mobile.ir - مرجع موبایل ایران

سری گلکسی S در طی سالیان طولانی و از زمان معرفی اولین عضو این خانواده یعنی i9000 Galaxy S در سال 2010 تا همین اواخر تبلور جدیدترین و پیشرفته‌ترین دستاوردهای فناوری ساخت سامسونگ در ساخت گوشی‌های هوشمند بود. این روند اما در سال 2019 با چرخش سامسونگ به سمت گوشی‌های تاشو و معرفی نسل اول Galaxy Fold به‌گونه غیر منتظره‌ای تغییر کرد و با بالا گرفتن تب ساخت تاشوهای Fold و Flip در این شرکت، از حوالی سال 2020 به این سو تقریباً تمامی گوشی‌های کلاسیک سری S سامسونگ با اشتراکات فراوان نسبت به نسل قبلی در هر دو سمت طراحی و سخت‌افزاری ارائه شده‌اند.

Samsung Galaxy Z Fold5

به‌عنوان شاهدی بر این ماجرا باید به شباهت نزدیک S21 Ultra و S22 Ultra در نوع و اندازه صفحه‌نمایش، ترکیب حافظه، دوربین‌های اصلی و سلفی، ظرفیت باتری و گزینه‌های ارتباطی اشاره کرد و به‌جز ارتقاء ناگزیر پردازنده تنها یکی دو نکته کم‌اهمیت‌تر مثل سرعت شارژ و شیشه محافظ بخش پشتی با تغییر روبرو شده‌اند. این روند در تبدیل S23 Ultra به S24 Ultra نیز به همین صورت تکرار شد و تغییر دوربین اصلی به 200 مگاپیکسل و دوربین سلفی به 12 مگاپیکسل (که ظاهراً تنها تغییرات مهم S23 Ultra نسبت به S22 Ultra بود) به همین صورت در S24 Ultra نیز تکرار شدند تا تنها تغییرات سخت‌افزاری آخرین پرچمدار سری S سامسونگ با همتای سال قبل آن به پردازنده و یک دوربین پریسکوپی جدید محدود شود. سامسونگ البته در این نوبت با معرفی Galaxy AI بر قابلیت‌های هوش مصنوعی این کلاس تأکید کرد که بسیاری از آن‌ها احتمالاً در دیگر گوشی‌های رده بالای سامسونگ نیز حضور پیدا کرده و به سری S24 محدود نخواهند ماند.

سامسونگ گلکسی S24 Plus ،S24 و S24 Ultra

با دنبال کردن سر نخ این تغییر در مدل‌های پلاس سری S نیز به شرایط مشابهی بر می‌خوریم؛ جایی‌که مشخصات این گوشی‌ها از S20+ به این سو به یکدیگر نزدیک شده و هر نسل با ایجاد برخی تغییرات کم‌اهمیت‌تر در نسل قبلی با پردازنده‌ای جدید و نامی تازه روانه بازار شده است. برای مقایسه کافی‌ست S23+ را در کنار نسل قبلی آن یعنی S22+ قرار دهیم که به‌جز پردازنده جدید، اندکی باتری حجیم‌‌تر و یک دوربین سلفی جدید را ارائه کرده و به‌جز این موارد عملاً با دو گوشی یکسان با نام‌های متفاوت روبرو می‌شویم. در S24+ اما برخی گزینه‌های جدید و امیدوارکننده وارد عمل می‌شوند و با این‌که هنوز با شباهت‌های متعددی نسبت به S23+ روبرو می‌شویم اما سامسونگ پس از مدت‌ها امکانات تازه‌ای را در اختیار یک گوشی غیر اولترای این سری قرار داده است.

Galaxy S24+ برای اولین بار پس از چهار سال از وضوح فول اچ‌دی برای صفحه‌نمایش فراتر رفته و به یک پنل QHD+ مجهز شده که جایی در سه مدل قبلی این سری نداشت و آخرین بار در S20+ ظاهر شده بود. هرچند سامسونگ همانطور که در ادامه خواهیم دید بازهم وضوح صفحه‌نمایش در حالت پیش‌فرض را به FHD+‌ محدود کرده و برای رسیدن به وضوح native صفحه‌نمایش باید آن را به‌صورت دستی به QHD+ ارتقاء داد. LTPO بودن پنل، افزایش 0.1 اینچی اندازه صفحه‌نمایش و ارتقاء 200 میلی آمپر ساعتی ظرفیت باتری دیگر نکات جدید S24+ را تشکیل می‌دهند.

Samsung Galxy S24+ با نام مدل SM-S926B/DS موضوع بررسی این نوبت است. این گوشی به 256 گیگابایت حافظه داخلی مجهز بوده و پردازنده آن در نسخه در اختیار ما Exynos 2400 است.

جعبه محتویات

جعبه اس 24 پلاس در اختیار ما قرار نداشت اما این گوشی طبق معمول در جعبه کوچک و کم‌ارتفاعی ارائه می‌شود که به‌جز خود گوشی فقط یک کابل ساده و یک پین دسترسی به اسلات سیم‌کارت را در خود جای داده است. کابل همراه گوشی یک نمونه 3 آمپری‌ با دو سر USB-C است که مشکلی برای استفاده در کنار شارژر 25 واتی معمول سامسونگ ندارد اما در صورت تهیه شارژر پر سرعت‌تر 45 واتی سامسونگ باید کابل متناسب با آن را نیز تهیه کرد.

طراحی ظاهری

S24+ با سطوح کاملاً تخت در پشت و روی دستگاه و نوار فلزی صاف و برس خورده پیرامون گوشی در همان نگاه اول از تمامی اعضای قبلی این خانواده متمایز شده و تجربه جدیدی را ارائه می‌کند. شیشه گوریلا گلس ویکتوس 2 بخش پشتی مات و مقاوم در برابر اثرات انگشت است و لنزهای سه‌گانه دوربین نیز به‌سبک S23+ بدون حاشیه جداگانه از کف بیرون زده‌اند. تنها تفاوت ظریف این بخش به جایگاه تک فلش LED تعلق دارد که کمی پایین‌تر و به میان دو لنز بالایی منتقل شده است.

گوشی همچنان با استاندارد IP68 در برابر نفوذ آب (شفاف تا عمق 1.5 متر برای 30 دقیقه) و گرد و خاک مقاوم بوده و به شاسی آلومینیومی و دو سطح شیشه‌ای Gorilla Glass Victus 2 در پشت و رو مجهز شده است. لنزهای سه‌گانه دوربین از بیرون زدگی اندکی (کم‌تر از 1 میلی متر) برخوردارند و لق‌خردگی زیادی را نیز حین قرارگیری گوشی روی میز ایجاد نمی‌کنند.

نوار فلزی دورتادور دستگاه به‌نوعی اصلی‌ترین تغییر در طراحی گوشی را تشکیل می‌دهد که از فرم پف‌کرده و براق مدل‌های پیشین به سطحی کاملاً تخت با چهار گوشه گرد تغییر هویت داده و سطح مات آن نیز دیگر چندان جذب اثر انگشت نیست.

صفحه‌نمایش دستگاه در حالت خاموش نکته جدیدی را عرضه نمی‌کند و همان ترکیب پیشین با دوربین سلفی پانچی مرکزی، در این‌جا نیز به‌کار گرفته شده است.

با روشن گوشی اما یکی از مهم‌ترین جذابیت‌های پلاس جدید سامسونگ یعنی حاشیه‌های بسیار اندک دورتادور صفحه‌نمایش نمایان می‌شود که جایگاه پرچمداری گوشی را به‌خوبی نمایان ساخته و درصد صفحه‌نمایش به بدنه (screen to body ratio) را به یکی از بالاترین ارقام در این کلاس ارتقاء می‌دهد.

در اجزای پیرامونی دستگاه از لحاظ نوع و تعداد با تفاوت خاصی روبرو نمی‌شویم و تقریباً همه‌چیز سر جای قبلی آن است. یک تفاوت کوچک در این بخش فرم خروجی صدا در بخش پایینی‌ست که از فرم شش دریچه‌ای پیشین به یک شکاف باریک سرتاسری تغییر کرده است.

S24+ در طراحی و شکل ظاهری گوشی موفق و دلربایی به‌نظر می‌رسد که با بدنه شیشه و فلزی، حاشیه‌های بسیار اندک دورتادور صفحه‌نمایش، بیرون‌زدگی اندک لنزهای دوربین و نوار آلومینیومی تخت و مات پیرامونی، در توجیه قیمت هنگفت دستگاه تا حدود زیادی موفق ظاهر شده است.

ابعاد و وزن

با افزایش 0.1 اینچی اندازه صفحه‌نمایش در S24+ انتظار ابعاد بیش‌تری از این گوشی در مقایسه با نسل قبلی آن می‌رود اما از سوی دیگر کاهش حاشیه‌های دورتادور پنل این افزایش ابعاد را تا حدودی کنترل کرده است؛ طول و عرض دستگاه به‌ترتیب 158.5 و 75.9 میلی‌متر است که اولی فقط 0.7 میلی‌متر نسبت به S23+ بیش‌تر شده اما دومی 0.3 میلی‌متر کم‌تر نیز شده است.

S24+ در ضخامت تغییر بزرگی نکرده و قطر 7.7 میلی‌متری آن تنها 0.1 میلی‌متر بیش‌تر از قبل است.

وزن 196 گرمی دستگاه تقریباً بدون تغییر مانده که این با توجه به صفحه‌نمایش بزرگ‌تر و باتری حجیم‌تر دستاورد قابل تقدیری به‌نظر می‌رسد.

