mobile.ir - مرجع موبایل ایران

با وجود تغییرات بزرگ و شگرف در امکانات و قابلیت‌های یک گوشی هوشمند در طی یک دهه گذشته، انتظارها از یک دستگاه با کیفیت در گذر زمان چندان متحول نشده و هنوز در اختیار داشتن یک صفحه‌نمایش با کیفیت و بزرگ، دوام بالای باتری و دوربین قابل‌قبول، مهم‌ترین ویژگی‌های مورد توجه خریداران در حین تهیه یک گوشی جدید را تشکیل می‌دهند. هریک از این معیارها اما در این میان متفاوت شده و در حالی‌‌که در پرچمداران یک دهه گذشته، حداکثر اندازه صفحه‌نمایش‌های بزرگ، 4 تا 4.5 اینچ، وضوح دوربین‌های اصلی 5 تا 8 مگاپیکسل و ظرفیت باتری‌ها حوالی 2 هزار میلی آمپر ساعت بود، حالا صفحه‌نمایش‌های فراتر از 6 اینچی، دوربین‌های 48 مگاپیکسلی و باتری‌های 4 تا 5 هزار میلی آمپر ساعتی به گوشی‌های رده میانی رو به پایین نیز راه پیدا کرده‌ و موارد جدیدتری مثل دوربین‌های چندگانه، صفحه‌نمایش‌های بدون حاشیه فول اسکرین، سنسور اثر انگشت درون صفحه‌نمایش و شارژ سریع باتری بخشی از امکانات معمول گوشی‌های هوشمند را تشکیل می‌دهند. با فراگیر شدن این امکانات و حضور آن‌ها در اغلب مدل‌های بازار، تفاوت‌های برجسته گوشی‌های پرچمدار و مدل‌های ارزان‌قیمت‌تر به میزان زیادی تقلیل یافته و هرچند هنوز بهترین کیفیت دوربین، پر سرعت‌ترین پردازنده و بالاترین حجم حافظه را تنها در اسمارت‌فون‌های پرچمدار می‌توان یافت اما اینک با صرف هزینه‌ای به مراتب کمتر، بخش بزرگی از این امکانات در یک گوشی خوش‌ساخت و با کیفیت نیز قابل جست‌وجوست.

در این بین و به گواه گزارش‌های منتشر شده از سوی موسسات معتبر آماری، افت بی‌سابقه در عرضه و فروش گوشی‌های هوشمند، به خصوص بر رده گران‌قیمت و پرچمدار بازار تأثیرگذار بوده و به نوعی راه را برای درخشش مدل‌های پر امکانات و ارزان‌قیمت‌تر رده میانی به‌ویژه در بازارهای کلیدی و حساس به قیمتی همچون چین و هند گشوده است. طبق معمولِ سال‌های اخیر سریع‌ترین واکنش به این شرایط از سوی برندهای چینی صورت پذیرفت که این بار سیاست ایجاد ساب‌برند جدید را در دستور کار خود برای تسخیر بازار قرار داده‌اند. سامسونگ نیز این شرایط جدید را در گام نخست با تقویت سری J و A و ارائه مدل‌های متفاوت و خوش‌قیمتی در این دو خانواده آغاز کرد و این روند را پس از مدتی با تلفیق آن‌ها با یکدیگر و ارائه دو سری جدید A و M ادامه داد.

Samsung Galaxy A70

تمرکز در این دو سری به ارائه گوشی‌های بزرگ با صفحه‌نمایش‌های بدون حاشیه، دوربین‌های چندگانه، حافظه‌های داخلی بالا، باتری‌های قدرتمند و البته یک قیمت کاملا رقابتی قرار گرفته که روی کاغذ به تقویت جایگاه سامسونگ در رده میانی کمک فراوانی خواهند کرد. اعضای متعدد این دو خانواده همچنین به محلی برای عرضه ایده‌ها و امکانات جدیدی بدل شد که بسیاری از آن‌ها حتی در گوشی‌های پیشرفته پرچمدار این شرکت نیز به چشم نمی‌خورد؛ دوربین سه‌‌گانه چرخان در گلکسی A80 و شارژر پر سرعت 25 واتی در A70 و A80 برخی از این موارد را تشکیل می‌دهند.

Samsung Galaxy A80

گلکسی A30 یکی از گوشی‌های جدید این خانواده در رده میانی رو به پایین است که چندی پیش همراه با گلکسی A50 در رویداد MWC 2019 در بارسلون اسپانیا به نمایش گذاشته شد؛ A30 با وجود آن‌که از بدنه‌ای پلاستیکی بهره می‌برد و برخلاف A50 از سنسور اثر انگشت درون صفحه‌نمایش نیز در آن خبری نیست اما با تکیه بر یک صفحه‌نمایش بزرگ ظاهرا با کیفیت، دوربین‌های دوگانه، حافظه داخلی قابل‌قبول، باتری قدرتمند و پردازنده کم‌مصرف، در فاصله کوتاه حضور در بازار با استقبال فراوانی از سوی کاربران روبرو شده است. A30 جدا از تفاوت‌هایی مثل تعداد دوربین‌ و ظرفیت باتری، شباهت نزدیک و کاملی با Galaxy M30 داشته و در اکثریت قریب به اتفاق موارد شرایط کاملا نزدیکی مابین این دو برقرار است.

یک نکته جالب و نسبتا عجیب در مورد تصاویر رسمی این گوشی به جایگاه دوربین اصلی در بخش پشتی تعلق دارد جایی‌که در نمونه در اختیار ما و البته در دیگر اسمارت‌فون‌های بررسی شده در منابع مختلف، دوربین اصلی 16 مگاپیکسلی در زیر دوربین 5 مگاپیکسلی واید قرار دارد حال آنکه در برخی سایت‌های سامسونگ از جمله در هند، این دوربین بر بالای دوربین 5 مگاپیکسلی دیده می‌شود!

سامسونگ گلکسی A30 با نام مدل SM-A305F موضوع بررسی این نوبت است. Galaxy A30 از طریق فروشگاه آمیتیس در اختیار ما برای بررسی قرار گرفت.

جعبه محتویات

جعبه سفید رنگ کوچک گلکسی A30 مشابه دیگر اعضای جدید سری A و البته همزاد آن یعنی گلکسی M30 با تصویر بزرگی از دستگاه و نام مدل همراه شده و در کناره‌ها و بخش پشتی اطلاعات پایه‌ای و مهمی مثل سایز صفحه‌نمایش، وضوح دوربین‌های اصلی و سلفی و میزان حافظه درج شده است.

درون این جعبه، به جز خود گوشی به شارژر، کابل USB-C، سوزن دسترسی به اسلات جانبی همراه با هدست سیمی و یک قاب انعطاف‌پذیر شفاف بر می‌خوریم که در مقایسه با M30، هدست و قاب شفاف به این مجموعه افزوده شده است.

