mobile.ir - مرجع موبایل ایران

شرکت سامسونگ در طی سال‌های گذشته مطابق برنامه منظمی هر بار در اواسط زمستان و تابستان، گوشی‌های پرچمدار جدیدی را در کلاس گلکسی اس و فولد و فلیپ‌های تاشو معرفی می‌کند که آخرین دستاوردهای فناورانه این شرکت را در هر دو بخش نرم‌افزاری و سخت‌افزاری ارائه می‌کنند؛ این گوشی‌های جذاب اما تقریباً همیشه از برچسب قیمت بالایی برخوردار بوده و تناسب چندانی با بودجه‌های محدود بسیاری از خریداران ندارند. سامسونگ در طی چند سال گذشته برای جذب این دسته از خریداران امکانات تازه‌ای را در اختیار گوشی‌های رده میانی سری A قرار داد که از آن جمله می‌توان به نمایشگرهای امولد 120 هرتزی، دوربین‌های مجهز به لرزه‌گیر اپتیکال و بدنه مقاوم در برابر غوطه‌وری در آب اشاره کرد. روند این تغییرات بزرگ به‌طور مشخص از Galaxy A52 5G و همتای A52s آن آغاز شد و با وجود آن‌‌که در Galaxy A53 در بخش پردازشی با عقب‌گرد روبرو شد اما مجدداً در Galaxy A54 شرایط مطلوبی برای قرارگیری این دسته از گوشی‌ها در سبد کالای خریداران با بودجه‌های محدودتر برقرار شد و همتای Galaxy A34 آن نیز با برخورداری از قیمت پایین‌تر به شیرینی این معامله می‌افزود.

Samsung Galaxy A54 5G

سامسونگ در اوائل سال 2024 از نسل جدید گوشی‌های سری A این شرکت با نام‌های Galaxy A55 و Galaxy A35 پرده برداشت که با وجود آن‌‌که این بار هم خبری از تغییرات انقلابی در آن‌ها نیست و بار دیگر از نمایشگرهای 8 بیتی، هسته‌های A78 پردازنده، دوربین اولتراواید فاقد فوکوس خودکار و توان شارژر 25 واتی برخوردار بودند اما در مقایسه با همتایان پیشین خود بعضاً تفاوت‌های مهمی را نیز عرضه می‌کنند که در A35 شامل دوربین سلفی پانچی، پردازنده قوی‌تر و دوربین اصلی بهتر می‌شود و A55 را با نمایشگر بزرگ‌تر، پردازنده 4 نانومتری مجهز به گرافیک Xclipse و شاسی فلزی روانه بازار کرده‌اند.

Galaxy A55 5G البته همچنان با همان فرمول پول‌ساز و در عین حال کم‌هزینه سامسونگ در تمامی این سال‌ها ارائه شده و با حفظ فاصله از گوشی‌های پرچمدار هنوز از پردازنده‌ای نسبتاً رده پایین با حافظه‌های نچندان پر سرعت بهره می‌برد و مجموعه دوربین‌های اصلی و سلفی آن روی کاغذ با هیچ تغییر قابل اشاره‌ای روبرو نشده‌اند. صفحه‌نمایش دستگاه البته در مقایسه با A54 اندکی بزرگ‌تر شده و با 6.6 اینچ قطر بیش‌تری نسبت به تمامی نسل‌های قبلی این سری دارد.

Samsung Galaxy A55 5G با نام مدل SM-A556E/DS و حافظه 8GB/256GB موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

با توجه به سابقه سامسونگ در طی چند سال گذشته طبیعتاً انتظاری از جعبه کوچک و باریک گلکسی A55 نیز نمی‌توان داشت و درون این باکس به‌جز خود گوشی، یک کابل دو سر USB-C و یک پین دسترسی به اسلات سیم‌کارت عملاً به نکته دیگری نمی‌توان اشاره کرد. بدین‌ترتیب همچنان از شارژر خبری نیست و در صورت تمایل به شارژ سریع‌تر گوشی باید به‌صورت جداگانه اقدام به تهیه شارژر 25 واتی سامسونگ کرد.

طراحی ظاهری

A55 در اولین برخورد کاملاً به A54 سال قبل شباهت داشته و طراحی فلت پیشین را بی کم و کاست در این‌جا نیز می‌توان مشاهده کرد؛ این اما این ظاهر ماجراست و هم در شکل ظاهری و هم در جنس و متریال بدنه به تفاوت‌های بزرگی می‌توان اشاره کرد. سطح صفحه‌نمایش و پنل بخش پشتی بار دیگر به‌صورت تخت با لبه‌های تیز طراحی شده و کوچک‌ترین خمیدگی و انحنایی در آن‌ها دیده نمی‌شود. حاشیه‌های دورتادور صفحه‌نمایش البته همچنان نسبتاً زیاد به‌نظر می‌رسند و از این لحاظ تفاوت محسوسی را با رده پرچمداران گلکسی S به‌نمایش می‌گذارند.

جنس بخش پشتی از شیشه قدیمی و منسوخ شده Gorilla Glass 5 بالاخره به یک شیشه جدیدتر یعنی Gorilla Glass Victus+ تغییر پیدا کرده و همین شیشه روی صفحه‌نمایش نیز حضور دارد. این شیشه البته همچنان کاملاً براق و جاذب اثر انگشت است و در کسری از ثانیه با آلودگی و اثرات انگشت متعدد پوشیده می‌شود.

شکل لنزهای سه‌گانه دوربین و فلش LED در این قسمت تغییری نسبت به قبل نکرده و بیرون‌زدگی نزدیک به 1 میلی‌متری آن‌ها نیز به‌روال سابق است.

تغییر بزرگ در طراحی دستگاه را باید در نوار پیرامونی و شاسی گوشی جست‌وجو کرد که علاوه بر ظاهر جدید از جنس متفاوتی نیز ساخته شده است؛ سامسونگ برای اولین بار در این کلاس از شاسی فلزی برای گلکسی A55 استفاده کرده که استحکام بالاتری را برای این مدل به‌همراه می‌‌آورد. این شاسی فلزی که خطوط آنتن پیرامونی به حضور آن گواهی می‌دهند البته همانطور که در ادامه خواهیم دید به وزن بیش‌تر دستگاه منجر شده‌اند اما در عوض گزینه‌ای کاملاً کمیاب (اگر نگوییم نایاب) در این کلاس را در اختیار کاربران A55 قرار می‌دهند.

نوار فلزی دورتادور دستگاه علاوه بر جنس از لحاظ ظاهری نیز تغییر هویت داده و به‌جای فرم کلاسیک پف کرده سامسونگ از یک طراحی کاملاً تخت و بدون انحنا به‌سبک گوشی‌های سری S24 برخوردار شده است. در سمت راست گوشی امضای طراحی جدید سری A سامسونگ یعنی برجستگی محل دکمه‌های پاور و تغییر صدا دیده می‌شود که بالاتر از سطح تخت این قسمت قرار گرفته است. از دکمه‌‌های پاور و ولوم پایین طبق معمول به‌خوبی می‌توان با یک دست استفاده کرد اما ولوم بالا از دسترس معمول یک دست بالاتر است.

اجزای پیرامونی گوشی به‌جز تغییر شکل دریچه‌های اسپیکر اصلی در پایین تفاوتی نسبت به A54 نداشته و همگی مثل قبل سر جای خود قرار دارند.

گوشی طبق معمول با استاندارد IP67 در برابر نفوذ آب و گرد و خاک مقاوم است و فلزی بودن شاسی دستگاه نیز طبیعتاً استحکام بالاتری را ارائه می‌کند.

در مجموع از طراحی جدید گلکسی A55 می‌توان کاملاً رضایت داشت و شاسی فلزی و نوار تخت پیرامونی ظاهری مشابه S24 به این مدل بخشیده‌اند. در سمت نکات منفی این طراحی علاوه بر حاشیه‌های نچندان باریک دورتادور صفحه‌نمایش باید به پوشش براق و جاذب اثر انگشت بخش پشتی اشاره کرد که به‌خصوص در رنگ‌های تیره‌تر تجربه ناخوشایندی را بر جای می‌گذارد.

