mobile.ir - مرجع موبایل ایران

در جست‌وجو برای اولین نشانه‌های حیات برند پوکو باید به سال 2018 و زمان معرفی Poco F1 بازگشت؛ مدلی که در ابتدا Pocophone F1 نام داشت و با حضور یک پردازنده پرچمدار و قیمتی بسیار پایین‌تر از نمونه‌های مشابه به فروش و محبوبیت بالایی دست پیدا کرد. این خانواده پس از پشت سر گذاشتن نزدیک به دو سال خاموشی و بی‌خبری بالاخره در اواخر تابستان 2020 این بار در غالب برندی مستقل از شیائومی مطرح شد و در طی یک سال گذشته چند گوشی ارزشمند در رده‌های مختلف را به بازار عرضه کرده است. گوشی‌های جدید برند پوکو را در یک نگاه می‌توان به چهار دسته مختلف X ،M ،C و F تقسیم‌بندی‌ کرد که به‌ترتیب از پایین‌ترین سطح تا رده میانی و مدل‌های پرچمدار را پوشش می‌دهند.

Poco M3 Pro 5G

سری F و سری X در این جمع از امکانات کاملا بالاتری در مقایسه با دو رده دیگر برخوردارند و در میان خود نیز سری F با حضور صفحه‌نمایش‌های OLED در جایگاه بالاتری قرار می‌گیرد. امکانات و قابلیت‌های گوشی‌های سری X اما فارغ از نوع صفحه‌نمایش همچنان در سطح بسیار بالایی بوده و قیمت کاملا مناسب آن‌ها نیز رقابت را برای دیگر بزرگان حاضر در این رده قیمتی دشوار و شاید تا حتی ناممکن ساخته است.

Poco F3

Poco X3 Pro یکی از خوش‌قیمت‌ترین و در عین حال پر امکانات‌ترین مدل‌های حاضر در این خانواده است که با وجود غیبت 5G و مجموعه دوربینی که در همان نگاه اول چندان فوق‌العاده به‌نظر نمی‌رسد با تکیه بر ویژگی‌های پریمیومی نظیر صفحه‌نمایش بزرگ 120 هرتزی، پردازنده پرچمدار سری 8 کوالکام، حافظه داخلی بسیار بالا و باتری حجیم با شارژ سریع نگاه طیف وسیعی از کاربران را به خود جلب کرده است. Poco X3 Pro‌ برای کاربران علاقه‌مند به بازی و رده گیمینگ نیز گوشی کاملا جذابی به‌نظر می‌رسد جایی‌که علاوه بر چهار هسته پردازشی سطح بالا و گرافیک قدرتمند، با برخورداری از حافظه پر سرعت UFS 3.1 و خنک‌کننده مایع مجهز به لایه های گرافیتی و لوله‌های حرارتی مسی شرایط ایده‌آلی را در این رده قیمتی (حداقل روی کاغذ) ارائه می‌کند.

Poco X3 Pro با نام مدل M2102J20SG موضوع بررسی این نوبت است. بالاترین چینش Poco X3 Pro که از رم 8 گیگابایتی و حافظه داخلی 256 گیگابایتی برخوردار است از طرف سایت تکنولایف برای بررسی در اختیار ما قرار داده شده است.

جعبه محتویات

جعبه محتویات پوکو X3 Pro با ترکیبی از رنگ‌های زرد و مشکی، ظاهر جذابی به خود گرفته اما در پشت و روی آن تنها به نام مدل و برخی مشخصات پایه‌ای بسنده شده و از تصویر گوشی در این باکس خبری نیست.

درون این جعبه به‌جز خود گوشی به شارژر، کابل USB، قاب شفاف انعطاف‌پذیر، پین دسترسی به اسلات سیم‌کارت، نوشته‌های راهنما، مجموعه‌ای از برچسب‌های پوکو و حتی کارتی با پیغامی از کوین کیو (Kevin Qiu) ریاست بخش جهانی Poco بر می‌‌خوریم که به‌خصوص این دو تای آخر جالب‌توجه به‌نظر می‌رسند.

لبه‌های قاب شفاف همراه گوشی دورتادور صفحه‌نمایش را نیز در بر می‌گیرند که این موضوع به حفاظت بیشتر از دستگاه منجر می‌شود اما در عوض جای‌گذاری و خارج کردن این قاب چندان سر راست و آسان نیست.

کابل USB همراه گوشی متناسب با خروجی شارژ از ضخامت نسبتا بالایی برخوردار بوده و رنگ نارنجی دو سمت آن نیز با رنگ پورت USB روی شارژر هماهنگ است.

شارژر دستگاه که از یک شارژر معمولی 18 واتی شیائومی کاملا بزرگ‌تر است از خروجی‌های متعددی پشتیبانی می‌کند که توان‌های 15، 27 و 33 واتی را پوشش می‌دهد. روی این شارژر نشان Quick Charge 3 نیز دیده می‌شود و بدین‌ترتیب می‌توان از آن برای شارژ دیوایس‌های منطبق با این فناوری شارژ نیز بهره گرفت. به این شارژر و عملکرد آن در بخش باتری باز خواهیم گشت.

شارژر 33 واتی پوکو ایکس 3 پرو در سمت راست و شارژر 18 واتی شیائومی در سمت چپ 

طراحی ظاهری

با وجود ابعاد بزرگ و وزن بالا، اولین برخورد با X3 Pro احتمالا برای اغلب کاربران با حس مثبت و متفاوتی همراه است. بخش رویی گوشی نکته خاصی را در بر ندارد و همانی‌ست که از یک نمونه معمولی حاضر در این رده قیمتی انتظار داریم: یک صفحه‌نمایش بزرگ با حاشیه‌های نسبتا اندک و قابل‌قبول در دورتادور و دوربین سلفی پانچی مرکزی.

منظره بخش پشتی به‌کل متفاوت بوده و بسته به سلیقه افراد می‌تواند بسیار جذاب یا کاملا اغراق‌شده به‌نظر برسد اما در هر دو حالت نمی‌توان از آن به‌عنوان یک طراحی عادی و متداول نام برد. پوکو از دو بافت مختلف در این قسمت استفاده کرده که در مرکز به‌صورت شفاف با خطوط مورب موازی با یکدیگر و در کناره‌ها به‌صورت مات در نظر گرفته شده است.

در بخش شفاف مرکزی نشان Poco با ابعادی بزرگ‌تر از حد معمول نقش بسته که این مورد شاید به مذاق برخی کاربران خوش نیاید. با حرکت دادن گوشی در نور، افکتی رنگین‌کمانی در این قسمت شکل می‌گیرد که باید آن‌ را یکی از جذابیت‌های طراحی X3 Pro دانست.

جنس این قسمت مثل لبه‌های گوشی ظاهرا پلاستیکی بوده و با این‌که کناره‌های مات آن در برابر اثرات انگشت مقاومند اما قسمت شفاف مرکزی با آغوش باز پذیرای آن‌هاست.

لبه‌های کاور بخش پشتی اندکی خمیده طراحی شده و بدین‌ترتیب ضخامت دستگاه اندکی کمتر از میزان واقعی آن به‌نظر می‌رسد و در دست‌گیری گوشی نیز تا حدودی بهتر شده است.

با گذر از طراحی بخش پشتی، نگاه‌ها به فرم لنزهای دوربین این قسمت و حاشیه نسبتا عجیب در نظر گرفته شده برای آن‌ها جلب می‌شود؛ لنزهای دوربین Poco X3 Pro همراه با تک فلش LED آن درون مستطیلی با دو ضلع نیم‌دایره‌ای قرار گرفته و کل این مجموعه‌ نیز در حاشیه دایره‌ای نقش بسته بر کف گوشی محاط شده است. لنزهای دوربین گوشی نزدیک به 1.5 میلی‌متر از کف فاصله دارند و همین موضوع به لق خوردن دستگاه هنگام قرارگیری روی میز منجر می‌شود.

نوار پیرامونی دستگاه از رنگی مشابه با بخش پشتی برخوردار بوده اما در تضاد با کناره‌های مات منتهی شده به آن، کاملا شفاف و جاذب اثرات انگشت طراحی شده است. المان‌های جانبی گوشی به‌جز یک مورد یعنی دریچه خروجی اسپیکر بخش بالایی، نکته جدیدی را به نمایش نمی‌گذارند و حضور جک 3.5 میلی‌متری هدست نیز در شرایطی که نشانی از این پورت در Poco F3 و F3 GT به‌چشم نمی‌خورد جالب‌توجه به‌نظر می‌رسد.

محل سنسور اثر انگشت که همزمان وظیفه خاموش و روشن کردن گوشی را نیز بر عهده دارد کاملا ایده‌آل است و فارغ از نحوه در دست‌گیری گوشی، به‌خوبی در زیر انگشتان متناظر هر دو دست قرار می‌گیرد. ولوم پایین نیز تا حدودی در محل مناسبی قرار دارد اما برای دسترسی به ولوم بالا بی‌شک نیاز به جابجایی گوشی یا استفاده از دست دوم است.

