mobile.ir - مرجع موبایل ایران

روند پیشرفت هواوی در چند سال گذشته را شاید بتوان به عنوان یکی از موفقیت‌آمیزترین الگوها برای سایر شرکت‌ها تلقی کرد؛ برندی که از گمنامی مطلق تا تبدیل شدن به سومین تولیدکننده عمده اسمارت‌فون (که اینک برای رسیدن به جایگاه اپل نیز در حال برنامه‌ریزی‌ست) مسیر نسبتا کوتاهی را طی نمود. خانواده P این برند تا قبل از معرفی سری Mate تنها پرچمداران هواوی در طی نزدیک به 5 سال گذشته محسوب شده و تا به امروز جدا از مدل‌های اصلی، چندین مدل کوچک‌تر و بزرگ‌تر با پسوندهای Lite و Plus در این سری به بازار عرضه شده است. هدف هواوی در اعضای مختلف سری P، بیش از هر چیز بر ارائه دیوایس‌هایی با طراحی پیشرو، مجهز به بالاترین سطح قابلیت‌های مولتی‌مدیایی و نمادی برای نمایش قدرت پروسسورهای ساخته شده در مجموعه خود این شرکت متمرکز شده است. با نگاهی به اعضای اصلی این خانواده از P1 و P2 اولیه گرفته تا P7،P6 و P8 تا P9 و البته جدیدترین پرچمدار آن یعنی خانواده P10 حرکت خزنده‌ای را در جهت تغییر سمت و سوی بازار و نوع تلقی کاربران از این گوشی‌ها می‌توان مشاهده کرد؛ در این روند تا سال 2013 و در مدل‌های اولیه این خانواده، هواوی نیز طبق سیاست برندهای موبایل چینی، ارائه‌دهنده دیوایس‌هایی ارزشمند با مشخصات مناسب و قیمتی ایده‌آل بود که با خیالی آسوده از حضور کم‌رنگ دیگر هم‌وطنان چینی خود، برندهای مهم بازار را به چالش می‌کشید.

هواوی P8

از سال 2014 به این سو و ظهور برندهای ارزان‌قیمت‌تری همچون شیائومی زنگ خطر بسیار بلندی برای هواوی از سرزمین مادری به گوش رسید؛ رقابت با چینی‌هایی که خود با همان کارت برنده هواوی پای به میدان گذاشته بودند جنس کاملا متفاوتی نسبت به رقابت با سامسونگ، سونی یا ال‌جی داشت؛ کاهش قیمت و ارائه یک گوشی ارزشمند، در حالی‌که برندهایی مثل شیائومی، Oppo و Vivo در این زمینه تا مرز خودزنی و ارائه اسمارت‌فون‌های بسیار ارزان‌قیمت‌ بدون سود (و حتی با ضرر) پیش می‌روند دیگر نمی‌توانست به عنوان راه‌کار جذابی برای هواوی با رویای دستیابی به بالاترین سطح بازار به حساب بیاید.

Oppo F1 Plus

این البته به معنای خروج هواوی از این بازار پر سود و ارزشمند نبوده و برای حفظ مشتریان بالقوه این رده در اواخر سال 2013 ساب‌برند honor با هدف تولید گوشی‌های ارزان‌قیمت ارزشمند از سوی هواوی به بازار ارائه شد. در سری honor که تا به امروز نیز به کار خود ادامه داده است همچنان گوشی‌های رده میانی بسیار خوش‌قیمتی به چشم می‌خورند که در رقابت با چینی‌های هم‌طراز نیز جدا از قیمت، به لحاظ گستردگی بازار و توزیع در مناطق جغرافیایی متنوع‌تر، دست بالا را در اختیار دارند.

هواوی honor 8 Pro

با آسوده شدن خیال هواوی از ادامه یافتن بیزینس در گوشی‌های رده میانی و پایین بازار، روند و سمت و سوی سری P مشخصا از P7 به این سو به آهستگی تغییر کرد و با رها کردن نقش یک گوشی خوش‌قیمت ارزشمند، سری P به تدریج به میان پرچمداران و رده بالای بازار راه پیدا کرد. این تحول به خصوص در مورد پرچمدار سال گذشته یعنی P9 نمود بیشتری پیدا کرد که با وجود ارائه قیمتی فراتر از انتظار از برند هواوی، این مدل همراه با P9 Plus تا به امروز طبق آخرین آمار، فروشی بیش از 12 میلیون عددی را تجربه کرده است.

هواوی با ارائه P10 و P10 Plus در نمایشگاه MWC 2017 گام دیگری در راستای مطرح کردن سری P به عنوان پرچمدارانی در سطح برترین‌های بازار برداشته و با ارائه امکانات جدید چشم به آینده این دو مدل دوخته است. هواوی P10 با نام مدل VTR-L29 موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

هواوی P10 در جعبه‌ای خاص و متفاوت عرضه می‌شود که نمونه آن را پیش از این در اسمارت‌فون دیگری از این سازنده ندیده‌ایم.

روی این باکس تنها نام و اطلاعات محدودی ارائه شده و مکانیزم بازگشایی آن نیز به شیوه نوآورانه‌ای صورت گرفته است.

درون این باکس به جز خود گوشی به هدست سیمی، شارژر، کابل USB Type-C، یک قاب شفاف برای بخش پشتی و آچار دسترسی به سیم‌کارت و کارت حافظه بر می‌خوریم.

قاب شفاف ارائه شده به همراه P10 تقریبا از همان طراحی و جنس قاب همراه P9 برخوردار بوده و به جز حذف حفره اثر انگشت از بخش پشتی تفاوت خاصی با گذشته ندارد.

هدست دستگاه همان نمونه آشنای پیشین با کیفیتی معمولی و ظاهری نچندان خاص است که نسبت به گذشته تغییری در آن دیده نمی‌شود.

شارژر نسبتا بزرگ گوشی دارای سه خروجی مختلف 10 واتی (5 ولت 2 آمپر)، 22.5 واتی (4.5 ولت 5 آمپر) و بار دیگر 22.5 واتی اما این بار 5 ولت و 4.5 آمپر است که نسبت به شارژر P9 که تنها یک خروجی 10 واتی را ارائه می‌کرد انتظار دستیابی به شارژ کاملا سریع‌تری را ایجاد می‌کند. به این شارژر و عملکرد در بخش باتری باز می‌گردیم.

طراحی ظاهری

P10 بی‌شک اسمارت‌فون زیبایی‌ست؛ این واقعیت را حتی سختگیرترین کاربران نیز نمی‌توانند انکار کنند؛ مشکی یکدست بخش رویی، خطوط نرم پیرامونی و ظاهر زیبای پشت گوشی ترکیب دل‌انگیزی را برای P10 فراهم کرده‌اند که معمولا در یک گوشی چینی نمی‌بینیم. در این میان انتقال سنسور اثر انگشت از پشت دستگاه به زیر صفحه‌نمایش ظاهر گوشی را بیش از پیش به آیفون نزدیک کرده که این مسئله می‌تواند در عین حال مثبت یا منفی تلقی شود.

