mobile.ir - مرجع موبایل ایران

از نزدیک به سه سال و نیم پیش و از سپتامبر 2016، سری جدیدی به نام nova به سبد تولیدات موبایلی شرکت هواوی افزوده شده که در مقایسه با دیگر اسمارت‌فون‌های این برند در جایگاه میانه‌ای قرار می‌گرفت؛ سری nova نسبت به نمونه‌های ارزان‌قیمتی همچون سری Y، از صفحه‌نمایش‌های با کیفیت‌تری بهره می‌گرفت و در زمینه پردازشی نیز شرایط بهتری را ارائه می‌کرد. روند بهبود مشخصات در این خانواده تا جایی ادامه پیدا یافت که شباهت نزدیکی مابین سری نوا با گوشی‌های پرچمدار هواوی ایجاد شد و حتی بعضی از گوشی‌های سری P و Mate در برخی از بازارها با پیشوند nova همراه شدند. از جمله این نمونه‌ها می‌توان به دو مدل Mate 10 Lite و P10 Lite اشاره کرد که در بعضی از بازارها به ترتیب با نام‌های nova 2i و nova Youth شناخته می‌شدند.

Huawei P10 Lite یا nova Youth

نسل‌های اولیه گوشی‌های سری نوا، ‌فاصله خود را با مدل‌های پرچمدار به خصوص در زمینه پردازش حفظ کرده و اختلاف آن‌ها با مدل‌‌های ارزان‌قیمت‌تر سری Y اغلب در مواردی مثل کیفیت ساخت و حافظه داخلی خلاصه می‌شود. این روند از اواسط سال 2018 و به طور مشخص پس از معرفی nova 3 با تغییر روبرو شده و در این گوشی نه‌تنها از همان پردارنده‌ای استفاده شده بود که چند ماه قبل‌تر در پرچمدار سری P آن‌ سال هواوی یعنی P20 Pro به‌‌کار گرفته شده بود بلکه با حضور یک دوربین سیاه و سفید در بخش پشتی و دوربین سلفی ظاهرا یکسان،‌ نقاط تشابه این nova 3‌ و P20 Pro کاملا افزایش یافت. نوا 3 حتی از صفحه‌نمایش بزرگ‌تری نسبت به هم‌ـای نام‌دار خود برخوردار بوده و سیستم پیشرفته تشخیص چهره آن نیز جایی در P20 Pro نداشت.

Huawei nova 3

در پایان سال 2018 نسل بعدی این سری یعنی nova 4 به بازار عرضه شده که با وجود آن‌که در مقایسه با Mate 20 Pro‌ جدیدا معرفی شده در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گرفت اما با رم 8 گیگابایتی، دوربین‌های سه‌گانه و دوربین سلفی پانچی، کاملا جلوتر از هم‌نسلان خود حرکت می‌کرد.

Huawei nova 4

شرکت هواوی در تابستان 2019 از سه عضو جدید این خانواده با نام‌های nova 5 Pro ،nova 5 و nova 5i رونمایی کرد که در دو مدل آن یعنی در نوا 5 و نوا 5 پرو برای اولین بار از صفحه‌نمایش‌های OLED استفاده شده بود و سنسور اثر انگشت درون صفحه‌نمایش و اسلات حافظه NM Card نیز که تا به امروز منحصر به گوشی‌های پرچمدار هواوی بود، در این دو گوشی ظاهر شدند.

از این خانواده چندی بعد nova 5i Pro‌ نیز به معرض نمایش گذاشته شد که می‌توان آن را نسخه ضعیف‌تر شده‌ای از نوا 5 با برخی از امکانات نوا 5i تلقی نمود. در نهایت در آگوست 2019 با بهبود مشخصات پردازشی nova 5i Pro و حضور چیپ‌ست پرچمدار Kirin 980 و ترکیب دوربین‌های مشابه نوا 5، مدل جدیدی به نام nova 5T متولد شد که جدا از طراحی خاص، مجموعه جالب‌توجه‌ای از امکانات با قیمتی رقابتی در آن به چشم می‌خورد. این مدل ظاهرا همان گوشی Honor 20 زیر مجموعه دیگر هواوی‌ست که حالا با نامی دیگر و طراحی جدید در دسترس قرار دارد.

هواوی nova 5T با نام مدل YAL-L21 با حافظه 128 و رم 8 گیگابایتی موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

نوا 5T در جعبه بزرگ و نسبتا ساده‌ای ارائه می‌شود که بیش از همه چیز به جعبه P30 Pro شباهت دارد جایی‌که به جز برچسب مشخصات در کناره این باکس، تنها به نشان طلایی هواوی و نام مدل در کناره‌ها و بخش رویی بر می‌خوریم.

موارد حاضر در این جعبه علاوه بر خود گوشی، شامل شارژر،‌ هدست سیمی، کابل USB، قاب شفاف انعطاف‌پذیر، نوشته‌های راهنما و سوزن دسترسی به اسلات سیم‌کارت می‌شوند و به نکته خاص دیگری در این میان نمی‌توان اشاره کرد.

شارژر این مدل یک نمونه Super Charge با توان 22.5 واتی (5 ولت و 4.5 آمپر یا 4.5 ولت و 5 آمپر)‌ست که نسبت به شارژرهای 40 واتی همراه با P30 Pro‌ و nova 5 از توان کمتری برخوردار است اما همانطور که در ادامه در بخش باتری خواهیم دید، همچنان سرعت مناسبی را در شارژ، ارائه می‌کند.

هدست سیمی دستگاه را پیش از این در P30 Pro‌ دیده‌ایم جایی‌که مواردی مثل طراحی بیضوی خروجی‌های صدا،‌ کنترلر سه دکمه روی سیم و پورت اتصال USB-C همگی در اینجا تکرار شده و ظاهرا در اینجا نیز از همان هدست استفاده شده است.. از کیفیت صدا و عملکرد این هدست به خصوص به لطف دکمه‌های کنترلی روی سیم آن می‌توان رضایت داشت اما کاربران حرفه‌ای‌تر مطمئنا نیاز به تهیه هدست جداگانه دیگری خواهند داشت. در نوا 5T از جک 3.5 میلی‌‌متری خبری نیست و بدین‌ترتیب هدست از طریق پورت USB-C به گوشی متصل می‌شود. این شیوه اتصال جدا از محدودیتی که برای اتصال هدست‌های قبلی کاربران ایجاد می‌کند عملا به آن معناست که در حین استفاده از هدست دیگر نمی‌توان شارژر دستگاه را به آن متصل نمود.

طراحی ظاهری

اولین نکته قابل توجه بعد از در دست گرفتن نوا 5T به ابعاد نسبتا کوچک و طراحی کامپکت‌تر آن در مقایسه با اغلب دیگر گوشی‌های بازار تعلق دارد جایی‌که با یک‌ دست تقریبا به راحتی می‌توان به تمامی قسمت‌های گوشی از جمله دکمه‌های جانبی دسترسی داشت و ازلحاظ ارگونومی امتیاز قابل قبولی را به خود اختصاص می‌دهد. بخش رویی دستگاه با شیشه تخت با لبه‌های نیم‌دایره حس مثبتی را در زیر دست ایجاد می‌کند و دوربین سلفی درون صفحه‌نمایش نیز به سبک nova 5i و nova 5i Pro در کناره سمت چپ بالا قرار گرفته است. قطر لنز این دوربین سلفی نزدیک به 4 میلی‌‌متر است که اندکی بزرگ‌تر از حد انتظار بوده و در برخی موقعیت‌ها احتمالا به مانعی برای دید کامل محتوای درون صفحه‌نمایش بدل می‌شود.

