mobile.ir - مرجع موبایل ایران

در لیست اسمارت‌فون‌های ساب‌برند آنر، بالاترین امکانات معمولا به نمونه‌های دارای شماره عددی (بدون پسوند) و مدل‌هائی مثل آنر 8، آنر 9 و آنر 10 تعلق داشته و پس از آن به فراخور رده و کلاس محصول، به مدل‌هائی دارای پسوند، Play ،Lite ،X،C و مواردی از این دست بر می‌خوریم که هریک کاربرانی ویژه در کلاس‌های قیمتی مختلف را هدف قرار داده‌اند. مجموعه آنر اواخر سال گذشته میلادی با معرفی مدل 7X با صفحه‌نمایش بزرگ 18:9، دوربین‌های دوگانه، حافظه داخلی بالا و ظرفیت راضی‌کننده باتری، توجه خریداران را به خود جلب کرد و مزیت‌های رقابتی متعددی را در قیاس با سایر نمونه‌های حاضر در بازار ارائه نمود. سری آنر 7 پس از موفقیت 7X، به نمونه‌های رده پائین‌تر همچون 7C، 7A و 7S ادامه پیدا کرد که اندازه صفحه‌نمایش در آنها با تغییر روبرو شده و از لحاظ پردازشی و دوربین نیز تفاوت‌های مشخصی مابین آنها دیده می‌شود.

آنر 7X

آنر 7C پیشرفته‌ترین مدل این سه‌گانه، صفحه‌نمایشی حتی بزرگ‌تر از 7X دارد اما وضوح آن از فول اچ‌دی به اچ‌دی کاهش یافته و در زمینه پردازنده و باتری نیز تغییرات مهمی را تجربه کرده است. در آنر 7A با اینکه سایز صفحه‌نمایش کمتر شده و از پروسسور ضعیف‌تری در آن استفاده شده است اما دوربین‌های دوگانه و ظرفیت باتری هنوز در این مدل نیز حضور دارند. در نهایت آنر 7S نه‌تنها کوچک‌ترین سایز صفحه‌نمایش را در این خانواده ارائه می‌کند بلکه سنسور اثر انگشت نیز از آن حذف شده و خبری از دوربین‌های دوگانه نیز در آن نیست. بخش پردازشی و حافظه این گوشی نیز از ساده‌سازی‌های صورت پذیرفته در این مدل برکنار نبوده‌اند.

آنر 7S

honor 7C با نام مدل LND-L29 موضوع بررسی این نوبت است؛ این گوشی با بدنه فلزی، صفحه‌نمایش بزرگ، حافظه داخلی و پردازنده راضی‌کننده و دوربین‌های دوگانه، حداقل روی کاغذ انتخاب جالب توجه‌ای در رده میانی رو به پائین به نظر می‌رسد و از این رو بررسی نقاط ضعف و قوت آن راه‌گشای بسیاری از خریداران این رده قیمتی خواهد بود.

جعبه محتویات

جعبه 7C از لحاظ طراحی و شکل ظاهری هیچ تفاوتی با 7X ندارد و در اینجا هم با یک جعبه آبی رنگ کوچک روبرو می‌شویم که تنها نام گوشی روی آن نقش بسته و زیر آن اطلاعاتی در مورد این مدل به چشم می‌خورد.

درون این جعبه به جز خود دستگاه، یک آچار کوچک برای دسترسی به اسلات حافظه و سیم‌کارت، یک شارژر و یک کابل microUSB دیده می‌شود و خبری از هدست نیز در آن نیست. این لیست دقیقا به همین صورت در آنر 7X نیز تکرار شده بود.

توان خروجی شارژر گوشی تنها 5 وات (5 ولت و 1 آمپر) است و با وجود آنکه پردازنده گوشی یعنی Snapdragon 450 از شارژ سریع پشتیبانی می‌کند اما از شارژ سریع در این گوشی خبری نیست و با توجه به رده قیمتی دستگاه نیز انتظاری جز از honor 7C نمی‌رود. به عنوان یک تفاوت مشهود، شارژر همراه با آنر 7X یک نمونه 10 واتی (5 ولت و 2 آمپر) بود که البته هنوز به معنای کامل کلمه شارژ سریعی ارائه نمی‌کرد.