پایین آوردن خطوط آنتن در پایین بخش پشتی و تغییر مشهود آن نسبت به P9 دیگر شباهت رخ به رخ P10 با آیفون 7 را به نمایش می‌گذارد که نوآوری چندانی را حداقل در طراحی این قسمت گوشی نشان نمی‌دهد.

شباهت نوار آنتن بخش پشتی در P10 با نمونه مشابه در آیفون 7

طراحی بخش پشتی (بدون در نظر گرفتن جابجایی سنسور اثر انگشت) و ترکیب دکمه‌‌های جانبی تغییری نسبت به گذشته نداشته و دکمه پاور نیز همچنان دارای رنگ متفاوت و طرحی برجسته‌ است.

لنزهای دوگانه دوربین با وجودی که در نگاه اول تغییری نسبت به P10 نداشته‌اند اما عملا از همدیگر دورتر شده و ظاهرا ابعاد کوچک‌تری نیز پیدا کرده‌اند.

جنس خاص بخش پشتی با مقاومت در برابر جذب آلودگی و اثر انگشت، حس خوشایندی را در زیر دست ایجاد می‌کند و ترکیب رنگ‌های ارائه شده برای این قسمت جذابیت تازه‌ای را به این مدل بخشیده است.

در مجموع از طراحی این مدل با وجود شباهت فراوان به آیفون می‌توان رضایت داشت و با سختگیرانه‌ترین نگاه نیز همچنان می‌توان آن را یکی از زیباترین اسمارت‌فون‌های سال جاری تلقی کرد.

ابعاد و وزن

P10 برخلاف انتظار از صفحه‌نمایش کوچک‌تری نسبت به P9 بهره می‌برد که شاید علت آن را بتوان در انتقال سنسور اثر انگشت به زیر صفحه‌نمایش و تلاش برای افزایش نیافتن ارتفاع گوشی جست‌وجو کرد. ابعاد دستگاه 6.98×69.3×145.3 میلیمتر است که مقایسه آن با P9 شرایط یکسانی را در ارتفاع و ضخامت نشان می‌دهد؛ عرض گوشی اما به خوبی 1.6 میلیمتر کاهش پیدا کرده است. در زمینه وزن نیز P10 با وزن 145 گرمی تنها 1 گرم سنگین‌تر از P9 بوده و در دست نیز سنگین احساس نمی‌شود.

صفحه‌نمایش

P10 برخلاف روند معمول از صفحه‌نمایش کوچک‌تری در مقایسه با نسل قبلی خود برخوردار شده است این پنل 5.1 اینچی که 0.1 اینچ نسبت به P9 کوچک‌تر شده همچنان فول اچی‌دی یا 1920×1080 پیکسلی بوده و از تراکم 432ppi بهره می‌برد فناوری ساخت IPS Neo این پنل تغییری نسبت به گذشته نداشته و همچنان از لحاظ شادابی رنگ و زاویه دید در سطح کاملا مناسبی قرار دارد. در زمینه روشنایی و کنتراست نیز با یکی از نمونه‌های برتر این رده روبرو هستیم که در مقایسه با P9 نیز اندکی بهبود را تجربه کرده‌اند.

P10 در زمینه عملکرد زیر نور خورشید یکی از بهترین نمونه‌هاست و شرایطی نزدیک و حتی بهتر از P9 ارائه می‌کند.

شیشه محافظ صفحه‌نمایش در این مدل نسخه پنجم Gorilla Glass بوده که اینک در برخی دیگر پرچمداران نیز دیده می‌شود. روی این صفحه‌نمایش توسط خود شرکت سازنده نیز یک لایه پلاستیکی محافظ دیده می‌شود که نیاز به برچسب‌ معمول را از میان می‌برد.

در کل تنها نکته نسبتا منفی در مورد صفحه‌نمایش P10 به سایز آن تعلق دارد که با وجود آنکه برای اغلب کاربران از ابعاد مناسب و ارگونومیکی برخوردار است اما برای برخی دیگر نیز کوچک به نظر می‌رسد. جدا از این مورد در تقریبا تمامی المان‌های سنجش کیفیت امتیاز بالایی را باید به این پنل اختصاص داد.

زیر صفحه‌نمایش تنها به سنسور فرو رفته اثر انگشت بر می‌خوریم که به جای مربع اینک به فرم بیضی تغییر شکل یافته و طبق معمول امکان فشردن آن نیز وجود ندارد.

اجزای بخش بالایی شامل دوربین دوم، اسپیکر تماس و حسگرهای نور و Proximity به لحاظ طراحی و جایگاه همان ترکیب حاضر در P9 را داشته و هیچ تغییری در این قسمت صورت نپذیرفته است.

اجزای جانبی

P10 در زمینه اجزای جانبی نیز هیچ تغییری نسبت به P9 ارائه نداده و همه اجزا دقیقا با همان ترکیب پیشین در جایگاه‌های خود قرار دارند. در سمت چپ گوشی اسلات ترکیبی سیم‌کارت/کارت‌حافظه قرار دارد که مثل گذشته امکان جای‌گذاری دو سیم‌کارت نانو یا یک سیم‌کارت و یک کارت حافظه microSD را فراهم می‌آورد.

در سوی دیگر و در سمت راست همان ترکیب دکمه دوگانه تغییر صدا و کلید پاور قرار دارد که این دومی با نوار قرمز حاشیه آن و سطحی برجسته کاملا در زیر دست احساس می‌شود.

در بالا به میکروفون دوم بر می‌خوریم و در پایین نیز مثل قبل پورت USB Type-C در مرکز و اسپیکر اصلی و جک 3.5 میلیمتری هدست همراه با میکروفون تماس در دو سوی آن قرار دارند.

قدرت اسپیکر اصلی در P10 در سطح مناسبی قرار دارد و حداکثر بلندی صدای آن در تستی که انجام گرفت به حوالی 102dBA رسید که از این لحاظ تفاوت چندانی با Mate 9 ندارد.

بخش پشتی

یکی از مهم‌ترین جذابیت‌های طراحی P10 به بخش پشتی دستگاه مرتبط می‌شود؛ رنگ‌آمیزی متفاوت، جنس مقاوم و برجسته و حذف سنسور اثر انگشت ظاهر زیبایی به این قسمت بخشیده است که آن را به خوبی از P9 تفکیک می‌کند.

