mobile.ir - مرجع موبایل ایران

از اوائل سال 2017 و زمانی‌که مدلی با پسوند پلاس به پرچمداران گلکسی S سامسونگ افزوده شد این خانواده تقریبا هر سال با ارتقاء قابل ملاحظه‌ای نسبت به سال قبل روبرو شد که دلائل کافی برای خریداران جدید و حتی ارتقاء نسل قبلی به مدل تازه را فراهم می‌کرد؛ برای نمونه می‌توان به ارتقاء از Galaxy S9+ به Galaxy S10+ اشاره کرد که جدا از پردازنده جدید، اندازه،‌ وضوح و نوع صفحه‌نمایش، تعداد دوربین‌های پشتی، وضوح دوربین سلفی و ظرفیت باتری در آن تغییر کرده و طراحی متفاوتی را نیز به‌کار گرفت.

+Samsung Galaxy S10

این وضعیت در سال بعد در ارتقاء از S10+ به S20+ 5G نیز ادامه پیدا کرد و جدا از تفاوت در طراحی، با صفحه‌نمایش کاملا بزرگ‌تر و مدرن‌تر با وضوح بالاتر، دوربین اصلی و تله‌فتوی جدید و ظرفیت باتری بیش‌تر روبرو شدیم. از سال 2020 به این سو اما رویه سامسونگ در این کلاس با تغییر روبرو شد و با متمرکز شدن تقریبا تمامی ابداعات و نوآوری‌های موبایلی این شرکت در مدل‌های Ultra، سهم دو عضو دیگر خانواده Galaxy S از امکانات جدید به‌طرز مشهودی کاهش پیدا کرد تا جایی‌که Galaxy S21+ 5G به جز افزایش نزدیک به 7 درصدی ظرفیت باتری (که افزایش وزن گوشی را نیز در پی داشت)، عملا هیچ تغییر بزرگی را نسبت به S20+ 5G تجربه نکرده و حتی در وضوح صفحه‌نمایش با تنزل روبرو شد و درگاه کارت حافظه نیز حالا مثل دیگر هم‌خانواده‌های این گوشی، جایی در S21+ 5G نداشت.

+Samsung Galaxy S21

سامسونگ بر همین روال در نهم فوریه 2022 همزمان با رونمایی از پرچمدار پیشرفته Galaxy S22 Ultra 5G، از دو عضو ارزان‌قیمت‌تر این خانواده یعنی Galaxy S22 5G و Galaxy S22+ 5G نیز رونمایی کرد که این دوتای آخر بار دیگر (حدقل روی کاغذ) ‌ با ارتقاء بزرگ و چشمگیری روبرو نشده‌اند؛ Galaxy S22+ در یک نگاه با وجود برخی تفاوت‌ها، از طراحی نزدیکی نسبت به S21+ بهره می‌برد و به‌دلیل کوچک‌تر شدن صفحه‌نمایش و تغییر نسبت تصویر، اندکی کوتاه‌قامت‌تر و عریض‌تر از قبل به‌نظر می‌رسد.

S22+ البته از برخی نکات و ظرائف جدید نیز بهره می برد که با وجود آن‌که همچنان دلیل کافی برای دارندگان S21+ جهت ارتقاء فراهم نمی‌کنند اما در مقایسه با رقبای هم‌قیمت آن تا حدودی قابل‌قبول به‌نظر می‌رسد.

Samsung Galaxy S22+ با نام مدل SM-S906U1 مجهز به پردازنده Snapdragon 8 Gen 1 موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

جعبه کوچک و کم‌ارتفاع Galaxy S22+ از همان رویه سال قبل پیروی کرده و کل محتویات درون آن به‌جز خود گوشی فقط شامل یک کابل USB-C به USB-C، یک پین دسترسی به اسلات سیم‌کارت و چند ورقه کاغذ بی‌مصرف توضیحات می‌شود. حذف شارژر از S22+ که در S21+ سال قبل نیز به همین صورت تکرار شده بود از یک منظر یعنی کاهش صدمات محیط زیستی و جلوگیری از انباشت زباله‌های الکترونیکی، سودمند به‌نظر می‌رسد اما فروش جداگانه آن در مقیاس بالا، تضاد غم‌انگیزی به‌نظر می‌رسد و از سوی دیگر سامسونگ را از مسابقه افزایش سرعت شارژ کنار محروم می‌کند.

در نبود شارژر، امکان تست یکی از معدود برتری‌های S22+ به نسل قبلی آن یعنی پشتیبانی از شارژ سریع‌تر 45 واتی وجود ندارد اما با این حال در بخش باتری با استناد به تست‌های صورت گرفته در این زمینه، بیش‌تر به این موضوع خواهیم پرداخت.

طراحی ظاهری

S22+ با این‌که در اولین برخورد، مشابه S21+ به‌نظر می‌رسد اما این شباهت در همان لحظات ابتدایی با نگاهی به دو سطح تخت و فلت در پشت و روی دستگاه و نوار صاف پیرامونی جای خود را به تفاوت پر رنگی می‌دهد که فرم مدرن‌تر و البته آیفونی‌تری را به این مدل داده است؛ این طراحی کلاسیک سامسونگ با وجود آن‌که به‌لطف بهینه‌سازی‌های صورت گرفته هنوز تا حد زیادی جذابیت خود را حفظ کرده اما آرام‌آرام به‌سمت تکراری شدن پیش می‌رود و شاید در نسل بعدی شاهد تغییرات بزرگی در آن باشیم. S22 پلاس از قامت کوتاه‌تری برخوردار است و تغییر در نسبت تصویر نمایشگر، عرض بیش‌تری را برای آن به‌همراه داشته است. این گوشی بدین‌ترتیب در مقایسه با هر دو مدل پیشین S21+ اندکی پهن‌تر بوده و کاملا کوتاه‌تر است.

S22+ از رنگ‌بندی متفاوتی در بخش پشتی بهره می‌برد که آن را در مقایسه با مدل سال قبل مجزا می‌کند. رنگ‌های رسمی S22+ (بدون در نظر گرفتن رنگ‌هایی که تنها به‌صورت آنلاین در سایت سامسونگ عرضه می‌شوند) شامل مشکی، سفید، صورتی/طلایی و سبز می‌شود که یکی دو تای آن‌ها به‌خصوص رنگ سبز، در مدل‌های پیشین جایی نداشتند.

جنس بخش پشتی مثل پوشش روی صفحه‌نمایش از شیشه پیشرفته Gorilla Glass Victus+ است که ظاهرا در هیچ گوشی اندرویدی دیگری حضور نداشته و (با این‌که هنوز توضیحاتی در مورد این شیشه و تفاوت آن با Victus عادی در سایت Corning و سامسونگ دیده نمی‌شود اما ظاهرا) بالاترین درجه محافظت در این کلاس را ارائه می‌کند. جنس مات این قسمت به میزان زیادی در برابر ماندن اثرات انگشت مقاوم است و آلودگی‌های گاه و بی‌گاه این بخش را نیز می‌توان به‌سادگی از روی آن پاک کرد.

المان اصلی طراحی در بخش پشتی، حاشیه برجسته دوربین‌ها در کناره سمت چپ است که همچنان سه لنز دوربین را به‌صورت عمودی در خود جای داده و بخشی از بدنه در این قسمت به‌حساب می‌آید. این محوطه اما برخلاف S21+ با لبه جانبی گوشی تلفیق نشده و به‌دلیل خمیده نبودن لبه‌ها، درست همان‌جایی پایان می‌پذیرد که نوار پیرامونی گوشی آغاز می‌شود.

محوطه اطراف دوربین‌ها اندکی بیش از 1 میلی‌متر از بدنه بیرون زده و طبیعتا با قراردادن گوشی روی میز، منجر به لق‌خرده‌گی آن می‌شود.

خارج از این مجموعه یک فلش LED در کنار دوربین‌ها و نشان سامسونگ در پایین دیده می‌شود که هر دو به همین صورت در S21+ نیز حضور داشتند.

یک تفاوت ظریف این بخش با نسل قبلی همانطور که در بالا اشاره شد به لبه‌های کناری بخش پشتی تعلق دارد که برخلاف کناره‌های خمیده S21+، کاملا تخت و بدون خمیدگی طراحی شده و امتداد محوطه در برگیرنده لنزهای دوربین نیز همانطور که گفته شد به سمت نوار پیرامونی گوشی، خمیده نشده است.

کناره‌های دستگاه از جنس آلیاژ مقاوم آلومینیوم ساخته شده که سامسونگ از آن با نام Armor Aluminum یاد می‌کند و معمولا یکی از مهم‌ترین اختلاف‌هایی‌ست یک گوشی پرچمدار با یک میان‌رده (معمولا از هر نوع و با هر رده قیمتی) ارائه می‌کند. اجزای حاضر در این قسمت از لحاظ نوع و تعداد، با تفاوت خاصی روبرو نشده اما جایگاه کلید پاور و دکمه بزرگ تغییر صدا کاملا پایین‌تر آمده و ارگونومی بسیار بهتری را به‌نمایش می‌گذارند. نوار پیرامونی برخلاف بخش پشتی، براق و جاذب اثر انگشت است.

در مجموع از طراحی S22+‌ با وجود تغییر نکردن نکات کلی آن نسبت به سال گذشته نمی‌توان ناراضی بود و جدا از رنگ‌بندی زیبا، کاهش ارتفاع و پایین‌تر آمدن محل دکمه‌های تغییر صدا نیز به میزان رضایت از این طراحی افزوده‌‌اند. این طراحی البته تا حدود زیادی در مقایسه با طرح‌های جسورانه‌تر برندهای چینی در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد و شاید این آخرین باری‌ست که پرچمداران سامسونگ با این طراحی روانه بازار می‌شوند. به‌عنوان آخرین نکته در طراحی این قسمت نیز باید به استاندارد IP68 برای مقاومت در برابر آب و گرد و خاک اشاره کرد که تفاوتی نسبت به گذشته نداشته و مشکل ایجاد نشدن برای گوشی در هنگام غوطه‌وری 30 دقیقه‌ای در آب شفاف با عمق 1.5 متری را تضمین می‌کند.