صفحه‌نمایش

سامسونگ پس از آن‌که در دو نسل قبلی این خانواده از یک صفحه‌‌نمایش به‌ظاهر یکسان 6.6 اینچی داینامیک آمولد 2X با وضوح 1080×2340 پیکسل و نرخ رفرش نچندان متغیر 120 هرتزی استفاده کرده بود بالاخره در S24+ نمایشگر AMOLED تازه‌ای را ارائه کرده که باوجود آن‌که هنوز 10 بیتی نیست اما تقریباً همه جزییات آن در مقایسه با قبل با تغییر روبرو شده است؛ این پنل 6.7 اینچی بار در رزولوشن به تجربه چهار سال پیش این کلاس در S20+ بازگشته و با برخورداری از وضوح 1440×3120 پیکسلی (QHD+ در نسبت 19.5:9) تراکم شایسته احترام 513ppi را ارائه می‌کند سامسونگ البته به‌صورت پیش‌فرض وضوح این صفحه‌نمایش را به 1080×2340 پیکسل محدود کرده و برای دسترسی به حداکثر وضوح، باید آن را از منوی Screen resolution به QHD+ تغییر داد.

روشنایی نقطه‌ای این صفحه‌نمایش از 1,750nits سال قبل به 2.600nits افزایش پیدا کرده و در حالت عادی نیز با تفاوت اندکی نسبت به مدل سال قبل روبرو می‌شویم. حداقل نور این صفحه‌نمایش برای کارکرد در محیط‌های تاریک نیز ظاهراً کم‌تر از 1 نیت است که از آسیب به چشم تا حد زیادی جلوگیری می‌کند. در دنیای واقعی خوانایی صفحه‌نمایش اس 24 پلاس زیر نور شدید خورشید نیز به‌خوبی حفظ شده و مشکلی برای کارکرد در محیط‌های مختلف روشن و تاریک ندارد.

پروفایل رنگی صفحه‌نمایش در حالت پیش‌فرض روی گزینه Vivid قرار دارد که با وجود آن‌که همچنان درصدی از اغراق‌شدگی در آن دیده می‌شود اما میزان اشباع رنگ‌ها در آن چندان بالا نبوده و دقت قابل‌قبولی را عرضه می‌کند. گزینه Natural‌ در این بخش دقت رنگ را افزایش می‌دهد و با کمک نوار White balance و تغییر تکی رنگ‌های اصلی در بخش تنظیمات پیشرفته این قسمت می‌توان بر دقت نمایش رنگ افزود.

نرخ رفرش 120 هرتزی

افزوده شدن LTPO یکی دیگر از نکات جذاب جدید در اس 24 پلاس است که جایی در نسل‌های قبلی این خانواده نداشت و حالا برای صرفه‌جویی هر چه بیش‌تر در مصرف انرژی روی کاغذ امکان کاهش نرخ رفرش تا مقادیر اندک را ارائه می‌دهد. این نرخ به‌گفته سامسونگ به 1 هرتز نیز می‌رسد در حالی‌که در S23+ از 48 هرتز کم‌تر نمی‌شد. تنظیمات مربوط به نرخ رفرش در S24+ در منوی صفحه‌نمایش در بخش Motion smoothness قرار دارد که گزینه Adaptive پیش‌فرض در آن امکان افزایش نرخ رفرش تا 120 هرتز را فراهم می‌کند اما در گزینه استاندارد این نرخ حداکثر 60 هرتز خواهد بود.

در تست عملی این قابلیت با انتخاب گزینه Adaptive نرخ رفرش صفحه‌نمایش در قسمت‌های مختلف رابط کاربری دستگاه به 120 هرتز می‌رسد اما به محض برداشتن دست از روی صفحه‌نمایش این نرخ به 24 هرتز کاهش پیدا می‌کند. برای مقایسه بد نیست بدانیم که در نمونه‌ای مثل وان‌پلاس 12 در این حالت نرخ رفرش صفحه‌نمایش به حداقل ممکن یعنی 1 هرتز کاهش پیدا می‌کرد. در این میان سرعت‌های دیگری نیز برای رفرش صفحه‌نمایش ثبت می‌شود که از آن جمله می‌توان به 80 هرتز صفحه قفل و 60 هرتز نمایش ویدئو اشاره کرد. صفحه همواره روشن یا AOD نیز در S24+ حداکثر با نرخ 24 هرتز به‌روزرسانی می‌شود و حداقل در تجربه ما امکان کاهش سرعت رفرش به مقادیر زیر 24 هرتز وجود نداشت.

سنسور اثر انگشت اولتراسونیک

سنسور اثر انگشت اولتراسونیک درون صفحه‌نمایش یکی از ویژگی‌های همیشگی پرچمداران نسل جدید گلکسی S سامسونگ است که طبیعتاً شامل S24+ نیز مثل می‌شود؛ این حسگر برخلاف نمونه‌های معمول نوری که در اکثریت قریب به اتفاق دیگر گوشی‌ها (به‌استثنای چند مدل انگشت‌شمار) دیده می‌شود از ارسال و دریافت امواج فراصوت برای تشخیص اثر انگشت سود می‌برد و خیس بودن انگشت نیز تأثیری در کیفیت اجرای آن ندارد. فرایند ثبت اثر انگشت جدید در S24+ بسیار آسان و سریع بوده و کم‌تر از 10 ثانیه به‌طول می‌انجامد. گوشی در تشخیص اثر انگشت نیز سریع عمل می‌کند و در زیر نور خورشید نیز برخلاف نمونه‌های نوری مشکلی برای کارکرد آن ایجاد نمی‌شود. تنها نکته منفی در این میان اندکی از حد انتظار بالاتر بودن جایگاه این سنسور روی صفحه‌نمایش است که البته در طول زمان برای کاربران عادی خواهد شد. این سنسور مثل قبل از محافظ‌های شیشه‌ای روی پنل متأثر می‌شود و گلس‌های ضخیم ممکن است در عملکرد آن اختلال ایجاد کنند.

اجزای پیرامونی

سمت چپ گوشی به‌جز دو خط آنتن در بالا و پایین به نکته دیگری بر نمی‌خوریم و در سمت راست نیز مثل قبل دکمه خاموش و روشن و کلید دوگانه تغییر صدا قرار دارد. دکمه پاور و ولوم پایین به‌خوبی در زیر دست قرار می‌گیرند اما ولوم بالا به دست دوم یا جابه‌جایی گوشی در دست نیاز دارد.

گرفتن و نگه‌داشتن دکمه پاور در +S24 طبق معمول به‌جز منوی پاور دستیار Bixby را ظاهر می‌کند که با جست‌وجوی عبارت Side button در منوی گوشی و تغییر گزینه Wake Bixby به Power off menu می‌توان آن را به حالت عادی بازگرداند.

در بالا به ورودی یکی از میکروفون‌های دستگاه بر می‌خوریم و در پایین نیز به‌جز پورت USB-C، میکروفون تماس و اسپیکر اصلی، درگاه سیم‌کارت به‌چشم می‌خورد که مثل قبل از کارت حافظه در آن پشتیبانی نمی‌شود.

بخش پشتی

شیشه مات بخش پشتی اس 24 پلاس با این‌که از لحاظ دوام و استحکام در جایگاه پایین‌تری نسبت به S24 Ultra قرار دارد اما همچنان از نوع با کیفیت گوریلا گلس ویکتوس 2 انتخاب شده که در S23+ سال قبل نیز حضور داشت. این شیشه در زیر دست به‌جز نشان سامسونگ در بخش پایینی کاملاً روان و صاف بوده و مات بودن آن نیز جذابیت دوچندانی را به این قسمت بخشیده است. دورتادور لنزهای دوربین این قسمت یک رینگ فلزی مقاوم دیده می‌شود که همانطور که در بالا اشاره شد چندان نیز از کف فاصله ندارد.

دوربین‌های بخش پشتی

سامسونگ روی کاغذ هیچ تغییری در دوربین‌های بخش پشتی S24+ نداده و هر سه دوربین این قسمت نه‌تنها در اس 23 پلاس بلکه به‌همین صورت در اس 22 پلاس نیز تکرار شده بودند. دوربین اصلی دستگاه یک نمونه 50 مگاپیکسلی (ظاهراً با سنسور 1/1.56 اینچی GN3) مجهز به پیکسل‌های 1 میکرونی‌ست که در S23 FE نیز حضور داشت. دیافراگم لنز مقابل این دوربین 1.8 بوده و از OIS نیز پشتیبانی می‌کند. دوربین دوم یک 10 مگاپیکسلی تله‌فتو ظاهراً با سنسور 1/3.94‌ اینچی S5K سامسونگ با لنز f/2.4 و تجهیز به OIS و فوکوس خودکار است که تصویری معادل 3 برابر زوم اپتیکال را ارائه می‌دهد و در نهایت به دوربین اولتراواید 12 مگاپیکسلی 1/2.55 اینچی گوشی بر می‌خوریم که از S20+‌ در سال 2020 تا به امروز در تمامی گوشی‌های این کلاس حضور داشته و نبود فوکوس خودکار نقطه ضعف بزرگی برای آن به‌حساب می‌آید. بدین‌ترتیب S24+ در غیبت یک دوربین ماکرو قادر به عکاسی از فاصله بسیار نزدیک نیست که این موضوع با توجه به رده قیمتی دستگاه نکته عجیب و در عین حال نا امیدکننده‌ای به‌حساب می‌آید.