مناسب بودن محل سنسور اثر انگشت البته مشکل تازه‌ای را ایجاد می‌کند جایی‌که تقریبا در تمامی حالت‌های لمس گوشی مثل موقع برداشتن آن از روی میز یا خارج کردن دستگاه از جیب، به‌اشتباه این سنسور لمس می‌شود و به‌دلیل شناسایی نشدن اثر انگشت ویبره‌های ناخوشایندی را ایجاد می‌کند. برای حل این مشکل کافی‌ست از منوی تنظیمات گوشی، حالت شناسایی سنسور را از لمس به فشار دادن (از Touch به Press) تغییر داد و بدین‌ترتیب تا قبل از فشردن دکمه پاور، تلاشی برای شناسایی اثرات انگشت صورت نمی‌گیرد.

طراحی Poco X3 Pro در مجموع و در یک نگاه کلی متفاوت و خاص به‌نظر می‌رسد و با وجود آن‌که برخی موارد مثل نشان پوکو در بخش پشتی بیش از اندازه خودنمایانه و شاید اندکی اغراق‌شده باشد اما همانطور که پیش از این نیز ذکر شد نمی‌توان آن را یک طراحی عادی مثل بقیه گوشی‌ها قلمداد کرد. بافت متفاوت کاور بخش پشتی با تغییر رنگ قسمت مرکزی با حرکت دادن گوشی در نور نکته مثبت دیگری در این طراحی‌ست و فرم متمایز لنزهای دوربین نیز با وجود آن‌که احتمالا همه سلائق را پوشش نمی‌دهد اما در این مورد نیز با طراحی منحصر به فردی روبرو می‌شویم. استاندارد مقاومت IP53 دستگاه را در برابر پاشیده شدن ملایم آب (مثلا قطرات باران) محافظت می‌کند اما برخلاف گوشی‌های گران قیمت‌تر این رده طبیعتا نمی‌توان آن را در زیر آب فرو کرد. در نهایت نیز باید از ابعاد و وزن بالای گوشی سخن گفت که در برخورد اول ممکن است در نگاه بسیاری از کاربران با تأثیر منفی همراه شود.

ابعاد و وزن

پاشنه آشیل اکثر گوشی‌های موسوم به فلگ‌شیپ کیلر در ابعاد و وزن آن‌ها نهفته است؛ جایی‌که با حضور مجموعه‌ای از امکانات پیشرفته منتسب به گوشی‌های پرچمدار مثل صفحه‌نمایش‌های بزرگ با کیفیت، باتری‌های پر توان و حجیم، لنزهای متعدد دوربین و سیستم‌های خنک‌کننده و پردازنده قدرتمند داخلی، به حجم و به‌خصوص وزن دستگاه کاملا افزوده می‌شود و محدود بودن بودجه نیز جایی برای بهینه‌سازی گسترده باقی نمی‌گذارد. X3 Pro نیز تا حدودی در همین دام گرفتار شده و بزرگ و سنگین بودن آن با یک بار در دست گرفتن گوشی به‌خوبی آشکار می‌شود.

ارتفاع این مدل 165.3 میلی‌متر اعلام شده که در مقایسه با پسرعموی پیشرفته‌تر آن یعنی Poco F3 GT با صفحه‌نمایش یک‌اندازه 6.67 اینچی و ارتفاع تنها 161.9 میلی‌متری اختلاف بزرگی را به واسطه حاشیه ضخیم‌تر در پایین پنل به نمایش می‌گذارد. به‌عنوان نمونه‌ای دیگر می‌توان از موتورولا Edge 20 Pro با پنل بزرگ‌تر 6.7 اینچی یاد کرد که همچنان ارتفاع کمتر 163 میلی‌متری را نشان می‌دهد. این اختلاف البته با وارد کردن گوشی‌های پایین رده‌تر تا به این اندازه بزرگ نبوده و می‌توان آن را تا حدودی قابل‌قبول خواند. عرض 76.8 میلی‌متری گوشی برخلاف طول آن کاملا مناسب بوده و با دیوایس‌های رده بالاتر نیز در این زمینه قابل مقایسه است.

X3 Pro‌ با ضخامت 9.4 میلی‌متری به‌هیچ‌عنوان در رده گوشی‌های Slim‌ و باریک قرار نمی‌گیرد و با وجود آن‌که خمیدگی لبه‌های کاور بخش پشتی به کمتر به‌نظر رسیدن ضخامت تا حدودی کمک کرده‌اند اما عملا هنوز با ضخامت بیش از اندازه‌ای روبرو می‌شویم. وزن گوشی 215 گرم است که در این زمینه نیز عنوان پر افتخاری را به خود اختصاص نمی‌دهد.

صفحه‌نمایش

با وجود آن‌که قرارگیری در سری X فناوری ساخت IPS LCD را به Poco X3 Pro تحمیل کرده است اما از همان ابتدا و روی کاغذ نیز با شرایط چندان بدی روبرو نمی‌شویم؛ صفحه‌نمایش دستگاه یک نمونه 6.67 اینچی IPS LCD با وضوح 2400×1080 پیکسل است که تراکمی برابر با 395 پیکسل در هر اینچ را ارائه می‌کند.

نرخ رفرش این نمایشگر به‌صورت پیش‌فرض روی حالت استاندارد 60 هرتز تنظیم شده اما می‌توان آن را در منوی تنظیمات روی 120 هرتز نیز تنظیم کرد. در صفحه مشخصات گوشی به امکان سوییچ خودکار نرخ رفرش صفحه‌نمایش روی چهار گزینه 50، 60، 90 و 120 هرتز اشاره شده اما در دنیای واقعی در منوی dispaly تنها دو گزینه ثابت برای انتخاب نرخ به‌روزرسانی 60 و 120 هرتز در دسترس قرار دارد و طبق تست انجام شده با انتخاب هریک نیز نرخ رفرش فارغ از محتوا به‌صورت ثابت روی 60 یا 120 هرتز باقی می‌ماند. ثابت باقی ماندن محتوای روی صفحه‌نمایش (مثلا در هنگام مشاهده یک عکس از گالری) حتی برای چند دقیقه نیز حداقل در نمونه در اختیار ما تغییری در نرخ رفرش تصویر نداد و شاید این قابلیت در آپدیت‌های بعدی به گوشی افزوده شود. یک نکته مهم در این میان رفتار UI در برخی از اپلیکیشن‌هاست که در آن‌ها نرخ رفرش روی یک عدد ثابت باقی می‌ماند مثل یوتوب و اپلیکیشن پخش ویدئوی Mi Video که در آن‌ها نرخ رفرش روی 60 هرتز ثابت می‌ماند.

حداکثر میزان روشنایی تایپیکال و معمول این پنل 450 نیت اعلام شده اما طبق معمول با قرارگیری در حالت اتوماتیک زیر نور مستقیم خورشید اندکی نور بیشتری در اختیار کاربران قرار می‌گیرد. روشنایی صفحه‌نمایش X3 Pro بدین‌ترتیب چندان بالا نبوده و در مقام مقایسه حتی نسبت به برخی میان‌رده‌ها نیز جایگاه پایین‌تری را کسب می‌کند. محتوای این پنل البته همچنان زیر نور خورشید خوانایی خود را تا حدی حفظ می‌کند. کیفیت رنگ مشکی این صفحه‌نمایش البته در عوض کاملا راضی‌کننده بوده و کنتراست بالایی را به نمایش می‌گذارد. در نهایت باید به حداقل نور این نمایشگر اشاره کرد که یکی از نقاط قوت آن بوده و در تاریکی مطلق نیز فشار چندانی را به چشم وارد نمی‌کند.

یک نکته در این میان به دوربین سلفی درون پنل تعلق دارد که با وجود آن‌که از لحاظ ابعاد لنز موفق ظاهر شده و محوطه کوچکی از صفحه‌نمایش را اشغال کرده اما با اندکی دقت در والپیپرهای روشن می‌توان متوجه نور و رنگ متفاوت محوطه اطراف این دوربین نسبت به بقیه قسمت‌های نمایشگر شد که البته در پنل‌های LCD چندان غیر عادی نیز نیست.

در تنظیمات رنگ صفحه‌نمایش به‌جز گزینه پیش‌فرض Vivid که ظاهرا گرمای رنگ را با توجه به محیط تنظیم می‌کند (و اندکی رنگ‌های غلیظ‌تر و اغراق‌شده‌تر از حالت عادی را به نمایش می‌گذارد) دو گزینه دیگر Saturated و Standard نیز در نظر گرفته شده که اولی رنگ‌ها را حتی سیرتر از حالت اتوماتیک نمایش می‌دهد و نگفته پیداست که انتظار دقت بالایی از آن نمی‌رود ولی دومی با وابستگی به محدوده رنگی sRGB نتایج دقیق‌تری را ثبت می‌کند.