طراحی ظاهری

طراحی آنر 7C به آنچه از این سری در آنر 7X دیده‌ایم کاملا شباهت دارد و با قرار دادن آن در کنار گوشی هم‌خانواده‌ای مثل Y7 Prime 2018 شباهت‌ها در طراحی و اجرا به حدی ست که به جز پردازنده می‌توان این دو گوشی را یک گوشی با دو نام متفاوت قلمداد کرد. یک صفحه‌نمایش بزرگ و کشیده با حاشیه‌های نسبتا اندک در بالا و پائین و شیشه محافظ با لبه‌های خمیده (2.5D)،‌ قسمت فلزی پشت دستگاه و لبه‌های نیم‌دایره پیرامونی گوشی همه پیش از این در 7X و Y7 Prime نیز تکرار شده بودند و تغییر بزرگ و خاصی در آن دیده نمی‌شود.

بزرگ‌تر شدن صفحه‌نمایش، 7C را گوشی نسبتا بزرگی نشان می‌دهد که برای دسترسی به قسمت‌های مختلف آن باید از هر دو دست استفاده کرد. حاشیه‌های دو طرف صفحه‌نمایش نیز نسبت به یک گوشی پرچمدار اندکی بیش از اندازه است که همین موضوع در افزایش عرض گوشی بی‌تاثیر نبوده است.

اجزای پیرامونی تقریبا هیچ تغییری نسبت به قبل نداشته‌اند و به جز یک اختلاف کوچک همه چیز درست سر جای خودش مثل آنر 7X قرار دارد.

در بخش پشتی مثل قبل با پوشش فلزی در مرکز و دو قطعه پلاستیکی در بالا و پائین روبرو می‌شویم و سنسور اثر انگشت نیز در نیمه بالائی، در مرکز قرار دارد. تنها تغییر محسوس این قسمت به لنز دوربین‌های دوگانه تعلق دارد که این بار به جای دو واحد مجزا آن‌طور که در 7X وجود دارد، همراه با فلش LED درون یک کادر بیضی‌شکل یکپارچه قرار گرفته‌‌اند.

بخش فلزی پشت گوشی با وجود براق نبودن، چندان در برابر اثر انگشت مقاوم نیست و به خصوص در نسخه مشکی، رطوبت دست و آلودگی را تا حدودی به خود جذب می‌کند. این مسئله در رنگ‌های روشن این مدل صادق نیست و اثر چندانی از آلودگی روی این قسمت در رنگ‌های روشن دیده نمی‌شود.

در مجموع از ساختاری نسبتا تکراری در طراحی بدنه 7C استفاده شده که نمونه آن را بارها در گوشی‌های قبلی آنر و هواوی دیده‌ایم و با وجود نکات مثبتی مثل ضخامت اندک، بخش فلزی پشت دستگاه و حاشیه‌های نسبتا کم بالا و پائین صفحه‌نمایش، نوآوری چندانی در طراحی این مدل به چشم نمی‌خورد.

ابعاد و وزن

با وجود آنکه صفحه‌نمایش آنر 7C نسبت به 7X تنها 0.6 اینچ بیشتر شده اما همین افزایش اندک تأثیر مشهودی بر طول و عرض دستگاه داشته است؛ طول و عرض این مدل ظاهرا به ترتیب 158.3 و 76.7 میلی‌متر است که 1.4 و 1.8 میلی‌متر بیشتر از آنر 7X اندازه‌گیری می‌شود. ضخامت 7.8 میلی‌متری این گوشی نیز با اینکه هنوز بسیار اندک به حساب می‌آید اما نسبت به 7X دو دهم میلی‌متر بیشتر شده است. یک نکته جالب اینکه، آنر 7C در طول و عرض و ضخامت دقیقا هم‌اندازه Y7 Prime 2018 بوده و تنها در وزن با آن تفاوت دارد.

آنر 7C با توجه به سایز صفحه‌نمایش چندان سنگین نیست و با 164 گرم، وزن نسبتا متعادلی را ارائه می‌کند. این وزن البته با وجود کاهش بیش از 11 درصدی ظرفیت باتری نسبت به 7X چندان تغییر نکرده و تنها 1 گرم کمتر شده است. 7C با توجه به ابعاد، در دست چندان سنگین احساس نمی‌شود و وزن آن به خوبی در قسمت‌های مختلف توزیع شده است.

صفحه‌نمایش

در شرایطی که امکان رقابت با گوشی‌های گران‌‌قیمت‌تر در زمینه‌هائی مثل پردازنده، دوربین و حافظه داخلی کمتر برای یک گوشی رده میانی رو به پائین فراهم است، شاید صفحه‌نمایش بزرگ‌ترین برگ برنده مدلی در این رده قیمتی باشد؛ امری‌که طراحان آنر 7C به خوبی به آن پی برده‌اند و با انتخاب یک صفحه‌نمایش بزرگ 5.99 اینچی، توجه بسیاری از خریداران را در نگاه اول به این مدل جلب کرده‌اند. این صفحه‌نمایش IPS LCD البته از وضوح چندان بالائی برخوردار نیست و رزولوشن 720×1440 پیکسلی در نسبت 18:9 آن به زحمت به تراکم پیکسلی 269ppi منجر می‌شود.

