خصوص برای دستگاه‌های نکسوس گوگل

- استاتوس بار نیمه‌شفاف در فضای سیستم‌عامل و در اپلیکیشن‌ها

- معرفی حالت فراگیر یا Immersive mode برای پنهان کردن دکمه‌های پیمایش پائین صفحه و استاتوس‌ بار بخش بالائی

- کاهش چشمگیر حجم سیستم‌عامل برای اجرا روی دستگاه‌های با حافظه داخلی و رَم کمتر

- ارائه قابلیت چاپ بی‌سیم با Google Cloud Print

 

11- اندروید 5.0 لالی‌پاپ (اکتبر 2014)

از اندروید 4.4 به بعد ارائه نسخه بعدی اندروید به صورت سالیانه درآمد و از کیت‌کت تا Lollipop نزدیک به یک سال زمان پشت سر گذاشته شد. از اندروید 5 به عنوان یکی از برجسته‌ترین آپدیت‌های اندروید در طی سالیان گذشته یاد می‌شود جائی‌که زبان طراحی متریال دیزاین گوگل تمامی قسمت‌های این پلتفرم را تحت تأثیر قرار داد و ظاهر ساده و در عین حال مدرنی را برای این سیستم‌عامل به همراه آورد. نکات برجسته این نسخه از اندروید به جز طراحی متریال شامل این موارد می‌شود:

- انتقال نوتیفیکیشن‌ها به صفحه قفل و ظاهر شدن آلرت‌ها به صورت pop-up

- معرفی حالت بی‌صدای جدیدی براساس اولویت اعلان‌ها

- ارائه حالت مهمان یا Guest mode

- امکان قفل کردن یک صفحه روی تصویر بدون امکان رفتن به قسمت‌های دیگر (Screen pinning)

- معرفی حالت Battery Saver برای نظارت و بررسی مصارف باتری

- ارائه قفل هوشمند با بازگشائی از طریق شناسائی دستگاه‌های آشنای بلوتوث یا تک‌های NFC

این سیستم‌عامل چند ماه بعد در مارچ 2015 بدون تغییر در عنوان به نسخه 5.1 ارتقاء یافت که پشتیبانی از سیم‌کارت‌های چندگانه، امکان تماس بر بستر وای‌فای (Wi-Fi calling) و پیوستن به دستگاه‌های بلوتوث و شبکه‌های وای‌فای بدون ترک منوی نوتیفیکیشن و Quick Setting‌ بالای صفحه از جمله امکانات برجسته آن به حساب می‌آمد.

 

12- اندروید 6.0 مارشملو (اکتیر 2015):

در اندروید Marshmallow، بالاخره نشانه‌هائی از قابلیت‌های مدرن اندروید که امروزه به صورت استاندارد در تمامی گوشی‌های این پلتفرم دیده می‌شود پدیدار شد و هنوز نیز در تعداد نسبتا زیادی از اسمارت‌فون‌های اندرویدی از این نسخه استفاده می‌شود. قابلیت‌های جدید این پلتفرم شامل این موارد می‌شوند:

- معرفی حالت Doze برای مصرف بهینه انرژی

- افزوده شدن خوانشگر اثر انگشت و پشتیبانی از USB-C

- حالت صفحه‌نمایش 4K

- پشتیبانی از مولتی‌ویندو

نسخه‌ای از این سیستم‌عامل با نام 6.0.1 در دسامبر 2015 منتشر شد که پشتیبانی از emoji (یونیکد 7 و 8) و دوبار فشردن دکمه پاور برای باز کردن دوربین به آن اضافه شده بود.

 

13- اندروید 7 نوقا (آگوست 2016):

اندروید Nougat که در دو ورژن 7.0 و 7.1 به فاصله چند ماه از یکدیگر ارائه شد تغییرات بزرگی را از لحاظ ظاهری و عملکردی ارائه نمی‌کرد و برخی امکانات جانبی را به این سیستم‌عامل افزود. از جمله مهم‌ترین نکات جدید در این نسخه از اندروید می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

- ارائه حالت Screen zoom برای کوچک و بزرگ کردن آیکون‌ها و نوشته‌‌ها

- سوئیچ بین دو اپلیکیشن با tap دوگانه روی دکمه overview

- معرفی پلتفرم Daydream VR

- ارائه تصویر در تصویر برای اندروید TV

- طراحی جدید منوی نوتیفیکیشن و صفحه Overview

- پشتیبانی از GIF در کی‌بورد

- نگه‌داشتن دست روی آیکون اپلیکیشن‌ها برای نمایش گزینه‌های دسترسی سریع

 

14- اندروید 8 اوریو (آگوست 2017)

