mobile.ir - مرجع موبایل ایران

بیش از یک سال پیش گوشی جدیدی در مجموعه هواوی با نام P Smart معرفی شد که از لحاظ نام‌گذاری با دیگر گوشی‌های هوشمند این برند تفاوت داشت و امکانات و مشخصات نسبتا مناسبی را به خصوص از لحاظ ظاهری با نمونه‌های هم‌قیمت خود ارائه می‌کرد. صفحه‌نمایش واید،‌ حافظه داخلی نسبتا بالا،‌ دوربین‌های دوگانه و بدنه فلزی، گزینه‌های مثبت این مدل را تشکیل می‌دادند و از این رو در برخی بازارها از جمله بازارهای اروپایی به فروش مناسب و راضی‌کننده‌ای دست پیدا کرد. چیپ‌ست Kirn 659‌ حاضر در این گوشی به جز P Smart در گوشی‌های متعدد دیگری در سال گذشته به کار گرفته شد که اکثر آن‌ها امکانات مشترکی را ارائه می‌کردند.

Huawei P Smart

در حالی‌که P Smart در ابتدا یک مدل تکی بدون دنباله تصور می‌شد، دقیقا یک سال بعد ادامه‌ای برای آن با نام P Smart 2019 معرفی شد که با ظاهر شیشه‌ای و صفحه‌نمایش بزرگ‌تر با ناچ نیم‌دایره‌ای تفاوت‌های بزرگی را با P Smart نشان می‌داد. جدا از این دو مورد البته بسیاری از شرایط به گذشته شباهت دارد که از آن جمله باید دوربین‌های دوگانه بخش پشتی، ترکیب حافظه داخلی و حافظه رم و غیبت پورت USB-C اشاره کرد که این آخری به جز پرچمداران P و Mate هواوی، تا به امروز در اکثریت قریب به اتفاق موارد تنها در گوشی‌های سری Nova این شرکت به کار گرفته شده است.

از این سری چند ماه بعد مدل دیگری با نام P Smart+ 2019 معرفی شد که تنها تفاوت آن نسبت به P Smart 2019 در مجموعه دوربین اصلی و سلفی آن نهفته است؛ دوربین اصلی این مجموعه از 13 به 24 مگاپیکسل ارتقاء یافته و به جز دوربین 2 مگاپیکسلی تعیین عمق، یک دوربین 16 مگاپیکسلی واید نیز به آن افزوده شده است. وضوح دوربین سلفی البته کاهش یافته و از 16 به 8 مگاپیکسل رسیده است.

Huawei P Smart+ 2019

P Smart 2019 با حضور پروسسور جدید رده میانی هواوی یعنی Kirin 710 در حال تکرار تجربه سال گذشته هواوی با چیپ‌ست Kirin 659 بوده و از هم‌اینک چندین گوشی جدید از این برند با Kirin 710 و مشخصات مشابه در دسترس قرار گرفته که از آن میان می‌توان به Honor 10i و Y9 2019 با اختلاف‌های اندک اشاره کرد. حضور همزمان این مدل‌ها در بازار با وجود آنکه شانس بیشتری به هواوی برای رقابت با سایر برندها می‌دهد اما از سوی دیگر با توجه به تشابه مشخصات و قیمت، ممکن است به سردرگمی کاربران و تضعیف بازار یکی به نفع دیگر تمام شود.

هواوی P Smart 2019 با نام مدل دقیق POT-LX1AF موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

جعبه کوچک P Smart 2019‌ تفاوت خاصی نسبت به گذشته نداشته و در اینجا نیز نام گوشی همراه با برخی مشخصات آن، تنها موارد حاضر روی این باکس را تشکیل می‌دهند.

درون این باکس علاوه بر گوشی،‌ به یک کاور انعطاف‌پذیر شفاف، شارژر، کابل USB و یک هدست سیمی بر می‌خوریم که دقیقا به همین صورت در Y9 2019 نیز تکرار شده بود.

شارژر 10 واتی (5 ولت و 2 آمپر) همراه دستگاه نسبت به دیگر نمونه‌های مشابه هواوی، از جثه کوچک‌تری برخوردار است و با وجود آنکه انتظار شارژ سریع فوق‌العاده‌ای از آن نمی‌رود اما احتمالا چندان کند نیز نخواهد بود. به این شارژر در بحش باتری باز می‌گردیم.

هدست سیمی همراه گوشی نیز همان نمونه‌ای‌ست که پیش از این دیده بودیم جایی‌که تنها یک دکمه برای قطع و وصل تماس در نظر گرفته شده و با کیفیت چندان بالایی روبرو نمی‌شویم.

طراحی ظاهری

P Smart 2019 به خصوص در نسخه مشکی، درست مثل یک گوشی عادی و معمولی‌ست و در حضور یک گوشی مشکی دیگر ممکن است به دفعات آن‌ها را به جای هم اشتباه بگیرید. بخش رویی دستگاه در هنگام خاموش بودن صفحه‌نمایش، نکته خاصی را در بر ندارد و حاشیه‌های اندک بالا و پایین صفحه‌نمایش همراه با دوربین سلفی مرکزی در آن خودنمایی می‌کند.

پشت گوشی به سبک تقریبا تمامی اسمارت‌فون‌های ساخته شده در یکی دو سال اخیر، به صورت براق و شیشه‌مانند طراحی شده و به‌ویژه در نسخه مشکی در اختیار ما به شدت جاذب اثرات انگشت و آلودگی‌ست به‌طوری‌که در کوتاه‌ترین زمان، ظاهر زیبای آن با یک سطح پر از آلودگی جایگزین می‌شود. دوربین‌های دوگانه در بخش پشتی از ظاهری متفاوت نسبت به P Smart اولیه برخوردار شده و به جای دو لنز تکی افقی، از لنزهای زیر یکدیگر در یک کادر بیضی‌شکل عمودی استفاده شده که در ترکیب با فلش LED و نوشته‌های این قسمت، ‌شیوه برداشت تصویر افقی را به کاربران پیشنهاد می‌دهد.

