mobile.ir - مرجع موبایل ایران

فرمول ساخت یک اسمارت‌فون پرچمدار مدت‌هاست با تغییر خاصی روبرو نشده است؛ یک صفحه‌نمایش بزرگ OLED، یک مجموعه دوربین چندگانه با امتیاز بالا در DxOMark، بدنه‌ای از جنس شیشه و فلز، استفاده از آخرین فناوری پردازشی، حافظه رم و حافظه داخلی بالا و بالاخره یک باتری حجیم، لیست تکراری ساخت یک گوشی مدرن و البته گران‌قیمت‌ را در یکی دو سال گذشته تشکیل می‌دهند. به این لیست به تدریج گزینه‌های دیگری مثل هوش مصنوعی، ارتقاء هرچه بیشتر نسبت اسکرین به بدنه و مهمان ناخوانده‌ای به نام ناچ افزوده شد و در اکثریت قریب به اتفاق موارد بدون دلیل خاصی جک هدست دیگر در آن جائی نداشت. این فرمول ساده، اغلب سازندگان گوشی‌های موبایل را به حضور در رده پرچمداران به امید به‌دست آوردن سود بیشتر با دستیابی به قیمت بالاتری در فروش ترغیب کرد و هر سال به سازندگان گوشی‌های پرچمدار افزود. نگاهی به آمار پرچمداران در یکی دو سال گذشته در این زمینه جالب توجه به نظر می‌رسد؛ سازندگان گوشی‌های پرچمدار دارای چیپ‌ست Snapdragon 821 در طول دو سال 2016 و 2017 به زحمت به حوالی 16 عدد می‌رسد اما این تعداد فقط در سال 2017 برای چیپ‌ست Snapdragon 835 به بیش از 24 گوشی افزایش یافت و در نزدیک به 10 ماه گذشته از سال 2018 تا به امروز تعداد گوشی‌های مجهز به Snapdragon 845 از 36 عدد نیز فراتر رفته است. البته نگفته پیداست که همه این گوشی‌ها موفق به جریان‌سازی و مطرح شدن در سطح جهانی و حتی منطقه‌ای نبوده و با فروش بالائی نیز همراه نمی‌شوند اما این تب جدید با وجود ریسک‌های بالا و حضور رقبای متعدد هنوز هم بسیاری از سازندگان موبایل را بدون هیچ نوآوری خاصی به ساخت نمونه‌های تکراری که تنها نام پرچمدار را برخود دارند ترغیب می‌کند.

HTC U12+

از نگاهی دیگر، هزینه‌های بالای ساخت و شرایط ویژه قطعات پریمیوم به‌کار گرفته شده در گوشی‌های پرچمدار که هر از چندگاهی متأثر از بحران‌های جهانی و حتی بلایای طبیعی با افزایش قیمت روبرو می‌شوند، حضور بدون استراتژی در این رده را غیر ممکن نموده است. از این رو تقریبا همه برندهای ارائه‌کننده این گوشی‌های پیشرفته روی یک یا چند جنبه مهم از بازار هدف متمرکز شده و کسب سود از این طریق را در برنامه خود قرار داده‌اند. برای نمونه، برندهای سامسونگ، هواوی و تا حدودی پیکسل‌های شرکت گوگل با تکیه بر نوآوری و امکان افزایش دلخواه قیمت، حضور پررنگی در بازارهای سطح بالا و در بین مشتریان متمول دارند و شیائومی همراه با برخی دیگر برندهای چینی در سوی دیگر این طیف با ارائه گوشی‌های ارزشمند با حداقل قیمت، چشم به بازارهای حساس به قیمتی از جمله چین و هند دوخته‌اند.

Xiaomi Mi Mix 3

برندهای با سابقه HTC، سونی و LG در تلاش برای احیای حداقل بخشی از بازار از دست رفته خود در رده بالای بازار، معمولا دست به ساخت پرچمداران گران‌قیمتی می‌زنند که در حضور سامسونگ و هواوی از یک سو و گوشی‌های ارزان‌قیمت چینی از سوی دیگر موفقیت بزرگی را (حداقل در سال‌های اخیر) کسب نکرده و به ضررهای هنگفت و بعضا سودهای ناچیز در برخی بازارهای محدود بسنده می‌کنند. پرچمدارهای Oppo و برندهای هم خانواده آن یعنی Vivo و وان‌پلاس بیشتر معطوف به رده بالای بازار هستند و برندهائی همچون ایسوس و RAZER نیز با ارائه گوشی‌های خاص در پی ایجاد سلیقه‌های تازه‌ای در بین کاربران این کلاس هستند.

Razer Phone 2

هواوی یکی از معدود برندهای جریان‌ساز دنیای موبایل است که با وجود آنکه ردپای بسیاری از نوآوری‌های خارج از اندروید به روشنی در تولیدات آن به چشم می‌خورد اما حداقل در طی یکی دو سال اخیر، پرچمداران متفاوتی را به نمایش گذاشته که همواره چند گامی جلوتر از هم‌نسلان خود حرکت کرده‌اند. ارائه P20 Pro در ابتدای سال جاری میلادی نمونه برجسته‌ای در این زمینه به حساب می‌آید که با وجود رقبای متعددی که در ماه‌های بعد به بازار ارائه شدند هنوز خللی در جایگاه آن به عنوان برترین دوربین موبایلی جهان (از نگاه DxOMark) ایجاد نشده است. تلاش‌های نوآورانه هواوی در ادامه سال جاری به طور کامل روی نسل بعدی سری Mate متمرکز شد که حاصل آن ارائه نسل جدید پرچمداران Mate 20 و در رأس آنها Mate 20 Pro قرار دارد.

Mate 20 Pro جدا از ابعاد بزرگ صفحه‌نمایش و دوربین‌های سه‌گانه، واجد امکاناتی فراتر از حد انتظار است که آن را به یک پرچمدار واقعی با تفاوت‌های بنیادین نسبت به دیگر رقبای این کلاس تبدیل می‌کند. هواوی میت 20 پرو با نام مدل LYA-L29 موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

جعبه Mate 20 Pro برای بررسی در اختیار ما قرار نگرفت اما این گوشی ظاهرا در جعبه‌ای با شکلی مشابه P20 Pro اما به رنگ مشکی همچون Mate 10 Pro ارائه می‌شود.

محتویات این جعبه نیز تغییری نسبت به گذشته نداشته و به جز خود گوشی همچنان به شارژر، کابل USB-C، هدست سیمی، تبدیل USB به جک هدست و آچار دسترسی به سیم‌کارت بر می‌خوریم. هدست سیمی گوشی همان نمونه ارائه شده همراه با میت 10 پرو و P20 Pro‌ است که از طریق پورت USB-C به گوشی متصل می‌شود و همانطور که از ظاهر آن می‌توان حدس زد کیفیت فوق‌العاده‌ای در حد نام Mate 20 Pro ندارد.

شارژر دستگاه اما با تغییر بزرگی روبرو شده و تعریف تازه‌ای از شارژ سریع را ارائه می‌دهد. با عملکرد این شارژر بزرگ 40 واتی که همچنان با نام Super Charge ارائه می‌شود در بخش باتری بیشتر آشنا می‌شویم.

طراحی ظاهری

شرایط برای تحسین طراحی میت 20 پرو از همان ابتدای در دست‌گیری گوشی کاملا فراهم است؛ پشت و روی گوشی با دو قطعه شیشه‌ای بزرگ پوشانده شده که هر دو در کناره‌ها، کاملا خمیده و متمایل به شاسی فلزی مرکزی هستند. شیشه یک‌دست بخش روئی به لطف خمیدگی‌های جانبی و حاشیه‌های اندک در بالا و پائین تقریبا کل این قسمت را در بر گرفته و تا قبل از روشن کردن صفحه‌نمایش، چیزی به جز یک صفحه کاملا تیره در این قسمت دیده نمی‌شود.

جذابیت اصلی طراحی میت 20 پرو در پشت آن قرار دارد؛ این قسمت به رنگ‌های مختلفی شامل سبز (Emerald Green)، آبی (Midnight Blue) مشکی و رنگ ترکیبی Twilight ارائه می‌شود که جلوه خاصی را به پرچمدار جدید هواوی می‌بخشند در نسخه سبز و آبی این گوشی خطوط موربی به موازات یکدیگر در زیر لایه شیشه‌ای بخش پشتی دیده می‌شود که ضمن ایجاد جذابیت بیشتر، برجسته بود و حس خوشایندی را در زیر دست ایجاد می‌کنند. در نسخه Twilight ‌و مشکی دستگاه این خطوط وجود ندارند و شیشه یک‌دست و بدون برجستگی در این بخش دیده می‌شود.

هر چهار رنگ گوشی کاملا براق و جاذب فوق‌العاده اثر انگشت هستند و در کوتاه‌ترین زمان ممکن، آلودگی و اثرات انگشت در همه قسمت‌های آن دیده می‌شود.

طراحی دوربین‌های بخش پشتی به صورت یک مربع بزرگ در مرکز این قسمت، یکی از تفاوت‌های اصلی میت 20 پرو و P20 Pro را تشکیل می‌دهد و جایگاه فلش LED در این بخش نیز در یک نگاه میت 20 پرو را از میت 20 معمولی جدا می‌کند. هرچند نبود سنسور اثر انگشت در این بخش راه آسان‌تری برای تشخیص این دو گوشی است. مجموعه دوربین‌های گوشی، چیزی نزدیک به نیم میلی‌متر از کف فاصله دارند که این فاصله با وجود اینکه تأثیر چندانی در نحوه قرار گرفتن و ثبات گوشی روی میز ندارد اما این مجموعه را در معرض خراشیدگی و آسیب قرار داده و آن را محلی برای تجمع گرد و خاک بدل می‌کند.

