mobile.ir - مرجع موبایل ایران

دیرزمانی پس از اعلام تصمیم سامسونگ مبنی بر حذف سری Galaxy J‌ در آوریل 2019 و تلفیق گوشی‌های ارزان‌قیمت و البته بعضاً ارزشمند این کلاس با سری پیشرفته‌تر Galaxy A، این خانواده حالا طیف وسیعی از گوشی‌های میان‌رده سامسونگ از نمونه‌های کاملاً ساده‌ای مثل Galaxy A02 و A03 گرفته تا مدل‌های ساده اما ارزشمندتری مثل A13 و A23 و تا مدل‌های پرامکاناتی مثل A33 و A53 را میزبانی می‌کند. نسل جدید میان‌رده‌های سال 2023 سامسونگ اینک با پسوند Ax4 در حال حضور در بازارند که از آن جمله جدا از مدل‌های رده بالاتر Galaxy A34 و Galaxy A54 می‌توان به نمونه‌های ارزان‌تری مثل Galaxy A24 و البته Galaxy A14 اشاره کرد که این آخری عملاً نسخه ساده‌تر شده‌ای از A14 5G (معرفی شده در ژانویه 2023) به حساب می‌آید.

Samsung Galaxy A24

گلکسی A14 از نگاهی دیگر میراث‌دار یکی از پر فروش‌ترین و محبوب‌ترین اسمارت‌فون‌های سامسونگ در سال 2022 یعنی Galaxy A13 است که همراه با گلکسی A03 تنها گوشی‌های اندرویدی لیست 10 گوشی پر فروش سال در بین خیل عظیم آیفون‌های اپل معرفی شده‌اند. از جمله دلائل موفقیت A13 جدا از مشخصات راضی‌کننده آن برای این رده از جمله صفحه‌نمایش فول اچ‌دی، دوربین 50 مگاپیکسلی و پردازنده کم‌مصرف (که هیچ‌یک جایی در نسل قبلی آن یعنی Galaxy A12 نداشتند) بیش از همه چیز باید به طراحی جذاب در رنگ‌های متنوع و البته قیمت پایین دستگاه اشاره کرد. نسخه دیگری از این گوشی که چندی بعد در اواسط 2022 با نام Galaxy A13 SM-A137 ارائه شد با پوشش مهم‌ترین نقطه‌ضعف A13 یعنی پردازنده جایگاه این گوشی در بین رقبا را بهبود بخشید.

Galaxy A14 در این شرایط با امکاناتی مشابه Galaxy A13 به بازار عرضه شده و در زمینه پردازشی نیز از همان پروسسور 12 نانومتری حاضر در نسخه SM-A137 گلکسی A13 یعنی Helio G80 بهره می‌برد. فلسفه وجودی A14 با توجه به شباهت نظیر به نظیر آن به دو نسل قبلی A13 را باید نشانی بر کارکرد این دیدگاه دیرین مبنی بر منطقی نبودن تغییر مکانیزمی که به‌خوبی در حال انجام کار است دانست و نگفته پیداست که سامسونگ روی موفقیت این گوشی و فروش گسترده آن در طی یک سال آینده حساب ویژه‌ای باز کرده است.

Samsung Galaxy A14 با نام مدل SM-A145P/DS موضوع بررسی این نوبت است. گلکسی A14 با رم 4 گیگابایتی و حافظه داخلی 64 گیگابایتی از طرف سایت تکنولایف برای بررسی در اختیار ما گرفته است.

جعبه محتویات

همانطور که از جعبه بسیار کوچک و باریک دستگاه می‌توان حدس زد به‌جز خود گوشی گزینه هیجان‌انگیز دیگری در این باکس انتظار ما را نمی‌کشد و بار دیگر از ارائه شارژر همراه گوشی صرفنظر شده است. سامسونگ این رویه را در A13 سال گذشته نیز به‌‌کار گرفته بود اما در نسخه SM-A137 (با توزیع جغرافیایی متفاوت) شارژر درون باکس همراه گوشی حضور داشت.

در این جعبه به‌جز خود دستگاه تنها یک کابل USB، نوشته‌های راهنما و پین دسترسی به اسلات سیم‌کارت قرار دارد. حذف شارژر در گوشی‌های سامسونگ بیش از همه چیز به بهانه و ژست مسائل محیط زیستی صورت می‌گیرد اما از سوی دیگر نه‌تنها شارژرهای این شرکت به‌صورت جداگانه به‌فروش می‌رسند بلکه کابل ارائه شده در جعبه دستگاه نیز از نوع USB-C به USB-C انتخاب شده و در شرایطی‌که تقریباً همگی شارژرهای 15 واتی قدیمی سامسونگ از پورت USB-A یا فول‌سایز بهره می‌برند کاربران به سمت خرید شارژرهای جدیدتر سامسونگ با درگاه USB-C سوق داده می‌شوند و ادعاهای محیط زیستی نیز با تردیدهای جدی روبرو می‌شود.

طراحی و شکل ظاهری

اگر تجربه استفاده از خانواده Galaxy A13 را داشته باشید، تقریباً هیچ نکته جدیدی در برخورد اول با A14 انتظار شما را نمی‌کشد و تنها تفاوت در این میان به طیف رنگ متنوع مشکی، نقره‌ای، سبز و قرمز تیره دستگاه مربوط است که به‌جز مشکی همگی با A13 متفاوتند. دو رنگ قرمز و سبز از این جمع جلوه چشمگیری داشته و خطوط موازی کاور بخش پشتی به جذابیت آن‌ها می‌افزاید.

خطوط موازی این قسمت عملاً برجسته بوده و در زیر دست احساس می‌شوند جنس این بخش نیز مات و مقاوم در برابر اثرات انگشت است اما گه گاه چربی و آلودگی را به‌خود جذب می‌کند و پاک کردن آن نیز به‌دلیل الگوی برجسته خطوط موازی چندان آسان و سر راست نیست.

دکمه پاور که حکم سنسور اثر انگشت را نیز دارد به‌راحتی در زیر انگشت شست دست راست و انگشت اشاره دست چپ قرار می‌گیرد اما دکمه دوگانه تغییر صدا کاملاً دور از دسترس بودن و افراد با دست‌های بزرگ نیز احتمالا شانسی برای دسترسی به این دکمه بدون جابجا کردن گوشی در دست یا استفاده از دست دوم نخواهند داشت. اندازه این دکمه دوگانه نیز اندکی کوچک‌تر از حد انتظار به‌نظر می‌رسد.

لنزهای دوربین در بخش پشتی بار دیگر به‌صورت کاملاً مجزا ار هم قراردارند و ظاهری مشابه گوشی‌های پیشرفته‌تر و پرچمدار سامسونگ ارائه می‌دهند. بیرون‌زدگی این لنزها چندان زیاد نبوده و لق‌خردگی اندکی را هنگام قرارگیری گوشی روی میز ایجاد می‌کنند.

ظاهر بخش رویی با حاشیه‌های ضخیم دورتادور صفحه‌نمایش و بریدگی V شکل دوربین سلفی تفاوتی نسبت به قبل نداشته و بیش از سایر المان‌ها رده قیمتی دستگاه را آشکار می‌کند. روی صفحه‌نمایش مثل اغلب دیگر گوشی‌های ارزان‌قیمت سامسونگ از هیچ پوشش محافظ پلاستیکی استفاده نشده و بدین‌ترتیب بهتر است در اولین فرصت، پوشش و گلس محافظ برای آن تهیه شود.

