mobile.ir - مرجع موبایل ایران

حتی پیگیرترین طرفداران شیائومی نیز این روزها در تشخیص دقیق و بلافاصله گوشی‌های متعدد و مختلف این برند که با نام‌های مشابه و نزدیک به هم به بازار عرضه می‌شوند دچار اشتباه می‌شوند؛ این گوشی‌ها که بعضا با یک نام مشترک امکانات متفاوتی را ارائه می‌کنند حالا به‌وفور در سبد کالای شیائومی به چشم می‌خورند و تعیین هویت آن‌ها از روی اسم و نام مدل کار آسانی به‌نظر نمی‌رسد. از جمله خانواده‌های سرآمد شیائومی در این زمینه که در طی چند ماه اخیر در نام‌گذاری و مشخصات نزدیک به هم گوی سبقت را از سایرین ربوده است می‌توان به سری Redmi Note 11 اشاره کرد که از اکتبر 2021 تا به امروز، زینت‌بخش نزدیک به 18 گوشی مختلف بوده است! طیف گسترده گوشی‌های این سری از مدل‌های بدون پسوند Redmi Note 11 آغاز شده به مدل‌های دارای پسوند Pro Plus ،T ،S ،SE ،Pro ،E و جالب‌تر از همه Pro+ 5G ادامه پیدا می‌کند. در این میان برخی از نسخه‌ها برای بازار چین، بعضی برای بازار هند و سایرین برای بازارهای جهانی ارائه شده که در میان آن‌ها می‌توان به مدل‌هایی با نام یکسان اما با مشخصات متفاوت اشاره کرد.

+Xiaomi Redmi Note 11T Pro

Redmi Note 11 Pro+ 5G یکی از این نمونه‌هاست که همراه با Note 11 و Note 11 Pro در اکتبر 2021 معرفی شد و از جمله پیشرفته‌ترین اعضای این خانواده به حساب می‌آید. نوت 11 پرو پلاس 5 جی روی کاغذ، گوشی میان‌رده جالب توجه‌ای به‌نظر می‌رسد که با صفحه‌نمایش 120 هرتزی OLED، دوربین 108 مگاپیکسلی و شارژر 120 واتی، در بازی با اعداد کاملا موفق ظاهر شده است. این گوشی را البته نباید با هم‌نام هندی آن که مشخصات پایین‌تری ارائه می‌کند اشتباه گرفت. سایر مشخصات این گوشی از جمله پردازنده 6 نانومتری Dimensity 920، حافظه داخلی بالا و گزینه‌های ارتباطی متعدد نیز به جذابیت این مدل افزوده‌اند و از همه مهم‌تر با در نظر گرفتن یک قیمت رقابتی مثل همیشه رقبای این کلاس را به چالش کشیده است. از جمله رقبای اصلی این گوشی باید به Galaxy A53 5G از سامسونگ اشاره کرد که با وجود آن‌که در زمینه دوربین با تجهیز به OIS برتری مشخصی را ارائه می‌کند اما از سوی دیگر در صفحه‌نمایش و پردازش برتری خاصی نداشته و با آن‌که باتری آن حجیم‌تر است اما نه‌تنها از شارژ بسیار کم سرعت‌تر 25 واتی پشتیبانی می‌کند بلکه خبری نیز از این شارژر در جعبه دستگاه نیست حال آن‌که نوت 11 پرو پلاس با یک شارژر بسیار سریع 120 واتی ارائه شده و در زمان نوشتن این مطلب حوالی 10 تا 15 درصد نیز قیمت کم‌تری دارد.

ردمی نوت 11 پرو پلاس 5 جی با نام مدل 21091116UG موضوع بررسی این نوبت است. بالاترین نسخه Redmi Note 11 Pro+ 5G که از رم 8 گیگابایتی و حافظه داخلی 256 گیگابایتی برخوردار است از طرف سایت تکنولایف برای بررسی در اختیار ما قرار داده شده است.

جعبه محتویات

جعبه بزرگ و سنگین این گوشی که از همان ابتدا نوید حضور یک شارژر قوی و البته حجیم را می‌دهد به تصویری از خود دستگاه در بخش رویی مزین شده و نام طول و دراز آن نیز تقریبا کل عرض این باکس را پوشانده است!

درون این باکس (که شاید در زمینه وزن بالا نیز عنوانی را به خود اختصاص بدهد!) جدا از خود گوشی به یک قاب شفاف انعطاف‌پذیر، شارژر و کابل USB، پین دسترسی به اسلات سیم‌کارت و نوشته‌های راهنما بر می‌خوریم که در این میان اندازه شارژر از همه چشمگیرتر است.

شارژر غول‌آسای گوشی که بیش‌تر به شارژر لپ‌تاپ شباهت دارد به‌اندازه‌ای بزرگ است که تا به‌حال نمونه‌ای حتی با ابعاد نزدیک به آن نیز در این رده مشاهده نکردیم در مورد این شارژر و عملکرد آن در بخش باتری سخن خواهیم گفت.

کابل USB همراه دستگاه نیز برای عبور دادن جریان 6 آمپری شارژ از ضخامت بالایی برخوردار شده است.

طراحی ظاهری

شاید برای شما نیز مثل ما اولین حس بعد از در دست گرفتن Redmi Note 11 Pro+ 5G به وزن بالای دستگاه مرتبط باشد که در ترکیب با صفحه‌نمایش بزرگ حس سنگینی بیش‌تری را منتقل می‌کند. بخش رویی دستگاه که از قبل با یک پوشش نازک پلاستیکی پوشیده شده در نگاه اول به‌جز لنز دوربین سلفی در مرکز صفحه‌نمایش نکته خاص دیگری را در بر ندارد. کناره‌های صفحه‌نمایش در این مدل تخت و بدون خمیدگی طراحی شده‌اند و دورتادور آن نیز حاشیه‌های نسبتا کمی دیده می‌شود.

پشتی گوشی (که در مورد جنس پلاستیکی یا شیشه‌ای آن نمی‌توانیم به صراحت اظهارنظر کنیم) به‌صورت مات و مقاوم در برابر اثرات انگشت طراحی شده که جذابیت دوچندانی را به آن بخشیده است. مجموعه دوربین که نیمی از یک‌سوم بالایی گوشی را به‌خود اختصاص داده‌اند میزبان سه لنز دوربین، فلش LED و یک حفره تزیینی خالی بوده و شکل ظاهری متفاوتی نسبت به هم‌نام هندی آن دارد. لبه‌های این قسمت نیز تخت و بدون خمیدگی طراحی شده‌اند و از این لحاظ تفاوتی با بخش رویی دستگاه ندارند.

محوطه در برگیرنده دوربین‌های این قسمت چیزی نزدیک به 2 میلی‌متر از کف فاصله دارند که یکی از بزرگ‌ترین بیرون‌زدگی‌های دوربین در بین دیگر نمونه‌های هم‌رده به حساب می‌آید. این برجستگی بزرگ، نوت 11 پرو پلاس را روی میز کاملا نامتعادل کرده و لق‌خردگی شدیدی را ایجاد می‌کند.

نوار پلاستیکی پیرامونی دستگاه هم‌راستا با ترند فعلی طراحی گوشی‌ها، به‌صورت تخت و صاف در نظر گرفته شده که با وجود آن‌که ضخامت گوشی را اندکی بیش از مقدار واقعی آن نشان می‌دهد اما فرم آیفونی آن نگاه کاربران بیش‌تری را به خود جلب می‌کند. در دورتادور گوشی تقریبا هر آن‌چه از این قسمت انتظار می‌رود را می‌توان مشاهده کرد و نه‌تنها نکته خاصی از قلم نیفتاده بلکه برخی موارد غیر منتظره مثل دریچه اسپیکر دوم و نشان JBL در کنار آن را نیز در بخش بالایی می‌توان مشاهده کرد.

دکمه پاور در کناره سمت راست که نقش سنسور اثر انگشت را نیز ایفا می‌کند به‌خوبی در زیر انگشتان هر دو دست پیدا می‌شود اما نه‌تنها ولوم بالا بلکه تا حدودی ولوم پایین نیز برای فشردن شدن با یک دست اندکی بالاتر از حد انتظار قرار دارند.

Note 11 Pro+ 5G از استاندارد مقاومت بدنه IP53 بهره می‌برد که برخلاف رقبای بزرگی مثل A52s و A53 با استاندارد IP67 و امکان غوطه‌وری در آب، تنها در برابر پاشیده شدن ملایم آب مقاوم است و نمی‌توان آن را در آب فرو برد.

در مجموع با وجود آن‌که فرم تخت و صاف گوشی همراه با جنس مات بخش پشتی تا حدودی در افزایش جذابیت این مدل موثر واقع شده‌اند اما وزن و حجم نسبتا زیاد و به‌خصوص بیرون‌زدگی بیش از اندازه لنزهای دوربین، جایی برای تعریف و تمجید از طراحی نوت 11 پرو پلاس (حداقل به‌عنوان یک نظر شخصی)، باقی نگذاشته‌اند.