سرعت برداشت تاچ در این صفحه‌نمایش 240 هرتز اعلام شده که روی کاغذ در عملکرد این مدل به‌خصوص در بازی‌های اکشن و سریع نتیجه مثبتی را برجای می‌گذارد. در عمل از سرعت دریافت لمس اثر انگشت در این پنل رضایت داشتیم و به‌جز برخی تأخیرها که با رابط کاربری MIUI بی‌ارتباط نیستند به مشکل خاصی بر نخوردیم.

زیر صفحه‌نمایش حاشیه‌ای نزدیک به 4 میلی‌متر دیده می‌شود که این رقم در کناره‌ها و بخش بالایی به نزدیک به 2 میلی‌متر می‌رسد. پوشش روی صفحه‌نمایش این مدل از نوع Gorilla Glass 6 انتخاب شده که با وجود آن‌که با استحکام بالای شیشه Gorilla Glass Victus حاضر در گوشی‌های پرچمدار فاصله مشخصی دارد اما هنوز سد محکمی در برابر خراشیدگی و اتفاقات غیر قابل پیش‌بینی برای صفحه‌نمایش در سناریوهای روزمره به حساب می‌آید. روی این پنل یک پوشش پلاستیکی از پیش نصب شده که با توجه به شیشه مستحکم خود دستگاه نیاز چندانی به کنار زدن و جایگزین کردن آن با یک گلس قطور احساس نمی‌شود.

اجزای جانبی

در کناره سمت چپ گوشی به اسلات سیم‌کارت/کارت حافظه دستگاه بر می‌خوریم که به‌صورت ترکیبی بوده و امکان جای‌گذاری دو سیم‌کارت (بدون کارت حافظه) و یا یک سیم‌کارت و یک کارت حافظه microSD را فراهم می‌کند. حداکثر ظرفیت کارت حافظه مورد پشتیبانی در این گوشی 1 ترابایت اعلام شده است.

در بالای گوشی به‌جز درگاه اینفرارد و یکی از میکروفون‌های دستگاه به حفره جدیدی بر می‌خوریم که با وجود آن‌که در پشت خود اسپیکری را پنهان نکرده اما صدای اسپیکر بالای صفحه‌نمایش در ساختار استریوی دستگاه را از این قسمت نیز خارج می‌کند.

در سمت راست علاوه بر دکمه پاور که وظیفه سنسور اثر انگشت را نیز بر عهده دارد دکمه دوگانه تغییر صدا را مشاهده می‌کنیم که همانطور که گفتیم ولوم بالای آن به‌طور کامل از محدوده حرکتی یک دست خارج است.

در پایین نیز جک هدست، پورت USB-C، میکروفون تماس و یکی از اسپیکرهای اصلی دستگاه را می‌توان مشاهده کرد.

اسپیکر استریو

یکی از ویژگی جذاب X3 Pro به اسپیکرهای استریوی آن تعلق دارد که یکی در پایین در کنار درگاه USB-C و دیگری بر بالای صفحه‌نمایش قرار دارد که صدای این آخری همانطور که اشاره شد از حفره‌ای در بخش بالایی نیز خارج می‌شود. میزان بلندی صدای این مجموعه در سطح مناسب رو به بالایی قرار دارد و با وجود آن‌که می‌توان به نمونه‌هایی با صدای کاملا بلندتر نیز اشاره کرد همچنان شرایط برای رضایت از آن فراهم است.

بخش پشتی

کاور پلاستیکی پشت گوشی همانطور که پیش از این اشاره کردیم از دو بافت متفاوت در مرکز و کناره‌ها بهره می‌برد که در آن محوطه بزرگ زیر دوربین به‌صورت شفاف و جاذب اثر انگشت در نظر گرفته شده و در زیر نور تغییر رنگ می‌دهد. خطوط مورب موازی با یکدیگر در این قسمت تنها با چشم قابل مشاهده هستند و در زیر دست با سطحی کاملا صاف و صیقلی روبرو می‌شویم. دو طرف این قسمت نوارهای باریک ماتی دیده می‌شوند که در تضاد کاملا با بخش مرکزی قرار می‌گیرند. شکل برآمده دوربین‌های این بخش به‌عنوان یک نظر شخصی چندان فوق‌العاده به‌نظر نمی‌رسد و برجستگی آن‌ها نیز اندکی بیش از حد عادی‌ست.

دوربین‌های اصلی

طبق روال معمول گوشی‌های موسوم به قاتل پرچمدار یا فلگ‌شیپ کیلر، دوربین اولین و شاید مهم‌ترین قسمتی‌ست که در بین بخش‌های سخت‌افزاری مختلف گوشی در جایگاه پایین‌تری قرار گرفته و برای هرچه پایین‌تر نگه‌داشته شدن قیمت نهایی دستگاه عملا فدای دیگر قسمت‌های گوشی می‌شود. Poco X3 Pro بر همین منوال از همین ابتدا و روی کاغذ نیز مجموعه دوربین فوق‌العاده‌ای را عرضه نمی‌کند و در صورتی‌که دوربین نیاز اصلی و اولیه شما را تشکیل می‌دهد بهتر است به سراغ مدل دیگری بروید.

دوربین اصلی دستگاه یک نمونه 48 مگاپیکسلی با سنسور نیم اینچی (ظاهرا از نوع Sony IMX582) و ابعاد پیکسل 0.8 میکرونی‌ست که در گوشه سمت راست بالای مجموعه لنزها قرار گرفته و در حالت عادی با ترکیب چهار پیکسل در یک پیکسل به سلول‌هایی به اندازه 1.6 میکرون در وضوح 12 مگاپیکسلی دست پیدا می‌کند. لنز مقابل این سنسور از گشودگی دیافراگم f/1.79 بر خوردار است و فاصله کانونی 25 میلی‌متری را عرضه می‌کند.

دوربین دوم که درست در مرکز قرار دارد یک نمونه 8 مگاپیکسلی فاقد فوکوس خودکار با لنز اولتراواید 15 میلی‌متری‌ست که لنز f/2.2 آن میدان دیدی برابر با 119 درجه را ارائه می‌کند. به‌جز این دو دوربین به دو واحد 2 مگاپیکسلی کم‌اهمیت بر می‌خوریم که یکی دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو بدون فوکوس خودکار با f/2.4 و امکان عکاسی از فاصله 4 سانتی‌متری‌ست که در کناره پایین سمت چپ قرار دارد و سنسور 2 مگاپیکسلی دیگر در گوشه پایین سمت راست نیز وظیفه محو کردن پس‌زمینه سوژه را هنگام برداشت عکس با دوربین اصلی در حالت پرتره بر عهده دارد.

رابط‌ کاربری دوربین را پیش از این در گوشی‌های متعدد شیائومی با پوسته MIUI 12.5 دیده‌ایم و در این‌جا نیز تقریبا با هیچ نکته جدیدی روبرو نمی‌شویم. در این بخش در حالت پیش‌فرض برداشت 4:3 نوار مشکی بزرگی در سمت راست و نوار مشکی دیگری در سمت چپ حضور دارند که با تغییر نسبت به 16:9 باریک‌تر شده و با انتخاب گزینه فول‌اسکرین کاملا شفاف و ناپیدا می‌شود شاتر دوربین، سوییچ تعویض بین دوربین‌های اصلی و سلفی و نمایی از آخرین عکس گرفته شده، اولین ستون این نوار مشکی در کناره سمت راست را تشکیل می‌دهند و یک ردیف جلوتر نیز به حالت‌های مختلف دوربین شامل عکاسی و فیلم‌برداری، برداشت پرتره، حالت Pro و گزینه More بر می‌خوریم. با لمس آیکون کوچک دیگری در مقابل این قسمت می‌توان مابین دوربین اصلی، نمای زوم‌شده‌ای از این دوربین با بزرگ‌نمایی دیجیتال 2 برابر و دوربین اولتراواید جابجا شد. المان‌های حاضر در سوی دیگر نیز لیستی نسبتا آشنا را تشکیل می‌دهند که از آن جمله باید به برداشت HDR، گزینه هوش‌ مصنوعی یا AI برای تشخیص خودکار صحنه‌ها، تنظیمات فلش، Google Lens و فیلترهای رنگی یا زیباسازی بدن اشاره کرد.

