mobile.ir - مرجع موبایل ایران

پرچمداران سری گلکسی S شرکت سامسونگ برای سال 2020 برخلاف رویه سال گذشته این شرکت در ارائه دو محصول مدرن و یک نمونه ارزان‌قیمت‌تر (به ترتیب گلکسی S10، گلکسی S10+ و گلکسی S10e) حالا از سه اسمارت‌فون مدرن و جالب‌توجه تشکیل شده‌اند که با وجود آن‌که هنوز تفاوت‌های مشخصی در بخش دوربین و برخی موارد ظریف دیگر در آن‌ها وجود دارد اما پیکره اصلی و قابلیت‌های مدرن این سه مدل تفاوتی نکرده و هر سه از یک طراحی مشترک، صفحه‌نمایش مشابه با امکان پشتیبانی از نرخ رفرش 120 هرتزی، بدنه مقاوم با استاندارد IP68، شارژ سریع و شارژ بی‌سیم باتری و پردازنده‌های یکسانی بهره می‌برند که انتخاب از میان آن‌ها را بیش از همه چیز به سلایق کاربران و اندازه دستگاه وابسته می‌سازد.

از این جمع حساب S20 Ultra 5G را باید از سایرین جدا دانست جایی‌که صفحه‌نمایش غول‌آسای 6.9 اینچی، باتری 5 هزار میلی آمپر ساعتی، دوربین 108 مگاپیکسلی اصلی و دوربین پریسکوپی 48 مگاپیکسلی حساب این هیولای 222 گرمی را از سایرین جدا ساخته و هم به دلیل ابعاد و وزن و هم به‌دلیل قیمت بسیار بالا، شانس کمتری برای انتخاب شدن آن از سوی کاربران عادی وجود دارد.

گلکسی S20 و گلکسی S20+ اما دو نمونه کامپکت‌تر و ظریف‌تر از این خانواده به حساب می‌آیند که با وجود آن‌که در بخش دوربین‌های اصلی، متفاوت از مدل الترا عمل می‌کنند و ظرفیت باتری آن‌ها نیز کمتر است اما در عوض از ابعاد و وزن مناسب‌تری برخوردار بوده و از لحاظ قیمتی نیز شرایط به مراتب بهتری را به نمایش می‌گذارند. تقریبا تمامی امکانات این دو مدل به یکدیگر شباهت داشته و با کنار گذاشتن تفاوت‌ها در زمینه ابعاد و وزن، صفحه‌نمایش و البته ظرفیت باتری، دقیقا با گوشی‌های یکسانی که در دو اندازه ارائه شده‌اند روبرو می‌شویم.

با توجه به نزدیک بودن این دو پرچمدار به یکدیگر و شباهت‌های رخ‌به‌رخ آن‌ها، این دو مدل را به‌صورت همزمان بررسی می‌کنیم. گلکسی S20 و گلکسی S20+ در اختیار ما به ترتیب با کد نام‌های SM-G980F و SM-G985F شناخته می‌شوند و هر دو از حافظه رم 8 گیگابایتی و حافظه داخلی 128 گیگابایتی برخوردارند.

جعبه محتویات

هر دوی S20 و S20+‌ در یک جعبه مشکی با نام مدل در بخش رویی و اطلاعاتی در بخش پشتی ارائه می‌شوند که طبق معمول فاقد تصویری از خود گوشی‌هاست. جعبه این دو گوشی را برای بررسی در اختیار نداشتیم اما طبق اطلاعات سامسونگ، درون این دو باکس به جز خود دستگاه به یک شارژر سیمی، کایل USB با دو سر USB-C، هدست سیمی با دو سایز متفاوت برای سَری‌های خروجی صدا، نوشته‌های راهنما و سوزن دسترسی به درگاه سیم‌کارت/کارت حافظه بر می‌خوریم. احتمالا یک قاب انعطاف‌پذیر شفاف نیز همراه این دو مدل ارائه می‌شود.

شارژ گوشی مثل S20 Ultra یک نمونه پر سرعت 25 واتی‌ست که با وجود آن‌که هنوز نسبت به نمونه‌های پر سرعت دیگر برندها با توان‌های فراتر از 40 وات، کم‌توان‌تر به نظر می‌رسد اما در مقایسه با سال‌های گذشته و شارژرهای همیشگی 15 واتی سامسونگ، پیشرفت بزرگی به حساب می‌آید. S20 و S20 پلاس برخلاف S20 Ultra از شارژر 45 واتی پشتیبانی نمی‌کنند و همین شارژر 25 واتی حداکثر توان شارژر مورد پشتیبانی در آن‌هاست.

هدست دستگاه را پیش از این در دیگر پرچمداران یکی دو سال اخیر شرکت سامسونگ نیز دیده‌ایم با این تفاوت که مثل مدل الترا برای اولین بار در سری گلکسی S، در نبود جک 3.5 میلی‌متری هدست روی گوشی، پورت اتصال این هدست از نوع USB-C است. از کیفیت این هدست به‌عنوان یک نمونه درون جعبه‌ای می‌توان رضایت داشت و با وجود آن‌که هنوز فاصله مشخصی با بهترین‌های بازار دارد اما برای اغلب کاربران، حتی کاربران حرفه‌ای‌تر موسیقی نیز می‌تواند نتایج راضی‌کننده‌ای را به نمایش بگذارد.

طراحی ظاهری

در نقطه مقابل S20 Ultra اولین نکته مثبت و جالب‌توجه در مورد این دو مدل ابعاد و وزن پایین و اصطلاحا خوش‌دستی آن‌هاست که به خصوص در نسخه کوچک‌تر یعنی S20 کاملا خودنمایی می‌کند. در هردوی این گوشی‌ها البته طبیعتا از زبان طراحی یکسانی نسبت به S20 Ultra استفاده شده و در اینجا نیز از همان دو لایه شیشه‌ای در پشت و رو و فریم فلزی در مرکز استفاده شده و این بار نیز لبه‌های کاور بخش پشتی ضخامت این دو مدل را کمتر از آنچه که هست نشان می‌دهند.

صفحه‌نمایش‌های بزرگ با حاشیه‌های بسیار ناچیز پیرامونی همراه با حفره قرارگیری دوربین سلفی در مرکز بالای این پنل تغییری نسبت به قبل نداشته‌‌اند و تجربه فراگیری را به نمایش می‌گذارند.

نوار فلزی پیرامونی بازهم مثل گذشته در کناره‌های دستگاه باریک‌تر از بالا و پایین بوده و در محل دکمه‌های تغییر صدا و پاور طراحی متفاوت و جالب توجه‌ای را به نمایش می‌گذارند. سامسونگ در S20 و S20+ نیز مثل S20 Ultra برای اولین بار از زمان تولد اولین نسل گلکسی S تا به امروز دکمه دوگانه تغییر صدا را از سمت چپ به سمت راست و به بالای دکمه پاور منتقل کرده که بالاخره به یکی از اندک تفاوت‌های همیشگی سامسونگ با دیگر محصولات سایر برندها خاتمه داده است. دکمه‌های پاور و تغییر صدا در کناره سمت راست خانواده S20 البته هنوز اندکی بالاتر از حد انتظار قرار دارند و با این‌که در هر دو گوشی با یک دست امکان دسترسی به کلید پاور و ولوم پایین وجود دارد اما برای فشردن ولوم بالا تقریبا در هر دو مدل نیاز به جابجایی دستگاه یا استفاده از دست دوم خواهد بود.

جالب‌توجه‌ترین نکته در بخش پشتی هر دو مدل بار دیگر به ستون دوربین‌های کناره سمت چپ باز می‌گردد که همچنان در یک قاب مشکی مستطیل‌شکل جای دارند اما نه‌تنها به لحاظ ابعاد بلکه از نظر برجستگی و فاصله از سطح نیز شرایط بسیار بهتری (حداقل از لحاظ ظاهری) نسبت به S20 Ultra داشته و ترکیب آن‌ها به‌ویژه در S20 عادی، چندان آزاردهنده به نظر نمی‌رسد.

این برجستگی اندک البته هنوز مانع لق‌خوردگی دستگاه روی میز نشده و با این‌که میزان این لق‌خوردگی کاملا کمتر از S20 Ultraست اما همچنان حضور منفی آن را می‌توان حس کرد.

بخش پشتی گوشی با توجه به جنس براق آن طبیعتا جاذب اثرات انگشت و آلودگی‌ست که تأثیر آن در نسخه‌های تیره‌تر این دو مدل بیشتر بوده و در رنگ‌های روشن، کمتر به چشم می‌آید.

در زمینه اجزای پیرامونی نیز شرایط کاملا مشابه S20 Ultraست و در اینجا نیز در غیبت جک 3.5 میلی‌متری هدست، اسپیکر اصلی گوشی در پایین و درگاه جای‌گذاری سیم‌کارت/کارت حافظه در بالا قرار دارد.

در مجموع از طراحی دو عضو کوچک‌تر خانواده S20 بسیار بیشتر از S20 Ultra رضایت داشتیم و ابعاد و وزن مناسب و ارگونومی بالای آن‌ها به خوش‌دستی قابل ‌تقدیری در هر دو مدل منجر شده است. جذب اثر انگشت و برجستگی محوطه دوربین از جمله نکات منفی نچندان پر رنگ در رابطه با این دو مدل به حساب می‌اید اما جاذبه‌های مثبتی مثل صفحه‌نمایش‌های بزرگ و فراگیر و دسترسی به تمامی قسمت‌های گوشی با یک دست، این نکات منفی را کاملا در حاشیه قرار می‌دهند. S20 و S20 پلاس همانطور که از یک پرچمدار بزرگ انتظار می‌رود هر دو به استاندارد مقاومت IP68 مجهز شده‌اند.