خمیدگی صفحه‌نمایش در کناره‌های چپ و راست فراتر از تجارب قبلی هواوی در این زمینه است و آن را به گوشی‌های خمیده سری S سامسونگ همچون Galaxy S9+ شبیه می‌سازد. این خمیدگی با وجود افزایش جذابیت و انتقال حاشیه‌های جانبی به کناره‌های دستگاه، در عمل همانطور که در بخش صفحه‌نمایش خواهیم دید، ارگونومی چندان بالائی را ارائه نمی‌دهد و منجر به برخی محدودیت‌ها در استفاده می‌شود.

با روشن کردن گوشی ناچ نازیبائی بالای صفحه‌نمایش، طراحی یک‌دست بخش روئی را با نقصان مشهودی روبرو می‌سازد و در حضور سیستم پیشرفته تشخیص چهره نیز به بزرگ‌تر شدن این ناچ نسبت به P20 Pro شده است. البته خوشبختانه در منوی تنظیمات صفحه‌نمایش می‌توان این ناچ را با تیره کردن دو سمت چپ و راست آن از پیش رو برداشت.

رنگ قرمز دکمه پاور و انتقال جایگاه سیم‌کارت به پائین گوشی از جمله تغییرات مشهود قسمت‌های پیرامونی دستگاه است اما تغییر بزرگ این قسمت در جای دیگری رخ داده که ممکن است در نگاه اول چندان به چشم نیاید؛ جست‌وجو برای یافتن اسپیکر اصلی گوشی در بخش‌های پیرامونی Mate 20 Pro به جای خاصی ختم نمی‌شود چرا که برخلاف تقریبا همه گوشی‌های این شرکت در بخش پائینی دستگاه خبری از دریچه جداگانه برای اسپیکر اصلی گوشی نیست و هواوی به جای تعبیه اسپیکر جداگانه در این قسمت، صدای خروجی را به تنها دریچه باز رو به دنیای خارج یعنی پورت USB-C هدایت کرده که البته این تصمیم همانطور که در ادامه خواهیم دید در شرایط مختلفی مثل لحظه اتصال شارژر مشکل‌زا خواهد بود.

درجه حفاظت بدنه در برابر نفوذ آب و گرد و خاک از IP67 در میت 10 پرو و P20 Pro حالا به IP68 افزایش پیدا کرده و بدین‌ترتیب می‌توان از نفود نکردن آب با عمق 1.5 متری در ظرف 30 دقیقه در آن اطمینان داشت.

در مجموع از طراحی میت 20 پرو به میزان زیادی می‌توان رضایت داشت و سایز و وزن مناسب، طراحی و رنگ‌آمیزی جذاب و شکل متفاوت دوربین‌های بخش پشتی آن را به یکی از زیباترین گوشی‌های حال حاضر بازار بدل می‌کند در سوی نکات منفی این طراحی نیز جدا از حضور notch باید به خمیدگی نچندان کارآمد صفحه‌نمایش در کناره‌ها و بدنه براق با جذب بالای اثر انگشت اشاره کرد.

ابعاد و وزن

ابعاد میت 20 پرو به گفته شرکت سازنده 8.6×72.3×157.8 میلی‌متر است که طول آن به لطف حاشیه‌های اندک و ناچ بخش بالائی و عرض دستگاه به دلیل خمیده بودن صفحه‌نمایش، کاملا مناسب و در سطح یک پرچمدار است. برای نمونه‌ای جهت مقایسه، شیائومی Mi Mix 3 بدون ناچ و با حاشیه‌های بسیار اندک در بالا و پائین و کناره‌ها و با صفحه‌نمایش یک‌اندازه 6.39 اینچی، دارای طول 157.9 میلی‌متری‌ست و در عرض نیز به دلیل تخت بودن صفحه‌نمایش و خمیده نبودن کناره‌ها، با اندازه کاملا بیشتر 74.7 میلی‌متری روبرو می‌شویم.

در زمینه ضخامت اما با نمونه چندان موفقی روبرو نیستیم چرا که ضخامت 8.6 میلی‌متری این گوشی در مقایسه با P20 Pro و Mate 10 Pro با ضخامت‌های به‌ترتیب 7.8 و 7.9 میلی‌متری کاملا بیشتر شده و حتی یک دهم میلی‌متر نسبت به Mi Mix 3 با ساختار کشوئی متحرک نیز رقم بیشتری را نشان می‌دهد. از جمله دلائل این افزایش ضخامت را باید در ظرفیت بالاتر باتری، تغییر طراحی ماژول‌ دوربین و موارد جدیدی مثل سیستم جدید فرستنده و گیرنده شارژ بی‌سیم جست‌وجو کرد. میت 20 پرو با این وجود، به لطف خمیده بودن شیشه روئی و پشتی دستگاه، در دست چندان ضخیم احساس نمی‌شود و ایرادی در این زمینه متوجه طراحان این مدل نیست هرچند به نظر می‌رسد با چند دهم میلی‌متر افزایش ضخامت امکان هم‌سطح کردن مجموعه دوربین با بخش پشتی وجود داشته است.

وزن گوشی 189 گرم اعلام شده که این وزن با وجود صفحه‌نمایش بزرگ‌تر و باتری حجیم‌تر، تنها 9 گرم بیشتر از P20 Pro است و با توجه به حجم گوشی، در دست سنگین احساس نمی‌شود.

صفحه‌نمایش

هواوی در طی چند سال گذشته از پنل‌های OLED برای گوشی‌های Pro سری میت بهره برده است و میت 20 پرو نیز در این زمینه مستثنی نخواهد بود. صفحه‌نمایش 6.39 اینچی این گوشی نه‌تنها نسبت پنل‌ 6 اینچی میت 10 پرو کاملا بزرگ‌تر شده بلکه وضوح این پنل نیز دوباره از سطح فول اچ‌دی فراتر رفته و با وضوح 1440×3120 پیکسلی یا WQHD+ در نسبت 19.5:9 به فشردگی فوق‌العاده 538ppi دست یافته که ظاهرا بالاترین وضوح در بین گوشی‌های هم‌رده اندرویدی (البته بدون احتساب گوشی‌های 4K شرکت سونی) به حساب می‌آید و در کنار LG V40 ThinQ، وضوح و فشردگی بالاتری را نسبت به همتایان خود از جمله سامسونگ گلکسی Note9 و اپل آیفون XS Max ارائه می‌کند.

در منوی تنظیمات و در قسمت Display امکان تغییر وضوح صفحه‌نمایش برای مصرف بهینه باتری وجود دارد که در حالت پیش‌فرض، روی گزینه Smart resolution قرار دارد اما برای به دست آوردن بهترین نتیجه به خصوص در اپ‌های گرافیکی می‌توان آن را به صورت دستی روی بالاترین حد WQHD+ تنظیم کرد.

از کنتراست و زاویه دید این صفحه‌نمایش مثل دیگر پنل‌های OLED، می‌توان کاملا رضایت داشت و شرایط برای کارکرد زیر نور مستقیم خورشید نیز در حد ایده‌آلی فراهم است در این حالت در صورت فعال بودن گزینه روشنائی خودکار، نور صفحه از حد ماکزیمم نیز فراتر می‌رود. روشنائی این پنل در مقایسه با هر دو مدل پرچمدار قبلی این برند یعنی P20 Pro و Mate 10 Pro با افزایش روبرو بوده است؛ حداقل نور این صفحه‌نمایش نیز طبق انتظار تا اندازه‌ای پائین است که به سادگی می‌توان از آن در تاریکی نیز استفاده کرد. خمیدگی‌های جانبی تنها نکته نسبتا منفی این صفحه‌نمایش است که با وجود ایجاد زیبائی‌های بصری، در عمل، دسترسی به قسمت‌های حاضر روی این خمیدگی‌ها را اندکی با مشکل روبرو می‌‌کند.

در منوی Display و در بخش Colour & eye comfort امکان تغییر حالت و گرمای رنگ برای به دست آوردن دقت بالاتر رنگ‌های به نمایش درآمده وجود دارد و جدا از دو گزینه نرمال و Vivid می‌توان دایره رنگی مرکزی را به سمت هر رنگ دلخواهی حرکت داد و یا یکی از سه گزینه، پیش‌فرض، گرم و سرد را برگزید. صفحه‌نمایش Mate 20 Pro‌ به‌صورت پیش‌فرض قادر به پشتیبانی از رنگ‌های DCI-P3 بوده و از HDR10 نیز پشتیبانی می‌کند.

یک قابلیت جدید در این بخش، گزینه Natural tone است که با فعال کردن آن، بسته به نور محیط گرمای رنگ به صورت اتوماتیک تنظیم می‌شود در دنیای واقعی با فعال کردن این گزینه، رنگ‌های تصویر تا اندازه‌ای گرم‌تر از حالت عادی می‌شود. در نهایت در بخش Eye comfort این منو امکان فیلتر کردن نور آبی برای جلوگیری از خسته‌ شدن چشم هنگام استفاده از گوشی در تاریکی فراهم می‌شود و می‌توان این پروسه را با تنظیم ساعت شروع و پائین، اتوماتیک کرد. اسلایدر حاضر در بخش پائینی این قسمت نیز امکان سردتر یا گرم‌تر کردن رنگ‌هار ا فراهم می‌آورد.

در منوی تنظیمات همچنین می‌توان ناچ بالای صفحه را با خاموش کردن پیکس‌های هم‌ردیف آن به کل محو کرد که جلوه حرفه‌ای‌تری به دستگاه می‌بخشد و آن را بیش از پیش به نمونه‌ای مثل گلکسی S9+ شبیه می‌سازد. همچنین به لطف OLED بودن صفحه‌نمایش، امکان استفاده از حالت همواره روشن پنل یا Always on display نیز وجود دارد که به قیمت مصرف بالاتر باتری امکان نمایش اطلاعاتی مثل زمان و تاریخ را در مواقع خاموش بودن پنل فراهم می‌آورد.

