mobile.ir - مرجع موبایل ایران

کمی بیش از 7 سال پیش و پس از آن‌که فراگیر شدن روند انفجار باتری گوشی‌های گلکسی نوت7 به بحران بی‌سابقه‌ای برای سامسونگ بدل شد این شرکت در تابستان 2017 نسخه بازسازی‌شده و اصطلاحاً ریفوربیش این گوشی‌ها را روانه بازار کرد که ورژن Fan Edition یا به‌طور خلاصه Galaxy Note FE نامیده می‌شد. پس از آن تا سه سال بعد محصول دیگری با پسوند FE در سبد محصول سامسونگ جایی نداشت تا این‌که در اواخر تابستان 2020 و پس از گذشت چند ماه از حضور پرچمداران سری S20 در بازار از نسخه FE این گوشی‌ها در دو ورژن 4G و 5G و به‌طور مشخص با نام‌های Galaxy S20 FE و Galaxy S20 FE 5G رونمایی شد. سری FE جدید با شاسی فلزی، بدنه IP68، پردازنده و شارژ بی‌سیم به پرچمداران اصلی سری S شباهت داشتند و از این رو در مدتی کوتاه حساب خود را از دیگر گوشی‌های رده میانی بازار جدا کردند.

Samsung Galaxy S20 FE 5G

این رویه در سال 2022 با معرفی S21 FE نیز تکرار شد که در ادامه به یکی از محبوب‌ترین و پرفروش‌ترین گوشی‌های سامسونگ در این کلاس بدل شد و هنوز نیز با توجه به استقبال کاربران امکان تهیه آن در برخی بازارها وجود دارد. S21 FE از پردازنده‌ای مشابه Galaxy S21 اصلی بهره می‌برد و ظاهراً در زمینه دوربین اصلی و دوربین اولتراواید نیز تفاوتی مابین آن‌ها وجود نداشت. سه فاکتور متمایز قبلی یعنی شاسی آلومینیومی، استاندارد IP68 بدنه و شارژ بی‌سیم نیز در این گوشی فراموش نشده بود و بدین‌ترتیب در جلب توجه کاربران رده بالاتر سطح میانی عملکرد موفقیت‌آمیزی را به‌نمایش می‌گذاشت.

Samsung Galaxy S21 FE

سامسونگ چندی پیش از آخرین و جدیدترین محصول این کلاس یعنی Galaxy S23 FE رونمایی کرد که از نظر طراحی به همتایان سری S23 خود شباهت دارد اما در زمینه پردازشی برخلاف تجربیات گذشته این کلاس عمل کرده و چیپ‌ست قدیمی‌تری را نسبت به سری S23 اصلی به‌کار گرفته است. S23 FE برای اولین بار از کاور شیشه‌ای برای بخش پشتی بهره می‌برد اما جنس شیشه روی صفحه‌نمایش آن نسبت به S21 FE با دو پله پس‌رفت روبرو شده است. افزایش وضوح دوربین اصلی به 50 مگاپیکسل به‌نوعی مهم‌ترین تغییر این گوشی نسبت به همتای پیشین آن است و جدا از این حداقل روی کاغذ با تفاوت بزرگ و تعیین‌کننده دیگری روبرو نمی‌شویم.

Samsung Galaxy S23 FE با نام مدل SM-S711B/DS با حافظه 128 گیگابایتی موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

S23 FE طبق انتظار در همان جعبه کوچک و باریکی ارائه می‌شود که سامسونگ در یکی دو سال گذشته تقریباً در تمامی دیوایس‌های موبایلی خود به‌خصوص در سطح میانی رو به بالا و رده پرچمداران به‌کار گرفته است. درون این باکس لاغر و کوچک به‌جز خود گوشی و یک کابل USB-C تنها به پین دسترسی به اسلات سیم‌کارت و نوشته راهنما برمی‌خوریم و مدت‌هاست که نبود شارژر درون باکس گوشی‌های سامسونگ به امری عادی و قابل انتظار بدل شده است.

S23 FE از شارژر حداکثر 25 واتی پشتیبانی می‌کند که طبیعتاً باید به‌صورت جداگانه تهیه شود. در مورد سرعت شارژ گوشی با این شارژر در بخش باتری بیش‌تر سخن خواهیم گفت.

طراحی ظاهری

اولین نکته قابل توجه بعد از در دست‌گیری S23 FE فرم باکسی و چهارگوش دستگاه است که به‌خصوص با فریم فلزی ضخیم پیرامونی تشدید شده و حالتی زمخت به‌خود گرفته است. دو سطح پشت و روی گوشی بدون خمیدگی و کاملاً صاف بوده و لبه‌های تیزی را در محل اتصال به شاسی دستگاه ایجاد کرده‌اند. این فرم با تجربه S21 FE با گوشه‌های نرم، شاسی باریک و خمیدگی کاور پشتی در تضاد است و دنیای جدیدی را به‌تصویر می‌کشد. این گوشی مثل دیگر اعضای این کلاس با استاندارد IP68 در برابر نفوذ آب و گرد و خاک مقاوم بوده و می‌توان آن را بدون مشکل برای 30 دقیقه در آب شفاف با عمق 1.5 متر فرو برد. S23 FE در سه رنگ عادی خاکستری، کرم، ارغوانی و سبز نعنایی ارائه می‌شود و دو رنگ خاص آبی و نارنجی آن به‌صورت آنلاین قابل تهیه کردن هستند.

کاور بخش پشتی برای اولین بار دیگر پلاستیکی نیست و از جنس شیشه گوریلا گلس 5 ساخته شده است. این شیشه البته برخلاف پلاستیک S21 FE کاملاً براق و جاذب اثر انگشت است و قدمت هفت ساله آن نیز عملاً به برتری مافوق تصوری از لحاظ استحکام منجر نمی‌شود. سامسونگ جنس شیشه روی صفحه‌نمایش را نیز از همین نوع انتخاب کرده که این در شرایطی که S21 FE از شیشه کاملاً جدیدتر و مستحکم‌تر Gorilla Glass Victus برای محافظت صفحه‌نمایش برخوردار بود گام بزرگی رو به عقب محسوب می‌شود.

لنزهای دوربین کاملاً به همتایان سری S23 گوشی شباهت داشته و در این‌جا نیز از همان ساختار مجزا و عمودی آشنا استفاده شده است. این ترکیب نیز با S21 FE (که خود به سری S21 در این زمینه شباهت داشت) تفاوت دارد و از این طریق می‌توان این دو گوشی را به‌خوبی از هم تمییز داد.

با توجه به در نظر گرفته نشدن حاشیه‌ای برای لنزهای دوربین و مستقل بودن آن‌ها، بیرون‌زدگی این لنزها بیش از اندازه به‌نظر می‌رسد و طبیعتاً به لق‌خردگی مشهودی موقع قرارگیری گوشی روی میز منجر می‌شوند.

شاسی فلزی پیرامونی با خطوط آنتن در نظر گرفته شده برای آن نسبت به S21 FE‌ کاملاً بزرگ‌تر و حجیم‌تر است و گوشی را ضخیم‌تر از آن‌چه که هست نشان می‌دهد. اجزای پیرامونی در یک مورد یعنی جابه‌جایی اسلات سیم‌کارت از پایین به بالا با تغییر روبرو شده‌اند و به‌جز این مورد شرایط به قرار سابق است.

در مجموع با وجود آن‌که میزان رضایت از طراحی S23 FE به سلیقه کاربران و میزان علاقه آن‌ها به گوشی‌های بزرگ چهارگوش بستگی داشته اما نگفته پیداست که با گوشی مستحکمی در رده میانی روبرو می‌شویم که با دو سطح شیشه‌ای در پشت و رو، شاسی فلزی و استاندارد IP68 با اکثر دیگر نمونه‌های هم‌قیمت این کلاس متفاوت است.

ابعاد و وزن

در حالی‌که اندازه صفحه‌نمایش و ظرفیت باتری در S23 FE تفاوتی با S21 FE‌ نکرده اما هم اندازه‌های دستگاه کاملاً بزرگ‌تر شده و هم افزایش وزنی غیر طبیعی را به‌نمایش می‌گذارد. طول و عرض گوشی به‌ترتیب 158 و 76.5 میلی‌متر است که نسبت به طول و عرض به‌ترتیب 155.7 و 74.5 میلی‌متری S21 FE به‌طرز محسوسی بزرگ‌تر شده‌اند.

ضخامت دستگاه نیز از این افزایش سایز در امان نبوده و از 7.9 میلی‌متر پیشین به 8.2 میلی‌متر رسیده است. خمیده نبوده دو کاور پشت و رو و شاسی صاف و یک‌پارچه نیز این افزایش ضخامت را حتی بیش‌تر از آن‌چه که هست به‌نمایش می‌گذارند.

