mobile.ir - مرجع موبایل ایران

با وجود آن‌که نام سامسونگ برای بسیاری از کاربران و علاقه‌مندان به این برند با گوشی‌های پیشرفته سری S و Note و تاشوهای هیجان‌انگیز آن گره خورده اما در حقیقت یکی از مهم‌ترین منابع درآمدی سامسونگ و عامل محبوبیت آن در بین طیف وسیعی از کاربران به گوشی‌های سری A این شرکت تعلق دارد؛ جایی‌که به‌لطف طراحی راضی‌کننده،‌ مشخصات متناسب و قیمت رقابتی، هر ساله تعداد بی‌شماری از گوشی‌های این رده به بازار عرضه می‌شود. برای نمونه می‌توان به گزارش کانترپوینت از فهرست 10 گوشی پرفروش در ژانویه 2021 اشاره کرد جایی‌که فارغ از حاکمیت بلامنازع اپل و در اختیار گرفتن 4 مقام اول و اختصاص 6 جایگاه در مجموع، سامسونگ تنها با دو مدل یعنی Galaxy A31 و Galaxy A21s در این لیست حضور پیدا کرده است. از جمله دلائل موفقیت سری A بیش از همه چیز باید به تنوع محصول در آن اشاره کرد جایی‌که از گوشی‌های رده پایین و کاملا ارزان‌قیمتی همچون Galaxy A02s تا میان‌رده‌های پر مخاطبی همچون A50 و A51 و نمونه‌های پیشرفته‌تری مثل A71 و A80 در سبد کالای آن به‌چشم می‌خورند.

این خانواده با معرفی مدل‌های جدید Ax2 که تا به امروز شامل گلکسی A32، گلکسی A42، گلکسی A52 و گلکسی A72 می‌شوند وارد مرحله تازه‌ای از حیات خود شد جایی‌که برخی از امکانات معمول گوشی‌های گران‌قیمت‌تر حالا در اختیار مدل‌های رده پایین این سری نیز قرار گرفته است. از جمله نمودهای بارز این رویه جدید سامسونگ باید به گلکسی A32 اشاره کرد که در دو نسخه 4G و 5G با امکاناتی متفاوت عرضه شده است. سامسونگ برای A32 5G این گوشی از یک پنل ال‌سی‌دی HD استفاده کرده و این در حالی‌ست که ورژن 4G آن با صفحه‌نمایش Super AMOLED فول اچ‌دی و با رفرش 90 هرتزی کاملا جذاب‌تر به‌نظر می‌رسد. برتری A32 4G در دوربین اصلی و سلفی نیز ادامه پیدا کرده اما در پردازنده طبیعتا دست بالاتر در اختیار نسخه 5G است.

بدین‌ترتیب با نگاه کوتاهی به مشخصات هر دو مدل می‌توان از تمایل سامسونگ برای بالا نگه داشتن جذابیت هر دو گوشی سخن گفت جایی‌که یکی با حضور شبکه 5G و دیگری با گزینه‌های برتر مولتی‌مدیایی توجه کاربران خاص خود را جلب خواهند کرد. پنل OLED با نرخ رفرش 90 هرتزی، دوربین اصلی 64 مگاپیکسلی، حافظه حجیم با درگاه اختصاصی کارت حافظه و باتری پر ظرفیت نکات مثبت این گوشی را تشکیل می‌دهند که جایگاه دستگاه را از رده قیمتی آن به میزان زیادی فراتر می‌برند.

سامسونگ گلکسی A32 با نام مدل SM-A325F/DS موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

گلکسی A32 در جعبه نسبتا کوچکی عرضه می‌شود که نام دستگاه و تصویری از گوشی را بر خود دارد و تقریبا همانی‌ست که برای اغلب دیگر گوشی‌های میانی سامسونگ نیز به‌کار گرفته می‌شود.

اجزای مهم درون این گوشی به‌جز خود دستگاه تنها شامل کابل USB و یک شارژر می‌شود و از هدست نیز ظاهرا در آن خبری نیست. شارژر گوشی همان نمونه 15 واتی همیشگی سامسونگ برای این کلاس است که سال‌ها از حضور آن در کنار گوشی‌های مختلف این شرکت می‌گذارد و ظاهرا تمایل چندانی از سوی سامسونگ برای تغییر آن دیده نمی‌شود.

طراحی ظاهری

اگر A32 را وارث و جانشینی برای Galaxy A31 بدانیم عملا به‌جز یک تغییر کاملا مشخص با طراحی آشنایی نسبت به گذشته روبرو می‌شویم جایی‌که حاشیه‌های نسبتا ضخیم دورتادور صفحه‌نمایش و ناچ قطره‌ای دوربین سلفی در بالا در یک نگاه رده قیمتی دستگاه را به‌روشنی تعیین می‌کنند بخش پشتی و شاسی گوشی به‌طور کامل از پلاستیک بوده و جنس براق آن‌ها نیز دست رد به سینه هیچ آلودگی و اثر انگشتی نمی‌زند.

تغییر مهم در کلیت دستگاه و عامل شناسایی آن در یک نگاه به لنزهای مجزای دوربین‌ در بخش پشتی تعلق دارد که برخلاف A31 دیگر درون یک قاب مسطیلی قرار نداشته و تا حدودی مثل LG Velvet به‌صورت مجزا و جدا از هم قرار گفته‌اند. این محموعه از سه لنز بزرگ‌تر با برجستگی کمتر از 1 میلی‌متر تشکیل شده و در کنار آن‌ها نیز لنز چهارم و فلش LED کاملا هم‌سطح با بدنه دیده می‌شود. جنس این قسمت شیشه‌ای نبوده و با وجود آن‌که نسبتا با کیفیت به‌نظر می‌رسد اما در صورت استفاده نکردن از قاب، احتمال خراشیدگی آن در طول زمان می‌رود.

بخش پشتی و شیشه روی صفحه‌نمایش به‌صورت تخت با لبه‌های نیم‌دایره موسوم به 2.5D طراحی شده که در زیر دست حس خوشایندی را ایجاد می‌کنند اما خمیده نبودن آن‌ها در تضاد با گلکسی A31 بوده و ضخامت گوشی را اندکی بیش از میزان واقعی آن نشان می‌دهند.

حاشیه‌های پیرامونی که از عرض یکسانی در دورتادور گوشی برخوردارند بدون لبه‌های تیز و اندکی برآمده و پف کرده طراحی شده و براق بودن آن‌ها نیز به معنای جذب بالای اثرات انگشت است. اجزای این قسمت در مقایسه با A31 تقریبا شاهد هیچگونه تغییری نبوده و همان موارد قبلی از جمله جک هدست در بالا و درگاه سیم‌کارت/کارت حافظه در کناره سمت چپ، در این‌جا نیز تکرار شده‌اند.

گلکسی A32 با وجود مواردی مثل بدنه و شاسی پلاستیکی و جذاب بالای اثرات انگشت از طراحی قابل‌قبول و جذابی به‌خصوص در رنگ‌های غیر مشکی آن برخوردار بوده و لبه‌های گرد صفحه‌نمایش و بخش پشتی همراه با نوار پیرامونی نسبتا برآمده به در دست‌گیری بهتر آن کمک فراوانی کرده است.