کناره‌های دستگاه برای کمتر نشان داده شدن ضخامت گوشی، به صورت گرد و برآمده طراحی شده و در دست نیز حس خوشایندی را ایجاد می‌کند. البته کل این مجموعه اصطکاک چندانی را ایجاد نکرده و احتمال سر خوردن آن از دست در حضور دو سطح صاف و براق، کاملا تقویت شده است.

طراحی P Smart 2019 در مجموع، بسیار معمولی و قابل انتظار طراحی شده و نکته خاص و بزرگی در کلیت آن به چشم نمی‌خورد؛ رنگ مشکی، جنبه سادگی در طراحی این گوشی را تقویت کرده و خراشیدگی‌ها و اثرات انگشت را به وضوح به نمایش می‌گذارد اما این مسئله در رنگ‌های دیگر کمتر به چشم می‌آید.

ابعاد و وزن

ابعاد P Smart 2019 طبق اعلام هواوی برابر با 7.95×73.4×155.2 میلی‌متر است که در قیاس با دیگر نمونه‌های هم‌رده به خصوص در زمینه عرض بسیار موفق عمل کرده است. برای نمونه‌ای جهت مقایسه می‌توان به Xiaoimi Mi 8 با صفحه‌نمایش یک‌اندازه 6.21 اینچی اشاره کرد که با وجود چند دهم میلی‌متر ارتفاع کمتر، نزدیک به 1.4 میلی‌متر عرض بیشتری دارد. Oppo A7 به عنوان نمونه‌ای دیگر با صفحه‌نمایش 6.2 اینچی، با طول و عرض به ترتیب 155.9 و 75.4 میلی‌متری، در هر دو مورد گوشی بزرگ‌تری نسبت به P Smart 2019 به حساب می‌آید. در زمینه ضخامت اما با توجه به باتری نچندان بزرگ و حجیم گوشی، شرایط نسبتا متفاوت است و با وجود آنکه لبه‌های گرد پیرامونی این ضخامت را کمتر از میزان واقعی نشان می‌دهند اما همچنان نمی‌توان از P Smart 2019 به عنوان نمونه‌ای Slim یاد کرد.

وزن گوشی 160 گرم اعلام شده که برای این سایز صفحه‌نمایش، استاندارد نانوشته‌ای به حساب می‌آید جایی‌که تقریبا تمامی گوشی‌های دارای صفحه‌نمایش 6.2 تا 6.3 اینچی در محدوده وزنی 160 تا 170 گرم قرار می‌گیرند. P Smart 2019،‌ در دست چندان سنگین احساس نمی‌شود و از این بابت می‌توان از آن رضایت داشت.

صفحه‌نمایش

صفحه‌نمایش 6.21 اینچی P Smart 2019 با فناوری IPS LCD ساخته شده و با برخورداری از وضوح فول اچ‌دی پلاس در نسبت 19.5:9 (یا 1080×2340 پیکسل)، تراکمی برابر با 415 پیکسل در هر اینچ را ارائه می‌دهد. روشنایی این صفحه‌نمایش در محیط‌های داخلی در سطح مناسبی قرار دارد و از لحاظ کنتراست و سطح رنگ مشکی نیز به مشکل خاصی بر نمی‌خوریم. در زمینه حداقل نور نیز با وجود آنکه امکان کاهش بیشتر وجود دارد اما در کل نمی‌توان از آن چندان ناراضی بود.

در زیر نور مستقیم خورشید با اینکه با نمونه فوق‌العاده‌ای روبرو نیستم اما به شرط تنظیم نور روی حداکثر، می‌‌توان به خوانایی مناسبی دست پیدا کرد که با توجه به رده قیمتی دستگاه راضی‌کننده به نظر می‌رسد.

در منوی Display از تنظیمات گوشی و در بخش color mode & temperature، حالت رنگ به صورت پیش‌فرض روی Vivid قرار دارد اما می‌توان آن را به حالت نرمال نیز تغییر داد که در این حالت با کم شدن از رنگ آبی، پس‌زمینه حالت زردتری را به خود می‌گیرد. در همین منو، امکان تغییر گرمای رنگ به صورت دلخواه یا از بین دو گزینه Warm و Cool نیز وجود دارد.

در فضای نزدیک به 6 میلی‌متری حاشیه زیر صفحه‌نمایش به جز LED هشدار ناپیدایی که از مرکز متمایل به سمت چپ قرار گرفته و در مواقعی مثل اتصال شارژر و کاهش ذخیره باتری روشن می‌شود، به نکته خاصی بر نمی‌خوریم.

حاشیه‌های جانبی صفحه‌نمایش نزدیک به 3 میلی‌متر است و در بخش بالایی نیز تقریبا به همین میزان حاشیه به چشم می‌خورد؛ در این قسمت به جز دوربین سلفی جای گرفته درون محوطه ناچ به سنسورهای همیشگی این بخش و اسپیکر تماس در لبه بالایی بر می‌خوریم.

اجزای جانبی

سمت چپ گوشی برخلاف P Smart سال گذشته، خالی از هر المان قابل‌ ذکری‌ست و اسلات ترکیبی سیم‌کارت و کارت حافظه از این بخش به بالای دستگاه منتقل شده است. این اسلات بدون تغییر نسبت به سال قبل همچنان دو سیم‌کارت تکی بدون کارت حافظه یا یک سیم‌کارت و یک کارت حافظه microSD را پذیرا بوده و امکان حضور همزمان دو سیم‌کارت و کارت حافظه در آن وجود ندارد. در بالای گوشی به جز اسلات اشاره شده،‌ میکروفون دوم دستگاه نیز قرار دارد.

در کناره سمت راست به دکمه تغییر صدا و کلید پاور بر می‌خوریم که با وجود ابعاد بزرگ گوشی، در جای مناسبی قرار داشته و فارغ از گرفتن دستگاه با هریک از دو دست، به خوبی در زیر انگشتان قرار می‌گیرند.