مهم‌ترین تغییر در این بخش به وزن گوشی تعلق دارد که به‌یک باره با یک افزایش 32 گرمی از 177 گرم به 209 گرم رسیده است. در جست‌وجو برای یافتن علت این افزایش وزن به‌جز شیشه‌ای شدن کاور پشتی باید به تغییر ماژول دوربین اصلی اشاره کرد که برای اولین بار به‌جای وضوح 12 مگاپیکسلی از وضوح 50 مگاپیکسلی برخوردار شده است. نسخه در اختیار ما در حدود 2 گرم سنگین‌تر بود که شاید بتوان آن را به خطاب محاسباتی نسبت داد.

صفحه‌نمایش

سامسونگ ظاهراً از همان ترکیب پیشین یعنی پنل 6.4 اینچی Dynamic AMOLED 2X با وضوح 1080×2340 پیکسل (فول اچ‌دی پلاس در نسبت 19.5:9) برای S23 FE استفاده کرده که به همین صورت در S21 FE نیز حضور داشت. پشتیبانی از HDR10+ و قابلیت ویژن بوستر برای عملکرد بهتر در زیر نور مستقیم خورشید از جمله دیگر مشخصات اعلام شده این صفحه‌نمایش به‌حساب می‌آیند. از کیفیت این پنل طبق معمول می‌توان کاملاً رضایت داشت و سطح کنتراست و زاویه دید آن مثال‌زدنی‌ست. میزان روشنایی پنل تا حدودی نسبت به S21 FE ارتقاء پیدا کرده و در زیر نور شدید نیز با مشکل خاصی روبرو نمی‌شود.

طبق معمول پروفایل رنگی پیش‌فرض Vivid صفحه‌نمایش رنگ‌های گرم‌تر و غیر واقعی‌تری را به‌نمایش می‌گذارد و برای طبیعی‌تر شدن آن‌ها می‌توان از اسلایدر وایت بالانس زیر پنل سود جست یا گزینه Natural (با پوشش محدوده sRGB) را فعال کرد. با انتخاب گزینه تنظیمات پیشرفته یا Advanced settings در این بخش نیز می‌توان هر یک از سه رنگ اصلی قرمز، آبی یا سبز را به‌صورت جداگانه تغییر داد.

زیر صفحه‌نمایش چیزی نزدیک به 4 میلی‌متر حاشیه در نظر گرفته شده که با توجه به کلاس گوشی حاشیه نسبتاً زیادی به‌حساب می‌آید در کناره‌های چپ و راست و بالا نیز این مقدار کمی بیش از 2 میلی‌متر است. برای مقایسه بد نیست بدانیم که در A54 نیز تقریباً همین میزان حاشیه در دورتادور صفحه‌نمایش وجود دارد که با توجه به اختلاف سطح و قیمت این دو گوشی می‌توان از آن به‌عنوان یک نکته منفی یاد کرد.

نرخ رفرش 120 هرتزی

منوی Motion smoothness در بخش تنظیمات صفحه‌نمایش گوشی در حالت پیش‌فرض روی گزینه Adaptive قرار دارد که سرعت رفرش 120 هرتزی را به همراه می‌آورد. این نرخ در برخی موارد مثل نمایش ویدئوی آفلاین و آنلاین به‌صورت خودکار به 60 هرتز کاهش پیدا می‌کند که همانطور که در ادامه نیز خواهیم دید در بهبود مصرف انرژی موثر است. دست‌نخورده باقی‌گذاشتن صفحه‌نمایش برای چند ثانیه نیز به برگشت نرخ رفرش به 60 هرتز منجر می‌شود. برای مصرف کم‌تر باتری می‌توان گزینه استاندارد را در این منو برگزید که نرخ رفرش را در تمامی حالت‌ها روی 60 هرتز ثابت نگه می‌دارد.

اجزای جانبی

در سمت چپ گوشی به نکته قابل ذکری بر نمی‌خوریم و روی شاسی فلزی این قسمت تنها دو خط آنتن در بالا و پایین دیده می‌شود.

در سمت راست طبق معمول دکمه پاور و کلید دوگانه تغییر صدا قرار دارند که فقط اولی یعنی دکمه خاموش و روشن کردن گوشی به‌خوبی در زیر انگشتان هر دو دست قرار می‌گیرد و حتی ولوم پایین نیز به‌خصوص در دست راست کمی دور و غیر ارگونومیک طراحی شده است.

در بالا به‌جز یکی از میکروفون‌های دستگاه به درگاه سیم‌کارت گوشی بر می‌خوریم که مثل A54 از پایین به بالا منتقل شده اما بدون ایجاد تغییری در ماهیت آن فقط دو سیم‌کارت را بدون کارت حافظه می‌پذیرد.

پایین گوشی نیز کاملاً به A54 شباهت دارد و دو میکروفون همراه با یکی از اسپیکرهای دستگاه و پورت USB-C را در خود جای می‌دهد.

اسپیکرهای استریو

S23 FE به دو اسپیکر استریو یکی در پایین و دیگری درون اسپیکر تماس بر بالای صفحه‌نمایش مجهز شده که طبق انتظار صدای اصلی با باس بالاتر از اسپیکر پایینی به گوش می‌رسد و اسپیکر بالایی برای صداهای زیر در نظر گرفته شده است. میزان بلندی صدای این مجموعه در سطح بسیار مطلوبی قرار داشته و در مقام مقایسه جایگاه بهتری را در مقایسه با S21 FE و Galaxy A54 به‌خود اختصاص می‌دهد. از نظر کیفیت صدا نیز شرایط رضایت‌بخش بوده و می‌توان امتیاز بالایی را به آن اختصاص داد.

بخش پشتی

تغییر بزرگ بخش پشتی گوشی به‌جز شکل ظاهری لنزهای دوربین که حالا مستقل از هم بوده و نزدیک به 1.5 میلی‌متر از بدنه بیرون زده‌اند به جنس این قسمت تعلق دارد که از پلاستیک در نسل‌های قبلی به شیشه گوریلا گلس 5 بدل شده است. تبدیل پلاستیک به شیشه را در این قسمت طبیعتاً باید به‌عنوان یک تغییر مثبت قلمداد کرد که در نزدیک‌تر شدن تجربه گوشی به مدل‌های پرچمدار نقش‌آفرینی می‌کند اما انتخاب شیشه بسیار قدیمی Gorilla Glass 5 برای این قسمت در حالی‌که پرچمداران واقعی سری S23 از شیشه 3 نسل جدیدتر Victus 2 بهره می‌برد و حتی در S22 نیز شیشه Victus+ به چشم می‌خورد عملاً برگ برنده بزرگی را در اختیار کاربران S23 FE قرار نمی‌دهد و شاید در افتادن گوشی از دست شرایط ضعیف‌تری را نسبت به پلاستیک S21 FE ارائه کند. براق بودن این کاور و جذب شدید اثرات انگشت نیز در دید منفی نسبت به این بخش بی‌تأثیر نخواهد بود.

دوربین‌های بخش پشتی

سامسونگ در هر دو نسل قبلی این خانواده از یک دوربین اصلی 12 مگاپیکسلی، یک 8 مگاپیکسلی تله‌فتو و یک 12 مگاپیکسلی اولتراواید استفاده کرده بود که این دوتای آخر در S23 FE نیز تکرار شده‌اند. دوربین اصلی این گوشی اما در این مدل تغییر کرده و به‌جای 12 مگاپیکسل کلاسیک به 50 مگاپیکسل ارتقاء یافته است؛ سامسونگ در توصیف این دوربین تنها به لنز 1.8 با پشتیبانی از OIS اشاره کرده و اطلاعاتی در مورد حسگر آن ارائه نکرده است. برخی منابع اما این سنسور را از نوع GN3 ساخت خود شرکت سامسونگ با اندازه 1/1.57 اینچ معرفی می‌کنند که در این صورت با همان دوربین اصلی گلکسی S23 با پیکسل‌های 1 میکرونی روبرو می‌شویم. این دوربین در حالت پیش‌فرض عکس‌هایی با وضوح 12 مگاپیکسل (3000×4000 پیکسل) برداشت می‌کند و طبیعتاً امکان برداشت عکس با وضوح کامل 50 مگاپیکسل را نیز دارد.

دوربین 8 مگاپیکسلی تله‌فتو از لنز f/2.4 با فاصله کانونی 75 میلی‌متری برخوردار است که با قرار دادن عکس‌های آن در کنار لنز 24 میلی‌متری دوربین اصلی به تصویری معادل 3 برابر زوم اپتیکال دست پیدا می‌کنیم. با وجود 8 مگاپیکسلی بودن این دوربین عکس‌های آن همچنان با وضوح 12 مگاپیکسل ثبت می‌شوند. دوربین سوم یک 12 مگاپیکسلی دیگر با لنز اولتراواید 123 درجه‌ای و دیافراگم 2.2 فاقد فوکوس خودکار است که در مدل‌های قبلی این خانواده نیز به همین صورت حضور داشت.