حاشیه‌های جانبی و بالای صفحه‌نمایش برای یک مدل رده میانی نسبتا، قابل قبول به نظر می‌رسد اما مقایسه آن‌ها با یک گوشی پیشرفته‌تر، از طراحی چندان مدرنی سخن نمی‌گوید. این حاشیه در بخش پایینی نیز کاملا به چشم می‌خورد و در این مورد نیز با حاشیه بزرگ‌تری در مقایسه با یک گوشی پرچمدار روبرو می‌شویم.

نواز ظاهرا فلزی پیرامونی حالتی پف‌کرده و برآمده داشت و با جنسی براق و هم‌رنگ بخش پشتی، اثرات انگشت را به خود جذب می‌کند. حضور سنسور اثر انگشت در این قسمت به روشنی از LCD بودن صفحه‌نمایش خبر می‌دهد و از سویی می‌توان آن را نکته مثبتی در جهت سرعت و دقت بالاتر تشخیص اثرات انگشت تلقی کرد.

نوا 5T در سه رنگ مشکی، آبی، سبز و یک رنگ خاص ارغوانی/بنفش به نام Midsummer Purple ارائه می‌شود که بی‌شک جذاب‌ترین و چشم‌نوازترین رنگ این مدل به حساب می‌آید. این ترکیب رنگ برخلاف سه رنگ دیگر، در بخش پشتی ساده نبوده و در این قسمت از طرح محوی متشکل از حروف کلمه nova استفاده شده است. این طرح پس‌زمینه، در بالا و مرکز این قسمت، مشخص‌تر بوده و به تدریج در پایین، از نظر محو می‌شود. همین نشان به صورت آینه‌ای و مشخص در پایین بخش پشتی نیز به‌کار گرفته شده است. این بخش به‌ظاهر شیشه‌ای البته جاذب شدید اثرات انگشت بوده و در اندک زمانی با لکه‌های آلودگی پوشیده می‌شود.

از جذابیت و زیبایی این طرح کم‌نظیر که بگذریم، محموعه دوربین‌های بخش پشتی به صورت عمودی در کناره سمت چپ قرار دارند که این طرح در نوا 5 و نوا 5 پرو نیز به همین صورت تکرار شده بود. جایگاه دوربین‌های اصلی در این بخش اندکی نسبت به بدنه بالاتر قرار گرفته و این موضوع، به لق خوردن ناخوشایندی همگام قرارگیری گوشی روی میز،‌ منجر می‌شود.

طراحی nova 5T به خصوص در نسخه بنفش/ارغوانی آن با جذابیت‌های فراوانی همراه است که جدا از الگوهای نوشتاری پس‌زمینه بخش پشتی باید به ابعاد نسبتا مناسب و ارگونومی مطلوب آن اشاره کرد که این آخری دسترسی آسانی را با یک دست به قسمت‌های مختلف گوشی فراهم می‌کند.

این طراحی بدون نقض نیز نبوده و حاشیه‌های نسبتا زیاد دورتادور صفحه‌نمایش، قطر لنز دوربین سلفی، دریافت اثرات انگشت و برجستگی دوربین‌های اصلی، از جمله موارد منفی آن به حساب می‌آیند.

ابعاد و وزن

طول و عرض نوا 5T به ترتیب برابر با 154.25 و 73.97 میلی‌متر است که برای اسمارت‌فونی با صفحه‌نمایش کوچک‌تر از 6.3 اینچ اعداد بدی به حساب نمی‌آید برای نمونه Redmi Note 8 با تنها 0.04 اینچ صفحه‌نمایش بزرگ، بیش از 4 میلی‌متر، بلندقامت‌تر و نزدیک به 1.3 میلی‌متر،‌ عریض‌تر است و نوکیا 7.2 نیز با شرایطی مشابه ردمی نوت 8 (یعنی با صفحه‌نمایش 6.3 اینچی) با طول و عرض 159.88 و 75.11،‌ کاملا بزرگ‌تر از نوا 5T به نظر می‌رسد. ضخامت 7.87 میلی‌متری نوا 5T نیز روی کاغذ اندک به نظر می‌رسد و باز هم مقایسه در مقایسه با رقبا،‌ شرایط بهتری را نشان می‌دهد. در عمل اما خمیده نبودن لبه صفحه‌نمایش و کاور بخش پشتی، این ضخامت را در دست بیشتر جلوه داده و از ظرافت این دستگاه می‌کاهد. در مجموع البته همانطور که پیش از این اشاره شد، نوا 5T به راحتی در دست جای گرفته و ارگونومی مناسبی را ارائه می‌دهد.

nova 5T نزدیک به 174 گرم وزن دارد که با توجه ابعاد صفحه‌نمایش و ظرفیت باتری، وزن نسبتا مناسبی محسوب می‌شود. برای مقایسه، سامسونگ گلکسی A60 با صفحه‌نمایش تقریبا یک‌اندازه و باتری ضعیف‌تر 3.500 میلی آمپر ساعتی (در مقابل باتری 3,750mAh در نوا 5T) نزدیک به 168 گرم وزن دارد.

صفحه‌نمایش‌

در حالی‌که در نوا 5 و نوا 5 پرو از صفحه‌نمایش‌های 6.39 اینچی OLED استفاده شده است، طراحان نوا 5T از یک پنل 6.26 اینچی IPS LCD با وضوح 1080×2340 پیکسل در این مدل استفاده کرده‌اند که ظاهرا همان صفحه‌‌نمایشی‌ست که در nova 5i Pro نیز به‌کار گرفته شده بود؛ این صفحه‌نمایش که ظاهرا 91.7 درصد از سطح رویی گوشی را پوشانده از نمایش 96 درصد طیف NTSC پشتیبانی کرده و بدین‌ترتیب روی کاغذ نمونه نسبتا مناسبی به نظر می‌رسد.

میزان روشنایی این صفحه‌نمایش در دنیای واقعی در سطح متوسطی قرار داشته و در میزان کنتراست و نمایش رنگ مشکی نیز عملکرد میانه‌ای را از خود نشان می‌دهد. از زوایه دید این پنل می‌توان رضایت داشت و محتوای آن تقریبا بدون مشکل خاصی از تخت‌ترین زوایا نیز به‌خوبی قابل مشاهده هستند. در زیر نور خورشید با قرار دادن صفحه‌نمایش روی حالت اتوماتیک می‌توان از نتیجه کار نسبتا رضایت داشت و با آن‌که نسبت به گوشی‌های برتر رده میانی اختلافی مشهود دیده می‌شود اما هنوز امکان استفاده از این صفحه‌نمایش در روشن‌ترین روزها نیز فراهم است. در سمت معکوس این ماجرا و در تاریکی مطلق، حداقل روشنایی پنل در سطح بسیار مناسبی قرار دارد و با این‌که در کل گوشی از dark mode خبری نیست اما مشکل خاصی نیز برای چشم در هنگام کار در محیط تاریک ایجاد نمی‌شود.

