mobile.ir - مرجع موبایل ایران

از حضور دوربین دیجیتال به عنوان یک افزونه جانبی در نخستین گوشی‌ها هزاره جدید، حالا سال‌ها می‌گذرد و در این مدت این ابزار نچندان کاربردی از یک قابلیت فانتزی به تعیین‌کننده‌ترین بخش سخت‌افزاری یک گوشی هوشمند بدل شده به‌طوری‌که از ارتقاء دوربین در هر نسل جدید به عنوان تغییری بزرگ برای یک اسمارت‌فون نوظهور یاد می‌شود. ابتکار عمل در این زمینه در نسل‌ نخستین کمرافون‌ها در اختیار کمپانی‌های سازنده یا مرتبط با دوربین‌های دیجیتال و تجهیزات نوری بود که از آن میان می‌توان به نوکیا با لنزهای خوش‌نام زایس و سونی‌اریکسون‌های سری K در یک دهه گذشته اشاره کرد. این روند در چند سال گذشته با تغییرات گسترده‌ای روبرو شد و با پیشرفت‌های صورت پذیرفته در این رده، انتظارها از دوربین موبایلی تا اندازه‌ای افزایش یافت که با به خطر افتادن جایگاه دوربین‌های دیجیتال خانگی، ثبت وقایع روز با دوربین‌های موبایلی به یکی از متداول‌ترین سرگرمی‌های کاربران بدل شد. در همین حین با افزایش چشمگیر سرعت دیتای موبایلی و انفجار شبکه‌های اجتماعی، نرخ تبادل تصویر و سپس ویدئو تا سر حد غیر باوری افزایش پیدا کرده و کیفیت دوربین موبایلی به عاملی نقش‌آفرین در زندگی روزمره کاربران بدل شد. حضور اپل در این بازار و رشد امپراتوری سامسونگ، معادلات جدیدی را به همراه داشته و با به حاشیه رفتن برندهای سابقا معتبری همچون نوکیا و سونی، راه برای شرکت‌های تازه‌نفسی همچون هواوی باز شد.

اولین تلاش متفاوت هواوی در این عرصه به سال 2016 و معرفی P9 با دوربین‌های دوگانه در بخش پشتی باز می‌گردد جایی‌که برای اولین بار در همکاری با شرکت خوشنام لایکا، کیفیتی فراتر از دوربین‌های معمول این کمپانی ارائه شد و افزوده شدن دوربین دوم سیاه و سفید در کنار دوربین اصلی، توجه بسیاری را به خود جلب نمود. این روند از این پس در تمامی گوشی‌های سری میت و P این برند تکرار شد تا اینکه در سال 2018 به نقطه اوج غیر قابل انکاری به نام Huawei P20 Pro منتهی شد؛ دوربینی‌که هنوز تنها با نسل بعدی خود به چالش کشیده شده و به تمام معنا استاندارد تازه‌ای را برای این کلاس پایه‌گذاری کرد که برترین پرچمداران سال گذشته نیز یارای نزدیک شدن به آن را نداشتند.

Huawei P20 Pro

نسل بعدی این اتفاق امروز با هواوی P30 Pro پیش روی ماست؛ محصولی که با برطرف کردن نقاط ضعف P20 Pro و افزودن گزینه‌های مدرنی نظیر دوربین زمان پرواز (ToF) و زوم اپتیکال پنج برابری بار دیگر بر جایگاه برترین دوربین حال حاضر دنیای موبایل تکیه زده است.

هواوی P30 Pro با نام مدل VOG-L29 موضوع بررسی این نوبت است. هواوی P30 Pro از طریق فروشگاه آمیتیس در اختیار ما برای بررسی قرار گرفت.

جعبه محتویات

جعبه بزرگ و سفید رنگ P30 Pro دقیقا همان باکس ساده و نسبتا بزرگی‌ست که در P20 Pro سال گذشته نیز شاهد آن بودیم. روی این جعبه تنها نام مدل،‌ نشان هواوی و لایکا، ‌تعداد دوربین‌ها و برخی مشخصات اصلی درج شده و از تصویر گوشی روی آن خبری نیست.

لوازم جانبی ارائه شده در این جعبه شامل شارژر، هدست سیمی، کابل USB، سوزن دسترسی به سیم‌کارت و یک قاب شفاف انعطاف‌پذیر می‌شود که در مقایسه با P20 Pro، قاب شفاف به آن افزوده شده و تبدیل USB-C به جک 3.5 میلی‌متری هدست از آن کم شده است.

کابل USB-C این مدل با توجه به توان بالای شارژر از ضخامت بالایی برخوردار است و نگفته پیداست که استفاده نکردن از این کابل در کاهش سرعت شارژ نقش موثری را ایفا می‌کند.

هدست گوشی دقیقا همان نمونه‌ای‌ست که همراه P20 Pro‌ نیز ارائه شده بود و طراحی بیضوی خروجی‌های صدا،‌ کنترلر سه دکمه روی سیم و پورت اتصال USB-C همه در شباهت کامل با گذشته به سر می‌برند. این هدست برای اکثر کاربران در استفاده‌های عادی و casual کفایت می‌کند اما کاربران حرفه‌ای‌تر موسیقی باید به دنبال هدست با کیفیت‌تری باشند.

شارژر گوشی با تغییر بزرگی نسبت به قبل روبرو شده و توان خروجی آن از 22.5 وات در P20 Pro به 40 وات افزایش یافته است. این شارژر که به همین صورت در Mate 20 Pro‌ نیز حضور داشت به جز توان 40 واتی (10 ولت و 4 آمپر) از دو خروجی دیگر 18 وات (9 ولت و 2 آمپر) و 10 وات (5 ولت و 2 آمپر) نیز پشتیبانی می‌کند. در رابطه با این باتری در بخش باتری بیشتر سخن خواهیم گفت.

طراحی ظاهری

بدنه شیشه‌ای و لبه‌های خمیده صفحه‌نمایش اولین نکات قابل ذکر در برخورد با P30 Pro به حساب می‌آیند که در بخش رویی ظاهری کاملا مشابه با پرچمداران سال‌های گذشته سری S سامسونگ و مدلی همچون Galaxy S9+ را به این مدل بخشیده‌اند. بدنه گوشی در پشت و رو با شیشه خمیده‌ای احاطه شده که هواوی آن را شیشه منحنی 3D نامیده و در تضاد با شیشه فلت روی صفحه‌نمایش P20 Pro به Mate 20 Pro شباهت دارد.

لبه‌های خمیده صفحه‌نمایش به کناره‌ها امتداد یافته و شیشه بخش پشتی نیز به همین صورت به بخش میانی متمایل شده است که این موضوع با وجود ضخامت نسبتا بالای دستگاه، حس در دست‌گیری یک گوشی باریک و Slim را در ذهن متبادر می‌سازد. P30 Pro‌ البته با این وجود گوشی چندان کوچکی نبوده و در مقایسه با هر دو مدل Mate 20 Pro‌ و P20 Pro از ارتفاع و وزن بیشتری برخوردار است.

یک نکته ظریف در این میان غیبت اسپیکر تماس از بخش بالایی گوشی است که تا به امروز در مدل دیگری در رده پرچمداران این سازنده مشاهده نشده و در آن برای حفظ ظاهر یک‌دست بخش رویی از فناوری جدیدی برای رسیدن صدای مخاطب در تماس استفاده شده است. این فناوری با نام Huawei Acoustic Display Technology صدای الکترومغناطیسی را با کمک لرزش، از طریق خود صفحه‌نمایش به گوش کاربران می‌رساند. در مورد کیفیت اجرای این فناوری در ادامه سخن خواهیم گفت.

بالا و پایین P30 Pro برخلاف رویه معمول این قسمت،‌ محدب و برآمده نبوده و به صورت کاملا صاف و فلت طراحی شده است که جلوه منحصر به فردی را به این گوشی می‌بخشد.

در اجزای جانبی تغییر خاصی نسبت به Mate 20 Pro دیده نمی‌شود و در اینجا نیز به جز دکمه‌های تغییر صدا و پاور، سایر اجزای پیرامونی به بالا و پایین گوشی منتقل شده‌اند. قسمت داخلی دکمه پاور به سبک سری P به رنگ قرمز درآمده و دکمه ولوم بالا نیز به سبک اکثر گوشی‌های بزرگ این روزها، اندکی دور از دسترس (به خصوص برای دست راست) قرار دارد.

جذابیت اصلی P30 Pro در طراحی ظاهری، ‌مطمئنا به بخش پشتی گوشی و دوربین‌های متعدد این قسمت تعلق دارد. در این بخش به جای ترکیب مربعی سری Mate 20 از طرحی مشابه P20 Pro‌ و دوربین‌هایی که به صورت عمودی در کناره سمت چپ قرار گرفته‌اند استفاده شده که در همان نگاه اول، ظاهری کاملا مدرن و حرفه‌ای را به نمایش می‌گذارند. دو دوربین بالایی این بخش ظاهری مشابه دوربین‌های عادی و معمولی دارند اما آنچه بیش از همه جلب توجه می‌کند درگاه مربعی دوربین سوم این قسمت است که با ساختاری جدید،‌ زوم اپتیکال 5 برابری را برای این گوشی به همراه دارد.

اجزای مرتبط با دوربین در ردیف کناری این قسمت نیز تکرار شده و جدا از فلش‌های دوگانه به دوربین چهارم ToF و برخی سنسورهای مرتبط بر می‌خوریم.

جنس شیشه‌ای بخش پشتی دستگاه به خصوص در نسخه مشکی‌ به شدت جاذب اثرات انگشت بود به‌طوری‌که از ظاهر براق و چشمگیر تا پوشیدن شدن بدنه از آلودگی و اثرات انگشت تنها چند ثانیه به طول می‌انجامد.

بدنه گوشی با استاندارد IP68 در برابر نفوذ آب و گرد و خاک مقاوم است که از این لحاظ تفاوتی با میت 20 پرو ندارد

P30 Pro‌ در مجموع از طراحی پیش‌رو و چشم‌نوازی برخوردار است که به جز مواردی مثل بدنه آسیب‌پذیر و جاذب اثرات انگشت و ناچ بالای صفحه‌نمایش، واجد بسیاری از المان‌های زیبایی‌شناسی در این رده بوده و با ارائه در پنج رنگ متنوع سلیقه اکثر کاربران و خریداران را تأمین خواهد کرد.

