mobile.ir - مرجع موبایل ایران

گوشی‌های تاشوی عمودی که از آن‌ها با عنوان clamshell یا تاشوی صدفی نیز یاد می‌شود از گذشته‌های دور و از زمان فوران طرح‌های انقلابی ساخت گوشی‌های موبایل در اواخر دهه 90 و سال‌های نخستین قرن جاری میلادی از جمله محبوب‌ترین و پر مخاطب‌ترین گونه‌های موبایل در بین کاربران با سطوح قیمتی مختلف بوده و مدت‌ها قبل از سلطه تبلیغاتی اپل بر دنیای فیلم‌های سینمایی، حضور مستمر و پر تکراری را در قاب تصویر تجربه می‌کردند. این خانواده با فراگیر شدن مدل‌های تخت با صفحه‌نمایش‌های بزرگ لمسی به حاشیه رانده شد و به‌جز برخی نمونه‌های انگشت‌شمار، نشانی از آن‌ها در سبد کالای سازندگان بزرگ دیده نمی‌شد. در اواخر سال 2018 اما با نمایش ایده‌های جدید برای تولید نسل جدید گوشی‌های تاشو بارقه امید تازه‌ای برای تجدید حیات این خانواده تابیدن گرفت و با این‌که در ابتدا تنها از گوشی‌های تاشوی افقی با طراحی کتابی‌شکل مثل سامسونگ Galaxy Fold و هواوی Mate X صحبت در میان بود اما این ایده به‌زودی به تاشوهای عمودی هیجان‌انگیزی مثل Motorola RAZR و Samsung Galaxy Z Flip نیز ادامه پیدا کرد.

تاشوهای عمودی پس از گذشت نزدیک به چهار سال و افزوده شدن بازیگران جدیدی مثل اوپو، ویوو و هواوی، هنوز در ماهیت و اجرا با تغییر بزرگی نسبت به گونه‌‌های اولیه این کلاس روبرو نشده و عمده تفاوت‌های قابل ذکر نسبت به مدل‌های اولیه را (فارغ از ارتقاء ناگزیر پردازنده و حافظه) باید در حواشی اغلب غیر تعیین‌کننده‌ای مثل اندازه صفحه‌نمایش خارجی و افزایش کیفیت دوربین‌ها جست‌وجو کرد. سامسونگ یکی از با سابقه‌ترین برندهای تولیدکننده گوشی‌های تاشوی عمودی در بازار به حساب می‌آید که گلکسی Z Flip را در فوریه 2020 با فاصله کوتاهی نسبت به گوشی پیشروی Motorola RAZR نسل اول، به بازار عرضه کرد.

این شرکت در تابستان 2021 از Galaxy Z Flip3 رونمایی کرد که نسبت به نسل اول این گوشی به‌جز پردازنده جدید تنها افزایش اندکی را در اندازه صفحه‌نمایش خارجی تجربه کرده بود.

Galaxy Z Flip4 که در تابستان 2022 معرفی شد نیز عملاً با نکته هیجان‌انگیز تازه‌ای همراه نبود و ارتقاء دوربین اصلی و کمی افزایش ظرفیت باتری (بدون در نظر گرفتن ارتقاء ناگزیر پردازنده) تنها نکات جدید این گوشی نسبت به نسل قبلی را تشکیل می‌دادند.

سامسونگ در جدیدترین عضو این خانواده یعنی Galaxy Z Flip5 اندازه صفحه‌نمایش خارجی دستگاه را از 1.9 اینچ دو نسل قبل به 3.4 اینچ افزایش داد و مثل همتای گران‌قیمت‌تر خود یعنی Z Fold5 لولای تازه‌ای را نیز برای این مدل به‌کار گرفته است. از این لحظه به بعد اما تقریباً همه چیز در Z Flip5 به Z Flip4 شباهت داشته و نه‌تنها تغییر خاصی را در ابعاد و وزن گوشی مشاهده نمی‌کنیم بلکه صفحه‌نمایش داخلی، حافظه و رم، ظرفیت باتری و شارژر و گزینه‌های ارتباطی دستگاه نیز اغلب به قرار سابقند.

سامسونگ گلکسی Z Flip5 با نام مدل SM-F731B موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

جعبه زد فلیپ 5 را در این بررسی در اختیار نداشتیم اما در کل مثل قبل نکته هیجان‌انگیزی نیز در این باکس انتظار شما را نمی‌کشد و به‌جز خود گوشی تنها به یک کابل USB، نوشته‌های راهنما و یک پین دسترسی به اسلات سیم‌کارت بر می‌خوریم. حداکثر توان شارژر مورد پشتیبانی این گوشی همان 25 وات قبلی‌ست که باید به‌صورت جداگانه تهیه شود. به کیفیت و سرعت شارژ دستگاه در بخش باتری اشاره خواهیم کرد.

طراحی ظاهری

زد فلیپ 5 در اولین برخورد تجربه هیجان‌انگیزی را برای اغلب کاربران ناآشنا با این کلاس رقم می‌زند؛ محصولی‌که برخلاف گوشی‌های همیشگی این سال‌ها، کوچک، کامپکت و به‌تمام معنای کلمه جذاب است. تاشوی جدید سامسونگ اما در مقایسه با نسل قبلی این کلاس نکته تازه‌ای را حداقل در نگاه اول به‌نمایش نمی‌گذارد و به‌جز تغییر جایگاه دوربین‌های دوگانه پشت دستگاه تقریباً همه چیز به قرار سابق است. گوشی در حالت بسته فرم مربعی پیشین خود را حفظ کرده و به‌خوبی در دست جای می‌گیرد.

طراحی دو رنگ محوطه زیر دوربین‌ها در دو مدل قبلی در فلیپ 5 حذف شده و جای خود را به صفحه‌نمایش بزرگی داده که در ارتقاء کاربری دستگاه نقش موثری را ایفا می‌کند.

لولای جدید دستگاه پس از صفحه‌نمایش خارجی مهم‌ترین تغییر فلیپ 5 نسبت به اعضای پیشین این خانواده است و درست همانند Fold5 با از بین بردن فاصله بین دو بخش صفحه‌نمایش منجر به یکسان شدن ضخامت دستگاه در حالت بسته در تمامی قسمت‌ها شده است؛ به بیان دیگر ضخامت حالت بسته گوشی فارغ از محل اندازه‌گیری آن (چه از لبه‌های خارجی و چه از محل نزدیک به لولا) یکسان است و آن حالت دوکی‌شکل مدل‌های پیشین جایی در فلیپ 5 ندارد.

نوار براق فلزی پیرامونی دستگاه مثل قبل به بخش لولا نیز ادامه پیدا کرده و در حالت بسته جلوه دوچندانی را به گوشی می‌بخشد.

اجزای دورتادور گوشی با تغیر خاصی روبرو نشده‌اند و مثل قبل دکمه‌های پاور و تغییر صدا نه‌تنها در حالت باز بلکه در حالت بسته نیز در جایگاه غیر ارگونومیکی قرار دارد که دسترسی به آن‌ها را مشکل کرده است.

لنزهای دوگانه دوربین در بخش پشتی از فرم عمودی دو نسل قبلی به حالت افقی تغییر جایگاه داده‌اند اما بیرون زدگی آن‌ها و تک فلش LED تفاوت خاصی با گذشته ندارد.

شیشه گوریلا گلس ویکتوس 2 در پشت دستگاه کاملاً براق بوده و بدین‌ترتیب اثرات انگشت متعددی در هر لحظه در این قسمت به‌چشم می‌‌خورد. این اثرات انگشت در بخش رنگی پشت گوشی به‌خصوص در طیف‌های روشن‌تر گوشی چندان مشهود نیست اما جلوه صفحه‌نمایش خارجی را در هر لحظه متأثر می‌سازد.

لولای جدید گوشی به‌آسانی و بدون فشار خاصی گشوده می‌شود و از این لحاظ نسبت به فولد 5 راحتی بیش‌تری را عرضه می‌کند. فلیبپ 5 با کمک این لولا امکان قرارگیری در هر زاویه دلخواهی از حوالی زاویه 45 درجه تا بازگشایی کامل را دارد اما قرار دادن آن در زوایای تندتر از 45 درجه منجر به بسته شدن خودکار گوشی می‌شود.

گوشی در بازترین حالت ممکن نیز چند دهم درجه‌ای با 180 درجه کامل فاصله دارد که این مورد را باید به‌عنوان یکی از نقائص طراحی این کلاس یاد کرد.

صفحه‌نمایش بیش از اندازه کشیده داخلی در فرم و اجرا تفاوتی با تجربه‌های قبلی سامسونگ در این کلاس ندارد و بار دیگر چین‌خوردگی بزرگ و عمیقی در میانه آن به‌چشم می‌خورد که نه‌تنها به‌خوبی دیده شده و لمس می‌شود بلکه برخلاف یک تاشوی افقی در اغلب مجبور به تعامل با آن خواهید بود. در این مورد در ادامه بیش‌تر سخن خواهیم گرفت. سطح این صفحه‌نمایش در غیاب شیشه، نرم و آسیب‌پذیر به‌نظر می‌رسد و سامسونگ نیز در ابتدای راه‌اندازی گوشی در مورد امکان آسیب رسیدن به نمایشگر با به‌کارگیری اشیاء تیز مثل قلم یا ناخن به کاربران هشدار می‌دهد.

