mobile.ir - مرجع موبایل ایران

شاید بزرگ‌ترین و سرشناس‌ترین برندهای تولیدکننده اسمارت‌فون نیز هیچ‌گاه شرایط پیچیده این روزهای بازار موبایل را پیش‌بینی نمی‌کردند؛ تا همین 5 سال پیش در جدول برترین ارائه‌کننده‌گان اسمارت‌فون به بازار به جز سامسونگ و اپل نام‌های آشنای دیگری به چشم می‌خورد که با در اختیار داشتن درصد بالایی از بازار موبایل، کوچک‌ترین تصوری از سیر قهقرایی سال‌های آینده در ذهن نداشتند؛ در جایگاه سوم تا پنجم ارائه‌کننده‌گان اسمارت‌فون به بازار طبق آمار IDC در سه ماهه دوم سال 2011 شرکت‌های اچ‌تی‌سی، RIM (صاحب‌امتیاز برند بلک‌بری) و نوکیا به ترتیب با 14، 14 و 11 درصد از سهم بازار و ارائه نزدیک به 8.4 میلیون گوشی هوشمند قرار داشتند. نگاهی دقیق‌تر به این آمار حقایق جالب‌تری را نیز به نمایش می‌گذارد در این لیست 5 برند اصلی ارائه‌کننده گوشی‌های هوشمند در مجموع تنها 17.8 میلیون گوشی به بازار ارائه کرده و مجموع سهم بازار آنها به 82 درصد می‌رسید. به بیان دیگر بیش از 80 درصد گوشی‌های هوشمند جهان در سال 2011 تنها توسط 5 شرکت تامین می‌شد و مابقی برندها با ارائه نزدیک به 4 میلیون گوشی هوشمند فقط نزدیک به 18 درصد سهم بازار در این زمینه را در اختیار داشتند. تنها با گذشت 5 سال از آن زمان با سیر نزولی HTC، تغییرات ساختاری نچندان مثبت بلک‌بری و نفوذ اسب تروای مایکروسافت به قلب نوکیا علاوه بر این سه برند بسیاری دیگر از بزرگان دنیای موبایل نیز به حاشیه رانده شده و یا کاملا به دست فراموشی سپرده شدند.

Nokia N9 محصول سال 2011

IDC در سال جاری نیز طبق معمول آمار مشابه دیگری را برای سه ماهه اول سال 2016 در زمینه برندهای اصلی واردکننده اسمارت‌فون به بازار (Shipment) ارائه کرده است؛ در این آمار بار دیگر سامسونگ و اپل در صدر قرار دارند اما سه جایگاه بعدی به 3 شرکت چینی هواوی، Oppo و Vivo تعلق دارد. حضور چینی‌ها در این سطح بازار جدا از اشتباهات سایر برندها و مشکلات اقتصادی سال‌های اخیر بی‌شک به تلاش این شرکت‌ها در ارتقا هرچه بیشتر کیفیت کالاها و کاهش قیمت تمام شده از یک سو و اعتماد‌سازی و حضور پر رنگ در بازارهای جهانی وابسته است. تعداد سازندگان گوشی‌های هوشمند این روزها به اندازه‌ای افزایش یافته که در جدیدترین آمار IDC از عرضه اسمارت‌فون در سه‌ماهه اول سال جاری میلادی، 5 برند اول بازار با وجود ارائه بیش از 193 میلیون گوشی هوشمند تنها اندکی بیش از 57 درصد نیاز بازار را تامین کرده و مابقی برندها با عرضه 141.5 میلیون اسمارت‌فون، بیش از 42 درصد این مارکت را در دست دارند. از سوی دیگر برندهای چینی این لیست تنها شرکت‌هایی محسوب می‌شوند که هر سه با رشد چشمگیری نسبت به سال گذشته روبرو شده‌اند.

Oppo R9 Plus

هواوی در میان سیل برندهای چینی تولیدکننده اسمارت‌فون از برتری‌های مشخص و غیر قابل انکاری برخوردار است که شاید حضور گسترده در بازارهای جهانی و اکتفا نکردن به بازار چین یکی از مهم‌ترین آنها باشد. از حضور هواوی در بازارهای مهم جهانی در حالی اینک چندین سال می‌گذرد که دیگر برندهای چینی آرام‌آرام در حال تلاش برای ترک کشور زادگاه خود و یافتن راه‌حل‌هایی برای عرضه کالا در بازارهای مهم هستند. دگرگون ساختن مفهوم گوشی چینی به عنوان دیوایسی بی‌کیفیت و فاقد پشتیبانی، حضور شجاعانه در بالاترین سطح این مارکت و ارائه اسمارت‌فون‌هایی در سطح پرچمداران بازار به مطرح شدن هرچه بیشتر هواوی و نزدیک شدن لحظه به لحظه آن به قله موفقیت در سال‌های اخیر انجامیده است.

روند موفقیت‌ هواوی در چند سال گذشته به میزان زیادی وام‌دار حضور پر رنگ سری پرچمدار این برند یعنی سری P است؛ P7 ،P6 و P8 سه‌گانه قدرت هواوی با وجود برخی انتقادها و نکات منفی، در کنار سری نسبتا جدید Mate بسیاری از بزرگان بازار را به چالش کشیده و شرایط ایده‌آلی برای تغییر نگاه کاربران و خریداران به برند هواوی فراهم آوردند.

Huawei P8

P9 جدیدترین عضو خانواده پرچمدار هواوی تغییرات مهمی را به خصوص در زمینه مولتی‌مدیا و دوربین تجربه کرده و با چاشنی همیشگی قیمت مناسب همچنان به عنوان انتخابی ارزشمند در بازارهای موبایل مطرح می‌شود.

نسخه 32 گیگابایتی دو سیم‌کارته Huawei P9 با نام دقیق EVA-L19 موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

باکس محصولات سری P هواوی همواره از جذابیت‌های بالایی به لحاظ طراحی و محتویات برخوردار بوده و P9‌ نیز نمی‌تواند در این زمینه استثنا باشد هرچند این بار از طرح ساده‌تری در این قسمت استفاده شده است. هواوی در این نوبت از یک جعبه سفید مربع‌شکل استفاده کرده که تنها مواردی همچون نام دستگاه و عبارت Dual Camera روی آن به چشم می‌‌خورد.

درون این جعبه در سه باکس با اندازه‌های مختلف و مجزا شارژ، هدست و کابل USB همراه با دفترچه راهنما و سوزن دسترسی به سیم‌کارت و کارت ‌حافظه قرار گرفته‌اند و در این میان نکته دیگری دیده نمی‌شود.