اندازه و وزن

با کوچک‌تر شدن 0.1 اینچی صفحه‌نمایش S22+ و تغییر نسبت پنل از 20:9 به 19.5:9 انتظار ارتفاع بسیار کم‌تر اما عرض کم و بیش یکسانی را از این گوشی نسبت به S21+ سال گذشته داریم؛ امری‌که در عمل نیز به واقعیت می‌پیوندد و ارتفاع 157.4 میلی‌متری دستگاه 4.1 میلی‌متر نسبت به سال قبل کم‌تر شده اما با عرض 75.8 میلی‌متری، 0.2 میلی‌متر از مدل سال قبل عریض‌تر نیز شده است.

S22 پلاس، 7.6 میلی‌متر ضخامت و 195 گرم (196 گرم در نسخه mmWave) وزن دارد که هر دو با توجه به 300 میلی آمپر ساعت ظرفیت کم‌تر باتری تغییرات بزرگی به‌نظر نمی‌رسند.

صفحه‌نمایش

در حالی‌‌که روند افزایش یا حداقل ثابت ماندن اندازه صفحه‌نمایش در گذار از نسلی به نسل بعدی در اعضای پلاس خانواده گلکسی S از S8+ تا S21+ با تغییری روبرو نشده بود، S22+ برای اولین بار این رویه را تغییر داده و پس از دو پنل 6.7 اینچی در مدل‌های پیشین، از یک صفحه‌نمایش فلت 6.6 اینچی بهره می‌برد. فناوری ساخت Dynamic AMOLED 2X این صفحه‌نمایش نسبت به قبل تغییری نداشته و در حالی‌که از وضوح آن همچنان با عنوان فول اچ‌دی پلاس یاد می‌شود اما این وضوح اندکی تغییر کرده و در نسبت 19.5:9 به 1080×2340 پیکسل رسیده است.

پشتیبانی از HDR10+ مشابه مدل سال گذشته است اما حداکثر روشنایی نقطه‌ای پنل از 1,500nits، به 1,750nits رسیده است. این میزان روشنایی البته طبیعتا با روشنایی کلی صفحه‌نمایش متفاوت است و عملا تنها روی کاغذ باقی می‌ماند. در بخش تنظیمات صفحه‌نمایش گزینه تازه‌ای به‌‌نام Extra brightness دیده می‌شود که با غیر فعال کردن روشنایی خودکار وارد عمل شده و از این طریق می‌توان نور بیش‌تری را به صفحه اضافه کرد. این میزان نور در مقایسه با فعال کردن روشنایی خودکار و قرار گرفتن در معرض نور شدید خورشید روشنایی کم‌تری را به‌دست می‌دهد. ذکر این نکته نیز اهمیت دارد که حداکثر روشنایی صفحه‌نمایش S22+ که که با فعال کردن روشنایی خودکار و قرار گرفتن زیر نور خورشید به‌دست می‌آید، ظاهرا اندکی نسبت به S21+ سال گذشته بیش‌تر شده است.

در معرفی رسمی S22+ از سوی سامسونگ به نرخ رفرش 120 هرتزی و امکان کاهش آن به 10 هرتز بسته به محتوای در حال پخش اشاره شد؛ امری‌که شرکت سازنده چندی بعد آن را تصحیح کرد و از حداقل نرخ رفرش 24 هرتزی در این صفحه‌نمایش سخن گفت. در بین سه گوشی پرچمدار حاضر در سری S22 تنها S22 Ultra از پنل LTPO بهره می‌برد و غیبت این فناوری در دو عضو دیگر به‌معنای انطباق کم‌تر با محتوای در حال پخش است. در دنیای واقعی البته همچنان می‌توان از نحوه تطبیق نرخ رفرش با محتوای صفحه به میزان زیادی رضایت داشت جایی‌که در حین به‌نمایش گذاشتن یک محتوای ثابت (مثلا یک عکس)، نرخ رفرش به 24 هرتز کاهش پیدا می‌کند، در تقریبا تمامی اپلیکیشن‌های غیر بازی از جمله مرورگرها این نرخ روی 60 هرتز خواهد بود، در هنگام نمایش ویدئو (چه از حافظه داخلی و چه استریم) نرخ رفرش به فریم در ثانیه ویدئو وابسته است (24، 30 یا 60) و در زمان اجرای بازی‌های پشتیبانی‌کننده از نرخ رفرش بالا نیز روی 120 هرتز تنظیم خواهد شد. در مجموع با وجود آن‌که صفحه‌نمایش S22+ در غیبت LTPO در مقایسه با رقبای بزرگ و ارزان‌تری مثل OnePlus 10 Pro در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد اما همچنان می‌توان از کیفیت آن در اجرای رفرش رِیت تطبیقی به میزان زیادی رضایت داشت.

در بخش تنظیمات گوشی در منوی Display دو گزینه برای رنگ در نظر گرفته شده که شامل Vivid پیش‌فرض (برای محدوده DCI-P3) و Natural (برای محدوده sRGB)‌ می‌شوند که هر دو در پالت رنگی خود دقیق ارزیابی می‌شوند. کیفیت رنگ این پنل همانطور که از یک پرچمدار پیشرفته سامسونگ می‌توان انتظار داشت در سطح بسیار رضایت‌بخشی قرار داشته و ضمن نمایش رنگ‌های زنده و جذاب، از دقت آن‌ها نیز کاسته نشده است. سامسونگ در توصیف رنگ‌های این پنل با اشاره به آن‌چه، Vision Booster نامیده، دریافت گواهی VDE آلمان در پوشش 100 درصدی محدوده رنگ DCI-P3، روشنایی نقطه‌ای 1,750 نیتی و کنتراست 3,000,000:1 این صفحه‌‌نمایش را فاکتورهای اصلی یک تجربه موبایلی فراگیر در S22+ می‌‌داند.

دورتادور صفحه‌نمایش حاشیه بسیار باریکی نزدیک به 1.5 میلی‌متر وجود دارد که نسبت صفحه‌نمایش به بدنه را به حداکثر میزان خود ارتقاء بخشیده است. در بالا در نوار بسیار باریک مابین صفحه‌نمایش و فریم فلزی گوشی، به اسپیکر کوچک تماس بر می‌‌خوریم که نقش خروجی دوم صدا در سیستم اسپیکرهای استریو دستگاه را نیز ایفا می‌کند.

سنسور اثر انگشت

S22+ همانطور که از یک پرچمدار مدرن سامسونگ انتظار می‌رود به یک حسگر اثر انگشت اولتراسونیک درون صفحه‌نمایش مجهز شده که از این لحاظ ظاهرا تفاوتی با نسل قبلی این گوشی نداشته و همچنان با وجود اختلاف نسبت به سنسورهای عادی خازنی، سرعت و دقت بالا و راضی‌کننده‌ای دارد. نکته مثبت اصلی این حسگر در مقایسه با نمونه‌های خازنی و مدل‌های مشابه نوری درون صفحه‌نمایش، کارکرد بدون مشکل در حضور رطوبت است که امکان تشخیص اثر انگشت خیس را نیز فراهم می‌کند.

اجزای پیرامونی

اولین نکته قابل اشاره در اجزای پیرامونی گوشی به تغییر جایگاه خطوط آنتن در این قسمت تعلق دارد که از طراحی جدید در این زمینه سخن می‌گویند. در سمت چپ دستگاه این بار از سه خط آنتن استفاده شده و به‌جز این مورد به نکته دیگری در این قسمت نمی‌توان اشاره کرد.

در سمت راست مثل قبل با دکمه پاور و کلید دوگانه تغییر صدا روبرو می‌شویم که هر دو نسبت به S21+ بسیار پایین‌تر آمده و با وجودی‌که هنوز برای لمس کردن و فشردن آسان ولوم بالا به اندکی جابه‌جایی گوشی در دست نیاز است اما راحتی و ارگونومی بسیار بالاتری را نسبت به گذشته ارائه می‌کنند. خطوط آنتن از این قسمت حذف شده‌اند و ظاهر تمیز و یک‌دستی را ایجاد کرده‌اند. در نسخه mmWave گوشی آنتن 5G نیز ظاهرا در این قسمت جای دارد.

طبق معمول گوشی‌های قبلی سامسونگ، در این‌جا نیز فشردن و نگه داشتن دکمه پاور به ظاهر شدن گزینه‌های خاموش کردن دستگاه و ریستارت منجر نشده و به‌جای آن دستیار صوتی Bixby ظاهر می‌شود. برای تغییر این شرایط کافی‌ست از منوی Side key گزینه پیش‌فرض Wake Bixby را به Power off menu تغییر داد. پیشنهاد سامسونگ برای خاموش کردن گوشی استفاده از دکمه پاور حاضر در منوی نوتیفیکیشن و یا گرفتن و نگه‌داشتن همزمان ولوم پایین و دکمه پاور است!

در بالا به میکروفن دوم و یکی دیگر از خطوط آنتن دستگاه بر می‌خوریم و از کانال هدایت صدای اسپیکر دوم که در S21+ در این قسمت قرار داشت نیز خبری نیست.

در پایین گوشی تفاوت خاصی با گذشته وجود ندارد و همچنان یکی از اسپیکرهای استریوی دستگاه همراه با اسلات سیم‌کارت و میکروفون تماس در دو سوی پورت USB-C قرار گرفته‌اند. دو خط آنتن نیز مثل گذشته مهمان این قسمتند.

