mobile.ir - مرجع موبایل ایران

خرید یک گوشی پرچمدار با این‌که تا حداقل یکی دو سال آینده خیال کاربران را از دسترسی به امکانات مدرن و به‌روز راحت می‌کند اما این مدل‌ها با قیمت‌هایی که برای برندهای رده پایین‌تر به حوالی 700 تا 800 دلار نزدیک شده و برای بزرگان دنیای موبایل مدت‌هاست از هزار دلار عبور کرده، طبیعتا برای همگان در دسترس نبوده و نمی‌توان نسخه یکسانی را برای همه کاربران در این زمینه پیچید. پیشنهاد برندهای مختلف برای این مسئله، ارائه گوشی‌های میان‌رده پیشرفته‌ای‌ست که در لیست پر فروش‌ترین اسمارت‌فون‌های سال نیز معمولا چندین عنوان را به خود اختصاص می‌دهند. در این میانی‌های خوش‌قیمت اغلب برخی از امکانات پایه‌ای پرچمداران مثل صفحه‌نمایش‌های با کیفیت، حافظه‌های حجیم و شارژرهای سریع دیده می‌شود و با وجود آن‌که از برخی جزییات هزینه‌بر دیگر همچون بدنه‌های شیشه و فلزی، نمایشگرهای LTPO، دوربین‌های مدرن، پردازنده‌های پرچمدار، رم‌های LPDDR5، شارژ بی‌سیم و گزینه‌های ارتباطی پیشرفته‌تر صرفنظر شده اما با توجه به قیمت می‌توان از آن‌ها به‌عنوان انتخاب‌های منطقی این روزها یاد کرد.

Xiaomi 11 Lite 5G NE

Realme GT Master Edition یکی از میان‌رده‌های پیشرفته نسبتا جدید بازار است که با تکیه بر یک طراحی نوآورانه (البته تنها در نسخه خاکستری چمدانی آن)، نمایشگر 120 هرتزی OLED، پردازنده Snapdragon 778G، حافظه داخلی بالا و به‌خصوص شارژر بسیار سریع 65 واتی، شرایط مناسبی را برای رقابت در این کلاس دارد. رقبای GT Master اما قرار نیست زمین بازی را به این آسانی به نفع رقیب ترک کنند؛ جایی‌که جدا از Xiaomi 11 Lite 5G NE که با صفحه‌نمایش امولد 10 بیتی و وزن تنها 158 گرمی نمونه‌ای خاص و متمایز به حساب می‌آید، رقیب سرسختی به نام Samsung Galaxy A52s 5G نیز در این میان در دسترس قرار دارد که با استاندارد مقاومت بدنه IP67 و دوربین اصلی مجهز به OIS (لرزه‌گیر اپتیکال) رقابت جانانه‌ای را با هر حریف دیگر به نمایش گذاشته است.

ریلمی که زمانی زیر مجموعه شرکت Oppo‌ قرار داشت و حالا به‌عنوان برندی مستقل فعالیت می‌کند با شروع از گوشی‌های پایین‌رده و میانی حالا به سطح بالای بازار نیز گام نهاده و به‌جز میانی‌های پیشرفته، نیم‌نگاهی به رده پرچمداران نیز دارد. GT Master همراه با GT Master Exploration Edition در جولای گذشته معرفی شد و هر دو به بالاترین سطح بازار در رده میانی تعلق دارند.

Realme GT Master Edition با نام مدل RMX3363 موضوع بررسی این نوبت است. بالاترین چینش Realme GT Master Edition که از رم 8 گیگابایتی و حافظه داخلی 256 گیگابایتی برخوردار است و با گارانتی معتبر کسری پارس عرضه شده از طرف سایت تکنولایف برای بررسی در اختیار ما قرار داده شده است.

جعبه محتویات

اگر از قبل جعبه این گوشی را از نزدیک ندیده باشید پس از مشاهده آن کاملا تعجب خواهید کرد جایی‌که به احتمال قریب به یقین با بزرگ‌ترین جعبه‌ای موبایلی که تا به امروز دیده‌اید روبرو می‌شوید و بلندای قامت و فرم آن به‌گونه‌ای‌ست که انتظار دیدن یک گوشی غول‌آسا را در ذهن ایجاد می‌کند. امری‌که البته همانطور که خواهیم دید در عمل به وقوع نمی‌پیوندد. روی این جعبه نام مدل در مرکز و نشان بسیار بزرگ برند روی کناره آن نقش بسته و برگ‌های برنده دستگاه مثل پروسسور، صفحه‌نمایش، شارژ سریع و طراحی ظریف و سبک نیز موارد قابل اشاره در بخش پشتی را تشکیل می‌دهند.

درون این باکس بزرگ برخلاف انتظار به نکته غافلگیرکننده چندانی بر نمی‌خوریم و همان موارد همیشگی شامل دفترچه‌های راهنما، شارژر، کابل USB و یک قاب انتظار ما را می‌کشند.

قاب همراه گوشی برخلاف تقریبا تمامی نمونه‌های معمول بازار یک نمونه کامل مات با ضخامت نسبتا زیاد است که کل طراحی رنگی گوشی در بخش پشتی به جز محوطه دوربین را می‌پوشاند.

هیجان‌انگیزترین قسمت این جعبه‌گشایی به شارژر 65 واتی (10 ولت 6.5 آمپر) دستگاه تعلق دارد که نسبت به هر دو رقیب اصلی این گوشی یعنی A52s با شارژر 25 واتی و Xiaomi 11 Lite 5G NE با شارژر 33 واتی روی کاغد بسیار پر سرعت‌تر به‌نظر می‌رسد. به عملکرد این شارژر و سرعت آن در بخش باتری اشاره خواهیم کرد.

کابل USB همراه این مدل نیز که در دو سوی آن امکان عبور دادن جریان 6.5 آمپری درج شده از ضخامت بالایی برخوردار بوده و کاملا برای انتقال توان بالای شارژر بهینه‌سازی شده است.

طراحی ظاهری

شاید برای بسیاری از کاربران اولین حس بعد از در دست‌گیری GT Master به وزن نسبتا پایین آن تعلق داشته باشد جایی‌که برخلاف انتظاری که از جعبه غول‌آسای آن در ذهن ایجاد می‌شود به هیچ عنوان با گوشی بزرگ و سنگینی روبرو نمی‌شویم و نه‌تنها وزن کم آن جلب نظر می‌کند بلکه از نظر حجم و ابعاد نیز با گوشی خوش‌دستی روبرو می‌شویم.

بخش رویی گوشی با صفحه‌نمایش سرتاسری بزرگی با حاشیه‌های اندک پوشیده شده که دوربین سلفی را در کناره سمت چپ خود جای داده است. لبه‌های نمایشگر خمیده نبوده و طبق معمول از فرم نرم موسوم به 2.5D برای آن‌ها استفاده شده است. روی صفحه‌نمایش از قبل یک پوشش پلاستیکی محافظ کشیده شده است.