ابعاد و وزن

فلزی شدن شاسی گوشی در افزایش وزن گوشی تأثیر محسوسی برجای گذاشته و بزرگ‌تر شدن 0.2 اینچی اندازه صفحه‌نمایش نیز این تأثیر را دوچندان کرده است. گلکسی A55 در شرایطی نزدیک به 213 گرم وزن دارد که A54‌ پیش از آن 202 گرم و A53 و A52s هر دو 189 گرمی بودند؛ بدین‌ترتیب در عرض 3 سال با چیزی نزدیک به 24 گرم افزایش وزن روبرو می‌شویم. گوشی در اختیار من البته چند گرمی سبک‌تر بود.

گلکسی A55 نسبت 19.5:9 صفحه‌نمایش نسل قبلی را حفظ کرده و تنها 0.2 اینچ به اندازه این صفحه‌نمایش افزوده است از این رو افزایش طول و عرض گوشی در این تناسب طبیعی به‌نظر می‌رسد؛ A55 از طول و عرض به‌ترتیب 161.1 و 77.4 میلی‌متری برخوردار است که نسبت به A54 با طول و عرض 158.2 و 76.7 میلی‌متری کاملاً بزرگ‌تر شده‌اند.

سامسونگ دست به ضخامت این گوشی نزده و هنوز با 8.2 میلی‌متر چندان بزرگ به‌نظر نمی‌رسد.

صفحه‌نمایش

گلکسی A55 همانطور که اشاره شد از بزرگ‌ترین اندازه صفحه‌نمایش در نسل جدید سری A5x برخوردار بوده و در حالی‌که قطر صفحه‌نمایش در A54 سال قبل با یک پله عقب‌نشینی از 6.5 اینچی معمول این کلاس به 6.4 اینچ رسید حالا با یک پله پیش‌روی به اندازه 6.6 اینچی دست پیدا کرده‌ایم. سایر مشخصات این صفحه‌نمایش حداقل روی کاغذ تغییری نکرده و هنوز از همان پنل 8 بیتی Super AMOLED‌ پیشین با وضوح 1080×2340 پیکسل با بیشینه روشنایی خودکار 1,000 نیتی و نرخ رفرش نچندان متغیر 120 هرتزی استفاده می‌کند که امکان نمایش محتوای HDR10+ را دارد. این پنل که با حاشیه‌های ضخیم پیرامونی در جلب نگاه کاربران حرفه‌ای‌تر ناموفق ظاهر می‌شود در عمل نیز تفاوت خاصی با گلکسی A54 نداشته و به‌جز اندکی فضای بیش‌تر همان تجربه پیشین را ارائه می‌کند. ارتقاء شیشه محافظ روی صفحه‌نمایش از Gorilla Glass 5 به Victus+ تغییر مهم قابل اشاره در این قسمت است که البته با وجود مقاومت بیش‌تر هنوز دلیل کافی برای استفاده نکردن از محافظ و گلس جداگانه را ارائه نمی‌کند.

داستان دقت رنگ این صفحه‌نمایش نیز به قرار سابق است و طبق روال همیشگی سامسونگ رنگ‌ها را در حالت پیش‌فرض vivid سیرتر از حالت واقعی به‌نمایش می‌گذارد. کیفیت نمایش رنگ در این پنل البته طبیعتا به‌صورت دستی قابل تغییر بوده و از این طریق می‌توان رنگ‌های طبیعی‌تری را به‌دست آورد.

در کناره‌های چپ و راست و بالای صفحه‌نمایش با حاشیه‌ای نزدیک به 2 میلی‌متر روبرو می‌شویم و حاشیه زیر صفحه‌نمایش نیز حوالی 3.5 میلی‌متر است که با وجود آن‌که این آخری ظاهراً اندکی نسبت به A54 قبلی کم‌تر شده اما هنوز بیش از اندازه به‌نظر می‌رسد.

سنسور اثر انگشت مثل قبل درون صفحه‌نمایش جای داشته و از نوع معمولی اپتیکال یا نوری‌ست. دقت این سنسور به‌خصوص در فضای آزاد و زیر نور خورشید چندان فوق‌العاده نیست و در مقایسه با حسگرهای التراسونیک سری S به‌لحاظ دقت و سرعت تفاوت محسوس و بعضاً بزرگی را به‌نمایش می‌گذارد.

نرخ رفرش

سامسونگ در زمینه سرعت به‌روزرسانی محتوای این صفحه‌نمایش نیز تغییری را اعمال نکرده و همان نرخ رفرش 120 هرتزی نچندان متغیر پیشین را برای A55 نیز در نظر گرفته است. نرخ رفرش در حالت پیش‌فرض Adaptive این صفحه‌نمایش تقریباً در تمامی لحظات تماس دست با صفحه‌نمایش 120 هرتز بوده و تقریباً بلافاصله پس از قطع تماس دست با پنل به 60 هرتز بر می‌گردد.. گزینه استاندارد در این منو نیز نرخ رفرش را به 60 هرتز محدود می‌کند که در رابطه با تأثیر آن روی مصرف باتری در ادامه بیش‌تر سخن خواهیم گفت.

اجزای جانبی

در سمت چپ گوشی به‌جز دو خط آنتن بالایی و پایینی که از فلزی بودن این قسمت خبر می‌دهند به نکته دیگری نمی‌توان اشاره کرد و در سمت راست نیز طبق انتظار دکمه‌های تغییر صدا و کلید پاور روی یک محوطه برجسته قرار دارند.

در بالا به میکروفون دوم و درگاه سیم‌کارت گوشی بر می‌خوریم که این دومی امکان استفاده از دو سیم‌کارت بدون کارت حافظه یا یک سیم‌کارت و یک کارت حافظه microSD را فراهم می‌کند.

در پایین گوشی به پورت USB-C مرکزی، دو حفره کوچک (که احتمالاً هریک میکروفونی را در خود جای داده‌اند) و اسپیکر اصلی بر می‌خوریم که طراحی این آخری نسبت به A54‌ تغییر کرده و کاملاً به S24 شباهت دارد.

بخش پشتی

بخش پشتی گلکسی A55 از طرحی کاملاً مشابه A54 برخوردار بوده و به‌جز نوشته‌های کوچک زیر نشان سامسونگ همه موارد قبلی در این مدل نیز تکرار شده‌اند. سه لنز دوربین در این قسمت کاملاً برجسته و برآمده بوده و با قرارگیری گوشی روی میز لق‌خردگی شدیدی را موجب می‌شوند. فلش LED تنها نکته باقی‌مانده قابل اشاره در این قسمت است که مابین دو لنز بالایی جای دارد. شیشه Victus+ این قسمت مقاومت بیش‌تری نسبت به Gorilla Glass 5 پیشین دارد اما همچنان براق و جاذب اثر انگشت است.

دوربین‌های بخش پشتی

سامسونگ دست به ترکیب دوربین‌های بخش پشتی گلکسی A55 نزده و همچنان از همان سه‌گانه پیشین در این قسمت استفاده کرده که دوتای آن‌ها یعنی دوربین‌های 12 مگاپیکسلی اولتراواید و 5 مگاپیکسلی ماکرو از پنج سال پیش و از گلکسی A51 تا به امروز در این کلاس تکرار شده‌اند! دوربین 50 مگاپیکسلی اصلی گوشی ظاهراً از همان اندازه سنسور و سایز پیکسل گلکسی A54 (ظاهراً 1/1.56 اینچ با پیکسل‌های 1 میکرونی) برخوردار است که در حالت پیش‌فرض با ترکیب چهار پیکسل مجاور هم روی سنسور و تشکیل یک پیکسل مجازی بزرگ‌تر (ظاهراً با پیکسل‌های 2 میکرونی) عکس‌هایی با وضوح 12.5 مگاپیکسل (3060×4080 پیکسل) برداشت می‌کند. لنز f/1.8 و لرزه‌گیر اپتیکال (OIS) این دوربین نیز تغییری نداشته و در فیلم‌برداری نیز از مرز 4K/30fps‌ عبور نمی‌کند. دوربین 12 مگاپیکسلی f/2.2 و دوربین 5 مگاپیکسلی ماکروی f/2.4 (فاقد فوکوس خودکار) نیز همانطور که اشاره شد برای پنجمین نسل پیاپی در این گوشی تکرار شده‌اند.