S22+ مثل نسل قبلی از کارت حافظه جانبی پشتیبانی نمی‌کند و در اسلات حاضر در بخش پایینی نیز تنها می‌توان سیم‌کارت نانو را جای‌گذاری کرد.

اسپیکرهای استریو

S22+ به دو اسپیکر پر قدرت مجهز شده که در یک ساختار استریو کیفیت بسیار مناسبی را ارائه می‌کنند؛ اسپیکر اصلی گوشی در پایین و در کنار پورت USB-C جای دارد و خروجی دوم صدا نیز در بالای صفحه با اسپیکر تماس تلفیق شده است. میزان بلندی صدای این مجموعه از سطح گوشی‌های میان‌رده سامسونگ و بهترین‌های سری A نیز فراتر می‌رود و از لحاظ کیفیت نیز امتیاز بالایی را کسب می‌کند.

بخش پشتی

بخش پشتی S22+ همانطور که اشاره شد با طراحی تخت و بدون خمیدگی از S21+ تفکیک می‌شود و محدود ماندن محوطه دوربین‌ها و امتداد نیافتن لبه‌های آن به کناره‌های دستگاه نیز این تفاوت را بیش از پیش آشکار می‌کند. محوطه دوربین‌ها در S22+ هم‌رنگ بدنه دستگاه بوده و تنها در نسخه سفید گوشی با رنگی متفاوت یعنی نقره‌ای روبرو می‌شویم. این طراحی در S21+ نیز تکرار شده بوده و به‌جز ترکیب متفاوت رنگ بنفش، محوطه دوربین در بقیه رنگ‌ها مشابه بدنه دستگاه در نظر گرفته شده بود. محل نشان سامسونگ و تک فلش LED در S22+ نیز بدون تفاوت مانده‌اند.

دوربین‌های اصلی

در حالی‌ که سامسونگ در دو نسل قبلی خانواده پلاس‌های گلکسی S دست به ترکیب دوربین‌های بخش پشتی نزده بوده و از دو دوربین 12 مگاپیکسلی واید و اولتراواید و یک دوربین 64 مگاپیکسلی تله‌فتو در این قسمت استفاده می‌کرد، اوضاع در S22+ تغییر کرده و با این‌که دوربین اولتراواید ظاهرا سر جای خود باقی‌ست اما دوربین اصلی و دوربین تله‌فتوی کاملا جدیدی برای این مدل انتخاب شده است. دوربین اصلی دستگاه یک نمونه 50 مگاپیکسلی (ظاهرا از نوع Samsung GN5) است که در حالت پیش‌فرض با وضوح 12 مگاپیکسل عکاسی می‌کند. این سنسور 1/1.56 اینچی در مقایسه با حسگر 12 مگاپیکسلی 1/1.76 اینچی حاضر در S21+ و S20+ کاملا بزرگ‌تر بوده و پیکسل‌های 1 میکرونی آن نیز پس از ترکیب چهار پیکسل در یک پیکسل به ابعاد 2 میکرونی در همین وضوح 12 مگاپیگسل دست پیدا می‌کنند که از اندازه 1.8 میکرونی سلول‌های سنسور 12 مگاپیکسلی پیشین سامسونگ ابعاد بیش‌تر و در نتیجه جذب نور بالاتری دارند.

دوربین 50 مگاپیکسلی جدید S22+ طبیعتا به فوکوس خودکار Dual Pixel مجهز بوده و OIS نیز از جمله طبیعی‌ترین همراهان آن به‌حساب می‌آید. گشودگی دیافراگم لنز مقابل این دوربین همچنان f/1.8 است و جدا از فیلم‌برداری 8K/24fps امکان برداشت ویدئوی 4K‌ و 1080p با 60 فریم در ثانیه را نیز دارد. سامسونگ از پوشش شیشه‌ای مقابل لنز این دوربین با عنوان Super Clear Glass یاد می‌کند که به‌گفته این شرکت با «پوشش نانوی ضد بازتاب» از اختلال بازتاب نور موسوم به lens flare در تاریکی جلوگیری می‌کند.

دومین دوربین تغییر یافته در این مجموعه، دوربین 10 مگاپیکسلی تله‌فتوی دستگاه (ظاهرا از نوع Samsung S5K3K1) است که جانشین دوربین 64 مگاپیکسلی تله‌فتوی پیشین سامسونگ در S20+ و S21+ شده است. این دوربین با وجود کاهش وضوح از میدان دید 70 میلی‌متری برخوردار است که تصویر آن معادل 3 برابر زوم اپتیکال است و روی کاغذ نیز برای گرفتن تصاویر پرتره با توجه به پشتیبانی از فوکوس خودکار و OIS ابزار ایده‌آلی به‌نظر می‌رسد. در سمت نکات منفی این دوربین باید به بسته‌تر شدن دیافراگم آن (f/2.4 در مقابل f/2.0) و کوچک‌تر شدن چشمگیر اندازه سنسور (1/3.94 در مقابل 1/1.72 اینچ) اشاره کرد که درکنار وضوح پایین‌تر، از همین ابتدا انتظار نتیجه ضعیف‌تری را از این دوربین در ذهن ایجاد می‌کند. حداکثر وضوح فیلم‌برداری این دوربین نیز 4K با 30 فریم در ثانیه است.

دوربین سوم یعنی واحد 12 مگاپیکسلی اولتراواید ظاهرا تغییری نسبت به گذشته نداشته و همچنان از یک سنسور 1/2.55 اینچی با میدان دید 120 درجه‌ای بهره می‌برد. این دوربین فاقد فوکوس خودکار است که با توجه به رده قیمتی دستگاه نکته منفی بزرگی به حساب می‌آید و خریداران این گوشی 1000 دلاری را از گرفتن عکس‌های ماکرو (تصاویر با فاصله بسیار نزدیک) محروم می‌کند. این دوربین نیز مثل دو دوربین دیگر از برداشت ویدئوی 4K با 30 فریم در ثانیه پشتیبانی می‌کند.

رابط کاربری دوربین اندکی نسبت به آن‌چه در گوشی‌های قبلی و نسل‌های پیشین پوسته One UI‌ دیده‌ایم متفاوت شده و این‌جا و آن‌جا به برخی نکات جدید بر می‌خوریم. در این پوسته مثل قبل شاتر دوربین و دو آیکون سوییچ مابین دوربین‌های اصلی سلفی و نمای آخرین عکس گرفته شده در کناره سمت راست قرار داشته و کمی جلوتر از آن‌ها نیز به گزینه‌های عکاسی و فیلم‌برداری، برداشت پرتره و More بر می‌خوریم. از جمله تغییرات این بخش نسبت به گذشته باید به سه آیکونی اشاره کرد که یک ردیف جلوتر قرار گرفته‌اند و از طریق آن‌ها می‌‌توان بین سه دوربین بخش پشتی جابه‌جا شد. در رابط کاربری قبلی سامسونگ از تصاویر شماتیک درخت برای توصیف میزان نزدیکی و دوری به سوژه (و د رنتیحه نوع دوربین‌ها) استفاده شده بود اما در رابط کاربری جدید اعداد 0.6، 1 و 3 که میزان زوم و البته دوربین متناظر با هریک (اولتراواید، واید و تله‌فتو) را نشان می‌دهد جایگزین این تصاویر شماتیک شده‌اند.

گزینه تشخیص اتوماتیک صحنه پیش رو و آیکون‌های شش‌گانه سمت چپ (از بالا به پایین به‌ترتیب شامل فیلترهای لایو و زیباسازی، Motion photo، تغییر نسبت و وضوح تصویر، تایمر، تنظیمات فلش و منوی دسترسی به سایر تنظیمات) تغییری نسبت به گذشته نداشته‌اند. با لمس گزینه تغییر نسبت تصویر در این دوربین پنج گزینه مختلف نمایان می‌شوند که به‌جز نسبت 3:4 پیش‌فرض که تصویری 12 مگاپیکسلی را ایجاد می‌کند امکان انتخاب از میان نسبت تصویر 3:4 با وضوح کامل 50 مگاپیکسلی، 16:9 با وضوح 9 مگاپیکسلی، 1:1 با وضوح 8.9 مگاپیکسلی و فول یا تمام‌صفحه با وضوح 7.4 مگاپیکسلی نیز وجود دارد.

شرایط در بخش More نیز تفاوت بزرگی نکرده و در این بخش به گزینه‌هایی مثل عکاسی و فیلم‌برداری حرفه‌ای (Pro)، برداشت پانوراما، عکاسی از خوراکی‌ها، حالت شب، هایپرلپس، اسلوموشن و سوپر اسلوموشن همراه با ویدئوی پرتره بر می‌خوریم.

بخش عکاسی حرفه‌ای یا Pro در این رابط کاربری که به‌صورت آزادانه برای هر سه دوربین اصلی، اولتراواید و تله‌‌فتو در دسترس است امکان تغییر در پنج گزینه ISO (از 50 تا 3,200 برای هر سه دوربین)، نور‌گیری، وایت بالانس، فوکوس و سرعت شاتر (از 1/2,000 تا 30 ثانیه) را فراهم می‌آورد و نگفته پیداست که گزینه فوکوس دستی در دوربین اولتراواید کاربردی نخواهد داشت. از تنظیمات بالای صفحه‌نمایش در این سمت می‌توان Metering را تغییر داد و گزینه جداگانه‌ای برای تنظیم فاکتورهایی مثل کنتراست، درجه اشباع، های‌لایت‌ها و سایه‌ها نیز وجود دارد.