مثل دیگر گوشی‌های اخیر هواوی و آنر با EMUI 9 در اینجا نیز در منوی Display در تنظیمات Color mode & temperature دو گزینه Normal و Vivid برای تنظیم رنگ ارائه شده که گزینه دوم به صورت پیش‌فرض در این منو، انتخاب شده و گرمای رنگ را نیز می‌توان به صورت دلخواه از پالت رنگ یا گزینه‌های سرد و گرم زیر صفحه‌نمایش انتخاب کرد. دقت رنگ این نمایشگر با قرار دادن آن روی گزینه Normal افزایش پیدا می‌کند و گزینه پیش‌فرض یعنی Vivid دقت رنگ پایین‌تری را ارائه می‌دهد جایی‌که رنگ سفید در آن بیشتر به آبی تمایل دارد.

حاشیه تیره زیر صفحه‌نمایش در حدود 4 میلی‌متر بوده و در کناره‌های افقی و بخش بالایی نیز نزدیک به 2.5 میلی‌متر حاشیه در نظر گرفته شده است.

اجزای جانبی

در کناره سمت چپ درگاه سیم‌کارت‌های گوشی جای دارد که در آن تنها امکان استفاده از دو سیم‌کارت نانو در نظر گرفته شده و خبری از درگاه کارت حافظه در آن نیست.

در سمت راست به دکمه بزرگ و فرو رفته پاور بر می‌خوریم که سنسور اثر انگشت را نیز در خود جای داده و در بالای آن نیز کلید دوگانه نچندان بزرگ تغییر صدا دیده می‌شود. دسترسی به این دکمه‌ها تقریبا به سادگی با یک دست امکان‌پذیر بوده و از این لحاظ باید امتیاز مثبتی را برای طراحان گوشی در نظر گرفت.

بخش بالایی دستگاه به اسپیکر دوم و درگاه اینفرارد تعلق دارد و در پایین نیز در غیبت جک هدست تنها به اسپیکر اصلی، میکروفون تماس و پورت USB-C بر می‌خوریم. حذف جک هدست در حالی‌که فضای زیادی در بالا و پایین گوشی دست نخورده باقی مانده و فضای داخلی ناشی از حذف این درگاه نیز ظاهرا کمکی به افزایش ظرفیت باتری گوشی نکرده، یکی از مهم‌ترین انتقادها به nova 5T به حساب می‌آید؛ جایی‌که حذف این پورت ظاهرا تنها برای هماهنگ شدن با روند این روزهای دنیای موبایل بوده و دلیل خاص دیگری برای آن حداقل در این گوشی نمی‌توان سراغ گرفت.

بخش پشتی

بخش پشتی گوشی به خصوص در نسخه بنفش/ارغوانی، نگاه هر بینننده‌ای را به این مدل خیره می‌سازد. در هر چهار رنگ این مدل در این بخش با ظاهر شیشه‌ای براقی روبرو می‌شویم که دست رد به سینه هیچ آلودگی و اثر انگشتی نمی‌زند اما به دلیل رنگ‌آمیزی جالب توجه، این اثرات انگشت حداقل در این رنگ، چندان به چشم نمی‌آیند. نشان تایپوگرافی نوا در پایین این قسمت، در کل پس‌زمینه بخش پشتی تکرار شده و بسته به زاویه قرارگیری گوشی نسبت به نور، می‌توان آن را در قسمت‌های مختلف مشاهده کرد.

سه لنز دوربین همراه با فلش LED‌ با اندکی برآمدگی نسبت به سطح، در کناره سمت چپ قرار داشته و دوربین چهارم ماکرو همراه با نشان Huawei AI Quad Camera نیز در کنار آن‌ها به چشم می‌خورد.

دوربین‌های اصلی

در بخش پشتی نوا 5T چهار لنز دوربین به چشم می‌خورد که البته سه‌تای آن‌ها قابلیت تصویربرداری داشته و چهارمی تنها برای تعیین عمق میدان به‌کار گرفته می‌شود. دوربین اصلی این مجموعه 48 مگاپیکسلی با f/1.8 و فوکوس خودکار تشخیص فاز و کنتراست است که در حالت پیش‌فرض با ترکیب پیکسل‌های روی سنسور با وضوح 12 مگاپیکسلی عکاسی می‌کند. دوربین دوم این قسمت، یک نمونه التراواید 16 مگاپیکسلی با f/2.2 و بدون فوکوس خودکار است و دو دوربین 2 مگاپیکسلی، دیگر نیز هریک با f/2.4 و بدون فوکوس خودکار یکی برای تعیین عمق میدان و دیگری برای گرفتن تصاویر از فاصله نزدیک یا ماکرو در این مجموعه حضور دارند. این ترکیب در بسیاری دیگر از گوشی‌های هم‌رده این مدل نیز تکرار شده و به فرمولی نچندان پر هزینه برای افزایش تعداد دوربین‌های گوشی بدل شده است.

دوربین اصلی این مجموعه به‌جز وضوح 12 مگاپیکسل پیش‌فرض که در نسبت 4:3 به دست می‌آید، امکان عکاسی در رزولوشن‌های 48، 9 و 7 مگاپیکسل را نیز دارد که به ترتیب در نسبت‌های 4:3، 1:1 و فول اسکرین صورت می‌پذیرند. نبود نسبت معمول 16:9 یکی از نکات ضعف دوربین‌های هواوی در یکی دو سال اخیر به حساب می‌آید که در اینجا نیز تکرار شده است. دوربین الترا واید نوا 5T نیز به جز وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی در نسبت 4:3، در وضوح 12 مگاپیکسلی در نسبت 1:1 و 10 مگاپیکسلی فول‌اسکرین نیز عکاسی می‌کند.

رابط کاربری دوربین دقیقا همانی‌ست که پیش از این در آنر 9X نیز دیده‌ایم و تنها در یکی دو مورد به برخی تفاوت‌ها بر می‌خوریم. در این رابط کاربری در ستونی در سمت راست به ترتیب از بالا به پایین سوییچر تعویض بین دوربین‌ اصلی و سلفی، شاتر و نمایی از آخرین تصویر برداشت شده به نمایش گذاشته می‌شود و یک ردیف جلوتر نیز به حالت‌های مختلف دوربین اعم از عکس، ویدئو، پرتره، عکاسی در شب و حالت Aperture یا دیافراگم باز بر می‌خوریم.

در همین بخش و در کناره سمت چپ از بالا به پایین گزینه دسترسی به تنظیمات دوربین، AI یا هوش مصنوعی (برای تشخیص خودکار صحنه و اعمال اتوماتیک تنظیمات مناسب)، تنظیمات فلش و بالاخره گزینه HiVision دیده می‌شود که این آخری ظاهرا در دو حالت تشخیص سوژه‌ها (بارکد و شناسایی سوژه‌ها)، به‌کار گرفته می‌شود؛ این قابلیت که عملکرد آن وابسته به اینترنت است حداقل در بخش شناسایی سوژه‌ها برای خرید، برای کاربران داخلی چندان کاربردی به نظر نمی‌رسد.

پایین صفحه‌نمایش (در هنگام گرفتن گوشی به صورت افقی) در مرکز، نشانگری برای تعیین نوع دوربین مورد استفاده به چشم‌ می‌خورد که به صورت پیش‌فرض روی گزینه 1x یا دوربین اصلی قرار دارد اما با لمس کردن می‌توان آن را به 0.7x یا دوربین واید تغییر داد. گرفتن و کشیدن این آیکون یه سمت چپ امکان افزایش زوم دیجیتال تا 10 برابر را فراهم می‌کند که این رقم در آنر 9X تا 6 برابر بود.

