mobile.ir - مرجع موبایل ایران

با اینکه حضور هواوی در بین شرکت‌های سازنده گوشی‌های موبایل به سال‌ها پیش و زمان ارائه فیچرفون‌های فاقد سیستم‌عامل باز می‌گردد اما این حضور با ارائه گوشی‌های سری P در سال 2012 رنگ و بوی تازه‌ای به خود گرفت و هواوی که تا پیش از این طبق رویه دیگر چینی‌ها در پی ارائه بهترین امکانات به ازای قیمت پرداختی بود آرام‌آرام به رده بالای بازار و گوشی‌های لوکس و گران‌قیمت پای گذاشت. اولین نشانه‌های این تغییر را می‌توان در مدل P8‌ در سال 2015 و میت 7 پیش از آن مشاهده کرد که به ناگاه با ارتقاء سایز صفحه‌‌نمایش و افزوده شدن امکانات تازه همچون حافظه داخلی و رم بالا، سیمای یک گوشی استاندارد و معمولی هواوی را برای همیشه دچار تغییر کرد.

هواوی Ascend Mate 7

در سال 2016 با مطرح شدن نام لایکا در کنار پرچمداران اصلی هواوی و حضور دوربین‌های دوگانه در سری P9، رقابت اسمارت‌فون‌های این برند به سمت و سوی دیگری یعنی دوربین‌ کشیده شد و از آن پس هرسال پرچمداران این برند با تغییرات بزرگی در زمینه عکاسی و فیلم‌برداری به بازار ارائه شدند. سری P10 در سال گذشته با معرفی نسل دوم لایکا بار دیگر یکی از بهترین دوربین‌های موبایلی را به نمایش گذاشت و این موفقیت در خانواده میت 10 نیز ادامه پیدا کرد.

هواوی P10 Plus

ماه گذشته شرکت هواوی سه گوشی جدید در خانواده پرچمداران این برند با نام‌های P20 Pro ،P20 و Mate RS Porsche Design را به نمایش گذاشت که علاوه بر تغییرات بزرگ در طراحی و شکل ظاهری بدنه، در زمینه دوربین و امکانات نرم‌افزاری نیز امکانات وسیعی را ارائه می‌کنند؛ از این جمع، P20 Pro با تکیه بر سه دوربین عکاسی در بخش پشتی متشکل از یک دوربین 40 مگاپیکسلی، یک دوربین 8 مگاپیکسلی تله‌فتو و یک دوربین 20 مگاپیکسلی سیاه و سفید دنیای تازه‌ای از امکانات را در زمینه تصویربرداری ارائه کرده و در حال حاضر با اختلاف فراوان به عنوان بهترین دوربین موبایلی در لیست DxOMark قرار گرفته است. امکانات نرم‌افزاری این مجموعه به خصوص در زمینه هوش مصنوعی نیز به کمک این دوربین آمده و عملا تعریف تازه‌ای از کیفیت تصویر را ارائه کرده است. هواوی P20 Pro با طراحی زیبای بدنه، مقاومت در برابر نفوذ آب و گرد و خاک، حافظه داخلی بالا و ظرفیت مناسب باتری، روی کاغذ یکی از بهترین اسمارت‌فون‌های بازار و به جرأت بهترین گوشی هوشمند تولید شده توسط هواوی تا به امروز است.

هواوی P20 Pro با نام مدل CLT-L09 موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

جعبه ساده و سفید رنگ P20 Pro تقریبا هیچ تفاوتی با آنچه در Nova 3e یا همان P20 Lite دیده‌ایم نداشته و تنها نکته جدید در این مورد به ثبت عبارت Triple Camera و نشان لایکا در پائین جعبه تعلق دارد که از همین حالا انتظار دیدن یک مجموعه متفاوت و کاملا حرفه‌ای در زمینه دوربین را در ذهن ایجاد می‌کند.

درون این جعبه به جز موارد همیشگی مثل کابل USB، شارژر و هدست همراه با نوشته‌های راهنما و سوزن دسترسی به سیم‌کارت، یک کابل تبدیل USB-C به جک 3.5 میلی‌متر هدست نیز قرار دارد که به شرط استفاده نکردن از شارژر می‌توان از آن برای اتصال هدست‌های معمول به دستگاه بهره برد.

کابل USB-C همراه گوشی از ضخامت بالاتری نسبت به کابل‌های عادی برخوردار است و رنگ متفاوت خروجی‌های آن نیز به، ویژه بودن این کابل اشاره دارد

هدست گوشی با طراحی بیضوی و ارگونومیک پیش از این همراه با دیگر گوشی‌های هواوی نیز ارائه شده بود با این تفاوت که این بار به جای پورت استوانه‌ای 3.5 میلی‌متری،‌ از اتصال Type-C در آن استفاده شده است. روی سیم این هدست، 3 دکمه در نظر گرفته شده که علاوه بر وظیفه اصلی خود (تغییر حجم صدا و دریافت و قطع تماس) برای کنترل آهنگ در حال پخش نیز به کار می‌روند.

هواوی برای گوشی‌های خود از چهار شارژر مختلف شامل شارژر 5 واتی همراه با گوشی‌های ارزان‌قیمت، شارژر 10 واتی گوشی‌های رده میانی رو به پائین، شارژر 18 واتی Quick Charge برای گوشی‌های برتر رده میانی و شارژر 22.5 واتی Super Charge برای پرچمداران خود بهره می‌برد که طبیعتا بالاترین سرعت شارژ به مدل چهارم تعلق داشته و P20 Pro نیز از همین شارژر بزرگ و حجیم بهره می‌برد.

طراحی ظاهری

بدنه یک‌دست با کناره‌های گرد و لبه‌های خمیده در بخش پشتی، P20 Pro را در اولین برخورد متفاوت از گوشی‌های قبلی سری P و مشابه مدل‌های بزرگ و پر امکانات سری Mate نشان می‌دهد که با شاسی فلزی و دو بخش شیشه‌ای در پشت و جلوی دستگاه در سطح دیگر رقبای این رده قرار می‌گیرد.

سنسور اثر انگشت که در P9 و P10 در پشت دستگاه قرار داشت به سبک P10 Plus‌ و Mate 10 اینک‌ به زیر صفحه‌نمایش منتقل شده و حضور آن در این بخش، ظاهری یک‌دست و زیبا را برای پشت گوشی فراهم کرده است.

بخش پشتی گوشی به سبک سری میت 10 به صورت شیشه‌ای و براق طراحی شده که با وجود آنکه اثرات انگشت در کسری از ثانیه آن را می‌پوشاند اما همه نگاه‌ها در این بخش به سه دوربینی میخکوب می‌شود که برای اولین بار در یک گوشی موبایل ظاهر شده و به صورت عمودی در بخش بالائی پشت گوشی جای گرفته‌اند.

با روشن کردن صفحه‌نمایش، جذابیت تازه‌ای برای P20 Pro ایجاد می‌شود که با وجود منحصر به فرد نبودن ایده، زیبائی گوشی را دوچندان می‌کند. بالای صفحه‌نمایش یک بریدگی کوچک یا همان notch وجود دارد که ایده آن ابتدا در یکی دو مدل نسبتا گمنام از جمله Essential PH-1 ظاهر شد و سپس با آیفون X به ناگاه به انفجاری در بین سازندگان گوشی‌های اندرویدی تبدیل شد. این بریدگی، مجموعه دوربین سلفی، سنسورهای این قسمت و اسپیکر تماس را در خود جای داده و اجازه ادامه یافتن صفحه‌نمایش تا بالاترین قسمت و کم شدن حاشیه عمودی در حد یکی دو میلی‌متر را به طراحان گوشی می‌دهد. P20 Pro با وجود این notch، طراحی زیبا و چشم‌نواری را ارائه می‌کند که در آینده نزدیک نوید دیدن یک گوشی که کل بخش روئی آن با صفحه‌نمایش پوشیده شده باشد را می‌دهد.