در فضای باریک زیر صفحه‌نمایش به نکته‌ خاصی بر نمی‌خوریم اما در بالا و در فضای تیره notch، جدا از دوربین سلفی، اسپیکر تماس و سنسورهای تشخیص نور و Proximity، سیستم تشخیص چهره سه‌بعدی دستگاه قرار دارد که مشابه آنچه در فناوری Face ID اپل شاهد آن بودیم با دقت بالائی با ارسال امواج مادون قرمز و دریافت اطلاعات از صورت کاربر، حتی در تاریکی شب نیز چهره افراد را شناسائی می‌کند. اسپیکر تماس در این بخش به عنوان خروجی دوم صدا در سیستم صوتی استریوی دستگاه عمل می‌کند و صداهای زیر (با فرکانس بالا) از طریق این اسپیکر پخش می‌شوند.

تشخیص چهره

فرایند تشخیص چهره در Mate 20 Pro مثل دیگر نمونه‌های مبتنی بر سیستم مادون قرمز با سرعت بسیار بالائی انجام می‌شود و در زمانی بسیار کوتاه و تقریبا به صورت آنی با روشن شدن صفحه‌نمایش، امکان تشخیص چهره برای این سنسور و بازگشائی قفل وجود دارد.

صفحه‌نمایش گوشی به صورت پیش‌فرض با برداشته شدن آن توسط کاربران روشن شده و بدین‌ترتیب دیگر نیازی به روشن کردن پنل برای تشخیص چهره نیز وجود ندارد. این شیوه که در عمل منجر به روشن شدن‌های ناخواسته و تصادفی صفحه‌نمایش می‌شود از طریق بخش Motion control و گزینه Pick up قابل غیر فعال کردن است.

پس از تشخیص چهره به صورت پیش‌فرض و درصت همانند آیفون‌ X، آیفون قفل بالای صفحه‌نمایش از بسته به باز تغییر حالت پیدا می‌کند و با اسکرول صفحه‌نمایش رو به بالا می‌توان به صفحه هوم دسترسی پیدا کرد. در منوی تشخیص چهره از تنظیمات گوشی امکان تغییر این وضعیت و ورود مستقیم بعد از تشخیص چهره بدون نیاز به اسکرول نیز وجود دارد. قابلیت تشخیص چهره در میت 20 پرو علاوه بر بازگشائی قفل صفحه‌نمایش، برای دسترسی به اپلیکیشن‌های قفل شده نیز به‌کار می‌رود. یک گزینه نسبتا عجیب در لیست تنظیمات این بخش قابلیتی برای غیر فعال کردن تماس چشمی با سنسور است که در صورت فعال کردن این گزینه نیازی به باز بودن چشم‌ها برای تشخیص چهره وجود ندارد، امری که با توجه به مشکلات امنیتی احتمالی چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.

تشخیص چهره میت 20 پرو در عمل از سرعت و دقت بسیار بالائی برخوردار است هرچند در نور کم از سرعت آن کاسته می‌شود و چندی پیش نیز گزارش‌هائی در مورد اشتباه‌های به ثبت رسیده توسط آن در شناسائی چهره‌های نزدیک به هم منتشر شد. این سیستم جدا از وظیفه اصلی آن، برای ساخت Emojiهای سه‌بعدی از حرکات صورت کاربر نیز به‌کار می‌رود و در آینده با انتشار اپلیکیشنی تحت عنوان 3D Live Maker می‌توان از آن برای اسکن کردن اشیاء و زنده کردن آنها در یک محیط واقعیت افزوده استفاده نمود.

سنسور اثر انگشت درون صفحه‌نمایش

ایده سنسور اثر انگشت درون صفحه‌نمایش بالاخره پس از مدت‌ها گمانه‌زنی در یک پرچمدار سری میت هواوی ظاهر شد؛ این سنسور که در زیر لایه شیشه‌ای صفحه‌نمایش در محوطه کوچکی در نیمه پائینی پنل جای گرفته برخلاف حسگرهای اثر انگشت خازنی معمول، از نور برای مشاهده و تشخیص اثرات انگشت بهره می‌برد. این نور در لحظه قرار گرفتن انگشت روی این سنسور توسط صفحه‌نمایش تأمین شده و با تشخیص پستی و بلندی‌های سطح پوست، عملیات شناسائی را انجام می‌دهد.

این سنسور توسط شرکت چینی Goodix ساخته شده و از آن در نسخه پورشه دیزاین میت 20 نیز بهره گرفته شده است. عملکرد این سنسور در دنیای واقعی نسبتا سریع و رضایت‌بخش است و با وجود آنکه هنوز سرعت کمتری نسبت به سنسورهای خازنی عادی دارد اما در اغلب موارد با مشکل خاصی در استفاده از آن روبرو نشدیم. در هنگام خاموش بودن صفحه‌نمایش به محض برداشتن دستگاه، محل سنسور اثر انگشت به صورت محو ظاهر می‌شود در این حالت با قراردادن انگشت روی این نقطه و اندکی فشار، نوری روی صفحه‌نمایش ظاهر می‌شود که برای تشخیص اثر انگشت به کار می‌رود.

فرایند ثبت اثر انگشت در این سنسور با سرعت کمتری نسبت به حالت عادی انجام شده و برای ثبت کامل یک انگشت باید زمان بیشتری را صرف کرد. یک نکته جالب در مورد این سنسور قبل از ثبت اثر انگشت، هشدار هواوی مبنی بر احتمال ایمنی کمتر اثر انگشت در مقایسه با یک PIN قوی و حتی یک پترن است.

از جمله امکانات جالب مرتبط با امنیت و اثر انگشت، قابلیتی تحت عنوان PrivateSpace است که در آن به جز محیط اصلی استفاده از گوشی، یک محیط ایمن و کاملا متفاوت در اختیار کاربران قرار می‌گیرد که محتویات آن در فضای اصلی گوشی ظاهر نمی‌شود. برای دسترسی به این فضا می‌توان پترن یا اثر انگشت متفاوتی را تعریف کرد جائی‌که با یک انگشت به صفحه اصلی و با انگشت مخصوص دیگری به فضای خصوصی یا PrivateSpace دسترسی داشت.

اجزای جانبی

اجزای پیرامونی میت 20 پرو به جز یک مورد با تغییر خاصی روبرو نشده‌اند. در سمت چپ دستگاه جائی‌که پیش از این در Mate 10 Pro محل اسلات سیم‌کارت گوشی بود حالا به کل خالی از هر المان قابل ذکر‌ی‌ست و این اسلات به پائین دستگاه منتقل شده است.

در سمت راست دکمه تغییر صدا و کلید پاور قرار دارد که در آن دکمه پاور به طور کامل به رنگ قرمز طراحی شده است. این دکمه در P20 Pro دارای یک نوار قرمز رنگ بود. جایگاه این دکمه‌ها، نسبتا مناسب به نظر می‌رسد و تقریبا به خوبی در زیر انگشتان هر دو دست پیدا می‌شوند.

بالای گوشی نیز به تغییر خاصی بر نمی‌خوریم و جدا از دو خط موازی آنتن، همچنان یکی از میکروفون‌های دستگاه و درگاه اینفرارد در این قسمت حضور دارند.

تغییر اصلی در اجزای پیرامونی میت 20 پرو همانطور که در طراحی گوشی نیز به آن اشاره شد در بخش پائینی رخ داده است؛ در این قسمت مثل P20 Pro، میکروفون تماس در سمت چپ و پورت USB-C در مرکز قرار دارد اما در سمت راست این پورت به اسلات جدید سیم‌کارت/کارت حافظه و یکی دیگر از میکروفون‌های دستگاه بر می‌خوریم. صدای اسپیکر اصلی گوشی همانطور که اشاره شد از طریق پورت USB-C پخش می‌شود که با وجود صرفه‌جوئی در فضا و بهبود ظاهر یک‌دست این قسمت، عملا تصمیم هوشمندانه بزرگی به نظر نمی‌رسد چرا که با اتصال کابل USB مثلا در هنگام شارژ گوشی، خروجی این اسپیکر در ابتدا تا حدودی خفه شده و سپس با از دست رفتن نسبی صدای بم و باس، جنس صدای خروجی اسپیکر بالای صفحه‌نمایش نیز با تغییر همراه می‌شود.

دیگر تغییر انقلابی این بخش به اسلات سیم‌کارت/کارت حافظه تعلق دارد که نه‌تنها از کناره سمت چپ به پائین منتقل شده بلکه برای اولین بار در یک میت پرو امکان ارتقاء حافظه داخلی را نیز فراهم می‌آورد. نوع این حافظه اما برخلاف انتظار microSD نیست و هواوی بدین‌منظور نوع جدیدی از حافظه با نام NM Card یا Nano Memory Card را طراحی کرده است که مطابق نام آن مشابه سیم‌کارت‌های نانو بوده و 45 درصد کوچک‌تر از کارت‌های حافظه microSD است. حداکثر ظرفیت حافظه جانبی قابل پذیرش در میت 20 پرو از سوی هواوی، 256 گیگابایت اعلام شده و حداکثر سرعت تبادل آن نیز به 90MB/s می‌رسد که بدین‌ترتیب می‌توان آن را گونه تغییر شکل یافته‌ای از همان کارت microSD بدون تغییر خاصی در سرعت قلمداد کرد.

در طراحی جدید هواوی برای این بخش از یک tray دو طرفه استفاده شده که در هر دو سوی آن می‌توان دو سیم‌کارت نانو جای داد یا اینکه به جای سیم‌کارت دوم در بخش زیرین، از یک کارت حافظه جدید NM بهره برد. این نوع حافظه البته هنوز به صورت گسترده در بازار وجود ندارد اما انتظار هواوی فراگیر شدن این نوع کارت و استفاده از آن نه‌تنها در محصولات این شرکت بلکه در تولیدات سایر شرکت‌هاست.