لبه‌های صفحه‌نمایش و کاور پلاستیکی پشتی تخت و بدون خمیدگی طراحی شده‌اند اما حاشیه و نوار دورتادور دستگاه به‌سبک کلاسیک سامسونگ با اندکی برآمدگی و گوشه‌های گرد همراه شده است. این لبه کاملاً بزرگ‌تر از حد انتظار طراحی شده و ظاهر زمخت و نسبتاً خشنی به دستگاه بخشیده است.

با توجه به رده قیمتی دستگاه و جایگاه این گوشی در سبد کالای سامسونگ طبیعتاً انتظاری برای مشاهده المان‌های پیشرفته‌ای مثل ترکیب شیشه و فلز در ساخت بدنه و استاندارد مقاومت در برابر نفوذ آب نمی‌رود اما در مجموع از لحاظ شکل ظاهری و زیبایی بصری شرایط نسبتاً قابل‌قبولی در این مدل برقرار است و در قیاس با رقبا هنوز امتیاز مناسبی را کسب می‌کند.

ابعاد و وزن

با اولین برخورد با گلکسی A14 حس بزرگی و سنگینی دستگاه بلافاصله به اکثر کاربران منتقل می‌شود؛ در ایجاد این حس، تخت بودن پشت و روی گوشی و در نتیجه بزرگ‌تر به‌نظر رسیدن شاسی پیرامونی نقش پر رنگی ایفا کرده‌اند. A14‌ عملاً نیز از A13 بزرگ‌تر و سنگین‌تر است و بدین‌ترتیب نه‌فقط از لحاظ حسی بلکه در دنیای اعداد و ارقام نیز کفه ترازو به‌سمت A14 سنگینی می‌کند. ابعاد گوشی 9.1×78×167.7 میلی‌متر است که نسبت به A13 با ابعاد 8.8×76.4×165.1 میلی‌متر در هر سه مورد با تغییرات مشهودی روبرو شده است. وزن گوشی نیز از این تغییرات برکنار نبوده و با افزایش 6 گرمی به 201 گرم رسیده است. نسخه در اختیار ما اندکی سبک‌تر و کمی کم‌تر از 200 گرم بود.

صفحه‌نمایش

صفحه‌نمایش یکی از مهم‌ترین قسمت‌هایی‌ست که گلکسی A14 مستقیماً از همتایان پیشین خود به عاریت گرفته و حداقل روی کاغذ تفاوتی مابین این صفحه‌نمایش و دو ورژن قبلی گلکسی A13 دیده نمی‌شود. A14 به یک نمایشگر 6.6 اینچی PLS LCD (تعریف سامسونگ از فناوری IPS) با وضوح 1080×2408 پیکسل مجهز شده که تراکمی نزدیک به 400 پیکسل در هر اینچ را ارائه می‌کند. این پنل همانطور که از یک گوشی ارزان‌قیمت می‌توان انتظار داشت فاقد نرخ رفرش بالا بوده و محتوای آن 60 بار در هر ثانیه به‌روزرسانی می‌شوند.

یکی از مشکلات و انتقادات اصلی وارد بر خانواده گلکسی A13 غیبت حسگر تشخیص اتوماتیک نور بود که تنظیم خودکار روشنایی پنل را بر شانه‌های لرزان دوربین سلفی واگذار می‌کرد؛ سامسونگ اما در گلکسی A14 دست از این تصمیم عجیب (که در مورد حسگر تقارب نیز تکرار شده و در ادامه به آن می‌پردازیم) برداشته و حسگر تنظیم نور را سر جای خود در محوطه تیره سمت راست دوربین سلفی باز گردانده است. حداکثر روشنایی صفحه‌نمایش دستگاه در حالت تنظیم دستی در سطح متوسط رو به پایینی قرار دارد اما همچنان در زیر نور مستقیم خورشید نیز (فارغ از بازتاب نسبتاً شدید نور از سطح صفحه‌نمایش) خوانایی پنل تا حدود زیادی حفظ می‌شود. با فعال کردن روشنایی خودکار یا آن‌طور که سامسونگ می‌گوید Adaptive brightness روشنایی ظاهراً اندکی بیش‌تر شده و به خوانایی صفحه‌نمایش افزوده می‌شود.

اطراف صفحه‌نمایش حاشیه‌های کاملاً ضخیمی به‌چشم می‌خورد که در بالا و پایین به‌ترتیب نزدیک به 4 و 8 میلی‌متر بوده و در چپ و راست به حوالی 3 میلی‌متر می‌رسد. در حاشیه تیره بالایی دو تغییر مهم A14 نسبت به A13 پدیدار می‌شود؛ جایی‌که علاوه بر حسگر نور که در بالا به آن اشاره شد، سنسور Proximity یا تقارب (که در حین تماس و نزدیک شدن صورت به گوشی اقدام به خاموش کردن صفحه‌نمایش می‌کند) نیز سر جای خود بازگشته است. سامسونگ در هر دو ورژن گلکسی A13 در اقدامی نسبتاً عجیب با حذف این دو سنسور از معادل‌های مجازی آن‌ها با اتکا به اندازه‌گیری‌های غیر دقیق دوربین سلفی بهره گرفته بود و این امر در عمل مشکلاتی را برای کاربران این دو گوشی ایجاد کرده بود.

المان‌های جانبی

اجزای پیرامونی گوشی به لحاظ نوع، تعداد و جایگاه هیچ تغییری نسبت به A13 نداشته و شرایط کاملاً به قرار سابق است. در سمت چپ گوشی به درگاه جای‌گذاری سیم‌کارت و کارت حافظه بر می‌خوریم که مثل قبل دو سیم‌کارت نانو و یک کارت حافظه microSD را به‌صورت مستقل از هم می‌پذیرد. (سه اسلات) در سمت راست به دکمه پاور (که سنسور اثر انگشت گوشی نیز به حساب می‌آید) و دکمه دوگانه تغییر صدا بر می‌خوریم که این دومی همانطور که اشاره شد کاملاً بالاتر از دسترسی انگشتان هر دو دست قرار دارد.

تنها جزء قابل ذکر در بالای گوشی میکروفون دوم آن است که همچنان متمایل به سمت راست طراحی شده و در پایین نیز پورت USB-C در مرکز، اسپیکر اصلی در سمت راست و میکروفون تماس و حفره اتصال هدست نیز در سمت چپ آن قرار دارند.

بخش پشتی

چذابیت اصلی گلکسی A14 به‌خصوص در رنگ‌های فانتزی‌تر سبز و قرمز در بخش پشتی آن قرار دارد؛ جایی‌که علاوه بر به‌‌کارگیری پلاستیکی مستحکم‌تر و بدنه‌ای مقاوم در برابر اثر انگشت با ترکیب رنگ و طرح چشم‌نوازی روبرو می‌شویم. خطوط موازی برجسته این قسمت در زیر دست احساس می‌شوند و تا حدودی از خراشیدگی‌های سطحی و جزیی نیز پیشگیری می‌کنند. لنزهای دوربین در این قسمت مجزا از هم قرار گرفته و بیرون‌زدگی آن‌ها از بدنه در جد چند دهم میلی‌متر و نسبتاً جزیی و قابل اغماض است. فلش LED نیز به‌صورت جداگانه در کنار این لنزهای دوربین قرار دارد.