بخش نرم‌افزاری دوربین در رابط کاربری One UI 6.1 سامسونگ تغییر بزرگی نسبت به One UI 6 نکرده و به‌جز یکی دو مورد مرتبط با سطح و کلاس گوشی شرایط به نمونه‌ای مثل S24+ شباهت دارد. در این پوسته مثل قبل شاتر دوربین و دو آیکون سوییچ مابین دوربین‌های اصلی سلفی و نمای آخرین عکس گرفته شده در کناره سمت راست قرار دارد و گزینه‌های مقابل این بخش نیز شامل عکس، ویدئو، پرتره، Fun و More می‌شود. سوئیچر تعویض بین دوربین اصلی، اولتراواید و تله‌فتو در مقابل این بخش قرار دارد و گزینه تشخیص اتوماتیک صحنه نیز به‌اقتضای تصویر در بالا و پیشنهادی برای یک مد خاص در پایین صفحه ظاهر می‌شود.

در ستون سمت چپ این رابط کاربری فیلترهای لایو و Motion photo همراه با نسبت تصویر و وضوح حضور دارند که با لمس این آخری می‌توان بین دو گزینه 12M و 50M دوربین اصلی جابه‌جا شد. تایمر، تنظیمات فلش و منوی دسترسی به سایر تنظیمات نیز در این بخش تغییری نکرده‌اند. دو وضوح 12 مگاپیکسل و 50 مگاپیکسل در این منو البته تنها در نسبت تصویر پیش‌فرض 4:3 در دسترس قرار دارند و در سایر حالت‌ها با انتخاب هریک از این دو گزینه به رزولوشن‌های دیگری دست پیدا می‌کنیم. برای نمونه در هر دو نسبت 16:9 و 1:1 با انتخاب گزینه‌های 12M و 50M به‌ترتیب عکس‌های 9 و 37 مگاپیکسل ایجاد می‌شود و تکرار همین شرایط برای نسبت فول و تمام‌صفحه نیز وضوح عکس‌ها را به‌ترتیب به 8 و 31 مگاپیکسل تغییر می‌دهد.

شرایط در بخش More نیز تفاوت بزرگی نکرده و در این بخش به گزینه‌هایی مثل عکاسی و فیلم‌برداری حرفه‌ای (Pro)، برداشت پانوراما، عکاسی از خوراکی‌ها، حالت شب، هایپرلپس، اسلوموشن و سوپر اسلوموشن همراه با برداشت از طریق دوربین ماکرو بر می‌خوریم. Single Take یک گزینه قابل توجه در این قسمت است که با انتخاب آن به‌صورت خودکار ظرف 10 ثانیه چندین عکس از نمای پیش رو برداشت شده و سپس بهترین عکس در دو حالت عادی و فیلتردار، نمای بومرنگی، ویدئوی با سرعت زیاد و 10 ثانیه ویدئوی اصلی برای انتخاب پیش روی شما قرار می‌گیرد. Dual Recبرای برداشت ویدئوی همزمان با دوربین‌های اصلی و سلفی (هر دو با وضوح فول اچ‌دی با 30 فریم در ثانیه) از جمله گزینه‌های جدید این قسمت نسبت به قبل محسوب می‌شود و در مقایسه با گوشی پرچمدار S24+ نیز می‌توان به غیبت Expert RAW اشاره کرد.

بخش عکاسی حرفه‌ای یا Pro در این رابط کاربری که تنها برای دوربین اصلی در دسترس است ظاهراً با هیچ تغییری نسبت به A54 روبرو نشده و امکان تغییر در پنج گزینه ISO (از 50 تا 3,200)، نور‌گیری، وایت بالانس، فوکوس دستی و سرعت شاتر (از 1/6,000 تا 10 ثانیه) را فراهم می‌آورد. از تنظیمات بالای صفحه‌نمایش در این سمت می‌توان Metering را تغییر داد و گزینه جداگانه‌ای برای تنظیم فاکتورهایی مثل کنتراست، درجه اشباع، های‌لایت‌ها، سایه‌ها و Tint نیز وجود دارد. A55 ظاهراً امکان برداشت عکس در حالت RAW را همچنان ارائه نمی‌کند.

بخش تنظیمات دوربین به تجربه‌های پیشین در این کلاس شباهت دارد و این‌جا و آن‌جا به برخی نکته‌های جدید نیز بر می‌خوریم؛ در این منو جدا از موارد مشترکی مثل Scene optimizer برای تشخیص اتوماتیک صحنه، Shot suggestions برای نمایش گزینه‌ای جهت تراز کردن تصویر و اسکن‌QR codeها، سه قسمت مجزا برای عکس، ویدئو و سلفی در نظر گرفته شده که هریک تنظیماتی مرتبط با وظیفه خود ارائه می‌دهند. در بخش General این قسمت نیز برخی تنظیمات عمومی دیده می‌شود که از آن جمله می‌توان به افزودن خطوط راهنمای تصویر به Viefinder و تغییر‌ وظیفه دکمه ولوم (از بین سه گزینه گرفتن عکس یا ویدئو، ‌زوم کردن یا کم و زیاد کردن صدا) و غیر فعال کردن HDR خودکار اشاره کرد. اسکن اسناد و متون، کشیدن دست رو به بالا و پایین برای سوییچ کردن بین دوربین‌ها و 360audio recording از جمله موارد جدید قابل اشاره در این قسمت است که این آخری یعنی برداشت صدای 360 درجه که تا به امروز تنها در گوشی‌های پرچمدار سامسونگ حضور داشت امکان برداشت صدای ویدئو با هدست بلوتوث متصل به دستگاه را فراهم می‌کند.

عکاسی با گلکسی A55 را در یک بعدازظهر گرم تابستانی با نور مطلوب آغاز می‌کنیم و در ابتدا به‌سراغ دوربین اصلی و عکس‌های پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی (3060×4080 پیکسلی) آن می‌رویم؛ دوربین اصلی در اولین سوژه جزییات فراوان و رنگ‌های پر زرق و برقی را به‌نمایش می‌گذارد که با وجود فاصله از واقعیت تجربه چشم‌نوازی را رقم می‌زنند. طیف دینامیکی وسیع و کنتراست بالا دو نکته قابل اشاره دیگر در این تصاویر است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

این دوربین در شرایط نوری متفاوت همچنان عملکرد مطلوبی داشته و به‌شرط فراهم بودن نور کافی مشابه تجربه قبلی A54 عکس‌های قابل‌قبولی را برداشت می‌کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی A55 به‌خصوص با فعال بودن گزینه Scene optimiser همچنان امتیاز بالایی را در زمینه دقت رنگ کسب نکرده و اشباع رنگ و تمایل به زردی بیش‌تر در برخی از سوژه‌های آن کاملاً مشهود است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

از دوربین تله‌فتوی اختصاصی در این گوشی خبری نیست اما دوربین اصلی امکان زوم دیجیتال 10 برابری را ارائه می‌کند. البته نگفته پیداست که این میزان زوم دیجیتال نتیجه‌ای جز از دست رفتن جزییات نداشته و همانطور که در سوژه دوم در زیر مشهود است حتی در زوم دو برابری نیز با وجود قابل‌قبول بودن جزییات، ترکیب رنگ کاملاً متفاوتی نسبت به عکس اصلی حاصل می‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصویر اتوماتیک دوربین اصلی با 2 برابر زوم دیجیتال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصویر اتوماتیک دوربین اصلی با 2 برابر زوم دیجیتال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی امکان برداشت عکس با وضوح کامل 50 مگاپیکسلی را نیز ارائه می‌کند که در این حالت همانطور که در سوژه زیر مشخص است نور کم‌تری در اختیار سنسور قرار گرفته و با کاهش دستی وضوح به 12.5 مگاپیکسل و برش اندازه واقعی نیز جزییات بیش‌تری را نسبت به عکس اتوماتیک 12.5 مگاپیکسلی به‌دست نمی‌آوریم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 50 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر اتوماتیک 12.5 مگاپیکسلی

کاهش دستی وضوح عکس 50 مگاپیکسلی به 12.5 مگاپیکسل و برش اندازه واقعی آن

فعال و غیر فعال کردن گزینه HDR خودکار معمولاً به تغییر بزرگی در عکس منجر نشده و دوربین خواه‌ناخواه به‌صورت مستقل به روشن‌تر کردن نقاط درون سایه و تعدیل های‌لایت‌ها اقدام می‌کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با HDR‌ اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با وجود غیبت دوربین تله‌فتو در گلکسی A55 از عکس‌های پرتره دوربین اصلی (به‌شرط پیچیده نبودن بیش از اندازه سوژه) می‌توان تا حدود زیادی رضایت داشت و سوژه اصلی در این حالت به‌خوبی از پس‌زمینه تفکیک می‌شود.

