mobile.ir - مرجع موبایل ایران

با بزرگ‌تر شدن اندازه صفحه‌نمایش‌های موبایلی، حجیم‌تر شدن باتری‌ها و افزوده شدن تعداد دوربین‌ها، حجم و وزن گوشی‌های هوشمند هر روزه در حال افزایش بوده و در حالی‌که تا همین چند سال پیش در پرچمدارانی نچندان باستانی مثل گوگل Pixel، سامسونگ Galaxy S6 و اپل آیفون 7 وزن دستگاه‌ها در حوالی 130 تا 140 گرم قرار داشت، به‌تدریج حجم و وزن گوشی‌ها به‌گونه‌ای تغییر کرد که حالا عنوان سبک‌وزن به مدل‌هایی با وزن کمتر از 190 تا 200 گرم اطلاق شده و پرچمداران جدیدی مثل گوگل Pixel 6 Pro، سامسونگ Galaxy S21 Ultra و اپل iPhone 13 Pro Max به‌ترتیب 210، 227 و 240 گرم وزن دارند!

Apple iPhone 13 Pro Max

در این میان ذائقه کاربران نیز اندک‌اندک با چرخش علائق سازندگان به سمت گوشی‌های سنگین‌تر و بزرگ‌تر تغییر کرد و بازار موبایل متناسب با آن بیش از پیش از گوشی‌های پیشرفته کوچک و سبک‌وزن خالی شد. برای نمونه می‌توان به تعداد گوشی‌های 130 تا 160 گرمی ساخته شده در دو سال 2015 و 2016 اشاره کرد که به بیش از 700 عنوان مختلف بالغ می‌شدند اما این تعداد در فاصله سال‌های 2017 و 2018 به کمتر از 400 عدد رسید و در سال‌های 2019 و 2020 نیز تنها کمی بیش از 120 گوشی با این معیار وزنی تولید شدند. برای جالب‌تر کردن این آمار کافی‌ست بدانیم که در حال حاضر و در آستانه ورود به سال 2022، تنها چیزی نزدیک به 15 گوشی با وزن حداکثر 160 گرمی در کل سال 2021 تولید شده‌‌اند که با جدا کردن فیچرفون‌ها (گوشی‌های ساده بدون سیستم‌عامل) و نمونه‌های ارزان‌قیمت رده پایین، تنها شامل آیفون 13 مینی، دو مدل Mi 11 Lite و Mi 11 Lite 5G و البته گوشی جدیدتر Xiaomi 11 Lite 5G NE می‌شوند.

Xiaomi Mi 11 Lite

Mi 11 Lite 5G و Xiaomi 11 Lite 5G NE همراه با پیکسل 5 تنها گوشی‌های 5G اندرویدی زیر 160 گرمی بازار به حساب می‌آیند که با وجود آن‌که در صورت افزایش معیار وزنی به 165 گرم گوشی‌های دیگری مثل Motorola Edge 20 و Meizu 18 نیز به این جمع افزوده می‌شوند اما هنوز این دو میان‌رده پیشرفته شیائومی همزمان از باتری حجیم‌تر و ضخامت کمتری برخوردارند و ظریف‌تر از رقبا به‌نظر می‌رسند.

شیائومی از Mi 11 Lite و Mi 11 Lite 5G در اواخر مارچ 2021 رونمایی کرد که به‌جز تفاوت در پردازنده و اتصال 5G و برخی موارد دیگر (مثل وضوح دوربین سلفی و ورژن‌های بلوتوث و وای‌فای)، از فرم و ساختار مشابه‌ای برخوردار بودند. Mi 11 Lite 5G اولین گوشی بازار با پروسسور 5 نانومتری پیشرفته Snapdragon 780G بود که به‌نوعی قدرتمندترین چیپ‌ست میان‌رده بازار به حساب می‌آمد.

Xiaomi Mi 11 Lite 5G

شیائومی در اواسط سپتامبر یعنی نزدیک به 2 ماه پیش گوشی دیگری را در این خانواده روانه بازار کرد که طبق تصمیم این شرکت در حذف پیشوند Mi حالا Xiaimi 11 Lite 5G NE نام گرفت (پسوند NE را می‌توان معادل New Edition تعبیر کرد) و عمده تفاوت آن با Mi 11 Lite 5G را باید در تغییر پردازنده آن به Snapdragon 778G جست‌وجو کرد؛ این تغییر که برخی ناظران آن را بی‌ ارتباط با بحران جهانی کمبود چیپ‌ست نمی‌بینند البته در عمل چندان به ضرر این میان‌رده شیائومی تمام نشده و به‌جز تنزل گرافیک شرایط تقریبا به روال گذشته است و در مصرف باتری نیز با وجود آن‌که تغییر لیتوگرافی پردازنده از 5 به 6 نانومتر روی کاغذ به معنای دوام پایین‌تر باتری است، اما همانطور که در ادامه خواهیم دید با یکی از بهترین نمونه‌ها از لحاظ مصرف انرژی روبرو می‌شویم.

Xiaimi 11 Lite 5G NE با نام مدل 2109119DG موضوع بررسی این نوبت است. بالاترین چینش Xiaomi 11 Lite 5G NE که از رم 8 گیگابایتی و حافظه داخلی 256 گیگابایتی برخوردار است از طرف سایت تکنولایف برای بررسی در اختیار ما قرار داده شده است.

جعبه محتویات

جعبه سفید‌رنگ ساده Xiaimi 11 Lite 5G NE تفاوت خاصی را با Mi 11 Lite 5G نکرده و در این‌جا نیز همان باکس ساده با عدد بزرگ 11 در مرکز دیده می‌شود.

درون این جعبه به‌جز خود دستگاه بار دیگر به همان موارد پیشین شامل شارژر، کابل USB، قاب شفاف انعطاف‌پذیر، تبدیل USB-C به جک هدست و پین دسترسی به اسلات سیم‌کارت/کارت حافظه بر می‌خوریم.

شارژر دستگاه از توان 33 واتی برخوردار است که برای یک میان‌رده با باتری نچندان حجیم، سریع و قابل‌قبول به‌نظر می‌رسد. در بخش باتری در ادامه در مورد توان این باتری بیشتر سخن خواهیم گفت.

کابل USB همراه گوشی از ضخامت بالایی برخوردار است و ظاهرا مشکلی برای گذر دادن جریان 3 آمپری ندارد.

طراحی ظاهری

قطعا نمی‌توان شیائومی 11 لایت NE را در دست گرفت و بلافاصله از وزن و ضخامت آن متعجب نشد؛ جایی‌که دست ناخودآگاه مطابق تجربه‌های قبلی انتظار لمس دستگاهی با وزن حداقل 30 گرم بیشتر را دارد و حس سبکی این مدل تجربه‌ای کاملا متفاوت را نسبت به گوشی‌های چند سال اخیر ارائه می‌دهد. ضخامت دستگاه دیگر نکته جالب‌توجه در این میان است که با وجود تخت بودن هر دو لایه پشت و روی گوشی بسیار باریک‌تر از آن چیزی‌ست که می‌توان از یک میان‌رده پیشرفته انتظار داشت.

بخش رویی دستگاه تقریبا به‌طور کامل با صفحه‌نمایشی بزرگ و سرتاسری با لبه‌های تخت و بدون خمیدگی احاطه شده که از قبل لایه پلاستیکی محافظی روی آن کشیده شده است و بدین‌ترتیب با توجه به شیشه Gorilla Glass 5 روی پنل، عملا نیازی به کنار زدن این لایه پلاستیکی که با دقت روی صفحه‌نمایش چسبانده شده است وجود ندارد.

دوربین سلفی مثل Mi 11 Lite و البته خود Mi 11 و Mi 11 Pro در کناره سمت چپ قرار دارد و ظاهر آشنایی را ایجاد کرده است.

بخش پشتی گوشی به‌خصوص در نسخه آبی‌رنگ در اختیار ما بسیار جالب‌توجه و زیبا به‌نظر می‌رسد؛ شیشه مات این قسمت از رنگ‌آمیزی یکسانی در تمامی قسمت‌ها برخوردار است و حرکت دادن آن در نور به تغییر رنگ از تیره تا روشن‌ترین حالت ممکن منجر می‌شود. جنس مات این بخش در برابر چربی و ماندن اثرات انگشت به‌میزان زیادی مقاوم است و در صورت ماندن اثرات انگشت نیز به راحتی می‌توان آن را پاک کرد.

لنزهای دوربین این قسمت از فرمی مشابه اکثر دیگر اعضای این خانواده برخوردارند جایی‌‌که دو لنز اصلی درون قاب بیضی‌شکل تیره‌ای قرار دارند و لنز سوم همراه با فلش LED در کنار آن‌ها دیده می‌شود. کل این مجموعه نیز درون مربعی با زوایای گرد قرار دارد که باوجود آن‌که به‌دلیل برجستگی هنوز هنگام قرارگیری گوشی روی میز به لق خوردن دستگاه منجر می‌شود اما برآمدگی آن که به‌گفته شرکت سازنده 1.88 میلی‌متر است در مقایسه با بسیاری از همتایان آن نسبتا اندک است.

