mobile.ir - مرجع موبایل ایران

گوشی‌های با پسوند Lite این روزها در تولیدات اکثر شرکت‌ها به چشم می‌خورند؛ این گوشی‌ها معمولا نسخه ساده‌شده‌ای از مدل پیشرفته‌تری هستند که قبل از پسوند لایت قرار گرفته و برخی مشخصات آن مدل را با قیمتی پائین‌تر در اختیار طیف وسیع‌تری از کاربران قرار می‌دهند. هواوی پس از آنکه یکی دو بار از عنوان Mini برای توصیف دیوایس‌هایی از این دست استفاده کرد تقریبا برای اولین بار در سال 2015 عنوان لایت را برای گوشی ساده‌شده‌ای از پرچمدار اصلی خود در آن سال یعنی P8 به کار گرفت؛ P8Lite البته تنها در اسم به P8 شباهت داشت و تقریبا همه چیز در این گوشی از سایز و وضوح صفحه‌نمایش و کیفیت دوربین اصلی و سلفی گرفته تا پروسسور و حافظه و باتری و گزینه‌های ارتباطی کاملا با افت روبرو شده بودند. این گوشی البته عملا به دلیل قیمت‌گذاری مناسب و حضور در بازارهای جهانی به فروش مافوق انتظاری دست یافت و به گفته هواوی تنها در 9 ماه میزان ارائه (shipment) آن به بازار به رقم 10 میلیون عدد رسید که در آن زمان به گفته هواوی نخستین اسمارت‌فون این برند بود که نسبت به بازار چین به فروش جهانی بالاتری دست پیدا کرده بود.

هواوی P8lite

این موفقیت در حدی بود که هواوی همین سال گذشته گوشی متفاوتی را به نام P8 Lite 2017 به بازار عرضه کرد که البته فقط در اسم به مدل سال 2015 شباهت داشته و المان‌‌هایی از پرچمداران جدید این برند نیز در آن دیده می‌شد.

هواوی P8 Lite 2017

رابطه P9 و P9 Lite در سال 2016 رابطه منطقی‌تری را نشان می‌داد؛ صفحه‌نمایش هر دو گوشی با وجود تفاوت در فناوری ساخت از سایز و رزولوشن یکسانی برخوردار بود، قاب فلزی و وضوح دوربین سلفی تغییری نکرده بوده و هر دو نیز از یک باتری 3,000mAh برخوردار بودند. تغییرات دیگر مثل پردازنده، دوربین اصلی و برخی گزینه‌های ارتباطی البته طبق انتظار در P9 در جایگاه برتری قرار داشت و با توجه به اختلاف قیمت مابین این دو گوشی کاملا توجیه‌پذیر به نظر می‌رسید.

هواوی P9 Lite

امسال نیز رابطه منطقی مشخصی مابین P10 و P10 Lite شکل گرفت و حتی در یک مورد یعنی سایز صفحه‌نمایش، P10 Lite با 0.1 اینچ صفحه‌نمایش بزرگ‌تر، جایگاه بهتری را نسبت به P10 ارائه می‌کرد. حافظه داخلی این مدل بالاخره از سطح 16 گیگابایت فراتر رفت و ضمن ارتقاء کیفیت دوربین، از لحاظ طراحی بدنه نیز با نمونه قابل‌قبول‌تری روبرو بودیم.

هواوی P10 Lite

جذابیت سری Lite برای هواوی در طی چند سال گذشته به اندازه‌ای بود که این شرکت امسال آن را در کنار لوکس‌ترین کالای خود یعنی سری Mate نیز قرار داده است. هواوی Mate 10 Lite به عنوان اولین تجربه این سری، صفحه‌نمایش کشیده 18:9 و حافظه داخلی 64 گیگابایتی را از دیگر اعضای این خانواده به عاریت گرفته و برای اولین بار در این سری از دوربین‌های دوگانه در پشت و جلوی دستگاه بهره می‌برد البته برخی از تابوهای اصلی سری Lite مثل پورت microUSB دوربین ضعیف و وای‌فای 11.n هنوز در این گوشی نیز تغییری نکرده‌اند. Mate 10 Lite در یک زمینه دیگر نیز نسبت به تمامی دیگر لایت‌های هواوی متفاوت است؛ جائی‌که برای اولین بار رده قیمتی دستگاه از حد انتظار برای یک گوشی متوسط هواوی کاملا فراتر رفته و به پرچمداران واقعی بازار و مدل‌های برتر رده میانی نزدیک شده است.

هواوی Mate 10 Lite با نام مدل RNE-L21 موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

میت 10 لایت در جعبه‌ای مشابه P10 Lite و Nova 2 Plus عرضه شده و به باکس دیگر گوشی‌های سری میت 10 شباهت ندارد. درون این جعبه خود گوشی، شارژر، کابل USB، هدست سیمی، SIM eject و یک قاب شفاف پلاستیکی قرار دارد که لیست قابل انتظاری در این رده است.

شارژر گوشی تنها 10 واتی (5 ولت و 2 آمپر) است که انتظار شارژ چندان سریعی را در ذهن ایجاد نمی‌کند. این شارژر را در بخش باتری بیشتر بررسی می‌کنیم.