هواوی P10 در کنار P9

نوار باریک بخش بالایی مثل گذشته، دو لنز دوربین، فلش‌های دوگانه LED و مکانیزم فوکوس لیزری را در خود جای داده‌اند و نشان LEICA در کناره‌ این بخش نیز همچنان دیده می‌شود. نشان هواوی در مرکز و نام مدل همراه با برخی نوشته‌های راهنما در پایین این قسمت دیده می‌شوند.

دوربین‌های اصلی

مجموعه دوربین‌های اصلی حاضر در P10 نسل دوم دوربین‌های لایکا شرکت هواوی به حساب می‌آیند که شرکت سازنده به آن Leica Dual Camera 2.0 اطلاق کرده و پیش از این در Mate 9 نیز دقیقا به همین صورت تکرار شده‌ بودند. در اینجا از دو دوربین سیاه و سفید و رنگی در کنار هم استفاده شده که وضوح دوربین سیاه‌وسفید یا مونوکروم 20 مگاپیکسل و دوربین رنگی 12 مگاپیکسل است. البته با ترکیب این دو دوربین همچنان می‌توان با دوربین رنگی نیز عکس‌های 20 مگاپیکسلی تهیه کرد. سایر مشخصات این دوربین‌ها همچون گشودگی دیافراگم f/2.2، فاصله کانونی 27 میلیمتری و لرزه‌گیر اپتیکال دست (OIS) دقیقا مشابه Mate 9 بوده و نکته تازه‌ای در آنها دیده نمی‌شود. هواوی در مدل بزرگ‌تر این رده یعنی P10 Plus از گشودگی دیافراگم f/1.8 برای دوربین‌های دوگانه دستگاه بهره گرفته که نگفته پیداست چه تأثیر بزرگی بر کیفیت تصویر به خصوص در محیط‌های با نور کمتر برجای می‌گذارد.

حداکثر وضوح هر دو دوربین در نسبت تصویر 4:3 رخ داده و در حالت معمول واید 16:9 در هر دو دوربین رنگی و سیاه و سفید، از وضوح 9 مگاپیکسل نمی‌توان فراتر رفت که این موضوع از همین ابتدا نکته منفی نچندان کم‌اهمیتی را برای این مجموعه ثبت می‌کند. اتوفوکوس در این دو دوربین با هر چهار فناوری تشخیص فاز، تشخیص کنتراست، اتوفوکوس لیزری و تشخیص عمق (با کمک دوربین دوم) صورت می‌گیرد که این مورد نیز تفاوتی با Mate 9 ندارد. لنز دوربین سیاه و سفید در P10 نزدیک به فلش‌های LED قرار دارد و لنز رنگی به لبه بیرونی دستگاه متمایل است؛ این ترکیب در P9 معکوس اجزا شده و دوربین رنگی در P9 در کناره فلش قرار داشت.

در P10 نیز مثل P9 و Mate 9 برای تشکیل تصاویر سیاه و سفید از فیلترهای نرم‌افزاری معمول استفاده نشده و این خود سنسور است که در غیاب عملگر ایجاد رنگ (فیلتر بایر) تصاویری ذاتا سیاه و سفید تولید می‌کند. حذف این عملگر راه را برای ورود نور بیشتر به این مجموعه هموار می‌کند و ترکیب تصاویر این دوربین با تصاویر رنگی نیز به گفته هواوی منجر به ارتقا کلی تصویر می‌شود.

منوی دوربین در P10 کاملا مشابه با آنچه در Mate 9 دیده بودیم به نظر می‌رسد در ساختار نسبتا ساده این رابط کاربری دکمه تعویض بین عکاسی و فیلم‌برداری، شاتر دوربین و نمایی از آخرین عکس گرفته شده در سمت راست و میانبر تعویض بین دو دوربین، دکمه افکت‌های لایو رنگی، تغییر در پروفایل رنگ (استاندارد، Vivid colors و Smooth colors)، دکمه برداشت پرتره، تغییر به حالت دریچه دیافراگم باز و در نهایت حالت‌های مختلف فلش در ستون سمت چپ قرار دارند. از میان این موارد تنها دکمه برداشت پرتره در سمت چپ گزینه جدیدی به حساب می‌آید و سایر موارد در Mate 9 نیز حضور داشتند. در حالت برداشت پرتره برای جلوه بیشتر تصویر از افکت بوکه استفاده می‌شود.

حالت دریچه دیافراگم باز در این منو که در اغلب گوشی‌های با دو لنز دوربین دیده می‌شود امکان محو کردن پس زمینه و برجسته ساختن سوژه اصلی همراه با تغییر فوکوس پس از برداشت عکس را فراهم می‌آورد. در تست عملی این امکان در صورتی‌که سوژه در فاصله مناسبی نزدیک به 1 تا متری از دوربین قرار داشته باشد محو کردن پس‌زمینه به خوبی صورت می‌‌گیرد و اعمال فوکوس دلخواه پس از گرفتن تصویر نیز امر ساده‌ای خواهد بود. در این حالت همانند P9 و Mate 9 قبل از لمس دکمه شاتر، تصویر اصطلاحا زنده‌ای از سوژه پیش رو به نمایش در می‌آید به بیان دیگر کاربر محو شدن تصویر پس زمینه را قبل از گرفتن عکس را می‌تواند به چشم ببیند. یک محدودیت در این حالت امکان برداشت تصویر تنها در وضوح 12 مگاپیکسل با نسبت 4:3 است.

شناسایی هوشمند پوشیده شدن لنز با یک مانع از جمله موارد جالب قابل اشاره در مورد این دوربین به حساب می‌آید.

نقطه‌های پیمایش سه‌گانه زیر شاتر دوربین در حالت افقی به زیر صفحه منتقل شده و برای دسترسی به دیگر اجزای نرم‌افزاری این رابط کاربری برخلاف P9 و مشابه Mate 9 باید دست را به چپ یا راست کشید. با Swipe دست از چپ به راست، منوی حالت‌ها یا Modes به نمایش در می‌آید که در آن تمامی حالت‌های برداشت عکس یا ویدئو به نمایش گذاشته می‌شود که از آن جمع می‌توان به گزینه نقاشی با نور (با باز ماندن دیافراگم و حرکت دادن منبع نور)، افزودن واترمارک (تاریخ و درجه حرارت هوا)، برداشت HDR، تصاویر اسلوموشن و پانوراما، یادداشت صوتی و Time-Lapse (عکاسی با افکت گذشت زمان) اشاره کرد. فعال کردن دوربین سیاه و سفید یا Monochrome نیز از طریق همین منو صورت می‌گیرد.