ابعاد و وزن

تغییر نسبت صفحه‌نمایش از 19:9 در سری S10 به 20:9 در خانواده S20، به‌شکل‌گیری گوشی‌های بلندقامت‌تر و باریک‌تری منجر شده که همانطور که در بخش طراحی اشاره شد، با راحتی بیشتری در دست جای می‌گیرند. بر همین منوال S20 با طول 151.7 میلی‌متری، 1.2 میلی‌متر از S10 سال گذشته بلندقامت‌تر بوده و عرض 69.1 میلی‌متری آن نیز 1.3 میلی‌متر نسبت به S10 کمتر شده است. صفحه‌نمایش S20 البته 0.1 اینچ بزرگ‌تر از S10 سال گذشته است و افزایش تنها 1.2 میلی‌متری ارتفاع این گوشی (با وجود افزایش سایز آن) بیش از همه‌ چیز به کوچک‌تر شدن حاشیه‌های عمودی بالا و پایین صفحه‌نمایش وابسته است. برای مشخص شدن تفاوت‌های S20 با نمونه‌های دیگر در این زمینه کافی‌ست بدانید که اغلب گوشی‌های امروزی دارای صفحه‌نمایش 6.2 اینچی حداقل از ارتفاع 155 میلی‌متری برخوردارند.

S20‌ از ضخامت 7.9 میلی‌متری برخوردار است که با توجه به خمیدگی شیشه بخش پشتی، در دست بسیار کمتر احساس می‌شود. S20‌ در زمینه وزن نیز نمونه موفقی به حساب می‌آید و در حالی‌که S10 سال گذشته با صفحه‌نمایش 6.1 اینچی و باتری تنها 3,400 میلی آمپر ساعتی، 157 گرم وزن داشت، این گوشی با 0.1 اینچ صفحه‌نمایش بزرگ‌تر و باتری 4,000‌ میلی‌ آمپر ساعتی، فقط 6 گرم سنگین‌تر شده و با وزن 163 گرمی، نمونه بسیار سبکی در این کلاس به حساب می‌آید.

این داستان برای S20 پلاس نیز تقریبا به همین صورت تکرار شده و در این مدل نیز با توجه به سایز صفحه‌نمایش با ابعاد و وزن متناسبی روبرو می‌شویم. طول و عرض این مدل به ترتیب 161.9 و 73.7 میلی‌متر است که در مقایسه با S10 5G سال گذشته با ابعاد یکسان صفحه‌نمایش (هر دو 6.7 اینچ)، 0.7 میلی‌متر در طول و 3.4 میلی‌متر در عرض با کاهش روبرو شده است. این کاهش ابعاد در حالی رخ داده که S20+ با توجه به 20:9 بودن صفحه‌نمایش در آن قاعدتا باید طول بیشتری داشته باشد اما به لطف کاهش حاشیه‌های عمودی، این طول، حتی 0.7 میلی‌متر نیز کمتر شده است. برای نمونه‌ای جهت مقایسه بیشتر می‌توان از Oppo Find X2 Pro یاد کرد که با صفحه‌نمایش یک‌اندازه از طول و عرض کاملا بیشتر 165.2 و 74.4 میلی‌متری بهره می‌برد.

ضخامت این مدل 7.8 میلی‌متر بوده و تنها 186 گرم وزن دارد و این در حالی‌ست که S10 5G با همین ابعاد صفحه‌نمایش و ظرفیت یکسان باتری، 7.9 میلی‌متر ضخامت داشته و وزن 198 گرمی آن نیز کاملا سنگین‌تر است.

صفحه‌نمایش

طبق روال جدید سامسونگ برای گوشی‌های پرچمدار این شرکت، در S20 و S20‌ پلاس نیز از نسل تازه‌ای از صفحه‌نمایش‌های OLED سامسونگ با نام تجاری Dynamic AMOLED 2X استفاده شده که پشتیبانی از نرخ به‌روزرسانی 120 هرتزی جذاب‌ترین نکته در رابطه با آن‌ها به حساب می‌آید. ابعاد صفحه‌نمایش S20 و S20 پلاس به ترتیب 6.2 و 6.7 اینچ است که البته این ابعاد با احتساب خمیدگی‌های جانبی و در نظر گرفتن کلیت این صفحه‌نمایش به عنوان یک مستطیل کامل، به دست آمده و در صورت حذف خمیدگی‌ها از این محاسبه، سایز صفحه‌نمایش این دو گوشی به ترتیب به 6.1 و 6.5 اینچ کاهش پیدا می‌کند.

وضوح اصلی یا native این دو صفحه‌نمایش، QHD+ در نسبت 20:9 یعنی 1440×3200 پیکسل است که در نسخه عادی و پلاس به ترتیب به فشردگی‌های 563 و 525 پیکسل در هر اینچ منجر می‌شود. سامسونگ البته طبق روال یکی دو سال گذشته برای مصرف کمتر انرژی، وضوح پیش‌فرض صفحه‌نمایش‌های این دو گوشی را یک پله پایین‌تر یعنی روی فول اچ‌دی پلاس (1080×2400 پیکسل) تنظیم می‌کند و برای در اختیار داشتن وضوح کامل باید آن را به‌صورت دستی از منوی Display تغییر داد.

صفحه‌نمایش هر دو گوشی از نمایش محتوای HDR10+ پشتیبانی کرده و طبق انتظار کیفیت بسیار بالایی را در زمینه کنتراست و سطح رنگ مشکی ارائه می‌دهند. کیفیت رنگ در بخش Screen mode‌ از منوی Display روی گزینه Vivid تنظیم شده که رنگ‌های اشباع‌شده‌تری را به نمایش می‌‌گذارد که با وجود آن‌که جذابیت بالاتری را ارائه می‌کند اما به رنگ‌های حقیقی و واقعی نزدیک نبوده و از دقت کمتری برخوردارند. در حالت Vivid در این قسمت می‌توان میزان White banace و گرمای رنگ را از اسلایدر پایین صفحه تغییر داد و لمس گزینه Advances settings نیز امکان تغییر مجزای کانال‌های رنگ آبی، سبز و قرمز را در اختیار کاربران قرار می‌دهد.

ته‌رنگ سبز/بنفش پنل‌های OLED سامسونگ که پیش از این نیز تقریبا در تمامی صفحه‌نمایش‌های مشابه این برند نیز دیده شده بود، در اینجا نیز حضور داشته و با مشاهده گوشی از کناره‌ها به خصوص در یک صفحه سفیدرنگ به خوبی مشهود است.

زیر صفحه‌نمایش در هر دو مدل یک حاشیه تنها 2 میلی‌متری وجود دارد و در بالا و کناره‌ها نیز به‌ترتیب حاشیه‌هایی نزدیک به 1.5 و 1 میلی‌متر دیده می‌شود. برای مقایسه میزان کوچکی این حاشیه‌ها بهتر است آن‌ها را با S10+ سال گذشته در کنار هم قرار دهیم جایی‌که در این مدل در بالا و پایین صفحه‌نمایش به ترتیب 4 و 3 میلی‌متر حاشیه در نظر گرفته شده بود. اسپیکر تماس همراه با سنسورهای معمول این قسمت در لبه باریک بالایی گوشی قرار دارد که این خروجی صدا نقش اسپیکر دوم در ساختار اسپیکرهای دوگانه استریوی دستگاه را نیز ایفا می‌کند.

نرخ به‌روزرسانی 120 هرتزی صفحه‌نمایش

همانطور که اشاره شد یکی از جذابیت‌های مهم گوشی‌های سری S20 سامسونگ به نرخ به‌روزرسانی 120 هرتزی آن‌ها باز می‌گردد که برای اولین بار در این برند استفاده شده و روی کاغذ تجربه کاملا روان‌تری را در حین گردش در بین منوهای دستگاه و برنامه‌های پشتیبانی‌کننده از این قابلیت ارائه می‌کند. نرخ رفرش صفحه‌نمایش در حقیقت به تعداد دفعات تغییر فریم‌های تصویر روی صفحه‌نمایش گفته می‌شود که پس از رسیدن به یک سرعت مشخص،‌ در چشم انسان توهم یک تصویر پیوسته و یک‌پارچه را ایجاد می‌کنند. در این مفهوم یک صفحه‌نمایش معمولی 60 هرتزی، در هر ثانیه 60 بار، فریم‌های تصویر خود را آپدیت می‌کند و این مقدار در پنل‌های 90 و 120 هرتزی به ترتیب 90 و 120 بار در ثانیه خواهد بود. بدین‌ترتیب نگفته پیداست که بالاتر بودن تعداد این فریم‌ها، منجر به روان‌تر دیده شدن حرکت در تصویر شده و تجربه متفاوتی را نسبت به قبل ایجاد می‌کند. نکته ظریف در مورد این قابلیت در سری S20، در دسترس نبودن آن در وضوح کامل صفحه‌نمایش یعنی QHD+ است و برای تجربه این مورد چاره‌ای جز تنظیم وضوح صفحه‌نمایش روی گزینه فول اچ‌دی یا اچ‌دی نیست. به بیان دیگر کاربران باید از بین نرخ رفرش 120 هرتزی یا وضوح QHD+ تنها یکی را انتخاب کنند.