بخش پشتی در نسخه چمدانی گوشی طراحی هیجان‌انگیز و جدیدی را به نمایش می‌گذارد که نگاه هر بییننده‌ای را به خود جلب می‌کند اما نسخه نقره‌ای/آبی در اختیار ما طراحی چندان جدیدی را به نمایش نمی‌گذارد. جنس ظاهرا پلاستیکی این قسمت به‌صورت مات طراحی شده اما اثرات چربی و انگشت را تا حدودی به خود جذب می‌کند.

در کناره سمت چپ بخش پشتی لنزهای دوربین همراه با یک فلش LED در محوطه مستطیلی‌شکل مجزایی قرار دارند و در پایین نیز به نشان Realme بر می‌خوریم.

لبه‌های جانبی کاور بخش پشتی کاملا خمیده بوده و همین موضوع به خوش‌دستی بهتر دستگاه کمک فراوانی کرده است.

در کناره‌های گوشی، جدا کردن دکمه پاور از دو کلید تغییر صدا ترفند جالبی‌ست که این روزها در کمتر گوشی دیگری در این کلاس دیده می‌شود. کلید پاور در سمت راست قرار گرفته و دو دکمه مجزای تغییر صدا نیز مقابل آن در سمت چپ قرار دارند. این طراحی با این‌که در موقعیت‌هایی مثل گرفتن اسکرین‌شات، راه‌حل چندان آشنایی را ارائه نمی‌کند اما در عمل باعث شده که بتوان از هر سه این دکمه‌ها با یک دست و بدون نیاز به دست دوم یا جابه‌جایی گوشی در دست استفاده کرد. این کلیدها فارغ از گرفتن گوشی با دست چپ یا راست در زیر انگشتان متناظر خود قرار می‌گیرند و حتی دکمه ولوم بالا نیز به‌راحتی در دسترس است.

GT Master با بدنه تمام پلاستیکی با این‌که در ورژن چمدانی آن جلب توجه می‌کند اما در نسخه آبی دستگاه در مجموع حرف چندانی برای گفتن نداشته و حداکثر مشابه ده‌ها نمونه دیگر به‌نظر می‌رسد. البته نباید از وزن و ابعاد مناسب و به‌خصوص طراحی بسار مطلوب محل کلیدهای جانبی غافل شد.

ابعاد و وزن

با توجه به صفحه‌نمایش کوچک‌تر GT Master در مقایسه با A52s و Lite NE، انتظار ابعاد کم‌تری نیز از این گوشی می‌رود. طول و عرض دستگاه به‌ترتیب 159.2 و 73.5 میلی‌متر است که با انتظار اولیه منطبق بوده و به‌خصوص در زمینه عرض تفاوت مشهودی را به نمایش می‌گذارد. برای مشخص شدن میزان کاهش صورت گرفته در زمینه عرض می‌توان از گوشی Google Pixel 6 یاد کرد که با 0.03 اینچ صفحه‌نمایش کوچک‌تر، 1.3 میلی‌متر عرض بیش‌تری دارد.

نسخه چمدانی این مدل (موسوم به Voyager Grey) از ضخامت نسبتا زیاد 8.7 میلی‌متری برخوردار است اما ضخامت دیگر رنگ‌ها از جمله نسخه در اختیار ما کاهش پیدا کرده و به 8 میلی‌متر می‌رسد و خمیدگی لبه‌های کاور بخش پشتی نیز به کم‌تر به‌نظر رسیدن این ضخامت کمک کرده‌اند.

GT Master با وزن 174 گرمی (180 گرمی در نسخه چمدانی) با این‌که از Lite NE و وزن دست‌نیافتنی 158 گرمی آن هنوز فاصله دارد اما همچنان گوشی سبکی به حساب می‌آید و مقایسه آن با A52s به 15 گرم وزن کم‌تر اشاره دارد. در فاکتور وزن البته باید به اندازه صفحه‌نمایش و به‌خصوص ظرفیت باتری توجه کرد که GT Master در اولی، کوچک‌ترین صفحه‌نمایش را در بین دو رقیب دارد و در دومی نیز با تنها 50 میلی‌آمپر ساعت ظرفیت بیش‌تر نسبت به Lite NE، هنوز 200mAh باتری ضعیف‌تری در مقایسه با A52s دارد.

صفحه‌نمایش

رقابت در بخش نمایشگر یکی از سخت‌ترین میعادگاه‌های پیش روی GT Master است؛ جایی‌که هر دو رقیب دیگر با پنل‌های OLED پر نور خود درخشان ظاهر شده و با این‌که Lite NE با نرخ رفرش 90 هرتزی (نچندان وابسته به محتوا) در جایگاه پایین‌تری نسبت به A52s با پنل 120 هرتزی (ثابت و غیر وابسته به محتوا) قرار می‌گیرد اما میان‌رده پیشرفته شیائومی از سوی دیگر به یک پنل 6.55 اینچی 10 بیتی با توانایی نمایش بیش از 1 میلیارد رنگ مجهز بوده که حریف 6.5 اینچی سامسونگی نیز از آن بی‌بهره است. Realme GT Master در این شرایط از یک صفحه‌نمایش 6.43 اینچی Super AMOLED ساخت سامسونگ با وضوح 1080×2400 پیکسل برخوردار است که به‌گفته شرکت سازنده 91.7 درصد از رو دستگاه را پوشانده و حداکثر روشنایی نقطه ای آن به 1,000nits می‌رسد. کنتراست 5,000,000:1، پوشش 100 درصدی از حیطه رنگ DCI-P3 و سرعت برداشت تاچ 360 بار در هر ثانیه (360 هرتز) دیگر مشخصات اعلام شده برای این پنل را تشکیل می‌دهند. فرایند کاهش نور این پنل نیز بر پایه DC Dimming بوده و کیفیت بالایی را بدون لرزش فراهم می‌آورد.

نرخ رفرش این صفحه‌نمایش مثل A52s برابر با 120 هرتز اعلام شده اما این سرعت به‌روزرسانی برخلاف حریف سامسونگی وابسته به محتوا بوده و در تنظیمات نمایشگر به‌صورت پیش‌فرض روی گزینه Auto select یعنی تنظیم خودکار نرخ رفرش (با توجه به محتوای در حال پخش) قرار گرفته است. در حالت پیش‌فرض اتوماتیک، با لمس کردن صفحه‌نمایش و گردش در منوهای دستگاه و اپلیکیشن‌هایی مثل شبکه‌های اجتماعی، نرخ رفرش روی حداکثر یعنی 120 هرتز تنظیم می‌شود اما در صورت لمس نکردن صفحه‌نمایش برای چند لحظه، نرخ رفرش مجددا به 60 هرتز کاهش پیدا می‌کند. این نرخ در پخش ویدئو نیز فارغ از لمس کردن صفحه‌نمایش روی 60 هرتز باقی می‌ماند. صفحه‌نمایش GT Master ظاهرا بازی‌های مختلف را فارغ از پشتیبانی آن‌ها از نرخ رفرش بالا، روی 60 هرتز اجرا می‌کند که از این موضوع می‌توان به‌عنوان یک نکته منفی یاد کرد.