منوی دوربین در نسخه جدید رابط کاربری One UI 6.1 سامسونگ تغییری نسبت به One UI 6 نکرده و به‌جز یکی دو مورد مرتبط با سطح و کلاس گوشی شرایط کاملاً به S23 FE شباهت دارد. در این پوسته مثل قبل شاتر دوربین و دو آیکون سوییچ مابین دوربین‌های اصلی سلفی و نمای آخرین عکس گرفته شده در کناره سمت راست قرار دارد و گزینه‌های مقابل این بخش نیز تنها شامل عکس، ویدئو، پرتره و More می‌شود. سوئیچر تعویض بین دوربین اصلی، اولتراواید و تله‌فتو در مقابل این بخش قرار دارد و گزینه تشخیص اتوماتیک صحنه نیز به‌اقتضای تصویر در بالا و پیشنهادی برای یک مد خاص در پایین صفحه ظاهر می‌شود.

در ستون سمت چپ این رابط کاربری فیلترهای لایو و Motion photo همراه با نسبت تصویر و وضوح حضور دارند که با لمس این آخری می‌توان بین دو گزینه 12M و 50M دوربین اصلی جابه‌جا شد. تایمر، تنظیمات فلش و منوی دسترسی به سایر تنظیمات نیز در این بخش تغییری نکرده‌اند. دو وضوح 12 مگاپیکسل و 50 مگاپیکسل در این منو البته تنها در نسبت تصویر پیش‌فرض 4:3 در دسترس قرار دارند و در سایر حالت‌ها با انتخاب هریک از این دو گزینه به رزولوشن‌های دیگری دست پیدا می‌کنیم. برای نمونه در هر دو نسبت 16:9 و 1:1 با انتخاب گزینه‌های 12M و 50M به‌ترتیب عکس‌های 9 و 37 مگاپیکسل ایجاد می‌شود و تکرار همین شرایط برای نسبت فول و تمام‌صفحه نیز وضوح عکس‌ها را به‌ترتیب به 7 و 31 مگاپیکسل تغییر می‌دهد.

شرایط در بخش More نیز تفاوت بزرگی نکرده و در این بخش به گزینه‌هایی مثل عکاسی و فیلم‌برداری حرفه‌ای (Pro)، برداشت پانوراما، عکاسی از خوراکی‌ها، حالت شب، هایپرلپس، اسلوموشن و پرتره ویدئویی بر می‌خوریم. Single Take یک گزینه قابل توجه در این قسمت است که با انتخاب آن به‌صورت خودکار ظرف 10 ثانیه چندین عکس از نمای پیش رو برداشت شده و سپس بهترین عکس در دو حالت عادی و فیلتردار، نمای بومرنگی، ویدئوی با سرعت زیاد و 10 ثانیه ویدئوی اصلی برای انتخاب پیش روی شما قرار می‌گیرد. حالت ماکرو طبیعتاً جایی در این قسمت ندارد چرا که نه‌تنها خبری از دوربین ماکرو در این گوشی نیست بلکه دوربین اولتراواید نیز فاقد فوکوس خودکار است و از آن برای گرفتن عکس از نزدیک نمی‌توان استفاده کرد. البته با کمک دوربین تله‌فتو و امکان برداشت عکس با 3 برابر فاصله نزدیک‌تر می‌توان کمی جای خالی دوربین ماکرو را پر کرد. این منو در مقایسه با نمونه حاضر در S23 FE‌ در دو مورد با تفاوت روبرو شده که شامل گزینه Expert RAW و Dual REC می‌شوند. گزینه‌های پیشرفته‌تری برای عکاسی حرفه‌ای در دسترس قرار دارد و با انتخاب Dual REC نیز می‌توان همزمان با دو دوربین فیلم‌برداری کرد. دو دوربین مد نظر در این مد می‌توانند از بین هریک از چهار دوربین گوشی (3 دوربین پشتی و دوربین سلفی) انتخاب شوند.

بخش عکاسی حرفه‌ای یا Pro‌ در این دوربین که به‌صورت مستقل برای هر سه دوربین اصلی، اولتراواید و تله‌فتو در دسترس است امکان تغییر در پنج گزینه عدد ISO، میزان نورگیری، سرعت شاتر، فوکوس و وایت‌بالانس را فراهم می‌کند. گزینه فوکوس در این میان برای دوربین اصلی با یک تغییر روبرو شده و در آن به‌جز گزینه فوکوس دستی امکان تنظیم آن روی حالت فوکوس در مرکز و فوکوس چندگانه نیز در نظر گرفته شده است. این گزینه طبیعتاً جایی در دوربین اولتراواید ندارد. عدد ISO در هر سه دوربین از 50 تا 3,200 قابل تغییر است و سرعت شاتر را نیز در هر سه دوربین می‌توان از 1/12,000 تا 30 ثانیه تغییر داد. نمودار هیستوگرام بر بالای این منو جای دارد و از تنظیمات بالای صفحه‌نمایش در این سمت می‌توان Metering را تغییر داد و گزینه جداگانه‌ای برای تنظیم فاکتورهای کنتراست، درجه اشباع، های‌لایت‌ها، سایه‌ها و Tint در نظر گرفته شده است. از منوی تنظیمات امکان برداشت RAW با فرمت DNG نیز در این قسمت در نظر گرفته شده است.

منوی تنظیمات به گزینه‌های جدید Advanced options در عکس و ویدئو مجهز شده که پیش از این در S23 FE نیز دیده بودیم. منوی تنظیمات در این قسمت به شش قسمت مختلف تقسیم شده که شامل ویژگی‌های هوشمندانه (Intelligent features)، بخش عکس، بخش ویدئو، بخش سلفی، گزینه General یا تنظیمات عمومی و بخش حریم خصوصی یا Privacy می‌شوند.

در بخش intelligent options به‌جز گزینه Scene optimizer برای تشخیص اتوماتیک صحنه، سرعت گرفتن عکس و میزان بهینه‌سازی انجام شده روی آن تعیین می‌شود. در این قسمت در حالت پیش‌فرض کم‌ترین سرعت و بیش‌ترین بهینه‌سازی تصویر انتخاب شده اما می‌توان آن را به حالت متوسط و حداقل تغییر داد که در این آخری عکس با حداکثر سرعت و حداقل بهینه‌سازی برداشت می‌شود و مناسب سوژه‌های با حرکت زیاد است.

در Advanced picture options امکان تغییر فرمت عکس از JPG به HEIF برای کاهش حجم (البته با ریسک نمایش داده نشدن عکس‌ها در برخی دیوایس‌های دیگر) ارائه شده و از همین قسمت می‌توان یک کپی از عکس گرفته شده را در حالت RAW با فرمت DNG ذخیره کرد یا به‌کل حالت RAW را برای ذخیره تصاویر به‌کار گرفت. عکس‌های RAW امکان تغییر گسترده در نرم‌افزارهای ویرایش عکس را خواهند داشت اما حجم این تصاویر بسیار بالاتر از یک عکس JPG عادی‌ست.

در نهایت در Advanced video options گزینه‌ای برای ذخیره ویدئو با کدک HEVC، امکان ارتقاء بیت‌ریت ویدئوها برای افزایش کیفیت و برداشت ویدئوهای HDR10+ (با رنگ‌ها و کنتراست بهبودیافته) فراهم شده است که البته همگی آن‌ها در همه وضوح‌ها در دسترس نیست و برای نمونه در حالی‌که HDR10+ در دوربین اصلی در وضوح 4K با 60 فریم در ثانیه نیز در دسترس است در دو دوربین دیگر حداکثر با وضوح 4K با 30 فریم در ثانیه می‌توان به این مد دسترسی داشت. ویدئوهای S24+ به‌صورت پیش‌فرض با کدک HEVC برداشت می‌شوند که باوجود حجم کم‌تر ممکن است امکان پخش در پلیرهای قدیمی‌تر را نداشته باشند از این رو بهتر است گزینه HEVC را از این قسمت غیر فعال کرد و آن را روی H.264 تنظیم کرد. با این کار البته امکان برداشت ویدئوهای های بیت‌ریت و HDR10+ را از دست خواهیم داد. زوم در صدا هماهنگ با زوم در تصویر و برداشت صدای ویدئو با هدست بلوتوث متصل به دستگاه (360audio recording) از دیگر موارد حاضر در این قسمت است که هر دو در S23 FE و دیگر گوشی‌های غیر پرچمدار سامسونگ تا به امروز غایب بوده‌اند.

سایر گزینه‌های ارائه شده در منوی تنظیمات تفاوت خاصی با گذشته ندارد و تقریباً همگی آن‌ها را حتی در One UI 5 سامسونگ نیز دیده‌ایم.

عکاسی با S24+ را در یک روز بارانی و نیمه‌ابری بهاری با نور نسبتاً مناسب آغاز می‌کنیم و از همین ابتدا می‌توان در برخی موارد تفاوت رنگ‌ سوژه‌ها بسته به بازی خورشید و ابر را انتظار کشید. عکس‌های 12 مگاپیکسلی پیش‌فرض دوربین اصلی از همان ابتدا و بدون نیاز به بزرگ‌نمایی یا مشاهده در یک صفحه‌نمایش بزرگ‌تر از کیفیت بسیار بالایی در سطح یک پرچمدار مدرن برخوردار بوده و تفاوت‌های کوچک و بزرگ آن‌ها را حتی با بهترین گوشی‌های میان‌رده را بی‌واسطه می‌توان به تماشا نشست. وجوه اصلی این تفاوت این تصاویر را باید در طیف دینامیکی وسیع، جزییات مثال زدنی و کنتراست بالا جست‌وجو کرد و با این‌که رنگ‌ها به سبک همیشگی سامسونگ از واقعیت فاصله محسوسی دارد اما ترکیب چشم‌نواز و زیبایی را رقم می‌زنند.