برداشت تصویر پرتره با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین 12 مگاپیکسلی اولتراواید دستگاه همانطور که اشاره شد پیش از این بی کم و کاست در چهار نسل قبلی این کلاس به همین صورت حضور داشته و حتی پیش از مشاهده نتیجه کار نیز می‌توان در مورد کیفیت خروجی آن سخن گفت؛ عکس‌های این دوربین با وجود به‌هم‌ریختگی معمول در کناره‌های کادر و ثبت جزییات نچندان بالا به‌شرط فراهم بودن نور کامل و کافی روز قابل‌قبول و خوش آب و رنگ به‌نظر می‌رسند اما در مقایسه با دیگر رقبا به‌تدریج مزیت رقابتی خود را از دست خواهند داد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

از جمله محدودیت‌های این دوربین باید به محدوده دینامیکی نچندان گسترده، نورگیری پایین‌تر و عملکرد ضعیف در سوژه‌های رو به نور اشاره کرد که (مثل تصویر دوم در زیر) پیش‌زمینه تیره‌تری را ایجاد می‌کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین 5 مگاپیکسلی ماکرو نیز ظاهراً تفاوتی نسبت به گذشته ندارد و به‌دلیل پشتیبانی نکردن از فوکوس خودکار وظیفه تنظیم فاصله صحیح دوربین با سوژه را بر عهده کاربران واگذار کرده است. رنگ‌های این دوربین مثل دو دوربین دیگر چندان به واقعیت نزدیک نیستند و در سوژه‌های با کنتراست بالا نیز سر و کله اختلال‌های رنگی و fringing ظاهر می‌شود. البته همچنان با این وجود با یکی از قابل قبول‌ترین دوربین‌های ماکروی بدون اتوفوکوس در بین گوشی‌های رده میانی روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین 5 مگاپیکسلی ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین 5 مگاپیکسلی ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی در شب با غیر فعال بودن حالت شب اتوماتیک (به‌شرط حضور درصد مشخصی از نور) عکس‌های نسبتاً مطلوبی را برداشت می‌کند که از لحاظ کیفیت رنگ و کنتراست هنوز قابل‌قبول به‌نظر می‌رسند. با فعال کردن نایت‌مد دستی نور تصویر بهبود پیدا می‌کند و جزییات بیش‌تری در آن پدیدار می‌شود و همانطور که در برش اندازه واقعی در تصویر زیر قابل مشاهده است درصد sharpening بیش‌تری نیز در آن به‌چشم می‌خورد. یک نکته بسیار منفی در مورد تصاویر شب گلکسی A55 سرعت بسیار پایین شاتر دوربین است تا جایی‌که امکان دارد در حین گرفتن عکس با گمان این‌که دکمه شاتر را لمس نکرده‌اید دست خود را پایین بیاورید و در میانه راه شاتر دوربین عمل کند!

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر حالت شب با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

تغییرات در این حالت بیش‌تر به‌صورت نرم‌افزاری انجام شده و برای نمونه در هر دو سوژه بالا و پایین سرعت شاتر 1/7 ثانیه‌ای و عدد حساسیت ISO 2,000 در حالت دستی و نایت‌مدت تفاوتی با هم ندارند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر حالت شب با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حالت شب برای دوربین اولتراواید طبق انتظار حکم مرگ و زندگی را داشته و در صورت استفاده نکردن از نایت‌مد تصویری کاملاً تاریک و بدون کیفیت پیش روی شما قرار می‌گیرد که کارکرد چندانی برای آن نمی‌توان در نظر گرفت.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر حالت شب با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر حالت شب با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی و اولتراواید گلکسی A55 از برداشت ویدئوی 4K/30fps (هر دو با بیت‌ریت ویدئویی نزدیک به 46 تا 48 مگابیت بر ثانیه و برداشت صدای استریوی دو کاناله 250 کیلوبیت بر ثانیه‌ای) پشتیبانی کرده و برای دسترسی به نرخ 60 فریم در ثانیه هنوز چاره‌ای جز کاهش وضوح به 1080p وجود ندارد. مثل دیگر اعضای پیشین این کلاس لرزه‌گیر اپتیکال یا OIS در دوربین اصلی نه‌تنها در وضوح 4K بلکه در نرخ 60 فریمی وضوح 1080p نیز در دسترس نبوده و تنها در رزولوشن 1080p/30fp فعال است. بدین‌ترتیب در تمامی دیگر حالت‌ها در دوربین اصلی و اولتراواید از لرزه‌گیر دیجیتال یا EIS استفاده شده است. ویدئوهای 4K دوربین اصلی از لحاظ شارپ‌نس و کیفیت رنگ در جایگاه کاملاً قابل‌قبولی قرار داشته به‌خصوص در اولی اندکی از A54 نیز فاصله می‌گیرند. جزییات این ویدئوها و کیفیت تثبیت EIS‌ در آن‌ها در سطح قابل‌قبولی قرار داشته و به‌شرط نور مناسب حتی فراتر از انتظار به‌نظر می‌رسند.

ویدئوهای 4K دوربین اولتراواید طبق معمول جزییات پایین‌تری را ارائه می‌‌کنند اما از لحاظ کنتراست و غنای رنگ هنوز شرایط مناسبی داشته و لرزش‌های دست نیز به‌خوبی در آن‌ها مهار شده است.

دوربین سلفی

عکس‌های پیش‌فرض دوربین 32 مگاپیکسلی سلفی گوشی با وضوح 8 مگاپیکسلی (2448×3264 پیکسل) برداشت می‌شوند اما با تشخیص افراد بیش‌تری در صحنه یا به‌صورت دستی با لمس آیکون آن در پایین تصویر زاویه بازتری را برای گرفتن عکس‌های 12 مگاپیکسل (3000×4000 پیکسل) فراهم می‌شود. کیفیت عکس‌های این دوربین طبق معمول در سطح بسیار بالایی قرار داشته و در این کلاس خروجی با کیفیتی را ارائه می‌دهد. گزینه HDR خودکار در این دوربین امکان کنترل نور پس‌زمینه بدون ایجاد های‌لایت‌های شدید روی چهره را فراهم می‌کند که بر جذابیت این دوربین کاملاً افزوده است.

باتری و شارژر

گلکسی A55‌ مثل قبل با یک باتری 5 هزار میلی آمپر ساعتی ارائه می‌شود که در A54 و A53 نیز به همین صورت تکرار شده بود سامسونگ یک بار شارژ کامل این باتری را برای 24 و 25 ساعت استفاده از اینترنت به‌ترتیب در حالت وای‌فای و LTE‌ مناسب می‌داند که هر دو نسبت به A54 و اعداد رسمی 19 و 20 ساعته آن افزایش پیدا کرده‌اند. باتری A55 برتری خود را در دیگر زمان‌های رسمی نیز ادامه داده و در حالی‌که A54 با یک بار شارژ در نمایش ویدئو و پخش موسیقی (هر دو به‌صورت وایرلس) به‌ترتیب به اعداد 21 و 68 ساعت دست می‌کرد این دو رقم در A55 به‌ترتیب به 28 و 79 ساعت می‌رسد. بخش بزرگی از این ارتقاء عملکرد باتری در A55 را باید به پروسسور جدید آن مرتبط دانست که با لیتوگرافی 4 نانومتری 22 درصد بهره‌وری بالاتر نسبت به پروسسور 5 نانومتری Exynos 1380 حاضر در A54 ارائه می‌کند. در دنیای واقعی در یک استفاده متوسط رو به بالا به‌سادگی می‌توان از اواسط روز دوم نیز عبور کرد و با اندکی کنترل استفاده به‌پایان رساندن روز دوم با یک بار شارژ نیز غیر ممکن به‌نظر نمی‌رسد.

