mobile.ir - مرجع موبایل ایران

اعضای خانواده Redmi Kxx Ultra شیائومی در طی چند سال گذشته نه‌تنها عنوان قدرتمندترین محصولات برند ردمی را به‌خود اختصاص داد‌ه‌اند بلکه مقایسه آن‌ها با دیگر گوشی‌های این سازنده از جمله سری پوکو و مدل‌های عددی با پسوند T نیز به‌برتری‌های مشخصی در ساخت، پردازش و گزینه‌های ارتباطی اشاره می‌کند. از این سری در تابستان 2022 مدل موفق Redmi K50 Ultra با پروسسور Snapdragon 8+ Gen 1 و دوربین 108 مگاپیکسلی OIS به بازار ارائه شد و K60 Ultra سال 2023 نیز با افزودن استاندارد مقاومت IP68،‌ پروسسور 4 نانومتری Dimensity 9200+ و دوربین 50 مگاپیکسلی OIS این ایده را ادامه داد.

Redmi K60 Ultra

از این خانواده چندی پیش مدل جدیدی به نام K70 Ultra همراه نسخه لامبورگینی آن معرفی شد که با وجود آن‌که در نگاه اول در مقایسه با K60 Ultra با تغییر بزرگی روبرو نشده اما تغییرات اندک و در عین حال مهمی را تجربه کرده که در ارتقاء جایگاه این میان‌رده پیشرفته کاملاً موثر خواهند بود. K70 Ultra در اولین گام شاسی پلاستیکی مدل‌های پیشین را با یک نمونه آلومینیومی تعویض کرده و بدین‌ترتیب با ادامه حضور IP68 در این زمینه کاملاً به رده پرچمداران نزدیک شده است. شیائومی روند استفاده از پروسسورهای پرچمدار مدیاتک در محصولات این رده را در K70 Ultra نیز ادامه داده اما با توجه به سابقه نچندان مثبت K60 Ultra در زمینه انتقال حرارت از یک سو و تغییر نکردن اندازه 5 هزار میلی‌متر مربعی لایه خنک‌کننده VC دستگاه احتمال تکرار شرایط ناخوشایند سال گذشته در این مدل نیز وجود دارد.

Redmi K70 Ultra دست به ترکیب صفحه‌نمایش دو مدل قبلی این کلاس نزده اما با با حاشیه‌های کم‌تر پیرامون پنل و کاهش ارتفاع ظاهر مدرن‌تری را به‌نمایش می‌گذارد. مجموعه دوربین این مدل روی کاغذ همان موارد سال گذشته است اما ظرفیت باتری 10 درصد افزایش یافته و شارژر 120 واتی نیز هنوز در باکس گوشی ارائه می‌شود.

Redmi K70 Ultra در نسخه کاستوم لامبورگینی ادیشن به‌رنگ نارنجی با نام مدل 2407FRK8EC موضوع بررسی این نوبت است. نسخه لامبورگینی K70 Ultra با رم 24 گیگابایتی و حافظه داخلی 1 ترابایتی از طرف فروشگاه آی‌سی موبایل برای بررسی در اختیار ما قرار گرفته است.

جعبه محتویات

در حالی‌که K70 Ultra در جعبه‌ای کاملاً مشابه K60 Ultra به‌رنگ مشکی با K70 طلایی عرضه می‌شود جعبه نسخه لامبورگینی در اختیار ما به‌اندازه‌ای بزرگ و غیر منتظره بود که احتمالاً تصور آن را نیز نمی‌کنید. درون این جعبه البته به‌جز خود گوشی، شارژر و یک قاب متفاوت به نکته دیگری بر نمی‌خورید که همگی آن‌ها در نسخه عادی نیز حضور دارند.

قاب همراه نسخه لامبورگینی البته طبیعتاً متفاوت است و برخلاف قاب انعطاف‌پذیر نسخه عادی از پلاستیک سخت و خشک ساخته شده که درآوردن و جا زدن آن روی گوشی نیز کار چندانی آسانی نیست. در بخش پشتی این قاب نیز نشان لامبورگینی و عنوان Squadra Corse نقش بسته که ظاهراً عنوان بخش موتور اسپورت شرکت خودروسازی لامبورگینی‌ست.

شارژر 120 واتی گوشی همانی‌ست که پیش از این نیز دیده بودیم با این تفاوت که در نسخه لامبورگینی از رنگ مشکی براقی برای این شارژر استفاده شده که با نمونه سفید حاضر در نسخه عادی متفاوت است.

طراحی ظاهری

نمی‌توان K70 Ultra نسخه لامبورگینی را در دست گرفت و در وهله نخست روی طراحی بخش پشتی و رنگ‌‌آمیزی نارنجی (یا سبز) آن خیره نماند؛ این بخش که به‌طور کامل براق و جاذب اثر انگشت طراحی شده به دو قسمت مجزا در بالا و پایین تقسیم شده که در بالایی مجموعه لنزهای دوربین همراه با فلش LED و نشان ردمی درون یک قاب پنج‌ضلعی برجسته قرار دارند و پیرامون آن نیز به‌رنگ مشکی طراحی شده‌ است.

قاب رنگی پایینی نیز با یک خط غیر قابل لمس در وسط به دو قسمت در چپ و راست تقسیم شده که با تابش نور جدا از هم به‌نظر می‌رسند. نشان لامبورگینی و Squadra Corse همراه با سه‌رنگ پرچم ایتالیا نیز در پایین به‌چشم می‌خورند.

در نسخه عادی از یک طراحی ساده در این قسمت استفاده شده که لنزهای دوربین را درون یک قابل مستطیلی برجسته قرار داده و در پایین نیز تنها یک نشان ردمی دیده می‌شود.

لنزهای دوربین که برخلاف K60 Ultra سال قبل به‌صورت مجزا و جدا از هم طراحی شده‌اند به‌جز قاب برجسته پیرامونی یک مرحله دیگر نیز از کف فاصله گرفته‌اند تا فاصله آن‌ها از سطح گوشی به چیزی نزدیک به 2 میلی‌متر برسد. لبه‌های بخش پشتی کاملاً صاف و تخت طراحی شده و از خمیدگی اندک مدل قبلی در آن‌ها خبری نیست.

اولین نکته قابل ذکر در مورد بخش رویی دستگاه به کاهش چشمگیر حاشیه‌های پیرامونی صفحه‌نمایش تعلق دارد که حالا در هر چهار طرف تقریباً یک‌اندازه بوده و ظاهری مشابه یک گوشی پیشرفته و پرچمدار به K70 Ultra بخشیده‌‌اند.

حاشیه پیرامونی گوشی با یک تغییر بزرگ روبرو شده جایی‌که شاسی پلاستیکی پیشین حالا جای خود را به یک شاسی مستحکم آلومینیومی داده و خطوط آنتن در چهار طرف این قسمت نیز به‌وضوح از این تغییر خبر می‌دهند.

دکمه پاور در سمت راست این بار به‌صورت برجسته و طرح‌دار ساخته شده و به‌خوبی در زیر دست پیدا می‌شود.

دیگر المان‌های جانبی دستگاه تغییر خاصی را تجربه نکرده‌اند و تقریباً همه چیز سر جای قبلی خودش است.

از طراحی K70 Ultra در یک نگاه کلی فارغ از تغییرات نسخه لامبورگینی می‌توان به میزان زیادی رضایت داشت و با وجود برخی نکات منفی مثل برجستگی بیش از اندازه لنزهای دوربین و سطح براق و جاذب اثر انگشت مواردی مثل حاشیه‌های باریک و یک‌اندازه در چهار طرف صفحه‌نمایش، شاسی مستحکم فلزی و بدنه IP68 (با امکان غوطه‌وری در آب شفاف 2 متری برای 30 دقیقه) در ایجاد حس مثبت اولیه از این مدل کاملاً موثر واقع شده‌اند.