لبه‌های فلزی جانبی به آنچه پیش از این در P10 دیده بودیم شباهت دارد اما اینجا و آنجا تغییرات مشهودی نسبت به نسل قبلی مشاهده می‌شود که از آن جمله می‌توان به حذف نوارهای آنتن از لبه‌های جانبی و انتقال آنها به پائین و بالای گوشی، افزوده شدن پورت infra-red به قسمت بالائی و تغییر طراحی دریچه‌های صدا در پائین اشاره کرد.

P20 Plus با وجود ابعاد نسبتا بزرگ، وزن نچندان اندک و جذب فوق‌العاده اثرات انگشت، حس کاملا مثبتی را به کاربران حتی قبل از روشن کردن صفحه‌نمایش منتقل می‌کند و حضور سه دوربین در بخش پشتی، این حس مثبت را به میزان زیادی ارتقاء می‌دهد. notch بالای صفحه‌نمایش و کاهش چشمگیر حاشیه‌ها در بالا و پائین پنل، از بزرگ‌تر شدن بیش از اندازه گوشی جلوگیری کرده و تجهیز آن به استاندارد مقاومت IP67 نیز تقریبا دلیلی برای ناراضی بودن از طراحی این گوشی باقی نمی‌گذارد.

ابعاد و وزن

سایز 6.1 اینچی صفحه‌نمایش و بالاتر برای مجموعه هواوی تازگی ندارد اما این سایز تقریبا هیچگاه در غالب یک پنل فول اسکرین و کشیده ارائه نشده و از این گذشته بریدگی بالای پنل تأثیرگذاری این ابعاد صفحه‌نمایش روی سایز کلی گوشی را کم‌رنگ‌تر کرده است. ابعاد دستگاه 7.8×73.9×155 میلی‌متر است که نسبت به میت 10 پرو 6 اینچی با وجود حسگر اثر انگشت زیر صفحه‌نمایش فقط 0.8 میلی‌متر بلندقامت‌تر شده و عرض آن حتی 0.6 میلی‌متر کمتر است. این طراحی مناسب، P20 Pro‌ را در دست، گوشی بزرگ و غیر معمولی جلوه نمی‌دهد و با وجود آنکه کمی دسترسی به دکمه‌های جانبی برای افراد با دست‌های کوچک آسان و راحت نیست اما هنوز نمی‌توان آن را بیش از اندازه بزرگ و غول‌آسا تلقی کرد.

P20 Pro با 180 گرم وزن در دست کاملا سنگین احساس می‌شود اما این وزن بالا با حضور باتری 4 هزار میلی آمپر ساعتی که معمولا تنها در سری میت هواوی به کار گرفته می‌شود چندان به چشم نمی‌آید و باتری حجیم مطمئنا اهمیت بالاتری نسبت به کاهش وزن گوشی خواهد داشت.

صفحه‌نمایش

همچون سری Mate سال گذشته، این بار نیز هواوی از فناوری OLED برای ساخت صفحه‌نمایش P20 Pro بهره گرفته است. این صفحه‌نمایش 6.1 اینچی با اضافه شدن لبه‌های کنار notch بالای صفحه، به وضوح 2240×1080 پیکسل دست پیدا می‌کند که نسبت به فول اچ‌دی پلاس معمولی یعنی 2160×1080 پیکسل، در طول پنل، اندکی پیکسل‌های بیشتری دارد و پیکسل‌های آن حتی در مقایسه با پنل 18.5:9 سامسونگ در مدلی مثل گلکسی A8 پلاس (که در طول آن 2220 پیکسل وجود دارد) نیز کمی بیشتر است.

کیفیت این صفحه‌نمایش همانطور که از یک پنل OLED‌ انتظار داریم در زمینه غنای رنگ و کنتراست بسیار مناسب بوده و با اینکه طبق معمول حالت پیش‌فرض صفحه‌نمایش، رنگ‌ها را به صورت اغراق شده و غیر دقیق نشان می‌دهد اما در بخش Display در منوی Setting می‌توان گزینه‌های پیش‌فرض نمایش رنگ را تغییر داده و دقت رنگ کاملا بالاتری را به دست آورد. در این منو در بالا و در بخش Color Mode دو گزینه نرمال و Vivid وجود دارد که گوشی در حالت پیش‌فروش روی نرمال قرار دارد و در پائین نیز برای حرارت رنگ سه گزینه پیش‌فرض، گرم و سرد در نظر گرفته شده که با حرکت دادن نشانگر روی فضای رنگ دایره‌ای حاضر در این قسمت، می‌توان حرارت رنگ را به دلخواه تغییر داد.

زاویه دید صفحه‌نمایش در سطح مناسبی قرار دارد اما مثل بقیه پنل‌های OLED در اینجا با مشاهده گوشی از کناره‌ها (به خصوص روی یک زمینه سفید) ته‌رنگ‌های سبز و قرمز مشهودی روی شیشه صفحه‌نمایش ظاهر می‌شود. از کیفیت این صفحه‌نمایش زیر نور مستقیم خورشید نیز می‌توان رضایت داشت و این رضایت با اینکه ایده‌آل نیست اما مشکلی برای دسترسی به اطلاعات صفحه، حتی در یک روز کاملا روشن و آفتابی نیز وجود ندارد.

زیر صفحه‌نمایش سنسور غیر فشاری اثر انگشت قرار دارد و در بالا نیز همانطور که پیش از این اشاره شد، سنسورهای نور و Proximity همراه با دوربین دوم و البته اسپیکر تماس قرار دارند. اسپیکر تماس دایره‌ای این قسمت که تقارن جالبی را با لنز دوربین سلفی ایجاد کرده علاوه بر وظیفه اصلی خود، به عنوان دومین اسپیکر اصلی دستگاه نیز عمل می‌کند و در حالی‌که اسپیکر پائینی، صداهای بم با فرکانس پائین‌ را پخش می‌کند، وظیفه پخش صداهای زیر با فرکانس بالا به اسپیکر دایره‌شکل بالای صفحه‌نمایش محول شده است.

در لبه بالائی گوشی و در محوطه مابین اسپیکر تماس و دوربین سلفی، یک LED کوچک تعیین وضعیت (که در مواردی مثل شارژ گوشی روشن می‌شود)، وجود دارد.

اجزای جانبی

در سمت چپ P20 Pro با خارج کردن اسلات در نظر گرفته شده برای سیم‌کارت‌های گوشی، واقعیت نچندان شیرینی در مورد این مدل یعنی حذف اسلات حافظه نمایان می‌شود که البته این موضوع با توجه به حافظه بالای دستگاه مشکلی را حداقل از لحاظ کمبود حافظه برای اکثر کاربران ایجاد نمی‌کند.

در سمت راست مثل گذشته دکمه تغییر صدا و کلید پاور در زیر هم قرار گرفته‌اند که در این میان دکمه پاور با نشان قرمزرنگی متمایز می‌شود.

بالای گوشی، محل میکروفون دوم و درگاه مادون قرمز است و در پائین نیز پورت USB-C و دریچه‌های صدا (اسپیکر در سمت راست، میکروفون در سمت چپ) قرار دارند. نبود جک هدست در این گوشی همانطور که پیش از این نیز اشاره شد راه‌کاری جز استفاده از هدست‌های بلوتوث برای گوش دادن به موسیقی هنگام شارژ گوشی باقی نمی‌گذارد که این راه‌حل نیز در زمان پائین بودن شارژ باتری چندان کاربردی به نظر نمی‌رسد.