منوی دوربین در نسخه جدید رابط کاربری سامسونگ یعنی One UI 6 کمی تغییر کرده و دسترسی بهتری را به قسمت‌های مختلف ارائه می‌کند. در این پوسته مثل قبل شاتر دوربین و دو آیکون سوییچ مابین دوربین‌های اصلی سلفی و نمای آخرین عکس گرفته شده در کناره سمت راست قرار دارد اما تعداد گزینه‌های مقابل این بخش کم‌تر شده و تنها عکس، ویدئو، پرتره و More را در بر می‌گیرد. شکل سوئیچر تعویض بین دوربین اصلی، اولتراواید و تله‌فتو دراین پوسته کمی ساده‌تر است و بر بالای آن نیز به‌اقتضای تصویر گزینه تشخیص اتوماتیک صحنه دیده می‌شود.

تغییر اصلی این رابط کاربری را باید در ستون سمت چپ جست‌وجو کرد که در آن آیکون فیلترهای لایو و Motion photo تغییر کرده و علاوه بر نسبت تصویر که در پوسته قبلی نیز حضور داشت حالا یک گزینه وضوح نیز به این بخش افزوده شده که با لمس آن می‌توان بین دو گزینه 12M و 50M جابه‌جا شد. تایمر، تنظیمات فلش و منوی دسترسی به سایر تنظیمات در این بخش تغییری نکرده‌اند. دو وضوح 12 مگاپیکسل و 50 مگاپیکسل در این منو البته تنها در نسبت تصویر پیش‌فرض 4:3 در دسترس قرار دارند و در سایر حالت‌ها با انتخاب هریک از این دو گزینه به وضوح‌های دیگری دست پیدا می‌کنیم. برای نمونه در هر دو نسبت 16:9 و 1:1 با انتخاب گزینه‌های 12M و 50M به‌ترتیب به عکس‌های 9 و 37 مگاپیکسل دست پیدا می‌کنیم و تکرار همین شرایط برای نسبت فول و تمام‌صفحه نیز منجر به ثبت عکس‌های 7 و 31 مگاپیکسلی می‌شود.

شرایط در بخش More نیز تفاوت بزرگی نکرده و در این بخش به گزینه‌هایی مثل عکاسی و فیلم‌برداری حرفه‌ای (Pro)، برداشت پانوراما، عکاسی از خوراکی‌ها، حالت شب، هایپرلپس، اسلوموشن و سوپر اسلوموشن همراه با پرتره ویدئویی بر می‌خوریم. Single Take یک گزینه قابل توجه در این قسمت است که با انتخاب آن به‌صورت خودکار ظرف 10 ثانیه چندین عکس از نمای پیش رو برداشت شده و سپس بهترین عکس در دو حالت عادی و فیلتردار، نمای بومرنگی، ویدئوی با سرعت زیاد و 10 ثانیه ویدئوی اصلی برای انتخاب پیش روی شما قرار می‌گیرد. حالت ماکرو طبیعتاً جایی در این قسمت ندارد چرا که نه‌تنها خبری از دوربین ماکرو در این گوشی نیست بلکه دوربین اولتراواید نیز فاقد فوکوس خودکار است و از آن برای گرفتن عکس از نزدیک نمی‌توان استفاده کرد. البته با کمک دوربین تله‌فتو و امکان برداشت عکس با 3 برابر فاصله نزدیک‌تر می‌توان کمی جای خالی دوربین ماکرو را پر کرد.

بخش عکاسی حرفه‌ای یا Pro‌ در این دوربین که به‌صورت مستقل برای هر سه دوربین اصلی، اولتراواید و تله‌فتو در دسترس است امکان تغییر در پنج گزینه عدد ISO، میزان نورگیری، سرعت شاتر، فوکوس و وایت‌بالانس را فراهم می‌کند. گزینه فوکوس در این میان برای دوربین اصلی با یک تغییر روبرو شده و در آن به‌جز گزینه فوکوس دستی امکان تنظیم آن روی حالت فوکوس در مرکز و فوکوس چندگانه نیز در نظر گرفته شده است. این گزینه طبیعتاً جایی در دوربین اولتراواید ندارد. عدد ISO در هر سه دوربین از 50 تا 3,200 قابل تغییر است و سرعت شاتر در دوربین اصلی و تله‌فتو از 1/12,000 تا 30 ثانیه و در دوربین اولتراواید از 1/12,000 تا 0.5 ثانیه تغییر می‌کند. نمودار هیستوگرام بر بالای این منو جای دارد و از تنظیمات بالای صفحه‌نمایش در این سمت می‌توان Metering را تغییر داد و گزینه جداگانه‌ای برای تنظیم فاکتورهای کنتراست، درجه اشباع، های‌لایت‌ها، سایه‌ها و Tint در نظر گرفته شده است. از منوی تنظیمات امکان برداشت RAW با فرمت DNG نیز در این قسمت در نظر گرفته شده است.

منوی تنظیمات با برخی نکته‌های جدید همراه شده که از آن جمله می‌توان به اضافه شدن سه گزینه جدید Advanced options در قسمت‌های مختلف اشاره کرد. منوی تنظیمات در این قسمت به شش قسمت مختلف تقسیم شده که شامل ویژگی‌های هوشمندانه (Intelligent features)، بخش عکس، بخش ویدئو، بخش سلفی، گزینه General یا تنظیمات عمومی و بخش حریم خصوصی یا Privacy می‌شوند. در ترکیب جدید منوی تنظیمات به سه قسمت‌ ویژگی‌های هوشمندانه (Intelligent features)، عکس و ویدئو یک گزینه جدید به نام گزینه‌های پیشرفته اضافه شده که برخی از تنظیمات پیشین و بعضی گزینه‌های تازه را در خود جای داده‌اند.

در بخش Advanced intelligent options به‌جز گزینه Scene optimizer برای تشخیص اتوماتیک صحنه، سرعت گرفتن عکس و میزان بهینه‌سازی انجام شده روی آن تعیین می‌شود. در این قسمت در حالت پیش‌فرض کم‌ترین سرعت و بیش‌ترین بهینه‌سازی تصویر انتخاب شده اما می‌توان آن را به حالت متوسط و حداقل تغییر داد که در این آخری عکس با حداکثر سرعت و حداقل بهینه‌سازی برداشت می‌شود و مناسب سوژه‌های با حرکت زیاد است.

در Advanced picture options امکان تغییر فرمت عکس از JPG به HEIF برای کاهش حجم (البته با ریسک نمایش داده نشدن عکس‌ها در برخی دیوایس‌های دیگر) ارائه شده و از همین قسمت می‌توان یک کپی از عکس گرفته شده را در حالت RAW با فرمت DNG ذخیره کرد. عکس‌های RAW امکان تغییر گسترده در نرم‌افزارهای ویرایش عکس را خواهند داشت اما حجم این تصاویر بسیار بالاتر از یک عکس JPG عادی‌ست.

در نهایت در Advanced video options گزینه‌ای برای ذخیره ویدئو با کدک HEVC، امکان ارتقاء بیت‌ریت ویدئوها برای ارتقاء کیفیت و برداشت ویدئوهای HDR10+ (با رنگ‌ها و کنتراست بهبودیافته) فراهم شده است که البته همگی آن‌ها در همه وضوح‌ها در دسترس نیست و برای نمونه HDR10+ تنها در وضوح 4K با 30 فریم در ثانیه دوربین‌ها فعال خواهد بود.

سایر گزینه‌های ارائه شده در منوی تنظیمات تفاوت خاصی با گذشته ندارد و تقریباً همگی آن‌ها را در رابط کاربری پیشین سامسونگ نیز دیده‌ایم.

عکاسی با S23 FE را در یک بعداز ظهر پر نور تابستانی با وضوح پیش‌فرض دوربین اصلی آغاز می‌کنیم؛ عکس‌های 12 مگاپیکسلی دوربین اصلی در نور کامل روز از رنگ‌های براق و زنده (البته غیر دقیق)، کنتراست و طیف دینامیکی مطلوب و کنترل نویز قابل‌قبولی برخوردارند و از نظر جزییات نیز با رده پرچمداران برابری می‌کنند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در سوژه‌ای دشوارتر با جزییات بیش‌تر هنوز می‌توان از نتیجه کار به‌خصوص در زمینه کنتراست و طیف دینامیکی رضایت داشت و با این‌که کاهش نور در نتیجه نهایی تأثیر منفی برجای گذشته اما هنوز شرایط برای رضایت از تصویر فراهم است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برای مشخص شدن میزان تأثیر الگوریتم‌های برداشت تصویر در نتیجه نهایی، سوژه زیر را یک بار در وضوح 12 مگاپیکسل و بار دیگر در وضوح کامل 50 مگاپیکسل برداشت کردیم و سپس تصویر دوم را به‌صورت دستی به وضوح 12 مگاپیکسل کاهش داده و برش اندازه واقعی آن‌ها را با هم مقایسه کردیم. نتیجه نهایی به‌وضوح اختلاف بزرگی را به نفع وضوح 50 مگاپیکسلی به‌نمایش می‌گذارد که نه‌تنها جزییات در آن ارتقاء یافته بلکه رنگ‌های سردتر و طبیعی‌تری را نیز ایجاد کرده است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک 50 مگاپیکسلی با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر 12 مگاپیکسلی اتوماتیک

برش اندازه واقعی تصویر 50 مگاپیکسلی کوچک‌شده دستی

وضوح 50 مگاپیکسلی دوربین اصلی البته همه‌جا نیز به کیفیت بالاتری منجر نمی‌شود و به‌خصوص اثرات نویز را در بزرگ‌نمایی این تصاویر و به‌خصوص در نور کم‌تر به‌وضوح می‌توان مشاهده کرد.