هدست سیمی گوشی نیز همان نمونه‌ای‌ست که بارها در دیگر گوشی‌های هواوی دیده‌ایم و تفاوتی از لحاظ شکل و کارکرد با نمونه‌ای چون P10 Lite ندارد.

طراحی ظاهری

صفحه‌نمایش بزرگ و کشیده 18:9 مطمئنا اولین جذابیت ظاهری Mate 10 Lite به حساب می‌آید که در یک نگاه آن را نزدیک به Mate 10 Pro جلوه می‌دهد اما ضخامت بیشتر و طراحی متفاوت بخش پشتی به سرعت این شباهت را از میان می‌برد.

حاشیه‌های اندک بالا و پائین صفحه‌نمایش کلاس متفاوتی را برای این گوشی ایجاد می‌کند که به بزرگان سال 2017 شباهت داشته و از این گذشته به بهبود در دست‌گیری گوشی نیز کمک فراوانی کرده‌اند.

کناره‌‌های گوشی در هر چهار طرف، برآمده و نیم‌دایره طراحی شده که به خوبی با شیشه 2.5D روی گوشی ترکیب شده‌اند.

جنس فلزی بخش پشتی به صورت نرم و جاذب اثر انگشت ساخته شده و در زمانی کوتاه با اثرات انگشتی که به سادگی نیز پاک نمی‌شوند پوشیده می‌شود. دوربین‌های دوگانه بخش پشتی بیرون‌زده‌گی مشخصی نزدیک به 1 میلی‌متر دارند که هنگام قرار گرفتن گوشی روی میز باعث لق خورده‌گی می‌شوند. سنسور اثر انگشت و خطوط آنتن در بالا و پائین سایر نکات قابل ذکر مورد این قسمت را تشکیل می‌دهند.

در یک نگاه از طراحی Mate 10 Lite به خصوص در بخش روئی نمی‌توان ناراضی بود و جنس فلزی بدنه نیز به نکات مثبت آن می‌افزاید. از سوی دیگر نیز باید از طراحی برآمده دوربین‌ها و ماندن اثرات انگشت در بخش پشتی به عنوان نقاط ضعف در طراحی این مدل یاد کرد.

ابعاد و وزن

سایز 5.9 اینچی صفحه‌نمایش میت 10 لایت، مقایسه این گوشی از لحاظ اندازه با دیگر همتایان آن را اندکی مشکل می‌کند چرا که به جز هواوی هنوز شرکت دیگری از این سایز با این نسبت تصویر در گوشی‌های خود استفاده نکرده است. Mate 10 Lite گوشی بلندقامتی ست و از این لحاظ حتی در مقایسه با گوشی‌های 18:9 خود شرکت هواوی نیز اندکی بلندقامت‌تر است که علت این موضوع را باید بیش از همه چیز در حاشیه‌های نچندان کوچک آن در بالا و پائین صفحه‌نمایش (نسبت به نمونه‌ای چون Mate 10 Pro) جست‌وجو کرد.

ارتفاع میت 10 لایت 156.2 میلی‌متر اعلام شده در حالی‌که میت 10 پرو با 0.1 اینچ صفحه‌نمایش بزرگ‌تر، 2 میلی‌متر کوتاه‌قامت‌تر است. با وارد کردن یک 6 اینچی پرچمدار دیگر یعنی LG V30 به این مقایسه، اختلاف و حاشیه‌های بزرگ بالا و پائین صفحه‌نمایش در میت 10 لایت بیشتر پدیدار می‌شود جائی‌که LG V30 با صفحه‌نمایش بزرگ‌تر، 4.5 میلی‌متر ارتفاع کمتری دارد. عرض دستگاه 75.2 میلی‌متر است که در این مورد نیز نسبت به میت 10 پرو 1 میلی‌متر افزایش دیده می‌شود. ضخامت گوشی 7.5 میلی‌متر است که البته در دست اندکی ضخیم‌تر از این عدد احساس می‌شود. میت 10 لایت 164 گرم وزن دارد که با وجود آنکه کاملا سبک‌تر از میت 10 پرو 178 گرمی و میت 10 اصلی 186 گرمی است اما این کاهش وزن به بهای کاهش ظرفیت باتری از 4,000mAh به 3,340mAh تمام می‌شود.

صفحه‌نمایش

بدون در نظر گرفتن یک دهم اینچ کاهش ابعاد صفحه‌نمایش، روی کاغذ تنها اختلاف پنل 5.9 اینچی میت 10 لایت نسبت به میت 10 پرو به فناوری ساخت آنها مرتبط است جائی‌که از AMOLED در میت 10 پرو و از IPS LCD در میت 10 لایت استفاده شده است. وضوح هر دو صفحه‌نمایش فول اچ‌دی پلاس یا 2160×1080 پیکسل بوده و نسبت تصویر آنها نیز 18:9 است.

شرایط در عمل اما بسیار با آنچه روی کاغذ رخ می‌دهد متفاوت است؛ روشنائی و سطح رنگ مشکی در این صفحه‌نمایش نسبتا راضی کننده است اما از این لحظه به بعد شرایط چندان برای تحسین این صفحه‌نمایش فراهم نیست. رنگ‌های این پنل اغراق شده و غیر دقیق بوده و برخلاف مدل‌های پیشرفته‌تر امکان تغییر درجه رنگ نیز در آن وجود ندارد.