در منوی تنظیمات جدا از موارد مشترکی مثل Scene optimizer برای تشخیص اتوماتیک صحنه، Shot suggestions برای نمایش گزینه‌ای جهت تراز کردن تصویر و اسکن QR codeها سه قسمت مجزا برای عکس، ویدئو و سلفی در نظر گرفته شده که هریک تنظیماتی مرتبط با وظیفه خود ارائه می‌دهند.

در بخش عکس امکان تغییر وظیفه دکمه شاتر و Picture formats برای تغییر فرمت عکس از JPG به HEIF و فعال کردن گزینه برداشت RAW حضور دارد، در قسمت سلفی امکان ذخیره کردن عکس‌ها به همان صورتی که پیش‌نمایش آن‌ها در صفحه دیده می‌شود همراه با توناژ رنگ عکس‌های سلفی در نظر گرفته شده و در قسمت ویدئوها نیز Auto FPS برای گرفتن ویدئوهای روشن‌تر در نور کم با بهینه‌سازی اتوماتیک سرعت فریم، لرزه‌گیر ویدئو و گزینه دیگری به نام Advance recording options برای برای ذخیره ویدئو با کدک HEVC، برداشت ویدئوهای HDR10+ (با رنگ و کنتراست ارتقاء یافته) و منطبق کردن زوم صوتی با زوم تصویر در حین فیلم‌برداری بر می‌خوریم. در لیست تنظیمات مشترک این قسمت نیز چندین گزینه آشنا از جمله HDR خودکار، اتوفوکوس دنبال‌کننده، خطوط راهنمای تصویربرداری، تگ‌های مکانی و یکی دو مورد دیگر به‌چشم می‌خورند.

عکاسی با Galaxy S22+ را در یک روز آفتابی بهاری آغاز می‌کنیم که با وجود اندکی غبارآلودگی نور کاملی را در برای تصویربرداری ارائه می‌داد. در اولین گام به‌سراغ دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی می‌رویم جایی‌که حجم وسیع جزییات، کنترل نویز و سطح کنتراست حتی قبل از بزرگ‌نمایی و انتقال به نمایشگر بزرگ‌تر در خود گوشی نیز نمایان است. کیفیت تصویر در مرکز و کناره‌ها، همانطور که در برش اندازه واقعی مشخص است چندان افت نمی‌کند و با نمونه قابل‌قبولی در این سطح روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با به‌کار بردن وضوح کامل 50 مگاپیکسلی، تصویر به‌دست آمده از لحاظ رنگ تفاوت خاصی ندارد اما اندکی تیره‌تر شده و کمی از کنتراست آن نیز کاسته می‌شود. این مد طبق انتظار جزییات کم‌تری را ثبت می‌کند و در نور کم نیز این میزان کاهش، چشمگیرتر می‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 50 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

سطح جزییات در نور کامل روز همانطور که اشاره شد مناسب بوده و طیف دینامیکی گسترده‌ای را نیز ارائه می‌:ند

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

رنگ‌های این دوربین طبق روال سامسونگ اندکی اغراق‌شده است و با این‌که میزان این اشباع‌شدگی همانطور که در ادامه می‌بینیم بهتر از دوربین اولتراواید است اما هنوز می‌توان به اختلاف آن با آن‌چه در دنیای واقعی می‌بینیم اشاره کرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عکس‌های گرفته شده با دوربین اصلی در حالت پرتره در سطح قابل‌قبولی قرار دارند و تفکیک پس‌زمینه از سوژه اصلی نیز در اغلب مواقع نسبتا به‌خوبی صورت می‌پذیرد.

برداشت تصویر پرتره با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر پرتره با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین 12 مگاپیکسلی اولتراواید S22+ همانطور که در بخش معرفی نیز گفته شد از S21+ سال گذشته به عاریت گرفته شده و از این رو انتظار نکته جدید و خاصی را از آن نمی‌توان داشت. عکس‌های گرفته شده با این دوربین از لحاظ میزان جزییات برای یک نمونه فاقد فوکوس خودکار رضایت‌بخش بوده و شرایط تقریبا به‌طور کامل مثل سال گذشته است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

نکته منفی اصلی در مورد این دوربین اختلاف رنگ آن با دوربین اصلی‌ست؛ جایی‌‌که رنگ‌ها حتی بیش‌تر از دوربین اصلی اشباع‌شده بوده و کاملا غیر واقعی به‌نظر می‌رسند. این غیر واقعی بودن البته مطمئنا یکی از جذابیت‌های تصویربرداری با این دوربین برای بسیاری از کاربران خواهد بود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دیگر نکته منفی در این میان به اندکی خمیده‌گی و فرم کشیده غیر عادی کناره‌های تصاویر دوربین اولتراواید اشاره کرد که با توجه به میدان دید بسیار گسترده 120 درجه‌ای کاملا طبیعی‌ست.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

وضوح دوربین تله‌فتو با این‌که 10 مگاپیکسل عنوان شده اما این وضوح در عمل به‌صورت خودکار به 12 مگاپیکسل ارتقاء پیدا می‌کند و بدین‌ترتیب بار دیگر وضوح هر سه دوربین در حالت پیش‌فرض، 12 مگاپیکسل است. عکس‌های گرفته شده با این دوربین در نور کامل روز بسیار با کیفیت و جذاب به‌نظر می‌رسند و جزییات بالا و رنگ‌های زنده (و البته همچنان متفاوتی از دنیای واقعی) را ارائه می‌کنند. نگفته پیداست که کادر تصویر این دوربین معادل عکسی‌ست که یک دوربین تله‌فتوی واقعی در زوم 3 برابری به‌دست می‌دهد و عملا فاصله زوم 1x تا 3x در این دوربین پوشش داده نشده و با سوییچ به آن به یک‌باره به تصویری دست می‌یابیم که 3 برابر زوم شده است. یک نکته مثبت در مورد رنگ‌های این دوربین نزدیک بودن آن به رنگ‌های دوربین اصلی‌ست؛ جایی‌که با وجود اندکی اشباع رنگ بیش‌تر می‌توان آن‌ها را به هم نزدیک دانست.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصویر زوم شده این دوربین به‌لحاظ نزدیکی به سوژه نسبت به دوربین 64 مگاپیکسلی سال گذشته برتری محسوسی دارد چرا که با وجود تغییر در وضوح، فاصله کانونی لنز این دوربین به 70 میلی‌متر رسیده که به‌جای زوم تنها 1.1 برابری، 3 برابر زوم اپتیکال را ارائه می‌کند. این دوربین می‌تواند تا 30 برابر زوم دیجیتال را نیز ارائه کند که برخلاف انتظار حتی در آخرین مرحله زوم نیز عکس‌های قابل‌قبولی به‌نظر می‌رسند. این قابل‌قبول بودن البته عملا ارتباط چندانی با خود این دوربین نداشته و این پردازش کامپیوتری و هوش مصنوعی دستگاه است علاوه بر تصحیح لرزش‌های دست، عکس پیکسلی و پر از نویزی که بلافاصله بعد از لمس دکمه شاتر پیش روی شما قرار می‌گیرد را در کم‌تر از یک ثانیه به‌گونه‌ای تصحیح می‌کند که باور آن کمی سخت به‌نظر می‌رسد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو با زوم اپتیکال 3 برابر - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو با زوم دیجیتال 10 برابر - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو با زوم دیجیتال 20 برابر - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو با زوم دیجیتال 30 برابر - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حفظ نوع و کیفیت رنگ در حین زوم در تصاویر زیر نیز به میزان زیادی مشهود است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو با زوم اپتیکال 3 برابر - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو با زوم دیجیتال 10 برابر - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو با زوم دیجیتال 20 برابر - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو با زوم دیجیتال 30 برابر - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حالت پرتره در S22+ با دوربین تله‌فتو نیز قابل انجام است که با توجه به فاصله سوژه گه‌گاه می‌تواند انتخاب بهتری نسبت به دوربین اصلی باشد. تصاویر پرتره گرفته با دوربین تله‌فتو همچنان با کیفیت بوده و تفکیک پس‌زمینه و سوژه اصلی در آن‌ها به‌خوبی انجام می‌شود اما طبیعتا با توجه به سنسور کوچک‌تر و دیافراگم لنز بسته‌تر، جزییات کم‌تری را نسبت به دوربین اصلی ارائه می‌کنند.

برداشت تصویر پرتره با دوربین تله‌فتو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر پرتره با دوربین تله‌فتو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین اصلی در شب حتی قبل از فعال کردن نایت مد یا حالت شب نیز عملکرد نسبتا قابل‌قبولی داشته و هنوز با کنترل نویز می‌توان به جزییات رضایت‌بخشی در آن اشاره کرد. با به‌کارگیری حالت شب تصاویر این دوربین با بهبود روبرو شده و جزییات بیش‌تری از سایه خارج می‌شوند. سامسونگ برای ایجاد تصویری بهتر در این حالت از ترکیب سرعت شاتر و تغییر عدد ISO بهره می‌برد و گه‌گاه از هردوی این موارد و گاهی تنها از تغییر ISO یا حساسیت استفاده می‌کند. برای نمونه در تصویر زیر هر دو عکس عادی و نایت مد با سرعت شاتر یک دهم ثانیه برداشت شده‌اند ولی عکس حالت شب عدد حساسیت را از 640 به 800 تغییر داده است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در نمونه بعدی اما هر دو المان با هم تغییر کرده و سرعت شاتر 1/10 ثانیه و ISO 3200 عکس اول به سرعت شاتر 1/8 ثانیه و ISO 2000 رسیده است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حالت شب همانطور که می‌توان حدس زد به‌خصوص برای دوربین اولتراواید موثر واقع می‌شود و عکس‌های تیره و نچندان قابل استفاده این دوربین را به‌گونه مشهودی ارتقاء می‌دهد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حالت شب برای دوربین تله‌فتو نیز قابل استفاده است و در حالی‌که عکس‌های عادی این دوربین با جزییات کم‌تر و نویز روبرو هستند با به‌کارگیری حالت شب نتیجه بهتری را به‌دست می‌آوریم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حالت شب برای وضوح کامل 50 مگاپیکسلی دوربین اصلی نیز در دسترس است اما نتیجه به‌دست آمده تفاوت بزرگ و معناداری را در حداقل در تصویر زیر ایجاد نمی‌کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 50 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 50 مگاپیکسل در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