البته هردوی این موارد یعنی وضوح بیشتر یا نرخ رفرش بالاتر، در مصرف باتری گوشی تأثیر منفی مشهودی برجای می‌گذارند و شاید بهتر باشد تا از این دو،‌ به صورت موردی و در مواقع لزوم استفاده کرد. از جمله کاربردهای قابل تصور برای نرخ 120 هرتزی صفحه‌نمایش باید به بازی‌های پشتیبانی‌کننده از این قابلیت اشاره کرد که به‌خصوص برای گیمرهای حرفه‌ای‌تر، تفاوت محسوسی را ایجاد می‌کنند. به جز موارد خاص مثل اپلیکیشن‌های و بازی‌های منطبق با این فناوری، فعال کردن گزینه 120 هرتزی، در عمل نیز تفاوت محسوسی را ایجاد می‌کند اما به دلیل تأثیر آن در مصرف (که در ادامه در بخش باتری بیشتر به آن خواهیم پرداخت)، فعال کردن آن در همه لحظات شاید چندان منطقی به نظر نرسد.

سنسور اثر انگشت درون صفحه‌نمایش

S20 و S20+ همچون نمونه‌های سال گذشته از سنسور اثر انگشت التراسونیک درون صفحه‌نمایش بهره می‌برند که از لحاظ کیفیت و اجرا تفاوت خاصی با آنچه در S10 و Note10 دیده بودیم نداشته و در اینجا نیز سرعت و دقت بالاتری در مقایسه با سنسورهای نوری معمول دیده می‌شود. کیفیت تشخیص و عملکرد این سنسور البته هنوز در مقایسه با نمونه‌های متداول خازنی، در جایگاه پایین‌تری قرار می‌‌گیرد و در برخی از مواقع با تماس ملایم‌تر انگشت با صفحه‌نمایش ممکن است، عملیات تشخیص اثر انگشت به خوبی انجام نپذیرد. یک نکته منفی دیگر در مورد این سنسور، نمایش داده نشدن جایگاه آن روی صفحه برخلاف نمونه‌های نوری‌ست؛ جایی‌که تنها در صورت قرار دادن انگشت روی محل اشتباهی یا شناسایی نشدن انگشت در بار اول، محل سنسور روی صفحه‌نمایش ظاهر می‌شود و در غیر این صورت، جایگاه حسگر را باید به صورت تقریبی و تجربی، حدس زد.

اجزای جانبی

همانطور که گفته شد، برخلاف تمامی 10 نسل قبلی گوشی‌های سری S، سمت چپ همه اعضای خانواده S20 خالی از هر المان قابل ذکری‌ست و دکمه دوگانه تغییر صدا که همواره در این بخش حضور داشت حالا به سمت راست منتقل شده است. زیر این دکمه در سمت راست طبق انتظار دکمه پاور قرار گرفته که برای روشن کردن دستگاه و خاموش و روشن کردن صفحه‌نمایش به‌کار می‌رود اما پایین نگه‌داشتن آن برای خاموش یا ریستارت کردن گوشی، به نتیجه‌ای عجیب (اما متداول در گوشی‌های سامسونگ) یعنی احضار دستیار Bixby منجر می‌شود.

برای تغییر دوباره وظیفه این کلید و منتسب کردن مجدد آن به دکمه پاور باید به منوی Side key در تنظیمات مراجعه کرده و گزینه Press and hold را روی Power off menu تنظیم کرد.

احضار Bixby به جای منوی خاموش و روشن کردن گوشی، به اندازه‌ای برای سامسونگ اهمیت داشته که گزینه‌‌ای را در این قسمت برای راهنمایی کاربران جهت خاموش کردن دستگاه ارائه کرده که جدا از راه‌کارهایی مثل استفاده از دکمه Power در منوی نوتیفیکیشن یا گرفتن همزمان و نگه‌داشتن کلید پاور و ولوم پایین، گزینه جالب و حتی تا حدودی مضحک گفتن عبارت Turn off the phone به دستیار Bixby نیز مشاهده می‌شود!

در این بخش جدا از تغییر عملکرد منتسب شده به دکمه پاور در هنگام گرفتن و نگه‌داشتن این کلید، سه گزینه برای دو بار فشردن پیاپی دکمه پاور نیز در نظر گرفته شده که در حالت پیش‌فرض به گشودن دوربین منجر می‌شود اما می‌توان آن را به بازگشایی بیکسبی یا گشودن یک اپلیکیشن نیز تغییر داد.

در بخش بالایی هر دو گوشی به یکی از میکروفون‌ها و درگاه سیم‌کارت و کارت حافظه بر می‌خوریم که در این دومی امکان جای‌گذاری دو سیم‌کارت بدون کارت حافظه یا یک سیم‌کارت و یک کارت حافظه microSD وجود دارد.

در نهایت، بخش پایینی نیز محل اسپیکر اصلی، پورت USB-C و میکروفون تماس است و برای اولین بار در مجموعه اسمارت‌فونی در سری Galaxy S، از جک هدست در هیچ‌یک از این دو مدل خبری نیست.

بخش پشتی

در بخش پشتی هر دو مدل به طرح آشنایی بر می‌خوریم که نمونه آن را پیش از این در S20 Ultra دیده‌ایم؛ سطح براق و شیشه‌ای این قسمت کوچک‌ترین اثرات انگشت و آلودگی را نیز به خود جذب می‌کند و از این لحاظ تفاوتی با گوشی‌های معمول دارای سطوح براق ندارد. دوربین‌های این قسمت درون یک مستطیل سیاه‌رنگ در کناره سمت چپ بالا قرار دارند که با وجود آن‌که هر دو نسبت به S20 Ultra کوچک‌تر و ظریف‌تر شده‌اند اما هنوز نمی‌توان از آن‌ها به عنوان یک نقطه مثبت در طراحی گوشی یاد کرد. ارتفاع این مستطیل در هر دو گوشی به نزدیک به 33 میلی‌متر می‌رسد اما عرض آن در S20 در حدود 16 و در S20+ حوالی 19 میلی‌متر است. برای مقایسه کافی‌ست بدانید که در S20 Ultra 5G با مستطیل کاملا بزرگ‌تری با طول و عرض به ترتیب 43 و 30 میلی‌متر روبرو بودیم که تقریبا 2 میلی‌متر از کف فاصله داشت! نشان سامسونگ و برخی نوشته‌های راهنما دیگر موارد قابل ذکر در بخش پشتی هر دو گوشی را تشکیل می‌دهند.

به مانند S20 Ultra در هر دو عضو دیگر این خانواده نیز بخش پشتی در حین استفاده عادی از دوربین، انجام شارژ باتری، بازی و تست‌های پردازشی و گرافیکی و در کل هر فعالیتی که اندکی به CPU فشار وارد نماید، اندکی بیش از اندازه گرم شده که میزان این گرما به‌خصوص در کناره سمت راست مجموعه دوربین و لبه‌های بالایی گوشی بیش از سایر قسمت‌ها بوده و در برخی موارد از «گرم» به «داغ» تغییر حالت پیدا می‌کند.

دوربین‌های اصلی

در هر دو مدل S20‌ و S20+ از سه دوربین با قابلیت تصویر برداری استفاده شده و علاوه بر آن، S20+ از ماژول چهارمی برای تعیین عمق میدان (یا به قول سامسونگ DepthVision Camera) نیز بهره می‌برد که در زیر فلش LED‌ و در مقابل دوربین‌های اصلی جای دارد. دوربین‌های سه‌گانه مشترک هر دو گوشی شامل یک دوربین اصلی 12 مگاپیکسلی در مرکز، یک دوربین 12 مگاپیکسلی التراواید در بالا و یک دوربین 64 مگاپیکسلی تله‌فتو در پایین می‌شوند. دوربین 12 مگاپیکسلی اصلی این مجموعه از فوکوس خودکار Dual Pixel و لرزه‌گیر اپتیکال یا OIS‌ برخوردار است که در مقابل آن لنزی با گشودگی دیافراگم f/1.8 قرار دارد؛ این میزان گشودگی با این‌که در مقایسه با تجربه‌های پیشین سامسونگ در این کلاس با ارائه لنزهایی با دیافراگم متغیر f/1.5 یا f/2.4 گامی به عقب به نظر می‌رسد اما در سوی مقابل پیکسل‌های 1.4 میکرونی خانواده S10 حالا جای خود را به پیکسل‌های بزرگ‌تر 1.8 میکرونی در S20 و S20+ داده‌اند و بدین‌ترتیب احتمالا تأثیر بسته‌تر بودن دیافراگم از این طریق به‌خوبی جبران می‌شود.

این شرایط تقریبا به همین صورت در مقایسه دوربین التراواید S20 و S20+ با سری S10 نیز تکرار شده جایی‌که با وجود کاهش وضوح از 16 به 12 مگاپیکسل، ابعاد پیکسل‌ها از 1 به 1.4 میکرون افزایش پیدا کرده که تأثیر آن در عمل بسیار مهم‌تر از کاهش رزولوشن به نظر می‌رسد. میدان دید این دوربین از 123 درجه در سال گذشته به 120 درجه کاهش پیدا کرده اما دیافراگم f/2.2 آن بدون تغییر بوده و از فوکس خودکار نیز در آن خبری نیست.