برداشت تصویر اتوماتیک 50 مگاپیکسلی با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

رنگ تصاویر وضوح پیش‌فرض دوربین اصلی مثل دیگر گوشی‌های سامسونگی پرتر و سیرتر از حالت واقعی بوده و با این‌که جذابیت بیش‌تری را به‌تصویر می‌کشند اما دقت آن‌ها چندان بالا نیست.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

طبق رویه جدید سامسونگ خبری از گزینه HDR در تنظیمات دوربین نبوده و دوربین به‌صورت خودکار در مورد اعمال HDR‌ به صحنه تصمیم‌گیری می‌کند. این رویه اما همیشه نیز ایده‌آل نبوده و مثل تصویر زیر گه‌گاه به سوژه‌های تاریک‌تر یا روشن‌تر از حد انتظار بر می‌خوریم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

از تصاویر پرتره دوربین اصلی می‌توان تا حدود زیادی رضایت داشت هرچند در برخی از سوژه‌های پیچیده‌تر (مثل عکس دوم در زیر) تفکیک پیش‌زمینه از بک‌گراند چندان به‌‌خوبی صورت نمی‌پذیرد.

برداشت تصویر پرتره با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر پرتره با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین تله‌فتو با وجود سنسور کوچک و وضوح پایین از یک سو و دیافراگم بسته 2.4 لنز از سوی دیگر هنوز در نور مناسب عملکرد مطلوبی داشته و عکس‌های معادل 3 برابر زوم آن جزییات قابل‌قبولی را در بر دارند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو با 3 برابر بزرگ‌نمایی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

زوم 3 برابری این دوربین را می‌توان تا 30 برابر نیز به‌صورت دیجیتال ادامه داد و مثل تجربه‌های اخیر سامسونگ در هر بار چند دهم ثانیه بعد از گرفته شدن عکس، مکانیزم پردازش داخلی تصویر، جزییات بیش‌تری را به‌صورت مصنوعی به عکس می‌افزاید که در ارتقاء کیفیت آن موثر است. در عمل تا زوم 10 برابری نیز می‌توان از عکس برداشت شده تا حدودی رضایت داشت اما با گذر از این درجه زوم کیفیت تصویر افت محسوسی را تجربه می‌کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو با 3 برابر بزرگ‌نمایی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو با 10 برابر بزرگ‌نمایی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عکس‌های دوربین اولتراواید برای یک 12 مگاپیکسلی ساده بدون فوکوس خودکار با دیافراگم نسبتاً بسته 2.2 به‌شرط فراهم بودن نور ایده‌آل و البته مشاهده در ابعاد کوچک هنوز قابل‌قبولند اما با دقیق‌تر شدن در این تصاویر با مشکلات مشهودی مثل به‌هم‌ریخته‌گی تصویر در کناره‌های کادر و اختلال prurple fringing (سایه‌های ارغوانی ظاهر شده روی نقط پر کنتراست) روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

این دوربین نیز مثل دوربین اصلی در نمایش صحیح و دقیق رنگ‌ها چندان موفق نیست اما حداقل می‌توان از نزدیک بودن رنگ‌های آن به دوربین اصلی به‌عنوان یک نکته مثبت یاد کرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عکس‌های اتوماتیک شب دوربین اصلی طبق انتظار از یک دوربین با کیفیت سامسونگی حتی قبل از فعال کردن حالت شب نیز جزییات بالایی را به‌تصویر می‌کشند اما با به‌کارگیری نایت‌مد یا حالت شب نور تصویر بسیار بیش‌تر شده و جزییات فراوانی از سایه خارج می‌شوند. این تغییر در اکثر مواقع تنها با باز ماندن بیش‌تر شاتر رخ می‌دهد اما گه‌گاه عدد ISO‌ نیز در این حین تغییر می‌کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب دستی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب دستی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب دستی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اولتراواید با توجه به کوچک‌تر بودن سنسور نیاز به تغییرات شدیدتر و اغراق‌شده‌تری در حالت شب دارد که این موضوع به‌روشنی در تصاویر زیر مشهود است و در حالی‌که عکس‌های حالت شب فرم غیر واقعی به‌خود گرفته‌اند عکس‌های اتوماتیک چندان فوق‌العاده به‌نظر نمی‌رسند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت شب دستی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت شب دستی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت شب دستی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت ویدئو با دوربین اصلی حداکثر با وضوح 8K با 24 فریم در ثانیه با بیت‌ریت 82 مگابیت بر ثانیه و صدای استریوی 260 کیلوبیت بر ثانیه‌ای به‌صورت انحصاری تنها در کدک HEVC برداشت می‌شود که در بسیاری از پلیرهای قدیمی‌تر قابل پخش نیست. با کاهش وضوح به 4K در دو سرعت 30 و 60 فریم در ثانیه بیت‌ریت به‌ترتیب به نزدیک به 50 و 72 مگابیت بر ثانیه تغییر می‌کند و هر دو نیز در کدک عادی H.264 برداشت می‌شوند. از بین این سه حالت، تنها در وضوح 4K/30fps می‌توان ویدئوهای HDR10+ را برداشت کرد. دوربین اصلی به OIS‌ مجهز است اما همگی دوربین‌های دستگاه از EIS یا لرزه‌گیر الکترونیکی نیز پشتیبان می‌کنند.

ویدئوهای 4K دوربین اصلی به‌خصوص در نرخ 60 فریم در ثانیه از جزییات بسیار بالا و تثبیت قابل‌قبولی برخوردارند و با کاهش نرخ برداشت ویدئو به 30 فریم در ثانیه نیز همچنان از کیفیت کاسته نمی‌شود. ویدئوهای فور کی دوربین تله‌فتو نیز در زمینه جزییات موفق عمل می‌کنند اما لرزش‌های دست بیش‌تر به آن‌ها منتقل شده و به همین علت بهتر است از آن‌ها در حرکت استفاده نشود. ویدئوهای 4K دوربین اولتراواید با وجود نبود OIS تثبیت مطلوبی را ارائه می‌کنند اما از نظر جزییات با نتایج دو دوربین نیز دیگر قابل مقایسه نیستند. حین برداشت ویدئو با هر سه دوربین می‌توان با لمس دکمه شاتر یک کادر از تصویر را با وضوح 9 مگاپیکسل (2252×4000 پیکسل) به‌صورت عکس ذخیره کرد.

دوربین سلفی

S23 FE با یک دوربین 10 مگاپیکسلی با دیافراگم f/2.4 ارائه می‌شود که با وجود آن‌که از لحاظ وضوح به دوربین سلفی سری S22 شباهت دارد اما نبود فوکوس خودکار و دیافراگم بسته‌تر لنز جایگاه پایین‌تری را برای این دوربین به همراه می‌آورد. این دوربین البته به‌سبک پرچمداران سامسونگ از برداشت ویدئوی 4K با 30 یا 60 فریم در ثانیه پشتیبانی کرده و از EIS یا لرزه‌گیر دیجیتال نیز برخوردار است. عکس‌های پیش‌فرض این دوربین با زاویه بسته‌تر با وضوح 7 مگاپیکسل (2268×3024 پیکسل) برداشت می‌شوند اما با انتخاب گزینه برداشت واید در پایین تصویر می‌توان ضمن دستیابی به زاویه بازتر، به وضوح کامل 10 مگاپیگسل (2736×3648 پیکسل) دسترسی پیدا کرد.

از کیفیت عکس‌های این دوربین به‌لحاظ میزان جزییات و طیف دینامیکی می‌توان به میزان زیادی رضایت داشت اما رنگ‌ها در آن مثل دوربین اصلی کمی اغراق‌شده به‌تصویر کشیده می‌شوند. حالت پرتره این دوربین بعد از گرفتن عکس نیز در دسترس قرار دارد و می‌توان یک عکس عادی را با لمس یک آیکون از گالری به حالت پرتره تبدیل کرد. میزان محو شدن پس‌زمینه در این حالت در اختیار شما قرار دارد و دوربین در تشخیص سوژه اصلی از بک‌گراند تقریباً به‌خوبی عمل می‌کند.