ابعاد و وزن

ردمی نوت 11 پرو پلاس همانطور که اشاره شد به‌هیچ عنوان گوشی کوچک و سبک‌وزنی نبوده و جایگاه تثبیت‌شده‌ای در بین مدل‌های بزرگ و حجیم این کلاس دارد. طول و عرض دستگاه به‌ترتیب 163.6 و 76.2 میلی‌‌متر (دقیقا 76.19 میلی‌متر) بوده که با توجه به اندازه صفحه‌نمایش اندکی بزرگ‌تر از حد انتظار به‌نظر می‌رسند. برای مقایسه بد نیست به سراغ نمونه‌ای مثل OnePlus 10R برویم که با صفحه‌نمایش بزرگ‌تر 6.7 اینچی از طول و عرض به‌ترتیب 163.3 و 75.5 میلی‌متری برخوردار است و گلکسی A73 5G نیز با همین صفحه‌نمایش 6.7 اینچی، در طول و عرض تقریبا هیچ تفاوتی با نوت 11 پرو پلاس ندارد. عامل این اختلاف‌های چند دهم میلی‌متری را باید در حاشیه‌های بیش‌تر به‌خصوص در پایین صفحه‌نمایش جست‌وجو کرد که البته برای یک گوشی میان‌رده امری عادی و متداول است.

ضخامت دستگاه 8.3 میلی‌متر اعلام شده که البته همانطور که اشاره شد به‌دلیل صاف بودن لبه‌های جانبی اندکی بیش از میزان واقعی آن به‌نظر می‌رسد.

Note 11 Pro+ 5G با وزن 204 گرمی گوشی سنگینی‌ست که این سنگینی در دست نیز کاملا احساس می‌شود. عقربه ترازو برای نوت 11 پرو پلاس در حالی عددی بالاتر از 200 گرم را نشان می‌دهد که از باتری چندن حجیمی در این گوشی استفاده نشده و از فلز نیز ظاهرا در شاسی دستگاه خبری نیست. برای مقایسه بازهم می‌توان از Galaxy A73 5G و OnePlus 10R بهره گرفت که هر دو با صفحه‌نمایش‌های بزرگ و باتری‌های حجیم‌تر 5 هزار میلی آمپر ساعتی بسیار سبک‌تر بوده و به‌ترتیب تنها 181 و 186 گرم وزن دارند.

صفحه‌نمایش

AMOLED بودن صفحه‌نمایش نکته درخشانی در جدول مشخصات نوت 11 پرو پلاس است که در ادامه با برخورداری از نرخ رفرش 120 هرتزی و سرعت برداشت تاچ حداکثر 360 هرتزی روی کاغذ فراتر از حد انتظار ظاهر می‌شود. این پنل 6.67 اینچی که با برخورداری از وضوح 1080×2400 پیکسلی (فول اچ‌دی پلاس در نسبت 20:9) چیزی در حدود 395 پیکسل را در هر یک اینچ خود جای داده، به‌گفته شرکت سازنده از کنتراستی برابر با 4,500,000:1 و حداکثر روشنایی تایپیکال و نقطه‌ای به‌ترتیب 700 و 1,200 برخوردار است. در توصیف این صفحه‌نمایش به پشتیبانی آن از محدوده رنگی DCI-P3 اشاره شده و آن‌چه «حسگر نور 360 درجه‌ای» نام گرفته نیز در تشخیص نور محیط ایفای نقش می‌کند.

در منوی Display در بخش Color scheme پروفایل رنگی پیش‌فرض این پنل روی Vivid (پوشش محدوده DCI-P3) قرار گرفته و می‌توان آن را روی Saturated (با اشباع بیش‌تر رنگ‌ها) و یا استاندارد (محدوده sRGB) قرار داد که این آخری از سایه آبی صفحه‌نمایش کاسته و با افزایش دقت رنگ، طیف زرد بیش‌تری به پنل می‌افزاید. در تمامی این حالت‌ها می‌توان از دایره رنگی پایین صفحه، گرمای رنگ را به‌دلخواه تعیین کرد و گزینه‌هایی برای گرم‌تر و سردتر کردن رنگ نیز در پایین در نظر گرفته شده است.

در دنیای واقعی از کیفیت این صفحه‌نمایش در زمینه میزان کنتراست، زاویه دید و جذابیت رنگ‌ها می‌توان کاملا رضایت داشت هرچند از لحاظ دقت رنگ با نمونه فوق‌العاده‌ای روبرو نیستیم و باوجود آن‌که با به‌کارگیری روشنایی کامل (با فعال بودن روشنایی خودکار و حالت نور خورشید) مشکل بزرگی برای مشاهده محتوای آن در زیر نور مستقیم خورشید وجود ندارد اما بازتاب نور از سطح براق آن اندکی بیش از اندازه است. از حداقل روشنایی این صفحه‌نمایش نیز طبق انتظار از یک پنل اولد می‌توان کاملا رضایت داشت و در تاریکی کامل نیز به‌خوبی قابل استفاده است. روی صفحه‌نمایش با پوششی از جنس Gorilla Glass 5 پوشیده شده که ظاهرا از جمله محل‌های صرفه‌جویی در قیمت تمام‌شده دستگاه است. این پوشش با وجود آن‌که از شیشه‌های گمنام عادی مقاومت بسیار بالاتری در برابر خراشیدگی و سقوط از ارتفاع دارد اما فناوری ساخت آن به شش سال پیش تعلق داشته و امتیاز چندانی را نصیب این مدل نمی‌کند.

زیر صفحه‌نمایش نزدیک به 3 میلی‌متر حاشیه وجود دارد و در کناره‌ها نیز به حاشیه‌ای تقریبا 2 میلی‌متری بر می‌خوریم. در لبه بالای صفحه‌نمایش جدا از حسگرهای ناپیدای این قسمت (سنسور نور و Proximity برای خاموش کردن گوشی حین نزدیکی آن به صورت در هنگام مکالمه با تلفن) به اسپیکر تماس در لبه بالایی بر می‌خوریم که ظاهرا یکی از اسپیکرهای استریوی دستگاه را نیز در خود پنهان کرده است.

نرخ رفرش 120 هرتزی

از جمله ویژگی‌های برجسته صفحه‌نمایش نوت 11 پرو پلاس، نرخ رفرش حداکثر 120 هرتزی آن است که تجربه روان‌تری را در حین استفاده از منوهای دستگاه ایجاد می‌کند. در منوی Refresh rate صفحه‌نمایش تنها دو گزینه 60 و 120 هرتز در نظر گرفته شده که به‌روشنی از تطبیقی نبودن نرخ رفرش سخن می‌گویند و به‌جز مواردی مثل تماشای ویدئو (در گالری یا یوتوب) یا باز کردن منوی دوربین، سرعت به‌روزرسانی صفحه‌نمایش اغلب به‌صورت ثابت روی 120 هرتز باقی می‌ماند و به‌حال خود گذاشتن پنل برای چندین دقیقه نیز تأثیری در این وضعیت ندارد. نرخ رفرش این پنل در بازی‌های مختلفی که امکان اجرا در نرخ رفرش بالاتر دارند (حداقل در نمونه‌هایی که ما تست کردیم) نیز به‌صورت ثابت روی 60 هرتز باقی ماند.

اجزای جانبی

سمت چپ گوشی به‌کل خالی از هر المان قابل ذکری‌ست و در سمت راست نیز همانطور که اشاره شد تنها به دکمه پاور که سنسور اثر انگشت را در خود جای داده و دکمه دوگانه تغییر صدا بر می‌خوریم که این دومی اندکی بالاتر از حد انتظار و دسترس قرار دارد.

در بالا جک 3.5 میلی‌متری هدست، درگاه اینفرارد، میکروفون دوم و دریچه‌ای برای خروج صدا اسپیکر دوم گوشی در نظر گرفته شده که مشخص نیست که اسپیکر اصلی را در پشت خود پنهان نمی‌کند یا تنها صدای اسپیکر دوم جای گرفته در خروجی بالای صفحه‌نمایش را به بیرون انتقال می‌دهد چرا که از هر دوی این دریچه‌ها صدایی با قدرت نسبتا یکسان خارج می‌شوند هرچند جای‌گذاری دو اسپیکر مجزا در پشت هریک از این دریچه‌ها به‌دلیل مشکل جا و فاصله اندک مابین آن‌ها اندکی دور از ذهن به‌نظر بوده و قرارگیری اسپیکر اصلی دوم در خروجی بالای صفحه‌نمایش محتمل‌تر به‌نظر می‌رسد.

نشان Sound by JBL در این قسمت نیز انتظار کیفیت بالایی را از اسپیکرهای این مجموعه در ذهن ایجاد می‌کند که در ادامه بیش‌تر به آن می‌پردازیم.

پایین گوشی طبق انتظار پورت USB-C در مرکز قرار دارد و در یک سمت آن اسپیکر اصلی و میکروفون تماس و در سمت دیگر درگاه سیم‌کارت/کارت حافظه جای دارد. جایگاه کارت حافظه در این بخش با سیم‌کارت دوم مشترک بوده و نمی‌توان همزمان کارت حافظه و دو سیم‌کارت را در اختیار داشت.

اسپیکرهای استریو

یکی از ویژگی‌های قابل توجه Note 11 Pro+، اسپیکرهای دوگانه استریو دستگاه است که با نشان JBL انتظار بالایی را از لحاظ کیفیت و قدرت در ذهن ایجاد می‌کنند. بلندی صدای این اسپیکرها در سطح بسیار بالایی قرار داشته و در مقام مقایسه با یکی دیگر از اسپیکرهای استریوی قدرتمند در این کلاس یعنی A52 و A52s سامسونگ صدای بلندتری را تولید می‌کند. از نظر کیفیت این صدا نیز شرایط مطلوبی برقرار است و فرکانس‌های بالا و پایین به خوبی از هم تفکیک می‌شوند.

بخش پشتی

با برگرداندن گوشی، نگاه‌ها ناخودآگاه به محوطه بزرگ دوربین جذب می‌شود که برجستگی نزدیک به 2 میلی‌متری آن اندکی بیش از حد انتظار است و عبارت 108MP Camera Matrix روی آن نیز به وضوح دوربین اصلی اشاره دارد. نشان Redmi 5G در مقابل دوربین نقش بسته و در پایین آن برخی اطلاعات دیگر از جمله نام مدل و عنوان شرکت مادر یعنی شیائومی دیده می‌شود. فرم مات این قسمت در برابر ماندن اثرات انگشت مقاوم است و با حرکت دادن گوشی در نور نیز ظاهر متمایزی به خود می‌گیرد.

