mobile.ir - مرجع موبایل ایران

شرکت هواوی با تمامی مشکلات رخ داده برای این برند در نزدیک به سه سال گذشته و با وجود کاهش چشمگیر تولیدات موبایلی این مجموعه، همچنان این بازار را ترک نگفته و برخی از تولیدات آن به‌‌خصوص در رده میانی با بسیاری از رقبا قابل مقایسه به‌نظر می‌رسند. سری نوا در محصولات هواوی در رده میانی پیشرفته قرار داشته و در سال‌های گذشته مدل‌های متعددی در این خانواده روانه بازار شده‌اند. جدیدترین اعضای این سری یعنی نوا 9 و نوا 9 پرو که در اواخر سپتامبر سال 2021 در طی رویدادی در کشور چین معرفی شدند بیش از همه چیز بر فاکتورهایی نظیر صفحه‌نمایش، پردازنده و شارژ سریع باتری متمرکز بوده و همانطور که از میان‌رده‌ای در این رده قیمتی می‌توان انتظار داشت، از حد معمول و متداول گوشی‌های این سطح در زمینه دوربین و فاکتورهای مولتی‌مدیایی، (حداقل روی کاغذ) فراتر نرفته‌اند.

نوا 9 که از چند روز پیش به بازار داخلی ایران نیز راه یافته برای موفقیت، رقبای بزرگ و صاحب نامی را پیش روی خود می‌بیند که نه‌تنها به لحاظ نرم‌افزاری و برتری‌های غیر قابل انکار ناشی از غیبت گوگل در نوا 9، بلکه در زمینه سخت‌افزاری و گزینه‌های مولتی‌مدیایی نیز گوشی تازه‌وارد هواوی را به چالش می‌کشند. نوا 9 نیز البته در این مسیر دست و پا بسته نبوده و با حضور یک صفحه‌نمایش 10 بیتی OLED، پروسسور توان‌مند SD778G و شارژر باتری پر سرعت 65 واتی حرف‌هایی را برای گفتن دارد.

nova 9 رده پر ترافیکی را برای رقابت در بازار موبایل انتخاب کرده که در حال حاضر گزینه‌های درخشانی همچون Xiaomi 11 Lite 5G NE،‌ سامسونگ Galaxy A52s، ریلمی GT Master و حتی پسرعموی جذاب همین مدل یعنی Honor 50 در آن حضور دارند. در این میان جدا از تفاوت‌ها و بعضا برتری‌هایی که هریک از این مدل‌ها نسبت به نوا 9 ارائه می‌کنند، Honor 50 را می‌توان نسخه کاملا مشابهی از nova 9 تلقی کرد که طراحی، صفحه‌نمایش، پردازنده، باتری و شارژر آن یکسان بوده و از طرف دیگر از 5G و بسته گوگل بهره می‌برد و وضوح دوربین اصلی آن نیز (فارغ از تأثیر مگاپیکسل در کیفیت دوربین) به 108 مگاپیکسل ارتقاء یافته است. نوا 9 بدین‌ترتیب در حضور رقبایی تا دندان مسلح، شرایط سختی را برای رقابت و بقا پیش رو داشته و فاکتورهای مهمی مثل نحوه قیمت‌گذاری می‌توانند در صعود و نزول این مدل نقشی اساسی ایفا کنند.

Huawei nova 9 با نام مدل NAM-LX9 موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

نوا 9 با جعبه سفید ساده‌ای ارائه می‌شود که تنها نام مدل و نشان nova بر آن نقش بسته و برخی جزییات مثل حافظه داخلی و رنگ دستگاه نیز در کنار این باکس به‌چشم می‌خورند.

درون این جعبه تمامی موارد قابل انتظار از جمله شارژر، کابل USB، قاب شفاف انعطاف‌پذیر، پین دسترسی به اسلات سیم‌کارت و نوشته‌های راهنما قرار دارند و نکته غافل‌گیر‌کننده‌ای انتظار شما را نمی‌کشد.

شارژر دستگاه یک نمونه حجیم 66 واتی موسوم به SuperCharge است که به‌گفته هواوی ظرف 18 دقیقه، 60 درصد از باتری را پر می‌کند. در ادامه در بخش باتری بیش‌تر به این شارژر و قابلیت‌های آن در دنیای واقعی می پردازیم.

طراحی ظاهری

سبکی نسبی دستگاه اولین حسی‌ست که بعد از در دست گرفتن نوا 9 و قبل از دیدن بخش پشتی آن به کاربر منتقل می‌شود. در کسری از ثانیه توجه‌ها از مسئله وزن به کناره‌های کاملا خمیده صفحه‌نمایش معطوف می‌شود که در این کلاس کاربری و این رده قیمتی گزینه‌ای کم‌یاب (اگر نگوییم نایاب) بوده و طرفداران و منتقدان پر و پا قرص خود را دارد. این خمیدگی در ترکیب با لبه‌های خمیده بخش پشتی، نوا 9 را بسیار نازک و خوش‌دست جلوه می‌دهد اما تاچ تصادفی احتمالی‌ست که همواره در این نوع از طراحی‌ها به‌شدت مطرح است.

با برگرداندن دستگاه و مشاهده بخش پشتی، دیگر جذابیت طراحی نوا 9 ظاهر می‌شود. رنگ در اختیار ما که هواوی از آن با نام Starry Blue نام می‌برد در نور کم و در محیط‌های داخلی، آبی، با رگه‌های بنفش در قسمت‌های مرکزی به‌نظر می‌رسد؛ در محیط‌های خارجی اما افکت‌های اکلیل‌مانند آن در سرتاسر بدنه ظاهر شده و در زیر نور مستقیم نیز زیبایی دو چندانی را در حین تغییر رنگ و درخشش ستاره‌مانند نقطه‌های اکلیلی به‌نمایش می‌گذارد.

هواوی به جنس این قسمت و بدنه اشاره نکرده و تلاش در جهت یافتن دلیلی برای پلاستیکی تلقی نکردن بخش پشتی و شاسی دستگاه نیز به نتیجه خاصی منجر نمی‌شود. نکته مثبت در این میان، مات بودن بخش پشتی‌ست که کاملا در برابر جذاب اثر انگشت مقاوم است. از طرف دیگر اما جنس به‌ظاهر پلاستیکی این قسمت احتمال خراشیدگی آن را در طول زمان تقویت می‌کند و بدین‌ترتیب بهتر است از همان ابتدا از کاور همراه دستگاه یا کاورهای جداگانه برای نوا 9 استفاده کرد.

شکل دوربین‌های بخش پشتی مشابه طرح‌های اخیر هواوی و البته آنر بوده و پیش از این نمونه‌ای از آن را در نوا 8 و پرچمداران P50 و P50 Pro‌ دیده‌ایم. در این طراحی یک محوطه بیضی‌شکل کاملا بزرگ در کناره سمت چپ بالا دیده می‌شود که مجموعه دوربین‌های دستگاه و فلش LED را دو دایره حاضر در این قسمت جای داده است. این محوطه برای بخش پشتی نوا 9 و عرض نسبتا کم دستگاه، بیش از اندازه بزرگ به‌نظر می‌رسد و در اولین نگاه حتی رنگ‌آمیزی جالب‌توجه بخش پشتی را نیز تحت تأثیر خود قرار داده است.

برآمدگی محوطه دوربین‌های بخش پشتی، دیگر نکته نچندان مثبت طراحی نوا 9 است که در دو مرحله از سطح فاصله گرفته و با قرار گرفتن گوشی روی میز به لق‌خوردگی مشهودی منجر می‌شود.

نوار پیرامونی گوشی به‌دلیل خمیده بودن صفحه‌نمایش و کاور بخش پیشتی در کناره‌ها کاملا نازک و باریک است اما در بالا و پایین به دو سطح تخت و بدون برآمدگی منتهی می‌شود که به‌کمک آن‌ها می‌توان گوشی را روی میز ایستاده نگه داشت.