قاب پیرامونی از رنگی مشابه بخش پشتی برخوردار است با این تفاوت که براق بوده و اثرات انگشت را جذب می‌کند. در حاشیه‌های پیرامونی به نکته خاص و متفاوتی بر نمی‌خوریم اما غیبت جک هدست در آن کاملا مشهود است.

در مجموع از طراحی Xiaomi 11 Lite 5G NE باید به‌عنوان بزرگ‌ترین برگ برنده آن در مقایسه با نمونه‌های مشابه‌ای مثل Galaxy A52s یاد کرد؛ جایی‌که علاوه بر زیبایی‌های بصری متعدد، وزن کاملا سبک آن، دنیایی از تفاوت را ایجاد کرده است.

ابعاد و وزن

بررسی ابعاد و وزن Xiaimi 11 Lite 5G NE که از آن با عنوان سبک‌ترین گوشی اندرویدی پیشرفته بازار یاد می‌شود جالب و هیجان‌انگیز به‌نظر می‌رسد. طول و عرض این مدل به‌ترتیب 160.5 و 75.7 میلی‌متر است که با توجه به صفحه‌نمایش 6.55 اینچی آن اعداد شایسته احترامی به‌نظر می‌رسند. برای مقایسه می‌توان از سامسونگ گلکسی A52s نام برد که با صفحه‌نمایش کوچک‌تر 6.5 اینچی با طول و عرض 159.9 و 75.1 میلی‌متری تنها چند صدم میلی‌متر کوچک‌تر است.

اوج هنرمندی طراحان NE را باید در ضخامت 6.81 میلی‌متری آن جست‌وجو کرد که اختلاف مشهودی را با رقبای خود ایجاد کرده و همراه با Mi 11 Lite 5G به‌ظاهر نازک‌ترین گوشی 5G غیر تاشوی بازار به حساب می‌آید. Galaxy A52s سامسونگ برای نمونه از ضخامت 8.4 میلی‌متری برخوردار است.

این ماجرا در مورد وزن نیز تکرار شده و در صورت کنار گذاشتن استثنایی به نام پیکسل 5 (که با صفحه‌نمایش بسیار کوچک‌تر 6 اینچی و باتری ضعیف‌تر به این مهم نائل شده) با سبک‌ترین اندروید 5G بازار روبرو می‌شویم وزن 158 گرم این گوشی حتی 1 گرم سبک‌تر از Mi 11 Lite 5G قبلی‌ست و یک بار در دست گرفتن آن برای لذت بردن از حس سبکی دستگاه کافی خواهد بود. برای مقایسه کافی‌ست بدانیم که سامسونگ گلکسی A52s 5G با پروسسور مشابه Snapragon 778G و پنج صدم اینچ صفحه‌نمایش کوچک‌تر، 31 گرم سنگین‌تر از 11 لایت NE بوده و این در حالی‌ست که باتری آن نیز فقط 250 میلی آمپر ساعت حجم بیشتری دارد.

صفحه‌نمایش

شیائومی به‌ظاهر تغییری در صفحه نمایش دستگاه نداده و همان پنل 6.55 اینچی AMOLED با وضوح 1080×2400 پیکسل با پشتیبانی از نمایش بیش از 1 میلیارد رنگ (پنل 10 بیتی) و کنتراست 5,000,000:1 در این گوشی نیز حضور پیدا کرده است. پشتیبانی از نمایش محتوای HDR10+ و دالبی ویژن، پوشش 100 درصدی از محدوده sRGB و پشتیبانی از طیف رنگی DCI-P3، روشنایی تایپیکال 500 نیتی و حداکثر روشنایی نقطه‌ای 800 نیتی دیگر موارد ذکر شده برای این نمایشگر را تشکیل می‌دهند.

این صفحه‌نمایش از دو نرخ رفرش ثابت 60 یا 90 هرتزی پشتیبانی می‌کند که به‌صورت پیش‌فرض روی 60 هرتز قرار گرفته اما می‌توان آن را برای به‌دست آوردن تجربه روان‌تری از اسکرول و حرکت در منوهای دستگاه (و البته اپلیکیشن‌های پشتیبانی‌کننده از این قابلیت) به 90 هرتز افزایش داد. غیبت نرخ رفرش 120 هرتزی از یک سو و چندان تطبیقی نبودن به‌روزرسانی 90 هرتزی این پنل از جمله انتقاداتی‌ست که می‌توان به این بخش وارد دانست. رفرش 90 هرتزی این نمایشگر البته در برخی موارد مثل لمس نکردن صفحه‌نمایش برای چند لحظه و یا تماشای ویدئو، به‌صورت اتوماتیک به 60 هرتز کاهش پیدا می‌کند اما هنوز نمی‌توان آن را یک نرخ رفرش تطبیقی واقعی با توجه به محتوای در حال پخش دانست. سرعت برداشت اثرات انگشت روی این صفحه‌نمایش 240 بار در هر ثانیه است که مثل دیگر موارد اشاره شده در بالا تفاوتی با Mi 11 Lite 5G ندارد. یک تفاوت Xiaomi 11 Lite 5G NE با همتای پیشین خود در این میان، پوشش Gorilla Glass 5 روی نمایشگر است که یک پله تنزل را نسبت به Gorilla Glass 6 در Mi 11 Lite 5G تجربه کرده است.

از کیفیت صفحه‌نمایش در بازتولید رنگ، کنتراست و زاویه دید طبق انتظار می‌توان رضایت کامل داشت و در زمینه حداقل و حداکثر روشنایی نیز با پنل کاملا قابل‌قبولی روبرو می‌شویم که در زیر نور مستقیم خورشید و در تاریکی مطلق مشکل خاصی را برای استفاده ندارد. گوشی هنگام قرارگیری در فضای باز در روز، پیشنهادی را مبنی بر روشن کردن حالت نور خورشید یا sunlight mode به‌نمایش می‌گذارد که دید بهتری را برای صفحه‌نمایش فراهم می‌کند. در منوی تنظیمات و در بخش Color scheme سه گزینه در دسترس قرار دارند که شامل حالت پیش‌فرض Vivid، اشباع و اوریجینال می‌شوند؛ حالت Vivid رنگ تصویر را متناسب با نور محیط تنظیم می‌کند، گزینه Saturated مطابق نام آن رنگ‌های سیر و اشباع‌شده‌ای را به‌دست می‌دهد و گزینه Original Color نیز رنگ‌های اشباع‌شده نمایشگر را با کالیبره کردن رنگ به حالت پیش‌فرض خود باز می‌گرداند.

در پایین این قسمت می‌توان گرمای رنگ را به‌دلخواه از یک دایره رنگی تعیین کرد یا از گزینه‌های زیر صفحه (پیش‌فرض، گرم، سرد و شخصی‌سازی شده) یکی را برگزید.

با لمس گزینه Advanced settings یا تنظیمات پیشرفته وارد صفحه جدیدی می‌شویم که در بالا امکان انتخاب رنگ نمایشگر از محدوده رنگی DCI-P3 یا sRGB وجود دارد و از طریق گزینه‌های زیر آن نیز می‌توان بسیاری از المان‌های پیشرفته‌تر رنگ از جمله Hue، درجه اشباع، کنتراست و گاما و البته هریک از رنگ‌های قرمز، سبز یا آبی را به‌صورت جداگانه تغییر داد.

در مجموع از کیفیت صفحه‌نمایش 11 لایت NE کاملا رضایت داشتیم و با وجود آن‌که برخی موارد مثل اتوماتیک نبودن تغییر رفرش و غیبت نرخ 120 هرتزی، تجربه این پنل را در جایگاه متفاوتی نسبت به پرچمداران قرار می‌دهد اما هنوز می‌توان آن را نمونه‌ کاملا موفقی در سطح میانی تلقی کرد.

زیر صفحه‌نمایش حاشیه کوچکی تقریبا به‌اندازه 3 میلی‌متر دیده می‌شود و در چپ و راست و بالا نیز حاشیه‌ای جزیی به اندازه 2 میلی‌متر وجود دارد.

اجزای جانبی

سمت چپ گوشی به‌کل خالی از هر المان قابل‌ذکری‌ست و در سمت راست نیز طبق انتظار به کلید پاور و دکمه دوگانه تغییر صدا بر می‌خوریم. دسترسی به دکمه خاموش و روشن کردن و ولوم پایین با یک دست تقریبا به‌راحتی انجام می‌شود اما برای رسیدن به ولوم بالا چاره‌ای جز جابجا کردن گوشی در دست یا استفاده از دست دوم نیست.

کلید پاور در این بخش نقش سنسور اثر انگشت را نیز ایفا می‌کند که به‌صورت پیش‌فرض همواره فعال بوده و بدون نیاز به فشردن، تنها با یک لمس کوچک باز کردن قفل را به‌سرعت انجام می‌دهد.

این ویژگی البته در عمل ممکن است به عامل مزاحمی تبدیل شود چرا که کوچک‌ترین تماس هر قسمت دست با آن (مثلا در هنگام قرارگیری گوشی در جیب) منجر به ویبره‌های ناخوشایندی می‌شود. برای حل این مشکل کافی‌ست در تنظیمات سنسور اثر انگشت، راه‌کار فعال‌سازی آن را از لمس به فشردن تغییر داد تا لمس‌های ناخواسته این سنسور تأثیری روی آن نداشته باشند.

