mobile.ir - مرجع موبایل ایران

از تولد نخستین اسمارت‌فون سری گلکسی S سامسونگ اینک بیش از 7 سال گذشته و در این فاصله نزدیک به 12 مدل مختلف از این خانواده به بازار عرضه شده‌اند؛ نام گلکسی S در محصولات سامسونگ همواره با ارائه برترین فناوری‌های روز و پیشرفته‌ترین راه‌حل‌های موبایلی گره خورده و در طی چند سال گذشته برای در دست گرفتن به‌روزترین اسمارت‌فون موجود در بازار، یافتن جدیدترین گلکسی اس سامسونگ کافی بوده است. از نزدیک به دو سال پیش به این سو فاکتورهای جدیدی چون نوآوری در طراحی و توجه به المان‌های زیبایی‌شناسی نیز به دیگر نکات برجسته قابل ذکر در مورد پرچمداران سامسونگ افزوده شدند و در این میان خانواده اسمارت‌فون‌های S6 و S7 نقش مهمی در تغییر دیدگاه کاربران و کاهش حجم انتقادهای وارد بر طراحی یکنواخت گوشی‌‌های سامسونگ ایفا کردند.

سامسونگ گلکسی S6 edge

سیاست جدید سامسونگ در استفاده از فلز و شیشه در طراحی گوشی و ارائه صفحه‌نمایش‌های خمیده از S6 edge به این سو به نوعی به روند معمول ساخت اسمارت‌فون در این شرکت بدل شده که علاوه بر پرچمداران گلکسی S در دیگر رده‌های کاربری همچون سری A و C نیز نشان آنها را به خوبی می‌توان مشاهده کرد. سال گذشته با مشکلات فراگیر نوت7 و ایجاد تردیدهای بزرگ در اعتماد کاربران به برند سامسونگ، تک خال‌‌های گلکسی S7 و S7 edge راه‌کارهای فوق‌العاده‌ای در اختیار سامسونگ برای گذر از بزرگ‌ترین بحران دوران حرفه‌ای این شرکت قرار دادند اما با وجود موفقیت S7 و S7 edge‌ و فروش بالای این دو اسمارت‌فون در سرتاسر دنیا، نگفته پیدا بود که شرایط فعلی بازار برای سامسونگ کاملا لرزان و غیر قابل اتکا بوده و بدون یک تغییر بزرگ و اساسی امکان بازگشت قدرتمندانه این برند به بازار، به دست آوردن اعتماد کاربران و شکستن رکوردهای فروش چندان فراهم نبود. پاسخ سامسونگ برای ایجاد این تغییر اساسی، دگرگون ساختن طراحی و ارائه اسمارت‌فونی نوآورانه بود.

سامسونگ گلکسی S7 edge

ایده ساخت اسمارت‌فونی با حداقل حاشیه‌های ممکن در بالا و پایین صفحه‌نمایش، سال گذشته با ارائه مدل نوآورانه Mi Mix از شیائومی استارت خورد؛ Mi Mix با وجودی که تا به امروز نیز به صورت عمده تنها در کشور چین در دسترس قرار دارد اما ایده جذاب آن در حذف حاشیه‌های عمودی صفحه‌نمایش نگاه بسیاری از سازندگان اسمارت‌فون را به خود خیره ساخت تا جایی‌که اگر در سال 2016 ترند و تمرکز اصلی بازار اسمارت‌فون روی دوربین‌های دوگانه قرار داشت، در سال جاری تمرکز اصلی برندهای تأثیرگذار در این مارکت بر حذف حاشیه‌های عمودی و ساخت اسمارت‌فون‌های کوچک با صفحه‌نمایش‌های بزرگ قرار گرفته است.

شیائومی Mi Mix

گلکسی S8 و S8+ سامسونگ در کنار LG G6 برجسته‌ترین مثال‌های قابل ذکر در این رابطه به حساب می‌آید که با برخی تفاوت‌های کوچک ایده مشترکی در آنها دنبال شده است.

LG G6

ایده به حداقل رساندن حاشیه‌های عمودی صفحه‌نمایش با وجود زیبایی و جذابیت غیر قابل انکار، برخی محدودیت‌‌های مشخص را نیز به همراه می‌آورد. هندلینگ ضعیف‌تر و افزایش احتمال برخورد تصادفی دست با صفحه‌نمایش یکی از این محدودیت‌هاست و تغییر نسبت صفحه‌نمایش از 16:9 به نسبت‌های غیر معمول 18:9 و 18.5:9 نیز محدودیت‌های دیگری را ایجاد می‌کند که از آن جمله باید به نوارهای مشکی ضخیم در دو طرف صفحه‌نمایش هنگام بازی و مشاهده عکس و فیلم اشاره کرد. خانواده S8 با وجود موارد ذکر شده بی‌شک یکی از زیباترین و پرمخاطب‌ترین اسمارت‌فون‌های ارائه شده در سال 2017 محسوب شده و امکان نزدیک شدن برند دیگری به این مجموعه حتی در چندین ماه آینده حداقل از لحاظ ظاهری چندان عملی به نظر نمی‌رسد.

سامسونگ گلکسی S8+ با نام مدل دقیق SM-G955F موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

S8+ در جعبه مشکی رنگی ارائه می‌شود که با وجود شباهت در رنگ به S7، از تفاوت‌های مشخصی نیز با آن برخوردار است. این بار از نوشته نقره‌ای بزرگ Samsung Galaxy روی این جعبه خبری نیست و عنوان آبی‌رنگ S8+ تنها المان بزرگ در نظر گرفته شده روی این باکس است.

درون این جعبه به جز خود دستگاه به شارژر، هدست سیمی AKG، دو تبدیل برای پورت اتصالات سیمی (USB Type-C به microUSB‌ و USB فول‌سایز) و البته کابل اتصال به کامپیوتر دیده می‌شود.

شارژر دستگاه با توجه به تغییر نکردن سیاست سامسونگ در شارژ سریع نسبت به سال گذشته همچنان همان نمونه دارای توان حداکثری 15 واتی (9 ولت و 1.67 آمپر) بوده و توان عادی آن نیز 10 وات (5 ولت و 2 آمپر) است.

هدست سیمی دستگاه که عنوان AKG روی آن نقش بسته در عمل ساخت خود شرکت سامسونگ است و شرکت AKG تنها Tune یا تنظیم کردن آن را بر عهده داشته است با توجه به در اختیار نداشتن این هدست امکان تست این قطعه برای ما فراهم نشد.

طراحی ظاهری

نمی‌توان S8+ را در دست گرفت و در مورد زیبایی خیره‌کننده آن سخنی نگفت؛ S8+ با وجود صفحه‌نمایش بسیار بزرگ 6.2 اینچی درست مثل یک گوشی معمول 5.5 اینچی به نظر رسیده و تا قبل از روشن کردن آن نمی‌توان حدسی در مورد سایز صفحه‌نمایش زد.

بدنه شیشه‌ای گوشی در بخش پشتی و رویی از هارمونی بسیار جذابی با یکدیگر برخوردار بود و خمیدگی شیشه‌ها در کناره‌های گوشی، S8+ را کاملا باریک‌تر از آنچه هست جلوه می‌دهد.

این جسم براق و جذاب با اینکه اثرات انگشت را در کسری از ثانیه به خود جذب می‌کند اما به دلیل پرهیز از گوشه‌های تیز و ایجاد لبه‌های گرد پیرامونی حس بسیار خوشایندی را در زیر دست ایجاد می‌کند.

دو قسمت تیره بالا و پایین صفحه‌نمایش اینک به حداقل میزان خود کاهش پیدا کرده‌اند و در زیر شیشه یک‌دست بخش رویی تا قبل از روشن شدن پنل کاملا پنهان شده‌اند. سوراخ‌های متعدد در بخش بالایی گوشی البته چنئان زیبا به نظر نمی‌رسد.

نبود دکمه‌ فیزیکی زیر صفحه‌نمایش برای یک گوشی سامسونگ امر بسیار غریبی به نظر می‌رسد و انتقال سنسور اثر انگشت به بخش پشتی نیز نکته‌ای غیر معمول برای سامسونگ به حساب می‌آید

خمیدگی جانبی صفحه‌نمایش پس از گذشت سه‌ نسل از اولین تجربه در این زمینه حالا به امری عادی بدل شده و با اینکه هنوز می‌توان سناریوهای مشخصی برای لمس شدن تصادفی صفحه‌نمایش حین در دست گرفتن عادی گوشی متصور شد اما حتی منتقدان این شیوه نیز آرام‌آرام از اهمیت بیشتر زیبایی نسبت به کارایی از نگاه کاربران سخن می‌‌گویند.