ابعاد و وزن

حاشیه‌های جانبی کوچک دورتادور صفحه‌نمایش احتمال کاهش ارتفاع K70 Ultra در مقایسه با K60 Ultra سال قبل را به‌خوبی تقویت می‌کنند؛ امری‌که در عمل نیز به‌وقوع پیوسته و K70 Ultra با طول تنها 160.38 میلی‌متر در مقایسه با ارتفاع 162.1 میلی‌متری K60 Ultra بیش از 1.7 میلی‌متر کاهش پیدا کرده است. این کاهش در عرض کم‌تر بوده و از 75.7 به 75.14 میلی‌متر رسیده است.

نکته جالب‌تر در این میان به کاهش ضخامت گوشی از 8.5 به حوالی 8.4 میلی‌متر است که با توجه به ظرفیت بالاتر باتری، دستاورد مهمی محسوب می‌شود.

برتری ابعاد K70 Ultra در زمینه وزن ادامه پیدا نکرده و وزن 211 گرمی (212 گرم در نسخه لامبورگینی) گوشی نسبت به مدل سال قبل 7 تا 8 گرم بیش‌تر شده است. نسخه در اختیار ما البته کاملاً سنگین‌تر بوده و حوالی 216 گرم وزن داشت.

صفحه‌نمایش

شیائومی روی کاغذ تغییری در ترکیب صفحه‌نمایش دستگاه نسبت به K60 Ultra نداده و همان پنل OLED پیشین با قطر 6.67 اینچی، وضوح 1220×2712 پیکسلی و کنتراست 5 میلیون به 1 را در K70 Ultra نیز به‌کار گرفته است. حداکثر نرخ رفرش این پنل 144 هرتز اعلام شده اما همانطور که در ادامه خواهیم دید عملاً با یک پنل 120 هرتزی روبرو می‌شویم که در برخی بازی‌ها به سرعت به‌روزرسانی 144 هرتزی دست پیدا می‌کنند. از جمله دیگر مشخصات اعلام شده برای این پنل 12 بیتی می‌توان به حداکثر روشنایی اتوماتیک 1,600 نیتی و روشنایی نقطه‌ای 4 هزار نیتی، نمایش محتوای HDR10+ و شیشه محافظ Longjing Glass (ترجمه ماشینی از زبان چینی) اشاره کرد که این آخری برای اولین بار در یک گوشی ردمی ظاهر شده است.. این پنل از روشنایی 60 نیت به بالا از فناوری DC Dimming برای کاهش نور بهره می‌برد و از 60 نیت به پایین نیز به PWM با فرکانس 3,840 هرتزی سوییچ می‌کند. این مورد البته به‌گواه صفحه مشخصات گوشی برای انجام به یک آپدیت نرم‌افزاری نیاز داشته است.

از کیفیت این صفحه‌نمایش در شرایط نوری مختلف از تاریک‌ترین نقطه تا زیر نور مستقیم و شدید خورشید می‌توان کاملاً رضایت داشت و مثل نمونه سال قبل با پنل با کیفیت و قابل‌قبولی روبرو می‌شویم. در تست عملی روشنایی صفحه در زیر نور مستقیم خورشید از گزینه روشنایی خودکار نتیجه بهتری را نسبت به گزینه Sunlight mode به‌دست آوردیم.

تنظیم رنگ این پنل در منوی Color scheme صفحه‌نمایش به‌صورت پیش‌فرض روی گزینه جدید Original color PRO قرار دارد که رنگ‌های طبیعی‌تر و البته سردتری را در مقایسه با دو گزینه Vivid و Saturated ارائه می‌کند. با انتخاب گزینه تنظیمات پیشرفته این قسمت می‌توان پالت رنگ را به P3 یا sRGB تغییر داد و رنگ‌های اصلی و المان‌هایی مثل میزان اشباع و کنتراست را به‌صورت مستقل تغییر داد.

حاشیه پیرامون صفحه‌نمایش نسبت به گذشته با کاهش روبرو شده و در بخش پایینی به‌گفته شیائومی به‌رقم بسیار اندک 1.92 میلی‌متر رسیده و ظاهراً همین میزان اندک در بالا نیز تکرار شده است.

سنسور اثر انگشت نوری گوشی درون صفحه‌نمایش و کمی پایین‌تر از حد انتظار قرار داشته و در تست عملی، سرعت بازگشایی بالا و قابل‌قبولی را ارائه می‌کند.

نرخ رفرش

درست همانند K60 Ultra سال گذشته، در معرفی صفحه‌نمایش K70 Ultra نیز از نرخ رفرش 144 هرتزی سخن به میان آمده و گزینه پیش‌فرض در منوی صفحه‌نمایش نیز به همین مورد یعنی امکان ارتقاء رفرش تا 144 هرتز اشاره دارد. در عمل اما نرخ رفرش صفحه‌نمایش در تمامی لحظات حداکثر به 120 هرتز محدود بوده و تنها در برخی بازی‌ها (عمدتاً چینی) امکان افزایش این سرعت به 144 هرتز فراهم شده است. K70 Ultra در این حالت از چیپ اختصاصی جدیدی به‌نام D1 استفاده می‌کند که ظاهراً در ارتقاء فریم و کاهش مصرف انرژی موثر است. با لمس نکردن صفحه‌نمایش نرخ رفرش پس از چند لحظه به 60 هرتز باز می‌گردد و با اولین لمس بار دیگر به 120 هرتز افزایش پیدا می‌کند. نرخ رفرش در صفحه همواره روشن نیز 30 هرتز بوده و طبق تست ما ظاهراً امکان پایین‌تر رفتن از این رقم نیز در حالت‌های مختلف در نظر گرفته نشده است.

اجزای جانبی

در کناره سمت چپ گوشی به‌جز خطوط آنتن به نکته قابل ذکر دیگری بر نمی‌خوریم و در سمت راست نیز دکمه پاور و کلید دوگانه تغییر صدا قرار دارند که از جایگاه آن می‌توان نسبتاً راضی بود و تقریباً به‌خوبی در زیر انگشتان هر دو دست قرار می‌گیرند.

در بالا یکی از میکروفون‌ها دستگاه و درگاه اینفرارد به‌چشم می‌‌خورد و از دریچه‌ای که در K60 Ultra صدای اسپیکر بالای صفحه‌نمایش را از این قسمت خارج می‌کرد دیگر خبری نیست.

در پایین نیز همان ترکیب قبلی بی کم‌و کاست تکرار شده و اسپیکر اصلی، پورت USB-C، میکروفون تماس و درگاه سیم‌کارت در آن حضور دارند. K70 Ultra مثل قبل از دو سیم‌کارت نانو پشتیبانی می‌کند و امکان ارتقاء حافظه ذخیره‌سازی آن وجود ندارد.

بخش پشتی

بخش پشتی دستگاه در نسخه در اختیار ما از رنگ‌آمیزی جذاب و نشان لامبورگینی در پایین بهره می‌برد و در یک‌سوم بالایی نیز لنزهای دوربین و فلش LED در یک محوطه پنج‌ضلعی برجسته فلش‌مانند جای گرفته‌اند. محوطه دوربین‌ها در نسخه عادی ساده و مستطیلی‌ست و به‌جای لوگوی لامبورگینی نیز نشان Redmi در پایین دیده می‌شود.