دوربین‌های بخش پشتی

دوربین اصلی دستگاه که به‌صورت مشخص و متمایز بالای سایر لنزهای بخش پشتی قرار دارد یک نمونه 108 مگاپیکسلی با ابعاد پیکسل 1/1.52 اینچ و سایز پیکسل 0.7 میکرونی‌ست که به‌احتمال قریب به یقین از حسگر ISOCELL HM2 سامسونگ برخوردار است. این سنسور برای دریافت نور بیش‌تر 9 پیکسل کنار یکدیگر را در یک ساختار ماتریسی 3 در 3 با هم ترکیب کرده و تشکیل یک پیکسل بزرگ‌تر به‌قطر 2.1 میکرون می‌دهد که روی کاغذ جذب نور بیش‌تری دارد. در این حالت وضوح تصویر به یک‌نهم مقدار اولیه یعنی 12 مگاپیکسل کاهش پیدا می‌کند و به همین علت رزولوشن پیش‌فرض دوربین اصلی Redmi Note 11 Pro+ به‌جای 108 مگاپیکسل، 12 مگاپیکسل است. شرکت سازنده گشودگی دیافراگم لنز مقابل این سنسور را f/1.8 اعلام کرده اما از روی تصاویر ظاهرا با دیافراگم بسته‌تر f/1.89 روبرو می‌شویم. در این دوربین از OIS یا لرزه‌گیر اپتیکال خبری نیست.

با گذر از این دوربین به دو واحد ساده و تاحدودی مأیوس‌کننده 8 مگاپیکسلی اولتراواید (با میدان دید 120 درجه‌ای و f/2.2) و 2 مگاپیکسلی ماکرو بر می‌خوریم که هر دو فاقد فوکوس خودکارند و بدین‌ترتیب انتظار خاصی از آن‌ها نمی‌رود. دوربین اصلی با وضوح 4K با 30 فریم در ثانیه یا 1080p با 30 یا 60 فریم در ثانیه فیلم‌برداری می‌کند اما وضوح برداشت ویدئو در دوربین اولتراواید حداکثر 1080/30fps است.

رابط‌ کاربری دوربین را پیش از این در گوشی‌های متعدد شیائومی با پوسته MIUI 12.5 دیده‌ایم و در این‌جا نیز تقریبا با هیچ نکته جدیدی روبرو نمی‌شویم. در این بخش در حالت پیش‌فرضِ برداشت 4:3، نوار مشکی بزرگی در سمت راست و نوار مشکی دیگری در سمت چپ حضور دارند که با تغییر نسبت به 16:9 باریک‌تر شده و با انتخاب گزینه فول‌اسکرین کاملا شفاف و ناپیدا می‌شود شاتر دوربین، سوییچ تعویض بین دوربین‌های اصلی و سلفی و نمایی از آخرین عکس گرفته شده، اولین ستون این نوار مشکی در کناره سمت راست را تشکیل می‌دهند و یک ردیف جلوتر نیز به حالت‌های مختلف دوربین شامل عکاسی و فیلم‌برداری، برداشت پرتره، حالت Pro و گزینه More بر می‌خوریم. با لمس آیکون کوچک دیگری در مقابل این قسمت می‌توان مابین دوربین اصلی، نمای زوم‌شده‌ای از این دوربین با بزرگ‌نمایی دیجیتال 2 برابر و دوربین اولتراواید جابجا شد. المان‌های حاضر در سوی دیگر نیز لیستی نسبتا آشنا را تشکیل می‌دهند که شامل برداشت HDR، گزینه هوش‌ مصنوعی یا AI برای تشخیص خودکار صحنه‌ها، تنظیمات فلش، Google Lens و فیلترهای رنگی یا زیباسازی اشاره کرد.

با لمس آیکون سه‌خط این قسمت امکان تغییر نسبت تصویر از 4:3 پیش‌فرض به 1:1، 16:9 یا فول وجود داشته و یک پله پایین‌تر نیز تایمر عکاسی اتوماتیک به چشم می‌خورد. در پایین‌ترین قسمت این بخش گزینه‌هایی مثل محو کردن پیرامون کادر (Tilt-shift)، ‌خطوط راهنمای گرفتن صحیح عکس،‌ برداشت ماکرو، فریم سینمایی (سیاه شدن بالا و پایین کادر در نسبت 16:9) و Timed burst قرار دارند.

گزینه برداشت زمان‌بندی‌شده یا Timed burst در این قسمت امکان برداشت تعداد عکس‌های مشخص در فواصل زمانی منظم را فراهم می‌کند برای نمونه می‌توان مثلا هر 5 یا 10 ثانیه یک عکس برداشت کرد و این عمل را تا رسیدن تعداد عکس‌ها به 100 عکس ادامه داد. حداقل و حداکثر فاصله زمانی بین عکس‌ها در این حالت 1 تا 60 ثانیه است و تعداد عکس‌ها نیز از 10 تا 600 (با فواصل 10 تایی) قابل انتخاب است. گزینه دیگری در همین قسمت برای دسترسی به دیگر تنظیمات دوربین نیز در نظر گرفته شده است.

این منو در حالت ویدئو تغییر کرده و در بالای آن به‌جز وضوح پیش‌فرض 1080p/30fps امکان انتخاب سه وضوح دیگر یعنی 720p/30fps، 1080p/60fps و 4K/30fps نیز وجود دارد. در پایین این بخش علاوه بر Settings گزینه‌هایی برای دسترسی به خطوط راهنمای تصویر، برداشت ماکرو و فریم ویدئویی نیز در نظر گرفته شده است.

بخش More از رابط کاربری دوربین گزینه‌های آشنایی همچون برداشت اسلوموشن، تایم‌لپس، برداشت پانوراما، عکاسی از متن (Documents) و حالت شب را به‌نمایش می‌گذارد و برخی گزینه‌های دیگر که پیش از این در نمونه‌ای مثل Xiaomi 11 Lite 5G NE دیده بودیم از آن حذف شده‌اند. این موارد حذف شده شامل Clone (برای برداشت تصاویر متعدد از یک سوژه ثابت در سه حالت عکس، ویدئو و فریز فریم)، Dual Video (برداشت همزمان ویدئو با دوربین اصلی و سلفی) و افکت‌های ویدئویی می‌شوند. برداشت عکس با وضوح کامل 108 مگاپیکسلی نیز طبق معمول از همین طریق صورت می‌پذیرد.

Long exposure یا نورگیری طولانی‌مدت از جمله قابلیت‌های جالب این قسمت است که در طی آن با باز گذاشتن دیافراگم برای زمانی طولانی‌تر می‌توان تصاویر متمایزی را تهیه کرد. حرکت ستارگان، نقاشی با نور و گرفتن عکس‌های بدیع از جمعیت در حال حرکت از جمله گزینه‌هایی‌ست که در این بخش دیده می‌شوند.

گزینه Short video در این بخش امکان تهیه ویدئوهای 15 ثانیه‌ای (با وضوح 720p/30fps) را با هر دو دوربین اصلی و سلفی فراهم می‌کند. در این بخش سرعت برداشت ویدئو از بین دو پله کندتر و دو پله سریع‌تر قابل انتخاب بوده و پس از تهیه آن نیز گزینه‌ای برای آپلود مستقیم در شبکه‌های اجتماعی در نظر گرفته شده است. به این ویدئوها می‌توان موزیک پس‌زمینه نیز افزود که گزینه‌ای برای آن جهت دسترسی به موارد پیش‌فرض و انتخاب موزیک دلخواه در بالا در نظر گرفته شده است.

در حالت حرفه‌ای یا Pro که به صورت جداگانه برای هر سه دوربین اصلی، واید و ماکرو در دسترس قرار دارد می‌توان پنج گزینه وایت‌بالانس، فوکوس، سرعت شاتر (از 1/4000 ثانیه تا 30 ثانیه در دوربین اصلی، از 1/4000 ثانیه تا 15 ثانیه در دوربین اولتراواید و از 1/4000 تا 1/4 ثانیه در دوربین ماکرو)، عدد ISO (از 50 تا 6,400 در دوربین اصلی، از 50 تا تا 2,000 در دوربین اولتراواید و از 50 تا تا 1,000 در دوربین ماکرو) و میزان نورگیری را به صورت مستقل تغییر داد و به نتایج متنوعی در هر حالت دست یافت. ‌در دوربین‌های التراواید و ماکرو طبیعتا گزینه فوکوس دستی غیر فعال است اما سایر گزینه‌ها برای همه دوربین‌ها در دسترس قرار دارند.

نوت 11 پرو پلاس امکان عکاسی در حالت RAW (با فرمت DNG) را نیز در همین قسمت ارائه می‌کند و از منوی بالای صفحه می‌توان گزینه‌های Metering را هم تغییر داد.

منوی تنظیمات دوربین تقریبا همانی‌ست که در دیگر گوشی‌های اخیر شیائومی نظیر Lite NE دیده‌ایم و موارد جدیدتری مثل حالت خودکار شب که به‌صورت پیش‌فرض فعال است و امکان خاموش شدن خودکار صفحه‌نمایش پس از سه دقیقه برداشت تصویر و غیرفعال بودن صفحه‌نمایش (Shoot with screen off) در این‌جا نیز حضور دارند. سایر موارد حاضر در این قسمت نیز تغییر خاصی نداشته‌اند و برخی از آن‌ها شامل تصحیح اختلال تصویر در شات‌های اولتراواید (Correct distortion in ultra wide shots)، تغییر وضوح عکس از از بین سه گزینه Standard، High و Low، تغییر وظیفه دکمه ولوم و خاموش کردن صدای دکمه شاتر می‌شوند.