برداشت عکس اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت عکس اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در نور بهتر از جزییات می‌توان رضایت بهتری داشت و گرمای رنگ نیز طبیعتاً افزایش می‌یابد.

برداشت عکس اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دقت رنگ دوربین اصلی اس 24 پلاس برخلاف رده قیمتی دستگاه در سطح ایده‌آلی قرار نداشته و سامسونگ حتی در این کلاس نیز ایجاد رنگ‌های غیر واقعی و براق را به رنگ‌های طبیعی و نزدیک به واقعیت ترجیح داده است.

برداشت عکس اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت عکس اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در نبود گزینه HDR، دوربین به‌صورت خودکار در مورد اعمال این گزینه به تصاویر تصمیم‌گیری می‌کند که البته همانطور که در دو تصویر زیر مشخص است نتیجه نهایی در برخی موارد از سطح ایده‌آل فاصله دارد.

برداشت عکس اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت عکس اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصاویر 50 مگاپیکسلی این دوربین طبق انتظار پردازش کم‌تری را در مقایسه با عکس‌های 12 مگاپیکسلی تجربه کرده و در همان نگاه اول کنتراست پایین‌تری را ارائه می‌کنند. با کاهش وضوح این تصاویر به‌صورت دستی به 12 مگاپیکسل می‌توان به جزییات بیش‌تری نسبت به عکس‌های اتوماتیک دست پیدا کرد اما نگفته پیداست که این جزییات بالاتر کاملاً وابسته به نور محیط بوده و در نور کم و محیط‌های داخلی حساب چندانی روی آن نمی‌توان کرد.

برداشت تصویر 50 مگاپیکسلی با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت عکس اتوماتیک 12 مگاپیکسلی با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

کاهش دستی عکس 50 مگاپیکسل به 12 مگاپیکسل و برش اندازه واقعی

برش اندازه واقعی عکس 12 مگاپیکسلی اتوماتیک دوربین اصلی

دوربین اصلی در فضای داخلی و نور کم عملکرد مطلوبی داشته و اثر چندانی از نویز در اکثر قسمت‌های آن به‌چشم نمی‌خورد.

برداشت عکس اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دیافراگم بسته‌تر دوربین تله‌فتو طبیعتاً از همین ابتدا نور کم‌تری را در اختیار سنسور کوچک‌تر این دوربین قرار می‌دهد اما به‌جز اندکی کنتراست بیش‌تر جنس رنگ تفاوت بزرگ و غیر قابل بخششی با دوربین اصلی نداشته و می‌توان از پیوستگی رنگ در آن‌ها سخن گفت. عکس‌های دوربین تله‌فتو در زوم native سه برابری کیفیت قابل‌قبولی را به‌نمایش می‌گذارند و با این‌که در زمینه جزییات فاصله فراوانی با دوربین اصلی داشته و آرام‌آرام سر و کله نویز و اختلالات purple fringing نیز در سوژ‌های با کنتراست بالا پدیدار می‌شود اما هنوز حداقل در صفحه‌نمایش خود گوشی با کیفیت به‌نظر می‌رسند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با ادامه زوم به 10 برابر، آن‌چه در نمایشگر دوربین قبل از لمس دکمه شاتر به‌چشم می‌خورد تصویری پر نویز با کیفیت پایین است اما یک لحظه بعد از گرفته شدن عکس، پردازش کامپیوتری وارد عمل شده و تصویری قابل‌قبول‌تر را ایجاد می‌کند. این پردازش اما همانطور که در تصویر زیر قابل مشاهده است فرمی آب‌رنگ‌گونه با رنگ‌هایی متفاوت از زوم 3X به‌خود گرفته و جزییات در آن به‌حد ویرانی کاهش پیدا کرده‌اند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در زوم 10 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

ادامه دادن زوم تا مقادیر بالاتر شرایط را از این نیز بغرنج‌تر کرده و با این‌که ممکن است در صفحه‌نمایش خود گوشی از تصویر کامپیوتری ایجاد شده بتوان تا حدی راضی بود و از این تصویر در شبکه‌های اجتماعی استفاده کرد اما از منظر سنجش کیفیت با یک تصویر soft با ترکیب رنگی غیر واقعی و جزییات پایین روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در زوم 3 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در زوم 10 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در زوم 20 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در زوم 30 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین تله‌فتو نیز در دقت رنگ از رویه کلاسیک سامسونگ پیروی کرده و در این‌جا نیز با رنگ‌های سیر و غیر واقعی روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصاویر پرتره در این مجموعه در حالت پیش‌فرض با زوم 3 برابری دوربین تله‌فتو برداشت می‌شوند اما امکان کاهش زوم به 2 و 1 برابر نیز وجود دارد که هر دوی آن‌ها از دوربین اصلی برای برداشت تصویر پرتره بهره می‌برند. از عکس‌های پرتره پیش‌فرض S24+ در یک سوژه ساده و سرراست (مثل تصویر اول در زیر) می‌توان راضی بود و تنها بخش‌های کوچکی از کناره‌های سوژه اصلی همراه با پس‌زمینه محو شده است. در سوژه‌های پیچیده‌تر (مثل سوژه دوم در زیر) طبق انتظار بخش بیش‌تری از سوژه اصلی با پس‌زمینه ترکیب می‌شود اما با کاهش درجه محو شدگی (مثل تصویر سوم در زیر) می‌توان تا حدودی نتیجه بهتری را به‌دست آورد.

برداشت تصویر پرتره با دوربین تله‌فتو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر پرتره با دوربین تله‌فتو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر پرتره با دوربین تله‌فتو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در تصاویر دوربین اولتراواید همانند دوربین تله‌فتو با توجه به گشودگی دهانه لنز و اندازه سنسور با نور کم‌تری روبرو می‌شویم و کنتراست تصویر کمی بیش‌تر است. نبود فوکوس خودکار در این دوربین انتظارها از آن را کمی کاهش می‌دهد اما در عمل با توجه به کلاس گوشی از نتیجه نهایی نمی‌توان ناراضی بود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

کنارهای کادر تصویر در این دوربین در سوژه‌های کم‌جزییات تا حدودی صاف و بدون اختلال به‌نظر می‌رسد اما در یک سوژه پیچیده‌تر (مثل تصویر دوم در زیر) کشیدگی محسوسی را در کناره‌های آن می‌توان سراغ گرفت که برای یک گوشی پرچمدار نکته چندان جذابی به‌نظر نمی‌رسد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی در شب حتی پیش از فعال کردن نایت مد نیز جزییات بالا و طیف دینامیکی گسترده‌ای را ارائه کرده و اثر چندانی از نویز نیز در تصاویر آن به‌چشم نمی‌خورد. فعال کردن حالت شب تغییر دراماتیک بزرگی در تصویر ایجاد نمی‌کند اما طبیعتاً با روشنایی بالاتری در صحنه روبرو می‌شویم و سوژه‌های بیش‌تری از تاریکی خارج می‌شوند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت شب با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت شب با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اولتراواید در شب تصویر سافت و کم‌جزییاتی را در حالت اتوماتیک برداشت می‌کند که حتی در صفحه‌نمایش خود گوشی نیز با دوربین اصلی قابل قیاس نیست. حالت شب تأثیر بزرگی در جزییات این دوربین برجای گذشته و به‌شرط ثابت بودن سوژه تصویر با کیفیت‌تری را برجای می‌گذارد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولترا در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت شب با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولترا در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت شب با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین تله‌فتو احتمالاً استفاده کم‌تری در شب خواهد داشت و با توجه به دیافراگم بسته f/2.4 و سنسور کوچک تقریباً 1/4 اینچی انتظار چندانی نیز از آن نمی‌رود. این دوربین در هر دو حالت اتوماتیک و نایت مد توچه چندانی را به‌خود جلب نمی‌کند و در تصاویر آن جزییات به‌نسب کم و نویز محسوسی به‌چشم می‌خورد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت شب با دوربین تله‌فتو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی حداکثر با وضوح 8K با 30 فریم در ثانیه با بیت‌ریت ویدئویی حوالی 80Mbps (در کدک H.264) فیلم‌برداری می‌کند و صدای 2 کاناله آن نیز با بیت‌ریت 250Kbps برداشت می‌شود. با کاهش وضوح به 4K در دو نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه بیت‌ریت ویدئویی به‌ترتیب به 48 و 74 مگابیت بر ثانیه می‌رسد و صدا نیز با همان کیفیت سابق برداشت می‌شود. میزان جزییات ویدئوهای 8K دوربین اصلی تا حد ایده‌آلی بالاست و در زمینه دقت رنگ و کنتراست نیز شرایط مطلوبی را می‌توان سراغ گرفت اما در زمینه تثبیت و لرزه‌گیری می‌توان به نمونه‌های بهتری اشاره کرد. در وضوح 4K در هر دو نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه با رنگ‌های سیرتر و کنتراست بالاتری روبرو می‌شویم که مثل عکس‌های این دوربین با وجود آن‌‌که از واقعیت فاصله دارد اما تصویر چشم‌نوازتری را از نگاه بسیاری از کاربران ارائه می‌‌کنند. سطح جزییات در این دو وضوح همچنان بسیار بالاست و از نظر لرزه‌گیری نیز با یکی از بهترین‌های این رده روبرو می‌شویم.