طراحی بدنه و شکل ظاهری S8+ مطمئنا هر نگاهی را به خود خیره می‌سازد اما این طراحی بدون اشکال هم نبوده و جدا از ماندن اثرات انگشت، آسیب‌پذیری هرچه بیشتر این طراحی هنگام افتادن گوشی از دست نیز غیر قابل انکار خواهد بود.

ابعاد و وزن

حذف‌ هرچه بیشتر حاشیه‌های عمودی صفحه‌نمایش در S8+ بزرگ‌ترین تأثیر خود را ابعاد و اندازه‌های دستگاه نشان می‌دهد؛ طول و عرض گوشی در S8+ با صفحه‌نمایش 6.2 اینچی به ترتیب 159.5 و 73.4 میلیمتر است که در مقایسه با یک پرچمدار سال 2016 همچون LG V20 با صفحه‌نمایش بسیار کوچک‌تر 5.7 اینچی نه‌تنها بیشتر نیست بلکه در ارتفاع 0.2 میلیمتر و در عرض 4.7 میلیمتر کوچک‌تر است. بدین‌ترتیب با وجود صفحه‌نمایش 6.2 اینچی، S8+ تقریبا هم‌اندازه یک گوشی معمول 5.5 تا 5.7 اینچی بوده و از این لحاظ تفاوت بزرگی را با تعریف معمول گوشی‌های موبایل ارائه کرده است. ضخامت S8+ نسبت به S7 edge سال گذشته اندکی بیشتر شده و از 7.7 اینک به 8.1 میلیمتر رسیده است هرچند همانطور که پیش از این اشاره شده خمیدگی‌های کناری گوشی، ضخامت این مدل را کمتر از آنچه هست نشان می‌دهند.

S8+ در زمینه وزن نیز موفق عمل کرده و وزن 173 گرمی آن هنوز در حد یک گوشی معمول 5.7 اینچی بوده و به عنوان نمونه حتی 1 گرم سبک‌تر از LG V20 اندازه‌گیری می‌شود. برای مشخص شدن میزان هنر طراحان سامسونگ در کاهش وزن S8+ تنها کافی ست وزن 173 گرمی این گوشی را با Sony XPERIA XZ Premium‌ با صفحه‌نمایش 5.46 اینچی و وزن 195 گرمی مقایسه کنید.

صفحه‌نمایش

برای بزرگ‌تر شدن هرچه بیشتر ابعاد صفحه‌نمایش بدون تأثیر منفی در ابعاد کلی دستگاه، اولین گام تغییر در نسبت تصویر است؛ تا پیش از این نسبت تصویر استاندارد گوشی‌های هوشمند 16:9 در نظر گرفته می‌شد به این معنا که طول صفحه‌نمایش تقریبا 1.78 برابر عرض آن بود و با توجه به اینکه که عکس‌ها و ویدئوها با همین نسبت تصویر برداشت شده و بازی‌ها نیز در همین نسبت تصویر ساخته می‌شوند امکان نمایش تمام صفحه عکس‌ها، ویدئوها و بازی‌ها در صفحه‌نمایش‌های معمول موبایلی فراهم است. در نسل جدید گوشی‌های موبایل که در خانواده S8 و مدلی چون LG G6‌ دیده می‌شود برای بزرگ‌تر کردن صفحه‌نمایش بدون افزایش عرض چاره‌ای جز بلندتر کردن ارتفاع پنل و کاهش عرض آن وجود ندارد؛ در این حالت عرض به همان روال سابق باقی مانده اما ارتفاع کاملا بیشتر می‌شود. در این حالت نسبت تصویر‌هایی که در آن طول صفحه‌نمایش دو برابر عرض آن است متولد می‌شوند که در G6 برابر 18:9 و در S8 و S8+ برابر 18.5:9 است.

تغییر در نسبت تصویر به ناچار تغییر در رزولوشن را نیز (برای پر کردن فضای جدیدی که به واسطه بلندقامت‌تر شدن صفحه‌نمایش ایجاد شده است) به همراه دارد؛ در S8+ رزولوشن صفحه‌نمایش از 2560×1440 پیکسل معمول، در ارتفاع بیشتر شده و اینک به 2960×1440 پیکسل رسیده است که سامسونگ به آن Quad HD+ اتلاق می‌کند. فشردگی این پنل به حوالی 530 پیکسل در هر اینچ می‌رسد که نسبت به S7 edge‌ سال گذشته با پنل 5.5 اینچی QHD معمول تفاوت خاصی را نشان نمی‌دهد. فناوری ساخت این صفحه‌نمایش مثل همیشه از نوع Super AMOLED بوده و پوشش شیشه‌ای گوریلاگلس نسخه 5 نیز از آن در برابر ضربات و صدمات فیزیکی محافظت می‌کند.

در منوی Display در تنظیمات گوشی گزینه‌ای برای تغییر وضوح صفحه‌نمایش در نظر گرفته شده است؛ رزولوشن پیش‌فرض گوشی برخلاف انتظار در این منو روی وضوح 2220×1080 پیکسل (FHD+) تنظیم شده که می‌توان آن را به صورت دستی به حداکثر میزان قابل تنظیم در این رده (2960×!1440 پیکسل) ارتقاء دارد یا به حداقل آن (1480×720 پیکسل) کاهش داد. دو وضوح بالای این صفحه‌نمایش یعنی FHD+ و QHD+ از نگاه چشم غیر مسلح تفاوت خاصی با هم ندارند اما با تنظیم وضوح روی HD+ تفاوت کاملا مشهود خواهد بود و نوشته‌ها کاملا بزرگ‌تر از قبل به چشم می‌آیند.

از کیفیت این صفحه‌نمایش کاملا می‌توان رضایت داشت و رنگ‌های اشباع‌ شده با کنتراست فوق‌العاده و درجه بسیار بالای روشنایی، کارکرد این مدل را در سخت‌ترین شرایط و زیر نور مستقیم خورشید تابستان نیز تضمین می‌کنند.

در زمینه زاویه دید با مشاهده گوشی از کناره‌ها برخی تغییرات در رنگ دیده می‌شود که البته در عمل مشکل چندانی را ایجاد نمی‌کنند. از لحاظ دقت رنگ نیز مقل بقیه پنل‌های OLED با اندکی اغراق‌شدگی روبرو هستیم که این مورد نیز با تغییر حالت‌های رنگ از منوهای گوشی تا حدودی قابل جبران است. اندکی قرمزی تصویر در S8+ نیز به خصوص در صفحات سفید دیده می‌شود که در عمل مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند

در کل صفحه‌نمایش S8+ جدا از شکل ظاهری و نسبتا تصویر نوآورانه آن، از لحاظ کیفیت و عملکرد نیز یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت این مدل به حساب می‌آید.

زیر صفحه‌نمایش به نکته خاصی نمی‌توان اشاره کرد و حاشیه بسیار کوچک این قسمت برخلاف انتظار از یک گوشی سامسونگ، خالی از هر المان قابل ذکری ست.

در بخش بالایی گوشی با مجموعه شلوغی از سنسورها و دوربین‌ها روبرو می‌شویم که شاید دلیل اصلی مشکی بودن فریم بخش رویی خانواده S8 (فارغ از رنگ دستگاه) نیز به همین علت و برای پنهان ساختن اجزای بخش بالایی صفحه‌نمایش باشد. در این بخش به جز اسپیکر تماس از شش حفره دایره‌ای شکل استفاده شده که نمای کاملا شلوغی را به این قسمت می‌بخشند. در کناره سمت راست این قسمت اسکنر عنبیه چشم در کنار دوربین دوم قرار دارد و در سوی دیگر نیز LED وضعیت همراه با نور مورد نیاز برای عملکرد اسکنر عنبیه و البته سنسورهای معمول تنظیم روشنایی و Proximity حضور دارند. این ترکیب تقریبا به همین صورت در گلکسی نوت7 سال گذشته نیز تکرار شده بود و تعبیه آنها در S8 و S8+ نکته تازه‌ای به حساب نمی‌آید.

اجزای جانبی

در کناره سمت چپ گوشی در حالی که در دو سال گذشته و در تمامی مدل‌های S7 ،S6 edge+ ،S6 edge ،S6 و S7 edge از دکمه‌‌های تفکیک شده تغییر صدا در سمت چپ گوشی استفاده شده بود سامسونگ امسال بار دیگر به طرح 2014 خود در گلکسی S5 بازگشته و در S8 و S8+ از یک دکمه تکی بزرگ برای تغییر حجم صدا بهره می‌برد. علت این امر را باید به حضور دکمه جدید Bixby در این بخش (که در ادامه به آن خواهیم پرداخت) مرتبط دانست چرا که در صورت مجزا شدن دکمه‌های تغییر صدا، در کناره سمت چپ گوشی سه دکمه تکی در کنار هم قرار می‌گرفتند که یافتن دکمه مناسب را برای کاربران مشکل می‌کردند.

