mobile.ir - مرجع موبایل ایران

سابقه گوشی‌های هوشمند Redmi در برند شیائومی به گذشته‌های نسبتا دور و زمان معرفی Xiaomi Redmi و پس از آن Redmi 1S و Redmi Note در سال‌های 2013 و 2014 باز می‌گردد؛ این زیر مجموعه که بعدها با حضور یا غیبت پیشوند Note خود به دو دسته ساده و پیشرفته‌تر، تقسیم شد در سال‌های گذشته محل خودنمایی محصولات رده پایین و میانی شیائومی بوده و همواره در جایگاه پایین‌تری نسبت به پرچمداران تک‌رقمی Mi (و البته سری میکس و گیمینگ‌های بلک‌شارک) قرار می‌گرفت.

Redmi Note 6 Pro

مجموعه ردمی در اوائل زمستان سال گذشته و همزمان با معرفی Redmi Note 7 و اندکی پس از آن Redmi Note 7 Pro از یک تغییر بزرگ سخن به میان آورد که در طی آن این شرکت با وجود حفظ رابطه با برند مادر یعنی شیائومی، از این پس به صورت یک برند مستقل به حیات خود ادامه می‌دهد. این مجموعه در طی ماه‌های گذشته اسمارت‌فون‌های متعددی را از رده ارزان‌قیمت و مدل‌هایی مثل Redmi 7 و Redmi 8‌ تا سطح میانی و نمونه‌‌هایی مثل Redmi Note 8 و Redmi Note 8 Pro و پرچمدارانی مثل Redmi K20 و Redmi K20 Pro را به نمایش گذاشت که از حضور همه‌جانه این شرکت در سطوح مختلف بازار حکایت دارند.

Redmi K20 Pro

سری Note برای ردمی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است که این اهمیت به خصوص از سال گذشته با موفقیت Redmi Note 7 و نسخه پروی آن به تا امروز نیز ادامه داشته تا جایی‌که یکی از عوامل موفقیت شیائومی در گزارش IDC از بازار اسمارت‌فون هند در فصل سوم 2019 و ادامه صدرنشینی آن در این بازار به عملکرد مثبت ردمی نوت 7 پرو نسبت داده شده است. توجه روزافزون به این خانواده، تکمیل قابلیت‌ها و افزودن امکانات جدید به آن را به امر مهم و غیر قابل انکاری بدل کرده است؛ بر همین منوال، در سری جدید این سری یعنی ردمی نوت 8 و نسخه پروی آن سعی فراوانی در برطرف کردن نقاط ضعف و ارتقاء گزینه‌های مثبت آن به عمل آمده است. تفاوت‌ اصلی دو عضو جدید نوت8، برخلاف گذشته تنها در پردازنده نبوده و سایز صفحه‌نمایش، طراحی بدنه، جایگاه دوربین‌های اصلی و نوع دوربین سلفی و ظرفیت باتری نیز در این دو گوشی با تغییر روبرو شده است.

Redmi Note 8 Pro ظاهرا اولین گوشی بازار مجهز به دوربین 64 مگاپیکسلی جدید ISOCELL GW1 سامسونگ به حساب می‌آید و پردازنده مدیاتک Helio G90T آن نیز برای اولین بار در یک گوشی موبایل ظاهر شده است. نسخه گلوبال ردمی نوت 8 پرو با حافظه رم 6 گیگابایتی و حافظه داخلی 128 گیگابایتی موضوع بررسی این نوبت است.

Redmi Note 8 Pro را فروشگاه برتر دیجیتال برای بررسی در اختیار ما قرار داده است.

جعبه محتویات

نوت 8 پرو در باکس سفید‌رنگ نسبتا بزرگی با تصویری از خود گوشی ارائه می‌شود که به کل شرایط متفاوتی را نسبت به جعبه ردمی نوت 7 سال گذشته ارائه می‌کند.

درون این جعبه جدا از گوشی به کابل USB، یک شارژر نسبتا بزرگ، یک قاب انعطاف‌پذیر، کتابچه راهنمای مفصل و آچار دسترسی به درگاه سیم‌کارت بر می‌خوریم و بازهم مثل گذشته از هدست در آن خبری نیست.

شارژر همراه گوشی از نوع Quick Charge 3 با 3 خروجی متنوع (12 ولت و 1.5 آمپر، 9 ولت و 2 آمپر یا 5 ولت و 3 آمپر) با حداکثر توان 18 وات است که با وجود آن‌که نسبت به شارژرهای مدرن امروزی با توان‌های فراتر از 30 و 40 وات، ضعیف به نظر می‌رسد اما برای یک گوشی نسبتا اقتصادی، افزونه قابل‌قبولی به حساب می‌آید. توان و عملکرد این شارژر را در بخش باتری بررسی خواهیم کرد.

طراحی ظاهری

سنگین، شاید اولین کلمه‌ای‌ست که به محض در دست گرفتن نوت 8 پرو به ذهن متبادر می‌شود؛ این گوشی نسبتا حجیم با وجود آن‌که در همه جوانب نسبت به نوت 7های سال قبل بزرگ‌تر شده اما در عوض طراحی مدرن‌تری را ارائه می‌کند که حس منفی ناشی از حجم بالاتر را خنثی می‌کند؛ صفحه‌نمایش بزرگ دستگاه که تقریبا کل بخش رویی را در بر گرفته همچنان با لبه‌های تخت و فاقد خمیدگی‌ طراحی شده که البته لبه‌های نیمه‌گرد 2.5D آن،‌ کناره‌های تیزی را در زیر دست ایجاد نمی‌کند. ناچ قطره‌ای بالای این صفحه‌نمایش تغییری نسبت به قبل نداشته اما حاشیه بالا و پایین حالا به طرز چشمگیری کوچک‌تر شده‌اند. حاشیه پایین صفحه‌نمایش در ردمی نوت 7 سال قبل نزدیک به 6 میلی‌متر بود که این رقم در نوت 8 پرو حالا به نزدیک به 4 میلی‌متر رسیده است.

بخش پشتی دستگاه از طراحی جدید و جالب‌توجه‌ای بهره می‌برد که این مدل را در یک نگاه از همتای معمولی آن متمایز می‌کند؛ این قسمت که مثل صفحه‌نمایش با پوششی از گوریلاگلس 5 پوشیده شده دارای لبه‌های خمیده‌ای به سمت کناره‌ها بوده و بدین‌ترتیب راحتی بیشتری را در حین در دست‌گیری ارائه می‌کند. این ویژگی که شرکت سازنده از آن با عنوان طراحی خمیده سه بعدی یاد می‌کند در نوت 7 سال گذشته حضور نداشت و لبه‌های تخت آن حس یک گوشی کاملا ضخیم را به ذهن متبادر می‌ساختند.