ابعاد و وزن

بزرگ‌تر شدن 0.8 اینچی صفحه‌نمایش نسبت به میت 20 پرو، ابعاد P30 Pro ‌را به خصوص در زمینه عرض تحت تأثیر قرار داده اما در ارتفاع با کاهش حاشیه‌های عمودی بالا و پایین صفحه‌نمایش شرایط مطلوبی برقرار است؛ ارتفاع 158 میلی‌متری این مدل تنها 0.2 میلی‌متر بیشتر از میت 20 پرو است اما عرض 73.4 میلی‌متر آن در مقایسه با قبل، 1.1 میلی‌متر افزایش را تجربه کرده است. این عرض البته هنوز با توجه به ابعاد صفحه‌نمایش بسیار مناسب بوده و نه‌تنها نسبت به نمونه‌ای مثل P20 Pro با 0.37 اینچ صفحه‌‌نمایش کوچک‌تر، نیم میلی‌متر کمتر است بلکه مقایسه آن با گلکسی S10+ با صفحه‌نمایش کوچک‌تر 6.4 اینچی و عرض 74.1 میلی‌متری نیز به برتری هواوی می‌انجامد. این عرض کمتر به جای‌گیری بهتر گوشی در دست کمک فراوانی کرده و با وجود آنکه به دلیل ارتفاع زیاد امکان استفاده از کل صفحه‌نمایش با یک دست وجود ندارد اما با همان یک دست نیز می‌توان به تقریبا دو سوم ارتفاع گوشی دسترسی داشت.

ضخامت 8.41 میلی‌متری P30 Pro نسبت به Mate 20 Pro، چند دهم میلی‌متری کاهش یافته اما هنوز در مقایسه با دیگر پرچمداران هم‌طراز مثل گلکسی S10+ با ضخامت 7.8 میلی‌متر بیش از اندازه به نظر می‌رسد. لزوم این ضخامت بیشتر را البته بیش از همه چز باید در ساختار دوربین بخش پشتی و به خصوص دوربین جدید پریسکوپی آن جست‌وجو کرد که حتی با این ضخامت نیز نزدیک به یک میلی‌متر بیرون‌زدگی را تجربه کرده‌اند.

P30 Pro گوشی چندان سبک‌وزنی به حساب نمی‌آید و با وزن 192 گرمی یکی از سنگین‌ترین پرچمداران سال 2019 به حساب می‌آید. برای مقایسه کافی‌ست بدانید گلکسی S10+ تنها 175 گرم وزن داشته و LG V50 ThinQ 5G نیز با 183 گرم هنوز سبک‌تر از P30 Pro‌ به حساب می‌آید.

صفحه‌نمایش

هواوی از Mate 10 Pro‌ به این سو از صفحه‌نمایش‌های OLED در گوشی‌های پرچمدار خود ‌بهره برد و P30 Pro‌ نیز بر همین روال با یک صفحه‌نمایش 6.47 اینچی OLED با وضوح فول اچ‌دی پلاس در نسبت 19.5:9 یعنی 1080×2340 پیکسل ارائه شده که با وجود آنکه وضوح کمتری را نسبت به به پنل WQHD+ میت 20 پرو ارائه می‌کند اما همچنان با تراکم 398ppi از حد استاندارد این رده فراتر می‌رود.

خمیده بودن لبه‌های صفحه‌نمایش در P30 Pro با وجود آنکه در جذابیت بصری و کیفیت در دست‌گیری گوشی موثر بوده اما در عمل گه‌گاه به لمس‌های تصادفی و مشکلات دیگری منجر می‌شود که از یک پرچمدار معمولا انتظار نمی‌رود.

در تنظیمات صفحه‌نمایش و در بخش Screen resolution،‌ وضوح صفحه‌نمایش به صورت پیش‌فرض و طبق تشخیص دستگاه مابین HD+ یا 720×1560 پیکسل یا FHD+ یا 1080×2340 پیکسل تغییر می‌کند اما امکان تنظیم آن به صورت ثابت روی یکی از دو وضوح نیز وجود دارد. با انتخاب گزینه HD+ از این بخش، تغییر بزرگ و چشمگیری در کیفیت رابط کاربری و نوشته‌ها ایجاد نمی‌شود اما در مصرف باتری، صرفه‌جویی بزرگی صورت می‌پذیرد.

رنگ‌های اشباع‌شده و غنای رنگ مشکی همچون دیگر پنل‌های OLED، در صفحه‌نمایش P30 Pro نیز خودنمایی می‌کند و در زمینه زاویه دید برخلاف OLEDهای سامسونگ با نمونه بسیار با کیفیتی روبرو می‌شویم که تنها در تخت‌ترین زوایا ته‌سایه سبز رنگی را به نمایش می‌گذارد. در زمینه روشنایی و سطح رنگ مشکی با نمونه‌ای تقریبا مشابه با Mate 20 Pro روبرو می‌شویم و از لحاظ شدت نور، نتیجه بهتری نسبت به P20 Pro را ایجاد می‌کند.

حداقل نور این پنل طبق انتظار در سطح بسیار مناسبی قرار داشته و در نتیجه مشکلی برای کار کرد در تاریکی مطلق نیز ندارد. در زیر نور مستقیم خورشید با تنظیم روشنایی روی حالت اتوماتیک با نتیجه بسیار رضایت‌بخشی روبرو می‌شویم که با وجود بازتاب نور از سطح پنل، به‌خوبی در زیر آفتاب شدید نیز خواناست.

در منوی Display مثل دیگر گوشی‌های اخیر هواوی، در قسمت Color mode & temperature حالت رنگ به صورت پیش‌فرض روی گزینه Vivid قرار دارد که می‌توان آن را به صورت دستی روی نرمال قرار داد. با انتخاب گزینه نرمال از این قسمت، تصویر اندکی گرم‌تر شده و با کم شدن از آبی، به زرد در آن افزوده می‌شود. در همین بخش امکان تغییر گرمای رنگ از بین دو گزینه Warm و Cold و همچنین انتخاب آن به صورت دستی از یک دایره‌ رنگی وجود دارد که می‌توان از آن برای تصحیح دقت رنگ، سود جست.

یک تفاوت این پنل با نمونه حاضر در Mate 20 Pro‌ به حذف شدن گزینه Natural tone در تنظیمات Display‌ تعلق دارد که در Mate 20 Pro‌ برای تنظیم اتوماتیک گرمای رنگ متناسب با نور محیط به کار گرفته می‌شد.

در این تنظیمات البته همچنان مثل گذشته می‌توان ناچ بالای صفحه را با خاموش کردن پیکس‌های هم‌ردیف آن به کل محو کرد که با وجود آنکه جلوه حرفه‌ای‌تری به دستگاه می‌بخشد اما به دلیل پایین‌تر آمدن ناچ قطره‌ای بالای صفحه‌نمایش نسبت به یک ناچ عادی مستطیلی، عملا بخش بزرگ‌تر از بالای پنل، با خاموش کردن ناچ از دسترس خارج می‌شود.

گزینه حالت همواره روشن پنل یا Always on display، به قیمت مصرف بالاتر باتری امکان نمایش اطلاعاتی مثل زمان و تاریخ را در مواقع خاموش بودن پنل فراهم می‌آورد و تفاوتی با گذشته ندارد.

زیر صفحه‌نمایش و در فضای نزدیک به 4.5 میلی‌متری حاشیه این قسمت به نکته خاصی بر نمی‌خوریم و در بالا نیز به جز دوربین دوم در محوطه ناچ و حسگرهای ناپیدایی که در لبه باریک بخش بالایی جای گرفته‌اند به نکته خاص دیگری بر نمی‌خوریم.

تغییر طراحی و استفاده از ناچ قطره‌ای در این قسمت به معنای حذف سیستم پیشرفته تشخیص چهره مادون قرمز Mate 20 Pro است که علاوه بر سرعت و دقت بالاتر در هنگام شناسایی چهره، ‌برخی سرویس‌های دیگر را نیز در اختیار کابران قرار می‌داد. P30 Pro‌ البته هنوز امکان بازگشایی قفل از طریق تشخیص چهره را ارائه می‌کند اما این شناسایی مثل یک گوشی ساده تنها از طریق دوربین سلفی با دقت و سرعت پایین‌تر انجام می‌شود.

در بخش تنظیمات مرتبط با تشخیص چهره شرایط تقریبا به همان صورت گذشته بود و مواردی همچون بازگشایی بلافاصله قفل با تشخیص چهره، نمایش یا پنهان‌سازی نوتیفیکیشن‌ها و بازگشایی قفل برنامه‌ها از طریق شناسایی چهره در دسترس قرار دارد. البته برخی از گزینه‌های پیشین حاضر در میت 20 پرو از جمله از جمله Access Safe و Require eye contact از آن حذف شده‌اند.

اثر انگشت درون صفحه‌نمایش

درست همانند Mate 20 Pro در اینجا نیز، سنسور اثر انگشت گوشی به جای بخش پشتی به درون صفحه‌نمایش منتقل شده و بدین‌ترتیب ظاهرا یک‌دست‌تری برای بخش پشتی فراهم آمده است. این حسگر اثر انگشت برخلاف نمونه پیشرفته‌تر التراسونیک حاضر در گلکسی S10 و S10+ از نوع معمول نوری بوده که با تاباندن نور به سطح انگشت و مشاهده فرو رفته‌گی‌ها و برجستگی‌های آن عمل می‌کند. سرعت و دقت این سنسور تفاوت چندانی با آنچه در میت 20 پرو دیده بودیم نداشته و در اینجا نیز با وجود آنکه تفاوت کاملا آشکاری با سنسورهای خازنی معمول وجود دارد اما از نتیجه کار در اغلب اوقات می‌توان تا حدودی راضی بود. از جمله مشکلات این سیستم جدا از سرعت کمتر در هنگام شناساندن اثر انگشت به دستگاه باید به لزوم فشار آوردن یا نگه‌داشتن انگشت برای مدت بیشتری روی سنسور برای شناسایی شدن آن اشاره کرد که مشکلی متداول در این‌گونه سنسورها به حساب می‌آید.

در P30 Pro‌ نیز مثل قبل با فعال بودن پیش‌فرض گزینه Pick up to wake، هنگام برداشت گوشی، محل این سنسور به صورت محو روی صفحه ظاهر شده و با قرار دادن انگشت روی آن، نور آبی رنگ پر قدرتی در زیر انگشت روشن می‌شود. تنها تفاوت قابل ذکر در این قسمت در مقایسه با میت 20 پرو به محل این سنسور تعلق دارد جایی‌که در P30 Pro این حسگر در پایین و درست بالای دکمه هوم مرکزی قرار دارد اما در میت 20 پرو، این سنسور بسیار بالاتر و متمایل به مرکز جای داشت.

گزینه جالب توجه PrivateSpace که نخستین بار در میت 20 پرو شاهد حضور آن بودیم در اینجا نیز در دسترس قرار دارد؛ در این بخش به جز محیط اصلی استفاده از گوشی، یک محیط ایمن و کاملا متفاوت در اختیار کاربران قرار می‌گیرد که محتویات آن در فضای اصلی گوشی ظاهر نمی‌شود. برای دسترسی به این فضا می‌توان پترن یا اثر انگشت متفاوتی را تعریف کرد جائی‌که با یک انگشت به صفحه اصلی و با انگشت مخصوص دیگری به فضای خصوصی یا PrivateSpace دسترسی داشت.