صفحه‌نمایش Mate 10 Lite از لحاظ زاویه دید در حد و اندازه‌های قیمت خود ظاهر نمی‌شود و با آنکه از نزدیک به زوایای 180 درجه در کناره‌های چپ و راست و بالا و پائین مشکل خاصی در مشاهده محتوا وجود ندارد اما در حالت عادی تنها کافی‌ست صفحه‌نمایش را کمتر از 10 تا 15 درجه رو به چپ و راست حرکت دهید تا نور پنل به میزان بسیار زیادی کاهش پیدا کند. این مشکل عجیب را پیش از این در نمونه دیگری در گوشی‌های هواوی ندیده بودیم.

در زیر نور مستقیم خورشید نیز با نمونه فوق‌العاده‌ای روبرو نیستیم و برای مشاهده محتوای صفحه‌نمایش چاره‌ای جز تنظیم نور روی حداکثر وجود ندارد.

در مجموع با وجود آنکه صفحه‌نمایش Mate 10 Lite روی کاغذ نقطه قوت اصلی آن به حساب می‌آید در عمل چندان مناسب عمل نمی‌کند و تناسب چندانی با رده قیمتی خود ندارد.

زیر صفحه‌نمایش تنها نشان هواوی و در بالا دو دوربین سلفی، سنسورهای نور و Proximity، اسپیکر تماس، فلش دوربین سلفی و یک LED هشدار دیده می‌شود.

اجزای جانبی

المان‌های پیرامونی میت 10 لایت عینا مشابه نوا 2 پلاس، دیگر گوشی رده میانی هواوی در سال 2017 است. در سمت چپ درگاه ترکیبی کارت حافظه/سیم‌کارت وجود دارد که طبق معمول باید از بین دو سیم‌کارت بدون کارت حافظه یا یک سیم‌کارت و یک کارت حافظه یکی را انتخاب کرد. این درگاه کاملا هات‌سواپ بوده و ورود خروج سیم‌کارت در آن منجر به ریستارت شدن خودکار گوشی نمی‌شود.

در سمت دیگر دکمه‌های تغییر صدا و پاور قرار دارند که برخلاف نوا 2 پلاس، دکمه پاور از لحاظ جنس و برآمدگی تفاوتی با Rocker بزرگ تغییر صدا ندارد.

در پائین، بزرگ‌ترین نقطه ضعف ارتباطی گوشی یعنی پورت microUSB در مرکز قرار دارد و برخلاف دیگر گوشی‌های سری میت 10، جک 3.5 میلی‌متری هدست نیز به سبک نوا 2 پلاس در این بخش قرار دارد. میکروفون تماس و اسپیکر اصلی گوشی دیگر اجزای این قسمت را تشکیل می‌دهند.

در نهایت در بالا تنها به میکروفون دوم گوشی بر می‌خوریم.

بخش پشتی

اجزای بخش پشتی میت 10 لایت شامل دو دوربین، یک فلش LED، سنسور اثر انگشت و نوارهای آنتن، از لحاظ نوع و تعداد هیچ تفاوتی با آنچه در نوا 2 پلاس دیده‌ایم ندارند اما طراحی و جایگاه آنها کاملا متفاوت شده و دوربین‌ها در یک قاب مشترک برجسته به صورت عمودی به مرکز بخش بالایی مننقل شده و تک فلش LED نیز در بالا قرار دارد، سنسور اثر انگشت در نیمه بالایی جای دارد و خطوط آنتن نیز به جای لبه‌های دستگاه، اندکی از بالا و پائین فاصله گرفته‌اند.

دوربین‌های اصلی

در حالی که دوربین اصلی میت 10 پلاس، 16 مگاپیکسلی و دوربین سلفی آن 13 مگاپیکسلی‌ست، هواوی با یک ترفند نچندان پر هزینه با اضافه کردن دو دوربین 2 مگاپیکسلی در پشت و جلوی دستگاه که امکان تصویربرداری نداشته و تنها در زمینه عمق میدان و افکت بوکه به دوربین اصلی کمک می‌کنند، تعداد دوربین‌های این گوشی را چهار عدد اعلام کرده است که در نگاه خریداران نچندان حرفه‌ای تأثیر مشهودی برجای می‌گذارد.

هواوی توضیح چندانی در مورد مشخصات دوربین‌های اصلی گوشی نداده اما با بررسی دوربین 16 مگاپیکسلی بخش پشتی به حداکثر گشودگی دیافراگم f/2.2 و حضور تنها فناوری فوکوس تشخیص فاز بر می‌‌خوریم که سیمای یک دوربین نچندان حرفه‌ای را ترسیم می‌کنند. یک نکته عجیب در مورد این مجموعه به رزولوشن‌های در دسترس برای عکاسی باز می‌گردد جائی‌که برای اولین بار در یک گوشی موبایل اندرویدی در سال‌های اخیر، از نسبت تصویر 16:9 در این دوربین خبری نیست و جدا از وضوح 16 مگاپیکسلی که در نسبت 4:3 در دسترس قرار دارد تنها می‌توان وضوح دوربین را حداکثر 12 و 11 مگاپیکسل به ترتیب در نسبت تصویر 1:1 و 18:9 انتخاب کرد.