در دنیای واقعی از روشنایی این پنل در محیط‌های نوری مختلف می‌توان رضایت داشت و با این‌که در زیر نور مستقیم خورشید روشنایی اتوماتیک آن اندکی کم‌تر از A52s و Lite NE به‌نظر می‌رسد اما محتوای صفحه هنوز کاملا خوانا و قابل استفاده است.

در منوی تنظیمات صفحه‌نمایش، اسلایدری جهت مشخص کردن گزینه گرمای رنگ در نظر گرفته شده که در شرایط عادی روی حالت پیش‌فرض یا Default مرکزی قرار دارد و می‌توان آن را با کشیدن به چپ و راست سردتر یا گرم‌تر کرد. در بخش حالت رنگ یا Screen color mode نیز با سه گزینه Gentle ،Vivid و Brilliant روبرو می‌شویم که به‌صورت پیش‌فرض روی Vivid قرار دارد. کیفیت رنگ این صفحه‌نمایش با تغییر نکردن هیچ‌یک از گزینه‌های پیش‌فرض در سطح متوسطی قرار دارد و رنگ‌ها در آن اندکی به سردی گرایش دارند اما با اندکی صرف وقت در این منو می‌توان رنگ‌های دقیق‌تری را ایجاد کرد. گزینه Gentle در این میان ظاهرا دقت رنگ بالاتری را نسبت به سایر موارد ارائه می‌کند.

در مجموع از کیفیت صفحه‌نمایش GT Master می‌توان به میزان زیادی رضایت داشت و پنل OLED پر نور با نرخ رفرش تطبیقی 120 هرتزی و سرعت برداشت تاچ بسیار بالا، نقاط قوت آن را تشکیل می‌دهند. یکی دیگر از نکات منفی این پنل اعلام نشدن نوع شیشه محافظ روی آن است که برخلاف رقبا ظاهرا از نوع Gorilla Glass نیست.

حاشیه زیر صفحه‌نمایش نزدیک به 4 میلی‌متر است و در کناره‌ها و بالا حوالی 2 میلی‌متر حاشیه وجود دارد. برای مقایسه بد نیست بدانیم که در Lite NE، حاشیه پایین صفحه‌نمایش نزدیک به 3 میلی‌متر بوده و در کناره‌ها و بالا با همان حاشیه 2 میلی‌متری روبرو می‌شویم.

اجزای جانبی

در سمت چپ گوشی همانطور که اشاره شد دکمه‌های دوگانه تغییر صدا در محلی بسیار مناسب برای قرارگیری در زیر انگشتان دست جای گرفته‌اند و مجزا بودن آن‌ها از هم نیز نکته مثبت دیگری به حساب می‌آید. برای مقایسه بد نیست بدانیم که در هر دوی A52s و Lite NE دکمه‌های تغییر صدا و کلید پاور همگی در سمت راست قرار داشته و کلیدهای کم و زیاد کردن حجم صدا نیز از هم تفکیک نشده‌اند.

درگاه سیم‌کارت‌های دوگانه گوشی نیز در همین قسمت قرار دارد که دو سیم‌کارت نانو را در خود جای می‌دهد و از اسلات حافظه خارجی نیز پشتیبانی نمی‌کند.

در سمت راست تقریبا درست در جایی که با گرفتن گوشی با دست راست، انگشت شست قرار می‌گیرد (یا انگشت اشاره، هنگام گرفتن گوشی با دست چپ) کلید پاور جا خوش کرده و در این مورد نیز امتیاز بالایی را از نظر ارگونومی به خود اختصاص می‌دهد.

میکروفون دوم تنها نکته قابل اشاره در بالای گوشی‌ست اما در پایین به‌جز درگاه USB-C در مرکز به اسپیکر اصلی، میکروفون تماس و جک 3.5 میلی‌متری هدست بر می‌خوریم. GT Master با این‌که در مقایسه با Xiaomi 11 Lite 5G NE از مزیت حضور جک هدست بهره می‌برد اما برخلاف هر دو رقیب دیگر فاقد اسپیکرهای دوگانه استریوست و صدای خروجی دستگاه از تک اسپیکر پایینی تأمین می‌شود.

بخش پشتی

کاور پلاستیکی بخش پشتی که با حرکت دادن در نور طیف‌های مختلف رنگی را از سفید/نقره‌ای تا آبی/بنفش را پوشش می‌دهد به‌صورت مات طراحی شده اما چربی و آلودگی و اثرات انگشت نیز گه‌گداری در آن باقی می‌ماند. در کناره سمت چپ بالای این کاور محوطه‌ای مستطیلی با لبه‌های گرد در نظر گرفته شده که چند دهم میلی‌متری از سطح گوشی بالاتر آمده و سه لنز دوربین و یک فلش LED را در خود جای داده است. با وجود اندک بودن برجستگی محوطه لنزهای دوربین، هنوز با قرارگیری گوشی روی میز اندکی لق‌خوردگی از این طریق ایجاد می‌شود.

دوربین‌های اصلی

دوربین اصلی GT Master که بالاتر از همه در ردیف لنزهای دوربین قرار دارد یک 64 مگاپیکسلی با سنسور 1/2 اینچی‌ست که لنزی 6 مرحله‌ای با f/1.8 را در مقابل خود می‌بیند. این دوربین با حداکثر وضوح 4K/30fps یا 1080p/60fps فیلم‌برداری کرده و فاقد OIS یا لرزه‌گیر اپتیکال است. دوربین دوم که در بین دو لنز دیگر جای دارد یک 8 مگاپیکسلی اولتراواید بدون امکان فوکوس خودکار با لنز 5 مرحله‌ای f/2.3 است که میدان دیدی برابر با 119 درجه را پوشش می‌دهد. GT Master به جز این دو دوربین یک دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو را نیز در نظر گرفته شده که دیافراگم لنزی برابر با f/2.4 داشته و در نبود فوکوس خودکار، برای گرفتن یک عکس واضح باید آن را در فاصله مطلوبی از سوژه (4 سانتی‌متری) قرار داد.

وضوح دوربین اصلی هر دو رقیب این گوشی نیز 64 مگاپیکسل است اما در این میان شرایط A52s با حضور OIS (لرزه‌گیر اپتیکال) بهتر از دو مدل دیگر به‌نظر می‌رسد. سنسور 1/1.97 اینچی Lite NE تنها اندکی بزرگ‌تر از GT Master بوده و هر دو به‌جای OIS‌ به نسخه الکترونیکی آن یعنی EIS مجهز شده‌اند. در دوربین‌های اولتراواید فارغ از میزان وضوح (که بازهم A52s با دوربین 12 مگاپیکسلی دست بالاتر را در اختیار دارد) شرایط یکسانی دیده می‌شود و هیچ‌یک از دوربین‌ها از فوکوس خودکار پشتیبانی نمی‌کنند اما Xiaomi 11 Lite 5G NE در دوربین ماکرو با در اختیار داشتن یک واحد 5 مگاپیکسلی مجهز به فوکوس خودکار در جایگاه بسیار بهتری نسبت به رقبا قرار می‌گیرد.