باتری و شارژر

ظرفیت باتری در S23 FE نسبت به S21 FE تغییری نکرده و با وجودی‌که با یک گوشی سنگین با صفحه‌نمایشی نسبتاً کوچک روبرو می‌شویم ظرفیت باتری همان 4,500 میلی آمپر ساعت سابق است که به هر صورتی که به قضیه بنگریم ظرفیت پایینی را برای این کلاس ارائه می‌دهد. این باتری نسبت به S23 اصلی با باتری 3,900mAh ظرفیت بالاتری دارد اما توجه به این نکته ضروری‌ست که S23 با صفحه‌نمایش بسیار کوچک‌تر 6.1 اینچی و بیش از 40 گرم وزن کم‌تر از این ظرفیت باتری برخوردار است و برای گوشی حجیم و سنگین S23 FE مشاهده یک باتری قوی‌تری انتظار زیادی به‌نظر نمی‌رسد. تنها امید برای بهبود دوام باتری در S23 FE نسبت به همتای پیشین آن در این کلاس حضور پردازنده جدیدتر و کم‌مصرف‌تر 4 نانومتری (Exynos 2200 یا Snapdragon 8 Gen 1) است که در عمل نیز تا حدودی با تأثیر مثبت همراه می‌شود.

این باتری به‌گفته سامسونگ با یک بار شارژ برای مرور وب از طریق LTE و وای‌فای به‌ترتیب تا 19 و 20 ساعت قادر به تأمین انرژی دستگاه است که این دو زمان برای S21 FE در هر دو حالت تنها 14 ساعت اعلام شده بود. S23 FE در پخش ویدئو نیز توانمندتر ذکر شده و در حالی‌که باتری S21 FE در شرایط یکسان تنها به دوام 16 ساعته دست پیدا می‌کند این زمان برای S23 FE بسیار بیش‌تر و 22 ساعت اعلام شده است. دو گوشی در مکالمه 39 ساعته در شبکه 4G LTE یکسان عمل می‌کنند اما در پخش موزیک به‌صورت بی‌سیم، S21 FE با چهار ساعت زمان بیش‌تر بر رقیب خود برتری دارد. در دنیای واقعی در یک استفاده فعال و ترکیبی با سهم بالایی از مرور وب و حضور در شبکه‌های اجتماعی هنوز امکان به پایان رساندن روز اول با یک بار شارژ باتری در سخت‌ترین شرایط نیز وجود دارد اما به‌زحمت می‌توان به اواسط روز دوم پای گذاشت از این رو امتیاز چندان بالایی نصیب باتری گوشی نمی‌شود.

S23 FE در تست عمر باتری Work 3.0 از مجموعه PCMark با تنظیم روشنایی روی 50 درصد و غیر فعال کردن روشنایی خودکار در نرخ رفرش 60 هرتزی صفحه‌نمایش به دوام 12 ساعت و 26 دقیقه‌ای دست پیدا کرد که زمان نسبتاً کمی در این تست محسوب می‌شود و برای نمونه گلکسی A54 با صفحه‌نمایش یک‌اندازه و پردازنده پر مصرف‌تر 5 نانومتری به‌لطف باتری 5,000mAh این تست را تا 14 ساعت و 7 دقیقه ادامه داد.

با تنظیم نرخ رفرش روی 120 هرتز دوام باتری کمی کاهش پیدا کرده و به 11 ساعت و 12 دقیقه رسید که رقم معقولی و قابل‌قبولی در این کلاس است. به بیان دیگر با غیر فعال کردن نرخ رفرش 120 هرتزی می‌توان به حدود 11 درصد دوام بالاتر باتری دست پیدا کرد. علت این تغییر اندک را باید در توانایی صفحه‌نمایش در حالت Adaptive در تغییر خودکار نرخ رفرش از 120 به 60 هرتز جست‌وجو کرد؛ جایی‌که در گوشی‌هایی فاقد این قابلیت تغییر نرخ رفرش از 120 به 60 هرتز در این تست به اختلاف بسیار بزرگ‌تری منجر می‌شود برای نمونه ردمی نوت 13 پرو پلاس با تغییر نرخ رفرش از 120 به 60 هرتز بیش از 27 درصد دوام باتری بالاتری را عرضه می‌کند!

شارژر طبیعتاً در جعبه گوشی جایی ندارد و برای شارژ گوشی با حداکثر سرعت باید شارژر 25 واتی استاندارد سامسونگ را به‌صورت جداگانه تهیه کرد. تست شارژ گوشی را مثل قبل در حالت خاموش با شارژ 2 درصد باتری آغاز می‌کنیم. گوشی پس از 5 و 10 دقیقه به شارژهای به‌ترتیب 12 و 23 درصد رسید و پس از 30 دقیقه نیز تا 61 درصد از ظرفیت باتری پر شد. شارژ باتری پس از 40 و 50 دقیقه به‌ترتیب به 76 و 89 درصد رسید اما همین 11 درصد پایانی بیش از 17 دقیقه به‌طول انجامید و کل پروسه شارژ گوشی در دقیه 67 به پایان رسید. برای مقایسه بد نیست بدانیم که گلکسی A54 با باتری 5 هزار میلی آمپر ساعتی به 85 دقیقه زمان برای شارژ کامل در همین شرایط نیاز داشت.

سیستم‌عامل - رابط کاربری

گلکسی S23 FE در حالت پیش‌فرض با سیستم‌عامل اندروید 13 و رابط کاربری One UI 5.1 به بازار ارائه شد اما پس از چندی به اندروید 14 و نسخه جدید پوسته سامسونگ یعنی One UI 6 ارتقاء پیدا کرد و از این رو در ادامه به بررسی این پوسته و امکانات جدید آن می‌پردازیم. این گوشی نیز مثل دیگر میان‌رده‌های پیشرفته سامسونگ تا 4 آپدیت سیستم‌عامل و 5 سال به‌روزرسانی‌های اندروید را دریافت خواهد کرد و بدین‌ترتیب می‌توان انتظار داشت که در اینده امکان ارتقاء آن به اندروید 17 نیز فراهم شود. بوت گوشی به زمانی کم‌تر از 20 ثانیه نیاز دارد که برای این کلاس کاملاً سریع و قابل قبول به‌نظر می‌رسد. وان یو آی جدید در برخی قسمت‌ها با تفاوت‌های اساسی روبرو شده که از آن جمله باید به منوی نوتیفیکیشن و رابط کاربری دوربین اشاره کرد در سایر قسمت‌ها اما با تفاوت‌های ظریف‌تری نسبت به One UI 5.1 روبرو می‌شویم که از آن جمله می‌توان به کوچک‌تر و باریک‌تر شدن فونت نوشتاری اشاره کرد که شاید در نگاه اول چندان به چشم نیایند.

صفحه قفل همان نمونه پیشین حاضر در One UI 5.1 است و مثل گذشته دو آیکون دوربین و تماس در پایین و تاریخ و زمان همراه با اعلان برنامه‌ها در مرکز را به‌نمایش می‌گذارد. در منوی تنظیمات این قسمت گزینه‌های متعدد دیگری در دسترس قرار دارد که از آن جمله می‌توان به حالت همواره روشن صفحه‌نمایش (Always on Display)، امکان جابجایی و تغییر فونت ساعت و تاریخ، شکل اعلان برنامه‌ها (تنها با آیکون یا با جزییات) و تغییر آیکون‌های دوگانه زیر صفحه‌نمایش اشاره کرد.

گزینه Extend Unlock در این قسمت که جایگزین Smart Lock در پوسته قبلی شده امکان باز ماندن قفل گوشی در شرایط خاصی مثل تشخیص در دست گرفته شدن دستگاه از سوی شما، حضور در یک مکان مطمئن و تشخیص یک دستگاه مطمئن متصل (مثل یک ساعت هوشمند) را فراهم می‌کند.

صفحه همواره روشن یا Always On Display نیز تغییری در این پوسته نکرده و در حالت پیش‌فرض برای نمایش داده شدن آن باید روی صفحه ضربه زد یا اصطلاحا tap کرد. در این صفحه مثل قبل زمان و تاریخ و برخی اطلاعات دیگر بدون نیاز به روشن کردن صفحه‌نمایش به تصویر کشیده می‌شود.

در بخش تنظیمات این صفحه جدا از حالت پیش‌فرض Tap to show، سه انتخاب دیگر یعنی روشن بودن دائم (Show always)، روشن شدن مطابق زمان‌بندی (Show as scheduled) و روشن شدن با دریافت اعلان جدید (Show for new notifications) دیده می‌شود که همگی پیش از این در این منو حضور داشته‌اند.

آیکون‌های صفحه هوم در نگاه اول ظاهراً کمی نسبت به قبل کوچک‌تر و از فونت مشکی کوچک‌تری (به‌جای فونت سفید بزرگ‌تر قبلی) برای نوشته‌های زیر هر آیکون استفاده شده است. جایگاه نوار جست‌جوی گوگل و وضعیت آب و هوا تغییری نکرده و در حالت پیش‌فرض نیز سه آیکون در زیر پنل وجود دارد که می‌توان آن را به 5 آیکون نیز تغییر داد. با کشیدن این بخش به سمت راست، مثل قبل صفحه Google Discover در معرض دید قرار می‌گیرد که خبرهای مختلفی را در معرض دید قرار داده و همانطور که در ادامه می‌بینیم می‌توان آن را به‌کل حذف کرد.