اسپیکر تماس درون صفحه‌نمایش

یکی دیگر از ویژگی‌های جذاب مرتبط با صفحه‌نمایش در P30 Pro به اسپیکر تماس آن تعلق دارد؛ این اسپیکر که جست‌وجو برای یافتن آن در روی دستگاه به نتیجه‌ای منجر نمی‌شود در حقیقت در زیر لایه نمایشگر قرار داشته و عملکرد آن وابسته به لرزش یک واحد الکترومغناطیسی‌ست. در این فناوری که هواوی آن را Acoustic Display‌ می‌نامد، صدا از طریق لرزش‌های نامحسوس صفحه‌نمایش به گوش منتقل می‌شود. در تست عملی این قابلیت، نیمه بالایی صفحه‌نمایش تقریبا به طور کامل به یک اسپیکر ناپیدا تبدیل شده و صدا به صورت شفاف و بدون مشکل به گوش می‌رسد. میزان بلندی صدا در این حالت نیز در سطح قابل‌قبولی قرار دارد و از لحاظ حریم خصوصی و پخش نشدن صدا در محیط نیز مشکل خاصی وجود ندارد.

اجزای پیرامونی

سمت چپ گوشی طبق انتظار خالی از هر المان قابل ذکری‌ست و در سمت نیز همانطور که پیش از این اشاره شد دکمه‌های تنظیم صدا و دکمه پاور قرار دارند.

یک نکته منفی در مورد این دکمه پاور، عملکرد آن به‌صورت پیش‌فرض به عنوان کلید احضار دستیار هوشمند Google Assistant است به این معنا که با فشردن و نگه داشتن این دکمه برخلاف انتظار در ابتدا گوگل Assistant ظاهر شده و سپس بعد از گذشت 3 ثانیه می‌توان دو گزینه Power off و Restart را روی صفحه مشاهده کرد. این ویژگی را از تنظیمات می‌توان غیر فعال کرد اما همچنان پایین‌ نگه داشتن دکمه پاور برای 3 ثانیه جهت ظاهر شدن گزینه‌های خاموش شدن و ریستارت الزامی‌ست.

در بخش بالایی، به جز نوارهای آنتن به یکی از میکروفون‌های دستگاه همراه با درگاه اینفرارد بر می‌خوریم که به جز اندکی جابجایی، تغییری نسبت به میت 20 پرو نداشته‌اند.

در بخش پایینی گوشی از یکی از تغییرات بحث‌برانگیز میت 20 پرو یعنی پخش صدا از طریق پورت USB-C صرفنظر شده و در یک طراحی عادی، اسپیکر تماس به کنار پورت USB-C افزوده شده است. انتقال اسپیکر تماس به درون پورت USB در میت 20 پرو منجر به تغییر و تا حدودی خفه شدن صدا هنگام اتصال شارژر به این پورت می‌شد که ظاهرا هواوی با پی بردن به اشتباه خود در این زمینه، حداقل در P30 Pro‌ این مورد را تکرار نکرده است البته با وجود حل این مشکل، حذف اسپیکر تماس فیزیکی از بالای گوشی، منجر به از دست رفتن قابلیت صدای استریوی این گوشی شده که در Mate 20 Pro حضور داشت.

میکروفون تماس و درگاه سیم‌کارت دیگر موارد قابل اشاره در این قسمت را تشکیل می‌دهند که در این آخری امکان قرارگیری همزمان دو سیم‌کارت نانو یا یک سیم‌کارت نانو و یک کارت حافظه NM Card وجود دارد. این نوع از کارت حافظه که هواوی در سال گذشته معرفی کرد،‌ ابعادی مشابه سیم‌کارت نانو دارد اما از لحاظ سرعت تفاوت خاصی با کارت‌های microSD‌ معمولی نداشته و تا به امروز نیز ظاهرا حداکثر تا ظرفیت 256 گیگابایت تولید شده‌ است.

بخش پشتی

نگاه‌ها در بخش پشتی بیش از همه روی دوربین‌های سه‌گانه این بخش متمرکز می‌شود که در یک قاب بیضی‌شکل بزرگ در زیر یکدیگر قرار داشته و چیزی نزدیک به یک میلی‌متر از کف فاصله دارند. در کنار این مجموعه دو فلش LED و سنسور حرارت رنگ و آنچه Flicker Sensor نامیده می‌شود قرار گرفته و در زیر آن‌ها نیز چهارمین دوربین این مجموعه که بهتر است آن را سنسور زمان پرواز یا ToF بدانیم دیده می‌شود. وظیفه اصلی ToF تعیین دقیق فاصله سوژه اصلی با دوربین برای کمک به محو کردن پس‌زمینه و مواردی از این دست است اما از آن در کارکردهای مرتبط با واقعیت افزوده یا AR نیز در آینده می‌توان استفاده کرد. نشان هواوی و لایکا و برخی اطلاعات در مورد دوربین‌ها، سایر موارد قابل ذکر در این قسمت را تشکیل می‌دهند. بخش پشتی P30 Pro‌ همانطور که اشاره شد به شدت جاذب اثرات انگشت است و در کسری از ثانیه با آلودگی و اثرات انگشت پوشیده می‌شود.

دوربین‌های اصلی

بزرگ‌ترین نقطه قوت P30 Pro را باید در مجموعه دوربین‌های متفاوت آن جست‌وجو کرد جایی‌که با تعریف استاندارد تازه‌ای برای دوربین‌های موبایلی، شرایط مشکلی برای رقبا جهت نزدیک شدن به این رقیب سرسخت ایجاد شده است. دوربین‌های بخش پشتی این گوشی از بالا به پایین شامل یک دوربین 20 مگاپیکسلی التراواید با فاصله کانونی 16 میلی‌متری و گشودگی دیافراگم f/2.2، دوربین اصلی 40 مگاپیکسلی با فاصله کانونی 27 میلی‌متری و گشودگی دیافراگم f/1.6 و بالاخره یک دوربین 8 مگاپیکسلی تله‌فتو با فاصله کانونی 125 میلی‌متری و f/3.4 می‌شود. در سوی دیگر این دوربین‌ها نیز همانطور که اشاره شد سنسور ToF برای تعیین فاصله سوژه تا دوربین و برخی کارکردهای دیگر قرار دارد.

دوربین اصلی 40 مگاپیکسلی این مجموعه از نوع Sony IMX650 بوده که به سنسوری با ابعاد کاملا بزرگ 1/1.7 اینچ مجهز است و با وجود آنکه برداشت تصویر با وضوح کامل 40 مگاپیکسلی نیز در آن امکان‌پذیر است اما وضوح پیش‌فرض آن 10 مگاپیکسلی تعیین شده و بالاترین کیفیت آن نیز در همین وضوح 10 مگاپیکسلی رخ می‌دهد.. این دوربین با وجود آن‌که ظاهرا به دوربین‌های حاضر در P20 Pro و Mate 20 Pro شباهت دارد اما برخی تغییرات آن را کاملا از مدل‌های پیشین تفکیک می‌کند. نخستین تغییر را باید در سیستم تثبیت تصویر نوری یا OIS این دوربین جست‌وجو کرد که در دو مدل پیشین غایب بود و بدین‌ترتیب از همین ابتدا شرایط بهتری را نسبت به گذشته ارائه می‌کند. این دوربین تنها واحد مجهز به OIS در این مجموعه نیست و دوربین تله‌فتوی 8 مگاپیکسلی نیز از این قابلیت بهره می‌برد که البته به همین صورت در P20 Pro و Mate 20 Pro نیز تکرار شده بود.

دیگر نکته جدید در مورد این دوربین به ترکیب زیر پیکسل‌های رنگی آن تعلق دارد که به جای RGB معمول حالا به RYYB تغییر یافته و به جای زیر پیکسل‌های سبز حالا از زیر پیکسل‌های زرد در آن استفاده شده است. به گفته هواوی این تغییر تا 40 درصد نور بیشتری را در مقایسه با P20 Pro‌ در اختیار سنسور قرار می‌دهد و این دوربین را قادر به برداشت تصویر در محیط‌های بسیار کم‌نور و عملا در تاریکی مطلق نموده است.

دوربین واید 20 مگاپیکسلی با فاصله کانونی 25 میلی‌متری (معادل 16 میلی‌متری) قادر به برداشت تصویر ماکروی بسیاری نزدیکی‌ست که نمونه آن را در کمتر دوربین موبایلی می‌توان مشاهده کرد. تصاویر فاصله نزدیک این دوربین را در برخی مواقع می‌توان با دوربین‌های DSLR مجهز به گران‌قیمت‌ترین لنزهای ماکرو مقایسه کرد.

اما جدا از این موارد، هیجان‌انگیزترین نوآوری P30 Pro‌ در این بخش، به دوربین تله 8 مگاپیکسلی آن تعلق دارد که مقوله زوم اپتیکال در دوربین‌های موبایلی را وارد مرحله‌ تازه‌ای کرده است؛ برای انجام زوم اپتیکال در یک مجموعه تصویری طبق قوانین تغییر ناپذیر فیزیکی به اجزای نوری متحرک و قرارگرفتن آن‌ها در یک راستا نیاز است که به همین علت ساخت دوربین موبایلی با زوم بالاتر از 2 تا 3 برابر به دلیل محدودیت ضخامت گوشی موبایل، از طرق معمول امکان‌پذیر نبوده و استفاده از دوربین‌های متعدد با فواصل کانونی مختلف تا به امروز یکی از تنها راه‌حل‌های میان‌بر دستیابی به زوم نوری در یک گوشی موبایلی تلقی می‌شد. شرکت اوپو نزدیک به دو سال پیش در نمایشگاه MWC 2017 از یک راه‌حل ابتکاری برای فائق آمدن به این محدودیت پرده برداشت که در آن اجزای نور مورد نیاز برای انجام یک زوم 5 برابری اپتیکال به صورت عمودی در عرض دستگاه قرار گرفته و یک آینه یا منشور، نور را با یک چرخش 90 درجه‌ای در اختیار سنسور قرار می‌داد. این راه‌حل که به طراحی پریسکوپی مشهور است زمستان گذشته بار دیگر با از سوی اوپو این بار برای زوم اپتیکال 10 برابری تشریح شد و حالا توسط هواوی در دوربین 8 مگاپیکسلی تله‌فتوی P30 Pro مورد استفاده قرار گرفته است.

