mobile.ir - مرجع موبایل ایران

سال گذشته و در جریان نمایشگاه IFA 2016 شرکت هواوی سری جدیدی را به لیست محصولات موبایلی خود در رده میانی بازار افزود که سری nova نام گرفت و شاخص‌هایی همچون دوربین، ظرفیت باتری و حافظه در آن پر رنگ‌تر از سایر فاکتورها بود. نسل اول nova که اندکی بیش از حد انتظار از یک گوشی متوسط هواوی قیمت‌گذاری شده بودند بیش از همه رقابت آشکاری را با A5 2016 و A7 2016 سامسونگ آغاز کرده و در بسیاری از موارد از جمله وضوح دوربین، حافظه داخلی، گزینه‌های ارتباطی و باتری شانه به شانه رقیب و حتی بالاتر از آن حرکت کردند. در نسل دوم این خانواده که چندی پیش در قالب nova 2 و nova 2 Plus به بازار ارائه شد این جنبه رقابتی همچنان حفظ شد و با افزوده شدن فاکتورهای غایب در نسل قبل همچون طراحی پیشرو و دوربین‌های دوگانه سعی در حفظ این بازار نوظهور و پر کردن فاصله مابین گوشی‌های رده پایین و پرچمداران سری P و Mate‌ این برند شده است.

هواوی نوا پلاس

نوا 2 پلاس به لطف برخی المان‌های جدید، تغییرات مشخصی را در طراحی بدنه در مقایسه با مدل‌های سال پیش تجربه کرده که با وجود زیبایی در اجرا، شباهت‌های دور و نزدیکی را نیز به برخی اسمارت‌فون‌های رقبا و در رأس آنها آیفون‌های نسل هفتم اپل نشان می‌دهد؛ افزوده شدن دو دوربین در بخش پشتی جنبه رقابتی هواوی در رده میانی و در مقایسه با سری Galaxy A 2017 را اندکی افزایش داده و ارتقاء رزولوشن دوربین سلفی به 20 مگاپیکسل نیز نگاه بسیاری از خریداران را خیره خواهد کرد. مجموعه دوربین‌های اصلی و دوربین سلفی نوا 2 پلاس برخلاف سال گذشته به همین صورت در نوا 2 معمولی نیز تکرار شده که این مورد نیز برگ برنده‌‌ مشخصی را در دستان هواوی در کلاس نچندان پر مهره اسمارت‌فون‌های پیشرفته 5 اینچی قرار می‌ًدهد.

نسل جدید سری نوا با تکیه بر المان‌‌هایی همچون طراحی پیشرو و مدرن بدنه، ابعاد و رزولوشن مناسب صفحه‌نمایش و دوربین‌های دوگانه‌ای که به ندرت در رقبای غیر چینی ظاهر می‌شوند ابزارهای مناسبی برای درخشش در کلاس گوشی‌های رده میانی بالاتر از 1 میلیون تومان در اختیار دارد اما از سوی دیگر در برخی جنبه‌های مهم و غیر قابل انکار همچون گزینه‌‌های ارتباطی و به خصوص بخش پردازشی و گرافیکی با به‌‌کارگیری یک پروسسور نچندان قدرتمند 16 نانومتری هنوز پایین‌تر از کلاس قیمتی و البته رقبای اصلی خود ظاهر می‌شود.

هواوی nova 2 Plus با نام مدل دقیق BAC-L21 موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

نوا 2 پلاس در جعبه سفید رنگ نسبتا بزرگی ارائه می‌شود که نسبت به باکس تخت مشکی‌رنگ سال گذشته متفاوت بوده و شباهت نزدیکی به P10 Lite و برخی نمونه‌های قدیمی‌تر مثل P8 و honor 8 دارد.

در این باکس، گوشی به صورت تیغه‌ای و خوابیده به پهلو در مرکز قرار گرفته و دو جعبه دیگر در طرفین آن قرار دارند که در جعبه کوچک‌تر ظاهرا نوشته‌های راهنما و در جعبه بزرگ‌تر، شارژر، هدست، کابل USB Type-C و سوزن دسترسی به اسلات‌های حافظه و سیم‌کارت قرار دارد.

هدست سیمی نوا 2 پلاس را به کرات در مدل‌های 2016 و 2017 هواوی پیش از این دیده‌ایم و از این بابت به هیچ نکته تازه‌ای نمی‌توان اشاره کرد. این هدست برای استفاده معمول و غیر حرفه‌ای نسبتا در سطح راضی‌کننده‌ای قرار دارد اما در کاربری‌های حرفه‌ای پاسخگوی نیاز کاربران نخواهد بود. تکرار این رویه و استفاده از یک هدست نچندان مناسب برای تمامی گوشی‌های این برند از ارزان‌ترین مدل تا پرچمداران گرانبها، نکته چندان جالبی برای هواوی و کاربرانی که رقم نسبتا زیادی برای خرید این گوشی‌های گرانقیمت اختصاص داده‌اند به حساب نمی‌آید.

شارژر دستگاه یک نمونه کاملا بزرگ با دو خروجی 10 وات (5 ولت و 2 آمپر) و 18 وات (9 ولت، 2 آمپر) است که شارژ سریع باتری اصلی‌ترین وظیفه آن به حساب می‌آید. این شارژر با لیبل Quick Charge نسبت به شارژر 22.5 واتی پرچمداران P10 و P10 Plus با برچسب SuperCharge متفاوت است. در مورد کیفیت عملکرد این شارژر در بخش باتری بیشتر سخن می‌‌گوییم.

طراحی بدنه

اگر به در دست گرفتن گوشی‌های سبک و کوچک‌تر عادت کرده باشید در نخستین برخورد با نوا 2 پلاس، ابعاد بزرگ و وزن نسبتا زیاد گوشی جلب توجه می‌کند این مدل که نسبت به گذشته کاملا بلندقامت‌‌تر شده با فاصله گرفتن از طراحی سنتی هواوی،‌ از زوایای نزدیک به 90 درجه‌ای در چهارگوشه دستگاه استفاده کرده و بخش پشتی نیز با حذف برآمدگی این قسمت، کاملا تخت و فلت طراحی شده است.

المان‌‌های بخش پشتی این مدل کاملا متحول شده‌اند و نه‌تنها حضور دو لنز دوربین بر بالای ظاهر این بخش را کاملا تغییر داده بلکه کاهش چشمگیر فرو رفته‌گی سنسور اثر انگشت نیز به بهبود طراحی این قسمت کمک کرده است.

خطوط آنتن در این قسمت مماس به دو لبه بالایی و پایین گوشی بوده و شباهت کامل و رخ به رخی به آنچه در آیفون 7 و آیفون 7 پلاس دیده‌ایم دارند.

این شباهت در پایین گوشی نیز تکرار شده با این تفاوت که این بار به جای آیفون 7، آیفون 6 یا 6s الگوی طراحی این بخش قرار گرفته و شباهت کاملی در محل خروجی صدا، شکل و طراحی پورت USB و جک هدست در این قسمت دیده می‌شود.