عکاسی با نوت 11 پرو پلاس را در یک بعدازظهر آفتابی اواخر بهار آغاز می‌کنیم؛ دوربین اصلی در وضوح پیش فرض 12 مگاپیکسل همانطور که در برش اندازه واقعی آن مشخص است جزییات بالا و کنترل مناسبی روی نویز دارد. از طیف دینامیکی تصویر نمی‌توان ناراضی بود و در زمینه کنتراست نیز شرایط مطلوبی برقرار است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در یک سوژه پیچیده‌تر و دشوارتر نیز سنسور بزرگ دوربین مشکلی برای تفکیک شاخ و برگ‌های ظریف درختان از یکدیگر نداشته و هنوز می‌توان از لحاظ کیفیت ثبت جزییات از آن رضایت داشت.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

عملکرد این دوربین در نور کم‌تر نیز هنوز رضایت‌بخش بوده و با جزییات مناسب، هنوز اثر چندانی از نویز دیده نمی‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین اصلی رنگ‌ها را اندکی اشباع‌شده‌تر از حالت عادی نشان می‌دهد و با این‌که میزان این اشباع هنوز در حد نمونه‌های سامسونگی نیست اما با مشاهده تصویر و مقایسه آن‌ها با رنگ‌های واقعی اختلاف مشخصی را می‌توان مشاهده کرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حالت HDR اتوماتیک در دوربین اصلی به‌صورت پیش‌فرض فعال است و معمولا تفاوت خاصی را نسبت به فعال بودن این گزینه به‌صورت دستی ایجاد نمی‌کند. فعال یا غیر فعال بودن HDR بسته به سوژه می‌تواند تغییرات مشخصی را در تصویر اعمال کند که نمونه آن را در دو سوژه زیر می‌توان مشاهده کرد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل با HDR اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل با HDR اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی در وضوح کامل 108 مگاپیکسلی در حضور نور کامل روز، برخلاف انتظار کیفیت خود را به میزان زیادی حفظ می‌کند و یکی از بهترین تصاویر در نمونه‌های هم رده خود را ایجاد می‌کند. از میزان جزییات در این تصاویر می‌توان کامل راضی بود و نویز نیز هنوز به‌خوبی کنترل شده است. بدین‌ترتیب می‌توان از این تصاویر به‌شرط مهیا بودن نور کافی برای زوم دیجیتال بدون از دست رفتن بخش بزرگی از اطلاعات استفاده کرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 108 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 108 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین اصلی در ثبت تصاویر پرتره با وجود نبود سنسور عمق میدان نسبتا موفق بوده و به شرط رعایت فاصله مناسب، سوژه اصلی را تقریبا به‌‌خوبی از پس‌زمینه جدا می‌کند.

برداشت تصویر پرتره با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

تصاویر پیش‌فرض دوربین 8 مگاپیکسلی اولتراواید در نگاه اول رنگ‌های گرم‌تر و البته غیر دقیق‌تری نسبت به دوربین اصلی دارند و با فعال بودن گزینه تصحیح اختلال تصویر در منوی تنظیمات، کناره‌های نسبتا صاف و بدون اعوجاجی در آن‌ها دیده می‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

غیر فعال کردن این گزینه اعوجاج مشهودی را به‌کادر می‌افزاید که با توجه به اختلاف میدان دید ناچیز آن با حالت پیش‌فرض نیازی به غیر فعال کردن این گزینه احساس نمی‌شود. (به‌گوشه‌های پایین کادر در تصویر اول دقت کنید)

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید بدون گزینه تصحیح اختلال تصویر - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید با گزینه تصحیح اختلال تصویر - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

جزییات تصویر در برداشت‌های دوربین اولتراواید در سطح فوق‌العاده‌ای قرار ندارد و علاوه بر این همانطور که در برش اندازه واقعی تصویر دوم در زیر به‌خوبی می‌توان مشاهده کرد اختلال موسوم به purple fringing نیز در آن‌ها گاه و بی‌گاه به چشم می‌خورد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین 8 مگاپیکسلی اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین 8 مگاپیکسلی اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین اولتراواید همانطور که اشاره شد از اختلاف رنگ مشهودی با دوربین اصلی برخوردار است و تصاویر آن به‌وضوح تمایل بیش‌تری به رنگ زرد دارند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

از دوربین ماکروی 2 مگاپیکسلی گوشی با سنسور کوچک و غیبت فوکوس خودکار طبیعتا نمی‌توان انتظار خاصی را داشت و در حالی‌‌که در نور کم به‌دلیل هجوم نویز با نتیجه رضایت‌بخشی روبرو نمی‌شویم در نور کامل روز و زیر تابش آفتاب نیز به‌دلیل نیاز به نزدیک شدن بیش از اندازه به سوژه ممکن است در تشخیص فاصله بهینه فوکوس دچار مشکل شد و مثل عکس سوم در پایین تصویری خارج از فوکوس را برداشت کرد. در مجموع حتی با رعایت فاصله و در نور کافی نیز از نتایج این دوربین نمی‌توان چندان راضی بود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در تنظیمات دوربین گزینه حالت شب اتوماتیک به‌صورت پیش‌فرض فعال است و بدین‌ترتیب ظاهرا حتی قبل از فعال کردن دستی نایت مد (از بخش More در تنظیمات دوربین) نیز گونه‌ای از پردازش روی عکس‌های گرفته شده در نور کم و شب اعمال می‌شود. میزان این تغییرات چندان گسترده نبوده و تأخیر شاتر بسیار کمی را نیز باعث می‌شود. با فعال دستی نایت‌مد اما تغییرات گستردتری به تصویر اعمال می‌شود و جزییات بیش‌تر و نویز کم‌تری در آن دیده می‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی با دوربین اصلی با حالت شب اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی با دوربین اصلی با حالت شب دستی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حالت شب دستی در دوربین اصلی با تأخیر شاتر چند ثانیه‌ای همراه است و اغلب نور بیش‌تر را صحنه وارد می‌کند. تغییرات صورت گرفته در این عکس‌ها پس از فعال کردن حالت شب اغلب شامل باز ماندن شاتر برای مدت زمان طولانی‌تر و کاهش عدد ISO است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی با دوربین اصلی با حالت شب دستی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی با دوربین اصلی با حالت شب دستی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

از دوربین اولتراواید همانطور که پیش‌بینی می‌شود انتظار چندانی در شب نمی‌رود و تا قبل از فعال کردن حالت شب دستی تصاویر تیره و بدون جزییاتی را ارائه می‌کند. حالت شب اتوماتیک برای این دوربین نیز در دسترس قرار دارد اما معمولا تغییر بزرگی را باعث نمی‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین 8 مگاپیکسلی اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید با حال شب دستی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین 8 مگاپیکسلی اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید با حال شب دستی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حداکثر وضوح برداشت ویدئو در دوربین اصلی 4K با 30 فریم در ثانیه با بیت‌ریت ویدئویی 49Mbps و بیت‌ریت صوتی 253 کیلوبیت بر ثانیه به‌صورت دوکاناله استریو است. در وضوح 1080p در هر دو نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه، بیت‌ریت ویدئویی به 20Mbps کاهش پیدا می‌کند که به‌خصوص برای دومی خبر خوشایندی به‌حساب نمی‌آید. ویدئوهای دوربین در وضوح 4k جزییات مناسب و کیفیت رنگ بالایی داشته و به‌شرط نور خوب در زمینه کنترل نویز نیز موفق عمل می‌کنند. مشکل این ویدئوها اما در کیفیت تصویر نبوده و غیبت هرنوع مکانیزم لرزه‌گیری در آن شرایط نامطلوبی را رقم رده است به‌طوری‌که راه‌رفتن عادی و حتی آهسته نیز منجر به انتقال لرزش‌های آزاردهنده‌ای به دوربین شده است.

ویدئوهای 1080p/60fps این دوربین نیز از همین وضعیت رنج می‌برند مضاف بر این‌که از کیفیت و جزییات آن‌ها نیز کاسته شده است. در وضوح 1080p/30fps بالاخره مکانیزم لرزه‌گیری دیجیتال وارد عمل می‌شود که با وجود آن‌که نسبت به یک لرزه‌گیر نوری کامل (OIS) از کیفیت پایین‌تری برخوردار است اما ثبات کاملا بیش‌تری را در مقایسه با دو وضوح دیگر ارائه می‌کند. جزییات این ویدئوها در سطح متوسطی قرار دارد و در مقایسه با عکس‌های دوربین جایگاه پایین‌تری را به خود اختصاص می‌دهد. یک نکته قابل اشاره دیگر در این میان، بسته‌تر بودن کادر تصویر در ویدئوهای 1080p/30fps نسبت به دو وضوح 4K و 1080p/60fps است که طبیعتا به‌دلیل فعال بودن EIS و استفاده از بخشی از تصویر برای فعال کردن این مکانیزم صورت پذیرفته است.