شارژر گوشی همان نمونه معمول سامسونگ با توان 15 واتی (9 ولت و 1.67 آمپر) است که شرکت سازنده از شارژ سریع باتری از طریق آن سخن گفته و با توجه به رده قیمتی گوشی می‌توان از حضور آن در جعبه محتویات دستگاه رضایت کامل داشت.

هدست دستگاه یک نمونه ساده و معمولی با تنها یک دکمه کنترلی روی سیم‌ است که همانطور که از ظاهر آن می‌توان حدس زد عملکرد متوسط رو به پایینی داشته و اگر موسیقی بخش مهمی از کاربری شما را تشکیل می‌دهد بهتر است از همین ابتدا به فکر تهیه یک هدست دیگر باشید.

طراحی ظاهری

اولین جذابیت ظاهری در Galaxy A30 طبق انتظار به صفحه‌نمایش بزرگ فول اسکرین آن تعلق دارد که در بالا به لطف ناچ قطره‌ای کوچک، تقریبا بدون حاشیه است اما در پایین به حاشیه بزرگی ختم می‌شود که البته در این رده قیمتی چندان نیز دور از انتظار نیست. یک نکته منفی در این بخش بریدگی نیم‌دایره‌ای در دو سمت چپ و راست پایین صفحه‌نمایش است که انحنای بیشتری نسبت به خمیدگی‌های مشابه در بالای صفحه‌نمایش داشته و ظاهر نسبتا نازیبایی به این قسمت بخشیده است.

جنس براق پشت دستگاه و البته شاسی پیرامونی گوشی کاملا پلاستیکی‌ست و با وجود آنکه سامسونگ سعی در پنهان کردن این مسئله و نام بردن از جنس بدنه با عناوین هیجان‌انگیزی مثل طراحی Glasstic و 3D Prism نموده است اما این موضوع تأثیری در جنس واقعی بدنه نداشته و پلاستیکی بودن بخش پشتی و از آن مهم‌تر، فریم دورتادور دستگاه شاید مهم‌ترین نکته منفی در رابطه با Galaxy A30 محسوب شود. جدا از جنس اما، ظاهر شیشه‌ای بخش پشتی به خصوص در رنگ‌های روشن‌تری مثل سفید و آبی، با تغییر رنگ هنگام حرکت داده شدن، ظاهر زیبایی را به دستگاه بخشیده است که شاید بتوان از جنس آن چشم‌پوشی کرد. البته مثل همه طراحی‌های براق دیگر، در اینجا نیز ماندن اثرات انگشت مشکلی دائمی به حساب می‌آیند که شدت آن در نسخه مشکی بیش از سایرین بوده و در نسخه سفید کمتر به چشم می‌آید. این جنس همچنین مستعد خراشیدگی‌ست و به همین علت بهتر از کاور محافظ استفاده شود.

لبه‌های شیشه محافظ روی صفحه‌نمایش، انحنای خاصی ندارد اما پوشش براق پشتی در کناره‌های چپ و راست به صورت کاملا خمیده طراحی شده‌ که این موضوع در کمتر به نظر رسیدن ضخامت دستگاه نقش موثری را ایفا کرده است.

کاهش حاشیه جانبی صفحه‌نمایش به کم شدن عرض گوشی و در دست‌گیری بهتر آن کمک کرده اما در یک مورد یعنی دکمه یک‌پارچه تغییر صدا و به‌طور مشخص خصوص ولوم بالا همچنان با ارگونومی بالایی روبرو نمی‌شویم چرا که در هنگام استفاده از گوشی با دست راست، این کلید کاملا بالاتر از حد انتظار بوده و جابجایی گوشی در دست برای رسیدن به این کلید نیز ریسک افتادن گوشی را تقویت می‌کند. این مسئله در دست چپ نیز اندکی صادق است و در کل با توجه به ارتفاع زیاد دستگاه، در نظر گرفتن جایگاه پایین‌تری برای کلیدهای حاضر در سمت راست، ظاهرا شرایط بهتری را برای استفاده از گوشی فراهم می‌کند.

در مجموع از طراحی گلکسی A30 با ابعاد نسبتا مناسب، صفحه‌نمایش بزرگ تمام‌صفحه و کاور براق بخش پشتی نمی‌توان ناراضی بود اما آسیب‌پذیری بدنه پلاستیکی در برابر خراشیدگی و سقوط از ارتفاع همراه با جذب بالای اثرات انگشت به خصوص در نسخه‌های تیره‌‌تر، در حس مثبت اولیه، تأثیر غیر قابل انکاری برجای می‌گذارند.

ابعاد و وزن

Galaxy A30 با وجود یکسان‌ ماندن اندازه 6.4 اینچی صفحه‌نمایش، در مقایسه با M30 در هر سه مورد طول، عرض و ضخامت، گوشی کوچک‌تری‌ست که این به روشنی به ظرافت در طراحی A30 اشاره دارد. ابعاد گوشی برابر با 7.7×74.7×158.5 میلی‌متر است که با وجود آنکه کوچک‌ترین نمونه در این رده به حساب نمی‌آید اما به خصوص در زمینه ضخامت از اندازه مناسبی برخوردار بوده و به راحتی در دست جای می‌گیرد.

A30 در زمینه وزن نیز مناسب عمل کرده و وزن 165 گرمی آن در حضور باتری 4 هزار میلی آمپر ساعتی چندان سنگین به نظر نمی‌رسد. برای نمونه، هواوی Nova 4 با باتری 3,750 میلی آمپر ساعتی، 172 گرم و Oppo R17 Pro نیز با باتری 3,700 میلی آمپر ساعتی، 183 گرم وزن دارند. علت اصلی این کاهش وزن را باید در بدنه و شاسی پلاستیکی A30 سراغ گرفت.

صفحه‌نمایش

سامسونگ از یک پنل 6.4 اینچی سوپرامولد با وضوح 1080×2340 پیکسل یا فول اچ‌دی پلاس در گلکسی A30 استفاده نموده که با توجه به جایگاه این گوشی در سبد کالای این برند، انتخابی کاملا سخاوتمندانه به نظر می‌رسد. سطح رنگ مشکی و کنتراست این پنل همانطور که از یک صفحه‌نمایش OLED، انتظار می‌رود کاملا رضایت‌بخش بوده و رنگ‌های سیر و اشباع‌شده به جذابیت آن افزوده است.