در بالا و پایین صفحه‌نمایش نوا 2 پلاس در مجموع از 28 میلی‌متر حاشیه‌ بسیار ضخیم استفاده شده که نمونه‌ آنها را تنها در برخی گوشی‌های سونی و HTC می‌توان یافت با این تفاوت که برخلاف اکثر گوشی‌های این دو برند در اینجا هیچ المان خاصی از جمله اسپیکرهای دوگانه برای توجیه این حاشیه‌های بزرگ وجود نداشته و به عنوان مثال در بخش پایینی گوشی تنها به نشان هواوی بسنده شده است.

جنس فلزی بدنه گوشی در نوا 2 پلاس به صورت مات اما جاذب اثر انگشت است که به خصوص در نسخه تیره دستگاه به آسانی آلودگی‌ و اثرات انگشت را به خود جذب می‌کند و تمییز کردن این اثرات انگشت نیز به خصوص هنگام جذب چربی‌ها چندان به آسانی انجام نمی‌شود.

در مجموع از طراحی تحول یافته نوا 2 پلاس نسبت به نوا پلاس سال گذشته و فاصله گرفتن از طرح‌های سنتی متعلق به سال‌های پیش می‌توان تا حدود زیادی رضایت داشت اما از سوی دیگر برداشت‌های نچندان نوآورانه از طرح‌های برخی دیگر برندها در قسمت‌هایی مثل خطوط آنتن و اجزای بخش پائینی گوشی از یک طرف و افزایش چشمگیر حاشیه‌های عمودی صفحه‌نمایش (در سالی که رقبای دیگر حتی در رده میانی اقدام به حذف و به حداقل رساندن این حاشیه‌ها را دارند) چندان جالب توجه به نظر نمی‌رسد.

ابعاد و وزن

نوا 2 پلاس گوشی کاملا بزرگ و نسبتا سنگینی‌ست که در مقایسه با دیگر نمونه‌‌های مشابه 5.5 اینچی تولیدی سال 2017 به خصوص در زمینه ارتفاع کاملا بلندقامت‌تر به نظر می‌رسد. طول 153.9 میلی‌متری این مدل در مقایسه‌ با نمونه‌ای چون Galaxy J7 2017 از سامسونگ نزدیک به 1.4 میلی‌متر بیشتر است و در این میان توجه به این نکته جالب توجه است که در زیر صفحه‌نمایش J7 2017 علاوه بر دکمه‌‌های لمسی، یک دکمه فیزیکی فشاری نیز به چشم می‌خورد اما نوا 2 پلاس بدون هیچ المان مشهودی در این بخش، نزدیک به 14 میلی‌متر حاشیه دست‌نخورده را در زیر صفحه‌نمایش ارائه می‌کند. نمونه‌های مشابه دیگری مثل Moto G5S Plus و شیائومی Redmi Note 4X نیز با وجود دارا بودن دکمه‌های زیر صفحه‌نمایش همچنان ارتفاع کمتری نسبت به نوا 2 پلاس دارند و مقایسه این مدل با نوا پلاس سال گذشته نیز 2.1 میلی‌متر ارتفاع بیشتری را نشان می‌دهد. البته این بار هم نوا 2 پلاس بلندقامت‌ترین مدل امسال نیست و افتخار این عنوان در رده میانی به گوشی‌های دیگری از جمله نوکیا 6 تعلق می‌‌گیرد.

نوا 2 پلاس با وجود افزایش ارتفاع، در زمینه عرض موفق عمل کرده و عرض 74.9 میلی‌متری این مدل نه‌تنها نسبت به مدل سال پیش نزدیک به 0.8 میلی‌متر کمتر شده و تفاوت خاصی هم در این زمینه با J7 2017 ندارد بلکه در مقایسه با رقبای دیگر مثل موتو G5S Plus‌ و Xiaomo Note 4X نیز باریک‌تر شده است.

نوا 2 پلاس با ضخامت تنها 6.9 میلی‌متر در میان دیگر گوشی‌های 5.5 اینچی‌ رده میانی سال 2017 که حداقل 8 میلی‌متر ضخامت دارند نمونه برجسته‌ای به حساب می‌آید. کاهش ضخامت در این مدل در حالی اتفاق افتاده که هواوی موفق به حفظ ظرفیت بالای باتری نوا پلاس سال گذشته نیز شده است امری که چگونگی انجام آن را نه‌تنها در بیشتر شدن ارتفاع بلکه در افزایش وزن گوشی نیز باید جست‌وجو کرد.

وزن دستگاه 169 گرم اعلام شده که 9 گرم بیشتر از نوا پلاس سال گذشته و تقریبا نزدیک به وزن دیگر گوشی‌های هم‌رده است. برای نمونه می‌توان به نوت 4X از شیائومی با وزن 165 گرمی، موتو G5S Plus‌ با وزن 168 گرمی و نوکیا 6 با وزن 169 گرمی اشاره کرد. برخی رقبای دیگر حتی از این وزن نیز کاملا فراتر رفته‌اند که شاخص‌ترین آنها Galaxy J7 2017 با باتری حجیم‌تر و وزن 181 گرمی خواهد بود.

صفحه‌نمایش

صفحه‌نمایش 5.5 اینچی LTPS نوا 2 پلاس با وضوح 1920×1080 پیکسلی و تراکم 400ppi نسبت به نوا پلاس حداقل روی کاغذ هیچ تفاوت قابل ذکری ندارد. از کیفیت این صفحه‌نمایش در محیط‌های داخلی در زمینه زاویه دید و کنتراست می‌توان رضایت داشت هرچند در زمینه دقت رنگ و نزدیک بودن رنگ‌ها به واقعیت همانطور که از یک گوشی رده میانی می‌توان انتظار داشت با نمونه متوسطی روبرو می‌شویم.

از عملکرد این صفحه‌نمایش در زیر نور خورشید با وجود بازتاب نور و ماندن اثرات انگشت می‌توان کاملا رضایت داشت و با اینکه نمونه‌های بهتری را نیز در این رده قیمتی می‌توان سراغ گرفت اما نوا 2 پلاس نیز مطمئنا یکی از نمونه‌های مناسب در این زمینه به حساب می‌آید.

تعداد نقاط تماس مورد پشتیبانی توسط این صفحه‌نمایش تطبق انتظار 10 عدد است

زیر صفحه‌نمایش همانطور که اشاره شد فضای 14 میلی‌متری دست نخورده‌ای دیده می‌شود که تنها نشان هواوی در آن حضور دارد و در بالا نیز دقیقا همین حاشیه 14 میلی‌متری محل دوربین دوم، سنسورهای نور و Proximity و البته اسپیکر تماس است.

اجزای جانبی

در کناره‌های گوشی تنها یکی دو تغییر کوچک نسبت به نوا پلاس سال قبل دیده می‌شود و تقریبا همه چیز به روال سابق است. در کناره سمت چپ در بخش بالایی، اسلات کارت حافظه و سیم‌کارت قرار گرفته که طبق معمول از نوع هایبرید یا ترکیبی بوده و همزمان امکان استفاده از دو سیم‌کارت و کارت حافظه در آن وجود ندارد.