در بالا به یکی از میکروفون‌های دستگاه همراه با درگاه اینفرارد بر می‌خوریم و در پایین نیز خروجی صدا، میکروفون تماس، درگاه USB-C و محل قرارگیری سیم‌کارت/کارت حافظه قرار دارد.

اسپیکر حاضر در پایین گوشی یکی از خروجی‌های صدای 11 لایت NE است و خروجی صدای بالای صفحه‌نمایش نیز دومین اسپیکر استریوی آن به حساب می‌آید. درگاه سیم‌کارت/کارت حافظه این قسمت نیز به‌صورت ترکیبی بوده و در یک لحظه تنها می‌توان دو سیم‌کارت (بدون کارت حافظه) و یا یک سیم‌کارت و یک کارت حافظه microSD را در اختیار داشت.

اسپیکرهای استریو

در شیائومی 11 لایت 5G NE همانطور که اشاره شد از دو اسپیکر استریو در بالا و پایین استفاده شده که نمونه حاضر در بخش پایینی به‌صورت اختصاصی بوده و فضای خروجی صدای بالای صفحه‌نمایش با اسپیکر تماس به‌اشتراک گذاشته شده است. صدای به‌گوش رسیده از این دو اسپیکر از نظر شفافیت و فرکانس‌های بالا (صداهای زیر) در سطح مناسب و قابل‌قبولی‌ست اما در فرکانس‌های پایین (صداهای بم) نسبت به نمونه‌ای چون A52 5G اندکی ضعیف‌تر عمل می‌کند. از بلندی صدای این اسپیکرها نیز به میزان زیادی رضایت داشتیم.

بخش پشتی

کاور شیشه‌ای بخش پشتی به‌عنوان یکی از جذابیت‌های طراحی دستگاه، به‌صورت مات ساخته شده که در برابر ماندن اثر انگشت به میزان زیادی مقاوم است و اندک اثرات انگشت باقی‌مانده روی آن نیز به‌خصوص در رنگ‌های روشن‌تر چندان به‌چشم نمی‌آید. رنگ این قسمت در نمونه آبی در اختیار ما با حرکت دادن گوشی در نور، از آبی تیره تا آبی کاملا روشن متمایل به نقره‌ای تغییر می‌کند و زیبایی دوچندانی را به دستگاه می‌بخشد. مجموعه دوربین همانطور که اشاره شد درون یک مربع نچندان برجسته قرار گرفته و نشان شیائومی و برخی نوشته‌های راهنما نیز در همین قسمت قرار دارند.

دوربین‌های اصلی

شیائومی تغییری در نوع و تعداد دوربین‌های حاضر در 11 لایت 5G NE نداده و این گوشی نیز مثل Mi 11 Lite 5G با یک دوربین اصلی 64 مگاپیکسلی، یک 8 مگاپیگسلی اولتراواید و یک 5 مگاپیکسلی ماکرو ارائه شده است. دوربین 64 مگاپیکسلی اصلی گوشی ظاهرا از سنسور 1/1.97 اینچی ISOCELL GW3 سامسونگ بهره می‌برد که پیکسل‌هایی با ابعاد کوچک 0.7 میکرون داشته و با ترکیب چهار پیکسل مجاور هم در یک پیکسل امکان برداشت تصاویر 16 مگاپیکسلی را با سلول‌های 1.4 میکرونی دارد. مقابل این سنسور لنزی با گشودگی f/1.79 دیده می‌شود که تنها 6 مرحله‌ای بوده و از لرزه‌گیر اپتیکال یا OIS نیز در آن خبری نیست.

دومین واحد تصویربرداری این بخش یک دوربین 8 مگاپیکسلی ظاهرا با سنسور 1/4 اینچی Sony IMX355 است که یک لنز 15 میلی‌متری اولتراواید با میدان دید 119 درجه‌ای در مقابل آن قرار گرفته است. این دوربین فاقد فاقد فوکوس خودکار بوده و گشودگی دیافراگم لنز آن نیز f/2.2 است.

در نهایت سومین و آخرین واحد تصویربرداری این مدل که مثل دو دوربین دیگر در Mi 11 Lite 5G نیز تکرار شده بود یک دوربین 5 مگاپیکسلی ماکروست که ظاهرا از سنسور 1/5 اینچی Samsung S5K5E9 با پیکسل‌های 1.12 میکرونی بهره می‌برد. لنز f/2.4 مقابل این سنسور از فاصله کانونی 49 میلی‌متری برخوردار است که روی کاغذ تقریبا دو برابر فاصله کانونی دوربین اصلی بوده و همین موضوع سبب شده تا شیائومی از این دوربین با عنوان تله‌ماکرو یاد کند حال آن‌‌که تنها قابلیت این دوربین، گرفتن عکس‌های ماکرو (از فاصله بسیار نزدیک) است و امکان گرفتن عکس‌‌های تله‌فتو را ندارد. این واحد 5 مگاپیکسلی یکی از معدود دوربین‌های ماکروی توانمند در بین گوشی‌های میان‌رده به حساب می‌آید و پشتیبانی از فوکوس خودکار در آن مزیت بزرگی هنگام گرفتن عکس از سوژه‌های بسیار نزدیک خواهد بود.

رابط‌ کاربری دوربین را پیش از این در گوشی‌های متعدد شیائومی با پوسته MIUI 12.5 دیده‌ایم و در این‌جا نیز تقریبا با هیچ نکته جدیدی روبرو نمی‌شویم. در این بخش در حالت پیش‌فرضِ برداشت 4:3، نوار مشکی بزرگی در سمت راست و نوار مشکی دیگری در سمت چپ حضور دارند که با تغییر نسبت به 16:9 باریک‌تر شده و با انتخاب گزینه فول‌اسکرین کاملا شفاف و ناپیدا می‌شود شاتر دوربین، سوییچ تعویض بین دوربین‌های اصلی و سلفی و نمایی از آخرین عکس گرفته شده، اولین ستون این نوار مشکی در کناره سمت راست را تشکیل می‌دهند و یک ردیف جلوتر نیز به حالت‌های مختلف دوربین شامل عکاسی و فیلم‌برداری، برداشت پرتره، حالت Pro و گزینه More بر می‌خوریم. با لمس آیکون کوچک دیگری در مقابل این قسمت می‌توان مابین دوربین اصلی، نمای زوم‌شده‌ای از این دوربین با بزرگ‌نمایی دیجیتال 2 برابر و دوربین اولتراواید جابجا شد. المان‌های حاضر در سوی دیگر نیز لیستی نسبتا آشنا را تشکیل می‌دهند که از آن جمله باید به برداشت HDR، گزینه هوش‌ مصنوعی یا AI برای تشخیص خودکار صحنه‌ها، تنظیمات فلش، Google Lens و فیلترهای رنگی یا زیباسازی اشاره کرد.

با لمس آیکون سه‌خط این قسمت امکان تغییر نسبت تصویر از 4:3 پیش‌فرض به 1:1، 16:9 یا فول وجود داشته و یک پله پایین‌تر نیز تایمر عکاسی اتوماتیک به چشم می‌خورد. در پایین‌ترین قسمت این بخش گزینه‌هایی مثل محو کردن پیرامون کادر (Tilt-shift)، ‌خطوط راهنمای گرفتن صحیح عکس،‌ برداشت ماکرو، فریم سینمایی (سیاه شدن بالا و پایین کادر در نسبت 16:9) و Timed burst قرار دارند.

گزینه برداشت زمان‌بندی‌شده یا Timed burst در این قسمت امکان برداشت تعداد عکسی مشخص در فواصل زمانی منظم را فراهم می‌کند برای نمونه می‌توان مثلا هر 5 یا 10 ثانیه یک عکس برداشت کرد و این عمل را تا رسیدن تعداد عکس‌ها به 100 عکس ادامه داد. حداقل و حداکثر فاصله زمانی بین عکس‌ها در این حالت 1 تا 60 ثانیه است و تعداد عکس‌ها نیز از 10 تا 600 (با فواصل 10 تای) قابل انتخاب است. گزینه دیگری در همین قسمت برای دسترسی به دیگر تنظیمات دوربین نیز در نظر گرفته شده است.

این منو در حالت ویدئو تغییر کرده و در بالای آن به‌جز وضوح پیش‌فرض 1080p/30fps امکان انتخاب سه وضوح دیگر یعنی 1080p/60fps ،720p/30fps و 4K/30fps نیز وجود دارد. در پایین این بخش علاوه بر دسترسی به Settings به خطوط راهنمای تصویر، برداشت ماکرو، فریم ویدئویی، گزینه هوش مصنوعی یا AI و دنبال کردن سوژه متحرک بر می‌خوریم.

بخش More از رابط کاربری دوربین جدا از گزینه‌های آشنایی همچون برداشت اسلوموشن، تایم‌لپس، برداشت پانوراما، عکاسی از متن (Documents) و حالت شب چند مورد جدید را نیز به نمایش می‌گذارد که از آن جمله باید به Clone (برای برداشت تصاویر متعدد از یک سوژه ثابت در سه حالت عکس، ویدئو و فریز فریم)، VLOG (ارائه افکت‌های تصویری مخصوص وی‌لاگرها) و Dual Video (برداشت همزمان ویدئو با دوربین اصلی و سلفی) اشاره کرد. برداشت عکس با وضوح کامل 64 مگاپیکسلی نیز از همین طریق صورت می‌پذیرد.