با Swipe دست از راست به چپ سایر تنظیمات معمول دوربین به نمایش در می‌آید. این منو در گذشته فارغ از وضعیت دوربین تنها در حالت عمودی به نمایش در می‌آمد اما اکنون می‌توان آن را در حالت افقی نیز مشاهده کرد. در این منو امکان تغییر رزولوشن، تنظیم درجه اشباع، کنتراست و روشنایی و افزودن واترمارک Leica به تصاویر فراهم آمده و می‌توان به گزینه‌های مختلفی همچون تایمر سرخود، قطع صدای شاتر، تغییر وظیفه دکمه شاتر هنگام فشردن طولانی‌مدت (زوم یا تصویربرداری پی‌در‌پی)، برداشت تصویر هنگام تشخیص لبخند (Capture Smiles) و چند مورد دیگر دسترسی یافت.

درست در مقابل دکمه شاتر یک خط تیره پر رنگ و یک فلش رو به بالا دیده می‌شود که با لمس و حرکت دادن آن به صورت خودکار حالت دوربین به Manual یا Pro تغییر پیدا کرده و گزینه‌های حرفه‌ای‌تری همچون تنظیمات Metering، تغییر عدد ISO (تا 3200)، تغییر سرعت شاتر (از 1/4000 ثانیه تا 30 ثانیه)، تغییر در نورگیری (از Ev4 تا Ev-4)، انجام فوکوس به صورت دستی یا اتوماتیک (در دو حالت AF-S برای اتوفوکوس تکی مناسب سوژه‌های ثابت و AF-C برای اتوفوکوس دنبال کننده برای سوژه‌های متعدد و متحرک) و در نهایت تغییرات White balance در دسترس قرار می‌گیرد.

در منوی تنظیمات دوربین در این حالت که با Swipe ‌از بالا در دسترس قرار می‌گیرد گزینه عکاسی در حالت RAW با فرمت DNG نیز در دسترس قرار می‌گیرد که در این حالت، دوربین یک تصویر JPEG را نیز همراه آن ذخیره می‌کند. یک تصویر RAW‌ با فرمت DNG در P10‌ معمولا بیش از 20 تا 22 مگابایت حجم حافظه را به خود اختصاص می‌دهد در حالی‌که تصاویر JPEG معمولی حوالی 4 تا 7 مگابایت حجم دارند.

عکس‌های گرفته شده با دوربین‌های اصلی P10 درست از همان کیفیت و عملکرد مجموعه دوربین‌های Mate 9 برخوردار بوده رنگ‌های زنده و شفافی همراه با جزئیات نسبتا زیاد در آنها به چشم می‌خورد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در وضوح 20 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در وضوح 20 مگاپیکسل با دوربین سیاه و سفید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

یک نکته جالب که دو عکس بعدی به خوبی نشان می‌دهند کیفیت بالاتر دوربین سیاه و سفید در زمینه جزئیات تصویر است که با ادعای شرکت سازنده در این زمینه (مبنی بر افزایش جزئیات و کیفیت عکس به دلیل حذف فیلتر تشکیل رنگ) کاملا مطابقت دارد. در تصویر سیاه و سفید به وضوح به جزئیات و کنتراست بالاتری بر می‌خوریم و ترکیب جذاب‌تری به تصویر کشیده شده است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر با دوربین سیاه و سفید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در این دو تصویر نیز می‌توان این مورد را به خوبی مشاهده کرد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین سیاه و سفید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در کل از کیفیت تصاویر به ثبت رسیده توسط این دوربین همچون Mate 9 می‌توان رضایت داشت و با وجودی که بهتر بود وضوح بالاتری براری دوربین رنگی نیز به صورت مستقل در نظر گرفته می‌شد اما همچنان ترکیب این دو دوربین با یکدیگر به خصوص برای کاربران علاقه‌مند به عکاسی، مجموعه متفاوتی را پدید آورده است.

حداکثر وضوح فیلم‌برداری در P10 همانند Mate 9‌ ارتقا یافته و اینک به جز 1080p (در هر دو حالت 30 و 60 فریم در ثانیه)، می‌توان با وضوح 4K نیز به فیلم‌برداری پرداخت. فیلم‌برداری در P10 منحصر به دوربین رنگی بوده و امکان برداشت ویدئو با دوربین تک‌رنگ وجود ندارد. بیت‌ریت ویدئویی این مجموعه در فیلم‌برداری 4K نزدیک به 32Mbps بوده و صدای استریوی دو کاناله آن نیز با بیت‌ریتی در حدود 200Kbps برداشت می‌شود. در ویدئوی فول اچ‌دی 30 و 60 فریم نیز به ترتیب با بیت‌ریت‌های 17 و 32 مگابیت بر ثانیه روبرو می‌شویم و برداشت صدا نیز در هر دو به همان فرم استریوی پیشین انجام می‌شود. پایین بودن بیت‌ریت ویدئویی در وضوح 4K‌ همانطور که در مورد Mate 9 نیز به آن اشاره شد به علت به کارگیری کدک HEVC H.265 بوده و ارتباطی با کاهش کیفیت در این مجموعه ندارد. ویدئوهای به ثبت رسیده توسط این دوربین در وضوح 4K در فضای آزاد و در حضور نور فراوان دارای رنگ‌های زنده واقعی و جزئیات بالایی بوده و از این لحاظ تفاوتی با Mate 9 ندارند. در وضوح 1080p‌ با 60 فریم در ثانیه نیز این مسئله تکرار می‌شود اما در وضوح فول اچ‌دی با وجود رنگ‌های صحیح هنوز در زمینه جزئیات تفاوت مشخصی با بهترین کمرا‌فون‌های بازار دیده می‌شود.

در P10 نیز مانند Mate 9 حین فیلم‌برداری با وضوح عادی 1080/30p می‌توان تصویری با وضوح 9 مگاپیکسل (با لمس شاتر عکاسی) ثبت کرد ولی در دو رزولوشن دیگر شامل 4K و 1080/60p عکس ثبت شده در حین فیلم‌برداری تنها دارای وضوح 1920×1080 پیکسل است. لرزه‌گیر اپتیکال در این مجموعه تنها در وضوح 1080p فعال است و در وضوح 4K تنها می‌توان از لرزه‌گیری دیجیتالی که به صورت نرم‌افزاری انجام می‌شود بهره برد. 

دوربین سلفی

دوربین 8 مگاپیکسلی سلفی در P10 ظاهرا همان نمونه حاضر در Mate 9 بوده که با وجود ارائه نکردن فوکوس خودکار، همچنان به دلیل گشودگی دیافراگم f/1.9 یکی از نمونه‌های بهتر در این کلاس این به حساب می‌آید. نکته جدید در این دوربین قابلیت پرتره است که پیش از این در مورد آن صحبت کردیم این قابلیت با الگوریتمی نرم‌افزاری سعی در محو کردن پس زمینه (افکت بوکه) و اعمال زیباسازی روی چهره افراد دارد که البته در عمل چندان رویایی عمل نمی‌کند. از کیفیت دوربین سلفی دستگاه در نور مناسب و به خصوص در روز می‌توان رضایت داشت اما همانند تقریبا تمامی دوربین‌های این رده، در محیط‌های داخلی و نور کمتر، حساب چندانی روی آن نمی‌توان کرد.