دوربین اولتراواید امکان برداشت ویدئوهای 4K در هر دو نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه را داشته و خروجی آن از لحاظ بیت‌ریت نیز تفاوت چندانی با دوربین اصلی ندارد. کیفیت بالاتر در این دو سرعت به نرخ 30 فریم در ثانیه تعلق دارد و در فرم 60 فریم در ثانیه‌ای در هم‌ریختگی بیش‌تر و جزییات کم‌تری ثبت می‌شود. در کل مثل اکثر دیگر دوربین‌های اولتراواید نکته مثبت اصلی در ویدئوهای این دوربین به روان بودن تصویر و لرزش‌های بسیار اندک آن تعلق دارد.

دوربین تله‌فتو نیز مثل دو دوربین دیگر با وضوح 4K در هر دو نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه فیلم‌برداری می‌کند و با وجود اختلاف با دوربین اصلی، کیفیت و جزییات بالاتری را در مقایسه با دوربین اولتراواید ارائه می‌دهد. لرزش‌های دست در این دوربین طبق انتظار بالاتر از دو دوربین دیگر است اما با کمی دقت می‌توان از شدت این لرزش‌ها کاسته می‌شود.

دوربین سلفی

گلکسی S24+ با یک دوربین سلفی 12 مگاپیکسلی با لنز f/2.2 و تجهیز به فوکوس خودکار ارائه می‌شود که در حالت عادی تصاویری با وضوح 2544×3392 پیکسل یا 8.6 مگاپیکسل را برداشت می‌کند اما با تشخیص افراد بیش‌تری در تصویر یا انتخاب گزینه برداشت واید از پایین کادر به وضوح کامل 3000×4000 پیکسل یا 12 مگاپیکسل سوییچ می‌کند. از جمله نکات مثبت قابل اشاره در مورد این دوربین تنظیم توناژ رنگی پوست روی حالت نرمال است که در اولین استفاده از این دوربین امکان تغییر آن روی حالت گرم یا warm را ارائه می‌کند. از تصاویر سلفی این دوربین در زمینه جزییات و رنگ پوست می‌توان تا حدود زیادی رضایت داشت و حضور فوکوس خودکار نیز در ارتقاء کیفیت تصاویر این دوربین بی‌تأثیر نبوده است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین سلفی در وضوح 8.6 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در حالت پرتره بخشی از لبه‌های خارجی چهره به‌خصوص در بخش موها همراه با پس‌زمینه محو می‌شود اما هنور می‌توان از نتیجه نهایی رضایت داشت. این دوربین همچون سه دوربین دیگر از برداشت ویدئوی 4K با 30 و 60 فریم در ثانیه پشتیبانی کرده و امکان برداشت اسلوموشن فول اچ‌دی با 120 فریم در ثانیه را نیز داراست.

برداشت تصویر پرتره با دوربین سلفی در وضوح 8.6 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

باتری و شارژر

سامسونگ در حالی‌که در S21+ سال 2021 به‌یک‌باره ظرفیت باتری گوشی را از 4,500 به 4,800 میلی آمپر ساعت ارتقاء داد اما سال بعد در S22+ بار دیگر به همان ظرفیت 4,500mAh سابق بازگشت و در S23+ نیز تنها 200 میلی آمپر ساعت به ظرفیت باتری افزود. این روند افزایش بار دیگر در S24+ تکرار شده و از یک باتری 4,900mAh در این مدل استفاده شده است. این ظرفیت باتری با این‌که همچنان عاملی برای باقی ماندن وزن گوشی در محدوده زیر 200 گرم است اما در مقایسه با برخی گوشی‌های هم‌رده ضعیف‌تر به‌نظر می‌رسد که برای نمونه می‌توان به OnePlus 12 با باتری 5,400mAh اشاره کرد. سامسونگ در توصیف این باتری به 31 ساعت نمایش ویدئو و 92 ساعت پخش موسیقی اشاره کرده که به‌ترتیب 4 و 8 ساعت بیش از همتای S23+ آن است. از دوام باتری در دنیای واقعی رضایت چندانی نداشتیم و با این‌که این دوام بی‌شک به سبک استفاده کاربران وابسته است اما در یک استفاده متوسط رو به بالا شاید به‌زحمت بتوان چند ساعت ابتدایی روز دوم را بدون نیاز به متصل کردن شارژر به گوشی سپری کرد.

برای مشخص شدن میزان دوام باتری در دنیای واقعی طبق معمول از تست Work 3.0 از مجموعه PCMark با تنظیم روشنایی روی 50 درصد و غیر فعال کردن روشنایی خودکار استفاده کردیم و یک بار این تست را با نرخ رفرش حداکثر 120 هرتزی و بار دیگر با رفرش 60 هرتزی تکرار می‌کنیم. اس 24 پلاس در حالت اول یعنی با نرخ رفرش حداکثر 120 هرتزی به دوامی نزدیک به 13 ساعت دست پیدا می‌کند که نزدیک به 2 ساعت از نمونه‌ای مثل S23 FE‌ با باتری 4,500mAh بهتر است. در نرخ رفرش 60 هرتزی دوام باتری به 16 ساعت و 30 دقیقه افزایش می‌یاد که این یکی بیش از 4 ساعت از S23 FE طولانی‌تر بوده و زمان مناسبی در این تست به‌حساب می‌آید اما هنوز نزدیک به 2 ساعت از OnePlus 12 در این تست کم‌تر است.

S24+ از توان شارژر 45 واتی پشتیبانی می‌کند اما طبیعتاً این شارژر و هیچ شارژر دیگری درون جعبه گوشی نبوده و باید به‌صورت جداگانه تهیه شود. در غیبت شارژر 45 واتی دستگاه، تست سرعت گوشی را با شارژر 25 واتی معمول سامسونگ با شروع از شارژ 2 درصدی در هنگام خاموش بودن گوشی انجام دادیم. گوشی در این حالت پس از 15 دقیقه به شارژ 29 درصدی رسید و پس از 30 دقیقه 57 درصد از ظرفیت باتری پر شد. باتری اس 24 پلاس رأس 60 دقیقه به شارژ 95 درصدی رسید و شارژ خود را تقریباً در دقیقه 74 به پایان رساند. برای مقایسه بد نیست بدانیم که S24+ با شارژر 45 واتی تقریباً به یک ساعت زمان برای شارژ کامل نیاز دارد.

سیستم‌عامل - رابط کاربری

گلکسی S24+ با سیستم‌عامل اندروید 14 و رابط کاربری One UI 6.1 ارائه شد و تغییراتی را به‌خصوص در زمینه هوش مصنوعی تجربه کرده است. زمان بوت گوشی چیزی در حدود 15 تا 17 ثانیه است که یکی از سریع‌ترین زمان‌های بوت حتی در رده پرچمداران به‌حساب می‌آید.

این گوشی به‌گفته سامسونگ تا 7 سال آپدیت‌های سیستم‌عامل و به‌روزرسانی‌های امنیتی را دریافت خواهد کرد که این زمان حتی از میزان پشتیبانی آیفون‌های اپل نیز بیش‌تر بوده و در کنار پیکسل‌های جدید گوگل طولانی‌ترین میزان پشتیبانی در بین گوشی‌های هوشمند است.

صفحه قفل همان نمونه پیشین حاضر در پوسته‌های قبلی سامسونگ است و مثل گذشته دو آیکون دوربین و تماس در پایین و تاریخ و زمان همراه با اعلان برنامه‌ها در مرکز را به‌نمایش می‌گذارد. در منوی تنظیمات این قسمت گزینه‌های متعدد دیگری در دسترس قرار دارد که از آن جمله می‌توان به حالت همواره روشن صفحه‌نمایش (Always on Display)، امکان جابجایی و تغییر فونت ساعت و تاریخ، شکل اعلان برنامه‌ها (تنها با آیکون یا با جزییات) و تغییر آیکون‌های دوگانه زیر صفحه‌نمایش اشاره کرد.

گزینه Extend Unlock در این قسمت که جایگزین Smart Lock در پوسته قبلی شده امکان باز ماندن قفل گوشی در شرایط خاصی مثل تشخیص در دست گرفته شدن دستگاه از سوی شما، حضور در یک مکان مطمئن و تشخیص یک دستگاه مطمئن متصل (مثل یک ساعت هوشمند) را فراهم می‌کند.

صفحه همواره روشن یا Always On Display نیز تغییری در این پوسته نکرده و در حالت پیش‌فرض برای نمایش داده شدن آن باید روی صفحه ضربه زد یا اصطلاحا tap کرد. در این صفحه مثل قبل زمان و تاریخ و برخی اطلاعات دیگر بدون نیاز به روشن کردن صفحه‌نمایش به تصویر کشیده می‌شود.