در سمت راست دستگاه تنها دکمه پاور قرار دارد که تغییری نسبت به گذشته نداشته است.

در بخش پایینی نیز اجزای ثابتی نسبت به گذشته دیده می‌شود که شامل پورت USB‌ در مرکز، اسپیکر و میکروفون تماس در سمت راست و جک 3.5 میلیمتری هدست در سمت چپ می‌شود. تنها تغییر این بخش به پورت USB‌ تعلق دارد که بالاخره در یک گوشی گلکسی S سامسونگ به نوع جدیدتر Type-C ارتقا پیدا کرده است.

اجزای بخش بالایی نکته جدیدی را در بر ندارند و اسلات ترکیبی سیم‌‌کارت/کارت‌حافظه همراه با میکروفون دوم گوشی در این قسمت جای دارند.

بخش پشتی

بخش پشتی S8+ در نگاه اول تغییر خاصی را نسبت به گذشته تجربه نکرده اما در همان لحظات اول المان تازه‌ای را در کنار دوربین اصلی می‌توان مشاهده کرد. سنسور اثر انگشت دستگاه از زیر صفحه‌نمایش به پشت دستگاه و در کناره سمت راست دوربین منتقل شده که این ترکیب با وجود آنکه ارگونومی بالاتری را ارائه می‌کند و انگشتان بیشتری را (به جز شست) به راحتی می‌توان روی آن قرار داد اما انتقادهایی را به دلیل قرارگیری دائم انگشت روی لنز دوربین و کثیف شدن آن در پی داشته است. این نخستین باری‌ست که سامسونگ سنسور اثر انگشت را به این قسمت منتقل می‌کند که شاید دلیل اصلی آن آماده نبودن طرح این شرکت برای قرار دادن این حسگر زیر شیشه صفحه‌نمایش باشد. این دکمه تنها به منظور دریافت اثرات انگشت طراحی شده و امکان فشردن آن مثل دکمه‌های هوم زیر صفحه‌نمایش وجود ندارد.

جدا از سنسور اثر انگشت نکته جدیدی در بخش پشتی گوشی دیده نمی‌شود و همچنان دوربین اصلی در مرکز بخش بالایی قرار دارد و مجموعه لنز، تک فلش LED و سنسور ضربان قلب با اینکه از راست به چپ منتقل شده‌اند تغییری از لحاظ ظاهر و عملکرد نداشته‌اند. یک نکته ظریف در این میان، اینکه مجموعه فلش و سنسور ضربان قلب برخلاف S7 اینک در زیر شیشه این بخش قرار داشته و کاملا هم‌سطح بدنه هستند.

دوربین اصلی

دوربین هر دو مدل گلکسی S8 و S8+ یک نمونه 12 مگاپیکسلی با سایز سنسور 1/2.55 اینچ و ابعاد پیکسل‌های 1.4 میکرون است که در مقابل خود لنزی با حداکثر گشودگی f/1.7 را می‌بیند و ظاهرا هیچ تفاوتی با دوربین گلکسی S7 سال گذشته ندارند. فناوری فوکوس Dual Pixel، لرزه‌گیر اپتیکال دست و فاصله کانونی 26 میلیمتری دیگر مشخصات یکسان این دوربین در مقایسه با دوربین S7 را نشان می‌دهند. با اینکه دوربین‌‌های گلکسی S7 و S7 edge یکی از برترین دوربین‌های موبایلی سال گذشته بوده و در لیست DXOMark نیز هنوز با اختلافی جزئی و کسب امتیاز 88 در کنار بزرگان این کلاس قرار دارند اما تکرار دوباره این دوربین در اسمارت‌فونی که تغییرات بزرگی در جای‌جای آن رخ داده و هدف اصلی آن به دست آوردن دوباره اعتماد کاربران است چندان جذاب به نظر نمی‌رسد. البته این تمامی ماجرا نیست و سامسونگ با وجود ایجاد تکردن تغییر خاصی در سخت‌افزار دوربین، در بخش نرم‌افزاری و پروسس تصویر سعی فراوانی در بهبود بهتر نتیجه کار حتی نسبت به سری S7 نموده است.

رابط کاربری پیش‌فرض دوربین با گذشته تفاوت مشخصی را ارائه می‌کند. در ستون سمت راست از بالا به پایین آخرین عکس گرفته شده، شاتر دوربین و دکمه آغاز فیلم‌برداری دیده می‌شود و در کنار آنها بازهم به صورت عمودی دکمه‌های کوچکی برای اضافه کردن فیلترهای فانتزی و تغییر توناژ رنگی پوست یا Skin tone در نظر گرفته شده ست.

در پایین این قسمت دکمه جدیدی که Bixby vision نام دارد دیده می‌شود که با لمس آن طبق ادعای سامسونگ باید اطلاعاتی از تصویر پیش روی دوربین در اختیار کاربران قرار گیرد این ویژگی ظاهرا هنوز آماده نیست چون در عمل و در مورد سوژه‌های آسان نیز با مشکل روبرو می‌شود.

در سوی دیگر رابط کاربری سوئیچر تعویض بین دوربین‌ اصلی و سلفی، حالت‌های مختلف HDR (روشن،‌خاموش، اتوماتیک)،‌تنظیمات فلش (روشن،‌خاموش،‌ اتوماتیک) و دکمه دسترسی به Setting در دسترس قرار دارد.

در منوی تنظیمات و برای دوربین اصلی امکان تغییر سایز عکس و فیلم، اتوفوکوس تعقیب‌کننده، کاهش اختلال (distortion) در عکس، تایمر سرخود، گرفتن چند لحظه فیلم قبل از گرفتن عکس (Motion photo)، لرزه‌گیر دست، تگ کردن مکان برداشت عکس، مشاهده عکس پس از گرفته‌ شدن، فعال کردن سریع دوربین (با دوبار فشار دادن دکمه پاور)، گرفتن عکس با صدا (و گفتن کلمات مشخص)، دکمه شناور شاتر دوربین (با امکان جای‌گذاری در هر قسمت دلخواه) و تغییر وظیفه دکمه ولوم در نظر گرفته شده و در مورد دوربین دوم نیز به جز تغییر سایز عکس و ویدئو گزینه‌ای برای برداشت عکس با زدن روی صفحه (Tap screen)، لمس سنسور ضربان قلب و یا نشان دادن کف دست در نظر گرفته شده که این آخری به شیوه LG‌ برای گرفتن سلفی با باز و بسته کردن دست شباهت دارد.

حداکثر وضوح این دوربین یعنی 12 مگاپیکسل در نسبت تصویر 4:3 رخ می‌دهد که در صفحه‌نمایش کشیده و کاملا بزرگ این گوشی بسیار کوچک و غیر حرفه‌ای به نظر می‌رسد .

با تغییر نسبت تصویر به 16:9، حداکثر وضوح در دسترس 9.1 مگاپیکسل است که در اینجا نیز هنوز بخش‌های بزرگی از صفحه‌نمایش یعنی همان قسمت‌هایی که هنگام دیدن فیلم‌های معمول و بازی کردن سیاه می‌مانند تیره و سیاه است. برای پرتر کردن فضای صفحه‌نمایش و گرفتن تصویر با نسبت تصویر 18.5:9 چاره‌ای جز تنظیم وضوح روی 7.9 مگاپیکسل نیست که در این حالت با وجود جذابیت تصویری بالا ، این کاهش وضوح چندان به نفع کاربران تمام نمی‌شود. جالب اینکه در این حالت نیز هنوز نوار دکمه‌های اندرویدی در پایین صفحه‌نمایش مشکی باقی می‌‌ماند.

در صورت اسکرول رابط کاربری از چپ به راست منوی حالت‌های دوربین در دسترس قرار می‌گیرد که شامل عکاسی اتوماتیک، عکاسی حرفه‌ای یا Pro، برداشت پانوراما، فوکوس انتخابی، اسلوموشن، هایپرلپس، عکاسی از غذا و عکاسی مجازی یا Virtual shot می‌شوند.

در حالت عکاسی حرفه‌ای یا Pro این قسمت شش گزینه جدید شامل تغییر نورگیری، وایت‌بالانس، تنظیم دستی فوکوس، افکت‌های رنگی، سرعت شاتر (از 10 ثانیه تا 1/24000 ثانیه) و تغییر ISO (از 50 تا 800) به نمایش در می‌آید که تفاوت‌هایی با دیگر رقبای این دوربین در این زمینه دارد. به عنوان نمونه در LG G6 عدد ISO را از 50 تا 3200 می‌توان تغییر داد و سرعت شاتر نیز از 30 ثانیه تا 1/3200 قابل تغییر است امکان گرفتن عکس در حالت RAW با فرمت DNG نیز طبیعتا برای این دوربین وجود دارد.