جدا از جنس و طراحی بخش پشتی، جذابیت‌ترین نکته پشت دستگاه مطمئنا به ستون دوربین‌های این قسمت تعلق دارد که در یک برآمدگی بیضی‌شکل از بالا به پایین قرار گرفته‌اند. این برآمدگی حدودا 1 میلی‌متری منجر به لق خوردن دستگاه هنگام قرارگیری گوشی روی میز می‌شود، به همین علت بهتر است از قاب ارائه شده در جعبه برای پر کردن فاصله مابین دوربین‌ها تا کف استفاده شود. یک نکته متفاوت دیگر در این بخش که پیدا کردن نمونه دومی برای آن حداقل در بین گوشی‌های هوشمند امروزی امر آسانی به نظر نمی‌رسد انتقال سنسور اثر انگشت به درون قاب‌ بیضی‌شکل دوربین‌هاست که آن را در نگاه اول مشابه واحد فوکوس لیزری در گوشی‌های پیشرفته جلوه می‌دهد.

حضور سنسور اثر انگشت در این قسمت با وجود تأثیر مثبت در ایجاد یک طراحی یک‌دست‌ و مدرن برای پشت دستگاه و آسان‌تر شدن پیدا کردن سنسور اثر انگشت در زیر دست، بدون نکته منفی نیز نبوده و جدا از آسیب‌پذیرتر شدن آن (به دلیل برجستگی)، در جست‌وجو برای یافتن این حسگر، همواره اثرات انگشت روی لنز دوربین‌ها باقی می‌ماند.

جنس براق پشت دستگاه کاملا جاذب اثرات انگشت بوده و به خصوص در نسخه تیره این مدل در کسری از ثانیه با اثرات انگشت پوشیده می‌شود.

اجزای پیرامونی نوت 8 پرو به جز یک مورد یعنی انتقال جک هدست از بالا به پایین با تغییر خاصی روبرو نشده و نوار کرومی براق این قسمت نیز حتی بیشتر از بخش پشتی، اثرات انگشت را به خود جذب می‌کند.

در مجموع از طراحی نوت 8 پرو به خصوص با کاهش چشمگیر حاشیه‌های بالا و پایین صفحه‌نمایش و خمیدگی لبه‌های بخش پشتی می‌توان رضایت داشت و استفاده از شیشه گوریلاگلس برای پشت و روی دستگاه به جذابیت این طراحی کمک فراوانی کرده است.

ابعاد و وزن

نوت 8 پرو همانطور که اشاره شد گوشی باریک و سبک‌وزنی نیست و از همین ابتدا و پیش از به میان آمدن اعداد و ارقام نیز بزرگ و حجیم بودن آن را به چشم می‌توان مشاهده کرد. طول و عرض این مدل به ترتیب 161.35 و 76.4 میلی‌متر اعلام شده که باوجود آن‌که نسبت به هم‌تایان خود اندکی بزرگ‌‌تر به نظر می‌رسد اما میزان این اختلاف از حد یکی دو میلی‌متر فراتر نمی‌رود برای نمونه OnePlus 7T با تنها 0.02 اینچ صفحه‌نمایش بزرگ‌تر طول و عرضی به ترتیب برابر با 160.9 و 74.4 میلی‌متر برخوردار است و Oppo Reno Ace با 0.03 اینچ صفحه‌نمایش کوچک‌تر با طول و عرض 161 و 75.7 میلی‌متری شرایط نسبتا مشابه‌ای را ارائه می‌کند.

ضخامت این مدل 8.79 میلی‌متر است که در این زمینه یکی از ضخیم‌ترین نمونه‌ها به حساب می‌آید و وزن 200 گرمی (دقیقا 199.8 گرمی) آن نیز از متوسط گوشی‌های این رده اندکی بیشتر است. این وزن بالاتر را البته بیش از همه چیز باید به ظرفیت 4,500 میلی‌ آمپر ساعتی باتری مرتبط دانست.

صفحه‌نمایش

صفحه‌نمایش گوشی یک نمونه 6.53 اینچی با وضوح فول اچ‌دی پلاس در نسبت 19.5:9 یا 1080×2340 پیکسل است که به گفته شرکت سازنده 91.4 درصد روی گوشی را می‌پوشاند. از دیگر مشخصات اعلام شده برای این صفحه‌نمایش باید به روشنایی 500 نیتی، کنتراست 1,500:1 و پوشش 84 درصدی طیف NTSC اشاره کرد. روی این صفحه‌نمایش با پوشش گوریلاگلس 5 پوشیده شده و ردمی از پشتیبانی HDR در آن سخن گفته است. در دنیای واقعی میزان روشنایی و کنتراست این صفحه‌نمایش با ردمی نوت 7 قابل مقایسه بوده و با یکی از نمونه‌های با کیفیت در این رده قیمتی روبرو می‌شویم.

در زمینه زاویه دید نیز شرایط مناسب بوده و در زیر نور مستقیم خورشید نیز به شرط فعال بودن گزینه تنظیم خودکار روشنایی،‌ مشکلی برای دیدن محتوای صفحه‌نمایش وجود ندارد.

در منوی Display و در بخش Contrast & colors، جدا از حالت پیش‌فرض، امکان تنظیم گرمای رنگ روی دو گزینه Warm‌ و Cool وجود داشته و با حرکت دادن نشانگر درون دایره رنگی بالای این قسمت نیز می‌توان گرما را به دلخواه تنظیم کرد. در همین بخش همچنین امکان تغییر کنتراست روی سه گزینه اتوماتیک پیش‌فرض، کنتراست افزایش یافته و استاندارد وجود دارد.

این صفحه‌نمایش در زمینه دقت رنگ همانطور که می‌توان انتظار داشت در سطح بالایی قرار ندارد و رنگ‌های نسبتا غیر دقیق با درجه اشباع بالاتر از واقعیت را ارائه می‌کند.

حاشیه زیر صفحه‌نمایش همانطور که گفته شد نزدیک به 4 میلی‌‌بوده و در بالا نیز جدا از ناچ با حاشیه‌ای حوالی 2 میلی‌متر روبرو می‌شویم که هر دو نسبت به مدل‌های سال پیش بسیار کاهش پیدا کرده‌اند. در محوطه بالایی به جز دوربین سلفی که درون محوطه ناچ قرار دارد با اسپیکر تماس در لبه بالایی همراه با سنسورهای معمول این قسمت روبرو می‌شویم و در کناره سمت راست دوربین نیز یک چراغ LED ناپیدا قرار دارد که در مواقعی مثل اتصال شارژر روشن می‌شود.

اجزای جانبی

در سمت چپ به درگاه جای‌گذاری سیم‌کارت/کارت حافظه گوشی بر می‌خوریم که مثل سال قبل دو سیم‌کارت همزمان بدون کارت حافظه یا یک سیم‌کارت و یک کارت حافظه microSD در آن امکان جای‌گذاری دارند و نمی‌توان همزمان دو سیم‌کارت و کارت حافظه را در کنار هم داشت.

در سمت دیگر به دکمه پاور و کلید دوگانه تغییر صدا بر می‌خوریم که به جز ولوم بالا دو کلید دیگر به راحتی در زیر انگشتان هر دو دست قرار می‌گیرند.

بالای گوشی با انتقال جک هدست به پایین تنها محل درگاه ایتفرارد و یکی از میکروفون‌های دستگاه بوده و در پایین نیز به جک 3.5 میلی‌متری هدست، درگاه USB-C، میکروفون تماس و تک اسپیکر اصلی بر می‌خوریم. استفاده از تنها یک اسپیکر برای اسمارت‌فونی که حداقل در زمینه پردازشی، عنوان گیمینگ را بر خود دارد نکته چندان مثبتی به حساب نمی‌آید.