دوربین‌های بخش پشتی

با وجود آن‌‌که گوشی‌های سری Kxx ردمی از لحاظ کیفیت ساخت، صفحه‌نمایش، پردازنده و شارژ باتری کاملاً در سطح یک میان‌رده پیشرفته قرار می‌گیرند اما معمولاً دوربین در کانون توجه آن‌ها قرار نداشته و این موضوع در K70 Ultra نیز بار دیگر تکرار شده است؛ دوربین اصلی گوشی یک نمونه 50 مگاپیکسلی با سنسور 1/1.56 اینچی IMX906 شرکت سونی‌ست که در مقایسه با دوربین 1/1.49 اینچی IMX800 حاضر در K60 Ultra سال گذشته اندکی کوچک‌تر شده اما پیکسل‌های آن هنوز 1 میکرونی‌بوده و در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی به اندازه 2 میکرون دست پیدا می‌‌کنند. لنز مقابل این دوربین یک نمونه 6 مرحله‌ای‌ست که در مقایسه با لنز 7 مرحله‌ای K60 Ultra با پس‌رفت روبرو شده است. دیافراگم لنز این دوربین البته یک پله گشوده‌تر شده و به‌جای f/1.7 به f/1.6 ارتقاء یافته است. دوربین‌های تزئینی 8 مگاپیکسلی اولتراواید و 2 مگاپیکسلی ماکرو (هر دو بدون فوکوس خودکار) نیز بدون تغییر مانده و بیش‌تر برای افزایش تعداد لنزهای دوربین بخش پشتی به‌کار گرفته شده‌اند.

در رابط کاربری دوربین طبق معمول آخرین عکس گرفته شده و سوییچر تعویض بین دوربین‌های اصلی و سلفی بر پایین و بالای شاتر دوربین در کناره سمت راست قرار دارند و مدهای مختلف دوربین از جمله عکس، ویدئو، پرتره، عکاسی شب، برداشت از اسناد، حالت پرو و گزینه More در مقابل آن دیده می‌شوند. یک ستون جلوتر امکان تعویض بین دوربین اصلی و سلفی و نمای زوم‌شده‌ای از دوربین اصلی فراهم شده و بالا و پایین آن نیز امکان تغییر مستقیم نورگیری (EV)، افکت‌های رنگی و زیباسازی! چهره فراهم شده است. بر بالا و پایین این قسمت بسته به سوژه به‌صورت اتوماتیک گزینه‌هایی برای عکاسی بهتر (مثلاً در حالت شب یا تشخیص خودکار متن) ارائه می‌شود.

در سوی دیگر علاوه بر تنظیمات HDR در بالا و فلش در پایین، مثلث کوچکی در مرکز دیده می‌شود که با لمس آن مجموعه‌ای از تنظیمات از جمله AI Camera، تغییر حالت شاتر (گرفتن عکس با صدا یا لمس صفحه‌نمایش)، امکان گرفتن عکس با دستگاهی دیگر (Assist cam)، خطوط راهنما، تایمر، برداشت ماکرو و فوکوس دنبال‌کننده برای سوژه‌های متحرک ارائه شده است.

گزینه More در این رابط کاربری قابلیت‌های دیگری را ارائه می‌کند که از جمع آن‌ها باید به برداشت تایم‌لپس و پانوراما، باز گذاشتن شاتر برای طولانی‌مدت، برداشت همزمان ویدئو با دوربین اصلی و سلفی (Dual video)، اسلوموشن و عکس 50 مگاپیکسلی با دوربین اصلی اشاره کرد.

حالت کارگردان یا Director mode ‌از جمله گزینه‌های متفاوت این قسمت است که با انتخاب آن جزییات بیش‌تری مثل زمان و دقایق باقی‌مانده با توجه به حافظه داخلی، بالانس صدای میکروفون‌های دوگانه، تغییر وضوح و دسترسی به فرمت LOG ارائه شده و در پایین کنترلرهای جداگانه‌ای برای تغییر فوکوس (تنها برای دوربین اصلی)، سرعت شاتر، ISO، نورگیری و وایت‌بالانس دیده می‌شود. از طریق این قسمت که به‌نوعی حکم حالت حرفه‌ای ویدئو یا Pro video را دارد می‌توان گوشی یا تبلت‌های دیگری را به دستگاه متصل کرده و یک ترکیب چنددوربینه را در یک فضای مشترک در اختیار داشت. انتقال تصویر لایو به مانیتور نیز از دیگر امکانات این بخش است که به‌علت نیاز به پهنای باند بالا استفاده از فرکانس 5 گیگاهرتز وای‌فای نسل 6 در آن توصیه شده است.

در حالت عکاسی پرو در این مجموعه امکان تغییر وایت‌بالانس، فوکوس دستی (تنها برای دوربین اصلی)، سرعت شاتر (از 1/8,000 تا 30 ثانیه)، عدد ISO (از 50 تا 2,000 برای دوربین اولتراواید و از 80 تا 12,800 برای دوربین اصلی) و درجه EV (نورگیری) فراهم شده و مثل نمونه‌ای که در One UI سامسونگ دیده‌ایم گزینه‌ای برای تغییر سه فاکتور شارپ‌نس، کنتراست و درجه اشباع در پایین دیده می‌شود. فرمت عکس در این حالت به‌جز JPG معمول امکان تغییر به حالت RAW با فرمت DNG را نیز دارد.

درمنوی تنظیمات دوربین سه قسمت جدا برای عکس، ویدئو و تنظیمات عمومی قرار گرفته که در اولی یعنی تنظیمات عکس مواردی مثل حالت شب خودکار، عکاسی از سوژه‌های متحرک و ذخیره تصاویر با فرمت HEIF دیده می‌شوند و در بخش ویدئو نیز گزینه‌هایی مثل تثبیت تصویر، سرعت فریم خودکار، ذخیره با کدک H.265 و برداشت ویدئوی HDR10+ حضور دارند. تنظیمات عمومی این قسمت اما مفصل‌تر بوده و از موارد ساده‌تری مثل تغییر وظیفه دکمه ولوم جانبی و امکان فیلم‌برداری با صفحه‌نمایش خاموش گرفته تا موارد ویژه‌ای مثل Anti banding در دو فرکانس 50 و 60 هرتزی و شروع خودکار را در بر می‌گیرد که این آخری به‌صورت پیش‌فرض فعال است.

عکاسی با K70 Ultra را در یک بعدازظهر تابستانی پر نور آغاز می‌کنیم و در ابتدا به‌سراغ وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی دوربین اصلی می‌رویم. دوربین اصلی در نور کامل روز تصویر خوش آب و رنگی را به‌نمایش می‌گذارد که از لحاظ طیف دینامیکی و کنتراست شرایط مطلوبی داشته و رنگ‌های اشباع‌شده آن نیز در چشم اغلب کاربران زیبا و جذاب به‌نظر می‌رسند. در برش اندازه واقعی اما با نتیجه چندان فوق‌العاده‌ای از لحاظ جزییات روبرو نمی‌شویم و نگفته پیداست که با توجه به رده قیمتی دستگاه انتظار بیش‌تری از دوربین آن در این شرایط ایده‌ال نوری می‌رود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با بیش‌تر شدن جزییاتِ سوژه، همچنان از لحاظ کیفیت و نتیجه کلی شرایط کاملاً قابل‌قبولی برقرار است اما هنوز در برش اندازه واقعی با رقبای هم‌قیمت خود فاصله دارد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

عکس 50 مگاپیکسلی دوربین اصلی که چیزی نزدیک به دو برابر فضای بیش‌تری از حافظه را به‌خود اختصاص می‌دهد در نگاه اول تفاوت بزرگی با وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی ندارد اما طبیعتاً امکان زوم بیش‌تری را ارائه می‌دهد. استفاده از وضوح 50 مگاپیکسلی دوربین اصلی البته مثل همیشه منوط به فراهم بودن نور کافی‌ست و در نور کم، نویز بالا و کیفیت کلی پایین‌تری را ارائه می‌کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 50 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با کاهش دستی وضوح تصویر 50 مگاپیکسلی و 12.5 مگاپیکسل و مقایسه آن با تصویر 12.5 مگاپیکسلی معمول دوربین اصلی، اندکی تصویر شارپ‌تری را به‌دست می‌آوریم اما همانطور که از برش اندازه واقعی تصویر زیر مشخص است، در جزییات ریز و کوچک هنوز برتری با عکس اتوماتیک است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 50 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

کاهش دستی وضوح و برش اندازه واقعی تصویر 50 مگاپیکسلی

برش اندازه واقعی تصویر 12.5 مگاپیکسلی اتوماتیک

دوربین اصلی از لحاظ رنگ همانطور که اشاره شده در سطح ایده‌آلی نبوده و رنگ‌های آن اشباع‌شده و سیرتر از حالت واقعی ثبت می‌شوند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

گزینه HDR خودکار در دوربین K70 Ultra به‌صورت پیش‌فرض فعال است اما می‌توان آن را به‌صورت دستی خاموش کرد؛ دوربین اصلی گوشی در عمل در اکثر مواقع تفاوت بزرگی را با خاموش و روشن بودن HDR ارائه نمی‌کند اما در حضور نور مستقیم و سوژه‌های چالشی به تفاوت‌های مشخصی مابین این دو تصویر می‌توان اشاره کرد.