حالت فوکوس انتخابی یا Selective focus در بخش حالت‌های دوربین، امکان گرفتن عکس و سپس تغییر فوکوس در آن را فراهم می‌آورد با این تفاوت که برخلاف نمونه‌‌های مشابه سایر برندها که در این حالت پس از گرفتن عکس تنها لمس کردن یک سوژه درون تصویر برای انتقال فوکوس روی آن کافی است در اینجا تنها سه گزینه فوکوس دور، متوسط و نزدیک در اختیار کاربر قرار می‌گیرد که باید از بین آنها انتخاب صورت بگیرد.

گزینه Virtual shot نیز مثل گذشته پس از گرفتن عکسی حول یک سوژه امکان چرخاندن گوشی و دیدن گوشه‌های تصویر متناسب با حرکت را فراهم می‌کند که پیش از این نیز در نمونه‌های دیگر شاهد آن بودیم.

با اسکرول از راست به چپ افکت‌های لایو را می‌توان مشاهده کرد. در این حالت چندین استامپ و افکت دیگر نیز در ستون سمت راست در دسترس قرار دارند.

اسکرول از بالا به پایین یا پایین به بالای رابط کاربری دوربین نیز برای سوئیچ سریع بین دوربین اصلی و سلفی در نظر گرفته شده است.

عکس‌های گرفته شده با این دوربین در فضای آزاد از جزئیات بسیار بالا، کنتراست مثال زدنی و فوکوس دقیقی برخوردارند و سرعت شاتر نیز بسیار بالا و کسری از ثانیه است.

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در سوژه‌های با جزئیات بسیار زیاد همچون شاخ و برگ درختان نیز S8+ بسیار موفق عمل می‌کند.

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

از عملکرد HDR دوربین می‌توان رضایت داشت هرچند همچنان امکان روشن‌تر شدن بیشتر سوژه‌های حاضر در سایه در آن هنوز نیز وجود دارد.

برداشت تصویر در حالت HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

رنگ‌های این دوربین در اغلب موارد بسیار براق و اندکی اغراق شده بوده و در مقایسه با دنیای عادی بیش از اندازه پر رنگ هستند.

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت HDR Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دقت فوکوس همچنان یکی از برگ‌های برنده این دوربین است که در S7 و S7 edge نیز به همین صورت تکرار شده بود.

در کل در صورتی که با رنگ اغراق شده این دوربین مشکلی نداشته باشید همچنان با وجود ارتقا نیافتن سخت‌افزار دوربین نسبت به سال گذشته هنوز می‌توان روی آن به عنوان یک دوربین توانمند حساب ویژه‌ای باز کرد.

فیلم‌برداری این دوربین حداکثر با وضوح 4K با 30 فریم در ثانیه و با بیت‌ریت ویدئویی در حدود 48Mbps و بیت‌ریت صوتی 256Kbps به صورت دوکاناله برداشت می‌شود که هر دو تقریبا هیچ تفاوتی با اعداد ثبت شده توسط S7 و S7 edge ندارند. در دیگر وضوح‌ها شامل QHD، فول اچ‌دی 60 فریم و فول اچ‌دی 30 فریم نیز بیت‌ریت به ترتیب به 27، 28 و 19 مگابیت برثانیه می‌رسد که نسبت به S7 edge به میزان بسیار اندکی ارتقا یافته‌اند همانگونه که خود سامسونگ نیز در منوی تنظیم وضوح به این مسئله اشاره کرده در هیچ‌یک از سه وضوح 4K، QHD و فول اچ‌دی 60 فریم بر ثانیه، گزینه‌های HDR و اتوفوکوس دنبال کننده همراه با افکت‌های ویدئویی در دسترسی نبوده و امکان گرفتن عکس همزمان با فیلم‌برداری فول اچ‌دی 60 فریم بر ثانیه نیز وجود ندارد.

ویدئوهای این دوربین در حالت 4K از جزئیات بسیار بالا و کنتراست فوق‌العاده‌ای برخوردار بوده و مسئله اغراق‌شده‌گی رنگ که در عکس‌های این دوربین وجود داشت در آن نسبتا بهبود پیدا کرده است. ویدئوهای فول اچ‌دی این مجموعه نیز در ردیف بهترین دوربین‌های موبایلی حال حاضر قرار دارد.

دوربین دوم

برخلاف دوربین اصلی S8+ که تغییر خاصی نسبت به سال گذشته نداشته، دوربین سلفی آن کاملا متحول شده است. سامسونگ از S6 به این سو همواره از یک دوربین 5 مگاپیکسلی فاقد فوکوس خودکار بر بالای صفحه‌نمایش استفاده می‌کرد و در خانواده S7 تنها گشودگی دیافراگم این دوربین را از f/1.9 به f/1.7 ارتقا داده بود؛ در S8 و S8+ وضوح این دوربین به 8 مگاپیکسل (به صورت 4:3) ارتقا پیدا کرد و برای اولین بار در یک گوشی پرچمدار سامسونگ، قابلیت فوکوس خودکار نیز به این مجموعه افزوده شده است. این دوربین که دیافراگم آن هنوز تا f/1.7 گشوده بوده و با وضوح 1440p می‌تواند فیلم‌برداری کند به یک سنسور نچندان بزرگ 1/3.6 اینچی مجهز بوده و سایز پیکسل‌های آن نیز 1.22 میکرون است. میدان دید این دوربین به 80 درجه می‌رسد که می‌توان آن را نسبتا عریض و واید تلقی کرد. قابلیت HDR خودکار این دوربین یکی از نکات جالب این مجموعه است که در محیط‌های با نور کمتر به کمک کاربران خواهد آمد.

از کیفیت این دوربین به میزان زیادی می‌توان رضایت داشت و فوکوس مناسب و جزئیات مطلوبی در آن به چشم می‌خورند تا جایی‌که می‌توان آن را در ردیف یکی از بهترین دوربین‌های سلفی جای داد.

باتری

گلکسی S8+ از یک باتری 3,500mAh بهره می‌برد که نسبت به S7 edge با وجود بزرگ‌تر شدن سایز و ضخامت دستگاه، 100 میلی آمپر ساعت ظرفیت کمتری دارد. سامسونگ در معرفی این باتری به کارکرد 15 ساعته آن حین مرور اینترنت با شبکه وای‌فای و به همین میزان برای شبکه 4G اشاره کرده و حداکثر 24 ساعت مکالمه و 18 ساعت نمایش ویدئو را برای آن پیش‌بینی کرده است. اعداد رسمی S7 edge در مکالمه و نمایش ویدئو به ترتیب 36 و 19 ساعت بود که بدین‌ترتیب کاهش مشخصی در این زمان‌ها در S8+ دیده می‌شود. در پخش موسیقی هنگام فعال بودن قابلیت AOD یا روشن بودن دائم صفحه‌نمایش به گفته سامسونگ با یک بار شارژ به دوام 50 ساعته می‌رسیم اما با غیر فعال کردن AOD، دوام باتری 56 درصد ارتقا پیدا کرده و اینک می‌توان حین پخش موسیقی به دوام 78 ساعته دست یافت.

تست دوام باتری Work battery life 1.0 از مجموعه PC Mark معیار مناسبی برای دوام باتری گلکسی S8 پلاس در موقعیت‌های مختلف به دست می‌دهد. این تست را در دو مرحله مجزا یکی با تنظیم وضوح صفحه‌نمایش روی حداکثر یعنی 2960×1440 پیکسل (QHD+) و دیگری با تنظیم روی وضوح 2220×1080 پیکسل (FHD+) انجام می‌دهیم تا به میزان تأثیرگذاری احتمالی کاهش وضوح صفحه‌نمایش در مصرف باتری پی ببریم. لازم به ذکر است که در هر دو حالت اجرای این تست روشنایی در حد متوسط قرار دارد و روشنایی خودکار صفحه‌نمایش نیز غیر فعال است. در حالت اول و زمانی که وضوح صفحه‌نمایش روی حداکثر مقدار خود قرار گرفته است گلکسی S8+ موفق به اجرای تست مذکور برای مدت 9 ساعت و 57 دقیقه شد که این زمان با توجه به ابعاد بزرگ صفحه‌نمایش رقم بسیار مناسبی به حساب می‌آید. برای مقایسه این زمان در گلکسی S7 تنها 7 ساعت و 9 دقیقه یعنی با اندکی اغماض نزدیک به 3 ساعت کمتر است که این به روشنی به مصرف پایین‌تر پروسسور جدید دستگاه با معماری 10 نانومتری اشاره دارد.