در بخش تنظیمات این صفحه جدا از حالت پیش‌فرض Tap to show، سه انتخاب دیگر یعنی روشن بودن دائم (Show always)، روشن شدن مطابق زمان‌بندی (Show as scheduled) و روشن شدن با دریافت اعلان جدید (Show for new notifications) دیده می‌شود که همگی پیش از این در این منو حضور داشته‌اند. از طریق گزینه‌ای در این قسمت امکان نمایش والپیپر صفحه هوم در صفحه همواره روشن نیز وجود دارد که البته طبیعتاً به مصرف باتری بیش‌تری منجر خواهد شد. گزینه Erase background در این قسمت نیز بخش اصلی تصاویر (مثلاً چهره افراد) را در والپیپر صفحه AOD حفظ کرده و پس‌زمینه را حذف می‌کند

آیکون‌های صفحه هوم مثل One UI 6 کمی نسبت به قبل کوچک‌تر شده و از فونت مشکی ظریف‌تری (به‌جای فونت سفید بزرگ‌تر قبلی) برای نوشته‌های زیر هر آیکون استفاده می‌کند. جایگاه نوار جست‌جوی گوگل و وضعیت آب و هوا تغییری نکرده و در حالت پیش‌فرض نیز سه آیکون در زیر پنل وجود دارد که می‌توان آن را به 5 آیکون نیز تغییر داد. با کشیدن این بخش به سمت راست، مثل قبل صفحه Google Discover در معرض دید قرار می‌گیرد که خبرهای مختلفی را در معرض دید قرار داده و همانطور که در ادامه می‌بینیم می‌توان آن را به‌کل حذف کرد.

با نگه‌داشتن دست روی اکثر آیکون‌های صفحه هوم می‌توان به‌برخی امکانات آن‌ها به‌صورت مستقیم دسترسی پیدا کرد که از آن جمله باید به My apps در Play Store، جست‌وجو در عکس‌های گالری و آپدیت اپلیکیشن‌ها در گلکسی استور اشاره کرد. اگر اپلیکیشن مد نظر در این بخش ویجتی برای ارائه داشته باشد نیز از همین طریق می‌توان بدون واسطه به آن دسترسی پیدا کرد. محتویات منوی به‌نمایش درآمده با نگه‌داشتن انگشت روی آیکون برای بعضی از گزینه‌های مثل گالری تغییر کرده و دسترسی بیش‌تری را از این طریق ارائه می‌کنند.

منوی جانبی Edge panels کاملاً بدون تغییر مانده و از همان کیفیت پیشین در دسترسی آسان به اپلیکیشن‌ها و اجرای دو برنامه همزمان از طریق Multi window برخوردار است. تمامی اجزای این منو مشابه قبل بوده و با تفاوتی روبرو نشدیم.

نزدیک کردن دو انگشت به هم روی صفحه‌نمایش در صفحه هوم یا نگه داشتن انگشت روی آن برای چند لحظه، برای ورود به بخش ویرایشی این صفحه کفایت می‌کند؛ جایی‌که علاوه بر امکان تغییر وال‌پیپر و تم، می‌توان ویجت‌های مختلف را به صفحه هوم افزود و دسک‌تاپ سمت چپ را به‌کل حذف کرد.

گزینه‌های حاضر در بخش ویرایشی صفحه هوم که با لمس دکمه Settings در این بخش در دسترس قرار می‌گیرند دقیقاً مشابه گذشته بوده و با هیچ تفاوتی در این قسمت نیز روبرو نمی‌شویم. از جمله موارد حاضر در این بخش می‌توان به امکان تغییر ساختار صفحه هوم (با یا بدون دکمه دسترسی به اپلیکیشن‌ها در پایین)، تغییر چینش ماتریسی آیکون‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، گزینه مخفی کردن برخی اپلیکیشن‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، نمایش برچسب آیکون‌ها در مواقع دریافت نوتیفیکیشن، افزودن اتوماتیک برنامه‌های جدیداً دانلود شده از پلی‌استور به صفحه هوم و کشیدن دست از هر نقطه هوم اسکرین رو به پایین برای نمایش پنل نوتیفیکیشن اشاره کرد.

منوی نوتیفیکیشن بالای صفحه‌نمایش تغییری نسبت به One UI 6 نداشته و در این‌جا نیز با یک بار کشیدن صفحه‌نمایش رو به پایین همان ظاهر قبلی با آیکون‌های کوچک‌تر و فونت ظریف‌تر به‌نمایش گذاشته می‌شود. شش آیکون وای‌فای، بلوتوث، پروفایل صوتی، چرخش اتوماتیک تصویر، حالت هواپیما و چراغ‌قوه و دو گزینه Device control و Media output همراه با اعلان برنامه‌ها و نوار تغییر روشنایی دیگر موارد تکراری این قسمت را تشکیل می‌دهند.

با ادامه اسکرول همان ترکیب آشنای پیشین پیش روی شما قرار می‌گیرد که دو گزینه مجزا برای وای‌فای و بلوتوث بر بالای آن دیده می‌شود و پایین‌تر از نوار تغییر روشنایی امکان فعال کردن مستقیم حالت تاریک و گزینه راحتی چشم یا Eye comfort shiled وجود دارد. Device Control همراه با Smart View (نمایش محتوای گوشی روی تلویزیون و بالعکس) نیز در پایین‌ترین قسمت این منو جای دارند. سایر تاگل‌ها و میانبرهای معمول این قسمت در میانه تصویر جای دارند و با اسکرول به راست می‌توان به دیگر موارد حاضر در این قسمت دست پیدا کرد.

با لمس گزینه ویرایش در این منو که با آیکون قلم در بالای صفحه‌نمایش مشخص است می‌توان به‌صورت جداگانه آیکون‌های حاضر در حالت باز یا بسته منوی نوتیفیکیشن را ویرایش کرد و مواردی را از آن حذف یا به آن اضافه کرد. گزینه دیگری در این قسمت با عنوان دسترسی آنی به تنظیمات سریع (Quick settings instant acess) در نظر گرفته شده که با فعال کردن آن با اسکرول از سمت راست صفحه‌نمایش، کل منوی نوتیفیکیشن یک‌باره و بدون نمایش اعلان برنامه‌ها گشوده می‌شود و با اسکرول از چپ شرایط به قرار گذشته است. تنظیم جایگاه کنترل روشنایی و دو گزینه Device control و Media output نیز از همین بخش صورت می‌پذیرد.

Camera access یکی از موارد مختص گوشی‌های پرچمدار سامسونگ در این منوست که طبیعتاً در S24+ نیز حضور داشته و از طریق آن امکان غیر فعال کردن دسترسی تمامی اپلیکیشن‌ها به دوربین (فارغ از وضعیت دسترسی به مجوز به دوربین از قبل) در مواقع دلخواه را با یک سوییچ تکی فراهم می‌شود.

شکل ظاهری منوی اصلی یا اپ دراور هیچ تفاوتی با گذشته ندارد و در این‌جا نیز اپلیکیشن‌های مختلف در ستون‌های چهارتایی در کنار هم قرار گرفته‌اند. تعداد بسیار کم برنامه‌های اضافی از پیش نصب‌شده یا bloatware از جمله نکات کاملاً مثبت این رابط کاربری‌ست و برنامه‌های سامسونگ نیز به‌صورت کم رنگ و نصب نشده به‌نمایش در می‌آیند که می‌توان به‌دلخواه اقدام به نصب آن‌ها کرد. البته ظاهراً امکان حذف این موارد از قسمت وجود ندارد.

قسمت جست‌وجو در بالا نیز به قوت خود باقی‌ست که با لمس آن به بخش Finder برای جست‌وجوی متنی و صوتی کلیه قسمت‌های گوشی (اعم از فایل‌ها، تنظیمات و اپلیکیشن‌ها) می‌رویم. از طریق گزینه‌ای بر بالای این قسمت می‌توان اپلیکیشن‌های مد نظر برای جست‌وجوی عبارت مورد نظر را از لیست انتخاب یا حذف کرد.

منوی تنظیمات گوشی همانی‌ست که در S23 FE دیده‌ایم و کوچک‌تر شدن و حذف حالت بولد فونت، ظاهر متفاوتی به آن بخشیده است. بر بالای این منو محلی برای نمایش اطلاعات حساب کاربری سامسونگ در نظر گرفته و پس از آن در 10 قسمت مجزا سایر تنظیمات گوشی را می‌توان مشاهده کرد.

از جمله تغییرات معدود این قسمت نسبت به One UI 5.1 باید به جدا شدن بخش باتری از گزینه device care و انتقال آن به بالا در زیر منوی Display اشاره کرد که یکی از نواقص پوسته سامسونگ در بخش تنظیمات را پوشش می‌دهد. اجزای این منو البته تغییر خاصی نکرده و همان موارد پیشین مثل گزارش مصرف انرژی، محدود کردن برنامه‌های اجرا شده در پس‌زمینه و تنظیمات شارژ سیمی و بی‌سیم را در آن می‌توان مشاهده کرد.

حضور اندروید 14 و One UI 6 با برخی تغییرات دیگر نیز در بخش‌های مختلف گوشی همراه شده که از آن جمله می‌توان به امکان ذخیره کردن یک بخش از تصویر به‌صورت استیکر با نگه‌داشتن دست روی آن، امکان اسکن کردن متن از عکس‌های ذخیره شده در گالری، اسکن همزمان QR Code و متن از تصویر ذخیره شده، undo و redo کردن آخرین تغییر در گالری و ابزارهای متعدد در هنگام ادیت عکس و ویدئو در گالری اشاره کرد.

برخی دیگر از تغییرات متعدد One UI 6.1 و اندروید 14 به‌صورت تیتروار شامل این موارد می‌شوند: کشیدن و رها کردن (drag & drop) دو دستی برای کپی کردن محتوا از یک اپ به اپ دیگر، امکان ویرایش کردن پاسخ‌های سریع در پیام‌ها، مجموعه جدیدی از اموجی‌ها در صفحه‌کلید سامسونگ، امکان مرتب کردن نوتیفیکیشن‌ها برحسب زمان، نمایش کارت‌های جدا برای نوتیفیکیشن‌های مختلف یک برنامه (مثلاً دریافت نوتیفیکیشن از چندین چت در واتس‌اپ و نمایش جداگانه هریک) و تغییر در شکل ظاهری منوی انتخاب ویجت‌ها و دسته‌بندی مرتب آن‌ها برحسب اپلیکیشن‌ها.