با نگاهی به دورتادور دستگاه غیبت جک 3.5 میلی‌متری هدست که معمولا در گوشی‌های میان‌رده حضور دارد کاملا مشهود بوده و ساده بودن فرم دکمه پاور نیز از انتقال سنسور اثر انگشت به‌درون پنل نمایشگر حکایت دارد. دکمه پاور و کلید ولوم پایین در ارتفاع مناسبی برای دسترسی با یک دست قرار دارند اما دسترسی به ولوم بالا برای اغلب افراد نیازمند استفاده از دست دوم یا جابه‌جا کردن گوشی‌ست.

در مجموع از طراحی نوا 9 به‌لحاظ المان‌های زیبایی‌شناسی به لظف رنگ‌آمیزی جذاب و لبه‌های خمیده صفحه‌نمایش و بخش پشتی می‌توان تا حدود زیادی رضایت داشت و مقاومت در برابر ماندن اثر انگشت نیز این حس مثبت را تقویت می‌کند. در سوی دیگر البته باید از جنس ظاهرا پلاستیکی بدنه و ترکیب نازیبای لنزهای دوربین (البته به‌عنوان یک نظر شخصی) یاد کرد که جایگاه این مدل را در مقابل برخی از رقبا تضعیف می‌کند.

ابعاد و وزن

با توجه به خمیدگی صفحه‌نمایش انتظار عرض بسیار کم‌تری از این گوشی در مقایسه با دیگر نمونه‌های هم‌ردیف آن می‌رود، امری‌که در عمل نیز کاملا به حقیقت می‌پیوندد؛ عرض nova 9 تنها 73.7 میلی‌متر اعلام شده که مقایسه آن با A52s و Lite NE با صفحه‌نمایش‌های کوچک‌تر 6.5 و 6.55 اینچی و عرض‌های 75.1 و 75.7 میلی‌متر به‌خوبی تأثیر خمیدگی لبه‌های صفحه‌نمایش را مشخص می‌کند. این تفاوت در ارتفاع چندان به چشم نمی‌آید و ارتفاع 160 میلی‌متری دستگاه تقریبا همانی‌ست که از یک گوشی در این ابعاد صفحه‌نمایش انتظار داریم. البته ذکر این نکته نیز خالی از لطف نیست که نوا 9 تقریبا برخلاف تمامی رقبای خود از نسبت تصویر 19.5:9 بهره می‌برد که در مقایسه با مدل‌های معمول 20:9 ارتفاع کم‌تری دارد.

ضخامت دستگاه 7.77 میلی‌متر است که حتی در صورت خمیده نبودن لبه‌های گوشی نیز رقم اندکی به‌نظر می‌رسد و در دنیای واقعی و در دست، طبیعتا بسیار کم‌تر احساس می‌شود.

ظرفیت باتری تنها 4,300 میلی آمپر ساعتی گوشی انتظار وزن اندکی را برای نوا 9 ایجاد می‌کند و عملا نیز با وزن 175 گرم با نمونه سبک و قابل قبولی روبرو می‌شویم. این وزن البته هنوز نسبت به استثنای بزرگی به نام Lite NE با وزن تنها 158 گرمی، اندکی بیش‌تر است اما اختلاف مشهودی با A52s با وزن 189 گرمی دارد.

صفحه‌نمایش

یکی از برگ‌های برنده اصلی نوا 9 در مقایسه با برخی از رقبای مستقیم آن به صفحه‌نمایش دستگاه تعلق دارد؛ نوا 9 به یک صفحه‌نمایش 6.57 اینچی OLED با وضوح 1080×2340 پیکسل (فول اچ‌دی پلاس در نسبت 19.5:9) مجهز شده که از نمایش بیش از 1 میلیارد رنگ پشتیبانی کرده و محدوده رنگ DCI-P3 را تحت پوشش خود قرار می‌دهد. امکان نمایش محتوای HDR10 و دقت رنگ ΔE کم‌تر از 1 از دیگر موارد ذکر شده برای این صفحه‌نمایش است.

وضوح صفحه‌نمایش در حالت پیش‌فرض در منوی Screen resolution روی گزینه Smart یا هوشمند قرار دارد که برای کاهش مصرف انرژی، در مواقع مناسب وضوح را بین دو گزینه بالا (1080×2340 پیکسل) و پایین (720×1560 پیکسل) جابجا می‌کند. از این منو البته می‌توان وضوخ را به‌صورت ثابت روی هریک از این دو مقدار نیز تنظیم کرد.

حداکثر نرخ رفرش این صفحه‌نمایش 120 هرتز است که در تظیمات گوشی در حالت پیش‌فرض روی گزینه Dynamic قرار دارد بدین‌معنی که در کل فضای رابط کاربری نرخ رفرش 120 هرتز باقی می‌ماند اما با ورود به اکثر اپلیکیشن‌ها و بازی‌ها، این نرخ به 60 هرتز باز می‌گردد. این وضعیت با انتخاب گزینه High تفاوت چندانی نمی‌کند و با این‌که ممکن است در فضای یک بازی قبل از ورود به محیط اصلی بازی، نرخ رفرش 120 هرتز باشد اما با ورود به محیط بازی این نرخ در اغلب موارد مجددا به 60 هرتز کاهش پیدا می‌کند. در این میان ظاهرا عناوین اندکی امکان اجرای 120 هرتزی را دارند که از آن میان به‌عنوان یک نمونه مشخص می‌توان به بازی Brawl Stars اشاره کرد. در نمونه دراختیار ما، انتخاب گزینه Dynamic و دست نخورده باقی‌گذاشتن صفحه‌نمایش برای چندین دقیقه نیز منجر به بازگشت نرخ رفرش به 60 هرتز نشده و روی 120 هرتز ثابت باقی ماند.

سرعت برداشت تاچ در این پنل 300 هرتز عنوان شده که رقمی کاملا قابل قبول برای مدلی در این رده به‌حساب می‌آید. در عمل از سرعت و کیفیت تاچ در این پنل رضایت داشتیم و با مشکل بزرگی از نظر تاچ شدن تصادفی پنل با لمس ناگزیر کناره‌های صفحه‌نمایش نیز روبرو نشدیم.

از میزان روشنایی این صفحه‌نمایش در محیط‌های مختلف کاملا رضایت داشتیم و در زیر نور مستقیم خورشید نیز به‌شرط فعال بودن گزینه روشنایی خودکار مشکلی برای استفاده از محتوای صفحه‌نمایش وجود ندارد.

هواوی در توصیف این مدل به دقت رنگ بالای صفحه‌نمایش اشاره کرد؛ امری‌که در عمل حداقل در گزینه پیش‌فرض Normal در منوی Color mode & temperature چندان محقق نمی‌شود و این گزینه که در توضیح آن به اعمال فضای رنگی sRGB یا P3 بسته به نوع محتوای در حال نمایش اشاره شد عملا رنگ‌هایی چندان دقیقی را ایجاد نمی‌کند. با انتخاب گزینه Vivid‌ رنگ‌های پنل اندکی به سردی گرایش بیش‌تری پیدا می‌کنند و با نوار رنگی پایین صفحه و دو گزینه Warm و Cool نیز می‌توان دقت رنگ را به‌دلخواه تغییر داد.

پایین صفحه‌نمایش فضای خالی نچندان بزرگی نزدیک به 3 میلی‌متر دیده می‌شود و در بالا و لبه‌های دو طرف صفحه‌نمایش (که به‌لطف خمیدگی پنل از دید پنهان شده‌اند) نیز تقریبا 2 میلی‌متر حاشیه وجود دارد.

اجزای جانبی

سمت چپ nova 9‌ به‌کل خالی از هر المان قابل ذکری‌ست و در سمت راست نیز طبق انتظار به دکمه پاور و کلید تغییر صدا بر می‌خوریم. ارتفاع دکمه خاموش/روشن کردن و ولوم پایین همانطور که اشاره شد در سطح نسبتا مناسبی برای دسترسی با یک دست قرار دارد اما ولوم بالا از دسترس یک دست بدون جابجا کردن گوشی، خارج است.