اولین نکته در مورد بخش فیلم‌برداری S22+‌ امکان برداشت ویدئوی 4K با 60 فریم در ثانیه با هر چهار دوربین گوشی است که این موضوع به‌خصوص برای دوربین اولتراواید دستگاه که در سطح پایین‌تری از سه دوربین دیگر قرار دارد و از فوکوس خودکار نیز پشتیبانی نمی‌کند نکته جالبی به‌حساب می‌آید. حداکثر وضوح برداشت ویدئو در دوربین اصلی، 8K با 24 فریم در ثانیه (با کدک اجباری HEVC) با بیت‌ریت ویدئویی 76Mbps است و با کاهش وضوح به 4K/60fps و 4K/30fps نیز بیت‌ریت ویدئویی به‌ترتیب به 74 و 47 مگابیت بر ثانیه (در کدک عادی H.264) تغییر می‌کند. ویدئوهای 1080p این دوربین در دو نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه نیز با ببیت‌ریت به‌ترتیب 16 و 28 مگابیت بر ثانیه ثبت می‌شوند. در همگی این حالت‌ها، برداشت صدا تغییری نکرده و به‌صورت استریوی دو کاناله با نرخی مابین 240 تا 250 کیلوبیت بر ثانیه انجام می‌شود. ویدئوهای 8K دوربین اصلی هنوز با محدودیت‌هایی روبروست و با حجمی تقریبا دو برابری عملا کیفیت چندان بالاتری نیز نسبت به وضوح 4K ارائه نمی‌کند. ویدئوهای 4K دوربین اصلی در هر دو نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه جزییات بسیار بالایی داشته و به‌لطف لرزه‌گیر اپتیکال، حرکت روان و تقریبا بدون لرزشی را ارائه می‌کنند. رنگ‌ در این ویدئوها برخلاف عکس‌های آن به واقعیت کاملا نزدیک بوده و گستردگی طیف دینامیکی آن، هم‌راستا با کلاس دستگاه است.

این شرایط در ویدئوهای 4K دوربین تله‌فتو نیز کاملا برقرار بوده و با حضور OIS از لرزش در آن‌ها نیز به‌میزان زیادی کاسته شده است. سطح جزییات در این ویدئوها بالا بوده اما رنگ‌ها کمی اشباع‌شده‌تر از دوربین اصلی هستند.

در دوربین اولتراواید در وضوح 4K برخلاف انتظار هنوز می‌توان از جزییات راضی‌کننده‌ای (البته در سطح کلاس این دوربین) سخن گفت و در حضور نور کافی، تصاویر قابل‌قبولی را ایجاد می‌کند.

در تمامی حالت‌های برداشت ویدئو در S22+ در حین فیلم‌برداری می‌توان با لمس کردن دکمه شاتر یک فریم از تصویر را با وضوح 9 مگاپیکسل (2252×4000 پیکسل) به‌صورت عکس ذخیره کرد.

دوربین سلفی

دوربین سلفی 10 مگاپیکسلی گوشی که به همین صورت در S20+ و S21+ نیز حضور داشت یکی از بهترین دوربین سلفی موبایلی بوده و با پشتیبانی از فوکوس خودکار نتایج درخشانی را از خود در نسل‌های قبلی به نمایش گذاشته است؛ S22 پلاس نیز در این زمینه استثنا نبوده و از همین حالا کیفیت بالایی را از آن انتظار می‌کشیم. از عکس‌های گرفته شده با این دوربین به‌دلیل جزییات بالا و طیف دینامیکی گسترده کاملا رضایت داشتیم و همچنان می‌توان از آن به‌عنوان یکی از بهترین دوربین‌های سلفی بازار یاد کرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین سلفی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

این دوربین نیز مثل سه دوربین بخش پشتی قادر به فیلم‌برداری 4K با 60 فریم در ثانیه است که در کم‌تر نمونه دیگری حتی در این رده قیمتی نیز دیده می‌شود. ویدئوهای این دوربین نیز مثل تصاویر آن کیفیت خود را از دست نداده و می‌توان آن را با دوربین اصلی برخی اسمارت‌فون‌های پیشرفته در چند سال گذشته مقایسه کرد.

باتری و شارژر

گلکسی S22+ با یک باتری 4,500mAh ارائه شده که نسبت به S21+ سال گذشته با 300 میلی آمپر ساعت کاهش روبرو شده است اما کوچک‌تر شدن صفحه‌نمایش و وجود یک پردازنده کم‌مصرف‌تر امیدهایی را برای جبران بخشی از این کاهش ظرفیت باتری در ذهن ایجاد می‌کند. سامسونگ اشاره‌ای به زمان‌های رسمی این باتری نکرده اما یک بار شارژ آن را برای استفاده در کل روز مناسب دانسته است. شارژ باتری در دنیای واقعی و در یک استفاده متوسط رو به بالا حداکثر تا نزدیک به 2 روز ادامه پیدا می‌کند و با سنگین‌تر شدن استفاده، این زمان می‌تواند به 1.5 روز و حتی همان 1 روز مورد اشاره سامسونگ کاهش پیدا کند. S22+ در مقام مقایسه، دوام باتری ضعیف‌تری نسبت به S21+ دارد اما همچنان نسبت به برخی رقبای دیگر از جمله Xiaomi 12 Pro شرایط بهتری را نشان می‌دهد.

برای تست دوام باتری در دنیای واقعی بار دیگر به سراغ تست Work battery life از مجموعه PCMark می‌رویم که با وجود آن‌که سناریویی نسبتا قدیمی را برای استفاده از گوشی پیشنهاد می‌کند اما نتیجه به‌دست آمده از آن را می‌توان برای مقایسه دوام باتری با مدل‌های پیشین استفاده کرد. در این تست طبق معمول پس از غیر فعال کردن روشنایی خودکار و تنظیم نور صفحه‌نمایش روی 50 درصد، زمان رسیدن از شارژ 100 تا زیر 20 درصد را اندازه‌گیری می‌کنیم. Galaxy S22+ در این تست به امتیاز 12 ساعت و 23 دقیقه دست پیدا کرد که برای یک پرچمدار چندان فوق‌العاده نبوده و برخی از رقبا حتی با ظرفیت باتری کم‌تر، نتیجه بهتری را نسبت به آن کسب می‌کنند. نرخ رفرش صفحه‌نمایش در حین این تست روی گزینه پیش‌فرض Adaptive یا تطبیقی بود که بسته به نیاز می‌توان بین 24 تا 120 هرتز جابه‌جا شود. برای مقایسه بد نیست بدانیم که گوشی میان‌رده‌ای مثل Huawei nova 9 با صفحه‌نمایش تقریبا یک‌اندازه OLED و باتری ضعیف‌تر 4,300mAh این تست را در حالت 120 هرتزی صفحه‌نمایش تا بیش از یک ساعت و 30 دقیقه دیگر ادامه داد.

در حالی‌‌‌که رقبای پرشمار چینی سامسونگ مدت‌هاست از توان 100 وات برای شارژ باتری فراتر رفته‌اند و گوشی‌های مجهز به شارژ 120 تا 150 واتی نیز در بازار حضور دارند سامسونگ ظاهرا علاقه چندانی به حضور در این رقابت نداشته و با یک آپدیت ملایم حداکثر توان شارژر مورد پشتیبانی S22+ را 45 وات اعلام کرده است. این شارژر البته طبیعتا همراه دستگاه ارائه نمی‌شود و باید آن را به‌صورت جداگانه تهیه کرد. سرعت شارژ دستگاه با این شارژر البته برخلاف انتظار تفاوت خاصی با شارژر 25 واتی مدل سال گذشته نداشته و مطابق گزارش‌ها همچنان به زمانی نزدیک به یک ساعت برای پر شدن باتری نیاز است و بدین‌ترتیب اگر شارژر 25 واتی پیشین را در اختیار دارید نیازی به صرف هزینه برای تهیه شارژر 45 واتی نخواهد بود. این زمان را البته با هیچ معیاری هنوز نمی‌توان کند تلقی کرد و احتمالا برای اکثر کاربران سرعت مناسبی محسوب می‌شود.

شارژ بی‌سیم 15 واتی با فناوری Qi و شارژ بی‌سیم معکوس با حداکثر توان 4.5 واتی نیز هنوز در S22+ حضور داشته و تفاوتی نسبت به قبل در این زمینه ندارد.

سیستم‌عامل - رابط کاربری

گلکسی S22+ با سیستم‌عامل اندروید 12 و ورژن 4.1 از رابط کاربری پیشرفته One UI به بازار ارائه شد و مطابق اعلام سامسونگ چهار آپدیت عمده سیستم‌عامل و 5 سال آپدیت‌های امنیتی را دریافت خواهد کرد. زمان بوت دستگاه چیزی نزدیک به 20 تا 21 ثانیه است که برای پرچمدار سریع و قابل‌قبول به‌نظر می‌رسد. اگر تجربه استفاده از نسخه‌های اخیر رابط کاربری سامسونگ را داشته باشید، محیط نرم‌افزاری S22+‌ به‌رغم نکات جدید کاملا آشنا به‌نظر می‌رسد اما مقایسه آن با نسل‌های قدیمی‌تر،‌ تفاوت‌های بیش‌تری را به‌نمایش می‌گذارد.