دوربین 64 مگاپیکسلی تله‌فتوی این مجموعه از دیافراگم f/2.0 برخوردار است که در مقایسه با نمونه 12 مگاپیکسلی f/2.4 حاضر در S10 و S10+ از لنز کاملا سریع‌تری بهره می‌برد. این دوربین از پیکسل‌هایی با ابعاد 0.8 میکرون برخوردار است که روی کاغذ با ترکیب با یکدیگر تشکیل پیکسل‌هایی با ابعاد 1.6 میکرون را می‌دهند. وضوح تصاویر این دوربین در حالت پیش‌فرض 12 مگاپیکسل (3024×4032 پیکسل) است. زوم اپتیکال این دوربین رسما اعلام نشده اما با تقسیم فاصله کانونی 28 میلی‌متری این دوربین به فاصله کانونی 26 میلی‌متری دوربین اصلی به زوم اپتیکال (یا شاید بهتر باشد بگویم زوم مولتی-کمرای) 1.077 برابری دست پیدا می‌کنیم. این دوربین البته به گفته سامسونگ، قادر به انجام 3 برابر زوم ترکیبی و 30 برابر زوم دیجیتال (یا به گفته سامسونگ Super Resolution Zoom) است که این آخری همانطور که در ادامه خواهیم دید، کیفیت چندان بالایی نخواهد داشت. OIS‌ و فوکوس خودکار دنبال‌شونده (ظاهرا از نوع تشخیص فاز) نیز از دیگر امکانات این دوربین به حساب می‌آیند.

رابط کاربری دوربین دقیقا همانی‌ست که در S20 Ultra نیز حضور داشت؛ در این رابط کاربری جدا از شاتر دوربین و دو آیکون سوییچ مابین دوربین‌های اصلی سلفی و نمای آخرین عکس گرفته شده در کناره سمت راست، در یک ردیف جلوتر تنها به چهار گزینه عکس، ویدئو، Single Take و More بر می‌خوریم و گزینه‌هایی مثل برداشت Pro، پانوراما، حالت شب، هایپرلپس و سوپر اسلوموشن همگی به گزینه More منتقل شده‌اند. گزینه Single Take در این بخش امکان گرفتن یک تصویر پیوسته بدون نیاز به فشردن دکمه شاتر از سوی کاربران را فراهم می‌کند جایی‌که پس از چند ثانیه برداشت تصویر، گوشی به صورت خودکار عکس‌ها و ویدئوهای مهم را برای انتخاب، در اختیار کاربر قرار می‌دهد. در ردیف بعدی سوییچر جابجایی سریع بین سه دوربین گوشی (عادی، التراواید و تله‌فتو) دیده می‌شود و بر بالای آن نیز گزینه‌ دیگری جهت تشخیص اتوماتیک صحنه پیش رو و اعمال تنظیمات خودکار به تصویر در نظر گرفته شده که سامسونگ از آن با عنوان Scene optimizer یاد می‌کند اما کارکردی مشابه گزینه‌های AI در سایر دوربین‌ها دارد.

آیکون‌های حاضر در کناره سمت چپ با یک تغییر نسبت به گذشته همراه شده‌اند؛ جایی‌که علاوه بر فیلترهای لایو و زیباسازی، تغییر نسبت و وضوح تصویر، تایمر، تنظیمات فلش و منوی دسترسی به سایر تنظیمات، گزینه دیگری به نام Motion photo به این قسمت افزوده شده که با فعال کردن آن، چهار ثانیه قبل از لمس دکمه شاتر به صورت فیلم ذخیره می‌شود. البته امکان حذف کردن این 4 ثانیه ویدئو بدون حذف شدن عکس اصلی در گالری تصاویر وجود دارد یک تغییر در این بخش حذف دو گزینه AR Emoji و Bixby Vision است که از بخش اصلی رابط کاربری به درون منوی More منتقل شده‌اند.

حالت‌های مختلف برای تغییر وضوح و نسبت تصویر در این بخش شامل پنج گزینه فول، 1:1، 16:9، 4:3 و 4:364MP می‌شود که به ترتیب به رزولوشن‌های 7.3 مگاپیکسل (1816×4032 پیکسل)، 9.1 مگاپیکسل (3024×3024 پیکسل)، 9.1 مگاپیکسل (2268×4032 پیکسل)، 12.1 مگایپکسل (3024×4032 پیکسل) و در نهایت 64.1 مگاپیکسل (6936×9248 پیکسل) منجر می‌شوند. نکته جالب در این میان وارد کردن وضوح 64 مگاپیکسلی به حالت‌های تغییر وضوح در این بخش است که طبیعتا برخلاف چهار حالت دیگر از طریق دوربین اصلی صورت نگرفته و با انتخاب آن، گوشی به دوربین 64 مگاپیکسلی تله‌فتو سوییچ می‌کند. در این هنگام البته به دلیل بسته‌تر بودن دیافراگم از یک سو و کوچک‌تر بودن بیش از اندازه پیکسل‌های تصویر از سوی دیگر،‌ افت محسوسی در کیفیت تصویربه‌خصوص در محیط‌های کم‌نورتر به چشم می‌خورد.

در بخش More از رابط کاربری دوربین به گزینه‌هایی مثل عکاسی و فیلم‌برداری حرفه‌ای (Pro)، برداشت پانوراما، عکاسی از خوراکی‌ها، حالت شب، هایپرلپس، اسلوموشن و سوپر اسلوموشن و لایو فوکوس بر می‌خوریم و بر بالای این بخش نیز دو گزینه AR Zone و Bixby Vision بر می‌خوریم که از بخش اصلی به این قسمت منتقل شده‌اند.

در بخش عکاسی حرفه‌ای یا Pro این دوربین امکان تغییر در شش گزینه مستقل در پایین صفحه‌نمایش وجود دارد که شامل تغییر عدد ISO (از 50 تا 3,200)، سرعت شاتر (از 1/12000 ثانیه تا 30 ثانیه)، فوکوس دستی، تنظیمات وایت‌بالانس، تنظیمات نورگیری و یک گزینه جداگانه برای تغییر در شش مورد دیگر (شامل گرما، ته‌رنگ (Tint)، کنتراست، اشباع، های‌لایت و سایه‌ها) می‌شوند. در این مد،‌ امکان عکاسی در حالت RAW نیز در نظر گرفته شده است.

این موارد در منوی Pro Video نیز تقریبا به همین صورت تکرار شده‌اند.

بخش سایر تنظیمات دوربین که با لمس آیکون چرخ‌دنده در کناره سمت چپ ظاهر می‌شود جدا از تغییر وضوح دوربین اصلی و سلفی، ‌امکان برداشت ویدئو با فرمت HEVC، فعال کردن گزینه لرزه‌گیر دیجیتال و برداشت HDR، گزینه Scene optimizer برای تشخیص اتوماتیک صحنه، Shot suggestions برای نمایش گزینه‌ای جهت تراز کردن تصویر، اسکن QR code، تغییر وظیفه دکمه شاتر و گزینه Save options (برای ذخیره تصاویر با فرمت HEIF و تصحیح تصاویر گرفته شده با لنز واید) را در دسترس قرار می‌دهد. از جمله گزینه‌های متفاوت این بخش نسبت به نمونه‌های پیشین باید به Selfie tone برای تغییر توناژ رنگی تصویر در دوربین سلفی و گزینه اتوفوکوس دنبال‌کننده (Tracking auto-focus) اشاره کرد که این آخری برای دنبال کردن سوژه‌های متحرک، بدون نگرانی از خارج شدن آن‌ها از فوکوس در حین حرکت و جابجایی به‌کار می‌رود.

با توجه به یکسان بودن دوربین‌های سه‌گانه هر دو دوربین، نتایج تقریبا مشابه‌ای نیز از آن‌ها به دست می‌آید و به تفاوت خاصی در این میان بر نخوردیم. در یک روز آفتابی بهاری دوربین اصلی هر دو گوشی تصاویری با رنگ‌های زنده و اندکی اغراق شده و جزییات فراوانی را ثبت می‌کنند که در سطح بسیار بالایی قرار داشته و از لحاظ کنترل نویز نیز در شرایط بسیار مناسبی به‌سر می‌بریم. گزینه شناسایی خودکار سوژه‌ها نیز به‌خوبی عمل می‌کند و صحنه پیش رو در اکثر موارد با دقت مناسبی تشخیص داده می‌شود.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در S20+ در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در S20+ در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در S20 در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در S20 در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین در حالت پیش‌فرض گزینه HDR خودکار را فعال کرده و بسته به نیاز سوژه، به آن اعمال می‌کند. البته در عمل با غیر فعال کردن این گزینه نیز تغییر چندانی در کار مشاهده نشده و به تفاوت خاصی بر نمی‌خوریم.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در S20+ با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در S20+ با HDR اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین التراواید این مجموعه که در S20 Ultra نیز به همین صورت حضور داشت در غیبت فوکوس خودکار و دیافراگم نسبتا بسته f/2.2 عملکرد چندان فوق‌العاده‌ای در زمینه جزییات نداشته و با این‌که به لطف پیکسل‌های بزرگ‌تر آن عملکرد بهتری نسبت به سری S10 به خصوص در محیط‌های با نور کمتر از خود نشان می‌دهد اما داینامیک رِنج و طیف کنتراست آن در یک تصویر کامل چندان فوق‌العاده به نظر نمی‌رسد. خمیدگی معمول گوشه‌های تصویر در دوربین‌های التراواید در این دوربین نیز وجود دارد اما میزان آن نسبت به قبل کمتر شده و با انتخاب گزینه Ultra wide shpe correction از منوی تنظیمات می‌توان آن را بار دیگر (به بهای از دست رفتن اندکی از پهنای سوژه پیش رو) بهبود بخشید.