دوربین 8 مگاپیکسلی حاضر در P30 Pro از زوم اپتیکال 5 برابری به صورت سخت‌افزاری پشتیبانی کرده اما با تکیه بر بهینه‌سازی‌های نرم‌افزاری، می‌تواند این زوم را به رقم‌های کاملا بالاتر نیز ارتقاء دهد. از جمله این بهینه‌سازی‌ها باید به آنچه هم‌جوشی میدان دید یا filed-of-view fusion نامیده می‌شود، اشاره کرد که که در آن تصویر نهایی در ترکیبی از زوم اپتیکال و زوم دیجیتال مبتنی بر الگوریتم شکل می‌‌گیرد. در P30 Pro در هنگام بزرگ‌نمایی، تا زوم 3 برابری از دوربین تله استفاده‌ای نمی‌شود و کل زوم از طریق یک مکانیزم زوم دیجیتال مبتنی بر برش صورت می‌پذیرد. در این حالت دوربین ظاهرا با برداشت و ترکیب چندین فریم RAW از آن‌ها برای برش تصویر و زوم در محدوده مورد نظر استفاده می‌کند.

در فاصله زوم 3x تا 5x دوربین از برداشت تصویر توسط هر دو دوربین اصلی و تله‌فتو استفاده می‌کند جایی‌که دوربین تله‌فتو بخش مرکزی و مهم‌تر تصویر را پوشش داده و کناره‌های کادر با یک الگوریتم پیچیده یادگیری ماشینی و زوم دیجیتال روی عکس گرفته شده با دوربین اصلی پر می‌شود. در زوم 5 برابر بالاخره به طور کامل از دوربین تله‌فتو استفاده می‌شود که کیفیت کاملا بالاتری را از درجات زوم پیشین ارائه می‌کند.

در نهایت این دوربین با ترکیبی از زوم اپتیکال و تصاویر برش خورده از دوربین اصلی با چاشنی هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی قادر به ایجاد زوم ترکیبی 10 برابر بوده و شرکت سازنده از زوم دیجیتال 50 برابری نیز در این مدل سخن گفته و حتی از آن برای برداشت عکس از ماه نیز استفاده کرده است.

رابط کاربری دوربین تقریبا همانی‌ست که در Mate 20 Pro نیز شاهد آن بودیم اما در برخی موارد تغییرات کوچک و بزرگی نیز به چشم می‌خورد. در این رابط کاربری یک ردیف بالاتر از شاتر دوربین، سوییچر تعویض بین دوربین‌های عقب و جلو و نمایی از آخرین عکس گرفته شده، گزینه‌های مختلف برداشت تصویر شامل عکاسی خودکار و پرتره، حالت حرفه‌ای (Pro)، برداشت ویدئو، عکاسی در شب و حالت دیافراگم باز همگی در یک لیست با امکان اسکرول افقی در کنار هم قرار گرفته‌اند و دایره‌های کوچکی در مرکز تصویر میزان زوم و نوع دوربین به کار گرفته شده (عادی، زوم و واید) را به نمایش می‌گذارند. با قرار دادن انگشت روی هرکدام از این اعداد و حرکت دادن آن روی صفحه می‌توان میزان زوم را به صورتی دستی، تعیین کرد.

گزینه More‌ در این بخش برای دسترسی به سایر حالت‌های دوربین از جمله اسلوموشن، برداشت پانوراما، عکاسی سیاه و سفید، برداشت HDR و تایم‌لپس در نظر گرفته شده است. در این قسمت در مقایسه با Mate 20 Pro گزینه Moving picture افزوده شده است و 3D panorama حذف شده است.

با انتخاب گزینه AR lens می‌توان از بین صورتک‌های موجود یکی را انتخاب کرد و سپس با حرکت دادن سر و اجزای صورت، ویدئو یا GIF تهیه نمود. میزان دقت صورتک‌های این قسمت به دلیل تغییر در سیستم تشخیص چهره کاملا پایین‌تر از میت 20 پرو است و اگر برای آن در پرچمدار قبلی هواوی کاربرد کوچکی قابل تصور بود در این‌جا یک قابلیت فانتزی صرف است.

در صفحه اصلی منوی دوربین و در ردیف بالایی (هنگام در دست‌گیری گوشی به صورت عمودی) به ترتیب از راست به چپ دکمه دسترسی به سایر تنظیمات، حالت‌های مختلف رنگ (استاندارد، Vivid colors و Smooth colors)، گزینه هوش مصنوعی یا AI (برای تشخیص صحنه پیش رو)، حالت‌های مختلف فلش (روشن،‌ خاموش، اتوماتیک و همیشه روشن) و گزینه HiVision به چشم می‌خورند که با لمس این آخری امکان اسکن QR Code، ترجمه متن و شناسائی کالا و سوژه درون تصویر فراهم می‌شود. یک تفاوت این بخش نسبت به Mate 20 Pro افزوده شدن گزینه AI به‌جای حالت تصویر متحرک (Moving picture) است؛ گزینه Moving picture همانطور که در بالا اشاره شد حالا در بخش More این رابط کاربری قرار دارد.

منوی تنظیمات دوربین در همان نگاه اول ظاهر ساده‌تری نسبت به قبل دارد؛ در این منو امکان تغییر رزولوشن، افزودن تگ مکانی و واترمارک لایکا، اضافه کردن خطوط راهنما، تایمر، خاموش کردن صدای شاتر، کنترل صوتی و Ultra Snapshot (برای گرفتن سریع عکس موقع خاموش بودن صفحه) و Capture smiles (برداشت اتوماتیک عکس به محض مشاهده لبخند) ارائه شده که با وجود شباهت به Mate 20 Pro برخی گزینه‌ها مثل Master AI (که حالا در رابط کاربری دوربین در بالا قرار دارد) و 4D predictive auto focus از آن حذف شده‌اند.

در مد حرفه‌ای یا Pro این دوربین طبق معمول شش گزینه مختلف از جمله تنظیمات Metering، تغییر عدد ISO (از 50 تا 409,600)، تنظیم دستی سرعت شاتر (از 1/4000 ثانیه تا 30 ثانیه)، تغییر در نورگیری، اتوفوکوس دستی و خودکار (در و حالت AF-C برای و AF-S برای) و در نهایت انتخاب رنگ سفید مناسب در دسترس قرار دارند. تنها تغییر این قسمت نسبت به Mate 20 Pro‌ امکان ارتقاء حساسیت یا ISO تا 409,600 است در حالی‌که در میت 20 پرو این حساسیت حداکثر تا 102,400 و در P20 Pro حداکثر تا 6,400 قابل افزایش بود البته در اینجا نیز درست مثل میت 20 پرو نیز با گذر حساسیت از 6,400 سایر تنظیمات حاضر در این بخش (Metering، سرعت شاتر، نورگیری، اتوفوکوس و انتخاب رنگ سفید) غیر فعال می‌شوند.

در بخش تنظیمات دوربین در حالت حرفه‌ای جدا از امکان انتخاب تصویر برداری در حالت RAW با فرمت DNG، گزینه‌های جدید نور راهنمای فوکوس و نمایش طراز سطح افق (Horizental level) نیز به گزینه‌های پیشین این بخش افزوده شده و Capture smiles از آن کم می‌شود. هنگام گرفتن عکس RAW در این حالت، یک عکس عادی JPG نیز در حافظه گوشی ذخیره می‌شود.

برداشت تصویر توسط دوربین‌های P30 Pro را در شرایط نوری ایده‌آل و در یک منظره پر از جزییات در فضای باز آغاز می‌کنیم. در اولین برداشت بدون زوم از دوربین اصلی برای گرفتن یک تصویر کامل 10 مگاپیکسلی بهره می‌گیریم. در این حالت از جزییات می‌توان به میزان بسیار زیادی رضایت داشت و حتی در برش اندازه واقعی نیز تفکیک شاخ و برگ درختان را می‌توان مشاهده کرد. یک نکته نسبتا منفی در این میان کمتر بودن کنتراست و اشباع کمتر رنگ‌ها به خصوص در ناحیه آسمان است که در این روز آبی‌تر از چیزی‌ بود که در این تصویر دیده می‌شود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با دوربین اصلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

تکرار همین سوژه با دوربین واید نتیجه متفاوتی را از لحاظ رنگ ایجاد می‌کند که به خوبی در زیر مشخص است و با بررسی دقیق‌تر به خصوص در کناره‌های کادر با کاهش جزییات روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با دوربین واید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در محیط‌های داخلی نیز مسئله اشباع رنگ‌ها کاملا به چشم می‌خورد و همانطور که از تصویر زیر می‌توان مشاهده کرد با رنگ‌های غیر دقیقی روبرو می‌شویم اما در عوض جزییات بالایی را به نمایش گذاشته و ‌نویز نیز به خوبی کنترل می‌شود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در تصاویر خارجی از فاصله نزدیک‌تر، بار دیگر با مسئله دقیق نبودن رنگ‌ها روبرو می‌شویم، امری که معمولا در دیگر دوربین‌های موبایلی نیز به چشم می‌خورد اما از یک دوربین پرچمدار در این سطح انتظار بالاتری در این زمینه می‌رود. سوژه زیر در این رابطه در دنیای واقعی به این اندازه زرد و پر رنگ نبوده و کاملا سردتر و رنگ پریده‌تر بود اما در عکس برداشت شده توسط P30 Pro با رنگ‌های کاملا اشباع شده اما با جزییات بسیار بالا روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با فعال کردن HDR در این دوربین با تغییر بزرگ و مشهودی روبرو نمی‌شویم چرا که حالت خودکار P30 Pro نیز به خوبی از پس خارج کردن نقاط حاضر در تاریکی بر می‌آیند و اختلاف ناچیز دو عکس زیر به خوبی به این مسئله اشاره دارد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در زمینه بافت تصویر در P30 Pro،‌ به خصوص در محیط‌های خارجی با نور کافی توازن مناسبی مابین جزییات و کنترل نویز برقرار است و همانطور که در تصویر زیر و برش اندازه واقعی آن مشخص است، ضمن ارائه جزییات بالا در سوژه اصلی، در آسمان پس‌زمینه نیز نویز خاصی دیده نمی‌شود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

تصاویر ماکرو از فاصله نزدیک را با هر سه دوربین اصلی، واید و تله به تماشا می‌نشینیم که البته در هر مورد با نتیجه متفاوتی روبرو می‌شویم. عملکرد دوربین اصلی در این رابطه نسبتا مناسب ارزیابی می‌شود و در حالی‌که امکان بهبود از لحاظ سرعت فوکوس وجود دارد اما از نتیجه نهایی نمی‌توان ناراضی بود.