در سمت راست نیز همچنان دکمه بزرگ تغییر صدا و کلید پاور قرار گرفته که تنها تغییر آنها نسبت به گذشته برجستگی‌های جدید روی دکمه پاور است که یافتن این کلید زیر دست را آسان‌تر می‌کنند.

بخش پایین گوشی یکی از قسمت‌های تغییر یافته در اجزای پیرامونی دستگاه به حساب می‌آید. تقریبا همه چیز در اینجا شباهت رخ به رخ و غیر قابل انکاری به آیفون‌های سری 6 دارد. جایی‌که به ترتیب از راست به چپ خروجی‌های دایره‌شکل اسپیکر اصلی، پورت USB همراه با پیچ‌های طرفین آن و بالاخره جک 3.5 میلی‌متری هدست قرار گرفته است. در نوا پلاس در این بخش دریچه‌های جداگانه‌ای برای اسپیکر و میکروفون در نظر گرفته شده بود و شکل و طراحی آن نیز به آنچه در هواوی P9 دیده بودیم شباهت داشت.

در بالای گوشی با انتقال جک 3.5 میلی‌متری هدست به پایین تنها میکروفون دوم دستگاه دیده می‌شود.

بخش پشتی

بخش پشتی نوا 2 پلاس نسبت به گذشته کاملا متحول شده است؛ برآمدگی این قسمت و دو قطعه پلاستیکی در بالا و پایین دستگاه اینک کاملا حذف شده و خطوط آنتن به سبک آیفون 7 و 7 پلاس به لبه‌های بالایی و پایینی منتقل شده‌اند. لنز بزرگ و برآمده دوربین در نوا پلاس حالا جای خود را به به دو لنز کوچک‌تر داده که از مرکز بخش بالایی به لبه سمت چپ منتقل شده‌اند. دو فلش LED با نورهای متفاوت نیز اینک به یک فلش LED معمولی تبدیل شده و از سمت چپ لنز به سمت راست‌ دوربین‌های دوگانه منتقل شده است.

دیگر تغییر جالب توجه در این قسمت به سنسور اثر انگشت تعلق دارد؛ این سنسور نه‌تنها از حالت مربعی با کناره‌های گرد حالا به یک دایره کامل تغییر شکل داده بلکه عمق آن نیز اینک به اندازه‌ای کم شده که در صورت نبود حاشیه پیرامونی، فرو رفته‌گی چندانی در این قسمت احساس نمی‌شود.

دوربین‌های اصلی

نوا پلاس سال گذشته از یک دوربین 16 مگاپیکسلی دارای فوکوس تشخیص فاز و لرزه‌گیر اپتیکال استفاده می‌کرد که در مقابل خود یک لنز f/2.0 را می‌دید. در نوا 2 پلاس اما همگام با ترند فعلی گوشی‌های موبایل در استفاده از دوربین‌های دوگانه، از دو دوربین 12 و 8 مگاپیکسلی در کنار هم استفاده شده که دوربین 12 مگاپیکسلی اصلی نزدیک به فلش LED و دوربین 8 مگاپیکسلی دوم نزدیک به لبه خارجی دستگاه است.

لنز دوربین اصلی در نوا 2 پلاس از گشودگی f/1.8 بهره می‌برد در حالی که دوربین دوم برای ایجاد افکت بوکه و محو کردن پس زمینه، دیافراگم کاملا بسته‌تر f/4 را ارائه می‌کند. فرایند فوکوس در این دو دوربین مثل قبل با اتوفوکوس تشخیص فاز صورت می گیرد اما از لرزه‌گیر اپتیکال که در نوا پلاس حضور داشت در این مدل صرفنظر شده است. به عنوان یک نکته منفی دیگر، حداکثر وضوح فیلم‌برداری این دوربین نیز از 4K در نوا پلاس اینک به 1080/30p تنزل یافته و امکان برداشت ویدئو با 60 فریم در ثانیه در این وضوح نیز وجود ندارد. حداکثر وضوح دوربین اصلی نوا 2 پلاس در نسبت تصویر 4:3 به دست آمده و در حالت عادی 16:9 این وضوح 9 مگاپیکسل (2976×3968 پیکسل) است.

در رابط کاربری دوربین نوا 2 پلاس در سمت راست شاتر عکاسی و فیلم‌برداری و نمایی از آخرین عکس گرفته شده در زیر یکدیگر قرار دارند و در سوی دیگر نیز سوئیچر تعویض بین دوربین‌های اصلی و سلفی، تعویض به حالت سوژه متحرک، فعال‌سازی مد پرتره و در نهایت تنظیمات فلش (اتوماتیک، فعال،‌ غیر فعال و همواره روشن) جای دارند.

مد پرتره در این دوربین که با دوربین 8 مگاپیکسلی نوا 2 پلاس برداشت می‌شود با محو کردن پس‌زمینه امکان برداشت بهتر یک تصویر پرتره یا هر تصویر دیگری که نیاز به افکت بوکه یا محو کردن بخش‌های پشتی تصویر را دارد فراهم می‌کند. در این مد با کمک دو اسلایدر می‌توان به صورت مجازی دهانه دیافراگم را از f/0.95 تا f/16 تغییر داد. با بالاتر رفتن عدد مخرج این کسر، دیافراگم تنگ‌تر شده و محو شده‌گی پس‌زمینه بیشتر می‌شود که همانطور که در ادامه خواهیم دید بیشتر کردن این رقم از یک حد مشخص به محو شدن خود سوژه اصلی نیز می‌تواند منجر شود.

با کشیدن صفحه‌نمایش رو به سمت راست، حالت‌های مختلف دوربین یا بخش Modes ظاهر می‌شود که عکاسی و فیلم‌برداری اتوماتیک و Pro، برداشت HDR، عکاسی در شب، پانوراما، نقاشی با نور (Light painting)، برداشت تایم‌لپس، اسلوموشن، افزودن واتر مارک و چند گزینه دیگر در آن دیده می‌شود.

یکی از گزینه‌های جدید این بخش 3D Panorama نام دارد که در همکاری هواوی با شرکت FYUSE شکل گرفته است. در این حالت با حرکت کردن دوربین پیرامون یک سوژه و نگه‌داشتن دست روی شاتر می‌توان یک تصویر متحرک از سوژه مورد نظر که با حرکت دادن گوشی یا اسکرول دست جابجا می‌شود به دست آورد. عکس‌های گرفته شده در این حالت دارای وضوح 1280×720‌ پیکسل بوده و تنها در خود گالری گوشی قابل استفاده هستند. هنگام اشتراک‌گذاری این تصاویر لینکی برای کاربران ارسال می‌شود که با دنبال کردن این لینک، عکس که پیش از این در سایت FYUSE آپلود شده است امکان حرکت به همان شیوه درون گوشی را خواهد داشت. FYUSE البته دارای یک اپلیکیشن جداگانه‌ای نیز هست که بیشتر مشابه یک شبکه اجتماعی همچون اینستاگرام بوده و عکس‌های گرفته شده به این صورت در آن توسط کاربران مختلف آپلود می‌شود. در دنیای واقعی عکس 3D Panorama از دقت و کیفیت مناسبی برخوردارند و برای مشخص کردن ابعاد یک سوژه و نمایش آن برای دیگران امکانی کاربردی را ارائه می‌کنند.