هدست گوشی همانند دیگر هدست‌های سیمی یکی دو سال گذشته هواوی از طرحی مشابه EarPod اپل بهره می‌برد و تفاوت خاصی مابین آن و دیگر نمونه‌های ارائه شده توسط این شرکت (که حتی در برخی مدل‌های honor حضور دارد) دیده نمی‌شود. روی سیم این هدست سه دکمه کنترلی Play/Pause و تغییر صدا دیده می‌شوند که علاوه بر نقش‌شان در حین تماس، با فعال‌سازی گزینه‌‌ای در منوهای دستگاه وظایف دیگری را در بر عهده می‌گیرند. در این‌باره در بخش رابط کاربری بیشتر سخن می‌‌گوییم.

شارژر گوشی یک نمونه 10 واتی (5 ولت و 2 آمپر) نسبتا بزرگ است که از توان کمتری در مقایسه با شارژهای قدرتمند دیگر پرچمداران برخوردار بوده و به همین علت انتظار شارژ سریعی از آن نمی‌رود. به این مورد در ادامه در بخش باتری باز خواهیم گشت.

طراحی ظاهری

شکل ظاهری و طراحی بدنه P9 تا حدودی به مدل قبلی این کلاس یعنی Huawei P8 نزدیک است. ظاهر مستطیلی با زوایای گرد در کناره‌ها، قسمت کاملا تخت و بدون برآمدگی پشت دستگاه همراه با خطوط آنتن و حاشیه مشخص در بالا و پایین همگی از طرحی آشنا سخن می‌گویند که در مدل پیشین این رده نیز رد پای آنها را می‌‌توان یافت.

P9 نسبت به گذشته اندکی ضخیم‌تر شده اما هنوز به لطف سایر مناسب صفحه‌نمایش به راحتی در دست جای می‌گیرد. حضور سنسور اثر انگشت و USB Type-C برای اولین بار در این خانواده ترکیب کارآمدتری را در این مدل به نمایش می‌گذارد و انتقال جک هدست به پایین گوشی نیز راه‌حل هوشمندانه‌تری به نظر می‌رسد.

شاسی تمام فلزی در ترکیب با قسمت شیشه‌ای روی دستگاه حس خوشایندی را در ذهن ایجاد می‌کند و کاسته شدن از زبری و گرد بودن کناره‌های شیشه‌ای بخش رویی نیز به این حس خوشایند بیش از پیش می‌افزاید.

در نهایت دیگر نکته بسیار جذاب در طراحی P9 بدون شک به دو دوربین بخش پشتی تعلق دارد که برخلاف اکثر دیگر نمونه‌های مشابه کاملا از یکدیگر مستقل بوده و هریک تجربه منحصر به فردی را در عکاسی ارائه می‌دهند. در مورد این دو دوربین نیز در ادامه بیشتر سخن می‌گوییم.

در مجموعه نمی‌توان P9‌ را در دست گرفت و از حس مثبت و طراحی مناسب آن سخن نگفت. سایز معقول، استحکام بدنه و المان‌های مدرنی همچون دو دوربین و سنسور اثر انگشت در بخش پشتی و پورت USB‌ جدید از جمله عوامل مهم تاثیرگذار در این میان به حساب می‌آیند. از سوی دیگر اصرار بر تفکیک نکردن دکمه‌های جانبی تغییر صدا و غیبت یک شاتر دوربین برای اسمارت‌فونی که تاکید فراوانی بر دوربین‌های آن وجود دارد از جمله نکات منفی طراحی P9 به حساب می‌آیند.

ابعاد و وزن

تغییر نیافتن سایز صفحه‌نمایش P9 نسبت به P8 سال گذشته معیار جالبی برای مقایسه سایز و وزن این دو مدل فراهم می‌کند. ابعاد P9 برابر است با 6.95×70.9×145 میلیمتر است که ارتفاع آن نسبت به P8 تقریبا بدون تغییر مانده اما از 1.2 میلیمتر کاهش عرض و نزدیک به 0.6 میلیمتر افزایش ضخامت بهره می‌برد. کاهش عرض را می‌توان به حاشیه جانبی کمتر صفحه‌نمایش مرتبط دانست و افزایش ضخامت نیز با ارتقا ظرفیت باتری و حضور دو دوربین جدید در بخش پشتی چندان بی‌ارتباط نیست.

به عنوان یک نکته بسیار جالب، P9 با وجود باتری حجیم‌تر و ماژول‌های دوگانه دوربین در زمینه وزن هیچ تغییری نسبت به مدل سال گذشته نداشته و همچنان 144 گرم است. P9 در مقایسه با دیگر پرچمداران سال 2016 دیوایس نسبتا سبکی به حساب می‌آید و مقایسه آن با گلکسی S7 با صفحه‌نمایش کوچک‌تر 5.1 اینچی و وزن 152 گرمی از یک سو و LG G5 با صفحه‌نمایش بزرگ‌تر 5.3 اینچی و وزن 159 گرمی به خوبی به این موضوع اشاره دارد.

صفحه‌نمایش

سایز 5.2 اینچی، وضوح 1920×1080 پیکسلی و فناوری ساخت IPS-NEO LCD همگی به یکسان بودن صفحه‌نمایش‌های P9 و P8 اشاره دارند؛ نکته‌ای که البته در عمل با تفاوت‌هایی همراه می‌شود.

صفحه‌نمایش P9 با اینکه در نگاه اول بدون حاشیه و کاملا چسبیده به لبه‌های کناری دستگاه طراحی شده اما در عمل از حاشیه تیره 1 تا 2 میلیمتری در کناره‌ها و بالا و پایین صفحه برخوردار است که هنگام روشن کردن صفحه‌نمایش می‌توان آنها را به وضوح مشاهده کرد.

از لحاظ سطح روشنایی و شدت نور امتیاز بسیار بالایی را برای این پنل می‌توان در نظر گرفت و زاویه دید نیز طبق انتظار از یک پنل IPS پرچمدار بسیار مناسب ارزیابی می‌شود. رنگ‌ها تا حدودی به گرمی گرایش داشته و دقت متوسطی را ارائه می‌کنند و در زمینه کنتراست نیز شرایط نسبتا مطلوبی برقرار است.

هواوی P9 در نور مستقیم خورشید دیوایس قابل اعتماد و موفقی ست و محتوای آن حتی در روشن‌ترین لحظات نور نیز خوانایی خود را به میزان زیادی حفظ می‌کنند.

در مجموع از صفحه‌نمایش P9 به میزان زیادی می‌توان رضایت داشت هرچند ارتقا نیافتن وضوح صفحه‌نمایش به QHD در شرایطی که برخی برندها اینک سومین پرچمدار پیاپی خود را با رزولوشن بالاتر از فول اچ‌دی به بازار ارائه کرده‌اند نمی‌تواند چندان مثبت تلقی شود.

نشان هواوی تنها نکته قابل‌ذکر در زیر صفحه‌نمایش (همانند P7 و برخلاف P8) است و مثل همیشه فضای خالی بسیار زیادی در این قسمت به چشم می‌‌خورد. دوربین دوم، سنسور تنظیم نور و Proximity‌ همراه با اسپیکر تماس و LED تعیین وضعیت نیز گزینه‌های حاضر در بخش بالایی پنل را تشکیل می‌‌دهند.

