mobile.ir - مرجع موبایل ایران

در گذشته پر فراز و نشیب موتورولا در طی سال‌های اخیر گه‌گاه تک‌ستاره‌های پرفروغ و البته پر فروشی نمایان شده‌اند که هرچند موقتی و گذرا، هر از گاهی امید به بازگشت این برند محبوب سال‌های دور به جایگاه درخشان آن در دنیای گوشی‌های موبایل را زنده نگه داشته‌اند. نسل اول سری Moto G‌ که در سال 2013 و در زمان تملک گوگل بر این کمپانی متولد شد یکی از این محصولات پر طرفدار موتورولا بود که در زمانه خود در سطح میانی بازار قرار می‌گرفت و بسیاری را به صرافت آزمودن تجربه مستقیم گوگل روی یک گوشی موبایل انداخت. موتو جی نسل دوم در سال 2014 و در اواخر نهایی شدن قرارداد فروش موتورولا موبیلیتی به لنوو به بازار عرضه شد و با حفظ نکات مثبت و ارتقاء سایز صفحه‌نمایش نسبت به نسل پیشین همچنان به میزان زیادی جنبه رقابتی خود را در این بازار حفظ کرد.

موتورولا Moto G نسل دوم

پس از قطعی شدن قراردادن خرید موتورولا توسط لنوو در سال 2014، موتو جی نسل سوم در کمتر از یک سال با طراحی تغییر یافته و رنگ و بوی تازه‌ای که خریدار آسیایی به آن افزوده بود در تابستان 2015 عرضه شد. نسل سوم Moto G برای رقابت با طیف تازه‌ای از گوشی‌های رده میانی و نمونه‌های چون Galaxy A5 پا به این عرصه گذاشته بود؛ موتو جی نسل 3 با برگ‌های برنده‌ای چون استاندارد IP مقاومت در برابر نفوذ آب و قیمت مناسب‌تر در برابر رقبا ظاهر شد و در صورت توزیع گسترده در سطح جهانی می‌توانست حرف‌های فراوانی برای گفتن داشت باشد.

موتورولا Moto G نسل سوم

در سال 2016 نسل چهارم این خانواده که با یک نام‌گذاری جدید دیگر Moto G4 نامیده می‌شد در سه مدل مختلف Moto G4 ،Moto G4 Play و Moto G4 Plus به بازار عرضه شد که پایین‌ترین مشخصات به مدل Play و بالاترین مشخصات به مدل پلاس تعلق داشت و G4 معمولی نیز در میانه قرار داشت. تفاوت G4 و G4 Plus برخلاف انتظار به صفحه‌نمایش ارتباطی نداشت و هر دو دارای یک صفحه‌نمایش 5.5 اینچی فول اچ‌دی بودند؛ ارتقاء حافظه داخلی و وضوح دوربین در مدل پلاس، تنها تفاوت مابین این دو مدل بود و به جز این مورد تفاوت دیگری با هم نداشتند. رقیب اصلی G4 در بین دیگر نمونه‌های مشابه همچنان سری A سامسونگ و به طور مشخص Galaxy A7 2016 بود که در اکثر زمینه‌ها از جمله سایز صفحه‌نمایش، نوع پردازنده، وضوح دوربین‌ها و تا حدودی ظرفیت باتری شباهت‌های فراوانی به هم داشتند. در این میان با حضور سنسور اثر انگشت و صفحه‌نمایش AMOLED تا حدودی کفه ترازو به سمت A7 2016 سنگین‌تر بود اما از سوی دیگر پس از چندی از لحاظ قیمتی شرایط مناسب‌تری برای خریداران G4 به خصوص در آمریکا عرضه شد. G4 نیز با وجود آنکه با برخورداری از شبکه توزیع لنوو در مناطق جغرافیایی بیشتری توزیع شد اما همچنان تمرکز بیشتری روی برخی از کشورهای پر جمعیت و بازارهای نوظهور داشت و نسبت به رقیب خود تا حدودی در بازارهای کمتری در دسترس قرار گرفت.

موتورولا Moto G4

در ابتدای سال جاری میلادی و در نمایشگاه MWC 2017 نسل جدید گوشی‌های این خانواده با نام‌های Moto G5 و Moto G5 Plus رونمایی شدند. نکته جالب اینکه موتورولا هر بار ارائه گوشی‌های جدید Moto G را تقریبا دو ماه به جلو انداخته است به این صورت که موتو جی نسل اول در نوامبر 2013 (یازدهمین ماه)، موتو جی نسل دوم در سپتامبر 2014 (نهمین ماه)، موتو جی نسل سوم در جولای 2015 (هفتمین ماه)، موتو G4 در می 2016 (پنجمین ماه) و بالاخره دوگانه موتو جی 5 در فوریه 2017 (دومین ماه) ارائه شد. بدین‌ترتیب موتورولا تا به امروز تصمیمی برای ارائه این سری در زمانی مشخص نگرفته و هر بار با توجه به شرایط نا مشخص گوشی‌های جدید این کلاس را عرضه کرده است.

نسل پنجم یعنی Moto G5 و G5 Plus هر دو نسبت به G4 و G4 Plus گوشی‌های کوچک‌تری بودند و به جای ارتقاء سایز صفحه‌نمایش به سراغ موارد با اهمیت‌تری همچون پردازنده قوی‌تر و کم‌مصرف‌تر، دوربین با کیفیت‌تر و حافظه داخلی بالاتر رفته‌اند. G5 Plus‌ اولین گوشی در سری موتو G موتورولا با فیلم‌برداری 2160p به حساب می‌آید و تغییر شکل لنز دوربین در این دو مدل ظاهری مشابه سری پرچمدار Moto Z برای آنها ایجاد کرده است. G5 Plus در این میان بار دیگر از روی مشخصات شباهت رخ به رخ و نزدیکی با جدیدترین محصولات سری A سامسونگ یعنی Galaxy A5 2017 و A7 2017 دارد.