رابط کاربری دوربین با آن‌چه معمولا در دیگر دیوایس‌های هم‌سطح دیده‌ایم تفاوت بزرگی ندارد؛ در این بخش با گرفتن گوشی به‌صورت افقی، در کناره سمت راست، شاتر دوربین در مرکز و دکمه تعویض دوربین اصلی و سلفی و نمایی از آخرین عکس گرفته شده در بالا و پایین آن قرار دارند. یک ستون جلوتر به چندین گزینه متمایز از جمله گرفتن عکس و ویدئو، برداشت حالت شب، پرتره، عکاسی با حداکثر وضوح 64 مگاپکسل و گزینه More دیده می‌شود. درست در جلوی این گزینه‌ها اسلایدری برای گرفتن عکس با دوربین اولتراواید و زوم کردن تصویر دوربین اصلی (تا 2 و 5 برابر) در نظر گرفته شده و گزینه زیباسازی چهره و Google Lens نیز در همین بخش دیده می‌شوند.

در سوی دیگر و در ستون سمت چپ به‌جز دکمه دسترسی به تنظیمات دوربین، چهار گزینه دیگر شامل تنظیمات فلش، برداشت HDR، گزینه هوش مصنوعی (برای تغییر کیفیت عکس متناسب با نوع سوژه) و فیلترهای رنگی قرار دارند.

با لمس گزینه More در رابط کاربری دوربین، گزینه‌های جدیدی پیش رو شما قرار می‌گیرد که شامل برداشت اسلوموشن، عکاسی حرفه‌ای، تایم لپس، برداشت ماکرو (با استفاده از دوربین سوم برای گرفتن عکس از فاصله بسیار نزدیک)، اسکنر متن، برداشت پانوراما، برداشت ویدئوی همزمان با دوربین اصلی و سلفی در یک قاب و دو گزینه نچندان گویای Movie و Street می‌شوند.

با لمس گزینه Movie در این قسمت امکان برداشت ویدئویی کاملا واید با نسبت 20:9 (یعنی با در بر گرفتن کل صفحه‌نمایش) با هر دو دوربین اصلی و اولتراواید فراهم می‌شود و در دو سوی کادر نیز امکان تغییر برخی گزینه‌ها مثل فعال کردن لرزه‌گیر دیجیتال دست (به بهای از دست رفتن بخش بزرگی از کادر تصور)، تغییر وایت‌بالانس، میزان نورگیری، سرعت شاتر، عدد ISO و فوکوس خودکار فراهم می‌شود که طبیعتا این آخری در دوربین اولتراواید در دسترس نیست.

حالت خیابانی یا Street mode گزینه جالب دیگری در این میان است که نسبت به عکاسی عادی امکانات حرفه‌ای‌تری را در اختیار کاربر قرار می‌دهد. در این منو میزان زوم دوربین‌ها که در حالت عادی با اعدادی مقابل حرف X تعیین می‌شوند به میلی‌متر بیان شده و مثلا دوربین اصلی 24 میلی‌متری‌ست و با سوییچ به دوربین اولتراواید، فاصله کانونی به 16 میلی‌متر تغییر می‌کند. در این منو می‌توان با استفاده از گزینه مخصوصی در بالا فوکوس را به صورت دستی تغییر داد و امکان برداشت تصویر RAW با فرمت DNG نیز از همین بخش فراهم است.

در بخش عکاسی حرفه‌ای که ریلمی از آن با عنوان Expert یاد می‌کند پنج گزینه از پایین برای دوربین اصلی در دسترس قرار می‌گیرند که شامل میزان نورگیری، فوکوس خودکار و دستی، وایت بالانس، سرعت شاتر (از 1/8,000 تا 32 ثانیه) و عدد ISO (از 100 تا 6,400) می‌شوند. در این منو امکان برداشت RAW نیز فراهم است و گزینه مجزایی برای سوییچ به دوربین اولتراواید در دسترس قرار دارد. با انتخاب دوربین اولتراواید جدا از حذف گزینه فوکوس خودکار، محدوده سرعت شاتر نیز به 1/8,000 ثانیه تا 1/2 ثانیه تغییر می‌کند.

عکاسی با GT Master را در یک روز آفتابی زمستانی آغاز می‌کنیم؛ تصاویر دوربین اصلی در حالت پیش‌فرض با وضوح 16 مگاپیکسلی برداشت می‌شوند و اولین نکته کاملا مشهود در آن‌ها اغراق‌شده بودن رنگ‌ها و کنتراست بیش از اندازه است. به‌عنوان نمونه می‌توان از رنگ بیش از اندازه آبی آسمان در تصویر زیر یاد کرد. با این وجود اما نویز تا حدودی تحت کنترل بوده و از میزان جزییات در مرکز کادر نیز می‌توان رضایت داشت. جزییات در کناره تصویر اما اندکی افت می‌کند که آن موضوع را باید به کیفیت لنز مرتبط دانست.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا از مرکز

برش اندازه واقعی تصویر بالا از کناره کادر

مسئله رنگ‌های غیر طبیعی و اشباع شده و کنتراستی فراتر از حالت عادی در تصاویر زیر نیز تکرار شده و با این‌که ممکن است برای برخی کاربران تصاویر زیباتر و زنده‌تری به‌نظر برسند اما آن‌چه مسلم است با تصاویر و رنگ‌های واقعی فاصله دارند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برای مشخص شدن اختلاف رنگ تصویر با رنگ واقعی، عکس زیر نمونه مناسبی به‌نظر می‌رسد جایی‌که نه‌تنها رنگ آسمان بلکه بقیه رنگ‌ها از جمله رنگ‌های زرد و آبی، پرتر از حالت عادی ثبت شده‌اند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت عکس با وضوح کامل 64 مگاپیکسلی نیز طبیعتا در این گوشی پیش‌بینی شده و در مقایسه با تصاویر 16 مگاپیکسلی، اندکی تفاوت از لحاظ پردازش رنگ در آن دیده می‌شود. این وضوح البته همانطور که می‌توان حدس زد، جزییات بیشتری را به نمایش نمی‌گذارد و عملا حتی در نور کامل روز نیز کیفیت پایین‌تری را ارائه می‌کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح کامل 64 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

اختلاف در پردازش رنگ دوربین اصلی در دو وضوح 16 و 64 مگاپیکسلی را در تصویر زیر نیز می‌توان به وضوح مشاهده کرد جایی‌که در وضوح کامل 64 مگاپکسلی ظاهرا از میزان رنگ‌های براق و اشباع شده اندکی کاسته شده و رنگ‌های واقعی‌تری نمایان می‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح کامل 64 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