بخش بالایی محل حضور یکی از میکروفون‌های دستگاه بوده و در پایین نیز به‌جز پورت USB-C در مرکز به تک اسپیکر اصلی دستگاه در سمت راست و میکروفون تماس و اسلات سیم‌کارت در سمت چپ بر می‌خوریم. جک هدست بزرگ‌ترین غایب در مجموعه المان‌های پیرامونی نوا 9 است.

اسلات سیم‌کارت در این قسمت پذیرنده دو سیم‌کارت نانو بوده و از اتصال حافظه جانبی پشتیبانی نمی‌کند.

بخش پشتی

بخش پشتی نوا 9 از ظاهری پلاستیکی برخوردار است اما با این وجود جذابیت بصری بالایی را برای این مدل به همراه می‌آورد؛ تغییر رنگ در نور و افکت‌های ستاره‌مانند آن (البته تنها در نسخه آبی) از یک سو و مات بودن و مقاومت در برابر اثرات انگشت، جذابیت‌های اصلی این قسمت را تشکیل می‌دهند. نشان نوا و هواوی در پایین این بخش دیده می‌شوند اما نگفته پیداست که تمامی نگاه‌ها در کسری از ثانیه به سوی مجموعه دوربین‌های بزرگ و برجسته این قسمت باز می‌گردد. این دوربین‌ها که درون یک محوطه کاملا بزرگ بیضی‌شکل قرار گرفته‌اند،‌ بیش از 1 میلی‌متر از سطح فاصله داشته و نوار نقره‌ای پیرامون دوربین اصلی نیز جلوه متمایزی را به آن‌ها بخشیده است.

دوربین‌های اصلی

در بخش پشتی نوا 9 به سه دوربین با امکان تصویربرداری و یک سنسور عمق میدان بر می‌خوریم که همراه با یک فلش LED در محوطه‌ای که به شکلی غیر عادی بزرگ و برجسته طراحی شده جای گرفته‌اند. دوربین اصلی دستگاه یک نمونه 50 مگاپیکسلی‌ست که در پشت لنزی با گشودگی دیافراگم f/1.9 قرار دارد. هواوی به نوع این سنسور در مشخصات دستگاه اشاره‌ای نکرده اما با توجه به چینش زیرپیکسل‌های رنگی RYYB آن می‌توان حدس زد که از سنسور IMX700 سونی با ابعاد 1/1.28 اینچی که پیش از این در P40 و P40 Pro نیز به‌کار گرفته شده بود در این گوشی استفاده شده است. این دوربین فاقد OIS یا لرزه‌گیر اپتیکال است که البته در این رده قیمتی به‌جز یکی دو استثنای بزرگ در دیگر گوشی‌ها دیده نمی‌شود.

دوربین دوم دستگاه،‌ 8 مگاپیکسلی اولتراواید با f/2.2 است که تصاویری با میدان دید گسترده ایجاد می‌کند اما به‌دلیل نبود فوکوس خودکار نمی‌‌توان از آن برای گرفتن عکس‌های ماکرو سود جست؛ بدین‌منظور البته یک دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو در این گوشی پیش‌بینی شده که برای گرفتن عکس از سوژه‌ها در فاصله 4 سانتی‌متری طراحی شده اما این دوربین نیز فاقد فوکوس خودکار است و باید آن را به‌صورت دستی در فاصله مناسب از سوژه قرار داد؛ امری‌که به‌خصوص زیر نور خورشید چندان آسان نخواهد بود.

رابط کاربری دوربین در همان نگاه اول از ظاهری آشنا برخوردار است که پیش از این در بسیاری از گوشی‌های قبلی هواوی و آنر نیز دیده‌ایم؛ در این بخش طبق معمول دکمه شاتر همراه با سوییچر تعویض بین دوربین اصلی و سلفی و نمایی از آخرین عکس گرفته شده از دید عمودی در پایین قرار داشته و یک خط جلوتر نیز حالت‌های متداول تصویربرداری از جمله عکاسی، فیلم‌برداری، برداشت پرتره، عکاسی در شب و گزینه‌ای به‌نام VLOG قرار دارند. در سوی دیگر نیز (در حالت Photo یا عکاسی) به AI lens، تنظیم اتوماتیک صحنه با هوش مصنوعی (فعال به‌صورت پیش‌فرض)، تنظیمات فلش، فیلترهای رنگی و البته سایر تنظیمات دوربین بر می‌خوریم.

گزینه VLOG در این قسمت همانطور که از نام آن مشخص است برای گرفتن آسان‌تر ویدئو در قالب وی‌لاگ طراحی شده که در آن می‌توان به‌صورت تکی یا ترکیبی با دوربین‌های اصلی، اولتراواید و سلفی، فیلم‌برداری کرد و از گزینه‌های بالای صفحه‌نمایش نیز موزیک به ویدئو اضافه کرد.

Story Creator یکی از گزینه‌های حاضر در این بخش است که از بخش More نیز قابل دسترس بوده و مطابق نام آن برای ساخت استوری (جهت اشتراک‌گذاری در شبکه‌های اجتماعی) به‌کار می‌رود و از طریق آن می‌توان ویدئوهای کوتاهی را به‌صورت دلخواه یا با کمک الگوهای از پیش از آماده شده، تهیه کرد.

در بخش More از این رابط کاربری گزینه‌های آشنایی را می‌توان مشاهده کرد که از آن جمله می‌توان به تصویربرداری حرفه‌ای یا Pro، برداشت اسلوموشن، پانوراما، حالت دیافراگم باز، تایم‌لپس، حالت سوژه متحرک و تصویربرداری از متون و اسناد اشاره کرد. برداشت تصویر با دوربین ماکرو و عکاسی با وضوح کامل 50 مگاپیکسلی دوربین نیز از همین طریق انجام می‌شود.

در حالت Pro یا حرفه‌ای که فقط برای دوربین اصلی در دسترس است می‌توان شش فاکتور وایت‌بالانس، فوکوس، میزان نورگیری، سرعت شاتر (از 1/4,000 تا 30 ثانیه)، عدد ISO (از 50 تا 409,600) و Metering را تغییر داد. از طریق منوی بالای صفحه‌نمایش نیز امکان انتخاب تصویر JPG یا حالت RAW (با فرمت DNG) فراهم می‌شود.

در منوی تنظیمات گوشی دو قسمت جداگانه برای عکاسی و فیلم‌برداری در نظر گرفته شده که در بخش عکاسی امکان انتخاب نسبت تصویر (4:3‌ پیش‌فرض، 1:1 یا فول اسکرین)، کنترل برداشت تصویر با صدا (به‌صورت پیش‌فرض غیر فعال یا با گفتن یک کلمه به‌خصوص مثلا Cheese یا بلند صحبت کردن) و Capture smiles (گرفتن اتوماتیک عکس با تشخیص لبخند افراد) فراهم شده و در قسمت ویدئو نیز جدا از امکان تغییر وضوح و نرخ فریم فیلم‌برداری، می‌توان کدک ویدئو را از H.264 پیش‌فرض به H.265 تغییر داد که این آخری به‌گفته هواوی 35 درصد فضای کم‌تری را روی حافظه ذخیره می‌کند اما با ریسک پخش نشدن در برخی از پلیرهای قدیمی‌تر روبروست.

بعد از این دو گزینه، نوبت به تنظیمات عمومی و مشترک می‌رسد که در آن مواردی مثل خطوط راهنما، نمایشگر سطح افق، تایمر، تصویر آینه‌ای دوربین سلفی، افزودن واترمارک، تگ‌ مکانی، قطع صدای شاتر و تغییر وظیفه دکمه ولوم پایین به چشم می‌خورند. یک غایب بزرگ و البته عجیب در این بخش گزینه HDR است که نشانی از آن نه در این قسمت و نه در هیچ‌یک از قسمت‌های دوربین نوا 9 دیده نمی‌شود!