بخش پشتی

طراحی جدید بخش پشتی گوشی در قسمت دوربین‌های سه‌گانه، مهم‌ترین المان طراحی این سری در همه مدل‌های این رده از Mate 20 و Mate 20 Pro گرفته تا Mate 20 X و Porsche Design Huawei Mate 20 RS است. جنس برجسته کاور شیشه‌ای این قسمت در عین براق بودن (و البته جذب اثرات انگشت) دیگر جذابیت پشت گوشی به حساب می‌آید و در بالا و پائین نیز نشان لایکا و عنوان هواوی شرایطی مشابه قبل را ایجاد کرده‌اند.

دوربین‌های اصلی

از زمان آغاز همکاری هواوی با کمپانی خوشنام لایکا در P9 و P9 Plus در سال 2016، عملکرد دوربین‌های هواوی با ارتقاء چمشگیری روبرو شد. این روند در سال 2017 با سری P10 ادامه پیدا کرد و در اوائل سال جاری با P20 Pro به اوج رسید. این شرایط خوشبختانه در میت 20 پرو نیز ادامه پیدا کرده و در این مدل نیز با یکی از بهترین چینش‌های موجود برای دوربین‌های موبایلی (و احتمالا بهترین آنها) روبرو می‌شویم. دوربین‌های حاضر در این مجموعه شامل یک دوربین 40 مگاپیکسلی در بالا سمت راست، یک دوربین 20 مگاپیکسلی در زیر آن و یک دوربین 8 مگاپیکسلی در زیر فلش LED می‌شود.

دوربین 40 مگاپیکسلی این مجموعه درست مثل P20 Pro‌ دارای اندازه سنسور بسیار بزرگ 1/1.7 اینچی است که در بین دیگر گوشی‌های موبایلی تقریبا نمونه دیگری برای آن نمی‌توان سراغ گرفت. میزان گشودگی دیافراگم لنز این دوربین f/1.8 است که با وجود آنکه گشوده‌ترین دیافراگم در بین دوربین‌های هم‌رده به حساب نمی‌آید و برای نمونه سامسونگ گلکسی S9+ با ارائه f/1.5 در این زمینه بسیار موفق‌تر به نظر می‌رسد اما در عمل با در اختیار داشتن یک سنسور کاملا بزرگ‌تر (50 درصد ابعاد بیشتر نسبت به سنسور 1/2.55 اینچی حاضر در گلکسی S9+) به خوبی از پس جبران نور کمتری که به واسطه دیافراگم بسته‌تر به آن می‌رسد بر می‌آید. دوربین 20 مگاپیکسلی میت 20 پرو تغییر اصلی این مجموعه نسبت به گذشته به حساب می‌آید جائی‌که برخلاف P20 Pro که از یک دوربین سیاه و سفید با گشودگی لنز f/1.6 در این قسمت استفاده می‌کرد، طراحان هواوی این بار به سراغ یک دوربین 20 مگاپیکسلی رنگی با لنز الترا واید اما با دیافراگم کاملا بسته‌تر یعنی f/2.2 رفته‌اند. به لطف این دوربین جدید طبق ادعای هواوی می‌توان تصاویر ماکروی بسیار نزدیکی از فاصله‌ 2.5 سانتی‌متری از سوژه تهیه کرد. در نهایت دوربین سوم این مجموعه با وضوح 8 مگاپیکسل و دیافراگم f/2.4 مثل قبل برای تأمین زوم اپتیکال 3 برابری به کار می‌رود و تغییری نسبت به قبل نداشته است.

فوکوس خودکار در این مجموعه با هر سه فناوری موجود یعنی تشخیص فاز، تشخیص کنتراست و فوکوس لیزری تأمین می‌شود و در زمینه فناوری تثبیت‌کننده تصویر نیز از AIS یا تثبیت‌کننده تصویر هوش مصنوعی هواوی (Huawei AI Image Stabilization) سخن به میان آمده است. وضوح پیش‌فرض دوربین در حالت عادی 10 مگاپیکسل یا 2736×3648 پیکسل در نسبت 4:3 است که می‌توان آن را به صورت دستی به 40 مگاپیکسل (5472×7296 پیکسل) ارتقاء داد. تنها دو گزینه دیگر در زمینه وضوح شامل 7 مگاپیکسل در نسبت 1:1 و 6 مگاپیکسل در نسبت 18.8:9 است که این آخری کل صفحه‌نمایش به جز محوطه ناچ را در بر می‌گیرد. طبق رویه یکی دو سال اخیر شرکت هواوی، خبری از نسبت تصویر 16:9 در این مجموعه نیست.

رابط کاربری دوربین تقریبا همانی‌ست که در P20 Pro نیز شاهد آن بودیم اما در برخی موارد تغییرات کوچک و بزرگی نیز به چشم می‌خورد. در این رابط کاربری یک ردیف بالاتر از شاتر دوربین، سوئیچر تعویض بین دوربین‌های عقب و جلو و نمائی از آخرین عکس گرفته شده، گزینه‌های مختلف برداشت تصویر شامل عکاسی خودکار و پرتره، حالت حرفه‌ای (Pro)، برداشت ویدئو، عکاسی در شب و حالت دیافراگم باز همگی در یک لیست با امکان اسکرول افقی در کنار هم قرار گرفته‌اند و گزینه More‌ در این بخش نیز برای دسترسی به سایر حالت‌های دوربین از جمله اسلوموشن، برداشت پانوراما، عکاسی سیاه و سفید، برداشت HDR و تایم‌لپس در نظر گرفته شده است. در این قسمت در مقایسه با P20 Pro دو گزینه جدید شامل AR lens برای افکت‌های مرتبط با واقعیت افزوده و عکاسی در زیر آب افزوده شده است که اولی به سیستم تشخیص چهره سه‌بعدی بالای صفحه‌نمایش مرتبط است و دومی نیز نیاز به پوشش مخصوصی برای عکاسی در زیر آب دارد.

با انتخاب گزینه AR lens می‌توان از بین صورتک‌های موجود یکی را انتخاب کرد و سپس با حرکت دادن سر و اجزای صورت ویدئو یا GIF تهیه نمود. میزان دقت صورتک‌های این قسمت در حد متوسطی بوده و این امکان به جز در روزهای اول استفاده از گوشی احتمالا در حد یک قابلیت فانتزی باقی می‌ماند.

در صفحه اصلی منوی دوربین و در بخش بالائی همان گزینه‌های حاضر در P20 Pro یعنی به ترتیب از راست به چپ دکمه دسترسی به سایر تنظیمات، حالت‌های مختلف رنگ (استاندارد، Vivid colors و Smooth colors)، حالت تصویر متحرک (Moving picture) و حالت‌های مختلف فلش (روشن،‌ خاموش، اتوماتیک و همیشه روشن) قرار دارند اما این بار در کناره سمت چپ گزینه جدیدی به نام HiVision به چشم می‌خورد که با لمس کردن آن امکان اسکن QR Code، ترجمه متن و شناسائی کالا و سوژه درون تصویر فراهم می‌شود.

در منوی تنظیمات این دوربین با وجود شباهت نسبت به گذشته چند تغییر نیز دیده می‌شود که از آن جمله باید به انتقال گزینه عکاسی در حالت RAW به بخش تغییر رزولوشن، و حذف گزینه‌های لمس کردن برای گرفتن عکس (Touch & hold shutter icon) و تغییر وظیفه دکمه ولوم اشاره کرد به جز این موارد همه چیز مثل گذشته است که شامل گزینه‌های تغییر رزولوشن، اضافه نمودن خطوط راهنما، تایمر، خاموش کردن صدای شاتر، کنترل صوتی و Ultra Snapshot (برای گرفتن سریع عکس موقع خاموش بودن صفحه) می‌شود. گزینه Master AI مثل گذشته در اینجا نیز حضور دارد و با فعال بودن آن، گوشی به صورت خودکار با کمک هوش‌مصنوعی، صحنه پیش رو را تشخیص داده و بهترین تنظیم ممکن را برای آن اعمال می‌کند. در تست عملی این امکان، گوشی به خوبی از پس تشخیص موقعیت‌هائی نظیر محیط سبز، گل، منظره، عکاسی کلوزآپ (از نزدیک)، عکاسی از متن و اسناد برآمد و در برخی موقعیت‌ها مثل عکاسی از اسناد (Document Scan) با همسو کردن خودکار لبه‌های تصویر تجربه بسیار کارآمدی را ارائه می‌کند.

یکی دیگر از نکات جدیدی که در P20 Pro با آن آشنا شدیم و در میت 20 پرو نیز حضور دارد گزینه‌ای به اسم 4D Predictive focus است که می‌توان آن را نسخه جدیدی از گزینه Object tracking یا فوکوس دنبال‌کننده سوژه‌های متحرک دانست که هواوی در گوشی‌های قبلی خود ارائه می‌کرد. این بار به جای نیاز به لمس کردن سوژه مورد نظر برای فوکوس و دنبال کردن سوژه، دوربین به صورت خودکار نقاط فوکوس را روی سوژه متحرک به نمایش گذاشته و سوژه را اصطلاحا track یا دنبال می‌کند.

در مد حرفه‌ای یا Pro این دوربین طبق معمول شش گزینه مختلف از جمله تنظیمات Metering، تغییر عدد ISO (از 50 تا 102,400)، تنظیم دستی سرعت شاتر (از 1/4000 ثانیه تا 30 ثانیه)، تغییر در نورگیری، اتوفوکوس دستی و خودکار (در و حالت AF-C برای و AF-S برای) و در نهایت انتخاب رنگ سفید مناسب در دسترس قرار دارند. تنها تغییر این قسمت نسبت به P20 Pro‌ امکان ارتقاء حساسیت یا ISO تا 102,400 است در حالی‌که در P20 Pro این حساسیت حداکثر تا 6,400 قابل ارتقاء بود البته در میت 20 پرو نیز با گذر حساسیت از 6,400 سایر تنظیمات حاضر در این بخش (Metering، سرعت شاتر، نورگیری، اتوفوکوس و انتخاب رنگ سفید) غیر فعال می‌شوند.