برای مشخص شدن میزان دوام این باتری در دنیای واقعی به‌سراغ تست Work 3.0 از مجموعه PCMark می‌رویم و یک بار آن را با نرخ رفرش 120 هرتزی و بار دیگر با نرخ 60 هرتز اجرا می‌کنیم. شرایط تست در این دو حالت یکسان بوده و با تنظیم نور صفحه‌نمایش روی 50 درصد و غیر فعال کردن دارک مد و روشنایی خودکار زمان مورد نیاز برای رسیدن ذخیره باتری از 100 به زیر 20 درصد اندازه‌گیری می‌شود. A55 در حالت اول یعنی نرخ رفرش ثابت 120 هرتزی تا 13 ساعت و 6 دقیقه این تست را ادامه داد که نسبت به A54 با زمان 12 ساعت 26 دقیقه‌ای اندکی بهبود پیدا کرده است. در حالت دوم یعنی تنظیم نرخ رفرش روی 60 هرتز امتیاز A55 با ارتقاء 18 درصدی به 15 ساعت و 27 دقیقه رسید که در این مورد نیز اختلاف مشخصی با زمان 14 ساعت و 7 دقیقه‌ای A54 دیده می‌شود.

طبق معمول خبری از شارژر در جعبه دستگاه نیست و برای شارژ سریع (!) گوشی باید اقدام به تهیه جداگانه شارژر 25 واتی سامسونگ کرد. A55 با شروع شارژ از 2 درصد در حالت خاموش پس از 5، 10 و 15 دقیقه اتصال شارژر به‌ترتیب به شارژهای 11، 20 و 30 درصد رسیده و پس از 20 دقیقه تا شارژ 39 درصد پر شد. اندکی بعد از 25 دقیقه 50 درصد ظرفیت باتری پر شد و گوشی در دقایق 30، 40 و 50 نیز به‌ترتیب 58، 74 و 87 درصد شارژ شد و رأس یک ساعت نیز شارژ باتری به 97 درصد رسید. سرانجام شارژ باتری A55 در دقیقه 70 کامل شد.

سیستم‌عامل - رابط کاربری

گلکسی A55 با سیستم‌عامل اندروید 14 و رابط کاربری One UI 6.1 ارائه می‌شود که پیش از این در گوشی‌های پرچمدار سری S نیز شاهد حضور آن بودیم. بوت دستگاه به زمانی حوالی 20 ثانیه نیاز دارد که نسبتاً سریع‌ بوده و A54 و A53‌ را از این لحاظ پشت سر می‌گذارد. این گوشی مثل قبل 4 آپدیت بعدی اندروید و 5 سال به‌روزرسانی‌های امنیتی را دریافت خواهد کرد که برای یک میان‌رده پشتیبانی قابل‌قبولی به‌نظر می‌رسد.

صفحه قفل همان نمونه پیشین حاضر در پوسته‌های قبلی سامسونگ است و مثل گذشته دو آیکون دوربین و تماس در پایین و تاریخ و زمان همراه با اعلان برنامه‌ها در مرکز را به‌نمایش می‌گذارد. در منوی تنظیمات این قسمت گزینه‌های متعدد دیگری در دسترس قرار دارد که از آن جمله می‌توان به حالت همواره روشن صفحه‌نمایش (Always on Display)، امکان جابجایی و تغییر فونت ساعت و تاریخ، شکل اعلان برنامه‌ها (تنها با آیکون یا با جزییات) و تغییر آیکون‌های دوگانه زیر صفحه‌نمایش اشاره کرد.

گزینه Extend Unlock در این قسمت که جایگزین Smart Lock در پوسته قبلی شده امکان باز ماندن قفل گوشی در شرایط خاصی مثل تشخیص در دست گرفته شدن دستگاه از سوی شما، حضور در یک مکان مطمئن و تشخیص یک دستگاه مطمئن متصل (مثل یک ساعت هوشمند) را فراهم می‌کند.

صفحه همواره روشن یا Always On Display نیز تغییری در این پوسته نکرده و در حالت پیش‌فرض برای نمایش داده شدن آن باید روی صفحه ضربه زد یا اصطلاحا tap کرد. در این صفحه مثل قبل زمان و تاریخ و برخی اطلاعات دیگر بدون نیاز به روشن کردن صفحه‌نمایش به تصویر کشیده می‌شود.

در بخش تنظیمات این صفحه جدا از حالت پیش‌فرض Tap to show، سه انتخاب دیگر یعنی روشن بودن دائم (Show always)، روشن شدن مطابق زمان‌بندی (Show as scheduled) و روشن شدن با دریافت اعلان جدید (Show for new notifications) دیده می‌شود که همگی پیش از این در این منو حضور داشته‌اند. از طریق گزینه‌ای در این قسمت امکان نمایش والپیپر صفحه هوم در صفحه همواره روشن نیز وجود دارد که البته طبیعتاً به مصرف باتری بیش‌تری منجر خواهد شد. گزینه Erase background برای حفظ بخش اصلی تصاویر (مثلاً چهره افراد) و حذف پس‌زمینه در صفحه AOD که در S24+ حضور داشت در A55 جایی ندارد.

آیکون‌های صفحه هوم مثل One UI 6 کمی نسبت به قبل کوچک‌تر شده و از فونت مشکی ظریف‌تری (به‌جای فونت سفید بزرگ‌تر قبلی) برای نوشته‌های زیر هر آیکون استفاده می‌کنند. جایگاه نوار جست‌جوی گوگل و وضعیت آب و هوا تغییری نکرده و در حالت پیش‌فرض نیز چهار آیکون در زیر پنل وجود دارد که می‌توان آن را به 5 آیکون نیز تغییر داد. با کشیدن این بخش به سمت راست، مثل قبل صفحه Google Discover (یا Samsung Free بسته به انتخاب کاربران) در معرض دید قرار می‌گیرد که خبرهای مختلفی را در معرض دید قرار داده و همانطور که در ادامه می‌بینیم می‌توان آن را به‌کل حذف کرد.

با نگه‌داشتن دست روی اکثر آیکون‌های صفحه هوم می‌توان به‌برخی امکانات آن‌ها به‌صورت مستقیم دسترسی پیدا کرد که از آن جمله باید به My apps در Play Store، جست‌وجو در عکس‌های گالری و آپدیت اپلیکیشن‌ها در گلکسی استور اشاره کرد. اگر اپلیکیشن مد نظر در این بخش ویجتی برای ارائه داشته باشد نیز از همین طریق می‌توان بدون واسطه به آن دسترسی پیدا کرد.

منوی جانبی Edge panels کاملاً بدون تغییر مانده و از همان کیفیت پیشین در دسترسی آسان به اپلیکیشن‌ها و اجرای دو برنامه همزمان از طریق Multi window برخوردار است. تمامی اجزای این منو مشابه قبل بوده و با تفاوتی روبرو نشدیم.

نزدیک کردن دو انگشت به هم روی صفحه‌نمایش در صفحه هوم یا نگه داشتن انگشت روی آن برای چند لحظه، برای ورود به بخش ویرایشی این صفحه کفایت می‌کند؛ جایی‌که علاوه بر امکان تغییر وال‌پیپر و تم، می‌توان ویجت‌های مختلف را به صفحه هوم افزود و دسک‌تاپ سمت چپ را به‌کل حذف کرد.

گزینه‌های حاضر در بخش ویرایشی صفحه هوم که با لمس دکمه Settings در این بخش در دسترس قرار می‌گیرند دقیقاً مشابه گذشته بوده و با هیچ تفاوتی در این قسمت نیز روبرو نمی‌شویم. از جمله موارد حاضر در این بخش می‌توان به امکان تغییر ساختار صفحه هوم (با یا بدون دکمه دسترسی به اپلیکیشن‌ها در پایین)، تغییر چینش ماتریسی آیکون‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، گزینه مخفی کردن برخی اپلیکیشن‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، نمایش برچسب آیکون‌ها در مواقع دریافت نوتیفیکیشن، افزودن اتوماتیک برنامه‌های جدیداً دانلود شده از پلی‌استور به صفحه هوم و کشیدن دست از هر نقطه هوم اسکرین رو به پایین برای نمایش پنل نوتیفیکیشن اشاره کرد.