لولای گوشی در دو سمت صفحه‌نمایش داخلی دو زائده نیم‌دایره‌ای کوچک ایجاد می‌کند که کمی از سطح فاصله داشته و گه‌گاه به کشیده شدن الیاف پارچه‌ای موقع تمیز کردن صفحه‌‌نمایش منجر می‌شوند.

گلکسی زد فلیپ 5 مثل قبل با استاندارد IPX8 در برابر نفوذ آب شفاف (تا عمق و زمان مشخص) مقاوم است ولی همچنان نفوذ گرد و خاک می‌تواند برای آن مشکل‌ساز شود.

از طراحی گوشی به‌رغم تغییرات اندک در طی چهار سال گذشته با توجه فرم‌فاکتور جذاب و ایجاد هیجان در برخورد اولیه (wow factor) هنوز می‌توان رضایت داشت و لولای جدید و به‌خصوص صفحه‌نمایش بزرگ خارجی دلائل مناسبی برای انتخاب فلیپ 5 نسبت به رقبا فراهم می‌کنند. نکته‌های منفی طراحی نسل‌های قبلی از جمله باز نشدن 180 درجه‌ای صفحه‌نمایش و شیار عمیق میانه پنل هنوز در این گوشی نیز برطرف نشده‌اند و قیمت بالا همچنان بزرگ‌ترین مانع برای پیوستن به این کلاس محسوب می‌شود.

ابعاد و وزن

مسئله ابعاد و وزن برای گوشی‌های تاشو از درجه اهمیت بالایی برخوردار است چرا که با حضور دو صفحه‌نمایش و دو باتری جدا از هم روی کاغذ امکان افزایش وزن گوشی وجود داشته و با روی هم قرار گرفتن لبه‌های دستگاه نیز ضخامت گوشی نسبت به حالت باز دو برابر می‌شود. از این رو شرکت‌های فعال در این کلاس کاهش ضخامت و وزن گوشی‌های تاشو در نسل‌های جدیدتر را در برنامه خود قرار می‌دهند. رویکرد سامسونگ در این زمینه کمی با رقبای آن متفاوت بوده و به‌جای کاهش ضخامت لبه‌های گوشی با تغییر در طراحی لولا از ضخامت کلی دستگاه در حالت بسته کاسته است؛ به بیان دیگر در حالی‌که طراحی دوکی‌شکل نسل‌های پیشین ضخامت‌های متفاوتی را در مجاورت لولا و لبه خارجی دستگاه ایجاد می‌کردند در Z Flip5 با وجود تغییر نکردن ضخامت حالت باز 6.9 میلی‌متری گوشی، ضخامت حالت بسته آن کاهش چشمگیری پیدا کرده و از حداقل 15.9 میلی‌متر در دو نسل قبل به 15.1 میلی‌متر رسیده است. توجه به این نکته که ضخامت Flip3 و Flip4 در محل لولا به 17.1 میلی‌متر می‌رسید اهمیت تغییر طراحی لولای گوشی در نسل جدید را دوچندان می‌کند.

با وجود آن‌که وزن فلیپ 5 تغییر چندانی نکرده و همان 187 گرم سابق است اما باید به این نکته توجه کرد که سامسونگ با وجود افزایش چشمگیر اندازه صفحه‌نمایش خارجی و بدون کاهش ظرفیت باتری به این وزن دست پیدا کرده و بدین‌ترتیب می‌توان از آن رضایت داشت. فلیپ 5 در دست سنگین احساس نمی‌شود و هنوز می‌توان آن را تاشوی نسبتاً سبکی قلمداد کرد. زد فلیپ 5 در اختیار ما کمی سنگین‌تر بوده و نزدیک 189.5 گرم وزن داشت.

طول و عرض حالت بسته گوشی به‌ترتیب 71.9 و 85.1 میلی‌متر است که طول یکسانی نسبت به فلیپ 4 داشته و در عرض تنها با 0.2 میلی‌متر افزایش روبرو شده است.

در حالت باز این اختلاف کم‌رنگ‌تر شده و می‌توان از یکسان بودن طول و عرض به‌ترتیب 165.1 میلی‌متری و 71.9 میلی‌متری این گوشی نسبت به نسل قبلی آن سخن گفت.

صفحه‌نمایش خارجی

بی‌شک مهم‌‌ترین تغییر فلیپ 5 نسبت به هر سه مدل قبلی این کلاس به صفحه‌نمایش خارجی و بزرگ گوشی تعلق دارد که از 1.9 اینچ پیشین حالا به 3.4 اینچ رسیده و بدین‌ترتیب امکان رقابت سامسونگ با دیگر بزرگان این رده به‌خصوص RAZR 40 Ultra موتورولا را فراهم کرده است. رویکرد سامسونگ در این صفحه‌نمایش البته متفاوت بوده و برخلاف موتورولا که دوربین‌ها و فلش LED را درون صفحه‌نمایش جای داده است از فرمی نا متقارن برای پنل خارجی استفاده شده که در محل دوربین‌ها و فلش LED رو به بالا حرکت کرده است. این پنل سوپر امولد که Flex Window نامیده می‌شود از وضوح 720×748 پیکسلی برخوردار بوده و مثل نمایشگر داخلی از نوع 8 بیتی با امکان نمایش 16 میلیون رنگ انتخاب شده است. از کیفیت این صفحه‌نمایش طبق انتظار از یک پنل اولد سامسونگ کاملاً رضایت داشتیم و نور بالا و نمایش زنده (و البته نچندان دقیق) رنگ‌ها بر جذابیت آن افزوده است.

صفحه‌نمایش داخلی

سامسونگ در سه نسل اخیر خانواده فلیپ روی کاغذ تغییری در صفحه‌نمایش داخلی دستگاه ایجاد نکرده و همان پنل 8 بیتی 6.7 اینچی Dynamic AMOLED 2X حاضر در Flip3 به Flip4 و حالا ظاهراً به همان صورت به Flip5 منتقل شده است. این صفحه‌نمایش 1080×2640 پیکسلی که با نسبت 22:9 با عرض کم و طول زیاد کمی غیر عادی به‌نظر می‌رسد همچنان حداکثر 900 نیت روشنایی را ارائه می‌کند اما نور قابل تولید در آن یک نقطه از 1,200 نیت پیشیشن به 1,750nits افزایش پیدا کرده است. نرخ رفرش 120 هرتزی این پنل مثل Z Flip4 با حضور LTPO تا 1 هرتز نیز قابل کاهش است و بدین‌ترتیب در مصرف انرژی کارآمد خواهد بود. تأثیر این مورد در مصرف انرژی را در بخش باتری بیش‌تر بررسی خواهیم کرد.

کیفیت صفحه‌نمایش داخلی دستگاه مثل اغلب دیگر پنل‌های اخیر سامسونگ در سطح بسیار بالایی قرار داشته و حتی با روشنایی متوسط نیز زیر نور مستقیم خورشید خوانایی خود را حفظ می‌کند. گزینه‌های مرتبط با دقت رنگ در این پنل تفاوتی با گذشته ندارد و طبق معمول با انتخاب گزینه Natural از بخش Screen mode می‌توان دقت رنگ بالاتری را به‌دست آورد.

پوشش پلاستیکی روی صفحه‌نمایش طبق معمول زیر دست نرم‌تر از حالت عادی حس می‌شود و همانطور که پیش از این نیز اشاره شد احتمال آسیب رسیدن به آن با قرار گرفتن در معرض اجسام نوک‌تیز وجود دارد. چین‌خوردگی میانی این پنل نه‌تنها حس غریبی را هنگام کشیدن دست روی پنل ایجاد می‌کند بلکه با مشاهده گوشی از برخی زوایای تندتر، رنگ تصویر روی صفحه‌نمایش را نیز تغییر می‌دهد.

حاشیه دورتادور این پنل کمی بیش از 2 میلی‌متر بوده و قطر حفره پانچ شده بالای صفحه‌نمایش برای دوربین سلفی نیز اندکی از 3 میلی‌متر بیش‌تر است.

اجزای پیرامونی

درگاه سیم‌کارت در فلیپ 5 در کناره سمت چپ گوشی قرار دارد و مثل قبل از کارت حافظه نیز در این گوشی پشتیبانی نمی‌شود.

در سوی دیگر و در سمت راست سنسور اثر انگشت (که نقش دکمه خاموش و روشن کردن دستگاه را نیز بر عهده می‌گیرد) همراه با دکمه دوگانه تغییر صدا دیده می‌شوند که هر دو کاملاً بالاتر از حد انتظار قرار داشته و برای دسترسی به آن‌ها در هنگام باز بودن دستگاه نیاز به جابه‌جایی گوشی در دست یا استفاده از دست دوم است.

ارگونومی این کلیدها حتی در حالت بسته نیز چندان مناسب نیست و بسته به پایین یا بالا بودن دوربین‌ها باید به‌ترتیب از دست چپ و راست برای دسترسی بهتر به آن‌ها سود جست.

بالای گوشی تنها یکی از میکروفون‌های دستگاه را در خود جای داده و در پایین نیز به‌جز میکروفون‌های کناره سمت چپ به اسپیکر اصلی و درگاه USB-C گوشی بر می‌خوریم.