دوربین‌های بخش پشتی

اجزای اصلی دوربین در گلکسی A14 (با در نظر نگرفتن یک تغییر نچندان مهم) تغییری نسبت به A13 نداشته و ظاهراً از همان دوربین‌های پیشین در این‌جا نیز استفاده شده است؛ دوربین اصلی گوشی که در بین دو دوربین دیگر جای دارد یک نمونه 50 مگاپیکسلی (ظاهراً با سنسور ISOCELL JN1) است که لنزی با گشودگی دیافراگم 1.8 را در مقابل خود می‌بیند. این دوربین در فیلم‌برداری حداکثر به وضوح 1080p/30fps دست پیدا کرده و علاوه بر این‌که طبیعتاً از OIS یا لرزه‌گیر اپتیکال بی‌بهره است، ظاهراً لرزه‌گیر دیجیتال یا EIS نیز جایی در آن ندارد.

دوربین دوم یک 5 مگاپیکسلی اولتراواید است که بالای دو دوربین دیگر قرار دارد و برای گرفتن عکس‌های با میدان دید گسترده به‌کار می‌رود. این دوربین فاقد فوکوس خودکار بوده و گشودگی دیافراگم لنز آن 2.2 است.. در نهایت سومین و آخرین ماژول دوربین این قسمت یک 2 مگاپیکسلی ماکروی بدون فوکوس خودکار با f/2.4 است که روی کاغذ برای گرفتن عکس از فاصله بسیار نزدیک به‌کار می‌رود اما همانطور که در ادامه خواهیم دید در عمل از حد و اندازه‌های یک دوربین تزیینی فراتر نمی‌رود.

رابط کاربری دوربین تقریباً همان چیزی‌ست که در یکی دو سال گذشته در گوشی‌های متعدد سامسونگ در رده‌های مختلف تجربه کرده‌ایم و به‌جز حذفیات متعدد به‌دلیل کلاس کاری دستگاه تغییر بزرگی نکرده است. در این رابط کاربری مثل قبل شاتر دوربین و دو آیکون سوییچ مابین دوربین‌های اصلی سلفی و نمای آخرین عکس گرفته شده در کناره سمت راست قرار داشته و کمی جلوتر از آن‌ها نیز به گزینه‌های عکاسی و فیلم‌برداری، برداشت پرتره و More بر می‌خوریم. یک خط جلوتر اسلایدری برای جابه‌جایی مابین سه عدد 0.5، 1 و 2 دیده می‌شود که به‌ترتیب امکان دسترسی به تصویر دوربین اولتراواید، دوربین اصلی و زوم دیجیتال 2 برابری دوربین اصلی را فراهم می‌کنند.

درکناره سمت چپ به پنج آیکون آشنای فیلترهای لایو و زیباسازی، تغییر نسبت و وضوح عکس، تایمر، تنظیمات فلش و منوی دسترسی به سایر تنظیمات بر می‌خوریم که حذف گزینه Motion photo تنها تغییر آن نسبت به مدل‌های پیشرفته‌تر است. با لمس گزینه تغییر نسبت تصویر در این دوربین پنج گزینه مختلف نمایان می‌شوند که به‌جز نسبت 4:3 پیش‌فرض که تصویری 12 مگاپیکسلی را ایجاد می‌کند امکان انتخاب از میان نسبت تصویر 4:3 با وضوح کامل 50 مگاپیکسلی، 16:9 با وضوح 9 مگاپیکسلی، 1:1 با وضوح 9 مگاپیکسلی و فول یا تمام‌صفحه با وضوح 7 مگاپیکسلی را نیز فراهم می‌کنند.

در بخش More با انتخاب‌های انگشت‌شماری روبرو می‌شویم که شامل عکاسی حرفه‌ای (Pro)، برداشت پانوراما، عکاسی از خوراکی‌ها و برداشت از طریق دوربین ماکرو می‌شوند.

بالای این بخش گزینه دیگری به نام DECO PIC در نظر گرفته شده که با انتخاب آن و صادر کردن اجازه‌های برداشت تصویر، صدا و دسترسی به آلبوم عکس، امکان قرار دادن ماسک‌ها، استامپ‌ها و فریم‌های مختلفی را روی عکس‌های گرفته شده با دوربین اصلی و سلفی فراهم می‌‌کند. این گزینه برای دوربین اولتراواید و ماکرو در دسترس نیست.

بخش عکاسی حرفه‌ای یا Pro در این رابط کاربری که تنها برای دوربین اصلی در دسترس است امکان تغییر در پنج گزینه ISO (از 100 تا 3,200)، نور‌گیری، وایت بالانس، فوکوس دستی و سرعت شاتر (از 1/6,000 تا 10 ثانیه) را فراهم می‌آورد. از تنظیمات بالای صفحه‌نمایش در این سمت می‌توان Metering را تغییر داد اما از گزینه جداگانه‌ای که در این بخش در گوشی‌های پیشرفته‌تر سامسونگ برای تنظیم فاکتورهایی مثل کنتراست، درجه اشباع، های‌لایت‌ها و سایه‌ها وجود دارد صرفنظر شده است.

در منوی تنظیمات سه قسمت مجزا برای عکس، ویدئو و سلفی در نظر گرفته شده و در دو بخش ویژگی‌های هوشمندانه (Intelligent features) و General گزینه‌های مشترکی مثل Scene optimizer برای تشخیص اتوماتیک صحنه، اسکن QR code، تگ‌های مکانی، HDR خودکار و خطوط راهنمای تصویر ارائه شده است.

در بخش عکس امکان تغییر وظیفه دکمه شاتر در هنگام گرفتن و نگه‌داشتن (برداشت عکس‌های پی در پی یا ساخت GIF) و تغییر فرمت عکس از JPG به HEIF برای کاهش حجم (البته با ریسک نمایش داده نشدن عکس‌ها در برخی دیوایس‌های دیگر) ارائه شده است در قسمت سلفی می‌توان عکس‌ها را به همان صورتی که پیش‌نمایش آن‌ها در صفحه دیده می‌شود ذخیره کرده و در قسمت ویدئوها نیز تنها گزینه‌ای برای ذخیره ویدئو با کدک HEVC در نظر گرفته شده است. یک نکته مثبت در حین استفاده از دوربین گوشی روشن شدن چراغ سبز رنگ کوچکی در کناره بالای صفحه‌نمایش است که برای رعایت حریم خصوصی کاربران فعال بودن دوربین را یادآوری می‌کند. با سوییچ به دوربین سلفی نیز افکتی در دورتادور دوربین دیده می‌شود که البته بیش‌تر جنبه تزیینی دارد.