تصویربرداری با نوا 9 را در یک بعدازظهر آفتابی زمستانی آغاز کردیم جایی‌که در حضور نور کافی انتظار نتیجه مناسبی را حداقل از دوربین اصلی دستگاه می‌توان داشت. دوربین اصلی نوا 9 در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی تصویر مناسب و نسبتا با کیفیتی را عرضه می‌کند که از لحاظ جزییات در سطح متوسط رو به بالایی قرار دارد اما کنتراست آن‌ها اندکی بیش از اندازه است. از سرعت و دقت فوکوس در این تصاویر نیز می‌توان تا حدود زیادی رضایت داشت.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

اندکی کنتراست بالاتر تصاویر این دوربین در عکس‌های زیر نیز مشخص است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در نوا 9 همانطور که اشاره شد از دوربین تله‌فتوی اختصاصی خبری نیست اما می‌توان 2 یا 10 برابر زوم دیجیتال را با دوربین اصلی تجربه کرد. زوم 2 برابری دوربین اصلی تا حدودی کیفیت خود را حفظ می‌کند و مشکل چندانی در آن دیده نمی‌شود اما زوم 10 برابری جدا از لرزش بیش از اندازه که تنظیم کادر را کاملا مشکل می‌کند تصویری غیر قابل استفاده را حتی در صفحه‌نمایش خود دستگاه به نمایش می‌گذارد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با 2 برابر زوم دیجیتال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با 10 برابر زوم دیجیتال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در نبود گزینه HDR در دوربین اصلی راهی برای تست کیفیت تصاویر در حضور و غیبت این گزینه وجود ندارد اما عملکرد گوشی در سوژه‌های با نور پس‌زمینه شدید نیز در سطح متوسط و نسبتا قابل‌قبولی قرار دارد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

طبق انتظار امکان تصویربرداری با وضوح کامل 50 مگاپیکسلی نیز با دوربین اصلی وجود دارد که با انتخاب این گزینه از بخش More دو انتخاب یعنی 50 مگاپیکسل عادی و 50 مگاپیکسل با AI پیش روی شما قرار می‌گیرد. تفاوت این دو مورد روی کاغذ به برداشت تصویر بلافاصله در حالت اول و تصویر با چند ثانیه تأخیر در حالت دوم باز می‌گردد که طبیعتا دومی به سوژه ثابت نیاز خواهد داشت. تصویر 50 مگاپیکسلی در عمل جزییات بیش‌تری را نسبت به حالت 12.5 مگاپیکسلی ارائه نمی‌کند و نگفته پیداست که استفاده از این گزینه در محیط‌های با نور کم منجر به از بین رفتن جزییات فراوانی خواهد شد. دو حالت مختلف برداشت تصویر 50 مگاپیکسلی نیز همانطور که از نمونه‌های زیر مشخص است تفاوت بزرگی را با هم نشان نمی‌دهند هرچند در حالت AI اندکی جزییات بیش‌تری در برخی قسمت‌ها قابل مشاهده است.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 50 مگاپیکسلی AI - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 50 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین اصلی در حالت پرتره عملکرد مناسبی دارد و به‌شرط رعایت فاصله مطلوب تا سوژه اصلی نتیجه با کیفیتی را می‌توان از آن به‌دست آورد.

برداشت تصویر پرتره با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

گزینه AI یا هوش مصنوعی در رابط کاربری دوربین‌های nova 9 به‌صورت پیش‌فرض فعال است اما غیر فعال کردن آن نیز تغییر بزرگی را در دوربین اصلی ایجاد نمی‌کند و از نظر کیفیت رنگ هنوز با نمونه‌ای نچندان فوق‌العاده با رنگ‌های سیرتر از حالت عادی روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با فعال بودن AI - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با AI غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اولتراواید انتظار خاصی را در ذهن ایجاد نمی‌کند و خروجی آن در عمل نیز در برخی موارد چندان فوق‌العاده‌ای نیست؛ البته از جزییات تصاویر این دوربین با توجه به کلاس آن در نور کامل نمی‌‌توان چندان ناراضی بود و هنوز در سطح دیگر رقبای این رده قرار دارد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

رنگ‌های این دوربین البته تفاوت مشهودی با دوربین اصلی داشته و با سوییچ از دوربین اصلی به دوربین اولتراواید تفاوت بزرگی را می‌توان مشاهده کرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

گزینه AI به‌صورت پیش‌فرض برای این دوربین نیز فعال است که غیر فعال کردن آن در برخی موارد مثل تصویر زیر نتیجه بسیار بهتری را نمایان می‌سازد (به تفاوت رنگ و هاله پیرامون پین زرد دقت کنید)

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید با AI فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید با AI غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین ماکرو طبق انتظار نیاز به دقت کاربر برای نزدیک کردن دوربین و قرار دادن آن در فاصله مطلوب از سوژه داشته و اغلب صبر و حوصله فراوانی را می‌طلبد. نتیجه نهایی البته نسبتا قابل قبول بوده و می‌توان از آن در صفحه‌نمایش خود گوشی یا در شبکه‌های اجتماعی سود جست.

برداشت تصویر با دوربین ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

کیفیت عکس‌های دوربین اصلی در شب در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی قبل از فعال کردن نایت مد نیز در حد قابل قبولی قرار داشته و جزییات مناسبی را می‌توان در آن‌ها مشاهده کرد. با فعال کردن حالت شب این نتیجه در حد بسیار اندکی بهبود پیدا می‌کند و در صورت بزرگ‌نمایی در اندازه واقعی می‌توان برخی جزییات بیش‌تر را مشاهده کرد. علت این تغییر اندک آن است که حالت شب در نوا 9 تنها با میزان حساسیت یا عدد ISO را تغییر داده و با وجود نیاز به زمان بیش‌تر برای گرفتن عکس، تغییر در سرعت شاتر این تصاویر دیده نمی‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تأثیر نایت مد البته در برخی موارد اندکی بیش‌تر است اما در کل همچنان تفاوتی از لحاظ سرعت شاتر در حالت شب نسبت به حالت عادی دیده نمی‌شود و تغییراتی از این دست بیش از همه ناشی از تغییر عدد ISO است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حالت شب تنها برای دوربین اصلی در دسترس بوده و امکان استفاده از آن برای دوربین اولتراواید وجود ندارد و نگفته پیداست که عکاسی با این دوربین در شب نتیجه فوق‌العاده‌ای را رقم نمی‌زند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حداکثر وضوح برداشت ویدئوی دوربین اصلی 4K با 30 فریم در ثانیه با بیت‌ریت ویدئویی 40 مگابیت بر ثانیه و صدای دو کاناله با بیت‌ریتی نزدیک به 98Kbps است. با کاهش وضوح به 1080p می‌توان با دو نرخ 30 یا 60 فریم در ثانیه نیز فیلم‌برداری که بیت‌ریت ویدئویی در آن‌ها به‌ترتیب به 17 و 28 مگابیت بر ثانیه می‌رسد. ویدئوهای 4K دوربین اصلی برخلاف انتظار از کیفیت فوق‌العاده‌ای برخوردار نیستند و در زمینه جزییات در سطح پایین‌تری از رقبا قرار می‌گیرند. از کیفیت رنگ این ویدئو نیز رضایت چندانی نداشتیم. با کاهش وضوح به 1080p/30fps شرایط تغییر بزرگی نکرده و هنوز همان دو ایراد اصلی یعنی جزییات کم و رنگ‌های متفاوت از دنیای واقعی در این جا نیز به قوت خود باقی مانده‌اند. یک نکته مثبت ویدئوهای 4K و 1080p/30fps دوربین اصلی لرزه‌گیر دیجیتال آن‌هاست که به‌‌خوبی لرزش‌های دست را خنثی می‌کنند.

با تغییر وضوح به 1080p/60fps در میزان جزییات با ارتقاء مشخصی روبرو می‌شویم اما متأسفانه ظاهرا لرزه‌گیر دیجیتال در این وضوح فعال نبوده و لرزش‌های ناخوشایندی حتی در حین راه رفتن عادی نیز به تصویر منتقل می‌شود.