در بخش More که در ادامه ردیف حالت‌های دوربین قرار دارد می‌توان به گزینه‌هایی مثل عکاسی پانوراما، برداشت HDR، تصویربرداری اسلوموشن، تایم‌لپس و البته عکاسی حرفه‌ای یا Pro دست پیدا کرد که به‌جز Super Macro، تقریبا تمامی آن‌ها در 9X نیز حضور داشتند. از جمله گزینه‌های نچندان هوشمندانه منتقل شده به این منو باید از HDR یاد کرد که البته که در گذشته نیز به همین صورت تکرار شده بود، اما همانطور که در ادامه خواهیم دید دوربین اصلی به صورت خودکار (فارغ از فعال یا غیر فعال بودن HDR)، نور بیشتری را در اختیار سوژه‌های درون سایه قرار می‌دهد و در بسیاری از مواقع نیازی به فعال کردن HDR به صورت دستی وجود ندارد.

در منوی setting دوربین، به تنظیمات نسبتا اندکی برمی‌خوریم که از آن جمله باید به تغییر وضوح، فعال کردن تگ مکانی و خطوط راهنمای تصویر، حذف صدای شاتر، تایمر اتوماتیک، کنترل صوتی و افزودن واترمارک اشاره کرد.

با فعال کردن مد Pro یا حرفه‌ای دو گزینه جدید به این منو افزوده می‌شود که شامل نور کمکی فوکوس و Horizental level برای تنظیم صاف بودن دوربین نسبت به افق می‌شوند. در این حالت در بخش تعیین رزولوشن عکاسی امکان انتخاب گزینه RAW برای گرفتن عکس با فرمت DNG در نظر گرفته شده که یکی از تفاوت‌های مهم این دوربین با Honor 9X به حساب می‌آید.

با فعال کردن گزینه Pro مثل قبل شش گزینه قابل تغییر شامل تنظیمات Metering، تغییر عدد ISO (از 50 تا 102,400)، تنظیم دستی سرعت شاتر (از 1/4000 ثانیه تا 30 ثانیه)، تغییر در نورگیری، اتوفوکوس دستی و خودکار (در دو حالت AF-S برای اتوفوکوس تکی مناسب سوژه‌های ثابت و AF-C برای اتوفوکوس دنبال کننده برای سوژه‌های متعدد و متحرک) و در نهایت White balance در دسترس قرار می‌گیرند. با نگه داشتن دست روی نورگیری (یا EV) و گزینه اتوفوکوس دستی و خودکار می‌توان مقادیر آن‌ها را (به صورت مستقل یا همزمان با هم) ثابت نگه داشته یا اصطلاحا لاک کرد و سایر گزینه‌ها را متناسب با آن‌ها تغییر داد. یک نکته مهم در این میان در دسترس نبودن برداشت RAW در ISOهای بالاتر از 6,400 است که با توجه به نوع کاربری این بخش، اندکی عجیب به نظر می‌رسد. حالت Pro برای دوربین الترا واید نیز در دسترس قرار دارد که در آن به جز در دسترس نبودن گزینه فوکوس خودکار و محدود بودن ISO تا 3,200، بقیه موارد به قرار سابق بوده و حتی می‌توان تصاویر RAW با فرمت DNG را نیز با دوربین التراواید برداشت نمود.

عکاسی با nova 5T را در یک نیمروز آفتابی و گرم تابستانی آغاز می‌کنیم و اولین تصویر را به فضای آزاد با وضوح 12 مگاپیکسلی پیش‌فرض اختصاص می‌دهد. در این قاب جدا از رنگ‌‌هایی که نسبتا سیرتر از حالت عادی ثبت شده‌اند، از میزان کنتراست و به خصوص جزییات می‌توان رضایت داشت و همانطور که در برش اندازه واقعی تصویر زیر مشخص است با نمونه قابل‌قبولی روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

همین سوژه را با وضوح 48 مگاپیکسلی تکرار می‌کنیم جایی‌که مسئله سیرتر بودن رنگ‌ها، در اینجا نیز به چشم می‌خورد اما با برش اندازه واقعی به جزییات به نسبت کمتری بر می‌خوریم امری که رابطه مستقیمی با کوچک‌تر بودن پیکسل‌ها در مقایسه با وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی دارد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 48 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در حالی‌که در اغلب سیستم‌های چند دوربینه، مسئله کنتراست بالا و اغراق‌شده‌گی در رنگ به دلیل بسته‌تر بودن دیافراگم دوربین‌های غیر اصلی یعنی واحدهای التراواید و تله، در این واحدها رخ می‌دهد، در nova 5T با شرایط متفاوتی روبرو می‌شویم جایی‌که میزان اشباع رنگ در دوربین اصلی حتی در مقایسه با دوربین التراواید نیز بالاتر است. نتیجه به دست آمده از دوربین التراواید با توجه به دیافراگم نچندان گشوده و غیبت فوکوس خودکار، قابل‌قبول به نظر می‌رسد و حتی در بزرگ‌نمایی ابعاد واقعی نیز تفاوت چندان بزرگی را از لحاظ جزییات با دوربین اصلی به نمایش نمی‌گذارد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر با دوربین التراواید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در حالی‌که دسترسی به گزینه HDR در بخش More از رابط کاربری دوربین چندان آسان و مناسب به نظر نمی‌رسد، این گزینه در عمل تفاوت بزرگی را بسته به سوژه مورد نظر ایجاد کرده و انتخاب آن در برخی موارد عملا به معنای ثبت با کیفیت یک سوژه خواهد بود. برای مشخص شدن کیفیت عملکرد HDR در این دوربین دو سوژه متفاوت برگزیدیم که در اولی همانطور که در پایین مشخص است با تفاوت بزرگی در سایه‌روشن‌ها روبرو نمی‌شویم و حالت اتوماتیک دوربین نیز شرایط مناسبی را ایجاد می‌کند.

برداشت تصویر با دوربین اصلی با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در سوژه‌ای کاملا دشوارتر که هدف آن نمایش فضای تاریک جانبی همراه با نقطه روشن مرکزی‌ست در صورت انتخاب نکردن HDR با لمس مرکز کادر، گوشه‌های آن تاریک شده و با لمس گوشه‌های تصویر نیز بخش مرکزی کاملا سفید و اصطلاحا over exposure می‌شود. چاره کار در این شرایط به‌کارگیری گزینه HDR است که نتیجه بسیار دلخواهی را به دست می‌دهد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عملکرد دوربین در سوژه‌های از فاصله نزدیک نسبتا مناسب بوده و با وجود آن‌که در صورت روبرو بودن با سوژه‌ای با جزییات بالا، نیاز به صبر و حوصله بیشتری برای انجام یک فوکوس دقیق و دلخواه است اما در کل از نتیجه کار (فارغ از رنگ اغراق‌شده آن)‌ نمی‌توان ناراضی بود.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با استفاده از دوربین اختصاصی ماکروی دستگاه می‌توان بیشتر به سوژه‌ها نزدیک شد و همانطور زیر مشخص است نتیجه نهایی جالب‌توجه به نظر می‌رسد.

برداشت تصویر با دوربین ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

تصویر زیر نمونه دیگری از عملکرد رضایت‌بخش دوربین ماکرو را به تصویر می‌کشد. ذکر این نکته نیز جالب خواهد بود که برگ و گل به تصویر کشیده شده در عکس زیر هریک به زحمت ابعادی در حدود 1 سانتی‌متر دارند.