بخش پشتی

قسمت براق شیشه‌ای پشت دستگاه با وجود جذب بالای اثرات انگشت،‌ افکت‌های عمودی جالب‌توجه‌ای را در نور ایجاد می‌کند که بی شباهت به افکت به نمایش درآمده در هنگام شارژ گوشی نیست. بر بالای این قسمت و در یک محوطه بیضی‌شکل نزدیک به 4.5 سانتی‌متری، سه دوربین از مجموعه چهار دوربین دستگاه همراه با سنسور اثر انگشت قرار دارند و به موازت آن‌ها دو فلش LED و دوربین چهارم را می‌توان مشاهده کرد.

دوربین‌های اصلی

ایده افزایش رزولوشن دوربین در دوربین گوشی‌های موبایل که در سال‌های گذشته در حوالی 12 تا 16 مگاپیکسل متوقف شده بود در سال گذشته در ابتدا با معرفی سنسور IMX586 سونی و بعد ISOCELL Bright GM1 سامسونگ هر دو با وضوح 48 مگاپیکسلی تا جایی بر سر زبان‌ها افتاد که تا به امروز ده‌ها گوشی مختلف از تقریبا تمامی برندهای کوچک و بزرگ حاضر در بازار با یکی از این دو سنسور به بازار عرضه شده‌اند. وضوح پیش‌فرض این دوربین‌ها البته هیچ‌یک 48 مگاپیکسلی نبوده و همگی در حالت پیش‌فرض با ترکیب پیکسل‌های چهارگانه مجاور هم روی سنسور با وضوح 12 مگاپیکسل عکاسی می‌کردند. سامسونگ این ایده را بهار امسال یک پله جلوتر برد و با معرفی سنسور 64 مگاپیکسلی جدیدی به نام ISOCELL Bright GW1، وضوح پیش‌فرض برای عکاسی را به 16 مگاپیکسل رساند. سامسونگ در تابستان امسال نیز با معرفی ISOCELL Bright HMX با وضوح 108 مگاپیکسل و رزولوشن پیش‌فرض 27 مگاپیکسلی سقف تازه‌ای را برای وضوح دوربین‌های موبایلی تعریف کرد.

ردمی نوت 8 پرو اولین اسمارت‌فون بازار مجهز به سنسور 64 مگاپیکسلی جدید GW1 سامسونگ است که البته همانطور که گفته شد با وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی عکاسی می‌کند. ابعاد این سنسور، 1/1.7 اینچی بوده و پیکسل‌های آن قبل از ترکیب شدن با یکدیگر، 0.8 میکرونی هستند. در مقابل این سنسور، لنزی با گشودگی دیافراگم f/1.89 قرار دارد که برای یک گوشی مدرن و امروزی و در قیاس با گشودگی‌های f/1.6، f/1.5 و حتی f/1.4 (در نمونه‌ای مثل Honor 20 Pro) در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد. دیگر دوربین این مجموعه، 8 مگاپیکسلی التراواید بدون فوکوس خودکار با میدان دید 120 درجه‌ای و گشودگی دیافراگم f/2.2 است و دو دوربین 2 مگاپیکسلی نیز یکی برای تعیین عمق میدان و دیگری برای برداشت ماکرو هر دو با f/2.4 و ابعاد پیکسلی کاملا بزرگ 1.75 میکرون در این مجموعه حضور دارند. از لرزه‌گیر اپتیکال در این مجموعه خبری نیست و در مشخصات آن به لرزه‌گیر دیجیتال نیز اشاره‌ای نشده است.

رابط کاربری دوربین به آنچه در ردمی نوت 7 سال گذشته دیده بودیم کاملا شباهت دارد و در اینجا نیز یک نوار مشکی بزرگ در سمت راست و نوار مشکی دیگری در سمت چپ حضور دارند که حتی در هنگام برداشت فول‌اسکرین نیز، با وجود نیمه‌شفاف شدن و نمایش تصویر از زیر آن هنوز سر جای خود باقی می‌مانند. شاتر دوربین، سوییچ تعویض بین دوربین‌های اصلی و سلفی و نمایی از آخرین عکس گرفته شده، اولین ستون این نوار مشکی در کناره سمت راست را تشکیل می‌دهند و یک ردیف جلوتر نیز به حالت‌های مختلف دوربین از عکاسی عادی و 64 مگاپیکسلی گرفته تا فیلم‌برداری، برداشت پانوراما، پرتره، حالت Pro، اسلوموشن و ویدئوی کوتاه بر می‌خوریم. المان‌های حاضر در سوی دیگر نیز لیستی نسبتا آشنا را تشکیل می‌دهند که از آن جمله باید به برداشت HDR، گزینه هوش‌ مصنوعی یا AI برای تشخیص خودکار صحنه‌ها، تنظیمات فلش و فعال کردن دوربین ماکرو اشاره کرد.

با لمس آیکون سه‌خط این قسمت به گزینه‌های معدود دیگری بر می‌خوریم که شامل محو کردن پیرامون کادر (Tilt-shift)، تایمر، نسبت تصویر، گزینه کمکی افقی گرفتن دوربین (Straighten)، گوگل لنز و البته دکمه دسترسی به Setting می‌شوند.

گزینه‌های متعددی در منوی تنظیمات حضور دارند که البته اغلب آن‌ها چندان اساسی و مهم به نظر نمی‌رسند؛ از جمله موارد حاضر در این بخش می‌توان به برخی موارد مثل اطلاعات مکانی تصویر، خاموش کردن صدای شاتر، فعال کردن حالت جیب (قفل کردن ژست‌های حرکت دسترسی به دوربین در هنگام قرار گرفتن گوشی در جیب)، افزودن واتر مارک به تصویر، نمایش خطوط راهنما و برخی گزینه‌های دیگر اشاره کرد. از همین قسمت، امکان تغییر وضوح عکس نیز فراهم است اما به جای عدد و رقم در بخش Picture quality تنها می‌توان از بین سه گزینه Standard، High و Low یکی را انتخاب کرد.

گزینه ویدئوی کوتاه در این رابط کاربری راه‌حلی آسان برای گرفتن ویدئوهای چند ثانیه‌ای در پنج حالت عادی، سریع، سریع‌تر، کند و کندتر است که پیش از این در نوت 7 نیز تکرار شده بود.

در حالت حرفه‌ای یا Pro که به صورت جداگانه برای هر سه دوربین اصلی، واید و ماکرو در دسترس قرار دارد می‌توان چهار گزینه وایت‌بالانس، فوکوس، سرعت شاتر (از 1/1000 ثانیه تا 32 ثانیه) و عدد ISO (از 100 تا 3,200) را به صورت مستقل تغییر داد و به نتایج متنوعی در هر حالت دست یافت. این منو البته طبق تجربه نه‌تنها برای کاربران عادی بلکه برای عکاسان حرفه‌ای‌‌تر نیز معمولا جذابیت بالایی را ارائه نمی‌کند و بیشترین استفاده از یک دوربین موبایلی، اغلب در حالت اتوماتیک آن رخ می‌دهد.