بخش پشتی

با اینکه ممکن است با جایگاه سنسور اثر انگشت در زیر صفحه‌نمایش موافق نباشید اما حذف این حسگر از بخش پشتی گوشی مطمئنا به نفع طراحی P20 Pro تمام شده و ظاهر یکدست و آینه‌ای این قسمت کاملا جالب‌توجه به نظر می رسد. دوربین‌های سه‌گانه این بخش در دو واحد جدا از هم قرار دارند و همگی به صورت عمودی به لبه بالائی سمت چپ منتقل شده‌اند. فلش LED، سنسور حرارت رنگ، نشان‌های لایکا و هواوی و نوشته‌های این قسمت نیز همگی در همین ردیف در زیر هم جای دارند که فرمی همچون یک دوربین عکاسی را به این بخش داده‌‌اند.

دوربین‌های اصلی

صحبت از P20 Pro بدون اشاره به دوربین‌های متفاوت و منحصر به فرد آن بی‌شک کامل و دقیق نخواهد بود. در این مجموعه برای اولین بار از سه دوربین برای تصویربرداری استفاده شده که به ترتیب از بالا به پائین شامل یک دوربین 8 مگاپیکسلی تله‌فتو، یک دوربین 40 مگاپیکسلی رنگی و یک دوربین 20 مگاپیکسلی سیاه و سفید می‌شود که دو لنز اول در یک مجموعه بیضی شکل در کنار هم قرار دارند و لنز سوم با اندکی فاصله در زیر آنها جای گرفته است. در محوطه تیره بیضی‌شکلی که دو دوربین 8 و 40 مگاپیکسلی را در خود جای داده، به جز این لنزها دو واحد ارسال و دریافت فوکوس لیزری نیز وجود دارند که در هنگام عکاسی، سرعت و دقت بالائی را برای تمرکز روی سوژه ارائه می‌دهند.

سنسور 40 مگاپیکسلی این مجموعه با اندازه 1/1.7 اینچی به جرأت بزرگ‌ترین سنسور به کار گرفته شده تا به امروز در یک دوربین عکاسی موبایلی (حداقل در بین گوشی‌های اندرویدی) بوده و در مقابل خود لنزی با دیافراگم f/1.8 می‌بیند. این مجموعه از لرزه‌گیر اپتیکال یا OIS نیز پشتیبانی می‌کند. دیافراگم دوربین 8 مگاپیکسلی تله‌فتو طبق انتظار بسته‌تر بوده و با f/2.4 به دوربین اصلی برای گرفتن تصاویری با 3 برابر زوم اپتیکال کمک می‌کند. البته هواوی تا 5 برابر زوم بدون از دست رفتن جزئیات در این مجموعه نیز اشاره کرده که تنها 3X آن فیزیکی و اپتیکال است و کیفیت آن را در ادامه بررسی خواهیم کرد. دوربین 20 مگاپیکسلی مونوکروم یا سیاه و سفید این مجموعه مثل گذشته دارای گشودگی دیافراگم f/1.6 است و با وجود آنکه امکان عکاسی مستقل با آن وجود دارد اما این دوربین نیز در همکاری با دوربین‌های دیگر به افزایش کیفیت تصویر کمک می‌کند. حداکثر وضوح دوربین عکاسی این مجموعه یعنی 40 مگاپیکسل (5472×7296 پیکسل) در نسبت 4:3 رخ می‌دهد اما خود دوربین برای گرفتن بهترین عکس به صورت پیش‌فرض روی وضوح 10 مگاپیکسل (2736×3648 پیکسل) با نسبت 4:3 تنظیم شده است. در اینجا ظاهرا سنسور 40 مگاپیکسلی با ترکیب پیکسل‌های فراوان خود بهترین تصویر 10 مگاپیکسلی را ارائه می‌کند. این مجموعه علاوه بر این رزولوشن‌ها، می‌تواند با وضوح 7 مگاپیکسل در دو نسبت 1:1 و 18:9 نیز عکاسی کند و طبق معمول گوشی‌های اخیر هواوی، از نسبت 16:9 نیز در آن خبری نیست.

رابط کاربری P20 Pro نسبت به گذشته و آنچه از هواوی سراغ داریم متحول شده است و شکل ظاهری و امکانات کاملا متفاوتی در آن به چشم می‌‌خورد. در این رابط کاربری یک ردیف بالاتر از شاتر دوربین، سوئیچر تعویض بین دوربین‌های عقب و جلو و نمائی از آخرین عکس گرفته شده، گزینه‌های مختلف برداشت تصویر شامل عکاسی خودکار و پرتره، حالت حرفه‌ای (Pro)، برداشت ویدئو، عکاسی در شب و حالت دیافراگم باز همگی در یک لیست با امکان اسکرول افقی در کنار هم قرار گرفته‌اند و گزینه More‌ در این بخش نیز برای دسترسی به سایر حالت‌های دوربین از جمله اسلوموشن، برداشت پانوراما، دسترسی به دوربین تک رنگ، برداشت HDR و تایم‌لپس در نظر گرفته شده است.

این طراحی جدید با وجود ایجاد دسترسی آسان‌تر به گزینه‌های بیشتر مورد استفاده، برخی گزینه‌های مهم‌ را از دسترس دورتر کرده و برای نمونه برای گرفتن یک عکس HDR باید با چند اسکرول به منو More مراجع کرده و در آنجا HDR را فعال کرد. این موضوع در مورد استفاده از دوربین 20 مگاپیکسلی سیاه و سفید و برداشت اسلوموشن نیز صادق است.

با انتخاب گزینه دوربین مونوکروم می‌توان در چهار حالت مختلف شامل نرمال، حالت دیافراگم باز، پرتره و عکاسی حرفه‌ای به تصویربرداری پرداخت که امکانات جالب‌توجه‌ای را در اختیار علاقه‌مندان به تصویربرداری سیاه و سفید قرار می‌دهد.

در صفحه اصلی منوی دوربین و در بخش بالائی به ترتیب از چپ به راست حالت‌های مختلف فلش (روشن،‌ خاموش، اتوماتیک و همیشه روشن)، حالت تصویر متحرک (Movine picture)، حالت‌های مختلف رنگ (استاندارد، Vivid colors و Smooth colors) و بالاخره دکمه دسترسی به سایر تنظیمات قرار دارد.

منوی تنظیمات این دوربین تقریبا مشابه نوا 3e است اما چند تغییر کوچک و بزرگ نیز در آن دیده می‌شود. گزینه‌هائی نظیر تغییر رزولوشن، فعال کردن حالت RAW (تنها در حالت Pro)، اضافه نمودن خطوط راهنما، تایمر، خاموش کردن صدای شاتر، کنترل صوتی، لمس کردن برای گرفتن عکس، تغییر وظیفه دکمه ولوم و Ultra Snapshot برای گرفتن سریع عکس موقع خاموش بودن صفحه، همگی در Setting دوربین P20 Pro تکرار شده‌اند اما در اینجا چند نکته متفاوت نیز وجود دارد؛ در پله اول مثل دیگر گوشی‌های مجهز به دوربین لایکا، می‌توان واترمارک لایکا را به تصاویر این گوشی نیز اضافه کرد. نکته دوم که اهمیت بسیار بالاتری دارد، گزینه‌ای به اسم Master AI است که در صورت فعال بودن آن، گوشی به صورت خودکار با کمک هوش‌مصنوعی، صحنه پیش رو را تشخیص داده و بهترین تنظیم ممکن را برای آن اعمال می‌کند. در تست عملی این امکان، گوشی به خوبی از پس تشخیص موقعیت‌هائی نظیر محیط سبز، گل، منظره، عکاسی کلوزآپ (از نزدیک)، عکاسی از متن و اسناد برآمد و در برخی موقعیت‌ها مثل عکاسی از اسناد (Document Scan) با همسو کردن خودکار لبه‌های تصویر تجربه بسیار کارآمدی را ارائه می‌کند.

یکی دیگر از نکات جدید این دوربین، گزینه‌ای به اسم 4D Predictive focus است که می‌توان آن را نسخه جدیدی از گزینه Object tracking یا فوکوس دنبال‌کننده سوژه‌های متحرک دانست که هواوی در گوشی‌های قبلی خود ارائه می‌کرد. این بار به جای نیاز به لمس کردن سوژه مورد نظر برای فوکوس و دنبال کردن سوژه، دوربین به صورت خودکار نقاط فوکوس را روی سوژه متحرک به نمایش گذاشته و سوژه را اصطلاحا track یا دنبال می‌کند.