برداشت ماکرو با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

گرفتن عکس ماکرو با دوربین تله چندان منطقی به نظر نمی‌رسد اما با توجه به قابلیت زوم پنج برابری این دوربین روی کاغذ می‌توان انتظار برداشت تصاویر با کیفیتی را از آن در فاصله نزدیک داشت. در عمل اما شرایط به آن صورتی نیست که انتظار آن می‌رود؛ حداقل فاصله فوکوس این دوربین نزدیک به 1.7 متر است و با وجود آنکه می‌توان به سوژه نزدیک‌تر شد اما در این حالت دیگر دوربین تله‌ به کار گرفته نشده و آنچه در حقیقت به عنوان نتیجه نهایی مشاهده می‌شود تصویر برش خورده دوربین اصلی با زوم دیجیتال است که کیفیت بسیار پایین‌تری از آنچه انتظار آن می‌رود ارائه می‌کند. نکته منفی دیگر در رابطه با دوربین تله، سرعت پایین فوکوس در آن است که چیزی مابین 1 تا 2 ثانیه به طول می‌انجامد.

برداشت ماکرو با دوربین تله در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

بهترین عملکرد در بین سه دوربین دستگاه برای برداشت تصویر ماکرو همانطور که پیش از این نیز اشاره شد به دوربین واید تعلق دارد که در آن می‌توان به فاصله چند سانتی‌متر سوژه نزدیک شد.

برداشت ماکرو با دوربین واید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

زوم اپتیکال 5 برابری و زوم ترکیبی 10 برابری از جمله اصلی‌ترین ویژگی‌های دوربین P30 Pro به حساب می‌آیند و بررسی آن‌ها از بالاترین درجه اهمیت برای کاربران برخوردار است. در اولین سوژه در این رابطه با سوییچ به زوم پنج برابری،‌ جزییات تصویر همانطور که از یک زوم اپتیکال انتظار داریم تغییر بزرگی نکرده و با دوربین اصلی قابل مقایسه است. دو نکته منفی در این میان یکی سرعت فوکوس پایین‌تر دوربین تله و دیگری رنگ متفاوت آن در مقایسه با دوربین اصلی‌ست که در مورد سوژه زیر به پر رنگ‌تر شدن شاخ و برگ درختان منجر شده است.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با زوم 5 برابری در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با ادامه زوم تا 10 برابر ترکیبی از دوربین تله و تصویر با وضوح کامل دوربین اصلی برای زوم دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرد که با وجود آنکه با زوم اپتیکال 5 برابری از لحاظ جزییات قابل مقایسه نیست اما هنوز کیفیت خود را (حتی تا قبل از بزرگ‌نمایی) از دست نداده است.

برداشت تصویر با زوم 10 برابری در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

یک نکته ظریف در این میان که در مقدمه بخش دوربین به آن اشاره شد به زوم‌های مابین 3x تا 5x تعلق دارد که همانطور که گفته شد، دوربین در این حالت مرکز تصویر را با دوربین تله و کناره‌های آن را با دوربین اصلی و زوم دیجیتال پر می‌کند. در سوژه زیر که با زوم چهار برابری برداشت شده، اولین نکته قابل اشاره به نورگیری کمتر آن باز می‌گردد که با تصویر مشابه با زوم 5 برابری در بالا کاملا تفاوت دارد. دومین تفاوت مهم یعنی نوع زوم در این تصویر را از برش اندازه واقعی از مرکز و کناره‌های کادر می‌توان تحقیق کرد جایی‌که مطابق تصاویر زیر،‌ برش مرکز کادر جزییات بسیار بالاتری را نسبت به برش از کناره‌ها نشان می‌دهد و بدین‌ترتیب می‌توان از صحت ادعای فوق یعنی استفاده از دوربین تله برای مرکز و زوم دیجیتال دوربین اصلی برای کناره‌ها د رفواصل زوم 3 تا 5 برابر اطمینان داشت.

برداشت تصویر با زوم 4 برابری در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا از مرکز

برش اندازه واقعی تصویر بالا از کناره‌ کادر

در زوم 2 برابری، دوربین تنها از زوم دیجیتال و برش تصویر دوربین اصلی استفاده می‌کند که با وجود آنکه هنوز نسبتا قابل قبول به نظر می‌رسد اما در مقایسه با نتیجه به دست آمده از دوربین تله، بی‌کیفیت به نظر می‌رسد. این موضوع به خوبی در سوژه زیر تحقیق شده است.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با زوم 2 برابری در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

اما یکی دیگر از ویژگی مرتبط با زوم در این دوربین امکان افزایش زوم دیجیتال تا 50‌ برابر است که در آن از مجموعه امکانات این بخش شامل دوربین تله، زوم دیجیتال از دوربین اصلی و هوش مصنوعی استفاده شده است. این قابلیت در عمل با مشکلات بزرگی همراه می‌شود که مهم‌ترین آن‌ها انتقال کوچک‌ترین لرزش‌های دست به دوربین و خارج شدن سریع سوژه از کادر به همین علت است؛ به بیان دیگر تنظیم کادر برای گرفتن تصویری مناسب در این حالت بدون قرار دادن گوشی روی سه‌پایه به شدت مشکل‌آفرین بوده و به تمرکز فراوانی برای به حداقل رساندن لرزش‌های دست نیاز دارد. دیگر مشکلی که این مسئله را حتی مشکل‌تر از قبل می‌کند اتوفوکوس کند دوربین در این حالت است که شرایط دشواری را پیش روی کاربران قرار می‌دهد. در عمل اما با فائق آمدن به مشکلات اشاره شده و برداشت تصویری در این حالت با اینکه با تصویر فوق‌العاده‌ای روبرو نمی‌شویم اما هنوز در شرایط بسیار بهتری نسبت به زوم دیجیتال دوربین‌های عادی قرار دارد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با زوم 5 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با زوم 10 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با زوم 50 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

یک ادعای بحث‌برانگیز هواوی در رابطه با زوم 50 برابری این دوربین به امکان برداشت عکس از سطح کره ماه در شب باز می‌گردد که در زمان رونمایی از P30 Pro به عنوان یکی از هیجان‌انگیزترین امکانات این گوشی از آن یاد شد. در عمل با تنظیم زوم 50 برابری و نشانه گرفتن آن به سمت ماه با لحظات بسیار دشوارتری از حالت عادی روبرو می‌شویم چرا که کوچک‌ترین لرزش دست در این حالت به معنای خارج شدن سریع ماه از کادر بوده و در این شرایط قرار دادن ماه در میانه کادر، لمس کردن آن برای انجام فوکوس و لمس دکمه شاتر، بسیار سخت‌تر از چیزی‌ست که به نظر می‌رسد. بدین‌ترتیب برای یک برداشت بی‌عیب و نقص از ماه بدون انتقال لرزش‌های دست به آن استفاده از سه‌پایه و تثبیت دوربین کاملا ضروری به نظر می‌رسد. تصاویر زیر در طی دو شب با صرف وقت و حوصله فراوان و هر دو بدون سه‌پایه برداشت شده‌اند اما با تثبیت دوربین و استفاده از سه‌پایه می‌توان انتظار تصاویر بهتری را داشت.

برداشت تصویر با زوم 50 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با زوم 50 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

جزییات به تصویر کشیده در شب و به هنگام عکاسی در حالت خودکار به حدی بالاست که از یک دوربین موبایلی معمولا انتظار آن نمی‌رود. عملکرد بی‌نظیر دوربین در این حالت را به خصوص در هنگام بزرگنمایی در ابعاد واقعی و در زمینه بافت و کنترل نویز می‌توان مشاهده کرد عملکردی‌که معمولا تنها دوربین‌های پیشرفته DSLR می‌توانند به آن نزدیک شوند.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

مسئله دقت پایین در رنگ که در تصاویر روز این دوربین نیز حضور داشت حالا در تصاویر شب آن نیز خودنمایی می‌کند. در اولین تصویر سوژه زیر نور قرمز غیر عادی در چراغ‌های شهر به چشم می‌خورد که با بزرگ‌نمایی 5 برابری کاملا تشدید می‌شود. غیر عادی بودن این نورهای قرمز زمانی مشخص می‌شود که با به‌کارگیری زوم 10 برابری ترکیبی در تصویر سوم، همه آن‌ها حذف شده و یک تصویر عادی با چراغ‌های زردرنگ ارائه می‌شود.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با زوم 5 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با زوم 10 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حالت شب که یکی از نقاط برتری دوربین‌های جدید هواوی حتی در رده قیمتی میانی و پایین بازار است، در P30 Pro نیز طبیعتا حضور داشته و با کمک آن روی کاغذ می‌توان جزییات و نورگیری بسیار بهتری را در شب و در شرایط نور کم تجربه کرد. در مورد P30 Pro اما با توجه به سایر بسیار بزرگ سنسور، در تاریکی شب نیز بدون به‌کارگیری Night mode می‌توان تصویر بسیار با کیفیتی را برداشت نمود و فعال کردن حالت شب، تأثیر خاصی بر جزییات نگذاشته و حتی اندکی از کنتراست مطلوب (برای نمونه به آسمان شب دقت کنید) کاسته است.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در حالت پرتره دوربین ToF با تعیین فاصله سوژه اصلی از دوربین، به خوبی از پس محو کردن پس‌زمینه برآمده و جالب آنکه سوژه‌های فرعی حاضر در پیش‌زمینه نیز از این طریق محو شده‌اند.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت پرتره - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی سوژه اصلی تصویر بالا

برش اندازه واقعی پیش‌زمینه تصویر بالا

حداکثر وضوح برداشت ویدئو در P30 Pro، مثل قبل 4K با 30 فریم در ثانیه بوده و برخلاف دیگر رقبا هنوز خبری از وضوح 4K با 60 فریم در ثانیه در آن نیست. بیت‌ریت ویدئویی در وضوح 4K‌ این دوربین حوالی 37Mbps ‌بوده و صدای دو کاناله استریوی آن نیز با بیت‌ریت 188 کیلوبیت بر ثانیه برداشت می‌شود. رنگ‌های زنده، جزییات فراوان، کنتراست مثال زدنی و صدای شفاف از جمله موارد قابل اشاره در مورد ویدئوهای این دوربین هستند که کیفیتی در سطح یک پرچمدار را ارائه می‌کنند.

در وضوح 1080p در دو نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه، بیت‌ریت ویدئویی به ترتیب به 28 و 9 مگابیت بر ثانیه می‌رسد اما همچنان از کیفیت تصویر می‌توان به میزان زیادی رضایت داشت. سیستم تثبیت نوری تصویری دوربین در این مجموعه به خوبی کار خود را انجام داده و لرزش چندانی در حالت عادی حتی هنگام قدم زدن به ویدئو وارد نمی‌شود. هنگام برداشت ویدئو در هر سه وضوح می‌توان اقدام به عکاسی نمود که وضوح این تصویر در دو رزولوشن 4K و 1080/30p به 8.2 مگاپیکسل (2160×3840 پیکسل) می‌رسد و در وضوح 1080/60p نیز حداکثر با وضوح 2 مگاپیکسل (1080×1920 پیکسل) می‌توان عکاسی نمود.