تصویربرداری با ردمی نوت 8 پرو را در یک بعدازظهر پاییزی و در یک روشنایی نچندان ایده‌آل آغاز می‌کنیم؛ در اولین سوژه و در یک منظره باز نخستین نکته قابل مشاهده رنگ متفاوت صحنه نسبت به واقعیت است که تأثیر کانال زرد در آن مشهود بوده و رنگ‌ها اندکی اشباع‌تر از حالا عادی برداشت شده‌اند. با برش اندازه واقعی، میزان جزییات نیز در سطح متوسطی دیده می‌شود هرچند این جزییات در جلوی کادر از وضعیت بهتری نسبت به قسمت‌های دورتر برخوردارند.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا از کناره کادر

برش اندازه واقعی تصویر بالا از مقابل کادر

در نوت 8 پرو از دوربین تله‌فتو خبری نیست اما با کمک دکمه در نظر گرفته شده در پایین رابط کاربری می‌توان 2 برابر زوم دیجیتال را به تصویر اعمال کرد. با اعمال این میزان زوم به تصویر بالا به زردی و اشباع رنگ بار دیگر افزوده می‌شود و میزان جزییات نیز همانطور که از برش اندازه واقعی تصویر زیر مشخص است اندکی افت می‌کند هرچند نتیجه حداقل در صفحه‌نمایش خود گوشی برای یک زوم دیجیتال چندان بد نیز به نظر نمی‌رسد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی با دو برابر زوم دیجیتال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

به به‌کارگیری دوربین واید، میدان دید گسترده‌ای پیش روی ما قرار می‌گیرد که امکان در کادر قرار دادن سوژه‌های حاضر در آن در دوربین اصلی وجود ندارد. در این دوربین از فوکوس خودکار خبری نیست و بسته‌تر بودن دیافراگم و کوچک‌تر بودن اندازه پیکسل‌ها، تأثیر خود را به روشنی در کنتراست پایین‌تر، کاسته شدن از جزییات و تأثیر منفی های‌لایت‌ها نشان می‌دهد که هر سه مورد به خوبی در برش اندازه وافعی تصویر زیر مشهود هستند. رنگ‌های این دوربین حتی از دوربین اصلی نیز غیر واقعی‌تر هستند و اشباع‌شده‌تر به نظر می‌رسند.

برداشت تصویر با دوربین واید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

همین سوژه را با وضوح کامل دوربین اصلی یعنی 64 مگاپیکسل نیز برداشت می‌کنیم که در آن طبق انتظار سطح بسیار بالایی از جزییات دیده می‌شود و با حضور نور نسبتا مناسب، سطح نویز نیز تا حدود زیادی کنترل شده است.

برداشت تصویر با دوربین اصلی با وضوح 64 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا از مرکز کادر

برش اندازه واقعی تصویر بالا از مقابل کادر

این وضوح 64 مگاپیکسلی در یک سوژه دیگر با نور کافی نیز عملکرد بسیار مناسبی از خود نشان داده و در غیبت دوربین تله‌فتو، می‌توان از آن برای بزرگ‌نمایی تصویر استفاده کرد. این شرایط البته همانطور که در ادامه خواهیم دید در شب، محیط‌های کم‌نور و تصویربرداری داخلی تکرار نمی‌شود و کاهش جزییات و افزایش نویز، چاره‌ای جز بازگشت به وضوح پیش‌فرض را باقی نمی‌گذارند اما در صورتی که در محیطی با روشنایی کامل روز قرار دارید کیفیت دوربین 64 مگاپیکسلی دستگاه در سطح کاملا راضی‌کننده‌ای قرار می‌گیرد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی با وضوح 64 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت HDR در این دوربین به صورت پیش‌فرض غیر فعال است و همین موضوع ظن اعمال خودکار این ویژگی به تصویر فارغ از روشن یا غیر روشن بودن HDR را تقویت می‌کند. بدین‌منظور سوژه دشواری با تابش مستقیم خورشید به درون لنز را انتخاب کردیم و تصویری از آن در سه‌حالت HDR خاموش، اتوماتیک و روشن برداشت کردیم. در هر سه مورد همانطور که در زیر مشخص است تقریبا با تصویر یکسانی روبرو می‌شویم و بدین‌ترتیب حدس و گمان اولیه در مورد اعمال دامنه دینامیکی بالا به تصویر فارغ از روشن یا خاموش بودن دکمه HDR تا حدود زیادی تأیید می‌شود.

برداشت تصویر با دوربین اصلی با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی با HDR اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی در برداشت پرتره به شرط حفظ فاصله مناسب سوژه از پس‌زمینه، موفق عمل می‌کند و هرچند محو شده‌گی اندکی نیز در لبه‌های سوژه اصلی مشاهده می‌شود اما در کل می‌توان از نتیجه نهایی رضایت داشت.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت پرتره - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با کمک دوربین ماکرو می‌توان تا چند سانتی‌متری سوژه مورد نظر به آن نزدیک شد. این دوربین البته از دیافراگم بسته‌تری نسبت به دوربین اصلی برخوردار بوده و به همین علت نور کمتری در اختیار سنسور آن قرار می‌گیرد؛ امری‌که به روشنی با مقایسه دو تصویر زیر که با دوربین‌های ماکرو و اصلی گرفته شده‌اند، مشخص است.

برداشت تصویر با دوربین ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی ردمی نوت 8 پرو همانطور که در بالا نیز اشاره شد در زمینه دقت رنگ، عملکرد فوق‌العاده‌ای از خود بر جای نمی‌گذارد و رنگ‌های آن اشباع‌شده‌تر از حالت واقعی هستند. برای نمونه در تصویر اول در زیر، برگ‌های درختان در دنیای واقعی به جای زرد به سبز گرایش داشتند و رنگ اصلی گل سوژه دوم به جای نارنجی سیر، زرد متمایل به نارنجی بود.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عملکرد دوربین اصلی در محیط‌های داخلی با نور کم، با توجه به دیافراگم نسبتا بسته f/1.89 چندان در سطح بالایی قرار نداشته و نویز بیشتر و جزییات کمتری در آن نسبت به سوژه‌های با نور بالاتر به چشم می‌خورد. با تغییر وضوح به 64 مگاپیکسل همانطور که انتظار می‌رفت از جزییات بازهم کاسته شده و نویز بیشتری به تصویر هجوم می‌آورد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر با دوربین اصلی با وضوح 64 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت پانوراما در ردمی نوت 8 پرو تنها به صورت عمودی انجام شده و با گرفتن گوشی به صورت افقی، کادر برداشت پانوراما، عمودی باقی می‌ماند. تصویر برداشت شده در این حالت البته پس از برداشت به صورت افقی قابل مشاهده است و در نگاه اول کیفیت نسبتا مناسبی را ارائه می‌دهد اما با بررسی بیشتر، تأثیر حرکت دست و هماهنگ نبودن سرعت برداشت تصاویر با نتیجه نهایی را در محو شدن لبه عکس‌های گرفته شده به وضوح می‌توان مشاهده کرد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت پانوراما - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در شب با توجه به ابعاد بزرگ سنسور انتظار نتیجه نسبتا مناسبی را از این دوربین داریم اما بسته بودن دیافراگم این انتظار را تا حدود زیادی نقش بر آب می‌کند. در اولین تصویر برداشت شده با این دوربین در شب با جزییات نچندان بالا و سطح مشخصی از نویز روبرو می‌شویم و فعال کردن حالت شب نیز برخلاف نمونه‌های برتری در این زمینه مثل گوشی‌های اخیر هواوی به نتیجه بهتری ختم نمی‌شود. حالت شب در این تصویر بیش از آن‌که منجر به ثبت جزییات بیشتری شود، تنها نور را افزایش می‌دهد که این موضوع لزوما به معنای کیفیت بالاتر نخواهد بود.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