در دومین حالت اجرای این تست بدون تغییر در هیچ‌یک از شرایط پیشین و تنها با تنظیم وضوح صفحه‌نمایش روی 2220×1080 پیکسل (FHD+) بار دیگر آزمون دوام باتری را تکرار کردیم. این بار S8+ توانست این تست را تا 10 ساعت و 26 دقیقه ادامه دهد که اختلاف آن با زمان قبلی تنها 29 دقیقه بود که این به روشنی از تأثیر ناچیز کاهش رزولوشن صفحه‌نمایش به فول‌ اچ‌دی حداقل در سناریوهای معمول استفاده از گوشی سخن می‌‌گوید.

با وجود پشتیبانی Quick Charge 4.0 در نسخه آمریکایی S8+ مجهز به چیپ‌ست پردازشی Snapdragon 835، سامسونگ برای ایجاد نشدن احتلاف بین ورژن آمریکایی و نسخه بین‌المللی این گوشی (با پروسسور Exynos 8895)، همچنان مثل سال‌های گذشته از فناوری شارژ سریع Adaptice Charging که همان Quick Charge 2.0 کوالکام است بهره می‌برد. بنابراین انتظار چندانی برای ارتقا سرعت شارژ نسبت به گذشته در این مدل نداریم. تست سرعت شارژ در S8+ را در دو حالت یکی هنگام خاموش بودن گوشی و دیگری هنگام روشن بودن دستگاه و فعال بودن صفحه‌نمایش انجام می‌دهیم. حالت دوم را به این علت به این تست افزودیم که در طی چند روز گذشته صحبت‌هایی در مورد فعال نبودن شارژ سریع در هنگام روشن بودن صفحه‌نمایش انجام شده است که این موضوع را با هم تحقیق خواهیم کرد.

در تست معمول شارژ باتری هنگامی که گوشی خاموش است و شارژ روی 0 درصد قرار دارد ظرف 3، 5 و 10 دقیقه شارژ به ترتیب به 3، 5 و 11 درصد می‌رسد. پس از این تا حوالی 40 دقیقه، هر 5 دقیقه، 6 درصد به شارژ افزوده می‌شود به‌طوری‌که در دقیقه 15، شارژ 17 درصد، در دقیقه 20، شارژ به 23 درصد و در دقیقه 30، به 35 درصد می‌رسد. برای مقایسه S7 با باتری 3,000mAh پس از 30 دقیقه به شارژ 45 درصد می‌رسید که در S8+ با وجود افزایش ظرفیت به 3,500mAh سرعت نسبتا کمتری را در اینجا می‌توان سراغ گرفت. روند شارژ از دقیقه 40 اندکی کند می‌شود و گوشی که در این لحظه تا 46 درصد شارژ شده در 50 دقیقه شارژ خود را تنها به 55 و در رأس یک ساعت به 65 درصد می‌رساند. پس از 75 دقیقه شارژ به 80 درصد رسید و پس از گذشت 90 دقیقه نیز 91 درصد از ظرفیت باتری پر شده است. پس از 100 دقیقه شارژ به 97 درصد می‌رسد و پروسه شارژ در دقیقه 106 کامل می‌شود. در یک مقایسه رخ به رخ، گلکسی S7 موفق شده بود که تنها ظرف 88 دقیقه باتری خود را کاملا پر کند که حتی در صورت دخالت دادن 500 میلی آمپر ساعت ظرفیت کمتر باتری S7 نیز همچنان اختلاف 18 دقیقه‌ای مابین این دو زمان نسبتا زیاد به نظر می‌رسد.

در تست دوم عملکرد شارژر دستگاه، گوشی روشن بوده و صفحه‌نمایش نیز همواره فعال است. این سناریو از آن جهت اهمیت دارد که بسیاری از کاربران از گوشی خود در حین متصل بودن آن به شارژر استفاده می‌کنند و سریع شارژ شدن در این حالت شاید از اهمیت بالاتری نسبت به حالت قبلی برخوردار است. تست شارژ در این قسمت را زمانی که باتری 1 درصد شارژ دارد آغاز می‌کنیم. در این حالت در 10 دقیقه ابتدایی گوشی تنها به شارژ 6 درصد رسید حال آنکه در وضعیت صفحه خاموش در این لحظه، باتری تا 11 درصد شارژ شده بود. در 20 دقیقه اختلاف بیشتر شده و در حالی‌که در حالت عادی شارژ گوشی به 23 درصد می‌رسد در حالت صفحه روشن شارژ تنها به 11 درصد رسیده است. پس از نیم ساعت شارژ فقط به 16 درصد و پس از 40 و 50 دقیقه نیز به ترتیب به 21 و 26 درصد رسیده است. به عبارت دیگر هر 10 دقیقه تنها 5 درصد به شارژ دستگاه افزوده می‌شود. رأس یک ساعت باتری که اینک باید تا 65 درصد شارژ شده باشد تنها 31 درصد شارژ دارد و پس از 90 دقیقه نیز در حالی‌که طبق تست قبلی شارژ باید به 91 درصد می‌رسد تنها 46 درصد ظرفیت باتری در آن پر شده است. پس از 2 ساعت شارژ به 62 و پس از 3 ساعت به 94 درصد رسید و در نهایت در دقیقه 189 یعنی 83 دقیقه دیرتر از حالتی که صفحه‌نمایش خاموش است باتری گوشی به حداکثر شارژ خود رسید.

جالب اینکه در این حالت نیز نوتیفیکیشن بالای صفحه‌نمایش در گوشی اصرار بر انجام شدن شارژ سریع و اتمام آن در نزدیک به 90 دقیقه دارد!

اسکنر عنبیه – سنسور اثر انگشت

در نسل جدید پرچمداران سامسونگ مثل نوت7 نگون‌بخت سال گذشته از اسکنر عنبیه به عنوان یکی از راه‌حل‌های امنیتی برای گشودن قفل صفحه‌نمایش استفاده شده است. این سنسور که ساختار و عملکرد آن نیز با نوت7 تفاوتی ندارد در عمل با محدودیت‌هایی روبروست که مهم‌ترین آنها بی‌شک به سرعت این سنسور تعلق دارد. در حالت عادی و در فضای داخلی نزدیک به 1 الی 3 ثانیه زمان برای بازگشایی قفل صفحه‌نمایش از این طریق لازم است و این سرعت نیز به میزان زیادی به عوامل دیگر مثل رعایت فاصله مناسب گوشی تا چشم، نبود نور شدید پس زمینه و... وابسته بوده و داشتن عینک نیز در کاهش سرعت آن تأثیرگذار است. در فضای خارجی و زیر نور شدید خورشید مشکلات این سنسور حتی بیشتر نیز می‌شود و از سرعت و دقت آن به میزان زیادی کاسته می‌شود. بنابراین با وجود آنکه اسکنر عنبیه برای تحت‌تأثیر قرار دادن اطرافیان در نخستین روزهای استفاده از گوشی، امکان جالب‌توجهی به شمار می‌رود اما در عمل و در استفاده روزمره هنوز راه زیادی تا نهایی شدن در پیش دارد.

سنسور اثر انگشت در S8 و S8+ همانطور که اشاره شد اینک به بخش پشتی گوشی و در کنار لنز دوربین منتقل شده ست؛ این سنسور کاملا هم‌سطح بدنه بوده و حاشیه پیرامونی آن در زیر دست دقیقا مشابه لنز دوربین احساس می‌شود؛ امری که در اغلب موارد انگشت را به صورت ناخودآگاه روی لنز دوربین قرار می‌دهد. این سنسور که می‌توان آن را نخستین حسگر اثر انگشت همواره روشن سامسونگ نامید (سنسورهای پیشین نیاز به فشار دادن دکمه Home برای عملکرد داشتند) با وجود جای نامناسب دقت مطلوبی دارد اما از لحاظ سرعت دریافت اولیه اثر انگشت و به خصوص سرعت باز کردن قفل صفحه‌نمایش چندان فوق‌العاده نبوده و با قرار گرفتن انگشت روی آن در اغلب موارد نخست نمایی از صفحه قفل و سپس صفحه هوم را پیش روی کاربران قرار می‌دهد. این موضوع البته به معنای سرعت پایین این سنسور نیست و تنها مقایسه‌ای‌ست مابین سرعت عملکرد این حسگر در مقایسه با رقبای پر سرعت‌تر آن

یک نکته امنیتی جالب در S8+ نیاز به احراز هویت (کشیدن پترن، وارد کردن Pin و یا قرار دادن انگشت روی سنسور اثر انگشت) برای خاموش کردن گوشی است نکته‌ای که پیش از این در مدل دیگری ندیده بودیم.