با اسکرول صفحه‌نمایش در منوی دوربین به سمت چپ به بخش تنظیمات دوربین وارد می‌شویم که منظره آشنایی در گوشی‌های اخیر هواوی به حساب می‌آید. در این منو امکان تغییر رزولوشن عکاسی و فیلم‌برداری، افزودن واترمارک nova به تصاویر، به نمایش درآوردن خطوط متقاطع راهنمای عکاسی، تایمر عکاسی سرخود، کنترل شاتر با صدا، لمس کردن صفحه‌نمایش برای گرفتن عکس، دنبال کردن سوژه مورد فوکوس (Object tracking)، تغییر وظیفه دکمه شاتر، تنظیم همزمان سه گزینه روشنایی، کنتراست و اشباع همراه با چند گزینه معدود دیگر وجود دارد.

با فعال کردن گزینه Pro Photo یا عکاسی حرفه‌ای در دوربین نوا 2 پلاس گزینه‌های معمول این قسمت همچون تغییر Metering، تنظیم عدد ISO (از 100 تا 3200)، تغییر سرعت شاتر (1/4000 تا 8 ثانیه)، تغییر در نورگیری از (Ev-4 تا Ev+4)، انجام فوکوس به صورت دستی یا اتوماتیک (در دو حالت AF-S برای اتوفوکوس تکی مناسب سوژه‌های ثابت و AF-C برای اتوفوکوس دنبال کننده برای سوژه‌های متعدد و متحرک) و سرانجام White balance دیده می‌شوند. با فعال کردن عکاسی حرفه‌ای می‌توان تصاویر را در حالت RAW نیز ذخیره کرد.

تمامی این حالت‌ها به جز تغییر سرعت شاتر در مد فیلم‌برداری حرفه‌ای نیز وجود دارد.

تست کیفیت عکس‌های گرفته شده توسط دوربین‌های اصلی nova 2 Plus را در یک روز آفتابی کاملا روشن انجام دادیم.

عکس‌های برداشت شده با این دوربین در روشنایی روز و در حالت خودکار حداقل تا قبل از بزرگ‌ کردن در اندازه واقعی و در خود صفحه‌نمایش گوشی از جذابیت بالایی در زمینه رنگ و کنتراست برخوردار بوده و خود را در زمره بهترین دوربین‌های 12 مگاپیکسلی قرار می‌دهند. با انتقال این تصاویر به دیگر نمایشگرها نیز همچنان کیفیت این عکس‌ها حفظ می‌شود اما با بزرگ کردن آنها در اندازه واقعی همانطور که در برش‌های اندازه‌ واقعی تصاویر زیر مشاهده می‌کنید داستان متفاوت شده و به خصوص در زمینه جزئیات با نمونه موفقی روبرو نمی‌شویم.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در دومین سناریو به سراغ ویژگی اصلی دوربین‌های دوگانه یعنی امکان محو کردن تصویر پس‌زمینه رفتیم. در تصویر نخست در پایین ابتدا با دوربین اصلی تصویری عادی را در حالت خودکار برداشت کردیم؛ تصویر دوم با فعال کردن مد پرتره و بدون تغییر در حالت خودکار دوربین به ثبت رسیده است. در حالت سوم گشودگی مجازی دیافراگم در این حالت را که در بالا به آن اشاره کردیم را روی حداکثر قرار دادیم که همانطور که مشخص است بخشی از سوژه اصلی نیز علاوه بر پس‌زمینه دچار محو شده‌گی گردیده است.

برداشت تصاویر در حالت اتوماتیک به صورت عادی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در مد پرتره به صورت خودکار - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در مد پرتره با f/16 - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

یک نکته نچندان دلچسب در این میان دقت نچندان بالای فوکوس دوربین هنگام استفاده از مد پرتره است که در تصاویر زیر که به ترتیب در حالت عادی و پرتره برداشت شده‌اند به خوبی مشخص است جایی‌که در حالت اول و قبل از فعال کردن مد پرتره تقریبا مشکلی برای فوکوس وجود ندارد اما در حالت دوم و سوم در مد پرتره شرایط دشواری برای فوکوس صحیح روی مرکز سوژه وجود دارد.

برداشت تصاویر در حالت اتوماتیک به صورت عادی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در مد پرتره به صورت خودکار - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در مد پرتره به صورت خودکار - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در تستی دیگر به سراغ تصاویر ماکرو یا از فاصله نزدیک رفتیم. در این حالت در مورد سوژه‌های نسبتا آسان‌تر مشکلی از لحاظ فوکوس وجود نداشته و تصاویر قابل قبول و مطلوبی ثبت شد هرچند در مورد سوژه‌‌های با جزئیات بیشتر همچون تصویر دوم در پایین، شرایط چندان به نفع این دوربین پیش نمی‌رود.

برداشت تصاویر در حالت اتوماتیک به صورت عادی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصاویر در حالت اتوماتیک به صورت عادی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با فعال کردن مد HDR تغییر چندانی در روشنایی تصویر در حالت عادی رخ نمی‌دهد و به زحمت می‌توان تفاوت تصویر عادی و HDR را از یکدیگر تشخیص داد.

برداشت تصاویر در حالت اتوماتیک با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصاویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصاویر در حالت اتوماتیک با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصاویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در عکاسی در شب با نور کم طبق انتظار جزئیات اندکی در تصویر ظاهر می‌شود و فعال شدن مد HDR نیز تأثیر خاصی در نتیجه نهایی ندارد البته تا قبل از بزرگ کردن این تصویر نیز نمی‌توان از نتیجه نهایی ناراضی بود.

برداشت تصاویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصاویر در حالت اتوماتیک با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

فیلم‌برداری این دوربین حداکثر با وضوح 1080/30p انجام شده و نه‌تنها مد 4K مثل نوا پلاس سال قبل در آن وجود ندارد بلکه امکان برداشت ویدئو با نرخ‌های بالاتر 60 و 120 فریم در ثانیه در هیچ‌یک از دو وضوح 720p و فول اچ‌دی وجود ندارد. بیت‌ریت ویدئویی تصاویر فول اچ‌دی این دوربین نزدیک به 17Mbps بوده و صدای دو کاناله استریوی آن نیز با بیت‌ریت 197Kbps ثبت می‌شود. همانند عکس‌های این دوربین، از رنگ و کنتراست این ویدئوها در نور کامل روز می‌توان رضایت داشت اما فوکوس به خصوص در مورد سوژه‌های متحرک چندان ایده‌آل نیست و نبود لرزه‌گیر اپتیکال دست نیز به خوبی در این ویدئوها مشهود است. مد اسلوموشن این دوربین ویدئوهای نازلی با وضوح 640×480 پیکسل برداشت می‌کند که در صفحه‌نمایش خود گوشی نیز بی‌کیفیت به نظر می‌رسد.