برداشت تصویر 12.5 مگاپیکسلی با دوربین اصلی با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 12.5 مگاپیکسلی با دوربین اصلی با HDR اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

گزینه برداشت پرتره در دوربین اصلی K70 Ultra امکان شبیه‌سازی دو لنز 23 و 35 میلی‌متری را فراهم می‌کند که درجات مختلفی از نزدیکی به سوژه را ارائه کرده و میزان محوشدگی پس‌زمینه آن‌ها نیز بعد از گرفته شدن عکس می‌توان تغییر داد. تفکیک پس‌زمینه از سوژه اصلی در این دو حالت همانطور که در زیر مشخص است چندان ایده‌آل نبوده و به‌خصوص در حالت 35 میلی‌متری بخش بزرگی از سوژه به‌عنوان پس‌زمینه تشخیص داده شده است.

برداشت تصویر پرتره با شبیه‌سازی 23 میلی‌متری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر پرتره با شبیه‌سازی 35 میلی‌متری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین 8 مگاپیکسلی اولتراواید بار دیگر در حضور نور کافی و ایده‌آل عکس‌های قابل‌قبولی را حتی با انتقال به نمایشگر بزرگ‌تر نیز ایجاد می‌کند که از سطح و کلاس این دوربین کاملاً فراتر است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

بعد از بزرگ‌نمایی و افزایش ابعاد تصویر تا اندازه واقعی اما شرایط متفاوت بوده و حتی در نور کامل روز نیز جزییات چندان بالایی در آن‌ها دیده نمی‌شود. کناره‌های کادر عکس‌های این دوربین همچنان با کشیدگی غیر عادی روبروست که با توجه به لنز سطح پایین آن طبیعی به‌نظر می‌رسد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

رنگ این دوربین مثل دوربین اصلی از حالت واقعی و رنگ‌های اصلی فاصله داشته و حتی درجه اشباع بیش‌تری در آن دیده می‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین ماکرو از یک طرف به‌دلیل وضوح اندک 2 مگاپیکسلی و از سوی دیگر در نبود فوکوس خودکار عملکرد چندان قابل‌قبولی را به‌نمایش نگذاشته و علاوه بر آن‌که یافتن نقطه مناسب جهت گرفتن عکس را به خود کاربر محول می‌کند جزییات بالایی نیز در تصاویر آن دیده نمی‌شود و با کاهش نور عملاً به یک واحد تزئینی بدل می‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین ماکرو در وضوح 2 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین ماکرو در وضوح 2 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

K70 Ultra طبق معمول گوشی‌های شیائومی به‌صورت خودکار با تشخیص شب و نور کم سوژه پیش‌رو حالت شب خودکار را در پایین صفحه فعال می‌کند که البته می‌توان آن را غیر فعال کرده و همان تصویر اتوماتیک پیشین را برداشت کرد. تصویر اتوماتیک دوربین اصلی در شب قبل از فعال کردن دستی نایت‌مد بسته به نور سوژه جزییات متوسط رو به بالایی را ارائه می‌دهد اما از لحاظ طیف دینامیکی امتیاز چندان بالایی را کسب نمی‌کند. فعال کردن دستی نایت‌مد تأثیر بزرگی در عکس گرفته شده ایجاد نکرده و ظاهراً الگوریتم عکاسی گوشی بدون توجه به خواسته کاربر همواره گزینه نایت‌مد اتوماتیک را به‌تصویر اعمال می‌کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر حالت شب با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر حالت شب با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

اختلاف تصویر اتوماتیک و نایت‌مد در یک سوژه روشن‌تر حتی کم‌تر است و به‌زحمت می‌توان آن‌ها را از هم تشخیص داد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر حالت شب با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اتوماتیک طبیعتاً در عکاسی در شب با مشکل روبروست و در سوژه‌های تاریک‌تر بدون به‌کارگیری حالت شب تصویر بدون استفاده‌ای را به‌دست می‌دهد. حالت شب هم در این سوژه‌ها معمولاً کمک بزرگی به این دوربین نکرده و هنوز با یک تصویر قابل‌قبول فاصله فراوانی دارد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر حالت شب با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در یک سوژه روشن‌تر با شرایط بهتری روبرو می‌شویم و مثل دوربین اصلی در این‌جا اختلاف تصویر اتوماتیک و حالت شب دستی، جزئی‌ست.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر حالت شب با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی به‌لطف پردازنده قدرتمند و ISP‌ پرتوان آن از برداشت ویدئوی 8K با 30 فریم در ثانیه پشتیبانی کرده و با کاهش وضوح به 4K امکان فیلم‌برداری با هر دو سرعت 30 و 60 فریم در ثانیه را ارائه می‌کند. بیت‌ریت ویدئو در حالت 8K/30fps به 115Mbps می‌رسد و صدا نیز در آن با بیت‌ریت 300 کیلوبیت بر ثانیه به‌صورت دوکاناله برداشت می‌شود. در وضوح 4K با 30 و 60 فریم در ثانیه بیت‌ریت ویدئو مابین 50 تا 55 مگابیت بر ثانیه است و برداشت صدا نیز در آن تغییری را نشان نمی‌دهد. دوربین اصلی از برداشت ویدئوهای 4K/30fps در حالت HDR نیز پشتیبانی می‌کند اما از این گزینه در سرعت 60fps نمی‌توان استفاده کرد. حداکثر وضوح برداشت ویدئوی دوربین اولتراواید 1080p با 30 فریم در ثانیه است که در همین وضوح امکان بردشت ویدئوهای HDR را نیز ارائه می‌دهد.

ویدئوهای 8K دوربین اصلی از لحاظ میزان جزییات در سطح بسیار بالایی قرار دارد اما از لحاظ میزان کنتراست و نورگیری ایده‌‌‌آل نبوده و لرزش‌های دست در آن اندکی محسوس است. در وضوح 4K به‌خصوص در نرخ 30 فریم در ثانیه جزییات بالاتر و نورگیری مطلوبی حاصل شده و حرکت روان و بدون لرزشی را ارائه می‌‌دهد. ویدئوهای 1080p دوربین اولتراواید از لحاظ جزییات در سطح بسیار نازلی در مقایسه با دوربین اصلی قرار دارند اما طبق معمول لرزش‌های اندکی در آن‌ها دیده می‌شود. حین برداشت ویدئو امکان ذخیره کردن یک فریم از آن به‌صورت عکس وجود دارد که وضوح این عکس با وضوح ویدئوی در حال برداشت یکسان است.

دوربین سلفی

K70 Ultra مثل قبل با یک دوربین سلفی 20 مگاپیکسلی با لنز f/2.2 فاقد فوکوس خودکار ارائه می‌شود که به‌صورت پیش‌فرض عکس‌هایی با وضوح 3888×5184 پیکسل را برداشت می‌کند. از کیفیت عکس‌های این دوربین در نور مناسب می‌توان رضایت داشت هرچند کناره‌های کادر آن به‌صورت کشیده و غیر عادی بوده و به‌صورت پیش‌فرض گزینه‌های متعدد زیباسازی چهره! را به‌تصویر اعمال می‌کند که بهتر است قبل از هر چیز تمامی آن ها را به‌حالت عادی باز گردانید. گزینه HDR در این دوربین عملکرد مطلوبی دارد و به‌خوبی نور شدید پس‌زمینه را تعدیل می‌کند.