در مد حرفه‌ای یا Pro این دوربین طبق معمول شش گزینه مختلف از جمله تنظیمات Metering، تغییر عدد ISO (از 50 تا 6400)، تنظیم دستی سرعت شاتر (از 1/4000 ثانیه تا 30 ثانیه)، تغییر در نورگیری، اتوفوکوس دستی و خودکار (در دو حالت AF-S برای اتوفوکوس تکی مناسب سوژه‌های ثابت و AF-C برای اتوفوکوس دنبال کننده برای سوژه‌های متعدد و متحرک) و در نهایت انتخاب رنگ سفید مناسب در دسترس قرار دارند.

عکاسی با P20 Pro را در یک روز آفتابی روشن با نور کافی و در فضای باز آغاز می‌کنیم و با توجه به اینکه بالاترین کیفیت این دوربین در وضوح 10 مگاپیکسلی به دست می‌آید اکثر تصاویر گرفته شده را با این وضوح برداشت می‌کنیم. در تصویر اول طبق معمول از لحاظ جزئیات با یکی از بهترین نمونه‌ها روبرو می‌شویم و همانطور که از برش اندازه واقعی تصویر از مرکز و کناره‌ها مشخص است، جزئیات با افت چندانی روبرو نشده و اثری از نویز نیز تقریبا دیده نمی‌شود. البته رنگ آسمان و سوژه مورد نظر اندکی گرم‌تر از حالت عادی ثبت شد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا از مرکز

برش اندازه واقعی تصویر بالا از کناره عکس

با 3 برابر زوم اپتیکال و ادامه دادن آن تا 5 برابر در صفحه‌نمایش خود گوشی و حتی در صفحه کامپیوتر، قبل از بزرگ کردن تصویر در ابعاد واقعی با نتیجه کاملا راضی‌کننده‌ای روبرو می‌شویم و همانطور که در تصویر دوم می‌توان دید تنها پس از بزرگ‌ کردن تصویرِ زوم 5 برابری در ابعاد واقعی، نویز مشخصی در عکس دیده می‌شود که از نرم‌افزاری بودن 2X مابقی زوم پس از 3X اپتیکال حکایت دارد.

برداشت تصویر با 5X زوم - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در دو سوژه دیگر با نور کامل روز، پر رنگ‌تر بودن تصویر از حالت عادی و تأثیر بیشتر کانال قرمز را به خوبی می‌توان مشاهده کرده که با وجود آنکه کاملا پر زرق و برق و چشمگیر است اما طبیعتا رنگ‌ها به حالت واقعی نزدیک نیستند.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با 3X زوم اپتیکال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با 5X زوم - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با 3X زوم اپتیکال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با 5X زوم - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با کم شدن نور و در یک آسمان گرفته ابری تأثیر رنگ غیر طبیعی و اندکی کنتراست بالاتر را بیشتر می‌توان احساس کرد؛ در این حالت از جزئیات کم شده و اثر نویز مشهودتر است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا از مرکز

برش اندازه واقعی تصویر بالا از کناره عکس

این موارد در تصویر زیر نیز تا حدودی مشهود است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در عکاسی در محیط‌های داخلی با نور کمتر، از نتیجه به دست آمده در صفحه‌نمایش گوشی و حتی با انتقال به نمایشگرهای خارجی می‌توان رضایت داشت و برای نمونه در موقعیت چالشی زیر با نور زیادتر پس‌زمینه و نورگیری کمتر کناره‌های تصویر همچنان با یکی از توانمندترین دوربین‌های موبایلی روبرو هستیم. برش اندازه واقعی تصویر نیز نتیجه مناسبی را به دست داده است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در عکاسی در شب، به خوبی می‌توان به تفاوت عکاسی با وضوح 40 مگاپیکسلی و برداشت تصویر 10 مگاپیکسلی پی برد؛ اولین تصویر را در شب با وضوح 40 مگاپیکسلی برداشت می‌کنیم. در این حالت با اینکه در صفحه‌نمایش خود گوشی می‌توان کاملا از این عکس رضایت داشت اما همانطور که برش اندازه واقعی نشان می‌دهد، در زمینه جزئیات و نویز با نمونه مناسبی و قابل قبولی برای یک دوربین پرچمدار روبرو نیستیم.

برداشت تصویر با وضوح 40MP در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در حالت دوم برای تست کیفیت و تفاوت تصویر تولیدی در وضوح 40 و 10 مگاپیکسلی به سراغ سوژه‌ای با جزئیات بیشتر رفتیم. عکس اول در این حالت به صورت عادی با وضوح 40 مگاپیکسل برداشت شده که حتی قبل از بزرگ کردن عکس هم نویز مشخصی به خصوص در محوطه تیره آسمان دیده می‌شود و در برش اندازه واقعی نیز هجوم نویز و کاهش جزئیات کاملا مشهود است. در این حالت سرعت شاتر به یک هفدهم ثانیه رسیده و ISO نیز روی 4,000 است. در دومین عکس با رفتن به مد Night و گرفتن عکس در وضوح 10 مگاپیکسل اوضاع تغییرات بزرگی می‌کند. شاتر در این حالت به جای یک هفدهم ثانیه برای 4 ثانیه باز می‌ماند و ISO نیز به 12,000 می‌رسد. نتیجه اینکه در تصویر دوم نویز کمتر شده و تصویر کاملا شارپ‌تری دیده می‌شود. جالب اینکه باز ماندن شاتر برای 4 ثانیه به لطف حضور لرزه‌گیر دست مشکلی برای کاربران با دست‌های لرزان نیز ایجاد نمی‌کند و تقریبا همه چیز به سرعت اتفاق می‌افتد. این شیوه البته در صورت روبرو بودن با یک سوژه متحرک چندان کارآمد نیست.

برداشت تصویر با وضوح 40MP در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر با وضوح 10MP در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در نمائی دیگر شرایط بالا مجددا در دو عکس زیر (اولی با وضوح 40 مگاپیکسل با ISO 640 و سرعت شاتر یک بیستم ثانیه و دیگری با وضوح 10 مگاپیکسل، ISO 800 و شاتر 4 ثانیه‌ای) تکرار شده است.

برداشت تصویر با وضوح 40MP در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با وضوح 10MP در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

یکی دیگر از حوزه‌های قدرت‌نمائی این دوربین در بخش تصاویر ماکروی آن است که سرعت بالای فوکوس و دقت مناسبی را ارائه می‌کند.

برداشت تصویر با وضوح 10MP در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با وضوح 10MP در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با وضوح 10MP در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با وضوح 10MP در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در تست دقت رنگ این مجموعه، همانطور که پیش از این نیز اشاره شد، تصاویر کاملا گرم‌تر و تا حدودی تیره‌تری نسبت به حالت عادی برداشت شد که البته در صورت گرفتن تصاویر RAW با فرمت DNG رنگ آنها در کامپیوتر قابل تصحیح خواهد بود.