دوربین سلفی

یکی از برجسته‌ترین نکات اشاره شده در معرفی نوا 2 پلاس دوربین سلفی 20 مگاپیکسلی آن است که حداقل در بین گوشی‌های حاضر در بازار داخلی رقیب دیگری از نظر وضوح برای آن نمی‌توان سراغ گرفت. حداکثر وضوح این دوربین البته در نسبت تصویر 4:3 حاصل شده و در عکاسی معمول 16:9 وضوح آن تنها 15 مگاپیکسل (2880×5120 پیکسل) است. فوکوس خودکار در این دوربین جایی ندارد و از حالت Pro دوربین‌های اصلی نیز نمی‌توان در آن استفاده کرد. یک نکته مثبت این دوربین فعال بودن گزینه 3D Panorama در این دوربین است که تقریبا به همان کیفیت دوربین‌های اصلی عمل می‌کند. از کیفیت این دوربین با توجه به وضوح بالای آن می‌توان راضی بود اما در نبود فوکوس خودکار همچنان با نمونه خاص و فوق‌العاده‌ای روبرو نیستیم و به خصوص در شرایط نور ضعیف حساب چندانی روی این دوربین نیز نمی‌توان کرد.

باتری

نوا 2 پلاس با وجود افزایش ارتفاع و وزن هنوز از همان باتری 3,340mAh حاضر در نوا پلاس بهره می‌برد؛ این ظرفیت البته برای مدلی در رده میانی چندان نامناسب نیز به حساب نمی‌آید اما درمقایسه با Galaxy A7 2017 با باتری 3,600mAh ظرفیت کمتری دارد. هواوی در مورد دوام این باتری اطلاعات جداگانه‌ای ارائه نکرده اما در دنیای واقعی در یک استفاده نسبتا سنگین حداکثر پس از 1.5 روز احتیاج به شارژ مجدد خواهید داشت و با شدیدتر شدن استفاده، این زمان به یک روز هم می‌تواند کاهش پیدا کند. با وجود یکسان بودن باتری و اکثر شرایط سخت‌افزاری نوا 2 پلاس و نوا پلاس، در زمینه دوام باتری روی کاغذ اندکی کفه ترازو به سمت مدل سال گذشته سنگین‌تر است که این موضوع را به جز دوربین‌های دوگانه می‌توان به تغییر لیتوگرافی پروسسور از 14 به 16 نانومتری از نوا پلاس به نوا 2 پلاس نیز بی‌ارتباط ندانست.

در منوی باتری دستگاه جدا از گزینه‌های معمول مثل فعال کردن گزینه‌های Power saving و Ultra برای استفاده بیشتر از باتری در مواقع اضطراری، گزینه‌های جدیدتری مثل کاهش رزولوشن صفحه‌نمایش برای کاهش مصرف انرژی و تفکیک میزان استفاده هریک از قسمت‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری گوشی از باتری در گزینه Consumption level نیز به چشم می‌خورند.

در تست سنجش دوام باتری Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark که معیاری از میزان دوام باتری گوشی به دست می‌دهد؛ نوا 2 پلاس توانست تنها 8 ساعت و 6 دقیقه قبل از رسیدن شارژ از 100 به زیر 20 درصد دوام بیاورد. این در حالی ست که در A7 2017 با تنها 7 درصد ظرفیت بیشتر باتری به رقم فوق‌العاده 12 ساعت و 41 دقیقه در این تست دست پیدا کردیم یک مثال مناسب دیگر در این زمینه مدل honor 6X از خود هواوی است که با همین ظرفیت باتری یعنی 3,340mAh و پروسسوری با لیتوگرافی یکسان 16 نانومتری در این تست به دوام 9 ساعت و 14 دقیقه‌ای دست پیدا کرد که بیش از یک ساعت از نوا 2 پلاس بیشتر است.

تست شارژ باتری یکی دیگر از قسمت‌های هیجان‌انگیز بررسی نوا 2 پلاس به حساب می‌آید. افزایش توان شارژر از 10 وات در نوا پلاس به 18 وات در نوا 2 پلاس انتظار شارژ کاملا سریع‌تری را در این مدل نوید می‌دهد. از طرفی مقایسه روند این شارژ با Galaxy A7 2017 با باتری 3,600mAh و شارژر 15 واتی (9 ولت و 1.67 آمپر) نیز جالب به نظر می‌رسد.

تست شارژ باتری نوا 2 پلاس را طبق معمول هنگام رسیدن باتری به صفر درصد و در حالت خاموش بودن گوشی انجام می‌دهیم. در 10 دقیقه اولِ شارژ، با شرایط یکسانی در نوا 2 پلاس و نوا پلاس سال گذشته روبرو می‌شویم و هر دو پس از این مدت به شارژ باتری 11 درصد دست پیدا کردند. هواوی در توصیف شارژ سریع این گوشی به امکان دیدن 1.6 ساعت ویدئو یا گوش دادن به 8.5 ساعت موسیقی با 10 دقیقه شارژ باتری اشاره کرده که با توجه به اینکه باتری طبق تست انجام شده در این حالت تنها 11 درصد شارژ می‌شود دستیابی به اعداد مورد ادعای شرکت سازنده بعید به نظر می‌رسد.

در گلکسی A7 2017 نیز پس از گذشت 10 دقیقه از پروسه شارژ شرایط چندان متفاوت نیست و شارژ باتری در این مدل نیز به 12 درصد رسید. پس از 20 دقیقه در حالی که نوا 2 پلاس به ظرفیت 21 درصد رسید در نوا پلاس این ظرفیت 18 درصد بود اما در A7 2017 اندکی بالاتر و 23 درصد ثبت شد. در رأس 30 دقیقه باتری نوا 2 پلاس 31 درصد شارژ داشت و در نوا پلاس و گلکسی A7 2017 هم به ترتیب با شارژ‌های 26 و 34 درصد روبرو می‌شویم.

پس از 50 دقیقه نوا 2 پلاس با شارژ 50 درصدی هنوز بالاتر از نوا پلاس 44 درصدی و پایین‌تر از A7 2017 با شارژ 56 درصدی قرار گرفته است و این نسبت پس از گذشت یک ساعت از پروسه شارژ نیز با شارژ 59 درصدی برای نوا 2 پلاس، شارژ 53 درصدی برای نوا پلاس و شارژ 65 درصدی برای A7 2017 کاملا حفظ می‌شود. در دقیقه 75 و 90 شارژ باتری در نوا 2 پلاس به ترتیب به 73 و 87 درصد می‌رسد و در حالی که نوا پلاس در این دو زمان تنها به شارژرهای 65 و 76 درصد دست پیدا می‌کند در سمت A7 2017 اوضاع همچنان بسیار بهتر است و در این دو زمان به ترتیب به شارژهای 80 و 90 درصد می‌رسیم.