ساختار منویی دوربین به نوا 2 پلاس و به‌خصوص آنر 9 شباهت کامل و رخ به رخی دارد و تنها در برخی موارد تفاوت‌های انگشت‌شماری دیده می‌شود. در این رابط کاربری در سمت راست، شاتر عکاسی و فیلم‌برداری و نمایی از آخرین عکس گرفته شده در زیر یکدیگر قرار دارند و در سوی دیگر نیز سوئیچر تعویض بین دوربین‌های اصلی و سلفی، تعویض به حالت سوژه متحرک، فعال‌سازی مد پرتره، حالت دیافراگم باز و در نهایت تنظیمات فلش (اتوماتیک، فعال،‌ غیر فعال و همواره روشن) جای دارند. حالت دیافراگم باز که در دیگر گوشی‌های دو دوربینه هواوی در گذشته نیز دیده شده بود امکان محو کردن پس زمینه و برجسته ساختن سوژه اصلی همراه با تغییر فوکوس پس از برداشت عکس را فراهم می‌آورد. در تست عملی این امکان با کیفیت پائین‌تری نسبت به آنچه در آنر 9 دیده بودیم روبرو می‌شویم و عمل تغییر فوکوس پس از گرفتن عکس چندان فوق‌العاده انجام نمی‌شود.

با اسکرول صفحه‌نمایش به سمت راست گزینه Modes یا حالت‌های دوربین ظاهر می‌شود که تقریبا همه آنها را پیش از این در دیگر گوشی‌های آنر و هواوی دیده بودیم. از جمله موارد مهم در این قسمت باید به عکاسی و فیلم‌برداری Pro، عکاسی HDR، برداشت پانوراما و Time-lapse اشاره کرد. گزینه‌های 3D Panorama و 3D Creator از جمله حذفیات این بخش نسبت به آنر 9 محسوب می‌شوند.

منوی تنظیمات دوربین که با اسکرول به سمت چپ ظاهر می‌شود هیچ تغییر خاصی نسبت به قبل نداشته و همه چیز طبق روال سابق است. در این منو امکان تغییر رزولوشن عکاسی و فیلم‌برداری، به نمایش درآوردن خطوط متقاطع راهنمای عکاسی، تایمر عکاسی سرخود، کنترل شاتر با صدا، لمس کردن صفحه‌نمایش برای گرفتن عکس، دنبال کردن سوژه مورد فوکوس (Object tracking)، تغییر وظیفه دکمه شاتر، تنظیم همزمان سه گزینه روشنایی، کنتراست و اشباع همراه با چند گزینه معدود دیگر وجود دارد.

با فعال کردن گزینه Pro Photo یا عکاسی حرفه‌ای در دوربین میت 10 لایت گزینه‌های معمول این قسمت همچون تغییر Metering، تنظیم عدد ISO (از 50 تا 3200)، تغییر سرعت شاتر (1/4000 تا 8 ثانیه)، تغییر در نورگیری از (Ev-4 تا Ev+4)، انجام فوکوس به صورت دستی یا اتوماتیک (در دو حالت AF-S برای اتوفوکوس تکی مناسب سوژه‌های ثابت و AF-C برای اتوفوکوس دنبال کننده برای سوژه‌های متعدد و متحرک) و سرانجام White balance دیده می‌شوند. با فعال کردن عکاسی حرفه‌ای طبق معمول می‌توان تصاویر را در حالت RAW نیز ذخیره کرد.

عکاسی با این دوربین را در نبود نسبت 16:9 به ناچار با وضوح 11 مگاپیکسل با نسبت 18:9 انجام می‌دهیم. در اولین تصویر در نور ملایم صبح‌گاهی، زردی مشهودی در عکس مشاهده شده و همانطور که از برش‌های اندازه واقعی نیز مشخص است سطح جزئیات چندان فوق‌العاده نیستند و نویز نیز به وضوح به چشم می‌‌خورد. با فعال کردن HDR تغییر خاصی در عکس دیده نمی‌شود اما از جزئیات کاملا کاسته می‌شود.

برداشت عکس در حالت خودکار بدون HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر

برداشت تصویر در حالت خودکار با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر

تغییر نکردن تصویر با و بدون HDR در عکس زیر نیز به خوبی نمایان است.

برداشت عکس در حالت خودکار بدون HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت خودکار با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در تصویر زیر حتی هنگام روبرو شدن با نور مستقیم خورشید نیز فعال کردن HDR تأثیری در تصویر نهایی نداشته و ظاهرا حالت اتوماتیک دوربین، خود، HDR را در کادر اعمال می‌کند.

برداشت عکس در حالت خودکار بدون HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت خودکار با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در تصاویر از فاصله نزدیک می‌‌توان از نتیجه کار کاملا راضی بوده و با وجود نبود فوکوس لیزری، تشخیص سوژه به خوبی و نسبتا پر سرعت انجام می‌شود.

برداشت عکس در حالت خودکار بدون HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر

در نور کاملا مناسب عصرگاهی نیز نتیجه نهایی از لحاظ میزان جزئیات و سطح نویز چندان فوق‌العاده نیست و به لحاظ دقت رنگ نیز نمی‌توان امتیاز بالائی را به آن اختصاص داد.