گزینه Short video در این بخش امکان تهیه ویدئوهای 15 ثانیه‌ای (با وضوح 720p/30fps) را با هر دو دوربین اصلی و سلفی فراهم می‌کند. در این بخش سرعت برداشت ویدئو از بین دو پله کندتر و دو پله سریع‌تر قابل انتخاب بوده و پس از تهیه آن نیز گزینه‌ای برای آپلود مستقیم در شبکه‌های اجتماعی در نظر گرفته شده است. به این ویدئوها می‌توان موزیک پس‌زمینه نیز افزود که گزینه‌ای برای آن جهت دسترسی به موارد پیش‌فرض و انتخاب موزیک دلخواه در بالا در نظر گرفته شده است.

در حالت حرفه‌ای یا Pro که به صورت جداگانه برای هر سه دوربین اصلی، واید و ماکرو در دسترس قرار دارد می‌توان پنج گزینه وایت‌بالانس، فوکوس، سرعت شاتر (از 1/4000 ثانیه تا 30 ثانیه در دوربین اصلی و دوربین اولتراواید و از 1/4000 تا 20 ثانیه در دوربین ماکرو)، عدد ISO (از 50 تا 6,400 در دوربین اصلی و از 50 تا تا 4,000 در دوربین اولتراواید و دوربین ماکرو) و میزان نورگیری را به صورت مستقل تغییر داد و به نتایج متنوعی در هر حالت دست یافت. ‌در دوربین التراواید گزینه فوکوس دستی غیر فعال است اما سایر گزینه‌ها برای همه دوربین‌ها در دسترس قرار دارند.

11 لایت 5G NE امکان عکاسی در حالت RAW (با فرمت DNG) را نیز در همین قسمت ارائه می‌کند و از منوی بالای صفحه می‌توان گزینه‌های Metering را هم تغییر داد. گزینه دیگری در همین قسمت نیز امکان تغییر مستقیم سه فاکتور اشباع، کنتراست و شارپ‌نس را فراهم می‌کند.

منوی تنظیمات دوربین تقریبا همانی‌ست که در دیگر گوشی‌های اخیر شیائومی نظیر Poco X3 Pro دیده‌ایم اما برخی تغییرات نیز در آن به چشم می‌خورند که از آن جمله می‌توان به حالت خودکار شب که به‌صورت پیش‌فرض فعال است و امکان خاموش شدن خودکار صفحه‌نمایش پس از سه دقیقه برداشت تصویر و غیرفعال بودن صفحه‌نمایش (Shoot with screen off) اشاره کرد. سایر موارد حاضر در این قسمت را پیش از این نیز دیده‌ایم که برخی از مهم‌‌ترین آن‌ها شامل تصحیح اختلال تصویر در شات‌های اولتراواید (Correct distortion in ultra wide shots)، تغییر وضوح عکس از از بین سه گزینه Standard ،High و Low، تغییر وظیفه دکمه ولوم و خاموش کردن صدای دکمه شاتر می‌شوند.

عکاسی یا Xiaomi 11 Lite 5G NE را در یک روز نیمه ابری پاییزی آغاز کردیم و در ابتدا به سراغ دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی آغاز کردیم جایی‌که در نگاه اول و در صفحه خود گوشی جزییات مناسب و شارپ‌نس مطلوبی دیده می‌شود. رنگ‌ها اندکی با واقعیت تفاوت دارد اما هنوز با نتیجه کاملا رضایت‌بخشی روبرو می‌شویم و سطح دینامیکی تصاویر نیز در این کلاس قابل‌قبول است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با برش اندازه واقعی هنوز می‌توان از سطح جزییات تا حدود نسبتا زیادی رضایت داشت و اثر چندانی از نویز نیز در تصویر دیده نمی‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در سوژه‌ای دیگر از همین دوربین، رنگ‌ها بازهم با واقعیت فاصله دارند و تا حدودی تأثیر کانال رنگی قرمز در آن مشهود است. از جزییات و کنترل نویز در این تصویر نیز هنوز به همان میزان قبلی رضایت داشتیم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین اصلی گوشی همانطور که گفته شد رنگ‌ها را اندکی اشباع‌شده به‌تصویر می‌کشد و پروفایل پیش‌فرض پنل OLED آن نیز این رنگ اضافی را تشدید می‌کند. تصویر زیر نمونه مناسبی برای مشخص شدن این موضوع است جایی‌که رنگ زرد سیر و نارنجی‌های تیره در آن در واقعیت کاملا روشن‌تر و بازتر بودند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

گزینه HDR اتوماتیک در این دوربین به‌صورت پیش‌فرض فعال بوده و در مواقع لزوم بدون نیاز به تغییری از سوی کاربر فعال می‌شود. در عمل و در موقعیت‌های پر چالشی همچون تصویر زیر فعال بودن گزینه HDR اتوماتیک و روشن کردن آن به‌صورت دستی تأثیر مشهودی بر نتیجه کار داشته و همانطور که می‌‌توان مشاهده کرد تفاوت قابل ملاحظه‌ای را با HDR غیر فعال ایجاد کرده است.

برداشت تصاویر با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسلی با HDR اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصاویر با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسلی با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصاویر با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسلی با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

این موضوع تا حدودی در سه تصویر زیر نیز قابل مشاهده است.

برداشت تصاویر با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسلی با HDR اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصاویر با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسلی با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصاویر با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسلی با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

این دوربین در محیط‌های داخلی و در نور کم طبق انتظار جزییات کمتری را به‌تصویر کشیده و اثرات نویز در آن به‌تدرج ظاهر می‌شود. نتیجه کار البته تا قبل از بزرگ‌نمایی و در صفحه خود دستگاه هنوز به میزان زیادی قابل‌قبول است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

عملکرد این دوربین در حالت پرتره نسبتا قابل‌قبول بوده و با وجود آن‌که در مورد دشواری همچون تصویر زیر بخش‌هایی از سوژه اصلی نیز محو شده است اما در کل با نتیجه چندان بدی نیز روبرو نمی‌شویم.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت پرتره - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی Xiaomi 11 Lite 5G NE در وضوح کامل 64 مگاپیکسلی همانطور که از برش اندازه واقعی تصاویر زیر مشخص است جزییات کمتری را در مقایسه با تصاویر 16 مگاپیکسلی برداشت می‌کند و از نظر میزان نورگیری نیز در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد. کیفیت این تصاویر به‌خصوص با کاهش نور بیش از پیش تنزل پیدا می‌کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 64 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین اولتراواید 8 مگاپیکسلی دستگاه با سنسوری کاملا کوچک و دهانه بسته‌تر دیافراگم انتظار کیفیت پایین‌تری را در ذهن ایجاد می‌کند؛ امری‌که نبود فوکوس خودکار نیز بیش از پیش به آن دامن می‌زند. تصاویر این دوربین در همان نگاه اول از نور کمتری در مقایسه با دوربین اصلی برخوردار بوده و کنتراست بالا و رنگ‌های اشباع‌شده‌تری را ایجاد می‌کنند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

میزان جزییات این تصویر در مرکز کادر، برای یک 8 مگاپیکسلی میان‌رده متوسط و تا حدود رضایت‌بخش است اما با حرکت به سمت کناره‌ها از این جزییات کاسته شده و (به‌عنوان اشکالی شایع در بین دوربین‌های اولتراواید ساده) تصاویر مبهمی شکل می‌گیرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا از مرکز کادر

برش اندازه واقعی تصویر بالا از کناره کادر

در حضور نور کامل، از کیفیت تصویر این دوربین می‌توان بیشتر رضایت داشت هرچند علاوه بر نویز، مشکل کناره‌ها و کش آمدن سوژه‌ها در آن همچنان وجود دارد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا از کناره کادر

دوربین اولتراواید در زمینه دقت رنگ هنوز فوق‌العاده عمل نمی‌کند اما تا حدودی شاید بتوان از نزدیک‌تر بودن رنگ‌های آن‌ها به واقعیت نسبت به دوربین اصلی سخن گفت.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

گزینه HDR اتوماتیک برای دوربین اولتراواید نیز در دسترس است اما نتیجه نهایی آن نسبت به دوربین اصلی در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد.