قابلیت ضد آب

S8 و S8+ نیز مانند نسل قبلی پرچمداران سامسونگ از استاندارد IP68 در نفوذ نکردن گرد و خاک و آب خالص (تا عمق 1.5 متر 30 دقیقه) برخوردارند؛ در تست عملی این قابلیت مشکلی برای S8+ در هنگام قرار گرفتن در معرض رطوبت شدید (و نه غوطه‌ور شدن در زیر آب) ایجاد نشده و هیچ صدمه‌ای از این لحاظ به گوشی وارد نشد. اما در ادامه و پس از خشک کردن بدنه گوشی تلاش برای شارژ کردن آن موفقیت‌آمیز نبود و تا نزدیک به یک ساعت بعد و حتی با به‌کارگیری سشوار نیز همچنان پیغامی مبنی بر وجود رطوبت در پورت USB و ناموفق بودن عملیات شارژ روی گوشی دریافت می‌کردیم. این موضوع البته پس از یکی دو ساعت برطرف شد. بنابراین اگر شارژ S8+ شما اندک است از خیس کردن آن بپرهیزید!

سیستم‌عامل – رابط کاربری

سیستم‌عامل پیش‌فرض دستگاه نسخه هفتم اندروید نوقا بوده و رابط کاربری گوشی نیز براساس پوسته تغییر یافته Samsung Experience نسخه هشتم شکل گرفته است. این پوسته جدید که شباهت‌های دور و نزدیکی با آنچه پیش از این در اسمارت‌فون رده میانی A7 2017 این برند دیده بودیم دارد کاملا در خدمت ساده‌سازی تجربه استفاده از گوشی بوده و به نسبت TouchWizهای گذشته سامسونگ از پیچیده‌گی کمتری برخوردار است. بوت سیستم به نزدیک به 20 ثانیه زمان نیاز دارد که با اینکه بسیار سریع ‌است اما در مقایسه با S7 edge سال گذشته چند ثانیه‌ای بیشتر به طول می‌انجامد.

با روشن شدن گوشی در حالت پیش‌فرض ابتدا حالت همواره روشن صفحه‌نمایش (AOD) به نمایش گذاشته می‌شود که از لحاظ ساختاری تفاوتی با آنچه در سری S7 دیده بودیم ندارد. زیر این صفحه‌نمایش آنچه در ابتدا یک دکمه هوم نرم‌افزاری معمولی به نظر می‌رسد که لمس آن برای ورود به گوشی کافی ست در عمل یک دکمه حساس به فشار بوده که کاملا قابل فشردن بوده و فیدبک لرزشی آن نیز در زیر دست احساس می‌شود. این دکمه برای اصطلاحا سوخته نشدن پیکسل‌های آن (به دلیل همواره روشن بودن) هر چند لحظه به صورت کاملا نامحسوس چند پیکسلی به اطراف حرکت می‌کند تا از این مشکل نیز جلوگیری می‌کند.

در صفحه قفل در حالت پیش‌فرض زمان و تاریخ همراه با نوتیفیکیشن برنامه‌ها در بالا و دو میانبر دوربین و شماره‌‌گیر تلفن در پایین قرار دارند که در منوی تنظیمات گوشی می‌توان به جای این دو میانبر، هر اپلیکیشن دلخواه دیگری را جایگزین کرد.

یکی دیگر از امکانات ارائه شده برای صفحه قفل با نام FaceWigets امکان نشان دادن کنترلرهای موسیقی، قرارهای تنظیم شده برای روز جاری (Today’s Schedule) و نشان دادن آلارم بعدی را در اختیار کاربران قرار می‌دهد که از منوی اختصاصی آن در بخش تنظیمات می‌‌توان جایگاه آنها در صفحه را نیز تغییر داد.

صفحه Home در نگاه اول نکته خاصی را در بر ندارد و همچنان میانبرهای پایین‌ صفحه‌نمایش همراه با نوار جست‌وجوی گوگل در پایین و زمان و تاریخ و وضعیت آب و هوا در بالا قرار دارند. شکل آیکون‌ها در رابط کاربری جدید سامسونگ کاملا متحول شده و تقریبا تمامی آیکون‌های پیش‌فرض گوش با استفاده از خطوطی باز شکل گرفته است.

با قرار دادن انگشت روی صفحه‌نمایش یا نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر به مد ویرایشی این صفحه وارد می‌شویم که در آن می‌توان تصویر پس‌زمینه و تم جدیدی را تنظیم کرد، به لیست ویجت‌ها دست یافته و یا به بخش تنظیمات صفحه هوم وارد شد.

در بخش تنظیمات صفحه هوم امکان تغییر ساختار صفحه هوم (یک صفحه هوم تکی و صفحه اپلیکیشن‌های جدا یا صفحه هوم قابل اسکرول به سمت چپ و دسک‌تاپ‌های متعدد)، تغییر چینش ماتریسی آیکون‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، نمایش یا پنهان کردن دکمه دسترسی به App drawer و در نهایت امکان مخفی کردن برخی اپلیکیشن‌ها وجود دارد.

حالت پیش‌فرض در هوم‌اسکرین گلکسی اس 8 و اس 8 پلاس یک صفحه هوم تکی با امکان اسکرول هر قسمت صفحه‌نمایش رو به بالا برای دسترسی به منوی اصلی یا App drawer است. در این حالت همچنان می‌توان میانبرهای دلخواه خود را در صفحات متعدد دسک‌تاپ که به صورت افقی اسکرول شده و در سمت راست جای گرفته‌اند قرار داد. یک نکته نچندان جالب در این میان زمانی رخ می‌دهد که قصد حذف یک ایکون یا Uninstall کردن برنامه‌ای را از دسک‌تاپ داریم در این حالت با نگه‌داشتن دست روی ایکون مورد نظر آن آیکون مثل آیفون شروع به لرزش می‌کند اما دیگر خبری از گزینه‌های معمول مورد انتظار که پیش از این به صورت کاملا بزرگ در بالا ظاهر می‌شدند از جمله سطل آشغال برای حذف کردن آیکون یا گزینه Uninstall نیست و به جای آن یک منوی کوچک که برای کاربران با انگشتان بزرگ کار کردن با آن چندان آسان نیست در زیر آیکون مورد نظر ظاهر می‌شود.

منوی جانبی گوشی یا Edge Panels که در لبه خمیده سمت راست صفحه‌نمایش قرار دارد تغییر خاصی نسبت به S7 edge نداشته و در حال پیش‌فرض تنها سه منو شامل App Edge (برای قرار دادن میانبر 10 برنامه دلخواه)، People Edge (برای قرار دادن 5 کنتاکت دلخواه) و Smart Select را به نمایش می‌گذارد که با لمس آیکون چرخ‌دهنده در پایین این قسمت نه‌تنها می‌توان چندین پنل دیگر را به این لیست افزوده بلکه با انتخاب گزینه Download بر بالای این صفحه‌ نیز امکان دانلود و نصب تعداد بسیار بیشتری از این منوها از فروشگاه سامسونگ فراهم است.

پنل Smart Select در پنل‌های پیش‌فرض این قسمت به نسبت دیگر پنل‌های جالب و کاربردی‌تر به نظر می‌رسد در این پنل می‌توان ناحیه‌ای از صفحه را برای گرفتن اسکرین‌شات به صورت مستطیلی یا بیضی انتخاب کرد و از آن نیز جالب‌تر کادر مستطیلی دلخواهی از یک محتوای تصویری در حال پخش را با انتخاب گزینه Animation به صورت یک فایل GIF ذخیره کرد. دیگر گزینه حاضر در این پنل با عنوان Pin to top همانطور که می‌توان حدس زد برای گرفتن عکس از یک ناحیه مشخص و سپس قرار دادن آن به صورت دائم در بالا دیگر منوهاست. این قابلیت آخر در زمان نیاز به دسترسی به اطلاعاتی از یک برنامه در برنامه‌ای دیگر کاربردی به نظر می‌رسد.

notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش یکی دیگر از قسمت‌های تغییر یافته رابط کاربری جدید سامسونگ به حساب می‌آید. با کشیدن این منو رو به پایین در ابتدا تنها شش آیکون وای‌فای، بلوتوث، پروفایل صوتی، چرخش اتوماتیک تصویر، گزینه Airplane mode و چراغ‌قوه در نوار بالایی و نوتیفیکیشن برنامه‌ها در ردیف پایین‌تر از آن به نمایش در می‌آید. زمان و تاریخ و میانبر دسترسی به Setting نیز بر بالای این بخش قرار دارد.

با ادامه اسکرول ستون آیکون‌ها به 5 عدد کاهش می‌یابد که در حالت پیش‌فرض در سه‌ردیف قرار می‌گیرند. به جز 15 آیکون حاضر در این صفحه، با ادامه اسکرول به سمت چپ 5 آیکون دیگر نیز در دسترس قرار می‌گیرند.

نوار تغییر روشنایی صفحه‌نمایش در پایین این بخش قرار دارد که با لمس فلش رو به پایین مقابل آن امکان تغییر مکان این اسلایدر (نشان دادن این گزینه حتی قبل از باز کردن کامل منوی نوتیفیکیشن) و یا فعال‌سازی روشنایی خودکار صفحه فراهم می‌شود.