از روشنائی این صفحه‌نمایش می‌توان رضایت داشت اما زاویه دید آن چندان ایده‌آل نیست و در زیر نور خورشید نیز به زحمت می‌توان محتوای صفحه‌نمایش را مشاهده کرد. ظاهرا از شیشه Gorilla Glass برای این گوشی با توجه به رده قیمتی آن خبری نیست و از این رو استفاده از محافظ‌های صفحه برای ممانعت از خراشیدگی الزامی به نظر می‌رسد. با توجه به شواهد و قرائن این صفحه‌نمایش نیز ظاهرا همان صفحه‌نمایش حاضر در Y7 Prime 2018 هواوی است.

در حاشیه پائین صفحه‌نمایش تنها به نشان honor بر می‌خوریم و در بالا نیز به جز حاضران همیشگی این بخش یعنی دوربین، اسپیکر تماس، LED وضعیت و سنسورهای نور و Proximity، یک فلش ناپیدا برای عکاسی سلفی وجود دارد که از منوی دوربین می‌توان آن را فعال کرد.

اجزای جانبی

تقریبا همه چیز در پیرامون 7A به همان صورتی‌ست که در 7X اتفاق افتاده بود؛ در کناره سمت چپ گوشی،‌ اسلات یک‌پارچه سیم‌کارت/کارت حافظه جای دارد که با یک تغییر بزرگ نسبت به قبل، حالا امکان قرار گرفتن دو سیم‌کارت و یک کارت حافظه جداگانه را به صورت همزمان می‌دهد و دیگر لازم نیست از بین سیم‌کارت دوم و کارت حافظه، یکی را انتخاب کرد. مثل دیگر تجربه‌ها در مورد هواوی و آنر، وارد و خارج کردن سیم‌کارت به این اسلات منجر به ری‌استارت شدن خودکار گوشی نشده و سیم‌کارت وارده پس از چند لحظه قابل استفاده خواهد بود.

سمت راست بار دیگر محل دکمه بزرگ ولوم و کلید پاور است که نسبت به 7X اندکی به هم نزدیک‌تر شده‌اند.

در بالای گوشی در حالی به هیچ نکته قابل ذکری برنمی‌خوریم که این قسمت در 7X محل میکروفون دوم گوشی بود. میکروفون دوم در 7C به پشت گوشی منتقل شده است.

در نهایت در پائین گوشی بدون هیچ تغییر مهمی اسپیکر اصلی و میکروفون تماس در یک سو و جک هدست در سوی دیگر پورت اتصال microUSB جای دارند و به جز افزایش تعداد دریچه‌های صدا از 4 به 5، تغییر دیگری در این بخش نسبت به 7X دیده نمی‌شود.

بخش پشتی

بخش پشتی، همانطور که اشاره شد از یک کاور فلزی بزرگ در مرکز و دو بخش پلاستیکی باریک در بالا و پائین (که احتمالا محل آنتن‌های ارتباطی گوشی‌ست) تشکیل شده و از این لحاظ نیز تفاوتی با 7X ندارد. شکل دوربین‌های دوگانه این قسمت البته با تغییر روبرو شده و به جای دو لنز تکی و مجزا، از یک قاب بیضی‌شکل سرتاسری استفاده شده که به جز دوربین‌ها، فلش LED را نیز در خود جای داده است. دوربین اصلی این مجموعه،‌ نزدیک به فلش LED ست و دوربین قرارگرفته در لبه خارجی، برای تعیین عمق میدان به کار گرفته شده و امکان تصویربرداری مستقل ندارد. برآمدگی مجموعه دوربین‌ها در این قسمت کمتر شده اما هنوز نزدیک به نیم میلی‌متر از سطح فاصله دارد

میکروفون دوم، سنسور اثر انگشت و نشان honor دیگر اجزای قابل اشاره در پشت گوشی را تشکیل می دهند.

دوربین‌ اصلی

دوربین اصلی آنر 7C یک نمونه 13 مگاپیکسلی f/2.2 است که در کنار آن یک دوربین 2 مگاپیکسلی دیگر برای محو کردن پس‌زمینه و بهبود تصویر به چشم می‌خورد. شرکت سازنده تقریبا هیچ اطلاعات دیگری در مورد این دوربین منتشر نکرده اما با توجه به رده قیمتی دستگاه و از روی اعداد و ارقام، ظاهرا در اینجا نیز با مجموعه کاملا مشابه‌ای نسبت به Y7 Prime 2018 هواوی روبرو هستیم. حداکثر وضوح دوربین (13 مگاپیکسل یا 3120×4160 پیکسل) در نسبت 4:3 رخ می‌دهد و به جز این نسبت تنها می‌توان در حالت 1:1 یا 18:9 اقدام به عکاسی کرد که حداکثر وضوح در این دو نسبت به ترتیب 10 و 9 مگاپیکسل است.