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت HDR اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین ماکرو به‌عنوان یکی از نکات کاملا مثبت این گوشی با حضور فوکوس خودکار از عملکرد رضایت‌بخشی برخوردار است و یکی از اصلی‌ترین مشکلات دوربین‌های مشابه یعنی پیدا کردن نقطه فوکوس مناسب را تا حدود زیادی از پیش رو برداشته است. از دقت رنگ و کنتراست تصاویر این دوربینرضایت داشتیم و با وجود آن‌که وضوح پایین حسگر آن، سطح انتظار از این دوربین را پایین آورده اما در عمل می‌‌توان از کاربردی بودن آن در دنیای واقعی برای گرفتن تصاویری که دوربین اصلی قادر به برداشت آن‌ها نیست، سخن گفت.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین ماکرو در وضوح 5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین ماکرو در وضوح 5 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی در شب حتی قبل از روشن کردن Night mode نیز عملکرد نسبتا رضایت‌بخشی داشته و می‌توان تا حدودی از آن رضایت داشت. با فعال کردن حالت شب،‌ با وجود آن‌که از لحظه لمس دکمه شاتر تا ذخیره شدن عکس زمان بیشتری به‌طول می‌انجامد اما معمولا تأثیری بر تأخیر شاتر نداشته و اغلب تنها افزایش عدد ISO در کنار پردازش هوش مصنوعی، تصویر بهتری را پیش روی شما قرار می‌دهد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت شب با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

استفاده از حالت شب در دوربین اولتراواید تأثیر بسیار بهتری را بر جای گذاشته و در شرایطی که به‌دلیل سنسور کوچک‌تر و دهانه بسته‌تر دیافراگم تصویر شب این دوربین از کیفیت نازلی برخوردار است، با فعال کردن نایت مد نتیجه کاملا قابل‌قبول‌تری را به‌دست می‌آوریم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت شب با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حداکثر وضوح برداشت ویدئو با دوربین اصلی دستگاه 4K با 30 فریم در ثانیه با بیت‌ریت ویدئویی 58 مگابیت بر ثانیه و بیت‌ریت صوتی 90 کیلوبیت بر ثانیه به‌صورت استریوی دو کاناله است. با تغییر وضوح به 1080p با 30 و 60 فریم در ثانیه، بیت‌ریت ویدئوها به‌ترتیب به نزدیک به 24 و 26 مگابیت بر ثانیه رسیده و بیت‌ریت صوتی نیز تغییر خاصی نمی‌کند. دوربین‌های اولتراواید و ماکرو نیز حداکثر با وضوح 1080p/30fps با بیت‌ریت‌های تصویری به‌ترتیب و و بیت‌ریت‌های صوتی به‌ترتیب و فیلم‌برداری می‌کنند. امکان برداشت ویدئو با دوربین ماکرو قابلیتی‌ست که در کمتر گوشی دیگری در این رده مشاهده می‌شود.

از OIS‌ (سیستم لرزه‌گیر اپتیکال) همانطور که اشاره شد در این مجموعه خبری نیست اما یک سیستم لرزه‌گیر دیجیتال، به‌جز دوربین ماکرو برای دو دوربین دیگر در همه وضوح‌ها در دسترس قرار دارد و حالتی به‌نام Super steady نیز امکان تثبیت بیشتر تصویر دوربین اصلی را (البته به‌قیمت کاهش کیفیت) فراهم می‌کند.

از کیفیت ویدئوهای 4K دوربین اصلی از لحاظ جزییات و کنترل نویز می‌توان کاملا رضایت داشت و بازتولید رنگ در آن نیز به‌رغم اندکی بیشتر بودن کانال رنگی قرمز (حداقل در نمونه در اختیار ما) قابل‌قبول است. صدای برداشت شده از محیط با وجود بیت‌ریت اندک آن کاملا مناسب است و سیستم لرزه‌گیر دیجیتال نیز لرزش‌های ناچیز و معمولی دست را به‌خوبی مهار می‌کند. در هر دو وضوح 1080p با 30 و 60 فریم در ثانیه طبیعتا جزییات کمتری نسبت به وضوح 4K ایجاد می‌شود اما هنوز با نمونه‌های قابل‌قبولی در این کلاس روبرو می‌‌شویم.

ویدئوهای دوربین اولتراواید در نور کافی عملکردی تقریبا مشابه عکس‌های آن دارند جایی‌که با توجه به کلاس کاری این دوربین می‌توان از جزییاتی نسبتا مطلوب در آن‌ها سخن گفت. این عملکرد البته در نور کم‌تر با کاهش چشمگیری روبرو می‌شود.

در هنگام برداشت ویدئو با دوربین‌های اصلی و اولتراواید می‌توان یک فریم از تصویر را به‌صورت عکس ذخیره کرد که وضوح این عکس در وضوح 1080p برابر با 1080×1920 پیکسل (2.1 مگاپیکسل) و در وضوح 4K برابر با 2160×3840 پیکسل (8 مگاپیکسل) است.

دوربین سلفی

شیائومی 11 لایت 5G NE مثل Mi 11 Lite از یک دوربین سلفی 20 مگاپیکسلی با گشودگی دیافراگم f/2.24 بهره می‌برد که فوکوس خودکار برای آن پیش‌بینی نشده اما از عکاسی در حالت شب و زیباسازی چهره مبتنی بر هوش مصنوعی (AI) در آن پشتیبانی می‌شود. این دوربین از گزینه ترکیب چهار پیکسل در یک پیکسل (فیلتر Quad-Bayer) برای به‌دست دادن یک سلول بزرگ‌تر در وضوح 5 مگاپیکسلی پشتیبانی می‌کند که البته این تصویر در نهایت بار دیگر برای ساخت یک عکس 20 مگاپیکسلی، اصطلاحا upscale می‌شود. از کیفیت تصاویر این دوربین برای نمونه‌ای بدون فوکوس خودکار کاملا رضایت داشتیم و علاوه بر حالت عادی، تصاویر پرتره کاملا قابل‌قبولی را نیز به‌شرط رعایت فاصله عادی گرفتن عکس سلفی برداشت می‌کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین سلفی در وضوح پیش‌فرض 20 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر سلفی در حالت پرتره - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

باتری

شیائومی بهای طراحی یک گوشی نازک و بسیار سبک‌وزن را در باتری تنها 4,250 میلی آمپر ساعتی 11 لایت 5G NE پرداخت کرده است؛ این باتری روی کاغذ در مقایسه با تقریبا تمامی رقبای سنگین‌تر این گوشی که به باتری‌های 4,500 و یا حتی 5,000 میلی آمپر ساعتی مجهز شده‌اند ظرفیت کمتری داشته و انتظار دوام کاملا پایین‌تری نیز از آن می‌رود. از سوی دیگر اما 90 هرتزی بودن پنل (در مقایسه با نمونه‌هایی مثل A52s سامسونگ با پنل 120 هرتزی) و پروسسور کم‌مصرف 6 نانومتری Snapdragon 778G بارقه‌هایی از امید را برای جبران شدن ظرفیت کمتر باتری ایجاد می‌کند. این باتری مطابق اعلام شرکت سازنده (تحت شرایط خاص و تعریف شده) تا 16 ساعت در نمایش ویدئو و 104 ساعت در پخش موسیقی دوام خود داشت که اعداد جالب توجه‌ای توجه به ظرفیت باتری به‌نظر می‌رسند.

در عمل از دوام این باتری در دنیای واقعی بسیار رضایت داشتیم و ظرفیت پایین‌تر آن نسبت به رقبا نه‌تنها به عقب افتادگی مشهودی منجر نمی‌شود بلکه در برخی موارد شرایط بهتری را نیز ارائه می‌کند. این باتری در یک استفاده متوسط رو به بالا می‌تواند حتی روز دوم را نیز با یک بار شارژ به پایان برساند امری‌که برای این ظرفیت باتری فوق‌العاده بوده و از نقش پر رنگ پروسسور Snapdragon 778G در کنترل انرژی سخن می‌گوید.

برای مشخص شدن توان این باتری طبق معمول به سراغ تست Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark رفتیم و مثل همیشه آن را با قرار دادن نور صفحه‌نمایش روی 50 درصد و غیر فعال کردن روشنایی خودکار اجرا کردیم. برای مشخص شدن تأثیر نرخ رفرش بالاتر در مصرف انرژی این گوشی، این تست را یک بار با نرخ رفرش پیش‌فرض 60 هرتزی و بار دیگر در حالت 90 هرتزی انجام دادیم. پیش از اعلام نتیجه Xiaimi 11 Lite 5G NE در تست باتری در حالت 60 هرتزی صفحه‌نمایش باید بدانیم که نمونه‌ای مثل A52 5G با باتری حجیم‌تر 4,500mAh و 5 صدم اینچ صفحه‌نمایش کوچک‌تر نزدیک به 14 ساعت در این تست دوام آورد و این در حالی‌ست ستاره پر فروغ شیائومی تا 15 ساعت و 19 دقیقه این تست را ادامه داد!

با تغییر نرخ رفرش به 90 هرتز نزدیک به 10 درصد از دوام باتری کاسته شده و تست فوق برای 13 ساعت و 43 دقیقه ادامه پیدا کرد. این دوام همچنان در سطح کاملا مناسبی قرار دارد و با توجه به اختلاف ناچیز آن با حالت 60 هرتزی، می‌توان نرخ رفرش 90 هرتزی را (البته به‌جز در مواقع اضطراری) به‌صورت دائم به‌کار گرفت.

یکی دیگر از برگ‌های برگ Xiaomi 11 Lite 5G NE به شارژ ارائه شده در جعبه محتویات دستگاه تعلق دارد که یک نمونه نسبتا پر توان 33 واتی‌ست. این شارژر حجیم که آن را همراه Poco X3 Pro نیز دیده بودیم از خروجی حداکثر 11 ولتی و 3 آمپری پشتیبانی می‌کند و حضور لوگوی Quick Charge 3 روی آن نیز از پشتیبانی از این تکنولوژی شارژ سخن می‌گوید.