عکاسی با گلکسی A14 را در یک روز آفتابی بهاری آغاز می‌کنیم که به‌لطف نور کامل به‌نوعی بهترین شرایط را برای تست یک دوربین موبایلی فراهم می‌کند. از همین ابتدا با توجه به کلاس کاری و قیمتی دستگاه انتظار چندانی برای مشاهده نتایج درخشانی از این مجموعه نداریم و دسترسی به کیفیتی نزدیک به یک گوشی میان‌رده نیز کاملاً مطلوب ارزیابی می‌شود. دوربین اصلی گوشی همانطور که اشاره شد با وجود امکان برداشت عکس‌های 50 مگاپیکسلی، در عمل در حالت پیش‌فرض اتوماتیک با وضوح 12 مگاپیکسلی عکاسی می‌کند که در آن هر چهار پیکسل سنسور با شکل دادن یک پیکسل بزرگ‌تر نور بیش‌تری را دریافت کرده و روی کاغذ عکس‌های بهتری را شکل می‌دهند.

عکس‌های 12 مگاپیکسلی دوربین اصلی در نگاه اول و قبل از بزرگ‌نمایی از کیفیت نسبتاً مناسبی برخوردارند و از لحاظ میزان کنتراست و جزییات در سطح قابل‌قبولی قرار دارند. با بزرگ کردن این تصاویر شرایط تغییر می‌کند و همانطور که از برش اندازه واقعی تصویر زیر مشخص است در سوژه‌های ریز و چالش‌برانگیز مثل شاخ و برگ درختان شرایط کاملاً در حد یک گوشی ارزان‌قیمت است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

این شرایط در سوژه زیر نیز برقرار است و بدین‌ترتیب حتی در بهترین شرایط نوری نیز امتیاز بالایی از لحاظ جزییات تصویر به‌دست نمی‌آوریم و با این‌که شرایط برای استفاده از این تصاویر در صفحه‌نمایش خود گوشی و در اندازه‌های کوچک (مثلا برای استفاده در شبکه‌های اجتماعی) فراهم است اما توقع بزرگ دیگری از آن‌ها نمی‌رود. به‌عنوان یک نکته مثبت در این میان می‌توان از کنترل نویز در اغلب تصاویر این حالت یاد کرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

گزینه اچ‌دی‌آر اتوماتیک به‌صورت پیش‌فرض در تنظیمات دوربین فعال است اما غیر فعال کردن آن نیز همانطور که در تصاویر زیر می‌توان مشاهده کرد تأثیر چندانی را بر جای نمی‌گذارد و در هر دو حالت با نتیجه نسبتاً یکسانی روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حالت پرتره دوربین اصلی به‌رغم نبود سنسور تشخیص عمق میدان نسبتاً به‌خوبی عمل کرده و سوژه اصلی از پس‌زمینه به‌راحتی تفکیک می‌شود.

برداشت تصویر پرتره با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

کیفیت رنگ دوربین اصلی چندان ایده‌آل نیست و مطابق انتظار از یک گوشی سامسونگی همچنان درصد اشباع بیش‌تری را ارائه می‌کند. این اشباع بیش‌تر البته برای اغلب کاربران به معنای تصاویر پر زرق و برق‌تر و جذاب‌تری‌ست اما عملاً رنگ‌های متفاوتی نسبت به واقعیت به‌حساب می‌آیند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عکس‌های 50 مگاپیکسلی دوربین اصلی طبق انتظار از نور کم‌تر و کیفیت پایین‌تری برخوردارند و حتی در این شرایط نوری ایده‌ال نیز جزییات پایین‌تری را عرضه می‌کنند. از این رو استفاده از این وضوح که عکس‌هایی با 4 تا 8 برابر حجم بیش‌تر تولید می‌کند و عملاً کیفیت بالاتری را نیز به همراه ندارد چندان توصیه نمی‌شود.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 50 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 50 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین اولتراواید با وجود وضوح نسبتاً پایین و سنسور کوچک آن عکس‌های قابل‌قبولی را برداشت می‌کند و از نظر جزییات و رنگ شرایط راضی‌کننده‌ای را ارائه می‌دهد. کناره‌های کادر تصویر در این عکس‌ها البته خمیده است که یکی از ویژگی‌های معمول دوربین‌های اولتراواید در گوشی‌های ارزان‌قیمت است.

برداشت تصویر با دوربین 5 مگاپیکسلی اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

رنگ‌های این دوربین اندکی به سردی گرایش دارند و همین موضوع به طبیعی‌تر جلوه کردن آن‌ها نسبت به دوربین اصلی منجر شده است اما خمیدگی مشهود کناره کادر از جذابیت این عکس‌ها می‌کاهد.

برداشت تصویر با دوربین 5 مگاپیکسلی اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو در غیاب فوکوس خودکار شرایط دشواری را پیش روی شما برای یافتن بهینه‌ترین نقطه قرار دادن دوربین از سوژه می‌گذارد که این مشکل به‌خصوص در زیر نور خورشید و زمانی‌که از خوانایی خود صفحه‌نمایش گوشی نیز کاسته شده دوچندان می‌شود. بدین‌ترتیب بخش بزرگی از فرایند گرفتن عکس با این دوربین به یافتن نقطه دقیق فوکوس اختصاص پیدا کرده و حوصله فراوانی را طلب می‌کند. عکس‌های این دوربین برای یک 2 مگاپیکسلی جزییات مناسبی را در بر دارند اما طبق انتظار رنگ‌های آن‌های دقیق نبوده و اشباع بیش از اندازه‌ای را به‌نمایش می‌گذارند.

برداشت تصویر با دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

گلکسی A14 همچون نسل قبلی آن از نایت مد یا حالت شب برای بهبود تصویربرداری در محیط‌های تاریک پشتیبانی نمی‌کند و از این رو نه‌تنها تصاویر دوربین اولتراواید در این حالت با جزییات اندک و هجوم نویز روبروست بلکه عکس‌های پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی دوربین اصلی نیز دقیقاً با همین مشکلات روبرو بوده و به‌خصوص در محیط‌های با نور کم‌تر از کیفیت آن‌ها به‌شدت کاسته می‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین 5 مگاپیکسلی اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین 5 مگاپیکسلی اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

فیلم‌برداری هر دو دوربین اصلی و اولتراواید دستگاه حداکثر با وضوح 1080p/30fps انجام می‌شود و به‌دلیل محدودیت‌های پردازنده عبور از این رزولوشن برای این دوربین‌ها مقدور نیست. ویدئوهای فول اچ‌دی دوربین اصلی از کیفیت پایینی برخوردارند و جدا از رنگ‌های تیره و کنتراست بالا، در غیاب هرگونه مکانیزم لرزه‌گیری بیش از اندازه لرزان و بدون استفاده به‌نظر می‌رسند. این شرایط برای دوربین اولتراواید نیز تقریباً به همین صورت است و با این‌‌که اثرات لرزش دست در این دوربین کم‌تر احساس می‌شود اما هنوز جزییات کم و کنتراست پایین در آن مشهود است. بیت‌ریت ویدئویی هر دو دوربین اصلی و اولتراواید نزدیک به 20Mbps و هر دو نیز با وجود دو میکروفون در گوشی، صدا را به‌صورت مونو برداشت می‌کنند.