با لمس آیکون سه‌خط این قسمت امکان تغییر نسبت تصویر از 4:3 پیش‌فرض به 1:1، 16:9 یا فول وجود داشته و یک پله پایین‌تر نیز تایمر عکاسی اتوماتیک به چشم می‌خورد. در پایین‌ترین قسمت این بخش گزینه‌هایی مثل محو کردن پیرامون کادر (Tilt-shift)، ‌خطوط راهنمای گرفتن صحیح عکس،‌ برداشت ماکرو، فریم سینمایی (سیاه شدن بالا و پایین کادر در نسبت 16:9) و Timed burst قرار دارند.

گزینه برداشت زمان‌بندی‌شده یا Timed burst در این قسمت امکان برداشت تعداد عکسی مشخص در فواصل زمانی منظم را فراهم می‌کند برای نمونه می‌توان مثلا هر 5 یا 10 ثانیه یک عکس برداشت کرد و این عمل را تا رسیدن تعداد عکس‌ها به100 عکس ادامه داد. حداقل و حداکثر فاصله زمانی بین عکس‌ها در این حالت 1 تا 60 ثانیه است و تعداد عکس‌ها نیز از 10 تا 600 (با فواصله 10 تای) قابل انتخاب است. گزینه دیگری در همین قسمت برای دسترسی به دیگر تنظیمات دوربین نیز در نظر گرفته شده است.

این منو در حالت ویدئو تغییر کرده و در بالای آن به‌جز وضوح پیش‌فرض 1080p/30fps امکان انتخاب سه وضوح دیگر یعنی 720p/30fps ،1080p/60fps و 4K/30fps نیز وجود دارد. در پایین این بخش علاوه بر دسترسی به Settings به خطوط راهنمای تصویر، برداشت ماکرو، فریم ویدئویی و گزینه دنبال کردن سوژه متحرک بر می‌خوریم.

بخش More از رابط کاربری دوربین جدا از گزینه‌های آشنایی همچون برداشت اسلوموشن، تایم‌لپس، برداشت پانوراما، عکاسی از متن (Documents) و حالت شب چند مورد جدید را نیز به نمایش می‌گذارد که از آن جمله باید به Clone (برای برداشت تصاویر متعدد از یک سوژه ثابت در سه حالت عکس، ویدئو و فریز فریم)، VLOG (ارائه افکت‌های تصویری مخصوص وی‌لاگرها) و Dual Video (برداشت همزمان ویدئو با دوربین اصلی و سلفی) اشاره کرد. برداشت عکس با وضوح کامل 48 مگاپیکسلی نیز از همین طریق صورت می‌پذیرد.

گزینه Short video در این بخش امکان تهیه ویدئوهای 15 ثانیه‌ای (با وضوح 720p/30fps) را با هر دو دوربین اصلی و سلفی فراهم می‌کند. در این بخش سرعت برداشت ویدئو از بین دو پله کندتر و دو پله سریع‌تر قابل انتخاب بوده و پس از تهیه آن نیز گزینه‌ای برای آپلود مستقیم در شبکه‌های اجتماعی در نظر گرفته شده است. به این ویدئوها می‌توان موزیک پس‌زمینه نیز افزود که گزینه‌ای برای آن جهت دسترسی به موارد پیش‌فرض و انتخاب موزیک دلخواه در بالا در نظر گرفته شده است.

در حالت حرفه‌ای یا Pro که به صورت جداگانه برای هر سه دوربین اصلی، واید و ماکرو در دسترس قرار دارد می‌توان پنج گزینه وایت‌بالانس، فوکوس، سرعت شاتر (از 1/4000 ثانیه تا 30 ثانیه در دوربین اصلی، تا 10 ثانیه در دوربین اولتراواید و تا 1/3 ثانیه در دوربین ماکرو)، عدد ISO (از 50 تا 6,400 در دوربین اصلی، تا 1,600 در دوربین اولتراواید و تا 400 در دوربین ماکرو) و میزان نورگیری را به صورت مستقل تغییر داد و به نتایج متنوعی در هر حالت دست یافت. ‌در دوربین التراواید و ماکرو طبیعتا گزینه فوکوس دستی غیر فعال است اما سایر گزینه‌ها در دسترس قرار دارند. X3 Pro امکان عکاسی در حالت RAW (با فرمت DNG) را نیز در همین قسمت ارائه می‌کند و از منوی بالای صفحه می‌توان گزینه‌های Metering آن را هم تغییر داد.

منوی تنظیمات از لحاظ ظاهری با برخی تغییرات نسبت به رابط کاربری عادی شیائومی روبرو شده اما با اندکی دقت تقریبا به همان موارد پیشین که حالا ممکن است در زیر منوهای دیگری حضور داشته باشند دست پیدا کرد. از جمله نکات جدید در این رابط کاربری باید به تصحیح چهره افراد در سلفی‌های دسته‌جمعی و دو گزینه Live tips و Smart suggestion اشاره کرد که البته گزینه‌های نام‌آشنایی در هریک دیده می‌شود.

طبق معمول از همین قسمت، امکان تغییر وضوح عکس نیز فراهم است اما به جای عدد و رقم در بخش Picture quality تنها می‌توان از بین سه گزینه Standard، High و Low یکی را انتخاب کرد.

عکاسی با Poco X3 Pro را در یک روز آفتابی پاییزی آغاز می‌کنیم جایی‌‌که با حضور نور کافی انتظار عملکرد مناسبی از این مجموعه می‌رود. در اولین سوژه با به‌کارگیری دوربین اصلی دستگاه در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی با رنگ‌های نزدیک به واقعیت و جزییات متوسطی روبرو می‌شویم که با وجود آن‌که با بهترین دوربین‌های موبایلی فاصله فراوانی دارد اما برای این رده قیمتی نسبتا قابل‌قبول به‌نظر می‌رسد. میزان کنتراست و طیف دینامیکی این تصاویر اندکی از حد انتظار پایین‌تر است اما در عوض از میزان نویز اندک آن‌ها نیز می‌توان رضایت داشت. به‌کارگیری وضوح کامل 48 مگاپیکسلی طبق انتظار به نویز بالاتری ختم می‌شود و در نمایش جزییات نیز چندان موفق عمل نمی‌کند.

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در سوژه دوم که از نورگیری کمتری برخوردار است بار دیگر این روند تکرار شده و هنوز جدا از رنگ‌های صحیح و جزییات متوسط با کنتراست و طیف دینامیکی نسبتا پایینی روبرو می‌شویم که البته در نهایت تصویر نسبتا قابل‌قبولی را بر جای می‌گذارد.

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

موارد اشاره شده در بالا در تصاویر زیر نیز تقریبا همین صورت تکرار شده و در نهایت در نور کامل روز عکس‌های متوسط رو به بالایی ایجاد می‌شود.

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی همانطور که اشاره شد در زمینه دقت رنگ موفق ظاهر شده و برخلاف اغلب نمونه‌های حاضر در رده میانی و (حتی رده بالا) اختلاف بزرگی را با رنگ‌های حاضر در دنیای واقعی ایجاد نمی‌کند.

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حالت HDR اتوماتیک به‌صورت پیش‌فرض برای دوربین اصلی فعال است اما در عمل ظاهرا این ویژگی همواره اعمال شده و برای نمونه به تفاوت خاصی مابین عکس‌های زیر (از لحاظ خارج کردن سوژه‌های درون تاریکی و سوژه‌های با روشنایی بیش از اندازه) نمی‌توان اشاره کرد.

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی با HDR خاموش با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی با HDR اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی با HDR روشن با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

از دوربین 8 مگاپیکسلی اولتراواید طبق انتظار با سنسور کوچک‌تر، پشتیبانی نکردن از فوکوس خودکار و دیافراگم لنز بسته‌تر انتظار عملکرد ضعیف‌تری می‌رود؛ امری‌که در عمل نیز تا حدود زیادی به واقعیت پیوسته است. جزییات تصاویر این دوربین در مرکز مناسب و قابل‌قبول است اما در کناره‌ها با نتیجه ضعیفی روبرو می‌شویم و تصویر در این مناطق تا حدود مبهم شده است. کنتراست و طیف دینامیکی این تصاویز هنوز نسبتا قابل‌قبول بوده اما از دقت رنگ در آن‌ها کاسته شده است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا از مرکز

برش اندازه واقعی تصویر بالا از کناره کادر

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا از مرکز

برش اندازه واقعی تصویر بالا از کناره کادر

صاف باقی ماندن خطوط تصویر در کناره‌های کادر از جمله نکات مثبت این دوربین است که معمولا در اغلب دوربین‌های اولتراواید گوشی‌های میان‌رده به‌عنوان نقصی مشهود از آن یاد می‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو در نبود فوکوس خودکار شرایط استفاده نسبتا دشواری را پیش روی کاربران قرار می‌دهد و به‌خصوص در نور شدید روز امکان تشخیص قرارگیری سوژه در محدوده فوکوس در آن چندان آسان به‌نظر نمی‌رسد. کیفیت تصاویر این دوربین طبق انتظار از نظر میزان جزییات چندان فوق‌العاده نبوده و رنگ‌های آن نیز در مقایسه با دوربین اصلی در برخی از موارد سردتر از حالت عادی ثبت می‌شوند.