رابط کاربری دوربین کاملا ساده و آشناست؛ در این قسمت همه چیز از شاتر دوربین، دکمه ریکورد و نمای آخرین عکس گرفته شده در سمت راست و دکمه‌های چهارگانه سمت چپ (تعویض بین دوربین اصلی و سلفی، حالت زیبائی چهره، حالت دیافراگم واید و تنظیمات فلش) درست مثل Y7 Prime 2018 بوده و نکته جدید و خاصی در آنها دیده نمی‌شود.

با کشیدن دست به سمت راست روی این صفحه، قسمت Modes یا حالت‌های دوربین ظاهر می‌شود که موارد معدود و اندکی شامل عکاسی، فیلم‌برداری، HDR، پانوراما، فیلتر و واترماک را در خود جای می‌دهد و طبق انتظار از یک گوشی ارزان‌قیمت، از حالت‌ Manual نیز در آن خبری نیست. این لیست نیز هیچ تفاوتی با Y7 Prime 2018 ندارد و با لمس گزینه More‌ هم فقط می‌توان دو مورد نچندان کاربردی یعنی Good Food (برای عکاسی از خوراکی‌ها) و Document Scan (برای عکس گرفتن از مدارک) را به این قسمت اضافه کرد.

برای دسترسی به سایر تنظیمات دوربین باید دست را به سمت چپ روی صفحه حرکت داد. در منوی تنظیمات دوربین گزینه‌های اندک و انگشت‌شماری دیده می‌شوند که مهم‌ترین آنها شامل تغییر وضوح تصویر، الصاق کردن موقعیت جغرافیائی به عکس‌ها (GPS tag)، نمایش خطوط راهنمای روی تصویر، تایمر، خاموش کردن صدای شاتر، لمس کردن صفحه برای گرفتن عکس و تغییر وظیفه دکمه ولوم می‌شوند.

در یک روز کاملا آفتابی و در شرایط ایده‌آل برای عکاسی،‌ از عملکرد آنر 7C نمی‌توان چندان ناراضی بود؛ کیفیت تصویر در سوژه اول چندان نامناسب نبوده و در انتقال به نمایشگرهای خارجی بزرگ‌تر نیز این کیفیت چندان از دست نمی‌رود. از فاصله نزدیک اما ماجرا به گونه دیگری‌ست و همانطور که از برش اندازه واقعی تصویر مشخص است، حتی در این شرایط ایده‌آل نوری نیز کاهش جزئیات و نویزهای رنگی (مشخصا در تصویر آسمان) به چشم می‌‌خورد. در مقایسه با Y7 Prime 2018 شرایط به گونه بهتری رقم می‌خورد و برش اندازه واقعی تصویر از کناره کادر نیز تفاوت چندانی با مرکز کادر ندارد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا از مرکز

برش اندازه واقعی تصویر بالا از کنار کادر

برداشت HDR تقریبا هیچ تغییر خاصی در تصویر ایجاد نمی‌کند و همانطور که از عکس زیر می‌توان مشاهده کرد، شرایط کاملا با حالت معمولی در یک رده قرار دارد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

همچون سوژه اول، تصاویر زیر نیز در بهترین موقعیت روشنائی و نور برداشت شده و در هر سه مورد همچون سوژه قبلی از کیفیت عکس تا قبل از بزرگ کردن در ابعاد واقعی می‌توان تا حدودی رضایت داشت.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

تصاویر ماکرو و دقت و سرعت فوکوس در این حالت که یکی از مشکلات Y7 Prime 2018 به حساب می‌آمد حالا بهبود یافته و مطابق تصویر زیر، در اکثر مواقع سوژه اصلی از پس‌زمینه به خوبی تفکیک می‌شود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

طبق انتظار، از عکس‌های گرفته شده با این دوربین در محیط‌های با نور کم و در شب نمی‌توان چندان رضایت داشت و جزئیات اندک و نویز بالا از کیفیت تصویر در این حالت می‌کاهند.