برداشت تصویر با دوربین التراواید در S20+ در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین التراواید در S20+ در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین التراواید در S20 در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین التراواید در S20 در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین تله‌فتوی این مجموعه همانطور که در ابتدا اشاره شد از زوم اپتیکال تنها 1.077x برخوردار است که در مقایسه با نمونه‌های معمول این رده با زوم‌های 2 برابر و 3 برابر حداقل روی کاغذ چندان فوق‌العاده به نظر نمی‌رسد. حداقل میزان زوم این دوربین البته در حالت عادی 3 برابر است که از آن با عنوان زوم ترکیبی یاد می‌شود. این دوربین تا زوم 4 برابری ظاهرا از دوربین اصلی نیز برای شکل‌گیری تصویر نهایی خود استفاده می‌کند چرا که تا این مرحله پوشاندن دوربین اصلی، به پوشانده شدن کادر تصویر دوربین تله‌فتو نیز منجر می‌شود. از این مرحله به بعد البته نقش دوربین اصلی حذف شده و زوم‌های بالاتر 10، 20 و 30 برابری با برش دیجیتال از تصویر دوربین تله‌فتو انجام می‌پذیرد. از لحاظ کیفیت تصویر در اولین پله زوم یعنی 3X با نتیجه مناسب و قابل‌قبولی روبرو می‌شویم که ادعای سامسونگ در مورد از دست نرفتن جزییات (loss-less zoom) را تا حدود زیادی تأیید می‌کند.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در S20 در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو در S20 با 3X زوم - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در شرایط نور مناسب روز، با گذر از این مرحله تا زوم 10 برابری نیز هنوز تا حدودی از نتیجه کار نمی‌توان ناراضی بود البته نگفته پیداست که در محیط‌های کم‌نورتر شرایط به این خوبی پیش نمی‌رود اما به لطف پردازش داخلی، نتیجه کار چندان نیز نا مناسب به نظر نمی‌رسد. با عبور از این مرحله و رسیدن به زوم‌های 20 و 30 برابری، دیجیتالی بودن بزرگ‌نمایی و اثرات نویز و کاهش جزییات به خوبی آشکار شده و به‌جز در مواردی که نیاز به مشاهده عکس در ابعاد بزرگ‌تر و واقعی آن وجود ندارد با شرایط مناسبی روبرو نمی‌شویم.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در S20+ در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو در S20+ با 3X زوم - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو در S20+ با 4X زوم - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو در S20+ با 10X زوم - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو در S20+ با 20X زوم - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو در S20+ با 30X زوم - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

از تصاویر به‌دست آمده از دوربین اصلی در شب می‌توان همچنان رضایت داشت و حتی قبل از فعال کردن حالت شب نیز می‌توان از نتیجه کار رضایت داشت. حالت شب در پرچمداران سامسونگ ظاهرا تغییری در سرعت شاتر ایجاد نکرده و تنها عدد ISO را افزایش می‌دهد. برای نمونه در دو تصویر زیر در حالت عادی عدد حساسیت روی 1,250 تنظیم شده و در حالت شب این عدد به 1,600 افزایش می‌یابد و این در حالی‌ست که سرعت شاتر در هر دو مورد تنها 1/8 ثانیه است.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در S20+ در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در S20+ در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

سطح نویز در دوربین التراواید طبیعتا بالاتر است اما در این حالت نیز فعال کردن حالت شب به نتیجه بهتری ختم می‌شود. البته نگفته پیداست که حالت شب در این دوربین نیز مثل دو دوربین دیگر نیاز به ثابت بودن سوژه پیش‌ رو دارد.

برداشت تصویر با دوربین التراواید در S20+ در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین التراواید در S20+ در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

نتیجه به دست آمده از دوربین تله‌فتو در این حالت اندکی عقب‌تر از دوربین‌های دیگر در زمینه میزان جزییات بوده و افت کیفیت را در آن به وضوح می‌توان مشاهده کرد. در این حالت نیز با فعال کردن گزینه شب به نتیجه بهتری دست می‌یابیم.

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو در S20+ در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو در S20+ در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حداکثر وضوح برداشت ویدئو در هر دو دوربین مثل گذشته 8K‌ با 24 فریم در ثانیه است که البته با توجه به این‌که نه‌تنها در اکثر تلویزیون‌های امروزی بلکه در غالب کامپیوترهای پیشرفته نیز هنوز امکان پخش آن فراهم نیست، نمی‌توان کاربری چندانی را برای آن متصور بود. با گذر از این وضوح، دوربین اصلی این دو مدل امکان برداشت ویدئوی 4K و فول اچ‌دی با 30 و 60 فریم در ثانیه را داراست که در همه موارد می‌توان تصاویری را با وضوح 9.1 مگاپیکسل (2268×4032 پیکسل) در حین گرفتن ویدئو، برداشت کرد. نرخ بیت‌ریت ویدئویی در وضوح 4K‌ با 60 فریم در ثانیه نزدیک به 65 مگابیت بر ثانیه است که این رقم در نرخ 30fps در همین وضوح به 36 تا 40 مگابیت بر ثانیه می‌رسد. در وضوح فول اچ‌دی در دو نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه نیز بیت‌ریت ویدئویی به ترتیب برابر با 15 و 20 مگابیت بر ثانیه است. برداشت صدا در تمامی این حالت‌ها نیز استریوی دوکاناله با بیت‌ریتی حول حوش 240 تا 270 کیلوبیت بر ثانیه است این مجموعه امکان برداشت ویدئوهای HDR10 را نیز داشته و قابلیت تثبیت تصویر و لرزه‌گیری آن نیز در تمامی رزولوشن‌ها در دسترس قرار دارد. از کیفیت ویدئوهای دوربین اصلی این مجموعه می‌توان به میزان رضایت داشت و از لحاظ جزییات، سطح نویز و کیفیت رنگ شرایط مناسبی در آن‌ها به چشم می‌‌خورد.

دوربین سلفی

هر دو گوشی S20 و S20+‌ با یک دوربین 10 مگاپیکسلی سلفی جای گرفته درون صفحه‌نمایش ارائه می‌شوند که مثل S10 سال قبل از فوکوس خودکار Dual Pixel و ابعاد پیکسل 1.22 میکرونی برخوردارند اما دیافراگم آن‌ها حالا سه پله بسته‌تر شده و از f/1.9‌ حالا به f/2.2 رسیده است. با وجود بسته‌تر شدن دیافراگم، از نتیجه به دست آمده از این دوربین سلفی به‌واسطه حضور فوکوس خودکار سریع، می‌توان رضایت داشت و عملکرد فوق‌العاده آن در برداشت HDR و تفکیک سوژه اصلی از نور شدید پس‌زمینه نیز کاملا شایسته تقدیر است. سامسونگ البته در اینجا نیز تصویر کراپ‌شده‌ای از سنسور را به صورت پیش‌فرض ارائه می‌دهد و وضوح تصویر سلفی آن 6.5 مگاپیکسل یا 2208×2944 پیکسل است. برای گرفتن تصویر با وضوح کامل در این دوربین باید گزینه واید در پایین را انتخاب کرد که در این حالت با کادر گشوده‌تری روبرو می‌شویم و وضوح عکس نیز به 10 مگاپیکسل یعنی 2736×3648 پیکسل ارتقاء می‌یابد.

باتری

یکی از تغییرات مهم و تعیین‌کننده در دو عضو جدید خانواده S20 در باتری‌های آن‌ها نهفته است که حداقل به صورت نظری، شرایط بسیار بهتری را نسبت به قبل ارائه می‌کنند؛ در S20 از یک باتری 4 هزار میلی آمپر ساعتی استفاده شده که با وجود آن‌‌که برای این سایز صفحه‌نمایش در بین دیگر گوشی‌های 6.2 اینچی، چندان غیر معمول نیست اما مقایسه آن با S10 سال گذشته که تنها 0.1 صفحه‌نمایش کوچک‌تری داشته و به یک باتری تنها 3,400mAh مجهز بود، تغییر بزرگی را نشان می‌دهد.

در S20+ نیز این شرایط تا حدودی برقرار است و باتری 4 هزار و 500 میلی آمپر ساعتی آن در مقایسه با S10+‌ با 0.3 صفحه‌نمایش کوچک‌تر، 400 میلی‌آمپر ساعت، حجیم‌تر بوده و یکی از قوی‌ترین باتری‌های سامسونگ به حساب می‌آید. گلکسی S10 5G سال گذشته این برند نیز با همین اندازه صفحه‌نمایش، دقیقا به همین ظرفیت باتری مجهز شده بود.

سامسونگ در مورد زمان‌های رسمی و توان آن‌ها در محیط آزمایشگاهی اطلاعاتی منتشر نکرده اما در دنیای واقعی به شرط فعال نکردن گزینه 120 هزتری یا رزولوشن QHD+ می‌توان تا دو روز در یک استفاده متوسط رو به بالا، روی این باتری‌ها حساب کرد که برخلاف انتظار، تفاوت چندانی با آنچه در S10 و S10 پلاس سال گذشته دیده بودیم ندارد و حتی در مورد S10+ از آن کمتر نیز به نظر می‌رسد.

همانطور که در بخش صفحه‌نمایش نیز اشاره شد، توان باتری هر دو مدل به رزولوشن و به خصوص فعال کردن نرخ رفرش 120 هرتزی صفحه‌نمایش وابسته است و از این رو بهتر است دوام باتری هر دو مدل را در سه حالت مختلف اندازه‌گیری کنیم. تست Work battery life 1.0 برای اندازه‌گیری دوام باتری در دنیای واقعی را طبق معمول با غیر فعال کردن روشنایی خودکار و قرار دادن نور صفحه‌نمایش روی 50 درصد انجام می‌دهیم و دوام باتری را از شارژ 100 درصد تا زیر 20 درصد اندازه‌گیری می‌کنیم. در حالت اول یعنی وضوح پیش‌فرض فول اچ‌دی و نرخ 60 هرتزی به دوام 11 ساعت و 30 دقیقه‌ای برای S20+ دست می‌یابیم که نسبت به امتیاز 13 و 40 دقیقه‌ای S10+ در همین تست نشان از تأثیر کمتر افزایش ظرفیت باتری و تأثیر بیشتر بزرگ‌تر شدن صفحه‌نمایش در کاهش دوام دستگاه دارد. به بیان دیگر افزایش 400 میلی آمپر ساعتی دوام باتری S20+‌ موفق به جبران کردن انرژی بیشتر مورد نیاز برای روشن نگه‌داشتن صفحه‌نمایش بزرگ‌تر نشده است.