ابعاد و وزن

تغییر نکردن اندازه صفحه‌نمایش و ظرفیت باتری در A32 معیارهای مناسبی را در زمینه ارزیابی فاکتورهای ابعاد و وزن در این گوشی نسبت به A31 را فراهم می‌کند؛ طول و عرض این مدل به‌ترتیب 158.9 و 73.6 میلی‌متر است که در مقایسه با A31 با طول و عرض 159.3 و 73.1 از ارتفاع آن کاسته شده و تقریبا به همان میزان به عرض آن افزوده شده است. به‌عنوان نمونه دیگری برای مقایسه می‌توان از Realme 8 نام برد که با همین اندازه صفحه‌نمایش با وجود حفره پانچی (که روی کاغذ شرایط بهتری برای کاهش ارتفاع دستگاه ارائه می‌دهد) از طول 160.6 میلی‌متری برخوردار بوده و عرض 73.9 میلی‌متری آن نیز چند دهم میلی‌متری بیشتر است. بدین‌ترتیب می‌توان از طول و عرض Galaxy A32‌ در این رده قیمتی به میزان زیادی رضایت داشت. در زمینه ضخامت اما این شرایط چندان برقرار نیست و ضخامت 8.4 میلی‌متری دستگاه با وجود 0.2 میلی‌‌متر کاهش نسبت به A31 هنوز اندکی بیش از اندازه بوده و خمیده نبودن لبه‌های کاور بخش پشتی نیز این ضخامت را تا حدودی بیشتر از حد انتظار نشان می‌دهد.

وزن گوشی 184 گرم اعلام شده که تفاوت خاصی با A31 ندارد و با توجه به باتری حجیم 5 هزار میلی آمپر ساعتی دستگاه نمی‌توان از آن چندان ناراضی بود. A32 در دست نیز چندان سنگین و نا خوشایند احساس نمی‌شود.

صفحه‌نمایش

یکی از نکاتی که (به‌جز قیمت) کاربران A32 را به انتخاب نسخه 4G در مقابل ورژن 5G این گوشی ترغیب می‌کند به صفحه‌نمایش آن تعلق دارد؛ در A32 5G از یک صفحه‌نمایش 6.4 اینچی LCD با وضوح 720×1440 پیکسل استفاده شده و این در حالی‌ست که A32 4G با پنل 6.5 اینچی 1080×2400 پیکسلی با فناوری ساخت Super AMOLED عرضه شده است. یک تفاوت ظریف مابین این دو صفحه‌نمایش که در یک نگاه نسخه 4G و 5G را از هم تفکیک می‌کند به نوع ناچ قطره‌ای بخش بالایی تعلق دارد که در نسخه 4G به‌صورت نیم‌دایره‌ای و اصطلاحا Infinity-U بوده اما در ورژن A32 5G به‌صورت اشکی و Infinity-V در آمده است. دیگر جذابیت صفحه‌نمایش A32 4G به نرخ رفرش 90 هرتزی آن تعلق دارد که این یکی نیز جایی در نسخه 5G نداشته و روی کاغذ تجربه روان‌تری را به نمایش می‌گذارد.

از میزان کنتراست و زاویه دید این صفحه‌نمایش مثل دیگر نمونه‌های OLED می‌توان بیش از اندازه رضایت داشت و در مقایسه با A31 با پنل نسبتا روشنی‌تری روبرو می‌شویم که در زیر نور مستقیم خورشید نیز خوانایی خود را به میزان زیادی حفظ می‌کند. یک نکته منفی در مورد این پنل به نبود شیشه محافظ شناخته‌شده‌ای روی آن تعلق دارد که بدون استفاده از گلس یا محافظ‌های پلاستیکی به پدیدار شدن خراشیدگی‌های مشخصی روی آن در گذر زمان منجر می‌شود اما استفاده از محافظ‌های صفحه‌نمایش عادی (همانطور که در ادامه خواهیم دید) نیز خود مانعی برای کارکرد صحیح سنسور اثر انگشت درون صفحه‌نمایش خواهند بود!

در منوی Display و بخش حالت صفحه‌نمایش یا Screen mode دو حالت مختلف برای رنگ تصویر در نظر گرفته شده که شامل گزینه پیش‌فرض Vivid و حالت Natural می‌شوند. گزینه Vivid (متناسب برای محدوده رنگ DCI-P3) رنگ‌های اشباع‌شده‌تری را به نمایش می‌گذارد اما با انتخاب Natural (که محدوده sRGB را پوشش می‌دهد) با رنگ‌های طبیعی‌تری روبرو می‌شویم. در همین قسمت امکان تغییر بالانس رنگ سفید و سردتر یا گرم‌تر کردن رنگ‌ها نیز وجود دارد و با لمس گزینه Advances setting یا تنظیمات پیشرفته این بخش نیز می‌توان بالانس سفید را با تغییر هریک از سه رنگ قرمز، سبز و آبی به‌صورت دستی تغییر داد. لازم به ذکر است که این دو گزینه آخر تنها در حالت Vivid در دسترس قرار دارند.

فضای خالی زیر صفحه‌نمایش نزدیک به 5 میلی‌متر بوده و در کناره‌ها و بالا نیز با اندکی بیش از 1 میلی‌متر حاشیه روبرو می‌شویم. اسپیکر تماس در لبه بالایی دستگاه جای دارد و حسگرهای این قسمت نیز در حاشیه این قسمت از دید پنهان شده‌اند.

نرخ رفرش 90 هرتزی

همانطور که اشاره شد یکی از جذابیت‌های صفحه‌نمایش A32 به نرخ رفرش 90 هرتزی آن تعلق دارد؛ فاکتوری که به معنای 90 بار به‌روزرسانی و تازه‌سازی صفحه‌نمایش در هر ثانیه بوده و به حرکت روان‌تر در بین منوهای دستگاه و شبکه‌های اجتماعی و رندر بهتر اجزای اپلیکیشن‌های و بازی‌ها در عناوین پشتیبانی‌کننده از این قابلیت منجر می‌شود. صفحه‌نمایش گوشی به‌صورت پیش‌فرض روی گزینه 90 هرتزی تنظیم شده اما با حضور در منوی Display و انتخاب Motion smoothness می‌توان آن را به حالت استاندارد 60 هرتزی نیز تغییر داد. یک تفاوت A32 در این بخش با نمونه‌های گران‌قیمت‌تر سامسونگ در دسترس نبودن گزینه Adaptive برای تنظیم خودکار نرخ رفرش با توجه به نوع محتوای در حال نمایش روی پنل است که در مصرف انرژی صرفه‌جویی می‌کند. در مورد تأثیر 90 یا 60 بودن صفحه‌نمایش روی مصرف انرژی، در بخش باتری بیشتر سخن می‌گوییم.

90 هرتزی بودن صفحه‌نمایش A32 در عمل تأثیر محسوس و خوشایندی را بر جای گذشته و می‌توان از آن به‌عنوان نکته مثبت مشهودی یاد کرد.

سنسور اثر انگشت

با وجود گذشت چند نسل از حضور سنسورهای اثر انگشت درون صفحه‌نمایش، کیفیت اجرا و سرعت و دقت این حسگرها به‌خصوص در انواع ارزان‌تر و ساده‌تر اپتیکال یا نوری با تغییر بزرگی روبرو نشده و هنوز در مقایسه با حسگرهای معمول خازنی (که در یک سال گذشته اغلب در کناره گوشی و روی دکمه پاور قرار می‌گیرند) جایگاه پایین‌تری را به خود اختصاص می‌دهند. یکی از نکات منفی A31 سال گذشته سنسور اثر انگشت درون صفحه‌نمایش آن بود که به زمانی نزدیک به 2 ثانیه را برای تشخیص و بازگشایی قفل نیاز داشت. این شرایط در A32 نیز تقریبا به همان صورت تکرار شده و هنوز با نمونه چندان پر سرعتی به‌خصوص در زیر نور مستقیم خورشید روبرو نمی‌شویم و محافظ‌های پلاستیکی و گلس‌های معمولی نیز در عملکرد این سنسور اختلال ایجاد می‌کنند. در این مدل البته همچنان می‌توان از فناوری تشخیص چهره نیز برای بازگشایی قفل بهره گرفت اما نگفته پیداست که با توجه به تکیه این فناوری تنها بر دوربین سلفی، با دقت و امنیت بالایی روبرو نیستیم و استفاده از سنسور اثر انگشت گزینه منطقی‌تری به‌نظر می‌رسد.