توان مناسب این شارژر از یک سو و ظرفیت نچندان بالای باتری از سوی دیگر انتظار سرعت شارژ بالایی را از این مجموعه در ذهن ایجاد می‌کند که در عمل نیز به وقوع می‌پیوندد. تست شارژ این گوشی را طبق معمول در هنگام خاموش بودن دستگاه و از صفر درصد آغاز می‌کنیم. این شارژر پس از تنها 3 دقیقه، باتری گوشی را از صفر به 7 درصد ارتقاء داد و شارژ باتری پس از گذشت 5 و 10 دقیقه به‌ترتیب به 11 و 23 درصد رسید. شارژ گوشی پس از 20 دقیقه به 43 درصد رسید و فقط 25 دقیقه لازم بود تا باتری تا 51 درصد شارژ شود. Xiaomi 11 Lite 5G NE پس از 30 دقیقه، 59 درصد از ظرفیت باتری خود را پر کرد و پس از 40 و 50 دقیقه نیز شارژ باتری به‌ترتیب به 77 و 91 درصد رسید. شارژ این باتری در نهایت پس از گذشت تنها 65 دقیقه از آغاز پروسه شارژ تکمیل شد که رقمی فوق‌العاده برای یک گوشی میان‌رده به‌حساب می‌آید.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

Xiaomi 11 Lite 5G NE در حال حاضر با سیستم‌عامل اندروید 11 و رابط کاربری MiUI 12.5.8 در دسترس قرار داشته و با توجه به جایگاه آن در سبد کالای شیائومی می‌توان انتظار آپدیت آن به نسخه‌های بالاتر در آینده را داشت. زمان بوت گوشی بسیار سریع و تنها نزدیک به 17 ثانیه است که از سطح گوشی یک میان‌رده کاملا فراتر می‌رود. رابط کاربری گوشی همانی‌ست که پیش از این در گوشی‌های متعدد دیگری از شیائومی از جمله Poco X3 Pro دیده‌ایم و در این میان البته برخی تغییرات را می‌توان مشاهده کرد. پوسته MIUI به‌رغم کامل و جامع بودن یکی از شلوغ‌ترین و پر جزییات‌ترین رابط‌های کاربری طراحی شده برای سیستم‌عامل اندروید است که کاربران را با کوهی از قسمت‌های مختلف و تنظیمات تو در تو روبرو می‌سازد و از حجم وسیع تبلیغات در آن نیز به‌سادگی نمی‌توان گذشت.

صفحه قفل در حالت پیش‌فرض، زمان و تاریخ را در بالا به نمایش گذاشته و نوتیفیکیشن برنامه‌ها نیز در مرکز آن حضور پیدا خواهند کرد. در پایین این قسمت دو میانبر در نظر گرفته شده که با لمس سمت راستی، دوربین فعال می‌شود و با کشیدن سمت چپی به راست می‌توان به Mi Remote و چراغ‌قوه دست پیدا کرد.

صفحه هوم تغییر بزرگی را شاهد نبوده و در بخش پایینی آن همچنان می‌توان پنج میانبر مختلف را جای داد. سمت چپ‌ترین دسک‌تاپ در این بخش به Google Discover تعلق دارد که در آن جدا از برخی خبرها، گزینه‌ای برای سرچ مستقیم در گوگل نیز در نظر گرفته شده است. صفحه هوم در 11 لایت 5G NE به‌صورت پیش‌فرض تنها محل قرارگیری آیگون برنامه‌ها، ویجت‌ها و میان‌برها‌ست و از منوی اصلی یا app drawer در آن خبری نیست هر چند می‌توان app drawer را به‌دلخواه به این قسمت اضافه کرد.

با نگه داشتن دست روی صفحه یا نزدیک کردن دو انگشت به هم وارد مد ویرایشی این قسمت می‌شویم که از طریق آن جدا از تغییر تصویر پس‌زمینه و ویجت‌ها می‌توان اقدام به گروه‌بندی برنامه‌ها یا uninstall کردن دسته‌جمعی یا تکی اپلیکیشن‌ها کرد. با انتخاب هر برنامه در این حالت پیش‌نمایشی از صفحات مختلف دسک‌تاپ در پایین به نمایش گذاشته می‌شود.

لمس گزینه Settings در این حالت، تنظیمات دیگری را به تصویر می‌کشد که شامل تغییر افکت حرکت بین صفحات، انتخاب صفحه دسک‌تاپ پیش‌فرض، تغییر چیدمان (layout) صفحه‌ هوم (6×5 یا 6×4)، پر کردن خودکار جای خالی برنامه‌های حذف شده و قفل کردن چیدمان (layout) صفحه‌ هوم می‌شوند.

با انتخاب گزینه More از این منو تنظیمات دیگری ظاهر می‌شود که از طریق آن‌ها تغییر لانچر، حذف دسک‌تاپ Google Discover، تغییر اندازه آیکون‌ها، نمایش دکمه‌های کنترلی پایین صفحه، حذف یا اضافه کردن app drawer، و نمایش پیشنهادات در منوی recents فراهم می‌شود.

با لمس دکمه recent در سمت چپ پایین صفحه‌نمایش، برنامه‌های جدیدا اجرا شده در یک لیست عمودی قابل اسکرول به نمایش گذاشته می‌شوند که با زدن دکمه × پایینی، همه آنها به صورت یک‌جا بسته می‌شوند؛ برای بستن تکی هر برنامه نیز کشیدن آن به کناره‌های گوشی کفایت می‌کند.

با لمس کردن و نگه‌داشتن انگشت روی هریک از برنامه‌های باز شده در این قسمت، گزینه split screen برای اجرای همزمان دو برنامه روی صفحه (یکی در بالا و دیگری در پایین) در دسترس قرار می‌گیرد که اولی را با drag کردن به سمت بالا و برنامه دوم را با انتخاب از لیست برنامه‌ها، می‌توان در این قسمت جای داد. این قابلیت برای اکثر برنامه‌ها در دسترس قرار دارد اما در برخی از آن‌ها نیز پشتیبانی نمی‌شود.

منوی نوتیفیکیشن که با اسکرول صفحه‌نمایش از بالا به پایین نمایان می‌شود از طراحی جدیدی بهره می‌برد که با وجود آن‌که در اغلب دیگر گوشی‌های MIUI 12 شیائومی نیز قابل دسترس است اما حالا به‌صورت پیش‌فرض در اختیار کاربران قرار دارد. در این منو با اسکرول کردن از سمت راست صفحه‌نمایش رو به پایین، آن‌چه Control Center نامیده می‌شود و مجموعه‌ای از تنظیمات و تاگل‌ها را در خود جای داده، نمایان می‌شود و کشیدن سمت چپ صفحه‌نمایش از بالا به پایین نیز به نمایش اعلان‌های گوشی می‌انجامد.

در Control Center در بخش بالایی زمان و تاریخ، میان‌بر دسترسی به Settings و ویرایشگر این قسمت به نمایش در می‌آید و در زیر آن نیز آیکون‌های بزرگی برای خاموش و روشن کردن وای‌فای، دیتای موبایلی، بلوتوث و چراغ‌قوه در نظر گرفته شده است. یک ردیف پایین‌تر به میان‌برهای کوچک‌تری بر می‌خوریم که برخی موارد دیگر مثل پروفایل صوتی، برداشت اسکرین‌شات، حالت هواپیما، چرخش خودکار صفحه‌نمایش و اسکرین ریکورد را در خود جای داده‌اند. اسلایدر تغییر میزان روشنایی همراه با گزینه تنظیم خودکار روشنایی در کنار آن نیز در پایین این بخش دیده می‌شوند.

با لمس گزینه Edit از بالای این صفحه می‌توان آیکون‌های کوچک‌تر این بخش را جابجا یا حذف و اضافه کرد اما چهار آیکون اصلی بزرگ‌تر غیر قابل تغییر باقی می‌مانند.

این قسمت همانطور که اشاره شد از منوی تنظیمات گوشی قابل تغییر بوده و با انتخاب Old vesion از بخش Control center style می‌توان آن را به حالت آشنای همیشگی باز گرداند که در آن تنظیمات و میان‌برها و نوتیفیکیشن برنامه‌ها همگی در یک صفحه مشترک قرار دارند.

در منوی Notifications & Control center گزینه جدیدی به نام Notification effect دیده می‌شود که در آن می‌توان افکت‌هایی را به‌هنگام دریافت یک اعلان جدید در کناره‌های نمایشگر مشاهده کرد.