در منوی Display دستگاه امکان فعال کردن Noght mode (برای تیره کردن پس‌زمینه منوها) و Blue light filter (برای کاهش فشار روی چشم در هنگام کار کردن با گوشی در تاریکی) در نظر گرفته شده و با انتخاب گزینه Screen mode می‌توان نوع رنگ پنل را از Adaptive display پیش‌فرض به AMOLED cinema یا دو گزینه دیگر AMOLED photo و Basic تغییر داد. از بین این چهار گزینه بالاترین درجه اشباع (و البته به تبع آن کم‌ترین دقت رنگ) به همان گزینه پیش‌فرض Adaptive display تعلق دارد و کم‌ترین آن نیز در گزینه Basic و پس از آن AMOLED cinema رخ می‌دهد. در حالت Adaptive display امکان تغییر گرمای رنگ با اسلایدر بخش پایینی به صورت دلخواه فراهم است و با لمس گزینه Advanced settings نیز می‌توان با تغییر مجزای رنگ‌های قرمز، سبز و آبی،‌ دقت رنگ بالاتری را به دست آورد.

صفحه‌نمایش A30 به جز سایه سبز رنگی که در همه دیگر OLEDهای سامسونگ (حتی در پرچمداران این برند) نیز هنگام مشاهده صفحه‌نمایش از کناره‌ها دیده می‌شود، با مشکل دیگری از لحاظ زاویه دید روبرو نیست و زیر نور مستقیم خورشید نیز با اینکه تنظیم روشنایی روی حداکثر و فعال کردن Adaptive brightness ضروری به نظر می‌رسد اما در کل عملکرد چندان بدی را به نمایش نمی‌گذارد.

فضای خالی 7 میلی‌متری زیر صفحه‌نمایش یک میلی‌متر بیش از گلکسی M30 ست اما در بالا و کناره‌ها، با همان حاشیه نزدیک به 2 میلی‌متری روبرو می‌شویم. در بخش بالایی گوشی و درست بالای ناچ و دوربین سلفی، به اسپیکر تماس بر می‌‌خوریم و دیگر حسگرهای این قسمت (حسگر روشنایی و سنسور خاموش کردن صفحه‌نمایش حین تماس و نزدیک کردن گوشی به صورت) نیز در همین بخش قرار دارند.

اجزای جانبی

اجزای پیرامونی گلکسی A30 تقریبا هیچ تغییری نسبت به M30 نداشته‌اند و همان موارد پیشین بعضا با چند میلی‌متری جابجایی، در کناره‌ها و بالا و پایین گوشی جای گرفته‌اند. جایگاه سیم‌کارت و کارت حافظه A30 در لبه بالایی کناره سمت چپ قرار دارد که مثل گذشته امکان قرارگیری دو سیم‌کارت نانوی جداگانه و یک حافظه MicroSD ‌مستقل را ارائه می‌کند. مستقل بودن کارت حافظه از دو سیم‌کارت، یکی از مهم‌ترین نکات مثبت قابل اشاره در رابطه با A30 را تشکیل می‌دهد.

در سمت دیگر دکمه‌ یکپارچه تغییر صدا و کلید پاور قرار دارد که همانطور که پیش از این نیز اشاره شد به خصوص در رابطه با ولوم بالا، با ارگونومی ایده‌آلی روبرو نمی‌شویم و در هر دو دست برای افزایش صدا نیاز به جابجایی گوشی یا استفاده از دست دیگر خواهد بود.

بخش بالایی محل میکروفون دوم گوشی‌ست که جایگاه آن اندکی نسبت به M30 جابجا شده است و در پایین نیز مثل قبل به جک هدست، میکروفون تماس و اسپیکر اصلی همراه با پورت USB-C در مرکز بر می‌خوریم. صدای اسپیکر اصلی در گلکسی A30 چندان فوق‌العاده نبوده و جدا از بلندی کمتر از حد انتظار، تا حدودی خفه به گوش می‌رسد.

بخش پشتی

منظره بخش پشتی گوشی، ساده‌تر از گلکسی M30 به نظر می‌رسد و در آن نه‌تنها از دوربین‌های سه‌گانه خبری نیست بلکه رنگ‌آمیزی پلکانی و زیبای این قسمت نیز جای خود را به یک رنگ ثابت داده است. این رنگ البته در نور اندکی تغییر می‌کند و برای نمونه در نسخه سفید رنگ در اختیار ما بسته به نور محیط، به استخوانی، صدفی با رگه‌هایی از طلایی تغییر می‌یابد. دوربین‌های دوگانه در لبه بالای سمت چپ، سنسور اثر انگشت و نشان سامسونگ اجزای قابل اشاره در این بخش را تشکیل می‌دهند و در پایین نیز به برخی نوشته‌های راهنمای دیگر بر می‌خوریم.

دوربین اصلی

در حالی‌که گلکسی M30 با سه دوربین در بخش پشتی)یک دوربین اصلی 13 مگاپیکسلی f/1.9 و دو دوربین 5 مگاپیکسلی یکی واید با میدان دید 123 درجه‌ای و دیگری برای تعیین عمق میدان( عرضه می‌شد در گلکسی A30 شرایط متفاوت شده و با حذف دوربین عمق میدان از دو ماژول 16 و 5 مگاپیکسلی استفاده شده است. دوربین 16 مگاپیکسلی اصلی که حداکثر وضوح خود را در نسبت 4:3 ارائه می‌کند، از دیافراگمی با گشودگی f/1.7 برخوردار است که از همین ابتدا، برتری محسوسی را به دوربین اصلی M30 با دیافراگم بسته‌تر f/1.9 ارائه می‌دهد. دوربین 5 مگاپیکسلی واید این مجموعه البته ظاهرا تغییری نسبت به گذشته نداشته و همچنان از عدد دیافراگرام f/2.2، برخوردار است. از لرزه‌گیر دست از هر نوعی اعم از اپتیکال و دیجیتال در این مجموعه خبری نیست و حداکثر وضوح فیلم‌برداری آن نیز به فول اچ‌دی با 30 فریم در ثانیه محدود شده است.

رابط کاربری دوربین به آنچه در گلکسی S10 پلاس دیده بودیم شباهت دارد هرچند نگفته پیداست که با توجه به تفاوت سطح گسترده این دو مدل، امکانات بسیار کمتری در این قسمت در اختیار کاربران A30 قرار گرفته است. ستون سمت راست رابط کاربری دوربین به ترتیب از بالا به پائین محل سوئیچر تعویض بین دوربین‌های عقب و جلو، شاتر دوربین و آخرین عکس گرفته شده است و در یک ردیف جلوتر نیز حالت‌های مختلف دوربین شامل عکاسی و فیلم‌برداری، لایو فوکوس، برداشت Pro و پانوراما به چشم می‌خورد. در ردیف بعدی سوئیچ جابجائی سریع بین دو دوربین عادی و واید دیده می‌شود و بر بالای آن نیز گزینه‌ دیگری جهت تشخیص اتوماتیک صحنه پیش رو و اعمال تنظیمات خودکار به تصویر در نظر گرفته شده که سامسونگ از آن با عنوان Scene optimizer یاد می‌کند اما کارکردی مشابه گزینه‌های AI در سایر دوربین‌ها دارد.