باتری

ظرفیت باتری P10 با یک ارتقا ملایم نسبت به P9 از 3,000mAh به 3,200mAh رسیده است که این با توجه به صفحه‌نمایش کوچک‌تر و بهینه‌سازی‌های صورت گرفته در پروسسور دستگاه انتظار مشاهده دوام کاملا بالاتری را برای این مدل ایجاد می‌کند. طبق معمول در اینجا نیز زمان‌های رسمی این باتری از سوی هواوی اعلام نشده اما در یک استفاده متوسط رو به بالا به سادگی می‌توان روز دوم را نیز با این باتری به پایان رساند. با کاهش مصرف این زمان حتی می‌تواند افزایش نیز پیدا کند.

برای مشخص شدن دوام این باتری در یک تست واقعی و مشاهده اختلاف آن با P9، مثل همیشه از تست باتری Work battery Life 1.0 در مجموعه PCMark بهره می‌گیریم؛ در این تست با اجرای چندین سناریوی مختلف اعم از نمایش فیلم و عکس و مرور وب به صورت لوپ و تکرار، دوام باتری از 100 درصد تا رسیدن به زیر 20 درصد ثبت می‌شود. هواوی P9 این تست را با زمان 7 ساعت و 44 دقیقه به پایان رسانید و از P10 با توجه به باتری جدید آن انتظار اندکی بهبود در این عدد را داریم. در عمل P10 توانست قبل از رسیدن ظرفیت باتری خود به زیر 20 درصد، این تست را برای 8 ساعت و 7 دقیقه متوالی ادامه دهد که 23 دقیقه بیشتر از P9 بوده و انتظارات اولیه را برآورده می‌سازد.

همراه گوشی یک شارژر نسبتا بزرگ با حداکثر توان 22.5 واتی استفاده شده که قابلیت شارژ سریع را برای P10 به همراه می‌آورد. در تست شارژ گوشی طبق معمول با خاموش شدن دستگاه و آغاز از شارژ 0 درصد در 3، 5 و 10 دقیقه ابتدایی، شارژ باتری به ترتیب به 6، 10 و 17 درصد رسید و پس از 20 دقیقه نیز باتری 34 درصد شارژ داشت. برای مقایسه در P9 (با شارژر پیش‌فرض 10 واتی) پس از 10 دقیقه شارژ باتری به 12 درصد و پس از 20 دقیقه تنها به 21 درصد رسیده بود. پس از گذشت نیم ساعت از آغاز شارژ، P10 به خوبی توانست شارژ خود را به رقم بسیار مناسب 51 درصدی برساند در حالی‌که در همین شرایط P9 با اختلاف زیاد تنها 30 درصد شارژ به دست آورده است. پس از 40 و 50 دقیقه شارژ P10 به 66 و 77 درصد رسید و این در حالی‌ست که پس از 50 دقیقه، P9 فقط 46 درصد شارژ دارد. رأس یک ساعت در حالی‌‌که P9‌ به زحمت 54 درصد شارژ شده، P10 تا 85 درصد ظرفیت خود شارژ شده و پس از 75 دقیقه نیز با نسبت 93 به 66 هنوز برتری مشهود در اختیار P10 است. از این لحظه به بعد از سرعت شارژ P10‌ کمی کاسته شده و بر سرعت شارژ P9 افزوده می‌شود به طوری که در دقیقه 90 اختلاف کمتر شده و شارژ در P10 به 97 درصد و در P9 به 78 می‌رسد. در نهایت P10‌ پس از گذشت 114 دقیقه پروسه شارژ خود را تکمیل می‌کند در حالی‌که P9 به 26 دقیقه زمان دیگر برای تکمیل شارژ خود در دقیقه 140 نیاز دارد.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

هواوی P10 به صورت پیش‌فرض با نسخه 5.1 رابط کاربری EMUI و اندروید 7 ارائه شده و از این لحاظ تفاوت خاصی با Mate 9 که با EMUI 5.0 و همین ورژن اندروید ارائه شد ندارد. زمان بوت گوشی نزدیک به 21 ثانیه است که با Mate 9 و P9 برابر بوده و یکی از سریع‌ترین زمان‌های بوت در این کلاس به حساب می‌آید

تغییرات رابط کاربری نسبت به نسخه‌های قبلی EMUI از همان ابتدا و از صفحه قفل مشخص است؛ در این صفحه در حالت پیش‌فرض زمان و تاریخ همراه با میانبر دوربین در پایین قرار دارند که نسبت به گذشته تغییری را نشان نمی‌دهند. با اسکرول از پایین به بالای صفحه‌نمایش مثل قبل می‌توان به میانبرهای سریع این قسمت و گزینه‌های مرتبط با والپیپر صفحه قفل دسترسی پیدا کرد اما شکل ظاهری میانبرهای این بخش تغییر پیدا کرده و اینک علاوه بر موارد تکراری مثل ماشین حساب، چراغ‌قوه و ریکوردر صدا می‌توان به بارکدخوان و تایمر دسترسی پیدا کرد. با Swipe کردن دست به چپ و راست در این حالت می‌توان تصویر کاور این بخش را به سادگی تغییر داد.

یک نکته جدید در تنظیمات صفحه قفل که در Mate 9‌ نیز حضور داشت افزوده شدن گزینه‌ای تحت عنوان Magazine unlock است که در طی آن تصاویر مختلفی از منابع گوناگون در حوزه‌‌هایی نظیر Leica photography، Transportation، Celebrities، Style، Life و Sports برای این قسمت به صورت خودکار در نظر گرفته می‌شود. یک گزینه کاربردی در این بخش، امکان محدود کردن دانلود مواردی از این دست تنها در حضور شبکه وای‌فای است.

در صفحه هوم به نکته خاصی برنخوردیم و همچنان در صفحات متعدد این قسمت در غیبت منوی اصلی یا app drawer می‌توان آیکون برنامه‌ها، ویجت‌ها و میانبرها را قرار دارد. برای ورود به حالت ویرایشی این بخش علاوه بر نگه داشتن دست روی صفحه‌نمایش از نزدیک کردن انگشان به یکدیگر روی صفحه نیز می‌توان استفاده کرد. امکان افزودن و کاستن از صفحات، تغییر والپیپر و ویجت‌ها همراه با دسترسی به تنظیمات هوم‌اسکرین، گزینه‌های قابل اشاره در این قسمت را تشکیل می‌دهند. یک تغییر قابل اشاره در این بخش نسبت به Mate 9، حذف امکان چرخش خودکار صفحه هوم‌اسکرین است.