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

سنسور 2 مگاپیکسلی عمق میدان در محو کردن پس‌زمینه تصویر دوربین اصلی در حالت پرتره عملکرد قبل‌قبولی داشته و در شناسایی پیش‌زمینه از بک‌گراند و لبه‌های سوژه موفق عمل می‌کند.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت پرتره - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصاویر 12 مگاپیکسل دوربین اصلی در شب طبق انتظار جزییات چندان بالایی نداشته و فرایند سخت‌گیرانه نویز بخش بزرگی از جزییات اصلی تصویر را نیز در آن‌ها از میان برده است. البته از لحاظ میزان نورگیری و رنگ نمی‌توان از نتیجه نهایی چندان گله‌مند بود و برای میان‌رده‌ای در این کلاس قیمتی هنوز نکات مثبتی در این تصاویر دیده می‌شود. با فعال کردن حالت شب، بسته به سوژه گه‌گاه با تفاوت بزرگی نسبت به قبل روبرو نمی‌شویم اما در برخی موارد مثل عکس دوم در زیر نیز نورگیری بسیار بهتری را به‌دست می‌آوریم. تأثیر حالت شب البته در جزییات تصویر چندان فوق‌العاده نبوده و از این لحاظ امتیاز بالایی را کسب نمی‌کند.

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در شب با وضوح کامل 48 مگاپیکسلی دوربین اصلی طبق انتظار به نور بسیار کمتر و جزییات نازلی منجر می‌شود.

برداشت تصویر 48 مگاپیکسلی با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

سوژه زیر نیز بار دیگر تفاوت اندک مابین تصویر معمولی و حالت شب دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسلی را به‌نمایش می‌گذارد.

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 12 مگاپیکسلی با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تأثیر حالت شب برای دوربین اولتراواید شدیدتر بوده و تصاویر عادی این دوربین را که در شب تقریبا بدون استفاده به‌نظر می‌رسند را به تصاویر کاملا بهتری بدل می‌کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حداکثر وضوح برداشت ویدئو در دوربین اصلی X3 Pro برابر با 4K با 30 فریم در ثانیه است که با بیت‌ریت ویدئویی نزدیک به 40 مگابیت بر ثانیه و بیت‌ریت صوتی 94 تا 97 کیلوبیت بر ثانیه به‌صورت دوکاناله برداشت می‌شود. میزان جزییات تصویر در این وضوح در سطح بسیار مناسبی بوده و دقت رنگ بالایی را نیز عرضه می‌کند. لرزه‌گیر دیجیتال در همه وضوح‌ها از جمله 4K در دسترس بوده و حرکات و لرزش‌های عادی دست را به میزان مناسبی دفع می‌کند. این دوربین به‌جز وضوح 4K‌ امکان برداشت ویدئو در رزولوشن 1080p با 30 یا 60 فریم در ثانیه را نیز داراست که بیت‌ریت‌ تصویر در هر دوی آن‌ها نزدیک به 20 مگابیت بر ثانیه است. کیفیت رنگ در این دو وضوح به دقت وضوح 4K نیست و اندکی کانال رنگی قرمز در آن‌ها فعال‌تر است. جزییات تصویر در وضوح 1080p با 60 فریم در ثانیه نسبت به 1080p/30fps افت کرده و در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد. در تمامی این وضوح‌ها می‌توان یک فریم از تصویر با وضوح 1080×1920 پیکسل را به‌صورت عکس ذخیره کرد.

دوربین سلفی

دوربین سلفی گوشی یک نمونه 20 مگاپیکسلی با f/2.2 و بدون قابلیت فوکوس خودکار است که در عمل از نظر میزان جزییات برداشت شده در سطح مناسبی قرار داشته و با غیر فعال کردن حالت زیباسازی چهره نیز رنگ‌های طبیعی و قابل‌قبولی را برداشت می‌کند. این دوربین از برداشت پرتره پشتیبانی کرده و عملکرد نسبتا مناسبی را در این زمینه از خود برجای می‌گذارد و حداکثر وضوح برداشت ویدئو در آن نیز حداکثر به 1080p/30fps می‌رسد.

باتری

پوکو X3 Pro از باتری نسبتا حجیمی با ظرفیت 5,160 میلی آمپر ساعت بهره می‌برد که پوکو یک بار شارژ کامل آن را برای 11 ساعت بازی یا 18 ساعت نمایش ویدئو یا 110 ساعت پخش موسیقی (همگی در شرایط خاص) مناسب می‌‌داند. در دنیای واقعی با باتری توانمندی روبرو می‌شویم که در هر دو حالت 60 و 120 هرتزی صفحه‌نمایش توان بالایی را از خود نشان می‌دهد و در یک استفاده متوسط رو به بالا به سادگی می‌تواند روز دوم را نیز با یک بار شارژ به سلامت پشت سر بگذارد.

برای مشخص شدن توان این باتری طبق معمول به سراغ تست Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark‌ رفتیم و مثل همیشه آن را با قرار دادن نور صفحه‌نمایش روی 50 درصد و غیر فعال کردن روشنایی خودکار اجرا کردیم. برای مشخص شدن تأثیر نرخ رفرش بالاتر در مصرف انرژی این گوشی، این تست را یک بار با نرخ رفرش پیش‌فرض 60 هرتزی و بار دیگر در حالت 120 هرتزی انجام دادیم. در حالت پیش‌فرض 60 هرتزی، گوشی برای 16 ساعت و 30 دقیقه این تست را ادامه داد که رقم بسیار بالایی در این رده به حساب می‌آید. با فعال کردن نرخ رفرش 120 هرتزی طبق انتظار از این زمان کاسته شد و به 14 ساعت و 31 دقیقه یعنی نزدیک به 2 ساعت کمتر رسید. برای مشخص شدن کیفیت دوام باتری در این گوشی در این دو حالت می‌توان آن را با نمونه‌ای مثل A52 5G مقایسه کرد که با باتری ضعیف‌تر 4,500mAh و صفحه‌نمایش کوچک‌تر 6.5 اینچی در دو حالت 60 و 120 هرتزی به‌ترتیب به زمان‌های 13 ساعت و 58 دقیقه و 11 ساعت و 48 دقیقه‌ای دست پیدا کرد که هر دو از معادل‌های آن‌ها در X3 Pro بسیار کمتر هستند.

شارژر همراه گوشی همانطور که در بخش جعبه‌گشایی نیز اشاره شد یک نمونه پر توان 33 واتی‌ست که طبق ادعای شرکت سازنده می‌تواند ظرف 30 دقیقه باتری را از صفر به 59 درصد برساند و کل پروسه شارژ نیز 59 دقیقه به‌طول می‌انجامد. شارژ این گوشی با فرایندی که Middle Middle Tab یا MMT نامیده می‌شود صورت می‌پذیرد جایی‌که برخلاف روش‌های کلاسیک شارژ باتری که جریان الکتریکی از پایین وارد باتری می‌شود، این جریان حالا به مرکز باتری تزریق شده و به‌صورت مساوی در اختیار قسمت‌های بالایی و پایینی قرار می‌گیرد. این موضوع به‌گفته شیائومی ضمن تضمین دوام بیشتر باتری به شارژ سریع‌تر و با ثبات‌تری نیز منجر می‌شود.

تست شارژ این گوشی را طبق معمول از شارژ صفر درصد و در حالت خاموش انجام می‌دهیم؛ جایی‌که پس از گذشت 5، 10 و 15 دقیقه شارژ باتری به‌ترتیب به 9، 19 و 29 درصد افزایش پیدا کرد. این سرعت بالا تا دقیقه 20 و زمانی‌که شارژ باتری به 38 درصد رسید نیز ادامه داشت اما از این‌جا به‌بعد اندکی از سرعت آن کاسته شد. گوشی پس از 30 دقیقه به شارژ 53 درصد رسید که 6 درصد کمتر از زمان رسمی اعلام شده برای این شارژر است. گوشی پس از 60 دقیقه تا 94 درصد ظرفیت خود شارژ شد و درست رأس 70 دقیقه به شارژ 100 درصدی رسید که با وجود آن‌که نسبت به زمان 59 دقیقه‌ای مورد ادعای پوکو زمان طولانی‌تری‌ست اما هنوز سرعت بسیار بالایی را ارائه می‌کند.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

Poco X3 Pro با سیستم‌عامل اندروید 11 و رابط کاربری MIUI 12.5 عرضه می‌شود که از سوی پوکو با تغییراتی روبرو شده است. این تغییرات در اغلب اوقات چندان چشمگیر و تعیین‌کننده نبوده و در کل به فرم آشنایی مشابه با دیگر گوشی‌های معمول شیائومی بر می‌خوریم. MIUI 12 یکی از شلوغ‌ترین و پر جزییات‌ترین رابط‌های کاربری طراحی شده برای سیستم‌عامل اندروید است که کاربران را با کوهی از قسمت‌های مختلف و تنظیمات تو در تو روبرو می‌سازد و به‌خصوص برای افراد علاقه‌مند به پوسته‌های ساده و اندروید خام دست کمی از یک کابوس تمام‌عیار ندارد. زمان بوت گوشی تنها نزدیک به 19 ثانیه است که زمان بسیار مناسبی برای یک میان‌رده به‌حساب می‌آید.