موتورولا کمتر از یک ماه پیش بار دیگر دست به آپدیت این سری زد و Moto G5S و Moto G5S Plus را با افزایش سایز صفحه‌نمایش، ارتقاء دوربین‌های اصلی و تغییر در حجم باتری مدل کوچک‌تر، به معرض نمایش گذاشت. Moto G5S Plus همچنین اولین مدل این خانواده با دوربین دوگانه به حساب می‌آید.

موتورولا Moto G5S Plus

Moto G5 Plus با نام مدل XT1685 موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

Moto G5 Plus با جعبه سبز رنگ نسبتا بزرگی ارائه می‌شود که اطلاعات بسیار زیادی از جمله نام و تصویر گوشی، مشخصات اصلی و اطلاعات تکمیلی در مورد برخی قابلیت‌های دستگاه و حقوق قانونی برند به دو زبان انگلیسی و فرانسه روی آن نقش بسته است. این حجم اطلاعات و نوشته روی جعبه یک گوشی موبایل را پیش از این در کمتر نمونه دیگری دیده بودیم.

درون این جعبه، خود گوشی در بخش بالایی قرار دارد و در زیر آن شارژر بزرگ دستگاه همراه با کابل USB، هدست سیمی و سوزن SIM eject دیده می‌شوند. نوشته‌‌های راهنما نیز طبق معمول در این قسمت قرار دارند.

هدست سیمی گوشی یک نمونه عادی ارزان‌قیمت با ظاهری ارزان‌قیمت و ساده است که نسبت به آنچه همراه با سری Moto Z عرضه می‌شود تفاوت مشهودی دارد.

شارژر نسبتا بزرگ G5 Plus با نشان Turbo Power‌ از لحاظ ظاهری به شارژر سری Moto Z نزدیک است اما این بار سیم آن به صورت متصل به بدنه طراحی نشده و خروجی‌های متفاوتی را نیز ارائه می‌کند؛ در سری Moto Z تنها یک خروجی یعنی 15 وات (5 ولت و 3 آمپر) برای شارژر در نظر گرفته شده بود اما این شارژر جدید دارای سه‌توان خروجی استاندارد 8 واتی (5 ولت و 1.6 آمپر)، Turbo Power 1 با توان 14.4 واتی (9 ولت و 1.6 آمپر) و Turbo Power 2 بازهم با توان 14.4 واتی (12 ولت و 1.2 آمپر) است. در مورد عملکرد این شارژر در بخش باتری بیشتر سخن خواهیم گفت.

طراحی ظاهری

از همان ابتدای در دست گرفتن G5 Plus مشخص است که با دیوایسی کاملا جدید با طراحی تحول یافته روبرو هستیم؛ تقریبا همه چیز در G5 Plus نسبت به آنچه در G4 Plus و مدل‌های پیش از این دیده‌ایم با تغییر روبرو شده است. در بخش رویی دستگاه مهم‌ترین تغییر قابل ملاحظه، به شکل سنسور اثر انگشت تعلق دارد که از فرم خشک مربعی به ساختار قرصی‌شکل بیضوی تغییر یافته و حس کاملا مثبت‌تری را منتقل می‌کند.

خروجی اسپیکر تماس در بالا نیز کوچک‌تر شده و مثل سری Z، نشان Moto نیز در این قسمت دیده می‌شود.

تغییر اصلی در ظاهر G5 Plus را باید در پشت دستگاه و مجموعه لنز دوربین جست‌وجو کرد. در این قسمت از همان طراحی دایره شکل Moto Z برای دوربین استفاده شده که در مقایسه با فرم عمودی دوربین در نسل‌های قبلی زیبایی دو چندانی به این قسمت بخشیده است. این لنز با وجود زیبایی غیر قابل انکار نزدیک به 1 میلی‌متر از سطح فاصله دارد که آن را در حالت نظری در معرض آسیب‌های بیشتری قرار می‌دهد.

نشان برجسته و طلایی موتورولا در این قسمت یکی دیگر از جذابیت‌های G5 Plus در طراحی به حساب می‌آید که به خصوص برای طرفداران این برند جذابیت خاصی را ارائه می‌کند.

قاب فلزی بخش پشتی غیر قابل جداسازی است که از این لحاظ با آنچه در مدل‌های قبلی این کلاس دیده بودیم تفاوت مهمی دارد.

فریم پلاستیکی پیرامون G5 Plus به بالا و پایین بخش پشتی نیز امتداد پیدا کرده و در پشت و روی دستگاه دارای دو نوار طلایی صیغل خورده است.

اجزای پیرامونی گوشی نیز با تغییرات مشخصی نسبت به قبل روبرو شده‌اند که جابجایی دکمه پاور به زیر rocker تغییر صدا در سمت راست، تعبیه اسلاتی در بالا برای جای‌گذاری کارت حافظه و سیم‌کارت‌ها و انتقال جک هدست به زیر گوشی از جمله این تغییرات به حساب می‌آیند.

موتو G5 Plus در مجموع طراحی جذاب و نسبتا مدرنی را ارائه می‌کند که برای دیوایسی در رده میانی قابل قبول به نظر می‌رسد. استفاده از فلز در بخش پشتی و تغییر شکل دکمه پاور و لنز دوربین مهم‌ترین نکات مثبت در طراحی گوشی را تشکیل می‌دهند و فریم پلاستیکی پیرامونی و برجستگی لنز دوربین از جمله مواردی هستند که تصحیح آنها در نسل‌های بعد می‌تواند به جذابیت بیشتر این مدل کمک کند.