گزینه HDR در رابط کاربری این دوربین به‌صورت پیش‌فرض روی حالت اتوماتیک قرار دارد و در مواقع لزوم وارد عمل می‌شود. اما عکس‌های گرفته شده با گزینه‌‌های مختلف HDR (روشن، خاموش و اتوماتیک) همانطور که در تصاویر زیر مشخص است تفاوتی چندانی با هم نداشته و ظاهرا همواره فارغ از وضعیت دکمه HDR، سوژه‌های درون سایه و سوژه‌های با نورگیری بیش از اندازه به‌صورت خودکار تصحیح می‌شوند.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسلی با HDR اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسلی با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسلی با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با وجودی که در این گوشی از دوربین تله‌فتو جداگانه خبری نیست اما رابط کاربری این مجموعه امکان 2 و 5 برابر زوم دیجیتال را در تصویر دوربین اصلی ارائه می‌کند که همانطور که در عکس‌های زیر می‌بینیم کیفیت آن‌ها حتی پس از 5 برابر زوم نیز (حداقل برای نمایش در خود گوشی و اشتراک‌گذاری در شبکه‌ها اجتماعی) نسبتا قابل‌قبول به‌نظر می‌رسند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با 2 برابر زوم دیجیتال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با 5 برابر زوم دیجیتال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اولتراواید همانطور که از یک 8 مگاپیکسلی ساده بدون فوکوس خودکار و با لنزی نچندان پیچیده انتظار داریم عملکرد متوسط رو به پایینی داشته و در ‌اینجا نیز مشکل رنگ‌های اشباع‌شده و کنتراست بیش‌تر را می‌توان مشاهده کرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

جزییات کم تصویر و کشیده شدن سوژه‌های حاضر در کناره‌ها دیگر نکات منفی این دوربین را تشکیل می‌دهند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو با سنسور کوچک و نبود فوکوس خودکار حرف چندانی برای گفتن ندارد و در اکثر مواقع در تلاش برای گفتن عکسی از فاصله بسیار نزدیک، خود گوشی باعث سایه افتادن روی سوژه می‌شود. با اندکی صبر و انتخاب درستِ زاویه گرفتن دوربین اما گه‌گداری تصاویر نسبتا راضی‌کننده‌ای را می‌توان برداشت کرد هرچند در نبود فوکوس، فلت و مسطح بودن سوژه الزام ناگفته‌ای برای واضح ماندن همه قسمت‌های عکس به حساب می‌آید.

برداشت تصویر با دوربین ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در شب، دوربین اصلی عملکرد متوسطی داشته و تا قبل از فعال کردن حالت شب نیز برخی جزییات مناسب در آن دیده می‌شود. با روشن کردن نایت مد یا حالت شب اما با نتیجه کاملا بهتری روبرو می‌شویم که تصویری روشن‌تر و با جزییات بیش‌تری را ثبت می‌کند. بخش مهمی از این اتفاق بیش از آن‌که به بیش‌تر باز ماندن شاتر دوربین مرتبط باشد (امری‌که عملا به‌ندرت اتفاق می‌افتد) به تغییر در حساسیت و عدد ISO ارتباط دارد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تأثیر حالت شب برای دوربین اولتراواید طبیعتا بسیار بهتر است و در حالی‌که تا قبل از فعال کردن ناید مد با تصویری تیره با جزییات حداقلی روبرو می‌شویم با استفاده از حالت شب، کیفیت تصویر کاملا تقویت می‌شود. بار دیگر در این‌جا نیز کیفیت بالاتر ناشی از تأثیر تغییر عدد ISO بوده و از طولانی‌تر باز ماندن شاتر برای دریافت نور بیش‌تر معمولا خبری نیست.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی GT Master امکان برداشت ویدئو با وضوح حداکثر وضوح 4K/30fps و یا 1080p با 30 یا 60 فریم در ثانیه را داشته و دوربین اولتراواید نیز حداکثر با وضوح 1080p/30fps فیلم‌برداری می‌کند. ویدئوهای دوربین اصلی به‌صورت پیش‌فرض با کدک H.264 برداشت می‌شوند اما از طریق منوی تنظیمات دوربین می‌توان برای کاهش حجم ویدئو از کدک H.265 نیز استفاده کرد که البته این دومی ممکن است در پلیرهای قدیمی‌تر پشتیبانی نشود. دوربین اصلی به گزینه لرزه‌گیر دیجیتال دست برای هر دو وضوح 1080p و 4K مجهز شده که به‌صورت پیش‌فرض غیر فعال است و فعال کردن آن با آن‌که در کاهش لرزه‌های کوچک موثر است اما بخش بزرگی از کادر تصویر بدین‌منظور از دست رفته و کادر کاملا تنگ‌تری در اختیار کاربران قرار می‌گیرد. امکان استفاده از این گزینه برای دوربین اولتراواید وجود ندارد.

از کیفیت ویدئوهای دوربین اصلی در هر دو وضوح 1080p و 4K رضایت چندانی نداشتیم و بیش از همه، کاهش جزییات در آن‌ها مشهود است. دوربین اولتراواید حتی شرایط بدتری داشته و با وجود میدان دید گسترده‌تر، از لحاظ جزییات و به‌خصوص رندر رنگ چندان فوق‌العاده نیست.

دوربین سلفی

GT Master از یک دوربین سلفی 32 مگاپیکسلی فاقد فوکوس خودکار با f/2.5 و میدان دید 85 درجه‌ای بهره می‌برد که برخلاف انتظار در حالت پیش‌فرض با وضوح کامل 32 مگاپیکسلی (6560×4928 پیکسل) عکاسی می‌کند. این دوربین به HDR مجهز بوده و در فیلم‌برداری (1080p و 720p با 30 فریم در ثانیه) نیز از لرزه‌گیر دیجیتال برخوردار است. کیفیت تصاویر این دوربین در سطح بسیار مناسبی قرار دارد و جزییات بالا و رنگ‌های کاملا مناسبی را به‌نمایش می‌گذارد. در دسترس بودن HDR نیز به برداشت تصاویر بهتر در حضور نور شدید پس‌زمینه کمک می کند. از گزینه پرتره این دوربین نیز رضایت داشتیم و تفکیک پس‌زمینه از سوژه اصلی و محو کردن بک‌گراند در آن نسبتا به‌خوبی انجام می‌شود.

باتری و شارژر

GT Master از یک باتری نچندان حجیم 4,300 میلی آمپر ساعتی برخوردار است که نسبت به Xiaomi 11 Lite 5G NE تنها 100mAh افزایش داشته است. این باتری با وجود آن‌که یک صفحه‌نمایش کوچک‌تر را تغذیه می‌کند اما نرخ رفرش این پنل بالاتر است که این موضوع روی کاغذ، شاید اندکی به ضرر GT Master در مقایسه با Lite NE منجر شود. در دنیای واقعی میزان دوام باتری طبیعتا به نوع استفاده از دستگاه وابسته است اما در یک سناریوی متوسط رو به بالا رسیدن به اواسط روز دوم با یک بار شارژ نیز دور از ذهن به‌نظر نمی‌رسد.