در سوی دیگر و در کناره سمت چپ در بالاترین قسمت یک گزینه تکی برای دسترسی به فیلترهای لایو و زیباسازی چهره در نظر گرفته شده و در زیر آن‌ نیز امکان تغییر نسبت تصویر وجود دارد که با لمس آن می‌‌توان از بین چهار گزینه فول، 1:1، 16:9 و 4:3 یکی را انتخاب کرد که به ترتیب به معنای وضوح 9.8 مگاپیکسل (2128×4608 پیکسل)، 12 مگاپیکسل (3456×3456 پیکسل)، 12 مگاپیکسل (2592×4608 پیکسل) و 16 مگایپکسل (3456×4608 پیکسل) می‌شود بدین‌ترتیب با اینکه سامسونگ صراحتا به این موضوع اشاره نکرده اما حداکثر وضوح دوربین اصلی گوشی در نسبت 4:3 رخ می‌دهد و برای در اختیار داشتن یک تصویر واید حداکثر وضوح در اختیار شما 12 مگاپیکسل خواهد بود.

تایمر اتوماتیک، تنظیمات فلش و دکمه دسترسی به سایر تنظیمات دوربین دیگر موارد حاضر در این قسمت را تشکیل می‌دهند و بر بالای آن نیز به دو گزینه AR Emoji بر می‌خوریم

گزینه AR Emoji در A30 با تغییر بزرگ و خاصی نسبت به گذشته روبرو نشده و در اینجا نیز با دقت نچندان بالایی در ساختار آواتار متحرک کاربر روبرو می‌شویم که در نبود حسگرهای پیشرفته تشخیص چهره، طبیعی به نظر می‌رسد. آواتار ساخته شده در این بخش، با گزینه‌های متعددی امکان شخصی‌سازی را ارائه می‌کند و می‌توان آن را با سایر کاربران در پیام‌رسان‌ها و سایر محیط‌های مشابه به اشتراک گذاشت.

بخش سایر تنظیمات دوربین، گزینه‌های معدودی را ارائه می‌کند که از آن جمله می‌توان به وظیفه دکمه شاتر هنگام پایین نگه‌داشته شدن (گرفتن عکس، برداشت پی‌درپی، ساخت GIF)، انتخاب گزینه‌های ذخیره‌سازی (انتخاب فرمت HEIF و ذخیره سلفی به همان صورتی که در پیش‌نمایش دیده می‌شود)، وضوح فیلم‌برداری دوربین اصلی و سلفی، برداشت HDR، تگ مکان، خطوط راهنمای تصویر و شیوه‌های مختلف گرفتن عکس (توسط دکمه ولوم، دکمه شاتر شناور، ضربه زدن به صفحه و نمایش کف دست) اشاره کرد.

در بخش عکاسی حرفه‌ای یا Pro این دوربین طبق انتظار به گزینه‌های پیشرفته‌تری مثل سرعت شاتر و فوکوس دستی بر نمی‌خوریم و تنها سه گزینه تغییر عدد ISO (از 100 تا 800)، وایت‌بالانس و میزان نورگیری بر می‌خوریم.

در نور کامل روز و در آفتاب شدید بهاری، با اینکه در صفحه‌نمایش خود گوشی با نتیجه‌ای نسبتا رضایت‌بخش و کنتراست مناسبی روبرو می‌شویم اما با بزرگ‌نمایی تصویر در ابعاد واقعی، ‌با توجه به نور شدید محیط، امکان بهبود در میزان جزییات به چشم می‌آید.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با فعال کردن گزینه Scene optimizer روی همین سوژه با تغییر خاصی روبرو نمی‌شویم و رنگ، کنتراست و میزان جزییات در سطح قبل باقی می‌مانند. تأثیر مخرب اشعه خورشید روی این تصویر نیز مثل تصویر قبل کاملا مشهود است.

برداشت تصویر با گزینه Scene optimizer - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

انتخاب گزینه دوربین واید، به ناگاه میدان دید بسیار گسترده‌تری را ایجاد می‌کند اما جدا از میدان دید، المان‌های تصویر تقریبا همگی با تغییر روبرو شده و رنگ‌های اشباع‌شده‌تر و جزییات کمتری نسبت به گذشته ایجاد می‌شود. برای نمونه به رنگ متفاوت درختان دقت کنید.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با دوربین واید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در یک سوژه باز دیگر با دوربین اصلی با وجود آنکه از نتیجه تا قبل از بزرگ‌نمایی می‌توان به میزان زیادی رضایت داشت اما میزان جزییات در ابعاد واقعی همچنان جای بهبود دارد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

از عملکرد A30 در زمینه دقت رنگ با توجه به قیمت دستگاه نمی‌توان ناراضی بود و با وجود آنکه در برخی موارد با رنگ‌هایی متفاوت از دنیای واقعی روبرو می‌شویم اما در مجموعه برای یک گوشی رده متوسط رو به پایین، کیفیت متعادلی را عرضه می‌کند. در سوژه زیر و در بزرگ‌نمایی ابعاد واقعی، سرسره میانی در حالت عادی نیز به رنگ صورتی بود که A30 عملکرد نسبتا موفقیت‌آمیزی در ثبت آن از خود نشان داده است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با انتخاب گزینه HDR تغییر بزرگی در تصویر ایجاد می‌شود که لزوم استفاده از آن را یادآور می‌شود. این گزینه به صورت پیش‌فرض فعال است اما در صورت غیر فعال بودن و عکاسی از سوژه‌ای با کنتراست شدید، پیامی روی صفحه برای فعال کردن آن ظاهر می‌شود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

از عملکرد دوربین در حالت لایو فوکوس برای محو کردن پس‌زمینه می‌توان رضایت داشت و با وجود اندکی محو شده‌گی لبه‌های سوژه اصلی، پرتره‌های نسبتا با کیفیتی را به شرط نور مناسب برداشت می‌کند.