از این لحظه به بعد اوضاع اندکی تغییر می‌کند و در حالی که اختلاف با نوا پلاس همچنان حفظ می‌شود، اختلاف نوا 2 پلاس و A7 2017 تقریبا به طور کامل از بین می‌رود پس از 100 دقیقه شارژر نوا 2 پلاس 94 درصد از ظرفیت باتری را پر کرده و این عدد برای A7 2017 هم 95 درصد است این در حالی ست که باتری نوا پلاس در این لحظه فقط 83 درصد پر شده است. در دقیقه 110، نوا 2 پلاس حتی از حریف سامسونگی خود هم پیش می‌افتند و با رسیدن به شارژ 99 درصدی در آستانه تکمیل شارژ قرار می‌گیرد. باتری A7 2017 در این لحظه 97 درصد شارژ دارد و نوا پلاس هم تازه به شارژ 90 درصدی می‌رسد. عملیات شارژ در نوا 2 پلاس در نهایت در دقیقه 111 و یک دقیقه زودتر از A7 2017‌ و بسیار زودتر از نوا پلاس که بیش از 30 دقیقه دیگر برای تکمیل شارژ زمان نیاز دارد به اتمام می‌رسد.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

نوا 2 پلاس با نسخه 7.0 اندروید نوقا و رابط کاربری EMUI 5.1 هواوی ارائه می‌شود که جدیدترین نسخه این رابط کاربری قبل از ارائه EMUI 6 انقلابی به حساب می‌آید. زمان بوت دستگاه نزدیک به 32 ثانیه است که اندکی کندتر از نوا پلاس سال گذشته در این زمینه به حساب می‌آید.

رابط کاربری نوا 2 پلاس بدون در نظر گرفتن برخی تغییرات جزئی تفاوت خاصی با آنچه پیش از این در مدلی مثل P10 Lite دیده بودیم ندارد و رابط کاربری این دو را می‌توان تقریبا یکسان دانست.

در صفحه قفل در حالت پیش‌فرض زمان و تاریخ همراه با میانبر دوربین در پایین قرار دارند که نسبت به گذشته تغییری را نشان نمی‌دهند. با اسکرول از پایین به بالای صفحه‌نمایش مثل قبل می‌توان به میانبرهای سریع این قسمت و گزینه‌های مرتبط با والپیپر صفحه قفل دسترسی پیدا کرد؛ شکل ظاهری میانبرهای این بخش مشابه P10 Lite بوده و همچنان علاوه بر موارد تکراری مثل ماشین حساب، چراغ‌قوه و ریکوردر صدا می‌توان به بارکدخوان و تایمر نیز دسترسی پیدا کرد. با Swipe کردن دست به چپ و راست در این حالت می‌توان تصویر کاور این بخش را به سادگی تغییر داد.

گزینه Magazine unlock که از طریق منوهای دستگاه در دسترس قرار دارد مثل گذشته در اینجا نیز دیده می‌شود در این بخش تصاویر مختلفی از منابع گوناگون در حوزه‌‌هایی نظیر Leica photography، Transportation، Celebrities، Style، Life و Sports برای این قسمت به صورت خودکار در نظر گرفته می‌شود. یک گزینه کاربردی در این بخش، امکان محدود کردن دانلود مواردی از این دست تنها در حضور شبکه وای‌فای است.

در صفحه هوم به نکته خاصی برنخوردیم و همچنان در صفحات متعدد این قسمت در غیبت منوی اصلی یا app drawer می‌توان آیکون برنامه‌ها، ویجت‌ها و میانبرها را قرار دارد. البته از طریق یک گزینه جدید در منوی Setting می‌توان منوی اصلی یا app drawer را به رابط کاربری اضافه کرد.

زیر صفحه‌نمایش حداکثر 5 آیکون قابل جای‌گذاری هستند که می‌توان آن‌‌ها را به 4 آیکون نیز کاهش داد. برای ورود به حالت ویرایشی این بخش علاوه بر نگه داشتن دست روی صفحه‌نمایش از نزدیک کردن انگشتان به یکدیگر روی صفحه نیز می‌توان استفاده کرد. امکان افزودن و کاستن از صفحات، تغییر والپیپر و ویجت‌ها همراه با دسترسی به تنظیمات هوم‌اسکرین، گزینه‌های قابل اشاره در این قسمت را تشکیل می‌دهند.

در بخش تنظیمات هوم اسکرین در نوا 2 پلاس یکی دو تغییر کوچک دیده می‌شود که شامل امکان فعال کردن چرخش خودکار صفحه‌نمایش در هوم اسکرین و گزینه Search results برای تعیین کردن برنامه‌های مورد جست‌وجو واقع شده در هنگام سرچ می‌شود.

با اسکرول رو به پایین صفحه‌نمایش از قسمت میانی، مثل گذشته منوی جدیدی با امکان جست‌وجوی سریع در تمامی قسمت‌های گوشی (اپلیکیشن‌ها، کنتاکت‌ها، پیام‌ها و...) فراهم شده و اپلیکیشن‌های بیشتر استفاده شده نیز در زیر کادر جست‌وجو نشان داده می‌شوند. آیکون سرچ بارکد در کناره کادر جست‌وجو همچنان در اینجا نیز حضور دارد که لمس آن منوی دوربین را برای اسکن کردن یک بارکد احضار می‌کند.

Notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش تفاوت خاصی نسبت به قبل نداشته است. با یک بار پائین کشیدن این منو علاوه بر اعلان‌برنامه‌ها، نواری از 5 گزینه پیش‌فرض وای‌فای، بلوتوث، موبایل دیتا، پروفایل صوتی و چرخش خودکار صفحه‌‌نمایش در بالا به نمایش در می‌آیند و یک ردیف پایین‌تر نیز به اسلایدر تغییر روشنایی همراه با امکان فعال کردن روشنایی خودکار بر می‌خوریم. به عنوان یک نکته مثبت، آیکون Setting یا تنظیمات کاملا جدا از میانبرهای این قسمت و در بالا قرار دارد و بدین‌ترتیب دسترسی به آن آسان‌تر خواهد بود.

در صورت حضور بیش از یک نوتیفیکیشن در این بخش با قرار دادن روی لیست آنها و به پایین کشیدن می‌توان آنها را به صورت جدا جدا مشاهده کرد.

ادامه اسکرول تاگل‌های این قسمت یا لمس فلش رو به پایین در بخش بالایی صفحه‌نمایش، دو ردیف تاگل دیگر را به نمایش می‌گذارد با لمس دکمه Edit از بالای صفحه‌نمایش امکان ایجاد تغییر و جابجایی آیکون‌های این قسمت وجود خواهد داشت و کل 19 تاگل‌ این قسمت در دسترس قرار می‌گیرد یک نکته جالب در این جا تغییر نظر هواوی هر بار در مورد نام میانبر ضبط ویدئو از صفحه‌نمایش است که در Mate 9 با عنوان Screen recording خوانده می‌شد، در P10 به Screen recorder تغییر نام پیدا کرد پس از آن در P10 Lite دوباره Screen recording نام گرفت و حالا دوباره در نوا 2 پلاس، Screen recorder است! گزینه 4G برخلاف P10 Lite به لیست گزینه‌های این بخش بازگشته است اما در کمال تعجب از NFC‌ خبری نیست که همانطور که در ادامه در بخش ارتباطات خواهیم دید این گزینه ارتباطی به کل (حداقل در نوا 2 پلاس در اختیار ما) وجود ندارد!