با نگه‌داشتن دست روی اکثر آیکون‌های صفحه هوم می‌توان به‌برخی امکانات آن‌ها به‌صورت مستقیم دسترسی پیدا کرد که از آن جمله باید به My apps در Play Store، جست‌وجو در عکس‌های گالری و آپدیت اپلیکیشن‌ها در گلکسی استور اشاره کرد. اگر اپلیکیشن مد نظر در این بخش ویجتی برای ارائه داشته باشد نیز از همین طریق می‌توان بدون واسطه به آن دسترسی پیدا کرد. محتویات منوی به‌نمایش درآمده با نگه‌داشتن انگشت روی آیکون برای بعضی از گزینه‌های مثل گالری تغییر کرده و دسترسی بیش‌تری را از این طریق ارائه می‌کنند.

منوی جانبی Edge panels کاملاً بدون تغییر مانده و از همان کیفیت پیشین در دسترسی آسان به اپلیکیشن‌ها و اجرای دو برنامه همزمان از طریق Multi window برخوردار است. تمامی اجزای این منو مشابه قبل بوده و با تفاوتی روبرو نشدیم.

نزدیک کردن دو انگشت به هم روی صفحه‌نمایش در صفحه هوم یا نگه داشتن انگشت روی آن برای چند لحظه، برای ورود به بخش ویرایشی این صفحه کفایت می‌کند؛ جایی‌که علاوه بر امکان تغییر وال‌پیپر و تم، می‌توان ویجت‌های مختلف را به صفحه هوم افزود و دسک‌تاپ سمت چپ را به‌کل حذف کرد.

گزینه‌های حاضر در بخش ویرایشی صفحه هوم که با لمس دکمه Settings در این بخش در دسترس قرار می‌گیرند دقیقاً مشابه گذشته بوده و با هیچ تفاوتی در این قسمت نیز روبرو نمی‌شویم. از جمله موارد حاضر در این بخش می‌توان به امکان تغییر ساختار صفحه هوم (با یا بدون دکمه دسترسی به اپلیکیشن‌ها در پایین)، تغییر چینش ماتریسی آیکون‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، گزینه مخفی کردن برخی اپلیکیشن‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، نمایش برچسب آیکون‌ها در مواقع دریافت نوتیفیکیشن، افزودن اتوماتیک برنامه‌های جدیداً دانلود شده از پلی‌استور به صفحه هوم و کشیدن دست از هر نقطه هوم اسکرین رو به پایین برای نمایش پنل نوتیفیکیشن اشاره کرد.

مهم‌ترین تغییر ظاهری ایجاد شده در One UI 6 نسبت به نسخه قبلی در منوی نوتیفیکیشن بالای صفحه‌نمایش رخ داده که ترکیب نسبتاً جدیدی را ارائه می‌کند. با یک بار کشیدن صفحه‌نمایش رو به پایین تقریباً همان ظاهر قبلی با آیکون‌های کوچک‌تر و فونت ظریف‌تر به‌نمایش گذاشته می‌شود. اجزای حاضر در این قسمت تقریباً همان موارد قبلی‌ست و تنها با یک اختلاف در آن روبرو می‌شویم جایی‌که نوار تغییر روشنایی در همین بخش و بدون نیاز به گشودن کامل این منو در دسترس قرار دارد. شش آیکون وای‌فای، بلوتوث، پروفایل صوتی، چرخش اتوماتیک تصویر، حالت هواپیما و چراغ‌قوه و دو گزینه Device control و Media output همراه با اعلان برنامه‌ها دیگر موارد تکراری این قسمت را تشکیل می‌دهند.

با ادامه اسکرول ترکیبی کاملاً جدید پیش روی شما قرار می‌گیرد که در نگاه اول کمی گیج‌کننده به‌نظر می‌رسد؛ در این طراحی جدید استفاده بهتری از فضا شده و به‌جای اشغال شدن تقریباً نیمی از بالای صفحه‌نمایش با زمان تاریخ در نسخه‌های قبلی، کل فضا به میانبرها و تاگل‌های متعدد اختصاص پیدا کرده است. در بالاترین بخش دو گزینه مجزا برای وای‌فای و بلوتوث در نظر گرفته شده و در پایین نیز در زیر نوار تغییر روشنایی امکان فعال کردن مستقیم حالت تاریک و گزینه راحتی چشم یا Eye comfort shiled وجود دارد. Device Control همراه با Smart View (نمایش محتوای گوشی روی تلویزیون و بالعکس) نیز در پایین‌ترین قسمت این منو جای دارند. سایر تاگل‌ها و میانبرهای معمول این قسمت در میانه تصویر جای دارند و با اسکرول به راست می‌توان به دیگر موارد حاضر در این قسمت دست پیدا کرد.

با لمس گزینه ویرایش در این منو که با آیکون قلم در بالای صفحه‌نمایش مشخص است می‌توان به‌صورت جداگانه آیکون‌های حاضر در حالت باز یا بسته منوی نوتیفیکیشن را ویرایش کرد و مواردی را از آن حذف یا به آن اضافه کرد. گزینه دیگری در این قسمت با عنوان دسترسی آنی به تنظیمات سریع (Quick settings instant acess) در نظر گرفته شده که با فعال کردن آن با اسکرول از سمت راست صفحه‌نمایش، کل منوی نوتیفیکیشن یک‌باره و بدون نمایش اعلان برنامه‌ها گشوده می‌شود و با اسکرول از چپ شرایط به قرار گذشته است. تنظیم جایگاه کنترل روشنایی و دو گزینه Device control و Media output نیز از همین بخش صورت می‌پذیرد.

شکل ظاهری منوی اصلی یا اپ دراور هیچ تفاوتی با گذشته ندارد و در این‌جا نیز اپلیکیشن‌های مختلف در ستون‌های چهارتایی در کنار هم قرار گرفته‌اند. تعداد بسیار کم برنامه‌های اضافی از پیش نصب‌شده یا bloatware از جمله نکات کاملاً مثبت این رابط کاربری‌ست که تعداد آن‌ها حتی از نمونه درخشانی مثل A54 نیز کم‌تر است.

قسمت جست‌وجو در بالا نیز به قوت خود باقی‌ست که با لمس آن به بخش Finder برای جست‌وجوی متنی و صوتی کلیه قسمت‌های گوشی (اعم از فایل‌ها، تنظیمات و اپلیکیشن‌ها) می‌رویم. از طریق گزینه‌ای بر بالای این قسمت می‌توان اپلیکیشن‌های مد نظر برای جست‌وجوی عبارت مورد نظر را از لیست انتخاب یا حذف کرد.

منوی تنظیمات گوشی تقریباً همانی‌ست که به‌دفعات در نسخه قبلی One UI سامسونگ نیز دیده‌ایم اما با کوچک‌تر شدن و حذف حالت بولد فونت، کمی ظاهر متفاوتی به‌خود گرفته است. بر بالای این منو محلی برای نمایش اطلاعات حساب کاربری سامسونگ در نظر گرفته و پس از آن در 10 قسمت مجزا سایر تنظیمات گوشی را می‌توان مشاهده کرد.

از جمله تغییرات معدود این قسمت نسبت به One UI 5.1 باید به جدا شدن بخش باتری از گزینه device care و انتقال آن به بالا در زیر منوی Display اشاره کرد که یکی از نواقص پوسته سامسونگ در بخش تنظیمات را پوشش می‌دهد. اجزای این منو البته تغییر خاصی نکرده و همان موارد پیشین مثل گزارش مصرف انرژی، محدود کردن برنامه‌های اجرا شده در پس‌زمینه و تنظیمات شارژ سیمی و بی‌سیم را در آن می‌توان مشاهده کرد.

Remote support یکی دیگر از گزینه‌های جدید این قسمت است که از طریق آن برای حل مشکلات گوشی می‌توان کنترل دستگاه را به پشتیبان‌های رسمی سامسونگ واگذار کرد. نگفته پیداست که ظاهراً این گزینه در داخل ایران قابل استفاده نخواهد بود.

حضور اندروید 14 و One UI 6 با برخی تغییرات دیگر نیز در بخش‌های مختلف گوشی همراه شده که از آن جمله می‌توان به امکان ذخیره کردن یک بخش از تصویر به‌صورت استیکر با نگه‌داشتن دست روی آن، امکان اسکن کردن متن از عکس‌های ذخیره شده در گالری، اسکن همزمان QR Code و متن از تصویر ذخیره شده، undo و redo کردن آخرین تغییر در گالری و ابزارهای متعدد در هنگام ادیت تصویر در گالری اشاره کرد.