برداشت عکس در حالت خودکار بدون HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر

در نهایت در تصویر زیر به خوبی می‌توان انحراف دوربین از رنگ‌های واقعی را مشاهده کرد. ساختمان زیر در دنیای واقعی، در مرکز و سمت راست به رنگ سفید صدفی و در کناره سمت چپ به رنگ خاکی متمایل به خاکستری است که هر دو توسط میت 10 لایت، بیش از اندازه به زرد متمایل شده‌اند. البته در این تصویر به نسبت تصاویر پیشین، جزئیات بیشتری در مرکز کادر ثبت شده است.

برداشت عکس در حالت خودکار بدون HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر

میت 10 لایت در عکاسی در شب، همانطور که می‌توان حدس زد در نقش یک دوربین توانمند ظاهر نمی‌شود و نتیجه نهایی با آنکه در صفحه‌نمایش خود گوشی ممکن است راضی‌کننده به نظر برسد اما با انتقال به صفحه‌نمایش‌های خارجی، کاهش جزئیات و هجوم نویز در آن کاملا به چشم می‌‌خورد.

فیلم‌برداری میت 10 لایت حداکثر با وضوح فول اچ‌دی با 30 فریم در ثانیه و با بیت‌ریت تصویری 17Mbps و صوتی دو کاناله 194Kbps انجام می‌شود. اولین نکته منفی در ویدئوهای این دوربین به نبود لرزه‌گیر اپتیکال و انتقال لرزش‌های دست به نتیجه نهایی باز می‌گردد. رنگ‌های ویدئو بار دیگر اندکی با زردی بیشتر ثبت شده و از جزئیات نیز به خصوص در نور کمتر، رضایت چندانی نمی‌توان داشت.

دوربین سلفی

دوربین سلفی گوشی هم همانند دوربین اصلی از نسبت تصویر 16:9 پشتیبانی نمی‌کند و در آن جدا از وضوح 13 مگاپیکسلی در نسبت 4:3، تنها می‌توان عکس‌هائی با وضوح 10 مگاپیکسل با نسبت 1:1 و 9 مگاپیکسل با نسبت 18:9 برداشت. از فوکوس خودکار در این مجموعه خبری نیست و تنظیمات کمتری نیز در آن در دسترس قرار دارد.

حالت پرتره در این دوربین به صورت پیش‌فرض فعال است و گزینه بوکه را نیز می‌توان به صورت دستی فعال کرد که با فعال کردن این دومی مثل دیگر گوشی‌های مجهز به این قابلیت هواوی، جدا از پس‌زمینه معمولا بخشی از چهره کاربر (عمدتا در قسمت موها) نیز به صورت محو در می‌آید. در حالت پرتره امکان تغییر وضوح وجود ندارد و بالاجبار باید در وضوح 13 مگاپیکسل با نسبت 4:3 به برداشت تصویر پرداخت. فلش بالای صفحه‌نمایش یکی از نکات مثبت این قسمت به حساب می‌آید که در سلفی‌های از فاصله نزدیک و تکی می‌تواند اندکی در کیفیت تصویر نهایی موثر واقع شود.

باتری

سری میت در محصولات هواوی همواره به باتری‌های قوی 4 هزار میلی آمپر ساعت معروف بوده است اما این بار در میت 10 لایت با یک استثنا روبرو هستیم و با آنکه باتری 3,340mAh این مدل به وزن کمتر گوشی منجر شده اما دوام کمتری را نیز طبیعتا ارائه می‌کند. ظرفیت این باتری دقیقا با نوا 2 پلاس برابر است. هواوی دوام این باتری در مکالمه را 20 ساعت و در حالت استندبای 550 ساعت اعلام کرده که البته همچنان نسبت به دیگر اعضای سری میت 10 در رده پائین‌تری قرار می‌گیرد. دوام این باتری در عمل در سطح متوسطی قرار دارد و بسته به استفاده می‌توان از یک تا دو روز کامل از آن انتظار تأمین انرژی دستگاه را داشت.

باتری میت 10 لایت در تست Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark به دوام 8 ساعت و 15 دقیقه‌ای دست پیدا کرد که تقریبا هم‌سطح نوا 2 پلاس با باتری مشابه و دوام 8 ساعت و 6 دقیقه‌ای قرار می‌گیرد اما مقایسه آن با میت 10 پرو با دوام 11 ساعت و 29 دقیقه‌ای و نمونه‌ای هم‌قیمتی در رده میانی یعنی گلکسی A7 2017 با دوام باتری 12 ساعت و 41 دقیقه‌ای در همین تست، اختلاف بسیار زیادی را نشان می‌دهد.

همانطور که در بخش جعبه‌گشایی اشاره شد میت 10 لایت به یک باتری 10 واتی (5 ولت و 2 آمپر) مجهز شده و این در حالی ست که همزاد این گوشی یعنی نوا 2 پلاس با پروسسور یکسان و باتری مشابه 3,340mAh از یک شارژر سریع 18 واتی (9 ولت و 2 آمپر) برخوردار است. ارائه نکردن شارژر سریع به همراه میت 10 لایت از همین رو سوال بی‌جوابی‌ست که پیش روی طراحان این گوشی قرار می‌گیرد و احتمال پشتیبانی کردن این گوشی از شارژ سریع در صورت استفاده از شارژ مناسب با لیبل Quick Charge هواوی وجود دارد.