ابعاد و وزن

با حضور حاشیه‌های نسبتا زیاد در بالا و پایین گوشی، G5 Plus از همین ابتدا برای یک مدل 5.2 اینچی کاملا بلندقامت‌تر به نظر می‌رسد؛ ابعاد دقیق دستگاه 9.7-7.7×74×150.2 میلی‌متر است که نه‌تنها در ارتفاع بلکه در زمینه عرض نیز از رقیب اصلی آن یعنی Galaxy A5 2017 دیوایس کاملا بزرگ‌تری ست. G5 Plus در مقایسه با A5 2017 به ترتیب 4.1 میلی‌متر در ارتفاع و 2.6 میلی‌متر در عرض بزرگ‌تر است و با اینکه حداقل ضخامت آن با اندازه‌گیری از لبه‌های پخ خورده جانبی 7.7 میلی‌متر اعلام شده اما در عمل ضخامت اصلی گوشی از مرکز، 9.7 میلی‌متر اندازه‌گیری می‌شود که در این زمینه نیز 1.8 میلی‌متر از رقیب خود ضخیم‌تر است. وزن 155 گرمی این مدل نسبتا مناسب و نچندان سنگین بوده و در مقایسه با A5 2017 چند گرمی نیز سبک‌تر است.

صفحه‌نمایش

تصمیم موتورولا به کاهش سایز صفحه‌نمایش در G5 و G5 Plus اندکی غیر مترقبه به نظر می‌رسید چرا که در طی چند نسل این خانواده اندازه صفحه‌نمایش از 4.5 اینچ در موتو جی نسل اول به 5.5 اینچ در موتو جی 4 افزایش پیدا کرد و کاهش دوباره آن و رسیدن به سطح 5 و 5.2 اینچ برای یک گوشی سال 2017 کاملا جای سوال و تعجب دارد. شاید بخشی از علت کاهش اندازه صفحه‌نمایش در نسل پنجم این خانواده را در تلاش لنوو برای تداخل ایجاد نشدن در فروش گوشی‌ سطح بالاتر Moto Z Play جست‌وجو کرد که با وجود برخورداری از امتیازهای متعددی نظیر بدنه باریک با امکان اتصال Moto Mods، مجموعه دوربین پیشرفته‌تر و اتصال USB Type-C هنوز حداقل در زمینه پردازشی در رده میانی قرار گرفته و یکسان بودن سایز صفحه‌نمایش در این دو مدل می‌توانست به ضرر Moto Z Play تمام شود. هر چند با معرفی Moto Z2 Play در یکی دو ماه گذشته و جریان یافتن خون تازه‌ای در این کلاس مشکلی در ارتقاء مجدد سایز صفحه‌نمایش در سری G وجود نداشته و Moto G5S و G5S Plus هر دو با صفحه‌نمایش‌های بزرگ‌تر در این رده عرضه شدند.

صفحه‌نمایش 5.2 اینچی گوشی دارای رزولوشن 1920×1080 یا فول اچ‌دی بوده و از فناوری ساخت IPS TFT LCD بهره می‌برد. کیفیت رنگ و زاویه دید این پنل همانطور که از یک صفحه‌نمایش IPS انتظار داریم در سطح بسیار مناسبی ست و برخلاف پنل‌های OLED این شرکت در سری Moto Z که از لحاظ زاویه دید چندان ایده‌آل نبودند در اینجا با کیفیت بسیار مناسب و راضی‌کننده‌ای روبرو می‌شویم.

کیفیت این پنل در زیر نور مستقیم خورشید حداکثر متوسط ارزیابی می‌شود و با تنظیم نور روی حداکثر نیز تصاویر تیره و مشکی به سختی دیده می‌شوند در صحنه‌های روشن‌تر، این مشکل کمتر است اما همچنان به دلیل بازتاب نور و ماندن اثرات انگشت با شرایط ایده‌آلی روبرو نیستیم.

در مجموع در صورت استفاده از G5 Plus‌ در شرایط عادی نوری و در محیط‌های داخلی می‌توان از صفحه‌نمایش گوشی رضایت داشت اما در نور شدید روز از کیفیت این صفحه‌نمایش کاسته می‌شود.

زیر صفحه‌نمایش دکمه تغییر شکل یافته سنسور اثر انگشت حضور دارد که همچنان تنها همین وظیفه را بر عهده دارد و امکان فشردن و استفاده از آن به عنوان دکمه هوم وجود ندارد. سنسور اثر انگشت در G5 Plus مثل همیشه به صورت همواره فعال در نظر گرفته شده و امکان باز کردن قفل صفحه‌نمایش هنگام خاموش بودن پنل نیز از طریق آن وجود دارد.

در بالا نیز دوربین دوم و سنسورهای همیشگی همراه با اسپیکر تماس و نشان Moto قرار دارند که این آخری نکته جدیدی نسبت به نسل قبلی به حساب می‌آید.

اجزای جانبی

در سمت چپ گوشی مثل قبل هیچ المان قابل ذکری وجود ندارد و در سمت راست نیز با اینکه همچنان کلید پاور و دکمه تغییر صدا تنها اجزای قابل اشاره را تشکیل می‌ً‌دهند اما این بار جای آنها با هم تعویض شده و کلید برجسته پاور به پایین منتقل شده است. همانطور که در اینجا نیز دیده می‌شود دکمه‌‌های تفکیک شده صدا همچنان از جمله گزینه‌های مختص به سری Z بوده و در سری G و از جمله G5 Plus از یک دکمه تکی بزرگ برای تغییر حجم صدا استفاده می‌شود.

بالای گوشی محل اسلات تازه‌ای برای قرارگیری سیم‌کارت و کارت حافظه است که تا پیش از این در سری G به کار گرفته نشده بود. اسلات تکی این قسمت طراحی هوشمندانه جالبی دارد که در آن 2 جایگاه مستقل برای سیم‌کارت‌های نانو در بخش زیرین و یک جایگاه کارت حافظه microSD در بالا قرار می‌گیرد و بدین‌صورت می‌توان همزمان دو سیم‌کارت و کارت حافظه را با هم در گوشی در اختیار داشت. یک نکته بسیار مثبت در مورد اسلات‌های سیم‌کارت در این بخش hot swap بودن آنهاست؛ به این معنا که با وارد سیم‌کارت‌ها، دستگاه مشکلی برای شناسایی بلافاصله و ظاهرا ساختن آنتن نداشته و خارج کردن سیم‌کارت‌ها هنگام روشن بودن گوشی نیز منجر به ریستارت شدن نمی شود. این طراحی البته بدون اشکال نیز نیست چرا که برای دسترسی به کارت حافظه الزاما باید سیم‌کارت‌ها را نیز از جای خود خارج کرد.