دوربین سلفی

دوربین سلفی 13 مگاپیکسلی f/2.0 دستگاه روی کاغذ شرایط بهتری نسبت به دوربین 8 مگاپیکسلی f/2.2 گلکسی A13 دارد و در عمل نیز این تفاوت تا حدود زیادی حس می‌شود؛ عکس‌های گرفته شده با این دوربین با توجه به رده قیمتی دستگاه عملکرد مطلوبی داشته و از لحاظ جزییات از سطح این کلاس فراتر می‌روند. نکته منفی در مورد این دوربین، پشتیبانی نکردن آن از گزینه HDR خودکار است که در شرایط پشت به نور مثل تصویر زیر، چیزی جز یک پس‌زمینه اصطلاحاً over exposure و بیش از ‌اندازه نورگیری شده باقی نمی‌گذارد.

برداشت تصویر با دوربین سلفی 13 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

باتری و شارژر

گلکسی A14 با باتری نسبتاً حجیمی به ظرفیت 5 هزار میلی آمپر ساعت ارائه می‌شود که از این لحاظ تفاوتی با A13های قبلی ندارد و سامسونگ آن را برای استفاده در طول یک روز کامل مناسب می‌داند. این باتری در عمل نیز وظیفه چندان دشواری در تغذیه یک صفحه‌نمایش اچ‌دی با نرخ رفرش 60 هرتزی ندارد اما از سوی دیگر چیپ‌ست پردازشی دستگاه با لیتوگرافی 12 نانومتری چندان مقتصد و کم‌مصرف نبوده و روی کاغذ شرایط ضعیف‌تری را نسبت به چیپ 8 نانومتری حاضر در A13 اولیه ارائه می‌کند. در دنیای واقعی با یک بار شارژ کامل باتری به‌راحتی می‌توان یک روز را به پایان برد در حالی‌که هنوز بخشی از شارژ باتری باقی مانده است. با توجه به محدودیت‌های پردازنده و واحد گرافیکی پروسسور این دوام در یک استفاده کاملاً سنگین (البته با توجه به توان پردازنده و گرافیک) نیز احتمالا از یک روز پایین‌تر نمی‌آید و با ملایم‌تر کردن استفاده شاید بتوان به دوام دو روزه نیز در آن دست پیدا کرد.

برای تست دوام باتری در دنیای واقعی به‌سراغ تست Work 3,0 battery life از مجموعه PCMark رفته و آن را با غیر فعال کردن روشنایی خودکار صفحه‌نمایش و تنظیم نور روی 50 درصد احرا کردیم. این تست میزان دوام باتری را با شروع از شارژ 100 درصد تا رسیدن به زیر 20 درصد اندازه‌گیری کرده و نتیجه را در قالب زمان انجام این پروسه نشان می‌دهد؛ A14 در این تست به دوامی نزدیک به 13 ساعت دست پیدا کرد که با توجه به پردازنده نچندان کم‌مصرف گوشی دوام متوسط رو به بالایی به‌حساب می‌آید.

در جعبه گلکسی A14 همانطور که اشاره شد از شارژر خبری نیست و باید آن را جداگانه تهیه کرد. این گوشی از شارژ پر سرعت (حتی در تعریف سامسونگی آن یعنی شارژ 25 واتی) پشتیبانی نکرده و حداکثر توان شارژ مورد پشتیبانی آن 15 وات است. برای تست شارژ این گوشی از یک شارژر استاندارد 15 واتی سامسونگ استفاده می‌کنیم و آزمون را طبق معمول در حالت خاموش با باتری صفر درصد انجام می‌دهیم. A14 پس از 30 دقیقه به شارژی حوالی 30 درصد (دقیقاً 28 درصد) دست پیدا می‌کند و پس از یک ساعت نیز شارژ آن به بیش از 50 درصد (دقیقاً 53 درصد) رسید. پس از 2 ساعت شارژ باتری به 95 درصد رسید و برای پر شدن 5 درصد باقی‌مانده زمان طولانی‌تری مورد نیاز بود.

سیستم‌عامل - رابط کاربری

گلکسی A14 با سیستم‌عامل اندروید 13 و رابط کاربری One UI 5.1 عرضه می‌شود که هر دو از جمله امتیازهای این گوشی به حساب می‌آیند. سامسونگ در زمان معرفی این مدل اشاره‌ای به امکان به‌روزرسانی سیستم‌عامل به نسخه‌های بالاتر نکرده و با توجه به رده کاربری دستگاه نیز انتظار بالایی برای دریافت نسخه‌های بالاتر اندروید در آن نمی‌رود. ساختار منویی گوشی با آن‌چه تا به امروز در نسخه‌های اخیر One UI دیده‌ایم تفاوت خاصی نداشته و به‌جز برخی موارد که مستقیماً به اندروید 13 یا نسخه 5.1 از One UI مرتبطند محیطی کاملاً آشنا پیش روی کاربران است.

صفحه قفل مثل گذشته محل دو آیکون دوربین و تماس در پایین و تاریخ و زمان همراه با اعلان برنامه‌ها در مرکز است که تفاوتی با گذشته ندارد. اما در منوی تنظیمات این قسمت گزینه‌های متعدد دیگری در در دسترس قرار دارد که از آن جمله می‌توان به امکان جابجایی و تغییر فونت ساعت و تاریخ، شکل اعلان برنامه‌ها (تنها با آیکون یا با جزییات) و تغییر آیکون‌های دوگانه زیر صفحه‌نمایش اشاره کرد.

در همین بخش با انتخاب گزینه widgets می‌توان ابزارک‌های مختلفی از پخش‌کننده موزیک و آب و هوا گرفته تا آلارم بعدی، روتین‌ها و ضبط‌کنده صدا را به این بخش افزود.

صفحه هوم در نگاه اول تغیر خاصی نکرده و همان آیکون‌های پیش‌فرض پیشین سامسونگ همراه با باکس جست‌وجوی گوگل و ویجت وضعیت آب و هوا در مرکز آن جای دارند. با کشیدن این بخش به سمت راست، صفحه Google Discover در معرض دید قرار می‌گیرد که خبرهای مختلفی را در معرض دید قرار داده و همانطور که در ادامه می‌بینیم می‌توان آن را به‌صورت کامل حذف کرد.

با نگه‌داشتن دست روی اکثر آیکون‌های صفحه هوم می‌توان به‌برخی امکانات آن‌ها به‌صورت مستقیم دسترسی پیدا کرد که از آن جمله باید به My apps در Play Store، جست‌وجو در عکس‌ها در گالری و باز کردن یک Secret tab در مرورگر سامسونگ اشاره کرد. اگر اپلیکیشن مد نظر در این بخش ویجتی برای ارائه داشته باشد نیز از همین طریق می‌توان بدون واسطه به آن دسترسی پیدا کرد.

نزدیک کردن دو انگشت به هم روی صفحه‌نمایش در صفحه هوم یا نگه داشتن انگشت روی آن برای چند لحظه، برای ورود به بخش ویرایشی این صفحه کفایت می‌کند؛ جایی‌که علاوه بر امکان تغییر وال‌پیپر و تم، می‌توان ویجت‌های مختلف را به صفحه هوم افزود و دسک‌تاپ سمت چپ را به‌کل حذف کرد.

گزینه‌های حاضر در بخش ویرایشی صفحه هوم که با لمس دکمه Settings در این بخش در دسترس قرار می‌گیرند تفاوت خاصی با پوسته قبلی سامسونگ نکرده و همچنان امکان تغییر ساختار صفحه هوم (با یا بدون دکمه دسترسی به اپلیکیشن‌ها در پایین)، تغییر چینش ماتریسی آیکون‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، گزینه مخفی کردن برخی اپلیکیشن‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، نمایش برچسب آیکون‌ها در مواقع دریافت نوتیفیکیشن، افزودن اتوماتیک برنامه‌های جدیدا دانلود شده از پلی‌استور به صفحه هوم و کشیدن دست از هر نقطه هوم اسکرین رو به پایین برای نمایش پنل نوتیفیکیشن را ارائه می‌کنند.

منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش یا Notification shade نیز همانی‌ست که از قبل به خاطر می‌آوریم و با یک بار اسکرول صفحه‌نمایش از بالا به پایین، درصد باقی‌مانده باتری همراه با آنتن موبایل و وای‌فای در بالای آن ظاهر شده و یک ریف پایین‌تر زمان و تاریخ با فونت درشت‌تر به تصویر کشیده می‌شوند. درست مقابل زمان و تاریخ، آیکون دسترسی به منوی Settings دیده می‌شود و دکمه‌ پاور نیز تنها با اسکرول کامل این بخش پدیدار خواهد شد. شش آیکون زیر این قسمت بدون تفاوت نسبت به گذشته، شامل وای‌فای، بلوتوث، پروفایل صوتی، چرخش خودکار صفحه‌نمایش، Airplane mode و چراغ قوه می‌شوند. اعلان برنامه‌های مختلف نیز در زیر این بخش به نمایش گذاشته می‌شود. دو آیکون بالای اعلان برنامه‌ها همچنان Device control و Media output نام دارند و مثل گذشته به‌ترتیب برای دسترسی آسان‌تر به دستگاه‌های متصل به گوشی و کنترل مدیای در حال پخش استفاده می‌شوند.

با ادامه اسکرول این قسمت، 11 آیکون دیگر به آن افزوده می‌شوند که همگی عناوین ‌آشنایی به‌نظر می‌رسند و اغلب آن‌ها پیش از این در پرچمداران قبلی سامسونگ نیز حضور داشتند.

با لمس گزینه + در انتهای این لیست امکان قرار دادن آیکون‌های دیگری نیز در منوی نوتیفیکیشن فراهم می‌شود که از آن جمله گزینه قطع دسترسی به میکروفون و Color correction برای تغییر رنگ صفحه (برای افرادی که در دیدن برخی رنگ‌ها با مشکل روبرو هستند) جالب به‌نظر می‌رسند.

اسلایدر تغییر روشنایی در پایین این قسمت به نوار پهن‌تری تبدیل شده اما به‌جز این مورد تفاوت خاص دیگری با گذشته نداشته و با لمس گزینه سه‌نقطه مقابل آن امکان خاموش کردن گزینه روشنایی خودکار را نیز ارائه می‌کند.

با لمس آیکون سه‌نقطه بالای منوی نوتیفیکیشن و انتخاب گزینه Quick panel layout، امکان تغییر مکان اسلایدر روشنایی (نشان دادن این گزینه حتی قبل از باز کردن کامل منوی نوتیفیکیشن) فراهم می‌شود و نمایش یا حذف دو گزینه media و devices از بالای منوی اعلان‌ها را نیز می‌توان کنترل کرد.

منوی اصلی دستگاه تفاوتی با آن‌چه از این بخش در ذهن داریم نداشته و همچنان آیکون‌های مختلف برنامه‌های و اپلیکیشن‌ها را در 5 ردیف و چهار ستون جای داده است. قسمت جست‌وجو در بالا نیز به قوت خود باقی‌ست که با لمس آن به بخش Finder برای جست‌وجوی متنی و صوتی کلیه قسمت‌های گوشی (اعم از فایل‌ها، تنظیمات و اپلیکیشن‌ها) می‌رویم.

موارد ظاهر شده پس از لمس منوی سه‌نقطه بالای صفحه‌نمایش نیز تغییر خاصی نکرده و شامل مرتب‌سازی (Sort)، پاک‌سازی صفحات (Clean up pages) و منوی تنظیمات صفحه هوم می‌شوند.

منوی تنظیمات در A14 با برخی تغییرات نسبت به گذشته روبرو شده و جدا از تغییر نام برخی از قسمت‌ها، گزینه‌های تازه‌ای نیز به آن افزوده شده است. در بالاترین قسمت همچنان محلی برای نمایش اطلاعات حساب کاربری سامسونگ در نظر گرفته و پس از آن در 9 بخش مجزا، سایز تنظیمات گوشی را می‌توان مشاهده کرد.

از جمله گزینه‌های جدید این بخش باید به افزوده شدن بخش Connected devices اشاره کرد که مطابق نام آن برای دسترسی به تنظیمات دستگاه‌های متصل به گوشی در نظر گرفته شده است. در این قسمت مواردی مثل Quick share، تماس و پیامک روی دیگر دستگاه‌ها، تنظیمات دستگاه‌های پوشیدنی، مجموعه SmartThings و اندروید اُتو دیده می‌شوند.‌

Modes and Routines دیگر بخش جدید در این قسمت است که در آن می‌توان با انتخاب هریک از روتین‌های پیش‌فرض حاضر در این قسمت مثل حالت خواب، ورزش،‌ سینما یا استراحت، حالت گوشی را برای تمرکز بیش‌تر به مد مورد نظر تغییر داد و یا از پایین صفحه روتین دلخواه دیگری را تعریف کرد.

از جمله دیگر موارد جدید در این بخش می‌توان از حالت پاپ-آپ اعلان‌ها یا Notification pop-up style یاد کرد که در آن امکانی برای نمایش اعلان برنامه‌های مختلف به‌صورت کوتاه و اصطلاحاً Brief در نظر گرفته شده که با یک افکت خاص و قابل انتخاب همراه می‌شود.

بخش امنیتی و حریم خصوصی در این رابط کاربری که پیش از این دو بخش جداگانه را تشکیل می‌دادند حالا به یک بخش تبدیل شده‌اند و در آن گزینه‌های جالب توجه‌ای به‌چشم می‌خورد. بر بالای این قسمت پیشنهادهایی برای بهتر شدن گزینه‌های امنیتی و حریم خصوصی ارائه شده که از همین قسمت امکان دسترسی مستقیم و برطرف کردن هریک وجود دارد. در پایین این قسمت در صورت وجود مسئله‌ای در بخش حریم خصوصی یک علامت تعجب نارنجی در مقابل هر گزینه قرار می‌گیرد و می‌توان بدون ترک این منو از مسئله اشاره شده آگاهی پیدا کرد.

گزینه اشتراک‌گذاری خصوصی یا Private Share نیز در همین بخش جای دارد که با استفاده از آن امکان اشتراک‌گذاری محتوا به‌نحوی‌که گیرنده مجدداً امکان به‌اشتراک گذاشتن آن را نداشته باشد فراهم می‌شود. محتوای ارسال در این حالت می‌تواند دارای زمان اکسپایر شدن نیز باشد

گزینه Color palette که در قسمت Wallpaper and style جای دارد و در نسخه‌های قبلی این رابط کاربری حضور داشت در این‌جا نیز در دسترس بوده و از طریق آن می‌توان رنگ برخی قسمت‌های رابط کاربری را متناسب با تصویر پس‌زمینه تغییر داد؛ گزینه جدیدی در این قسمت امکان انتخاب از بین رنگ‌های پایه را فراهم می‌کند. سایر موارد حاضر در این قسمت تفاوتی نسبت به گذشته ندارند.