اجزای جانبی

در کناره سمت چپ در بالاترین قسمت اسلات قرارگیری سیم‌کارت و کارت حافظه قرار دارد که تفاوت آشکاری را با P8 و P7 سال‌های گذشته نشان می‌دهد. در این مدل نه‌تنها محل سیم‌کارت و کارت حافظه از راست به چپ منتقل شده بلکه به جای در نظر گرفتن دو اسلات مجزا این بار از یک درگاه تکی استفاده شده است.

در P9 نیز به سبک گذشته کاربران از بین سیم‌کارت دوم یا کارت حافظه تنها یکی را می‌توانند برگزینند و امکان انتخاب هر دو با هم وجود ندارد.

دکمه یکپارچه تغییر صدا و کلید برجسته پاور اجزای حاضر در سمت راست گوشی را تشکیل می‌دهند که این آخری نسبت به گذشته کاملا باریک‌تر و نوع برجستگی‌های سطح آن نیز با تغییر روبرو شده است.

بخش بالایی گوشی که در دو سال گذشته همواره محل جک هدست گوشی بود این بار تنها میکروفون دوم گوشی را در خود جای داده و به نکته دیگری در این قسمت نمی‌توان اشاره کرد.

در پایین گوشی با حضور جک هدست، پورت USB Type-C، اسپیکر اصلی و میکروفون تماس منظره شلوغ‌‌تری به نمایش در می‌آید که در مقایسه با P8 سال گذشته جایگاه میکروفون نیز در آن با تغییر روبرو شده است.

بخش پشتی

با نگاهی به بخش پشتی P9 ناخوداگاه تمامی توجهات به دو لنز دوربین همراه با نشان LEICA معطوف می‌شود. مجموعه دوربین‌ها، دو فلش LED با توناژ رنگی متفاوت و اتوفوکوس لیزری در یک کادر مجزا در بالای این بخش قرار گرفته‌اند که بسته به ورژن‌های مختلف P9 به رنگ‌های صورتی، طلایی، مشکی و سفید در دسترس قرار دارند.

اندکی پایین‌تر از این بخش برای اولین بار در سری P‌ هواوی از سنسور اثر انگشت مربع‌شکلی استفاده شده که تا حدودی نسبت به نمونه‌های پیشین استفاده شده در دیگر گوشی‌های هواوی همچون G8 و Honor 5X فرو رفته‌تر به نظر می‌رسد.

نشان هواوی و نوشته‌‌های بخش پایینی همراه با خط سرتاسری آنتن در این قسمت دیگر اجزای قابل اشاره در پشت گوشی را تشکیل می‌دهند.

مجموعه دوربین‌های اصلی

برای P9 مطمئنا هیچ‌ چیز با اهمیت‌تر از مجموعه دو دوربین در بخش پشتی نیست. دوربین‌های دوگانه این مدل برخلاف نمونه‌های معمول این کلاس هر دو کاملا واقعی و کاربردی بوده و از هر دو به صورت مجزا می‌توان استفاده کرد. در ساختار P9 در همکاری با شرکت معتبر آلمانی Leica از دو دوربین 12 مگاپیکسلی (ظاهرا با سنسور IMX286 سونی) با سایز پیکسل 1.25 میکرونی استفاده شده که با برخورداری از لنزهای SUMMARIT لایکا از گشودگی دیافراگم حداکثر f/2.2 بهره برده و فاصله کانونی نسبتا واید 27 میلیمتری را ارائه می‌کنند. (حداکثر وضوح 12 مگاپیکسلی یا 2976×3968 پیکسلی در نسبت تصویر 4:3 به دست می‌آید و در تصویربرداری معمول واید یا 16:9 حداکثر وضوح تصویر 9 مگاپیکسل یا 2240×3968 پیکسل است) این دوربین‌ها با اینکه روی کاغذ مشابه یکدیگر به نظر می‌رسند در عمل با یک تفاوت عمده و بزرگ نسبت به یکدیگر روبرو هستند؛ جایی‌که دوربین نزدیک به فلش‌های LED یک نمونه عادی رنگی است و دوربین جای گرفته در لبه خارجی بخش پشتی به صورت سیاه‌ و سفید یا Monochrome اقدام به برداشت تصویر می‌کند.

آنچه جذابیت این مجموعه و به خصوص دوربین Monochrome را بسیار افزایش می‌دهد، سیاه و سفید بودن ذاتی آن است به بیان دیگر تصاویر بدون رنگ این دوربین با استفاده از فیلترهای مخصوص حذف رنگ (همانند تمامی دوربین معمول موبایلی) به دست نیامده بلکه اصولا فیلتری که در دوربین‌های رنگی برای ثبت رنگ از آن استفاده می‌شود (موسوم به فیلتر بایر) در این مجموعه به کار گرفته نشده است. حذف این فیلتر که روی سنسور قرار می‌گیرد در عمل امکان ورود نور بیشتری را به مجموعه سنسور فراهم آورده و روی کاغذ انتظار نویز کمتر و عملکرد بهتری از این دوربین در محیط‌های با نور کم از آن می‌رود. افزایش جذب نور در سنسور دوربین تک رنگ P9 طبق گفته شرکت سازنده تا 3 برابر بیشتر از دوربین رنگی معادل آن بوده و از این لحاظ شرایط بسیار بهتری را برای تصویربرداری در محیط‌های داخلی و سوژه‌های کم‌نور فراهم می‌آورد.

این دو دوربین در همکاری با یکدیگر نیز به گفته هواوی جزئیات بیشتری را نسبت به دوربین‌های معمول ارائه می‌دهند و افکت دوربین‌های معمول دوگانه یعنی امکان تغییر فوکوس پس از برداشت عکس نیز برای آنها در نظر گرفته شده هرچند همانطور که در ادامه می‌بینیم این افکت تنها در تصاویر رنگی اعمال شده و در عکس‌های تک رنگ در دسترس نیست. اتوفوکوس در این مجموعه با هر سه فناوری در دسترس یعنی عمق میدان (با استفاده از دوربین دوم)، اتوفوکوس لیزری و فوکوس تشخیص کنتراست انجام می‌شود که به دقت و سرعت فوکوس روی سوژه می‌انجامد. حذف لرزه‌گیر اپتیکال دست یکی از غایبان اصلی این مجموعه به حساب می‌آید.

با ورود به منوی دوربین در P9 با منظره کاملا متفاوتی از آنچه در سال‌های گذشته از هواوی در این قسمت دیده بودیم روبرو می‌شویم. در ساختار نسبتا ساده رابط کاربری جدید دوربین دکمه تعویض بین عکاسی و فیلم‌برداری، شاتر دوربین و نمایی از آخرین عکس گرفته شده در سمت راست و میانبر تعویض بین دو دوربین، دکمه افکت‌های لایو رنگی، تغییر در پروفایل رنگ (استاندارد، Vivid colors و Smooth colors)، تغییر به حالت دریچه دیافراگم باز و در نهایت حالت‌های مختلف فلش قرار دارند.