یک نکته جدید در این منوی جدید نوتیفیکیشن که با لمس آیکون سه‌نقطه حاضر درکناره سمت راست بالای این منو در دسترس قرار می‌گیرد قابلیت تغییر چینش آیکون‌های این بخش از بین سه گزینه 5×5، 3×4 و 3×3 است.

منوی اصلی یا App drawer که با اسکرول رو به بالای صفحه هوم در دسترس قرار می‌گیرد به صورت پیش‌فرض در 4 ستون و 6 ردیف مرتب شده و نوار باریکی نیز بر بالای آن برای جست‌وجوی صوتی و متنی گوشی در نظر گرفته شده است که با لمس و نوشتن یا گفتن یک عبارت در آن، نه‌تنها در بین نام برنامه‌ها بلکه در فایل‌ها و تنظیمات گوشی نیز می‌توان به دنبال عبارت مورد نظر گشت.

یک نکته کوچک اما کاربردی در منوی اصلی گزینه‌ای تحت عنوان Clean up pages است که با زدن آن از منوی سه‌نقطه بالای صفحه‌نمایش می‌توان جای خالی‌های ایجاد شده در این منو ناشی از حذف و اضافه کردن برنامه‌ها و جابجایی آنها را پر کرد.

اوج تغییر دیدگاه و دگرگون شدن رابط کاربری سامسونگ را باید در منوی Setting مشاهده کرد. در اینجا به جای آیکون‌های رنگارنگ، Tabهای متعدد و گزینه‌های سردرگم‌کننده‌ای که معمولا کمک چندانی به یافتن تنظیم مورد نظر نمی‌کردند اینک از یک رابط کاربری مبتنی بر متن استفاده شده که با وجود آنکه در نگاه اول اندکی پیچیده به نظر می‌رسند اما عملا سادگی بسیار بیشتری را نسبت به گذشته ارائه می‌کنند.

گزینه Search در بخش بالایی این بخش امکان جست‌وجو و یافتن سریع هر تنظیم مورد نظری را تنها با نوشتن بخشی از نام آن فراهم می‌کند و بدین‌ترتیب در وقت کاربران برای یافتن یک تنظیم صرفه‌جویی می‌شود.

نکته جذاب‌تر در مورد منوی تنظیمات جدید سامسونگ، ارائه پیشنهادات و میانبرهایی در پایین هر قسمت متناسب با منو است؛ به عنوان نمونه در منوی Connections در پایین، پیشنهاد برای دسترسی به Samsung Cloud ارائه شده و در منوی Display نیز گزینه‌هایVideo Enhancer (ارتقا ویدئو)، Language and Input، گزینه Vision (گزینه‌ای برای کمک به کاربران ناتوان برای استفاده آسان‌تر از دستگاه) و صفحه‌نمایش همراه روشن (AOD) دیده می‌شود. این رویه در تمامی منوهای این بخش دیده شده و بدون ایجاد مزاحمت استفاده آسان‌تری را به ارمغان می‌آورد.

یکی از منوهای جالب در بخش Setting این گوشی، Advanced Features یا ویژگی‌های پیشرفته نام دارد؛ در این منو گزینه‌هایی چون Smart Stay (روشن ماندن صفحه‌نمایش مادامی که کاربر به آن نگاه می‌کند)، کارکرد با یک دست، باز و بسته کردن اپلیکیشن‌ها با سنسور اثر انگشت، راه‌اندازی سریع دوربین، حالت چند پنجره‌ای (Multi window)، نزدیک کردن گوشی به صورت برای تماس گرفتن با کنتاکتی که شماره یا پیام آن روی صفحه است (Direct call)، کشیدن دست روی صفحه نمایش برای گرفتن اسکرین‌شات (Palm swipe to capture)، ویبره زدن گوشی هنگام برداشت آن برای آگاه ساختن کاربر از یک پیام یا تماس از دست رفته (Smart Alert) و چندین گزینه کاربری دیگر اشاره کرد.

هنگام بازی کردن با S8+ حالت Game در این مدل فعال شده و گزینه‌هایی چون امکان برداشت ویدئو از بازی پیش رو را در اختیار کاربران قرار می‌دهد.

Bixby

دستیار هوشمند دیجیتالی جدید سامسونگ با نام Bixby که اینک دکمه‌ای اختصاصی نیز در کناره سمت چپ گوشی به خود اختصاص داده است را می‌توان پاسخ سامسونگ به دیگر نمونه‌های مشابه از جمله Google Assistant‌ و یا Apple Siri دانست. با زدن این دکمه حتی در هنگام قفل بودن صفحه‌نمایش، صفحه‌ای که به همین نام در کناره سمت راست صفحه هوم قرار دارد ظاهر شده و اطلاعاتی در مورد آب و هوا، eventها و قرار ملاقات‌های تنظیم شده کاربر و برخی موارد جزئی مثل تغییر والپیپر و تم در اختیار کاربران قرار می‌گیرد.

در قسمت تنظیمات Bixby می‌توان اپلیکیشن‌هایی که از آنها در نمایش اطلاعات این برنامه یا اصطلاحا Bixby cards مورد استفاده قرار می‌گیرد را انتخاب کرد.

برخی برنامه‌های دیگر نیز از طریق دانلود شدن امکان افزوده شدن به این لیست را دارند و نوع اپلیکیشن‌های قبل دسترس در حالت قفل صفحه‌نمایش نیز طبیعتا متفاوت از برنامه‌هایی ست که در حالت عادی به نمایش در می‌آید.

بیکسبی در حال حاضر ظاهرا در حالت بتا به سر می‌برد و مطمئنا با توجه به اهمیت آن برای سامسونگ در ادامه خبرهای بیشتری از آن می‌شنویم.

چیپ ست پردازشی – حافظه

همچون گذشته و اغلب پرچمداران پیشین سامسونگ، امسال نیز اس 8 و اس 8 پلاس در بخش پردازشی در دو نسخه مختلف برای بازار آمریکا و سایر نقاط جهان عرضه می‌شوند و چیپ‌ست Snapdragon 835 برای مناطق معدودی از جمله آمریکا در نظر گرفته شده و پروسسور Exynos 8895 نیز در نسخه بین‌المللی گوشی به کار گرفته می‌شود. این پروسسورها از لحاظ قدرت پردازشی و گرافیکی تفاوت چندانی با هم نداشته و هر دو با معماری 10 نانومتری با هشت هسته پردازشی ارائه می‌شوند. اس 8 و اس 8 پلاس توزیع شده در بازارهای داخلی مثل همیشه مجهز به پروسسور Exynos است که طبق بررسی‌های صورت گرفته حتی در بعضی موارد بر SD835 نیز برتری دارد. وظیفه پردازش گرافیکی در این مجموعه بر عهده جدیدترین محصول ARM در این کلاس یعنی Mali-G71 است که پیش از این در اسمارت‌فون‌های سری P10 هواوی نیز به کار گرفته شده بود تفاوت بزرگ و تعیین‌کننده این گرافیک نسبت به آنچه در P10 دیده می‌شود به تعداد هسته‌های آن تعلق دارد جایی‌که گرافیک Mali-G71 MP8 حاضر در P10 دارای 8 هسته‌ پردازشی بود اما در S8 و S8+ نسخه بین‌المللی از گرافیک Mali-G71 MP20 مجهز به 20 هسته پردازشی استفاده شده که به روشنی به برتری این گرافیک اشاره دارد. البته در عمل در اکثر کاربری‌های معمول گرافیکی، Multi-thread بودن یا کاربری چند هسته‌ای چندان مطرح نبوده و معمولا تعداد هسته‌ها، تفاوت بزرگی را در واقعیت ایجاد نمی‌کند.

رم و حافظه داخلی گوشی به ترتیب 4 و 64 گیگابایت است اما نسخه‌های دارای رم 6 گیگابایتی و حافظه 128 گیگابایتی این گوشی نیز در برخی بازارها توزیع شده است. در نخستین بوت دستگاه نزدیک به 11.1 گیگابایت از حافظه داخلی به سیستم‌عامل تعلق گرفته و 52.9 گیگابایت در دسترس کاربران قرار دارد.

در مورد نوع حافظه داخلی استفاده شده در S8 و S8+ ظرف چند هفته گذشته تردیدهای در مورد حذف UFS در این مجموعه ایجاد شده و حرکت سامسونگ در حذف این عنوان از صفحه مشخصات این گوشی نیز به این مورد دامن زده است. در عمل اما با تست دستگاهی که در اختیار داشتیم به سرعت 787MB/s در خواندن و 190MB/s در نوشتن در آزمون AndroBench دست پیدا کردیم که به روشنی به حضور UFS 2.1 حداقل در گوشی در اختیار ما اشاره دارد.