اندروید Oreo نیز مثل اندروید 7 در دو نسخه 7.0 و 7.1 به ترتیب در آگوست و دسامبر 2017 ارائه شد و تغییرات آن بیشتر به سمت بهبود عملکرد این پلتفرم، ارائه بهتر آپدیت‌ها و سبک‌تر کردن سیستم‌عامل بود. مهم‌ترین قابلیت‌های اندروید 8 و 8.1 را می‌توان در این موارد خلاصه کرد:

- معرفی Project Treble برای ارائه سریع‌تر آپدیت‌ها در دستگاه‌های پشتیبانی‌کننده

- تغییر در طراحی تنظیمات سریع،‌ منوی تنظیمات و نوتیفیکیشن‌ها

- معرفی نسخه سبک Android Go برای دستگاه‌های رده پائین با حافظه اندک

- ارائه تم‌های روشن و تاریک

- نشانگر باتری برای دستگاه‌های بلوتوث متصل شده

 

15- اندروید 9 پای (آگوست 2018)

سرانجام چندی پیش در اواسط تابستان سال جاری، شرکت گوگل از جدیدترین نسخه سیستم‌عامل اندروید یعنی Android 9 Pie رونمائی کرد که عمده تغییرات آن در زمینه هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی قرار داشت. قابلیت‌های این نسخه از سیستم‌عامل را پیش از این به‌طور کامل بررسی کرده‌ایم اما از جمله امکانات برجسته آن به طور خلاصه می‌توان به این موارد اشاره کرد:

- پیش‌بینی حرکت بعدی کاربران با توجه به محتوا

- معرفی راه‌کار جدید حرکت در میان منوها با دکمه جدید home

- نمایش تکه‌های مرتبط اپلیکیشن‌ها در سایر برنامه‌ها

- راه‌کارهای کاهش زمان استفاده از موبایل توسط کاربران

- پشتیبانی از شکاف یا notch بالای صفحه‌نمایش

- محدود کردن قابلیت‌های گوشی در زمان خواب (Wind Down)

سیستم‌عامل اندروید با پشت سر گذاشتن فراز و فرودهای بسیار، بالاخره پس از یک دهه به ثبات فوق‌العاده‌ای دست یافته و با پشتیبانی از اپلیکیشن‌های اندرویدی در کامپیوترهای مبتنی بر Chrome OS حوزه نفوذ آن به قلمروئی فراتر از دنیای موبایل نیز در حال گسترش است. موفقیت و مقبولیت اندروید در بین کاربران جدا از تلاش‌های گوگل در هرچه بهتر ساختن این پلتفرم به شرکای این مجموعه و سازندگان گوشی‌های اندرویدی نیز کاملا وابسته بوده و بدون تلاش شرکت‌های بزرگی مثل سامسونگ، HTC، ال‌جی، هواوی، موتورولا، سونی و دیگر برندها نمی‌توان از موفقیت اندروید سخن گفت. در طی ده سال گذشته هزاران مدل اندرویدی به بازار عرضه شده که هریک بازار و مخاطب خاصی را هدف قرار داده‌اند و در کنار هم به رشد فوق‌العاده این پلتفرم کمک نموده‌اند؛ در این میان اما نقش برخی گوشی‌ها از سایرین پر رنگ‌تر به نظر می‌رسد و دنیای اندروید به نوعی وام‌دار خلاقیت و نگاه متفاوت سازندگان این گوشی‌هاست. در یک بررسی دقیق به تعداد زیادی از اینگونه اسمارت‌فون‌ها می‌توان اشاره کرد اما در ادامه به 10 عدد از مهم‌ترین این دیوایس‌ها که دنیای اندروید را با موفقیت یا شکست خود تحت تأثیر قرار داده‌اند اشاره می‌کنیم.

1- T-Mobile G1

همه چیز برای اندروید در سال 2008 از T-Mobile G1 ساخت شرکت HTC آغاز شد که اندکی بعد با نام HTC Dream نیز در دسترس قرار گرفت. G1‌ گوشی حجیم و نسبتا غریبی بود که صفحه‌کلیدی پنهان در زیر صفحه‌نمایش داشته و برای جابجائی در بین منوها نیز به جز چهار دکمه فشاری از یک توپ جهتی یا trackball بهره می‌برد. ظاهر خاص و امکانات اولیه G1، آن را در مقایسه با گوشی‌های ظریف و خواستی آیفون 2G و آیفون 3G در جایگاه کاملا پائین‌تری قرار می‌داد و به‌دلیل امکانات محدود سیستم‌عامل و تعداد اندک اپلیکیشن‌ها، عملا به جز کاربران خاص و گیک‌های فناوری توجه زیادی را به خود جلب نکرد.