اجزای جانبی

در سمت چپ مثل قبل به درگاه سیم‌کارت و کازت حافظه گوشی بر می‌خوریم که همچنان دو سیم‌کارت و یک کارت حافظه مستقل را می‌پذیرد. طراحی سینی (tray) کارت‌ها در این قسمت متفاوت از A31 بوده و هر سه جایگاه حالا در یک راستا پشت سر هم قرار گرفته‌اند.

دکمه پاور و کلید تغییر صدا بدون تغییر در سمت راست جای دارند و با شرایطی مشابه قبل روبرو می‌شویم. در A32، کلید خاموش و روشن کردن دستگاه و تا حدودی ولوم پایین زیر انگشتان هر دو دست قرار می‌گیرند اما برای دسترسی به ولوم بالا به دست دیگر یا جابجا کردن گوشی در دست نیاز خواهیم داشت.

بالای گوشی محل میکروفون دوم دستگاه بوده و در پایین نیز به اسپیکر اصلی و جک هدست در دو سوی پورت USB-C بر می‌خوریم. میکروفون تماس تنها نکته دیگر قابل اشاره در این قسمت است که به‌عنوان تغییر ناپیدایی نسبت به A31 از کنار اسپیکر اصلی به کنار جک هدست منتقل شده است.

بخش پشتی

کاور پلاستیکی پشت دستگاه ترکیب شسته‌رفته و یک‌دستی را نسبت به A31 ارائه می‌کند و به‌خصوص در نسخه‌های غیر مشکی دستگاه ظاهر جذاب‌تری را به نمایش می‌گذارد. این کاور براق البته همانطور که اشاره شد کاملا اثرات انگشت و آلودگی را به خود جذب کرده و فاصله جذابیت تا پوشیده شدن کامل با اثرات انگشت را در کوتاه‌ترین زمان ممکن طی می‌کند. چهار لنز دوربین همراه با فلش LED در کناره سمت چپ و به‌صورت مستقل از یکدیگر طراحی شده و نشان Samsung نیز در پایین آن به چشم می‌خورد.

دوربین‌های اصلی

دوربین اصلی گوشی که در ستون سمت چپ و در میان دو لنز بالایی و پایینی جای گرفته، یک نمونه 64 مگاپیکسلی با f/1.8 است که مثل دیگر نمونه‌های مشابه در حالت پیش‌فرض با ترکیب چهار پیکسل مجاور هم روی سنسور با وضوح 16 مگاپیکسلی عکاسی می‌کند. البته از این دوربین برای گرفتن عکس‌های با وضوح کامل 64 مگاپیکسلی نیز می‌توان استفاده کرد اما همانطور که در ادامه خواهیم دید نتیجه تصاویری از این دست به‌خصوص در محیط‌های با نور کم چندان فوق‌العاده نخواهد بود. دوربین دوم که بالای دوربین اصلی جای دارد یک 8 مگاپیکسلی اولتراواید با میدان دید گسترده 123 درجه‌ای‌ست که البته فاقد فوکوس خودکار بوده و از گشودگی دیافراگم لنز f/2.2 بهره می‌برد. لنز سوم زیر دوربین اصلی در این بخش امکان عکاسی ندارد و تنها یک سنسور سنجش عمق میدان برای محو کردن پس‌زمینه است. در نهایت چهارمین عضو تصویری این قسمت یک دوربین 5 مگاپیکسلی ماکروست که هم‌سطح با بدنه و بالای فلش LED جای دارد. در این دوربین نیز از فوکوس خودکار خبری نیست و گشودگی دیافراگم لنز آن نیز f/2.4 است.

دوربین اصلی و اولتراواید گلکسی A32 به دلیل پردازنده نچندان توانمند آن از فیلم‌برداری 4K و حتی 1080p/60fps پشتیبانی نکرده و در ویدئو حداکثر به وضوح 1080p/30fps دست پیدا می‌کنند.

رابط کاربری دوربین تفاوت خاصی با آن‌چه در S21 Ultra دیده‌ایم ندارد و اندک تفاوت‌های آن به نوع دوربین‌ها و قابلیت‌های دستگاه تعلق دارد. در این رابط کاربری جدا از شاتر دوربین و دو آیکون سوییچ بین دوربین‌های اصلی سلفی و نمای آخرین عکس گرفته شده در کناره سمت راست، در یک ردیف جلوتر تنها به چهار گزینه عکس، ویدئو، پرتره و More بر می‌خوریم و گزینه‌هایی مثل برداشت Pro، پانوراما، حالت شب، هایپرلپس و اسلوموشن همگی به گزینه More منتقل شده‌اند. در ردیف بعدی سوییچر جابجایی سریع بین دوربین اصلی و اولتراواید دیده می‌شود و بر بالای آن نیز گزینه‌ دیگری جهت تشخیص اتوماتیک صحنه پیش رو و اعمال تنظیمات خودکار به تصویر در نظر گرفته شده که سامسونگ از آن با عنوان Scene optimizer یاد می‌کند اما کارکردی مشابه گزینه‌های AI در سایر دوربین‌ها دارد.

آیکون‌های حاضر در کناره سمت چپ شامل فیلترهای لایو و زیباسازی، تغییر نسبت و وضوح تصویر، تایمر، تنظیمات فلش و منوی دسترسی به سایر تنظیمات می‌شوند.

حالت‌های مختلف برای تغییر وضوح و نسبت تصویر در این بخش شامل پنج گزینه فول، 1:1، 16:9، 4:3 و 4:3 با وضوح 64 مگاپیکسلی می‌شود که جدا از آخری که طبیعتا تصویری با وضوح کامل 64 مگاپیکسلی (6936×9248 پیکسلی) را برداشت می‌کند چهار گزینه دیگر به ترتیب به رزولوشن‌های 9.5 مگاپیکسل (2048×4624 پیکسل)، 12 مگاپیکسل (3456×3456 پیکسل)، 12 مگاپیکسل (2604×46240 پیکسل) و 16 مگایپکسل (3468×4624 پیکسل) منجر می‌شوند. وضوح پیش‌فرض در دوربین اصلی گلکسی A32 همانطور که پیشتر نیز اشاره، همان 16 مگاپیکسل در نسبت 4:3 بوده و با وجود آن‌که می‌توان با وضوح کامل 64 مگاپیکسلی نیز عکاسی کرد اما این عمل به خصوص در محیط‌های با نور کم، چندان توصیه نمی‌شود.

در بخش More از رابط کاربری دوربین به گزینه‌هایی مثل عکاسی حرفه‌ای (Pro)، برداشت پانوراما، عکاسی از خوراکی‌ها، حالت شب، هایپرلپس و اسلوموشن بر می‌خوریم و سوییچ به دوربین ماکرو نیز از همین قسمت انجام می‌شود.

بخش عکاسی حرفه‌ای در این رابط کاربری برخلاف انتظار انتخاب‌های چندانی را ارائه نمی‌کند و در غیاب گزینه‌های مهمی مثل تنظیم سرعت شاتر و فوکوس دستی، تنها امکان تغییر عدد ISO از 100 تا 800، تنظیم بالانس سفید و تنظیمات نورگیری را فراهم می‌کند. تنظیمات مرتبط با Metering نیز در این حالت در نوار بالای صفحه ظاهر می‌شوند.