امتیاز S20 در این حالت، 10 ساعت و 22 دقیقه بود که زمان چندان بدی به حساب نمی‌آید اما با توجه به مجموعه پردازشی کم‌مصرف و صفحه‌نمایش نچندان بزرگ، رقم فوق‌العاده‌ای نیز محسوب نمی‌شود.

با افزایش وضوح صفحه‌نمایش به QHD+ امتیاز S20+‌ تقریبا یک ساعت کاهش یافته و به 10 ساعت و 29 دقیقه می‌رسد اما تأثیر آن در S20 به‌دلیل صفحه‌نمایش کوچک‌تر، محدودتر بوده و امتیاز این گوشی را به 10 ساعت و 18 دقیقه رسانده است.

فعال کردن نرخ 120 هرتز صفحه‌نمایش نیز تأثیر نسبتا مشابهی را ایجاد می‌کند جایی‌که دوام باتری در S20 پلاس به 10 ساعت و 38 دقیقه‌ رسیده و در S10 با دوام تنها 8 ساعت و 36 دقیقه‌ای روبرو می‌شویم. تأثیر نرخ فریم بالاتر روی دوام باتری البته بیش از همه چیز به نوع استفاده افراد و برنامه‌های پشتیبانی‌کننده از این حالت بستگی دارد اما در عمل هر مورد وضوح بالاتر و نرخ رفرش بیشتر، منجر به مصرف بیشتر انرژی در هر دو گوشی شده و در یک سناریوی عادی و معمولی، فعال کردن یکی از این دو گزینه به‌صورت دائمی چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.

برای به حداکثر رساندن دوام باتری در هر دو مدل می‌توان از گزینه Dark mode نیز استفاده کرد جایی‌که به لطف OLED بودن صفحه‌نمایش‌های دستگاه، فعال کردن این حالت چند ده دقیقه‌ای به نفع دوام باتری خواهد بود.

شارژرهای اصلی این دو گوشی را برای تست در اختیار نداشتیم و از این رو امکان تست سرعت شارژ این دو گوشی نیز برای ما فراهم نبود.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

گلکسی S20 و S20 پلاس با سیستم‌عامل اندروید و رابط کاربری One UI 2.1 ارائه می‌شوند که به همین صورت در S20 Ultra نیز تکرار شده بود از این رو تقریبا تمامی موارد اشاره شده در مورد Ultra در رابطه با S20 و S20 پلاس نیز صادق است. بوت هر دو گوشی نزدیک به 18 تا 19 ثانیه زمان می‌برد که کاملا سریع و قابل مقایسه با دیگر پرچمداران است.

OLED بودن صفحه‌نمایش طبق معمول امکان نمایش صفحه همواره روشن یا Always On Display را فراهم آورده که در آن همچون گذشته زمان و تاریخ و برخی اطلاعات دیگر بدون نیاز به روشن کردن صفحه‌نمایش به تصویر کشیده می‌شود.

این صفحه برخلاف گذشته در حالت پیش‌فرض به صورت دائم به نمایش در نیامده و برای نمایش آن باید روی صفحه ضربه (tap) زد، در منوی تنظیمات مرتبط با این قسمت، حالت نمایش این صفحه‌ را می‌توان به دو گزینه دیگر یعنی نمایش دائمی (Show always) یا نمایش در زمان‌های مشخص (Show as scheduled) نیز تغییر داد. ظاهر منوی این بخش اندکی تغییر کرده و حالا گزینه Clock Style (شیوه‌های مختلف نمایش ساعت در این وضعیت) و Show music information (نمایش اطلاعات موزیک در حال پخش) به صفحه اصلی این منو، منتقل شده‌اند.

منوی همواره روشن به صورت پیش‌فرض به‌صورت عمودی روی صفحه‌نمایش قرار می‌گیرد اما می‌توان آن را از طریق گزینه‌ای در تنظیمات این قسمت به صورت افقی یا Landscape نیز به نمایش گذاشت.

صفحه قفل جدا از نمایش زمان و تاریخ در گوشه سمت چپ بالا، از دو میانبر برای دسترسی مستقیم به دوربین و شماره‌گیر تلفن برخوردار است که در تنظیمات این قسمت می‌توان هر میانبر دلخواهی را جایگزین آن‌ها کرد.

در منوی تنظیمات صفحه قفل در بخش layout علاوه بر این می‌توان جایگاه این دو میانبر را در پایین صفحه را نیز تغییر داد و با انتخاب گزینه Touch and hold to show، نمایش آنها در نیمه پایینی صفحه را منوط به لمس و نگه داشتن یک آیکون جدید کرد.

در بخش تنظیمات صفحه قفل مثل قبل گزینه‌ای تحت عنوان FaceWidget در نظر گرفته شده که با فعال کردن آن، مواردی مثل کنترلرهای موسیقی، رویدادهای تنظیم شده برای روز جاری، آلارم بعدی ساعت و وضعیت آب و هوا و Bixby Routines (نمایش رویدادهای حاضر در دستیار هوشمند سامسونگ) مستقیما به صفحه قفل منتقل می‌شوند. این اطلاعات مثل قبل به جز صفحه قفل، در بخش همواره روشن صفحه‌نمایش نیز قابل نمایش هستند.

صفحه هوم طبق معمول از آیکون‌های بزرگی تشکیل شده که رنگ و لعاب بیشتری در مقایسه با ورژن‌های قبلی رابط کاربری One UI ارائه می‌دهند. در اینجا نیز به دلخواه می‌توان ویجت‌ها و آیکون برنامه‌های دلخواه را در صفحات مختلف دسک‌تاپ جای داد و دسک‌تاپ سمت چپ نیز همچنان یک بخش اختصاصی به حساب می‌آید.

این دسک‌تاپ سمت چپ که تا به امروز در گوشی‌های پیشین سامسونگ به Bixby و پیشنهادهای روزمره آن تعلق داشت حالا، Samusung Daily نام دارد و از طریق آن خبرهای مختلف از چند فید دلخواه به صورت روزانه ارائه می‌شود.

دکمه‌های کنترلی زیر صفحه‌نمایش در زمینه شکل و طراحی بدون تغییر مانده و شامل back، هوم و app switcher می‌شوند که با لمس این آخری در کناره سمت چپ، مجموعه‌ای از برنامه‌های جدیدا اجرا شده همراه با آیکونی برای بستن دسته‌جمعی آنها ظاهر می‌شود و در پایین نیز چهار برنامه بیشتر مورد استفاده قرار گرفته شده را می‌توان مشاهده کرد.

با نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر یا نگه‌داشتن دست روی صفحه‌نمایش، وارد بخش ویرایشی صفحه هوم می‌شویم که طبق معمول چهار گزینه Wallpapers، تم، ویجت و تنظیمات هوم‌اسکرین در پایین آن دیده می‌شود و از طریق آن جدا از حذف و اضافه کردن صفحات دسک‌تاپ می‌توان دسک‌تاپ سمت چپ را غیر فعال کرد.

گزینه‌های حاضر در بخش ویرایشی صفحه هوم را پیش از این به طور کامل در S20 Ultra دیده‌ایم و با تغییری در اینجا روبرو نمی‌شویم. در این بخش امکان تغییر ساختار صفحه هوم (یک صفحه هوم تکی و صفحه اپلیکیشن‌های جدا یا صفحه هوم قابل اسکرول به سمت چپ و دسک‌تاپ‌های متعدد)، تغییر چینش ماتریسی آیکون‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، نمایش یا پنهان کردن دکمه دسترسی به App drawer، گزینه مخفی کردن برخی اپلیکیشن‌ها، App icon badge (شیوه نمایش برچسب آیکون‌ها در مواقع دریافت نوتیفیکیشن)، Add apps to Home screen (افزودن اتوماتیک برنامه‌های جدیدا دانلود شده از پلی‌استور به صفحه هوم)، Swipe down for notification panel (کشیدن دست از هر نقطه هوم اسکرین رو به پایین برای نمایش پنل نوتیفیکیشن) و Rotate to landscape mode (چرخش هوم‌اسکرین با چرخاندن گوشی) و Lock Home screen layout (غیر فعال کردن امکان جایجایی با حذف آیکون‌های روی صفحه‌نمایش) در دسترس قرار دارند.

همچون نسل قبلی Experience UI سامسونگ در اینجا نیز زمانی که قصد حذف یک ایکون یا Uninstall کردن برنامه‌ای را از دسک‌تاپ داریم، با نگه‌داشتن دست روی آیکون مورد نظر، آن آیکون مثل نمونه مشابه در iOS شروع به لرزش می‌کند و یک منو برای انتخاب گزینه‌های مختلف ظاهر می‌شود. در این حالت برخی از امکانات مرتبط با آیکون انتخاب شده مثلا تنظیم آلارم با نگه داشتن دست روی گزینه ساعت نیز در دسترس قرار می‌گیرد.