2- Moto Droid

در حالی‌که سامسونگ هنوز فاصله مشخصی با روزهای درخشان خود داشت و از اندرویدفون‌های ارزان‌قیمتی چینی هم خبری نبود، اندروید برای بسیاری از کاربران با گوشی جذاب موتورولا در سال 2009 معرفی شد که در آن زمان همچنان به عنوان سازنده خلاق گوشی پر فروش و فوق‌محبوب RAZR شناخته می‌شد. موتو Droid با ظاهری نچندان دور از G1 برای اپراتور Verizon آمریکا معرفی شد و در عمل تغییرات انقلابی بزرگی را به همراه نداشت اما ظاهر بهتری داشت، کیفیت بالاتری را در صفحه‌نمایش ارائه می‌کرد و از ضخامت آن نیز کاسته شده بود. قیمت پائین‌تر این گوشی در مقایسه با آیفون‌های اپل از دیگر عوامل جذابیت این گوشی محسوب می‌شد.

3- Google Nexus One

گوگل در سال 2010 در همکاری دیگری با شرکت HTC اولین محصول از سری نکسوس یعنی Nexus One‌ را رونمائی کرد که نسبت به اندرویدفون‌های پیش از خود در جایگاه بسیار مدرن‌تری قرار می‌گرفت. بدنه زیبا با ضخامت کم، صفحه‌نمایش OLED و دکمه‌های لمسی زیر صفحه‌نمایش در نبود صفحه‌‌کلید فیزیکی دنیای دیگری را پیش روی کاربران اندروید می‌گشود که با وجود آنکه عملا در هیاهوی گوشی جدید اپل یعنی آیفون 4 گم شد اما فصل تازه‌ای در دنیای گوشی‌های اندرویدی به حساب می‌آمد.

4- HTC Evo 4G

HTC در سال 2010 با اسلحه تازه‌ای به نام Evo 4G برای اپراتور Sprint به جنگ اپل و آیفون‌های جدید آن رفت؛ صفحه‌نمایش 4.3 اینچی این گوشی نسبت به استانداردهای زمان خود و به خصوص در مقایسه با آیفون 3.5 اینچی اپل، پنل غول‌آسائی به حساب می‌آمد و برای اولین بار از امکان بزرگ‌تر شدن هرچه بیشتر صفحه‌نمایش بدون تأثیر منفی در تجربه کاربری سخن گفت.

5- Samsung i9000 Galaxy S

اولین پرچمدار واقعی شرکت سامسونگ یعنی Samsung i9000 Galaxy S در سال 2010 به بازار ارائه شد و در رقابت مستقیم با آیفون 4 اپل قرار می‌گرفت؛ این گوشی با مشخصاتی بسیار نزدیک به آیفون 4 همچون پردازنده‌های مشابه، ‌وضوح یکسان دوربین و ظرفیت نزدیک باتری، نقش بزرگی در جلب نظر کاربران به مجموعه اندروید ایفا نمود. فروش فوق‌العاده این گوشی دلگرمی بزرگی برای سامسونگ ایجاد کرد تا جائی‌که سری Galaxy S از این پس هر سال با قدرت هرچه بیشتر به بازار ارائه شده و تا به امروز نیز از محبوبیت بالائی در بین کاربران برخوردار است.

6- Motorola Xoom

اپل از سال 2010 وارد رقابت تازه‌ تبلت‌های iPad شد و اندروید با یک سال تأخیر از نسخه سوم اندروید یعنی هانی‌کومب به صورت اختصاصی برای تبلت‌ها رونمائی نمود. در همین راستا موتورولا در فوریه 2011 نسل اول تبلت Xoom را به نمایش گذاشت که روی کاغذ، به سادگی iPad 2 جدیدا معرفی شده را به چالش می‌کشید و نه‌تنها در زمینه ابعاد و وضوح صفحه‌نمایش بلکه در دوربین اصلی و سلفی و گزینه‌های ارتباطی نیز برتری‌های مشخصی بر iPad 2 اپل داشت. Xoom با این وجود عملا موفقیت بزرگی را در فروش به دست نیاورد و از آن زمان به بعد نیز با وجود آنکه شرکت‌های مختلف اندرویدی، بخت خود را برای رقابت با iPad آزمودند (و برخی موفقیت‌های نسبی نیز به دست آوردند) اما هیچگاه موفق به خارج کردن این بازار از دست اپل نشدند. هرچه بازار تبلت در طی یکی دو سال گذشته با افت محسوسی روبرو شده و حتی اپل نیز قادر به تکرار روزهای درخشان پیشین نیست.