با اسکرول رو به پایین صفحه‌نمایش از قسمت میانی مثل گذشته منوی جدیدی با امکان جست‌وجوی سریع در تمامی قسمت‌های گوشی (اپلیکیشن‌ها، کنتاکت‌ها، پیام‌ها و...) فراهم شده و اپلیکیشن‌های بیشتر استفاده شده نیز در زیر کادر جست‌وجو نشان داده می‌شوند. نکته جدید در این بخش افزوده شدن آیکون سرچ بارکد در کناره کادر جست‌وجو است که لمس آن منوی دوربین را برای اسکن کردن یک بارکد احضار می‌کند.

Notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش تفاوت خاصی نسبت به EMUI 5.0 ندارد. با یک بار پائین کشیدن این منو علاوه بر اعلان‌برنامه‌ها، نواری از 5 گزینه پیش‌فرض وای‌فای، بلوتوث، موبایل دیتا، پروفایل صوتی و چرخش خودکار صفحه‌‌نمایش در بالا به نمایش در می‌آیند و یک ردیف پایین‌تر نیز به اسلایدر تغییر روشنایی همراه با امکان فعال کردن روشنایی خودکار بر می‌خوریم. به عنوان یک نکته مثبت، آیکون Setting یا تنظیمات کاملا جدا از میانبرهای این قسمت و در بالا قرار دارد و بدین‌ترتیب دسترسی به آن آسان‌تر خواهد بود.

ادامه اسکرول یا لمس فلش رو به پایین در بخش بالایی صفحه‌نمایش لیست 19 عددی تاگل‌های این قسمت را به طور کامل به نمایش می‌گذارد. جالب اینکه در این حالت نیز هنوز اعلان یا نوتیفیکیشن‌ برنامه‌ها همچنان به نمایش گذاشته می‌شود. با لمس دکمه Edit از بالای صفحه‌نمایش امکان ایجاد تغییر و جابجایی آیکون‌های این قسمت وجود خواهد داشت. دو تغییر کوچک در این بخش نسبت به Mate 9 تغییر نام Screen recording و No disturb به ترتیب به Screen recorder و Do not disturb است و به جز این، به نکته دیگری نمی‌توان اشاره کرد

منوی Setting از همان طراحی فلت رنگی Mate 9 بهره می‌برد و در بخش بالایی و پایین‌تر از کادر جست‌وجو گه‌گاه یک نکته یا یک پیشنهاد ظاهر می‌شود که کاربران را در آشنایی با امکانات دستگاه یاری می‌دهد. سبک و چینش آیکون‌ها در این قسمت در بسیاری موارد بدون تغییر مانده اما در این میان همانند Mate 9 برخی از گزینه‌ها بین صفحه اصلی و گزینه Advanced setting در پایین صفحه جابجا شده‌اند که از آن جمله می‌توان به انتقال گزینه Memory & storage همراه با منوی Battery به لیست اصلی منوی Setting اشاره کرد. این گزینه‌ها پیش از این هر دو در Advanced setting جای داشتند. به عنوان مثالی دیگر گزینه‌های Users و Simple mode اینک به جای صفحه اصلی منوی تنظیمات در Advance setting قرار گرفته‌اند.

منوی Navigation یکی از تغییرات P10 نسبت به Mate 9 را به نمایش می‌‌گذارد؛ در اینجا اول کاربر از بین دو گزینه موجود یعنی دکمه‌های مجازی زیر صفحه‌نمایش یا کنترل از طریق سنسور اثر انگشت زیر صفحه‌نمایش باید یکی را انتخاب کند. در صورت انتخاب اولی درست همانند گذشته می‌توان چینش دکمه‌های زیر صفحه‌نمایش را تغییر داد و مثلا دکمه back‌ را به سمت راست آورد یا آیکون جدیدی برای باز کردن Notification shade به سمت راست دکمه‌ها افزود.

اما ماجرا در صورت انتخاب سنسور اثر انگشت جالب‌تر می‌شود. در این حالت دکمه‌های زیر صفحه‌نمایش حذف شده و فضای بیشتری در اختیار رابط کاربری گوشی قرار می‌گیرد. برای حرکت به منوی قبلی (back) یک تاچ کوتاه این کلید کافی ست، برای بازگشت به منوی هوم باید این کلید را لمس کرد و نگه داشت، برای نمایش اپلیکیشن‌های جدیدا استفاده شده (recent) باید از حرکت انگشت رو به چپ و راست استفاده کرد و کشیدن انگشت رو به بالا نیز اپلیکیشن‌های گوگل را احضار می‌کند. در عمل استفاده از این کلید برای back و رفتن به صفحه هوم به سادگی انجام می‌شود اما نمایش اپلیکیشن‌های جدیدا استفاده شده با اسلاید به چپ و راست چندان آسان نیست و اسلاید بالا برای نمایش اپلیکیشن‌های گوگل نیز حداقل برای ما انجام نپذیرفت.

در منوی Setting همچنین گزینه‌ای به نام App twin در نظر گرفته شده که با کمک آن می‌توان از یک برنامه دو نمونه مجزا و جدا از هم ساخت و مثلا در مورد شبکه‌های اجتماعی با دو اکانت مختلف به آنها وارد شد. این ویژگی کاملا مشابه قابلیت Dual apps در رابط کاربری MIUI شیائومی عمل می‌کند.

با ورود به زیر منوهای Setting در اغلب موارد یک آیکون با سه خط موازی در کناره سمت چپ بالای صفحه‌نمایش ظاهر می‌شود که با لمس آن می‌توان به سرعت به دیگر قسمت‌های Setting پرش کرد که این شیوه اجرا را پیش از این در یکی دیگر از رابط‌های کاربری اندرویدی دیده بودیم.

یک قابلیت جدید دیگر در EMUI 5.1 امکانی برای تماس سریع از صفحه قفل به نام Quick calling است که در طی آن با گرفتن و نگه‌داشتن ولوم پایین پس از شنیدن صدای بوق می‌توان با گفتن نام یک کنتاکت تماس را برقرار کرد.

درون برنامه‌ها با گرفتن و نگه داشتن دکمه recent در بخش پایینی، امکان تقسیم کردن صفحه‌نمایش بین دو اپلیکیشن وجود دارد و با جابجایی نوار میانی دو برنامه نیز امکان تغییر سایز هر پنجره وجود دارد.

سنسور اثر انگشت

پروسه دریافت اثر انگشت جدید در P10 کاملا سریع و با دقت بالا بوده و تفاوت خاصی با گذشته ندارد. قرارگرفتن سنسور، زیر صفحه‌نمایش با اینکه به ظاهر گوشی کمک کرده اما در ارگونومیک این قسمت تأثیر منفی برجای گذاشته و اینک به جز دو انگشت شست عملا حین گرفتن گوشی با یک دست نمی‌توان انگشت دیگری را روی این سنسور قرار داد. از سنسور اثر انگشت مثل گذشته علاوه بر قفل صفحه‌نمایش برای دسترسی به فایل‌های صوتی و تصویری انکریپت شده و قفل‌های دلخواه روی اپلیکیشن‌ها می‌توان بهره برد.