بخش سایر تنظیمات دوربین که با لمس آیکون چرخ‌دنده در کناره سمت چپ ظاهر می‌شود شاهد برخی حذف و اضافات نسبت به گذشته بوده است؛ در این منو موارد آشنایی مثل گزینه Scene optimizer برای تشخیص اتوماتیک صحنه، اسکن QR codeها، تغییر وظیفه دکمه شاتر، امکان برداشت عکسی با فرمت HEIF (برای اشغال فضای کمتری روی حافظه)، استفاده از نمای واید برای تصاویر سلفی گروهی، امکان برداشت ویدئو با کدک H.265، فعال یا غیر فعال کردن لرزه‌گیر دیجیتال در هنگام برداشت ویدئو، خطوط راهنما، تگ‌های مکانی و گزینه‌های به‌نام Shooting methods یا روش‌های عکاسی دیده می‌شود که این آخری مواردی مثل تعیین وظیفه دکمه ولوم (گرفتن عکس یا آغاز فیلم‌برداری و زوم)، ایجاد یک دکمه شاتر شناور و نشان دادن کف دست برای گرفتن عکس‌های سلفی را ارائه می‌کند.

عکاسی با Galaxy A32 را در یک روز آفتابی بهاری آغاز می‌کنیم. جایی‌که در حضور نور کافی انتظار ثبت تصاویر با کیفیتی را از این مجموعه داریم. تصاویر برداشت شده با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی از جزییات مناسبی برخوردارند و با این‌که با برش اندازه واقعی از میزان این جزییات تا حدودی کاسته می‌شود اما عملا می‌توان از آن‌ها با توجه به رده قیمتی دستگاه رضایت داشت. این داستان در مورد کناره کادر تا حدودی متفاوت بوده و با جزییات کمتر و اندکی در هم‌رفته‌گی تصویر روبرو می‌شویم. در زمینه رنگ از اغراق‌شده‌گی‌های معمول در گوشی‌های ارزان‌قیمت‌تر تا حدودی پرهیز شده اما هنوز همانطور که در ادامه خواهیم دید هنوز با رنگ‌های ایده‌آل و دقیق فاصله مشخصی دیده می‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا از مرکز

برش اندازه واقعی تصویر بالا از کناره‌ کادر

این وضعیت در سوژه زیر نیز تکرار شده و با وجود جزییات نسبتا راضی‌کننده در مرکز، در کناره‌های کادر با افت جزییات روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا از مرکز

برش اندازه واقعی تصویر بالا از کناره‌ کادر

با سوییچ به دوربین 64 مگاپیکسلی بسته به میزان نور صحنه از روشنایی و کیفیت کاسته می‌شود و با از دسترس خارج شدن HDR خودکار با افت محسوسی در برخی از سوژه‌ها روبرو می‌شویم.

پروسه فوکوس در دوربین اصلی از سرعت فوق‌العاده‌ای برخوردار نیست اما با اندکی حوصله و صرف وقت امکان ثبت جزییات جالب‌توجه‌ای را در اختیار شما قرار می‌دهد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر

در زمینه دقت رنگ همانطور که اشاره شد از نمونه‌های ایده‌آل فاصله داریم اما همچنان می‌توان از کیفیت دوربین اصلی در این زمینه نسبتا رضایت داشت. به بیان دیگر با وجود درصد مشهودی از اشباع رنگ هنوز نمی‌توان آن را چندان اغراق‌شده قلمداد کرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

گزینه HDR خودکار در وضوح پیش‌فرض دوربین از قبل فعال است اما غیر فعال کردن دستی آن نیز تغییر بزرگی را در تصویر ثبت شده ایجاد نمی‌کند و در هر دو مورد سوژه‌های درون سایه تقریبا به یک‌صورت ثبت می‌شوند.

برداشت تصویر با دوربین اصلی با HDR‌ خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اولتراواید در همان ابتدای کار و با اولین تصاویر برداشت شده عملکرد نچندان درخشانی را از خود برجای می‌گذارد جایی‌که در نبود فوکوس خودکار جزییات کمتری را ثبت کرده و در حذف اعوجاج کناره‌های تصویر نیز موفقیت چندانی را نشان نمی‌دهد.

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

نمونه مشهودی از خمیدگی و اعوجاج تصویر در کناره‌های کادر به‌خصوص در پایین تصویر را در دو عکس زیر به روشنی می‌توان مشاهده کرد.

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با گذر از این نکته با رنگ‌های سردتری نیز در این دوربین روبرو می‌شویم که البته به رنگ‌های اصلی نزدیکی بیشتری دارند. در کل انتظار چندانی از دوربین اولتراواید دستگاه نرفته و به‌جز برخی موارد خاص برای اشتراک در شبکه‌های اجتماعی، کیفیت بالایی را ارائه نمی‌کند.

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در وضوح پیش‌فرض 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین 5 مگاپیکسلی ماکرو همانطور که اشاره شد فاقد فوکوس خودکار است و از این رو برای گرفتن تصاویر بسیار نزدیک باید به‌صورت دستی در محدوده فوکوس ثابت این دوربین قرار گرفت؛ امری‌که به‌خصوص در یک روز روشن آفتابی چندان آسان نیز به‌نظر نمی‌رسد. تصاویر این دوربین تا حدودی رنگ‌پریده و با جزییات نچندان بالا بوده اما شاید بتوان از آن‌ها گاه و بی‌گاه در برخی شرایط خاص بهره برد.

برداشت تصویر با دوربین ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در شب و تا قبل از فعال کردن Night mode در هر دو دوربین اصلی و اولتراواید با تصاویری نچندان فوق‌العاده با جزییات متوسط رو به پایین روبرو می‌شویم اما حالت شب در هر دو دوربین به‌خصوص دوربین اولتراواید تأثیری بسیار مناسب برجای گذاشته و جزییات بسیار بیشتری را نمایان می‌کند.

برداشت با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در Night mode از ترکیبی از زمان طولانی‌تر شاتر و تغییر در عدد ISO استفاده شده و سرعت شاتر را نیز بسته به سوژه به‌صورت دستی می‌توان تغییر داد.

برداشت با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

فیلم‌برداری دوربین اصلی حداکثر با وضوح 1080p/30fps انجام شده و به‌دلیل محدودیت پردازنده امکان برداشت 4K در آن وجود ندارد و سازنده نیز از نرخ 60 فریم در ثانیه‌ به‌کل صرفنظر کرده است. بیت‌ریت تصویر در هنگام فیلم‌برداری فول اچ‌دی با 30 فریم در ثانیه در این دوربین نزدیک به 17 مگابیت بر ثانیه است و صدای استریوی دو کاناله آن نیز با بیت‌ریتی نزدیک به 250 تا 260 کیلوبیت بر ثانیه برداشت می‌شود. با انتخاب گزینه لرزه‌گیر دیجیتال در منوی تنظیمات، کادر تصویر اندکی کوچک‌تر می‌شود اما تأثیر بسیار مثبتی را از خود برجای گذاشته و در حالی‌که با غیر فعال بودن این گزینه کوچک‌ترین لرزش‌های دستی حتی در حین راه‌رفتن آهسته نیز به تصویر منتقل می‌شود، با فعال بودن آن با شرایط بسیار بهتری روبرو می‌شویم. حین فیلم‌برداری می‌توان یک فریم از تصویر را با وضوح 12 مگاپیکسل به‌صورت عکس ذخیره کرد و تفاوتی از این لحاظ بین فعال یا غیر فعال بودن لرزه‌گیر وجود ندارد.

ویدئوهای دوربین اصلی از جزییات متوسط رو به پایینی برخوردارند و با وجود آن‌که می‌توان از رنگ‌ها تا حدودی رضایت داشت و نویز چندانی نیز در آن‌ها دیده نمی‌شود اما پایین بودن جزییات و اصرار بخش نرم‌افزاری دستگاه به شارپ کردن بیش از اندازه سوژه‌ها از کیفیت تصویر نهایی کاسته است.