ویدئوهای این دوربین حداکثر با وضوح 1080/30p با بیت‌ریت ویدئویی 20Mbps‌ و بیت‌ریت صوتی 98Kbps به صورت دوکاناله انجام می‌شود. از کیفیت رنگ ویدئوها می‌توان نسبتا رضایت داشته اما غیبت لرزه‌گیر (از هر دو نوع نوری و دیجیتال) به خوبی در تصویر مشهود بوده و کوچک‌ترین لرزش‌های دست به تصویر منتقل می‌شود. از کیفیت صدای ویدئوها نیز رضایت چندانی نداشتیم. حین برداشت ویدئو می‌توان یک فریم از ویدئو (با وضوح 1920×1080 پیکسل) را به صورت عکس ذخیره کرد. تقریبا همه چیز در بخش فیلم‌برداری این دوربین نیز به آنچه در Y7 Prime 2018‌ دیده بودیم شباهت دارد.

دوربین سلفی

honor 7C از یک دوربین سلفی 8 مگاپیکسلی با لنز مجهز به دیافراگم f/2.0 بهره می‌برد که فاقد فوکوس خودکار بوده و مثل دوربین اصلی، حداکثر وضوح آن در نسبت 4:3 رخ می‌دهد. در دو نسبت قابل دسترس دیگر یعنی 1:1 و 18:9، وضوح دوربین به ترتیب به 6 و 5 مگاپیکسل می‌رسد. تقریبا همه چیز در این دوربین بار دیگر به Y7 Prime 2018 شباهت دارد اما این بار یک تفاوت سخت‌افزاری در این بخش به چشم می‌‌خورد که در نگاه اول از دید پنهان شده است؛ بالای صفحه‌نمایش honor 7C یک فلش LED پنهان وجود دارد که از منوی دوربین قابل فعال‌سازی بوده و در دو حالت اتوماتیک و همواره روشن (Soft flash) عمل می‌کند.

حالت زیباسازی چهره به صورت پیش‌فرض در این دوربین فعال است و همانطور که از تصویر زیر مشخص است، استفاده از آن منجر به حضور بیش از اندازه رنگ قرمز در کادر و کاهش نسبی جزئیات می‌شود.

برداشت تصویر با دوربین سلفی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در مجموع دوربین سلفی 7C با توجه به نبود فوکوس خودکار از سطح معمول و عادی این رده فراتر نمی‌رود و به شرط حضور نور مناسب می‌توان تصاویر قابل‌قبولی را با آن برداشت نمود.

باتری

آنر 7C درست مثل Y7 Prime 2018 از یک باتری 3,000mAh استفاده می‌کند که با وجود آنکه در نگاه اول برای این صفحه‌نمایش بزرگ 5.99 اینچی اندکی کم‌ظرفیت به نظر می‌رسد اما عملا به دلیل وضوح نچندان بالای صفحه‌نمایش و 14 نانومتری بودن پروسسور پردازشی، احتمالا مشکلی برای تأمین انرژی مورد نیاز دستگاه برای یکی دو روز (بسته به نوع استفاده) ندارد. این باتری در دنیای واقعی و با یک استفاده متوسط رو به بالا به خوبی تا پایان روز دوم پاسخگوی نیاز شما خواهد بود اما با افزایش میزان استفاده از صفحه‌نمایش و گزینه‌های ارتباطی، این زمان می‌توان حتی به یک روز نیز کاهش پیدا کند.

پیش از این در تست در تست work battery life 1.0 از مجموعه PCMark به امتیاز 8 ساعت و 18 دقیقه‌ای برای Y7 Prime 2018 دست پیدا کرده‌ایم که این زمان با توجه به 28 نانومتری بودن پروسسور Y7 Prime‌ و ارتقاء آن به 14 نانومتر در honor 7C، انتظار بهبود قابل ملاحظه‌ای را در دوام باتری آنر 7C ایجاد می‌کند. تست work battery life 1.0 به دلیل نامشخصی در honor 7C قابل اجرا نبود اما با توجه به تست دوام در دنیای واقعی به روشنی می‌توان از بهبود عملکرد باتری در این گوشی نسبت به Y7 Prime 2018 سخن گفت.

7C همانطور که اشاره شده با یک شارژ ضعیف 5 واتی (5 ولت و 1 آمپر) ارائه می‌شود که امکان شارژ سریع گوشی را نداشته و در نتیجه پروسه شارژینگ بسیار طولانی‌مدتی را ارائه می‌کند. در تست شارژ این گوشی از وضعیت خاموش و از شارژ 3 درصد، پس از 30 دقیقه شارژ گوشی به 21 و پس از یک ساعت به 41 درصد رسید. این شارژ پس از 90 دقیقه و 2 ساعت به ترتیب تا 61 و 77 درصد بالا رفت و پس از دو ساعت و 30 دقیقه نیز هنوز با 93 درصد، فاصله مشخصی تا انتهای پروسه شارژینگ داشت. در نهایت 6 دقیقه قبل از رسیدن به 3 ساعت یعنی در دقیقه 174، شارژ گوشی به 100 درصد رسید. این ماجرا در Y7 Prime 2018 نیز تفاوت خاصی نکرده و آن گوشی نیز برای شارژ کامل به نزدیک 2 ساعت و 50 دقیقه زمان نیاز داشت.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

دست مثل Y7 Prime 2018، در اینجا نیز از نسخه هشتم اندروید و EMUI 8 به عنوان رابط کاربری گوشی استفاده شده است. زمان بوت دستگاه به طرز عجیبی کندتر از همتای هواوی آن بوده و این بار به جای 31 ثانیه در حدود 40 ثانیه به طول می‌انجامد.