یک نکته جالب در این بخش امکان شناسایی اثرات انگشت مختلف در گزینه Fingerprint recognition است که در طی آن در صورت تعریف کردن چندین اثر انگشت مختلف، با قرار دادن هر انگشت روی صفحه، شماره فینگرپرینت متناظر به آن های‌لایت می‌شود.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

پردازش در P10 درست همانند Mate 9 با چیپ‌ست Kirin 960 انجام می‌شود که حاوی 4 هسته ARM A73 با فرکانس 2.4 گیگاهرتز و 4 هسته ضعیف‌تر ARM A53 با فرکانس 1.8 گیگاهرتز است این پروسسور 16 نانومتری البته در رقابت با برترین‌ پروسسورهای کوالکام همچون Snapdragon 821 با فناوری 14 نانومتری و Snapdragon 835 با معماری 10 نانومتری هنوز در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد اما به لطف گرافیک قدرتمند 8 هسته‌ای‌ Mali-G71 MP8 کیفیت بالایی را در استفاده روزمره نشان می‌دهد.

حافظه داخلی گوشی 32 یا 64 گیگابایت است که ظاهرا نسخه L29 آن با 64 گیگابایت حافظه به بازار ایران عرضه می‌شود این حافظه تا 256 گیگابایت دیگر نیز از طریق اسلات microSD قابلیت ارتقا دارد. از 64 گیگابایت حافظه داخلی گوشی در نخستین بوت نزدیک به 49.74 گیگابایت در دسترس کاربران قرار دارد.

یک نکته مناقشه‌برانگیز در مورد P10 که جدیدا بحث‌های داغی را در مورد این گوشی به خصوص در چین ایجاد کرده است به نوع حافظه داخلی دستگاه تعلق دارد؛ ظاهرا هواوی در مناطق مختلف از حافظه‌های متفاوتی برای P10 بهره گرفته که شامل حافظه‌های معمول eMMC 5.1 تا نمونه‌‌های پر سرعت UFS 2.0 و UFS 2.1‌ می‌شود. خود هواوی نیز در بیانیه‌ای این مسئله را تأیید کرده و ضمنا بر این موضوع نیز تأکید کرده که این شرکت هیچگاه به نوع حافظه دستگاه در تبلیغات گوشی اشاره‌ای نکرده است. بنابراین در صورت قبول کردن ادعای هواوی ایراد چندانی از این لحاظ به این شرکت نمی‌توان گرفت هرچند برای اسمارت‌فونی که قرار است قیمت بالایی داشته باشد استفاده از حافظه‌های ارزان‌تر eMMC چندان جالب به نظر نمی‌رسد.

برای تعیین هویت حافظه دیوایسی که در دست داریم از تست Androbench استفاده کردیم. در این تست حافظه‌های UFS 2.1 در قسمت Sequential Read می‌توانند به سرعت بیش از 700MB/s دست پیدا کنند که این سرعت برای حافظه‌های UFS 2.0 نزدیک به 500MB/s و برای حافظه‌های eMMC 5.1 کمتر از 300MB/s است. این اعداد در حالت Random Read به ترتیب به 150 تا 170 مگابایت بر ثانیه، 80 تا 100 مگابایت بر ثانیه و کمتر از 35MB/s می‌رسد. بنابراین در صورتی که P10 در اختیار ما در خواندن ترتیبی (Sequential Read) به بیش از 700MB/s و در خواندن تصادفی به حوالی 170MB/s دست پیدا کند می‌توانیم از UFS 2.1 بودن حافظه آن اطمینان حاصل کنیم. در عمل و با تکرار چندین باره این تست بهترین امتیاز به دست آمده از P10 در اختیار ما برابر 781MB/s در خواندن ترتیبی و 172MB/s درخواندن تصادفی بود که خوشبختانه حضور UFS 2.1 را در این مدل کاملا تأیید می‌کند و امید آن می‌رود که دیگر نمونه‌های به فروش رسیده در بازارهای داخلی نیز از همین حافظه برخوردار باشند.

بنچ‌مارک‌های پردازشی و گرافیکی

در پله نخست بنچ‌مارک‌های پردازشی به سراغ Geekbench 4 می‌رویم؛ در این تست صرفا پردازشی پرچمداران نسل قبلی (تا پیش از ارائه پروسسورهای 10 نانومتری هم‌نسل Snapdragon 835) در حالت تک هسته‌ای به امتیازهای بیش از 1600 تا 1700 واحد دست پیدا می‌کنند و در حالت چند هسته‌ای نیز رسیدن به 4 تا 5 هزار واحد (بسته به 4 هسته یا 8 هسته‌ای بودن) بهترین نتیجه آنها به حساب می‌آید. در P10 اما به لطف فرکانس بسیار بالای هسته‌های پردازشی و کیفیت مناسب آنها در حالت تک‌هسته‌ای و چند هسته‌ای به ترتیب به امتیازهای 1,856 و 6,414 دست پیدا می‌کنیم که برای یک گوشی میانی پیشرفته، اعداد بسیار مناسبی به حساب می‌آیند. برای مقایسه بد نیست بدانیم HTC U Ultra با پروسسور Snapdragon 821 این تست را با امتیازهای 1,764 و 4,263 پشت سر گذاشته است علت کمتر بودن امتیاز U Ultra در تست چند هسته‌ای البته به میزان زیادی به هسته‌های کمتر آن (4 در مقابل 8) هسته در Kirin 960 تعلق دارد. بدین‌ترتیب حداقل در حالت تک هسته‌ای می‌توان امتیاز P10 در زمینه پردازشی را با چیپ‌ست Snapdragon 821 مقایسه کرد.

در تست دوم یعنی Vellamo شرایطی مشابه تست قبلی برقرار است. در اینجا نیز در دو حالت Metal (تست تک هسته‌ای) و Multicore (تست چند هسته‌ای) بخش پردازشی گوشی را مورد بررسی قرار می‌دهیم. در این جا در حالت تک هسته‌ای Mate 9 با پروسسور مشابه به امتیاز 3,351‌ واحد رسید و HTC U Ultra نیز با اسنپ‌دراگون 821 این تست را با 3,526 واحد به پایان رسانید بنابراین از P10 نیز انتظار رقمی نزدیک به 3,200 تا 3,300‌ واحد را داریم در عمل اما به دلیلی ناشناخته امتیاز P10 در حالت تک هسته‌ای این تست کمتر از حد انتظار بود و با 2,745 نزدیک به 18 درصد نتیجه ضعیف‌تری را از Mate 9 با پردازنده‌های یکسان کسب می‌کند. در حالت چند هسته‌ای اما شرایط به حالت عادی باز می‌گردد و امتیاز 4,648 این مدل از 4,235 در Mate 9 نیز فراتر می‌رود. شاید یکی از دلائل کمتر بودن امتیاز تک هسته‌ای P10 در این تست به محدود شدن خودکار پردازنده (cpu throttling) مرتبط باشد.