چیپ‌ست پردازشی - حافظه

نسخه فورجی Galaxy A14 با پروسسور 12 نانومتری Helio G80 شرکت مدیاتک عرضه می‌شود که نسبت به Exynos 850 حاضر در A13 جایگاه بسیار بالاتری را به‌خود اختصاص می‌دهد. در این پروسسور از 2 هسته 2.0 گیگاهرتزی A75 و 6 هسته 1.8 گیگاهرتزی A55 استفاده شده که نسبت به Exynos 850 با 8 هسته Cortex-A55 برتری بی‌چون و چرایی را ارائه می‌کند. در زمینه گرافیک نیز با این‌که امتیاز چندانی به‌ هیچ‌یک از این دو چیپ‌ست نمی‌توان اختصاص داد اما برتری همچنان با Helio G80 با گرافیک دو هسته‌ای Mali-G52 است که نسبت به گرافیک مشابه اما تک هسته‌ای Exynos 850 از شرایط بهتری برخوردار است. تنها برتری Exynos 850 به لیتوگرافی 8 نانومتری آن تعلق دارد که نسبت به معماری 12 نانومتری Helio G80 مصرف انرژی کم‌تری دارد و همانطور که پیش از این اشاره شد دوام باتری بهتری ارائه می‌دهد.

حافظه رم گوشی 4 یا 6 گیگابایت بوده و 64 یا 128 گیگابایت حافظه داخلی دارد. در نسخه 64 گیگابایتی در اختیار ما در اولین بوت و قبل از ایجاد هرگونه تغییر روی حافظه (آپدیت، نصب و حذف اپلیکیشن و انتقال فایل) چیزی نزدیک به 18.3 گیگابایت از فضای داخلی گوشی به سیستم‌عامل اختصاص یافته و تنها حدود 45 گیگابایت در اختیار کاربران است.

حافظه داخلی گوشی مطابق تست AndroBench از نوع بسیارکم‌سرعت eMMC 5 انتخاب شده که بخش بزرگی از علت کندی گوشی‌های رده پایین و ارزان‌قیمت به‌حساب می‌آید.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به رده کاری دستگاه انتظار چندانی از آن در تست‌های پیشرفته پردازشی و گرافیکی نمی‌رود و حافظه محدود رم و سرعت پایین حافظه داخلی نیز به این شرایط دامن می‌زنند.

اولین تأثیر هسته‌های جدیدتر و به‌روزتر دستگاه را در تست Geekbench می‌توان مشاهده کرد که صرفاً توان هسته‌های پردازشی را اندازه‌گیری می‌کند؛ A14 در نسخه 5.5.1 این تست به امتیازهای 348 و 1,336 واحد به‌ترتیب در دو حالت تک و چند هسته‌ای دست پیدا کرد و این در حالی‌ست که A13 همین تست را با امتیازهای نازل نزدیک به 150 و 600 پشت سر می‌گذارد. از این رو نگفته پیداست که شرایط کاملاً به نفع A14 و هسته‌های جدیدتر آن است. امتیازهای A14 در نسخه جدیدتر این آزمون یعنی Geekbench 6.0.0 نیز چندان تغییری نمی‌کند و به 405 و 1,359 واحد می‌رسد.

تست AnTuTu نسخه نهم به‌صورت خودکار اقدام به دانلود و نصب نسخه سبک‌تر و Lite این آزمون گرافیکی می‌کند و بدین‌ترتیب نتیجه به‌دست آمده از آن با گوشی‌های پیشرفته‌تری که از نسخه کامل این آزمون استفاده می‌کنند قابل مقایسه نیست. A14 در این شرایط به امتیازی نزدیک به 202 هزار واحد در این تست دست پیدا کرد که با این‌که امتیاز پایینی محسوب می‌شود اما هنوز در مقایسه با A13 با امتیازی نزدیک به 130 هزار واحد دست بالاتر را در اختیار دارد.

در تست گرافیکی Wild Life‌ از مجموعه 3DMark نقش یک هسته بیش‌تر در پردازش گرافیکی آشکار می‌شود و گرافیک دو هسته‌ای Mali-G52 گلکسی A14 با رسیدن به امتیازی نزدیک به 720 واحد از A13 با امتیاز 510 واحدی نتیجه قابل‌قبول‌تری را به‌ثبت می‌رساند. متوسط فریم به‌دست آمده از این آزمون البته هنوز در سطح مناسبی نیست و با تنها 4.3fps از قدرت پایین GPU دستگاه حکایت می‌کند.

تجربه بازی

با این‌که گوشی ارزان‌قیمتی مثل A14 طبیعتاً برای انجام بازی طراحی نشده اما با توجه به اصطلاحات صورت پذیرفته در بخش گرافیکی آن احتمالا مشکلی برای اجرای بازی‌های نچندان سنگین نخواهد داشت. در بخش جدید تجربه بازی، کیفیت اجرای سه‌نوع بازی مختلف از گرافیک سطح پایین تا متوسط و متوسط رو به بالا و بازی‌های پیشرفته را در A14 بررسی می‌کنیم. در پله اول به‌سراغ دو بازی دم دستی و اصطلاحاً casual یعنی Candy Crush و Alto’s Odyssey می‌رویم که هر دو نیازی به گرافیک‌های سطح بالا نداشته و با کم‌ترین توان گرافیکی نیز احتمالا به‌راحتی اجرا می‌شوند؛ A14 طبق انتظار بدون کوچک‌ترین مشکل یا تأخیری از پس اجرای هر دو بازی فوق برآمد و در این میان با کوچک‌ترین مشکلی روبرو نشدیم.

در دسته دوم به‌عنوان یک بازی با گرافیک متوسط رو به بالا آسفالت 8 را برای A14 انتخاب کردیم که با وجود آن‌‌که از بسیاری از بازی‌های پیشرفته جزییات کم‌تری را دارد اما برای یک گوشی ارزان‌قیمت با گرافیک سطح پایین دو هسته‌ای هنوز انتخاب سنگینی به‌حساب می‌آید. A14 برخلاف انتظار با مشکل چندانی در اجرای آسفالت 8 روبرو نشد و با این‌که جزییات بازی در بالاترین سطح خود قرار نداشت اما پس از 15 دقیقه بازی نیز به لگ و تأخیر خاصی بر نخوردیم و برخلاف رویه معمول سامسونگ نیز گوشی چندان گرم نشد.

در نهایت در سومین دسته و در بین بازی‌های اصطلاحاً demanding‌ و سطح بالا دو عنوان Genshin Impact و Life is Strange انتخاب شد که همانطور که از ابتدا نیز قابل حدس بود در هر دو به‌خصوص در اولی با مشکلاتی در اجرای صحیح و روان بازی روبرو شدیم.

گزینه‌های ارتباطی

گلکسی A14 یک گوشی نسل چهارمی‌ست که امکان پشتیبانی از 5G را نداشته و بدین‌منظور باید نسخه پیشرفته‌تر آن با نام A14 5G را تهیه کرد. وای‌فای دستگاه از نوع دو باند نسخه 5 بوده و به بلوتوث 5.1 و مسیریاب‌های ماهواره‌ای تک فرکانس مجهز شده است. با این‌که NFC ظاهراً در برخی از نسخه‌های این مدل حاضر است اما حداقل در نسخه در اختیار ما از این قابلیت خبری نبود.