حداکثر وضوح برداشت ویدئوی این دوربین بدون تغییر نسبت به قبل همان 1080p/30fps سابق است و اسلوموشن‌هایی با وضوح 720p/120fps را نیز برداشت می‌کند. گزینه Teleprompter نکته جالب در بخش ویدئوی دوربین سلفی‌ست که در K60 Ultra نیز حضور داشت و مطابق نام آن متن سخنان شما را برای خوانش بهتر و قطع نشدن ارتباط چشمی با دوربین به‌صورت آهسته به‌نمایش در می‌آورد. این گزینه به‌خصوص برای ولاگرها جالب‌توجه خواهد بود.

باتری و شارژر

ظرفیت باتری در K70 Ultra نسبت به K60 Ultra نسل قبلی با افزایش 10 درصدی به 5,500 میلی آمپر ساعت رسیده که با توجه به تغییر نکردن اندازه صفحه‌نمایش و تأثیر جزیی بر وزن دستگاه دستاورد بزرگی محسوب می‌شود. شیائومی یک بار شارژ این باتری را برای استفاده به‌مدت 1.6 روز کافی می‌داند که نسبت به 1.32 روز در K60 Ultra (ظاهراً در شرایط یکسان) با بهبود مشخصی روبرو شده است. این تغییر در دنیای واقعی نیز تا حدود زیادی قابل حس کردن بوده و در حالی‌که K60 Ultra پیشین در یک استفاده نسبتاً شدید در اوائل روز دوم به اتصال شارژر نیاز داشت در K70 Ultra‌ می‌توان با کنترل مصرف به اواسط یا حتی اواخر روز دوم نیز پای گذاشت.

در دنیای واقعی برای تست دوام باتری طبق معمول از تست Work 3.0 از بنچ‌مارک PCMark استفاده کردیم و یک بار آن را با نرخ رفرش 120 هرتزی و بار دیگر با نرخ رفرش 60 هرتزی اجرا کردیم. شرایط تست مثل قبل شامل غیر فعال بودن روشنایی خودکار و تنظیم نور روی 50 درصد بود. K70 Ultra در حالت اول یعنی با فعال بودن نرخ رفرش 120 هرتزی بیش از 14 ساعت این تست را ادامه داد و این رقم در حالت دوم با نرخ رفرش 60 هرتزی به بیش از 18 ساعت رسید. برای مقایسه بد نیست بدانیم که K60 Ultra در همین شرایط به زمان‌های 12 ساعت و 14 ساعت و 30 دقیقه دست پیدا کرد.

یکی از نقاط قوت سری Kxx ردمی به شارژ سریع باتری آن‌ها و حضور شارژر درون جعبه تعلق دارد و K70 Ultra نیز در این زمینه مستثنی نیست. مجموعه شارژر و باتری در این گوشی با چیپ G1 باتری و P2 شارژ محافظت می‌شوند که با توجه به توان بالای شارژر روی کاغذ خیال کاربران را از مشکلات احتمالی باتری راحت می‌کنند؛ شارژر 120 واتی گوشی که در نسخه لامبورگینی به‌صورت ویژه به‌رنگ مشکی براق طراحی شده به‌گفته شیائومی ظرف 24 دقیقه باتری گوشی را به‌طور کامل پر می‌کند که در صورت محقق شدن، سرعت بسیار بالایی محسوب می‌شود. برای به‌دست آوردن بالاترین سرعت شارژ در این گوشی البته باید از منوی باتری و بخش Wired charging mode گزینه استاندارد را به Top speed تغییر داد. نکته جالب در این میان، این‌که با انتخاب این گزینه اخطار غیر فعال کردن آن برای جلوگیری از گرم شدن دستگاه در حین شارژ بر بالای صفحه‌نمایش ظاهر می‌شود.

تست عملی شارژ K70 Ultra را با فعال کردن Top Speed یک بار با گوشی خاموش و بار دیگر با همین گزینه و به‌صورت روشن انجام می‌دهیم؛ در حالت اول و با شروع شارژ از 2 درصد پس از 5 دقیقه به شارژ 25 درصدی و پس از 10، 15 و 20 دقیقه به شارژهای به‌ترتیب 42، 57 و 71 درصدی دست پیدا کردیم. در نهایت در زمانی کم‌تر از 30 دقیقه شارژ باتری به‌طور کامل پر شد که با زمان رسمی شیائومی برای شارژ کامل نزدیک به 6 دقیقه اختلاف دارد.

در حالت دوم این پروسه را با همان شارژ 2 درصدی این بار با گوشی روشن انجام می‌دهیم جایی‌که با وجود آن‌‌که تا 5 دقیقه اول شرایط یکسانی با حالت اول مشاهده می‌شود اما پس از آن سرعت شارژ کم شده و پس از 10، 15 و 20 دقیقه به‌شارژهای 38، 51 و 64 درصد می‌رسیم و پس از 24 دقیقه ادعایی شرکت سازنده نیز باتری تنها 75 درصد پر شده است. گوشی پس از 30 دقیقه به شارژ 91 درصد رسید و شارژ خود را نهایتاً در دقیقه 37 تکمیل کرد.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

ردمی K70 Ultra با سیستم‌عامل اندروید 14 و پوسته HyperOS شیائومی ارائه شده و برای بوت به زمانی نزدیک به 20 تا 22 ثانیه نیاز دارد؛ هایپر او اس جدید شیائومی در عمل به میزان زیادی به تجربه MIUI پیشین این شرکت شباهت داشته اما این‌جا و آن‌جا به تفاوت‌های ظاهری مشخصی می‌توان اشاره کرد که البته لزوماً تمامی آن‌ها نیز همانطور که در ادامه خواهیم دید چندان به‌سمت یک تغییر مثبت حرکت نکرده‌اند.

مدل در اختیار ما از رام چینی این گوشی بهره می‌برد و در نتیجه در غیبت برنامه‌های گوگل و حضور پر رنگ منوها و اپلیکیشن‌های چینی مجموعه رنگارنگی از برنامه‌های اضافی و بلات‌ور را نیز عرضه می‌کند. که البته تقریباً اکثریت به اتفاق آن‌ها را می‌توان uninstall کرد.

این رام همانطور که اشاره شد بدون اپلیکیشن‌های گوگل ارائه شده اما به‌سادگی می‌توان همگی آن‌ها از جمله فروشگاه Play Store و صفحه‌کلید Gboard را جداگانه و بدون مشکل روی گوشی نصب کرد. زبان گوشی به‌صورت پیش‌فرض انگلیسی‌ست اما امکان تغییر این زبان به فارسی (حداقل در نسخه در اختیار ما) وجود ندارد. (نگفته پیداست که فارسی‌نویسی در این گوشی با مشکلی روبرو نیست)

مسئله نمایش تبلیغات از طریق برنامه‌های پیش‌فرض نصب شده روی گوشی البته به‌قوت خود باقی‌ست و یکی از آزاردهنده‌ترین تجربه‌های کاربری را در این زمینه ارائه می‌کند. مطابق سیاست نمایش تبلیغات شیائومی، حتی در صورت غیر فعال کردن توصیه‌های تبلیغات شخصی‌سازی‌شده (Personalized ad recommendation) در منوی Security و در قسمت Additional settings و سپس Ad services بازهم مطابق توضیحات ارائه‌شده ذیل این گزینه همچنان همان حجم تبلیغات پیشین را دریافت خواهید کرد اما این تبلیغات دیگر شخصی‌سازی‌شده و مرتبط با شما نخواهند بود!

صفحه قفل در حالت پیش‌فرض، زمان، تاریخ و وضعیت آب و هوا را در بالا به نمایش گذاشته و نوتیفیکیشن برنامه‌ها نیز در مرکز آن حضور پیدا خواهند کرد. در پایین این قسمت دو میانبر در نظر گرفته شده که با لمس سمت راستی، دوربین فعال می‌شود و با کشیدن سمت چپی به راست می‌توان به مجموعه‌ای از وال‌پیپرهای چینی دست پیدا کرد.