بخش پشتی

پشت گوشی در حالت باز از دو قسمت مجزا در بالا و پایین تشکیل شده که هر دو با شیشه Gorilla Glass Victus 2 پوشانده شده‌اند. این پوشش کاملاً براق بوده و به‌خصوص در نیمه بالایی و محل صفحه‌نمایش دوم در جذب و نمایش اغراق‌آمیز اثرات انگشت تردیدی به‌خود راه نمی‌دهد. دو لنز دوربین به‌صورت افقی در لبه بالایی این بخش جای دارند که در یک نگاه فلیپ 5 را از دو نسل قبلی آن با لنزهای عمودی مجزا می‌کنند. فلش LED این بخش نیز به تناسب دوربین‌ها از پایین به بالا منتقل شده است.

دوربین‌های بخش پشتی

سامسونگ در طی چهار نسل از ارائه سری فلیپ تغییری در عزم راسخ خود برای محدود کردن دوربین‌های این گوشی به دو دوربین 12 مگاپیکسلی در پشت و یک دوربین 10 مگاپیکسلی بالای صفحه‌نمایش داخلی ایجاد نکرده و تنها در گذار از Z Flip3 به Z Flip4 در سال 2022 سنسور دوربین اصلی را با یک حسگر بزرگ‌تر تعویض کرده است. دوربین اولتراواید و دوربین سلفی اما در هر چهار نسل این خانواده ثابت مانده و هنوز هیچ‌یک نیز به فوکوس خودکار مجهز نیستند. ثابت ماندن وضوح روی 12 مگاپیکسل برای یک پرچمدار سال 2023 در حالی‌که اغلب قریب به اتفاق گوشی‌های فعلی حاضر در بازار (حتی در سبد محصول سامسونگ) حداقل از وضوح 50 مگاپیکسلی برای دوربین اصلی بهره می‌برند نکته منفی محسوسی به‌خصوص در نگاه خریداران کم‌تر حرفه‌ای این رده خواهد بود.

دوربین 12 مگاپپکسلی اصلی گوشی ظاهراً از سنسور ISOCELL 2LD ساخت خود شرکت سامسونگ بهره می‌برد که جدا از زد فلیپ 4 پیش از این در S20 و S20+، گلکسی S20 FE و S21 FE و همچنین Z Fold2 نیز در نقش دوربین اصلی ظاهر شده بود. این سنسور نسبتاً بزرگ 1/1.76 اینچی از پیکسل‌های کاملاً بزرگی به‌اندازه 1.8 میکرون برخوردار است که در ترکیب با دیافراگم لنز نسبتاً گشوده 1.8 احتمالاً نور مناسبی را دریافت خواهد کرد. لنز این دوربین از OIS یا سیستم تثبیت نوری پشتیبانی می‌کند که جدا از خنثی کردن لرزش‌های دست در فیلم‌برداری به عملکرد بهتر عکاسی در نور کم نیز کمک می‌کند. این دوربین در فیلم‌برداری از وضوح 4K/60fps فراتر نمی‌رود و اسلوموشن 720p/960fps نیز در لیست مشخصات آن دیده می‌شود.

دوربین 12 مگاپیکسلی دوم در غیاب فوکوس خودکار جذابیت چندانی را ارائه نکرده و دیافراگم f/2.2 لنز اولتراواید آن نیز در سطح دوربین‌های معمول این کلاس در گوشی‌های ارزان‌قیمت است. بدین‌ترتیب هنوز امکان تصویربرداری از فاصله نزدیک (برداشت ماکرو) با پرچمدار تاشوی سال 2023 سامسونگ فراهم نیست و در مقایسه با رقبا امتیاز پایین‌تری نصیب سامسونگ می‌شود.

رابط کاربری دوربین تقریباً به‌طور کامل همانی‌ست که در گوشی‌های اخیر سامسونگ مثل A34 تجربه کردیم و این‌جا و آن‌جا چند نکته جدید به آن افزوده شده است در این پوسته مثل قبل شاتر دوربین و دو آیکون سوییچ مابین دوربین‌های اصلی سلفی و نمای آخرین عکس گرفته شده در کناره سمت راست قرار داشته و کمی جلوتر از آن‌ها نیز به گزینه‌های عکاسی و فیلم‌برداری، برداشت پرتره و More بر می‌خوریم. یک خط جلوتر اسلایدری برای جابه‌جایی مابین دو دوربین عدد 0.5 و 1 دیده می‌شود که به‌ترتیب امکان دسترسی به تصویر دوربین اولتراواید و دوربین اصلی را فراهم می‌کنند و برخلاف گوشی‌های معمول سامسونگ از زوم دو برابری در این‌جا خبری نیست.

گزینه تشخیص اتوماتیک صحنه پیش رو و آیکون‌های شش‌گانه سمت چپ (از بالا به پایین به‌ترتیب شامل فیلترهای لایو و زیباسازی، Motion photo، تغییر نسبت و وضوح تصویر، تایمر، تنظیمات فلش و منوی دسترسی به سایر تنظیمات) تغییری نسبت به گذشته نداشته‌اند اما بر بالای این قسمت گزینه جدیدی دیده می‌شود که پیش‌نمایش دوربین را در صفحه‌نمایش خارجی به‌تصویر می‌کشد.

با لمس گزینه تغییر نسبت تصویر در این قسمت چهار گزینه مختلف نمایان می‌شوند که به‌جز نسبت 4:3 پیش‌فرض که تصویری 12 مگاپیکسلی را ایجاد می‌کند امکان انتخاب از میان نسبت تصویر 16:9 با وضوح 9 مگاپیکسلی، 1:1 با وضوح 9 مگاپیکسلی و فول یا تمام‌صفحه 22:9 با وضوح 6.5 مگاپیکسلی نیز وجود دارد.

شرایط در بخش More نیز تفاوت بزرگی نکرده و به‌جز برداشت ماکرو که طبیعتاً جایی در این گوشی ندارد تقریباً به همان موارد قابل انتظاری پیشین مثل مثل عکاسی و فیلم‌برداری حرفه‌ای (Pro)، برداشت پانوراما، عکاسی از خوراکی‌ها، حالت شب، هایپرلپس، اسلوموشن و سوپر اسلوموشن بر می‌خوریم. Single Take یک گزینه قابل توجه در این قسمت است که با انتخاب آن به‌صورت خودکار ظرف 10 ثانیه چندین عکس از نمای پیش رو برداشت شده و سپس بهترین عکس در دو حالت عادی و فیلتردار، نمای بومرنگی، ویدئوی با سرعت زیاد و اصل 10 ثانیه ویدئو برای انتخاب پیش روی شما قرار می‌گیرد.

بخش عکاسی حرفه‌ای یا Pro در این رابط کاربری که برای هر دو دوربین اصلی و اولتراواید در دسترس است امکان تغییر در پنج گزینه ISO (از 50 تا 3,200 برای هر دو دوربین)، نور‌گیری، وایت بالانس، فوکوس دستی (فقط برای دوربین اصلی) و سرعت شاتر (از 1/12,000 تا 30 ثانیه برای دوربین اصلی و از 1/12,000 تا 0.5 ثانیه برای دوربین اولتراواید) را فراهم می‌آورد. از تنظیمات بالای صفحه‌نمایش در این سمت می‌توان Metering را تغییر داد و گزینه جداگانه‌ای برای تنظیم فاکتورهایی مثل کنتراست، درجه اشباع، های‌لایت‌ها، سایه‌ها و Tint نیز وجود دارد. امکان برداشت تصویر در حالت RAW با فرمت DNG نیز در این قسمت در نظر گرفته شده است.

در منوی تنظیمات جدا از موارد مشترکی مثل Scene optimizer برای تشخیص اتوماتیک صحنه،Shot suggestions برای نمایش گزینه‌ای جهت تراز کردن تصویر و اسکنQR codeها، سه قسمت مجزا برای عکس، ویدئو و سلفی در نظر گرفته شده که هریک تنظیماتی مرتبط با وظیفه خود ارائه می‌دهند. در بخش General این قسمت نیز طبق رویکرد جدید سامسونگ از HDR خودکار خبری نیست و دوربین برحسب سوژه به‌دلخواه خود در مورد HDR تصمیم‌گیری می‌کند. فوکوس خودکار دنبال‌کننده و Fit to screen دو گزینه دیگر حاضر دراین بخش را تشکیل می‌دهند که این دومی خط‌های سیاه دو طرف عکس در صفحه‌نمایش اصلی در حالت خمیده بودن صفحه (Flex mode) را حذف می‌‌کند.

در بخش گزینه‌های عکس پیشرفته (Advanced picture options) در این منو علاوه بر فعال کردن گزینه ذخیره کپی‌هایی از عکس گرفته شده در حالت RAW، می‌توان عکس‌ها را با فرمت بهینه HEIF (به‌جای JPG) ذخیره کرد که حجم کم‌تری را از حافظه اشغال می‌کنند اما با ریسک پشتیبانی نشدن در پخش‌های کننده‌های خارجی قدیمی‌تر روبرو هستند. در بخش عکس همچنین امکان تغییر وظیفه دکمه شاتر در هنگام گرفتن و کشیدن آن رو به پایین (از بین دو گزینه برداشت عکس‌های پی در پی یا ساخت GIF) نیز وجود دارد.