حالت دریچه دیافراگم باز در این منو که در اغلب گوشی‌های با دو لنز دوربین دیده می‌شود امکان محو کردن پس زمینه و برجسته ساختن سوژه اصلی و تغییر فوکوس پس از برداشت عکس را فراهم می‌آورد. در تست عملی این امکان در صورتی‌که سوژه در فاصله مناسبی نزدیک به 1 تا متری از دوربین قرار داشته باشد محو کردن پس‌زمینه به خوبی صورت می‌‌گیرد و اعمال فوکوس دلخواه پس از گرفتن تصویر نیز امر ساده‌ای خواهد بود. قابلیت منحصر به فرد P9‌ در این حالت ارائه تصویر لایو قبل از لمس دکمه شاتر است به بیان دیگر کاربر محو شدن تصویر پس زمینه را قبل از گرفتن عکس را می‌تواند به چشم ببیند. یک محدودیت در این حالت امکان برداشت تصویر تنها در وضوح 12 مگاپیکسل با نسبت 4:3 است.

شناسایی هوشمند پوشیده شدن لنز با یک مانع از جمله موارد جالب قابل اشاره در مورد این دوربین به حساب می‌آید.

همانطور که نقطه‌های پیمایش سه‌گانه زیر شاتر دوربین نشان می‌دهند دیگر اجزای نرم‌افزاری این رابط کاربری با کشیدن دست رو به بالا و پایین در دسترس قرار می‌گیرند. با Swipe دست از پایین به بالا، منوی حالت‌ها یا Modes به نمایش در می‌آید که در آن تمامی حالت‌های برداشت عکس یا ویدئو به نمایش گذاشته می‌شود که از آن جمع می‌توان به زیباسازی چهره در عکاسی و فیلم‌برداری (Beauty و Beauty Video)، گزینه نقاشی با نور (با باز ماندن دیافراگم و حرکت دادن منبع نور)، افزودن واترمارک (تاریخ و درجه حرارت هوا)، برداشت HDR، تصاویر اسلوموشن و پانوراما، یادداشت صوتی و Time-Lapse (عکاسی با افکت گذشت زمان) اشاره کرد. فعال کردن دوربین سیاه و سفید یا Monochrome نیز از طریق همین منو صورت می‌گیرد.

با Swipe دست از بالا به پایین سایر تنظیمات معمول دوربین به نمایش در می‌آید. در این منو که فارغ از وضعیت دوربین تنها در حالت عمودی به نمایش در می‌آید امکان تغییر رزولوشن، تنظیم درجه اشباع، کنتراست و روشنایی و افزودن واترمارک Leica به تصاویر فراهم آمده و می‌توان به گزینه‌های مختلفی همچون تایمر سرخود، قطع صدای شاتر، تغییر وظیفه دکمه شاتر هنگام فشردن طولانی‌مدت (زوم یا تصویربرداری پی‌در‌پی)، برداشت تصویر هنگام تشخیص لبخند (Capture Smiles) و چند مورد دیگر دسترسی یافت.

درست در مقابل دکمه شاتر یک خط تیره پر رنگ و یک فلش رو به سمت چپ دیده می‌شود که با لمس و حرکت دادن آن به صورت خودکار حالت دوربین به Manual یا Pro تغییر پیدا کرده و گزینه‌های حرفه‌ای‌تری همچون تنظیمات Metering، تغییر عدد ISO (تا 3200)، تغییر سرعت شاتر (از 1/4000 ثانیه تا 30 ثانیه)، تغییر در نورگیری (از Ev4 تا Ev-4)، انجام فوکوس به صورت دستی یا اتوماتیک (در دو حالت AF-S برای اتوفوکوس تکی مناسب سوژه‌های ثابت و AF-C برای اتوفوکوس دنبال کننده برای سوژه‌های متعدد و متحرک) و در نهایت تغییرات White balance در دسترس قرار می‌گیرد.

در منوی تنظیمات دوربین در این حالت که با Swipe ‌از بالا در دسترس قرار می‌گیرد گزینه عکاسی در حالت RAW با فرمت DNG نیز در دسترس قرار می‌گیرد که یک تصویر JPEG را نیز همراه آن ذخیره می‌کند. یک تصویر RAW‌ با فرمت DNG در P9‌ معمولا بیش از 20 مگابایت حجم حافظه را به خود اختصاص می‌دهد در حالی‌که تصاویر JPEG معمولی حوالی 2 تا 3 مگابایت حجم دارند.

تصاویر گرفته شده توسط هر دو دوربین P9‌ از لحاظ جزئیات در سطح بسیار مناسبی قرار دارند و در دوربین رنگی، کیفیت و دقت رنگ‌ها نیز قابل‌قبول به نظر می‌رسد. جزئیات و سطح نویز در دوربین مونوکروم طبیعتا اندکی بیشتر است که در محیط‌های با نور کمتر تاثیر بیشتری از خود به‌جای می‌گذارد.

تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصویر در حالت اتومایتک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصور با دوربین مونوکروم - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصویر در حالت اتومایتک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصور با دوربین مونوکروم - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصویر در حالت اتومایتک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصور با دوربین مونوکروم - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

از عکس‌های گرفته شده توسط هر دو دوربین در شرایط مختلف می‌توان رضایت داشت و قابلیت‌هایی همچون امکان تغییر بلافاصله در اندازه دریچه دیافراگم و اصطلاحا "بوکه لایو" پیش و پس از گرفتن عکس جذابیت‌های بالایی را برای این مجموعه در قیاس با دیگر پرچمداران سایر برندها فراهم می‌آورد. در عکاسی از فاصله نزدیک با عملکرد مناسبی از سوی دوربین روبرو هستیم و در موقعیت‌های دشواری همچون تصویر زیر نیز با استفاده از تنظیمات دستی به نتایج بهتری می‌توان دست یافت.