صفحه هوم از آیکون‌های چهارگوش در ستون‌های چهارتایی تشکل شده که تعداد آن‌ها را می‌توان به 5 عدد نیز افزایش داد. در پایین‌ترین سطر، باکس جست‌وجوی موتور چینی Baidu قرار دارد که طبیعتاً به‌دلیل زبان چینی آن کاربرد چندانی ندارد اما می‌توان ضمن حذف این سرچ چینی، باکس جست‌وجوی گوگل را در این صفحه جای‌گزین کرد. با کشیدن صفحه‌نمایش به سمت راست و موافقت با شرایط استفاده، اپلیکیشن App Vault در سمت‌چپ‌ترین دسک‌تاپ به‌نمایش می‌شود و جزییاتی مثل میانبر برنامه‌ها، تقویم، وضعیت آب و هوا، میزان استفاده از رم و مواردی از این دست را به‌نمایش می‌گذارد. برخلاف انتظار امکان تغییر این دسک‌تاپ به Google Discover وجود ندارد.

با نگه داشتن دست روی صفحه هوم یا نزدیک کردن دو انگشت به هم وارد مد ویرایشی این قسمت می‌شویم که از طریق آن جدا از تغییر تصویر پس‌زمینه و ویجت‌ها می‌توان اقدام به گروه‌بندی برنامه‌ها یا uninstall کردن دسته‌جمعی یا تکی اپلیکیشن‌ها کرد. ترکیب و شکل آیکون‌های این قسمت کاملاً مشابه MIUI 14 بوده و تقریباً با هیچ تفاوتی روبرو نمی‌شویم. با انتخاب هر برنامه در این حالت پیش‌نمایشی از صفحات مختلف دسک‌تاپ در پایین به نمایش گذاشته می‌شود.

لمس گزینه Settings در این حالت، تنظیمات دیگری را به تصویر می‌کشد که از آن جمله می‌توان به تغییر افکت حرکت بین صفحات، انتخاب صفحه دسک‌تاپ پیش‌فرض، پر کردن خودکار جای خالی برنامه‌های حذف شده و تغییر چیدمان آیکون برنامه‌های هوم اسکرین (از بین دو گزینه 6×5 و 6×4) اشاره کرد. تنها تفاوت این بخش با MIUI 14 غیبت گزینه‌ای‌ست که نوشته‌های هر ویجت را حذف می‌کرد.

با انتخاب گزینه More از این منو تنظیمات دیگری ظاهر می‌شود که در بالاترین قسمت امکان تغییر حالت صفحه هوم و افزودن app drawer را فراهم می‌کند. رابط کاربری گوشی به‌صورت پیش‌فرض بدون اپ دراور یا منوی اصلی ارائه شده و در این حالت با کشیدن صفحه‌نمایش در هوم‌اسکرین رو به بالا اپ چینی دیگری به‌نام Content Center به‌نمایش در می‌آید. برای حذف این گزینه از همین بخش از قسمت Swipe up on the Home screen می‌توان گزینه None را انتخاب کرد. این قسمت نیز تقریباً به‌طور کامل به MIUI 14 شباهت دارد و تنها یکی دو مورد مثل نمایش محو پیش‌نمایش اپلیکیشن‌ها با لمس دکمه recent و امکان حذف متن از ویجت‌ها در آن غایب است.

حین نصب اولیه دستگاه امکان انتخاب شیوه حرکت در بین منوهای دستگاه از بین سه ‌دکمه زیر صفحه‌نمایش یا ژست‌های حرکتی کشیدنی روی صفحه فراهم شده اما در همین منو در بخش System navigation نیز می‌توان از بین این دو گزینه یکی را برگزید.

با فعال کردن app drawer با کشیدن صفحه‌نمایش رو به بالا، منوی اصلی با ظاهری آشنا ظاهر می‌شود که آیکون تمامی برنامه‌ها و تنظیمات گوشی را در خود جای داده است. در بالای این منو Tabهای متعددی برای دسته‌بندی خودکار برنامه‌ها در نظر گرفته شده و در پایین نیز باکسی برای جست‌وجوی اپلیکیشن‌ها دیده می‌شود. این منو نیز به‌طور کامل و بدون هیچ تغییری مشابه MIUI 14 است.

با لمس دکمه recent در سمت چپ پایین صفحه‌نمایش، برنامه‌های جدیدا اجرا شده در یک لیست عمودی قابل اسکرول به نمایش گذاشته می‌شوند که با زدن دکمه × پایینی، همه آنها به صورت یک‌جا بسته می‌شوند؛ برای بستن تکی هر برنامه نیز کشیدن آن به کناره‌های گوشی کفایت می‌کند.

با لمس کردن و نگه‌داشتن انگشت روی برنامه‌های باز شده در این قسمت چند گزینه در دسترس قرار می‌گیرد که از آن جمله می‌توان به آیکون جدیدی به شکل دو مستطیل درون هم برای شناور کردن صفحه اشاره کرد.

گزینه split screen برای اجرای همزمان دو برنامه روی صفحه (یکی در بالا و دیگری در پایین) نیز در همین بخش در دسترس قرار می‌گیرد که اولی را با drag کردن به سمت بالا و برنامه دوم را با انتخاب از لیست برنامه‌های جدیداً اجرا شده در منوی recent، می‌توان در این قسمت جای داد. این قابلیت برای اکثر برنامه‌ها در دسترس قرار دارد اما در برخی از آن‌ها نیز پشتیبانی نمی‌شود.

با کشیدن دست از سمت راست لبه بالای صفحه‌نمایش رو به پایین منوی مجموعه‌ای از تنظیمات و تاگل‌ها نمایان شده و تکرار این حرکت از کناره سمت چپ رو به پایین، نمایش اعلان برنامه‌های گوشی را در پی دارد. این قسمت یکی از معدود تفاوت‌های هایپر او اس با MIUI 14 را به‌نمایش می‌گذارد که ممکن است (حداقل در روزهای اول استفاده از دستگاه) گیج‌کننده به‌نظر برسد.

در بخش تنظیمات و تاگل‌ها یا کنترل‌سنتر این قسمت همچنان از آیکون‌های بزرگی برای وای‌فای و دیتای موبایلی در بالا استفاده شده اما فرم این آیکون‌ها افقی بوده و و گزینه تغییر روشنایی و حجم صدا به پایین آن‌ها منتقل شده‌اند. کنترلرهای موزیک در حال پخش و اسمارت‌هاب شیائومی همان طراحی پیشین را ارائه می‌کنند اما حالا از پایین به بالا منتقل شده و ابعاد آن‌ها نیز کمی تغییر کرده است. نکته منفی اصلی در این منو بی‌شک به تصمیم شیائومی برای حذف برچسب‌های اسمی آیکون‌های این قسمت باز می‌گردد که با توجه به مشخص نبودن مفهوم برخی آیکون‌ها ممکن است کاربر را در یافتن یک گزینه خاص سردرگم کند. از اسکرول افقی برای نمایش آیکون‌های بیش‌تر در این قسمت نیز دیگر خبری نیست و آیکون‌های اضافی در زیر 12 ایکون اصلی قرار می‌گیرند. دکمه دسترسی به منوی تنظیمات نیز از بالای این بخش حذف شده و به‌صورت یک تاگل در پایین قرار گرفته است.

از همه جالب‌تر باید به انتقال دکمه ویرایش یا Edit از بالا به پایین اشاره کرد که در صورت اضافه کردن ردیف چهارم به آیکون‌های این قسمت درست در زیر دکمه Home قرار می‌گیرد و برای لمس آن با مشکل روبرو خواهید شد. منوی ادیت در این قسمت اما در هر حال تفاوتی با قبل نداشته و از طریق آن می‌توان آیکون‌های کوچک‌تر این بخش را جابجا یا حذف و اضافه کرد اما آیکون‌های بزرگ بالایی غیر قابل تغییر باقی می‌مانند. یک نکته منفی دیگر این بخش نبود گزینه‌ای برای بازگشت به‌حالت پیش‌فرض اولیه است.