صفحه قفل در حالت پیش‌فرض، زمان و تاریخ را در بالا به نمایش گذاشته و نوتیفیکیشن برنامه‌ها نیز در مرکز آن حضور پیدا خواهند کرد. در پایین این قسمت دو میانبر در نظر گرفته شده که با لمس سمت راستی، دوربین فعال می‌شود و با کشیدن سمت چپی به راست می‌توان به Mi Remote و چراغ‌قوه دست پیدا کرد.

صفحه هوم تغییر بزرگی را شاهد نبوده و در بخش پایینی آن همچنان می‌توان پنج میانبر مختلف را جای داد. سمت چپ‌ترین دسک‌تاپ در این بخش به Google Discover تعلق دارد که در آن جدا از برخی خبرها، گزینه‌ای برای سرچ مستقیم در گوگل نیز در نظر گرفته شده است. یک نکته جدید در این میان برخلاف گوشی‌های معمول شیائومی تفکیک صفحه هوم از منوی اصلی یا app drawer است و بدین‌ترتیب به‌جای قرار گرفتن آیکون همه برنامه‌ها در صفحات مختلف هوم‌ اسکرین، می‌توان دسک‌تاپ مرتب و ساده‌شده‌ای با برنامه‌های دلخواه را در اختیار داشت.

با نگه داشتن دست روی صفحه یا نزدیک کردن دو انگشت به هم وارد مد ویرایشی این قسمت می‌شویم که از طریق آن جدا از تغییر تصویر پس‌زمینه و ویجت‌ها می‌توان اقدام به گروه‌بندی برنامه‌ها یا uninstall کردن دسته‌جمعی یا تکی اپلیکیشن‌ها کرد. با انتخاب هر برنامه در این حالت پیش‌نمایشی از صفحات مختلف دسک‌تاپ در پایین به نمایش گذاشته می‌شود.

لمس گزینه Settings در این حالت، تنظیمات دیگری را به تصویر می‌کشد که شامل تغییر افکت حرکت بین صفحات، انتخاب صفحه دسک‌تاپ پیش‌فرض، پر کردن خودکار جای خالی برنامه‌های حذف شده، قفل کردن چیدمان (layout) صفحه‌ هوم و پنهان کردن آیکون اپلیکیشن‌ها می‌شود.

با انتخاب گزینه More از این منو تنظیمات دیگری ظاهر می‌شود که از طریق آن‌ها تغییر لانچر، حذف دسک‌تاپ Google Discover، تغییر اندازه و فاصله بین آیکون‌ها، میزان شفافیت و محوشده‌گی پس‌زمینه منوی اصلی، تغییر دسته‌بندی خودکار اپلیکیشن‌ها در app drawer و امکان دو بار ضربه زدن روی یک قسمت خالی از صفحه هوم برای قفل کردن صفحه‌نمایش فراهم می‌شود. یک غایب بزرگ در این بخش نبود گزینه‌ای برای حذف app drawer یا منوی اصلی است که پیش از این در دیگر پوسته‌های MIUI 12 شیائومی حضور داشت.

با لمس دکمه recent در سمت چپ پایین صفحه‌نمایش، برنامه‌های جدیدا اجرا شده در یک لیست عمودی قابل اسکرول به نمایش گذاشته می‌شوند که با زدن دکمه × پایینی، همه آنها به صورت یک‌جا بسته می‌شوند؛ برای بستن تکی هر برنامه نیز کشیدن آن به کناره‌های گوشی کفایت می‌کند.

با لمس کردن و نگه‌داشتن انگشت روی هریک از برنامه‌های باز شده در این قسمت، گزینه split screen برای اجرای همزمان دو برنامه روی صفحه (یکی در بالا و دیگری در پایین) در دسترس قرار می‌گیرد که اولی را با drag کردن به سمت بالا و برنامه دوم را با انتخاب از لیست برنامه‌ها، می‌توان در این قسمت جای داد. این قابلیت برای اکثر برنامه‌ها در دسترس قرار دارد اما در برخی از آن‌ها نیز پشتیبانی نمی‌شود.

منوی نوتیفیکیشن که با اسکرول صفحه‌نمایش از بالا به پایین نمایان می‌شود از طراحی جدیدی بهره می‌برد که با وجود آن‌که در اغلب دیگر گوشی‌های MIUI 12 شیائومی نیز قابل دسترس است اما حالا به‌صورت پیش‌فرض در اختیار کاربران قرار دارد. در این منو با اسکرول کردن از سمت راست صفحه‌نمایش رو به پایین، آن‌چه Control Center نامیده می‌شود و مجموعه‌ای از تنظیمات و تاگل‌ها را در خود جای داده نمایان می‌شود و کشیدن سمت چپ صفحه‌نمایش از بالا به پایین نیز به نمایش اعلان‌های گوشی می‌انجامد.

در Control Center در بخش بالایی زمان و تاریخ، میان‌بر دسترسی به Settings و ویرایشگر این قسمت به نمایش در می‌آید و در زیر آن نیز آیکون‌های بزرگی برای خاموش و روشن کردن وای‌فای، دیتای موبایلی، بلوتوث و چراغ‌قوه در نظر گرفته شده است. یک ردیف پایین‌تر به میان‌برهای کوچک‌تری بر می‌خوریم که برخی موارد دیگر مثل پروفایل صوتی، برداشت اسکرین‌شات، حالت هواپیما، چرخش خودکار صفحه‌نمایش و اسکنر بارکد را در خود جای داده‌اند. اسلایدر تغییر میزان روشنایی همراه با گزینه تنظیم خودکار روشنایی در کنار آن نیز در پایین این بخش دیده می‌شوند.

با لمس گزینه Edit از بالای این صفحه می‌توان آیکون‌های کوچک‌تر این بخش را جابجا یا حذف و اضافه کرد اما چهار آیکون اصلی بزرگ‌تر غیر قابل تغییر باقی می‌مانند.

این قسمت همانطور که اشاره شد از منوی تنظیمات گوشی قابل تغییر بوده و با انتخاب Old vesion می‌توان آن را به حالت آشنای همیشگی باز گرداند که در آن تنظیمات و میان‌برها و نوتیفیکیشن برنامه‌ها همگی در یک صفحه مشترک قرار دارند.

در ساختار MIUI 12.5 مثل قبل از برنامه‌های پیش‌فرض متعددی استفاده شده که از آن جمله می‌توان به پخش‌‌کننده موسیقی و ویدئو، اپلیکیشن نوت‌برداری، ShareMe و Mi Remote، ریکورد ضبط صدا، قطب‌نما، ماشین حساب و تعدادی دیگر اشاره کرد. MIUI 12 مثل قبل هنگام نصب برنامه‌های مختلف آن‌ها را برای یافتن بدافزارهای احتمالی جست‌وجو می‌کند که روی کاغذ قابلیت جالب‌توجه‌ای به نظر می‌رسد (به‌خصوص وقتی از منابعی غیر از Google Play برای نصب برنامه استفاده شده است) اما این ویژگی در عمل (مثل مکانیزم مدیریت فضای حافظه داخلی) به محلی برای نمایش تبلیغات مختلف در گوشی بدل شده است. به بیان دیگر تقریبا در تمامی برنامه‌های سیستمی پیش‌فرض این رابط کاربری ردپای تبلیغات را به وضوح می‌توان مشاهده کرد.

در برخی برنامه‌های پیش‌فرض و سیستمی دستگاه مثل مرورگر فایل می‌توان با مراجعه به صفحه تنظیمات اپلیکیشن و غیر فعال کردن گزینه recommendations نمایش تبلیغات را متوقف کرد اما این رویه برای همه برنامه‌ها امکان‌پذیر نبوده و برخی دیگر در هر حال نمایش تبلیغات اغلب غیر مرتبط آزاردهنده را ادامه می‌دهند.

یک راه‌حل دیگر برای کمتر کردن حجم تبلیغات حاضر در این رابط کاربری غیر فعال کردن گزینه msa (مخفف MIUI System Ads) است که در بخش Authorization & revocation در منوی Password & security قرار دارد.