بنچ‌مارک‌های پردازشی و گرافیکی

در تست اول بررسی کیفیت عملکردی گلکسی S8+ به سراغ Geekbench 4.1 می‌رویم. در این تست کیفیت و سرعت هسته‌های پردازشی سنجیده شده و دیگر عوامل از جمله رزولوشن صفحه‌نمایش و گرافیک، تأثیری در آن ندارند. امتیاز تک هسته‌ای S8+ در این تست رقم 2015 واحد بوده و در حالت چند هسته‌ای 6699 واحد که در هر دو مورد با یکی از بالاترین امتیازها در این رده روبرو هستیم. برای مقایسه HTC U Ultra با Snapdragon 821 این تست را با امتیاز 1764 در حالت تک هسته‌ای و 4263 در حالت چند هسته‌ای به پایان رسانید.

تست مشابه Vellamo به دلیلی نامشخص در S8+ قابل نصب نبود و به همین علت از آن صرفنظر می‌کنیم.

تست بعدی به AnTuTu v.6.2.7 تعلق دارد که چون همیشه از آن به عنوان تعیین‌کننده‌ترین تست کلی دستگاه یاد می‌شود. در اینجا تقریبا تمامی عوامل مهم در کیفیت یک گوشی از جمله رزولوشن صفحه‌نمایش، گرافیک، هسته‌های پردازشی و حافظه تأثیرگذار بوده و نتیجه نهایی را تحت تأثیر قرار می‌دهند. پروسسورهای 10 نانومتری جدید از جمله Exynos 8895 و Snapdragon 835 امتیازهای بالاتر از 160 هزار واحد را در این تست به خود اختصاص می‌دهند و رده‌های پایین‌تر چیپ‌ست‌های پردازشی همچون Snapdragon 821 امتیازهایی حوالی 130 تا 140 واحد را کسب می‌کنند. در اینجا نیز با توجه به شرایط پردازشی گوشی انتظار رقمی بیش از 160 هزار واحد را داریم که در عمل با رسیدن به امتیاز 173,757 واحد، نتیجه‌ای فراتر از انتظارات اولیه برآورده می‌شود.

تست سوم یعنی Sling Shot Extreme 1.0 از مجموعه 3DMark قدرت گرافیکی این مجموعه را مورد سنجش قرار می‌دهد در این تست که یکی از سنگین‌ترین شرایط گرافیکی را برای GPU‌ و پروسسور دستگاه شبیه‌سازی می‌کند گوشی‌های پرچمدار نسل قبلی بسته به نوع گرافیک مورد استفاده امتیازی در بازه 2200 تا 2800 واحد را کسب می‌کنند. یکی از بهترین امتیازهایی که در این تست موفق به ثبت کردن آن شده‌ایم به Huawei P10 با گرافیک Mali-G71 MP8 تعلق دارد که با توجه به حضور گرافیک یکسان Mali-G71 در S8+ که این بار به جای 8 هسته، دارای 20 هسته‌ پردازشی نیز هست انتظار رقمی حتی بالاتر از این میزان را در این آزمون داریم. S8+ در عمل توانست این تست را با امتیاز بسیار بالای 3,135 به پایان برساند که تأثیر قوی‌تر بودن گرافیک و مجموعه پردازشی را به خوبی نشان می‌دهد.

در نهایت به عنوان آخرین تست در نظر گرفته شده برای S8+ به سرعت آزمون Work 2.0 Performance از مجموعه PCMark‌ می‌رویم که مواردی مثل کیفیت مرور وب،‌ ادیت ویدئو و ویرایش تصویر را مورد بررسی قرار می‌دهد. HTC U Ultra با چیپ‌ست Snapdragon 821 این تست را با امتیاز 5,245 به پایان رساند و با وجود آنکه از S8+ با توجه به شرایط پردازشی و گرافیکی آن انتظار عملکرد بهتری نسبت به این مدل را داریم اما در عمل امتیاز این گوشی تغییر چندانی نسبت به U Ultra نداشته و با ثبت رقم 5,225 در همان سطح باقی می‌ماند.

ارتباطات

همواره یک پرچمدار از کامل‌ترین لیست ممکن در بخش گزینه‌های ارتباطی بهره می‌برد و خانواده S8 نیز از این قاعده مستثنی نیستند. بالاترین سرعت ارتباطات تحت شبکه در این مدل با LTE Cat.16 با سرعت 1024Mbps در دانلود و 150Mbps در آپلود به دست می‌آید و ارتباطات 3G نیز طبیعتا با بالاترین سرعت (42Mbps) در آن حضور دارند. وای‌فای دو بانده گوشی نسخه 11.ac بوده و بلوتوث نسخه 5.0 را ارائه می‌کند. مسیریاب ماهواره‌ای گوشی از هر چهار فناوری موجود یعنی Beidou، Glonass، GPS و Galileo پشتیبانی می‌کند و اتصال NFC نیز با توجه به اهمیت بحث پرداخت الکترونیکی و Samsung Pay طبیعتا در این دو گوشی حضور دارد. یک نکته جالب در مورد آنتن NFC این مدل به جایگاه آن در بخش پشتی گوشی تعلق دارد که به جای یک نقطه کوچک محوطه بزرگی از زیر لنز دوربین تا حوالی پایین گوشی در بخش پشتی را به خود اختصاص می‌دهد. پورت USB در S8 و S8+ علاوه بر اینکه به فرم Type-C تغییر شکل بلکه استاندارد سرعت آن نیز دو پله همزمان نسبت به سال گذشته بالاتر رفته و اینک از نوع USB 3.1 است. به عنوان دو نکته نچندان با اهمیت در این بخش می‌توان به نبود رادیو و اینفرارد که هر دو در پرچمدار سال گذشته نیز غایب بودند اشاره کرد.

کلام آخر

Samsung Galaxy S8+ دیوایسی به شدت خاص، زیبا و جذاب است؛ صفحه‌نمایش بزرگ و کاملا کشیده آن در قابی کاملا کوچک (به نسبت ابعاد صفحه‌نمایش) محصور شده که چشم هر بیننده‌ای را به خود خیره می‌سازد و حس در دست‌گیری آن با بدنه شیشه‌ای در هر دو طرف تعریف تازه‌ای از یک گوشی موبایل را ارائه می‌دهد. از کیفیت صفحه‌نمایش به میزان بسیار زیادی رضایت داشتیم و مشکل دو سال گذشته در تاچ تصادفی صفحه‌نمایش نیز به وضوح کمتر شده است. دوربین دستگاه با اینکه هنوز دوگانه نیست و نسبت به سال گذشته تغییر نداشته اما هنوز بسیار توانمند و با کیفیت بوده و هم در عکاسی و هم در فیلم‌برداری، با قدرت عمل می‌کند. گزینه‌های پردازشی و گرافیکی در بالاترین سطح خود قرار دارند و از ارتباطات نیز بیش از اندازه می‌توان راضی بود. توان باتری در سطح کاملا قابل قبولی قرار دارد و در زمینه امکانات نرم‌افزاری نیز با یکی از پیشرفته‌ترین رابط‌های کاربری در گوشی‌های امروزی روبرو هستیم.

اما این اسمارت‌فون نیز مثل همیشه خالی اشکال نیست و به نکات ضعف مشخصی در آن می‌توان اشاره کرد. سرعت اسکنر عنبیه در سطح قابل قبولی قرار ندارد و حسگر اثر انگشت نیز با محل بحث‌برانگیر و سرعت نچندان فوق‌العاده آن عملا کمک زیادی به حل این مشکل نکرده است؛ اصرار سامسونگ بر استفاده از فناوری دو سال پیش شارژ سریع (Quick Charge 2.0) در حالی که نسخه‌های آمریکایی این مدل به راحتی می‌توانند به Quick Charge 4.0 مجهز شوند یکی دیگر از انتقادهای وارد بر S8 و S8+ را تشکیل می‌دهند و شارژ بسیار کند گوشی هنگام روشن بودن صفحه‌نمایش نیز مشکلی عجیب و نابخشودنی در این مدل به حساب می‌آید. مشکل در دفع رطوبت در پورت USB و ناتوانی در استفاده از شارژر پس از در معرض رطوبت قرار گرفتن دستگاه یکی دیگر از موارد منفی قابل ذکر در مورد S8+ را تشکیل می‌دهد. در نهایت با وجود تمامی جذابیت‌های بصری و زیبایی غیر قابل انکار S8 و S8+ بدنه شیشه‌ای این دو مدل نسبت به برخی رقبای فلزی آن با استانداردهای نظامی استقامت، نسبتا ظریف‌تر و آسیب‌پذیرتر به نظر می‌رسد که شاید این موضوع را بسته به نگاه کاربران بتوان در یک لحظه، مثبت یا منفی تلقی کرد.