جک اتصال هدست، میکروفون تماس و پورت microUSB اجزای بخش پایینی G5 Plus را تشکیل می‌دهند. استفاده نکردن از USB-C در یک گوشی جدید سال 2017 و ادامه دادن این رویه حتی در دو مدل G5S چندان به نفع موتورولا در مقابل رقبای سرسخت Galaxy A 2017 سامسونگ به نظر نمی‌رسد و بهتر بود از این درگاه جدیدتر در این قسمت استفاده می‌شد.

بخش پشتی

کنتراست مشکی در بدنه طلایی بخش پشتی ناخودآگاه تمامی نگاه‌ها را در برخورد اول به سمت لنز دوربین این قسمت جلب می‌کند. این لنز که از سری Z به عاریت گرفته شده به نوعی به امضای جدید موتورولا در گوشی‌های مختلف این شرکت بدل شده و در عمل نیز حس خوشایندی را در ذهن کاربران ایجاد می‌کند. در فضای تیره این قسمت، لنز دوربین اصلی همراه با دو فلش LED آن قرار گرفته‌اند که این فلش‌ها اصطلاحا dual-tone بوده و نورهای متفاوتی را هنگام عکاسی از خود ساطع می‌کنند.

میکروفون دوم در لبه بالایی متمایل به سمت چپ همراه با نشان برجسته موتورولا در مرکز و برخی نوشته‌‌های کوچک در پایین دیگر اجزای قابل اشاره در پشت گوشی را تشکیل می‌دهند. کاور فلزی این قسمت قابل جداسازی نبوده و بنابراین نمی‌توان به روش‌های معمول به باتری دست یافت.

دوربین اصلی

با مرور مشخصات دوربین اصلی Moto G5 Plus حداقل روی کاغذ با نمونه با کیفیتی روبرو می‌شویم. دوربین 12 مگاپیکسلی این گوشی دارای ابعاد پیکسل 1.4 میکرون است که برای یک گوشی سطح میانی ابعاد بسیار بزرگی به حساب آمده و انتظار عملکرد بسیار مناسبی در ثبت جزئیات به خصوص در نور کم در ذهن ایجاد می‌کند. برای بهتر کردن شرایط این دوربین، موتورولا از لنز سریعی نیز در این مدل استفاده کرده که با گشودگی دیافراگم f/1.7 به خوبی روی کاغذ حریف اصلی خود یعنی A5 2017 سامسونگ با دوربین 16 مگاپیکسلی f/1.9 را به چالش می‌کشاند.

ساختار منویی دوربین براساس اندروید خالص شکل گرفته و گزینه‌های معدود و سر راستی در آن به چشم می‌خورد. در ستون سمت راست به جز شاتر دوربین که در مرکز قرار دارد، دکمه سوئیچ بین دو دوربین در پایین و دکمه دسترسی به دیگر حالت‌های دوربین در بالا قرار دارد.

در سمت راست نیز تایمر عکاسی سرخود، گزینه‌های فلش (خاموش، روشن، اتوماتیک) و عکاسی HDR (خاموش، روشن، اتوماتیک) قرار گرفته است. برخلاف تمامی منوهای دوربین، جایی‌ برای نمایش آخرین عکس گرفته شده با دوربین در این منو وجود ندارد و برای دیدن عکس‌های برداشت شده باید صفحه‌نمایش را از راست به چپ اسکرول کرد.

با لمس دکمه تغییر حالت در کناره سمت راست به جز عکاسی و فیلم‌برداری می‌توان به برداشت پانوراما، فیلم‌برداری اسلوموشن و عکاسی در مد دستی یا Manual پرداخت.

در بخش تنظیمات اصلی این دوربین که با اسکرول از چپ به راست پدیدار می‌شود، تنها برخی موارد پایه‌ای و اصلی جای گرفته‌آند. از جمله موارد قابل تغییر در این منو می‌توان به حذف صدای شاتر، تغییر محل ذخیره کردن تصاویر (حافظه داخلی یا کارت)، فعال کردن گزینه Quick capture (دو بار چرخاندن گوشی برای باز کردن دوربین یا تعویض بین دوربین اصلی و سلفی)، ذخیره کردن موقعیت مکانی برداشت تصویر و تغییر سایز عکس و ویدئو اشاره کرد. حداکثر وضوح عکاسی در نسبت تصویر 16:9 برابر 9 مگاپیکسل (2268×4032 پیکسل) است و در بخش ویدئو نیز به جز فول اچ‌دی 30 و 60 فریم می‌توان به صورت 4K نیز فیلم‌برداری کرد.

در بخش دستی عکاسی یا Professional mode امکان تنظیم دستی فوکوس، تغییر در وایت‌بالانس، تغییر سرعت شاتر (از 1/6000 تا 1/3 ثانیه)، تغییر ISO (از 100 تا 3200) و بالاخره تنظیم نورگیری (از Ev-2 تا Ev+2) وجود دارد.

برداشت عکس با این دوربین را به روال گذشته در نور کامل روز و شرایط کاملا مناسب آغاز می‌کنیم. در اینجا همانطور که از تصاویر زیر و برش اندازه واقعی آنها می‌توان مشاهده کرد با دوربینی توان‌مند با ثبت جزئیات مناسب و رنگ‌های نزدیک به واقعیت روبرو هستیم که کنترل مناسبی روی نویز داشته و کنتراست آن نیز در سطح مطلوبی به سر می‌برد.