تصویر در حالت خودکار - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

سرعت شاتر 1/20 ثانیه، نورگیری Ev-2 و اتوفوکوس نقطه‌ای - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

فیلم‌برداری P9 همانند P8 و P7 هنوز با وضوح 1080p صورت می‌گیرد و هواوی حتی در P9 Plus نیز از سطح فول اچ‌دی فراتر نرفته است. یک نکته جدید در این میان ارائه نرخ 60 فریم در ثانیه برای وضوح فول اچ‌دی است که به نظر کیفیت کاربردی‌تری از وضوح 2160p یا 4K به حساب می‌آید. یکی از موارد منفی پرچمداران سال گذشته هواوی از جمله P8 و Mate S به بیت‌ریت ویدئوهای برداشت شده توسط دوربین آن‌ها تعلق داشت که همواره کمتر از 10Mbps بوده و به همین علت از جزئیات تصویر به طرز مشهودی کاسته می‌شد. در P9 اما این مشکل مرتفع شده و در برداشت ویدئوی 1080/30p به بیت‌ریت ویدئویی نزدیک به 18Mbps و در حالت 1080/60p به رقمی در حدود 33Mbps دست پیدا می‌کنیم. در هر دو حالت صدا به صورت دو کاناله استریو با بیت‌ریتی نزدیک به 185 تا 196 کیلوبیت بر ثانیه برداشت می‌شود. در حالت 1080/30p‌ امکان برداشت عکس حین فیلم برداری با حداکثر وضوح (2240×3968 پیکسل یا 9 مگاپیکسل) وجود دارد. این قابلیت در وضوح فول اچ‌دی 60 فریم در نظر گرفته نشده است. یک نکته مثبت دیگر در این میان به کادر تصویر هنگام لمس دکمه ریکورد تعلق دارد که برخلاف بسیاری دیگر از دوربین‌های موبایلی کادر تصویر در این حالت تغییر چندانی نسبت به حالت عکاسی نمی‌کند.

کیفیت ویدئوهای این دوربین از لحاظ میزان جزئیات در سطح قابل‌قبولی قرار دارد اما رنگ‌ها اندکی اشباع‌شده‌تر با تاکید بیشتر بر کانال رنگی قرمز ثبت می‌شوند. حرکت روان تصویر در حین برداشت ویدئوی 60 فریم مثبت‌ترین نکته قابل ذکر در این قسمت است و در دیگر سو نیز غیبت لرزه‌گیر اپتکیال، لرزش‌های کوچک دست کاربر را تا حدودی به تصویر نهایی منتقل می‌کند.

دوربین‌های دوگانه P9 در یک نگاه کلی در جمع برترین دوربین‌های موبایلی حال حاضر بازار قرار داشته و در بعضی موارد همچون میزان کنتراست و کنترل نویز حتی در سطح بالاتری نیز از برخی رقبا قرار می‌گیرد. دوربین تک رنگ P9 با اینکه در نگاه اول امکانی فانتزی به شمار می‌رود اما در عمل به دلیل کیفیت بالا و عملکرد بهتر در محیط‌های داخلی و سوژه‌های با نور کمتر، به دفعات مورد استفاده قرار می‌گیرد و جذابیت‌هایی بالایی را ارائه می‌کند. در دسترس نبودن برخی گزینه‌ها نظیر فیلم‌برداری و حالت HDR در دوربین تک رنگ یا مونوکروم یکی از نکات منفی این مجموعه را تشکیل می‌دهند.

دوربین دوم

دوربین دوم دستگاه یک نمونه 8 مگاپیکسلی فاقد فوکوس خودکار با گشودگی دیافراگم f/2.4 و امکان برداشت ویدئوی 1080p‌ است که ظاهرا هیچ تفاوتی با دوربین مشابه حاضر در P8 ندارد. وضوح این دوربین در حالت تمام‌صفحه 16:9 برابر 6 مگاپیکسل یا 1840×3264 پیکسل است و امکان تغییر ISO تا 1600 نیز برای آن در نظر گرفته شده است. همانند اکثر دیگر دوربین‌های سلفی، در این مورد نیز برداشت با کیفیت تصویر به میزان زیادی به نلرزیدن دست کاربر و البته وجود نور کافی وابسته است و به نکته خاص دیگری در این مورد نمی‌توان اشاره کرد.

باتری

ثابت ماندن سایز و وضوح صفحه‌نمایش از یک سو و ارتقا ظرفیت باتری از 2680mAh در P8 به 3000mAh در P9‌ انتظار دوام باتری بالاتری را ایجاد می‌کند از سوی دیگر افزایش تعداد دوربین‌ها و امکانات آنها تا حدودی اثرات این ارتقا را کم‌رنگ‌تر خواهد ساخت. زمان‌های رسمی دوام این باتری از سوی هواوی منتشر نشده و بدین‌ترتیب تست عملی تنها راه تعیین دوام این باتری است. در دنیای واقعی از دوام باتری P9 به میزان بسیار زیادی می‌توان رضایت داشت و با یک بار شارژ حتی در سخت‌ترین شرایط نیز به سختی بتوان در پایان روز اول این باتری را به زانو درآورد. در یک استفاده عادی رسیدن به اوائل روز سوم با یک بار شارژ چندان دور از انتظار نیست، امری که وضوح فول اچ‌دی صفحه‌نمایش و مجموعه مناسب پردازشی در آن بی‌تاثیر نیستند.

برای در دست داشتن معیاری جهت مقایسه دوام باتری Huawei P9 با دیگر اسمارت‌فون‌های هم‌رده آن مثل همیشه از تست باتری PCMark استفاده کردیم. این تست سناریوهای متنوعی شامل پخش ویدئو، بازگشایی صفحات وب، نوشتن محتوا و ویرایش تصویر را به صورت یک لوپ پیوسته تا رسیدن شارژ باتری به کمتر از 20 درصد اجرا می‌کند. این تست را با شارژ 100 درصد باتری و قرار دادن روشنایی صفحه روی 50 درصد انجام می‌دهیم. هواوی P9 توانست این تست را برای 7 ساعت و 44 دقیقه پیش از آنکه شارژ باتری به زیر 20 درصد برسد ادامه دهد که امتیازی متوسط رو به بالا برای گوشی‌های پرچمدار به حساب می‌آید. به عنوان معیاری برای مقایسه، HTC 10 همین تست را با زمان 6 ساعت و 27 دقیقه،‌ LG G5 با زمان 6 ساعت و 12 دقیقه و در نهایت Samsung Galaxy S7 با امتیاز 7 ساعت و 9 دقیقه به پایان رساندند. البته وضوح پایین‌تر صفحه‌نمایش P9 در کسب امتیاز بالاتر در این تست نیز بی‌تاثیر نبوده است.

طبق معمول سرعت شارژ باتری را با شارژر پیش‌فرض ارائه شده همراه آن در جعبه محتویات مورد سنجش قرار دادیم. P9 همانطور که گفته شد با یک شارژ 10 واتی (5 ولت و 2 آمپر) ارائه می‌شود که انتظار سرعت شارژ متوسطی را در ذهن ایجاد می‌کند. مثل گذشته عملیات شارژ را زمانی که باتری تنها 3 درصد شارژ دارد آغاز می‌کنیم. در این حالت پس از گذشت 3، 5 و 10 دقیقه شارژ باتری به ترتیب به 5، 8 و 12 درصد می‌رسد. پس از 20 دقیقه باتری 21 درصد شارژ دارد و پس از 30 دقیقه شارز به 30 درصد می‌رسد. گوشی در راس یک ساعت تنها 54 درصد شارژ شده که چندان فوق‌العاده نیست چرا که به عنوان نمونه پرچمداران دیگری همچون Galaxy S7 و HTC 10 در شرایط یکسان پس از یک ساعت به ترتیب به شارژ 81 درصد و 78 درصد دست پیدا می‌کنند. با ادامه شارژ P9، پس از 75 دقیقه به شارژ 66 درصد و پس از 90 دقیقه به شارژ 78 درصد می‌رسیم. باتری در رأس 2 ساعت تا 95 درصد ظرفیت‌ش شارژ شده و شارژ کامل تا 20 دقیقه دیگر یعنی تا دقیقه 140 ادامه پیدا می‌کند. بدین‌ترتیب P9 در مقابل دیگر پرچمداران سال 2016 دارای کندترین سرعت شارژ با شارژر پیش‌فرض ارائه شده همراه آن است.