در عکاسی در روز و در یک هوای نیمه ابری با تصویری کاملا شارپ با جزئیات فراوان روبرو می‌شویم که کنتراست مطلوبی را به نمایش می‌گذارد و نتیجه دلخواهی را ارائه می‌کند. در عکس زیر که با حداکثر وضوح یعنی 40 مگاپیکسل برداشت شده است حتی در برش اندازه واقعی تصویر نیز با جزئیات فراوانی روبرو می‌شویم و نویز با وجود نور نچندان ایده‌آل در سطح مناسبی قرار دارد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در یک موقعیت دشوارتر با قرارگیری روبه خورشید بدون فعال کردن گزینه HDR هنوز از نتیجه کار نمی‌توان ناراضی بود و با نزدیک شدن 3 برابری به سوژه و 5 برابری (به صورت دیجیتال) نیز از جزئیات چندان کاسته نمی‌شود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

زوم اپتیکال 3 برابری تصویر بالا - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

زوم ترکیبی 5 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برای تست عملکرد HDR این دوربین از دو تصویر زیر بهره گرفتیم که اختلاف مشهودی در تصویر گرفته شده در حالت HDR وجود دارد و این موضوع را به روشنی می‌توان در رنگ آسمان و قسمت‌های مرکزی و بالای برج مشاهده کرد. دسترسی آسان نداشتن به گزینه HDR با توجه به تغییر مثبت ایجاد شده توسط آن در تصاویر نکته منفی مشهودی در بخش نرم‌افزاری این دوربین به حساب می‌اید.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

زوم سه‌برابری اپتیکال این دوربین همچون P20 Pro بدون نقص و رضایت‌بخش عمل می‌کند و در حالت 5 برابری نیز با اینکه آرام‌آرام تأثیرات بزرگنمائی دیجیتال ظاهر می‌شود اما هنوز حداقل در محیط‌های با نور کافی می‌توان روی آن حساب کرد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

زوم اپتیکال 3 برابری تصویر بالا - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

زوم ترکیبی 5 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

هواوی در لیست قابلیت‌های این دوربین به امکان برداشت ماکرو از فاصله بسیار نزدیک اشاره کرده که البته در دنیای واقعی چندان به آسانی انجام نمی‌شود و با نزدیک شدن بیش از اندازه به سوژه، دوربین معمولا تمایل بیشتری برای فوکوس روی سوژه دورتر از خود نشان می‌دهد. در این حالت البته با اندکی تلاش می‌توان تصاویر ماکروی مناسبی را برداشت کرد هرچند در عمل گرفتن تصاویر ماکرو از فاصله‌های نزدیک‌تر از 10 سانتی‌متر با این دوربین کار چندان آسانی نیست.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

عملکرد دوربین در حالت دیافراگم باز برای محو کردن پس‌زمینه بسیار موفق است و سوژه اصلی به خوبی از بک‌گراند تفکیک می‌شود.

برداشت تصویر در حالت دیافراگم باز با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در زمینه دقت رنگ از عملکرد Mate 20 Pro رضایت فوق‌العاده‌ای نداشتیم چرا که تصاویر در اکثر مواقع گرم‌تر از حالت عادی ثبت می‌شوند برای نمونه مرکز گل‌ بزرگ حاضر در پائین عکس زیر که مایل به قرمز ثبت شده در عمل کاملا به قهوه‌ای نزدیک است و گل‌های متمایل به قرمز عکس دوم نیز در عمل کاملا به بنفش تمایل داشتند.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

از عملکرد دوربین در حالت پانوراما رضایت داشتیم و با وجود ایده‌آل نبودن شرایط و لرزش‌های گاه و بیگاه دست، عملا با تصویری یک‌دست بدون نمایش خطوط واصل روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک در مد پانوراما - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عکاسی در شب با Mate 20 Pro یکی از نقاط قوت اصلی این گوشی است که به لطف سنسور بزرگ آن، تصاویر جالب توجه‌ای را برجای می‌گذارد. تصویر اول در زیر در وضوح 10 مگاپیکسل به صورت عادی و در حالت اتوماتیک برداشت شده که دوربین ISO 2500 را برای آن انتخاب کرده و سنسور برای 1/20 ثانیه نیز در معرض نور قرار گرفته است. در حالت دوم با افزایش وضوح به 40 مگاپیکسل، تصویر تیره‌تری ایجاد می‌شود چرا که با وجود زمان بیشتر باز بودن شاتر (1/15 ثانیه در مقابل 1/20 ثانیه) اما از حساسیت کم شده و دوربین به ISO 2000 سوئیچ کرده است. با فعال کردن عکاسی در حالت شب یا Night mode اوضاع به یک‌باره دگرگون می‌شود و نور بسیار زیادی به تصویر هجوم می‌آورد چرا که با وجود کاهش حساسیت به ISO 1250، شاتر این بار برای 4 ثانیه باز مانده است و تصویری کاملا روشن‌تری را به دست می‌آوریم.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با وضوح 10MP و HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با وضوح 40MP و HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

جالب اینکه با بزرگ کردن تصویر در اندازه واقعی نیز بهترین عملکرد به Night mode‌ تعلق دارد.

برش اندازه واقعی تصویر اول

برش اندازه واقعی تصویر دوم

برش اندازه واقعی تصویر سوم

اعداد مرتبط با فیلم‌برداری این دوربین تغییری نسبت به P20 Pro نداشته و بدین‌ترتیب حداکثر وضوح فیلم‌برداری این مجموعه همچنان روی 4K با 30 فریم در ثانیه قرار دارد و برخلاف پرچمداران فعلی بازار امکان برداشت ویدئوی الترا اچ‌دی با 60 فریم در ثانیه در این مدل وجود ندارد. در زمان انتخاب وضوح البته همچنان می‌توان از بین کدک معمول H.264 (با حجم بالاتر و تضمین پخش در همه پخش‌کننده‌ها) یا H.265 (با حجم کمتر و پخش در دستگاه‌های جدیدتر) یکی را انتخاب کرد. طبق انتظار امکان فیلم‌برداری با وضوج 1080p با 30 و 60 فریم در ثانیه نیز وجود دارد.

در کدک H.264 و در وضوح 4K بیت‌‌ریت ویدئویی به حوالی 39Mbps نزدیک می‌شود و در وضوح فول اچ‌دی با نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه نیز بیت‌ریت تصویر به ترتیب به 14 و 23 مگابیت بر ثانیه می‌رسد. با تغییر کدک به H.265 اوضاع به خصوص برای دو وضوح فول اچ‌دی و 4K با نرخ 30 فریم در ثانیه دگرگون می‌شود به‌طوری‌که تقریبا بدون تغییر در کیفیت ویدئو، بیت‌ریت تصویر در حالت 4K به یک‌باره از 39Mbps‌ به 21Mbps کاهش می‌یابد و در مورد 1080/30p نیز این تغییر از 14 به حوالی 5 مگابیت بر ثانیه است. در مورد 1080/60p تغییر چندان بزرگی صورت نمی‌گیرد و بیت ریت تصویر از 23Mbps این بار به 16Mbps کاهش پیدا می‌کند. صدای استریوی برداشت شده در همه این حالت‌ها تقریبا ثابت و حوالی 190Kbps به صورت استریو است.

در هرسه وضوح 4K، فول اچ‌دی 30 فریم و فول اچ‌دی 60 فریم در ثانیه، با تغییر مد دوربین از عکاسی به فیلم‌برداری با کراپ مشهودی روبرو می‌شویم که حتی ممکن است سوژه شما را از کادر خارج کند؛ بیشترین میزان این کراپ در وضوح 1080/60p رخ می‌دهد اما در دو وضوح دیگر نیز این کراپ به میزان کمتری تکرار شده است. نکته جالب اینکه در حین فیلم‌برداری می‌توان به دوربین واید 20 مگاپیکسلی که با برچسب 0.6x روی صفحه مشخص می‌شود سوئیچ نمود و به تصویر کاملا وایدتری (البته به بهای کیفیت پائین‌تر) بدون نگرانی از کراپ دست پیدا کرد.

طبق معمول بالاترین جزئیات در وضوح 4K و روان‌ترین تصویر در 1080/60p رخ می‌دهد اما تقریبا در هر دو مورد با وجود کنتراست مناسب با رنگ‌های کم‌رمق‌تر از حالت عادی روبرو می‌شویم. در فیلم‌برداری عادی 1080/30p از کیفیت ویدئو حتی در محیط‌های داخلی و در شب نیز نمی‌توان ناراضی بود اما با استفاده از دوربین تله‌فتو و زوم در سوژه با ریزش مشهودی در جزئیات و کیفیت روبرو می‌شویم. سیستم تثبیت‌کننده دیجیتال (لرزه‌گیر دست) در وضوح 1080/60p غیر فعال است اما در وضوح 1080/30p به خوبی عمل می‌کند و از این لحاظ با یکی از بهترین‌ها روبرو می‌شویم. در هر سه‌ وضوح در حین فیلم‌برداری می‌توان اقدام به برداشت عکس کرد که وضوح این عکس در دو رزولوشن فول اچ‌دی 30 فریم و 4K برابر با 8 مگاپیکسل و در 1080/60p تنها یک فریم از تصویر یعنی 1080×1920 پیکسل است.