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در این شرایط تفاوت مشهودی نیز مابین تصاویر با HDR خاموش و HDR فعال دیده شده و همانطور که در تصویر زیر در حاشیه‌های پایین عکس دوم مشخص است دوربین به خوبی سوژه‌های حاضر در سایه را با فعال کردن HDR، نورافشانی می‌کند.

برداشت تصویر در حالت HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در نور مناسب، عکاسی ماکرو نیز به خوبی انجام می‌شود و از سرعت و دقت فوکوس می‌توان رضایت داشت.

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

از دوربینی با ابعاد پیکسل 1.4 میکرون و گشودگی دیافراگم f/1.7 انتظار عملکرد مناسبی در محیط‌های با نور کمتر می‌رود از این رو تست برداشت تصویر را در محیط‌های داخلی نیز ادامه می‌دهیم. در این تست همانطور که در تصویر زیر می‌توان به روشنی مشاهده کرد نتیجه نهایی با انتظار اولیه فاصله فراوانی دارد و نه‌تنها جزئیات در سطح مطلوبی قرار نمی‌گیرد بلکه هجوم نویز نیز در آن حتی قبل از بزرگ کردن تصویر مشهود است.

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

فیلم‌برداری 4K این دوربین با بیت‌ریت ویدئویی 53Mbps و بیت‌ریت صوتی 133Kbps به صورت دو کاناله انجام می‌شود. در وضوح فول اچ‌دی 30 و 60 فریم در ثانیه بیت‌ریت ویدئویی به ترتیب به 16 و 17 مگابیت بر ثانیه می‌رسد و در موردی کم نظیر بیت‌ریت صوتی نیز در این دو حالت به ترتیب به 124 و 128 کیلوبیت بر ثاتیه تغییر می‌کند. از کیفیت ویدئوهای برداشت شده توسط این دوربین در وضوح 4K‌ کاملا می‌توان رضایت داشت اما در عمل با نیم نگاهی به حجم بالای فایل ایجاد شده همچنان تمایل بیشتری به استفاده از وضوح فول اچ‌دی وجود دارد. در برداشت 4K‌ می‌توان یک فریم از تصویر با رزولوشن 8 مگاپیکسل یا 2160×3840 پیکسل را به صورت عکس ذخیره کرد. در هر دو وضوح 1080/30p و 1080/60p از بازتولید رنگ و کنتراست می‌توان رضایت داشت اما اندکی نویز در تصویر حضور دارد. در حین فیلم‌برداری با وضوح 1080/30p می‌توان عکسی با حداکثر وضوح ممکن یعنی 9 مگاپیکسل (2268×4032 پیکسل) برداشت کرد اما در حالت 60 فریم در ثانیه حداکثر وضوح عکس برداشتی 1920×1080 پیکسل است. در تمامی حالت‌های برداشت ویدئو توسط این دوربین قابل تصویر به میزان زیادی نسبت به فریم عکاسی کوچک‌تر شده و فضای کمتری از سوژه پیش رو را پوشش می‌دهد از این رو باید قبل از لمس دکمه ریکورد از درون قاب بودن سوژه مورد نظر اطمینان حاصل کرد.

دوربین دوم

وضوح دوربین سلفی در Moto G5 Plus برابر 5 مگاپیکسل با گشودگی دیافراگم f/2.2‌ است. حداکثر وضوح این دوربین در نسبت 16:9 به 3.8 مگاپیکسل می‌رسد و در تنظیمات حالت Professional آن نیز امکان تغییر ISO، وایت‌بالانس، ‌نورگیری و تایمر اتوماتیک وجود دارد از کیفیت عکس‌های این دوربین می‌توان رضایت داشت و با اینکه از لحاظ وضوح نمی‌تواند پا به پای رقبای اصلی خود در سری Galaxy A 2017 با سلفی‌های 16 مگاپیکسلی حرکت کند اما از لحاظ کیفیت حتی در برخی موارد بهتر ظاهر می‌شود.

باتری

موتو G5 Plus با یک باتری 3,000mAh ارائه می‌شود که به گفته شرکت سازنده می‌تواند یک روز کامل انرژی دستگاه را تأمین کند. در دنیای واقعی به دلیل حضور چیپ‌ست کم مصرف Snapdragon 625 و سایز کوچک و وضوح فول اچ‌دی صفحه‌نمایش از توان این باتری می‌توان به میزان زیادی رضایت داشت و به پایان رساندن دومین روز با یک بار شارژ در یک استفاده متوسط رو به بالا نیز در آن امکان‌پذیر است.

تست توان باتری Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark به دلیلی نامشخص هر بار در G5 Plus متوقف شده و امکان تست توان این باتری در این آزمون وجود نداشت.

در این مدل همانطور که در ابتدا اشاره شد از یک شارژ قدرتمند با توان خروجی حداکثر 14.4 واتی (12 ولت، 1.2 آمپر یا 9 ولت، 1.6 آمپر) استفاده شده که انتظار شارژ سریعی را در G5 Plus ایجاد می‌کند.

تست شارژ باتری را از صفر درصد و هنگام خاموش بودن گوشی آغاز می‌‌کنیم. پس از گذشت تنها 3 دقیقه، شارژ باتری از 0 به 6 درصد رسید که نوید شارژی کاملا سریع را می‌دهد. پس از 5، 10 و 15 دقیقه باتری به ترتیب به 8، 15 و 22 درصد شارژ شد. طبق ادعای موتورولا تنها 15 دقیقه شارژ این باتری برای 6 ساعت استفاده از دستگاه کافی خواهد بود البته موتورولا نوع این استفاده را به صورت دقیق مشخص نکرده است. با توجه به اینکه پس از 15 دقیقه طبق آزمایش ما شارژ باتری به 22 درصد رسید 6 ساعت مد نظر موتورولا به احتمال قریب به یقین تنها برای دقایقی مکالمه و اندکی استفاده از دیگر قابلیت‌های دستگاه کافی است و استفاده از گزینه‌هایی مثل وای‌فای یا اینترنت موبایلی کاملا زودتر از زمان مورد ادعا باتری را به پایان می‌رساند.