دوربین اولتراواید نیز امکان برداشت ویدئو با حداکثر وضوح 1080p/30fps را ارائه می‌کند که با فعال بودن لرزه‌گیر دیجیتال از یک سو و گستردگی میان دید از سوی دیگر، تثبیت بهتری را در مقایسه با دوربین اصلی ارائه می‌کند. مسئله رنگ‌های متفاوت این دوربین نسبت به دوربین اصلی که در عکس‌های این دو نیز شاهد آن بودیم در ویدئوهای دوربین اولتراواید نیز تکرار شده و ته‌رنگ زرد مشهودی در آن‌ها به‌چشم می‌خورد. حین برداشت ویدئو می‌توان یک کادر از تصویر را به‌صورت عکس ذخیره کرد که وضوح این عکس در رزولوشن فورکِی، 8 مگاپیکسل و در سایر موارد 2 مگاپیکسل (1080×1920 پیکسل) است.

دوربین سلفی

دوربین 16 مگاپیکسلی سلفی گوشی برخلاف انتظار عکس‌های با کیفیتی را برداشت می‌کند که به‌خصوص از نظر میزان جزییات و سطح کنتراست در سطح بالایی قرار دارند. نکته منفی این تصاویر اختلاف رنگ مشهود آن‌ها با دنیای واقعی‌ست که بیش از اندازه اشباع‌شده بوده و اختلاف زیادی با واقعیت دارد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین 16 مگاپیکسلی سلفی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عملکرد این دوربین در برداشت پرتره نیز رضایت بخش بوده و با وجود آن‌که تفکیک سوژه اصلی از پس‌زمینه چندان ایده‌آل صورت نگرفته است اما برای دوربینی در این سطح نمی‌توان از نتیجه به‌دست آمده ناراضی بود.

برداشت تصویر پرتره با دوربین 16 مگاپیکسلی سلفی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین سلفی گوشی علاوه بر فیلم‌برداری 1080p/30fps از برداشت ویدئو با همین وضوح با نرخ 60 فریم نیز در ثانیه پشتیبانی می‌کند که برای یک گوشی میان‌رده قابلیت جالب‌توجه‌ای به‌نظر می‌رسد. این دوربین برای تشخیص چهره جهت بازگشایی قفل صفحه‌نمایش نیز به‌کار می‌رود که نگفته پیداست امنیت پایین‌تری را نسبت به سنسور اثر انگشت جانبی ارائه می‌کند.

باتری و شارژر

باتری نوت 11 پرو پلاس از ظرفیت 4,500‌ میلی آمپر ساعت برخوردار است که برای صفحه‌نمایش بزرگ دستگاه با نرخ رفرش 120 هرتزی چندان پر ظرفیت به‌نظر نمی‌رسد. این باتری در عمل از دو واحد مجزا و مستقل تشکیل شده که روی کاغذ با امکان دریافت جریان بالاتر به افزایش سرعت شارژ کمک می‌کنند و از این طریق از ایجاد حرارت بیش از اندازه نیز جلوگیری می‌شود. شیائومی در مورد زمان‌های رسمی این باتری به 26 ساعت مکالمه، 18 ساعت نمایش ویدئو و 140 ساعت پخش موسیقی اشاره کرده که در صورت به‌واقعیت پیوستن زمان‌های مناسبی به‌نظر می‌رسند. در دنیای واقعی از عملکرد و دوام این باتری با توجه به پردازنده 6 نانومتری کم‌مصرف آن می‌توان به میزان زیادی رضایت داشت و در یک استفاده متوسط رو به بالا تا اواسط روز دوم نیز با یک بار شارژ می‌توان به استفاده از گوشی ادامه داد. این تخمین البته تقریبی بوده و با کم‌تر و بیش‌تر شدن نوع و شدت استفاده کاملا تغییر می‌کند.

برای به‌دست آوردن تخمین دقیق‌تری از دوام باتری این مدل بار دیگر به سراغ تست Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark رفتیم که با وجود قدیمی بودن سازوکار تست باتری در آن، امتیازی قابل مقایسه با گوشی‌های پیشین به‌دست می‌دهد. شرایط انجام این تست طبق معمول شامل نور 50 درصدی صفحه‌نمایش و غیر فعال کردن روشنایی خودکار است و برای مشخص شدن تأثیر نرخ رفرش بالاتر در مصرف انرژی این گوشی نیز، آن را به‌صورت جداگانه در نرخ‌های 60 و 120 هرتزی تکرار کردیم. Note 11 Pro Plus در این تست با نرخ رفرش 120 هرتزی موفق به رسیدن به امتیاز 13 ساعت و 21 دقیقه شد که با توجه به اندازه صفحه‌نمایش و نرخ رفرش، امتیاز بالایی محسوب می‌شود. برای مقایسه بد نیست بدانیم که Galaxy A52 5G با صفحه‌نمایش کوچک‌تر و باتری مشابه 4,500mAh، ظاهرا به‌دلیل پردازنده پر مصرف‌تر، در این تست نتیجه ضعیف‌تر 11 ساعت و 48 دقیقه‌ای را ثبت کرد.

با تغییر نرخ رفرش به 60 هرتز دوام باتری در شرایط کاملا مشابه به 16 ساعت و 26 دقیقه افزایش پیدا می‌کند که در مقایسه با A52 5G با زمانی نزدیک به 14 ساعت نتیجه بسیار بهتری را ثبت می‌کند این موضوع را البته باید همزمان به معنای 23 درصد بهبود مصرف انرژی در هنگام تغییر نرخ رفرش به 60 هرتز تعبیر کرد که به‌روشنی از تأثیر نسبتا بزرگ تطبیقی نبودن نرخ رفرش صفحه‌نمایش بر مصرف باتری سخن می‌گوید.

شارژر 120 واتی یکی از ویژگی‌های کلیدی نوت 11 پرو پلاس است که در این رده قیمتی (و البته خارج از لیست گوشی‌های شیائومی)، ظاهرا نمونه دیگری برای آن نمی‌توان یافت. این شارژر بسیار حجیم بیش از آن‌که به یک شارژر موبایلی شبیه باشد به یک نمونه لپ‌تاپی شباهت دارد و بدین‌ترتیب نگفته پیداست که از فناوری GaN برای کاهش حجم در آن استفاده نشده است. حداکثر توان خروجی این شارژر 120 وات (20 ولت و 6 آمپر) است اما از توان‌های پایین‌تر 66 وات (11 ولت و 6 آمپر)، 27 وات (9 ولت و 3 آمپر) و 15 وات (5 ولت و 3 آمپر) پشتیبانی کرده و نشان Quick Charge 3 نیز روی بدنه آن دیده می‌شود.

شرکت سازنده در توصیف توان این شارژر به توانایی آن در پر کردن باتری ظرف 15 دقیقه در حالتی موسوم به Boost Mode اشاره می‌کند که در منوی باتری ارائه شده و به‌صورت پیش‌فرض نیز غیر فعال است. به بیان دیگر سرعت 15 دقیقه‌ای شارژ باتری در نوت 11 پرو پلاس تنها در یک حالت که به‌صورت پیش‌فرض در منوی باتری غیر فعال شده در دسترس است! از این نیز جالب‌تر اخطاری‌ست که پس از فعال کردن Boost Mode و اتصال شارژر به گوشی روی صفحه ظاهر می‌شود و از کاربران می‌‌خواهد که برای جلوگیری از گرم شدن گوشی گزینه بوست مد را غیر فعال کنند!

تست سرعت باتری در این گوشی را در دو حالت یکی به‌صورت معمول و متداول یعنی رسیدن باتری به صفر درصد و با گوشی خاموش و دیگری با گوشی روشن از شارژ 2 درصد باتری انجام می‌دهیم و در هر دو حالت نیز گزینه Boost Mode از قبل فعال شده است. شارژ باتری نوت 11 پرو پلاس در حالت خاموش پس از گذشت 5 دقیقه از آغاز شارژ به 14 درصد رسید و پس از 10 و 15 دقیقه نیز به‌ترتیب 38 و 55 درصد شارژ دریافت کرد. باتری پس از 20 دقیقه 72 درصد شارژ گرفت و در نهایت شارژ خود را رأس 29 دقیقه پایان داد که این با زمان 15 دقیقه‌ای مورد ادعای شرکت سازنده اختلافی 14 دقیقه‌ای دارد.

این سرعت پایین‌تر این طن را تقویت می‌کند که برای شارژ سریع و قرارگیری در حالت بوست به روشن بودن دستگاه نیاز است از این رو تست شارژ را در حالت روشن نیز تکرار می‌کنیم و برای آن‌که به شارژر چندان سخت نیز نگرفته باشیم،‌ تست شارژ را از 2 درصد با دستگاه سرد آغاز می‌کنیم؛ شارژر 120 واتی در این حالت طوفانی آغاز کرد و ظرف تنها 5 دقیقه، شارژ باتری را به 43 درصد و پس از 10 دقیقه به 69 درصد رساند. از این لحظه به بعد در حالی‌که گوشی اندکی گرم‌تر از حالت عادی شده بود مکانیزم ناپیدایی جلوی شارژ سریع‌تر دستگاه را گرفته و در حالی‌که در 5 دقیقه اول 41 درصد و در 5 دقیقه دوم 26 درصد به ذخیره باتری افزوده شده بود، در 5 دقیقه سوم فقط 5 درصد به شارژ افزوده شد و به 74 درصد رسید. این روند افزایش 5 درصدی در ادامه نیز به همین صورت تکرار شد به‌طوری‌که در دقایق 20، 25، 30 و 35 ذخیره باتری به‌ترتیب به 79، 84، 89 و 94 درصد رسید و در دقیقه 40 شارژ باتری کامل شد!