برداشت تصویر در حالت Live Focus - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در برداشت ماکرو، از سرعت فوکوس رضایت چندانی نداشتیم و برای انجام فوکوس روی سوژه اصلی به حوصله و دقت نسبتا زیادی نیاز است. با انجام فوکوس صحیح اما با نتیجه رضایت‌بخشی روبرو می‌شویم که فراتر از انتظار برای یک اسمارت‌فون ارزان‌قیمت است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در شب و در محیط‌های با نور کم با اینکه از شرایط ایده‌آل کاملا فاصله داریم اما بازتر بودن دیافراگم، نتیجه کاملا بهتری را نسبت به M30 تولید می‌کند و این بار در برش اندازه واقعی نیز هنوز جزییاتی را می‌توان مشاهده کرد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

فعال کردن گزینه Scene optimizer روی این سوژه به کنتراست بیشتر (به رنگ آسمان دقت کنید) و تغییر جنس رنگ منجر شده و اندکی نویز بیشتری را به سوژه وارد می‌کند.

برداشت تصویر با گزینه Scene optimizer - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

ویدئوهای Galaxy A30 حداکثر با وضوح 1080/30p با بیت‌ریت ویدئویی 17Mbps و با بیت‌ریت صوتی 253Kbps به صورت دو کاناله استریو برداشت می‌شوند که از لحاظ رنگ و میزان جزییات با دوربین اصلی قابل مقایسه بوده و در اینجا نیز با جزییات نسبتا مطلوب و کنتراست راضی‌کننده‌ای روبرو می‌شویم. مشکل اصلی فیلم‌برداری این دوربین که از ابتدا نیز قابل حدس بود به نبود لرزه‌گیر از هر نوع (OIS یا EIS) تعلق دارد که کوچک‌ترین حرکت‌های دست را به نتیجه نهایی وارد می‌کند. دو نکته مثبت در این بخش تغییر نیافتن کادر دوربین حین سوئیچ از عکاسی 16:9 به فیلم‌برداری و امکان برداشت ویدئوی واید با دوربین دوم است.

با انتخاب کدک HEVC از رابط کاربری دوربین، بیت‌ریت ویدئویی بدون تغییر خاصی در کیفیت به 10Mbps تقلیل می‌یابد که این مورد با وجود کاهش چشمگیر حجم فایل نهایی ریسک پخش نشدن ویدئو در پلیرهای قدیمی‌تر را افزایش می‌دهد.

دوربین سلفی

برای برداشت سلفی در گلکسی A30 از یک دوربین 16 مگاپیکسلی f/2.0 درست مشابه آنچه در M30 دیده بودیم استفاده می‌شود که بار دیگر بالاترین وضوح خود را در نسبت 4:3 ارائه می‌دهد و برای برداشت یک سلفی واید، وضوح تصویر به 12 مگاپیکسل (2592×4608 پیکسل) کاهش پیدا می‌کند. کیفیت سلفی‌های این دوربین با حضور HDR در سطح راضی‌کننده‌ای قرار دارد هرچند نبود فوکوس خودکار، انتظارها از این دوربین را به میزان زیادی کاهش می‌دهد.

گزینه زیباسازی چهره (ایجاد تغییرات غیر واقعی در پوست و کاهش جزییات) در دوربین سلفی A30 نیز به صورت پیش‌فرض فعال بوده و بهتر است قبل از برداشت تصویر برای، ایجاد یک سلفی واقعی، این گزینه را به حالت عادی باز گرداند. علاوه بر این، فیلترهای مختلفی نیز برای اعمال روی چهره در نظر گرفته شده است.

باتری

ظرفیت باتری در گلکسی A30 با هزار میلی آمپر ساعت کاهش نسبت به M30 به 4,000mAh رسیده که البته همچنان ظرفیت بسیار مناسبی برای یک گوشی نسبتا ارزان‌قیمت رده میانی به حساب می‌آید. سامسونگ یک بار شارژ این باتری را برای 14 ساعت مرور وب از طریق LTE و 15 ساعت از طریق وای‌فای، تا 18 ساعت نمایش ویدئو و تا 77 ساعت پخش موسیقی مناسب دانسته که روی کاغذ اعداد بدی به حساب نمی‌آیند. در یک استفاده متوسط در حالی‌که M30 با یک بار شارژ روز سوم را نیز می‌توانست به پایان برساند در A30 این دوام حداقل دو روز کامل خواهد بود.

حجم بالای باتری و صفحه‌نمایش OLED انتظار دوام باتری قابل‌قبولی را برای A30 ایجاد می‌کند که با وجود آنکه در مقایسه با باتری 5,000mAh حاضر در M30 در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد اما دوام آن برای اکثر کاربران مناسب خواهد بود. برای تست میزان دوام این باتری، برای طبق معمول از آزمون Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark بهره می‌گیریم که در آن با آغاز از شارژ 100 درصدی، دوام باتری را تا رسیدن به زیر 20 درصد در شرایط روشنایی 50 درصدی صفحه‌نمایش و قرار گرفتن گوشی در حالت هواپیما، اندازه‌گیری می‌کنیم. گلکسی A30 در این تست به دوام بسیار مناسب 13 ساعت و 17 دقیقه‌ای دست پیدا کرده که با وجود آنکه نسبت به M30 و دوام 15 ساعت و 52 دقیقه‌ای رقم کمتری‌ست اما در مقایسه با یک 4 هزار میلی آمپر ساعتی نسبتا مشابه دیگر یعنی هواوی Y9 2019 به لطف 0.1 اینچ صفحه‌نمایش کوچک‌تر و فرکانس پایین‌تر پردازنده، نزدیک به 2 ساعت دوام بیشتری را از خود نشان می‌دهد.

تست سرعت شارژ در گلکسی A30 را طبق معمول از شارژ صفر درصد و در حالت خاموش گوشی آغاز می‌کنیم. در این حالت شارژر 15 واتی همراه گوشی، توانست پس از گذشت 5، 10 و 15 دقیقه، شارژ باتری را به ترتیب به 3، 8 و 14 درصد افزایش دهد. برای مقایسه، Huawei Y9 2019 نیز با حجم یکسان باتری اما با شارژر 10 واتی در دقیقه پانزدهم، 13 درصد شارژ داشت. از این لحظه به بعد اما اختلاف‌ها بیشتر شده و در دقیقه 30 در حالی‌که A30 به شارژ 30 درصد رسید، باتری Y9 2019 تنها تا 24 درصد شارژ شده بود. پس از گذشت یک ساعت، شارژ A30 به 61 و همتای آن به تنها 45 درصد رسید و پس از گذشت یک ساعت و 30 دقیقه این اختلاف حتی بیشتر شد به طوری‌که A30 تا 90 درصد و Y9 2019 تنها تا 66 درصد شارژ شدند. در نهایت فرایند شارژ A30 نسبتا سریع در دقیقه 106 به پایان رسید اما در Y9 2019 این زمان بسیار طولانی‌تر و تقریبا تا دقیقه 151 به طول انجامید. در یک مقایسه دیگر، Redmi Note 7 با شارژر 18 واتی Quick Charge و باتری مشابه 4 هزار میلی آمپر ساعتی نیز به 107 دقیقه زمان برای پر کردن باتری نیاز داشت.