پس از 20 دقیقه به شارژ 29 و پس از نیم ساعت به شارژ 42 درصد دست پیدا کردیم. گوشی پس از 50 دقیقه، 65 درصد شارژ داشت و پس از یک ساعت نیز به خوبی به شارژ 77 درصد رسید. به عنوان نمونه‌ای برای مقایسه، هواوی P10 Lite با باتری مشابه 3,000mAh و شارژر سریع 18 واتی پس از 30 دقیقه تنها 34 درصد و پس از یک ساعت، 61 درصد شارژ دریافت کرد که روند کندتری را نسبت به G5 Plus نشان می‌دهد.

پس از 75 و 90 دقیقه باتری به ترتیب به شارژ 91 و 96 درصد رسید و این در حالی ست که در این دو زمان، P10 lite تنها دارای 74 و 87 درصد شارژ بود. 4 درصد پایانی شارژ در Moto G5 Plus‌ بیشتر از حد انتظار به درازا می‌انجامد و نزدیک به 20 دقیقه بعد در دقیقه 109 شارژ باتری کامل می‌شود. در سوی دیگر در P10 Lite با اینکه رسیدن به شارژ 90 درصدی تنها نزدیک به 95 دقیقه زمان نیاز داشت، پر شدن 10 درصد پایانی بسیار به درازا کشیده و شارژ گوشی در دقیقه 153 تکمیل می‌شود.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

Moto G5 Plus‌ به صورت پیش‌فرض با اندروید 7 با رابط کاربری اندروید خام ارائه می‌شود و تقریبا هیچ تغییر خاصی از سوی سازنده در ظاهر سیستم‌عامل صورت نپدیرفته است. زمان بوت دستگاه نزدیک به 37 ثانیه بوده که در این رده اندکی طولانی به نظر می‌رسد. انیمیشن‌های بوت ترکیبی از المان‌های قدیم و جدید موتورولا با شعار Hello Moto بوده و برای دوست‌داران این برند یادآور خاطراتی قدیمی خواهد بود.

همچون سری Moto Z در اینجا نیز هنگام خاموش بودن صفحه‌نمایش، حرکت دادن گوشی علاوه بر زمان و تاریخ، اطلاعات مهم رخ داده در پس‌زمینه با امکان تعامل مستقیم (کشیدن دست روی آنها برای باز کردن مستقیم اپلیکیشن مورد نظر) را برای لحظاتی روی صفحه، به نمایش می‌گذارد.

صفحه قفل حاوی میانبر مستقیمی به دوربین و دستورات صوتی در پایین بوده و علاوه بر نوتیفیکیشن برنامه‌ها (قابل مدیریت از منوی Setting)، زمان و تاریخ نیز در آن به نمایش در می‌آید.

در صفحه هوم در نگاه اول همه چیز به سبک و سیاق گذشته است جایی‌که آیکون‌های میانبر به صورت پیش‌فرض در پایین قرار دارند و صفحه جست‌وجوی اختصاصی گوگل را نیز می‌توان در سمت‌ چپ‌ترین دسک‌تاپ پیدا کرد. با نگاهی دقیق‌تر اما تغییراتی نیز در این بخش دیده می‌شود. نخستین تغییر به هنگام حرکت از یک دسک‌تاپ به دسک‌تاپ دیگر مشخص می‌شود جایی‌که در حین حرکت تصویر پس‌زمینه به صورت محو در می‌آید و با پایان حرکت و ثابت شدن دسک‌تاپ تصویر بار دیگر به حالت عادی باز می‌گردد.

تغییر دوم که مهم‌تر به نظر می‌رسد به چگونگی دسترسی به منوی اصلی یا App drawer تعلق دارد در اینجا مانند تجربه پرچمداران سال 2017 سامسونگ به جای استفاده از یک دکمه جداگانه برای دسترسی به منوی اصلی، تنها کافی ست فلش کوچک حاضر در پایین صفحه هوم را رو به بالا اسکرول کرد.

نگه داشتن دست روی صفحه‌نمایش یا نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر، مد ویرایشی صفحه هوم را به نمایش می‌گذارد. در اینجا نیز در برخورد اول چیزی تغییر نکرده و سه گزینه Wallpapers، تنظیمات و Widgets در پایین قرار داشته و در بالا نیز می‌توان صفحات دسک‌تاپ را مدیریت کرد. در بخش Setting یا تنظیمات این قسمت تنها یک گزینه یعنی امکان چرخش خودکار صفحه‌ هوم در نظر گرفته شده و به جز این مورد تنظیم دیگری در نظر گرفته نشده است.

در بخش Wallpaper اما یک تغییر جدید دیده می‌شود جایی‌که در حافظه داخلی گوشی به جز تصویر‌ پس‌زمینه پیش‌فرض هیچ تصویر دیگری به عنوان والپیپر ارائه نشده اما با تلفیق اپلیکیشن Wallpapers گوگل در این قسمت امکان دسترسی به ده‌ها تصویر پس زمینه به صورت آنلاین در موضوعات مختلف در نظر گرفته شده و از این گذشته قابلیت تغییر خودکار این تصاویر به صورت روزانه نیز از این طریق وجود دارد.

در App drawer یا منوی اصلی به جز یکی دو تغییر کوچک همه چیز طبق روال سابق است. مهم‌ترین تغییر این بخش حذف بک‌گراند سفید و نمایش پس‌زمینه اصلی صفحه هوم در این قسمت است که ظاهر مدرن‌تری به این منو می‌بخشد. قابلیت جست‌‌وجو و چهار اپلیکیشن منتخب در بالا تغییری نداشته‌اند و اسکرول نیز همچنان به صورت عمودی انجام می‌شود.

طبق معمول با قرار دادن دست روی نوار اسکرول جانبی و حرکت دادن دست رو به بالا و پایین، محتویات این منو برحسب حروف الفبا به نمایش در می‌آیند.