همه‌چیز در این رابط کاربری کاملا مشابه Y7 Prime 2018 بود و تقریبا هیچ تغییری در این میان دیده نمی‌شود. در صفحه قفل در حالت پیش‌فرض، زمان و تاریخ همراه با میانبر دوربین در پایین قرار دارند که نسبت به گذشته تغییری را نشان نمی‌دهند. با اسکرول از پایین به بالای صفحه‌نمایش مثل قبل می‌توان به میانبرهای سریع این قسمت و گزینه‌های مرتبط با والپیپر و صفحه قفل دسترسی پیدا کرد با این تفاوت که آیکون‌های بخش پائینی این بار با حذف بارکد خوان تنها شامل تایمر، ضبط صدا، چراغ‌قوه و ماشین حساب می‌شوند. تغییر دیگر در این قسمت حذف گزینه Swipe دست به چپ و راست برای تغییر والپیپر این بخش است که سال‌ها به عنوان یک گزینه استاندارد تقریبا در همه گوشی‌های هواوی و آنر حضور داشت.

در صفحه هوم به نکته خاصی برنخوردیم و همچنان در صفحات متعدد این قسمت در غیبت منوی اصلی یا app drawer می‌توان آیکون برنامه‌ها، ویجت‌ها و میانبرها را قرار دارد. البته از طریق گزینه در نظر گرفته شده در منوی Setting می‌توان منوی اصلی یا app drawer را به رابط کاربری اضافه کرد.

زیر صفحه‌نمایش حداکثر 5 آیکون قابل جای‌گذاری هستند که می‌توان آن‌‌ها را به 4 آیکون نیز کاهش داد. با نگه‌داشتن دست روی آیکون‌های صفحه‌ هوم به سبک 3D Touch اپل، گزینه‌های مرتبط با آن آیکون برای دسترسی آسان‌تر ظاهر می‌شوند که از آن جمله می‌توان به رفتن مستقیم به صفحه ارسال پیام هنگام نگه داشتن دست روی آیکون Message، مشاهده آخرین عکس‌ها برای آیکون گالری و گرفتن ویدئو یا سلفی موقع نگه داشتن دست روی آیکون دوربین اشاره کرد. در اینجا نیز برخی تغییرات به چشم می‌خورد که از آن جمله می‌توان به جایگزین شدن گزینه پانوراما به جای Moving picture هنگام نگه داشتن دست روی آیکون دوربین (به دلیل نبود این ویژگی در دوربین) و حذف گزینه Search از منوی حبابی بالای گالری اشاره کرد.

برای ورود به حالت ویرایشی این بخش علاوه بر نگه داشتن دست روی صفحه‌نمایش از نزدیک کردن انگشتان به یکدیگر روی صفحه نیز می‌توان استفاده کرد. امکان افزودن و کاستن از صفحات، تغییر والپیپر و ویجت‌ها همراه با دسترسی به تنظیمات هوم‌اسکرین، گزینه‌های قابل اشاره در این قسمت را تشکیل می‌دهند.

در بخش تنظیمات هوم اسکرین می‌توان آیکون‌های این صفحه را به سه حالت 6×4، 5×5 و 6×5 مرتب کرد و دیگر گزینه‌های تکراری این قسمت مثل تکان دادن گوشی برای مرتب کردن جایگاه آیکون‌ها، نمایش عنوان هر آیکون در زیر آن، هوم‌اسکرین لوپ برای چرخش دائم صفحه هوم حین اسکرول افقی و پیشنهاد برنامه‌های تازه براساس نوع استفاده، در اینجا نیز حضور دارند.

با اسکرول رو به پایین صفحه‌نمایش از قسمت میانی، مثل گذشته منوی جدیدی با امکان جست‌وجوی سریع در تمامی قسمت‌های گوشی (اپلیکیشن‌ها، کنتاکت‌ها، پیام‌ها و...) فراهم شده و اپلیکیشن‌های بیشتر استفاده شده نیز در زیر کادر جست‌وجو نشان داده می‌شوند. آیکون سرچ بارکد در کناره کادر جست‌وجو که پیش از این در تمامی گوشی‌های هم‌رده هواوی حضور داشت درست مثل Y7 Prime 2018 از منوی honor 7C نیز حذف شده است.

Notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش تفاوت خاصی نسبت به قبل نداشته است؛ با یک بار پائین کشیدن این منو علاوه بر اعلان‌برنامه‌ها، نواری از 5 گزینه پیش‌فرض وای‌فای، بلوتوث، موبایل دیتا، پروفایل صوتی و چرخش خودکار صفحه‌‌نمایش در بالا به نمایش در می‌آیند و یک ردیف پایین‌تر نیز به اسلایدر تغییر روشنایی همراه با امکان فعال کردن روشنایی خودکار بر می‌خوریم. به عنوان یک نکته مثبت، آیکون Setting یا تنظیمات کاملا جدا از میانبرهای این قسمت و در بالا قرار دارد و بدین‌ترتیب دسترسی به آن آسان‌تر خواهد بود.

ادامه اسکرول تاگل‌های این قسمت یا لمس فلش رو به پایین در بخش بالایی صفحه‌نمایش، 4 آیکون دیگر را نیز به نمایش می‌گذارد و با لمس دکمه Edit از بالای صفحه‌نمایش نیز می‌توان 7 آیکون دیگر به این قسمت افزود تا تعداد کل تاگل‌ها به 16 عدد برسد. در مقایسه با P Smart دو گزینه MirrorShare و Huawei Share از لیست تاگل‌های این بخش، حذف شده‌اند.

منوی Setting به عنوان یکی از تغییرات اصلی EMUI 8.0 از ظاهر ساده‌ای برخوردار بوده و به جای آیکون‌های رنگی، بیشتر از متن در آن استفاده شده است در بالای این بخش مثل گذشته،‌گزینه‌ای برای جست‌وجو در دسترس قرار دارد و برخلاف برخی نمونه‌های مشابه که یک ردیف پائین‌تر از کادر جست‌وجو،‌ قسمتی برای لاگین کردن در حساب کاربری هواوی موسوم به Huawei ID در نظر گرفته شده است، در اینجا به این گزینه بر نمی‌‌خوریم.

با اینکه تعداد آیکون‌ها در منوی تنظیمات گوشی بسیار کم شده اما حداقل در نخستین روزهای استفاده، یافتن تنظیم مورد نظر چندان به آسانی و سر راستی گذشته نبوده و در بسیاری از مواقع باید از نوار سرچ بالای صفحه بهره برد. البته در این منو نیز همچنان قسمت‌های مهم برای کاربران از جمله تنظیمات صفحه‌نمایش، باتری، صدا، حافظه داخلی و اپلیکیشن به صورت یک آیکون مجزا با دسترسی آسان ارائه شده‌اند.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

شاید تنها برتری مهم و تعیین‌‌کننده honor 7C بر پسرعموی همزاد آن یعنی Y7 Prime 2018 به بخش پردازشی دستگاه تعلق داشته باشد که به جای پروسسور قدیمی و از رده خارج Snapdragon 430 با لیتوگرافی 28 نانومتری، از یک چیپ‌ست کاملا جدیدتر در این رده یعنی Snapdragon 450 استفاده شده که با وجود آنکه هسته‌های هشت‌گانه ARM A53 آن تغییری نسبت به گذشته نداشته‌اند اما فرکانس‌ آنها از 1.4 به 1.8 گیگاهرتز ارتقاء پیدا کرده و از آن مهم‌تر لیتوگرافی ساخت حالا مثل یک گوشی مدرن رده میانی به 14 نانومتر رسیده است. این چیپ‌ست در زمینه گرافیک نیز با ارتقاء روبرو شده و با Adreno 506، تغییر ملایمی را نسبت به Adreno 505 حاضر در Snapdragon 430 به خود می‌بیند.

حافظه داخلی گوشی 32 گیگابایت است که از این مقدار 24.4 گیگابایت آن در اولین بوت و قبل از نصب هر برنامه و آپدیتی، در اختیار کاربران است.

نوع این حافظه طبق تست AndroBench با رسیدن به سرعت 248MB/s مشخصا از نوع eMMC 5 تعیین می‌شود که برای این کلاس قیمتی، امر کاملا مورد انتظاری‌ست.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

در اولین تست چون همیشه از Geekbench آغاز می‌کنیم. امتیاز به دست آمده توسط 7C در نسخه 4.2.3 این تست در حالت تک هسته‌ای به 771 و در حالت چند هسته‌ای به 3,779 واحد می‌رسد و این در حالی‌ست که Y7 Prime در این تست به زحمت به امتیاز 684 در حالت تک هسته‌ای و 2,790‌ در حالت چند هسته‌ای می‌رسد که تأثیر افزایش فرکانس هسته‌های‌پردازشی را در آن به خوبی می‌توان مشاهده کرد.