سیستم‌عامل - رابط کاربری

A30 همچون دیگر گوشی‌های مدرن سامسونگ با نسخه 9 اندروید پای و رابط کاربری جدید One UI ارائه می‌شود که پیش از این نمونه آن را در خانواده گلکسی S10 دیده بودیم. زمان مورد نیاز برای بوت کامل سیستم به حوالی 27 تا 29 ثانیه می‌رسد که برای یک گوشی رده میانی، زمان چندان بدی به حساب نمی‌آید.

OLED بودن صفحه‌نمایش مثل پرچمداران سری S‌ و Note امکان نمایش صفحه همواره روشن یا Always On Display را فراهم آورده که در آن همچون گذشته زمان و تاریخ و برخی اطلاعات دیگر بدون نیاز به روشن کردن صفحه‌نمایش به تصویر کشیده می‌شود.

این صفحه برخلاف گذشته در حالت پیش‌فرض به صورت دائم به نمایش در نیامده و برای نمایش آن باید روی صفحه ضربه (tap) زد، این حالت البته در منوی تنظیمات گوشی قابل تغییر به دو گزینه دیگر یعنی مایش دائمی (Show always) یا نمایش در زمان‌های مشخص (Show as scheduled) خواهد بود.

منوی همواره روشن به صورت پیش‌فرض به صورت عمودی روی صفحه‌نمایش قرار می‌گیرد اما می‌توان آن را از طریق گزینه‌ای در تنظیمات این قسمت به صورت افقی یا Landscape نیز به نمایش گذاشت. اطلاعات موسیقی در حال پخش و تنظیم روشنائی به صورت خودکار دیگر گزینه‌های قابل اشاره در این بخش هستند و از طریق بخش Clock style در منوی لاک‌اسکرین نیز می‌توان نوع ساعت (گونه‌های مختلف آنالوگ و دیجیتال) و رنگ نوشتار این منو را تغییر داد. یک تغییر این بخش نسبت به S10+ به حذف شدن گزینه Auto brightness باز می‌گردد.

صفحه قفل جدا از نمایش زمان و تاریخ در گوشه سمت چپ بالا، از دو میانبر برای دسترسی مستقیم به دوربین و شماره‌گیر تلفن برخوردار است که در تنظیمات این قسمت می‌توان هر میانبر دلخواهی را جایگزین آنها کرد.

در بخش تنظیمات صفحه قفل مثل قبل گزینه‌ای تحت عنوان FaceWidget در نظر گرفته شده که با فعال کردن آن، مواردی مثل کنترلرهای موسیقی، رویدادهای تنظیم شده برای روز جاری، آلارم بعدی ساعت و وضعیت آب و هوا مستقیما به صفحه قفل منتقل می‌شوند. در مقایسه با اس 10 پلاس، یک گزینه یعنی Bixby Routines از این بخش حذف شده است. این اطلاعات مثل قبل به جز صفحه قفل، در بخش همواره روشن صفحه‌نمایش نیز قابل نمایش هستند.

صفحه هوم با آیکون‌های بزرگ‌تری نسبت به گذشته طراحی شده که رنگ و لعاب بیشتری در مقایسه با قبل دارد؛ آیکون‌های پیش‌فرض سامسونگ که در نسخه قبلی رابط کاربری این شرکت همگی با خطوط جدا از هم شکل گرفته بودند حالا به آیکون‌های رنگی جدیدی تبدیل شده‌اند که ظاهر جالب‌توجه‌ای را به این گوشی می‌بخشند. در اینجا نیز به دلخواه می‌توان ویجت‌ها و آیکون برنامه‌های دلخواه را در صفحات مختلف دسک‌تاپ جای داد و دسک‌تاپ سمت چپ نیز همچنان به Bixby تعلق دارد.

دکمه‌های کنترلی زیر صفحه‌نمایش نیز از این تغییر برکنار نبوده و طراحی متفاوت آنها به خصوص در app switcher کاملا به چشم می‌آید؛ با لمس این دکمه در کناره سمت چپ که با سه‌خط موازی در کنار هم مشخص می‌شود، مجموعه‌ای از برنامه‌های جدیدا اجرا شده همراه با آیکونی برای بستن دسته‌جمعی آنها ظاهر می‌شود و در پائین نیز چهار برنامه بیشتر مورد استفاده قرار گرفته شده را می‌توان مشاهده کرد.

با نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر یا نگه‌داشتن دست روی صفحه‌نمایش، وارد بخش ویرایشی صفحه هوم می‌شویم که طبق معمول چهار گزینه Wallpapers، تم، ویجت و تنظیمات هوم‌اسکرین در پایین آن دیده می‌شود و از طریق آن جدا از حذف و اضافه کردن صفحات دسک‌تاپ می‌توان دسک‌تاپ سمت چپ یعنی Bixby Home را غیر فعال کرد.

گزینه‌های حاضر در بخش ویرایشی صفحه هوم را پیش از این به طور کامل در گلکسی S10 پلاس دیده‌ایم و با تغییر خاصی در اینجا روبرو نمی‌شویم. در این بخش امکان تغییر ساختار صفحه هوم (یک صفحه هوم تکی و صفحه اپلیکیشن‌های جدا یا صفحه هوم قابل اسکرول به سمت چپ و دسک‌تاپ‌های متعدد)، تغییر چینش ماتریسی آیکون‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، نمایش یا پنهان کردن دکمه دسترسی به App drawer، گزینه مخفی کردن برخی اپلیکیشن‌ها، App icon badge (شیوه نمایش برچسب آیکون‌ها در مواقع دریافت نوتیفیکیشن)، Add apps to Home screen (افزودن اتوماتیک برنامه‌های جدید دانلود شده از پلی‌استور به صفحه هوم)، Quick-open notification panel (کشیدن دست از هر نقطه هوم اسکرین رو به پائین برای نمایش پنل نوتیفیکیشن) و Rotate to landscape mode (چرخش هوم‌اسکرین با چرخاندن گوشی) و Lock Home screen layout (غیر فعال کردن امکان جایجایی با حذف آیکون‌های روی صفحه‌نمایش) در دسترس قرار دارند.

همچون نسل قبلی Experience UI سامسونگ در اینجا نیز زمانی که قصد حذف یک ایکون یا Uninstall کردن برنامه‌ای را از دسک‌تاپ داریم، با نگه‌داشتن دست روی آیکون مورد نظر، آن آیکون مثل نمونه مشابه در iOS شروع به لرزش می‌کند و یک منو برای انتخاب گزینه‌های مختلف ظاهر می‌شود.