صفحه قفل مثل گذشته محل دو آیکون دوربین و تماس در پایین و تاریخ و زمان همراه با اعلان برنامه‌ها در مرکز است و تفاوتی با گذشته ندارد. میان‌برهای پایین این صفحه را از بخش shortcuts در تنظیمات گوشی می‌توان با موارد دلخواه جای‌گزین کرد.

صفحه همواره روشن یا Always On Display طبق انتظار همچنان در S22+ نیز حضور دارد و در حالت پیش‌فرض برای نمایش داده شدن آن باید روی صفحه ضربه زد یا اصطلاحا tap کرد. در این صفحه مثل قبل زمان و تاریخ و برخی اطلاعات دیگر بدون نیاز به روشن کردن صفحه‌نمایش به تصویر کشیده می‌شود.

در بخش تنظیمات این صفحه جدا از حالت پیش‌فرض Tap to show، سه انتخاب دیگر یعنی روشن بودن دائم (Show always)، روشن شدن مطابق زمان‌بندی (Show as scheduled) و روشن شدن با دریافت اعلان جدید (Show for new notifications) دیده می‌شود که این آخری گزینه جدیدی برای این بخش به‌حساب می‌آید. سایر موارد این قسمت با تغییر بزرگی روبرو نشده‌اند.

صفحه هوم در نگاه اول تغیر خاصی نکرده و همان آیکون‌های پیش‌فرض پیشین سامسونگ همراه با باکس جست‌وجوی گوگل و ویجت وضعیت آب و هوا در مرکز آن جای دارند. با کشیدن این صفحه به سمت راست، صفحه Google Discover در معرض دید قرار می‌گیرد که خبرهای مختلفی را در معرض دید قرار داده و همانطور که در ادامه می‌بینیم می‌توان آن را به‌صورت کامل حذف کرد.

با نگه‌داشتن دست روی هریک از آیکون‌های صفحه هوم می‌توان به‌برخی امکانات آن‌ها به‌صورت مستقیم دسترسی پیدا کرد که از آن جمله باید به my apps در Play Store، گرفتن عکس یا ویدئو در دوربین و دسترسی به تماس‌های از دست رفته در اپ تماس، اشاره کرد. اگر اپلیکیشن مد نظر در این بخش ویجتی برای ارائه داشته باشد نیز از همین طریق می‌توان بدون واسطه به آن دسترسی پیدا کرد.

در کناره سمت راست صفحه‌نمایش آیکون ناپیدای شناوری به‌چشم می‌خورد که گرفتن و کشیدن آن رو به داخل منوی جانبی یا Edge panels را پدیدار می‌کند. در این بخش در حالت پیش‌فرض 8 اپلیکیشن به‌صورت مستقیم در دسترس قرار می‌گیرند که گالری تصاویر، منوی تنظیمات و اپلیکیشن گوگل جدا از سایرین و غیر قابل تغییر در بالا قرار دارند اما 5 گزینه دیگر با لمس آیکون سه‌خط پایین و انتخاب گزینه Edit قابل ویرایش بوده و می‌توان چندین برنامه دیگر را نیز در یک چینش دو ستونی به آن اضافه کرد.

برخی برنامه‌های به‌نمایش درآمده در این قسمت امکان باز شدن همزمان در یک صفحه با یک اپلیکیشن دیگر را دارند که لیست آن‌ها را با انتخاب گزینه Multi window در این بخش می‌توان مشاهده کرد. برای اجرای همزمان دو برنامه در این حالت، یکی را با لمس آیکون آن به‌صورت تمام‌صفحه اجرا می‌کنیم و سپس برنامه مد نظر برای اجرای همزمان با این اپلیکیشن را از منوی جانبی به بالا یا پایین برنامه قبلی می‌کشیم.

با انتخاب گزینه Tap از منوی سه‌نقطه بالای صفحه‌نمایش در این قسمت، می‌توان به‌جای کشیدن برنامه دوم جهت اجرای همزمان، تنها روی آن ضربه زد.

نزدیک کردن دو انگشت به هم روی صفحه‌نمایش در صفحه هوم یا نگه داشتن انگشت روی آن برای چند لحظه، برای ورود به بخش ویرایشی این صفحه کفایت می‌کند؛ جایی‌که علاوه بر امکان تغییر وال‌پیپر و تم، می‌توان ویجت‌های مختلف را به صفحه هوم افزود و دسک‌تاپ سمت چپ را به‌کل حذف یا ویرایش (امکان انتخاب از بین Google Discover یا Samsung Free) کرد.

گزینه‌های حاضر در بخش ویرایشی صفحه هوم که با لمس دکمه Settings در این بخش در دسترس قرار می‌گیرند تفاوت خاصی با پوسته قبلی سامسونگ نکرده و همچنان امکان تغییر ساختار صفحه هوم (با یا بدون دکمه دسترسی به اپلیکیشن‌ها در پایین)، تغییر چینش ماتریسی آیکون‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، گزینه مخفی کردن برخی اپلیکیشن‌ها، نمایش برچسب آیکون‌ها در مواقع دریافت نوتیفیکیشن، افزودن اتوماتیک برنامه‌های جدیدا دانلود شده از پلی‌استور به صفحه هوم و کشیدن دست از هر نقطه هوم اسکرین رو به پایین برای نمایش پنل نوتیفیکیشن را ارائه می‌کنند.

منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش یا Notification shade نیز در اولین نگاه تغییر چندانی نکرده و با یک بار اسکرول صفحه‌نمایش از بالا به پایین، مثل قبل، درصد باقی‌مانده باتری همراه با آنتن موبایل و وای‌فای در بالا ظاهر شده و در زیر آن زمان و تاریخ با فونت درشت‌تر به تصویر کشیده می‌شوند. درست مقابل زمان و تاریخ، آیکون دسترسی به منوی Settings دیده می‌شود و دکمه‌ پاور نیز تنها با اسکرول کامل این بخش پدیدار خواهد شد. شش آیکون زیر این قسمت بدون تفاوت نسبت به گذشته، شامل وای‌فای، بلوتوث، پروفایل صوتی، چرخش خودکار صفحه‌نمایش، Airplane mode و چراغ قوه می‌شوند. اعلان برنامه‌های مختلف نیز در زیر این بخش به نمایش گذاشته می‌شود. عنوان دو آیکون بالای اعلان برنامه‌ها اندکی تغییر کرده و از Devices و Media به Device control و Media output تبدیل شده‌اند. وظیفه این دو قسمت البته مثل گذشته دسترسی آسان‌تر به دستگاه‌های متصل به گوشی و کنترل مدیای در حال پخش است.

با ادامه اسکرول این قسمت، 14 آیکون دیگر به آن افزوده می‌شوند که همگی عناوین ‌آشنایی به‌نظر می‌رسند و اغلب آن‌ها پیش از این در پرچمداران قبلی سامسونگ نیز حضور داشتند.

با لمس گزینه + در انتهای این لیست امکان قرار دادن آیکون‌های دیگری نیز در منوی نوتیفیکیشن فراهم می‌شود که از آن جمله گزینه Extra dim برای کم‌تر کردن نور صفحه‌نمایش از حداقل استاندارد آن و قطع دسترسی به میکروفون و دوربین برای همه اپلیکیشن‌ها، جالب‌تر از سایرین به‌نظر می‌رسند. از طریق گزینه DeX در این قسمت نیز می‌توان پس از اتصال گوشی به‌صورت بی‌سیم یا با کابل تبدیل HDMI به یک مانیتور خارجی، از سیستم‌عامل در فضایی مشابه ویندوز استفاده کرد.

Processing speed یا سرعت پردازش از دیگر موارد حاضر در این قسمت است که با افزودن آن به تاگل‌های این صفحه و سپس نگه‌داشتن دست روی این آیکون به منوی متناظر آن وارد می‌شویم. در این منو که در حالت پیش‌فرض روی ماکزیمم قرار دارد می‌توان قدرت پردازشی دستگاه را با توجه به مواردی مثل تولید گرما، مصرف باتری و نیاز به سرعت بالا تنظیم کرد.

اسلایدر تغییر روشنایی در پایین این قسمت به نوار پهن‌تری تبدیل شده اما به‌جز این مورد تفاوت خاص دیگری با گذشته نداشته و با لمس گزینه سه‌نقطه مقابل آن امکان خاموش کردن گزینه روشنایی خودکار را نیز ارائه می‌کند.

با لمس آیکون سه‌نقطه بالای منوی نوتیفیکیشن و انتخاب گزینه Quick panel layout، امکان تغییر مکان اسلایدر روشنایی (نشان دادن این گزینه حتی قبل از باز کردن کامل منوی نوتیفیکیشن) فراهم می‌شود و نمایش یا حذف دو گزینه media و devices از بالای منوی اعلان‌ها را نیز می‌توان از این طریق کنترل کرد.

منوی اصلی دستگاه تفاوتی با آن‌چه از این بخش در ذهن داریم نداشته و همچنان آیکون‌های مختلف برنامه‌های و اپلیکیشن‌ها را در 5 ردیف و چهار ستون جای داده است. قسمت جست‌وجو در بالا نیز به قوت خود باقی‌ست که با لمس آن به بخش Finder برای جست‌وجوی متنی و صوتی کلیه قسمت‌های گوشی (اعم از فایل‌ها، تنظیمات و اپلیکیشن‌ها) می‌رویم.

موارد ظاهر شده پس از لمس منوی سه‌نقطه بالای صفحه‌نمایش نیز تغییر خاصی نکرده و شامل مرتب‌سازی (Sort)، پاک‌سازی صفحات (Clean up pages) و منوی تنظیمات می‌شوند.