منظره پایین گوشی بدون هیچ تغییری نسبت به سال گذشته بود و بار دیگر همان پورت قدیمی microUSB در مرکز قرار داشته و در دو سوی آن اسپیکر اصلی، میکروفون تماس و جک هدست به چشم می‌‌خورند.

بخش پشتی

در بخش پشتی P Smart 2019 با منظره آشنائی روبرو می‌شویم که به کرات در گوشی‌های مختلف هواوی و آنر در طی یک سال گذشته تکرار شد است؛ دوربین‌های دوگانه گوشی در کناره سمت چپ بخش بالایی در یک کادر بیضی‌شکل قرار گرفته‌اند و در زیر آن‌ها نیز به تک فلش LED و نشان AI Camera بر می‌خوریم. سنسور اثر انگشت در مرکز این قسمت و در راستای فلش LED قرار دارد و در لبه پایینی سمت چپ نیز به نشان هواوی بر می‌خوریم.

دوربین اصلی

دوربین‌های دوگانه بخش پشتی دستگاه از لحاظ وضوح تغییری نسبت به سال گذشته نداشته و در اینجا نیز از یک دوربین اصلی 13 مگاپیکسلی و یک دوربین 2 مگاپیکسلی تعیین عمق میدان استفاده شده است. با بررسی مشخصات سخت‌افزاری دوربین اصلی البته با تفاوت بزرگی روبرو می‌شویم که انتظار نتیجه کاملا بهتری را از این دوربین ایجاد می‌کند؛ گشودگی دیافراگم لنز این دوربین از f/2.2 سال گذشته حالا به f/1.8 رسیده و بدین‌ترتیب نور بیشتری را در اختیار سنسور قرار می‌دهد. هواوی امسال نیز اطلاعات چندانی در مورد این دوربین ارائه نکرده و بدین‌ترتیب تا قبل از بررسی تصاویر گرفته شده توسط آن نمی‌توان در رابطه با کیفیت این بخش اظهارنظر دقیقی کرد.

رابط کاربری آشنای این دوربین در سمت راست از شاتر دوربین در مرکز همراه با آخرین عکس گرفته شده و دکمه تعویض دوربین‌های جلو و عقب در پایین آن تشکیل شده و یک ردیف جلوتر می‌توان حالت دوربین را از بین گزینه‌های عکاسی،‌‌ فیلم‌برداری، پرتره، عکاسی در شب و حالت دیافراگم باز یا Aperture انتخاب کرد که این آخری با محو کردن پس‌زمینه، بر سوژه اصلی تأکید می‌کند.

یک نکته جالب در این میان، به گزینه عکاسی در شب تعلق دارد که در آن می‌توان به صورت دستی عدد ISO را مابین 100 تا 1,600 و سرعت شاتر را مابین 1/4 ثانیه تا 32 ثانیه تغییر داد و نیازی به مراجعه به منوی Pro برای این منظور نیست.

با انتخاب گزینه More از همین قسمت،‌ دیگر حالت‌های در دسترس برای این دوربین از جمله برداشت پانوراما، حالت حرفه‌ای یا Pro، ماسک‌های واقعیت افزوده موسوم به AR lens، نقاشی با نور یا Light painting، برداشت HDR، تایم‌لپس، فیلترهای رنگی و برچسب‌های روی عکس در دسترس قرار دارند.

در قسمت Pro یا عکاسی حرفه‌ای شش گزینه قابل تغییر شامل تنظیمات Metering، تغییر عدد ISO (از 50 تا 1,600)، تنظیم دستی سرعت شاتر (از 1/4000 ثانیه تا 8 ثانیه)، تغییر در نورگیری، اتوفوکوس دستی و خودکار (در دو حالت AF-S برای اتوفوکوس تکی مناسب سوژه‌های ثابت و AF-C برای اتوفوکوس دنبال کننده برای سوژه‌های متعدد و متحرک) و در نهایت White balance در دسترس قرار می‌گیرند. با نگه داشتن دست روی نورگیری (یا EV) و گزینه اتوفوکوس دستی و خودکار می‌توان مقادیر آن‌ها را (به صورت مستقل یا همزمان با هم) ثابت نگه داشته یا اصطلاحا لاک کرد و سایر گزینه‌ها را متناسب با آن‌ها تغییر داد. نکته جالب در این میان افزایش عدد ISO به 2,500 در هنگام انتخاب گزینه Auto است که در محیط‌های با نور تاریک به صورت خودکار انجام می‌شود.

در منوی تنظیمات به گزینه‌های آشنایی چون تغییر وضوح، فعال کردن GPS tag، خطوط راهنمای تصویر، صدای شاتر، تایمر اتوماتیک و فوکوس دنبال شونده بر می‌‌خوریم و نور راهنمای فوکوس و گزینه‌ای برای تراز کردن افقی کادر تصویر (Horizontal level) نیز مثل Y9 2019 در آن حضور دارند.

دوربین اصلی P Samrt 2019 در روشنایی روز و در یک نور ایده‌آل، عملکرد نسبتا قابل‌قبولی را از خود بر جای می‌گذارد. در اولین سوژه عکاسی با این دوربین، در یک فضای باز و منظره‌ای با جزییات فراوان، می‌توان از کیفیت عکس‌های گرفته شده توسط این دوربین رضایت داشت و هرچند در زمینه کنتراست و دقت رنگ با ایده‌‌آل‌های این رده فاصله داریم اما مطمئنا در شرایط بسیار بهتری نسبت به P Smart سال گذشته به سر می‌بریم.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با در دسترس نبودن تنظیم HDR و انتقال آن به بخش More در رابط کاربری می‌توان در مورد تأثیر جزیی آن در نتیجه نهایی تقریبا اطمینان داشت؛ این موضوع را به وضوح در سوژه زیر می‌توان مشاهده کرد جایی‌که روشن یا خاموش بودن گزینه HDR تقریبا هیچ تأثیری بر نتیجه نهایی نداشته و دوربین، فارغ از انتخاب شما، سوژه‌های درون سایه و پشت به منبع نور را به خوبی تصحیح می‌کند.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR‌ فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