از دیگر قسمت‌های تغییر یافته در رابط کاربری One UI سامسونگ باید به Notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش اشاره کرد؛ در این منو با یک بار اسکرول صفحه‌نمایش از بالا به پائین درصد ذخیره باتری همراه با آنتن موبایل و وای‌فای در بالا ظاهر شده و در زیر آن زمان و تاریخ با فونت درشت‌تری به تصویر کشیده می‌شوند. دکمه دسترسی سریع به منوی Setting و یک آیکون ذره‌بین برای جست‌وجو در تمامی قسمت‌های گوشی از طریق گزینه Finder دیگر موارد حاضر در این بخش را تشکیل می‌دهند. شش آیکون زیر این قسمت نیز مثل قبل شامل وای‌فای، بلوتوث، پروفایل صوتی، چرخش خودکار صفحه‌نمایش، Airplane mode و چراغ قوه می‌شوند. اعلان برنامه‌های مختلف نیز در زیر این بخش به نمایش گذاشته می‌شود.

با ادامه اسکرول این بخش 18 آیکون جدید در ردیف‌های چهارتایی با امکان اسکرول افقی به این جمع افزوده می‌شوند که با چند تفاوت نسبت به گلکسی S10 پلاس همراه شده است که از آن جمله باید به حذف Wireless PowerShare، همراه با NFC و Bixby Routines اشاره کرد.

با لمس آیکون سه‌نقطه بالای این قسمت و انتخاب Button grid به قسمت ویرایشی Notification shade وارد می‌شویم که در آن امکان جابجایی و تغیر آیکون‌های این بخش فراهم آمده و می‌توان گزینه Nearby را نیز به دیگر تاگل‌های این قسمت افزود.

نوار تغییر روشنایی صفحه‌نمایش در پایین این بخش قرار دارد که با لمس فلش رو به پایین مقابل آن امکان تغییر مکان این اسلایدر (نشان دادن این گزینه حتی قبل از باز کردن کامل منوی نوتیفیکیشن) و یا فعال‌سازی روشنایی خودکار صفحه فراهم می‌شود؛ روشنایی خودکار در رابط کاربری سامسونگ با عنوان Adaptive brighness شناخته می‌شود.

منوی اصلی که با کشیدن رو به بالا یا پایین هوم‌اسکرین پدیدار می‌شود از ساختار ساده‌ای برخوردار بوده و مثل S10 پلاس در 5 ردیف و 4 ستون از آیکون‌های بزرگ تشکیل شده است. قسمت جست‌وجو در بالا به جای خود باقی‌ست که با لمس آن به بخش Finder برای جست‌وجوی متنی و صوتی کلیه قسمت‌های گوشی (اعم از فایل‌ها، تنظیمات و اپلیکیشن‌ها) می‌رویم.

موارد ظاهر شده پس از لمس منوی سه‌نقطه بالای صفحه‌نمایش تغییر خاصی نسبت به گذشته نداشته و همان موارد قبلی از جمله Clean up pages برای پر کردن جای خالی‌های ایجاد شده در منوی اصلی ناشی از حذف و اضافه در آن حضور دارند و گزینه Contact us یا تماس با ما نیز مجددا به آن افزوده شده است.

منوی تنظیمات یا Setting گوشی بدون تغییر نسبت به S10 از آیکون‌های رنگی و جدیدی تشکیل شده که همگی برحسب نوع و وظیفه در دسته‌بندی‌های مختلف قرار گرفته‌اند. این دسته‌بندی‌ها شامل گزینه‌های ارتباطی یا Connections، گزینه‌های مربوط به صدا و لرزش و اعلان برنامه‌ها، تمامی بخش‌های مرتبط با صفحه‌نمایش، گزینه‌های امنیتی همراه با حساب‌های کاربری و گوگل، بخشی تحت عنوان ویژگی‌های پیشرفته یا Advances features، سه قسمت مرتبط با اپلیکیشن‌ها، تنظیمات عمومی مرتبط با زبان و تاریخ و گزینه‌های کمکی برای افراد توان یاب و بالاخره قسمت اطلاعات کلی گوشی و آپدیت نرم‌افزار می‌شوند.

در بخش Digital welbeing میزان استفاده از برنامه‌های مختلف به صورت یک نمودار دایره‌ای در بالا دیده می‌شود و از طریق همین بخش می‌توان تعداد دفعات باز کردن قفل صفحه‌نمایش در طول روز، تعداد و نوع نوتیفیکیشن‌های دریافت شده و مدت زمان استفاده از گوشی در هر برنامه به تصویر کشیده می‌شود. گزینه Wind down در این بخش امکان سیاه و سفید کردن صفحه‌نمایش و بلاک کردن نوتیفیکیشن‌‌ها در زمان خواب به صورت اتوماتیک فراهم می‌شود.

در نهایت به عنوان آخرین نکته قابل ذکر در بخش نرم‌افزاری و رابط کاربری گلکسی A30 باید به ارتقاء کاملا چشمگیر سرعت برداشت اسکرین‌شات در آن اشاره کرد که تقریبا بدون هیچ تأخیری و بلافاصله پس از گرفتن همزمان ولوم پایین و دکمه پاور انجام می‌شود و از این لحاظ با گوشی‌های هواوی قابل مقایسه است.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

گلکسی A30 درست همانند M30 از پروسسور جدید Exynos 7904 سامسونگ با لیتوگرافی 14 نانومتری و ساختار 8 هسته‌ای متشکل از 2 هسته 1.8 گیگاهرتزی ARM A73 و 6 هسته 1.6 گیگاهرتزی ARM A53 تشکیل شده که از همین ابتدا دردو مورد یعنی فرکانس پایین‌تر و تعداد کمتر هسته‌های قوی‌تر در جایگاه پایین‌تری نسبت به رقبا قرار می‌گیرد. در مورد اول یعنی فرکانس هسته‌های پردازشی، Exynos 7904 با در نظر گرفتن فرکانس تنها 1.8 گیگاهرتزی برای هسته‌های قوی‌تر در مقایسه با پروسسورهای هم‌رده‌ای مثل Snapdragon 660 با هسته‌های 2.2 گیگاهرتزی و Kirin 710 و Helio P70 هر دو با فرکانس 2.1 گیگاهرتزی، کاملا ضعیف‌تر خواهد بود. این پروسسور در زمینه تعداد هسته‌های قوی‌تر نیز حرفی در مقابل رقبا نداشته و در حالی از دو هسته A73 بهره می‌برد که هر سه رقیب مذکور دارای 4 هسته از این نوع در کلاستر قوی‌تر هستند.