شرایط دوربین اولتراواید نیز از حد مورد انتظار چندان دور نیست و با این‌‌که در مقایسه با برخی دیگر همتایان این مدل تا حدودی شرایط بهتری را عرضه می‌کند هنوز با مشکل جزییات روبروست و با کاهش نور نیز کیفیت آن بیش از اندازه با افت روبرو می‌شود.

در یک نگاه کلی از مجموعه دوربین Galaxy A32 می‌‌توان در حد متوسط رو به پایینی رضایت داشت جایی‌که هر دو دوربین اصلی و اولتراواید بسته به شرایط نکات منفی و مثبت مشخصی را ارائه می‌کنند و در حالی که موارد امیدوارکننده‌ای مثل کنترل نویز، جزییات مناسب در دوربین اصلی، رنگ‌های نزدیک به واقعیت، تصاویر قابل‌قبول در حالت شب و لرزه‌گیر دیجیتال در فیلم‌برداری هر دو دوربین حضور دارد در دیگر سو جزییات کم در کناره‌های کادر تصویر دوربین اصلی، اعوجاج بیش از اندازه کناره‌ها و پایین کادر در دوربین اولتراواید و نبود فوکوس خودکار در دوربین ماکرو نکات منفی این مجموعه را تشکیل می‌دهند.

دوربین سلفی

Galaxy A32 با یک دوربین سلفی 20 مگاپیکسلی باگشودگی دیافراگم f/2.2 عرضه می‌شود که فاقد فوکوس خودکار بوده و در یک عملیات نرم‌افزاری غیر معمول، تصاویر را در حالت پیش‌فرض با وضوح 8 مگاپیکسلی ذخیره می‌کند. در این حالت ظاهرا گونه‌ای ترکیب پیکسل‌های مجاور هم روی سنسور رخ می‌دهد و پس از آن، این تصویر ظاهرا به‌صورت نرم‌افزاری به رزولوشن‌های بالاتر اصطلاحا upscale می‌شوند. سامسونگ طبق معمول دو گزینه در پایین کادر تصویر بالای دکمه شاتر در نظر گرفته که به‌صورت پیش‌فرض کادر بسته‌تری را برای گرفتن سلفی پیشنهاد می‌کند اما با انتخاب گزینه واید، تصویر بازتر شده و وضوح نیز به 12 مگاپیکسل افزایش پیدا می‌کند. این دوربین البته امکان برداشت عکس 20 مگاپیکسلی را نیز دارد اما در این حالت تنها با یک کادر بسته‌تر روبرو می‌شویم و امکان تغییر و بازتر کردن آن وجود ندارد.

از کیفیت تصاویر سلفی این گوشی چندان ناراضی نبودیم و با این‌که تصاویر آن اندکی گرم‌تر از حالت عادی ثبت می‌شود اما با حضور HDR شرایط نسبتا مطلوبی را ارائه می‌کند. ذکر این نکته نیز اهمیت دارد که همچون وضوح کامل دوربین اصلی، در این‌جا نیز با انتخاب وضوح 20 مگاپیکسلی، گزینه HDR از دسترس خارج می‌شود.

باتری

گلکسی A32 همچون A31 نسل قبلی با باتری حجیمی با ظرفیت 5 هزار میلی آمپر ساعت ارائه می‌شود که دوام بالایی از آن انتظار می‌رود. سامسونگ در توصیف این باتری به 19 ساعت دوام در حین مرور وب (با هر دوی وای‌فای و LTE)، تا 20 ساعت تماشای ویدئو و 93 ساعت پخش موسیقی اشاره کرده است که هر سه مورد نسبت به A31 با زمان‌های به‌ترتیب 20، 22 و 97 ساعته اندکی کمتر اعلام شده‌‌اند. این تفاوت اما در عمل چندان چشمگیر نبوده و در A32 نیز در یک استفاده متوسط شاید بتوان به‌راحتی با به پایان بردن روز دوم به اواسط روز سوم نیز پای گذاشت. این رکورد البته در نرخ رفرش 60 هرتزی صفحه‌نمایش به‌دست آمده و با انتخاب گزینه 90 هرتز با دوام کمتری روبرو می‌شویم.

برای تست میزان دوام باتری طبق معمول به‌سراغ تست Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark می‌رویم که عملکرد باتری را با انجام چندین تست پیاپی و تکراری از مرور وب و نمایش تصویر تا ادیت عکس و وارد کردن متن مورد بررسی قرار داده و نتیجه را در غالب ساعت و دقیقه اعلام می‌کند. در A31 در این تست به نتیجه مناسب 16 ساعت 35 دقیقه‌ای دست پیدا کردیم و در A32 با نرخ رفرش 90 هرتزی پیش‌فرض صفحه‌نمایش،‌ نتیجه ضعیف‌تری را انتظار می‌کشیم. این انتظار در عمل نیز به واقعیت پیوسته و زمان 14 ساعت و 14 دقیقه‌ای A32 نشان از تأثیر نرخ رفرش 90 هرتزی صفحه‌نمایش دارد.

برای اثبات تأثیر نرخ رفرش بالاتر بر مصرف باتری، این تست را بار دیگر با رفرش 60 هرتزی صفحه‌نمایش تکرار می‌کنیم جایی‌که نتیجه به‌دست آمده بهبود پیدا کرده و به 16 ساعت و 1 دقیقه می‌رسد که با احتساب خطای آزمون تقریبا همان نتیجه‌ای‌ست که در A31 نیز به‌دست آورده بودیم.

شارژر پیش‌فرض 15 واتی A32 برای تست در اختیار ما نبود اما با توجه به یکسان بودن ساختار پردازشی، ظرفیت باتری و نوع شارژر می‌توان انتظار داشت که در A32 نیز همچون A31‌ پس از حدود یک ساعت به شارژی حوالی 50 درصد رسیده و پروسه شارژ در آن به نزدیک به 2 ساعت و 20 دقیقه زمان نیاز داشته باشد.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

گلکسی A32 با سیستم‌عامل اندروید 11 و رابط کاربری One UI 3.1 ارائه می‌شود که هر دو مدرن‌ترین انتخاب‌های ممکن در کلاس خود محسوب شده و برای یک گوشی نچندان گران‌قیمت نکات کاملا مثبتی به حساب می‌آیند. زمان بوت سیستم اندکی بیش از حد انتظار بوده و نزدیک به 30 ثانیه به‌طول می‌انجامد که یکی دو ثانیه‌ای کندتر از A31 به حساب می‌آید.

رابط کاربری گوشی را پیش از این به‌طور کامل در سری S21 سامسونگ دیده‌ایم و با وجود آن‌که طبیعتا به‌دلیل کلاس کاری کاملا متفاوت این دو گوشی گه‌گاه با حذفیاتی در A32 روبرو می‌شویم اما در اغلب قسمت‌ها تجربه یکسانی به چشم می‌خورد.

OLED بودن صفحه‌نمایش مثل پرچمداران سری S و Note امکان نمایش صفحه همواره روشن یا Always On Display را فراهم آورده که در آن همچون گذشته زمان و تاریخ و برخی اطلاعات دیگر بدون نیاز به روشن کردن صفحه‌نمایش به تصویر کشیده می‌شود.

این صفحه همچون دیگر تجربه‌های اخیر سامسونگ، به صورت دائم به نمایش در نیامده و برای نمایش آن باید روی صفحه ضربه (tap) زد، در منوی تنظیمات مرتبط با این قسمت، حالت نمایش آن را می‌توان به دو گزینه دیگر یعنی نمایش دائمی (Show always) یا نمایش در زمان‌های مشخص (Show as scheduled) نیز تغییر داد. در منوی تنظیمات این بخش نیز به‌جز تغییر برخی اسامی و نحوه چینش منوها با تفاوت دیگری روبرو نمی‌شویم.