شیائومی سیاست خود در زمینه نمایش تبلیغات را از این نیز فراتر برده و در منوی Password & security در قسمت Privacy و سپس Ad services با وجود آن‌که امکان غیر فعال کردن توصیه‌های تبلیغات شخصی‌سازی‌شده (Personalized ad recommendation) را فراهم کرده اما در ذیل آن توضیح داده است که روند دریافت تبلیغات از این طریق متوقف نمی‌شود و شما تنها دیگر تبلیغاتی که به شما مرتبط می‌شود را دریافت نمی‌کنید!

منوی اصلی یا app drawer که با کشیدن بخش پایینی صفحه هوم رو به بالا پدیدار می‌شود ساختار جالب‌‌توجه‌ای را به نمایش می‌گذارد که در ابتدا گیج‌کننده به‌نظر می‌رسد. بخش بالایی این صفحه به Tabهای مختلفی تقسیم‌بندی شده که اولی یعنی All همه برنامه‌ها را در خود جای داده اما در بقیه آن‌ها مثل Communication یا ارتباط، Entertainment یا سرگرمی، Photography یا تصویربرداری، Tools یا ابزارها و مواردی از این دست، برنامه‌های متناسب با هر دسته (که به‌صورت اتوماتیک به هر قسمت منتقل شده‌اند) را می‌توان مشاهده کرد. نام این دسته‌بندی‌ها همانطور که گفته شد در تنظیمات هوم‌اسکرین قابل تغییر است و اگر علاقه‌ای به این شیوه طبقه‌بندی خودکار برنامه‌ها نداشته باشید نیز به راحتی می‌توان آن‌ها را به کل حذف کنید.

منظره منوی تنظیمات گوشی دقیقا همانی‌ست که انتظار آن را داریم: لیستی بلند بالا و پر پیمان با منوهای تو در تو و المان‌های متعدد که جایگاه آنها بعضا هیچ شباهتی با اندروید خام نداشته و به همین علت ممکن است اندکی گیج‌کننده به نظر برسند. بالاترین قسمت در این رابط کاربری (جدا از نوار جست‌وجو) برخلاف انتظار به اطلاعات دسستگاه و نرم‌افزار و آپدیت سیستم‌عامل تعلق دارد و پس از آن به تنظیمات شبکه‌ای، گزینه‌های شخصی‌سازی (تنظیمات صفحه‌نمایش، صفحه قفل، صدا، ویبره و نوتیفیکیشن‌ها)، تنظیمات امنیتی و عملکردی، بخش Digital Wellbebing و ویژگی‌های خاص و بالاخره تنظیمات حساب‌های کاربری می‌رسیم.

منوی Privacy protection‌ در این قسمت برنامه‌هایی که به موارد حساسی نظیر مکان، دفترچه تلفن، لیست تماس‌ها و میکروفون دسترسی دارند را لیست کرده و از طریق گزینه همه دسترسی‌ها (All permissions) نیز می‌توان سایر اپلیکیشن‌های دارای دسترسی به قسمت‌های مختلف گوشی را مشاهده کرد.

منوی ویژگی‌های خاص یا Special features همچنان یکی از جذابیت‌های این رابط کاربری به حساب می‌آید که در آن به جز گزینه‌های قبلی همچون Game Turbo (ارائه قابلیت‌های خاص برای بازی‌های نصب شده) و Second space (برای تعریف یک فضای کاملا جدا از فضای اصلی گوشی) حالا گزینه‌های تازه‌ای نظیر Floating window (گرفتن و نگه داشتن اعلان برنامه‌ها و سپس پایین کشیدن آن برای نمایش اطلاعات) و Video toolbox (گزینه‌هایی در کناره کادر ویدئو برای ارائه خدماتی مثل اسکرین‌شات، ریکورد، Cast و پخش صدا با خاموش کردن تصویر) را ارائه می‌کند.

بخش کنترل اپلیکیشن‌ها یا Manage apps از دیگر قسمت‌های جالب توجه منوی تنظیمات گوشی است که در آن طبق معمول لیستی از برنامه‌های نصب شده درون گوشی به نمایش گذاشته می‌شود. نکته متفاوت در این قسمت گزینه Dual apps در بالای این منو است که با انتخاب آن می‌توان تقریبا برای هریک از برنامه‌های نصب شده کاربر، یک نسخه دوم مستقل نیز نصب نمود که این مورد به‌خصوص برای اپلیکیشن‌های پیام‌رسان گزینه کاربردی جالب‌توجه‌ای به حساب می‌آید.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

مهم‌ترین ویژگی سخت‌افزاری قابل اشاره در Poco X3 Pro‌ بی‌شک به پردازنده Snapdragon 860 آن تعلق دارد که برای اولین بار در یک گوشی موبایل ظاهر شده است. این پردازنده که از معرفی آن زمان کوتاهی می‌‌گذرد البته عملا پروسسور چندان جدیدی به حساب نمی‌آید و باید آن را نسخه آپدیت‌شده‌ای از چیپ Snapdragon 855 Plus دو سال پیش شرکت کوالکام دانست؛ چنان‌که اغلب اپلیکیشن‌های شناسایی بخش‌های سخت‌افزاری گوشی، پروسسور این مدل را همچنان SD855+ معرفی می‌کنند. در ساختار این چیپ‌ست 7 نانومتری از یک هسته Kryo 485 (مبتنی بر معماری Arm Cortex-A76) با فرکانس 2.96 گیگاهرتز در بالاترین سطح، 3 هسته مشابه دیگر با حافظه کش کمتر با فرکانس 2.42 گیگاهرتز در سطح میانی و 4 هسته Cortex-A55 با فرکانس 1.8 گیگاهرتز در سطح پایین استفاده شده است و پردازش گرافیک در آن نیز بر عهده Adreno 640 است. Poco X3 Pro با این ترکیب حداقل از لحاظ گرافیکی در سطح بهترین پردازنده‌های میان‌رده فعلی بازار قرار می‌گیرد و از نظر پردازشی نیز با حضور چهار هسته قوی‌تر A76 حرف‌هایی را برای گفتن خواهد داشت.

این پردازنده با وجود آن‌که امکان اتصال به مودم X50 5G را به‌صورت اکسترنال و خارج از پروسسور ارائه می‌کند اما اجباری به انجام این کار نبوده و سازنده در صورت تمایل می‌تواند از مودم داخلی X24 LTE استفاده کند؛ امری‌که در Poco X3 Pro اتفاق افتاده و این گوشی بدون قابلیت 5G عرضه شده است.

حافظه رم این مدل 6 یا 8 گیابایت از نوع LPDDR4X بوده و متناسب با آن 128 یا 256 گیگابایت حافظه داخلی در نظر گرفته شده است. در نسخه 8GB/256GB در اختیار ما در اولین بوت و پیش از انجام هرگونه تغییر روی حافظه (نصب یا آپدیت سیستم یا برنامه‌های داخلی و یا انتقال فایل به حافظه)، نزدیک به 237 گیگابایت فضا در اختیار کاربران قرار داشته و 19 گیگابایت دیگر به سیستم‌عامل و فایل‌های آن تعلق دارد.

برای تست سرعت حافظه داخلی و تعیین نوع آن طبق معمول از تست AndroBench بهره می‌گیریم؛ Poco X3 Pro این تست را با سرعت 1,470MB/s در بخش خوانش ترتیبی یا Sequential Read پشت سر گذاشت که از حضور حافظه بسیار پر سرعت UFS 3.1 خبر می‌دهد.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به حضور گرافیک قدرتمند Adreno 640 انتظار عملکرد بسیار مناسبی را از این گوشی در بخش گرافیکی داریم و هسته‌های Cortex-A76 نیز با وجود آن‌‌که نسبت به هسته‌های A78 ،A77 و X1 حاضر در پروسسورهای جدیدتر در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرند اما حضور چهار عدد از این هسته‌ها و فرکانس بسیار بالای 2.96 گیگاهرتزی هسته اصلی احتمالا نتایج مناسب و قابل‌قبولی را در بخش پردازشی نیز رقم می‌زند. در حین انجام تست‌های پردازشی و گرافیکی که مشتی نمونه خروار برای سناریوهای روزمره نظیر انجام بازی‌های سنگین به حساب می‌آیند بخش پشتی گوشی اندکی گرم شد که نقطه اوج این گرما در محوطه دوربین و به‌خصوص در کناره سمت چپ آن قرار دارد. این حرارت البته چندان بالا نبوده و با این‌که می‌توان آن را به‌خوبی حس کرد اما هنوز با آن‌چه «داغ» نامیده می‌شود فاصله دارد.