از عملکرد این دوربین در زمینه تشخیص رنگ، رضایت چندانی نمی‌توان داشت و با آنکه رنگ‌های اغلب اشباع‌شده آن عملا جذاب‌تر از حالت عادی به نظر می‌رسند اما این رنگ‌ها،‌ به آنچه در واقعیت به چشم می‌آیند نزدیک نیستند.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

مسئله اشباع رنگ را در سوژه زیر می‌توان به خوبی مشاهده کرد جایی‌که با برش اندازه واقعی، رنگ قرمز در مرکز گل، اشباع بیش از اندازه‌ای را نشان می‌دهد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین اصلی P Smart 2019‌ در برداشت تصویر از فاصله نزدیک نسبتا موفق عمل کرده و با وجود آنکه می‌توانست سرعت و دقت فوکوس بالاتری را ارائه کند اما در مجموع جزییات مناسبی را به نصویر می‌کشد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در محیط‌های داخلی با نور کم از نتیحه نهایی نمی‌توان ناراضی بود و گشودگی دیافراگم مناسب f/1.8، روشنایی بیشتری را در اختیار سنسور قرار می‌دهد. یک نکته منفی در این میان ظاهر شدن گزینه Sharpening the photo روی کادر تصویر و تقاضا از کاربران برای ثابت نگه‌داشتن دوربین برای نزدیک به یک ثانیه است که در سوژه‌های متحرک ممکن است تأثیر منفی بر جای بگذارد. تصویر زیر در محیط داخلی و با نور نسبتا کم برداشت شده است.

برداشت تصویر در نور کم در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در شب طبق انتظار از جزییات تصویر به میزان زیادی کاسته می‌شود اما با فعال کردن حالت شب و به شرط ثابت بودن سوژه عکاسی می‌توان تصاویر بسیار مناسبی را برداشت کرد. در این حالت، شاتر برای مدت طولانی‌تری باز شده و برای ایجاد یک تصویر با کیفیت، نور کافی در اختیار سنسور قرار می‌گیرد. ثابت بودن سوژه و دوربین در این تصاویر اهمیت بالایی دارد اما نکته مثبت اینکه، لرزش‌های اندک دست تأثیر چندانی بر نتیجه نهایی ندارد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حداکثر وضوح برداشت ویدئو در P Smart 2019 به 1080/60p با بیت‌ریت ویدئویی متغیر 18 تا 24 مگابیت بر ثانیه و بیت‌ریت صوتی 197Kbps به صورت دو کاناله استریو محدود است که از همین ابتدا و قبلا از مشاهده عملکرد این دوربین در دنیای واقعی می‌توان در مورد کیفیت و میزان جزییات آن با توجه به بیت‌ریت پایین به دیده تردید نگریست. کیفیت ویدئوهای P Smart 2019 در این وضوح در سطح چندان بالایی قرار نداشته و رنگ‌پریده‌گی و کنتراست متوسطی در آن‌ها دیده می‌شود.

با تغییر وضوح به 1080/30p، بیت‌ریت ویدئویی به شدت کاهش یافته و به حوالی 8 تا 10 مگابیت بر ثانیه می‌رسد. کیفیت ویدئوها در این حالت به نسبت بیت‌ریت تا حدودی رضایت‌بخش به نظر می‌رسد و رنگ‌ها نیز اندکی گرمای بیشتری دارند هرچند در هر دو حالت نبود لرزه‌گیر (از هر دو نوع دیجیتال و اپتیکال) به خوبی در نتایج نهایی منعکس می‌شود. در هر دو وضوح امکان برداشت عکس با وضوح 1080×1920 پیکسل یا یک فریم از تصویر نیز وجود دارد.

در منوی تنظیمات بخش فیلم‌برداری می‌توان نوع کدک فشرده‌سازی ویدئوها را از H.264 عادی به HEVC یا H.265 تغییر داد که با این کار حجم فایل نهایی تقریبا بدون تغییر در کیفیت، کاهش قابل ملاحظه‌ای پیدا کرده و فضای کمتری را در حافظه گوشی به خود اختصاص می‌دهد اما از سوی دیگر، ویدئوهای برداشت شده در این حالت ممکن است در پخش‌کننده‌های قدیمی‌تر پشتیبانی نشوند.

با توجه به موارد اشاره شده در بالا، برداشت ویدئو را نمی‌توان یکی از نقاط قوت اصلی P Smart 2019 قلمداد کرد اما در شرایط عادی یعنی برداشت ویدئو در محیط‌های خارجی در روز و برای مصارف سرگرمی، احتمالا مشکلی برای کاربران ایجاد نمی‌کند.

دوربین سلفی

وضوح دوربین سلفی دستگاه، 16 مگاپیکسل یا 3456×4608 پیکسل در نسبت تصویر 4:3 است که از طریق قسمت تنظیمات می‌توان آن را روی 10 مگاپیکسل (در نسبت 18.5:9) و یا 12 مگاپیکسل (در نسبت 1:1) قرار داد.

نکته عجیب در این میان اینکه با سوئیچ از دوربین اصلی به دوربین سلفی، گوشی به صورت خودکار به جای قرارگیری روی حالت عکاسی، به مد پرتره سوییچ می‌کند که در آن تنها می‌توان در وضوح 16 مگاپیکسلی و نسبت 4:3 عکاسی کرد و نمی‌توان از آن برای گفتن یک سلفی واید بهره برد. درجه زیباسازی چهره در این دوربین در حالت پیش‌فرض روی 5 از 10 قرار داشته و بنابراین بهتر است قبل از گرفتن عکس، این تنظیم را به حالت عادی بازگرداند. گزینه AI در بالای رابط کاربری این دوربین نیز حضور داشته و طبق بررسی صورت گرفته، عملکرد موفقی در تشخیص مکان برداشت عکس از خود نشان می‌دهد. با کمک دو گزینه دیگر بخش پایینی این رابط کاربری می‌توان نورهای پرتره را تنظیم کرده و پس زمینه تصویر را به صورت نرم‌افزاری محو نمود که این آخری معمولا بخش‌های از سوژه (مثلا موهای کاربر) را نیز همراه با پس‌زمینه محو می‌کند.