ویدئوهای دوربین اولتراواید همانطور که به‌‌خوبی می‌توان حدس زد در جایگاه بهتری نسبت به دوربین اصلی قرار نداشته و به‌خصوص در محیط‌های با نور کم‌تر در زمینه جزییات و کنترل نویز ضعیف‌تر عمل می‌کنند. لرزه‌گیر دیجیتال در این دوربین نیز ظاهرا خوشبختانه حضور دارد.

دوربین سلفی

هواوی نوا 9 از یک دوربین سلفی 32 مگپیکسلی بدون فوکوس خودکار و با گشودگی دیافراگم لنز f/2.0 بهره می‌برد که در حالت پیش‌فرض تصاویری با وضوح کامل 32 مگاپیکسلی (4896×6528 پیکسل) را ایجاد می‌کند. حداکثر وضوح فیلم‌برداری این دوربین 4K ‌با 30 فریم در ثانیه یا 1080p/60fps بوده و از اسلوموشن 720p با 240 فریم در ثانیه نیز پشتیبانی می‌کند. از کیفیت عکس‌های این دوربین می‌توان به میزان بسیار زیادی رضایت داشت و از لحاظ جزییات و دقت رنگ،‌ کیفیت مناسبی را ارائه می‌کند.

باتری

اگر Galaxy A52s از سامسونگ و Lite NE از شیائومی را دو رقیب اصلی هواوی نوا 9 بدانیم ظرفیت باتری 4,300 میلی آمپر ساعتی این مدل در میانه دو رقیب آن قرار می‌گیرد. هواوی به زمان‌های رسمی این باتری اشاره‌ای نکرده اما در دنیای واقعی در یک استفاده متوسط رو به بالا با توجه به صفحه‌نمایش بزرگ 120 هرتزی دستگاه احتمالا در اواسط روز دوم نیاز به شارژ مجدد باتری خواهید داشت.

برای مشخص شدن توان این باتری طبق معمول به سراغ تست Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark رفتیم و مثل همیشه آن را با قرار دادن نور صفحه‌نمایش روی 50 درصد و غیر فعال کردن روشنایی خودکار اجرا کردیم. برای مشخص شدن تأثیر نرخ رفرش بالاتر در مصرف انرژی این گوشی، این تست را یک بار با نرخ رفرش 60 هرتزی و بار دیگر در حالت 120 هرتزی انجام دادیم. nova 9 در حالت 120 هرتزی صفحه‌نمایش،‌ این تست را تا 13 ساعت و 55 دقیقه ادامه داد و با تغییر نرخ رفرش به 60 هرتز این زمان به 15 ساعت و 24 دقیقه افزایش پیدا کرد. اعدادی که هر دو تفاوت چندانی با Lite NE (البته با نرخ رفرش پایین‌تر 90 هرتزی صفحه‌نمایش) ندارند و برای این حجم باتری نتایج قابل‌قبولی به‌نظر می‌رسند.

نوا 9 همانطور که در بخش جعبه‌گشایی اشاره شد با یک شارژر بسیار سریع 66 واتی (11 ولت و 6 آمپر) ارائه می‌شود که از همین ابتدا با توجه به ظرفیت نچندان بالای باتری، شارژ بسیار پر سرعتی را نوید می‌دهد. به گفته هواوی شارژ کامل این باتری به تنها 38 دقیقه زمان نیاز دارد و 18 دقیقه شارژ با آن، ذخیره باتری را به 60 درصد می‌رساند. برای تست سرعت شارژ طبق معمول با رساندن باتری به صفر درصد در حالت خاموش،‌ کار را آغاز می‌کنیم. نوا 9 پس از گذشت 5 دقیقه از آغاز این پروسه به شارژ 12 درصد رسید و در دقایق 10 و 15 به شارژرهای به‌ترتیب 27 و 39 درصد رسید. شارژ باتری در دقیقه 20 برابر با 52 درصد است که با ادعای هواوی مبنی بر شارژ 60 درصدی در عرض 18 دقیقه اختلاف مشهودی دارد. شارژ باتری در دقایق 25 و 30 با ریتم مشخصی که هر 5 دقیقه تقریبا 12 درصد به شارژ باتری می‌افزاید به‌ترتیب به 64 و 76 درصد رسید و پس از 35 دقیقه نیز این شارژ، 85 درصد بود. نوا 9 پس از 40 دقیقه نیز شارژ خود را تکمیل نکرد و به شارژ 93 درصد رسید و در این‌جا نیز ادعای هواوی مبنی بر شارژ کامل 38 دقیقه‌ای حداقل در نمونه در اختیار ما از واقعیت فاصله دارد. نوا 9 در نهایت در دقیقه 46 به شارژ باتری 100 درصدی دست پیدا کرد که البته هنوز بسیار پر سرعت و قابل‌قبول است.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

نوا 9 با سیستم‌عامل خام اندروید 11 و پوسته EMUI 12.0.1 ارائه شده و بوت دستگاه نیز نزدیک به 25 ثانیه به‌طول می‌انجامد. این مدل نیز طبق معمول همچون دیگر گوشی‌های دو سال اخیر هواوی بدون سرویس‌های گوگل و اپلیکیشن‌های آن نظیر Google Play، جیمیل، Maps، یوتوب، شیتس و مواردی از این دست ارائه شده و برای نصب برنامه‌های مختلف جدا از فروشگاه AppGallery به فروشگاه‌های جانبی نظیر APKPure وابسته است. نوا 9 حداقل در نمونه در اختیار در همان مراحل ابتدایی راه‌اندازی دستگاه کاربران را به اتصال به اینترنت و وارد کردن اطلاعات حساب کاربری هواوی موسوم به Huawei ID ملزم می‌کند که ممکن است برای برخی کاربران چندان خوشایند به‌نظر نرسد. انتقاد همیشگی به هواوی در نبود نام ایران در بین کشورهای قابل انتخاب حین ورود به فروشگاه AppGallery در اینجا نیز بر قرار است و هنوز خبری از ایران در این لیست نیست.

در صفحه قفل در حالت پیش‌فرض، زمان و تاریخ در مرکز بخش بالایی و میانبر دوربین در گوشه سمت راست قرار دارد که همانی‌ست که در EMUI 10 نیز دیده بودیم. در این بخش با با فعال کردن گزینه تقویم ایرانی (Persian Calendar) در اپلیکیشن تقویم، تاریخ شمسی نیز در زیر تاریخ میلادی به نمایش گذاشته می‌شود.

با اسکرول از پایین به بالای صفحه‌نمایش مثل قبل می‌توان به میانبرهای سریع این قسمت دست یافت که به ترتیب از چپ به راست شامل ریکورد صدا، ‌ماشین حساب، چراغ‌قوه، تایمر و گزینه AI Lens می‌شوند. از AI Lens مثل قبل می‌توان برای اسکن بارکد و شناسایی آیتم‌های خریدارای شده، استفاده کرد.. با Swipe کردن دست به چپ و راست در این حالت می‌توان تصویر کاور این بخش را به سادگی تغییر داد.

شکل ظاهری آیکون‌ها و فونت نوشتاری آن‌ها در صفحه هوم نسبت به سال قبل بدون تغییر مانده و همچنان فرم پیشین خود را حفظ کرده‌اند. در این قسمت در غیبت منوی اصلی یا app drawer همچنان می‌توان آیکون برنامه‌ها، ویجت‌ها و میانبرها را در صفحات مختلف قرار دارد و از طریق یک گزینه جداگانه در منوی Setting نیز امکان فعال کردن app drawer یا منوی اصلی وجود دارد.

صفحه سمت چپ در هوم‌اسکرین با نام Today نامیده می‌شود و مثل قبل جدا از دسترسی به میانبرهایی که امکان شخصی‌سازی آن‌ها از بالا وجود دارد، فید خبرها و اتفاقات روز نیز در آن به نمایش گذاشته می‌شود.