منوی تنظیمات یا Settings در نگاه اول کاملاً به تجربه قبلی در MIUI 14 نسخه چینی شباهت دارد اما برخی گزینه‌ها به آن افزوده شده و برخی دیگر از ترکیب دو گزینه دیگر به‌دست آمده‌اند. آیکون‌های این بخش در مجموع در پنج بخش مجزا شامل اطلاعات دستگاه و حساب کاربری شیائومی، بخش ارتباطات، بخش‌های مرتبط با صفحه‌نمایش و شخصی‌سازی، بخش امنیت، اپلیکیشن و حریم خصوصی و در نهایت گزینه تنظیمات اضافی مرتب شده‌اند که این آخری برخی موارد مهم مثل زبان، صفحه‌کلید و تاریخ را در خود جای داده است.

از جمله گزینه‌های جدید این بخش باید به اتصال متقابل یا Interconnectivity اشاره کرد که از طریق آن با شناسایی دستگاه‌های مجاور با حساب کاربری شیائومی یکسان می‌توان اطلاعاتی مثل اپلیکیشن‌ها، جزییات صفحه هوم، کلیپ‌بورد، تماس وارده و حتی اعلان برنامه‌ها را به‌اشتراک گذاشت.

بخش Privacy & security که پیش از این دو قسمت مجزا از هم بود نیز حالا در یک منوی واحد مجتمع شده که از بالا به دو قسمت جدا برای حریم‌خصوصی و گزینه‌های امنیتی تقسیم شده است.

سایر گزینه‌های ارائه شده در این منو دقیقاً همان موارد حاضر در نسخه چینی K60 Ultra بوده و به‌تفاوت خاص و بزرگی نمی‌توان اشاره کرد.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

شیائومی برای پردازش در K70 Ultra بار دیگر از یک پروسسور پرچمدار ساخت مدیاتک یعنی دیمنسیتی 9300 پلاس استفاده کرده که در مقایسه با Snapdragon 8 Gen 3 روی کاغذ مجموعه هسته‌های قوی‌تری را ارائه می‌کند؛ در ساختار این چیپ‌ست از چهار هسته Cortex-X4 (یکی با فرکانس 3.4 گیگاهرتزی و سه‌تای دیگر با فرکانس 2.85 گیگاهرتز) و چهار هسته 2 گیگاهرتزی A720 استفاده شده که نسبت به SD 8 Gen 3 با فقط یک هسته X4 با فرکانس 3.3 گیگاهرتز برتری بزرگی را نشان می‌دهد. این مجموعه که حالا از هسته‌های ضعیف‌تر A5xx به‌کل صرفنظر کرده از گرافیک Immortalis-G720 با 12 هسته پردازشی بهره می‌برد.

تجربه K60 Ultra سال گذشته با چیپ‌ست دیمنسیتی 9200 پلاس از توان بالای مجموعه پردازشی و گرافیکی سخن می‌گفت اما در سوی دیگر حرارت تولیدی این مجموعه در زیر بار پردازشی و گرافیکی به‌اندازه‌ای بالا بود که به‌زحمت بتوان نمونه دیگری برای آن سراغ گرفت. در K70 Ultra نیز با توجه به شرایط پروسسور جدید 9300 پلاس از یک سو و تغییر نکردن اندازه 5 هزار میلی‌متر مربعی بخش خنک‌کننده VC دستگاه انتظار مشاهده نتیجه مشابهی را داریم که احتمالاً با فلزی بودن شاسی گوشی تشدید نیز خواهد شد.

رم گوشی در نسخه لامبورگینی در اختیار ما 24 گیگابایت بود اما در K70 Ultra عادی 12 یا 16 گیگابایت رم در دسترس است. این رم از نوع بسیار پر سرعت و سطح بالای LPDDR5X انتخاب شده که از این لحاظ تفاوتی با پرچمداران بزرگ ندارد. حافظه داخلی گوشی 256 یا 512 گیگابایت بوده و امکان دسترسی به حافظه 1 ترابایتی را نیز دارد. این حافظه نیز از نوع پر سرعت UFS 4.0 انتخاب شده است.

در نسخه 1 ترابایتی در اختیار ما در اولین بوت و قبل از ایجاد هرگونه تغییر چیزی نزدیک به 27.6 گیگابایت از حافظه دستگاه اشغال شده که نسبت به 36 گیگابایت K60 Ultra به‌مراتب کاهش یافته است.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

حضور چیپ‌ست توانمند دیمنسیتی 9300 پلاس با چهار هسته Cortex-X4 انتظار بسیار بالایی را از K70 Ultra در تست‌های پردازشی ایجاد می‌کند و گرافیک 12 هسته‌ای Immortalis-G720 نیز احتمالاً نتایج درخشانی را از خود برجای خواهد گذاشت. هرچند نگرانی از عملکرد حرارتی گوشی همچنان پا برجاست و گلوگاه شدن آن دور از انتظار نیست.

در تست نخست، بنچ‌مارک Geekbench 6 را برای بررسی عملکرد پردازشی دستگاه اجرا می‌کنیم که امتیازهای 2,262 و 7,367 را به‌ترتیب در دو حالت تک هسته‌ای و چند هسته‌ای برجای می‌گذارد و برای مقایسه نسبت به امتیازهای 2,182 و 6,689 اسنپ‌دراگون 8 جن 3 در مجیک 6 پرو به‌خصوص در حالت چند هسته‌ای (به‌لطف هسته‌های بیش‌تر X4) شرایط بسیار بهتری را به‌نمایش می‌گذارد. K70 Ultra حتی S24 Ultra با نسخه اورکلاک‌شده SD 8 Gen 3 را نیز با اختلاف مشخصی در هر دو حالت تک و چند هسته‌ای پشت سر می‌گذارد.

در تست AnTuTu V10.3.4 به امتیازی بهتر از 1,939,000 واحدی دست پیدا نکردیم که تا حدودی نسبت به آنر مجیک 6 پرو با امتیاز بیش از 2 میلیون واحد نتیجه ضعیف‌تری محسوب می‌شود. در جست‌وجو برای یافتن علت این کاهش امتیاز می‌توان به بخش گرافیکی اشاره کرد که در پایین کشیدن نتیجه کلی موثر واقع شده است. دمای K70 Ultra در این تست بیش از 17 درجه سانتی‌گراد افزایش یافته و بدنه گوشی به‌خصوص در نیمه بالایی به حد «داغ» نزدیک شد.

در تست گرافیکی3DMark و در آزمون Wild Life Extreme که به بررسی توان گرافیکی GPU دستگاه می‌پردازد تأثیر قدرت پایین‌تر گرافیکی را به‌وضوح می‌توان مشاهده کرد جایی‌که امتیاز تنها 4,356 واحدی و متوسط سرعت 26fps در مقایسه با مجیک 6 پرو با امتیاز 5,188 واحدی و سرعت 31 فریم در ثانیه عملکرد ضعیف‌تری را به‌نمایش می‌گذارد. K70 Ultra از این لحاظ با S24+ مجهز به پروسسور Exynos 2400 با امتیاز 4,300 واحدی و سرعت 26fps قابل مقایسه است.

تست ثبات گرافیکی Wild Life Extreme که این تست را 20 بار به‌صورت پی‌در‌پی اجرا کرده و نتیجه تست اول و تست بیستم را با هم مقایسه می‌کند نتیجه فوق‌العاده‌ای را برای K70 Ultra ثبت نمی‌کند و جدا از ثبات نسبتاً پایین 67 درصدی بدنه گوشی به‌حدی داغ شد که عملاً امکان در دست گرفتن آن وجود نداشت. برای مقایسه بد نیست بدانیم که K60 Ultra قادر به اتمام این تست نبوده و هر بار حوالی لوپ 12 یا 13 به‌دلیل گرمای بیش از اندازه سیستم از آن خارج می‌شد.