در ساختار MIUI 12.5 مثل قبل از برنامه‌های پیش‌فرض متعددی استفاده شده که از آن جمله می‌توان به پخش‌‌کننده موسیقی و ویدئو، اپلیکیشن نوت‌برداری، ShareMe و Mi Remote، ریکورد ضبط صدا، قطب‌نما، ماشین حساب و تعدادی دیگر اشاره کرد. MIUI 12 مثل قبل هنگام نصب برنامه‌های مختلف آن‌ها را برای یافتن بدافزارهای احتمالی جست‌وجو می‌کند که روی کاغذ قابلیت جالب‌توجه‌ای به نظر می‌رسد (به‌خصوص وقتی از منابعی غیر از Google Play برای نصب برنامه استفاده شده است) اما این ویژگی در عمل (مثل تقریبا تمامی اپلیکیشن‌های پیش‌فرض گوشی) به محلی برای نمایش تبلیغات مختلف بدل شده است. به بیان دیگر تقریبا در تمامی برنامه‌های سیستمی پیش‌فرض این رابط کاربری ردپای تبلیغات را به وضوح می‌توان مشاهده کرد.

در برخی برنامه‌های پیش‌فرض و سیستمی دستگاه مثل مرورگر فایل می‌توان با مراجعه به صفحه تنظیمات اپلیکیشن و غیر فعال کردن گزینه recommendations نمایش تبلیغات را متوقف کرد اما این رویه برای همه برنامه‌ها امکان‌پذیر نبوده و برخی دیگر در هر حال نمایش تبلیغات اغلب غیر مرتبط آزاردهنده را ادامه می‌دهند.

یک راه‌حل دیگر برای کمتر کردن حجم تبلیغات حاضر در این رابط کاربری غیر فعال کردن گزینه msa (مخفف MIUI System Ads) است که در بخش Authorization & revocation در منوی Password & security قرار دارد.

شیائومی سیاست خود در زمینه نمایش تبلیغات را از این نیز فراتر برده و در منوی Password & security در قسمت Privacy و سپس Ad services با وجود آن‌که امکان غیر فعال کردن توصیه‌های تبلیغات شخصی‌سازی‌شده (Personalized ad recommendation) را فراهم کرده اما در ذیل آن توضیح داده است که روند دریافت تبلیغات از این طریق متوقف نمی‌شود و شما تنها دیگر تبلیغاتی که به شما مرتبط می‌شود را دریافت نمی‌کنید!

منظره منوی تنظیمات گوشی دقیقا همانی‌ست که انتظار آن را داریم: لیستی بلند بالا و پر پیمان با منوهای تو در تو و المان‌های متعدد که جایگاه آنها بعضا هیچ شباهتی با اندروید خام نداشته و به همین علت ممکن است اندکی گیج‌کننده به نظر برسند. بالاترین قسمت در این رابط کاربری (جدا از نوار جست‌وجو) برخلاف انتظار به اطلاعات دسستگاه و نرم‌افزار و آپدیت سیستم‌عامل تعلق دارد و پس از آن به تنظیمات شبکه‌ای، گزینه‌های شخصی‌سازی (تنظیمات صفحه‌نمایش، صفحه قفل، صدا، ویبره و نوتیفیکیشن‌ها)، تنظیمات امنیتی و عملکردی، بخش Digital Wellbebing و ویژگی‌های خاص و بالاخره تنظیمات حساب‌های کاربری می‌رسیم.

منوی Privacy protection‌ در این قسمت برنامه‌هایی که به موارد حساسی نظیر مکان، دفترچه تلفن، لیست تماس‌ها و میکروفون دسترسی دارند را لیست کرده و از طریق گزینه همه دسترسی‌ها (All permissions) نیز می‌توان سایر اپلیکیشن‌های دارای دسترسی به قسمت‌های مختلف گوشی را مشاهده کرد.

منوی ویژگی‌های خاص یا Special features همچنان یکی از جذابیت‌های این رابط کاربری به حساب می‌آید که در آن به‌جز گزینه‌های قبلی همچون Game Turbo (ارائه قابلیت‌های خاص برای بازی‌های نصب شده) و Second space (برای تعریف یک فضای کاملا جدا از فضای اصلی گوشی) گزینه‌های دیگری نظیر Floating window (گرفتن و نگه داشتن اعلان برنامه‌ها و سپس پایین کشیدن آن برای نمایش اطلاعات)، Video toolbox (گزینه‌هایی در کناره کادر ویدئو برای ارائه خدماتی مثل اسکرین‌شات، ریکورد، Cast و پخش صدا با خاموش کردن تصویر) و Lite (برای بزرگ‌تر شدن آیکون‌ها، درشت‌تر شدن متن‌ها و درهم‌ریخته‌گی کمتر رابط کاربری) را ارائه می‌کند.

بخش کنترل اپلیکیشن‌ها یا Manage apps از دیگر قسمت‌های جالب توجه منوی تنظیمات گوشی است که در آن طبق معمول لیستی از برنامه‌های نصب شده درون گوشی به نمایش گذاشته می‌شود. نکته کاربردی در این قسمت، گزینه Dual apps در بالای این منو است که با انتخاب آن می‌توان تقریبا برای هریک از برنامه‌های نصب شده کاربر، یک نسخه دوم مستقل نیز نصب کرد که این مورد به‌خصوص برای اپلیکیشن‌های پیام‌رسان گزینه جالب‌توجه‌ای به حساب می‌آید.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

همانطور که در ابتدا نیز اشاره شد، شیائومی پس از به‌‌کارگیری پروسسور 5 نانومتری Snapdragon 780G در Mi 11 Lite 5G اولیه، در 11 لایت 5G NE از چیپ‌ست 6 نانومتری جدیدتر (و البته نه‌لزوما بهتری) به نام Snapdragon 778G استفاده کرده که با وجود شباهت‌های فراوان به SD780G در برخی موارد نیز متفاوت عمل می‌کند. در ساختار این پروسسور از 4 هسته Cortex-A78 در دو دسته‌بندی مختلف، یکی در بالاترین سطح و سه‌تای دیگر در سطح میانی استفاده شده که ظاهرا همگی از حداکثر فرکانس 2.3 گیگاهرتز بهره می‌برند اما تک هسته سطح بالایی، حداقل فرکانس بالاتری دارد. 4 هسته سطح پایین این چیپ‌ست نیز از نوع Cortex-A55 با حداکثر فرکانس 1.8 گیگاهرتز در نظر گرفته شده‌اند. این چینش به‌جز فرکانس پردازنده‌های سطح بالا تفاوتی با Snapdragon 780G ندارد. گرافیک این چیپ‌ست از نوع Adreno 642L است که در مقایسه با Adreno 642 حاضر در Snapdragon 780G در جایگاه پایین‌تری قرار گرفته و مهم‌ترین اختلاف این دو چیپ‌ست نیز از همین موضوع نشأت می‌گیرد.

در ساختار این مدل از 6 یا 8 گیگابایت رم LPDR4X استفاده شده و حافظه داخلی آن نیز در دو نسخه 128 یا 256 گیگابایتی ارائه می‌شود. در نسخه 256 گیگابایتی در اختیار ما در اولین بوت و بدون ایجاد هیچ‌گونه تغییری روی حافظه (نصب یا آپدیت برنامه‌ها یا انتقال فایلی به آن)، 24.5 گیگابایت از حجم حافظه را سیستم‌عامل اشغال کرده بوده و 231.5 گیگابایت آن در دسترس قرار داشت. گوشی در اختیار ما به 8 گیگابایت رم مجهز شده است.

حافظه داخلی گوشی از نوع پر سرعت UFS 2.2 است که سرعت 948 مگابایت بر ثانیه‌ای فرایند خوانش ترتیبی (Sequential Read) و 795 مگابایت بر ثانیه‌ای نوشتن ترتیبی (Sequential Write) در تست AndroBench به‌خوبی به آن گواهی می‌دهند. برای مقایسه کافی‌ست بدانیم که نمونه‌ای مثل Galaxy A52 سامسونگ باوجود ارائه سرعت مشابهی در خواندن، در فرایند نوشتن از سرعت بسیار کمتری در حدود 490 مگابایت بر ثانیه برخوردار است.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به حضور چهار هسته قدرتمند A78 انتظار مشاهده نتایج بسیار قدرتمندی را Xiaomi 11 Lite 5G NE در تست‌های پردازشی داریم و در بخش گرافیکی نیز با وجود آن‌که در مقایسه با Mi 11 Lite 5G شرایط به نفع نسخه NE نیست اما حضور در رده‌های بالای گوشی‌های سطح میانی کاملا قابل انتظار است. این گوشی در زیر سنگین‌ترین بار در هنگام اجرای بازی‌های مختلف و تست‌های پردازشی و گرافیکی نیز تنها به میزان کاملا ملایمی گرم شد که بیشترین این گرما در سوی مقابل دوربین‌ها در بالای بخش پشتی حس می‌شود. این گرمای بسیار اندک یکی دیگر از نقاط قوت بزرگ Xiaomi 11 Lite 5G NE است.

در تست نخست طبق معمول به‌سراغ نسخه پنجم ازGeekbench می‌رویم که بدون دخالت دادن المان‌های دیگر، تصویری کلی از وضعیت هسته‌های پردازشی گوشی ارائه می‌کند. پرچمداران فعلی اندرویدی این تست را با امتیازهای فراتر 1,100 و 3,500 واحد به‌ترتیب در حالت‌های تک و چندهسته‌ای پشت سر می‌گذارند و میان‌رده‌های متوسط نیز به 500 تا 600 واحد در حالت تک هسته‌ای و حوالی 2 هزار واحد در حالت چندهسته‌ای بسنده می‌کنند. Xiaomi 11 Lite 5G NE در این تست به امتیازهای تک هسته‌ای و چند هسته‌ای به‌ترتیب 767 و 2,919 واحد دست پیدا کرد که امتیازهای بسیار درخشانی برای یک گوشی میان‌رده به حساب می‌آید.