زیر صفحه‌نمایش‌در صفحه هوم، 4 آیکون در نظر گرفته شده که امکان افزایش آن به 5 آیکون نیز وجود دارد. با نگه‌داشتن دست روی آیکون‌های صفحه‌ هوم، گزینه‌هایی برای دسترسی آسان‌تر به مورد انتخاب شده ظاهر می‌شوند که از آن جمله می‌توان به تشکیل هات‌اسپات و فعال کردن وای‌فای، بلوتوث و دیتای موبایلی هنگام نگه داشتن دست روی آیکون Setting، جست‌وجو در بین تصاویر، رفتن به عکس‌های Favorites و به نمایش گذاشتن آخرین عکس‌های اضافه شده هنگام نگه داشتن دست روی گالری و گرفتن عکس ماکرو یا پرتره موقع نگه داشتن دست روی آیکون دوربین اشاره کرد. یک تفاوت این قسمت با نمونه مشابه‌ای که پیش از این در EMUI 10 دیده بودیم محو شدن پس‌زمینه در این حالت است.

باکس جست‌وجو در مرکز تصویر در صفحه هوم یکی دیگر از نکات آشنای این رابط کاربری‌ست که با لمس آن وارد اپلیکیشن جست‌وجوی Petal می‌شویم نام موتور جست‌وجوی Bing مایکروسافت برخلاف گذشته دیگر در این قسمت دیده نمی‌شود اما ظاهرا همچنان از همین مورد برای جست‌وجو در وب استفاده می‌شود.

در کناره کادر جست‌وجو در صفحه اصلی دو آیکون به چشم می‌خورد که یکی برای جست‌وجوی صوتی و دیگری برای جست‌وجوی هوشمندانه تصویر دوربین به‌کار گرفته می‌شود. با نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر روی صفحه‌نمایش به حالت ویرایشی صفحه هوم وارد می‌شویم که افزودن و کاستن از صفحات این قسمت، تغییر والپیپر و ویجت‌ها همراه با دسترسی به تنظیمات هوم‌اسکرین، گزینه‌های قابل اشاره در آن را تشکیل می‌دهند.

در بخش تنظیمات هوم اسکرین شرایط تقریبا به قرار سابق است و امکان انتخاب چینش ماتریسی آیکون‌های صفحه هوم از بین دو حالت 6×4 و 6×5 و قفل کردن پوسته همراه با گزینه پر کردن جای خالی برنامه‌ها در هنگام حذف یک اپلیکیشن وجود دارد؛ از همین بخش نیز می‌توان دسک‌تاپ سمت چپ را حذف کرد. تغییر اندازه آیکون‌ها یک گزینه جدید قابل اشاره در این قسمت است.

با اسکرول رو به پایین صفحه‌نمایش از قسمت میانی، مثل گذشته منویی با امکان جست‌وجوی سریع در تمامی قسمت‌های گوشی (اپلیکیشن‌ها، کنتاکت‌ها، پیام‌ها و...) فراهم شده و اپلیکیشن‌های بیشتر استفاده شده نیز در زیر کادر جست‌وجو نشان داده می‌شوند. در این بخش مثل قبل پیشنهاداتی جهت جست‌وجو در کادر بالایی همراه با اسکنر بارکد ظاهر می‌شود و گزینه‌ای به نام Search scope نیز محل‌های جست‌وجو را مشخص می‌کند. .در پایین نیز تاریخچه جست‌وجو و سرچ‌های برتر روز به نمایش گذاشته شده‌اند.

Notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش یکی از اصلی‌ترین تغییرات EMUI 12 نسبت به گذشته است. این منو در حالت پیش‌فرض به دو قسمت مجزا در بالا تقسیم شده؛ به‌طوری‌که با کشیدن دست از سمت چپ صفحه‌نمایش رو به پایین اعلان برنامه‌ها ظاهر شده و با کشیدن دست از سمت راست رو به پایین میانبرهای همیشگی این قسمت ظاهر می‌شود. شکل ظاهری و فرم این میانبرها نیز تغییر کرده و ظاهری مدرن‌تر به‌خود گرفته‌اند. در این بخش، دو تنظیم وای‌فای و بلوتوث همراه با کنترل آهنگ بزرگ‌تر و مجزا از بقیه در بالا قرار دارند و در زیر آن‌ها نیز 17 میانبر مختلف در ردیف‌های چهارتایی مرتب شده‌اند. در پایین این قسمت به اسلایدر تغییر روشنایی بر می‌‌خوریم که گزینه فعال کردن روشنایی خودکار در کنار آن دیده نمی‌شود. در نهایت در بالای این بخش آیکونی برای دسترسی مستقیم به منوی تنظیمات و گزینه‌ای برای ویرایش آیکون‌های همین منو در نظر گرفته شده است.

با لمس گزینه ادیت در بالا نیز چند گزینه دیگر امکان افزوده شدن به این لیست را پیدا می‌کنند.

با کشیدن دست از بخش خارجی هر دو سمت صفحه‌نمایش رو به داخل منوی آشنای Multi-Window پدیدار می‌شود که به‌جز 5 میانبر پیش‌فرض آن می‌توان آیکون 10 برنامه دیگر را نیز در جاهای خالی عمودی آن قرار داد و بدین‌ترتیب دسترسی سریع‌تری را به برنامه‌های مذکور تجربه کرد.

برنامه‌ها در این حالت به‌صورت شناور و اصطلاحا float اجرا می‌شوند و می‌توان بدون خارج شدن از محیط برنامه زیرین به اپلیکیشن‌های مورد نظر دسترسی پیدا کرد. در این حالت با کشیدن برخی برنامه‌ها به بالای صفحه می‌توان آن‌ها را همزمان درون یک صفحه مشترک مشاهده کرد. این قابلیت آلبته برای همه برنامه‌ها در دسترس قرار ندارد.

منوی Setting مثل اکثر دیگر قسمت‌های رابط کاربری جدید هواوی، ‌دقیقا همانی‌ست که در EMUI 10 نیز دیده بودیم و همان آیکون‌ها با همان ظاهر قبلی در این‌جا نیز ظاهر شده‌اند. در این منو مثل گذشته در بالاترین قسمت باکسی برای جست‌وجو و گزینه‌ای جهت نمایش حساب کاربری هواوی وجود دارد و در زیر آن با مجموعه‌ای از چندین آیکون در شش دسته‌بندی روبرو می‌شویم که ترکیب منظم و شسته‌رفته‌ای را تشکیل می‌دهند؛ در دسته اول به گزینه‌های ارتباطی از جمله وای‌فای، بلوتوث و دیتای موبایلی بر می‌خوریم که دسترسی آسانی را به این گزینه‌ها ارائه می‌کنند. دسته‌بندی دوم به موارد مرتبط با هوم اسکرین و صفحه‌نمایش مرتبط است، در دسته‌بندی سوم به جزییات صدا، لرزش و اعلان برنامه‌ها بر می‌خوریم و در دسته چهارم نیز موارد مربوط به حریم خصوصی و امنیت، حافظه، باتری، جزییات مکان، اپلیکیشن‌ها و در نهایت کلمات عبور و راه‌های بیومتریک بازگشایی قرار دارند. در دو قسمت باقی‌مانده نیز حساب‌های کاربری و به‌روزرسانی جای گرفته‌اند.

فروشگاه AppGallery

ظاهر فروشگاه رسمی هواوی یعنی AppGallery نسبت به آن‌چه آخرین بار از آن در ذهن داریم تغییری نکرده و همچنان اولین صفحه به‌نمایش گذاشته شده در آن پس از لود این فروشگاه به ویژه‌ها یا Featured تعلق دارد. در این قسمت برخی اپلیکیشن‌های برگزیده همراه با نمونه‌های مشابه آن‌ها به تصویر کشیده شده و بدین‌ترتیب می‌توان هر روز به لیستی از برنامه‌های منتخب از این طریق دست یافت.

دومین تب از پایین به Apps تعلق دارد جایی‌که مجموعه‌ای از اپلیکیشن‌ها با امکان سرچ به نمایش گذاشته شده و در پایین نیز برخی از دسته‌بندی‌های برنامه‌ها را می‌توان مشاهده کرد.