در قسمت ویدئوها گزینه Auto FPS برای گرفتن ویدئوهای روشن‌تر در نور کم با بهینه‌سازی اتوماتیک سرعت فریم و لرزه‌گیر ویدئو ارائه شده و در بخش گزینه‌های ویدئوی پیشرفته (Advanced video options) نیز امکان تغییر فرمت ذخیره ویدئو که به‌‌صورت پیش‌فرض روی گزینه HEVC قرار دارد وجود دارد. HEVC فضای کم‌تری را نسبت به H.264 عادی اشغال می‌کند اما این ویدئوها نیز مثل قبل با ریسک پخش نشدن در پلیرهای قدیمی‌تر روبرو هستند. ویدئوهای HEVC در Z Flip5 به‌صورت پیش‌فرض کیفیت را به فضای اشغالی ارجحیت می‌دهند که می‌توان این گزینه را به ارجحیت فضای اشغالی به کیفیت تغییر داد یا به‌کل گزینه HEVC را با خاموش کردن اسلایدر بالایی غیر فعال کرد.

افزایش بیت‌ریت ویدئوها و بهینه‌سازی رنگ و کنتراست ویدئوها برای ایجاد تصاویر HDR10+ دو گزینه دیگر حاضر در این قسمت هستند که فیلم‌های هر دو حالت با کدک HEVC برداشت می‌شوند. امکان برداشت صدا از طریق میکروفون‌های روی هدست بلوتوث دیگر گزینه قابل اشاره در این بخش است که 360 audio recording نام دارد.

یک نکته مثبت در حین استفاده از دوربین گوشی روشن شدن چراغ سبز رنگ کوچکی در کناره بالای صفحه‌نمایش است که فعال بودن دوربین را برای رعایت حریم خصوصی کاربران یادآوری می‌کند. با سوییچ به دوربین سلفی نیز افکتی در دورتادور دوربین جلویی دیده می‌شود که البته تنها جنبه تزیینی دارد.

عکاسی با Z Flip5 را در یک ظهر پاییزی با نور ایده‌آل و روشنایی کامل آغاز می‌کنیم و در ابتدا به سراغ دوربین اصلی و وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی آن می‌رویم؛ عکس‌های دوربین اصلی Z Flip5 در نور کامل روز طبق انتظار بسیار خوش آب و رنگ بوده و جلوه زیبایی را به‌نمایش می‌گذارند. این جلوه زیبا البته ارتباط چندانی با اصل سوژه نداشته و نه‌تنها رنگ‌ها در این تصاویر اغراق‌شده و غیر واقعی هستند بلکه با بالا بردن سطح کنتراست جذابیت مصنوعی بیش‌تری را به نتیجه نهایی وارد کرده‌اند. در سوی دیگر از میزان جزییات و طیف دینامیکی این تصاویر می‌توان رضایت داشت و نویز نیز به‌خوبی کنترل شده است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در سوژه بعدی نیز اثرات رنگ‌های اغراق‌شده و تلاش برای زیباسازی تصویر با ارتقاء کنتراست به‌خوبی مشهود است اما همچنان می‌توان از sharpening به‌اندازه و بی عیب و نقص سخن گفت که در سوژه‌هایی مثل شاخ و برگ درختان منجر به حذف جزییات ریز تصویر نشده است. میزان نویز در قسمت‌های همواره مشکل‌آفرینی مثل آسمان آبی نیز در حد ناپیدایی پایین است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

جزییات تصویر در فضای داخلی و در سوژه‌ای کم‌نورتر تا حدی کاهش پیدا کرده و آرام‌آرام سر و کله نویز نیز پیدا می‌شوند اما هنوز در کلیت کار و تا قبل از بزرگ‌نمایی در ابعاد واقعی شرایط برای رضایت از عکس کاملاً فراهم است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

همانطور که در بالا اشاره شد گزینه HDR خودکار از لیست تنظیمات دوربین حذف شده و برای استفاده از آن طبق روال گذشته باید از اپلیکیشن تخصصی Expert RAW استفاده کرد. بدین‌ترتیب در نبود این گزینه، دوربین به‌صورت مستقل در مورد اعمال HDR به تصویر تصمیم‌گیری می‌کند. در عمل در سوژه‌های معمول از نتیجه نهایی در حذف نور شدید و از سایه خارج کردن قسمت‌های تیره تصویر می‌توان رضایت داشت اما با شدیدتر بودن نور شرایط تغییر کرده و نتیجه نهایی مثل دو تصویر زیر در سطح پایین‌تری از حد مورد انتظار از یک پرچمدار گران‌قیمت قرار دارند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

رنگ‌های دوربین اصلی همانطور که اشاره به سبک همیشگی سامسونگ پرتر و سیرتر از حالت عادی ثبت شده و برای نمونه در تصویر زیر رنگ طبیعی قرمز به سمت زرشکی تمایل پیدا کرده و سبزها کاملاً تیره‌تر از سوژه اصلی به‌نظر می‌رسند. این وضعیت البته مطلوب نهایی بسیاری از کاربران بوده و احتمالاً به همین علت تغییر چندانی در آن در طی سال‌های گذشته ایجاد نشده است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت پرتره با دوربین اصلی به‌آسانی و بدون مشکل خاصی انجام شده و از نتیجه نهایی در تفکیک سوژه اصلی از پس‌زمینه می‌توان رضایت داشت.

برداشت تصویر پرتره با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

عکس‌های روز دوربین اولتراواید در یک نور ایده‌آل و روشنایی کامل در حد و کلاس این دوربین موفق ظاهر می‌شوند و با این‌که خطوط صاف سوژه در صفحه‌نمایش گوشی قبل از لمس دکمه شاتر در این دوربین، خمیده می‌شوند اما این ایراد در عکس نهایی به‌میزان زیادی تصحیح می‌شود. رنگ‌های این دوربین همچنان غیر واقعی و نزدیک به دوربین اصلی است اما طبیعتاً جزییات کم‌تری را به‌نمایش می‌گذارد و از نظر طیف دینامیکی نیز با تصویر تخت‌تری روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین اولتراواید در یک سوژه دشوار با جزییات فراوان و خطوط عمودی متعدد به‌راحتی به‌چالش کشیده شده و نه‌تنها در نمایش قطعات ریز تصویر به مشکل بر می‌خورد و اختلال purple fringing در های‌لایت‌های تصویر آن مشهود است بلکه کشیدگی و اختلال تصویر در کناره‌های کادر را نیز می‌توان به‌وضوح مشاهده کرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

از این دوربین البته با توجه به سنسور کوچک و دیافراگم 2.2 لنز فاقد فوکوس خودکار آن نمی‌توان چندان متوقع بود و در عمل هم حداقل در صفحه‌نمایش خود گوشی کیفیت مناسب و راضی‌کننده‌ای جهت اشتراک محتوا در شبکه‌های اجتماعی تولید می‌کند ولی با توجه به کلاس دستگاه و به‌خصوص قیمت آن در سطح نازلی ظاهر می‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عکس‌های اتوماتیک دوربین اصلی در شب و حتی قبل از فعال کردن نایت‌مد نیز کاملاً قابل‌قبول و راضی‌کننده بوده و جزییات بالایی را به‌نمایش می‌گذارند. فعال کردن حالت شب در این دوربین مثل یک پرچمدار بزرگ منجر به تغییر هر دو فاکتور تعیین‌‌کننده عدد ISO و سرعت شاتر شده و نتیجه بهتری را نمایان می‌سازند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر حالت شب با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تأثیر کاملاً مثبت حالت شب را در یک سوژه کاملاً تاریک‌تر می‌توان به‌وضوح مشاهده کرد جایی‌که با به‌کارگیری نایت‌مد جزییاتی نمایان می‌شود که در حالت عادی قابل تشخیص نبود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر حالت شب با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عکس‌های شب دوربین اولتراواید همانطور که می‌توان حدس زد در حالت اتوماتیک اطلاعات خاصی را در بر نداشته و اغلب یک تصویر تیره و نامفهوم را ارائه می‌ کند. حالت شب حکم نجات‌دهنده این تصاویر را بازی می‌کند و با نتیجه کاملاً بهتری روبرو می‌شویم هرچند نکات منفی اشاره شده در مورد عکس‌های روز این دوربین در این‌جا نیز کاملاً صادق است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر حالت شب با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی حداکثر با وضوح 4K با 60 فریم در ثانیه با بیت‌ریت 62Mbps فیلم‌برداری می‌کند و با کاهش سرعت به 30 فریم در ثانیه در همین وضوح بیت‌ریت به 40Mbps کاهش پیدا می‌کند. ویدئوهای فول اچ‌دی 30 و 60 فریمی این دوربین نیز به‌ترتیب از بیت‌ریت‌های 15 و 24 مگابیت بر ثانیه‌ای برخوردارند. صدا در تمامی این حالت‌ها به‌صورت دو کاناله با بیت‌ریتی نزدیک به 250 کیلوبیت بر ثانیه برداشت می‌شود.