سنسور اثر انگشت

با اینکه بسیاری از گوشی‌های هواوی و برند آنر این شرکت در طی یک سال گذشته به سنسور اثر انگشت مجهز شده‌اند اما این اولین باری‌ست که یک گوشی پرچمدار از سری P هواوی از این قابلیت بهره می‌برد. سنسور مربع شکل اثر انگشت در این مدل شباهت نزدیکی به تجربه‌های مشابه در مدل‌های جدید خانواده Mate داشته و جایگاه مناسبی را برای قرارگیری انگشت‌های دلخواه کاربران فراهم می‌آورد. مثل اغلب دیگر نمونه‌های مشابه هواوی در این زمینه همچون Mate S در اینجا نیز سنسور اثر انگشت علاوه بر بازگشایی قفل صفحه‌نمایش برای گرفتن عکس و ویدئو،‌ پاسخ دادن به تماس، متوقف کردن آلارم، حرکت در میان تصاویر گالری و دسترسی به Notification shade (با اسکرول کردن دست از بالا به پایین روی سنسور) مورد استفاده قرار می‌گیرد. تعریف یک اثر انگشت جدید در این سنسور و پروسه بازگشایی قفل در آن با سرعت و دقت بالایی صورت می‌پذیرد و از این لحاظ می‌توان آن را با بهترین‌های این رده مقایسه کرد.

تقریبا تمامی سیستم‌های دارای سنسور اثر انگشت پیش از ثبت یک اثر انگشت و مرتبط ساختن آن با قفل صفحه‌نمایش، کاربر را ملزم به فعال‌سازی یک گزینه امنیتی دیگر برای بازگشایی صفحه‌نمایش اعم از پترن، پین‌کد یا پسورد می‌کنند که در این میان نگفته پیداست که ضعیف‌ترین گزینه همان رسم خطوط روی صفحه‌نمایش یا پترن است. هواوی در P9 این گزینه را حذف کرده و پیش از تعریف یک اثر انگشت و باز کردن قفل صفحه‌نمایش با آن، تنها دو گزینه پین‌کد و پسورد را پیش روی کاربران قرار دارد. البته همچنان می‌توان پترن را فعال کرد اما نمی‌توان آن را همزمان با قفل اثر انگشتی به کار گرفت.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

هواوی P9 طبق انتظار با نسخه ششم اندروید مارشملو همراه شده و ساختار منویی آن نیز براساس لانچر پیش‌فرض EMUI ورژن 4.1 شکل گرفته است. بوت گوشی با سرعت نسبتا بالایی صورت می‌گیرد به طوری‌که از لحظه فشردن دکمه پاور تا ظاهر شدن صفحه قفل تنها نزدیک به 21 ثانیه به طول می‌انجامد.

EMUI 4.1 تغییرات کوچک و بزرگی را نسخه‌های قبلی و EMUI 3.1 تجربه کرده و با وجود شباهت‌های ظاهری متعدد به گذشته به نقاط اختلاف مشخصی نیز می‌توان اشاره کرد.

صفحه قفل مثل گذشته در حالت پیش‌فرض دارای والپیپرهای متعددی ست که به صورت خودکار هر بار یکی از آنها به نمایش گذاشته می‌شود. در پایین صفحه در این قسمت تنها میانبری برای دسترسی مستقیم به دوربین در نظر گرفته شده و در سوی دیگر زمان و تاریخ دیده می‌شود. نوتیفیکیشن برنامه‌ها در مرکز (قابل تغییر به دلخواه کاربران) تنها نکته دیگر قابل اشاره در این بخش است. مثل گذشته drag کردن صفحه نمایش از پایین به بالا در صفحه قفل امکان تغییر والپیپر و دسترسی مستقیم به میانبرهایی همچون ضبط صدا، ماشین حساب و چراغ‌قوه را فراهم می‌کند.

در منوی تنظیمات گوشی و از قسمت Screen lock & passwords امکان ایجاد تغییرات اندکی در صفحه قفل وجود دارد که از آن جمله می‌‌توان به نمایش نوشته دلخواهی در این قسمت، نمایش جزئیات پیام از جمله نام فرستنده روی صفحه قفل و آنلاک هوشمند یا بازگشایی قفل در حضور یک دیوایس بلوتوثی مشخص اشاره کرد.

صفحه Home نکته خاصی را در بر ندارد و همچنان نگه داشتن دست روی صفحه‌نمایش یا نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر مد ویرایشی آن را برای تغییر والپیپر، انتقال ویجت‌های دلخواه و تغییر افکت حرکت بین صفحات در دسترس قرار می‌دهد. طبق انتظار همچنان از منوی اصلی یا app drawer در P9 مثل دیگر اسمارت‌فون‌های هواوی خبری نیست و همه چیز اعم از آیکون برنامه‌‌ها، ویجت‌ها، تنظیمات و ... در دسک‌تاپ‌های مختلف Home Screen قرار می‌گیرند از این رو دسته‌بندی برنامه‌ها و قرار دادن آنها در فولدرهای متناسب برای جلوگیری از شلوغی و به هم ریختگی این منو ضروری خواهد بود.

drag کردن رو به پایین صفحه‌نمایش در صفحه Home همچنان ضمن نمایش اپلیکیشن‌های بیشتر استفاده شده امکان جست‌وجو برای محتوای دلخواه اعم از کنتاکت‌ها، پیام‌ها، برنامه‌ها و ... را فراهم می‌آورد.

منوی تنظیمات یا Setting شاهد بیشترین تغییرات EMUI 4.1‌ نسبت به نسخه 3.1 است. در این قسمت بسیاری از گزینه‌های معمول این رده از جمله Storage ،Battery ،Power Saving ،Location access، Protected apps ،Security و Backup & reset از لیست اصلی حذف شده یا تغییر نام داده‌اند و خبری نیز از Tabهای تنظیمات عمومی (General) و تمامی تنظیمات (All) در بالای صفحه نیست. بدین‌ترتیب فضای اصلی منوی Setting ظاهری ساده‌تر و مرتب‌تر به خود گرفته است که البته این مورد لزوما به معنای دسترسی آسان‌تر به این منو نیست. البته برخی از این تغییرات همچون انتقال گزینه Airplane mode به صدر گزینه‌های این قسمت کاملا مثبت ارزیابی می‌شود.