قسمت بعدی به بازی‌ها یا Games تعلق دارد که بار دیگر مجموعه‌ای از بازی‌های مختلف را به نمایش گذاشته و در پایین نیز به دسته‌بندی‌های بازی‌ها می‌توان دسترسی پیدا کرد.

در نهایت آخرین تب یعنی Me محلی برای دسترسی به تنظیمات و اطلاعات حساب کاربری هواوی است و از همین طریق آپدیت‌ها، گیفت‌ها، بررسی‌ها و چندین و چند گزینه دیگر مرتبط با حساب کاربری را می‌توان مشاهده کرد.

یک نکته منفی تکراری در مورد این فروشگاه به غیبت نام ایران در بین کشورها و منطق مورد پشتیبانی آن تعلق دارد که از این لحاظ تفاوتی نسبت به قبل نکرده است.

Quick app manager یک قسمت کاربری در این بخش است که از طریق آن می‌توان نصب نسخه‌های تحت وب برنامه‌های غیر قابل اجرا را (که هواوی از آن‌ها با عنوان Quick apps نام می‌برد) مدیریت کرد.

تنوع و تعدد اپلیکیشن‌های حاضر در AppGallery همچنان در حال افزایش است اما هنوز برخی از برنامه‌های مهم و کاربری را در آن نمی‌توان یافت. در این شرایط یا نسخه وب اپلیکیشن به‌صورت Quick app به کاربر پیشنهاد می‌شود (مثلا اپلیکیشن Gmail در تصویر زیر) یا این‌که اپلیکیشن‌های مشابه آن به‌صورت هوشمندانه به نمایش در می‌آید (مثلا معادل‌های Deezer و Musicmatch برای Spotify در تصویر زیر). جدا از این دو حالت نتایج جست‌وجوی وب برای اپلیکیشن مورد نظر نیز از طریق موتور جست‌وجوی Petal Search در یک ردیف پایین‌تر به نمایش گذاشته شده و با لمس گزینه Get مقابل آن می‌توان به آن سایت مراجعه کرد. هواوی در این حالت به اطلاع کاربر می‌رساند که موارد به‌نمایش درآمده در این قسمت تنها نتایج جست‌وجوی اینترنتی بوده و مسئولیتی بابت محتوای آن‌ها متوجه این شرکت نیست.

شرایط نوا 9 در مقابل اپلیکیشن‌های گوگل مورد پشتیبانی و نمونه‌هایی که در این گوشی قابلیت اجرا ندارند تفاوت بزرگی نسبت به قبل نکرده و هنوز نمونه‌های حیاتی و مهمی مثل Gmail، اپ جست‌وجوی Google، درایو، تقویم، Sheets و مهم‌تر از همه برای کاربران اهل بازی، Play Games در رابط کاربری هواوی امکان اجرا ندارند. برخی برنامه‌ها مثل مرورگر کروم، Photos، صفحه‌کلید Gboard، گوگل ترنسلیت و Maps را می‌توان در این مجموعه اجرا کرد و نمونه‌ای مثل Google Earth با وجود آن‌که برای گشت و گذار و یافتن نقاط مختلف در کره جغرافیا مشکل خاصی ندارد اما به محض لمس دکمه نمایش مکانی کاربر با مشکل روبرو می‌شود. این مشکل در Maps وجود ندارد و این اپلیکیشن‌ در نوا 9 به‌خوبی اجرا می‌شود.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

پردازش در Huawei nova 9 با پروسسور 6 نانومتری توانمند Snapdragon 778G انجام می‌شود که پیش از این، آن را در گوشی‌های دیگری در این کلاس مثل Xiaomi 11 Lite 5G NE و Realme GT Master Edtion تجربه کرده بودیم. این چیپ‌ست در نوا 9 البته با یک تفاوت مهم همراه شده جایی‌که خبری از مودم 5G در این پروسسور نیست و سریع‌ترین گزینه ارتباطی سیم‌‌کارتی دستگاه بدین‌ترتیب 4G LTE خواهد بود. SD778G از 4 هسته Arm Cortex-A78 (مرتب شده در دو کلاستر تک و سه هسته‌ای) با فرکانس حداکثر 2.4 گیگاهرتز و 4 هسته 1.8 گیگاهرتزی Cortex-A55 برخوردار بوده و پردازش گرافیک در آن نیز بر عهده Adreno 642L است.

رم دستگاه 8 گیگابایت بوده و 128 یا 256 گیگابایت حافظه داخلی دارد که ظاهرا در بازار ایران تنها نسخه 128 گیگابایتی در دسترس قرار گرفته است. از 128 گیگابایت حافظه داخلی گوشی در اولین بوت و بدون ایجاد هیچ‌گونه تغییری روی حافظه (نصب یا آپدیت برنامه‌ها یا انتقال فایلی به آن)، 19.14 گیگابایت در اختیار اپلیکیشن‌های پیش‌فرض و فایل‌های سیستمی قرار داشته و بدین‌ترتیب نزدیک به 108.8 گیگابایت به کاربران اختصاص داده شده است.

حافظه داخلی دستگاه از نوع پر سرعت UFS 2.2 است که ثبت دو سرعت 1,019MB/s و 737MB/s به‌ترتیب در خواندن و نوشتن ترتیبی در بنچ‌مارک AndroBench نیز به این مسئله گواهی می‌دهد.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به یکسان بودن پروسسور نوا 9 و دیگر رقبای این کلاس مثل Galaxy A52s و Xiaomi 11 Lite 5G NE انتظار نتایج مشابهی را نیز از این مدل در تست‌های پردازشی و گرافیکی داریم؛ تست‌هایی‌که در نهایت نوا 9 را در رده میانی رو به بالای بازار قرار خواهند داد. ذکر این توضیح در این قسمت نیز ضروری به‌نظر می‌رسد که نوا 9 در حین اجرای این تست‌ها و البته در زمان انجام بازی‌‌های مختلف اندکی بیش‌تر از حد انتظار گرم شد که تمرکز این گرما بیش‌تر در نیمه بالایی بخش پشتی گوشی و در سمت راست قرار دارد این گرما البته تقریبا هیچ‌گاه به سطح «داغ» نزدیک نشد و همواره در حد «گرم» و لحظاتی «گرم‌تر» باقی ماند.

در تست اول مثل همیشه از Geekbench 5 بهره می‌بریم که این بار در ورژن 5.4.4 اجرا شد؛ امتیازهای نوا 9 در این تست که تنها قدرت هسته‌های پردازشی دستگاه را محک می‌زند در دو حالت تک و چند هسته‌ای، به‌ترتیب 759 و 2,928 واحد بود که هر دو امتیازهای بسیار مناسبی در رده میانی بوده و کاملا به GT Master و امتیازهای 785 و 2,744 و Lite NE با امتیازهای 767 و 2,919 نزدیک هستند.

در تست AnTuTu نسخه نهم که ورژن دقیق آن V9.2.9 بود، بهترین امتیاز نوا 9 پس از چندین بار اجرا، نزدیک به 511 هزار واحد ثبت شد که هنوز به دیگر رقبا نزدیک است و در مقایسه با پرچمدارانی که از 900 هزار واحد در این تست فراتر می‌روند امتیاز متوسط کاملا رو به بالایی را به‌نمایش می‌گذارد.

در تست گرافیکی 3DMark و آزمون Wild Life که توان GPU دستگاه را در موقعیت‌های گرافیکی مختلف از جمله در بازی می‌سنجد، امتیاز نوا 9 به 2,472 واحد و متوسط فریم در ثانیه 14.80 رسید که تقریبا هیچ تفاوتی با GT Master و Lite NE نداشته و همچنان در زمینه گرافیکی نیز قدرت متوسط رو به بالایی را به‌نمایش می‌گذارد.