شرایط در یک محیط تاریک‌تر، اندکی به نفع Night shot پیش می‌رود جایی‌که با فعال کردن حالت شب، جزییات بیشتری نیز به کادر افزوده می‌شود.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

همین سوژه را با وضوح کامل دوربین یعنی 64 مگاپیکسل نیز برداشت می‌کنیم که نتیجه آن طبق انتظار با توجه به پیکسل‌های بسیار کوچک سنسور، در سطح کاملا پایین‌تری از وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی بالا قرار می‌گیرد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 64 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

فیلم‌برداری این دوربین در وضوح 1080/30p با بیت‌ریت ویدئویی نزدیک به 20Mbps انجام می‌شود و با سوییچ به وضوح 4K نیز این بیت‌ریت به 49Mbps می‌رسد. کیفیت صدا در هر دو مورد یکسان بوده و حوالی 120Kbps به صورت دوکاناله استریو است. امکان تغییر وضوح دوربین به 1080/60p نیز در این دوربین در نظر گرفته شده که بیت‌ریت تصویر در آن تقریبا بدون تغییر نسبت به 1080/30p همان 20Mbps است. در هر سه وضوح در حین فیلم‌برداری می‌توان یک فریم از تصویر (با رزولوشن 2 مگاپیکسل در وضوح فول اچ‌دی و 8 مگاپیکسل در وضوح 4K) را به صورت عکس ذخیره کرد. کادر ویدئو در دو وضوح 4K و 1080/60p تفاوت چندانی با کادر عکس (در نسبت 16:9) ندارد اما در وضوح 1080/30p با کادر بسته‌تری نسبت به حالت عکاسی روبرو می‌شویم.

میزان جزییات ویدئو در هر سه حالت این دوربین در سطح مناسبی قرار دارد و طبیعتا در وضوح 4K با جزییات بیشتری روبرو می‌شویم. در زمینه رنگ درست همانند عکاسی، نتیجه نهایی از ایده‌آل فاصله دارد و با رنگ‌های اشباع‌شده‌تری روبرو می‌شویم. یک نکته جالب دیگر که در مشخصات گوشی نیز به آن اشاره نشده، ثبات بیشتر دوربین در حین فیلم‌برداری 1080p با 30 فریم در ثانیه است که لرزش‌های معمول دست مثلا در حین راه‌ رفتن عادی را تا حدوی بهتر از دو وضوح دیگر دفع می‌کند. در مجموع، فیلم‌برداری این دوربین نیز مثل عکاسی آن در سطح متوسطی قرار دارد و با این‌که نمونه چندان بدی به حساب نمی‌آید اما به نمونه‌های بهتری حتی در همین رده قیمتی نیز می‌توان اشاره کرد.

دوربین سلفی

دوربین سلفی ردمی نوت 8 پرو یک نمونه 20 مگاپیکسلی با پیکسل‌هایی به ابعاد 0.9 میکرون و دیافراگم لنز f/2.0 است که از فوکوس خودکار در آن خبری نیست. از کیفیت سلفی‌های این دوربین نمی‌توان ناراضی بود اما درست مثل دوربین‌های اصلی در اینجا نیز به نمونه‌های کاملا بهتری می‌توان اشاره کرد. کنترل نویز و محو کردن پس‌زمینه از جمله نکات مثبت این دوربین هستند و شارپ‌نس پایین و جزییات متوسط، نقاط ضعف آن را تشکیل می‌دهند.

باتری

باتری یکی دیگر از نکات مثبت جدید در نوت 8 پرو نسبت به سال گذشته است که با ظرفیت 4,500mAh از بسیاری از همتایان خود فاصله می‌گیرد. ردمی در توصیف این باتری به 10 ساعت انجام بازی اشاره کرده که البته بدون ذکر شرایط و نوع بازی، اندازه‌گیری دقیقی به نظر نمی‌رسد. دوام این باتری در دنیای واقعی به لطف پردازنده کم‌مصرف آن در سطح بسیار مناسبی قرار داشته و با یک استفاده متوسط رو به بالا به راحتی امکان به پایان بردن روز دوم و حتی رسیدن به اواسط روز سوم نیز وجود دارد.

در تست دوام باتری Work battery life 1.0 از مجموعه PC Mark، که مثل گذشته با غیر فعال کردن روشنایی خودکار و تنظیم نور صفحه‌نمایش روی 50 درصد انجام می‌شود به دوام مناسب 12 ساعت و 26 دقیقه‌ای در این گوشی دست پیدا کردیم که برای این سایز صفحه‌نمایش دوام قابل قبولی به حساب می‌آید. برای مقایسه، گلکسی A50 با باتری 4 هزار میلی آمپر ساعتی، صفحه‌نمایش 6.4 اینچی و پردازنده 10 نانومتری در این تست به دوام نسبتا مشابه 12 ساعت و 41 دقیقه‌ای می‌رسد که این مقایسه با توجه به 12 نانومتری بودن پردازنده نوت 8 پرو و بزرگ‌تر بودن صفحه‌نمایش آن می‌تواند به نفع ردمی تمام شود.

شارژ باتری نوت 8 پرو همانطور که در بخش جعبه‌گشایی نیز اشاره شد بر عهده یک شارژر 18 واتی منطبق بر فناوری Quick Charge 3 است که به گفته شرکت سازنده قادر به پر کردن ظرفیت کامل دستگاه در عرض 2 ساعت خواهد بود. تست شارژ این گوشی را طبق معمول از حالت خاموش و با باتری صفر درصد آغاز می‌کنیم جایی‌که پس از گذشته 10، 15 و 20 دقیقه شارژ باتری به ترتیب به 6، 12 و 18 درصد رسید. باتری پس از 30 دقیقه دقیقا 30 درصد شارژ داشت و پس از 40 و 50 دقیقه نیز به شارژهای 40 و 51 درصد رسید. شارژ این باتری رأس یک ساعت، 61 درصد بوده و پس از گذشت یک ساعت و 30 دقیقه نیز به 85 درصد رسید. در نهایت پس از گذشت 122 دقیقه شارژ باتری کامل شد و بدین‌ترتیب می‌توان صحت ادعای ردمی در مورد سرعت شارژ دستگاه را تأیید کرد.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

ردمی نوت 8 پرو با سیستم‌عامل اندروید 9 و پوسته اختصاصی MIUI 10 ارائه می‌شود که تقریبا به همین صورت در ردمی نوت 7 نیز تکرار شده بود. زمان بوت گوشی بسیار سریع و تنها نزدیک به 16 ثانیه است که برای یک گوشی در رده میانی رکورد جالب توجه‌ای به حساب می‌آید

صفحه قفل اطلاعات زمان و تاریخ را در بالا و دو میانبر در پایین ارائه می‌دهد که میانبر سمت راست برای دسترسی به دوربین و میانبر سمت چپ برای دسترسی به آنچه Control center نامیده می‌شود در نظر گرفته شده که این آخری تنها امکان دسترسی به اپلیکیشن Mi Remote و چراغ‌قوه را فراهم می‌کند. برای استفاده از هرکدام از این شورت‌کات‌ها باید آیکون‌ آنها را به صورت افقی به سمت مخالف کشید.