برداشت تصویر با دوربین ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

از عملکرد دوربین در مد پرتره می‌توان رضایت داشت و با وجود آن‌که تصویر پس‌زمینه می‌توانست اندکی محوتر از چیزی باشد که در عکس زیر دیده می‌شود اما سوژه اصلی هنوز به خوبی از بخش پشتی، مجزا شده است.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت پرتره - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

اغلب گوشی‌های رده میانی و بالای هواوی در یکی دو سال گذشته از عملکرد مطلوبی در هنگام عکاسی در شب برخوردار بوده و ظاهرا نوا 5T نیز از این قضیه مستثنی نیست. با سوییچ به حالت شب در این دوربین، طبق معمول با لمس دکمه شاتر نیاز به ثابت نگه‌داشتن دوربین برای چند ثانیه وجود دارد. از این منو همچنان می‌توان مستقیما عدد ISO را تا 1600 به صورت دستی تغییر داد و سرعت شاتر را نیز در بازه 1/4 تا 32 ثانیه متغیر نمود که در مورد این آخری در صورت بالا بردن زمان باز ماندن شاتر نیاز مبرمی به ثابت ماندن گوشی و استفاده از سه‌پایه وجود دارد.

تصاویر گرفته شده با این دوربین در حالت عادی و بدون مراجعه به قسمت Night در صفحه‌نمایش خود گوشی نسبتا با کیفیت به نظر می‌رسند و جزییات مناسبی در مقایسه با سایر رقبا در آن‌ها به چشم می‌خورد. با بزرگ‌ کردن این تصاویر در اندازه واقعی و انتقال آن‌ها به نمایشگرهای خارجی داستان به‌کل متفاوت شده و جدا از جزییات نچندان فوق‌العاده، حجم وسیعی از نویز نیز در آن‌ها دیده می‌شود. تصویر زیر با سرعت شاتر 1/25 ثانیه برداشت شده و برای جبران این سرعت بالا، تنها عدد ISO در آن به 2,000‌ افزایش پیدا کرده که نویز شدیدی را ایجاد می‌کند.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در حالت شب، جدای از ISO بالا، زمان طولانی‌تر باز ماندن شاتر نیز به کمک دوربین آمده و بدین‌ترتیب از نویز تصویر به میزان زیادی کاسته می‌شود. برای نمونه در تصویر زیر از ISO 1000 استفاده شده اما شاتر برای 6 ثانیه باز مانده است. این ترکیب البته چندان به افزایش جزییات کمک نکرده و بیشتر در خدمت کاهش نویز بوده است. یک نکته جالب توجه دیگر، حجم فایل تولیدی در حالت شب است که تقریبا به نصف حالت عادی می‌رسد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

فیلم‌برداری این دوربین حداکثر با وضوح 4K با 30 فریم در ثانیه با بیت‌ریت ویدئویی 31Mbps و بیت‌ریت صوتی 188 کیلوبیت بر ثانیه به صورت دوکاناله انجام شده و در دو نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه در وضوح 1080p نیز به ترتیب به بیت‌ریت‌های ویدئویی 7 و 22 مگابیت بر ثانیه می‌رسیم که به خصوص این آخری حداقل روی کاغذ چندان فوق‌العاده به نظر نمی‌رسد.

میزان جزییات ویدئوهای دوربین اصلی در هر سه وضوح اشاره شده در بالا در سطح چندان بالایی نبوده و در بهترین حالت می‌توان از جزییات متوسط این مجموعه سخن گفت. در زمینه کنتراست و رنگ اما با شرایط مناسبی روبرو می‌شویم و با آن‌که مثل بخش عکاسی هنوز اندکی رنگ‌های سیرتری ایجاد می‌شود اما در کل ایراد خاصی از این لحاظ به این مجموعه وارد نیست. در مشخصات گوشی به لرزه‌گیر اپتیکال یا دیجیتال اشاره‌ای نشده اما با توجه به ویدئوهای زیر می‌توان از حضور نوعی لرزه‌گیر دیجیتال در این مجموعه سخن گفت که خوشبختانه در هر سه وضوح حاضر بوده و برخی از لرزش‌های خفیف را خنثی می‌کند. شاهد این موضوع این‌که، در مشخصات آنر 20 که ظاهرا تنها در نام‌گذاری با nova 5T تفاوت دارد به AI Image Stabilization یا لرزه‌گیر تصویر هوش مصنوعی اشاره شده که احتمالا نام دیگری برای همان لرزه‌گیر دیجیتال (EIS) آشناست. راهی برای غیر فعال کردن این قابلیت در نوا 5T وجود ندارد و بدین‌ترتیب همواره بخشی از کادر تصویر در حالت ویدئو نسبت به حالت عکاسی اندکی جمع‌تر است.

در حین فیلم‌برداری امکان گرفتن عکس نیز در نظر گرفته شده که این عکس در سه‌ وضوح 4K، 1080/60p و 1080/30p به ترتیب برابر با 7.5، 2.1 و 9 مگاپیکسل است.

دوربین سلفی

در نوا 5T از یک دوربین 32 مگاپیکسلی سلفی با f/2.0 استفاده شده که جدا از وضوح پیش‌فرض، امکان تصویربرداری با دو وضوح 24 مگاپیکسل (در حالت 1:1) و 20 مگاپیکسل (در حالت تمام‌صفحه) نیز در آن وجود دارد. از فوکوس خودکار در این دوربین خبری نیست اما گزینه‌های AI Camera و HDR در آن فعال بوده و حالت زیباسازی چهره نیز در میانه آن تنظیم شده است. از کیفیت و میزان جزییات به نمایش در آمده در این دوربین به شرط یافتن نقطه مناسب فوکوس آن (اندکی کمتر از یک دست) می‌توان رضایت داشت اما در زمینه برداشت پرتره چندان موفق عمل نکرده و در محو کردن پس‌زمینه درست مثل دوربین اصلی موفقیت بالایی را به دست نمی‌آورد.

باتری

در حالی‌که هواوی معمولا از باتری‌های حجیمی برای محصولات خود استفاده می‌کند، نوا 5T با باتری نسبتا کم‌حجمی با ظرفیت 3.750mAh ارائه می‌شود که در مقابل رقبای متعدد این کلاس با ظرفیت‌های فراتر از 4,000mAh اندکی ضعیف‌تر به نظر می‌رسد. در دنیای واقعی از کیفیت این باتری به لطف پروسسور کم‌مصرف 7 نانومتری دستگاه می‌توان کاملا رضایت داشت و در یک استفاده معمول رو به بالا حتی امکان به پایان رساندن روز دوم با یک بار شارژ نیز وجود دارد.

nova 5T در تست Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark‌ که دوام باتری دستگاه را در یک سناریوی عملی از شارژ 100 تا زیر 20 درصد اندازه‌گیری می‌کند، به دوام مناسبی دست پیدا می‌کند. دوام نوا 5T در این تست که طبق معمول در روشنایی 50 درصد صفحه‌نمایش و با غیر فعال کردن روشنایی خودکار انجام می‌پذیرد به 13 ساعت و 10 دقیقه‌ای رسید که با توجه به ظرفیت باتری، رقم بسیار مناسبی به حساب می‌آید. برای مقایسه، کافی‌ست بدانید که گلکسی A51 با صفحه‌نمایش OLED و باتری 4,000mAh در این تست تنها به 2 دقیقه دوام بیشتر دست پیدا کرد و این شرایط برای آنر 9X نیز تقریبا به همین صورت تکرار شده می‌شود.