یک نکته جالب در این میان در قسمت استایل ساعت به امکان اختصاص یک عکس یا یک فایل متحرک GIF است که جذابیت بالایی را (البته به بهای مصرف بیشتر باتری) به این صفحه می‌افزاید.

صفحه قفل جدا از نمایش زمان و تاریخ در گوشه سمت چپ بالا، از دو میانبر برای دسترسی مستقیم به دوربین و شماره‌گیر تلفن برخوردار است که در تنظیمات این قسمت می‌توان هر میانبر دلخواهی را جایگزین آن‌ها کرد. یک تفاوت این قسمت با گذشته، حذف بخش layout برای تغییر جایگاه دو میانبر پایین صفحه است که حالا امکان جابجایی آن‌ها وجود ندارد.

صفحه هوم طبق معمول از آیکون‌های بزرگی تشکیل شده که رنگ و لعاب بیشتری در مقایسه با ورژن‌های قبلی رابط کاربری One UI ارائه می‌دهند. در اینجا نیز به دلخواه می‌توان ویجت‌ها و آیکون برنامه‌های دلخواه را در صفحات مختلف دسک‌تاپ جای داد و دسک‌تاپ سمت چپ نیز برخلاف گذشته به Bixby یا Samsung Daily تعلق نداشته و در حالت پیش‌فرض از طریق آن می‌توان مستقیم به صفحه Google Discover دسترسی داشت. امکان تغییر گزینه پیش‌فرض این قسمت و تنظیم آن روی اپ Samsung Free برای نمایش پیشنهادهایی برای بازی‌های رایگان نیز در این قسمت وجود دارد.

دکمه‌های کنترلی زیر صفحه‌نمایش در زمینه شکل و طراحی بدون تغییر مانده و شامل back، هوم و app switcher می‌شوند که با لمس این آخری در کناره سمت چپ، مجموعه‌ای از برنامه‌های جدیدا اجرا شده همراه با آیکونی برای بستن دسته‌جمعی آنها ظاهر می‌شود و در پایین نیز چهار برنامه بیشتر استفاده شده را می‌توان مشاهده کرد.

با نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر یا نگه‌داشتن دست روی صفحه‌نمایش، وارد بخش ویرایشی صفحه هوم می‌شویم که طبق معمول چهار گزینه Wallpapers، تم، ویجت و تنظیمات هوم‌اسکرین در پایین آن دیده می‌شود و از طریق آن جدا از حذف و اضافه کردن صفحات دسک‌تاپ می‌توان گزینه پیش‌فرض دسک‌تاپ سمت چپ را از بین Google Discover یا Samsung Free انتخاب کرده یا به‌کل این دسک‌تاپ را غیر فعال کرد.

گزینه‌های حاضر در بخش ویرایشی صفحه هوم دقیقا همان مواردی هستند که پیش از این در S21 Ultra دیده‌ایم. از جمله گزینه‌های قابل دسترسی در این قسمت باید به تغییر ساختار صفحه هوم (با یا بدون دکمه دسترسی به اپلیکیشن‌ها در پایین)، تغییر چینش ماتریسی آیکون‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، گزینه مخفی کردن برخی اپلیکیشن‌ها، نمایش برچسب آیکون‌ها در مواقع دریافت نوتیفیکیشن، افزودن اتوماتیک برنامه‌های جدیدا دانلود شده از پلی‌استور به صفحه هوم و کشیدن دست از هر نقطه هوم اسکرین رو به پایین برای نمایش پنل نوتیفیکیشن اشاره کرد.

همچون نسل قبلی Experience UI سامسونگ در اینجا نیز زمانی که قصد حذف یک ایکون یا Uninstall کردن برنامه‌ای را از دسک‌تاپ داریم، با نگه‌داشتن دست روی آیکون مورد نظر، آن آیکون شروع به لرزش می‌کند و یک منو برای انتخاب گزینه‌های مختلف ظاهر می‌شود. در این حالت برخی از امکانات مرتبط با آیکون انتخاب شده مثلا تنظیم آلارم با نگه داشتن دست روی گزینه ساعت نیز در دسترس قرار می‌گیرد. تغییرات این بخش نسبت به One UIهای قبلی سامسونگ جدا از شکل ظاهری متفاوت منوی ظاهر شده بالا هر آیکون به افزوده شدن گزینه ویجت تعلق دارد که از آن طریق دسترسی آسان و مستقیمی به ابزارک‌های هر اپلیکیشن فراهم می‌شود.

منوی جانبی یا Edge panels که در سال‌های نچندان دور نقشی مهمی در گوشی‌های پیشرفته سامسونگ با صفحه‌نمایش‌های خمیده بر عهده داشت و حالا چندان توجه‌ای را به خود بر جلب نمی‌کند با آیکون ناپیدایی در کناره سمت راست بالا قرار گرفته است. در این منو که با کشیدن دست از روی این آیکون به سمت داخل صفحه‌نمایش ظاهر می‌شود به صورت پیش‌فرض، Samsung Free و Galaxy Store در بالا قرار داشته و در زیر آن‌ها می‌توان حداکثر 4 برنامه دلخواه را قرار داد. گزینه‌ Edit در پایین این بخش برای انتخاب برنامه‌های دلخواه در نظر گرفته شده و آیکون کنار آن نیز دسترسی سریع‌تری را به برنامه‌های مختلف فراهم می‌کند. مثل قبل، پنل‌های متعدد و متنوعی برای این بخش در دسترس قرار دارد که لیستی از تمامی آنها را با انتخاب گزینه چرخ‌دنده از پایین صفحه می‌توان مشاهده کرد.

منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش یا Notification shade همچنان مشابه S21 Ultra و دیگر نمونه‌های سامسونگ با One UI 3.1 بوده و به‌ تغییر خاصی در آن نمی‌توان اشاره کرد. در این منو با یک بار اسکرول صفحه‌نمایش از بالا به پایین، مثل قبل، درصد باقی‌مانده باتری همراه با آنتن موبایل و وای‌فای در بالا ظاهر شده و در زیر آن زمان و تاریخ با فونت درشت‌تر به تصویر کشیده می‌شوند. درست مقابل زمان و تاریخ، آیکون دسترسی به منوی Settings دیده می‌شود و دکمه‌ پاور نیز تنها با اسکرول کامل این بخش پدیدار خواهد شد. شش آیکون زیر این قسمت بدون تفاوت نسبت به گذشته، شامل وای‌فای، بلوتوث، پروفایل صوتی، چرخش خودکار صفحه‌نمایش، Airplane mode و چراغ قوه می‌شوند. اعلان برنامه‌های مختلف نیز در زیر این بخش به نمایش گذاشته می‌شود. دو گزینه Devices و Media (به‌ترتیب برای دسترسی آسان‌تر به دستگاه‌های متصل به گوشی و کنترل مدیای در حال پخش) نیز مثل قبل با آیکون‌های جدید در همین قسمت قرار دارند. محتوای زیرین این منو همچنان با یک لایه نیمه‌شفاف پوشیده می‌شود که از جمله نکات جدید مرتبط با اندروید 11 به حساب می‌آید.

با ادامه اسکرول این بخش 10 آیکون دیگر در ردیف‌های چهارتایی با امکان اسکرول افقی به این جمع افزوده می‌شوند که نسبت به S21 اولترا، Screen recorder و DeX از آن حذف شده‌اند.

نوار تغییر روشنایی صفحه‌نمایش در پایین این بخش قرار دارد که امکان فعال‌سازی روشنایی خودکار نیز در آن فراهم است.

در رابط کاربری‌های قبلی سامسونگ، در این بخش گزینه تغییر مکان اسلایدر روشنایی (نشان دادن این گزینه حتی قبل از باز کردن کامل منوی نوتیفیکیشن) نیز به نمایش گذاشته می‌شد که این منو حالا با لمس آیکون سه‌نقطه بالای منوی نوتیفیکیشن و انتخاب گزینه Quick panel layout در دسترس قرار دارد. در این منو می‌توان نمایش یا حذف دو گزینه media و devices از بالای منوی اعلان‌ها را نیز کنترل کرد.