در تست استرس پردازنده با بالا رفتن حرارت دستگاه گلوگاه شدیدی را شاهد هستیم که به‌صورت پله‌ای عملکرد گوشی را مدام کاهش و افزایش می‌دهد. K70 Ultra در نهایت تنها 51 درصد از توان خود را در این تست حفظ کرد یعنی توان پردازشی گوشی در زیر بار سنگین و مداوم به نصف کاهش پیدا می‌کند و این البته در شرایطی‌ست که حداقل بتوان گوشی را در دست گرفت چرا که حرارت بدنه دستگاه در این حالت نیز به‌اندازه‌ای بالاست که عملاً امکان در دست گرفتن آن وجود ندارد!

گزینه‌های ارتباطی

در لیست گزینه‌های ارتباطی دستگاه به‌جز 4G و 5G سیم‌کارتی به وای‌فای 7، بلوتوث 5.4، NFC، اینفرارد و مسیریاب‌های ماهواره‌ای دو فرکانسی بر می‌خوریم که این آخری دقت بالاتری را در مکان‌های شلوغ و پر تراکم ارائه می‌کند.

کلام آخر

Redmi K70 Ultra روی کاغذ با مشخصاتی مثل شاسی فلزی و بدنه IP68، صفحه‌نمایش OLED با نرخ رفرش 144 هرتزی، پردازنده پیشرفته دیمنسیتی 9300 پلاس، رم 24 گیگابایتی LPDDR5X و حافظه 1 ترابایتی UFS 4.0، پشتیبانی از فیلم‌برداری 8K در دوربین اصلی، مسیریابی ماهواره‌ای دو فرکانسی، باتری 5,500 میلی آمپر ساعتی و شارژر 120 واتی تنه به تنه پرچمداران بزرگ بازار زده و از لحاظ امکانات دست کمی از رقبای کاملاً گران‌قیمت خود ندارد. در عمل اما حداقل در برخی موارد مهم با شرایط ایده‌آل فاصله داشته و حداکثر این مدل را باید به‌عنوان یک میان‌رده پیشرفته معرفی کرد.

از کیفیت ساخت، جنس بدنه و مقاومت آن در برابر نفوذ آب و گرد و خاک کاملاً رضایت داشتیم اما براق و جاذب اثر انگشت بودن کاور بخش پشتی از جذابیت اولیه این مدل به‌خصوص در نسخه‌های تیره‌تر کاسته و طراحی مدل لامبورگینی نیز فارغ از قیمت بالاتر آن ممکن است از نگاهی برخی کاربران چندان ایده‌ال به‌نظر نرسد. کاهش حاشیه‌های پیرامون صفحه‌نمایش جلوه‌ای فراتر از انتظار به K70 Ultra بخشیده و از لحاظ کیفیت نیز در جایگاه بالایی قرار دارد. نرخ رفرش این پنل در حالت عادی همچنان 120 هرتزی‌ست و سرعت 144 هرتزی اعلام‌شده در مشخصات گوشی تنها در برخی بازی‌های خاص در دسترس است.

مجموعه دوربین گوشی یکی از نقاط ضعف اصلی K70 Ultra به‌حساب می‌آید که نسبت به K60 Ultra گامی به عقب گذاشته و حساب این گوشی را با رده پرچمداران جدا کرده است؛ دوربین اصلی گوشی جدا از اندکی کوچک‌تر شدن سنسور حالا لنز 6 مرحله‌ای ساده‌تری را به‌کار گرفته و به‌خصوص در تصاویر شب چندان فوق‌العاده عمل نمی‌کند. دوربین اولتراواید و دوربین ماکرو نیز در غیبت فوکوس خودکار تغییری نسبت به قبل نکرده و به‌ویژه در نور کم کاربرد چندانی را ارائه نمی‌‌کنند. از کیفیت و سرعت پروسسور دیمنسیتی 9300 به‌خصوص در پردازش کاملاً رضایت داشتیم و رقبایی مثل اسنپ‌دراگون 8 جن 3 و Exynos 2400 را بدون مشکل پشت سر می‌گذارد. بخش گرافیکی دستگاه نیز مشکلی برای هندل کردن سنگین‌ترین و پیچیده‌ترین بازی‌های گرافیکی ندارد اما در مقام مقایسه پشت سری SD 8 Gen 3 قرار می‌گیرد. مشکل اصلی در این میان گرم کردن و داغ شدن بیش از اندازه دستگاه زیر بار است که در مواردی امکان گرفتن گوشی در دست را غیر ممکن می‌کند. K70 Ultra در تست ثبات پردازشی و گرافیکی نیز عملکرد فوق‌العاده‌ای نداشته و به‌دلیل ایجاد حرارت بالا از توان آن در طی زمان کاسته می‌شود.

طبق معمول بخش نرم‌افزاری و رابط کاربری گوشی‌های شیائومی در لیست نقاط قوت آن قرار نمی‌گیرند و به‌خصوص در نسخه چینی در اختیار ما این امر کاملاً پر رنگ و ملموس بوده و در هجوم سیل برنامه‌های اضافی چینی و تبلیغاتی که هر از چندگاهی سر از اپلیکیشن‌های مختلف در می‌آورند امتیاز بالایی به این مدل در این زمینه تعلق نمی‌گیرد. پوسته HyperOS شیائومی نیز در عمل تفاوت بزرگی با تجربه MIUI 14 پیشین این شرکت نداشته و حتی در برخی موارد (مثل منوی نوتیفیکیشن بالای صفحه‌نمایش) به سردرگمی بیش‌تر کاربران منجر می‌شود.

از کیفیت و دوام باتری گوشی کاملاً رضایت داشتیم و ارتقاء 10 درصدی ظرفیت آن نیز در عمل کاملاً احساس می‌شود. شارژر 120 واتی همراه دستگاه یکی از نقط قوت درخشان K70 Ultra است که در مدت زمان بسیار کوتاهی باتری گوشی را پر می‌کند. این زمان البته در عمل با 24 دقیقه ادعایی شیائومی فاصله داشته و در بهترین حالت نزدیک به 30 دقیقه به‌طول می‌انجامد.

نقاط ضعف و قوت Redmi K70 Ultra در یک نگاه شامل موارد زیر می‌شوند:

+ شاسی فلزی و استاندارد IP68 بدنه

+ کاهش ابعاد و تغییر ناچیز وزن نسبت به K60 Ultra

+ حاشیه‌های بسیار اندک و یکسان دورتادور صفحه‌نمایش

+ صفحه‌نمایش پر نور و با کیفیت

+ عملکرد قابل‌قبول دوربین اصلی در نور روز

+ کیفیت مطلوب عکس‌های دوربین سلفی

+ قدرت پردازشی و گرافیکی بالا در سطح پرچمداران

+‌ رم LPDDR5X و حافظه UFS 4.0

+ دوام باتری بالا و شارژ سریع 120 واتی درون جعبه

+‌ گزینه‌های ارتباطی متعدد با پشتیبانی از وای‌فای 7

+ اسپیکرهای استریوی قابل قبول

- بدنه براق و جاذب اثر انگشت

- برجستگی بیش از اندازه محوطه دوربین‌ها

- غیبت LTPO و تطبیقی نبودن نرخ رفرش در صفحه‌نمایش

- ارائه نرخ رفرش 144 هرتزی تنها برای برخی بازی‌ها

- کاهش تعداد قطعات لنز دوربین اصلی از 7 به 6

- افت کیفیت دوربین اصلی در شب

- غیبت فوکوس خودکار در دوربین‌های ماکرو و اولتراواید

- ایجاد گرمای بیش از اندازه و داغ شدن گوشی زیر بار

- ثبات پردازشی و گرافیکی نسبتاً پایین

- رابط کاربری مملو از برنامه‌های اضافی و اشباع از تبلیغات HyperOS