نوا 9 در آزمون گرافیکی دیگر این مرحله یعنی Manhattan ES 3.1 از تست GFXBench در دو حالت آف‌اسکرین و آن‌اسکرین به‌ترتیب به امتیازهای 56 و 51 فریم در ثانیه می‌رسد که با وجود آن‌که نسبت به نمونه پیشرفته‌تری مثل OnePlus Nord 2 با گرافیک 9 هسته‌های Mali-G77 و امتیازهای 80 و 58 فریمی این مرحله ضعیف‌تر عمل می‌کند اما از روی نتایج مشخص است که به‌خوبی می‌‌تواند از پس‌اکثر بازی‌های پیشرفته (البته به‌شرط نصب و اجرا شدن!) برآید.

تست هوش مصنوعی ETHZ که قدرت AI و یادگیری ماشینی پردازنده را تخمین می‌زند در نوا 9 به‌‌دلیل نامشخصی به‌خوبی اجرا نشد و امتیاز به‌دست آمده از آن چندان قابل اتکا به‌نظر نمی‌رسد.

گزینه‌های ارتباطی

در نبود 5G‌ پر سرعت‌ترین گزینه ارتباطات سیمی‌کارتی در نوا 9 طبیعتا به 4G LTE‌ تعلق دارد که البته این سرعت از سوی شرکت سازنده به‌صورت رسمی اعلام نشده است. وای‌فای نسخه 6، بلوتوث 5.2 و اتصال NFC برخی از گزینه‌های ارتباطی دستگاه را تشکیل می‌‌دهند و مسیریاب‌های ماهواره‌ای GPS/GLONASS/Galileo/QZSS/NavIC/BeiDou نیز لیست این گزینه‌ها را تکمیل می‌کنند. یک نکته جالب در این میان اشاره به دو فرکانسی بودن اتصالات ماهواره‌ای Galileo ،BeiDou ،GPS و QZSS در صفحه مشخصات گوشی است که دقت و سرعت بالاتری را نسبت به مسیریاب‌های عادی فراهم می‌آورند. در تست عملی این مدل اما حداقل در نسخه در اختیار ما تنها فرکانس‌های متناظر E1 ،B1 ،L1 و L1 دریافت می‌شد و خبری از فرکانس‌های دقیق‌تر L5 و E5 نبود.

کلام آخر

Huawei nova 9‌ گوشی زیبا و خوش‌ترکیبی‌ست که با وجود قرار گرفتن در یک شرایط نابرابر هنوز در برخی از موارد گزینه‌های مثبت ارزشمندی را ارائه می‌کند. از طراحی گوشی، رنگ‌آمیزی بخش پشتی و مقاومت آن در برابر ماندن اثر انگشت کاملا رضایت داشتیم و با این‌که خمیده بودن لبه‌های صفحه‌نمایش راه را برای آسیب بیش‌تر به پنل حین افتادن از دست باز کرده و روی کاغذ به تاچ‌های تصادفی منجر می‌شود اما عملا زیبایی بیش‌تری به این گوشی بخشیده، تاچ تصادفی چندانی در آن دیده نمی‌شود و نسبت به رقبایی که تقریبا در تمامی موارد با صفحه‌نمایش‌های تخت ارائه شده‌اند فرم مدرن‌تری را ایجاد کرده است.

کیفیت صفحه‌نمایش OLED دستگاه در سطح بالایی‌ست و نرخ رفرش 120 هرتزی آن نیز با آن‌که چندان داینامیک و بسته به محتوا نیست اما فرم روان و جالب توجه‌ای را ارائه می‌کند. از سرعت و دقت تاچ این پنل نیز رضایت بالایی داشتیم. از دوربین اصلی دستگاه در نور کامل روز می‌توان رضایت داشت اما نسبت به رقبا برتری خاصی را ارائه نکرده و نبود OIS نیز از کیفیت کار این دوربین کاسته است.

عکس‌های دوربین اصلی در شب قبل از فعال کردن نایت مد نیز هنوز تا حدودی قابل قبول است اما استفاده از نایت مد برخلاف انتظار به تغییر خاصی در این تصاویر منجر نمی‌شود که این برای هواوی که زمانی یکی از بهترین ارائه‌کنندگان حالت شب بود علامت سوال بزرگی را ایجاد می‌کند. دوربین اولتراواید در نبود فوکوس ‌خودکار حداکثر در سطح متوسطی قرار دارد و در شب نیز به‌دلیل در دسترس نبودن نایت مد حرف چندانی برای گفتن ندارد. دوربین ماکرو فاقد فوکوس خودکار است و به همین علت تنظیم فاصله مناسب دوربین از سوژه به‌عهده خود کاربر واگذار شده که در عمل به‌خصوص در نور مستقیم خورشید کار چندان آسانی به‌نظر نمی‌رسد.

کیفیت فیلم‌برداری 4K و 1080p/30fps دوربین اصلی در سطح متوسط رو به پایینی قرار دارد اما به‌لطف EIS لرزه‌های دست در آن‌ها به‌خوبی خنثی می‌شود. کیفیت ویدئوهای 1080p/60fps با ارتقاء مشهودی همراه می‌شود اما لرزه‌گیر ظاهرا در آن فعال نیست و کوچک‌ترین لرزش‌ها نیز به نتیجه نهایی منتقل می‌شود.

از کیفیت پردازش در دستگاه می‌توان کاملا رضایت داشت و پروسسور SD778G یکی از بهترین عملکردها را در رده میانی ایجاد می‌کند. حافظه رم 8 گیگابایتی دستگاه در سطح دیگر رقباست اما حافظه داخلی 128 گیگابایتی با توجه به غیبت اسلات حافظه، و در حضور رقای 256 گیگابایتی اندکی ناکافی به‌نظر می‌رسد.

از اسپیکر استریو و جک هدست در این گوشی خبری نیست و تبدیل پورت USB-C به جک 3.5 میلی‌متری نیز در باکس گوشی ارائه نشده است که این مورد احتمالا به مذاق دوست‌داران موسیقی خوش نمی‌آید.

دوام باتری دستگاه با نیم‌نگاهی به وزن مناسب گوشی در سطح قابل‌قبولی قرار دارد و شارژر پر سرعت آن نیز با این‌که در تست ما نه در 38 دقیقه (اشاره شده از سوی هواوی) بلکه در 46 دقیقه موفق به پر کردن کامل باتری شد اما هنوز بسیار سریع و فراتر از انتظار است.

در بخش گزینه‌های نرم‌افزاری غیبت مجموعه گوگل هنوز کاملا مشخص و آشکار بوده و به‌خصوص برای کاربران حرفه‌ای‌تر به‌روشنی احساس می‌شود اما طیف اپلیکیشن‌ها و بازی‌های مورد پشتیبانی در این مجموعه نسبت به گذشته افزایش پیدا کرده و تعداد بیشتری از برنامه‌ها را یا از طریق فروشگاه AppGallery و یا از طریق دیگر شاپ‌های جداگانه می‌توان دانلود و نصب کرد.

در یک نگاه نقاط مثبت و منفی Huawei nord 9 را در موارد زیر می‌توان خلاصه کرد:

+ طراحی زیبای بدنه به‌خصوص در نسخه آبی

+ جنس مات بدنه و مقاومت در برابر ماندن اثر انگشت

+ صفحه‌نمایش 10 بیتی OLED‌ با کیفیت

+ کیفیت مناسب تصاویر دوربین سلفی

+ پردازنده سریع و مدرن

+ شارژ 66 واتی پر سرعت

- نبود استاندارد مقاومت در برابر آب و گرد و خاک

- استفاده نکردن از شیشه Gorilla Glass روی صفحه‌نمایش

- کیفیت نچندان بالای ویدئوهای دوربین اصلی در مقایسه با برخی رقبا

- نبود جک هدست و درگاه کارت حافظه

- استفاده از تنها یک اسپیکر و استریو نبودن خروجی صدا

- نبود بسته گوگل و دسترسی نداشتن به فروشگاه Googla Play

- ناکافی بودن حافظه 128 گیگابایتی در مقایسه با رقبای 256 گیگابایتی