نبود فوکوس خودکار، نتیجه نهایی این دوربین را تحت تأثیر قرار داده و در عمل جزییات فراوانی متناسب و درخور رزولوشن 16 مگاپیکسلی این دوربین از آن دریافت نمی‌شود. عملیات تصحیح رنگ در ناحیه صورت در مد پرتره حتی در صورت غیر فعال کردن زیباسازی چهره، نیز ظاهرا همچنان انجام داشته و تصویر خروجی با رتوش‌های مشخصی همراه است. با وجود موارد گفته شده، دوربین سلفی حاضر در P Smart 2019 در سناریوهای معمول استفاده از این دوربین یعنی عکس‌های خانوادگی برای شبکه‌های اجتماعی، کیفیت مناسبی داشته و نمی‌توان از آن ناراضی بود.

باتری

هواوی از یک باتری 3,400 میلی آمپر ساعتی در P Smart 2019 بهره گرفته که با توجه به ابعاد صفحه‌نمایش، ظرفیت متوسط رو به بالایی را ارائه می‌کند. هواوی به زمان‌های رسمی این باتری در شرایط ایده‌آل اشاره‌ای نکرده اما در دنیای واقعی و در یک استفاده متوسط رو به بالا، گذر از روز دوم برای آن دور از انتظار نیست و با کاهش مصرف حتی می‌توان به دوام بالاتری نیز دست پیدا کرد. گزینه‌های معمول همیشگی برای بهبود مصرف باتری در منوی تنظیمات این گوشی نیز دیده می‌شود که از آن جمله می‌توان به امکان فعال کردن Power saving mode و Ultra power saving mode اشاره کرد که در مواقع کاهش شدید ذخیره باتری، امکان استفاده طولانی‌تر را برای دست فراهم می‌آورند.

در همین بخش گزینه‌ای تحت عنوان Optimize battery usage وجود دارد که با انتخاب آن، گزینه‌های فعال در زمینه مصرف باتری شناسایی شده و پیشنهادهایی برای بهبود هریک ارائه می‌شود.

در تست Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark که طبق معمول با قرار دادن روشنایی روی 50 درصد و تنظیم گوشی روی حالت هواپیما صورت می‌گیرد، P Smart 2019 فاصله مابین شارژ 100 تا زیر 20 درصد را در 11 ساعت و 18 دقیقه طی کرد که با توجه به ظرفیت باتری، امتیاز بسیار مناسبی به حساب می‌آید. برای مقایسه، Y9 2019 با باتری 4 هزار میلی آمپر ساعتی، صفحه‌نمایش 6.5 اینچی و پردازنده مشابه، تنها 34 دقیقه بیشتر از P Smart در این تست دوام داشت که این مسئله را بیش از همه چیز باید در صفحه‌نمایش بزرگ‌تر آن جست‌وجو کرد. برای مشاهده تأثیر پردازنده در دوام باتری، بهتر است بدانید که P Smart سال گذشته با باتری 3 هزار میلی آمپر ساعتی و پردازنده 16 نانومتری، در این تست تنها 7 ساعت و 52 دقیقه دوام آورد!

همراه دستگاه یک شارژر 10 واتی (5 وات و 2 آمپر) ارائه می‌شود که نسبت به شارژر 5 واتی P Smart قبلی، دو برابر توان بیشتری داشته و از این رو انتظار شارژ سریع‌تری از آن می‌رود این شارژ سریع‌تر البته مطمئنا در سطح شارژرهای سریع پر توان نبوده و تنها چند درصدی نسبت به گذشته سریع‌تر شده است. هواوی میزان این افزایش سرعت را 22 درصد اعلام کرده است. گوشی با رسیدن شارژ آن به 2 درصد خاموش می‌شود و از این رو چاره‌ای جز انجام آزمون شارژ در این درصد باتری وجود ندارد؛ این تست را البته چون همیشه در حالت خاموش انجام می‌دهیم. باتری پس از 5 دقیقه با پرشی بزرگ به شارژ 10 درصد می‌رسد که برای این توان شارژر، بیش از اندازه به نظر می‌رسد از این لحظه به بعد البته سرعت شارژ منطقی شده و تا یک ساعت اول تقریبا هر 5 دقیقه، 5 درصد به ظرفیت باتری افزوده می‌شود به‌طوری که در دقایق 10، 20، 30 و 40 شارژ باتری به ترتیب به 15، 25، 34 و 44 درصد رسیده و رأس یک ساعت به شارژ 63 درصدی می‌رسیم. گوشی بعد از 75 دقیقه، 78 درصد شارژ داشته و پس از 90 دقیقه نیز به شارژ 90 درصدی می‌رسد. خوشبختانه سرعت شارژ در اینجا نیز کم نشده و پروسه شارژ بعد از گذشته 107 دقیقه به‌طور کامل به پایان می‌رسد. این سرعت شارژ برای دیوایسی که فاقد ادعای شارژ سریع است، بسیار جالب‌توجه به نظر می‌رسد چرا که برای نمونه Redmi Note 7‌ با وجود باتری قوی‌تر 4,000mAh تنها به لطف شارژر سریع Quick Charge با توان 18 واتی می‌توانست در همین زمان یعنی 107 دقیقه شارژ خود را تکمیل می‌کند.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

P Smart 2019 با اندروید 9 پای و رابط‌ کاربری EMUI 9 ارائه می‌شود که هر دو مورد نکته مثبتی برای این گوشی به حساب می‌آیند. زمان بوت سیستم به دیگر نمونه‌های مشابه کاملا شباهت داشته و همچون Y9 2019 در زمانی نزدیک به 21 تا 22 ثانیه بوت می‌شود.