منوی جانبی یا Edge panels که در سال‌های نچندان دور نقشی مهمی در گوشی‌های پیشرفته سامسونگ با صفحه‌نمایش‌های خمیده بر عهده داشت و حالا چندان توجه‌ای را به خود بر جلب نمی‌کند مطابق معمول با کشیدن آیکون آن (که به صورت ناپیدا در نیمه بالایی لبه جانبی سمت راست صفحه‌نمایش قرار دارد) رو به سمت داخل نمایان می‌شود. این منو به صورت پیش‌فرض تنها شامل یک پنل یعنی App Edge برای قرار دادن میانبر برنامه‌های دلخواه در 10 جایگاه آن است که جدا از پنج خانه پر شده می‌توان با لمس آیکون + یا گزینه Edit از پایین، آیکون هر برنامه دلخواهی را در آن‌ها جای داد.

مثل قبل، پنل‌های متعدد و متنوعی برای این بخش در دسترس قرار دارد که لیستی از تمامی آنها را با انتخاب گزینه چرخ‌دنده از پایین صفحه می‌توان مشاهده کرد.

منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش یا Notification shade در S20 و S20 پلاس دقیقا همانی‌ست که در S20 Ultra دیده‌ایم. در این منو با یک بار اسکرول صفحه‌نمایش از بالا به پایین، مثل قبل، درصد ذخیره باتری همراه با آنتن موبایل و وای‌فای در بالا ظاهر شده و در زیر آن زمان و تاریخ با فونت درشت‌تر به تصویر کشیده می‌شوند. درست مقابل زمان و تاریخ و کنار آیکون دسترسی به منوی Setting، دکمه‌ای برای خاموش و روشن کردن دستگاه در نظر گرفته شده که با توجه به وظیفه عجیبی که سامسونگ برای دکمه پاور فیزیکی گوشی در نظر گرفته، راه‌کاری ساده‌تری برای تسهیل خاموش و روشن کردن دستگاه به نظر می‌رسد. شش آیکون زیر این قسمت بدون تفاوت نسبت به گذشته، شامل وای‌فای، بلوتوث، پروفایل صوتی، چرخش خودکار صفحه‌نمایش، Airplane mode و چراغ قوه می‌شوند. اعلان برنامه‌های مختلف نیز در زیر این بخش به نمایش گذاشته می‌شود.

اما پیش از آنکه سری به دیگر تاگل‌های منوی نوتیفیکیشن بزنیم بهتر است با دو آیکون جدید در پایین این قسمت آشنا شویم؛ این دو آیکون که با عنوان Devices و Media شناخته می‌شوند در حقیقت راه‌کاری برای دسترسی آسان‌تر به دستگاه‌های متصل به این دو مدل (از طریق بلوتوث) و کنترل مدیای در حال پخش در آن‌هاست. دستگاه‌های متصل به گوشی با نصب اپلیکیشن SmartThings سامسونگ مجموعه وسیعی از دیوایس‌های هوشمند را در بر گرفته و بدین‌ترتیب کنترل پخش مدیا روی این دیوایس‌ها به امر آسانی بدل می‌شود.

با ادامه اسکرول این بخش 23 آیکون جدید در ردیف‌های چهارتایی با امکان اسکرول افقی به این جمع افزوده می‌شوند که همه آنها را در S20 Ultra نیز دیده بودیم.

گزینه حالت تمرکز یا Focus mode در این بخش برای غیر فعال کردن گزینه‌های مرتبط با سرگرمی و مولتی‌مدیا در دستگاه و تمرکز روی کار و فعالیت‌های شخصی‌ست که با لمس آن و انتخاب یکی از دو گزینه Work time یا Me time، تنها قابلیت‌های اصلی گوشی مثل تماس و پیام، ساعت، تنظیمات و Play Store در دسترس قرار داشته و بقیه به صورت سیاه‌ و سفید و غیر فعال به نمایش در می‌آیند.

نوار تغییر روشنایی صفحه‌نمایش در پایین این بخش قرار دارد که امکان فعال‌سازی روشنایی خودکار نیز در آن فراهم است.

در رابط کاربری‌های قبلی سامسونگ، در این بخش گزینه تغییر مکان اسلایدر روشنایی (نشان دادن این گزینه حتی قبل از باز کردن کامل منوی نوتیفیکیشن) نیز به نمایش گذاشته می‌شد که این منو حالا با لمس آیکون سه‌نقطه بالای منوی نوتیفیکیشن و انتخاب گزینه Quick panel layout در دسترس قرار دارد. در این منو می‌توان نمایش یا حذف دو گزینه media و devices از بالای منوی اعلان‌ها را نیز کنترل نمود.

منوی اصلی که با کشیدن رو به بالا یا پایین هوم‌اسکرین پدیدار می‌شود از ساختار ساده‌ای برخوردار بوده و در 5 ردیف و 4 ستون از آیکون‌های بزرگ مرتب شده است. قسمت جست‌وجو در بالا به جای خود باقی‌ست که با لمس آن به بخش Finder برای جست‌وجوی متنی و صوتی کلیه قسمت‌های گوشی (اعم از فایل‌ها، تنظیمات و اپلیکیشن‌ها) می‌رویم.

موارد ظاهر شده پس از لمس منوی سه‌نقطه بالای صفحه‌نمایش تغییر خاصی نسبت به گذشته نداشته و همان موارد قبلی از جمله Clean up pages برای پر کردن جای خالی‌های ایجاد شده در منوی اصلی ناشی از حذف و اضافه در آن حضور دارند و این بار مجددا گزینه Contact us یا تماس با ما از آن حذف شده است.

منوی تنظیمات یا Setting گوشی همانی‌ست که در S20 Ultra دیده‌ایم و در اینجا نیز به نسبت رابط کاربری‌های قبلی سامسونگ از برخی گزینه‌های جدید استفاده شده که این منو را کاربردی‌تر از قبل نشان می‌دهند. در این منو مثل گذشته از آیکون‌های رنگی و قسمت‌های مجزا، برای دسترسی آسان‌تر استفاده شده که شامل گزینه‌های ارتباطی یا Connections، گزینه‌های مربوط به صدا و لرزش و اعلان برنامه‌ها، تمامی بخش‌های مرتبط با صفحه‌نمایش، گزینه‌های امنیتی همراه با حساب‌های کاربری و گوگل، بخشی تحت عنوان ویژگی‌های پیشرفته یا Advanced features، سه قسمت مرتبط با اپلیکیشن‌ها، تنظیمات عمومی مرتبط با زبان و تاریخ و گزینه‌های کمکی برای افراد توان یاب و بالاخره قسمت اطلاعات کلی گوشی و آپدیت نرم‌افزار می‌شوند.

یک گزینه جدید در این بخش، زیر منوی تازه‌ای به نام Privacy است که در آن موارد مرتبط با حریم خصوصی افراد از مدیریت دسترسی‌ها تا ارسال اطلاعات بازاریابی و عیب‌یابی به شرکت سازنده و اطلاعات و فعالیت‌های به اشتراک گذاشته شده با گوگل در دسترس قرار دارد. گزینه‌های جدید در این بخش نسبت به A51، امکان شخصی‌سازی کردن اطلاعات به اشتراک‌گذاشته شده با سامسونگ در وب‌سایت و سرویس‌های این شرکت است.

منوی Location یا مسیریابی به صورت یک گزینه مستقل در پایین گزینه Privacy افزوده شده که در آن جزییات بیشتری در مورد مکان کاربر در دسترس قرار می‌گیرد.

دو عضو معمولی و پلاس سری S20 نیز طبق رویه‌ای که سامسونگ از مدتی قبل، در پیش گرفته تنها با یک کابل USB و نصب برنامه Samsung DeX در حالت دسک‌تاپی به کامپیوتر متصل شده و می‌توان از محتویات آن در فضایی به بزرگی، صفحه‌‌نمایش کامپیوتر استفاده کرد.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

طبق معمول گوشی‌های سری S سامسونگ، گلکسی S20 و همتای پلاس آن نیز با دو چینش مختلف برای پردازنده بسته به منطقه جغرافیایی توزیع دستگاه ارائه می‌شود؛ جایی‌که در برخی بازارها مثل آمریکای شمالی از چیپ‌ست 7 نانومتری Snapdragon 865 کوالکام استفاده شده و در مناطق دیگر از جمله بازار ایران پروسسور Exynos 990 وظیفه پردازش در گوشی‌های این خانواده را بر عهده دارد. در ساختار Exynos 990 از دو هسته کاستوم Exynos M5 با فرکانس 2.7 گیگاهرتز در بالاترین سطح استفاده شده و 2 هسته سطح میانی با فرکانس 2.5 گیگاهرتز و 4 هسته رده پایین با فرکانس 2 گیگاهرتز نیز آن را همراهی می‌کنند.