منوی Setting از همان طراحی فلت رنگی این نسخه از EMUI بهره می‌برد و در بخش بالایی و پایین‌تر از کادر جست‌وجو گه‌گاه یک نکته یا یک پیشنهاد ظاهر می‌شود که کاربران را در آشنایی با امکانات دستگاه یاری می‌دهد. سبک و چینش آیکون‌ها در این قسمت در بسیاری موارد بدون تغییر مانده و مثل قبل برخی از گزینه‌ها بین صفحه اصلی و گزینه Advanced setting در پایین صفحه جابجا شده‌اند که از آن جمله می‌توان به انتقال گزینه Memory & storage همراه با منوی Battery به لیست اصلی منوی Setting اشاره کرد. این گزینه‌ها پیش از این هر دو در Advanced setting جای داشتند.

در منوی Advanced Setting نیز به یکی دو تغییر کوچک بر می‌‌خوریم که گزینه Users برای مدیریت و اضافه و کم کردن از کاربران و زیر منوی User experience Improvement‌ برای دخیل شدن در پروژه بهبود رابط کاربری EMUI‌ از آن جمله هستند.

گزینه‌ App twin در منوی اصلی برای استفاده و اجزای همزمان دو نمونه مجزا از یک برنامه و وارد شدن با دو اکانت مختلف در شبکه‌های اجتماعی به عنوان یکی از کاربردی‌ترین گزینه‌های EMUI 5.1، در اینجا نیز در منوی اصلی حضور دارد. این ویژگی کاملا مشابه قابلیت Dual apps در رابط کاربری MIUI شیائومی عمل می‌کند.

با ورود به زیر منوهای Setting در اغلب موارد یک آیکون با سه خط موازی در کناره سمت چپ بالای صفحه‌نمایش ظاهر می‌شود که با لمس آن می‌توان به سرعت به دیگر قسمت‌های Setting پرش کرد که این شیوه اجرا را پیش از این در یکی دیگر از رابط‌های کاربری اندرویدی دیده بودیم.

یک قابلیت نسبتا جدید دیگر در EMUI 5.1 امکانی برای تماس سریع از صفحه قفل به نام Quick calling است که در طی آن با گرفتن و نگه‌داشتن ولوم پایین در صفحه قفل پس از شنیدن صدای بوق می‌توان با گفتن نام یک کنتاکت تماس را برقرار کرد.

درون برنامه‌ها با گرفتن و نگه داشتن دکمه recent در بخش پایینی، امکان تقسیم کردن صفحه‌نمایش بین دو اپلیکیشن وجود دارد و با جابجایی نوار میانی دو برنامه نیز امکان تغییر سایز هر پنجره وجود دارد.

چیپ ست پردازشی – حافظه

در حالی که رقبای اصلی سری نوای هواوی یعنی A5 و A7 نسخه 2017 سامسونگ امسال از پروسسورهای 14 نانومتری قدرتمند‌تر و کم‌مصرف‌تر از گذشته بهره گرفته‌‌اند، اوضاع در بخش پردازشی نوا 2پلاس در مقایسه با مدل سال گذشته روی کاغذ نه‌تنها بهتر نشده بلکه با انتخاب یک پروسسور 16 نانومتری نسبت به چیپ‌ست 14 نانومتری Snapdragon 625 حاضر در نوا پلاسِ قبلی، بدتر نیز به نظر می‌رسد. چیپ‌ست HiSilicon Kirin 659 حاضر در نوا 2 پلاس با دارا بودن 8 هسته ARM A53 مرتب شده در دو کلاستر چهار هسته‌ای 2.36 و 1.7 گیگاهرتزی از نظر فرکانس هسته‌ها بهتر از SD625 حاضر در نوا پلاس با 8 هسته حداکثر 2 گیگاهرتزی به نظر می‌رسد اما این برتری در جنبه‌های دیگر مثل مقایسه گرافیک Mali-T830 MP2 نوا 2 پلاس نسبت به Adreno 506 حاضر در نوا پلاس همانطور که خواهیم دید ادامه پیدا نمی‌کند. با وارد کردن سری A 2017 سامسونگ به این عرصه نیز اوضاع نوا 2 پلاس برای حرکت همپای رقیبان به خصوص در مبحث گرافیک دشوارتر نیز می‌شود.

حافظه داخلی دستگاه در نسخه توزیع شده در بازارهای داخلی 64 گیگابایت است و 4 گیگابایت حافظه رم نیز برای آن پیش‌بینی شده است. از 64 گیگابایت حافظه داخلی دستگاه در نخستین بوت نزدیک به 48.3 گیگابایت در دسترس کاربران قرار دارد که نسبت به اکثر مدل‌های مشابه که نزدیک به 50 گیگابایت حافظه را ارائه می‌کنند حافظه آزاد کمتری را در دسترس کاربران قرار می‌دهد هواوی در مورد نوع حافظه به کار گرفته شده در این مدل صحبتی به میان نیاورده اما همانطور که تست AndroBench و ثبت سرعت 288MB/s در پروسه خواندن ترتیبی (Sequential Read) این تست نشان می‌دهد با حافظه eMMC 5.0 روبرو هستیم. در این تست، حافظه‌های UFS 2.0 سرعتی حوالی 500 مگابایت بر ثانیه را ثبت می‌کنند و حافظه‌های UFS 2.1 که فقط در پرچمداران دیده می‌شوند نیز به سرعتی نزدیک به 700MB/s می‌رسند.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

تغییر لیتوگرافی پروسسور از 14 به 16 نانومتری بدون تغییر در نوع هسته‌ها و تنها ارتقاء فرکانس هسته‌های قوی‌تر نگرانی‌هایی را در مورد عملکرد ضعیف‌تر این مجموعه در مقایسه با همتایان آن و حتی نسبت به نوا پلاس سال گذشته به ویژه در زمینه گرافیک ایجاد می‌کند.

در نخستین تست چون همیشه از Geekbench 4.1 آغاز می‌کنیم. این تست معیاری برای عملکرد هسته‌‌های پردازشی گوشی در حالت تکی و هنگام کارکرد در موقعیت‌های اصطلاحا Multi-thread به دست می‌دهد. امتیاز بالاتر در این تست به معنای کیفیت بالاتر هسته‌های پردازشی‌ست. نوا پلاس سال گذشته در همین تست به امتیازهای 848 و 3,076 در حالت تک و چند هسته‌ای دست پیدا کرد و با توجه به تغییر نکردن هسته‌ها و افزایش فرکانس آنها در نوا 2 پلاس انتظار نتیجه بهتری را در این مدل داریم. امتیاز نوا 2 پلاس در حالت تک و چند هسته‌ای این تست به ترتیب 917 و 3,598 واحد است که با انتظارات اولیه هماهنگ است.