جزییات و کیفیت ویدئوهای 4K دوربین اصلی در هر دو نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه در سطح ایده‌آلی قرار داشته و درخور نام یک پرچمدار است؛ رنگ‌ها مثل عکس‌های این دوربین اغراق‌شده هستند اما همین موضوع به جذابیت تصویر کمک فراوانی کرده است. میزان ثبات و لرزه‌گیری این ویدئوها نیز کاملاً راضی‌کننده بوده و لرزش‌های عادی دست مثلاً در حین راه‌رفتن چندان به تصویر نهایی منتقل نمی‌شود. از میزان جزییات تصویر در وضوح فول اچ‌دی کاسته می‌شود و از این رو با توجه به برداشت تمامی این ویدئوها به‌صورت پیش‌فرض با کدک HEVC و اشغال نشدن حجم بالایی از فضای داخلی شاید بهتر باشد همواره از وضوح 4K برای برداشت ویدئو استفاده کرد. این ویدئوها البته همانطور که قبلاً نیز اشاره شد ممکن است در پلیرهای قدیمی‌تر بدون تبدیل قابل پخش نباشد که در صورت برخورد با چنین مشکلی می‌توان گزینه HEVC در تنظیمات دوربین را به‌قراری که در بالا به آن اشاره شد غیر فعال کرد.

دوریبن سلفی

با وجود آن‌‌که فرم تاشوی گوشی و صفحه‌نمایش خارجی دستگاه امکان برداشت عکس‌های سلفی با کیفیت از طریق هر دو دوربین اصلی و اولتراواید را فراهم می‌کند اما با این‌حال از طریق دوربین 10 مگاپیکسلی بالای نمایشگر داخلی نیز می‌توان به تصویربرداری سلفی پرداخت. این دوربین در حالت پیش‌فرض عکس‌هایی با زاویه دید تنگ‌تر و وضوح 6 مگاپیکسل (2080×2784 پیکسل) ایجاد می‌‌کند اما با انتخاب گزینه برداشت واید از پایین می‌توان با وضوح کامل 10 مگاپیکسلی (2736×3684 پیکسل) نیز عکاسی کرد و در عین حال سوژه‌های بیش‌تری را نیز در کادر تصویر جای داد. کیفیت عکس‌های این دوربین برای کلاس دوربین‌های سلفی فاقد فوکوس خودکار مطلوب و راضی‌کننده است و به‌‌خوبی از پس بهبود نور شدید پس‌زمینه نیز بر می‌آید. این تصاویر البته هنوز نسبت به سلفی‌های قابل برداشت با دوربین اصلی گوشی در جایگاه کاملاً پایین‌تری قرار داشته و دلیل خاصی برای استفاده از آن در حضور دوربین اصلی گوشی وجود ندارد.

این دوربین مثل دوربین اصلی از برداشت ویدئوهای 4K با 60 فریم در ثانیه پشتیبانی می‌کند که گزینه کمیابی در این کلاس به‌حساب می‌آید. امکان برداشت ویدئوهای اسلوموشن فول اچ‌دی نیز با این دوربین وجود دارد.

باتری و شارژر

با وجود آن‌‌که حضور باتری‌های حجیم 5 هزار میلی آمپر ساعتی و گه‌گاه فراتر از آن در گوشی‌های هوشمند امروزی به امری عادی و متداول بدل شده، استاندارد ظرفیت باتری در گوشی‌های تاشو در هر دو کلاس افقی و عمودی هنوز با این رقم فاصله داشته و به‌دلیل فاکتورهای مهم و تعیین کننده حجم و وزن، معمولاً از باتری‌های کم‌ظرفیت‌تری در این کلاس استفاده می‌شود. سامسونگ در دو نسل اول خانوده زد فلیپ یعنی Z Flip اولیه و نسخه 5G آن همراه با Z Flip3 از باتری 3,300mAh استفاده کرده بود اما در Z Flip4 و Z Flip5 این ظرفیت کمی بهبود یافته و یک باتری 3,700 میلی آمپر ساعتی وظیفه تأمین انرژی در این دو گوشی را بر عهده گرفت. Z Flip5 با این باتری به یکی از اصلی‌ترین رقبای خود یعنی موتورولا Razr 40 Ultra با باتری 3,800 میلی آمپر ساعتی نزدیک است اما مقایسه آن با دیگر رقبای چینی مثل Oppo Find N3 Flip و vivo X Flip با باتری‌های به‌ترتیب 4,300 و 4,400 میلی آمپر ساعتی از تفاوت محسوسی خبر می‌دهد.

ظرفیت پایین باتری Z Flip5 در حالی رخ می‌دهد که صفحه‌نمایش خارجی دستگاه برخلاف سری Fold یک صفحه‌نمایش همه‌کاره و عادی مثل صفحه‌نمایش داخلی نبوده و نمی‌توان بدون باز کردن دستگاه از این پنل کوچک برای انجام اغلب کارهای عادی استفاده کرد. بدین‌ترتیب در حالی‌‌که صفحه‌نمایش خارجی Z Fold5 نیاز به گشودن کامل دستگاه را به حداقل ممکن کاهش داده و ضعف باتری نچندان حجیم 4,400mAh را پوشش می‌داد در Z Flip5 پنل خارجی خود باری بر دوش باتری نحیف دستگاه بوده و عملاً در کاهش دوام آن نقش موثری ایفا می‌کند. سامسونگ در توصیف این باتری از عمر باتری در کل روز (All-day battery life) سخن گفته و یک بار شارژ آن را برای 57 ساعت گوش دادن به موسیقی و 20 ساعت تماشای ویدئو (همگی در شرایط خاص آزمایشگاهی) مناسب دانسته است. در دنیای واقعی از دوام باتری گوشی رضایت چندانی نداشتیم و در صورت استفاده سنگین از دستگاه احتمالاً قبل از پایان روز نیاز به شارژ مجدد آن خواهید داشت.

برای تست دوام باتری طبق معمول از آزمون Work 3 از PCMark کمک گرفتیم و آن را یک بار با نرخ رفرش تطبیقی حداکثر 120 هرتزی و بار دیگر با رفرش ثابت 60 هرتزی اجرا کردیم. شرایط این تست مثل قبل شامل نور 50 درصدی پنل و غیر فعال بودن روشنایی خودکار بود. Z Flip5 با نرخ رفرش ثابت 60 هرتزی صفحه‌نمایش به امتیاز نچندان بالای 11 ساعت و 31 دقیقه‌ای در این تست دست پیدا کرد که مثلاً در مقایسه با گلکسی A34 با باتری 5,000mAh و امتیاز 16 ساعت در همین شرایط رقم بسیار پایین‌تری‌ست. فعال کردن نرخ رفرش تطبیقی در Z Flip5 و تکرار همین تست به دوام 10 ساعت و 8 دقیقه‌ای می‌انجامد که با این‌که هنوز رقم بسیار پایینی‌ست اما به‌لطف فناوری LTPO پنل تنها حدود 12 درصد کم‌تر از حالت قبلی‌ست. برای مقایسه بد نیست بدانیم که نمونه‌ای مثل گلکسی A34 با فعال کردن نرخ رفرش 120 هرتز غیر تطبیقی پنل در این تست با چیزی بیش از 24 درصد افت باتری نسبت به حالت 60 هرتزی روبرو می‌شود!

شارژر طبق معمول در جعبه گوشی ارائه نمی‌شود و باید آن را به‌صورت جداگانه تهیه کرد. تست شارژ گوشی را با شارژر استاندارد 25 واتی سامسونگ در حالت خاموش و از 2 درصد آغاز می‌کنیم. باتری Z Flip5 پس از 5، 10 و 15 دقیقه به‌ترتیب به شارژهای 11، 20 و 37 درصد افزایش پیدا کرد و پس از گذشت 27 دقیقه نیز 50 درصد از ظرفیت آن پر شد. باتری پس از 30 دقیقه به شارژ 53 درصدی رسید و و شارژ آن پس از 40، 50 و 60 دقیقه نیز به‌ترتیب به 66، 77 و 86 دقیقه افزایش پیدا کرد. گوشی پس از 75 دقیقه تا 94 درصد شارژ شد و شارژ آن در دقیقه 90 کامل شد.

سیستم‌عامل

گلکسی Z Flip5 در حالت پیش‌فرض با سیستم‌عامل اندروید 13 و رابط کاربری One UI 5.1.1 ارائه می‌شود که همچون Z Fold5 تفاوت چندانی با One UI 5.1‌ عادی ندارد اما در یکی دو مورد به‌دلیل ساختار و شکل ظاهری دستگاه با تفاوت‌هایی همراه شده است. بوت گوشی به زمانی نزدیک به 18 ثانیه نیاز دارد که برای یک پرچمدار سرعت مناسبی به‌حساب می‌آید.

رابط کاربری صفحه‌نمایش خارجی

بررسی رابط کاربری گوشی را از صفحه‌نمایش خارجی آن آغاز می‌کنیم؛ جایی‌که تفاوت‌های نرم‌افزاری این مدل با نسل‌های پیشین این سری نیز عمدتا در همین قسمت شکل گرفته است.

امکانات و قابلیت‌های پنل خارجی Z Flip5 متفاوت از تصوری‌ست که در نگاه اول در ذهن ایجاد می‌شود و برخلاف آن‌چه در گوشی‌های فولد دیده بودیم در این‌جا با یک پنل همه‌کاره که می‌توان از آن مستقل از صفحه‌نمایش داخلی استفاده کرد روبرو نیستیم. در نمایشگر خارجی فلیپ 5 در صفحه نخست یک طرح گرافیکی با اطلاعاتی مثل زمان و تاریخ به‌چشم می‌خورد که می‌توان آن را از منوی تنظیمات به‌دلخواه به موارد دیگری تغییر داد. کاورهای متعددی بدین‌منظور در بخش تنظیمات صفحه‌نمایش خارجی قرار گرفته که برخی متحرک بوده و برخی دیگر اطلاعات بیش‌تری مثل باقی‌مانده ذخیره باتری و وضعیت آب و هوا را نیز به‌نمایش می‌گذارند.