برداشت تصویر با وضوح 10MP در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

فیلم‌برداری این دوربین حداکثر با وضوح 4K با 30 فریم در ثانیه با بیت‌ریت ویدئویی 39Mbps و بیت‌ریت صوتی 198Kbps به صورت استریوی دو کاناله انجام شده و با تغییر وضوح به 1080/30p و 1080/60p بیت‌ریت‌های ویدئوی به ترتیب به 19 و 7 مگابیت بر ثانیه کاهش پیدا می‌کند که با اینکه هر دو برای این دو وضوح اعداد نسبتا کمی به حساب می‌آیند اما در عمل از کیفیت این ویدئوها می‌توان به میزان زیادی رضایت داشت و مسئله اشباع رنگ و کنتراست بالای تصاویر که در عکس‌های این گوشی دیده می‌شود در اینجا چندان به چشم نمی‌آید. حین عکاسی با وضوح 4K و 1080/30p می‌توان عکسی با وضوح 8 مگاپیکسل (2160×3840 پیکسل) تهیه کرد اما در وضوح 1080/60p حداکثر می‌توان یک فریم یعنی عکسی با وضوح 1920×1080 پیکسلی را برداشت کرد. در هر سه وضوح فیلم‌برداری در دسترس برای این دوربین، کادر تصویر به علت زوم شدن و همچنین تغییر از نسبت تصویر 4:3 (یا 18:9) به 16:9 کاملا تغییر می‌کند بنابراین توصیه می‌شود که قبل از فیلم‌برداری اصلی، کادر را با رفتن به منوی فیلم‌برداری تنظیم کنید.

در این دوربین امکان انتخاب دو گزینه H.264 یا H.265 برای پردازش ویدئو وجود دارد که انتخاب دومی به حجم پائین‌تر ویدئو بدون کاهش کیفیت منجر می‌شود اما پخش آن در پلیرهای قدیمی‌تر ممکن است با مشکل روبرو شود.

دوربین سلفی

وضوح دوربین سلفی در P20 Pro از 8 مگاپیکسلی که در مدل‌های پیشین سری میت و P به کار گرفته می‌شد به یکباره به 24 مگاپیکسل ارتقاء پیدا کرده است البته در این مورد نیز این وضوح تنها در نسبت 4:3 رخ داده و به جز این رزولوشن، وضوح دوربین را فقط می‌توان روی 18 مگاپیکسل با نسبت 1:1 و 16 مگاپیکسل با نسبت 18:9 تنظیم کرد.

از حالت‌های هفت‌‌گانه دوربین در ردیف پائینی تنها سه گزینه Photo، ویدئو و پرتره در دسترس قرار دارند و قرار گرفتن روی سایر گزینه‌ها به صورت خودکار منجر به سوئیچ به دوربین‌های اصلی می‌شود. گشودگی دیافراگم این دوربین f/2.0 است و حداکثر با وضوح 720p فیلم‌برداری می‌کند. مثل دوربین‌های اصلی در اینجا حین فیلم‌برداری می‌توان از بین دو کدک H.264 یا H.265 یکی را برای برداشت ویدئو انتخاب کرد که دومی حجم کمتری را بدون افت کیفیت ایجاد می‌کند.

گزینه پرتره در این دوربین شباهت کاملا نزدیکی به آنچه در آیفون X در این زمینه دیده‌ایم داشته و در اینجا نیز با لمس گزینه دایره‌شکل 3D، چندین حالت مختلف برای نوردهی از جمله Stage lighting ،Split lighting ،Butterfly lighting ،Soft lighting و بالاخره Classic lighting در دسترس قرار می‌گیرند که دو گزینه آخر بازهم مشابه آیفون 10 امکان سیاه کردن کامل پس‌زمینه و برجسته کردن پرتره را ارائه می‌دهند با این تفاوت که Stage lighting تصویری رنگی و حالت کلاسیک، تصویری سیاه و سفید را ارائه می‌کند. کیفیت و دقت این حالت‌ها مثل آیفون چندان فوق‌العاده نیست و سیاه شدن بخشی از چهره همچون پس‌زمینه در آن عادی ست.

از کیفیت تصویر سلفی این گوشی می‌توان به میزان زیادی رضایت داشت و با اینکه کاهش وضوح فیلم‌برداری به 720p و به خصوص نبود فوکوس خودکار، آن را در جایگاه پائین‌تری نسبت به دوربین‌های سلفی پرچمدار قرار می‌دهد اما به شرط داشتن نور کافی هنوز با تصاویر مناسبی روبرو هستیم.

برداشت تصویر با دوربین سلفی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

باتری

بدون در نظر گرفتن گوشی غول‌آسای P8 Max، پرچمدار جدید هواوی دارای بالاترین ظرفیت باتری در بین دیگر گوشی‌های سری P این شرکت است؛ باتری 4,000mAh این برند که تا پیش از این تنها در گوشی‌های سری Mate دیده می‌شد با اینکه تأثیر محسوسی در وزن 180 گرمی گوشی داشته اما پیشرفت بزرگی برای این رده به حساب می‌آید. هواوی طبق معمول، به زمان‌های رسمی این باتری در محیط آزمایشگاهی اشاره نکرده اما در عمل به سادگی می‌توان 3 روز کامل را در یک استفاده متوسط با این گوشی به پایان رساند. عملکرد این باتری به دلیل یکسان بودن ظرفیت باتری و نوع پردازنده به آنچه در میت 10 پرو دیده‌ایم کاملا شباهت دارد اما به دلیل 0.1 اینچ صفحه‌نمایش بزرگ‌تر، کمی دوام باتری پائین‌تری را ارائه می‌دهد. البته نوع و شدت استفاده از دوربین‌های سه‌گانه، در تغییر دوام باتری کاملا موثر است.

در تست Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark در حالی که میت 10 پرو توانست به امتیاز 11 ساعت و 29 دقیقه دست یافت در P20 Pro نیز انتظار دیدن نتیجه‌ مشابه و البته اندکی پائین‌تر را داریم، امری‌که در عمل با رسیدن به امتیاز 11 ساعت و 7 دقیقه‌ای کاملا محقق می‌شود. در این تست روشنائی صفحه‌نمایش را روی 50 درصد قرار داده و از شارژ 100 درصد باتری آغاز می‌کنیم و تست تا رسیدن باتری به زیر 20 درصد ادامه پیدا کرده و زمان این فرایند به عنوان امتیاز ثبت می‌شود. P20 Pro با این امتیاز از بسیاری از پرچمداران حال حاضر بازار، دوام باتری بالاتری داشته و از این لحاظ نیز امتیاز بسیار مناسبی را کسب می‌کند.

تست سرعت شارژ این باتری را طبق معمول در هنگام خاموش بودن گوشی انجام می‌دهیم. گوشی با رسیدن به شارژ 2 درصد خاموش شده و بدین‌ترتیب راهی برای تست شارژ از صفر درصد وجود ندارد. نکته مهم در حین شارژ دستگاه، استفاده از کابل اصلی همراه گوشی است که ضخامت کاملا بیشتری نسبت به یک کابل عادی USB دارد و می‌تواند جریان 4.5 تا 5 آمپری شارژر را از خود عبور دهد. کابل‌های عادی با ناتوانی در عبور این جریان، سرعت شارژ گوشی را به شدت کاهش می‌دهند.

P20 Pro پروسه شارژ را کاملا پر سرعت آغاز می‌کند به طوری‌که فقط با گذشته 5 دقیقه از آغاز آزمایش، شارژ آن از 2 به 11 درصد رسید پس از 10 دقیقه، 19 درصد شارژ گرفتن و پس از 20 دقیقه نیز به شارژ 36 درصد رسید. مقایسه این سرعت با میت 10 پرو با شارژر و باتری مشابه، شرایط یکسانی را نشان می‌دهد به‌طوری‌که میت 10 پرو نیز پس از 20 دقیقه به شارژ 37 درصد رسیده بود. از این جا به بعد سرعت شارژ کمتر از حد معمول شده و گوشی پس از 30 و 40 دقیقه به ترتیب تا 49 و 61 درصد شارژ شد که با اینکه سرعت بسیار بالائی را ارائه می‌کند اما در مقایسه با میت 10 پرو که در این لحظات به ترتیب به شارژ 54 و 69 رسیده است کندتر عمل‌ می‌کند. شارژر P20 Pro بخش بزرگی از عقب‌افتادگی خود را رأس یک ساعت جبران کرده و با ارتقاء شارژ باتری به 85 درصد تنها 2 درصد از برادر بزرگ‌تر خود کمتر شارژ دارد. همانطور که پیش‌بینی می‌شد P20 Pro همچنان به شتاب‌گیری خود در شارژ ادامه داده و در دقیقه 75 نه‌تنها تأخیر اولیه را جبران کرد بلکه با شارژ 96 درصدی، 3 درصد نیز از Mate 10 Pro پیشی می‌گیرد. شارژ باتری تنها 10 دقیقه بعد و رأس دقیقه 85 پایان می‌پذیرد در حالی‌که میت 10 پرو به 16 دقیقه دیگر برای کامل شدن شارژ خود احتیاج دارد. برای مقایسه این سرعت فوق‌العاده شارژ کافی‌ست بدانیم گلکسی S9+ به 124 دقیقه کامل برای شارژ باتری ضعیف‌تر 3,500mAh نیاز دارد.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