منوی اصلی که با کشیدن رو به بالای هوم‌اسکرین پدیدار می‌شود از ساختار ساده‌ای برخوردار بوده و در 5 ردیف و 4 ستون از آیکون‌های بزرگ مرتب شده است. قسمت جست‌وجو در بالا به جای خود باقی‌ست که با لمس آن به بخش Finder برای جست‌وجوی متنی و صوتی کلیه قسمت‌های گوشی (اعم از فایل‌ها، تنظیمات و اپلیکیشن‌ها) می‌رویم.

موارد ظاهر شده پس از لمس منوی سه‌نقطه بالای صفحه‌نمایش همان موارد قبلی‌ست و شامل مرتب‌سازی (Sort)، پاک‌سازی صفحات (Clean up pages)، تنظیمات و برنامه‌های ضروری سامسونگ (Galaxy Essentials) می‌شوند.

منوی تنظیمات نیز کاملا به قرار سابق بوده و آیکون‌های متعددی را در هشت قسمت مجزا قرار داده است. بر بالای منوی تنظیمات بخشی برای حساب کاربری سامسونگ در نظر گرفته شده که که تا حدودی به تجربه هواوی در این مورد شباهت دارد. هشت بخش مجزای منوی تنظیمات شامل این موارد می‌شوند: بخش اتصالات، قسمت مرتبط با صدا و نوتیفیکیشن‌ها، همه موارد مرتبط با صفحه‌نمایش و شکل ظاهری منوها، تنظیمات امنیتی، حریم خصوصی و حساب‌های کاربری، ویژگی‌های پیشرفته (مواردی مثل Android Auto و تغییر وظیفه کلید پاور)، تنظیمات مرتبط با اپلیکیشن، باتری، استفاده بهینه از دستگاه و تنظیمات مرتبط با والدین، تنظیمات عمومی و در نهایت بخش مرتبط با آپدیت و راهنمای دستگاه.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

با وجود آن‌که Galaxy A32 در نگاه اول از پردازنده متفاوتی نسبت به A31 برخوردار است اما در بررسی دقیق‌تر تفاوت چندانی مابین چیپ‌ست‌های پردازشی این دو گوشی دیده نمی‌شود؛ Galaxy A32 با پروسسور 12 نانومتری مدیاتک Helio G80 ارائه می‌شود که شامل 2 هسته حداکثر 2 گیگاهرتزی Arm Cortex-A75 و 6 هسته حداکثر 1.8 گیگاهرتزی A55 بوده و پردازش گرافیکی آن نیز از طریق گرافیک تنها 2 هسته‌ای Mali-G52 انجام می‌شود. مقایسه این ترکیب با Helio P65 حاضر درGalaxy A31 به‌جز تغییر حداکثر فرکانس هسته‌های ضعیف‌تر A55 از 1.8 به 1.7 گیگاهرتز تفاوت دیگری را نشان نمی‌دهد و از همان گرافیک Mali-G52 MC2 در این‌جا نیز استفاده شده است. البته یک تفاوت ظریف دیگر نیز در این قسمت به چشم می‌خورد جایی‌که حداکثر فرکانس گرافیک در Helio P65 به 820 مگاهرتز می‌رسد حال آن‌که Helio G80 از فرکانس بالاتری برابر با 950 مگاهرتز بهره می‌برد. بدین‌ترتیب می‌توان انتظار اندکی برتری برای A32 در مقابل A31 در برخی تست‌های پردازشی و گرافیکی قائل شد اما این برتری احتمالا از چند درصد فراتر نمی‌رود.

حافظه رم گوشی 4 یا 6 گیگابایت است که نسخه در اختیار ما از نوع 4 گیگابایت بود. حافظه داخلی دستگاه نیز 64 یا 128 گیگابایت در نظر گرفته شد که در نسخه 64 گیگابایت در اختیار ما در ابتدای بوت شدن دستگاه و پیش از ایجاد هرگونه تغییری روی حافظه (آپدیت یا نصب برنامه جدید یا انتقال فایل به حافظه) نزدیک به 47.2 گیگابایت آن آزاد و در اختیار کاربر قرار داشت. اسلات حافظه مستقل نیز در این گوشی حضور داشته و امکان افزایش حافظه ذخیره‌سازی دستگاه تا 1 ترابایت دیگر را ارائه می‌کند.

حافظه داخلی دستگاه مطابق نتیجه به‌دست آمده از تست AndroBench و سرعت خوانس تنها 300 مگابایت بر ثانیه‌ای در آزمون خوانش ترتیبی، از نوع eMMC 5.1 تشخیص داده می‌شود که با وجود رده کاربری پایین دستگاه، چندان قابل‌قبول نبوده و در مقابل آن می‌توان به رقبای هم‌قیمت بزرگی با حافظه‌های سریع UFS اشاره کرد. نوع حافظه در A31 سال قبل نیز از همین نوع یعنی eMMC 5.1 انتخاب شده بوده و بدین‌ترتیب سامسونگ تمایلی به تغییر در سرعت حافظه از خود نشان نداده است.

تجربه استفاده از گوشی در قسمت‌های مختلف آن گاه و بی‌گاه با تأخیرهای مشخصی همراه است و به‌خصوص در هنگام جست‌وجو برای یک آیتم مشخص در منوی Setting این تأخیر را (که احتمالا ارتباط مستقیمی با سرعت حافظه در این مدل دارد) به خوبی می‌توان مشاهده کرد.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به حضور هسته‌های A75 و A55 در ساختار پردازشی این مدل، انتظار نتیجه متوسطی کاملا رو به پایینی را از این گوشی داریم که در اغلب موارد به A31 شباهت دارد اما در برخی موارد به‌خصوص در تست‌های گرافیکی چند درصدی از آن فراتر می‌رود.

اولین تست طبق معمول به Geekbench 4.4.2 تعلق دارد که تنها به کیفیت هسته‌های پردازشی می‌پردازد؛ A32 این تست را در حالت‌های تک و چند هسته‌ای به‌ترتیب با امتیازهای 1,684 و 5,271‌ واحد به پایان می‌رساند که جدا از اختلاف اندک آن در حالت تک هسته‌ای، طبق انتظار چند درصدی بهتر از A31 در حالت چند هسته‌ای عمل می‌کند.

در نسخه 5.4.0 این تست شرایط فوق تکرار شده و بار دیگر به‌جز اختلاف اندک در حالت تک هسته‌ای، برتری مشخصی در حالت چند هسته‌ای دیده می‌شود. A32 این تست را با امتیازهای 340 و 1,276 واحد در حالت‌های تک و چند هسته‌ای به پایان می‌رساند و این در حالی‌ست که A31 در این تست به امتیازهای 352 و 1,209 واحد می‌رسد.

در تست جدید AnTuTu V9.0.4-OB که تا حدودی شرایطی متفاوت از ورژن 8 این تست ارائه می‌کند، بهترین امتیازی که از A32 پس از چند مرحله تست به آن دست پیدا کردیم نزدیک به 185 هزار واحد بود که آن را در مجموع در جایگاه متوسط رو به پایینی قرار می‌دهد. برای مقایسه بد نیست بدانیم که Redmi Note 8 Pro شیائومی به‌عنوان گوشی پیشرفته‌تری در رده میانی این تست را با امتیاز 320 هزار واحدی به انجام می‌رساند و گلکسی S21 سامسونگ با پروسسور 5 نانومتری Exynos 2100 نیز به امتیاز 638 هزار واحدی در این تست دست پیدا می‌کند.