در وضوح 4K در حالت پیش‌فرض هر 20 ثانیه فیلم‌برداری حجمی نزدیک به 100 مگابایت را از حافظه اشغال می‌کند که این میزان در 1080/60p به نقریبا 70 مگابایت و در وضوح 1080/30p به 24 مگابایت می‌رسد؛ با انتخاب کدک H.265 این مقادیر بدون تغییر در کیفیت کاهش چشمگیری پیدا می‌کند اما از سوی دیگر امکان پخش نشدن ویدئوهای برداشت شده در پخش‌کننده‌های قدیمی‌تر، افزایش می‌یابد.

سنسور جدید RYYB دوربین اصلی در این مجموعه همچون عکاسی، در فیلم‌برداری در محیط‌های با نور کم و در شب نیز بسیار موفق عمل کرده و جزییاتی فراتر از حد انتظار از یک دوربین موبایلی را ارائه می‌کند. فیلم‌برداری اسلوموشن 960 فریم در ثانیه‌ای در وضوح 720p یکی دیگر از جذابیت‌های ویدئویی دوربین P30 Pro است که در نور مناسب نتیجه جالب‌توجه‌ای را از سوژه‌های سریع برای چند ثانیه ایجاد می‌کند.

دوربین سلفی

P30 Pro از یک دوربین 32 مگاپیکسلی با گشودگی لنز f/2.0 بر بالای صفحه‌نمایش بهره می‌برد که البته متأسفانه از فوکوس خودکار در آن استفاده نشده است. این دوربین البته از قابلیت HDR+ پشتیبانی کرده و با امکان ترکیب پیکسل‌های مجاور با یکدیگر، روی کاغذ عملکرد مطلوبی در نور کم دارد. کیفیت تصاویر سلفی گرفته شده توسط این دوربین طبق انتظار از این مدل در سطح بسیار مناسبی قرار داشته و نه‌تنها از لحاظ رنگ و میزان جزییات در سطح مطلوبی جای می‌‌گیرد بلکه با پشتیبانی از HDR، مشکلی از بابت نورگیری بیش از اندازه یا کمتر از حد نیز در آن دیده نمی‌شود. نکته مهم در ارتقاء کیفیت تصاویر این دوربین، یافتن فاصله بهینه مابین دوربین و سوژه اصلی‌ست چرا که در نبود فوکوس خودکار، نزدیک یا دورتر بودن از این فاصله به معنای خارج شدن از فوکوس ثابت دوربین است. این فاصله چیزی نزدیک به 55 تا 60 سانتی‌متری دوربین بوده و بدین‌ترتیب موارد حاضر در پس‌زمینه و سوژه‌های نزدیک‌تر به دوربین، معمولا از فوکوس خارج هستند.

حداکثر وضوح برداشت ویدئو در این دوربین 1080/30p بوده که با وجود آنکه نسبت به رقبایی مثل گلکسی S10+ با پشتیبانی از وضوح 4K در سلفی، جایگاه پایین‌تری را نشان می‌دهد اما از لحاظ کیفیت می‌توان به میزان زیادی از آن رضایت داشت.

باتری

ظرفیت باتری حاضر در P30 Pro بدون تغییر نسبت به میت 20 پرو،‌ 4,200mAh است که ظرفیت مناسبی با توجه به وضوح صفحه‌نمایش و البته پردازنده کم‌مصرف 7 نانومتری دستگاه به حساب می‌آید. این باتری با ولتاژ 3.82 ولتی و انرژی 16.04 واتی،‌ دقیقا همان باتری حاضر در میت 20 پرو است. هواوی به زمان‌های رسمی این باتری،‌ اشاره مستقیمی نکرده اما در دنیای واقعی حتی می‌توان به 4 روز شارژ در یک استفاده معمولی از آن دست یافت. با افزایش میزان استفاده به خصوص در کاربری‌های مرتبط با با نور و روشنایی صفحه‌نمایش و استفاده از وای‌فای و دیتای موبایلی، این زمان کاهش می‌یابد اما تقریبا می‌توان مطمئن بود که با هر سطح کاربری نمی‌توان زودتر از دو روز، شارژ باتری P30 Pro را به پایان رساند.

عملکرد فوق‌العاده این باتری را در تست Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark بهتر می‌توان متوجه شد. این تست با تنظیم روشنایی صفحه‌نمایش روی 50 درصد و قرارگیری گوشی روی حالت هواپیما انجام شده و در طی آن دوام باتری برای رسیدن از شارژ 100 درصد به زیر 20 درصد اندازه‌گیری می‌شود. Mate 20 Pro‌ با باتری یک‌اندازه 4,200mAh در وضوح native صفحه‌نمایش یعنی 1440×3120 پیکسلی، این تست را تنها 11 ساعت و 43 دقیقه ادامه داد و با کاهش وضوح روی فول اچ‌دی پلاس نیز این رقم به 12 ساعت و 54 دقیقه رسید. در P30 Pro با وجود بزرگ‌تر شدن 0.8 اینچی صفحه‌نمایش و یکسان بودن پردازنده و ظرفیت باتری، با شرایط بسیار متفاوتی روبرو می‌شویم جایی‌که این گوشی توانست برای 17 ساعت و 56 دقیقه در حد فاصل شارژ 100 درصدی تا زیر 20 درصدی دوام داشته باشد که بالاترین رکوردی‌ست که تا به امروز در این بنچ‌مارک ثبت کرده‌ایم. برای مقایسه میزان بزرگی این عدد کافی‌ست بدانید سامسونگ گلکسی اس 10 پلاس با باتری 4,100mAh نیز نتوانست این این تست را بیشتر از 13 ساعت و 40 دقیقه‌ای (یعنی بیش از 4 ساعت کمتر از P30 Pro)‌ ادامه دهد!

شارژر 40 واتی (10 ولت و 4 آمپر) Super Charge این مدل که به همین صورت در Mate 20 Pro نیز حضور داشت یکی دیگر از جذابیت‌های پرچمداران جدید هواوی به حساب می‌آید که به گفته هواوی قادر به پر کردن 70 درصد ظرفیت باتری تنها در عرض 30 دقیقه است. صحت این ادعا را پیش از این در میت 20 پرو تأیید کردیم و بدین‌ترتیب در P30 Pro نیز انتظار همان نتیجه درخشان را داریم. تست باتری گوشی را طبق معمول از حالت خاموش و این بار از شارژ 1 درصد آغاز می‌کنیم. باتری پس از تنها 5 دقیقه به شارژ 9 درصد رسیده و پس از تنها 10 دقیقه، 20 درصد شارژ داشت! از این لحظه به بعد باتری هر 5 دقیقه، 10 درصد به شارژ خود می‌افزاید جایی‌که پس از 15 دقیقه، 30 درصد، پس از 20 دقیقه 40 درصد و پس از 25 و 30 دقیقه نیز به ترتیب 50 و 60 درصد ظرفیت باتری پر شد. بدین‌ترتیب پس از گذشته 30 دقیقه، برخلاف ادعای هواوی و البته برخلاف میت 20 پرو که در این لحظه 69 درصد شارژ داشت، P30 Pro دقیقا تا 60 درصد شارژ می‌شود. P30 Pro البته از این لحظه به بعد عقب‌افتادگی خود نسبت به Mate 20 Pro‌ را آرام‌آرام جبران می‌کند و در 40 دقیقه با رسیده به شارژ 79 درصدی، اختلاف را به 7 درصد رسانده و پس از 50 دقیقه با شارژ 92 درصدی، تنها 3 درصد عقب‌تر از Mate 20 Pro‌ است. در نهایت هر دو گوشی رأس یک ساعت، 98 درصد شارژ دارند و در حالی‌که میت 20 پرو به 7 دقیقه دیگر برای پر شدن کامل باتری نیاز دارد، P30 Pro سریع‌تر عمل کرده و رأس دقیقه 63 شارژ خود را کامل می‌کند. برای پی بردن به سرعت فوق‌العاده بالای شارژ باتری در این دو گوشی کافی‌ست بدانید که Galaxy S10+ برای پر شدن کامل باتری 4,100mAh خود به 103 دقیقه زمان نیاز دارد. بدنه P30 Pro‌ در حین شارژ اندکی بیش از حالت عادی گرم می‌شود که البته در عمل مشکل خاصی را ایجاد نمی‌کند.

P30 Pro مثل گذشته از شارژ وایرلس 15 واتی و شارژ معکوس پشتیبانی می‌کند که این آخری با فعال شدن از طریق منوهای داخلی گوشی امکان شارژ کردن دیگر دیوایس‌های پشتیبانی‌کننده از شارژ وایرلس Qi را با قرار گرفتن در پشت P30 Pro فراهم می‌آورد.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

هواوی P30 Pro با Android 9 Pie و رابط کاربری EMUI 9.1 ارائه می‌شود که تقریبا هیچ تفاوتی با آنچه در میت 20 پرو و نمونه‌های جدیدتری مثل P Smart 2019 دیده‌ایم ندارد. زمان بوت سیستم بسیار سریع و تنها نزدیک به 16 ثانیه است که دو ثانیه سریع‌تر از میت 20 پرو و تقریبا مشابه S10+ است.

در صفحه قفل در حالت پیش‌فرض، زمان و تاریخ همراه با تعداد گام‌های پیموده شده و میانبر دوربین در پایین قرار دارند که نسبت به گذشته تغییری را نشان نمی‌دهند. با اسکرول از پایین به بالای صفحه‌نمایش مثل قبل می‌توان به میانبرهای سریع این قسمت و گزینه‌های مرتبط با والپیپر و صفحه قفل دسترسی پیدا کرد؛ مثل روند چند ماه اخیر در این‌جا نیز گزینه بارکدخوان در کناره سمت راست جای خود را به آیکون HiVision که در بخش دوربین با آن آشنا شدیم داده است. از این گزینه برای شناسائی محیط با هوش مصنوعی می‌توان استفاده کرد که طبیعتا خواندن بارکد نیز یکی از وظایف آن است. با Swipe کردن دست به چپ و راست در این حالت می‌توان تصویر کاور این بخش را به سادگی تغییر داد.

در صفحه هوم به نکته خاصی برنخوردیم و همچنان در صفحات متعدد این قسمت در غیبت منوی اصلی یا app drawer می‌توان آیکون برنامه‌ها، ویجت‌ها و میانبرها را قرار دارد. البته از طریق یک گزینه جداگانه در منوی Setting می‌توان منوی اصلی یا app drawer را به رابط کاربری اضافه کرد.