هوش مصنوعی در جای‌جای رابط کاربری سری 24 حضور پر رنگی داشته و سامسونگ با عنوان Galaxy AI بر این قابلیت تأکید کرده است. از این موارد می‌توان به Circle to search اشاره کرد که در آن با نگه داشتن دست روی آیکون هوم مرکزی زیر صفحه‌نمایش امکان جست‌وجوی هر سوژه به‌نمایش درآمده روی صفحه با کشیدن یک دایره دورتادور آن وجود دارد. امکان ارائه ترجمه لحظه‌ای و بی‌درنگ تماس صوتی تلفنی با پشتیبانی از ترجمه صوتی و متنی یکی دیگر از جنبه‌های Galaxy AI در سری S24 را تشکیل می‌دهد که از توان هوش مصنوعی Gemini گوگل بهره می‌برد.

گزینه Chat Assist در این مجموعه ترجمه پیام‌ها به 13 زبان محتلف را مستقیماً در صفحه‌کلید سامسونگ ارائه کرده و حتی امکان تغییر لحن کلام را نیز فراهم می‌آورد. Transcript Assist (دستیار پیاده‌سازی) و Note Assist (دستیار یادداشت‌برداری) دو ویژگی هوشمندانه دیگر Galaxy AI به‌حساب می‌آیند که در اولی یعنی دستیار پیاده‌سازی امکان تبدیل صداهای ضبط شده با کمک AI و فناوری تبدیل گفتار به متن به نوشته‌های خلاصه شده فراهم می‌آید این قابلیت حتی امکان ارائه متن‌های ترجمه‌شده را نیز دارد. گزینه دوم یعنی Note Assist یا دستیار یادداشت‌برداری امکان مدیریت، مرتب‌سازی و خلاصه‌سازی یادداشت‌ها در اپلیکیشن Samsung Note را فراهم می‌کند.

توانایی‌های Galaxy AI طبیعتاً به بخش تصویربرداری و دوربین نیز گسترش پیدا می‌کند جایی‌که مجموعه‌ای از ابزارهای عکاسی طراحی شده بر مبنای هوش مصنوعی از برداشت، ویرایش و اشتراک در قالب موتور پروویژوال یا ProVisual Engine در دسترس قرار می‌گیرند. این ابزار در بهبود کیفیت عمومی تصاویر مورد استفاده قرار می‌گیرد که از جمله ویژگی‌های آن می‌توان به تحلیل حرکت دست کاربر در هنگام تصویربرداری (با کمک سنسور ژایروسکوپ) و تفکیک لرزش‌های دست از حرکات سوژه اصلی برای بهبود هرچه بیش‌تر تصویربرداری اشاره کرد.

چیپ‌ست پردازشی - حافظه

نسخه گلوبال اس 24 پلاس که در بازار ایران نیز حضور دارد از پروسسور 4 نانومتری Exynos 2400 سامسونگ بهره می‌برد که نسبت به اسنپ‌دراگون 8 جن 3 نسخه گلکسی به‌کار گرفته شده در بازارهای آمریکا، چین و کره با تفاوت‌های محسوسی روبرو شده است. این چیپ‌ست برخلاف همتای کوالکامی آن با 10 هسته پردازشی ارائه می‌شود و در زمینه گرافیک نیز ساختار کاملاً متفاوتی را عرضه می‌کند. در Exynos 2400 در بالاترین سطح یک هسته 3.2 گیگاهرتزی Cortex-X4 قرار دارد و پس از آن با 5 هسته A720 (مرتب شده در یک دسته دو هسته‌ای 2.9 گیگاهرتزی و یک دسته سه هسته‌ای 2.6 گیگاهرتزی) و 4 هسته 1.92 گیگاهرتزی A520 روبرو می‌شویم.

این ترکیب از لحاظ نوع هسته‌ها با Snapdragon 8 Gen 3 تفاوتی ندارد و تنها 2 هسته بیش‌تر از نوع سطح پایین A520 در آن به‌چشم می‌خورد. فرکانس این هسته‌ها نیز متفاوت بوده و نه‌فقط فرکانس تک هسته مهم X4 آن از 3.3 به 3.2 گیگاهرتز کاهش یافته بلکه دو کلاستر میانی A720 آن نیز به‌جای 3.2 و 3 گیگاهرتز، 2.9 و 2.6 گیگاهرتزی هستند. این کاهش در فرکانس هسته‌های A520 نیز تکرار شده که از 2 به 1.92 گیگاهرتز رسیده‌اند. سرعت کلاک پایین‌تر هسته‌های Exynos 2400 روی کاغذ به نتایج پردازشی ضعیف‌تری در این پروسسور نسبت به SD 8 Gen 3 منجر خواهد شد و دو هسته بیش‌تر A520 نیز احتمالاً تأثیر اندکی در نتایج چند هسته‌ای این چیپ‌ست خواهد داشت.

پردازنده گرافیکی جدید این پروسسور، Exclipse 940 نام دارد که مثل دیگر نمونه‌های ارائه شده در این کلاس با همکاری سامسونگ و AMD ساخته شده و طبیعتاً از رهگیری نور (ray tracing) سخت‌افزاری پشتیبانی می‌کند.

S24+ با 12 گیگابایت رم LPDDR5X و 256 یا 512 گیگابایت حافظه داخلی UFS 4.0 ارائه می‌شود که از این میزان در اولین بوت و بدون هیچ تغییری در حافظه داخلی 17.9 گیگابایت به سیستم‌عامل تعلق داشت و بیش از 238 گیگابایت در اختیار کاربران قرار دارد.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

پروسسور Exynos 2400 گوشی روی کاغذ توان بالایی را در حد پرچمداران فعلی و مطرح بازار ارائه می‌دهد و در زمینه گرافیکی نیز حرف‌های فراوانی برای گفتن دارد. با این وجود با توجه به کاهش فرکانس هسته‌های پردازشی می‌توان تا حدودی نتایج ضعیف‌تری را از این پروسسور در مقایسه با SD 8 Gen 3 انتظار کشید.

در تست پردازشی Geekbench 6 به امتیازهای تک هسته‌ای و چند هسته‌ای به‌ترتیب 2,074 و 6,675 دست پیدا می‌کنیم که هر دو در مقایسه با Snapdragon 8 Gen 3 اندکی پایین‌تر بوده و دو هسته بیش‌تر A520 نیز تفاوت چندانی را در حالت چند هسته‌ای این تست ایجاد نکرد.

در تست AnTuTu نسخه دهم به امتیازی نزدیک به 1,700,000 واحد دست می‌یابیم که حداقل چیزی نزدیک به 100 هزار واحد امتیاز کم‌تری نسبت به Snapdragon 8 Gen 3 ثبت می‌کند.

در تست گرافیکی 3DMark در آزمون Wild Life Extreme که مستقیماً توان گرافیکی گوشی را به‌معرض آزمایش می‌گذارد به امتیاز 4,300 واحدی و متوسط سرعت 26 فریم در ثانیه دست پیدا می‌کنیم که هر دو نسبت به اسپ‌دراگون 8 جن 3 با امتیاز 5 هزار واحدی و متوسط سرعت 30 فریم در ثانیه در جایگاه پایین‌تری قرار دارند. این البته به‌معنای کیفیت گرافیکی پایین این مجموعه نیست و تمامی بازی‌های موجود با گرافیک‌های پیچیده نیز مشکلی برای اجرای روان در این مدل نخواهند داشت.

اس 24 پلاس در تست ثبات گرافیکی Wild Life Extreme پس از 20 لوپ چیزی نزدیک به 57 درصد از توان گرافیکی خود را حفظ کرده و در این مسیر بسیار داغ می‌شود که تمرکز این گرما در نیمه بالای گوشی‌ست. در تست گلوگاه پردازنده با تحت فشار قرار دادن هسته‌های پردازشی برای 15 دقیقه مدوام، اندکی کم‌تر از 70 درصد از توان هسته‌های پردازشی چیپ‌ست حفظ می‌شود که هنوز می‌توان از آن به‌عنوان رقم مناسبی در این کلاس یاد کرد. گوشی در این حالت نیز کاملاً داغ می‌شود اما شدت آن نسبت به تست گرافیکی کم‌تر است.

گزینه‌های ارتباطی

اس 24 پلاس در مقام یک پرچمدار گزینه‌های ارتباطی گسترده‌ای را ارائه می‌کند که البته ظاهراً تمامی آن‌ها نسبت به S23+ سال گذشته تفاوت خاصی را تجربه نکرده‌اند؛ این گوشی دو سیم‌کارته طبیعتاً از 4G و 5G روی هر دو سیم‌کارت پشتیبانی کرده و نسخه Exynos 2400 آن با ارائه وای‌فای 6e و بلوتوث 5.3 در جایگاه پایین‌تری نسبت به نسخه SD 8 Gen 3 با وای‌فای 7 و بلوتوث 5.4 قرار می‌گیرد. گزینه ارتباطی UWB مثل سه نسل قبلی این کلاس در S24+ نیز حضور داشته و مسیریابی ماهواره‌ای آن نیز دو فرکانسی‌ست. پورت USB-C این گوشی نیز از استاندارد سرعتی USB 3.2 برخوردار است.