اپلیکیشن Moto در منوی اصلی مثل سری Moto Z‌ امکان دسترسی به تمامی ژست‌های حرکتی و شیوه خاص نمایش نوتیفیکیشن‌ها روی صفحه‌نمایش را فراهم می‌کند. تقریبا همه چیز در این قسمت به آنچه در سری Z دیده‌ایم شباهت دارد و تنها نکته تغییر کرده حذف دستورات صوتی از این بخش است.

منوی Notification shade از جمله قسمت‌هایی ست که نسبت به قبل با تغییرات بیشتری همراه شده است؛ با اسکرول کوتاه بالای صفحه‌نمایش رو به پایین پنج آیکونِ وای‌فای، میزان شارژ باتری، دیتای موبایلی و وضعیت آنتن دو سیم‌کارت همراه با نوتیفیکیشن برنامه‌ها به تصویر کشیده می‌شود.

با ادامه اسکرول یا لمسی فلش رو پایین سمت راست چهار گزینه دیگر شامل پروفایل صوتی، چراغ‌قوه، چرخش اتوماتیک تصویر و بلوتوث نیز به این جمع اضافه می‌شوند که همراه دو آیکون Airplane mode و Location، مجموعا 11 تاگل پیش‌فرض این بخش را تشکیل می‌ً‌دهند. دسترسی مستقیم به منوی Setting و تغییر نور صفحه‌نمایش (بدون امکان تنظیم خودکار از این بخش) دیگر موارد مهم قابل ذکر در این منو را تشکیل می‌ً‌دهند.

با لمس گزینه Edit در پایین این صفحه می‌توان 8 آیکون دیگر را نیز به این قسمت افزود که برخی از آنها مثل Show layout bounds (نمایش کادر پیرامون المان‌های تصویر) و Profile GPU rendering (نمایش رندر گرافیک روی تصویر) را در گوشی‌های دیگر دارای اندروید خام مثل XZ Premium سونی دیده بودیم و یک مورد کاملا جدید یعنی Easter egg نیز در آن دیده می‌شود. با نگاهی به آیکون‌های این قسمت، NFC‌ بزرگ‌ترین غایب این بخش نام می‌گیرد که با وجود پشتیبانی آن در دستگاه، از آیکون آن در این بخش خبری نیست. حضور نداشتن NFC در نسخه آمریکایی Moto G5 Plus را می‌توان یک علت احتمالی برای این مسئله دانست.

بخش تنظیمات یا منوی Setting در G5 Plus طراحی مرتب‌تر و مینیمالیستی‌تری نسبت به گذشته داشته و هر بار پیشنهادهایی را در بالاترین قسمت به کاربران ارائه می‌کند. اجزای منوی Setting از چهار قسمت مشخص شامل Wireless & networks، دیوایس، Personal و سیستم تشکیل شده‌اند که در هر یک اجزای مورد انتظار با توجه به سرفصل هر قسمت جای دارند.

دو نکته جالب در مورد این بخش حذف خطوط تفکیک‌کننده مابین آیکون‌ها در هر سر فصل و مشخص کردن وضعیت مهم‌ترین تنظیم قابل اشاره در هر مورد به صورت یک توضیح کوتاه زیر هر آیکون است. به عنوان نمونه در بخش مموری حافظه رم در دسترس، در بخش Storage، میزان حافظه استفاده شده، در زیر قسمت باتری درصد باقی‌مانده شارژ، زیر آیکون وای‌فای نام شبکه متصل شده و در زیر گزینه Display، روشن یا خاموش بودن گزینه روشنایی خودکار به نمایش در می‌آید.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

با توجه به کلاس کاری Moto G5 Plus‌ انتظار مشاهده یک پروسسور رده میانی را در این محصول داریم. انتخاب موتورولا در این قسمت، پروسسور 14 نانومتری با کیفیت Snapdragon 625 است که با وجود آنکه اینک جایگزین‌های پر قدرت‌تری مثل Snapdragon 630 و Snapdragon 660 را نیز در کنار خود می‌بیند اما همچنان حضور SD625 حداقل در زمینه مصرف باتری کاملا به نفع کاربران خواهد بود. در ساختار این پروسسور از 8 هسته حداکثر 2 گیگاهرتزی ARM A53 استفاده شده که تقریبا به همین ترتیب در همتای سامسونگی این پروسسور یعنی Exynos 7880 Octa در دو مدل A5 و A7 نسخه 2017 نیز تکرار شده است. پردازش گرافیکی SD625 با Adreno 506 انجام شده و در نسخه در اختیار ما نیز 3 گیگابایت رم و 32 گیگابایت حافظه داخلی وجود داشت. از این میزان حافظه در اولین بوت سیستم‌عامل کمتر از 24 گیگابایت در دسترس کاربران قرار دارد.

تست نوع حافظه با اینکه با توجه به رده قیمتی دستگاه حضور eMMC را در آن با چشم بسته نیز می‌توان حدس زد طبق معمول یا AndroBench انجام می‌شود که انتظار سرعت خواندن ترتیبی کمتر از 300 مگابایت بر ثانیه را در آن داریم، انتظاری که در عمل با رسیدن به عدد 256MB/s‌ کاملا محقق می‌شود.

بنچ‌مارک‌های پردازشی و گرافیکی

در Geekbench 4.1 که تنها قدرت هسته‌های پردازشی گوشی را می‌سنجد و دیگر المان‌های سخت‌افزاری از جمله حافظه، گرافیک و وضوح صفحه‌نمایش تأثیری در آن ندارد گوشی‌های دارای هسته‌های نچندان قدرتمند ARM A53 معمولا قادر به گذر از امتیازهای فراتر از 900 واحد در حالت تک هسته‌ای نبوده و در صورت دارا بودن 8 هسته پردازشی نیز در حالت Multi-core یا چند هسته‌ای نمی‌توان انتظار امتیازی بیش از 4 هزار تا 4 هزار و 500 واحد را از آنها داشت. G5 Plus‌ این تست را در به ترتیب در حالت‌های تک و چند هسته‌ای با امتیازهای 840 و 4,243 به پایان می‌رساند که مشابه اکثر دیگر نمونه‌های هم سطح خود بوده و اندکی از مدل مشابه A7 2017 با امتیازهای 778 و 4,068 قوی‌تر عمل می‌کند.