در صفحه هوم شرایط به همان صورتی‌ست که انتظار آن می‌رود و چهار آیکون (که امکان افزایش آنها به پنج آیکون نیز وجود دارد)، در پایین دیده می‌شود. در بخش تنظیمات هوم‌اسکرین از منوی Setting می‌توان دکمه‌های اندرویدی زیر صفحه‌نمایش را حدف کرده و به جای آن از ژست‌های حرکتی استفاده کرد جایی‌که حرکت دادن دست از پایین به بالا برای دسترسی به صفحه هوم، کشیدن از پایین به بالا و نگه داشتن برای نمایش برنامه‌های جدیدا اجرا شده (recent) و کشیدن دست از هر دو کناره عمودی به سمت داخل برای اجرای عمل back به‌کار می‌رود. در این منو همچنین امکان جابجا کردن جایگاه دکمه‌های back و recent با یکدیگر نیز وجود دارد و با لمس گزینه Notch & status bar می‌توان به تنظیمات دیگری از جمله گزینه پنهان کردن ناچ دسترسی پیدا کرد.

با لمس دکمه recent در سمت چپ پایین صفحه‌نمایش، برنامه‌های جدیدا اجرا شده در یک لیست عمودی قابل اسکرول به نمایش گذاشته می‌شوند که با زدن دکمه × پایینی همه آنها به صورت یک‌جا بسته می‌شوند؛ برای بستن تکی هر برنامه نیز کشیدن آن به کناره‌های گوشی کفایت می‌کند. این منو نسبت به آنچه در ردمی نوت 7 دیده بودیم با یک نوار ابزار اضافی در بالا همراه شده که چهار میانبر آن برای پاک کردن و حذف فایل‌های اضافی و موقت، دسترسی به منوی مدیریت اپلیکیشن‌ها و اسکن امنیتی به کار می‌روند.

گزینه split screen بر بالای این قسمت برای اجرای همزمان دو برنامه در کنار هم طراحی شده که برنامه اول را با drag کردن به سمت بالا و برنامه دوم را با انتخاب از لیست برنامه‌ها، می‌توان در این قسمت جای داد.

در دسک‌تاپ سمت چپ هوم‌اسکرین، صفحه‌ای (موسوم به App vault) حاوی اطلاعات متنوع و مختلفی در قالب کارت‌هایی با اسکرول عمودی دیده می‌شود که به صورت پیش‌فرض برخی میانبرهای داخلی، اپلیکیشن‌های توصیه شده از پلی‌استور، ابزارهای کاربردی، جایی برای نوشتن یادداشت‌های کوچک، رویدادهای تقویم و اطلاعات سهام را ارائه می‌کند. در پایین این قسمت نیز یک باکس جست‌وجوی گوگل در نظر گرفته شده است. گزینه‌های حاضر در این لیست را با لمس آیکون چرخ‌دنده از بالا می‌توان شخصی سازی کرد.

با نگه داشتن دست روی هوم اسکرین یا نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر، به بخش ویرایشی صفحه هوم وارد می‌شویم که در آن می‌توان برنامه‌ها را به صورت تکی یا دسته‌جمعی uninstall کرد یا درون فولدرهای دلخواه جای داد و از طریق سه گزینه بخش پایینی نیز تغییر والپیپر و ویجت و دسترسی به تنظیمات این بخش امکان‌پذیر است.

با انتخاب گزینه Setting، افکت‌های حرکتی، تعیین صفحه هوم پیش‌فرض، پر کردن خودکار جای خالی اپلیکیشن‌های حذف شده، تغییر ساختار ماتریسی صفحه هوم (6×4 یا 6×5) و قفل نمودن ساختار صفحه هوم امکان‌پذیر است

با انتخاب گزینه More از این بخش، گزینه‌های بیشتری نسبت به گذشته در دسترس قرار می‌گیرد که از آن جمله می‌توان به تغییر لانچر پیش‌فرض، غیر فعال کردن دسک‌تاپ App vailt، کشیدن دست از پایین به بالا برای گشودن اپلیکیشن جست‌وجوی گوگل، تکان دادن گوشی برای پر کردن جای خالی‌ها، محو کردن پیش‌نمایش اپلیکیشن‌ها در منوی Recents و نمایش وضعیت حافظه اشاره کرد.

منوی کشویی نوتیفیکیشن در بخش بالایی که برای دسترسی به آن می‌توان از هر نقطه صفحه هوم، دست را به سمت پایین کشید، در بالاترین قسمت زمان و تاریخ، اطلاعات باتری و اتصال و گزینه‌ای برای دسترسی به منوی Setting را ارائه می‌کند و در پایین آن و قبل از ادامه اسکرول برای باز شدن کامل، پنج گزینه شامل برداشت اسکرین‌شات، پروفایل صوتی، چراغ‌قوه، وای‌فای و دیتای موبایلی دیده می‌شود. نوار تغییر روشنایی (بدون گزینه فعال یا غیر فعال کردن روشنایی خودکار) و نوتیفیکیشن برنامه‌ها دیگر موارد حاضر در این قسمت را تشکیل می‌دهند.

با ادامه اسکرول در این قسمت 13 تاگل دیگر نیز در دو ردیف قابل اسکرول به این جمع افزوده می‌شوند که تقریبا تمامی موارد مورد نیاز کاربران را در بر می‌گیرند. با انتخاب گزینه Edit در این بخش می‌توان 2 آیکون دیگر را نیز به این جمع افزود تا جمع تاگل‌های این بخش به 20 عدد برسد.

منوی تنظیمات گوشی لیستی بلند بالا و پر پیمان با منوهای تو در تو و المان‌های متعدد است که جایگاه آنها بعضا هیچ شباهتی با اندروید خام نداشته و به همین علت اندکی گیج‌کننده به نظر می‌رسند. گزینه‌های متعدد این منو برخلاف نوت 7 سال گذشته حالا بدون برچسب و نام‌گذاری هستند اما تقریبا در همان جایگاه‌های پیشین قرار می‌گیرند؛ .بالاترین قسمت در این رابط کاربری برخلاف انتظار به اطلاعات دسستگاه و نرم‌افزار و آپدیت سیستم‌عامل تعلق دارد و پس از آن به تنظیمات شبکه‌ای، گزینه‌های شخصی‌سازی (تنظیمات صفحه‌نمایش، صفحه قفل، صدا، ویبره و نوتیفیکیشن‌ها)، تنظیمات امنیتی و عملکردی، بخش Digital Wellbebing و ویژگی‌های خاص و بالاخره تنظیمات حساب‌های کاربری می‌رسیم.

بخش ویژگی‌های خاص یا Special features از جمله قسمت‌های جدید این رابط کاربری به حساب می‌آید که در آن به دو گزینه Quick replies و Game Turbo بر می‌خوریم. در قسمت اول یعنی Quick replies امکان تنظیم پاسخ‌های سریع در برخی برنامه‌ها از جمله اپلیکیشن‌های پیام‌رسان و یوتیوب وجود دارد.