طراحان هواوی در EMUI 4.1 ترجیح داده‌اند تا بسیاری از گزینه‌های مهم مورد نیاز کاربران را به یک منوی دیگر در انتهای لیست Setting به نام Advanced settings یا تنظیمات پیشرفته منتقل کنند که برخی از آنها همچون زمان و تاریخ،‌ تغییر زبان و کیبورد و گزینه‌های مرتبط با باتری چندان نیز پیشرفته به نظر نمی‌رسد و بهتر بود به عنوان تنظیمات عمومی در همان لیست اصلی جای می‌گرفتند.

برخی دیگر از گزینه‌های کاربردی EMUI 3.1‌ همچون Motion control (دستورات حرکتی همچون برگرداندن دستگاه برای خاموش کردن صدای زنگ)، Navigation bar (برای تغییر ترکیب دکمه‌های زیر صفحه‌نمایش) و One-hand UI (برای کوچک‌تر کردن صفحه‌نمایش برای کارکرد با یک دست) که پیش از این در قسمتی به نام Smart assistance قرار داشتند اینک به منویی به همین نام منتقل شده‌اند و در این میان برخی گزینه‌های تازه‌ نیز به آن افزوده است که از آن جمله می‌توان به Smart headset control اشاره کرد که در طی آن دکمه‌های سه‌گانه روی هدست‌های پیش‌فرض ارائه شده همراه گوشی علاوه بر وظیفه اصلی خود با دو یا سه بار فشردن پیاپی وظایف دیگری (حرکت به آهنگ قبلی و بعدی، انتخاب یک آهنگ به عنوان Favorite و پخش درهم یا Shuffle) را هنگام استفاده از پلیر موسیقی Huawei Music بر عهده می‌گیرند. در تست این قابلیت در EMUI 3.1‌ نیز برخی از این موارد همچون دوبار پشت سرهم فشردن دکمه مرکزی روی سیم هدست برای رفتن به آهنگ و فشردن سه بار پیاپی برای رفتن به آهنگ قبلی فعال است.

برخی منوهای تازه در لیست Setting با ترکیب منوهای پیشین و ساخت موارد تازه شکل گرفته‌اند که از آن جمع باید به Battery manager با ترکیب دو منوی Battery و Power Saving و Notification panel & status bar با بسط و توسعه منوی Notification center اشاره کرد.

در منوی جدید Notification panel & status bar مثل گذشته امکان تعیین محل نمایش اعلان برنامه‌های مختلف (استاتوس بار، به صورت بنر و در صفحه قفل) وجود دارد و اینک می‌توان با نوع کشیدن دست رو به پایین، پنل به نمایش گذاشته شده در Notification shade را تغییر داد (کشیدن دست از سمت چپ صفحه‌نمایش رو به پایین منجر به نمایش نوتیفیکیشن برنامه‌ها و کشیدن دست از سمت راست صفحه رو به پایین برای نمایش میانبر و تاگل‌های این قسمت).

برخی گزینه‌های کوچک‌تر همچون نمایش درصد باقی‌مانده باتری درون آیکون باتری نیز در همین قسمت در دسترس قرار دارد.

Notification Shade با منوی کشویی بالای صفحه‌نمایش از دو قسمت مجزا شامل Notifications و Shortcuts تشکیل شده که در اولی طبق معمول اعلان برنامه‌های مختلفی و در دومی میانبرها و تاگل‌ها قرار دارد.

در منوی Shortcuts حداکثر 9 آیکون مختلف قابل جای‌گذاری است که به جز Settings که به صورت ثابت در کناره سمت راست قرار دارد سایرین را می‌توان به دلخواه از یک لیست 16 عددی انتخاب کرد. گزینه Edit برای دسترسی به این لیست مثل گذشته با drag کردن میانبرها رو به بالا در دسترس قرار می‌گیرد. از گزینه‌های حذف شده در این منو باید به Auto-sync و shifting keyboard اشاره کرد و گزینه Multi-screen برای انتقال تصویر به صورت بی‌سیم به نمایشگرهای منطبق نیز اینک به MirrorShare تغییر نام پیدا کرده است. تغییر روشنایی پنل با حضور دکمه Auto دیگر نکته قابل اشاره در این قسمت است.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

هواوی مثل گذشته این بار نیز به سبک بزرگان این کلاس از پروسسور اختصاصی ساخت این شرکت در پرچمداران خود بهره برده است. چیپ‌ست پردازشی حاضر در P9 از نوع HiSilicon Kirin 955 حاوی 4 هسته 2.5 گیگاهرتزی ARM A72 و 4 هسته 1.8 گیگاهرتزی ARM A53 است که می‌توان آن را معادل پروسسور Snapdragon 652 در مجموعه کوالکام با هسته‌های یکسان دانست البته ذکر این نکته بسیار اهمیت دارد که در یک مقایسه رو در رو، هسته Kirin 955 از فرکانس بسیار بالاتری در مقایسه با هسته‌های یکسان Snapdragon 652 برخوردار است (به عنوان نمونه باید به فرکانس 2.5 گیگاهرتزی هسته‌های A72 در Kirin 955‌ و فرکانس 1.8 گیگاهرتزی همین هسته‌ها در SD652 در اسمارت‌فونی همچون Samsung Galaxy A9 2016 اشاره کرد). دیگر برتری بسیار مهم Kirin 955 بر رقیب کوالکامی خود در معماری این چیپ ست نهفته است؛ در حالی‌که Snapdragon 652 با معماری 28 نانومتری ساخته شده Kirin 955 از معماری بسیار پیشرفته‌تر 16 نانومتری FinFET بهره می‌برد که عملکرد و مصرف انرژی آن را بسیار بهبود می‌بخشد.

وظیفه پردازش گرافیکی این مجموعه بر عهده قطعه 4 هسته‌ای Mali-T880 MP4 با فرکانس کاری 900 مگاهرتز است که در مقایسه با گرافیک Adreno 510 حاضر در Snapdragon 652 با فرکانس 600 مگاهرتزی از همین ابتدا برتری مشخصی را ارائه می‌کند. حافظه رم گوشی در دو نسخه 3 و 4 گیگابایتی ارائه می‌شود که به ترتیب 32 و 64 گیگابایت حافظه داخلی قابل ارتقا را ارائه می‌‌کنند. نسخه 32 گیگابایتی در اختیار ما نزدیک به 25 گیگابایت حافظه داخلی را در دسترس کاربران قرار می‌دهد.