در تست جامع AnTuTu نسخه 6.2.7 در حالی‌که Mate 9 امتیاز 118 هزار واحد را ثبت کرده و HTC U Ultra نیز با پروسسور پیشرفته خود به امتیاز 133 هزار واحدی می‌رسد، P10 بسیار فراتر از انتظار عمل کرده و با رسیدن به رقم 143,713 واحد کاملا در حد و اندازه‌های یک پرچمدار بزرگ ظاهر شده است. یکی از دلائل اصلی بهبود امتیاز P10 در این تست نسبت به U Ultra، کمتر بودن وضوح صفحه‌نمایش (فول اچ‌دی در برابر QHD) بوده است.

در تست گرافیکی 3DMark و در آزمون Sling Shot Extreme 1.0 در حضور گرافیک قدرتمند Mali-G71 MP8 انتظار عملکرد بسیار خوبی را از P10‌ داریم. U Ultra این تست را با امتیاز 2,242 واحدی به اتمام می‌رساند و در Mate 9 نیز امتیاز نهایی این تست 2.074 واحد است. در P10 امتیاز نهایی گوشی به رقم استثنایی 2,800 واحد می‌رسد که به روشنی به قدرت مجموعه گرافیکی دستگاه اشاره دارد.

در تست Work 2.0 performance از آزمون PCMark مواردی همچون کیفیت مرور وب،‌ ادیت ویدئو و ویرایش تصویر و مواردی از این دست مورد بررسی قرار می‌گیرد و عدد بالاتر در آن به معنای کیفیت بالاتر مجموعه در اینگونه موارد است. امتیاز U Ultra در این تست رقم 5,245 واحد بود اما P10 در این تست نیز Snapdragon 821 را جا گذاشته و به رقم بسیار بالای 6,202 واحد دست پیدا می‌کند.

بدین‌ترتیب در یک نگاه کلی مجموعه پردازشی و گرافیکی P10 عملکرد بسیار درخشانی در تست‌های متعدد این بخش داشته و چه در زمینه گرافیکی و چه در بخش پردازشی می‌توان از آنها رضایت داشت. P10 در حین اجرای تست‌های سنگین این قسمت به میزان محسوسی گرم شد اما در حالت عادی و حین اجرای یک بازی سنگین همچون Need for Speed No Limit حرارت گوشی در سطح قابل قبولی باقی می‌ماند.

ارتباطات

سریع‌ترین گزینه ارتباطی P10 ظاهرا به LTE Cat.12 با دانلود 600Mbps و آپلود 150Mbps تعلق دارد که با پشتیبانی از طیف وسیعی از باندهای فرکانسی نسل چهارم کارکرد آن در شبکه‌های مختلف به میزان زیادی تضمین شده است. بلوتوث دستگاه نسخه 4.2 بوده و وای‌فای ac آن توانایی کارکرد در هر دو باند 2.4 و 5 گیگاهرتزی را خواهد داشت. پورت USB‌ تغییری نداشته و همچنان از لحاظ سرعتی به کلاس USB 2.0 تعلق دارد. یکی از تغییرات بزرگ P10 نسبت به P9 سال گذشته افزوده شدن اتصال NFC به نسخه دو سیم‌کارت آن است. در P9، تنها نسخه تک سیم‌کارت به این قابلیت مجهز بود که به دلیل توزیع نسخه دو سیم‌کارت گوشی در بازارهای داخلی، این ویژگی در آن حضور نداشت. این بار اما تفکیکی از این لحاظ ایجاد نشده و P10 دو سیم‌کارته نیز از NFC بهره می‌برد. آنتن NFC تقریبا تمامی قسمت‌های بالای صفحه‌نمایش (به جز کناری‌ترین لبه سمت راست) را پوشش می‌دهد و در بخش پشتی نیز محوطه سمت راست دوربین‌های دوگانه به NFC تعلق پیدا کرده است. در نهایت مسیریاب‌های همیشگی GLONASS ،GPS و Beidou در P10 حضور دارند و این بار پروژه مسیریابی اروپا یعنی Galileo نیز به این جمع افزوده شده است.

کلام آخر

Huawei P10 اسمارت‌فونی زیبا، خوش دست و با کیفیت است؛ بدنه خوش‌رنگ گوشی با فریم فلزی و رنگ‌آمیزی جذاب بخش پشتی نگاه هر بیننده‌ای را به خود خیره می‌سازد؛ از سوی دیگر شباهت این مدل به آیفون‌های اپل غیر قابل انکار است و مواردی همچون سنسور زیر صفحه‌نمایش، انحنای لبه‌های دستگاه و متمایل شدن خطوط آنتن بخش پشتی به پایین گوشی، این شباهت‌ها را دو چندان می‌کند. صفحه‌نمایش با وجود فول اچ‌دی بودن بسیار با کیفیت و روشن بوده و از دوربین‌های دوگانه بخش پشتی نیز به خصوص در زمینه عکاسی و به ویژه با دوربین سیاه و سفید می‌توان رضایت کامل داشت. ارائه نشدن گشودگی دیافراگم f1.8 در این مدل و محدود کردن آن به مدل P10 Plus اصلی‌ترین نکته منفی در مورد دوربین‌های این مدل است. دوام باتری در سطح کاملا رضایت‌بخشی قرار دارد و از لحاظ گزینه‌های پردازشی و گرافیکی نیز با یکی از بهترین نمونه‌های میانی رده بالا، روبرو می‌شویم. جایگاه جدید سنسور اثر انگشت امکانات تازه‌ای را برای حرکت در میان منوها و حذف دکمه‌های مجازی زیر صفحه‌نمایش ارائه می‌کند اما از لحاظ ارگونومیکی و دسترسی نداشتن تقریبا تمامی انگشتان (به جز دو شست) چندان به نفع کاربران تمام نشده است. حافظه دستگاه در نسخه در اختیار ما از نوع UFS 2.1 بود که حفظ این حافظه برای بازار داخلی کاملا به نفع هواوی در نزد کاربران حرفه‌ای‌تر تمام خواهد شد. در نهایت با توجه به ارائه قابلیت ضد آب در اغلب رقبای هم‌قیمت P10، بهتر بود این ویژگی نیز در این مدل حضور پیدا می‌کرد.