در تست اول طبق معمول به‌سراغ گیک‌بنچ می‌رویم که این بار در ورژن 5.4.1 اجرا می‌شود. گوشی‌های پرچمدار اندرویدی در این تست در حالت تک هسته‌ای به امتیازی حوالی هزار واحد دست پیدا می‌کنند و در حالت چند هسته‌ای نیز معمولا از 3,500 واحد فراتر نمی‌روند. X3 Pro این تست را در دو حالت تک و چند هسته‌ای به‌ترتیب با امتیازهای 764 و 2,717 واحد پشت سر می‌گذارد که هر دو در سطح بهترین میان‌رده‌های فعلی بازار قرار می‌گیرند. به‌عنوان مثالی جهت مقایسه این امتیاز می‌توان از Xiaimi Mi 11 Lite 5G با پروسسور جدید و 5 نانومتری Snapdragon 780G یاد کرد که با وجود چهار هسته کاملا جدیدتر Arm Cortex-A78 در این تست با امتیازهایی نزدیک به 800 و 2,900‌ واحدی تنها اندکی از X3 Pro جلوتر است. بخشی از جبران عقب‌افتادگی X3 Pro در این تست به فرکانس بالاتر تک هسته اصلی آن باز می‌گردد که با فرکانس 2.96 گیگاهرتزی فاصله فراوانی با تک هسته 2.4 گیگاهرتزی Snapdragon 780G‌ دارد.

در بنچ‌مارک کلی AnTuTu v9.1.7 که به‌جز پردازنده، کیفیت گرافیک، مموری و UX را نیز در محاسبه امتیاز نهایی دخالت می‌دهد، Poco X3 Pro به رقم 568 هزار واحدی دست پیدا کرد که آن را بار دیگر در میانه بالای جدول قرار می‌دهد. بالاترین امتیازهای این تست طبق معمول به گوشی‌های پرچمدار گیمینگ تعلق دارد که رقمی فراتر از 800 هزار واحد را ثبت می‌کنند و گوشی پیشرفته‌‌ای مثل Z Fold3 5G با پروسسور Snapdragon 888 نیز این تست را با امتیازی حوالی 720 هزار واحد پشت سر می‌گذارد.

X3 Pro در تست گرافیکی Wild Life از مجموعه 3DMark به امتیازی نزدیک به 3,500 واحد می‌رسد که با وجودی‌که نسبت به نمونه پرچمداری مثل Galaxy Z Fold3 5G با پروسسور SD888 و گرافیک کاملا پیشرفته Adreno 660 و امتیاز 5,600 واحدی در مقام پایین‌تری قرار می‌گیرد. اما با همین امتیاز نیز خود را از گوشی‌های سطح پایین و متوسط رده میانی جدا کرده و قدرت گرافیکی خود را کاملا به‌رخ می‌کشد.

گزینه‌های ارتباطی

در نبود 5G سریع‌ترین گزینه ارتباطات سیم‌کارتی X3 Pro با تکیه بر مشخصات مودم X24 LTE داخلی دستگاه روی کاغذ به 2 گیگابیت در ثانیه در دانلود و 316 مگابیت بر ثانیه در آپلود می‌رسد هرچند این اعداد به‌صورت رسمی از سوی پوکو اعلام نشده‌اند و ممکن است تغییراتی در هر دوی آن‌ها صورت گرفته باشد. وای‌فای ac دو باند، بلوتوث 5، اتصال NFC و درگاه اینفرارد دیگر مشخصات ارتباطی این گوشی را تشکیل می‌دهند و برای مسیریابی نیز از چهار گزینه GPS/GLONASS/BeiDou/Galileo (همگی به‌صورت تک فرکانسی) استفاده می‌شود.

کلام آخر

Poco X3 Pro اسمارت‌فونی قدرتمند و شایسته احترام است که برخی از امکانات آن از حد معمول و قابل انتظار رده میانی کاملا فراتر می‌رود. طراحی دستگاه در بخش پشتی فارغ از برداشت‌های مختلف کاربران (اوج خلاقیت یا نهایت نازیبایی)‌، تجربه متفاوتی را به‌نمایش می‌گذارد که در کمتر نمونه دیگری می‌توان سراغ گرفت. جنس بدنه دستگاه پلاستیکی بوده و بدون در نظر گرفتن دو نوار باریک دو سوی دوربین، سایر قسمت‌ها مگنت بزرگی برای جذب همه‌جانبه اثرات انگشت به حساب می‌آیند. طراحی متفاوت دوربین‌های بخش پشتی ممکن است به مذاق برخی از کاربران خوش نیاید و بیرون‌زده‌گی بیش از اندازه آن‌ها با وجود آن‌که با کاور درون جعبه به میزان زیادی برطرف می‌شود اما به لق خورده‌گی مشهودی روی میز منجر می‌شود. وزن 215 گرمی گوشی و حجم نسبتا بالای آن انتقاد دیگری‌ست که با یک بار در دست گرفتن دستگاه کاملا مشهود خواهد بود.

از کیفیت صفحه‌نمایش گوشی در مواردی مثل بازتولید رنگ، زاویه دید و کنتراست رضایت داشتیم اما حداکثر روشنایی آن در حد متوسطی بوده و نرخ رفرش 120 هرتزی این پنل نیز بر خلاف ادعای شرکت سازنده (حداقل در نسخه در اختیار ما) بسته به محتوا متغیر نبوده و به‌صورت ثابت روی 120 هرتز باقی می‌ماند.

دوربین اصلی دستگاه از کیفیت متوسطی برخوردار است و در حالی‌که در روز تصاویر قابل‌قبولی را برداشت می‌کند از کیفیت آن در محیط‌های تاریک و در شب کاسته شده و حالت شب یا Night mode نیز در برخی موارد تأثیر بزرگی را در آن بر جای نمی‌گذارد. دوربین 8 مگاپیکسلی اولتراواید از نظر میزان جزییات و کنتراست فراتر از استاندارد معمول این رده عمل می‌کند اما کناره‌های کادر آن مبهم بوده و در شب نیز تا قبل از فعال کردن Night mode نتیجه بسیار ضعیفی را تولید می‌کند. از کیفیت دوربین سلفی گوشی کاملا رضایت داشتیم و به‌شرط غیر فعال کردن حالت‌های غیر واقعی زیباسازی چهره نتایج مناسب و نزدیک به واقعیتی را تولید می‌کند.

از توان باتری Poco X3 Pro می‌توان کاملا رضایت داشت و شارژر سریع آن نیز تنها به نزدیک به 70 دقیقه زمان برای پر کردن این باتری نیاز دارد. پردازنده SD860 حاضر در این مدل در زمینه گرافیکی بسیار موفق عمل می‌کند و در بخش پردازشی نیز با وجود هسته‌های نچندان جدید A76 اما به‌دلیل به‌کارگیری چهار عدد از این هسته‌ها از یک سو و فرکانس بسیار بالای تک هسته‌ اصلی به نتایج مناسبی در تست‌های پردازشی و گرافیکی دست پیدا می‌کنیم. Poco X3 Pro از این منظر در سطح بهترین نمونه‌های رده میانی حال حاضر بازار قرار داشته و از نمونه‌های درخشانی مثل Mi 11 Lite 5G با پروسسور مدرن Snapdragon 780G فاصله چندانی ندارد. Poco X3 Pro بدین‌ترتیب با تکیه بر یک صفحه‌نمایش 120 هرتزی، یک پردازنده قابل‌قبول سری 8 کوالکام، باتری حجیم و مکانیزم خنک‌سازی مطلوب انتخابی ایده‌آل برای یک گوشی گیمینگ ارزان‌قیمت به‌نظر می‌رسد.

با وجود آن‌که رم 8 گیگابایتی برای اغلب کاربری‌های موبایلی مناسب به‌نظر می‌رسد اما نبود ورژن بالاتری از این رم را باید به جمع نکات منفی این گوشی افزود. البته با توجه به رده قیمتی دستگاه انتظار مشاهده رم بالاتر اندکی غیر منطقی خواهد بود. حافظه داخلی پر سرعت UFS 3.1 اما این وضعیت را جبران کرده و با امکان تهیه نسخه 256 گیگابایتی خیال کاربران را از بابت حافظه داخلی راحت ساخته است.

در نهایت به‌عنوان بزرگ‌ترین و مهم‌ترین انتقاد وارد به این مجموعه باید به نبود 5G در آن اشاره کرد که بخش بزرگی از قیمت مناسب دستگاه را نیز توضیح می‌دهد. حذف 5G از این مجموعه با وجود آن‌که در عمل به‌دلیل فاصله حداقل یکی دو ساله تا فراگیر شدن این قابلیت در بازار ایران و پشتیبانی کردن از اتصال 4G کاملا پر سرعت در گوشی، ضایعه جبران‌ناپذیری به‌نظر نمی‌رسد اما بسیاری از خریدارانی که تهیه یک محصول همه‌جانبه برای استفاده در طی سه تا چهار سال آینده را در برنامه خود قرار داده‌اند، غیبت 5G را عاملی برای جست‌وجوی مدلی دیگر خواهند یافت.