زیر صفحه‌نمایش حداکثر 5 آیکون قابل جای‌گذاری هستند که می‌توان آن‌‌ها را به 4 آیکون نیز کاهش داد. با نگه‌داشتن دست روی آیکون‌های صفحه‌ هوم به سبک 3D Touch اپل، گزینه‌های مرتبط با آن آیکون برای دسترسی آسان‌تر ظاهر می‌شوند که از آن جمله می‌توان به تشکیل هات‌اسپات و فعال کردن وای‌فای، بلوتوث و دیتای موبایلی هنگام نگه داشتن دست روی آیکون Setting، جست‌وجو در بین تصاویر، رفتن به عکس‌های Favorites و به نمایش گذاشتن آخرین عکس‌های اضافه شده هنگام نگه داشتن دست روی گالری و گرفتن ویدئو یا سلفی موقع نگه داشتن دست روی آیکون دوربین اشاره کرد.

برای ورود به حالت ویرایشی این بخش علاوه بر نگه داشتن دست روی صفحه‌نمایش، از نزدیک کردن انگشتان به یکدیگر روی صفحه نیز می‌توان استفاده کرد. امکان افزودن و کاستن از صفحات، تغییر والپیپر و ویجت‌ها همراه با دسترسی به تنظیمات هوم‌اسکرین، گزینه‌های قابل اشاره در این قسمت را تشکیل می‌دهند. دسک‌تاپ سمت چپ در این رابط کارری به خبرهای گوگل اختصاصی همراه با وضعیت آب و هوا و برخی اطلاعات ضروری دیگر تعلق دارد.

بخش تنظیمات هوم اسکرین، یکی از معدود تفاوت‌های نرم‌افزاری P30 Pro با Mate 20 Pro را تشکیل می‌دهد در این بخش همچنان مثل گذشته می‌توان آیکون‌های صفحه هوم را به سه حالت 6×4، 5×5 و 6×5 مرتب کرد، جای خالی برنامه‌های حذف شده را به صورت اتوماتیک پر نمود، ترکیب فعلی صفحه‌نمایش را قفل کرد و دسک‌تاپ گوگل فید در کناره سمت چپ را حذف یا اضافه نمود اما در این میان، چهار گزینه دیگرِ حاضر در میت 20 پرو یعنی تکان دادن گوشی برای مرتب کردن جایگاه آیکون‌ها، نمایش عنوان هر آیکون در زیر آن، هوم‌اسکرین لوپ برای چرخش دائم صفحه هوم حین اسکرول افقی و پیشنهاد برنامه‌های تازه براساس نوع استفاده، از آن حذف شده‌اند.

با اسکرول رو به پایین صفحه‌نمایش از قسمت میانی، مثل گذشته منویی با امکان جست‌وجوی سریع در تمامی قسمت‌های گوشی (اپلیکیشن‌ها، کنتاکت‌ها، پیام‌ها و...) فراهم شده و اپلیکیشن‌های بیشتر استفاده شده نیز در زیر کادر جست‌وجو نشان داده می‌شوند. بر بالای این قسمت نیز گزینه HiVision که پیش از به آن اشاره شد دیده می‌شود.

Notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش نیز بی‌ کم و کاست همان چیزی‌ست که از گذشته به خاطر می‌آوریم؛ با یک بار پائین کشیدن این منو علاوه بر اعلان‌برنامه‌ها، نواری از 5 گزینه پیش‌فرض شامل وای‌فای، بلوتوث، چراغ‌قوه، پروفایل صوتی و چرخش خودکار صفحه‌‌نمایش در بالا به نمایش در می‌آیند. اسلایدر تغییر روشنایی بدون گزینه فعال کردن روشنایی خودکار در پائین این قسمت قرار دارد و در بالا نیز آیکون Setting برای دسترسی به منوی تنظیمات و گزینه ویرایش آیکون‌های این قسمت دیده می‌شود.

در صورت نبود نوتیفیکیشن برنامه‌ها یا ادامه اسکرول این منو رو به پایین، 10 آیکون دیگر این بخش به نمایش گذاشته می‌شود که بدون تغییر همان تاگل‌های پیش‌فرض میت 20 پرو به حساب می‌آیند که از آن جمله می‌توان به Wireless projection و سه گزینه Ultra power saver، دو نات دیسترب و Navigation dock اشاره کرد. در این قسمت همچنین گزینه دالبی آتموس نیز به چشم می‌خورد. با لمس گزینه ادیت در نهایت سایر موارد قابل افزوده شدن به منوی نوتیفیکیشن به نمایش گذاشته می‌شوند.

منوی Setting دقیقا همان چیزی‌ست که در میت 20 پرو نیز شاهد بودیم و در این میان ظاهرا کوچک‌ترین تغییری دیده نمی‌شود. در بالای این بخش مثل گذشته، باکسی برای جست‌وجو و گزینه‌ای جهت لاگین کردن در حساب کاربری هواوی در دسترس قرار داشته و پیشنهادهائی برای دسترسی به برخی قسمت‌های این منو نیز در بالا دیده می‌شود. در مقایسه با نسل قبلی EMUI هواوی، برخی منوهای این قسمت جابجا شده‌اند (همچون انتقال باتری به جایگاه پائین‌تری در این لیست) برخی از تفکیک یک منوی تکی ساخته شده‌اند (همچون دو منوی تکی Apps و Notifications که در گذشته یک منوی واحد را تشکیل می‌دادند) و برخی نیز به کل گزینه تازه‌ای به حساب می‌آیند (مثل گزینه جدید Home screen & wallpaper و منوی Digital balance) اما در کل شراط مشابه‌ای نسبت به میت 20 پرو دیده می‌شود.

منوی Digital balance مثل قبل راه‌کار هواوی برای رویکرد جدید دنیای موبایل یعنی کاهش استفاده کاربران از گوشی موبایل و بازگرداندن آنها به دنیای واقعی‌ست. در این منو آماری از نوع استفاده از گوشی در طی روز و هفته ارائه شده و می‌توان با گزینه App limits، محدودیت زمانی برای استفاده از اپلیکیشن‌های مختلف از جمله شبکه‌های اجتماعی تعیین کرد. در این منو همچنین در صورتی که قصد کنترل گوشی فرزندان‌تان را هم داشته باشید گزینه‌هائی برای محدود کردن استفاده از دستگاه در نظر گرفته شده است.

گزینه Bedtine در این منو امکان تنظیم و فعال‌سازی خودکار زمان استراحت برای بلاک کردن اپلیکیشن‌ها و خاکستری کردن صفحه‌نمایش را فراهم می‌آورد.

گزینه Dolby Atmos در منوی Sounds هنگام استفاده از اسپیکرهای دستگاه به صورت پیش‌فرض فعال است و تنها می‌توان حالت آن را از بین سه گزینه Smart، فیلم و موسیقی انتخاب کرد. این ویژگی را می‌توان در زمان اتصال هدست، غیر فعال کرد.

دیگر نکته جالب در تنظیمات گوشی، قسمت AppGallery Assistant در منوی Apps است که در آن می‌توان اپلیکیشن‌ها و بازی‌های دلخواه را برای اعمال برخی تنظیمات کلی به یک گالری افزود. دو قابلیت در دسترس برای افرودن به بازی‌ها در این قسمت شامل Game acceleration برای اختصاص حداکثر ظرفیت سخت‌افزاری به بازی‌ها و Uninterruapted gaming برای بلاک کردن همه نوتیفیکیشن‌های روی صفحه‌نمایش (به جز تماس، آلارم ساعت و اخطار کاهش باتری)، بی‌صدا کردن تماس و آلارم و غیر فعال کردن ویبره می‌شود.

گزینه System navigation در منوی سیستم یکی دیگر از نکات جدید گوشی‌های اخیر هواوی است. در این بخش جدا از حالت استاندارد سه‌دکمه زیر صفحه‌نمایش و Navigation dock یک گزینه جدید بدون دکمه نیز معرفی شده که در آن برای عقب رفتن در منوها و عمل back تنها کافی‌ست کناره‌های عمودی صفحه‌نمایش را رو به داخل اسکرول کرد، برای رفتن به صفحه هوم، مرکز بخش پائینی را رو به بالا کشید و برای نمایش برنامه‌های در حال اجرا یا Recent tasks، دست را از پائین به سمت بالا کشیده و چند لحظه نگه داشت. در این حالت برای دسترسی به Google Assiastant نیز کافی‌ست از کناره چپ یا راست، دست را از پائین رو به بالا کشید

برای گرفتن اسکرین‌شات طبق معمول همه گوشی‌های دیگر در اینجا نیز می‌توان از ترکیب دکمه‌های پاور و ولوم پائین استفاده کرد اما مثل بقیه پرچمداران اخیر هواوی با دو بار ضربه زدن با پشت انگشت (Knuckle) یا کشیدن یک دایره بسته با پشت انگشت نیز می‌توان این کار را به سادگی انجام داد که در حالت دوم تنها بخش حاضر در داخل دایره به صورت اسکرین‌شات ذخیره می‌شود.

در صورت استفاده از دو انگشت و ضربه زدن با پشت هر دو به صورت همزمان روی صفحه‌نمایش، اسکرین ریکورد یا برداشت ویدئویی از صفحه‌ انجام می‌شود که این کار با گرفتن همزمان ولوم بالا و دکمه پاور نیز قابل انجام است. در نهایت با کشیدن یک حرف S با پشت انگشت روی صفحه‌نمایش نیز می‌توان یک اسکرین‌شات طولی با اسکرول صفحه، برداشت نمود.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

عملیات پردازش در P30 Pro با پیشرفته‌ترین دستاورد زیر مجموعه HiSilicon شرکت هواوی یعنی پروسسور 7 نانومتری Kirin 980 انجام می‌شود که پیش از این در میت 20 پرو نیز به‌کار گرفته شده بود. در این پروسسور بخش پردازنده‌های قوی‌تر از چهار هسته ARM A76 در یک کلاستر تشکیل شده اما این هسته‌ها در فرکانس کاری مشابه یکدیگر نیستند و خود به دو دسته دوتائی تقسیم شده‌اند که فرکانس دسته اول (برای پردازش‌های سنگین) 2.6 گیگاهرتز بوده و دسته دوم (موسوم به هسته‌های متوسط) 1.92 گیگاهرتزی هستند. در نهایت کلاستر سوم در ساختار پردازشی Kirin 980 شامل چهار هسته ARM Cortex-A55 می‌شود که به صورت معمول در فرکانس حداکثر 1.8 گیگاهرتز به فعالیت مشغولند. پردازش گرافیک در این مجموعه با گرافیک جدید شرکت ARM یعنیMali-G76 انجام می‌شود که با 10 هسته پردازشی یکی از پیشرفته‌ترین راه‌حل‌های گرافیکی موبایلی محسوب می‌شود و از لحاظ مقایسه می‌توان آن را Adreno 640 حاضر در Snapdragon 855 مقایسه کرد. سری S10 سامسونگ نیز در نسخه بین‌المللی خود از این گرافیک استفاده کرده با این تفاوت که این بار 12 هسته پردازشی از این نوع در آن حضور دارد.