با کشیدن دست روی این صفحه‌نمایش به سمت چپ ویجت‌های این قسمت یک به یک ظاهر می‌شوند که شامل مواردی مثل تقویم، وضعیت آب و هوا، منوی تماس با امکان شماره‌گیری مستقیم، ضبط صدا، کرونومتر، دفترچه تلفن و چند گزینه معدود دیگر می‌شود که لیست تمامی آن‌ها را می‌توان در تصویر زیر مشاهده کرد.

با نزدیک کردن دو انگشت به هم روی این صفحه‌نمایش نیز می‌توان ویجت‌های در حال استفاده را مشاهده کرد و به‌سرعت مابین آن‌ها جابه‌جا شد.

در بخش Labs از منوی تنظیمات گوشی می‌توان برخی برنامه‌های دیگر را نیز در صفحه‌نمایش کاور اجرا کرد که یوتوب، مپس و منوی پیام‌ها از آن جمله‌اند. این برنامه‌ها نیز در ردیف ویجت‌ها و با اسکرول دست از راست به چپ نمایان می‌شوند.

با این‌که سامسونگ به‌صورت رسمی تنها از اجرای چند برنامه انگشت‌شمار در صفحه‌نمایش خارجی پشتیبانی می‌کند اما می‌توان با یک ترفند ساده تقریباً تمامی برنامه‌های نصب شده را به‌صورت نظری در این پنل اجرا کرد؛ بدین‌منظور باید پس از نصب برنامه Good Lock از فروشگاه نرم‌افزاری سامسونگ (Galaxy Store) در تب Life up ویجت MultiStar را دانلود کرده و سپس در قسمت I love Galaxy Foldable به بخش Launcher Widget مراجعه کرده و برنامه‌های مد نظر برای اجرا در صفحه‌نمایش خارجی را انتخاب کرد. از همین قسمت و بخش Game Widget نیز می‌توان برخی بازی‌های ساده را در صفحه‌نمایش خارجی اجرا کرد.

این ترفند در تجربه ما تقریباً برای همه اپلیکیشن‌ها قابل اجرا بود اما همانطور که می‌توان حدس زد گزینه چندان با ثباتی برای استفاده طولانی‌مدت نبوده و گه‌گاه با مشکلاتی همراه است.

اسکرول صفحه‌نمایش خارجی از چپ به راست برای نمایش اعلان‌ها برنامه‌ها در نظر گرفته شده و همان نوتیفیکیشن‌های به‌نمایش درآمده در صفحه‌نمایش داخلی را می‌توان در این‌جا نیز مشاهده کرد.

با اسکرول پنل از بالا به پایین ورژن کوچک و خلاصه‌ای از منوی نوتیفیکیشن پنل داخلی به‌نمایش در می‌آید که در آن چند میانبر از جمله خاموش و روشن کردن وای‌فای، دیتای موبایلی و چراغ‌قوه، بلوتوث، حالت هواپیما و اسکرین‌ریکورد در دسترس قرار می‌گیرند. اسلایدر تغییر روشنایی این پنل همراه با گزینه‌هایی برای فعال کردن روشنایی خودکار نیز در همین بخش قرار دارند. یک نکته جالب در مورد پنل کاور نحوه اسکرین‌شات گرفتن با آن است که برای ارگونومی بیش‌تر ترکیب معمول دکمه پاور+ولوم پایین در آن با دکمه پاور+‌ولوم بالا جایگزین شده است.

در نهایت چهارمین نوع از کشیدن دست روی این پنل یعنی حرکت از پایین به بالا نیز برای نمایش گزینه‌های پرداخت و کارت‌ها اعتباری به‌کار می‌رود.

صفحه‌نمایش خارجی گوشی‌های تاشو به‌خصوص در کلاس تاشوهای عمودی، اغلب برای گرفتن عکس سلفی با دوربین‌های اصلی به‌کار می‌رود و فلیپ 5 نیز طبیعتاً مستثنی نیست؛ در صفحه اصلی این پنل در حالت پیش‌فرض گزینه‌ای برای فعال کردن دوربین در نظر گرفته شده و با دو بار فشردن پیاپی دکمه پاور نیز می‌توان بلافاصله به دوربین به‌صورت فول ‌اسکرین و تمام‌صفحه دسترسی داشت. گرفتن عکس سلفی در این حالت کار ساده‌ای بوده و به‌جز فشردن دکمه ولوم جانبی امکان برداشت عکس تنها با لمس کردن پنل نیز وجود دارد.

رابط کاربری صفحه‌نمایش خارجی فلیپ 5 در نگاه اول تنها امکان تصویربرداری با دوربین اصلی را ارائه می‌کند و گزینه‌ای برای سوییچ به دوربین اولتراواید (برای گرفتن عکس‌های دسته‌جمعی) دیده نمی‌شود در عمل اما با قرار دادن دو انگشت روی صفحه‌نمایش و جدا کردن آن‌ها از هم می‌توان به‌سادگی بین دوربین اصلی و اولتراواید جابه‌جا شد. یک راه دیگر برای انجام این کار سوییچ به دوربین اولتراواید از طریق صفحه‌نمایش داخلی و سپس فعال کردن پنل خارجی است.

رابط کاربری صفحه‌نمایش اصلی

با ورود به صفحه‌نمایش داخلی منظره آشنا و همیشگی One UI در طی یکی دو سال اخیر ظاهر می‌شود که اغلب هیچ تفاوتی با گوشی‌های ساده و غیر تاشو ندارد و نمونه آن را پیش از این در مدل‌های متعدد سامسونگ دیده‌ایم.

صفحه قفل مثل گذشته محل دو آیکون دوربین و تماس در پایین و تاریخ و زمان همراه با اعلان برنامه‌ها در مرکز است که تفاوتی با گذشته ندارد. اما در منوی تنظیمات این قسمت گزینه‌های متعدد دیگری در در دسترس قرار دارد که از آن جمله می‌توان به حالت همواره روشن صفحه‌نمایش (Always on Display)، امکان جابجایی و تغییر فونت ساعت و تاریخ، شکل اعلان برنامه‌ها (تنها با آیکون یا با جزییات) و تغییر آیکون‌های دوگانه زیر صفحه‌نمایش اشاره کرد.

در همین بخش با انتخاب گزینه widgets می‌توان ابزارک‌های مختلفی از پخش‌کننده موزیک و آب و هوا گرفته تا آلارم بعدی، روتین‌ها و ضبط‌کنده صدا را به این بخش افزود.

صفحه هوم در نگاه اول تغیر خاصی نکرده و همان آیکون‌های پیش‌فرض پیشین سامسونگ همراه با باکس جست‌وجوی گوگل و ویجت وضعیت آب و هوا در مرکز آن جای دارند. با کشیدن این بخش به سمت راست، صفحه Google Discover در معرض دید قرار می‌گیرد که بسته به علاقه‌مندی‌های کاربر در حساب گوگل خبرهای مختلفی را در معرض دید قرار داده و همانطور که در ادامه می‌بینیم می‌توان آن را به‌صورت کامل حذف کرد یا با گزینه مشابه سامسونگی جایگزین ساخت.

با نگه‌داشتن دست روی اکثر آیکون‌های صفحه هوم می‌توان به‌برخی امکانات آن‌ها به‌صورت مستقیم دسترسی پیدا کرد که از آن جمله باید به My apps در Play Store، جست‌وجو در عکس‌های گالری و آپدیت اپلیکیشن‌ها در گلکسی استور اشاره کرد. اگر اپلیکیشن مد نظر در این بخش ویجتی برای ارائه داشته باشد نیز از همین طریق می‌توان بدون واسطه به آن دسترسی پیدا کرد.

در کناره سمت راست صفحه‌نمایش آیکون ناپیدای شناوری به‌چشم می‌خورد که گرفتن و کشیدن آن رو به داخل منوی جانبی یا Edge panels را پدیدار می‌کند. در این بخش در حالت پیش‌فرض 6 اپلیکیشن به‌صورت مستقیم در دسترس قرار می‌گیرند که برخی از آن‌ها به‌صورت اورگانیک بسته به میزان استفاده جدا از سایرین در بالا قرار دارند اما 3 گزینه دیگر با لمس دکمه Edit در پایین قابل ویرایش بوده و می‌توان چندین برنامه دیگر را نیز در یک چینش دو ستونی به آن اضافه کرد.

برخی برنامه‌های به‌نمایش درآمده در این قسمت امکان باز شدن همزمان در یک صفحه با یک اپلیکیشن دیگر را دارند که لیست آن‌ها را با انتخاب گزینه Multi window در این بخش می‌توان مشاهده کرد. برای اجرای همزمان دو برنامه در این حالت، یکی را با لمس آیکون آن به‌صورت تمام‌صفحه اجرا می‌کنیم و سپس برنامه مد نظر برای اجرای همزمان با این اپلیکیشن را از منوی جانبی به بالا یا پایین برنامه قبلی می‌کشیم.