در Vellamo‌ به عنوان دومین بنچ‌مارکِ پردازشی، شرایط به تست قبلی نزدیک است و در اینجا نیز با بهره‌گیری از چندین تست مختلف عملکرد هسته‌های پردازشی به صورت منفرد و در همکاری با یکدیگر مشخص می‌شود. A7 2017 به عنوان یکی از رقبای این گوشی در تست Metal و Multicore این بنچ‌مارک به ترتیب به امتیازهای 1,352 و 2,405‌ واحد می‌رسد که بر سیاق تست قبلی در اینجا نیز انتظار امتیازهای مشابه‌ای برای G5 Plus را داریم. در عمل امتیاز G5 Plus در این دو تست به ترتیب به 1,419 و 1,899 واحد رسید که کمتر بودن آن در حالت چند هسته‌ای اندکی با آنچه انتظار داریم متفاوت است و می‌توان آن را بیش از همه چیز به خطای بنچ‌مارک متعلق دانست.

در تست تعیین‌کننده AnTuTu v.6.2.7 اسمارت‌فون‌هایی که تنها دارای هسته‌های ARM A53 هستند معمولا به امتیازی بیش از 50 تا 70 هزار واحد دست پیدا نمی‌کنند و با اینکه المان‌های دیگری مثل لیتوگرافی پردازنده، وضوح کمتر صفحه‌نمایش، کیفیت گرافیک و حافظه داخلی می‌توانند اندکی این امتیاز را جابجا کنند اما در عمل اینگونه گوشی‌ها امکان نزدیک شدن به نمونه‌های سطح بالای رده میانی را نخواهند داشت. A7 2017 این تست را با امتیاز 58,971 واحد به پایان رساند که عددی استاتدارد و قابل انتظار از یک گوشی رده میانی است. در G5 Plus عدد نهایی ثبت شده برای گوشی 62,497 واحد است که با وجود آنکه همچنان در سطح قابل انتظار برای این رده قرار دارد اما برتری مشهودی را بر رقیب آن نشان می‌دهد.

با توجه به یکسان بودن هسته‌های پردازشی و لیتوگرافی یکسان 14 نانومتری در پروسسورهای G5 Plus و A7 2017 از یک سو و وضوح یکسان فول اچ‌دی صفحه‌نمایش هر دو مدل، تنها عامل تفاوت میان این دو گوشی در زمینه گرافیکی است. در تست گرافیکی 3DMark و در آزمون Sling Shot Extreme فشار اصلی روی گرافیک دستگاه قرار می‌گیرد و با اینکه اندکی فرکانس بالاتر هسته‌های پردازشی (2 گیگاهرتز در مقابل 1.9 گیگاهرتز) می‌تواند چند درصدی در نتیجه نهایی تأثیرگذار باشد اما در کل نتیجه این تست را می‌توان معیاری برای مقایسه گرافیک Adreno 506 حاضر در G5 Plus و Mali-T830 MP3 حاضر در A7 2017 تلقی کرد. امتیاز A7 2017 در این تست به 757 واحد رسید که در رده میانی رو به پایین قرار می‌گیرد. عملکرد G5 Plus در این تست پائین‌تر از حد انتظار بود و با ثبت امتیاز تنها 463 واحد گرافیک ضعیف‌تری را به نمایش گذاشت.

ارتباطات

گزینه‌های معمول و استانداردی در بخش ارتباطی این گوشی به چشم می‌خورند که از آن جمله باید به LTE Cat.6 با سرعت 300Mbps‌ در دانلود، وای‌فای 11.n، بلوتوث نسخه 4.2 و مسیریاب‌های GPS و GLONASS اشاره کرد. NFC در نسخه داخلی این مدل وجود دارد اما در برخی ورژن‌ها از آن حذف شده است. محل آنتن NFC در G5 Plus در لبه بالایی صفحه‌نمایش است که از پشت گوشی نیز قابل استفاده خواهد بود. استفاده مجدد از پورت microUSB در سری G5 و G5S یکی از اصلی‌ترین نکات منفی بخش ارتباطی دستگاه به حساب می‌آید.

کلام آخر

Motorola Moto G5 Plus انتخابی جدید در رده میانی با حال و هوایی متأثر از پرچمداران این برند است. از طراحی دستگاه فارغ از مشکلاتی مثل ارتفاع و قطر نسبتا زیاد و بیرون‌زدگی دوربین می‌توان نسبتا رضایت داشت و تغییر در طراحی سنسور اثر انگشت، استفاده از لنز دوربین دایره‌شکل سری Moto Z و کاور فلزی باتری به بهبود این شرایط کمک کرده‌اند. امکان استفاده همزمان از دو سیم‌کارت و کارت حافظه برگ برنده مهمی در گوشی‌های رده میانی ست که درG5 Plus نیز وجود دارد؛ مجموعه پردازشی دستگاه عملکرد مناسبی را از خود به نمایش می‌گذارند و توان مناسب باتری و شارژ سریع آن نیز دیگر نکات مثبت این مدل را تشکیل می‌دهند. دوربین گوشی با وجود عملکرد مناسب در نور کافی، در محیط‌های با نور کمتر چندان فوق‌العاده ظاهر نمی شود اما دوربین سلفی در شرایط مناسبی به سر می‌برد. صفحه‌نمایش با وجود ابعاد نچندان بزرگ در محیط‌های داخلی کیفیت مطلوبی دارد اما در زیر نور خورشید امتیاز بالایی را نمی‌توان به آن اختصاص داد. در نهایت استفاده مجدد از پورت microUSB نیز نمی‌تواند برازنده مدلی در سال 2017 حتی در رده میانی باشد.