منوی نوتیفیکیشن بالای صفحه‌نمایش تغییری نسبت به One UI 6 نداشته و در این‌جا نیز با یک بار کشیدن صفحه‌نمایش رو به پایین همان ظاهر قبلی با آیکون‌های کوچک‌تر و فونت ظریف‌تر به‌نمایش گذاشته می‌شود. شش آیکون وای‌فای، بلوتوث، پروفایل صوتی، چرخش اتوماتیک تصویر، حالت هواپیما و چراغ‌قوه و دو گزینه Device control و Media output همراه با اعلان برنامه‌ها و نوار تغییر روشنایی دیگر موارد تکراری این قسمت را تشکیل می‌دهند.

با ادامه اسکرول همان ترکیب آشنای پیشین پیش روی شما قرار می‌گیرد که دو گزینه مجزا برای وای‌فای و بلوتوث بر بالای آن دیده می‌شود و پایین‌تر از نوار تغییر روشنایی امکان فعال کردن مستقیم حالت تاریک و گزینه راحتی چشم یا Eye comfort shiled وجود دارد. Device Control همراه با Smart View (نمایش محتوای گوشی روی تلویزیون و بالعکس) نیز در پایین‌ترین قسمت این منو جای دارند. سایر تاگل‌ها و میانبرهای معمول این قسمت در میانه تصویر جای دارند و با اسکرول به راست می‌توان به دیگر موارد حاضر در این قسمت دست پیدا کرد. از جمله تغییرات این بخش نسبت به S24 باید به حذف DeX و گزینه Interpreter اشاره کرد.

با لمس گزینه ویرایش در این منو که با آیکون قلم در بالای صفحه‌نمایش صورت می‌گیرد می‌توان به‌صورت جداگانه آیکون‌های حاضر در حالت باز یا بسته منوی نوتیفیکیشن را ویرایش کرده و مواردی را از آن حذف یا به آن اضافه کرد. گزینه دیگری در این قسمت با عنوان دسترسی آنی به تنظیمات سریع (Quick settings instant acess) در نظر گرفته شده که با فعال کردن آن با اسکرول از سمت راست صفحه‌نمایش، کل منوی نوتیفیکیشن یک‌باره و بدون نمایش اعلان برنامه‌ها گشوده می‌شود و با اسکرول از چپ شرایط به قرار گذشته است. تنظیم جایگاه کنترل روشنایی و دو گزینه Device control و Media output نیز از همین بخش صورت می‌پذیرد.

شکل ظاهری منوی اصلی یا اپ دراور هیچ تفاوتی با گذشته ندارد و در این‌جا نیز اپلیکیشن‌های مختلف در ستون‌های چهارتایی در کنار هم قرار گرفته‌اند. تعداد بسیار کم برنامه‌های اضافی از پیش نصب‌شده یا bloatware از جمله نکات کاملاً مثبت این رابط کاربری‌ست و برنامه‌های سامسونگ نیز در ابتدا به‌صورت کم رنگ و نصب نشده به‌نمایش در می‌آیند که می‌توان به‌دلخواه اقدام به حذف اغلب آن‌ها کرد.

قسمت جست‌وجو در بالا نیز به قوت خود باقی‌ست که با لمس آن به بخش Finder برای جست‌وجوی متنی و صوتی کلیه قسمت‌های گوشی (اعم از فایل‌ها، تنظیمات و اپلیکیشن‌ها) می‌رویم. از طریق گزینه‌ای بر بالای این قسمت می‌توان اپلیکیشن‌های مد نظر برای جست‌وجوی عبارت مورد نظر را از لیست انتخاب یا حذف کرد.

منوی تنظیمات گوشی همانی‌ست که در S24+ دیده‌ایم و همچنان از فونت کوچک‌تر و غیر بولد بهره می‌برد. بر بالای این منو محلی برای نمایش اطلاعات حساب کاربری سامسونگ در نظر گرفته و پس از آن در 10 قسمت مجزا سایر تنظیمات گوشی را می‌توان مشاهده کرد.

از جمله تغییرات معدود این قسمت نسبت به One UI 5.1 باید به جدا شدن بخش باتری از گزینه device care و انتقال آن به بالا در زیر منوی Display اشاره کرد که یکی از نواقص پوسته سامسونگ در بخش تنظیمات را پوشش می‌دهد. اجزای این منو البته تغییر خاصی نکرده و همان موارد پیشین مثل گزارش مصرف انرژی، محدود کردن برنامه‌های اجرا شده در پس‌زمینه و تنظیمات شارژ را در بر می‌گیرد.

حضور اندروید 14 و One UI 6 با برخی تغییرات دیگر نیز در بخش‌های مختلف گوشی همراه شده که از آن جمله می‌توان به امکان ذخیره کردن یک بخش از تصویر به‌صورت استیکر با نگه‌داشتن دست روی آن، امکان اسکن کردن متن از عکس‌های ذخیره شده در گالری، اسکن همزمان QR Code و متن از تصویر ذخیره شده، undo و redo کردن آخرین تغییر در گالری و ابزارهای متعدد در هنگام ادیت عکس و ویدئو در گالری اشاره کرد.

چیپ‌ست پردازشی - حافظه

استفاده از چیپ‌ست‌های اکزینوس ساخت شرکت سامسونگ در گوشی‌های سری A5x در طی سالیان اخیر با انتقادهای فراوانی روبرو بوده اما سامسونگ ظاهراً قصد ایجاد تغییر در رویه خود را نداشته و نه‌تنها در سه نسل اخیر این رویه را تکرار کرده بلکه تغییری در نوع هسته‌های داخلی این چیپ‌ست‌ها نیز نداده و هنوز از همان ترکیب قدیمی هسته‌های A78+A55 استفاده می‌کند. Exynos 1480 دستاورد جدید سامسونگ برای این کلاس است که مثل Exynos 1380 قبل از آن چهار هسته A78 را در کنار چهار هسته A55 قرار داده و تنها فرکانس هسته‌های قوی‌تر را از 2.4 به 2.75 گیگاهرتز رسانده است. لیتوگرافی این چیپ‌ست البته از 5 به 4 نانومتر ارتقاء یافته که در بهبود مصرف انرژی موثر واقع شده و همانطور که گفته شد مصرف انرژی بهینه‌تری را ارائه می‌کند.

نکته جذاب‌تر این چیپ‌ست در بخش گرافیکی آن نهفته است که به‌جای گرافیک 5 هسته‌ای Mali-G68 از گرافیک جدید Xclipse 530 منطبق بر معماری RDNA 2 شرکت AMD بهره می‌برد. این گرافیک که سامسونگ از 53 درصد بهبود پرفورمنس آن نسبت به Mali-G68 حاضر در Exynos 1380 خبر می‌دهد از ویژگی‌هایی مثل سایه‌زنی با نرخ متغیر و super resolution پشتیبانی می‌کند که به‌گفته شرکت سازنده تجربه بازی کاربران را «به‌شدت» بهبود می‌بخشد.

رم گوشی بالاخره با شکستن سد 8 گیگابایت در دو نسخه 8 یا 12 گیگابایتی ارائه می‌شود که ظاهراً همچنان از نوع قدیمی LPDDR4X بوده و هنوز با حافظه‌های سریع‌تر LPDDR5X در گوشی‌های پرچمدار فاصله دارد. حافظه داخلی دستگاه 128 یا 256 گیگابایت بوده که در نسخه 256 گیگابایتی در اختیار ما در بوت اول و پیش از نصب هرگونه برنامه و نقل و انتقال فایل، 240 گیگابایت آن به کاربران تعلق پیدا کرده است. سامسونگ در مورد نوع و سرعت حافظه داخلی گوشی اطلاعاتی را منتشر نکرده اما مطابق برخی تست‌ها با حافظه پر سرعت‌تری نسبت به A54 روبرو می‌شویم که ظاهراً از محدوده UFS 2.2‌ فراتر می‌رود.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با تکرار حضور هسته‌های چهارگانه A78 و A55 و با وجود افزایش فرکانس هسته‌های قوی‌تر نسبت به Exynos 1380، انتظار تغییر بزرگی از Exynos 1480 در تست‌های پردازشی نمی‌رود و شرایط به‌احتمال قریب به یقین تنها اندکی از همتای سال گذشته آن بهتر خواد بود. گوشی در زیر بار و حین اجرای تست‌های مختلف پردازشی و گرافیکی تا حد نسبتاً زیادی گرم می‌شود اما این گرما در مقایسه اغلب دیگر تجربه‌های سامسونگ با شاسی‌های فلزی چندان بالا نبوده و امتیاز قابل‌قبولی را کسب می‌کند.