در نهایت آخرین تست انجام گرفته روی A32 طبق معمول به آزمون گرافیکی گرافیکی Sling Shot Extreme OpenGL ES 3.1 از تست 3DMark تعلق دارد که محلی برای محک زدن انتظار اولیه در مورد عملکرد بهتر گرافیک A32 نسبت به A31 است. A32 در این تست به امتیاز 1,320 واحدی دست پیدا می‌کند که به‌ترتیب به فریم در ثانیه‌های 7.8 و 3.8 در تست 1 و 2 این آزمون منجر می‌شود. در سوی دیگر امتیاز A31 اندکی کمتر و برابر با 1,155 واحد است که به فریم در ثانیه‌های 7 و 3.2 در تست‌های 1 و 2 این آزمون منجر می‌شود. بدین‌ترتیب همانطور که انتظار می‌رفت A32 به‌واسطه فرکانس بالاتر GPU آن اندکی عملکرد بهتری نسبت به A31 دارد اما این بهبود در عمل چندان به تغییر جایگاه گرافیکی این گوشی منجر نشده و هنوز در مقایسه با یک میان رده پیشرفته‌تر مثل Motorola Moto G9 Plus با امتیاز 2,470 حرف خاصی برای گفتن ندارد.

گزینه‌های ارتباطی

در غیاب 5G پر سرعت‌ترین مسیر تأمین دیتا در A32 از راه مودم داخلی دستگاه با پشتیبانی از LTE Cat.7 در دانلود و Cat.13 در آپلود صورت می‌پذیرد که روی کاغذ به‌ترتیب معادل 300 و 150 مگابیت بر ثانیه خواهند بود. وای‌فای ac دو باند، بلوتوث 5، اتصال NFC و مسیریاب‌های ماهواره‌ای تک فرکانس GPS/GLONASS/BeiDoou/Galileo دیگر گزینه‌های ارتباطی این گوشی را تشکیل می‌دهند. جک هدست و پورت USB-C با استاندارد سرعت USB 2.0 نیز در این مدل حضور دارند.

کلام آخر

سامسونگ گلکسی A32 پایین‌رده‌ای با برخی امکانات منتسب به گوشی‌های میان‌رده است که در بسیاری از موارد به تجربه A31 سال گذشته شباهت دارد، بدنه تمام‌پلاستیکی دستگاه مثل A31 براق و جاذب اثرات انگشت است اما پشت و روی آن به‌صورت تخت و بدون خمیدگی طراحی شده و بدین‌ترتیب از لحاظ فاکتورهای ارگومی و قرارگیری مناسب در دست امتیاز پایین‌تری را به خود اختصاص می‌دهد. طراحی دوربین‌های بخش پشتی به‌صورت واحدهای مجزا نکته کاملا مثبتی در طراحی آن به حساب می‌آید و ارائه شدن در رنگ‌های مختلف نیز به جذابیت آن افزوده است.

از ابعاد و وزن گوشی می‌توان به میزان بسیار زیادی رضایت داشت هرچند خمیده نبودن لبه‌های کاور بخش پشتی، ضخامت این مدل را اندکی بیش از مقدار واقعی آن نشان می‌دهد. صفحه‌نمایش دستگاه برتری بی‌چون و چرایی نسبت به نسخه 5G آن ارائه می‌کند جایی‌‌که فارغ از فناوری ساخت Super AMOLED و وضوح فول اچ‌دی پلاس، نرخ رفرش 90 هرتزی آن نیز کاملا جالب توجه و کاربردی‌ست. این صفحه‌نمایش از نور مناسبی نیز برخوردار بوده و در زیر نور مستقیم خورشید نیز (به‌شرط فعال بودن روشنایی خودکار یا تنظیم روشنایی روی حداکثر)، خوانایی خود را به‌خوبی حفظ می کند. در سوی دیگر دقت رنگ این صفحه‌نمایش چندان فوق‌العاده نیست و سنسور اثر انگشت نوری آن نیز مثل سال قبل دقت و سرعت بالایی را ارائه نمی‌کند؛ امری‌که با قرار دادن پوشش ضد خش و یا گلس روی صفحه‌نمایش تشدید نیز می‌شود. روی صفحه‌نمایش از شیشه محافظ شناخته‌شده و قدرتمندی استفاده نشده که این موضوع کاربران را عملا وادار به استفاده از گلس و پوشش ضد خش خواهد کرد که خود به اختلال بیشتر در سنسور اثر انگشت خواهد انجامید.

دوربین اصلی گوشی در شرایط میانه و نسبتا قابل‌قبولی قرار داشته و در نور کافی با وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی جزییات راضی‌کننده‌ای و طیف دینامیکی مناسبی را به تصویر می‌کشد. لبه‌های تصویر در عکس‌های این دوربین به خوبی مرکز کادر عمل نمی‌کند و تصاویر 64 مگاپیکسلی آن نیز چندان رضایت‌بخش به‌نظر نمی‌رسند.

دوربین اولتراواید نیز در کلاس خود تصاویر نسبتا راضی‌کننده‌ای را به لحاظ میزان کنترل نویز و کیفیت رنگ ارائه می‌کند اما در غیاب راه‌کاری برای تصحیح اعوجاج در کناره‌ها، تمامی خطوط صاف به‌خصوص در پایین کادر را هلالی‌شکل به‌تصویر می‌کشد و تأثیری کاملا منفی در نتیجه نهایی بر جای می‌گذارد.

حالت شب برای هر دوی دوربین اصلی و اولتراواید در دسترس قرار داشته و از نتیجه آن می‌توان به میزان زیادی رضایت داشت. حداکثر وضوح فیلم‌برداری دوربین اصلی تنها 1080p/30fps است و نه‌تنها از 4K بلکه از 1080p/60fps نیز در آن خبری نیست. فیلم‌برداری این دوربین با فعال کردن لرزه‌‌گیر دیجیتال حداکثر در حد متوسط باقی می‌ماند اما با غیر فعال کردن این گزینه (و اندکی بازتر شدن کادر) کوچک‌ترین لرزه‌های دست نیز به نتیجه نهایی راه یافته و ویدئوی نامطلوبی را بر جای می‌گذارد.

بخش پردازشی گوشی مثل اکثر دیگر قسمت‌های آن در سطح میانی رو به پایین قرار دارد و در کنار حافظه داخلی نچندان سریع eMMC 5.1 گه‌گاه به کندی‌های مشخصی در عملکرد دستگاه منجر می‌شود. پروسسور Heli G80 این گوشی با وجود نام‌گذاری متفاوت، عملا از لحاظ نوع و نعداد هسته‌های پردازشی و گرافیکی تفاوتی با Helio P65 حاضر در Galaxy A31 سال قبل ندارد و اختلاف بزرگ آن‌ها را باید در بیشتر شدن فرکانس گرافیک 2 هسته‌ای آن جست‌وجو کرد؛ امری‌که البته در عمل تفاوت بزرگی را برای این گوشی ایجاد نمی‌کند.

از دوام باتری دستگاه به میزان بسیار زیادی رضایت داشتیم اما شارژر تنها 15 واتی آن بسیار کند عمل کرده و نزدیک به 2 ساعت و 20 دقیقه زمان برای شارژ آن نیاز خواهد بود. از جمع دیگر نکات مثبت این مدل باید به حضور جک هدست، درگاه حافظه مستقل، اتصال NFC و سیستم‌عامل اندروید 11 همراه با رابط کاربری مدرن One UI 3.1 اشاره کرد و در سمت موارد منفی نیز نبود فوکوس خودکار برای دوربین ماکرو، صدای نسبتا پایین تک اسپیکر دستگاه و در دسترس نبودن HDR برای وضوح کامل دوربین اصلی و سلفی (به‌ترتیب 64 و 20 مگاپیکسلی) جای گرفته‌اند.