7- Sony Ericsson Xperia Play

مجموعه سونی با وجود آنکه در شراکت با اریکسون از جمله نخستین شرکت‌های تولیدکننده اندروید به حساب آمده و با Xperia X10 در سال 2009 توجه بسیاری را به خود جلب کرد اما معمولا در زمره شرکت‌های جریان‌ساز اصلی در این زمینه نبوده و تولیدات این شرکت به‌رغم مشخصات مطلوب سخت‌افزاری و مولتی‌مدیائی، ‌اغلب فروش فوق‌العاده‌ای را تجربه نمی‌کنند. Xperia Play که در زمان حضور اریکسون در مجموعه سونی در سال 2011 تولید شد نمونه‌ای از تلاش سونی برای ایجاد یک تغییر بزرگ در بازار موبایل با تکیه بر سرمایه عظیمی از گیمرهای پلی‌استیشن در سرتاسر دنیا بود. این گوشی از ایده صفحه‌کلید کشوئی برای قرار دادن کنترلرهائی به سبک PlayStation استفاده کرد که با وجود آنکه در نگاه اول بسیار جذاب به نظر می‌رسید اما عملا به دلیل سیاست‌های بازاریابی نچندان فوق‌العاده سونی از یک سو و کمبود محتوای مرتبط از سوی دیگر، مثل همیشه به موفقیت دست نیافت. حضور Xperia Play‌ در بازار اما سرآغازی برای جدی‌تر شدن گوشی‌های مخصوص بازی در سال‌های بعد شد و به نوعی می‌توان آن را پدربزرگ گوشی‌های گیمینگ فعلی بازار همچون شیائومی Black Shark، ایسوس ROG Phone و Razer Phone‌ دانست.

8- Samsung Galaxy Note

سامسونگ در سال 2012 ایده تازه‌ای را به نام فبلت ارائه کرد که منظور از آن گوشی‌های موبایلی بود که از لحاظ سایز صفحه‌نمایش مابین تبلت و اسمارت‌فون قرار داشته و از لحاظ بهره‌وری تولید محتوا (productivity) در جایگاه متفاوتی نسبت به گوشی‌های معمول قرار می‌گرفتند. سری گلکسی نوت و نسل اول آن یعنی Samsung Galaxy Note N7000 اسمارت‌فون متفاوتی با صفحه‌نمایش بزرگ 5.3 اینچی و قلم همراه بود که با کمک آن امکان نوشتن مستقیم روی صفحه‌نمایش فراهم می‌آمد. ایده تولید محتوا و productivity در گلکسی نوت با وجود آنکه به دلیل امکانات نرم‌افزاری محدود اندروید، حداقل در نسل‌های اول گلکسی نوت چندان موفق نبود اما به روشنی از دور اندیشی سامسونگ در پیش‌بینی سمت و سوی بازار (که در آینده به ساخت نسخه‌های بزرگ‌تر آیفون نیز منجر شد) سخن می‌گفت.

9- HTC One M8

اچ‌تی‌سی در اوائل سال 2014 از One M8 به عنوان نسل بعدی (HTC One (M7 رونمائی کرد. این گوشی که می‌توان از آن به عنوان آخرین ستاره و آغازی برای پایان HTC یاد کرد از طراحی مدرن و امکاناتی بهره می‌برد که برخی از آنها در حال حاضر نیز به عنوان استانداردهای معمول گوشی‌های هوشمند در گوشی‌های فعلی بازار حضور دارند. دوربین دوم تعیین عمق در بخش پشتی مهم‌ترین نکته قابل اشاره در مورد این مدل بود و با اینکه ایده التراپیکسل HTC هیچگاه موفقیت چندانی را برای این مدل به همراه نداشت اما ارتقاء اندازه پیکسل‌های دوربین در فناوری‌های نوینی مثل pixel binning هنوز در حال استفاده است.

10- Google Pixel

دیوایس‌های ارزان‌قیمت و خوش‌ساخت نکسوس که در سال‌های گذشته توسط شرکت‌های متعددی از HTC، سامسونگ و ال‌جی گرفته تا ایسوس، موتورولا و حتی هواوی ساخته شد بالاخره در سال 2015 با ارائه نکسوس 6P و نکسوس 5X به انتهای خود رسیدند و یک سال بعد در سال 2016، جای خود را به گوگل پیکسل دادند. گوشی‌های پیکسل از ایده کاملا متفاوتی نسبت به نکسوس‌ها برخوردار بوده و با خریداری بخش موبایل شرکت HTC در سال گذشته، گوگل توانست برای اولین بار به سبک اپل، در آن واحد، خود تولیدکننده نرم‌افزار و سخت‌افزار گوشی‌های هوشمند این شرکت باشد. پیکسل‌های گوگل که به زودی به نسل سوم ارتقاء می‌یابند از رده قیمتی کاملا بالاتری نسبت به نکسوس‌ها برخوردارند اما در عوض از ساختار یک‌پارچه‌ای در سخت‌افزار و نرم‌افزار بهره می‌برند و سطح تازه‌ای از پشتیبانی را تعریف می‌کنند.