رقبای هم‌رده

در کلاس قیمتی S24+ به گوشی‌های متعدد و متنوعی نمی‌توان اشاره کرد و رقبای اصلی این گوشی را باید در بین بهترین پرچمداران بازار و نمونه‌‌هایی چون وان‌پلاس 12 و گوگل پیکسل 8 پرو جست‌وجو کرد.

OnePlus 12 در مقایسه با S24+ روی کاغذ با نکات مثبت و منفی مشخصی روبروست که در سمت نکات مثبت آن باید به پردازنده SD 8 Gen 3 در تمامی نسخه‌ها، دوربین تله‌‌فتوی پریسکوپی و دوربین اولتراواید مجهز به فوکوس خودکار، باتری حجیم‌تر با شارژر سریع‌تر درون جعبه و پشتیبانی از شارژ بی‌سیم سریع‌تر 50 واتی اشاره کرد.

اس 24 پلاس نیز در بعضی موارد بر رقیب خود برتری دارد که از آن جمله می‌توان به استاندارد IP68 برای غوطه‌وری در آب (در مقایسه با IP65 در وان‌پلاس 12)، گزینه ارتباطی UWB، سنسور اثر انگشت اولتراسونیک (در مقایسه با حسگر اثر انگشت نوری در وان‌پلاس 12)، دوربین سلفی مجهز به فوکوس خودکار و 7 سال ارائه آپدیت‌های اصلی اندروید (در مقایسه با 4 سال در وان‌پلاس 12) اشاره کرد.

پیکسل 8 پرو حریف دیگری‌ست که می‌توان آن را با اس 24 پلاس مقایسه کرد؛ جنس بدنه، استاندارد مقاومت و اندازه صفحه‌نمایش این دو گوشی به‌یکدیگر شبیه است اما روی کاغذ از سنسور بزرگ‌تر و دیافراگم لنز گشوده‌‌تری برای دوربین اصلی بهره می‌برد و هر دو دوربین تله‌فتو و اولتراواید آن نیز نه‌تنها از وضوح بیش‌تری برخوردارند بلکه هر دو به فوکوس خودکار مجهزند که این دومی جایی‌که در دوربین اولتراواید اس 24 پلاس ندارد. پیکسل 8 پرو همچنین درست همانند اس 24 پلاس 7 سال امکان آپدیت به نسخه‌های بعدی اندروید را فراهم می‌کند.

از جمله برتری‌های S24+ به همتای گوگلی آن باید به پروسسور دستگاه (فارغ از Exynos 2400 یا SD 8 Gen 3) اشاره کرد که تک هسته قوی‌تر Cortex-X4 آن قدرت بالاتری را نسبت به تک هسته Cortex-X3 حاضر در پروسسور Tensor G3 پیکسل 8 پرو ارائه می‌کند. سنسور اثر انگشت اولتراسونیک، حافظه UFS 4.0 (در مقایسه با UFS 3.1 در پیکسل 8 پرو!) و امکان برداشت ویدئوی 8K با دوربین اصلی (در مقایسه با 4K در پیکسل 8 پرو) برخی دیگر از برتری‌های S24+ را تشکیل می‌دهند.

کلام آخر

Samsung Galaxy S24+ پرچمداری مدرن با مجموعه‌ای از گزینه‌های پیشرفته مولتی‌مدیایی و پردازشی‌ست که در مقایسه با S24 کوچک و S24 Ultra غول‌آسا، راه‌حل میانه‌ای را ارائه می‌کند. این گوشی با وجود آن‌که در مقایسه با S23+ سال گذشته از ظاهر یکسان و طراحی مشابه‌ای بهره می‌برد و دوربین‌های اصلی و سلفی یکسانی در آن به‌چشم می‌خورد اما تغییرات مثبتی را به این کلاس هدیه کرده که انتخاب آن در مقایسه با S24 عادی را تا حدودی زیادی توجیه می‌کند. از جمله این موارد باید به صفحه‌نمایش دستگاه اشاره کرد که به‌‌جز افزایش 0.1 اینچی در سایز، ارتقاء رزولوشن از فول اچ‌دی به QHD و کاهش چشمگیر حاشیه‌های پیرامونی، بالاخره LTPO را نیز در کنار خود می‌بیند که در مصرف انرژی تأثیر مثبت محسوسی برجای می‌گذارد. نرخ رفرش این صفحه‌نمایش البته در تست ما از 24 هرتز پایین‌تر نرفت اما هنوز در مقایسه با قبل شرایط بسیار بهتری را عرضه می‌کند. تغییر مهم دیگر را باید در ظرفیت باتری جست‌وجو کرد که در مقایسه با S23+ و S22+ به‌ترتیب با 200 و 400 میلی آمپر ساعت افزایش روبرو شده هرچند هنوز در مقایسه با رقبا ناکافی به‌نظر می‌رسد. از کیفیت و روشنایی صفحه‌نمایش دستگاه می‌توان کاملاً رضایت داشت و در شدیدترین نور روز نیز به‌خوبی خوانایی خود را حفظ می‌کند.

از کیفیت مجموعه دوربین‌های گوشی با وجود تکراری بودن نسبت به سال گذشته می‌توان به میزان زیادی رضایت داشت هرچند دوربین‌های تله‌فتو و اولتراواید در مقایسه با رقبا (در غیبت لنزهای پریسکوپی برای دوربین تله‌فتو و فوکوس خودکار برای دوربین اولتراواید) در جایگاه پایین‌تری قرار دارند. کیفیت ویدئوهای دوربین اصلی در سطح بسیار بالایی قرار داشته و از ویدئوهای دو دوربین تله‌فتو و اولتراواید نیز نمی‌توان ناراضی بود. دوربین سلفی 12 مگاپیکسلی گوشی با تجهیز به فوکوس خودکار یکی از بهترین نمونه‌ها در این کلاس است و هرچند امکان بهبود تصاویر پرتره در آن وجود دارد اما در مجموع سلفی‌های با کیفیتی را برداشت می‌کند. دوام باتری گوشی با وجود ارتقاء نسبت به دو نسل قبلی همچنان ایده‌آل نبوده و در یک استفاده متوسط رو به بالا نیاز به شارژ مجدد آن در پایان روز اول احساس می‌شود. نبود شارژر در جعبه دستگاه نکته منفی همیشگی گوشی‌های سامسونگ در این قسمت است که کاربران را وادار به تهیه شارژر گران‌قیمتی می‌کند که همچنان در مقایسه با همتایان این مدل سرعت پایین‌تری را ارائه می‌دهد.

پروسسور Exynos 2400 گوشی محیط پر سرعتی را فراهم می‌کند و تقریباً هیچ‌گاه با تأخیر یا مشکل در اجرای بازی‌های پیشرفته و گرافیکی روبرو نشدیم. این پروسسور زیر بار مداوم به‌خصوص بار مداوم گرافیکی بسیار بیش از اندازه گرم (و شاید بهتر است بگوییم کاملاً داغ!) می‌شود و توان آن در این حالت تنزل پیدا می‌کند. داغ شدن بدنه گوشی را پیش از این در پرچمداران قبلی سامسونگ نیز مشاهده کرده‌ایم. ارتقاء رم به 12 گیگابایت دیگر نکته مثبت قابل اشاره در این قسمت است که تقریباً نمونه دیگری برای آن در این کلاس نمی‌توان سراغ گرفت.

بخش نرم‌افزاری و رابط کاربری گوشی همواره یکی از نکات درخشان قابل اشاره در گوشی‌های پرچمدار سامسونگ است که در S24+ نیز با تعداد بسیار اندک برنامه‌های از پیش نصب شده و امکانات هوش مصنوعی (موسوم به Galaxy AI) تکرار شده است. ارائه 7 آپدیت بعدی اندروید و 7 سال پشتیبانی امنیتی برگ برنده دیگر اس 24 پلاس در مقایسه با دیگر همتایان این گوشی است.

نکات مثبت و منفی Galaxy S24+ در یک نگاه شامل این موارد می‌شوند:

+ دو لایه شیشه‌ای Victus 2 در پشت و رو و شاسی آلومینیومی

+ وزن مناسب و پشتیبانی از IP68 در نفوذ آب و گرد و خاک

+ صفحه‌نمایش QHD+ مجهز به LTPO و روشنایی بالا

+ سنسور اثر انگشت اولتراسونیک

+ اسپیکرهای استریوی قدرتمند

+ کیفیت بالای عکس و ویدئوی دوربین اصلی در شب و روز

+ کیفیت قابل‌قبول عکس‌های روز دوربین‌های اولتراواید و تله‌فتو

+ دوربین سلفی مجهز به فوکوس خودکار و فیلم‌برداری 4K/60fps

+ پردازنده سریع 10 هسته‌ای، رم 12 گیگابایتی

+ رابط کاربری One UI 6.1 با قابلیت‌های جدید هوش مصنوعی

+ هفت سال پشتیبانی نرم‌افزاری در سیستم‌عامل و به‌روزرسانی‌های امنیتی

- ظاهر یکسان و مشابه دو نسل قبلی

- 10 بیتی نبودن صفحه‌نمایش

- محدودیت کاهش نرخ رفرش پنل به 24 هرتز

- مجموعه دوربین‌های اصلی و سلفی یکسان در مقایسه با S23+

- ادامه غیبت فوکوس خودکار از دوربین اولتراواید

- جایگاه پایین‌تر پردازشی و گرافیکی Exynos 2400 در مقایسه با Snapdragon 8 Gen 3

- داغ شدن بیش از اندازه گوشی زیر بار در طولانی‌مدت (به‌خصوص بار گرافیکی)

- دوام باتری نچندان فوق‌العاده و غیبت شارژر از جعبه دستگاه