رابط کاربری P Smart 2019 دقیقا همان چیزی‌ست که در View 20 شاهد آن بودیم و در این میان تنها به یکی دو تفاوت کوچک می‌توان اشاره کرد. در صفحه قفل در حالت پیش‌فرض، زمان و تاریخ همراه با تعداد گام‌های پیموده شده و میانبر دوربین در پایین قرار دارند که نسبت به گذشته تغییری را نشان نمی‌دهند. با اسکرول از پایین به بالای صفحه‌نمایش مثل قبل می‌توان به میانبرهای سریع این قسمت و گزینه‌های مرتبط با والپیپر و صفحه قفل دسترسی پیدا کرد؛ میانبرهای این بخش تغییری سبت به گذشته نداشته‌اند و در اینجا نیز گزینه بارکدخوان در کناره سمت راست جای خود را به آیکون HiVision داده است که در بخش دوربین نیز برای شناسائی محیط با هوش مصنوعی به‌کار می‌رود. با Swipe کردن دست به چپ و راست در این حالت می‌توان تصویر کاور این بخش را به سادگی تغییر داد.

در صفحه هوم به نکته خاصی برنخوردیم و همچنان در صفحات متعدد این قسمت در غیبت منوی اصلی یا app drawer می‌توان آیکون برنامه‌ها، ویجت‌ها و میانبرها را قرار دارد. البته از طریق یک گزینه جداگانه در منوی Setting می‌توان منوی اصلی یا app drawer را به رابط کاربری اضافه کرد.

زیر صفحه‌نمایش حداکثر 5 آیکون قابل جای‌گذاری هستند که می‌توان آن‌‌ها را به 4 آیکون نیز کاهش داد. با نگه‌داشتن دست روی آیکون‌های صفحه‌ هوم به سبک 3D Touch اپل، گزینه‌های مرتبط با آن آیکون برای دسترسی آسان‌تر ظاهر می‌شوند که از آن جمله می‌توان به تشکیل هات‌اسپات و فعال کردن وای‌فای، بلوتوث و دیتای موبایلی هنگام نگه داشتن دست روی آیکون Setting، جست‌وجو در بین تصاویر، رفتن به عکس‌های مورد علاقه و به نمایش گذاشتن آخرین عکس‌های اضافه شده هنگام نگه داشتن دست روی گالری و گرفتن ویدئو یا سلفی موقع نگه داشتن دست روی آیکون دوربین اشاره کرد.

برای ورود به حالت ویرایشی این بخش علاوه بر نگه داشتن دست روی صفحه‌نمایش، از نزدیک کردن انگشتان به یکدیگر روی صفحه نیز می‌توان استفاده کرد. امکان افزودن و کاستن از صفحات، تغییر والپیپر و ویجت‌ها همراه با دسترسی به تنظیمات هوم‌اسکرین، گزینه‌های قابل اشاره در این قسمت را تشکیل می‌دهند.

در بخش تنظیمات هوم اسکرین می‌توان آیکون‌های این صفحه را به سه حالت 6×4، 5×5 و 6×5 مرتب کرد و دیگر گزینه‌های تکراری این قسمت مثل تکان دادن گوشی برای مرتب کردن جایگاه آیکون‌ها، نمایش عنوان هر آیکون در زیر آن، هوم‌اسکرین لوپ برای چرخش دائم صفحه هوم حین اسکرول افقی و پیشنهاد برنامه‌های تازه براساس نوع استفاده، در اینجا نیز حضور دارند.

با اسکرول رو به پایین صفحه‌نمایش از قسمت میانی، مثل گذشته منویی با امکان جست‌وجوی سریع در تمامی قسمت‌های گوشی (اپلیکیشن‌ها، کنتاکت‌ها، پیام‌ها و...) فراهم شده و اپلیکیشن‌های بیشتر استفاده شده نیز در زیر کادر جست‌وجو نشان داده می‌شوند. آیکون دسترسی به HiVision نیز در کناره بالای این قسمت قابل مشاهده است.

Notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش نیز با تغییر خاصی نسبت به View 20 روبرو نشده است؛ در این منو در صورت وجود نوتیفیکیشن برنامه‌ها،‌ با یک بار پایین کشیدن این منو علاوه بر اعلان‌‌های مذکور، نواری از 5 گزینه پیش‌فرض شامل وای‌فای، بلوتوث، چراغ‌قوه، پروفایل صوتی و چرخش خودکار صفحه‌‌نمایش در بالا به نمایش در می‌آیند و اسلایدر تغییر روشنایی بدون گزینه فعال کردن روشنایی خودکار نیز در پایین این قسمت و آیکون Setting برای دسترسی به منوی تنظیمات و گزینه ویرایش آیکون‌های این قسمت در بالا جای دارند.

در صورت نبود نوتیفیکیش برنامه‌ها یا ادامه اسکرول این منو، 5 آیکون دیگر نیز به این بخش افزوده می‌شوند و در نهایت با لمس گزینه ادیت در بالا هفت گزینه دیگر امکان افزوده شدن به این لیست را پیدا می‌کنند که جای خالی NFC در میان آن‌ها نسبت به View 20 کاملا احساس می‌شود.

Navigation dock یکی از قسمت‌های کاربردی این منو ست که با فعال کردن آن یک دایره سفید رنگ روی صفحه ظاهر می‌شود که با لمس کردن‌های متفاوت آن کارهای مختلفی انجام می‌شود که از آن جمله می‌توان به عمل back با یک بار لمس کردن و گرفتن،‌ لمس کردن و رها کردن برای نمایش هوم‌اسکرین اشاره کرد.

منوی Setting از لحاظ ظاهری اندکی با تغییر روبرو شده و رنگ و لعاب بیشتری در آن دیده می‌شود. در بالای این بخش مثل گذشته، باکسی برای جست‌وجو و گزینه‌ای جهت لاگین کردن در حساب کاربری هواوی در دسترس قرار دارد و گه‌گاه پیشنهادهایی برای دسترسی به برخی قسمت‌های این منو نیز ارائه می‌شود. برخی منوهای این قسمت نسبت به نسخه‌های قبلی EMUI جابجا شده‌اند (همچون انتقال باتری به جایگاه پایین‌تری در این لیست) برخی از تفکیک یک منوی تکی ساخته شده‌اند (همچون دو منوی تکی Apps و Notifications که در گذشته یک منوی واحد را تشکیل می‌دادند) و برخی نیز به کل گزینه تازه‌ای به حساب می‌آیند (مثل گزینه جدید Home screen & wallpaper و منوی Digital balance) اما در کل شراط کاملا یکسانی نسبت به View 20 دیده می‌شود.