تست سرعت شارژ میت 10 لایت را از صفر درصد و هنگام خاموش بودن گوشی آغاز می‌کنیم؛ گوشی پس از 10 دقیقه از آغاز تست به شارژ 9 درصد و پس از 20 دقیقه به شارژ 16 درصد رسید و رأس 30 دقیقه نیز 24 درصد شارژ داشت. برای مقایسه بهتر است بدانید که نوا 2 پلاس در همین لحظه به شارژر 31 درصد می‌رسد. با گذشت یک ساعت شارژ باتری به 47 درصد رسید که هنوز نسبت به شارژ 59 درصدی نوا 2 پلاس عدد پائین‌تری را نشان می‌دهد. پس از 75 و 90 دقیقه شارژ باتری میت 10 لایت به 59 و 70 درصد می‌رسد و این در حالی‌ست که نوا 2 پلاس در این دو لحظه به 73 و 87 درصد می‌رسد. پس از 110 دقیقه و در حالی که نوا 2 پلاس تنها یک دقیقه بعد شارژ خود را کامل می‌کند، ‌باتری میت 10 لایت، 84 درصد شارژ داشته و پس از 2 ساعت و 30 دقیقه نیز به شارژ 97 درصد می‌رسد. هواوی ادعا می‌کند که شارژ باتری حوالی 150 دقیقه تکمیل می‌شود اما طبق تست ما برای رسیدن به شارژ 100 درصدی در میت 10 لایت نزدیک به 25 دقیقه دیگر زمان لازم است و گوشی سرانجام در دقیقه 175 به طور کامل شارژ می‌شود.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

در حالی که دیگر اعضای سری میت 10 با اندروید 8 و EMUI 8 ارائه می‌شوند در میت 10 لایت از اندروید 7 و EMUI 5.1 استفاده شده است. زمان بوت گوشی نزدیک به 30 ثانیه است که تقریبا تفاوتی با نوا 2 پلاس با زمان 32 ثانیه‌ای ندارد.

در صفحه قفل در حالت پیش‌فرض زمان و تاریخ همراه با میانبر دوربین در پایین قرار دارند که نسبت به گذشته تغییری را نشان نمی‌دهند. با اسکرول از پایین به بالای صفحه‌نمایش مثل قبل می‌توان به میانبرهای سریع این قسمت و گزینه‌های مرتبط با والپیپر و صفحه قفل دسترسی پیدا کرد؛ شکل ظاهری میانبرهای این بخش بدون تغییر بوده و همچنان علاوه بر موارد تکراری مثل ماشین حساب، چراغ‌قوه و ریکوردر صدا می‌توان به بارکدخوان و تایمر نیز دسترسی پیدا کرد. با Swipe کردن دست به چپ و راست در این حالت می‌توان تصویر کاور این بخش را به سادگی تغییر داد.

گزینه Magazine unlock که از طریق منوهای دستگاه در دسترس قرار دارد مثل گذشته در اینجا نیز دیده می‌شود در این بخش تصاویر مختلفی از منابع گوناگون در حوزه‌‌هایی نظیر Leica photography ،Transportation ،Celebrities ،Style ،Life و Sports برای این قسمت به صورت خودکار در نظر گرفته می‌شود. یک گزینه کاربردی در این بخش، امکان محدود کردن دانلود مواردی از این دست تنها در حضور شبکه وای‌فای است.

در صفحه هوم به نکته خاصی برنخوردیم و همچنان در صفحات متعدد این قسمت در غیبت منوی اصلی یا app drawer می‌توان آیکون برنامه‌ها، ویجت‌ها و میانبرها را قرار دارد. البته از طریق یک گزینه جدید در منوی Setting می‌توان منوی اصلی یا app drawer را به رابط کاربری اضافه کرد.

زیر صفحه‌نمایش حداکثر 5 آیکون قابل جای‌گذاری هستند که می‌توان آن‌‌ها را به 4 آیکون نیز کاهش داد. برای ورود به حالت ویرایشی این بخش علاوه بر نگه داشتن دست روی صفحه‌نمایش از نزدیک کردن انگشتان به یکدیگر روی صفحه نیز می‌توان استفاده کرد. امکان افزودن و کاستن از صفحات، تغییر والپیپر و ویجت‌ها همراه با دسترسی به تنظیمات هوم‌اسکرین، گزینه‌های قابل اشاره در این قسمت را تشکیل می‌دهند.

در بخش تنظیمات هوم اسکرین می‌توان آیکون‌های این صفحه را به سه حالت 6×4، 5×5 و 6×5 مرتب کرد و دیگر گزینه‌های تکراری این قسمت مثل چرخش اتوماتیک اپلیکیشن‌ها، تکان دادن گوشی برای مرتب کردن جایگاه آیکون‌ها و پیشنهاد برنامه‌های تازه براساس نوع استفاده، در اینجا نیز حضور دارد. یک تفاوت جالب این بخش با نوا 2 پلاس، غیر فعال بودن چرخش خودکار صفحه‌نمایش در هوم اسکرین است که ظاهرا راهی نیز برای فعال کردن این آیکون وجود ندارد.

با اسکرول رو به پایین صفحه‌نمایش از قسمت میانی، مثل گذشته منوی جدیدی با امکان جست‌وجوی سریع در تمامی قسمت‌های گوشی (اپلیکیشن‌ها، کنتاکت‌ها، پیام‌ها و...) فراهم شده و اپلیکیشن‌های بیشتر استفاده شده نیز در زیر کادر جست‌وجو نشان داده می‌شوند. آیکون سرچ بارکد در کناره کادر جست‌وجو همچنان در اینجا نیز حضور دارد که لمس آن منوی دوربین را برای اسکن کردن یک بارکد احضار می‌کند.

Notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش تفاوت خاصی نسبت به قبل نداشته است. با یک بار پائین کشیدن این منو علاوه بر اعلان‌برنامه‌ها، نواری از 5 گزینه پیش‌فرض وای‌فای، بلوتوث، موبایل دیتا، پروفایل صوتی و چرخش خودکار صفحه‌‌نمایش در بالا به نمایش در می‌آیند و یک ردیف پایین‌تر نیز به اسلایدر تغییر روشنایی همراه با امکان فعال کردن روشنایی خودکار بر می‌خوریم. به عنوان یک نکته مثبت، آیکون Setting یا تنظیمات کاملا جدا از میانبرهای این قسمت و در بالا قرار دارد و بدین‌ترتیب دسترسی به آن آسان‌تر خواهد بود.

در صورت حضور بیش از یک نوتیفیکیشن در این بخش با قرار دادن روی لیست آنها و به پایین کشیدن می‌توان آنها را به صورت جدا جدا مشاهده کرد.

ادامه اسکرول تاگل‌های این قسمت یا لمس فلش رو به پایین در بخش بالایی صفحه‌نمایش، شش ایکون دیگررا نیز به نمایش می‌گذارد و با لمس دکمه Edit از بالای صفحه‌نمایش نیز می‌توان 8 آیکون دیگر به این قسمت افزود تا تعداد کل تاگل‌ها به 19 عدد برسد. نبود آیکون NFC در این قسمت احتمال نبود این قابلیت ارتباطی مهم را تقویت می‌کند که البته همانطور که در ادامه می‌بینیم این گزینه حداقل در نسخه رسمی حاضر در بازار ایران وجود ندارد، امری که در مورد نوا 2 پلاس نیز رخ داده بود.

منوی Setting از همان طراحی فلت رنگی این نسخه از EMUI بهره می‌برد و در بخش بالایی و پایین‌تر از کادر جست‌وجو گه‌گاه یک نکته یا یک پیشنهاد ظاهر می‌شود که کاربران را در آشنایی با امکانات دستگاه یاری می‌دهد. سبک و چینش آیکون‌ها در این قسمت در بسیاری موارد بدون تغییر مانده و مثل قبل برخی از گزینه‌ها بین صفحه اصلی و گزینه Advanced setting در پایین صفحه جابجا شده‌اند که از آن جمله می‌توان به انتقال گزینه Memory & storage همراه با منوی Battery به لیست اصلی منوی Setting اشاره کرد. این گزینه‌ها پیش از این هر دو در Advanced setting جای داشتند.

در منوی Advanced Setting نیز به یکی دو تغییر کوچک بر می‌‌خوریم که گزینه Users برای مدیریت و اضافه و کم کردن از کاربران و زیر منوی User experience Improvement‌ برای دخیل شدن در پروژه بهبود رابط کاربری EMUI‌ از آن جمله هستند.

گزینه‌ App twin در منوی اصلی برای استفاده و اجزای همزمان دو نمونه مجزا از یک برنامه و وارد شدن با دو اکانت مختلف در شبکه‌های اجتماعی به عنوان یکی از کاربردی‌ترین گزینه‌های EMUI 5.1، در اینجا نیز در منوی اصلی حضور دارد. این ویژگی کاملا مشابه قابلیت Dual apps در رابط کاربری MIUI شیائومی عمل می‌کند.

با ورود به زیر منوهای Setting در اغلب موارد یک آیکون با سه خط موازی در کناره سمت چپ بالای صفحه‌نمایش ظاهر می‌شود که با لمس آن می‌توان به سرعت به دیگر قسمت‌های Setting پرش کرد که این شیوه اجرا را پیش از این در یکی دیگر از رابط‌های کاربری اندرویدی دیده بودیم.

یک قابلیت نسبتا جدید دیگر در EMUI 5.1 امکانی برای تماس سریع از صفحه قفل به نام Quick calling است که در طی آن با گرفتن و نگه‌داشتن ولوم پایین در صفحه قفل پس از شنیدن صدای بوق می‌توان با گفتن نام یک کنتاکت تماس را برقرار کرد.

درون برنامه‌ها با گرفتن و نگه داشتن دکمه recent در بخش پایینی، امکان تقسیم کردن صفحه‌نمایش بین دو اپلیکیشن وجود دارد و با جابجایی نوار میانی دو برنامه نیز امکان تغییر سایز هر پنجره وجود دارد.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

در حالی که رده قیمتی میت 10 لایت انتظار دیدن یک پروسسور حداقل 14 نانومتری را در این گوشی مثل آنر 9 ایجاد می‌کند اما طراحان این گوشی، در این مورد نیز ظاهرا تمایلی به ایجاد تغییر نسبت به نوا 2 پلاس نداشته و این گوشی را نیز با پروسسور نچندان قوی Kirin 659 با 8 هسته ARM A53 مرتب شده در دو کلاستر چهار هسته‌ای 2.36 و 1.7 گیگاهرتزی روانه بازار کرده‌اند. گرافیک دو هسته‌ای Mali-T830MP2 دستگاه نیز در سطح متوسط باقی می‌ماند و همانطور که در ادامه می‌بینیم در مقایسه با برخی رقبای هم‌قیمت در جایگاه پائین‌تری قرار می‌گیرد.