فیلم‌برداری اسلوموشن 720p با 960 فریم در ثانیه یا سوپر اسلوموشن یکی دیگر از جذابیت‌های مرتبط با دوربین در میت 20 پرو است که سرعت حرکت را تا 32 برابر کاهش می‌دهد و مثل قبل تنها در عرض 10 ثانیه انجام می‌شود. برای استفاده از این گزینه می‌توان از دو حالت اتوماتیک و دستی بهره برد که در حالت اول، دوربین به محض تشخیص حرکت اقدام به ضبط ویدئوی اسلوموشن می‌نماید. به جز این حالت می‌توان ویدئوهای اسلوموشن دیگری با نرخ 120 فریم در ثانیه (4 برابر سرعت کمتر) و 240 فریم در ثانیه (8 برابر سرعت کمتر) را نیز برداشت کرد که برخلاف سوپر اسلوموشن، محدودیتی در زمان برداشت ندارند و می‌توان آنها را به دلخواه تا پر شدن حافظه ادامه داد. کیفیت اسلوموشن‌های این دوربین به خصوص در حالت 960fps به میزان زیادی به نور محیط بستگی دارد و در یک محیط کاملا روشن با نور کافی می‌تواند تصاویر جالبی را از صحنه‌های سریع برداشت نماید.

دوربین سلفی

دوربین سلفی حاضر در میت 20 پرو ظاهرا بدون تغییر نسبت به P20 Pro دارای وضوح 24 مگاپیکسلی بدون فوکوس خودکار با گشودگی دیافراگم f/2.0 است که در فیلم‌برداری حداکثر به وضوح 1080/30p دست پیدا می‌کند. حداکثر وضوح این دوربین در نسبت 4:3 به دست می‌آید و دیگر رزولوشن‌های در دسترس برای آن نیز در غیاب نسبت 16:9 شامل 18 مگاپیکسل در نسبت 1:1 و 16 مگاپیکسل در نسبت 18:9 است. از میزان جزئیات و کیفیت تصاویر سلفی این دوربین در نور مناسب می‌توان رضایت داشت اما همچنان در نبود فوکوس خودکار انتظار چندانی از این مجموعه نمی‌رود و پیش از گرفتن هر عکس برای حصول بهترین نتیجه باید نقطه ایده‌آل برای قرارگرفتن در محدوده فوکوس ثابت این دوربین را مشخص نمود.

باتری

یکی دیگر از تغییرات مهم در میت 20 پرو در بخش باتری آن رخ داده است؛ ظرفیت باتری این گوشی بالاخره از حد معمول همیشگی این کلاس فراتر رفته و با ظرفیت 4,000mAh و توان 16.04Whr در ولتاژ 3.82 ولت رکورد تازه‌ای را در قبال رقبای اصلی خود یعنی iPhone XS Max با توان 12.08Whr و Galaxy Note9 با توان 15.4Whr ثبت کرده است. هواوی به زمان‌های رسمی این باتری اشاره‌ای نکرده اما با توجه به بزرگ‌تر شدن صفحه‌نمایش نسبت به P20 Pro می‌توان حداقل انتظار عملکرد مشابه‌ای از آن یعنی حوالی 3 روز با یک استفاده متوسط را داشت.

مثل همیشه از تست Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark و روشنائی 50 درصد صفحه‌نمایش به عنوان معیاری برای کیفیت عملکرد این باتری استفاده می‌کنیم. این تست از شارژ 100 درصد باتری آغاز شده و تا رسیدن باتری به زیر 20 درصد ادامه پیدا می‌کند. P20 Pro در این آزمون به زمان 11 ساعت و 7 دقیقه‌ای دست پیدا کرد و در Mate 20 Pro نیز حداقل انتظار تکرار این نتیجه را داریم. در عمل با پذیرش حالت پیش‌فرض وضوح صفحه‌نمایش یعنی Smart resolution امتیاز Mate 20 Pro به 12 ساعت و 54 دقیقه رسید که 2 ساعت زمان بهتری نسبت به P20 Pro است و حتی با تنظیم وضوح روی حداکثر میزان خود یعنی WQHD+ نیز میت 20 پرو همچنان جایگاه بهتری نسبت به P20 Pro‌ داشته و با 11 ساعت و 43 دقیقه یکی از بهترین زمان‌های این تست را به نام خود ثبت می‌کند.

دیگر گزینه انقلابی این قسمت به شارژ باتری تعلق دارد که با فناوری Super Charge جدید هواوی با توان 40 واتی (10 ولت و 4 آمپر) استاندارد تازه‌ای را در این رده تعریف کرده است. Super Charge قبلی هواوی که تا به امروز تنها در گوشی‌های پرچمدار این برند از جمله P20 Pro مشاهده می‌شد دارای توان 22.5 واتی (5 ولت و 4.5 آمپر) بود اما این توان حالا تقریبا به 2 برابر افزایش یافته و انتظار مشاهده سرعت شارژ بسیار بالاتری را از این مجموعه ایجاد کرده است. طبق ادعای هواوی، این شارژر قادر است تنها در ظرف 30 دقیقه، 70 درصد از ظرفیت باتری را پر کند که در صورت صحت، سریع‌ترین گزینه شارژ در بین رقبا به حساب می‌آید. در ادامه صحت این ادعا و روند شارژ Mate 20 Pro با کابل ضخیم ارائه شده همراه دستگاه را بررسی می‌کنیم.

تست شارژ میت 20 پرو را طبق معمول به صورت خاموش و با باتری کاملا خالی (0 درصد) آغاز می‌کنیم. باتری در 5 دقیقه اول تا 12 درصد ظرفیت خود پر شد که تفاوت خاصی به P20 Pro که در این لحظه تا 11 درصد پر شده بود ندارد. از این لحظه به بعد سرعت شارژ به طرز باورنکردنی افزایش پیدا می‌کند به‌طوری‌که پس از 10 دقیقه، باتری به ظرفیت 25 درصد و پس از 15 دقیقه به ظرفیت 37 درصد می‌رسد. برای مقایسه بهتر است بدانید، P20 Pro بعد از 15 دقیقه به شارژ 28 درصدی دست پیدا می‌کند. اختلاف مابین این دو مدل، در دقیقه 20 عمیق‌تر شده و در حالی‌که P20 Pro در این دقیقه به شارژ 36 درصدی رسیده، در میت 20 پرو تقریبا نیمی از ظرفیت باتری پر شده و به شارژ 49 درصدی دست پیدا می‌کنیم. پس از 30 دقیقه شارژ باتری با 20 درصد اختلاف نسبت به P20 Pro به 69 درصد می‌رسد که ادعای پر شدن 70 درصد ظرفیت باتری پس از 30 دقیقه را اثبات می‌کند. یک نکته منفی در این حالت گرم شدن نسبتا زیاد بدنه گوشی در نیمه بالائی و به خصوص در سمت چپ مجموعه دوربین (جائی‌که احتمالا چیپ‌ست Kirin 980 جای دارد) است که با توان بالای شارژر بی‌ارتباط نیست. پس از 40 و50 دقیقه، باتری به ترتیب به ظرفیت 86 و 95 درصد می‌رسد و این در حالی‌ست که باتری P20 Pro پس از 50 دقیقه تنها به ظرفیت 73 درصدی دست پیدا کرده است. میت 20 پرو پس از گذشت یک ساعت از پروسه شارژ تا 98 درصد شارژ شده و در دقیقه 67 نیز به شارژ خود پایان می‌دهد. در سوی دیگر اما پروسه شارژ در P20 Pro تقریبا 20 دقیقه دیگر ادامه دارد و در دقیقه 85 به پایان می‌رسد.

جذابیت‌های بخش باتری Mate 20 Pro به همین جا خاتمه پیدا نمی‌کند و این باتری نه‌تنها امکان شارژ بی‌سیم سریع (با توان 15 واتی) را دارد بلکه برای اولین بار در دنیای موبایل امکان ارائه شارژ بی‌سیم معکوس نیز برای این مجموعه فراهم است به بیان دیگر با فعال کردن گزینه Wireless reverse charging در منوی باتری می‌توان دیگر گوشی‌های پشتیبانی‌کننده از شارژ بی‌سیم Qi را با چسباندن بخش‌های پشتی دو گوشی به یکدیگر شارژ نمود.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

میت 20 پرو با نسخه جدید اندروید یعنی Android 9 Pie ارائه می‌شود و رابط کاربری آن نیز براساس EMUI 9.0 شکل گرفته است. زمان بوت گوشی نزدیک به 18 ثانیه است که دو ثانیه سریع‌تر از P20 Pro و تقریبا مشابه Mate 10 Pro اندازه‌گیری می‌شود.

ساختار منوی گوشی با حضور EMUI 9 با وجود اینکه تغییراتی را در قسمت‌های مختلف تجربه کرده اما همچنان بسیار به آنچه در گوشی‌های اخیر مجموعه هواوی از جمله P20 Pro و Honor 10 دیده‌ایم شباهت دارد. در صفحه قفل در حالت پیش‌فرض، زمان و تاریخ همراه با تعداد گام‌های پیموده شده و میانبر دوربین در پایین قرار دارند که نسبت به گذشته تغییری را نشان نمی‌دهند. با اسکرول از پایین به بالای صفحه‌نمایش مثل قبل می‌توان به میانبرهای سریع این قسمت و گزینه‌های مرتبط با والپیپر و صفحه قفل دسترسی پیدا کرد؛ میانبرهای این بخش تنها با یک تغییر روبرو شده‌اند جائی‌که گزینه بارکدخوان در کناره سمت راست حالا جای خود را به آیکون HiVision که در بخش دوربین با آن آشنا شدیم داده است. از این گزینه برای شناسائی محیط با هوش مصنوعی می‌توان استفاده کرد که طبیعتا خواندن بارکد نیز یکی از وظایف آن است. با Swipe کردن دست به چپ و راست در این حالت می‌توان تصویر کاور این بخش را به سادگی تغییر داد.