در تست Geekbench 6 که تنها به بررسی کیفیت و سرعت هسته‌های پردازشی دستگاه می‌پردازد و سایر موارد مثل کیفیت حافظه و گرافیک تأثیر خاصی در آن ندارد به امتیازهای تک و چند هسته‌ای به‌ترتیب 1,131 و 3,468 واحد دست پیدا کردیم که طبق گمانه‌زنی اولیه اختلاف چندان بزرگی با امتیازهای 1,004 و 2,845 واحدی A54 ندارند. برای مقایسه بد نیست بدانیم که یک پرچمدار بزرگ در این تست به‌ترتیب از امتیازهای 2 هزار و 6 هزار واحد در Geekbench 6 عبور می‌کند.

در تست AnTuTu v10.2.8 به امتیازی نزدیک به 720 هزار واحد دست پیدا می‌کنیم که با وجود آن‌‌که در مقایسه با یک میان‌رده سطح بالاتر مثل S23 FE با امتیاز 1,100 هزار واحدی جایگاه کاملاً پایین‌تری دارد اما نسبت به A54 با بیش از 20 درصد ارتقاء روبرو شده است. علت این ارتقاء را به‌جز فرکانس بالاتر هسته‌های سطح بالاتر بیش از هر چیز باید در گرافیک جدید و تا حدودی سرعت بالاتر حافظه جست‌وجو کرد.

در نهایت برای مشخص شدن میزان ارتقاء توان گرافیکی در GPU‌ جدید Xclipse 530 دستگاه نسبت به گرافیک Mali-G68 نسل قبلی به‌سراغ تست 3DMark و دو آزمون Wild Life و Wild Life Extreme می‌رویم که A54 آن‌ها را به‌ترتیب با امتیازهای 2,856 و 811 واحد به پایان رسانده بود. A55 در اولین آزمون یعنی Wild Life‌ امتیاز 3,959 واحدی را ثبت کرد که بیش از 38 درصد ارتقاء یافته است. در آزمون دوم نیز به امتیاز 919 واحدی دست یافتیم که این یکی نیز 13 درصد افزایش را نشان می‌دهد. با وجود مثبت بودن این تغییر هنوز نمی‌توان از حضور یک گرافیک سطح بالا در A55 سخن گفت چرا که برای نمونه نوت 13 پرو پلاس از شیائومی با گرافیک 4 هسته‌ای Mali-G610 در تست Wild Life به امتیازی فراتر از 4,400 واحد دست پیدا می‌کند و یک میان‌رده سطح بالا مثل S23 FE نیز با امتیاز 8 هزار واحدی دنیایی از تفاوت را عرضه می‌کند. این تعابیر البته به‌معنای ناتوانی A55 در اجرای بازی‌های مختلف نیست و تنها برای مقایسه و مشخص شدن جایگاه GPU این مدل در بین دیگر رقبا مطرح شده است.

Galaxy A55 در زیر بار پردازشی و پس از 15 دقیقه اجرای تست CPU Throttling چیزی نزدیک به 87 درصد از توان اولیه خود را حفظ کرد که امتیاز بهتری نسبت به 79 درصد A54 بوده و اثر چندانی از گلوگاه شدن نیز در آن دیده نمی‌شود. A55در تست ثبات گرافیکی Wild Life Stress Test نیز عملکرد درخشانی را از خود برجای می‌گذارد و در طی 20 مرحله اجرای این تست بیش از 98 درصد از توان اولیه خود را حفظ می‌کند.

رقبای هم‌‌رده

Xiaomi 13T

میان‌رده پیشرفته 13T شیائومی به‌عنوان یکی رقبای نزدیک قابل اشاره برای گلکسی A55 از صفحه‌نمایشی تقریباً یک‌اندازه با وضوح و تراکم بالاتر بهره می‌برد که با وجود آن‌که از لحاظ نرخ رفرش و روشنایی با تفاوت بزرگ و خاصی نسبت به رقیب سامسونگی برخوردار نیست اما تعداد رنگ بیش‌تری را به‌نمایش گذاشته و از دالبی ویژن نیز پشتیبانی می‌کند. پوشش روی این صفحه‌نمایش البته از نوع قدیمی و ضعیف‌تر Gorilla Glass 5 بوده و شاسی گوشی نیز پلاستیکی‌ست. Xiaomi 13T البته از استاندارد مقاومت IP68 بهره می‌برد که حفاظت بیش‌تری در برابر نفوذ آب در مقایسه با حریف سامسونگی دارد.

13T از لحاظ پردازشی تفاوت بزرگی با A55 نداشته و هر دو به پروسسورهای 4 نانومتری با هسته‌های چهارگانه A78 و چهارگانه A55 مجهز شده‌اند. در زمینه گرافیکی اما A55 با گرافیک Xclipse 530 در جایگاه پایین‌تری نسبت به گرافیک 6 هسته‌ای Mali-G610 شیائومی 13T قرار می‌گیرد. در حافظه داخلی و رم با تفاوت بزرگی مابین این دو گوشی روبرو نمی‌شویم هرچند ظاهراً در 13T از حافظه‌های سریع‌تری استفاده شده است. حریف چینی روی کاغذ به دوربین اصلی بهتری با سنسور بزرگ‌تر و یک لنز پیشرفته 7 مرحله‌ای مجهز شده و حضور دوربین پرتره (تله‌فتو) نیز این برتری را ادامه می‌دهد. ظرفیت باتری دو گوشی یکسان است اما 13T شارژر سریع‌تری را درون جعبه ارائه می‌دهد. حضور اینفرارد و مسیریاب‌های ماهواره‌ای دو فرکانسی نیز برخی دیگر از برتری‌های 13T بر رقیب آن محسوب می‌شود. در یک نگاه 13T در صفحه‌نمایش، دوربین اصلی و تله‌فتو، استاندارد IP68 بدنه، گرافیک پردازنده، سرعت شارژ باتری و برخی گزینه‌های ارتباطی بر رقیب خود برتری دارد و A55 نیز با شیشه محافظ جدیدتر در پشت و روی دستگاه، شاسی فلزی، دوربین سلفی بهتر و رابط کاربری One UI حریف خود را به مبارزه می‌طلبد.

Nothing Phone (2a)

سومین گوشی شرکت ناتینگ یعنی Phone (2a) میان‌رده‌ای نسبتاً سطح پایین با طراحی خاص و امکاناتی قابل‌قبول است که با قیمتی پایین‌تر از Galaxy A55‌ عرضه می‌شود. طراحی خاص با نوارهای LED بخش پشتی ظاهر متفاوتی برای 2a ایجاد کرده‌اند اما از سوی دیگر شاسی پلاستیکی و استاندارد IP54، جایگاه این مدل را در مقایسه با A55 کاملاً تقلیل می‌دهند. صفحه‌نمایش امولد دستگاه در وضوح و نرخ رفرش به همتای سامسونگی آن شباهت دارد اما 10 بیتی بودن این پنل روی کاغذ به ضرر A55 تمام می‌شود و حاشیه‌های بسیار کم‌تری نیز نسبت به حریف سامسونگی دارد. پوشش Gorilla Glass 5 این پنل البته نسبت به A55 در جایگاه پایین‌تری قرار دارد. دوربین اصلی دستگاه از لحاظ ابعاد سنسور و حضور OIS مشابه A55 است اما وضوح بالاتر دوربین اولتراواید (که همچنان فاقد فوکوس خودکار است) شرایط را به نفع آن تغییر می‌دهد.