حافظه 64 گیگابایتی و رم 4 گیگابایتی نکات مثبت میت 10 لایت را در این قسمت تشکیل می‌دهند که از قضا در این مورد نیز شباهت کاملی نسبت به نوا 2 پلاس دیده می‌شود. از این میزان حافظه داخلی گوشی در اولین بوت نزدیک به 48.6 گیگابایت در دسترس کاربران قرار دارد.

برای تست سرعت این حافظه و تعیین هویت آن بار دیگر به سراغ AndroiBench رفتیم. طبق نتیجه این تست حداکثر سرعت خواندن ترتیبی (Sequential Read) در این مدل 294MB/s است که به روشنی از نبود حافظه UFS و استفاده از حافظه ارزان‌تر eMMC 5 حکایت می‌کند.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

تست نخست طبق معمول به Geekbench 4.1 و برآورد کردن کیفیت هسته‌های پردازشی گوشی تعلق دارد؛ نوا 2 پلاس با پروسسور مشابه، در این تست به امتیازهای 917 و 3,598 دست پیدا کرد که این نتیجه در میت 10 لایت نیز با امتیازهای 907 و 3,566 تقریبا تکرار می‌شود. برای مقایسه بهتر است بدانید که یک گوشی پرچمدار مثل میت 10 پرو این آزمون را با امتیازهای 1,891 و 6,797 واحد به پایان رسانده و یک گوشی پیشرفته رده میانی مثل آنر 9 نیز در آن به امتیازهای 1,863 و 6.531 واحد می‌رسد بنابراین به روشنی می‌توان متوجه جایگاه رو به پائین میت 10 لایت در این تست شد.

در آزمون Basemark OS II که مجموعه سیستم، حافظه، گرافیک و سرعت دستگاه در وب را محک می‌زند در حالی که آنر 9 با پروسسور 14 نانومتری خود به امتیاز 3,027 رسیده و میت 10 پرو نیز آن را با امتیاز 3,291 طی می‌کند امتیاز میت 10 لایت در جایگاه پائینی با امتیاز 1,387 قرار می‌گیرد.

در تست AnTuTu v.6.2.7 به عنوان یک تست کلی و تعیین‌کننده‌ای در حالی که پرچمداران به امتیازی حوالی 170 هزار رسیده و گوشی‌های پیشرفته رده میانی مثل آنر 9 نیز به امتیازی نزدیک به 145 هزار واحد می‌رسند ، میت 10 لایت با رسیدن به امتیاز 62,664 کاملا پائین‌تر از سطح میانی بازار قرار می‌گیرد.

در نهایت در تست گرافیکی Sling Shot Extreme 1.0 از مجموعه 3DMark بخش گرافیکی گوشی به آزمایش گذاشته می‌شود که در اینجا نیز با رسیدن به امتیاز 411 با نتیجه فوق‌العاده‌ای روبرو نمی‌شویم. برای مقایسه بد نیست بدانیم که آنر 9 این تست را با امتیاز 1,239 و میت 10 پرو آن را با امتیاز 2,975 به اتمام می‌رسانند.

ارتباطات

گزینه‌های ارتباطی چه در بخش اتصالات درون دستگاه و چه ارتباطات بین شبکه‌ای یکی دیگر از نقاط قوی سری میت در سال‌های اخیر به حساب آمده‌اند؛ میت 10 لایت اما در این زمینه نیز چندان به نام و شهرت سری میت وفادار نمانده است؛ حداکثر سرعت ارتباطات دیتا در این گوشی تحت LTE Cat.6 به 300Mbps می‌رسد و از NFC و اینفرارد نیز در آن خبری نیست. وای‌فای تک بانده گوشی از نوع قدیمی‌تر و کندتر 11.n انتخاب شده و از فرکانس 5 گیگاهرتز پشتیبانی نمی‌کند. پورت USB نیز به روال دیگر لایت‌های هواوی هنوز از نوع micro است. بلوتوث نسخه 4.2 و مسیریابی با تکیه بر سیستم‌های GPS/GLONASS/BDS دیگر گزینه‌های ارتباطی گوشی را تشکیل می‌دهند.

کلام آخر

هواوی میت 10 لایت اسمارت‌فونی در رده میانی رو به پائین با قیمتی در سطح بالای بازار است؛ بدنه فلزی با کیفیت، صفحه‌نمایش بزرگ 18:9، حافظه داخلی و رم بالا در کنار دوام باتری نسبتا راضی‌کننده، نکات مثبت اصلی این گوشی را تشکیل می‌دهند و در سوی نکات منفی نیز باید از زاویه دید نچندان فوق‌العاده صفحه‌نمایش، نبود نسبت تصویر 16:9 در عکاسی و کیفیت پائین‌تر از حد انتظار دوربین اصلی در هر دو بخش عکس و ویدئو، پردازنده ضعیف، پکیج ارتباطی پائین‌تر از حد انتظار (نبود USB Type-C، پشتیبانی نکردن از NFC و تک بانده بودن وای‌فای)، ارائه نشدن شارژر سریع برای باتری و البته از همه مهم‌تر قیمت بالای گوشی یاد کرد.