در صفحه هوم به نکته خاصی برنخوردیم و همچنان در صفحات متعدد این قسمت در غیبت منوی اصلی یا app drawer می‌توان آیکون برنامه‌ها، ویجت‌ها و میانبرها را قرار دارد. البته از طریق یک گزینه جداگانه در منوی Setting می‌توان منوی اصلی یا app drawer را به رابط کاربری اضافه کرد.

زیر صفحه‌نمایش حداکثر 5 آیکون قابل جای‌گذاری هستند که می‌توان آن‌‌ها را به 4 آیکون نیز کاهش داد. با نگه‌داشتن دست روی آیکون‌های صفحه‌ هوم به سبک 3D Touch اپل، گزینه‌های مرتبط با آن آیکون برای دسترسی آسان‌تر ظاهر می‌شوند که از آن جمله می‌توان به تشکیل هات‌اسپات و فعال کردن وای‌فای، بلوتوث و دیتای موبایلی هنگام نگه داشتن دست روی آیکون Setting، جست‌وجو در بین تصاویر، رفتن به عکس‌های Favorites و به نمایش گذاشتن آخرین عکس‌های اضافه شده هنگام نگه داشتن دست روی گالری و گرفتن ویدئو یا سلفی موقع نگه داشتن دست روی آیکون دوربین اشاره کرد.

برای ورود به حالت ویرایشی این بخش علاوه بر نگه داشتن دست روی صفحه‌نمایش، از نزدیک کردن انگشتان به یکدیگر روی صفحه نیز می‌توان استفاده کرد. امکان افزودن و کاستن از صفحات، تغییر والپیپر و ویجت‌ها همراه با دسترسی به تنظیمات هوم‌اسکرین، گزینه‌های قابل اشاره در این قسمت را تشکیل می‌دهند.

در بخش تنظیمات هوم اسکرین می‌توان آیکون‌های این صفحه را به سه حالت 6×4، 5×5 و 6×5 مرتب کرد و دیگر گزینه‌های تکراری این قسمت مثل تکان دادن گوشی برای مرتب کردن جایگاه آیکون‌ها، نمایش عنوان هر آیکون در زیر آن، هوم‌اسکرین لوپ برای چرخش دائم صفحه هوم حین اسکرول افقی و پیشنهاد برنامه‌های تازه براساس نوع استفاده، در اینجا نیز حضور دارند.

با اسکرول رو به پایین صفحه‌نمایش از قسمت میانی، مثل گذشته منوئی با امکان جست‌وجوی سریع در تمامی قسمت‌های گوشی (اپلیکیشن‌ها، کنتاکت‌ها، پیام‌ها و...) فراهم شده و اپلیکیشن‌های بیشتر استفاده شده نیز در زیر کادر جست‌وجو نشان داده می‌شوند. تنها تغییر این بخش نیز به حذف آیکون سرچ بارکد و جایگزینی آن با HiVision تعلق دارد.

Notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش با تغییرات بیشتری نسبت به گذشته روبرو شده است؛ با یک بار پائین کشیدن این منو علاوه بر اعلان‌برنامه‌ها، نواری از 5 گزینه پیش‌فرض شامل وای‌فای، بلوتوث، چراغ‌قوه، پروفایل صوتی و چرخش خودکار صفحه‌‌نمایش در بالا به نمایش در می‌آیند که نسبت به P20 Pro گزینه چراغ‌قوه در آن جایگزین موبایل دیتا شده است. اسلایدر تغییر روشنایی بدون گزینه فعال کردن روشنایی خودکار بدون تغییر در پائین این قسمت قرار گرفته‌است و در بالا نیز آیکون Setting برای دسترسی به منوی تنظیمات و گزینه ویرایش آیکون‌های این قسمت کاملا جدا دیده می‌شود. در این بخش در گذشته یک فلش رو به پائین برای بازگشائی کل تاگل‌های بخش نوتیفیکیشن وجود داشت که حالا از این قسمت حذف شده است.

با ادامه اسکرول 10 ایکون دیگر این بخش به نمایش گذاشته می‌شود که تفاوت‌هائی نسبت به گذشته دارد. Wireless projection گزینه جدید این لیست است و سه گزینه Ultra power saver، دو نات دیسترب و Navigation dock نیز به بخش ویرایشی منتقل شده‌اند. در این قسمت همچنین گزینه دالبی آتموس که به صورت پیش‌فرض فعال است نیز به چشم می‌خورد.

Navigation dock یکی از قسمت‌های کاربردی این منو ست که با فعال کردن آن یک دایره سفید رنگ روی صفحه ظاهر می‌شود که با لمس کردن‌های متفاوت آن کارهای مختلفی انجام می‌شود که از آن جمله می‌توان به عمل back با یک بار لمس کردن و گرفتن،‌ لمس کردن و رها کردن برای نمایش هوم‌اسکرین اشاره کرد.

منوی Setting از لحاظ ظاهری اندکی با تغییر روبرو شده و رنگ و لعاب بیشتری در آن دیده می‌شود. در بالای این بخش مثل گذشته، باکسی برای جست‌وجو، گزینه‌ای جهت لاگین کردن در حساب کاربری هواوی در دسترس قرار دارد و پیشنهادهائی برای دسترسی به برخی قسمت‌های این منو ارائه شده است. برخی منوهای این قسمت جابجا شده‌اند (همچون انتقال باتری به جایگاه پائین‌تری در این لیست) برخی از تفکیک یک منوی تکی ساخته شده‌اند (همچون دو منوی تکی Apps و Notifications که در گذشته یک منوی واحد را تشکیل می‌دادند) و برخی نیز به کل گزینه تازه‌ای به حساب می‌آیند (مثل گزینه جدید Home screen & wallpaper و منوی Digital balance) اما در کل شراط مشابه‌ای نسبت به قبل دیده می‌شود.

منوی جدید Digital balance در حقیقت راه‌کار هواوی برای رویکرد جدید در دنیای موبایل یعنی کاهش استفاده کاربران از گوشی موبایل و بازگرداندن آنها به دنیای واقعی‌ست. در این منو آماری از نوع استفاده از گوشی در طی روز و هفته ارائه شده و می‌توان با گزینه App limits، محدودیت زمانی برای استفاده از اپلیکیشن‌های مختلف از جمله شبکه‌های اجتماعی تعیین کرد. در این منو همچنین در صورتی که قصد کنترل گوشی فرزندان‌تان را هم داشته باشید گزینه‌هائی برای محدود کردن استفاده از دستگاه در نظر گرفته شده است.

گزینه Bedtine در این منو امکان تنظیم و فعال‌سازی خودکار زمان استراحت برای بلاک کردن اپلیکیشن‌ها و خاکستری کردن صفحه‌نمایش را فراهم می‌آورد.

گزینه Dolby Atmos در منوی Sounds هنگام استفاده از اسپیکرهای دستگاه به صورت پیش‌فرض فعال است و تنها می‌توان حالت آن را از بین سه گزینه Smart، فیلم و موسیقی انتخاب کرد. این ویژگی را می‌توان در زمان اتصال هدست، غیر فعال کرد.

دیگر نکته جالب در تنظیمات گوشی، قسمت AppGallery Assistant در منوی Apps است که در آن می‌توان اپلیکیشن‌ها و بازی‌های دلخواه را برای اعمال برخی تنظیمات کلی به یک گالری افزود. دو قابلیت در دسترس برای افرودن به بازی‌ها در این قسمت شامل Game acceleration برای اختصاص حداکثر ظرفیت سخت‌افزاری به بازی‌ها و Uninterruapted gaming برای بلاک کردن همه نوتیفیکیشن‌های روی صفحه‌نمایش (به جز تماس، آلارم ساعت و اخطار کاهش باتری)، بی‌صدا کردن تماس و آلارم و غیر فعال کردن ویبره می‌شود.

گزینه System navigation در منوی سیستم یکی دیگر از نکات جدید قابل اشاره در این گوشی است. در این بخش جدا از حالت استاندارد سه‌دکمه زیر صفحه‌نمایش و Navigation dock یک گزینه جدید بدون دکمه نیز معرفی شده که در آن برای عقب رفتن در منوها و عمل back تنها کافی‌ست کناره‌های عمودی صفحه‌نمایش را رو به داخل اسکرول کرد، برای رفتن به صفحه هوم، مرکز بخش پائینی را رو به بالا کشید و برای نمایش برنامه‌های در حال اجرا یا Recent tasks، دست را از پائین به سمت بالا کشیده و چند لحظه نگه داشت. در این حالت برای دسترسی به Google Assiastant نیز کافی‌ست از کناره چپ یا راست، دست را از پائین رو به بالا کشید.

برای گرفتن اسکرین‌شات طبق معمول همه گوشی‌های دیگر در اینجا نیز می‌توان از ترکیب دکمه‌های پاور و ولوم پائین استفاده کرد اما مثل بقیه پرچمداران اخیر هواوی با دو بار ضربه زدن با پشت انگشت (Knuckle) یا کشیدن یک دایره بسته با پشت انگشت نیز می‌توان این کار را به سادگی انجام داد که در حالت دوم تنها بخش حاضر در داخل دایره به صورت اسکرین‌شات ذخیره می‌شود.