در قسمت Game Turbo همانطور که می‌توان حدس زد امکاناتی برای بهتر اجرا شدن بازی‌های در نظر گرفته شده که با ورود به آن، بازی‌های نصب شده با امکان افزودن بازی‌های جدید به نمایش گذاشته می‌شود. در بخش تنظیمات این منو چندین گزینه مختلف برای اولویت بخشیدن به اجرای هر چه با کیفیت‌تر بازی‌ها به چشم می‌خورد که از آن جمله می‌توان به Performance mode برای اختصاص پهنای باند شبکه به بازی مورد نظر، بهبود کنترلرهای لمسی و ارتقاء کیفیت صدا اشاره کرد. از طریق همین بخش می‌توان گزینه Game speed booster را فعال کرد و پاسخگویی به تماس‌های وارده را نیز منحصر به هندزفری نمود.

میانبرهای درون بازی یا In-game shortcuts بخش دیگری از موارد در دسترس در این قسمت است که آیکون آن در حین انجام بازی در کناره بالای صفحه‌نمایش ظاهر می‌شود که با لمس آن می‌توان بدون خارج شدن از محیط بازی به اپلیکیشن‌‌هایی مثل فیس‌بوک و واتس‌اپ و مرورگر وب دسترسی داشت و اقدام به برداشت اسکرین‌شات یا اسکرین ریکورد از بازی کرد.

بخش Second space یا فضای دوم در رابط کاربری MIUI از جمله بخش‌های جذاب گوشی محسوب می‌شود که دو فضای کاملا متفاوت را در یک گوشی در اختیار شما قرار می‌دهد. این دو فضا که می‌توان آنها را برای تفکیک امور شخصی و کاری مورد استفاده قرار داد کاملا از هم مستقل بوده و اپلیکیشن‌های نصب شده و حتی تصاویر ذخیره شده در یکی، در دیگر ظاهر نمی‌شود. این بخش پیش از این با یک محدودیت یعنی ممکن نبودن استفاده از سنسور اثر انگشت و فناوری تشخیص چهره برای هر دو فضای گوشی روبرو بود که حالا برطرف شده و می‌توان از دو اثر انگشت مختلف برای دسترسی سریع به دو فضای گوشی استفاده کرد.

بخش کنترل اپلیکیشن‌ها یا Manage apps از دیگر قسمت‌های جالب توجه منوی تنظیمات گوشی است که در آن طبق معمول لیستی از برنامه‌های نصب شده درون گوشی به نمایش گذاشته می‌شود. نکته متفاوت در این قسمت گزینه Dual apps در بالای این منو است که با انتخاب آن می‌توان تقریبا برای هریک از برنامه‌های نصب شده کاربر، یک نسخه دوم مستقل نیز نصب نمود که این مورد به‌خصوص برای اپلیکیشن‌های پیام‌رسان گزینه کاربردی جالب‌توجه‌ای به حساب می‌آید.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

پردازش در ردمی 8 پرو با چیپ‌ست 12 نانومتری جدید Helio G90T انجام می‌شود که به گفته مدیاتک با هدف استفاده در گوشی‌های گیمینگ طراحی و ساخته شده است. این پروسسور از دو هسته قدرتمند ARM Cortex-A76 با فرکانس 2.05 گیگاهرتز برای کارهای سنگین و 6 هسته 2 گیگاهرتزی Cortex-A55 برای انجام امور معمول و سبک بهره می‌برد و گرافیک حاضر در آن نیز از نوع Mali G76 MC4 است. این پردازنده به لحاظ هسته‌های پردازشی و گرافیکی تا حدودی به Snapdragon 730G کوالکام نزدیک است هرچند اختلاف لیتوگرافی ساخت این دو (12 نانومتری در مقابل 8 نانومتری)، احتمالا در عمل تفاوت‌هایی را ایجاد خواهد کرد.

نوت 8 پرو همچون اکثر دیگر گوشی‌های گیمینگ به سیستم پیشرفته خنک‌کننده مایع مجهز شده که به گفته شرکت سازنده در کاهش 4 تا 6 درجه‌ای حرارت پردازنده و IC شارژینگ موثر واقع می‌شود. در تست گوشی در دنیای واقعی این سیستم خنک‌کننده بسیار موفق عمل می‌کند و در حین انجام بازی‌های سنگینی مثل PUBG و Asphalt 9 نیز حرارت دستگاه از حد گرم، فراتر نرفت.

رم گوشی 6 گیگابایت بوده و حافظه داخلی آن نیز در دو نسخه 64 یا 128 گیگابایتی ارائه می‌شود. در نسخه 6GB/128GB در اختیار ما در بوت اولیه و پیش از نصب یا آپدیت هرگونه برنامه‌ای، 116.43 گیگابایت از حافظه داخلی در اختیار کاربران قرار داشت که این رقم در مقایسه با رقبا شرایط بسیار بهتری را ارائه می‌کند. برای نمونه، حافظه آزاد گلکسی A50 در همین شرایط تنها حدود 108 گیگابایت است و P30 Lite نیز پس از بوت اول، حوالی 114 گیگابایت حافظه داخلی را در اختیار کاربران قرار می‌دهد.

نوع حافظه داخلی دستگاه از سوی شرکت سازنده UFS 2.1 اعلام شده اما با تست AndroBench و با رسیدن به سرعت 520MB/s در خوانش ترتیبی (Sequential Read)، این حافظه حداقل در نسخه در اختیار ما از نوع UFS 2.0 است که از این لحاظ تقریبا هیچ تفاوتی با گلکسی A50 ندارد.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به حضور هسته‌های A76 و گرافیک با کیفیت Mali G76 انتظار عملکرد مناسبی را از ردمی نوت 8 پرو در تست‌های پردازشی و گرافیکی داریم جایی‌که احتمالا در مقایسه با گلکسی A50 شرایط بسیار بهتری برقرار بوده و می‌توان آن را جایگاهی فراتر از گوشی‌های رده میانی معمول مثل Xiaomi Mi 9 SE قرار داد.

در اولین تست طبق معمول به سراغ بنچ‌مارک پردازشی Geekbench می‌رویم که حالا در دو نسخه متفاوت 4.4.2 و 5.0.3 اجرا می‌شود. در نسخه عادی 4.4.2 امتیازهای تک هسته‌ای و چند هسته‌ای ردمی نوت 8 پرو به ترتیب به 2,474 و 7,641 واحد می‌رسد که به‌راحتی از پس گلکسی A50 با پروسسور مجهز به هسته‌های A73 و A53 و امتیازهای 1,681 و 5,327 واحدی می‌گذرد. Mi 9 SE با هسته‌های A75 و A55 نیز با امتیازهای 1,913 و 6,033 مشکلی برای ردمی نوت 8 پرو ایجاد نمی‌کند. هرچند بالاتر بودن فرکانس هسته‌های قوی‌تر Snapdragon 712 حاضر در Mi 9 SE اندکی امتیاز تک هسته‌ای و چند هسته‌ای این پروسسور را از حد انتظار بالاتر برده‌اند. برای مقایسه با یک گوشی رده بالا کافی‌ست بدانید گلکسی نوت 10 پلاس سامسونگ در این تست به امتیازهای 4,364 و 10,379 واحد دست پیدا کرده و بدین‌ترتیب می‌توان از لحاظ پردازشی، نوت 8 پرو را یک میانه، رو به بالا تلقی نمود.