nova 5T‌ با یک شارژر 22.5 واتی با لیبل SuperCharge ارائه می‌شود که البته نسبت به شارژری که با همین برچسب اما با توان 40 واتی همراه P30 Pro‌ ارائه شده، قدرت پایین‌تری را ارائه می‌کند. این شارژر به گفته شرکت سازنده در عرض 30 دقیقه قادر به پر کردن 50 درصد باتری دستگاه است؛ امری‌که در ادامه به بررسی صحت و سقم آن می‌پردازیم. تست شارژ گوشی را در حالت خاموش با باتری کاملا خالی آغاز می‌کنیم جایی‌که پس از گذشته تنها 5 دقیقه شارژ باتری به 8 درصد و پس از 10 و 15 دقیقه به ترتیب به 17 و 25 درصد رسید. از اینجا تا دقیقه 30 هر پنج دقیقه 7 تا 8 درصد به شارژ باتری اضافه شد به‌طوری‌که پس از 30 دقیقه به شارژ 47 درصد رسیدیم که تفاوت چندانی با 50 درصد اعلام شده از سوی هواوی ندارد. گوشی پس از یک ساعت به شارژ 85 درصد رسیده و در دقیقه 75 نیز 96 درصد شارژ داشت. شارژ گوشی بالاخره در دقیقه 82 به 100 درصد رسید که از این لحاظ یکی از سریع‌ترین نمونه‌ها در رده میانی به حساب می‌آید و البته با این‌که نسبت به نمونه‌ای مثل A51 با زمان شارژ نزدیک به 113 دقیقه‌ای بسیار سریع‌تر است اما هنوز تفاوت فراوانی با P30 Pro‌ پرچمداری دارد که با شارژر قدرتمند 40 واتی خود فقط در عرض 63 دقیقه شارژ باتری را تکمیل می‌کند.

سیستم‌عامل - رابط کاربری

نوا 5T با سیستم‌عامل اندروید 9 پای و رابط کاربری EMUI 9.1 ارائه شده که به همین صورت در اغلب دیگر گوشی‌های رده میانی سال گذشته هواوی و آنر تکرار شده است. زمان بوت دستگاه بسیار سریع و در حدود 19 ثانیه است که در میان نمونه‌های هم‌رده خود نیز زمان مناسبی به حساب می‌آید.

در صفحه قفل در حالت پیش‌فرض، زمان و تاریخ همراه با برخی موارد دیگر مثل کاهش ظرفیت باتری و میانبر دوربین در پایین قرار دارند که نسبت به گذشته تغییری را نشان نمی‌دهند. در این بخش با با فعال کردن گزینه تقویم ایرانی (Persian Calendar) در اپلیکیشن تقویم، تاریخ شمسی نیز در زیر تاریخ میلادی به نمایش گذاشته می‌شود.

با اسکرول از پایین به بالای صفحه‌نمایش مثل قبل می‌توان به میانبرهای سریع این قسمت و گزینه‌های مرتبط با والپیپر و صفحه قفل دسترسی پیدا کرد؛ میانبرهای این بخش بدون تغییر بوده و در اینجا نیز از گزینه HiVision در کناره سمت راست می‌توان برای شناسایی محیط با هوش مصنوعی استفاده کرد. با Swipe کردن دست به چپ و راست در این حالت می‌توان تصویر کاور این بخش را به سادگی تغییر داد.

در صفحه هوم به نکته خاصی برنخوردیم و همچنان در صفحات متعدد این قسمت در غیبت منوی اصلی یا app drawer می‌توان آیکون برنامه‌ها، ویجت‌ها و میانبرها را قرار دارد. البته از طریق یک گزینه جداگانه در منوی Setting می‌توان منوی اصلی یا app drawer را به رابط کاربری اضافه کرد.

صفحه سمت چپ در هوم‌اسکرین به بخش جدیدی به نام HiBoard تعلق دارد که در آن اطلاعات مختلفی از خبرها و اتفاقات روز گرفته تا جزییات استفاده از اپلیکیشن‌ها و فعالیت‌های فیزیکی کاربران به تصویر کشیده شده و باکس جست‌وجو بالای آن نیز برای یافتن موارد مختلف از جمله اپلیکیشن‌ها و کنتاکت‌ها به‌کار می‌رود.

زیر صفحه‌نمایش حداکثر 5 آیکون قابل جای‌گذاری هستند که می‌توان آن‌‌ها را به 4 آیکون نیز کاهش داد. با نگه‌داشتن دست روی آیکون‌های صفحه‌ هوم، گزینه‌های مرتبط با آن آیکون برای دسترسی آسان‌تر ظاهر می‌شوند که از آن جمله می‌توان به تشکیل هات‌اسپات و فعال کردن وای‌فای، بلوتوث و دیتای موبایلی هنگام نگه داشتن دست روی آیکون Setting، جست‌وجو در بین تصاویر، رفتن به عکس‌های Favorites و به نمایش گذاشتن آخرین عکس‌های اضافه شده هنگام نگه داشتن دست روی گالری و گرفتن ویدئو یا سلفی موقع نگه داشتن دست روی آیکون دوربین اشاره کرد.

با نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر یا نگه داشتن انگشت روی صفحه‌نمایش به حالت ویرایشی صفحه هوم وارد می‌شویم که افزودن و کاستن از صفحات این قسمت، تغییر والپیپر و ویجت‌ها همراه با دسترسی به تنظیمات هوم‌اسکرین، گزینه‌های قابل اشاره در آن را تشکیل می‌دهند.

در بخش تنظیمات هوم اسکرین چند تفاوت کوچک نسبت به آنر 9X دیده می‌شود جایی‌که با وجود آن‌که همچنان امکان انتخاب چینش ماتریسی آیکون‌های صفحه هوم از بین سه حالت 6×4، 5×5 و 6×5 و قفل کردن پوسته همراه با گزینه پر کردن جای خالی برنامه‌ها در هنگام حذف یک اپلیکیشن وجود دارد اما چرخش دائم صفحه‌ی هوم و مهم‌تر از آن، فید گوگل از آن حذف شده و جای آن را همانطور که اشاره شد، گزینه جدید HiBoard گرفته است.

با اسکرول رو به پایین صفحه‌نمایش از قسمت میانی، مثل گذشته منویی با امکان جست‌وجوی سریع در تمامی قسمت‌های گوشی (اپلیکیشن‌ها، کنتاکت‌ها، پیام‌ها و...) فراهم شده و اپلیکیشن‌های بیشتر استفاده شده نیز در زیر کادر جست‌وجو نشان داده می‌شوند.

Notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش در اولین برخورد تفاوتی با گذشته نداشته و با یک بار پایین کشیدن آن علاوه بر اعلان‌برنامه‌ها، نواری از 5 گزینه پیش‌فرض شامل وای‌فای، بلوتوث، چراغ‌قوه، پروفایل صوتی و چرخش خودکار صفحه‌‌نمایش در بالا به نمایش در می‌آیند و اسلایدر تغییر روشنایی نیز بدون گزینه فعال کردن روشنایی خودکار در پایین این قسمت دیده می‌شود. در نهایت در بالای این بخش آیکونی برای دسترسی مستقیم به منوی تنظیمات و گزینه‌ای برای ویرایش آیکون‌های همین منو در نظر گرفته شده است.

با ادامه اسکرول 10 ایکون دیگر این بخش به نمایش گذاشته می‌شود و با لمس گزینه ادیت در بالا نیز 3 گزینه دیگر امکان افزوده شدن به این لیست را پیدا می‌کنند.