برای مشخص شدن توان این باتری طبق معمول به سراغ تست Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark رفتیم و مثل همیشه آن را با قرار دادن نور صفحه‌نمایش روی 50 درصد و غیر فعال کردن روشنایی خودکار اجرا کردیم. برای مشخص شدن تأثیر نرخ رفرش بالاتر در مصرف انرژی این گوشی یک بار آن را با نرخ رفرش 60 هرتزی و بار دیگر در حالت 120 هرتزی انجام دادیم. Lite NE شیائومی در حالت اول این تست به زمان بسیار مناسب 15 ساعت و 19 دقیقه‌ای دست پیدا کرد و با فعال کردن نرخ رفرش 90 هرتزی دوام آن به 13 ساعت و 43 دقیقه افت کرد. در GT Master در حالت اول یعنی با نرخ رفرش 60 هرتزی صفحه‌نمایش به دوام 14 ساعت و 49 دقیقه‌ای دست پیدا کرد که اختلاف ناچیزی با Lite NE در این حالت دارد.

با تغییر نرخ رفرش و قرار دادن آن روی 120 هرتز، دوام باتری برخلاف انتظار تنها اندکی افت کرده و به 14 ساعت و 22 دقیقه رسید بدین‌ترتیب می‌توان از کیفیت بسیار بالای مصرف باتری در این گوشی سخن گفت که از این لحاظ از Lite NE نیز شرایط بهتری را ارائه کرده و عملا طبق اعداد و ارقام نیازی به استفاده از نرخ رفرش 60 هرتزی برای صرفه‌جویی در انرژی وجود ندارد.

شارژر 65 واتی همراه دستگاه یکی از مهم‌ترین نقاط مثبت این گوشی و از جمله معدود برتری‌های آن بر هر دو رقیب بزرگ A52s و Lite NE به حساب می‌آید. این شارژ کاملا بزرگ و حجیم که عنوان Super Dart روی آن نقش بسته، حداکثر توان خروجی خود را با ولتاژ 10 ولت و جریان 6.5 آمپری ارائه می‌کند و به‌گفته شرکت سازنده ظرف 33 دقیقه قادر به پر کردن کامل باتری‌ست. تست شارژ این مدل را از صفر درصد آغاز کردیم جای‌که پس از گذشت تنها 5 دقیقه از پروسه شارژ، باتری تا 11 درصد شارژ شد و پس از 10 دقیقه، 33 درصد شارژ داشت! برای مقایسه کافی‌ست بدانیم که Lite NE با شارژر 33 واتی پس از 10 دقیقه به شارژ 23 درصدی رسید. شارژ غول‌آسای GT Master فقط به 15 دقیقه زمان نیاز دارد تا 50 درصد ظرفیت باتری را پر کند در حالی‌که رقیب شیائومی آن، به این درصد در حوالی 25 دقیقه دست پیدا می‌کند. گوشی پس از 30 دقیقه 95 درصد شارژ داشت و شارژ کامل آن در دقیقه 38 کامل شد. این در حالی‌ست که Lite NE پس از 65 دقیقه شارژ خود را تکمیل می‌کند.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

Realme GT Master Edition با سیستم‌عامل اندروید 11 و رابط کاربری realme UI 2.0 ارائه شده و زمان بوت آن نیز چیزی نزدیک به 20 ثانیه به‌طول می‌انجامد که در حدود 3 ثانیه کندتر از Lite NE است.

در صفحه قفل یا لاک اسکرین در بالا به زمان و تاریخ و اعلان برنامه‌ها بر می‌خوریم و در پایین نیز دو گزینه یکی برای دسترسی مستقیم به دوربین و دیگری به آن‌چه مجله صفحه قفل یا Lock Screen Magazine خوانده می‌شود در نظر گرفته شده است که این دومی هر بار تصاویری را همراه با اطلاعات آن به نمایش گذاشته و جدا از لمس دکمه آن با کشیدن صفحه به سمت چپ نیز در دسترس قرار می‌گیرد. ویژگی لاک اسکرین مگزین را از طریق منوی تنظیمات می‌توان غیر فعال کرد.

صفحه هوم در حالت پیش‌فرض نکته خاصی را نداشته و آیکون‌های پنج‌گانه پایینی و سرچ گوگل در مرکز، المان‌های اصلی آن را تشکیل می‌دهند. با کشیدن صفحه به سمت راست، Google Discover نمایان می‌شود که در بسیاری دیگر نمونه‌های مشابه نیز حضور دارد.

در لبه سمت راست صفحه منوی ناپیدای شناوری دیده می‌شود که کشیدن آن رو به سمت داخل نواری از گزینه‌های مختلف از جمله برداشت اسکرین شات و اسکرین ریکورد، ترجمه محتوای صفحه، مرورگر فایل و ماشین حساب را نمایان ساخته و با لمس + پایین آن نیز می‌توان ابزارهای دیگر یا اپلیکیشن‌های دلخواه را به این صفحه افزود.

ریلمی برخی ژست‌های حرکتی نیز برای این رابط کاربری در نظر گرفته که اسکرین شات سه‌انگشتی از آن جمله است؛ در این حالت با کشیدن سه انگشت به‌صورت همزمان رو به پایین روی صفحه، اسکرین شات عادی انجام می‌شود. با یک بار tap کردن (ضربه زدن) سه‌انگشتی روی صفحه، مکثی کوتاه و سپس کشیدن رو به پایین، آن قسمتی که زیر دست قرار دارد به صورت یک اسکرین‌شات جزیی ذخیره می‌شود و تکرار همین عمل اما این بار کشیدن تا پایین‌ترین نقطه صفحه، اسکرین‌شات طولی و اسکرول‌شونده را در پی خواهد داشت.

با نزدیک کردن دو انگشت به هم یا نگه داشتن یک انگشت روی صفحه، وارد بخش ویرایشی صفحه هوم می‌شویم که جدا از امکان جابه‌جایی و حذف برنامه‌ها و ویجت‌ها، تشکیل فولدر و تغییر وال‌پیپر، قابلیت فرم‌دهی به شکل آیکون‌ها، نحوه چنش برنامه‌ها (از لحاظ تعداد سطر و ستون) و افکت حرکت بین صفحات را نیز دارد.

با لمس گزینه More از این قسمت وارد تنظیمات هوم‌اسکرین می‌شویم که متغیرهای صفحه قفل و صفحه همواره روشن را نیز درخود جای داده است. برخی از گزینه‌های قابل دسترس در این منو شامل امکان حذف منو اصلی (app drawer)، تعیین اتفاقی که پس از کشیدن دست رو به پایین در صفحه رخ می‌دهد (که به‌صورت پیش‌فرض گزینه جست‌وجو را فعال می‌کند)، قفل کردن گوشی با دو بار ضربه زدن روی یک جای خالی صفحه هوم و نمایش آیکون اپلیکیشن‌های جدیدا نصب شده در صفحه هوم می‌شوند.