P20 Pro‌ با نسخه 8.1 سیستم‌عامل اندروید Oreo و آخرین ورژن پوسته نرم‌افزاری هواوی یعنی EMUI 8.1 ارائه می‌شود که از این لحاظ تفاوتی با آنچه در P20 Lite یا nova 3e دیده‌ایم ندارد. بوت دستگاه 20 ثانیه به طول می‌انجامد که با اینکه تقریبا 3 ثانیه کندتر از میت 10 پرو است اما هنوز کاملا سریع به حساب می‌آید.

در صفحه قفل در حالت پیش‌فرض زمان و تاریخ همراه با تعداد گام‌های پیموده شده و میانبر دوربین در پایین قرار دارند که نسبت به گذشته تغییری را نشان نمی‌دهند. با اسکرول از پایین به بالای صفحه‌نمایش مثل قبل می‌توان به میانبرهای سریع این قسمت و گزینه‌های مرتبط با والپیپر و صفحه قفل دسترسی پیدا کرد؛ شکل ظاهری میانبرهای این بخش بدون تغییر بوده و همچنان علاوه بر موارد تکراری مثل ماشین حساب، چراغ‌قوه و ریکوردر صدا می‌توان به بارکدخوان و تایمر نیز دسترسی پیدا کرد. با Swipe کردن دست به چپ و راست در این حالت می‌توان تصویر کاور این بخش را به سادگی تغییر داد.

در صفحه هوم به نکته خاصی برنخوردیم و همچنان در صفحات متعدد این قسمت در غیبت منوی اصلی یا app drawer می‌توان آیکون برنامه‌ها، ویجت‌ها و میانبرها را قرار دارد. البته از طریق یک گزینه جدید در منوی Setting می‌توان منوی اصلی یا app drawer را به رابط کاربری اضافه کرد.

زیر صفحه‌نمایش حداکثر 5 آیکون قابل جای‌گذاری هستند که می‌توان آن‌‌ها را به 4 آیکون نیز کاهش داد. با نگه‌داشتن دست روی آیکون‌های صفحه‌ هوم به سبک 3D Touch اپل، گزینه‌های مرتبط با آن آیکون برای دسترسی آسان‌تر ظاهر می‌شوند که از آن جمله می‌توان به رفتن مستقیم به صفحه ارسال نامه هنگام نگه داشتن دست روی آیکون Email، یافتن کنتاکت‌های بیشتر استفاده شده هنگام نگه داشتن دست روی دفترچه تلفن و گرفتن ویدئو یا سلفی موقع نگه داشتن دست روی آیکون دوربین اشاره کرد.

برای ورود به حالت ویرایشی این بخش علاوه بر نگه داشتن دست روی صفحه‌نمایش، از نزدیک کردن انگشتان به یکدیگر روی صفحه نیز می‌توان استفاده کرد. امکان افزودن و کاستن از صفحات، تغییر والپیپر و ویجت‌ها همراه با دسترسی به تنظیمات هوم‌اسکرین، گزینه‌های قابل اشاره در این قسمت را تشکیل می‌دهند.

در بخش تنظیمات هوم اسکرین می‌توان آیکون‌های این صفحه را به سه حالت 6×4، 5×5 و 6×5 مرتب کرد و دیگر گزینه‌های تکراری این قسمت مثل تکان دادن گوشی برای مرتب کردن جایگاه آیکون‌ها، نمایش عنوان هر آیکون در زیر آن، هوم‌اسکرین لوپ برای چرخش دائم صفحه هوم حین اسکرول افقی و پیشنهاد برنامه‌های تازه براساس نوع استفاده، در اینجا نیز حضور دارد. گزینه چرخش خودکار صفحه‌نمایش در هوم اسکرین بار دیگر از این بخش حذف شده است.

با اسکرول رو به پایین صفحه‌نمایش از قسمت میانی، مثل گذشته منوئی با امکان جست‌وجوی سریع در تمامی قسمت‌های گوشی (اپلیکیشن‌ها، کنتاکت‌ها، پیام‌ها و...) فراهم شده و اپلیکیشن‌های بیشتر استفاده شده نیز در زیر کادر جست‌وجو نشان داده می‌شوند. طراحی این بخش اندکی تغییر کرده و برای نمونه آیکون سرچ بارکد این بار ضمن تغییر ظاهر، به کناره سمت راست منتقل شده است و از طریق آن علاوه بر اسکن مستقیم بارکد با دوربین می‌توان بارکدهای ذخیره شده در حافظه داخلی گوشی را نیز اسکن کرد.

Notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش تفاوت خاصی نسبت به قبل نداشته است. با یک بار پائین کشیدن این منو علاوه بر اعلان‌برنامه‌ها، نواری از 5 گزینه پیش‌فرض وای‌فای، بلوتوث، موبایل دیتا، پروفایل صوتی و چرخش خودکار صفحه‌‌نمایش در بالا به نمایش در می‌آیند و یک ردیف پایین‌تر نیز به اسلایدر تغییر روشنایی بر می‌خوریم. در مقایسه با نوا 3e، گزینه فعال کردن روشنایی خودکار از این بخش حذف شده است. به عنوان یک نکته مثبت، آیکون Setting یا تنظیمات کاملا جدا از میانبرهای این قسمت و در بالا قرار دارد و بدین‌ترتیب دسترسی به آن آسان‌تر خواهد بود.

ادامه اسکرول تاگل‌های این قسمت یا لمس فلش رو به پایین در بخش بالایی صفحه‌نمایش، 13 ایکون دیگر را نیز به نمایش می‌گذارد و با لمس دکمه Edit از بالای صفحه‌نمایش نیز می‌توان 2 آیکون دیگر به این قسمت افزود تا تعداد کل تاگل‌ها به 20 عدد برسد. Dolby Atmos گزینه جدید قابل اشاره در این بخش است.

Navigation dock یکی از قسمت‌های کاربردی این منو ست که با فعال کردن آن یک دایره سفید رنگ روی صفحه ظاهر می‌شود که با لمس کردن‌های متفاوت آن کارهای مختلفی انجام می‌شود که از آن جمله می‌توان به عمل back با یک بار لمس کردن و گرفتن،‌ لمس کردن و رها کردن برای نمایش هوم‌اسکرین اشاره کرد.

منوی Setting از ظاهر ساده‌ای برخوردار بوده و به جای آیکون‌های رنگی، بیشتر از متن در آن استفاده شده است در بالای این بخش مثل گذشته،‌گزینه‌ای برای جست‌وجو در دسترس قرار دارد و بخش لاگین کردن در حساب کاربری هواوی و پیشنهادهائی برای دسترسی به برخی قسمت‌های این منو بار دیگر به جای خود در این بخش باز گشته‌اند.

یکی از قسمت‌های جالب منوی تنظیمات P20 Pro گزینه‌ای برای محو کردن notch یا بریدگی بالای صفحه‌نمایش است که در این حالت با انتخاب گزینه Hide notch، بالای صفحه‌نمایش کاملا تیره می‌شود و تنها در آن آیکون‌های معمول مثل ظرفیت باتری، آنتن و زمان را می‌توان مشاهده کرد.