در نسخه جدید 5.0.3 از این تست امتیازهای تک و چند هسته‌ای ردمی نوت 8 پرو به ترتیب به 488 و 1,621 واحد رسید که همچنان به جایگاه میانی هسته‌های پردازشی دستگاه اشاره دارند. برای نمونه گلکسی S10 در حالت تک و چند هسته‌ای این تست به امتیازهای 746 و 2,055 واحد دست پیدا می‌کند.

در تست کلی AnTuTu که در نسخه جدید V8.0.3 اجرا می‌شود امتیاز ردمی نوت 8 پرو به 284,859 واحد می‌رسد که جایگاه مناسبی برای این گوشی در بین پرچمداران سری 8 کوالکام سال گذشته مثل LG G7 ThinQ و Galaxy S9+ به همراه می‌آورد. برای مقایسه آنر 20 پرو با پروسسور قدرتمند Kirin 980، در این تست به امتیاز 371 هزار واحدی دست می‌کند و پرچمدارانی مثل OnePlus 7T Pro نیز آن را با امتیازهای فراتر از 480 هزار واحد به پایان می‌رسانند. گلکسی A50 نیز در این تست به امتیازی بیشتر از 172 هزار واحد دست پیدا نمی‌کند.

در تست نهایی گرافیکی Sling Shot Extreme – OpenGL ES 3.1 از مجموعه 3DMark که عملکرد گرافیک دستگاه را مورد بررسی قرار می‌دهد، نوت 8 پرو با امتیاز 2,376 به جایگاه مناسبی در رده میانی دست می‌یابد. برای فهم بیشتر میزان بزرگی این امتیاز بهتر است بدانید Galaxy A50 در این تست تنها به امتیاز 1,282 واحدی می‌رسد و Xiaomi Mi 9 SE نیز آن را با امتیاز 2,114 ترک می‌کند.

گزینه‌های ارتباطی

گوشی‌های سری نوت ردمی همواره سابقه درخشانی در گزینه‌های ارتباطی متعدد داشته‌اند و نوت 8 پرو نیز این رویه را به خوبی ادامه داده است. به سرعت اتصال در دانلود 4G در مشخصات گوشی اشاره‌ای نشده اما با توجه به حضور مودمی با پشتیبانی از LTE Cat.12 و تجمیع اپراتوری سه‌‌گانه در پروسسور Helio G90T، می‌توان انتظار سرعت حداکثر600 مگابیت بر ثانیه در دانلود را در این گوشی داشت. وای‌فای دستگاه از نوع دوگانه (2.4 و 5.0 گیگاهرتز) ac با طراحی جدیدی موسوم به Wi-Fi X است که با شیوه جدیدی از طراحی آنتن، از بلاک شدن سیگنال وای‌فای با گرفتن گوشی در حالت‌های مختلف، جلوگیری می‌کند. بلوتوث نسخه 5، اتصال NFC، درگاه Infra-red و مسیریاب‌های GPS/GLONASS/Galileo/BeiDou سایر مشخصات ارتباطی این گوشی را تشکیل می‌دهند.

کلام آخر

ردمی نوت 8 پرو محصولی با نقاط ضعف و قوت مشخص در یکی از شلوغ‌ترین رده‌های بازار یعنی رده میانی رو به بالاست؛ طراحی گوشی با حاشیه‌های حداقلی پیرامون صفحه‌نمایش و دو شیشه گوریلاگلس در پشت و روی دستگاه به خوبی صورت پذیرفته و حاشیه‌های خمیده بخش پشتی نیز در کمتر جلوه دادن حجم و ضخامت بالای گوشی موفق ظاهر می‌شوند. وزن بالا، جذب بالای اثرات انگشت و برآمدگی دوربین‌های اصلی نکات منفی طراحی این مدل را تشکیل می‌دهند و تعبیه سنسور اثر انگشت در کنار مجموعه دوربین نیز عملا به ماندن اثرات انگشت روی لنز دوربین‌ها (در جست‌وجو برای یافتن این سنسور) منجر می‌شود.

با وجود آن‌که در ساختار ردمی نوت 8 پرو با چهار دوربین روبرو می‌شویم اما با کنار گذاشتن دوربین‌های 2 مگاپیکسلی تعیین عمق میدان و برداشت ماکرو، عملا تنها دو دوربین اصلی با امکان برداشت تصویر برجای می‌مانند. دوربین 64 مگاپیکسلی اصلی در وضوح پیش‌فرض آن (16 مگاپیکسل) در زمینه جزییات عملکرد مناسبی داشته و به شرط در اختیار داشتن نور مناسب و کامل، امکان استفاده از وضوح کامل 64 مگاپیکسلی سنسور برای ثبت جزییات بیشتر نیز وجود دارد. نکته منفی اصلی این دوربین به بسته بودن دیافراگم f/1.89 آن در مقایسه با دیگر رقبا تعلق دارد که نور کمتری را در اختیار سنسور قرار می‌دهد. عملکرد این دوربین در زمینه دقت رنگ نیز در سطح مناسبی قرار ندارد. این شرایط در دوربین واید نیز تکرار می‌شود و در اینجا نبود فوکوس خودکار و دیافراگم بسته f/2.2 نیز به جمع نکات منفی افزوده می‌شوند دوربین ماکرو عملکرد موفقی در نزدیک شدن به چند سانتی‌متری سوژه‌ها دارد اما دیافراگم بسته‌تر f/2.4 آن در زمینه ثبت جزییات به ضرر دوربین تمام شده است.

مجموعه پردازشی و گرافیکی گوشی از عملکرد بسیار مناسبی در رده میانی برخوردار است و نه‌تنها در اجرای سنگین‌ترین بازی‌ها نیز با مشکل خاصی روبرو نمی‌شود بلکه رقبای خود در این کلاس قیمتی مثل Galaxy A50 را در تست‌های پردازشی و گرافیکی به تسلیم وا می‌دارد. سیستم خنک‌کننده مایع دیگر نکته مثبت این مدل است که از ایجاد حرارت بالا جلوگیری می‌کند. از دوام باتری دستگاه می‌توان رضایت داشت و شارژر آن نیز با وجود فاصله مشخص با بزرگان این رده، در عمل سرعت راضی‌کننده‌ای را ارائه می‌دهد. گزینه‌های ارتباطی متعدد، پشتیبانی از USB PD‌ در شارژینگ و قیمت رقابتی دیگر نکته‌های مثبت این مدل را تشکیل می‌دهند و در سوی دیگر مقاوم نبودن در برابر نفوذ آب و گرد و خاک، مستقل نبودن درگاه کارت حافظه، استفاده از تنها یک اسپیکر برای خروجی صدا (در مقام یک گوشی مخصوص بازی) و رابط کاربری نسبتا تو در تو و گیج‌‌کننده دیگر موارد منفی قابل اشاره در مورد ردمی نوت 8 پرو را تشکیل می‌دهند.