با غیر فعال کردن حالت Boost تست شارژ را بار دیگر در شرایط پیشین یعنی با گوشی روشن و سرد با ذخیره 2 درصد باتری تکرار می‌کنیم. در این حالت طبق انتظار با سرعت کم‌تری نسبت به حالت قبل روبرو می‌شویم جایی‌که باتری پس از 5 و 10 دقیقه به‌ترتیب به شارژهای 36 و 55 درصد رسید (مقایسه کنید با 43 و 69 درصد در حالت بوست) اما بعد از این لحظه و در حالی‌که با فعال بودن Boost Mode سرعت شارژ از این‌جا به‌بعد با افت شدیدی روبرو می‌شد، سرعت شارژ در این حالت همچنان بالا بوده و در دقیقه 15 با شارژ 73 درصد با حالت بوست برابری می‌کند. باتری پس از 20 دقیقه در این حالت به شارژ 92 درصد رسید و شارژ خود را اندکی بعد از دقیقه 22 پایان داد.

بدین‌ترتیب در یک نگاه کلی و با پیش‌فرض گرفتن این نکته که شارژ کندتر در حالت بوست منحصر به نمونه در اختیار ما نیست می‌توان این‌گونه نتیجه‌گیری کرد که بالاترین سرعت شارژ در حالی‌که باتری ذخیره کم‌تری دارد (کم‌تر از 30 تا 40 درصد) در حالت بوست رخ می‌دهد اما با شارژ بالای 60 تا 70 درصد با غیر فعال کردن حالت بوست به سرعت بالاتری دست پیدا می‌کنیم.

سیستم‌عامل - رابط کاربری

برخلاف انتظار و در حالی‌که حتی گوشی‌های جدید ارزان‌قیمت نیز این روزها با اندروید 12 به بازار عرضه می‌شوند، نوت 11 پرو پلاس با سیستم‌عامل اندروید 11 و رابط کاربری MIUI 12.5.7 عرضه شده است. زمان بوت دستگاه سریع و حوالی 20 ثانیه است که برای یک میان‌رده عدد چندان بدی نیز به‌حساب نمی‌آید. شیائومی در مورد امکان ارتقاء این گوشی به نسخه‌های بالاتر اندروید سخنی به میان نیاورده اما با توجه به جایگاه این دستگاه در سبد کالای ردمی، احتمالا به‌زودی شاهد به‌روزرسانی آن خواهیم بود. پوسته MIUI با وجود ظاهر جذاب و پر زرق و برق، در زمینه ارائه جزییات بیش از اندازه و بعضا سردرگم‌کننده نمونه کم‌نظیری بوده و حجم وسیع تبلیغاتی که در قسمت‌های مختلف آن تعبیه شده است نیز آزاردهنده به‌نظر می‌رسد.

رابط کاربری دستگاه را پیش از این در دستگاه‌های مختلفی از شیائومی و ردمی دیده‌ایم و در این میان به تفاوت خاصی نمی‌توان اشاره کرد. صفحه قفل در حالت پیش‌فرض، زمان و تاریخ را در بالا به نمایش گذاشته و نوتیفیکیشن برنامه‌ها نیز در مرکز آن حضور پیدا خواهند کرد. در پایین این قسمت دو میانبر در نظر گرفته شده که با لمس سمت راستی، دوربین فعال می‌شود و با کشیدن سمت چپی به راست می‌توان به Mi Remote و چراغ‌قوه دست پیدا کرد.

صفحه هوم تغییر بزرگی را شاهد نبوده و در بخش پایینی آن همچنان می‌توان پنج میانبر مختلف را جای داد. سمت چپ‌ترین دسک‌تاپ در این بخش به Google Discover تعلق دارد که در آن جدا از برخی خبرها، گزینه‌ای برای سرچ مستقیم در گوگل نیز در نظر گرفته شده است. صفحه هوم در نوت 11 پرو پلاس به‌صورت پیش‌فرض تنها محل قرارگیری آیگون برنامه‌ها، ویجت‌ها و میان‌برها‌ست و از منوی اصلی یا app drawer در آن خبری نیست هر چند می‌توان app drawer را به‌دلخواه به این قسمت اضافه کرد.

با نگه داشتن دست روی صفحه یا نزدیک کردن دو انگشت به هم وارد مد ویرایشی این قسمت می‌شویم که از طریق آن جدا از تغییر تصویر پس‌زمینه و ویجت‌ها می‌توان اقدام به گروه‌بندی برنامه‌ها یا uninstall کردن دسته‌جمعی یا تکی اپلیکیشن‌ها کرد. با انتخاب هر برنامه در این حالت پیش‌نمایشی از صفحات مختلف دسک‌تاپ در پایین به نمایش گذاشته می‌شود.

لمس گزینه Settings در این حالت، تنظیمات دیگری را به تصویر می‌کشد که شامل تغییر افکت حرکت بین صفحات، انتخاب صفحه دسک‌تاپ پیش‌فرض، تغییر چیدمان (layout) صفحه‌ هوم (6×5 یا 6×4)، پر کردن خودکار جای خالی برنامه‌های حذف شده و قفل کردن چیدمان (layout) صفحه‌ هوم می‌شوند.

با انتخاب گزینه More از این منو تنظیمات دیگری ظاهر می‌شود که از طریق آن‌ها تغییر لانچر، حذف دسک‌تاپ Google Discover، تغییر اندازه آیکون‌ها، نمایش دکمه‌های کنترلی پایین صفحه، حذف یا اضافه کردن app drawer، و نمایش پیشنهادات در منوی recents فراهم می‌شود.

با لمس دکمه recent در سمت چپ پایین صفحه‌نمایش، برنامه‌های جدیدا اجرا شده در یک لیست عمودی قابل اسکرول به نمایش گذاشته می‌شوند که با زدن دکمه × پایینی، همه آنها به صورت یک‌جا بسته می‌شوند؛ برای بستن تکی هر برنامه نیز کشیدن آن به کناره‌های گوشی کفایت می‌کند.

با لمس کردن و نگه‌داشتن انگشت روی هریک از برنامه‌های باز شده در این قسمت، گزینه split screen برای اجرای همزمان دو برنامه روی صفحه (یکی در بالا و دیگری در پایین) در دسترس قرار می‌گیرد که اولی را با drag کردن به سمت بالا و برنامه دوم را با انتخاب از لیست برنامه‌ها، می‌توان در این قسمت جای داد. این قابلیت برای اکثر برنامه‌ها در دسترس قرار دارد اما در برخی از آن‌ها نیز پشتیبانی نمی‌شود.

منوی نوتیفیکیشن که با اسکرول صفحه‌نمایش از بالا به پایین نمایان می‌شود از طراحی جدیدی بهره می‌برد که با وجود آن‌که در اغلب دیگر گوشی‌های MIUI 12 شیائومی نیز قابل دسترس است اما حالا به‌صورت پیش‌فرض در اختیار کاربران قرار دارد. در این منو با اسکرول کردن از سمت راست صفحه‌نمایش رو به پایین، آن‌چه Control Center نامیده می‌شود و مجموعه‌ای از تنظیمات و تاگل‌ها را در خود جای داده، نمایان می‌شود و کشیدن سمت چپ صفحه‌نمایش از بالا به پایین نیز به نمایش اعلان‌های گوشی می‌انجامد.

در Control Center در بخش بالایی زمان و تاریخ، میان‌بر دسترسی به Settings و ویرایشگر این قسمت به نمایش در می‌آید و در زیر آن نیز آیکون‌های بزرگی برای خاموش و روشن کردن وای‌فای، دیتای موبایلی، بلوتوث و چراغ‌قوه در نظر گرفته شده است. یک ردیف پایین‌تر به میان‌برهای کوچک‌تری بر می‌خوریم که برخی موارد دیگر مثل پروفایل صوتی، برداشت اسکرین‌شات، حالت هواپیما، چرخش خودکار صفحه‌نمایش و اسکرین ریکورد را در خود جای داده‌اند. اسلایدر تغییر میزان روشنایی همراه با گزینه تنظیم خودکار روشنایی در کنار آن نیز در پایین این بخش دیده می‌شوند.

با لمس گزینه Edit از بالای این صفحه می‌توان آیکون‌های کوچک‌تر این بخش را جابجا یا حذف و اضافه کرد اما چهار آیکون اصلی بزرگ‌تر غیر قابل تغییر باقی می‌مانند.

این قسمت همانطور که اشاره شد از منوی تنظیمات گوشی قابل تغییر بوده و با انتخاب Old vesion از بخش Control center style می‌توان آن را به حالت آشنای همیشگی باز گرداند که در آن تنظیمات و میان‌برها و نوتیفیکیشن برنامه‌ها همگی در یک صفحه مشترک قرار دارند.

در منوی Notifications & Control center گزینه جدیدی به نام Notification effect دیده می‌شود که در آن می‌توان افکت‌هایی را به‌هنگام دریافت یک اعلان جدید در کناره‌های نمایشگر مشاهده کرد.

در ساختار MIUI 12.5 مثل قبل از برنامه‌های پیش‌فرض متعددی استفاده شده که از آن جمله می‌توان به پخش‌‌کننده موسیقی و ویدئو، اپلیکیشن نوت‌برداری، ShareMe و Mi Remote، ریکورد ضبط صدا، قطب‌نما، ماشین حساب و تعدادی دیگر اشاره کرد. MIUI 12 مثل قبل هنگام نصب برنامه‌های مختلف آن‌ها را برای یافتن بدافزارهای احتمالی جست‌وجو می‌کند که روی کاغذ قابلیت جالب‌توجه‌ای به نظر می‌رسد (به‌خصوص وقتی از منابعی غیر از Google Play برای نصب برنامه استفاده شده است) اما این ویژگی در عمل (مثل تقریبا تمامی اپلیکیشن‌های پیش‌فرض گوشی) در بعضی موارد به محلی برای نمایش تبلیغات مختلف بدل شده است.