برخی دیگر از تغییرات متعدد One UI 6 و اندروید 14 به‌صورت تیتروار شامل این موارد می‌شوند: کشیدن و رها کردن (drag & drop) دو دستی برای کپی کردن محتوا از یک اپ به اپ دیگر، امکان ویرایش کردن پاسخ‌های سریع در پیام‌ها، مجموعه جدیدی از اموجی‌ها در صفحه‌کلید سامسونگ، امکان مرتب کردن نوتیفیکیشن‌ها برحسب زمان، نمایش کارت‌های جدا برای نوتیفیکیشن‌های مختلف یک برنامه (مثلاً دریافت نوتیفیکیشن از چندین چت در واتس‌اپ و نمایش جداگانه هریک) و تغییر در شکل ظاهری منوی انتخاب ویجت‌ها و دسته‌بندی مرتب آن‌ها برحسب اپلیکیشن‌ها.

چیپ‌ست پردازشی - حافظه

در حالی‌که هر دو مدل قبلی این کلاس یعنی S20 FE و S21 FE از پردازنده‌هایی مشابه هم‌نامان پرچمدار خود یعنی به‌ترتیب Snapdragon 865 و Snapdragon 888 (یا Exynos 2100) برخوردار بودند، این رویه در S23 FE‌ تکرار نشده و در حالی‌که در سری S23‌ از پروسسور توانمند Snapdragon 8 Gen 2 استفاده شده بود سامسونگ ترجیح داده که در FE جدید دو پله عقب‌تر رفته و چیپ‌ست Snapdragon 8 Gen 1 (یا Exynos 2200) را به‌‌کار بگیرد. S23 FE حاضر در بازار ایران طبق انتظار از نسخه Exynos 2200 برخوردار است که روی کاغذ از لحاظ تعداد و نوع هسته‌های پردازشی تفاوتی با Snapdrgaon 8 Gen 1 ندارد اما فرکانس هسته‌های قوی‌تر در آن متفاوت است و جای گرافیک Adreno 730 حاضر در SD 8 Gen 1 را گرافیک Xclipse 920 (حاصل همکاری سامسونگ و AMD) گرفته است.

در Exynos 2200 یک هسته قدرتمند Cortex-X2 در بالاترین سطح، سه هسته میانی Cortex-A710 در کلاستر دوم و بالاخره چهار هسته Cortex-A510 در سطح پایین قرار گرفته‌اند که حداکثر فرکانس آن‌ها به‌ترتیب 2.8، 2.5 و 1.8 گیگاهرتز است. در یک مقایسه رخ به رخ همین ترکیب در SD 8 Gen 1 نیز حضور دارد با این تفاوت که حداکثر فرکانس تک هسته قوی‌تر Cortex-X2 پردازنده کوالکام کمی بیش‌تر و 3 گیگاهرتز است. گرافیک Xclipse 920 این چیپ‌ست همانطور که اشاره شد حاصل همکاری سامسونگ و شرکت AMD بوده و از جمله امکانات برتر آن باید به پشتیبانی سخت‌افزاری از رهگیری نور یا ray tracing و سایه‌زنی با نرخ متغیر (VRS) اشاره کرد.

S23 FE با 8 گیگابایت رم LPDDR5 و 128 یا 256 گیگابایت حافظه UFS 3.1 ارائه می‌شود که در نسخه 128 گیگابایتی در اختیار ما در ابتدای بوت و قبل از ایجاد هرگونه تغییر در حافظه و نصب و آپدیت برنامه‌ها، 25.12 گیگابایت به سیستم‌عامل تعلق داشت و نزدیک به 103 گیگابایت فضای خالی به کاربران اختصاص پیدا کرده بود.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

S23 FE با وجود استفاده از یک پردازنده نچندان جدید هنوز یک گوشی سطح بالای توانمند به‌نظر می‌رسد که در هر دو نسخه اکزینوس و کوالکام توان پردازشی و گرافیکی بالایی را ارائه می‌کند و انتظار بالایی از آن در تست‌های مختلف می‌رود.

امتیاز تک هسته‌ای گوشی در تست Geekbench 5 طبق انتظار از هزار واحد فراتر رفته و به رقم بسیار مطلوب 1,124 واحد می‌رسد و و در حالت چند هسته‌ای نیز با امتیازی نزدیک به 3,700 واحد جایگاه بالایی را در رده میانی پیشرفته به‌خود اختصاص می‌دهد.

در تست Geekbench 6 در حالی در وضعیت تک هسته‌ای به امتیاز 1,616 واحد می‌رسیم که میان‌رده‌ای مثل A54 به‌زحمت در آن از هزار واحد عبور می‌کند و پرچمداری مثل Z Fold5 تنها نزدیک به 400 واحد امتیاز بیش‌تری را کسب می‌کند. امتیاز چند هسته‌ای گوشی در این بنچ‌مارک حوالی 4,000 واحد بود که به‌سادگی امتیاز نزدیک به 3 هزار واحد گوشی‌های متوسط رده میانی را پشت سر می‌گذارد اما با گوشی‌های پرچمدار با امتیازهای فراتر از 5 هزار واحد هنوز فاصله دارد.

در تست AnTuTu نسخه 9.5.9 به امتیازی نزدیک به 940 هزار واحد می‌رسیم که برای یک میان‌رده پیشرفته امتیاز بسیار بالایی محسوب می‌شود و نسبت به سری S23 با امتیازی حوالی یک میلیون و 200 هزار واحد هنوز جایگاه خود را حفظ می‌کند.

در تست گرافیکی Wildlife از مجموعه 3DMark به امتیاز فوق‌العاده 8,126 واحد و سرعت متوسط 48 فریم در ثانیه دست پیدا کردیم که نشان از قدرت بسیار بالای بخش گرافیکی گوشی دارد. برای مقایسه بد نیست بدانیم که گرافیک 5 هسته‌ای Mali-G68 گلکسی A54 در این تست تنها به امتیاز 2,800 واحدی و متوسط 17 فریم در ثانیه دست پیدا کرد. S23 FE مثل اکثر دیگر گوشی‌های با شاسی فلزی سامسونگ در حین اجرای تست‌های مختلف کمی بیش از حد قابل‌قبول گرم شده و این گرما گه‌گاه به حد داغ نیز نزدیک می‌شود.

S23 FE در تست ثبات گرافیکی Wildlife و Wildlife Extreme چندان فوق‌العاده نبوده و به‌‌ترتیب تنها 55 و 58 درصد از توان خود را در 20 لوپ اجرای این دو تست حفظ کرد. گوشی در این دو تست به‌شدت گرم و حتی داغ شد.

در تست ثبات پردازشی اما از عملکرد گوشی رضایت داشتیم و چیزی نزدیک به 78 درصد از توان پردازشی این مجموعه بعد از 20 بار اجرای تست حفظ شد و اثر چندانی از گلوگاه شدن نیز در آن ظاهر نشد. حرارت گوشی در این تست نیز کمی بیش از اندازه بود.

رقبای هم‌قیمت

Xiaomi 13T

شیائومی مدل 13T را کمی پیش از S23 FE در سپتامبر 2023 همراه با 13T Pro رونمایی کرد و پس از مدت‌ها جان تازه‌ای به گوشی‌های سری T این برند بخشید. مشخصات بالاتر در این میان بی‌شک به نسخه پرو تعلق دارد اما از لحاظ قیمتی از محدوده S23 FE‌ کاملاً فراتر می‌رود و از این رو Xiaomi 13T را برای این مقایسه برگزیدیم. 13T با توجه به اختلاف در اندازه صفحه‌نمایش، از ابعاد بزرگ‌تری نسبت به رقیب سامسونگی برخوردار است اما وزن آن بسته به مدل 12 تا 16 گرم سبک‌تر است. استاندارد مقاومت بدنه مثل S23 FE از نوع IP68 انتخاب شده و از این لحاظ تفاوتی مابین آن‌ها دیده نمی‌شود. صفحه‌نمایش دستگاه کاملاً بزرگ‌تر با ابعاد 6.67 اینچی و از نوع امولد 12 بیتی‌ست که روی کاغذ روشنایی بیش‌تری دارد و نرخ رفرش 120 هرتزی آن نیز در بعضی بازی‌ها به 144 هرتز نیز امکان افزایش دارد. روی این پنل مثل S23 FE از پوشش قدیمی Gorilla Glass 5 استفاده شده است.