منوی جدید Digital balance در حقیقت راه‌کار هواوی برای کاهش استفاده کاربران از گوشی موبایل و بازگرداندن آنها به دنیای واقعی‌ست. در این منو، آماری از نوع استفاده از گوشی در طی روز و هفته ارائه شده و می‌توان با گزینه App limits، محدودیت زمانی برای استفاده از اپلیکیشن‌های مختلف از جمله شبکه‌های اجتماعی تعیین کرد. در این منو همچنین در صورتی که قصد کنترل گوشی فرزندان‌تان را هم داشته باشید گزینه‌هایی برای محدود کردن استفاده از دستگاه در نظر گرفته شده است. گزینه Bedtine در این منو نیز امکان تنظیم و فعال‌سازی خودکار زمان استراحت برای بلاک کردن اپلیکیشن‌ها و خاکستری کردن صفحه‌نمایش را فراهم می‌آورد.

گزینه System navigation در منوی سیستم همچون View 20 راه‌حل‌های دیگری را به جز دکمه‌های معمول زیر صفحه‌نمایش برای حرکت در رابط کاربری ارائه می‌کند؛ در این بخش جدا از حالت استاندارد سه‌دکمه زیر صفحه‌نمایش و Navigation dock یک گزینه بدون دکمه نیز در نظر گرفته شده که در آن برای عقب رفتن در منوها و عمل back تنها کافی‌ست کناره‌های عمودی صفحه‌نمایش را رو به داخل اسکرول کرد، برای رفتن به صفحه هوم، مرکز بخش پایینی را رو به بالا کشید و برای نمایش برنامه‌های در حال اجرا یا Recent tasks، دست را از پایین به سمت بالا کشیده و چند لحظه نگه داشت. در این حالت برای دسترسی به Google Assiastant نیز کافی‌ست از کناره چپ یا راست، دست را از پایین رو به بالا کشید.

برای گرفتن اسکرین‌شات طبق معمول همه گوشی‌های دیگر در اینجا نیز می‌توان از ترکیب دکمه‌های پاور و ولوم پایین استفاده کرد و با گرفتن همزمان ولوم بالا و دکمه پاور نیز اسکرین ریکورد یا برداشت ویدئویی از صفحه‌ انجام می‌شود.

چیپ ست پردازشی – حافظه

همانطور که پیش از این نیز اشاره شد چیپ‌ست پردازشی حاضر در P Smart 2019 از نوع Kirin 710 است که در ماه‌های باقی‌مانده از سال جاری میلادی، مطمئنا در گوشی‌های متعددی در رده میانی هواوی و آنر مورد استفاده قرار می‌گیرد. Kirin 710 یک پروسسور 12 نانومتری 8 هسته‌ای متشکل از 4 هسته سطح بالای ARM A73 با فرکانس 2.2 گیگاهرتز و 4 هسته سطح پائین ARM A53 با فرکانس 1.7 گیگاهرتز بوده و پردازش گرافیکی آن نیز توسط Mali-G51 MP4 شرکت ARM انجام می‌پذیرد. حضور هسته‌های A73 در این پروسسور، توان آن را در مقایسه با Kirin 659 سال قبل این شرکت (حاضر در P Smart‌ اولیه)، ارتقاء می‌دهد اما مقایسه آن با پروسسورهای جدیدتر رده میانی همچون Snapdragon 670 و Snapdragon 675 کاملا به ضرر Kirin 710 تمام می‌شود. این پروسسور را در مقام مقایسه می‌توان به Snapdragon 660 نزدیک دانست هرچند در این مورد نیز همانطور که در مطلب مقایسه Sanpdragon 660 با Exynos 7904 و Kirin 710 به آن پرداختیم برتری حداقل در بخش گرافیک از آن SD660 است.

حافظه رم گوشی برخلاف Y9 2019، تنها 3 گیگابایت بوده و 32 یا 64 گیگابایت حافظه داخلی دارد. در نسخه 64 گیگابایتی در اختیار ما در اولین بوت و پیش از نصب و آپدیت هرگونه برنامه و تنظیمی، تنها 10.38 گیگابایت از حافظه داخلی به سیستم‌عامل تعلق داشته و 53.62 گیگابایت از آن در اختیار کاربران قرار داشت. P Smart 2019 در این زمینه یکی از بهترین نمونه‌‌ها به حساب می‌آید چرا که برای نمونه Y9 2019 در اولین بوت 11 گیگابایت از فضای داخلی را به سیستم‌عامل اختصاص داده بود و این رقم در سامسونگ گلکسی M30 و Honor View 20 به ترتیب به 13.4 و 14.7 گیگابایت می‌رسید.

نوع حافظه داخلی P Smart 2019 را قبل از اجرای تست AndroBench نیز می‌توان به راحتی حدس زد جایی‌که با توجه به رده قیمتی دستگاه، حضور حافظه eMMC 5.1 در آن مسجل به نظر می‌رسد و تست AndroBench نیز با ثبت زمان خواندن ترتیبی (Sequential Read) نزدیک به 300MB/s بر این مسئله صحه می‌گذارد.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به یکسان بودن چیپ‌ست پردازشی و وضوح صفحه‌نمایش در P Smart 2019 و Y9 2019 انتظار نتایج مشابهی را از این دو گوشی داریم با این تفاوت که کاهش حافظه رم از 4 به 3 گیگابایت نتایج P Smart را مطمئنا تحت تأثیر قرار می‌دهد.