نزدیک کردن دو انگشت به هم روی صفحه‌نمایش در صفحه هوم یا نگه داشتن انگشت روی آن برای چند لحظه، برای ورود به بخش ویرایشی این صفحه کفایت می‌کند؛ جایی‌که علاوه بر امکان تغییر وال‌پیپر و تم، می‌توان ویجت‌های مختلف را به صفحه هوم افزود و دسک‌تاپ سمت چپ را حذف یا جایگزین کرد.

گزینه‌های حاضر در بخش ویرایشی صفحه هوم که با لمس دکمه Settings در این بخش در دسترس قرار می‌گیرند تفاوت خاصی با پوسته قبلی سامسونگ نکرده و همچنان امکان تغییر ساختار صفحه هوم (با یا بدون صفحه اپلیکیشن‌ها)، تغییر چینش ماتریسی آیکون‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، گزینه مخفی کردن برخی اپلیکیشن‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، نمایش برچسب آیکون‌ها در مواقع دریافت نوتیفیکیشن، افزودن اتوماتیک برنامه‌های جدیدا دانلود شده از پلی‌استور به صفحه هوم و کشیدن دست از هر نقطه هوم اسکرین رو به پایین برای نمایش پنل نوتیفیکیشن را ارائه می‌کنند.

منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش یا Notification shade نیز همانی‌ست که از قبل به خاطر می‌آوریم و با یک بار اسکرول صفحه‌نمایش از بالا به پایین، درصد باقی‌مانده باتری همراه با آنتن موبایل و وای‌فای در بالای آن ظاهر شده و یک ردیف پایین‌تر زمان و تاریخ با فونت درشت‌تر به تصویر کشیده می‌شوند. درست مقابل زمان و تاریخ، آیکون دسترسی به منوی Settings دیده می‌شود و دکمه‌ پاور نیز تنها با اسکرول کامل این بخش پدیدار خواهد شد. شش آیکون زیر این قسمت بدون تفاوت نسبت به گذشته، شامل وای‌فای، بلوتوث، پروفایل صوتی، چرخش خودکار صفحه‌نمایش، Airplane mode و چراغ قوه می‌شوند. اعلان برنامه‌های مختلف نیز در زیر این بخش به نمایش گذاشته می‌شود. دو آیکون بالای اعلان برنامه‌ها همچنان Device control و Media output نام دارند و مثل گذشته به‌ترتیب برای دسترسی آسان‌تر به دستگاه‌های متصل به گوشی و کنترل مدیای در حال پخش استفاده می‌شوند.

با ادامه اسکرول این قسمت، 15 آیکون دیگر به آن افزوده می‌شوند که همگی عناوین ‌آشنایی به‌نظر می‌رسند و اغلب آن‌ها را پیش از این در اکثر گوشی‌های سامسونگ دیده‌ایم.

با لمس گزینه + در انتهای این لیست امکان قرار دادن آیکون‌های دیگری نیز در منوی نوتیفیکیشن فراهم می‌شود که از آن جمله گزینه قطع دسترسی به میکروفون و دوربین، Color correction (برای تغییر رنگ صفحه برای افرادی که در دیدن برخی رنگ‌ها با مشکل روبرو هستند) و Extra dim (برای کاهش نور به میزان بسیار اندک) جالب به‌نظر می‌رسند.

اسلایدر تغییر روشنایی در پایین این قسمت جای دارد و با لمس گزینه سه‌نقطه مقابل آن امکان خاموش کردن گزینه روشنایی خودکار و افزایش روشنایی فراتر از حالت ماکزیمم را نیز ارائه می‌کند.

با لمس آیکون سه‌نقطه بالای منوی نوتیفیکیشن و انتخاب گزینه Quick panel layout، امکان تغییر مکان اسلایدر روشنایی (نشان دادن این گزینه حتی قبل از باز کردن کامل منوی نوتیفیکیشن) فراهم می‌شود و نمایش یا حذف دو گزینه media و devices از بالای منوی اعلان‌ها را نیز می‌توان از این طریق کنترل کرد.

منوی اصلی یا اپ دراور در اولین بوت مجموعه‌ای از آیکون‌های سیاه و سفید برنامه‌های پیش‌فرض سامسونگ را به‌‌نمایش می‌گذارد که هیچ‌یک در ابتدا نصب نیستند ولی در جریان پروسه ست‌آپ گوشی تحت عنوان اپلیکیشن‌های پیشنهادی (Recommended apps) یک به یک بدون امکان کنسل کردن از گلکسی استور دانلود و نصب می‌شوند. اغلب این برنامه‌ها قابلیت unisntall شدن نیز دارند و از این طریق می‌توان فضای حافظه داخلی را بیش‌تر کرد.

منوی تنظیمات در Flip5 همانی‌ست که پیش از این در دیگر گوشی‌های مجهز به One UI 5.1 دیده‌ایم و در بالاترین قسمت آن محلی برای نمایش اطلاعات حساب کاربری سامسونگ در نظر گرفته و درست در زیر آن گه‌گاه پیشنهادهایی برای استفاده از امکانات جدید دستگاه ارائه می‌شود. در زیر این قسمت نیز مثل قبل امکان دسترسی به سایر تنظیمات گوشی در 9 بخش مجزا ارائه شده است.

بخش Connected devices در این منو برای دسترسی به تنظیمات دستگاه‌های متصل به گوشی در نظر گرفته شده و از قسمت Modes and Routines نیز می‌توان با انتخاب هریک از روتین‌های پیش‌فرض حاضر در این قسمت مثل حالت خواب، ورزش،‌ سینما یا استراحت، حالت گوشی را برای تمرکز بیش‌تر به مد مورد نظر تغییر داد و یا از پایین صفحه روتین دلخواه دیگری را تعریف کرد.

گزینه پاپ-آپ اعلان‌ها یا Notification pop-up style امکانی برای نمایش اعلان برنامه‌های مختلف به‌صورت کوتاه و اصطلاحاً Brief است که با یک افکت خاص و قابل انتخاب همراه می‌شود و بخش Security and privacy نیز پیشنهادهایی برای بهتر شدن گزینه‌های امنیتی و حریم خصوصی ارائه می‌دهد.

گزینه Color palette که در قسمت Wallpaper and style جای دارد و در نسخه‌های قبلی این رابط کاربری حضور داشت در این‌جا نیز در دسترس بوده و از طریق آن می‌توان رنگ برخی قسمت‌های رابط کاربری را متناسب با تصویر پس‌زمینه تغییر داد؛ در این قسمت امکان انتخاب از بین رنگ‌های پایه نیز فراهم شده که آن را پیش از این در A34 نیز دیده بودیم.

منوی Cover screen یا نمایشگر خارجی گزینه متفاوت این بخش نسبت به یک گوشی عادی‌ست که در بخش رابط کاربری صفحه‌نمایش خارجی به آن اشاره شد.

Flex mode دیگر گزینه متفاوت بخش تنظیمات نسبت به یک گوشی غیر تاشو است که از طریق آن می‌توان با خمیده بودن صفحه‌نمایش یک برنامه را در نیمه بالایی پنل و کنترل‌های آن را در نیمه پایینی به‌تصویر کشید.

این حالت تنها برای برنامه‌هایی که در حالت multi window قابل اجرا هستند در دسترس قرار دارد. لیست این برنامه‌ها در منوی فلکس مد در دسترس بوده و می‌توان به‌دلخواه اقدام به فعال یا غیر فعال کردن آن‌ها کرد.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

Z Flip5 مثل دیگر پرچمداران سال 2023 سامسونگ با نسخه اورکلاک‌شده پروسسور Snapdragon 8 Gen 2 که پسوند For Galaxy را نیز در کنار خود می‌بیند ارائه شده که به یک هسته 3.36 گیگاهرتزی Cortex-X3، چهار هسته میانی 2.8 گیگاهرتزی نسل هفتم (دو هسته A715 و دو هسته A710) و در نهایت 3 هسته 2 گیگاهرتزی A510 همراه با گرافیک Adreno 740 مجهز شده است. گرافیک این پروسسور نیز نسبت به Adreno 740 حاضر در SD 8 Gen 2 عادی با افزایش فرکانس همراه شده است.

حداکثر حافظه رم این گوشی مثل چهار نسل قبلی آن به 8 گیگابایت محدود شده و خبری از رم 12 گیگابایتی مدل‌های Fold هنوز در این کلاس نیست. این رم البته همچنان از نوع پر سرعت و مدرن LPDDR5X بوده و از این لحاظ تفاوتی با دیگر گوشی‌های پرچمدار فعلی بازار ندارد. حافظه داخلی دستگاه 256 یا 512 گیگابایت بوده و از نسخه 128 گیگابایتی نسل‌های قبلی در آن صرفنظر شده است. استاندارد سرعت این حافظه از نوع UFS 4.0 بوده از این لحاظ نیز بر نسل‌های پیشین برتری دارد.