هسته‌های A715 و A510 پروسسور دیمنسیتی 7200 حاضر در Phone (2a) از کیفیت بالاتری نسبت به هسته‌های پردازشی Exynos 1480 گلکسی A55 برخوردارند اما از دیگر سو تعداد هسته‌های قوی‌تر آن‌ها به نصف تقلیل پیدا کرده و بدین‌ترتیب نمی‌توان از یک برتری مطلق در این قسمت سخن گفت. داستان در بخش گرافیکی اما متفاوت بوده و بار دیگر دست بالاتر در اختیار Phone (2a) با گرافیک چهار هسته‌ای Mali-G610 آن است. در ظرفیت باتری بار دیگر با تفاوتی روبرو نمی‌شویم اما شارژر 45 واتی 2a (که همچون A55 باید آن را جداگانه تهیه کرد) سریع‌تر است. در یک نگاه Nothing Phone (2a) در طراحی متفاوت، صفحه‌نمایش بزرگ‌تر، وضوح بیش‌تر دوربین اولتراواید، گرافیک بهتر و شارژ سریع‌تری بر حریف خود برتری داشته و A55 در این رقابت بر شاسی فلزی، شیشه ویکتوس پلاس در پشت و روی دستگاه، استاندارد مقاومت IP68، هسته‌های پردازشی قوی‌تر و رابط کاربری One UI تکیه می‌کند.

گزینه‌های ارتباطی

A55 در گزینه‌های ارتباطی با تفاوت خاصی نسبت به گذشته روبرو نشده و همچنان با یک نمونه دو سیم‌کارت 4G و 5G با پشتیبانی از باندهای فرکانسی مختلف، وای‌فای 6 و بلوتوث 5.3 روبرو می‌شویم و NFC و مسیریاب‌های ماهواره‌ای تک فرکانسی نیز در لیست مشخصات ارتباطی آن به‌چشم می‌خورند. پورت USB-C دستگاه همچنان با حفظ فاصله نسبت به گوشی‌های پرچمدار سری S از نوع کم‌سرعت USB 2.0 بوده و طبیعتاً امکان دریافت خروجی DeX از آن وجود ندارد.

کلام آخر

Samsung Galaxy A55 5G از یک نگاه محصولی خوش آب و رنگ با مشخصات راضی‌کننده‌ای مثل صفحه‌نمایش بزرگ Super AMOLED، دوربین اصلی مجهز به OIS و یک پردازنده جدید 4 نانومتری‌ست که با شیشه مقاوم Gorilla Glass Victus+ در پشت و رو و شاسی فلزی نگاه بسیاری از کاربران سر درگم رده میانی را به‌خود جلب می‌کند. از این گوشی اما در یک دیدگاه دیگر می‌توان به‌عنوان گزینه‌ای به‌شدت تکراری در سبد کالای سامسونگ یاد کرد که در مقایسه با A54 با تغییر خاص و تعیین‌کننده‌ای مثل صفحه‌نمایش 10 بیتی، پردازنده جدید با هسته‌های مدرن‌تر Arm، حافظه داخلی و رم پر سرعت و امکانات مدرن‌تر دوربین (پشتیبانی از OIS در فیلم‌برداری 4K دوربین اصلی و فوکوس خودکار برای دوربین اولتراواید) روبرو نشده و تنها به ارتقاء ویژگی‌های ظاهری آن مثل جنس بدنه بسنده شده است.

از کیفیت ساخت بدنه و جنس شیشه و فلز آن می‌توان به‌طور کامل رضایت داشت و به‌جز جنس براق بخش پشتی با جذب بالای اثرات انگشت به نکته منفی دیگری در این قسمت نمی‌توان اشاره کرد. وزن گوشی نیز نسبت به گذشته اندکی افزایش پیدا کرده که با توجه به فلزی شدن شاسی نمی‌توان از آن به‌عنوان یک نکته منفی یاد کرد. اندازه صفحه‌نمایش گوشی نسبت به قبل اندکی بزرگ‌تر شده اما سایر مشخصات مهم‌تر این پنل با تغییری روبرو نشده و نه‌تنها از LTPO و نرخ رفرش متغیر در آن خبری نیست بلکه هنوز با ارائه یک پنل 8 بیتی با توانایی نمایش تنها 16 میلیون رنگ دست رقبای چینی را برای ایجاد یک برتری کاغذی با صحبت از پنل‌های 12 بیتی و توانایی نمایش 68 میلیارد رنگ کاملاً باز می‌گذارد.

مجموعه دوربین‌های اصلی و سلفی گوشی از روی اعداد و ارقام تغییری نکرده‌اند اما حداقل در دوربین اصلی با برخی بهبودهای کوچک و بزرگ روبرو می‌شویم که نتایج بهتری را در شب و روز به‌نمایش می‌گذارد. دوربین اولتراواید که برای پنجمین نسل پیاپی در یک Galaxy A5x ظاهر شده در نور کامل روز هنوز عملکرد نسبتاً قابل‌قبولی را به‌نمایش می‌گذارد اما در مقایسه با برخی رقبا با دوربین‌های 50 مگاپیکسلی با لنزهای سریع‌تر در جایگاه پایین‌تری قرار دارد.

چیپ‌ست جدید Exynos 1480 گوشی در زمینه مصرف انرژی با بهبود روبرو شده اما با ثابت ماندن هسته‌های قدیمی A78 و A55 در آن نمی‌توان از یک تغییر اساسی سخن گفت و گرافیک جدید Xclipse 580 نیز در بهترین حالت یک ارتقاء ملایم و نچندان انقلابی‌ست. افزایش حافظه رم به 12 گیگابایت نکته مثبت قابل اشاره در این قسمت است هرچند از لحاظ سرعت رم و حافظه داخلی هنوز با تغییر اساسی و بزرگی روبرو نشده‌ایم. مصرف باتری به‌لطف پردازنده 4 نانومتری جدید بهبود پیدا کرده اما سرعت شارژ تقریباً بدون تغییر مانده و اجبار به تهیه شارژر جداگانه نیز سرجای خود باقی‌ست.

رابط کاربری One UI ستاره درخشان همیشگی سامسونگ در بخش نرم‌افزاری‌ست که حرکت روان و بدون اشکالی را ارائه کرده و بخش بزرگی از نرم‌افزارهای اضافی آن را نیز می‌توان حذف کرد. از جمله تغییرات جدید در بخش نرم‌افزاری دستگاه باید به گزینه 360audio recording اشاره کرد که امکان برداشت صدای ویدئو با هدست بلوتوث متصل به دستگاه را فراهم می‌کند و تا به امروز تنها در گوشی‌های پرچمدار سامسونگ حضور داشت.

نکات مثبت و منفی سامسونگ گلکسی A55 5G را در یک نگاه می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:

+ شاسی فلزی و شیشه Gorilla Glass Victus+ در پشت و روی دستگاه

+ استاندارد IP67 بدنه

+ صفحه‌نمایش 6.6 اینچی Super AMOLED با روشنایی بالا

+ دوربین اصلی با کیفیت در عکس و ویدئو و در شب و روز

+ کیفیت قابل‌قبول دوربین اولتراواید در روز

+‌ کیفیت بالای عکس‌های دوربین سلفی

+ پشتیبانی از برداشت 4K با دوربین‌های اصلی، اولتراواید و سلفی

+ دوام باتری مناسب

+ لیتوگرافی 4 نانومتری پردازنده

+ امکان دسترسی به رم 12 گیگابایتی

+ پشتیبانی از کارت حافظه microSD

+ اسپیکرهای استریوی با کیفیت

- وزن و حجم نسبتاً بالا

- ادامه حضور نمایشگر 8 بیتی با حاشیه‌های نسبتاً ضخیم

- هسته‌های قدیمی پردازنده و گرافیک نچندان پیشرفته

- محدودیت لرزه‌گیر اپتیکال دوربین اصلی به وضوح 1080p/30fps

- استفاده از دوربین اولتراواید بدون فوکوس خودکار برای پنج نسل متوالی

- تأخیر شدید شاتر دوربین در شب

- ارتقاء نیافتن استاندارد سرعتی رم و احتمالاً حافظه داخلی

- استاندارد USB 2.0 برای پورت USB-C

- ارتقاء نیافتن توان شارژر و ارائه نشدن آن درون جعبه

- قیمت نسبتاً بالا برای این رده کاربری