13T روی کاغذ از دوربین اصلی بهتری نسبت به S23 EF بهره می‌برد و سنسور 50 مگاپیکسلی 1/1.28 اینچی آن کاملاً از حریف سامسونگی بزرگ‌تر است و لنز OIS مقابل آن نیز 7 مرحله‌ای‌ست. با وجود برتری این دوربین در عکاسی، حداکثر وضوح فیلم‌برداری آن از 4K/30fps فراتر نمی‌رود در حالی‌که در حریف سامسونگی می‌توان با وضوح 8K اقدام به برداشت ویدئو کرد. دوربین اولتراواید در 13T یک 12 مگاپیکسلی ساده با لنز 5 مرحله‌ای فاقد فوکوس خودکار است که اندازه سنسور و پیکسل‌های آن در مقایسه با S23 FE ظاهراً یک اندازه است و برتری خاصی برای هیچ‌یک نمی‌توان متصور شد. 13T برای اولین بار پس از مدت‌ها به دوربین تله‌فتوی جداگانه با وضوح 50 مگاپیکسل و تصویری معادل 2 برابر زوم اپتیکال مجهز شده که از لحاظ وضوح نسبت به دوربین 8 مگاپیکسلی S23 FE جایگاه بهتری را کسب می‌کند اما میزان زوم آن یک پله کم‌تر از رقیب سامسونگی‌ست. 13T از لحاظ پردازش با حضور پروسسور دیمنسیتی 8200 اولترا در جایگاه ضعیف‌تری نسبت به S23 FE قرار می‌گیرد اما امکان تهیه آن با رم بالاتر وجود دارد (فناوری و سرعت رم و حافظه داخلی ظاهراً یکسان است) ظرفیت 5 هزار میلی آمپر ساعتی باتری و شارژر 67 واتی همراه آن برتری مطلق 13T را به همراه دارد اما از شارژ بی‌سیم S23 FE در آن خبری نیست.

Motorola Edge 30 Fusion

موتورولا اج 30 فیوژن گوشی به‌نسبت قدیمی‌تری در مقایسه با دو حریف دیگر این مقایسه است اما مشخصات نسبتاً بالای آن امکان جای‌گیری این مدل در این قسمت را فراهم آورده است؛ اج 30 فیوژن با وجود صفحه‌نمایش بزرگ‌تر ارتفاعی تقریباً مشابه S23 FE داشته و به‌لطف لبه‌های خمیده پنل عرض آن بسیار کم‌تر بوده و نازک‌تر است. ظرفیت باتری گوشی تقریباً تفاوتی با S23 FE ندارد اما شرایط وزنی آن بسیار ایده‌آل بوده و بین 34 تا 41 گرم سبک‌تر است! این گوشی تنها به استاندارد مقاومت IP52 مجهز شده که امتیاز آن را در مقابل دو رقیب دیگر به‌شدت کاهش می‌دهد اما در عوضی شیشه Gorilla Glass 5 بخش پشتی آن از نوع مات و مقاوم در برابر اثرات انگشت انتخاب شده است.

پنل OLED گوشی از لبه‌های خمیده برخوردار است و با اندازه 6.55 و وضوح فول اچ‌دی به تراکم 402ppi دست پیدا می‌کند. این پنل از حداکثر نرخ رفرش واقعی 144 هرتزی برخوردار است که نسبت به دو رقیب دیگر برتری دارد اما صحبتی از تطبیقی بودن این نرخ در مشخصات دستگاه به میان نیامده است. دوربین اصلی 50 مگاپیکسلی گوشی از سنسوری با اندازه 1/1.5‌ اینچ برخوردار است و دیافراگم لنز OIS آن 1.8 است که تقریباً همگی مشابه دوربین اصلی S23 FE‌ هستند. این دوربین نیز در فیلم‌برداری از 4K/30fps‌ فراتر نمی‌رود. دوربین دوم یک نمونه 13 مگاپیکسلی با لنز اولتراواید 2.2 است که برخلاف هر دو مدل دیگر از فوکوس خودکار پشتیبانی کرده و می‌توان از آن برای گرفتن عکس‌های ماکرو نیز استفاده کرد. پردازنده Snapdragon 888+ گوشی قدیمی‌تر از SD 8 Gen 1 حاضر در S23 FE‌ انتخاب شده اما همچنان یک چیپ‌ست سری 8 کوالکام محسوب می‌شود و هنوز می‌توان توان بالایی را از آن انتظار داشت. ظرفیت باتری گوشی فقط 4,400mAh است اما در عوض از شارژ سریع 68 واتی پشتیبانی می‌کند.

ارتباطات

S23 FE به وای‌فای 6، بلوتوث 5.3 و NFC‌ مجهز شده و استاندارد سرعتی پورت USB-C آن نیز مثل S21 FE از نوع USB 3.2 Gen 1 است. مسیریابی در این مدل با ارتباط با ماهواره‌های GPS/GLONASS/BeiDou/Galileo/QZSS انجام می‌شود و مسیریابی دقیق‌تر دو فرکانسی نیز در GPS و Galileo در نظر گرفته شده است.

کلام آخر

Samsung Galaxy S23 FE میان‌رده پیشرفته‌ای با برخی امکانات گوشی‌های پرچمدار و مجموعه راضی‌کننده‌ای از امکانات چند رسانه‌ای و پردازشی‌ست. ترکیب شیشه و فلز بدنه با استاندارد IP68 به‌رویکرد گوشی‌های پرچمدار نزدیک است اما تنزل نوع شیشه از Gorilla Glass Victus در S21 FE به شیشه قدیمی هفت ساله Gorilla Glass 5 پس‌رفت محسوسی در طراحی دستگاه محسوب می‌شود.

تخت بودن لبه‌های صفحه‌نمایش و کاور بخش پشتی و نوار فلزی دورتادور گوشی حالتی زمخت و حجیم به این مدل بخشیده و افزایش وزن بیش از 30 گرمی آن نیز بدون تغییر در اندازه صفحه‌نمایش و ظرفیت باتری چندان منطقی و توجیه‌پذیر به‌نظر نمی‌رسد. از کیفیت صفحه‌نمایش دستگاه می‌توان کاملاً رضایت داشت و با این‌که از تبلیغات پر سر و صدای گوشی‌های چینی در این قسمت مثل 12 بیتی بودن پنل یا روشنایی بیش از اندازه در این مدل خبری نیست، همچنان با یکی از بهترین پنل‌های موبایلی در شرایط نوری مختلف به‌خصوص زیر نور مستقیم خورشید روبرو می‌شویم. کیفیت عکس‌های دوربین اصلی در شب و روز در سطح بهترین‌های این کلاس قرار دارد هرچند مسئله اغراق‌شدگی در رنگ هنوز به‌عنوان یکی از نواقص (و شاید برتری!) دوربین‌های سامسونگ در این‌جا نیز مطرح است. کیفیت دوربین‌های تله‌فتو و اولتراواید نیز در حضور نور کافی، قابل‌قبول به‌نظر می‌رسد و در شب نیز به‌لطف پردازش ماشینی هنوز برتری خود را نسبت به بسیاری از رقبای این رده حفظ می‌کند.

بخش پردازشی دستگاه دو پله پایین‌تر از S23‌ هم‌نام آن است اما برای یک گوشی میان‌رده هنوز قدرت بسیار بالایی را در هر دو بخش پردازشی و گرافیکی ارائه می‌دهد. این گوشی زیر بار سنگین به میزان زیادی گرم و تا حدی داغ می‌شود و به‌خصوص تحت بار گرافیکی از ثبات بالایی برخوردار نیست. ظرفیت باتری تغییری نکرده و دوام فوق‌العاده‌ای را نیز ارائه نمی‌کند و در یک استفاده نچندان سنگین حداکثر می‌توان تا 1.5 روز روی آن حساب کرد. نبود شارژر در جعبه دستگاه نیز به جمع نکات منفی این قسمت افزوده می‌شود.

نکات مثبت و منفی S23 FE‌ در یک نگاه شامل موارد زیر می‌شوند:

+ ساخت مستحکم با شاسی فلزی و پشت و روی شیشه‌ای

+ استاندارد IP68 بدنه

+ صفحه‌نمایش با کیفیت و پر نور

+‌ کیفیت بالای دوربین اصلی در عکاسی و فیلم‌برداری در شب و روز

+ کیفیت قابل‌قبول دوربین‌های تله‌فتو و اولتراواید (تا قبل از بزرگ‌نمایی) در نور کافی

+ عملکرد مطلوب دوربین سلفی

+ پردازنده قابل‌قبول (در این کلاس قیمتی)

+ اسپیکرهای قدرتمند

+ پشتیبانی از شارژ بی‌سیم

+ رابط کاربری سبک و لبریز از امکانات One UI

+ ارائه چهار آپدیت اندروید و 5 سال پشتیبانی نرم‌افزاری

- بدنه حجیم و وزن بالا

- تغییر نوع شیشه محافظ روی پنل از Victus به Gorilla Glass 5

- شیشه براق بخش پشتی با جذب بالای اثر انگشت

- استفاده از پردازنده دو سال پیش

- گرم شدن زیاد زیر بار و گلوگاه شدن بیش از اندازه تحت بار گرافیکی

- نبود فوکوس خودکار برای دوربین اولتراواید و امکان‌پذیر نبودن برداشت عکس ماکرو

- محدودیت رم به 8 گیگابایت

- ظرفیت پایین باتری و نبود شارژر در جعبه