منوی آشنای تنظیمات در S22+ در بالاترین قسمت محلی برای نمایش اطلاعات حساب کاربری سامسونگ در نظر گرفته و پس از آن در 8 بخش مجزا، سایز تنظیمات گوشی را می‌توان مشاهده کرد. از جمله این بخش‌ها می‌توان به قسمت اتصالات (وای‌فای، بلوتوث، NFC و ...)، قسمت صدا و اعلانات، بخش مرتبط با ظاهر گوشی (تنظیمات صفحه‌نمایش، والپیپر، تم، صفحه‌قفل و...)، بخش امنیتی و حریم خصوصی و بخش تنظیمات حساب کاربری اشاره کرد.

بخش حریم خصوصی به‌عنوان یکی از تغییرات مرتبط با اندروید 12، به قابلیت کاربردی جدیدی مجهز شده که در طی آن سه دسترسی حساس دوربین، میکروفون و مکان در بالاترین قسمت به‌نمایش گذاشته شده و تعداد اپلیکیشن‌هایی که به هریک از این موارد دسترسی دارند نیز مقابل آن‌ها نوشته شده است. با انتخاب هرکدام از این موارد نیز می‌توان برنامه‌های مجاز برای دسترسی را مشاهده و در صورت لزوم اصلاح کرد. دیگر قابلیت این بخش که پیش از این در منوی نوتیفیکیشن نیز به آن اشاره کرده بودیم اختصاص دو اسلایدر اختصاصی برای قطع دسترسی به دوربین و میکروفون است که در شرایط خاص، خیال شما را از هرگونه دسترسی غیر مجاز راحت می‌کند. در همین قسمت همچنین گزینه‌ای برای آگاه کردن شما در هنگامی که یک اپلیکیشن به اطلاعات کلیپ‌بورد دسترسی پیدا می‌کند نیز ارائه شده و بدین‌ترتیب هیچ برنامه‌ای نمی‌توان بدون اطلاع شما به محتوای کپی شده حافظه اعم از متن، عکس یا هر محتوای دیگر دست پیدا کند.

Color palette یکی از گزینه‌های جدید این رابط کاربری‌ست که در قسمت Wallpaper and style جای دارد و از طریق آن می‌توان رنگ برخی قسمت‌ها رابط کاربری را متناسب با تصویر پس‌زمینه تغییر داد. این قابلیت یکی دیگر از موارد جدید در سیستم‌عامل اندروید 12 بوده و ظاهر متمایزی را به گوشی می‌بخشد. در منوی این قسمت جدا از رنگ‌های پیش‌فرض آبی، سفید، ‌مشکی استاندارد One UI، سه ترکیب رنگ دیگر با توجه به رنگ‌های تصویر پس‌زمینه هوم اسکرین به شما پیشنهاد می‌شود که انتخاب هریک منجر به تغییر رنگ آیکون‌های منوی نوتیفیکیشن، شماره‌گیر، اسلایدر تغییر روشنایی و برخی جزییات رنگی دیگر سیستم‌عمل می‌شود. با فعال کردن گزینه Apply palette to app icones می‌توان این تغییر رنگ را به آیکون اپلیکیشن‌های پیش‌فرض گوشی نیز اعمال کرد.

از دیگر تغییرات ظاهری اعمال شده در One UI 4.1 باید به امکان تغییر پس‌زمینه صفحه تماس (صفحه‌ای که حین دریافت یا برقراری تماس پیش روی شما قرار می‌گیرد) اشاره کرد که می‌توان تصویر دلخواهی را برای آن جای‌گذاری کرد اما امکان شخصی‌سازی این صفحه و اختصاص یک تصویر مشخص برای یک کنتاکت خاص هنوز برای آن در نظر گرفته نشده است.

یکی دیگر از امکانات جالب پوسته One UI 4.1 سامسونگ در گالری تصاویر آن رخ می‌دهد؛ جایی‌‌که در هنگام ویرایش یک عکس علاوه بر موارد معمول همیشگی مثل تغییر اندازه یا اعمال فیلترها، گزینه Object eraser نیز به چشم می‌خورد که از طریق آن می‌توان تنها با زدن روی یا کشیدن یک خط پیرامون یک شیء مشخص در تصویر، آن را به‌طور کامل حذف کرد. این قابلیت به‌خصوص برای حذف دیگر افراد درون صحنه جالب به‌نظر می‌رسد هرچند بسته به سوژه ممکن است با نتیجه ایده‌آلی روبرو نشویم.

چیپ‌ست پردازشی - حافظه

سامسونگ به روال هر سال، پرچمداران سال 2022 خود را نیز بسته به منطقه توزیع با یکی از دو چیپ‌ست اسنپ‌دراگون یا اکسینوس‌ روانه بازار کرده است؛ سهم پروسسور Exynos 2200 در خانواده گلکسی S22 اما (ظاهرا به‌دلیل برخی ملاحظات فنی و راهبردی) کم‌تر از سال‌های پیش بوده و در برخی مناطق که به‌صورت سنتی و در سالیان گذشته همواره از پردازنده اکسینوس استفاده می‌شد امسال شاهد حضور چیپ‌ست اسنپ‌دراگون هستیم. نسخه در اختیار ما به پروسسور 4 نانومتری Snapdragon 8 Gen 1 ‌مجهز شده که نکته جدیدی برای بازار ایران به حساب می‌آید اما به‌گفته شرکت واردکننده این گوشی در مراسم رونمایی از سری S22 در ایران، در آینده نزدیک مدل‌های مجهز به پروسسور Exynos 2200 این خانواده نیز به بازار داخلی عرضه خواهند شد.

پردازنده Snapdragon 8 Gen 1 به 1 هسته 3 گیگاهرتزی Arm Cortex-X2 در بالاترین سطح مجهز شده که 3 هسته 2.5 گیگاهرتزی Cortex-A710 و 4 هسته 1.8 گیگاهرتزی A510 آن را در تأمین توان پردازشی مورد نیاز Galaxy S22+ همراهی می‌کنند. گرافیک این چیپ‌ست از نوع Adreno 730 است که در حال حاضر به‌جرأت قوی‌ترین راه‌کار گرافیکی در دنیای اندروید به حساب می‌آید.

رم دستگاه 8 گیگابایت از نوع LPDDR5 بوده و 128 یا 256 گیگابایت حافظه داخلی غیر قابل ارتقاء دارد که از این میزان در اولین بوت و پیش از ایجاد هرگونه تغییر در حافظه (نقل و انتقال فایل، نصب برنامه یا آپدیت نرم‌افزار)، نزدیک به 35.78 گیگابایت به خود سیستم‌عامل اختصاص پیدا کرده و فضای خالی در اختیار کاربران، اندکی بیش از 220 گیگابایت است.

نوع این حافظه به‌گواه تست AndroBench از نوع پر سرعت UFS 3.1 است که البته انتظاری نیز جز این از یک پرچمدار گران‌قیمت و پیشرفته نمی‌رود.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به حضور چیپ‌ست Snapdragon 8 Gen 1 طبیعتا با نتایج بسیار بالا و کاملا رضایت‌بخشی در تست‌های پردازشی و گرافیکی گلکسی S22+ روبرو می‌شویم اما در این میان محدود بودن رم به تنها 8 گیگابایت (در مقایسه با رقبای مجهز به رم 12 گیگابایتی) و گرم شدن بیش از اندازه بدنه (در کناره‌ها و به‌خصوص در یک‌سوم بالایی بخش پشتی) بر نتایج تست‌های مختلف S22+ تأثیر منفی برجای می‌گذارند. مسئله گرم شدن بیش از اندازه دستگاه (که گه‌گاه به داغی نزدیک می‌شود) در سری S21 نیز حضور داشت و سامسونگ ظاهرا هنوز به راه‌کاری برای رفع این مشکل دست نیافته است.

در اولین تست طبق معمول به سراغ تست پردازشی Geekbench 5 در نسخه 5.4.4 می‌رویم. این تست به‌طور مشخص بر قدرت و نوع هسته‌های پردازشی متمرکز است و با حضور تک هسته X2 از یک سو و سه هسته 2.5 گیگاهرتزی A710 انتظار نتایج بسیار درخشانی را از S22+ داریم. این گوشی در عمل در حالت تک و چند هسته‌ای به امتیازهای 1,064 و 3,267 دست پیدا می‌کند که انتظارهای اولیه از آن را کاملا برآورده می‌سازد. به‌عنوان یک توضیح تکمیلی در این قسمت بد نیست بدانیم که عبور از امتیاز هزار واحد در تست تک هسته‌ای این آزمون حتی از عهده برترین چیپ‌های میان‌رده نیز بر نمی‌آید و برای نمونه پروسسور توانمند Snapdragon 778G با 4 هسته A78 نیز در این تست به امتیازی حوالی 750 تا 760 واحد دست می‌یابد.

در تست AnTuTu V9.3.7 در حالی‌که برترین‌های غیر گیمینگ بازار امتیازی نزدیک به یک میلیون واحد را کسب می‌کنند، S22+ با توجه محدودیت رم 8 گیگابایتی آن همچنان به امتیاز مناسبی نزدیک به 897 هزار واحد می‌رسد که به‌روشنی از جایگاه بالای بخش پردازشی و گرافیکی دستگاه سخن می‌گوید. بهترین‌های رده میانی با پردازنده‌های SD778G یا Dimensity 1200 در این تست از 500 تا 600 هزار واحد فراتر نمی‌روند.