نسخه پایه P30 Pro با 6 گیگابایت رم و 128 گیگابایت حافظه داخلی ارائه می‌شود در حالی‌که نسخه پیشرفته‌تر آن دارای رم 8 گیگابایتی و 128، 256 یا 512 گیگابایت حافظه داخلی‌ست. در نسخه 256 گیگابایتی در اختیار ما، در اولین بوت دستگاه و قبل از نصب هرگونه برنامه اضافی یا انتقال فایل به دستگاه، 242.7 گیگابایت حافظه در اختیار کاربران قرار داشته و تنها 13.3 گیگابایت از حافظه داخلی را فایل‌های سیستمی اشغال کرده‌اند. برای مقایسه در میت 20 پرو، 14.75 گیگابایت به فایل‌های سیستمی اختصاص داشت و در گلکسی S10+ نیز 19 گیگابایت از حافظه به سیستم‌عامل تعلق دارد!

همانطور که از یک پرچمدار واقعی انتظار داریم، حافظه داخلی دستگاه از نوع پر سرعت UFS 2.1 است که تست AndroBench‌ با ثبت سرعت 912MB/s در نوشتن ترتیبی نیز آن را تأیید می‌کند. این سرعت در میت 20 پرو برابر با 904 و در گلکسی S10‌ پلاس برابر با 794 مگابایت بر ثانیه است.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به یکسان بودن هسته‌های پردازشی در P30 Pro‌ در مقایسه با Mate 20 Pro انتظار مشاهده نتایج نسبتا یکسانی را از این دو گوشی در تست‌های پردازشی داریم هرچند با توجه به وضوح بالاتر صفحه‌نمایش در میت 20 پرو از یک سو و 6 گیگابایتی بودن رم در میت 20 پرو تست شده در سایت، در آزمون‌های مرتبط با رم و گرافیک، شرایط به نفع P30 Pro خواهد بود.

در نخستین تست چون همیشه به سراغ آزمون Geekbench می‌رویم که این بار در نسخه 4.3.2 اجرا می‌شود. این تست همانطور که پیش از این نیز بارها اشاره شده است، به جز پردازنده، ارتباطی با دیگر قسمت‌های سخت‌افزاری گوشی از جمله گرافیک یا رم نداشته و تنها کیفیت و سرعت هسته‌های پردازشی در آن موثر است. میت 20 پرو این تست را در حالت‌های تک و چند هسته‌ای به ترتیب با امتیازهای 3,321 و 9,848 واحد به پایان رسانده بوده و انتظار نتیجه مشابهی را از P30 Pro نیز داریم. امتیازهای P30 Pro‌ در این تست به 3,251‌ و 9.711 واحد رسید که تقریبا تفاوت خاصی با میت 20 پرو ندارد. برای مقایسه کافی‌ست بدانید گلکسی S10 پلاس با پروسسور Exynos 9820 در این تست به امتیازهای کاملا بالاتر 4,592 و 19,392 واحد دست پیدا می‌کند که علت این اختلاف را بیش از همه باید در فرکانس بالاتر هسته‌های قوی و میانی Exynos 9820 نسبت به Kirin 980 جست‌وجو کرد.

در تست دوم یعنی بنچ‌مارک کلی AnTuTu که در نسخه 7.2 اجرا می‌شود، امتیاز کلی P30 Pro به 293,478 واحد رسید که اختلاف بزرگی را نسبت به میت 20 پرو با رم 6 گیگابایتی و صفحه‌نمایش با وضوح بالاتر ایجاد می‌کند؛ میت 20 پرو در این تست به امتیاز 270 هزار واحدی دست پیدا کرده بود و تأثیر رم بالاتر به خوبی در این تست نمایان گردید. گلکسی S10 پلاس همچنان البته در جایگاه بهتری در این رده قرار داشته و امتیاز 336 هزار واحدی را از خود برجای می‌گذارد.

در نهایت در تست گرافیکی Sling Shot Extreme – OpenGL ES 3.1 از آزمون 3DMark شرایط بخش گرافیکی دستگاه سنجیده می‌شود. در این تست میت 20 پرو به امتیاز 3,610 واحد دست می‌یابد اما P30 Pro‌ بار دیگر با تکیه بر رم بیشتر، عملکرد بهتری را از خود نشان داده و به امتیاز 3,972 واحدی می‌رسد. دو هسته گرافیکی بیشتر، بار دیگر گلکسی S10 پلاس را در جایگاه برتری نسبت به دو رقیب دیگر قرار می‌دهد و امتیاز 4,377 ‌واحدی آن، کاملا دست نیافتنی به نظر می‌رسد. این اختلاف در دو تست داخلی Graphic test 1 و Graphic test 2 این آزمون نیز تکرار شده و در حالی‌که امتیازهای 27 و 13 فریم در ثانیه‌ای P30 Pro از 19 و 13 فریم میت 20 پرو بهتر است اما در مقایسه با امتیازهای 33 و 17 فریم در ثانیه اس 10 پلاس شرایط ضعیف‌تری دارد. این شرایط البته به معنای عملکرد P30 Pro و حتی میت 20 پرو نیست چرا که هردوی این گوشی‌ها دارای یکی از برترین گرافیک‌های موبایلی موجود بوده و هیچ مشکلی برای اجرای سخت‌ترین بازارهای گرافیکی موجود نیز نحواهند داشت.

ارتباطات

در P30 Pro تقریبا تمامی گزینه‌های ارتباطی مورد انتظار از یک گوشی موبایل به جز یک استثنا بزرگ یعنی جک 3.5 میلی‌متری انتظار شما را می‌کشند. پر سرعت‌ترین گزینه تبادلات شبکه در این مدل به LTE Cat.21 با سرعت 1.4Mbps در دانلود تعلق دارد و وای‌فای پر سرعت دو باند، NFC، بلوتوث نسخه 5، درگاه اینفرارد و پورت USB-C با استاندارد سرعت USB 3.1 نیز سایر راه‌های ارتباطی این اسمارت‌فون را تشکیل می‌دهند. مسیریابی در این مدل از طریق هر پنج گزینه موجود یعنی GPS/GLONASS/BeiDou/Galileo/QZSS انجام می‌شود که از میان آن‌ها Galileo ،GPS و QZSS از هر دو باند L1 و L5 پشتیبانی کرده و بدین‌ترتیب دقت بسیار بالاتری را نسبت به مسیریاب‌های معمول موبایلی ارائه می‌کنند.

کلام آخر

Huawei P30 Pro باز تعریف دوباره‌ای از یک گوشی پرچمدار با امکاناتی فراتر از انتظار در زمینه تصویربرداری‌ست. دوربین‌های سه‌گانه بخش پشتی این مدل در کنار سنسور ToF، انتظارها از یک دوربین موبایلی برای عکاسی در محیط‌های مختلف نوری به خصوص در شرایط نوری ضعیف را کاملا بالاتر برده و فیلتر رنگی جدید RYYB، نتایجی متفاوت از هر آنچه تا به امروز در دیگر گوشی‌های هوشمند مشاهده کرده‌ایم به دست می‌دهد. زوم پنج برابری دوربین تله با راه‌کار ابتکاری پریسکوپی تصاویری با کیفیت ایده‌آل را ارائه می‌کند و هرچند از لحاظ رنگی تفاوت مشخصی با نتایج دوربین اصلی دارد اما استفاده از آن به جذابیت تصویربرداری موبایلی افزوده است. از زوم 10 برابری ترکیبی این مدل نیز نمی‌توان ناراضی بود هرچند از لحاظ کیفیت، تفاوت مشهودی با دوربین تله مشاهده می‌شود. فواصل زوم از 1 تا 3 برابر در این دوربین به صورت دیجیتال و از 3 تا 5 برابر به صورت ترکیبی دیجیتال و اپتیکال صورت می‌پذیرد که از این مورد در کنار سرعت فوکوس پایین دوربین تله، می‌توان به عنوان یک نکته نسبتا منفی یاد کرد. دوربین واید 20 مگاپیکسلی گوشی به جز وظیفه اصلی خود یعنی برداشت تصاویر واید، در زمینه برداشت ماکرو نیز بسیار موفق عمل می‌کند و از طریق آن می‌توان از فاصله بسیار نزدیک عکاسی نمود.

کیفیت دوربین سلفی گوشی نیز در سطح مناسبی قرار داشته و هرچند نبود فوکوس خودکار در آن تأثیرگذار است اما به شرط رعایت فاصله مناسب فوکوس می‌توان سلفی‌های با کیفیتی را توسط آن شکار نمود. طراحی دستگاه و شیشه خمیده روی صفحه‌نمایش به جذابیت‌های طراحی این گوشی افزوده‌اند اما ماندن اثرات انگشت متعدد و آسیب‌پذیری دستگاه در سقوط از ارتفاع به دلیل وزن نسبتا زیاد در تقلیل این تجربه رضایت‌بخش نقش موثری ایفا می‌کنند. بدنه گوشی با IP68 در برابر نفوذ آب و گرد و خاک مقاوم است که برای یک گوشی پرچمدار گران‌قیمت نکته مهمی به حساب می‌آید. از کیفیت صفحه‌نمایش OLED در P30 Pro کاملا رضایت داشتیم و نه‌تنها در زیر نور مستقیم خورشید بلکه در تاریکی مطلق نیز عملکرد بی نقصی را ارائه می‌کند. سنسور اثر انگشت درون صفحه‌نمایش از سوی دیگر هنوز نسبتا کند و غیر قابل قیاس با سنسورهای خازنی عادی است و برای اطمینان از عملکرد آن باید انگشت را کاملا روی صفحه‌نمایش فشار داد.

از گرینه‌های ارتباطی و پردازشی دستگاه می‌توان کاملا رضایت داشت هرچند نبود جک هدست در آن به خوبی احساس می‌شود. باتری 4,200mAh دستگاه ظرفیت مناسب و دوام فراتر از انتظاری داشته و تنها در عرض یک ساعت از طریق شارژ سریع پر می‌شود. پشتیبانی از شارژ بی‌سیم و شارژ معکوس نیز به سایر نکات مثبت این گوشی می‌افزایند.در نهایت در سوی دیگر از حذف سیستم پیشرفته تشخیص چهره، صرف‌نظر کردن از جک هدست و غیبت اسپیکر دوم استریو نیز می‌توان به عنوان برخی دیگر نکات منفی این گوشی یاد کرد.