در نسخه 256 گیگابایتی در اختیار ما در بوت اولیه و پیش از ایجاد هرگونه تغییر روی حافظه نزدیک به 37 گیگابایت از فضای داخلی به سیستم‌عامل و اپلیکیشن‌های پیش‌فرض آن تعلق داشت و کمی بیش از 219 گیگابایت فضا در اختیار کاربران قرار می‌گرفت. برای مقایسه در گلکسی زد فولد 5 نیز دقیقاً با همین شرایط روبرو بودیم. این میزان حافظه البته تا قبل از نصب اجباری برنامه‌های پیش‌فرض سامسونگ است که پس از اولین اتصال به اینترنت و ست‌آپ حساب کاربری سامسونگ شروع به نصب می‌کنند.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به حضور پروسسور پر قدرت و رم و حافظه داخلی مدرن و سریع انتظار مشاهده نتایج درخشانی از Z Flip5 در تست‌های مختلف پردازشی و گرافیکی می‌رود؛ امری‌که در عمل نیز به‌خوبی محقق می‌شود. Z Flip5 زیر بار و حین اجرای این تست‌ها به میزان نسبتاً زیادی گرم می‌شود که تمرکز این گرما در نیمه بالایی و کناره‌های فلزی گوشی‌ست.

در Geekbench نسخه 5 امتیازهای تک هسته‌ای و چند هسته‌ای گوشی به ترتیب از 1,500 و 4,900‌ واحد فراتر می‌رود که هر دو نشانگر کلاس پرچمداری گوشی و در سطح بهترین گوشی‌های اندرویدی فعلی بازار است و در Z Fold5 نیز به همین امتیازها دست پیدا کرده بودیم.

در نسخه ششم این تست امتیازهای تک و چند هسته‌ای به‌ترتیب به 1,969 و 5,237 واحد رسید که هر دو بار دیگر از حضور پروسسوری توانمند و پیشرفته در Z Flip5 خبر می‌دهند.

بهترین امتیاز ثبت شده Z Flip5 در AnTuTu نسخه دهم پس از تکرار چندین باره این تست نزدیک به 1,340,000 واحد بود که نسبت به امتیاز نزدیک به 1.5 میلیون واحدی Z Fold5 احتمالاً به‌دلیل حجم کم‌تر حافظه رم در جایگاه پایین‌تری قرار دارد اما هنوز نسبت با امتیاز دیگر گوشی‌های مجهز به SD 8 Gen 2 قابل مقایسه است.

امتیاز Z Fold5 در نسخه 9.5.9 این تست به 1,161,000 واحد رسید که تا حدودی کم‌تر از امتیاز 1,200,000 زد فولد 5 در همین آزمون است که می‌توان آن را تا حدودی به کاهش رم نسبت داد.

Z Flip5 تست گرافیکی سنگین Wild Life Extreme از مجموعه 3DMark را با امتیاز 3,641‌ واحد و سرعت 21.8 فریم در ثانیه‌ای پشت سر می‌گذارد که تقریباً هم‌تراز با گرافیک 11 هسته‌ای سطح بالای Immortalis-G715 حاضر در دیمنسیتی 9200 پلاس با امتیاز 3,715‌ واحد و متوسط فریم 22.2fps قرار می‌گیرد. Z Flip5 با این امتیاز مشکلی برای اجرای تمامی بازی‌های موبایلی از ساده‌ترین تا پیچیده‌ترین آن‌ها ندارد. به‌عنوان یک نکته منفی در این بخش باید به ایجاد گرمای بیش‌تر از حد انتظار در این بنچ‌مارک اشاره کرد.

Z Flip5 در تست پایداری گرافیکی Wildlife Extreme Stress Test تنها نزدیک به 41 درصد از توان گرافیکی خود را در طی 20 بار اجرای این تست حفظ کرد و توان آن در طی زمان به‌سرعت با افت روبرو شد. برای مقایسه بد نیست بدانیم که زد فولد 5 با حفظ تقریباً 50 درصد از توان گرافیکی خود در این تست عملکرد بهتری را از خود نشان می‌دهد.

اوضاع در تست استرس پردازنده در این گوشی حتی نا بسامان‌تر بوده و تنها پس از گذشت چند دقیقه کوتاه از شروع این تست توان پردازشی به یک‌باره به زیر 80 درصد افت می‌کند گوشی پس از 15 دقیقه تنها 56 درصد از توان پردازشی اولیه خود را ارائه می‌کند. در این تست نیز گوشی به میزان زیادی داغ می‌شود. گلکسی زد فولد 5 با همین پردازنده شرایط بهتری را در این تست ارائه کرده و توان پردازشی آن در زمانی بسیار طولانی‌تر بالای 80 درصد باقی می‌ماند و در نهایت 74 درصد از توان خود را در کل پروسه تست حفظ می‌کند.

ارتباطات

در بخش گزینه‌های ارتباطی Z Flip5 به‌جز 4G و 5G معمول باید به امکان پشتیبانی از eSIM (غیر قابل دسترس در بازار ایران)، وای‌فای دو باند نسخه ششم، بلوتوث 5.3، NFC و اتصال UWB اشاره کرد. درگاه USB-C گوشی که در غیاب جک هدست برای اتصال هدست‌های سیمی نیز به‌کار می‌رود از استاندارد سرعتی USB 3.2 Gen 1 برخوردار است و مسیریابی ماهواره‌ای دو فرکانسی نیز در این مدل پشتیبان می‌شود.

کلام آخر

Samsung Galaxy Z Flip5 گوشی تاشوی جذابی‌ست که نگاه هر بیننده‌ای را در برخورد اول به‌‌خود جلب می‌کند؛ فرم مربعی حالت بسته، رنگ‌آمیزی زیبا و صفحه‌نمایش خارجی بزرگ و چشمگیر جذابیت‌های اصلی فلیپ 5 نسبت به یک گوشی عادی و ساده را تشکیل می‌دهند و ساختار مستحکم شیشه و فلز، مقاومت در برابر نفوذ آب و وزن مناسب نیز در ادامه به این لیست افزوده می‌شوند. در سمت نکات منفی طراحی باید به بدنه براق و جاذب اثر انگشت، نبود استاندارد مقاومت در برابر گرد و خاک و آسیب‌پذیر بودن صفحه‌نمایش داخلی و کلیت دستگاه (به‌‌عنوان یک ایراد مشترک در تمامی گوشی‌های تاشو) اشاره کرد.

صفحه‌نمایش خارجی تغییر بزرگی را نسبت به نسل‌های قبلی تجربه کرده و با کیفیت بالا تجربه لذت‌بخشی را از امکان عکاسی سلفی با نمایشگر خارجی ارائه می‌دهد. امکانات و قابلیت‌های این پنل البته محدود و تعریف شده بوده و برای استفاده از همه امکانات گوشی به‌ناچار نیاز به صفحه‌نمایش داخلی خواهد بود.

کیفیت عکس و ویدئوی دوربین اصلی در شرایط مختلف نوری در روز و شب در سطح بسیار بالایی قرار دارد و با رده کاربری و کلاس دستگاه هماهنگ است. دوربین اولتراواید اما در نبود فوکوس خودکار از این شرایط فاصله داشته و به‌خصوص در محیط‌های با نور کم‌تر کیفیت نازلی را ارائه می‌کند. از کیفیت پردازش و گزینه‌های حافظه Z Flip5 کاملاً رضایت داشتیم و در حین استفاده با هیچ‌گونه لگ و تأخیری روبرو نشدیم. گوشی زیر بار سنگین به میزان نسبتاً زیادی گرم (و تا حدی داغ) می‌شود که در گوشی‌های سامسونگ امر غریبی نیز به‌نظر نمی‌رسد. باتری نچندان قدرتمند گوشی در یک استفاده سنگین در کم‌تر از یک روز نیاز به شارژ مجدد پیدا می‌کند اما در صورت تهیه شارژر 25 واتی سامسونگ (که در جعبه دستگاه ارائه نشده) سرعت شارژ مناسبی را ارائه می‌کند.

نقاط ضعف و قوت گلکسی Z Flip5 را در یک نگاه می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:

+ طراحی چشمگیر و جذاب

+ ابعاد و وزن مطلوب

+ لولای جدید بدون ایجاد سطح شیب‌دار

+ صفحه‌نمایش خارجی بزرگ و با کیفیت

+ شیشه مقاوم Gorilla Glass Victus 2‌ در بخش پشتی و شاسی فلزی

+ صفحه‌نمایش با کیفیت LTPO‌ داخلی

+ کیفیت بالای دوربین اصلی در عکاسی و فیلم‌برداری در شب و روز

+ تثبیت بالای ویدئوهای دوربین اصلی به‌لطف لرزه‌گیر اپتیکال (OIS)

+ پردازنده قدرتمند SD 8 Gen 2 نسخه گلکسی

+ رم و حافظه داخلی پر سرعت

+ گزینه‌های ارتباطی متنوع

- باز نشدن 180 درجه‌ای گوشی در حالت گشوده کامل

- محدودیت امکانات صفحه‌نمایش خارجی (در حالت عادی)

- آسیب‌پذیر بودن سطح نمایشگر داخلی

- شیار عمیق میانه صفحه‌نمایش داخلی

- تغییر نکردن دوربین‌های اولتراواید و سلفی در طی چهار نسل

- اثر ذهنی وضوح تنها 12 مگاپیکسلی دوربین اصلی (با وجود کیفیت بالای این دوربین)

- پشتیبانی نکردن از برداشت ماکرو (عکاسی از فاصله نزدیک)

- عمر نسبتاً پایین باتری و ارائه نشدن شارژر همراه دستگاه

- محدودیت رم به 8 گیگابایت

- گرم شدن محسوس گوشی زیر بار

- گلوگاه (throttle) شدن شدید پردازنده زیر بار

- قیمت همچنان بالا