رقبای هم‌قیمت

در این رده قیمتی به‌جز گلکسی A14 به گوشی‌های دیگری می‌توان اشاره کرد که برخی از آن‌ها حداقل روی کاغذ شرایط بهتری را ارائه می‌کنند. از جمله این رقبا (با کنار گذاشتن A13 SM-A137) باید به Honor X7 و Samsung Galaxy M32 اشاره کرد که در هر دو مورد با نکات جالب‌توجه‌ای روبرو می‌شویم؛ آنر X7 که نزدیک به یک سال از حضور آن در بازار می‌گذرد از صفحه‌نمایش بزرگ‌تری نسبت به A14 برخوردار است که با وجود وضوح پایین‌تر، از نرخ رفرش 90 هرتزی برخوردار است که در این قیمت نکته جذابی محسوب می‌شود. پردازنده گوشی از نوع Snapdragon 680 است که با لیتوگرافی 6 نانومتری مصرف انرژی بسیار بهتری نسبت به Helio G80‌ دارد و با چهار هسته A73 در زمینه پردازشی نیز راضی‌کننده به‌نظر می‌رسد. در زمینه دوربین به تفاوت بزرگی نمی‌توان اشاره کرد و ظرفیت باتری نیز یکسان است اما آنر به شارژر قوی‌تر 22.5 واتی مجهز است که همراه گوشی ارائه می‌شود.

Honor X7

Galaxy M32 از این نیز فراتر رفته و حتی گزینه‌‌های ارزشمندتری را به‌نمایش می‌گذارد. صفحه‌نمایش 6.4 اینچی گوشی با این‌که 0.2 اینچ از A14 کوچک‌تر است اما در عوض با فناوری Super AMOLED ساخته شده و از نرخ رفرش 90 هرتزی نیز برخوردار است. پردازنده Helio G80 دو گوشی تفاوتی با هم ندارد اما ظاهراً با شرایط بهتری در دوربین اصلی و سلفی M32 روبرو می‌شویم. باتری دستگاه در نسخه هندی (حاضر در بازار داخلی) 6 هزار میلی آمپر ساعت است و از این لحاظ نیز شرایط بهتری را ارائه می‌کند. M32 البته با یک نکته منفی نیز روبروست جایی‌که مثل دو نسل قبلی A13 فاقد حسگر فیزیکی Proximity بوده و احتمالا در هنگام تماس با مشکلاتی برای خاموش کردن صفحه‌نمایش حین نزدیک شدن گوشی به‌صورت مواجه خواهد شد.

Samsung Galaxy M32

کلام آخر

Samsung Galaxy A14 گوشی نسبتاً ارزشمندی در رده پایین بازار به‌حساب می‌آید که با برخی تغییرات مثبت در مقایسه با نسل قبلی آن روبرو شده است؛ A14 در مقایسه با A13 سال از صفحه‌نمایش مشابه، دوربین‌های پشتی یکسان و باتری و توان شارژ همانندی برخوردار است اما با طراحی و رنگ‌آمیزی به‌روزتری ارائه شده و برخی از نکات منفی A13 از جمله حذف حسگرهای نور و مجاورت در آن برطرف شده است. مهم‌ترین نقطه‌ضعف A13 سال قبل به پردازنده ضعیف آن تعلق داشت که در این گوشی با یک پروسسور بهتر اما با مصرف بیش‌تر جایگزین شده است. A14 را از نگاهی دیگر می‌توان نسخه جدیدی از A13 SM-A137 دانست که در تابستان سال گذشته با تغییر پردازنده A13 اصلی به Helio G80 متولد شد. البته A14 همچنان با تغییر طراحی و اضافه کردن سنسورهای نور و مجاورت از SM-A137 نیز متمایز می‌شود.

از کیفیت ساخت بدنه با نیم‌نگاهی به قیمت آن می‌توان تا حدودی رضایت داشت هرچند افزایش ضخامت و وزن دستگاه تا حدودی بر تجربه استفاده از این مدل تأثیر منفی بر جای گذاشته است. صفحه‌نمایش بزرگ دستگاه شرایط قابل‌قبولی را فراهم می‌کند و با وجود آن‌که برخلاف برخی رقبای آن از نرخ رفرش بالا برخوردار نیست اما وضوح مناسب و نور راضی‌کنده‌ای را ارائه می‌دهد. تصاویر گرفته شده با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسل در صفحه‌نمایش خود گوشی کیفیت مناسبی را ارائه می‌‌کنند اما با بزرگ‌نمایی جزییات کمی در آن‌ها دیده می‌شود. دوربین اولتراواید نیز شرایط مشابهی داشته و در این‌جا نیز جزییات بالایی را نمی‌توان مشاهده کرد. گزینه نایت مد در این مجموعه حضور نداشته و عکس‌های شب هر دو دوربین کیفیت پایینی دارند. نبود لرزه‌گیر از هر نوع در این مجموعه به انتقال کاملاً محسوس و گه‌گاه آزاردهنده لرزش‌های دست به ویدئوهای دوربین اصلی منجر شده و در کیفیت آن تأثیر منفی برجای می‌گذارد.

پردازنده گوشی برای انجام امور عادی روزمره سرعت مناسبی دارد و تأخیر و لگ چندانی را ایجاد نمی‌کند. این پردازنده برای انجام بازی‌های ساده‌تر و نچندان پیچیده نیز عملکرد نسبتاً قابل‌قبولی دارد اما طبیعتاً نمی‌توان انتظار اجرای بی‌نقص بازی‌های پیشرفته را از آن داشت. دوام باتری در سطح قابل‌قبولی قرار دارد اما سرعت شارژ آن با شارژر 15 واتی (که باید به‌صورت جداگانه تهیه شود) چندان بالا نیست و بیش از 2 ساعت شما را به انتظار خواهد گذاشت.

نکات مثبت و منفی گلکسی A14 در مجموع شامل این موارد می‌شوند:

+ رنگ‌آمیزی زیبا

+ طراحی تخت و بدون خمیدگی

+ صفحه‌نمایش فول اچ‌دی

+ کیفیت مناسب عکس‌های دوربین سلفی

+ کیفیت قابل‌قبول عکس‌های دوربین اولتراواید (با وجود خمیدگی در کناره‌ها)

+ قدرت پردازشی و گرافیکی (متناسب با این رده قیمتی)

+ اسلات microSD مستقل

+ اندروید 13 و رابط کاربری One UI 5.1

+ دوام بالای باتری

- حجم و وزن بالا

- ارائه نشدن شارژر در جعبه

- دو سر USB-C بودن کابل درون جعبه (اجبار برای تهیه شارژر دارای پورت USB-C)

- نرخ رفرش 60 هرتزی صفحه‌نمایش

- نبود پوشش پلاستیکی محافظ اولیه روی صفحه‌نمایش

- کیفیت نچندان بالای عکس‌های دوربین اصلی

- کیفیت پایین عکس‌های دوربین ماکرو

- نبود لرزه‌گیر از هر نوع در دوربین اصلی

- پشتیبانی نکردن از حالت شب

- سرعت پایین شارژ (بیش از 2 ساعت)