گزینه Smart Resolution در منوی Display این قسمت مثل گذشته امکان سوئیچ اتوماتیک بین دو وضوح HD+ و FHD+ را فراهم می‌کند که در مصرف باتری تأثیر مثبت برجای می‌‌گذارد و البته طبیعتا همچنان می‌توان هریک از دو وضوح مذکور را به دلخواه برای صفحه‌نمایش انتخاب کرد.

با وجود کاهش تعداد آیکون‌های منوی ستینگ در رابط کاربری جدید هواوی، اما حداقل در نخستین روزهای استفاده، یافتن تنظیم مورد نظر چندان به آسانی صورت نمی‌گیرد و در بسیاری از مواقع باید از نوار سرچ بالای صفحه بهره برد. البته در این منو نیز همچنان قسمت‌های مهم برای کاربران از جمله تنظیمات صفحه‌نمایش، باتری، صدا، حافظه داخلی و اپلیکیشن به صورت یک آیکون مجزا با دسترسی آسان ارائه شده‌اند.

سیستم تشخیص چهره

با اینکه از یک اسمارت‌فون فاقد سخت‌افزارهای پیچیده تشخیص چهره (مثل آنچه در آیفون X وجود دارد)، انتظار بازگشائی سریع و دقیق قفل صفحه‌نمایش با استفاده از این فناوری را نداریم اما P20 Pro این عمل را با چنان سرعت و کیفیتی انجام می‌دهد که در برخی موارد به دلیل سرعت بالا ممکن است تصور شود هیچ گزینه امنیتی و قفلی روی صفحه‌نمایش وجود ندارد. در این حالت با گرفتن گوشی به صورت عادی با فشردن دکمه پاور، به جای صفحه قفل، بلافاصله صفحه هوم کاملا آنلاک و بدون قفل نمایان می‌شود و به جرأت می‌توان آن را از لحاظ سرعت با سنسور اثر انگشت مقایسه کرد. گوشی به صورت پیش‌فرض هنگام برداشته شدن از روی میز روشن شده و آماده شناسائی چهره می‌شود و در این زمینه نیز در وقت صرفه‌جوئی می‌کند. کیفیت اجرای این ویژگی در این گوشی به حدی بالا بود که در زمان تست دستگاه برای اولین بار نیازی به تعریف اثر انگشت برای بازگشائی قفل صفحه‌نمایش نبود و تشخیص چهره برای این کار کفایت می‌کرد. این سیستم البته در محیط‌های خارجی و به خصوص هنگامی که خورشید از پشت سر مستقیما روی لنز دوربین سلفی می‌تابد اندکی با کندی همراه است اما این کندی نیز معمولا کمتر از یک ثانیه بوده و بازگشائی همچنان با سرعت قابل‌قبولی انجام می‌شود. همچنین در تاریکی مطلق نیز باید گوشی را در فاصله مناسبی از صورت قرار داد تا نور صفحه‌نمایش، روشنائی مورد نیاز برای تشخیص چهره و آنلاک کردن را در اختیار داشته باشد.

فرایند شناساندن چهره و تنظیمات در دسترس در این بخش مشابه nova 3e بوده و در اینجا نیز می‌توان از بین دو گزینه Direct unlock (باز شدن قفل و نمایش صفحه هوم بلافاصله پس از تشخیص چهره) یا Slide to unlock (نیاز به اسکرول صفحه برای نمایش صفحه هوم بعد از باز شدن قفل مشابه آیفون X) یکی را انتخاب کرد. نوتیفیکیشن‌های گوشی نیز در این حالت تنها در هنگام تشخیص دادن چهره به نمایش گذاشته می‌شوند.

چیپ ست پردازشی – حافظه

هواوی P20 Pro‌ مشابه سری Mate 10 با پیشرفته‌ترین پروسسور ساخته شده توسط هواوی تا به امروز یعنی Kirin 970 ارائه می‌شود که مجهز به 4 هسته 2.36 گیگاهرتزی منطبق بر معماری پردازنده‌های ARM A73 و 4 هسته 1.8 گیگاهرتزی مطابق معماری پردازنده‌های ARM A53 است. توان گرافیکی این پروسسور با Mali-G72 مجهز به 12 هسته تأمین می‌شود و 6 گیگابایت رم دارد. این پروسسور 10 نانومتری با اینکه نسبت به نسل دوم پردازنده‌های 10 نانومتری مشابه مثل Snapdragon 845 از لحاظ قدرت پردازشی و گرافیکی در جایگاه پائین‌تری قرار دارد اما حضور واحد پردازش عصبی اختصاصی NPU، کلاس کاری متفاوتی را برای آن ایجاد کرده و همانطور که در بخش دوربین شاهد آن بودیم، امکانات متفاوتی را در اختیار کاربران قرار می‌دهد.

حافظه داخلی دستگاه 128 گیگابایت است که از این مقدار، 115 گیگابایت آن در اختیار کاربران قرار دارد. در مقایسه با Mate 10 Pro که در این وضعیت تنها 108 گیگابایت را ارائه می‌کرد و 20 گیگابایت آن غیر قابل دسترسی بود شرایط بسیاری بهتری در P20 Pro‌ ایجاد شده است. علت این اختلاف بزرگ مابین این دو گوشی در سایز فیرم‌ور یا سیستم‌عامل نهفته است که در Mate 10 Pro برابر با 16.56 گیگابایت بوده و در P20 Pro بسیار کمتر شده و به تنها 8.34 گیگابایت رسیده است.

نوع حافظه مورد استفاده در P20 Pro همانطور که از یک پرچمدار بزرگ انتظار داریم از نوع UFS 2.1 است و رسیدن به سرعت بالاتر از 800 مگابایت بر ثانیه در فرایند خواندن ترتیبی (Sequential Read) در بنچ‌مارک AndroBench در آن طبیعی خواهد بود. در عمل سرعت P20 Pro در بخش خواندن ترتیبی این تست به رقم بسیار مناسب 830MB/s رسید که نه‌تنها میت 10 پرو با سرعت 807MB/s را پشت سر می‌گذارد بلکه از گلکسی S9 با سرعت 824MB/s نیز سرعت بالاتری را ارائه می‌کند.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با وجود 10 نانومتری بودن پروسسور Kirin 970 و برخورداری از هسته‌های قوی A73 شرکت ARM هنوز نمی‌توان این پروسسور را در یک ردیف با برترین پردازنده‌های موبایلی حال حاضر بازار از جمله Snapdragon 845 و Exynos 9810 در هر دو بخش پردازشی و گرافیکی قرار داد و با اینکه Kirin 970 نیز چیپ‌ستی کاملا پیشرفته محسوب می‌شود اما هنوز فاصله مشخصی با بهترین‌های بازار دارد. از این رو در تست‌های پردازشی و گرافیکی پیش رو انتظار دیدن نتیجه پائین‌تر از مدل‌های مجهز به SD845 یا Exynos 9810 را داریم.

در اولین تست طبق معمول به سراغ Geekbench 4.2 برای تست قدرت هسته‌های پردازشی گوشی می‌رویم. امتیاز P20 Pro در این تست کاملا نزدیک به میت 10 پرو سال گذشته و برابر 1,887 و 6,711 به ترتیب در حالت تک هسته‌ای و چند هسته‌ای می‌شود که با وجود آنکه رقمی بسیار فراتر از یک گوشی رده میانی مثل نوا 3e با امتیازهای تنها 940 و 3,754 واحد بوده و مدلی مثل Sony XPERIA XA2 نیز با پروسسور Snapdragon 630 و امتیازهای 862 و 4,194 به آن نزدیک نمی‌شود اما هنوز نمی‌توان آن را با گلکسی S9+ با امتیازهای 3,512 و 8,919 مقایسه کرد.