منوی Setting دیگر منوی بدون تغییر در این ساختار منویی‌ست که بر بالای آن مثل گذشته، باکسی برای جست‌وجو، گزینه‌ای جهت نمایش حساب کاربری هواوی و گه‌گاه پیشنهادهایی برای دسترسی به برخی قسمت‌های آن ارائه می‌شود. اجزا و بخش‌های مختلف این رابط کاربری تغییری نسبت به گذشته نداشته‌اند و تقریبا همه چیز بر سر جای خود باقی مانده است. در این میان البته برخی گزینه با تغییر نام همراه شده‌اند که از آن جمله می‌توان به تغییر Accounts به Users & accounts اشاره کرد.

از جمله قسمت‌های جالب و در عین حال کاربردی منوی تنظیمات گوشی، باید به قسمت Shortcuts & gestures از منوی Smart assistance اشاره کرد که در آن می‌توان با میانبرها و ژست‌های حرکتی مختلف گوشی در کنار هم آشنا شد.

اولین گزینه حاضر در این منو، پایین نگه‌داشتن دکمه پاور برای احضار Google Assistant است که در این حالت با 1 ثانیه پایین نگه‌داشتن دستیار هوشمند گوگل اجرا شده و با ادامه این کار برای 3 ثانیه، گزینه‌های خاموش یا ریستارت کردن دستگاه ظاهر می‌شود.

در بخش Take screenshot می‌توان با دو بار زدن پشت انگشت (knucle) روی صفحه‌نمایش یا به پایین کشیدن صفحه‌نمایش با سه‌ انگشت، به راحتی اسکرین‌شات گرفت. با یک بار زدن پشت انگشت روی صفحه و سپس کشیدن یک دایره بسته نیز می‌توان از بخش دلخواهی از صفحه، اسکرین‌شات گرفت و با تکرار زدن پشت انگشت و کشیدن حرف S روی صفحه امکان گرفتن یک اسکرین‌شات تمام‌صفحه و اصطلاحا scrolling screenshot فراهم می‌شود.

راه‌کار 5T برای گرفتن اسکرین‌ریکورد، دو بار ضربه زدن با دو پشت انگشت روی صفحه‌نمایش است که البته این کار با ترکیب دکمه‌های پاور و ولوم بالا نیز امکان‌پذیر است.

یکی دیگر از امکان جالبی که در این صفحه‌نمایش با کمک پشت انگشت در دسترس قرار می‌گیرد، به دو قسمت تقسیم کردن صفحه برای اجرای دو اپلیکیشن مختلف است که با یک بار ضربه زدن و کشیدن پشت انگشت به صورت افقی در مرکز صفحه انجام می‌‌پذیرد.

در نهایت از دیگر موارد حاضر در این منو باید به روشن شدن صفحه‌نمایش در هنگام بلند کردن گوشی، قطع یا کاهش صدای زنگ با برگرداندن یا برداشت دستگاه و پاسخ دادن به تماس صرفا با برداشت گوشی اشاره کرد.

نکته جالب توجه دیگر در منوی Smart assistance گزینه‌ای تحت عنوان Digital headset است که با اتصال هدست همراه گوشی به پورت USB-C فعال شده و در آن ظاهرا امکان نمایش و آپدیت فیرم‌ور داخلی هدست فراهم است.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

نوا 5T به سبک پرچمداران سال گذشته شرکت هواوی با پروسسور قدرتمند Kirin 980 ارائه می‌شود که با وجود آن‌که در مقایسه با پروسسورهای پرچمدار جدید بازار همچون Snapdragon 865 و Exynos 990 از هسته‌های ضعیف‌تری برخوردار است اما برای یک گوشی رده میانی، امکاناتی کاملا فراتر از انتظار را ارائه می‌دهد. برای مشخص شدن میزان قدرت این پروسسور کافی‌ست بدانید که هواوی از همین چیپ‌ست در اسمارت‌فون پرچمدار P30 Pro سال گذشته استفاده کرده است. Kirin 980‌ که در زمان خود اولین پروسسور 7 نانومتری دنیا به حساب می‌آمد به دو کلاستر چهار هسته‌ای مجهز شده که در اولی 4 هسته Cortex-A76 و در دومی 4 هسته Cortex-A55 حضور دارند. هسته‌های قدرتمند A76 این چیپ‌ست البته همگون نبوده و در معماری DynamiQ شرکت ARM، خود به دو دسته دوتایی تقسیم شده‌اند که در اولی 2 پردازنده 2.6 گیگاهرتزی و در دومی دو پردازنده 1.92 گیگاهرتزی قرار دارد. پردازش گرافیکی این مجموعه بر عهده گرافیک 10 هسته‌ای Mali-G76 MP10 است که از همین ابتدا انتظار بالایی از آن در تست‌های گرافیکی و بازی‌های سنگین ایجاد می‌شود.

حافظه رم این مدل در دو نسخه 6 یا 8 گیگابایتی ارائه می‌شود که این رقم در نسخه در اختیار ما و ظاهرا ورژن توزیع شده در بازارهای داخلی، 8 گیگابایت است. نوا 5T از 128 گیگابایت حافظه داخلی بهره می‌برد که با وجود آنکه این میزان حافظه در نبود اسلات microSD قابل افزایش نیست اما با توجه به حجم بالای حافظه داخلی، نیازی نیز به کارت حافظه جداگانه، چندان نیز احساس نمی‌شود. از 128 گیگابایت حافظه داخلی این مدل در اولین بوت و پیش از نصب یا ارتقاء برنامه‌ها یا انتقال هرگونه فایلی به دستگاه، نزدیک به 11.95 گیگابایت به سیستم‌عامل تعلق داشته و حافظه داخلی آزاد آن، اندکی بیش از 116 گیگابایت است. برای مقایسه، این رقم در همین شرایط برای نمونه‌ای مثل Galaxy A51 تنها نزدیک به 107 گیگابایت است که اختلاف بزرگی را به نفع نوا 5T نشان می‌دهد.

نوع این حافظه همانطور که از کلاس کاری گوشی می‌توان حدس زد از نوع پر سرعت UFS 2.1 است که این امر با رسیدن به سرعت فراتر از 800 مگابایت در ثانیه در تست AndroBench به خوبی تحقیق می‌شود.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به حضور پروسسور قدرتمند Kirin 980، انتظار عملکرد مناسبی فراتر از رده میانی را از nova 5T داریم امری که در عمل نیز به خوبی، تحقق می‌یابد.

امتیاز نوا 5T در اولین تست این قسمت یعنی در نسخه 4.4.2 بنچ‌مارک Geekbench که تنها قدرت هسته‌های پردازشی را به تصویر می‌کشد، در دو حالت تک و چند هسته‌ای به ترتیب 3,267 و 9,709 است که تقریبا همان امتیازهای گوشی پرچمدار P30 Pro بوده و در مقایسه با نمونه‌های میانی رو به پایین بازار مثل سامسونگ گلکسی A51 با امتیازهایی در حدود 1,600 و 5,400، اختلاف بزرگی را نشان می‌دهد.

نوا 5T در نسخه جدیدتر این بنچ‌مارک یعنی در ورژن 5.1.0 نیز برتری خود را ادامه می‌دهد و امتیازهای 672 و 2,286 واحدی آن در حالت‌های تک و چند هسته‌ای آن نه‌تنها از نمونه‌ای مثل A51‌ با امتیازهای 342 و 1,285 کاملا فراتر است بلکه آن را به جایگاه بهترین‌های رده میانی نیز نزدیک می‌کند.