امتیاز Xiaomi 11 Lite 5G NE در نسخه نهم بنچ‌مارک AnTuTu در حالی به 514 هزار واحد می‌رسد که پیشرفته‌ترین گوشی‌های گیمینگ بازار در این تست حداکثر از 800 هزار واحد عبور می‌کنند و میان‌رده‌های سطح پایین‌تری مثل A52 5G نیز حداکثر به 400 هزار واحد نزدیک می‌شوند. بدین‌ترتیب بار دیگر می‌توان از نتیجه متوسط کاملا رو به بالای 11 لایت 5G NE در این تست نیز سخن گفت.

برای سنجش عیار گوشی در زمینه گرافیک به سراغ 3DMark و آزمون Wild Life آن رفتیم که در نهایت آن را با امتیاز کلی 2,465 واحد و متوسط نرخ 14.8 فریم در ثانیه پشت سر گذاشت. برای مقایسه باید بدانیم که Mi 11 Lite 5G پیشین به‌دلیل گرافیک بهتر Adreno 642 در این تست نتیجه کاملا بهتری نزدیک به 3,100 واحد را کسب می‌کند و بهترین‌های بازار نیز به امتیازهایی حوالی 5,700 تا 5,800 در آن دست پیدا می‌کنند. این نتیجه 11 لایت 5G NE البته با دیگر نتایج آن هنوز هم‌راستا بوده و برای مقایسه از A52 5G با امتیاز تنها 1,100 واحد بیش از دو برابر امتیاز بهتری به‌دست آورده است.

Xiaomi 11 Lite 5G NE را از لحاظ قدرت پردازش هوش مصنوعی نیز از طریق بنچ‌مارک ETHZ مورد بررسی قرار دادیم که در نهایت به امتیاز 124.4 واحد برای این گوشی منجر شد. این امتیاز در حالی‌که ‌‌نمونه‌های پرچمداری مثل Galaxy S21 Ultra سامسونگ با پروسسور Exynos 2100، سونی Xperia 1 III با چیپ‌ست Snapdragon 888 و گوگل Pixel 6 Pro با چیپ‌ست Tensor به‌ترتیب به امتیازهای 202.1، 202.6 و 303.6 دست پیدا می‌کنند از جایگاه مناسب این گوشی شیائومی در رده میانی بازار سخن می‌گوید.

گزینه‌های ارتباطی

حضور Snapdragon 778G مجهز به مودم داخلی Snapdragon X53 5G روی کاغذ امکان پشتیبانی از هر دو شبکه نسل پنجمی mmWave و sub-6GHz را در این گوشی در هر دو حالت مستقل و غیر مستقل (SA و NSA) فراهم می‌کند اما با توجه به بازار هدف و اشاره نشدن به mmWave در لیست مشخصات دستگاه، نگفته پیداست که با یک گوشی 5G از نوع sub-6GHz روبرو هستیم. از سوی دیگر با وجود پشتیبانی ماژول ارتباطی FastConnect 6700 حاضر در این چیپ‌ست از وای‌فای 6E، از این گزینه نیز در این مدل صرفنظر شده و وای‌فای آن از نوع ax یا 6 است. بلوتوث 5.2، اتصال NFC، درگاه اینفرارد و مسیریاب‌های ماهواره‌ای با هر شش گزینه موجود سایر گزینه‌های ارتباطی این مدل را تشکیل می‌دهند. در 11 لایت NE از جک هدست خبری نیست اما اسپیکرهای دوگانه برای رضایت خاطر علاقه‌مندان به موسیقی تدارک دیده شده است.

کلام آخر

Xiaomi 11 Lite 5G NE میان‌رده پیشرفته‌ای با مجموعه‌ای از گزینه‌های مثبت و کاربردی و امکانات جالب‌توجه‌ای‌ست که در کمتر مدلی در کنار هم گرد آمده‌اند. طراحی باریک و ظریف گوشی که آن را به نازک‌ترین اسمارت‌فون 5G بازار بدل کرده است اولین جذابیت NE را حتی پیش از در دست گرفتن آن تشکیل می‌دهند. وزن بسیار اندک 158 گرمی نکته با اهمیت دیگری‌ست که باید از آن به‌عنوان تکیه‌گاه فروش یا Selling Point این مدل یاد کرد. این وزن که با توجه به اندازه صفحه‌نمایش کاملا بی‌رقیب است در هندلینگ و استفاده آسان از گوشی تأثیر ویژه‌ای برجای گذاشته و در ترافیک اسمارت‌فون‌های فعلی بازار با وزن‌های فراتر از 200 گرم، انتخاب جذابی به‌نظر می‌رسد.

برای تکمیل نکات مثبت طراحی گوشی باید به رنگ‌آمیزی متنوع آن و استفاده از شیشه مات و مقاوم در برابر اثرات انگشت در بخش پشتی اشاره کرد.

صفحه‌نمایش گوشی با وجود آن‌که مثل برخی دیگر از رقبا 120 هرتزی نیست اما یک OLED با کیفیت با پشتیبانی از نمایش 1 میلیارد رنگ و محتوای +HDR10 بوده که اثرات انگشت را با سرعت 240 بار در هر ثانیه برداشت می‌کند. از روشنایی و کیفیت رنگ این پنل رضایت داشتیم و در زیر نور مستقیم خورشید نیز خوانایی خود را تا حدود زیادی حفظ می‌کند. یک نکته منفی این بخش در مقایسه با Mi 11 Lite 5G به تنزل شیشه محافظ روی پنل از Gorilla Glass 6 به Gorilla Glass 5 تعلق دارد. استفاده نکردن از فضای صفحه‌نمایش برای قرارگیری سنسور اثر انگشت با وجود آن‌که در نگاه اول به‌عنوان یک نکته منفی مشهود تعبیر می‌شود اما عملا به‌دلیل سرعت پایین‌تر حسگرهای اثر انگشت درون صفحه‌نمایش و دقت بالاتر حسگرهای معمول خازنی، نکته منفی خاصی متوجه شیائومی در این زمینه نیست.

از کیفیت دوربین اصلی گوشی در هنگام تصویربرداری در روز و در وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی رضایت داشتیم و در شب نیز باحضور Night mode شرایط برای حصول رضایت از آن فراهم است. OIS (لرزه‌گیر اپتیکال) جایی در این دوربین ندارد که این مسئله با توجه به حضور آن در رقیبی مثل A52s 5G نکته منفی نسبتا بزرگی به‌نظر می‌رسد. دوربین اولتراواید دستگاه در سطح متوسطی قرار دارد و در نبود فوکوس خودکار و بسته بودن نسبی دیافراگم، روند میانه‌حال خود را حفظ می‌کند. در نهایت از کیفیت دوربین ماکروی گوشی با توجه به حضور فوکوس خودکار در آن کاملا رضایت داشتیم و می‌توان از آن به‌عنوان یکی از بهترین دوربین‌های ماکرو در بین گوشی‌های هم‌سطح یاد کرد.

چیپ‌ست پردازشی Snapdragon 778G با این‌که از لحاظ گرافیکی نسبت به Mi 11 Lite 5G افت محسوسی را تجربه کرده است اما در زمینه پردازشی هنوز شرایط برتر خود را حفظ کرده و جایگاه یک میان‌رده پرچمدار را برای دستگاه به ارمغان آورده است. این پردازنده 6 نانومتری در زمینه مصرف انرژی نیز بسیار اقتصادی عمل می‌کند و در حالی‌که باتری تنها 4,250 میلی آمپر ساعتی دستگاه به نگرانی‌هایی از بابت مصرف انرژی در این گوشی دامن می‌زند اما عملا با یکی از بهترین نمونه‌های قابل ذکر از لحاظ دوام باتری روبرو می‌شویم. این دوام حتی در مقایسه با Mi 11 Lite 5G با پروسسور Snapdragon 780G نیز در سطح بالاتری قرار می‌گیرد! شارژر 33 واتی همراه دستگاه از قدرت مناسبی برخوردار است و تنها به نزدیک به 1 ساعت برای پر کردن باتری نیاز دارد.

آخرین نکته مثبت در مورد 11 لایت NE که به‌هیچ عنوان ارزش کمتری از موارد گفته شده در بالا ندارد، بیش از اندازه گرم نشدن بدنه حتی در زیر سنگین‌ترین بارهای پردازشی و گرافیکی‌ست که نشان از سیستم خنک‌کننده پیشرفته‌ای در این مدل دارد.

نبود جک 3.5 میلی‌متری هدست، ترکیبی بودن اسلات حافظه و سیم‌کارت، در نظر گرفته نشدن استاندارد مقاومت در برابر آب و گرد و خاک و رابط کاربری تو در تو و پیچیده MIUI با تبلیغات پیش‌بینی‌ نشده برخی از معدود نکات منفی قابل ذکر در مورد این گوشی را تشکیل می‌دهند.