پردازش گرافیک در این مجموعه بر عهده Mali-G77 MP11 بوده و مثل همتای کوالکامی خود از حافظه UFS 3.0 و مموری LPDDR5 پشتیبانی می‌کند. در طی هفته‌های اخیر صحبت‌هایی مبنی بر عملکرد ضعیف‌تر پروسسور Exynos 990 حاضر در سری S20 در مقایسه با همتایان مجهز به Snapdragon 865 آن‌ها به گوش می‌رسد که با وجود آن‌که بعضا متناقض به نظر می‌رسند اما با توجه به نوع چینش و ساختار متفاوت این دو پروسسور، احتمال آن چندان دور از ذهن نیز به نظر نمی‌رسد. یک نکته منفی در مورد ساختار داخلی S20 و S20+ که به همین ترتیب در S20 Ultra 5G نیز تکرار شده بود گرم شدن بیش از اندازه و تا حدودی غیر قابل قبول این دو گوشی است که حتی در مواردی نچندان چالش برانگیز مثل برداشت عکس، یا بازی‌های نچندان سنگین نیز اتفاق افتاده و نقظه اوج آن در کناره سمت چپ دستگاه در آن‌سوی محوطه دوربین است به‌طوری‌که بخش بالای حاشیه فلزی سمت چپ گوشی معمولا بیش از آن‌چه که معمولا گرم نامیده می‌شود حرارت داشته و در مواردی کاملا داغ است! این امر جدا از حس نامطلوبی که در هنگام استفاده از گوشی ایجاد می‌کند، به کاهش توان CPU و آنچه پدیده cpu throttling نامیده می‌شود، منجر شده و از کیفیت پردازش در این مدل‌ها (حداقل روی کاغذ) می‌کاهد.

S20‌ و S20+‌ در نسخه 5G به 12 گیگابایت رم مجهز شده‌اند که این مقدار در نسخه 4G LTE به 8 گیگابایت تقلیل پیدا می‌کند. نوع این حافظه البته در هر دو ورژن از نوع LPDDR5 است. حافظه داخلی گوشی در هر دو نسخه 4G و 5G اس 20 بدون تغییر 128 گیگابایت است اما S20+ در نسخه 5G با 128، 256 یا 512 گیگابایت حافظه داخلی ارائه می‌شود. هر دو گوشی در اختیار ما از نوع 4G با 8 گیگابایت رم و 128 گیگابایت حافظه داخلی هستند که از این مقدار در بوت اولیه 105.8 گیگابایت آن در اختیار کاربران قرار دارد. این میزان حافظه اشغال شده از سوی سیستم، طبق معمول از مقدار نرمال آن در دیگر گوشی‌های کاملا بالاتر است و برای نمونه در هواوی nova 5T در اولین بوت، 116 گیگابایت در دسترس قرار داشته و این میزان در Redmi Note 8 pro‌ و Nokie 7.2 ‌نیز به ترتیب 116.4 و 115 گیگابایت است.

حافظه داخلی هر دو گوشی طبق انتظار از استاندارد سرعت UFS 3.0 بهره می‌برد که این مهم با رسیدن به سرعت 1554MB/s در بخش در خوانش ترتیبی (Sequential Read) از تست AndroBench تحقیق می‌شود.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به یکسان بودن پردازنده‌های حاضر در S20‌ و S20 ‌پلاس در مقایسه با S20 Ultra انتظار نتایج نسبتا یکسانی را از این سه گوشی در تست‌های مختلف پردازشی و گرافیکی داریم هرچند کمتر بودن حافظه رم این دو مدل در مقایسه با مدل الترا (8 گیگابایت در مقایسه با 12 گیگابایت) در برخی از تست‌های این نوبت تأثیرگذار خواهد بود.

در گام نخست به سراغ آزمون Geekbech در نسخه قدیمی‌تر 4.4.2 آن می‌رویم که صرفا به‌عنوان معیاری برای مقایسه قدرت هسته‌های پردازشی این دو مدل با نمونه‌های قدیمی‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرد. در S20 Ultra با هسته‌های مشابه در این تست به امتیازهای 4,823 و 12,147 به ترتیب در حالت‌های تک و چند هسته‌ای دست می‌یابیم که با توجه به تأثیرگذار نبودن حافظه رم در این تست انتظار تکرار این ارقام را از هر دو گوشی داریم. S20 و S20+ در عمل در این تست به امتیارهای نزدیک به 4,900 و 12,300‌ واحدی دست پیدا کردند که حدس و گمان قبلی در این مورد را تأیید می‌کنند. برای مقایسه، ردمی نوت 8 پرو به‌عنوان نمونه پیشرفته‌ای در رده میانی در این تست به امتیازهای 2,474 و 7,641 واحدی دست می‌یابد که به خوبی جایگاه سری S20 از لحاظ پردازشی را نشان می‌دهد.

این شرایط در نسخه جدیدتر این آزمون یعنی Geekbench 5.1.1 نیز تکرار شده و در حالی‌که امتیازهای S20 Ultra برابر با 930 و 2,825 واحد بود، در S20 و S20+ نیز تقریبا با همین شرایط روبرو می‌شویم و امتیازهای نزدیک به 860 و 2,700 واحدی این دو مدل هنوز از جمله بهترین امتیازهای این آزمون به حساب می‌آید.

اثر رم بالاتر در S20 Ultra را در تست AnTuTu v8.3.2 به وضوح می‌توان مشاهده کرد جایی‌که S20 Ultra‌ با تکیه بر 4 گیگابایت رم بیشتر خود در این تست به امتیاز 517 هزار واحدی می‌رسد اما امتیاز دو عضو دیگر سری S20 در این تست تقریبا حوالی 498 هزار واحد اندازه‌گیری می‌شود.

در نهایت برای مشخص شدن کیفیت گرافیک Mali-G77 MP11 این مجموعه از آزمون Sling Shot Extreme از مجموعه 3DMark، بهره می‌بریم که حداکثر امتیاز این دو مدل در آن به حوالی 6,600 واحد می‌رسد. برای مشخص شدن میزان بزرگی این امتیاز کافی‌ست آن را با امتیاز 4,900‌ واحدی نوت10 پلاس در همین تست مقایسه کنیم.

ارتباطات

حداکثر سرعت ارتباطات تحت شبکه در نسخه 4G این دو مدل تحت LTE Cat.20 به 2 گیگابیت بر ثانیه در دانلود و 1.2 گیگابیت بر ثانیه در آپلود می‌رسد که در غیبت شبکه 5G در بازار داخلی، سرعت‌های کاملا بالایی به حساب می‌آیند. وای‌فای ax یا نسخه 6، بلوتوث 5، اتصال NFC و مسیریاب‌های GPS/GLONASS/Galileo/BeiDou دیگر راه‌های ارتباطی این مدل را تشکیل می‌دهند. از غیبت جک 3.5 میلی‌متری هدست از این مجموعه شاید بتوان بعنوان تنها نکته منفی در بین گزینه‌های ارتباطی دستگاه یاد کرد.

کلام آخر

سامسونگ گلکسی S20 و S20+ اسمارت‌فون‌های پیشرفته‌ای در سطح بالای بازار با امکاناتی در خور کلاس و پیشینه درخشان این خانواده هستند که تقریبا تمامی قابلیت‌های مورد انتظار از یک گوشی پیشرفته از صفحه‌نمایش بزرگ تمام‌صفحه و دوربین‌های چندگانه پیشرفته تا پردازنده‌ سریع با حافظه داخلی و رم بالا، باتری‌های مجهز به شارژ سریع، شارژ بی‌سیم و شارژ معکوس، استاندارد مقاومت در برابر نفوذ آب و گرد و خاک و راه‌های ارتباطی متنوع و سریع در آن‌ها به چشم می‌خورد.

برگ برنده اصلی این دو گوشی نسبت به S20 Ultra‌ را باید در اندازه کوچک و وزن مناسب آن‌ها جست‌وجو کرد که به خصوص در مورد S20 به تولد دستگاه پیشرفته و ارگونومیکی منجر شده که با کمتر نمونه دیگری در این سطح قابل مقایسه است. از کیفیت صفحه‌نمایش و نرخ رفرش 120 هرتزی آن می‌توان کاملا رضایت داشت اما این قابلیت در عمل تأثیر منفی نسبتا بزرگی بر دوام باتری برجای می‌گذارد. دوام باتری‌های هر دو گوشی البته حتی قبل از فعال کردن گزینه 120 هرتزی یا سوییچ به وضوح پیش‌فرض QHD+ نیز چندان فوق‌العاده نبوده و به‌رغم افزایش حجم قابل‌ ملاحظه نسبت به S10 و S10+ سال گذشته، از لحاظ میزان دوام با پیشرفت بزرگی روبرو نشده‌اند.

دیگر نکته منفی در رابطه با هر دوی این گوشی‌ها که دقیقا به همین صورت در مدل الترا نیز تکرار شده بود، گرم‌شدن (و بهتر است بگوییم داغ شدن) دستگاه در برخی از قسمت‌های آن با اعمال بار روی پردازنده است که در عمل، طبیعتا به پایین آمدن پرفورمنس پردازنده منجر می‌شود.

کیفیت دوربین‌های سه‌گانه هر دو گوشی در سطح مناسب و مطلوبی قرار دارد اما در این میان دوربین تله‌فتو با ارائه تنها 1.077x زوم اپتیکال چندان فوق‌العاده عمل نکرده و زوم ترکیبی آن نیز با گذر از پله‌های اول زوم با افت کیفیت روبرو می‌شود. در سوی دیگر، دوربین سلفی گوشی با وجود بسته‌تر شدن دیافراگم و افت کیفیت نسبت به سری S10،‌ هنوز به لطف حضور فوکوس خودکار، عملکرد مناسبی داشته و از بهترین‌های این رده است.

از صدای خروجی اسپیکرهای دوگانه دستگاه کاملا رضایت داشتیم اما همچنان از حذف جک هدست باید به عنوان نکته‌ای منفی برای علاقه‌مندان به موسیقی در این مدل یاد کرد. در انتها باید از عملکرد سنسور اثر انگشت التراسونیک درون صفحه‌نمایش یاد کرد که با تغییر خاصی نسبت به نمونه‌های سال گذشته روبرو نشده و هنوز سرعت و دقت پایین‌تری را در مقایسه با نمونه‌های عادی خازنی ارائه می‌دهد.