در صورت استفاده از دو انگشت و ضربه زدن با پشت هر دو به صورت همزمان روی صفحه‌نمایش، اسکرین ریکورد یا برداشت ویدئویی از صفحه‌ انجام می‌شود که این کار با گرفتن همزمان ولوم بالا و دکمه پاور نیز قابل انجام است. در نهایت با کشیدن یک حرف S با پشت انگشت روی صفحه‌نمایش نیز می‌توان یک اسکرین‌شات طولی با اسکرول صفحه، برداشت نمود.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

میت 20 پرو در زمینه پردازشی نیز شما را نا امید نمی‌کند چرا که این گوشی با اولین پروسسور موبایلی 7 نانومتری دنیا، دستپخت HiSilicon از زیر مجموعه‌های هواوی عرضه می‌شود و بدون در نظر گرفتن چیپ‌ست 11 نانومتری رده میانی Snapdragon 675، در حال حاضر تنها پروسسور موبایلی مجهز به هسته‌های جدید و قدرتمند ARM Cortex-A76 به حساب می‌آید. Kirin 980 در نگاه اول از دو کلاستر 4 هسته‌ای تشکیل شده که در بسته اول 4 هسته ARM A76 و در بخش دوم چهار هسته ARM A55 قرار دارند؛ این البته تنها ظاهر ماجراست و طراحان HiSilicon در ساخت این چیپ‌ست از یکی از پیشرفته‌ترین الگوهای طراحی ARM موسوم به DynamiQ Shared Unit یا DSU بهره گرفته‌اند که در آن برخلاف سیستم قدیمی big.LITTLE متشکل از کلاسترهای چند هسته‌ای حاوی هسته‌های یکسان، در یک کلاستر تکی، از هسته‌های ترکیبی متنوعی بهره گرفته‌اند. در این پروسسور بخش پردازنده‌های قوی‌تر از چهار هسته ARM A76 در یک کلاستر تشکیل شده اما این هسته‌ها در فرکانس کاری مشابه یکدیگر نیستند و خود به دو دسته دوتائی تقسیم شده‌اند که فرکانس دسته اول (برای پردازش‌های سنگین) 2.6 گیگاهرتز بوده و دسته دوم (موسوم به هسته‌های متوسط) 1.92 گیگاهرتزی هستند. در نهایت کلاستر سوم در ساختار پردازشی Kirin 980 شامل چهار هسته ARM Cortex-A55 می‌شود که به صورت معمول در فرکانس حداکثر 1.8 گیگاهرتز به فعالیت مشغولند.

به گفته HiSilicon، پروسسور Kirin 980 در مقایسه با Kirin 970 سال گذشته از لحاظ عملکرد پردازشی تا 75 درصد ارتقاء یافته و در بهره‌وری انرژی نیز با 58 درصد بهبود روبرو می‌شویم. پردازش گرافیک در این مجموعه با گرافیک جدید شرکت ARM یعنی Mali-G76 انجام می‌شود که وجود آنکه روی کاغذ با 10 هسته پردازشی نسبت به Mali G72MP12 حاضر در Kirin 970 دو هسته کمتر دارد اما در آن، واحدهای سایه‌زن، رندرینگ و پایپ‌لاین‌های محاسبانی دو برابر شده‌اند بدین‌ترتیب می‌توان هر یک هسته G76 را در مقایسه با Mali-G72 دو هسته تلقی کرد. کارائی این گرافیک نسبت به نسل قبلی به گفته هواوی تا 46 درصد بهبود یافته و بهره‌وری انرژی آن نیز تا رقم غیر قابل باور 178 درصدی با افزایش روبرو شده است.

حافظه رم گوشی در دو نسخه 6 و 8 گیگابایتی از نوع LPDDR4X است و 128 یا 256 گیگابایت حافظه داخلی قابل ارتقاء دارد. نسخه در اختیار ما دارای 6 گیگابایت رم و 128 گیگابایت حافظه داخلی است که از این میزان حافظه داخلی در اولین بوت سیستم 113.25 گیگابایت در دسترس کاربران قرار داشته و 14.75 گیگابایت آن را سیستم‌عامل و اپ‌های پیش‌فرض اشغال کرده‌اند. این حجم از حافظه در دسترس نسبت به Mate 10 Pro‌ که در این حالت، تنها 108 گیگابایت حافظه را در اختیار کاربران قرار می‌داد بسیار بهتر است اما هنوز کمتر از 115 گیگابایتی‌ست که در وضعیت مشابه در P20 Pro در دسترس قرار داشت.

برای تست سرعت حافظه طبق معمول از آزمون AndroBench استفاده می‌کنیم که در آن سرعت خواندن ترتیبی (Sequential Read) به رقم فوق‌العاده 904MB/s می‌رسد که حتی P20 Pro را نیز در زمینه سرعت جا می‌گذارد و ضمن اثبات حضور حافظه پر سرعت UFS 2.1، از رقبای خود نیز نتیجه بهتری را ارائه می‌کند.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با تغییر پروسسور و استفاده از هسته‌های جدید پردازشی و گرافیکی، انتظار پیشرفت همه جانبه‌ای را در عملکرد میت 20 پرو نسبت به گذشته داریم.

اولین تست را چون همیشه به Geekbench اختصاص می‌دهیم که این بار به نسخه 4.3 ارتقاء یافته است. در این تست که تنها کیفیت هسته‌های پردازشی جدا از تمامی دیگر مشخصات دستگاه بررسی می شود، میت 20 پرو در حالت تک هسته‌ای به امتیاز 3,321 و در حالت چند هسته‌ای به امتیاز 9,848 واحد دست پیدا می‌کند که هر دو در مقایسه با P20 Pro‌ و امتیازهای تنها 1,887 و 6,711 در این تست به شدت ارتقاء یافته‌اند که این افزایش در حالت تک هسته‌ای نزدیک به 76 درصد است. این امتیاز البته در بخش تک هسته‌ای در مقایسه با Exynos 9810 حاضر در نوت9 با امتیاز 3,783، (عمدتا به دلیل حضور چهار هسته با فرکانس 2.7 گیگاهرتزی در بخش پرقدرت چیپ‌ست) اندکی پائین‌تر است اما در بخش چند هسته‌ای به خوبی از حریف خود (با امتیاز 8,964 واحد) عبور می‌کند.

در AnTuTu v7.1.0 که جمیع موارد مهم از عملکرد پردازنده و گرافیک گرفته تا سرعت حافظه و وضوح صفحه‌نمایش را برای امتیازدهی منظور می‌کند، میت 20 پرو به امتیاز نهائی 270,431 واحد دست پیدا کرد که نه‌تنها نسبت به P20 Pro با امتیاز 208‌ هزار واحد کاملا فراتر است بلکه نوت9 با امتیاز 240 هزار واحدی را نیز کاملا به چالش می‌کشد.

در تست گرافیکی Sling Shot Extreme – OpenGL ES 3.1 از مجموعه 3DMark که کیفیت گرافیک گوشی را مورد بررسی قرار می‌دهد، امتیاز میت 20 پرو به 3,610 واحد رسید که این امتیاز در Note9 تنها 3,381 ‌واحد بود و مقایسه آن با امتیاز 2,988‌ واحدی P20 Pro نیز به خوبی ارزش 10 هسته قدرتمند گرافیکی گوشی را یادآور می‌شود.

در عمل هنگام استفاده از گوشی در بازی‌های سنگین گرافیکی از جمله Asphalt 9 گوشی پس از گذشت زمان طولانی نیز تنها اندکی گرم می‌شود که تمرکز این گرما در بالا و در دو سمت مجموعه دوربین است.

ارتباطات

پرچمداران هواوی همواره یکی از قدرتمندترین گوشی‌های هوشمند در زمینه ارتباطی به حساب می‌آیند و میت 20 پرو نیز بی‌شک یکی از کامل‌ترین آنهاست؛ حداکثر سرعت ارتباطات تحت شبکه این گوشی با پشتیبانی از LTE Cat.21 به 1.4Gbps در دانلود می‌رسد و سرعت اتصال وای‌فای آن نیز رقم بسیار بالای 1,732Mbps اعلام شده است. وای‌فای ac دو بانده، بلوتوث نسخه 5، اتصال NFC و درگاه اینفرارد دیگر گزینه‌های ارتباطی بدون سیم این مدل را تشکیل می‌دهند و در ارتباطات سیمی نیز می‌توان روی USB-C با استاندارد سرعت USB 3.1 حساب کرد. طبق معمول از جک هدست در این گوشی خبری نیست. در نهایت برای مسیریابی با این گوشی می‌توان روی گزینه‌های متعددی از جمله GPS/GLONASS/BeiDou/Galileo/QZSS حساب کرد که در این میان Galileo، GPS و QZSS از هر دو باند L1 و L5 پشتیبانی می‌کنند.

کلام آخر

هواوی میت 20 پرو پرچمداری بزرگ با قابلیت‌هائی انکارناپذیر است؛ طراحی جذاب شیشه بخش روئی با لبه‌های خمیده، حسگر اثر انگشت درون صفحه‌نمایش، جنس خاص و برجسته بخش پشتی، صفحه‌نمایش OLED با کیفیت، سیستم پیشرفته تشخیص چهره، دوربین‌های سه‌گانه با کیفیت، دوام بسیار مناسب باتری با شارژ سریع 40 واتی، شارژ بی‌سیم دو طرفه، پروسسور قدرتمند 7 نانومتری، حافظه داخلی بالا و در نهایت گزینه‌های نرم‌افزاری و امنیتی متعدد، لیست بلندبالای امکانات مثبت این مدل را تکمیل می‌کنند. در سوی دیگر و در سمت نکات منفی باید از ماندن اثرات انگشت روی بدنه، استفاده از ناچ بزرگ و نازیبا در بالای صفحه‌نمایش، جانمائی اسپیکر اصلی درون پورت USB، ارائه نشدن وضوح فیلم‌برداری 4K‌ با 60 فریم در ثانیه و در نهایت نوع جدید حافظه NM card یاد کرد که این آخری با وجود آنکه احتمالا در آینده به استانداردی در این رده به جای کارت microSD تبدیل می‌شود اما در حال حاضر به دلیل دسترسی محدود، عملا کاربران این گوشی را تا چند ماه آینده مثل دیگر گوشی‌های سری Mate Pro هواوی بدون کارت حافظه باقی می‌گذارد.