Exynos 7904 در زمینه گرافیک نیز چندان چنگی به دل نمی‌زند و با ارائه گرافیک دو هسته‌ای Mali-G71 MP2 در موقعیت ضعیف‌تری نسبت به Snapdragon 660 و گرافیک Adreno 512 و Helio P70 با گرافیک Mali-G72 MP3 قرار می‌گیرد و حتی همانطور که در ادامه خواهیم دید، Kirin 710 با گرافیک سطح پایین‌تر Mali-G51 نیز به دلیل در اختیار داشتن دو هسته بیشتر، شرایط بهتری را نسبت به پروسسور سامسونگ ارائه می‌کند. رم دستگاه برخلاف M30 تنها در یک نسخه 4 گیگابایتی ارائه می‌شود و خبری از رم 6 گیگابایتی در آن نیست. حافظه داخلی گوشی نیز 64 گیگابایت است که از این میزان در اولین بوت و قبل از نصب هرگونه برنامه یا آپدیتی، تنها 49.9 گیگابایت در دسترس کاربران قرار دارد. این رقم در گلکسی M30 اندکی بیشتر و برابر با 50.6 گیگابایت بود و جالب است بدانید که دو رقیب نزدیک این گوشی یعنی Y9 2019 و P Smart 2019 هر دو از هواوی در این شرایط نزدیک به 53 گیگابایت حافظه را در اختیار کاربران قرار می‌دهند.

حافظه داخلی گوشی مطابق امتیاز 292 مگابایت بر ثانیه در تست AndroBench در خوانش ترتیبی (Sequential Read) از نوع eMMC 5.1 تعیین می‌شود که امری معمول در رده میانی به حساب می‌آید و دیگر گوشی‌های این رده نیز به امتیاز مشابهی دست پیدا می‌کنند.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به موارد گفته شده در بخش پیشین، انتظار نتیجه متوسط رو به پایینی را گلکسی A30 در مقایسه با دیگر نمونه‌های رده میانی داریم؛ امری‌که پیش از این به همین صورت در M30 نیز تکرار شده بود.

در نخستین تست پردازشی یعنی Geekbench‌ که در نسخه 4.3.4 اجرا شد، گلکسی A30 در دو حالت تک هسته‌ای و چند هسته‌ای به ترتیب به امتیازهای 1,320 و 4,155 دست یافت که تقریبا مشابه همان امتیازهای 1,328 و 4,048 گلکسی M30 بوده و همچنان در مقایسه با دیگر گوشی‌های رده میانی امتیاز ضعیف‌تری به حساب می‌آید. برای مقایسه هواوی P Smart 2019 مجهز به پروسسور Kirin 710، این تست را با تکیه بر هسته‌های بیشتر و سریع‌تر به‌ترتیب با امتیازهای 1,519 و 5,320 به پایان رسانید.

در تست کلی AnTuTu v7.2.2 که معیاری برای کیفیت اجزای مختلف دستگاه از پردازنده و رم گرفته تا حافظه داخلی و گرافیک به حساب می‌آید، گلکسی A30 در حالی به امتیاز نچندان بالای 106.762 واحد دست پیدا کرد که این رقم در M30 نیز تقریبا همین مقدار یعنی 107 هزار واحد بود و نمونه‌ای چون P Smart 2019 آن را با امتیاز بالاتر 123 هزار واحدی پشت سر می‌گذارد.

گلکسی A30 در زمینه گرافیک نیز دقیقا به همان صورتی که انتظار آن می‌رفت عمل نمود و در تست گرافیکی Sling Shot Extreme OpenGL ES 3.1 از آزمون 3DMark در حالی به امتیاز 635 بسنده نمود که گوشی‌های پیشرفته‌تر از لحاظ گرافیکی همچون Redmi Note 7 با گرافیک Adreno 512 و هواوی Y9 2019 با گرافیک Mali-G51 MP4 به ترتیب به امتیازهای 1,358 و 954‌ واحد دست پیدا کرده‌‌اند.

طبق معمول ذکر این نکته در این قسمت کاملا اهمیت دارد که دریافت امتیاز پایین‌تر نسبت به رقبا در تست‌های اشاره شده در بالا لزوما به معنای سرعت پایین گوشی در اجرای برنامه‌های مختلف و ناتوانی در پشتیبانی از بازی‌های گرافیکی نیست و صرفا جایگاه این گوشی‌ها را نسبت به هم نشان می‌دهد. برای نمونه گلکسی A30 مشکلی در اجرای بازی‌ گرافیکی Asphalt 9 نداشته و با اینکه در آن اندکی از تجربه پرچمداران فاصله داریم اما با نمونه بدی نیز روبرو نمی‌شویم.

ارتباطات

در گلکسی A30 نیز درست همانند M30 با وجود آنکه حضور Exynos 7904، حداکثر سرعت 600Mbps در دانلود تحت LTE Cat.12 را تضمین می‌کند اما در مشخصات گوشی به این مورد اشاره‌ای نشده است. بلوتوث گوشی نسخه پنجم این فناوری بوده و وای‌فای ac دوبانده و مسیریاب‌های GPS/GLONASS/BeiDou/Galileo نیز در آن حضور دارند. پورت USB-C برای اتصالات سیمی در این گوشی به کار می‌رود و غایب بزرگ این بخش نیز NFC ست.

کلام آخر

سامسونگ گلکسی A30 اسمارت‌فونی خوش‌قیمت با گزینه‌های مثبت متعددی همچون طراحی چشم‌نواز بدنه با صفحه‌نمایش بزرگ AMOLED، دوربین عکاسی نسبتا با کیفیت همراه با دوربین واید جداگانه، باتری حجیم با شارژ نسبتا سریع و ارائه دو سیم‌کارت مجزا از کارت حافظه است که خریداران متعدد این کلاس را به سمت خود جلب می‌کند. در سمت نکات منفی بی‌شک پیش از همه چیز باید از بدنه تمام پلاستیکی دستگاه یاد کرد که علاوه بر استعداد بالا در جذب اثرات انگشت، در برابر صدمات فیزیکی و خراشیدگی نیز چندان مقاوم نیست. حذف سیستم تثبیت تصویر از دوربین اصلی، که احتمالا برای صرفه‌جویی در هزینه‌ها صورت پذیرفته، در تجربه تصویربرداری با گلکسی A30 با تأثیر منفی همراه بوده و در زمینه پردازشی و گرافیکی نیز با نمونه ضعیف‌تری نسبت به دیگر رقبای رده میانی روبرو می‌شویم. قدرت نچندان بالای اسپیکر اصلی، محدود بودن رم به 4 گیگابایت و حافظه داخلی 64 گیگابایتی نیز از دیگر انتقادهای وارد به این مجموعه هستند هرچند این آخری برای اکثر کاربران معمول دنیای موبایل، با توجه به امکان ارتقاء مستقل حافظه جانبی، مشکل چندانی را ایجاد نمی‌کند.