در بنچ‌مارک AnTuTu v7.0.9 علاوه بر بالاتر بودن فرکانس پردازنده‌ها، تأثیر گرافیک گوشی نیز مشخص می‌شود و امتیاز نهائی نزدیک به 10 هزار واحد از آنچه در Y7 Prime دیده‌ایم بالاتر می‌رود. امتیاز به دست آمده توسط honor 7C در این تست 69,209 واحد است که در UX و حافظه تغییر بزرگی نسبت به قبل نداشته اما GPU و به خصوص پردازنده، با پرش‌های بزرگی نسبت به قبل روبرو شده‌اند. به عنوان نمونه امتیاز CPU در Y7 Prime به 27 هزار واحد می‌رسد در حالی که در honor 7C این امتیاز تا 33 هزار واحد افزایش پیدا می‌کند.

اثر گرافیک جدید Adreno 506 را به وضوح در تست گرافیکی Sling Shot Extreme – OpenGL ES 3.1 می‌توان مشاهده کرد؛ در این تست امتیاز Y7 Prime‌ تنها 308 واحد بود در حالی‌که این امتیاز در honor 7C بسیار بهبود پیدا کرده و به 442 واحد می‌رسد که البته هنوز از سطح میانی رو به پائین فراتر نمی‌رود.

ارتباطات

آنر در مورد سرعت اتصال LTE این مدل اطلاعاتی را منتشر نکرده اما با توجه به همین سکوت، انتظار سرعت بالاتر از LTE Cat.4 در این قسمت نمی‌رود. بلوتوث دستگاه ظاهرا نسخه 4.2 بوده و وای‌فای 11.n آن نیز تک بانده و تنها در فرکانس 2.4 گیگاهرتز فعالیت می‌کند. مسیریاب‌های معمول ماهواره‌ای دیگر گزینه ارتباطی گوشی را تشکیل می‌دهند و از NFC نیز در آن خبری نیست. در توصیف امکانات ارتباطی این گوشی به امکان اتصال همزمان آن به دو منبع بلوتوث اشاره شده است.

کلام آخر

honor 7C اسمارت‌فونی نسبتا موفق در رده میان‌قیمت رو به پائین است که با صفحه‌نمایش بزرگ 5.99 اینچی و دوربین‌های دوگانه بخش پشتی، می‌تواند نگاه خریداران با بودجه‌های محدود را به خود جلب کند. از کیفیت صفحه‌نمایش و ابعاد آن می‌توان رضایت داشت اما زاویه دید و عملکرد پنل در زیر نور خورشید ایده‌آل نیست و نبود شیشه محافظ نیز امکان خراشیدگی آن را افزایش می‌دهد. دوربین‌ 13 مگاپیکسلی پشت گوشی عملکرد متوسطی داشته و برای تهیه یک عکس با کیفیت نیاز مبرمی به نور مناسب دارد. دوربین 2 مگاپیکسلی قرار گرفته در کنار این دوربین، امکان عکاسی مستقل ندارد اما به دوربین اصلی در محو کردن پس‌زمینه و تصاویر پرتره کمک می‌کند. دوربین 8 مگاپیکسلی سلفی نیز با وجود مجهز شدن به فلش LED، در عمل چندان فوق‌العاده عمل نمی‌کند و عملکردی کاملا معمولی از خود بر جای می‌گذارد. از بخش پردازشی گوشی با توجه به رده قیمتی آن می‌توان کاملا رضایت داشت و در زمینه گرافیک نیز با یکی از نمونه‌های مناسب این رده روبرو می‌شویم. ظرفیت 3 هزار میلی آمپر ساعتی باتری برای این سایز صفحه‌نمایش اندکی کم به نظر می‌رسد اما عملا به دلیل وضوح کمک صفحه‌نمایش و 14 نانومتری بودن پروسسور، دوام بالائی را از خود نشان می‌دهد. البته نبود شارژ سریع برای این باتری، شما را نزدیک به 3 ساعت برای پر شدن کامل باتری به انتظار می‌گذارد. پشتیبانی از دو سیم‌کارت مستقل و یک کارت حافظه جداگانه در کنار حافظه داخلی نسبتا مناسب 32 گیگابایتی دیگر نکات مثبت این مدل را تشکیل می‌‌دهند و از سوی دیگر اصرار و پافشاری بر پورت microUSB‌ به جای USB-C یک نکته منفی دیگر را به حساب این مدل واریز می‌کند.