در برخی برنامه‌های پیش‌فرض و سیستمی دستگاه مثل مرورگر فایل می‌توان با مراجعه به صفحه تنظیمات اپلیکیشن و غیر فعال کردن گزینه recommendations نمایش تبلیغات را متوقف کرد اما این رویه برای همه برنامه‌ها امکان‌پذیر نبوده و برخی دیگر در هر حال نمایش تبلیغات اغلب غیر مرتبط آزاردهنده را ادامه می‌دهند.

یک راه‌حل دیگر برای کمتر کردن حجم تبلیغات حاضر در این رابط کاربری غیر فعال کردن گزینه msa (مخفف MIUI System Ads) است که در بخش Authorization & revocation در منوی Password & security قرار دارد.

شیائومی سیاست خود در زمینه نمایش تبلیغات را از این نیز فراتر برده و در منوی Password & security در قسمت Privacy و سپس Ad services با وجود آن‌که امکان غیر فعال کردن توصیه‌های تبلیغات شخصی‌سازی‌شده (Personalized ad recommendation) را فراهم کرده اما در ذیل آن توضیح داده است که روند دریافت تبلیغات از این طریق متوقف نمی‌شود و شما تنها دیگر تبلیغاتی که به شما مرتبط می‌شود را دریافت نمی‌کنید!

منظره منوی تنظیمات گوشی دقیقا همانی‌ست که انتظار آن را داریم: لیستی بلند بالا و پر پیمان با منوهای تو در تو و المان‌های متعدد که جایگاه آنها بعضا هیچ شباهتی با اندروید خام نداشته و به همین علت ممکن است اندکی گیج‌کننده به نظر برسند. بالاترین قسمت در این رابط کاربری (جدا از نوار جست‌وجو) برخلاف انتظار به اطلاعات دسستگاه و نرم‌افزار و آپدیت سیستم‌عامل تعلق دارد و پس از آن به تنظیمات شبکه‌ای، گزینه‌های شخصی‌سازی (تنظیمات صفحه‌نمایش، صفحه قفل، صدا، ویبره و نوتیفیکیشن‌ها)، تنظیمات امنیتی و عملکردی، بخش Digital Wellbebing و ویژگی‌های خاص و بالاخره تنظیمات حساب‌های کاربری می‌رسیم.

منوی Privacy protection‌ در این قسمت برنامه‌هایی که به موارد حساسی نظیر مکان، دفترچه تلفن، لیست تماس‌ها و میکروفون دسترسی دارند را لیست کرده و از طریق گزینه همه دسترسی‌ها (All permissions) نیز می‌توان سایر اپلیکیشن‌های دارای دسترسی به قسمت‌های مختلف گوشی را مشاهده کرد.

منوی ویژگی‌های خاص یا Special features همچنان یکی از جذابیت‌های این رابط کاربری به حساب می‌آید که در آن به‌جز گزینه‌های قبلی همچون Game Turbo (ارائه قابلیت‌های خاص برای بازی‌های نصب شده)، Second space (برای تعریف یک فضای کاملا جدا از فضای اصلی گوشی)، Floating window (گرفتن و نگه داشتن اعلان برنامه‌ها و سپس پایین کشیدن آن برای نمایش اطلاعات)، Video toolbox (گزینه‌هایی در کناره کادر ویدئو برای ارائه خدماتی مثل اسکرین‌شات، ریکورد، Cast و پخش صدا با خاموش کردن تصویر) و Lite (برای بزرگ‌تر شدن آیکون‌ها، درشت‌تر شدن متن‌ها و درهم‌ریخته‌گی کمتر رابط کاربری) گزینه جدید Front camera assistant نیز به چشم می‌خورد که با فعال کردن آن هنگام گرفتن عکس با دوربین سلفی گزینه‌ای برای پر کردن نور صفحنه و زیباسازی چهره ارائه شده و می‌توان گزینه زیباسازی را در حین تماس ویدئویی نیز به‌‌کار گرفت.

بخش کنترل اپلیکیشن‌ها یا Manage apps از دیگر قسمت‌های جالب توجه منوی تنظیمات گوشی است که در آن طبق معمول لیستی از برنامه‌های نصب شده درون گوشی به نمایش گذاشته می‌شود. نکته کاربردی در این قسمت، گزینه Dual apps در بالای این منو است که با انتخاب آن می‌توان تقریبا برای هریک از برنامه‌های نصب شده کاربر، یک نسخه دوم مستقل نیز نصب کرد که این مورد به‌خصوص برای اپلیکیشن‌های پیام‌رسان گزینه جالب‌توجه‌ای به حساب می‌آید. این گزینه البته به‌عنوان یک تجربه طولانی‌مدت در استفاده از رابط کاربری MIUI ممکن است در برخی موارد به اختلالاتی در بعضی برنامه‌ها منجر شود که از آن جمله می‌توان به خارج شدن از برنامه‌های پیام‌رسان حین لمس یک لینک ارسال شده در آن‌ها اشاره کرد.

چیپ‌ست پردازشی - حافظه

پردازش در نوت 11 پرو پلاس با چیپ‌ست Dimensity 920 انجام می‌شود که برای اولین بار در این گوشی و نوت 11 پرو ظاهر شد؛ این چیپ‌ست 6 نانومتری که آرام‌آرام به سالگرد تولد یک سالگی آن نزدیک می‌شویم به 2 هسته حداکثر 2.5 گیگاهرتزی Arm Cortex-A78 و 6 هسته حداکثر 2 گیگاهرتزی A55 مجهز بوده و بدین‌ترتیب از نظر پردازشی به چیپ‌ست 6 نانومتری کوالکام Snapdragon 695 5G شباهت دارد. البته SD695 با فرکانس 2.2 گیگاهرتزی برای دو هسته قوی‌تر و 1.8 گیگاهرتزی برای 6 هسته ضعیف‌تر، در زمینه سرعت پردازش روی کاغذ ضعیف‌تر به‌نظر می‌رسد. پردازش گرافیک در Dimensity 920 بر عهده گرافیک چهار هسته‌ای Mali-G68 است که برای یک گوشی میان‌رده توان قابل‌قبولی را ارائه می‌کند.

حافظه رم 6 یا 8 گیگابایتی گوشی از نوع LPDDR4X است و از 128 یا 256 گیگابایت حافظه داخلی بهره می‌برد. در نسخه 256 گیگابایتی در اختیار ما در در اولین بوت و قبل از هرگونه تغییر روی حافظه (نصب یا آپدیت برنامه یا انتقال فایل به حافظه)، نزدیک به 24.1 گیگابایت به فایل‌های پیش‌فرض سیستمی تعلق داشت و 231.9 گیگابایت آن در اختیار کاربران بود. شیائومی بار دیگر از این لحاظ نسبت به رقبای سامسونگی خود موفق‌تر عمل می‌کند چرا که برای نمونه Galaxy A73 در همین شرایط بیش از 35 گیگابایت از حافظه داخلی را به فایل‌های سیستمی اختصاص داده و تنها اندکی بیش از 220 گیگابایت از حافظه داخلی در اختیار کاربران قرار دارد.

حافظه داخلی گوشی مطابق تست AndroBench از نوع نچندان پر سرعت UFS 2.2 انتخاب شده که این موضوع با توجه به پیدا شدن آرام‌آرام سر و کله حافظه‌های سریع‌تر UFS 3.1 در رده میانی، نکته چندان مثبتی به‌نظر نمی‌رسد. ذکر این نکته نیز اهمیت دارد که پردازنده دیمنسیتی 920 دستگاه علاوه بر رم‌های پر سرعت LPDDR5 از حافظه سریع UFS 3.1 نیز پشتیبانی می‌کند و حضور حافظه‌های کم‌سرعت LPDDR4X و UFS 2.2 انتخاب‌های دلخواه شرکت سازنده ظاهرا برای کاهش هرچه بیش‌تر قیمت تمام‌شده دستگاه بوده است.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به حضور تنها دو هسته قوی‌تر A78 در پروسسور Dimensity 920 مشاهده نتایج ضعیف‌تری از این گوشی در قیاس با بهترین‌های رده میانی به‌خصوص در تست‌های پردازشی چند رشته‌ای امری منطقی و قابل انتظار به‌نظر می‌رسد هرچند این اختلاف در تست‌های تک هسته‌ای با توجه به فرکانس بالاتر هسته‌های قوی‌تر احتمالا چندان بزرگ نخواهد بود.

در نخستین تست طبق معمول از Geekbench 5 بهره می‌گیریم که نوع و کیفیت هسته‌های پردازشی را فارغ از دیگر فاکتورهای سخت‌افزاری گوشی مورد سنجش قرار می‌دهد. نوت 11 پرو پلاس در این تست به امتیازهای 721 و 2,204 به‌ترتیب در حالت‌های تک و چند هسته‌ای دست پیدا کرد که مقایسه آن با نمونه‌ای مثل Galaxy A73 با چهار هسته Cortex-A78 و امتیازهای 718 و 2,631 انتظارات اولیه در مورد امتیاز بهتر در حالت تک هسته‌ای و افت مشهود در حالت چند هسته‌ای را تأیید می‌کند.

در تست AnTuTu V9.3.9 امتیاز Redmi Note 11 Pro+ به حدود 438 هزار واحد رسید که از سطح گوشی‌های پیشرفته‌تر رده میانی و نمونه‌هایی مثل Xiaomi 11 Lite 5G NE و Galaxy A73 با امتیازهایی حول و حوش 510 تا 520 هزار واحد کم‌تر است. علت این کاهش را در هر دو بخش پردازش و گرافیک می‌توان جست‌وجو کرد که هر دو چیزی در حدود 18 تا 20 درصد ضعیف‌تر شده‌اند. نوت 11 پرو پلاس در این تست البته طبق انتظار بهتر از گوشی‌های مجهز به Snapdragon 695 5G با امتیازهای کم‌تر از 400 هزار واحد عمل می‌کند و از Galaxy A53 با امتیازی در حدود 380 هزار واحد نیز به‌راحتی می‌گذرد.