با یک بار کشیدن دست از بالای صفحه‌نمایش رو به پایین، منوی Notification shade ظاهر می‌شود که زمان و تاریخ و میانبری برای دسترسی به Settings در بالا، شش آیکون لوکیشن، چراغ‌قوه، بلوتوث، پروفایل صوتی، دیتای موبایلی و وای‌فای را در زیر آن، نوار تغییر روشنایی همراه با دکمه فعال کردن روشنایی خودکار را در یک ردیف پایین‌تر و بالاخره در زیر تمامی این موارد اعلان برنامه‌ها را به نماش می‌گذارد.

با ادامه کشیدن دست رو به پایین، 16 گزینه دیگر با امکان اسکرول افقی در دسترس قرار می‌گیرند که برخی از آن‌ها از جمله GT Mode (برای آنچه افزایش پرفورمنس دستگاه به بهای مصرف بیش‌تر باتری و گرم شدن گوشی نامیده می‌شود)، OSIE visual effect (برای بهبود کیفیت نمایش ویدئو) و PC Conncet (برای برقراری ارتباط با کامپیوتر ویندوزی و تعامل با گوشی از این طریق) جدید به نظر می‌رسند.

با لمس گزینه edit یا ویرایش از بالا، می‌توان تاگل‌های جدیدی را نیز به این لیست افزود.

با کشیدن صفحه هوم رو به بالا وارد منوی اصلی یا App drawer می‌شویم که طبق انتظار آیکون برنامه‌های مختلف را در خود جای داده است. از طریق نوار بالای صفحه می‌توان اپلیکیشن مورد نظر را جست‌و‌جو کرد و گزینه Manage از کناره سمت راست نیز برای مرتب کردن آن‌ها برحسب نام، زمان نصب یا میزان استفاده به‌کار می‌رود.

با گرفتن و کشیدن رو به پایین نوار پیمایش جانبی، اپلیکیشن‌ها برحسب حروف الفبا به نمایش گذاشته می‌شوند و از این طریق می‌توان آسان‌تر یک برنامه خاص را جست‌وجو کرد.

منوی تنظیمات یا Settings گزینه‌های متعدد و متنوعی را ارائه می‌کند که برخی از آن‌ها با همتایان موجود در دیگر رابط‌های کاربری تفاوت دارند؛ در بالا نواری برای جست‌وجو در بین تنظیمات در نظر گرفته شده و درست در زیر آن نیز برخی راهنمایی‌ها برای استفاده بهتر از این منو ظاهر می‌شوند. این منو به پنج بخش مجزا تقسیم شده که به‌ترتیب از بالا به پایین شامل گزینه‌های ارتباطی، تنظیمات شخصی‌سازی و گزینه‌های مرتبط با صفحه‌نمایش و صدا، تنظیمات امنیتی و حریم خصوصی، باتری و مدیریت اپلیکیشن‌ها، بخش حساب‌های کاربری و در نهایت قسمت مربوط به آپدیت سیستم‌عامل و realme Lab می‌شوند.

در بخش realme Lab برخی گزینه‌های خاص گوشی جای گرفته‌اند که از آن جمله می‌توان Dual-mode audio (برای استفاده همزمان از هدست سیمی و بلوتوث)، DC dimming (برای کاهش لرزش‌های ناشی از کم کردن نور صفحه‌نمایش)، Smooth scrolling (برای حرکت روان‌تر محتوای نمایشگر) و Sleep Capsule (برای مشخص کردن تعدادی برنامه که در زمان‌های خواب کاربران تنها این برنامه‌ها اجازه کارکرد دارند) اشاره کرد.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

Realme GT Master Edition با پروسسور 6 نانومتری Qualcomm Snapdragon 778G ارائه شده که تا به امروز در دیوایس‌های مختلفی از جمله Xiaomi 11 Lite 5G NE و Samsung Galaxy A52s به‌کار گرفته شده است. این پردازنده توانمند که در زمینه مصرف انرژی نیز بسیار موفق ظاهر می‌شود از 4 هسته Cortex-A78 (مرتب شده در دو کلاستر تک و سه هسته‌ای) با فرکانس حداکثر 2.3 گیگاهرتز و 4 هسته A55 با فرکانس حداکثر 1.8 گیگاهرتز برخوردار بوده و پردازش گرافیک در آن نیز بر عهده Adrno 642L است.

این مدل 6 یا 8 گیگابایت رم LPDDR4X و 128 یا 256 گیگابایت حافظه داخلی بدون امکان ارتقاء دارد. در نسخه 256 گیگابایتی در اختیار ما در اولین بوت و بدون ایجاد هیچ‌گونه تغییری روی حافظه (نصب یا آپدیت برنامه‌ها یا انتقال فایلی به آن)، 22.6 گیگابایت حافظه به سیستم‌عامل و برنامه‌های پیش‌فرض تعلق داشته و 233.4 گیگابایت آن در اختیار کاربران است. برای مقایسه بد نیست بدانیم که Lite NE شیائومی در همین وضعیت اندکی حافظه کم‌تر یعنی 231.5 گیگابایت را در اختیار کاربران قرار می‌دهد.

حافظه داخلی دستگاه از نوع UFS 2.2 است جایی‌‌که دو سرعت 1,022MB/s و 856MB/s به‌ترتیب در خواندن و نوشتن ترتیبی در بنچ‌مارک AndroBench به‌خوبی به آن گواهی می‌دهند. GT Master از این لحاظ تقریب تفاوتی با همتای شیائومی خود ندارد.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به یکسان بودن پردازنده و حافظه رم GT Master و Lite NE انتظار نتایج مشابهی را از این دو گوشی در تست‌های مختلف پردازشی و گرافیکی داریم که هر دو را در رده میانی رو به بالا قرار می‌دهند. باید به این نکته نیز در اینجا اشاره کرد که روشن کردن گزینه GT Mode که در رابط کاربری به آن اشاره شد عملا تأثیر خاصی بر نتایج تست‌های این قسمت بر جای نگذاشت و می‌توان انتظار داشت که در عمل نیز تفاوت چندان بزرگی را ایجاد نکند.

در تست نخست طبق معمول به‌سراغ Geekbench 5 رفتیم که این بار در نسخه 5.4.3 اجرا شد. GT Master از این تست که تنها کیفیت و قدرت هسته‌های پردازشی بر نتیجه آن موثرند به نتایج 785 و 2,744 به‌ترتیب برای حالت‌های تک و چند هسته‌‌ای دست پیدا کرده که نسبت به امتیازهای 767 و 2,919 در Xiaomi 11 Lite 5G NE تفاوت چندانی نداشته و خبر از پردازنده قدرتمندی برای یک میان‌رده می‌دهند.

در تست AnTuTu V9.2.5 که جدا از پردازنده، بخش گرافیک، حافظه و UX نیز نقش ایفا می‌کنند، GT Master به امتیاز 543 هزار واحدی دست پیدا کرد که در شرایطی که بزرگان نسل قبل پردازنده‌های پرچمدار (از جمله مدل‌های مجهز به Snapdragon 888) به امتیازهایی حواالی 800 تا 900 هزار واحد در این تست دست پیدا می‌کنند، رده میانی رو به بالای GT Master را به‌خوبی نشان می‌دهد.