در تست کلی AnTuTu که این بار در ورژن 8.2.4 اجرا شده است، دیگر مزیت‌های nova 5T از جمله گرافیک و حافظه داخلی پر سرعت به کمک آن آمده و جایگاه مناسبی را برای آن در رده میانی فراهم می‌کند. نسخه در اختیار ما به علت نا مشخصی به امتیاز نچندان بالای 308 هزار واحدی در این تست دست یافت حال آن‌که همانطور که در تصویر زیر مشخص است این امتیاز در لیست AnTuTu برای دیگر گوشی‌های دارای این مجموعه پردازشی مثل Honor 20‌ بسیار بیشتر و تقریبا برابر با 380 هزار واحد است. برای مقایسه کافی‌ست بدانید که هر دو گوشی آنر 9X و گلکسی A51 در این تست به امتیازهای نزدیک به 180 هزار واحد دست پیدا کرده‌اند.

مزیت‌های نوا 5T در زمینه گرافیکی بیش از پیش در تست Sling Shot Extreme از مجموعه 3DMark مشخص می‌شود جایی‌که همچون P30 Pro‌ انتظار دستیابی به امتیازی نزدیک به 3,900 واحد در آن می‌رود؛ جایی‌که A51 به امتیازی بهتر از 1,500 واحد در آن کسب نمی‌‌کند. در عمل اما نسخه در اختیار ما به دلیلی ناشناخته این تست را با امتیاز تنها 2,135 واحدی طی می‌کند که احتمالا از مشکلی داخلی در آن ناشی شده و عمومیت ندارد. به عنوان نمونه دیگری برای مقایسه، آنر 9X پرو با پروسسور ضعیف‌تر Kirin 810، در این تست به امتیاز 2,400 واحدی می‌رسد.

ارتباطات

حضور پروسسور Kirin 980 در نوا 5T روی کاغذ به پشتیبانی از سرعت 1.4Gbps در دانلود تحت LTE Cat.21 اشاره دارد امری‌که البته صراحتا از سوی هواوی عنوان نشده است. بلوتوث نسخه 5، وای‌فای دو باند ac و اتصال NFC دیگر گزینه‌های ارتباطی این مدل را تشکیل می‌‌دهند و در بخش مسیریابی ماهواره‌ای نیز امکان استفاده از سیستم‌های GPS/GLONASS/BeiDou/Galileo/QZSS وجود دارد که از این میان به‌عنوان یک گزینه کاملا کمیاب در گوشی‌های رده میانی، ارتباط با GPS و دو سیستم دیگر Galileo و QZSS برای افزایش هرچه بالاتر دقت، با دو باند L1 و L5 صورت می‌پذیرد. از جمله نکات منفی در این بخش بیش از همه چیز باید به نبود جک هدست اشاره کرد که با توجه به طراحی گوشی، گزینه چندان ناممکنی نیز به نظر نمی‌رسد.

کلام آخر

Huawei nova 5T اسمارت‌فونی جذاب با مشخصاتی فراتر از انتظار در رده میانی‌ست؛ طراحی گوشی به خصوص در نسخه بنفش/ارغوانی آن تجربه‌ای متفاوت از گوشی‌های تکراری این روزها ارائه می‌دهد و طرح محو بخش پشتی نگاه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌سازد. اندازه نچندان بزرگ صفحه‌نمایش و خود دستگاه، در دست‌گیری و استفاده از آن را نسبتا آسان نموده و دکمه‌های پیرامونی نیز به خوبی در زیر انگشتان هر دو دست قرار می‌گیرند. از موارد منفی طراحی این مدل به‌جز جذب بالای اثرات انگشت روی کلیه قسمت‌های بدنه باید به خمیده نبودن کناره‌های کاور بخش پشتی اشاره کرد که گوشی را ضخیم‌تر از آنچه‌که هست نشان می‌دهند. حاشیه‌های پیرامونی و قطر لنز سلفی پانچی درون صفحه‌نمایش فاصله این مدل با پرچمداران بازار را حفظ کرده و برآمدگی لنزهای دوربین در بخش پشتی نیز به لق خوردن دستگاه هنگام قرارگیری روی میز منجر می‌شود.

صفحه‌نمایش دستگاه با وجود ایجاد رنگ‌هایی نچندان دقیق، از کیفیت مناسب و قابل‌قبولی برخوردار بوده و در طیف متنوعی از شرایط نوری، از تاریکی مطلق تا زیر نور خورشید، شرایط مطلوبی را ارائه می‌دهد. LCD بودن این صفحه‌نمایش با این‌که در نگاه اول جایگاه پایین‌تری برای این گوشی در مقایسه با رقبا ایجاد می‌کند اما حداقل در یک مورد یعنی استفاده از سنسور اثر انگشت معمول خازنی در کناره سمت راست بدنه، برتری محسوسی (در هر دو مورد سرعت و دقت) بر سنسورهای اثر انگشت نوری درون صفحه‌نمایش دارد.

دوربین 48 مگاپیکسلی اصلی به جز اندکی اغراق‌شدگی در رنگ،‌ از عملکرد نسبتا موفقی برخوردار است و در هنگام شب و محیط‌های داخلی نیز می‌توان از عملکرد آن رضایت داشت. دوربین واید دستگاه با وجود غیبت فوکوس خودکار، در محیط‌های با نور کافی عملکرد مناسبی دارد و دوربین ماکرو نیز به همین شرط یعنی دسترسی به نور کافی چندان ناموفق ظاهر نمی‌شود. در سوی دیگر از کیفیت فیلم‌برداری دوربین اصلی در هر دو وضوح 4K و 1080p (با 30 و 60 فریم در ثانیه)، به لحاظ میزان جزییات چندان رضایت نداشتیم و پایین بودن بیت‌ریت ویدئویی در رزولوشن‌های فول اچ‌دی نیز به این مشکل دوربین به خوبی گواهی می‌دهند. دوربین سلفی 32 مگاپیکسلی نوا 5T از کیفیت مناسبی برخوردار است اما مثل همه دیگر سلفی‌های فاقد فوکوس خودکار در این مورد نیز برای به‌دست آوردن بهترین نتیجه باید در محوطه فوکوس ثابت این دوربین (یعنی فاصله‌ای کمتر از یک دست) قرار گرفت.

nova 5T روی کاغذ در زمینه باتری چندان موفق ظاهر نمی‌شود و باتری 3,750mAh آن در مقابل رقبای متعدد با باتری‌های فراتر از 4,000mAh، ضعیف‌تر به نظر می‌رسد. در عمل اما به لطف صفحه‌نمایش کوچک‌تر و پروسسور کم‌مصرف 7 نانومتری از دوام این باتری می‌توان رضایت داشت و شارژ پر سرعت 22.5 واتی آن نیز کاملا راضی‌کننده به نظر می‌رسد.

نوا 5T در زمینه پردازشی در سطح بسیار مناسبی قرار دارد و حضور 8 گیگابایت رم نیز کاملا از حد نرمال رده میانی فراتر می‌رود. در نهایت به عنوان یکی دیگر از انتقادها به این مجموعه باید از غیبت جک هدست یاد کرد که حداقل از روی ظواهر با توجه به ضخامت گوشی و ظرفیت نچندان بالای باتری، توجیه چندانی برای نبود آن نمی‌توان سراغ گرفت.