در نخستین تست بررسی سخت‌افزاری گوشی مثل گذشته کیفیت و سرعت هسته‌های پردازشی را با Geekbench 3 می‌سنجیم. این تست تنها به کیفیت پردازنده‌ها وابسته است و عوامل دیگری همچون وضوح صفحه‌نمایش و گرافیک تاثیری در آن ندارند. پرچمداران اصلی سال 2016 همچون Galaxy S7، ال‌جی G5 و HTC 10 حالت تک هسته‌ای این تست را به ترتیب با امتیازهای 2,133، 2,317 و 2,165 به پایان می‌رسانند؛ در P9‌ با وجودی که هسته‌های پردازشی از کلاس نسبتا پایین‌تری در مقایسه با هسته‌های پردازشی گوش‌های اشاره شده برخوردارند اما فرکانس بالای آنها انتظار دستیابی به رقم نسبتا مناسبی را در ذهن ایجاد می‌کند. امتیاز P9 در حالت تک هسته‌ای این تست 1,760 واحد اندازه‌گیری می‌شود که کاملا در راستای انتظارات اولیه است. در حالت چند هسته‌ای S7 با 8 هسته پردازشی (4 هسته 2.3 و 4 هسته 1.6 گیگاهرتزی) به امتیاز 6,409 واحد دست می‌یاد اما در P9 به لطف فرکانس بالای پردازنده‌ها، ضعف کیفیت هسته‌های تا حدود زیادی جبران شده و امتیاز نهایی گوشی در این تست به رقم بسیار مناسب 6,264 واحد می‌رسد.

AnTuTu v.6.0.1 علاوه بر پردازنده‌ها، پای بخش گرافیکی، رم و سرعت حافظه داخلی را نیز به میان می‌کشد و با محاسبه اکثر فاکتورهای مرتبط با سنجش کیفیت یک عدد را به عنوان امتیاز نهایی دستگاه اعلام می‌کند. پیشرفته‌ترین گوشی‌های فعلی بازار این تست را با امتیازهای بیش از 130 هزار واحد پشت سر می‌گذارند که از آن میان باید به HTC 10 با امتیاز 132,541 واحد و LG G5 با امتیاز 138,663 واحد اشاره کرد. گوشی‌های رده میانی و برخی بزرگان سال گذشته نیز این تست را با حوالی 60 تا 80 هزار واحد پشت سر می‌گذارند که از آن میان می‌توان به نکسوس 6P با امتیاز 76,783 واحد اشاره کرد. با این پیش‌زمینه و با توجه به شرایط مناسب پردازشی P9 از یک سو و گرافیک رده متوسط آن از سوی دیگر انتظار رقمی بیش از 90 هزار و کمتر از 100 هزار واحد را در این تست داریم. در عمل امتیاز P9 در AnTuTu v.6.0.1 به 94,076 واحد می‌رسد که به خوبی به کلاس فراتر از متوسط آن اشاره دارد.

در نهایت برای مشخص شدن کیفیت بخش گرافیکی گوشی به سراغ آزمون Sling Shot در بنچ‌مارک 3DMark می‌رویم. این تست که تحت OpenGL ES 3.1 با وضوح 1440p‌ اجرا می‌شود یکی از سنگین‌ترین آزمون‌های گرافیک موبایلی به حساب آمده و سر بلند بیرون آمدن از آن به معنای عملکرد با کیفیت در اجرای پیچیده‌ترین بازی‌ها به حساب می‌آید. گلکسی S7 مجهز به گرافیک 12 هسته‌ای Mali-T880 MP12 و LG G5 با گرافیک بسیار پیشرفته Adreno 530 این تست را به ترتیب با امتیازهای 2,150 و 2,526 پشت سر می‌گذارند اما Huawei P9 با گرافیک بسیار ضعیف‌تر Mali-T880 MP4 در رده متوسط قرار دارد و نمی‌توان انتظار نزدیک شدن آن به پرچمداران را در این تست داشت. P9 این تست را با امتیاز متوسط 901 به پایان می‌برد که البته همچنان امتیاز بسیار بالاتری از گوشی‌های بزرگ رده میانی سال گذشته همچون HTC One A9 با گرافیک Adreno 405 و امتیاز تنها 385 واحد و Huawei Mate S با گرافیک Mali-T628 MP4‌ و امتیاز 263 به حساب می‌آید.

ارتباطات

یکی از نقاط قوت پرچمداران هواوی به دلیل سابقه درخشان این شرکت در زمینه‌های ارتباطی به اتصالات و گزینه‌های تحت شبکه آنها مرتبط است. سریع‌ترین گزینه ارتباطی Huawei P9 به LTE Cat.6 با سرعت 300Mbps در دانلود تعلق دارد و HSDPA با نرخ تبادل 42Mbps نیز طبیعتا در آن دیده می‌شود. با قرار دادن سیم‌کارت در گوشی مثل اکثر دیگر اسمارت‌فون‌های هواوی، آنتن در کوتاه‌ترین زمان ظاهر شده و نیازی به ریستارت کردن گوشی نیست. وای‌فای دستگاه برای اولین بار در خانواده P به ac ارتقا یافته و بلوتوث نیز نسخه 4.2 است. NFC غایب بسیار بزرگ و باور نکردنی P9 است که تنها در ورژن تک سیم‌کارت این مدل (موسوم به EVA-L09) حضور دارد. GPS، GLONASS و BDS ره‌یاب‌های ماهواره‌ای این مدل را تشکیل می‌دهند و اتصالات سیمی آن نیز از طریق USB Type-C تامین می‌شود.

کلام آخر

Huawei P9 پرچمداری شایسته با نکات مثبت فراوان و تغییراتی در خور توجه است. دوربین‌ اصلی دستگاه کیفیت قابل قبولی ارائه می‌‌دهند و دوربین دوم سیاه و سفید نیز کاملا از حد یک گزینه فانتزی فراتر می‌رود. جنس فلزی بدنه و ابعاد صفحه‌نمایش حس خوشایندی از در دست‌گیری یک گوشی مدرن را ایجاد می‌کنند و افزوده شدن سنسور اثر انگشت و USB Type-C نیز جایگاه P9 را در کنار دیگر بزرگان سال 2016 ارتقا می‌بخشند. از دوام باتری و مجموعه پردازشی این مدل نیز می‌توان به میزان زیادی رضایت داشت. اما همه چیز نیز طبیعتا در مورد این مدل مثبت نیست و مواردی همچون وضوح فول اچ‌دی صفحه‌نمایش، پشتیبانی نکردن از وضوح 4K در فیلم‌برداری و محدودیت دوربین سیاه و سفید تنها برای عکاسی، نبود NFC در نسخه‌های دو سیم‌کارت، محدودیت انتخاب بین سیم‌کارت دوم یا کارت حافظه و شارژ نچندان پر سرعت باتری نکات منفی این مدل را تشکیل می‌‌دهند. در یک نگاه کلی و با رو در رو قرار دادن نکات مثبت و منفی این مدل و نیم نگاهی به قیمت در نظر گرفته شده برای آن همچنان می‌توان از Huawei P9 به عنوان انتخابی ارزشمند و شایسته احترام یاد کرد.