ذکر این نکته بسیار اهمیت دارد که S22+ این امتیاز را با شروع از موقعیت کاملا سرد و در حالی‌که قبل از آن هیچ فشاری روی پردازنده وجود نداشت، به‌دست آورد اما با اندکی گرم‌تر بودن دستگاه (که برای رسیدن به آن فقط کافی‌ست چند دقیقه‌ای از گوشی استفاده کنید)، این امتیاز با افت محسوس در امتیاز گرافیک (کاهش از 365 هزار به 318 هزار واحد) به 828 هزار واحد رسید و یک بار تکرار دیگر آن بلافاصله بعد از تست قبلی در حالی‌که گوشی کاملا داغ بود منجر به تنزل شدید امتیاز گرافیک (تغییر از 318 به 268 هزار واحد) و کاهش نزدیک به 110 هزار واحدی امتیاز اولیه و رسیدن آن به 788 هزار واحد شد. بدین‌ترتیب نگفته پیداست که گرم شدن دستگاه تأثیر منفی بزرگی بر عملکرد گوشی به‌خصوص در زمینه گرافیکی داشته و می‌توان انتظار افت فریم را در حین انجام بازی‌های سنگین در طولانی‌مدت داشت.

در تست گرافیکی Wild Life از آزمون 3DMark امتیاز نهایی S22+ به رقم بسیار مناسب 8.821 واحد با متوسط فریم 52.8fps رسید که قدرت بسیار بالای گرافیک Adreno 730 را به‌رخ می‌کشد. برای مقایسه بد نیست نگاهی به OnePlus nord 2 با گرافیک 9 هسته‌ای قدرتمند Mali-G77 بیندازیم که امتیاز 4,226 واحدی و متوسط فریم 25.3fps آن در این تست، هر دو از نصف S22+ نیز کم‌ترند!

گرافیک توانمند Adreno 730 دستگاه در یک آزمون مهم دیگر یعنی Manhattan ES 3.1 از تست GFXBench نیز در حد نام خود ظاهر شده و در دو حالت آف‌اسکرین و آن‌اسکرین به‌ترتیب 148 و 119 فریم در ثانیه را ثبت می‌کند. این دو رقم از جمله بالاترین نتایچ ثبت شده برای این تست بوده و همچنان قدرت گرافیکی بسیار بالایی را در S22+ به‌نمایش می‌گذارند.

چیپ‌ست Snapdragon 8 Gen 1 از لحاظ پردازش هوش مصنوعی نیز یکی از توانمندترین گزینه‌های حال حاضر بازار بوده و با بهره‌گیری از یک بلاک منفرد Hexagon به‌عنوان نسل هفتم موتور هوش مصنوعی کوالکام، همزمان قادر به انجام عملیات عددی، برداری و تنسور خواهد بود. این بلاک به‌گفته شرکت سازنده، 4 برابر سریع‌تر از نسل قبلی بوده و میزان بهبود مصرف انرژی آن نیز 70 درصد اعلام شده است. با این پیش‌زمینه می‌توان انتظار امتیاز بسیار بالایی را از S22+ در تست ETHZ (که قدرت AI و یادگیری ماشینی پردازنده را تخمین می‌زند) داشت. پیش از این امتیازهای نزدیک به 125 و 158 واحدی را به‌ترتیب از دو پردازنده Snapdragon 778G و Dimensity 1200 در این تست به‌دست آوردیم و S22+ مطمئنا این امتیازها را در گردی از غبار پشت سر خواهد گذاشت. امتیاز S22+ در تست ETHZ در نهایت به 1,108 واحد رسید که دنیایی از تفاوت را با رقبای آن به‌تصویر می‌کشد.

گرینه‌های ارتباطی

مطابق انتظار از یک پرچمدار، تقریبا تمامی گزینه‌های ارتباطی مدرن دنیای موبایل از 4G و 5G پر سرعت گرفته تا وای‌فای 6، بلوتوث 5.2، اتصال NFC، قابلیت ارتباطی UWB گرفته تا مسیریاب‌های ماهواره‌ای دقیق و پر سرعت دو فرکانسی و پورت USB-C با استاندراد سرعت USB 3.2 در S22+ پشتیبانی می‌شوند. نبود جک هدست و اسلات حافظه در این گوشی خبر جدیدی نیست و نه‌تنها در پرجمداران سامسونگ بلکه در اغلب دیگر مدل‌های هم‌سطح S22+ نیز این دو گزینه دیگر جایی ندارند.

کلام آخر

Samsung Galaxy S22+ پرچمداری خوش‌ساخت و پر امکانات است که یک بار در دست گرفتن آن برای تحسین جذابیت‌های بصری دستگاه، کاملا کفایت می‌کند. طراحی گوشی نسبت به S21+‌ سال قبل کاملا فلت‌تر شده و جدا از دو سطح تخت در پشت و روی گوشی، حاشیه صاف پیرامونی نیز حالتی آیفون‌مانند به آن بخشیده است. به‌کارگیری شیشه Gorilla Glass Victus+ در پشت و رو و مات بودن سطح پشتی از دیگر جذابیت‌های این گوشی بوده و به‌عنوان یک نظر شخصی، خمیده نشدن و امتداد نیافتن محوطه لنزهای دوربین تا کناره‌ها نیز به ارتقاء طراحی S22+ کمک کرده است.

از کیفیت صفحه‌نمایش گوشی کاملا رضایت داشتیم و ارتقاء روشنایی آن باعث شده که در زیر نور مستقیم خورشید نیز مطلقا هیچ مشکلی برای دسترسی به این پنل وجود نداشته باشد. رنگ‌ها البته اندکی اشباع‌شده‌تر از حالت عادی هستند اما نسبت به گذشته دقت رنگ پنل نیز بیش‌تر شده و از منوی تنظیمات می‌توان دقت رنگ بالاتری را به‌دست آورد. نسبت تصویر این پنل از 20:9 سال قبل به 19.5:9 تغییر کرده و بدین‌ترتیب کوتاه‌قامت‌تر و عریض‌‌تر شده است.

دوربین 50 مگاپیکسلی اصلی همچنان یکی از نقاوت قوت مهم S22+ به حساب می‌آید که با تکیه بر سنسور نسبتا بزرگ و قابلیت OIS، در شرایط نوری مختلف در روز و شب، عملکرد کاملا مناسب و مطلوبی را به همراه می‌آورد. دوربین تله‌فتو برخلاف مدل سال گذشته حالا تصویری معادل 3 برابر زوم اپتیکال ارائه می‌کند که در نور مناسب کیفیت بالایی دارد. این دوربین اما به‌دلیل سنسور کوچک‌تر و دهانه دیافراگم بسته‌تر در نور کم و شب‌هنگام چندان فوق‌العاده نبوده و تا قبل از به‌کارگیری حالت شب، نویز مشهودی در تصاویر آن دیده می‌شود. دوربین اولتراواید هیچ تفاوتی نسبت به گذشته ندارد و بار دیگر از فوکوس خودکار در آن خبری نیست. نبود فوکوس خودکار در دوربین اولتراواید برای یک گوشی هزار دلاری نکته منفی بزرگی محسوب شده و عملا به‌معنای حذف عکاسی ماکرو (تصویربرداری از فاصله بسیار نزدیک) در این مدل است. تصاویر این دوربین در شب تا قبل از فعال کردن نایت مد چندان قابل استفاده به‌نظر نمی‌رسند.

دوربین 10 مگاپیکسلی سلفی همان نمونه سال گذشته است و با پشتیبانی از فوکوس خودکار یکی از بهترین دوربین‌های سلفی در بین دیگر رقبای این رده است. این دوربین نیز مثل سه دوربین دیگر S22+ می‌تواند با وضوح 4K/60fps فیلم‌برداری کند. از کیفیت پردازش در این گوشی با توجه به حضور Snapdragon 8 Gen 1 می‌توان به‌طور کامل رضایت داشت و همواره با یکی از بهترین تجربه‌های پردازشی و گرافیکی روبرو می‌شویم هرچند گرم شدن بیش از اندازه گوشی زیر بار و محدود بودن رم به تنها 8 گیگابایت، این تجربه مثبت را اندکی تقلیل می‌دهند.

دوام باتری گوشی در حد متوسطی قرار داشته و نسبت به S21+ سال گذشته اندکی ضعیف‌تر است. نبود شارژر در جعبه دستگاه را باید هنوز یک نکته منفی به حساب آورد چرا که جدا از هزینه‌های جداگانه آن برای کاربران در جهت تهیه یک شارژر جدید، سامسونگ را عملا از مسابقه داغ افزایش سرعت شارژ (که در بین سازندگان چینی با حرارت هرچه تمام‌تر ادامه دارد) کنار می‌گذارد.

نکات مثبت و منفی Samsung Galaxy S22+ را در یک نگاه می‌توان در این موارد خلاصه کرد:

+ طراحی زیبا و مدرن

+ پوشش Gorilla Glass Victus+ در پشت و روی دستگاه

+ شاسی مقاوم آلیاژ آلومینیوم

+ جنس مات و مقاوم در برابر اثرات انگشت بخش پشتی

+ استاندارد مقاومت IP68

+ صفحه‌نمایش OLED با کیفیت با رفرش 120 هرتزی

+ کیفیت بالای دوربین اصلی در عکاسی و فیلم‌برداری

+ دوربین تله‌فتو مجهز به OIS با تصویری معادل 3 برابر زوم اپتیکال

+ کیفیت بالای دوربین سلفی مجهز به فوکوس خودکار

+ پردازنده مدرن و پیشرفته Snapdragon 8 Gen 1

+ گزینه‌های ارتباطی متنوع

+ رابط کاربری پیشرفته One UI 4.1

- ارگونومی پایین‌تر با نسبت تصویر 19.5:9

- گرم بودن دائم در حالت عادی و داغ شدن زیر بار

- -سنسور کوچک‌تر دوربین تله‌فتو با دیافراگم بسته‌تر

- دوام باتری متوسط

- ارائه نکردن شارژر و سرعت شارژ پایین‌تر نسبت به رقبا

- رم تنها 8 گیگابایتی

- پشتیبانی نکردن از فوکوس خودکار برای دوربین اولتراواید