در تست گرافیکی 3DMark و آزمون Wild Life که توان GPU مجموعه را می‌سنجد به امتیاز 2,473 واحد و متوسط نرخ فریم 14.80 رسیدیم که تقریبا هیچ تفاوتی با Lite NE شیائومی ندارد. بهترین‌های نسل قبلی بازار با گرافیک‌های Adreno 660 و معادل آن در این تست به امتیازهای نزدیک به 5,800 واحد دست پیدا می‌کنند و بدین‌ترتیب در این‌جا نیز با امتیاز مناسبی برای یک میان‌رده روبرو می‌شویم. GT Master بدین‌ترتیب مشکل خاصی برای اجرای سخت‌ترین و پیچیده‌ترین بازی‌های معمول نیز ندارد.

در تست هوش مصنوعی ETHZ که قدرت AI و یادگیری ماشینی پردازنده را تخمین می‌زند، امتیاز نهایی GT Master به 130.1 رسید که جایگاه بهتری نسبت به Lite NE با امتیاز 124.4 نصیب خود می‌کند. برای مشخص شدن میزان بزرگی این امتیازها بد نیست بدانیم که نمونه‌ای مثل Google Pixel 6 Pro با پردازنده Tenor پیشرفته خود در این تست به امتیازی بیش 300 واحد دست می‌یابد.

گزینه‌های ارتباطی

GT Master بازهم به‌دلیل حضور Snapdragon 778G قاعدتا باید روی کاغذ از هر دو شبکه 5G موجود یعنی mmWave و sub-6GHz پشتیبانی کند اما با توجه به بازار هدف این گوشی، طبیعتا از mmWave در آن صرفنظر شده و تنها امکان ارائه 5G مستقل و غیر مستقل را روی شبکه sub-6GHz دارد. وای‌فای 6، بلوتوث 5.2، اتصال NFC و مسیریاب‌های ماهواره‌ای تک فرکانسی GPS/Glonass/BeiDou/Galileo/QZSS دیگر گزینه‌های ارتباطی دستگاه را تشکیل می‌دهند. جک 3.5 میلی‌متری هدست یکی از برتری‌های GT Master بر Lite NE است اما در عوض از اسپیکر استریو در آن خبری نیست و تک اسپیکر پایین دستگاه نیز قدرت چندان بالایی را ارائه نمی‌کند.

کلام آخر

Realme GT Master Edition میان‌رده پیشرفته‌ای با امکاناتی قابل‌قبول است که در صورت تهیه نسخه چمدانی خاکستری رنگ آن، در زمینه طراحی (به‌رغم بدنه تمام پلاستیکی) نیز جذابیت بالای را ارائه می‌کند. رنگ‌های دیگر این گوشی اما در بخش طراحی حرف خاصی برای گفتن ندارند و ظاهری تکراری و نسبتا قدیمی را ارائه می دهند. ابعاد و وزن این مدل البته مناسب بوده و در مقایسه با نمونه حجیمی مثل A52s موفق‌تر عمل می‌کند.

صفحه‌نمایش گوشی در المان‌های مختلف سنجش کیفیت از جمله رنگ، کنتراست، زاویه دید و روشنایی تا حدود زیادی موفق عمل می‌کند اما در مورد این آخری یعنی میزان روشنایی، اندکی نسبت به دو رقیب دیگر یعنی A52s 5G و Xiaomi 11 Lite 5G NE در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد هرچند هنوز در زیر نور مستقیم خورشید نیز شرایط راضی‌کننده‌ای برقرار است. حرکت روان در بین منوها و سرعت برداشت تاچ بسیار مناسب دیگر نکات مثبت این نمایشگر را تشکیل می‌دهند.

دوربین اصلی دستگاه در نور روز رنگ‌های بیش از اندازه اشباع‌شده‌ای را ارائه می‌کند که از واقعیت به‌ دور بوده و حالتی غیر طبیعی به خود می‌گیرند. این دوربین از لحاظ کنترل نویز و سطح جزییات البته عملکرد مناسب و قابل‌قبولی دارد. از فیلم‌برداری این دوربین البته رضایت چندانی نداشتیم و حتی در وضوح 4K نیز در دقت رنگ و میزان جزییات موفق عمل نمی‌کند. دوربین اولتراواید مشکل اضافه رنگ را همچنان با خود به همراه دارد و نویز بیش‌تر و جزییات کمتری را ارائه می‌دهد. دوربین ماکروی گوشی نیز فاقد فوکوس خودکار بوده و عملا تنها یک کارکرد فانتزی و نچندان کاربردی دارد. در شب، عملکرد دوربین اصلی حتی قبل از فعال کردن نایت مد نیز چندان غیر قابل قبول به‌نظر نمی‌رسد اما با استفاده از حالت شب به تصاویر بسیار بهتری دست پیدا می‌کنیم. دوربین اولتراواید بدون نایت مد تقریبا بدون استفاده است اما با به‌کارگیری حالت شب، این دوربین نیز عکس‌های مناسبی را بر جای می‌گذارد.

از کیفیت دوربین 32 مگاپکسلی سلفی گوشی کاملا رضایت داشتم جایی‌که وضوح پیش‌فرض دوربین برخلاف انتظار همان 32 مگاپیکسل است و با وجود پشتیبانی نکردن از فوکوس خودکار، نتیجه کاملا مطلوبی را ارائه می‌دهد.

کیفیت پردازش در GT Master به لطف حضور پروسسور قدرتمند 6 نانومتری SD778G در سطح بسیار بالایی بوده و در حین کار حرارت چندانی نیز در این مجموعه تولید نمی‌شود. حافظه پر سرعت و رم حجیم نیز دیگر نکات مثبت GT Master را تشکل می‌دهند.

دوام باتری دستگاه به‌لطف پردازنده کم‌مصرف آن در سطح کاملا مناسب و قابل‌قبولی قرار دارد و از این لحاظ در حالت 120 هرتزی شرایط بهتری نسبت به Xiaomi 11 Lite NE دارد. شارژر 65 واتی این گوشی تنها به حوالی 39 دقیقه زمان برای پر کردن کامل باتری نیاز دارد و با اتصال آن تنها برای 15 دقیقه، باتری تا 50 درصد شارژ می‌شود.

رابط کاربری گوشی در مقایسه با نمونه‌ای مثل MIUI شیائومی بسیار شسته‌رفته‌تر و ساده‌تر بوده و از تبلیغات آزاردهنده نیز ظاهرا در آن خبری نیست.

در لیست نکات منفی باقی مانده در رابطه با GT Master باید به بدنه تمام پلاستیکی، پشتیبانی نکردن از اسپیکر استریو، نبود OIS برای دوربین اصلی و غیبت اسلات حافظه و در نهایت تک فرکانسی بودن مسیریاب‌های ماهواره‌ای اشاره کرد.