تست Basemark OS II چهار گزینه سیستم، حافظه، گرافیک و وب را در بوته آزمایش قرار داده و یک نتیجه یکتا را برای این مجموعه اعلام می‌کند. امتیاز P20 Pro‌ در این تست به 3,367 رسید که تقریبا مشابه امتیاز 3,291 ‌واحدی میت‌ 10 پرو بوده و در بخش System امتیاز کاملا بالاتری را به خود اختصاص داده است. برای مشخص شدن میزان بزرگی این امتیاز بهتر است آن را با نوا 3e با امتیاز 1,357 واحد در این تست مقایسه کنید.

در تست AnTuTu v7.0.7 که کلیه قسمت‌های مهم دستگاه از جمله پردازنده، گرافیک و حافظه رم را تست می‌کند و وضوح صفحه‌نمایش نیز در آن تأثیرگذار است، امتیاز نهائی P20 Pro‌ به 208,626 واحد رسید که در مقایسه با S9+ با امتیاز 247,193 عقب‌افتادگی بسیار کمتری را نسبت به آنچه انتظار داریم نشان می‌دهد. با مقایسه رو در روی نتایج این دو گوشی در این تست، در پردازش، گرافیک و UX برترین مطلق به S9+ تعلق دارد اما در بخش مموری، P20 Pro با اختلاف حریف خود را جا گذاشته و بدین‌ترتیب بخشی از نتیجه ضعیف‌تر سایر قسمت‌ها را جبران کرده است پائین‌تر بودن وضوح صفحه‌نمایش نیز بخشی از علت امتیاز نسبتا مناسب P20 Pro در این تست است.

با وجود یکسان بودن گرافیک Mali-G72 در P20 Pro‌ و S9+ سامسونگ، تعداد هسته‌های پردازشی در این دو اختلاف بزرگی با یکدیگر داشته و در حالی که در P20 Pro، از 12 هسته گرافیکی استفاده شده، این تعداد در S9+ به 19 عدد می‌رسد و این موضوع می‌تواند در نتیجه نهائی تست‌های گرافیکی از جمله Sling Shot Extreme OpenGL ES 3.1 از مجموعه 3DMark تأثیر بزرگی بر جای بگذارد. البته در این میان یک فاکتور موثر دیگر یعنی رزولوشن صفحه‌نمایش نیز وجود دارد که در پرچمدار سامسونگ QHD+ است اما در P20 Pro تنها فول اچ‌دی پلاس بوده و همین موضوع می‌تواند کاملا به نفع هواوی در این تست تمام شود. امتیاز S9+ در این تست به 3,322 واحد رسید و P20 Pro نیز با امتیاز 2,988 با اینکه در جایگاه پائین‌تری قرار می‌گیرد اما این جایگاه نسبتا بالاتر از حد انتظار بوده و با تعداد هسته‌ها چندان هماهنگ نیست. ظاهرا پائین‌تر بودن رزولوشن صفحه‌نمایش، در عمل باعث بالا رفتن امتیاز P20 Pro در این تست شده است. مقایسه امتیاز بخش Physics و نگاهی به فریم در ثانیه کاملا بالاتر P20 Pro‌ در این آزمون به خوبی این فرضیه را تأیید می‌کند. به عنوان یک نکته نسبتا منفی باید به گرم شدن بیش از اندازه فریم فلزی پیرامونی گوشی در حین انجام این تست و دیگر تست‌های سنگین گرافیکی و پردازشی اشاره کرد.

ارتباطات

P20 Pro یکی از کامل‌ترین گوشی‌های بازار در زمینه ارتباطی بوده و اگر حذف نابهنگام و نچندان توجیه‌پذیر جک 3.5 میلی‌متری هدست را در نظر نگیریم تقریبا تمامی گزینه‌های مورد انتظار از یک پرچمدار در آن دیده می‌شود. حداکثر سرعت ارتباطی گوشی به لطف 3CA (تجمیع اپراتوری سه‌گانه) به LTE Cat.18‌ با سرعت 1.2Gbps (البته روی کاغذ) تعلق دارد و وای‌فای ac، اتصال NFC و حتی درگاه مادون قرمز نیز در آن حضور دارد. یک نکته منفی دیگر در این میان به 4.2 بودن ورژن بلوتوث دستگاه تعلق دارد که پیش از این در میت 10 پرو نیز به همین صورت تکرار شده بود. پورت USB-C دستگاه از استاندارد سرعت 3.1 برخوردار است و برای مسیریابی نیز از سه سیستم ماهواره‌ای GPS/GLONASS/BeiDou پشتیبانی می‌کند.

کلام آخر

هواوی P20 Pro زنده‌کننده مفهومی از یاد رفته به نام گوشی مخصوص تصویربرداری ‌یا کَمِرا فون است ؛ عنوانی‌که از حداقل پنج سال پیش و زمان معرفی Nokia Lumia 1020 در سال 2013 به گوشی دیگری اطلاق نشده است. حضور سه لنز دوربین مختلف، ارائه وضوح متهورانه 40 مگاپیکسلی و استفاده از هوش مصنوعی برای بهبود تصویر، P20 Pro را به جایگاه بسیار بالائی در این کلاس ارتقاء داده که شاید تا مدت‌ها، اسمارت‌فون دیگری توانائی نزدیک شدن به آن را نداشته باشد. با وجود امکان برداشت تصویر با دوربین 40 مگاپیکسلی، هواوی از قدرت این دوربین و پیکسل‌های فراوان آن برای ارتقاء تصویر در رزولوشن کمتر استفاده کرده و بالاترین کیفیت تصویر را در وضوح 10 مگاپیکسلی ارائه می‌دهد. امکان عکاسی در شب با قابلیت باز نگه داشتن شاتر برای مدت طولانی‌تر از حالت عادی (بدون تأثیرپذیری از لرزش دست)، یکی دیگر از نکات مثبت این دوربین به حساب می‌آید.

همه چیز در مورد نکات مثبت P20 Pro بی‌شک در دوربین آن خلاصه نمی‌شود و یک صفحه‌نمایش بزرگ با حاشیه‌های ناچیز و notch بخش بالائی، جلوه دوچندانی را به این مدل بخشیده است. از کیفیت این صفحه‌نمایش می‌توان کاملا راضی بود اما وضوح فول اچ‌دی پلاس آن در مقابل رقبائی با رزولوشن‌های QHD‌ و حتی 4K، با اینکه در مصرف باتری به نفع این گوشی است اما در صورت استفاده احتمالی از این پنل در آینده برای قرارگیری در عینک‌های واقعیت مجازی با ضعف روبرو خواهد بود. ظرفیت باتری دستگاه در سطح بسیار مناسبی قرار داشته و شارژ سریع آن نیز کاملا راضی‌کننده است. پردازش در این گوشی با وجود آنکه نسبت به دیگر پرچمداران بازار و نمونه‌های مجهز به Snapdragon 845 و Exynos 9810 در سطح پائین‌تری قرار دارد اما هنوز کاملا قدرتمند بوده و در زمینه گرافیک نیز حرف‌های فراوانی برای گفتن دارد.

سیستم تشخیص چهره دستگاه بسیار سریع و فراتر از حد انتظار است تا جائی‌که ممکن است نیازی برای تعریف سنسور اثر انگشت در آن احساس نکنید. جنس شیشه و فلز بدنه و مقاومت دستگاه در برابر نفوذ آب و گرد و خاک (با درجه استقامت IP67) که برای اولین بار در سری P اتفاق می‌افتد دیگر نکات مثبت مرتبط با طراحی دستگاه را تشکیل می‌دهند.

در نهایت به عنوان برخی نکات منفی این مدل باید به حذف جک 3.5 میلی‌متری هدست، نبود اسلات حافظه، طراحی غیر اوریجینال notch بالای صفحه‌نمایش، ورژن 4.2 بلوتوث، رزولوشن فول اچ‌دی صفحه‌نمایش و اندکی گرم شدن بیش از اندازه دستگاه حین انجام تست‌های پردازشی و گرافیکی و بازی‌های سنگین اشاره کرد.