در Vellamo به عنوان دومین تست پردازشی اوضاع اندکی متفاوت است. در اینجا بازهم به لطف فرکانس بالاتر هسته‌‌های قوی‌تر (2.36 در برابر 2 گیگاهرتز) امتیاز تک هسته‌ای نوا 2 پلاس با رقم 1,566 نسبت به نوا پلاس با امتیاز 1,491 اندکی بالاتر است اما در حالت چند هسته‌ای به دلیل فرکانس پایین‌تر هسته‌های ضعیف‌تر نوا 2 پلاس (1.7 در مقابل 2 گیگاهرتز) این برتری رنگ می‌بازد و نوا پلاس سال گذشته با امتیاز 2,707 بالاتر از نوا 2 پلاس با امتیاز 2,687 قرار می‌گیرد. در این تست مدلی مثل گلکسی A7 2017 با 8 هسته 1.9 گیگاهرتزی A53 شرایط ضعیف‌تری نسبت به دو مدل دیگر داشته و به ترتیب به امتیازهای 1,352 و 2,405 واحد دست می‌یابد.

در AnTuTu 6.2.7 فاکتورهای دیگری نیز به این مقایسه وارد می‌شود که در کنار هم تأثیر ضعیف‌تر شدن گرافیک در نوا 2 پلاس را نتیجه نهایی این تست به وضوح می‌توان مشاهده کرد. امتیاز نوا 2 پلاس در این تست به 62,408 واحد می‌رسد که این گوشی را در رده میانی رو به پایین جای می‌دهد. در نوا پلاس شرایط اندکی بهتر است و امتیاز نهایی به 65,048 واحد بالغ می‌شود.

در تست گرافیکی Sling Shot Extreme 1.0 از مجموعه 3DMark حدس‌های اولیه در مورد ضعیف‌تر بودن گرافیک نوا 2 پلاس نسبت به نوا پلاس سال گذشته و رقیب اصلی آن یعنی A7 2017 تبدیل به یقین می‌شود. امتیاز نهایی نوا 2 پلاس در این تست تنها 412 واحد است که نه‌تنها نسبت به 457 واحد نوا پلاس رقم پایین‌تری به حساب می‌آید بلکه در قیاس با گرافیک A7 2017 (از نوع مشابه اما با یک هسته بیشتر) و امتیاز 757 واحد هم بسیار جایگاه پایین‌تری را به خود اختصاص می‌دهد. این البته به معنای کیفیت پایین این گرافیک و ناتوانی آن در اجرای بازی‌های مختلف نیست بلکه تنها معیاری در زمینه جایگاه GPU این مدل در مقایسه با نمونه‌های دیگر به دست می‌دهد. در عمل در اجرای بازی‌های مختلف مشکلی با نوا 2 پلاس مشاهده نکردیم و تنها گرمای نسبتا قابل ملاحظه‌ای در نیمه بالایی بخش پشتی ایجاد می‌شود.

ارتباطات

استفاده از پروسسور Kirin 659 در بخش ارتباطات این گوشی نیز تأثیرات مثبت و منفی خود را به همراه داشته است. از یک سو Kirin 659 نسبت به Kirin 658 حاضر در P10 Lite با مزیت ارتقاء ورژن بلوتوث از 4.1 به 4.2 روبروست اما از سوی دیگر وای‌فای ac دو باند که در P10 Lite وجود دارد در نوا 2 پلاس به یک وای‌فای تک باند 2.4 گیگاهرتزی 11.n (درست همانند نوا پلاس) تنزل پیدا کرده است. NFC نیز در کمال ناباوری از نوا 2 پلاس حذف شده که این مورد برای یک گوشی نچندان ارزان‌قیمت رده میانی سال 2017 به هیچ عنوان پذیرفته شده نیست. حداکثر سرعت ارتباطات همراه در این مدل با پشتیبانی از LTE Cat.6 به 300Mbps‌ محدود شده که در این رده رقمی معمول به حساب می‌آید. پورت USB از نوع Type-C با استاندارد سرعتی USB 2.0 بوده و از GPS و GLONASS نیز برای مسیریابی در این میان استفاده شده است.

کلام آخر

Huawei nova 2 Plus اسمارت‌فونی با تغییرات بزرگ و چشمگیر در طراحی نسبت به نوا پلاس سال گذشته است؛ افزوده شدن دوربین‌‌های دوگانه و ظاهر متحول شده سنسور اثر انگشت، نگاه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند و از این لحاظ می‌توان از آن رضایت داشت. صفحه‌نمایش در ابعاد، رزولوشن و فناوری ساخت تفاوتی با گذشته نداشته و کیفیت مناسب و راضی‌کننده‌ای را ارائه می‌کند. حاشیه‌های بالا و پایین صفحه‌نمایش اما نسبت به گذشته بیشتر شده و نوا 2 پلاس را در زمره یکی از بزرگ‌ترین و البته غیر ارگونومیک‌ترین گوشی‌های 5.5 اینچی سال 2017 جای می‌دهد.

اسلات ترکیبی سیم‌کارت/حافظه هنوز در این مدل نیز به چشم می‌‌خورد و به‌رغم حافظه داخلی مناسب همچنان نمی‌توان کارت‌ حافظه را همراه سیم‌کارت‌های دوگانه در اختیار داشت. دوربین‌های دوگانه دستگاه در اکثر موافع تصاویر با کیفیت و راضی کننده‌ای را ثبت می‌کنند اما نبود لرزه‌گیر اپتیکال چندان به نفع این مجموعه در حین فیلم‌برداری تمام نشده است. دوربین دوم 20 مگاپیکسلی‌ نیز با وجود آنکه در حضور نور مناسب، سلفی‌های با کیفیتی را برداشت می‌کند اما این ارتقاء رزولوشن در نبود فاکتور مهم‌تری به اسم فوکوس خودکار کمک چندانی به این دوربین برای قرار گرفتن در زمره بهترین دوربین‌های سلفی نکرده است.

بخش پردازشی گوشی نسبت به نوا پلاس سال گذشته با تنزل نسبی روبرو شده و در زمینه گرافیک نیز شرایط بهتری به چشم نمی‌خورد. استفاده از یک پروسسور ساخت خود شرکت هواوی در مقابل اسنپ‌دراگون 625 حاضر در نوا پلاس با اینکه به احتمال فراوان منجر به صرفه‌جویی در هزینه‌های ساخت شده است اما لیتوگرافی قدیمی‌تر 16 نانومتری این چیپ‌ست در مقابل معماری ساخت 14 نانومتری اسنپ‌دراگون 625 در عمل نه‌تنها در عملیات پردازش، بلکه در کاهش دوام باتری نیز تأثیر منفی ملموسی برجای گذاشته است. در نهایت حذف NFC‌ از لیست گزینه‌های ارتباطی این گوشی و نبود وضوح 4K در فیلم‌برداری، نکات منفی دیگری به حساب نوا 2 پلاس در مقایسه با رقبای نام‌دار آن واریز می‌کند.