در تست گرافیکی 3DMark از آزمون Wild Life که توان GPU مجموعه را می‌سنجد مطابق تست قبلی انتظار افتی کم‌تر از 20 درصد را در گرافیک Mali-G68 MC4 دستگاه نسبت به Adreno 642L‌ حاضر در Snapdragon 778G داریم؛ امری‌که در عمل نیز با رسیدن به امتیازی حول و حوش 2 هزار واحد با متوسط 12.1 فریم در ثانیه محقق شد. برای مقایسه بد نیست بدانیم که گوشی‌های مجهز به پردازنده Snapdragon 778G در این تست به امتیازی نزدیک به 2,400 تا 2.500 واحد و متوسط 14 فریم در ثانیه دست پیدا می‌کنند. این گرافیک همچنان مشکل خاصی در اجرای بازی‌های مختلف حتی نمونه‌های سطح بالا و پیشرفته ندارد.

گزینه‌های ارتباطی

مثل اکثر دیگر گوشی‌های ساخت شیائومی، در ردمی نوت 11 پرو پلاس نیز با لیست بلند بالایی از امکانات ارتباطی روبرو می‌شویم که جدا از 4G و 5G (در شبکه sub-6GHz) از وای‌فای 5 (نسخه ac)، بلوتوث 5.2، اتصال NFC و درگاه اینفرارد نیز پشتیبانی می‌کند. حضور جک 3.5 میلی‌متری هدست در کنار اسپیکرهای استریو، جذابیت‌های مولتی‌مدیایی دستگاه را افزایش داده و دو فرکانسی بودن مسیریاب‌های ماهواره‌ای آن را نیز در کم‌تر نمونه دیگری در این کلاس قیمتی و حتی بالاتر از آن می‌توان سراغ گرفت.

کلام آخر

Redmi Note 11 Pro+ 5G میان‌رده متمایزی با فراز و فرودهای مشخص و نکات مثبت و منفی آشکاری‌ست که برای انتخاب یا رد آن دلائل متعددی را می‌توان برشمرد. از یک سو با گوشی کاملا بزرگ و سنگینی روبرو می‌شویم که نه‌تنها از لحاظ راحتی در استفاده و معیارهای ارگونومی امتیاز چندان بالایی کسب نمی‌کند بلکه با بیرون‌زدگی بیش از اندازه لنزهای دوربین در جذابیت بصری نیز موفق ظاهر نمی‌شود. این البته به معنای از دست رفتن کل امتیاز طراحی گوشی نبوده و رنگ‌آمیزی جذاب با بدنه مات و دیزاین تخت و بدون خمیدگی آن منطبق با معیارهای مدرن و امروزی طراحی گوشی‌ست.

از کیفیت صفحه‌نمایش AMOLED دستگاه با رنگ‌های جذاب (و البته نچندان دقیق)، کنتراست بالا، زاویه دید گسترده و روشنایی مناسب می‌توان کاملا رضایت داشت و در زیر نور مستقیم خورشید نیز با این‌که سطح براق آن گه‌گاه مانع دید است اما مشکل خاصی برای مشاهده صفحه وجود ندارد. دوربین اصلی گوشی در نور کامل روز نه‌تنها در وضوح 12 مگاپیکسلی پیش‌فرض بلکه حتی در وضوح کامل 108 مگاپیکسلی نیز فراتر از انتظار عمل کرده و امتیاز بالایی را به‌خود اختصاص می‌دهد. عکس‌های دوربین 8 مگاپیکسلی اولتراواید با وجود آن‌که طبق انتظار از لحاظ کیفیت حرف چندانی برای گفتن ندارند اما اعوجاج کناره‌ها در آن‌ها به‌خوبی کنترل شده و برای اشتراک‌گذاری در شبکه‌های اجتماعی، تصویر نسبتا قابل‌قبولی را ارائه می‌کنند. دوربین ماکرو با وضوح اندک و نبود فوکوس خودکار چندان کاربردی نبوده و بیش‌تر جنبه تزیینی دارد. از کیفیت عکس‌های دوربین اصلی در شب با فعال نایت مد به میزان زیادی رضایت داشتیم و عکس‌های تیره و بدون جزییات دوربین اولترا واید نیز در این حالت تغییرات بزرگی را تجربه می‌کنند.

فیلم‌برداری 4K دوربین اصلی کیفیت مناسب و جزییات بالایی را ارائه می‌کند اما نه در این وضوح و نه در وضوح 1080p/60fps (که از نظر کیفیت نیز با افت مشهودی روبروست) از لرزه‌گیر دیجیتال خبری نیست و ویدئوهای پر لرزش و گه‌گاه آزاردهنده‌ای را ثبت می‌کنند. در وضوح 1080p/30fps اما لرزه‌گیر دیجیتال یا EIS وارد عمل شده و به قیمت جمع‌تر شدن کادر تصویر، ویدئوهای تثبیت‌شده بهتری ثبت می‌شود. ویدئوهای 1080p/30fps دوربین اولتراواید نیز از EIS بهره می‌برند اما مثل عکس‌های آن اختلاف رنگ مشهودی با ویدئوهای دوربین اصلی نشان می‌دهند.

کیفیت پردازش در این گوشی از حد متوسط اندکی پایین‌تر بوده و در مقایسه با گوشی‌هایی مثل Galaxy A73 و Lite NE با پردازنده‌های SD778G در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد. در زمینه گرافیک نیز این اختلاف برقرار است اما چندان شدید نبوده و مشکلی در اجرای بازی‌های مختلف ندارد. نوت 11 پرو پلاس در زمینه کنترل حرارت نسبتا منوفق عمل می‌کند و بدنه آن در حین استفاده‌های سنگین نیز چندان گرم نمی‌شود.

باتری 4,500mAh گوشی روی کاغذ چندان پر ظرفیت به‌نظر نمی‌رسد اما در عمل از دوام آن رضایت داشتیم اما با توجه به آن‌که با تغییر نرخ رفرش صفحه‌نمایش از 120 به 60 هرتز بیش از 20 درصد در مصرف باتری صرفه‌جویی می‌شود، در مواقع کاهش ذخیره باتری بهتر است از نرخ 60 هرتزی پنل استفاده کرد.

شارژر بزرگ 120 واتی گوشی در حالت خاموش طبق تست صورت گرفته برای پر کردن باتری از صفر تا 100 درصد به 29 دقیقه زمان نیاز داشت اما در حالت روشن و با فعال بودن Boost Mode در حالی‌که در 10 دقیقه ابتدایی، شارژ بسیار پر سرعتی را ارائه می‌کند عملا به زمان بیش‌تری نزدیک به 40 دقیقه برای پر کردن کامل باتری نیاز دارد. شارژ 120 واتی دستگاه در حالت پیش‌فرض غیر فعال است و با فعال کردن از منوی باتری نیز هر بار هشداری مبنی بر غیر فعال کردن آن برای جلوگیری از گرم شدن دستگاه روی صفحه ظاهر می‌شود که ظاهر خوشایندی ندارد.

رابط کاربری MIUI دستگاه مثل همیشه داستانی از عشق یا نفرت را به نمایش می‌گذارد و در حالی‌که ممکن است برخی از کاربران بهترین تجربه را از آن دریافت کنند سایرین با نیم‌نگاهی به ساختار پیچیده و تو در تو، برنامه‌های پیش‌فرض متعدد و نمایش تبلیغات در منوهای مختلف نظر کاملا معکوسی را ابراز کنند.

در زمینه ارتباطات با یکی از بهترین نمونه‌ها روبرو هستیم و اسپیکر استریو و جک 3.5 میلی‌متری هدست نیز بسیاری را به سمت این مدل جذب خواهد.

نکات مثبت و منفی این گوشی را در یک نگاه می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:

+ بدنه تخت با حاشیه‌های صاف و بدون خمیدگی

+ جنس مات بخش پشتی با مقاومت در برابر اثرات انگشت

+ صفحه‌نمایش AMOLED با نرخ رفرش 120 هرتزی

+ اسپیکرهای با کیفیت و پر قدرت استریو

+ کیفیت بالای عکس‌های دوربین اصلی در شب و روز

+ دوربین سلفی با کیفیت با پشتیبانی از فیلم‌برداری 1080p/60fps

+ دوام مناسب باتری

+ شارژر بسیار سریع

+ پشتیبانی از کارت حافظه جانبی

+ راه‌های ارتباطی متنوع

+ مسیریاب ماهواره‌ای دو فرکانسی

- ابعاد بزرگ و وزن بالا

- ارگونومی پایین

- بیرون‌زدگی بیش از اندازه دوربین‌ها

- استاندارد مقاومت تنها IP53

- تطبیقی نبودن و جابه‌جایی نرخ رفرش تنها بین 60 و 120 هرتز

- سطح براق و بازتاب‌دهنده نور در صفحه‌نمایش

- کیفیت پایین پایین دوربین اولتراواید

- نبود لرزه‌گیر اپتیکال

- فعال بودن لرزه‌گیر دیجیتال تنها در وضوح 1080p/30fps

- پردازنده متوسط

- فعال نبودن پیش‌فرض شارژ 120 واتی و ترغیب کردن کاربر به غیر فعال کردن آن!

- اندروید 11 همراه با رابط کاربری شلوغ MIUI با نمایش تبلیغات