در آزمون Geekbench نسخه 4.3.2، تأثیر رم کمتر را به احتمال فراوان نمی‌توان چندان مشاهده کرد چرا که این تست به صورت انحصاری تنها به قدرت هسته‌های پردازشی پرداخته و با توجه به یکسان بودن پردازنده‌ها در Y9 2019 و P Smart 2019، احتمالا با تفاوت خاصی روبرو نمی‌شویم. Y9 2019 این تست را با امتیازهای میانی 1,605 و 5,651 در دو حالت تک و چند هسته‌ای به پایان رسانده و P Smart 2019‌ نیز با ثبت امتیازهای 1,519 و 5,320 شرایط نزدیکی به برادر بزرگ‌تر خود دارد. برای مشخص شدن جایگاه P Smart‌ نسبت به یک گوشی پیشرفته، کافی‌ست بدانید Honor View 20 در همین تست به امتیازهای تک هسته‌ای و چندهسته‌ای 3,296 و 9,705 دست پیدا می‌کند.

در دومین تست به سراغ بنچ‌مارک کلی AnTuTu می‌رویم که این بار در نسخه 7.1.9 اجرا می‌شود در این تست گوشی‌های پرچمدار به امتیازهایی فراتر از 300 هزار واحد دست پیدا می‌کنند و گوشی‌های رده میانی رو به بالا نیز با نیمی از این امتیاز یعنی مابین 150 تا 200 هزار واحد از این تست خارج می‌شوند. در Y9 2019 به امتیاز 138 هزار واحدی در AnTuTu دست پیدا کردیم و در P Smart 2019 نیز با وجودی‌که می‌توان انتظار همین امتیاز را داشت اما به دلیل 1 گیگابایت حافظه رم کمتر، نتیجه ضعیف‌تر 123,726 واحدی به دست آمد. این نتیجه البته هنوز از نمونه‌ای مثل Samsung Galaxy M30 با پروسسور 6 هسته‌ای Exynos 7904 و امتیاز 107 هزار واحدی کاملا بالاتر است.

در نهایت در تست گرافیکی Sling Shot Extreme – OpenGL ES 3.1 از مجموعه 3DMark با وجود آنکه بار دیگر تأثیر رم کمتر را می‌توان مشاهده کرد اما می‌توان انتظار داشت که میزان این تأثیر از تست قبلی کمتر باشد. Y9 2019 این تست را امتیاز 954 واحدی پشت سر می‌گذارد و P Smart 2019 نیز با اختلافی نسبتا اندک با امتیاز 820 پس از آن قرار می‌گیرد. P Smart 2019 به سادگی و بدون مشکلی خاصی قادر به اجرای روان بازی Asphalt 9 بوده و بدین‌ترتیب می‌توان انتظار اجرای دیگر بازی‌های پیچیده را نیز از آن داشت. تمرکز گرمای تولید شده در بخش پشتی P Smart 2019 در محوطه مابین سنسور اثر انگشت و دوربین‌های دوگانه و اندکی متمایل به پایین است. این حرارت معمولا از حد عادی فراتر نمی‌رود و به مشکلی از این لحاظ بر نمی‌خوریم.

ارتباطات

P Smart 2019 در زمینه گزینه‌های ارتباطی، چندان موفق ظاهر نشده و با وجود آنکه به لطف Kirin 710 از سرعت 600 مگابیت بر ثانیه تحت LTE Cat.12 پشتیبانی می‌کند اما با حذف NFC و استفاده از پورت microUSB شرایط سخت‌تری را برای انتخاب شدن از سوی کاربران حرفه‌ای‌تر این کلاس در مقایسه با رقبای هم‌قیمت خود پیش رو دارد. به ورژن و باند فرکانسی وا‌ی‌فای در P Smart 2019 توسط شرکت سازنده اشاره‌ای نشده و از این رو نمی‌توان با اطمینان از پشتیبانی باندهای فرکانس 2.4 و 5 گیگاهرتز و استاندارد ac در آن‌ سخن گفت. بلوتوث نسخه 4.2 و پشتیبانی از GPS/GLONASS/BeiDou سایر گزینه‌های ارتباطی این گوشی را تشکیل می‌دهند.

کلام آخر

Huawei P Smart 2019 محصولی میانه‌حال با برخی مشخصات راضی‌کننده در سطح میانی مثل صفحه‌نمایش بزرگ نسبتا با کیفیت و حافظه داخلی بالاست که می‌تواند با جذابیت‌های مشخصی برای برخی خریداران همراه شود. طراحی گوشی به خصوص در نسخه مشکی آن فاقد نوآوری و جذابیت قابل ‌ذکری‌ست و ماندن اثرات انگشت در جای‌جای آن و استفاده نکردن از پوشش Gorilla Glass به این مورد دامن می‌زند. صفحه‌نمایش بزرگ دستگاه با حاشیه‌های اندک پیرامونی و کیفیت راضی‌کننده، از سطح مورد انتظار از این رده بالا‌تر است و با وجود آنکه در زیر نور خورشید، فوق‌العاده عمل نمی‌کند اما مشکلی نیز برای کاربران در این زمینه به‌وجود نمی‌آورد. از دوربین گوشی در زمینه عکاسی می‌توان رضایت داشت هرچند در زمینه فیلم‌برداری شرایط چندان به نفع این مدل پیش نمی‌رود و در همین رده قیمتی به نمونه‌های بهتری می‌توان اشاره کرد. باتری دستگاه با وجود ظرفیت نچندان بالا، عملکرد مناسبی داشته و در یک استفاده عادی، به راحتی از روز دوم با یک بار شارژ عبور می‌کند. در زمینه سخت‌افزاری، از کیفیت پردازش، بیش از گرافیک می‌توان رضایت داشت هرچند در این مورد نیز عملا مشکل خاصی برای کاربران عادی ایجاد نمی‌شود. در نهایت در بخش ارتباطی نیز با دو مورد منفی یعنی نبود NFC‌ و استفاده مجدد از پورت microUSB روبرو می‌شویم که به وجهه این مدل به عنوان یک اسمارت‌فون خوش‌قیمت رده میانی ضربه وارد کرده‌اند.