mobile.ir - مرجع موبایل ایران

ارائه ورژن ساده‌تری از گوشی‌های پرچمدار هواوی با پسوند لایت و امکاناتی هم‌طراز و گه‌‌گاه بالاتر از سطح میانی بازار تقریبا از سال گذشته و زمان معرفی P8 Lite در کنار Huawei P8 آغاز شد. رویه ارائه دیوایس‌هایی از این دست در برندهای دیگر به خصوص سامسونگ، HTC و ال‌جی البته از سابقه بیشتری برخوردار بوده و هرچند بازخورد کاربران و خریداران اینگونه گوشی‌ها برای شرکت‌های مذکور معمولا چندان هیجانی و فوق‌العاده دنبال نشده اما شرایط برای چینی خوشنام بازار موبایل اندکی نسبت به دیگران متفاوت است. شاهد این مدعا را باید در فروش بسیار مناسب P8 Lite در زمان نچندان طولانی حضور این مدل در بازار جست‌وجو کرد.

شرکت هواوی در ابتدای سال جاری میلادی میزان فروش گوشی P8 Lite را تنها پس از گذشت 9 ماه از عرضه آن در بازارهای اروپایی، بیش از 10 میلیون عدد عنوان کرد که این میزان فروش به گفته شرکت سازنده برای اولین بار از آمار فروش این مدل در خود کشور چین فراتر رفته است. در جست‌وجو برای دلائل موفقیت مدلی همچون P8 Lite جدا از پیشرفت‌های دائمی برند هواوی (که طبق آمار IDC برای سه ماهه دوم سال 2016 نیز همچنان در جایگاه سومین برند از لحاظ ورود اسمارت‌فون به بازار قرار دارد)،‌ باید از نگاه متفاوت به بازار گوشی‌های هوشمند در رده میانی یاد کرد. در حالی‌که گوشی‌های هوشمند رده پایین و میانی در سال 2015 در برندهای نام‌آشنایی چون سامسونگ، ال‌جی و HTC تقریبا همگی فاقد بدنه‌های تمام‌فلزی مستحکم، صفحه‌نمایش‌های بزرگ با کیفیت و حافظه‌های اصلی و جانبی بالا بودند، اکثر برندهای چینی از بدنه‌های فلزی، صفحه‌نمایش‌های کاملا بزرگ‌تر و حافظه‌های نسبتا بالایی بهره گرفته و با تکیه بر یک قیمت کاملا رقابتی، بخش بزرگی از سهم بازار این رده را کاملا از دست رقبای خود خارج کردند. P8 Lite با وجود فلزی نبودن از طراحی بسیار با کیفیتی بهره می‌برد و بسیاری از کاربران از آن به‌عنوان گوشی دوم و حتی گوشی اول استفاده می‌کردند.

با معرفی P9 در کنار دو مدل P9 Plus و P9 Lite در بهار سال جاری، شرکت هواوی هر سه رده پایین، میانی و بالای بازار را هدف قرار داده و برای هر بودجه‌ای محصولی متفاوت را ارائه کرد. Huawei P9 Lite با وجود آنکه فاقد جذابیت اصلی دیگر اعضای این خانواده یعنی دوربین‌های دوگانه بخش پشتی است اما با حفظ سایز و رزولوشن صفحه‌نمایش، فریم فلزی، سنسور اثر انگشت، ظرفیت بالای باتری و دوربین 8 مگاپیکسلی سلفی، در رده قیمتی خود کاملا جذاب به نظر می‌رسد. P9 Lite از منظری دیگر برای درخشش در بازار شرایط بسیار دشوارتری را نسبت به P8 Lite در پیش روی خود می‌بیند؛ از یک سو برندهای مطرحی همچون سامسونگ، LG، اچ‌تی‌سی و موتورولا همگی نمونه‌های با کیفیت و خوش‌قیمتی را در این رده عرضه کرده‌اند و از سوی دیگر رقبای آسیایی دیگری همچون شیائومی، ‌لنوو، Oppo و حتی ایسوس در رقابتی تنگاتنگ، هر لحظه در حال نزدیک شدن به هواوی، به خصوص در کلاس گوشی‌های ارزشمند رده میانی هستند. در این شرایط عملکرد و کیفیت P9 Lite بیش از هر چیز ضامن موفقیت یا شکست آن در بازار است. نسخه دو سیم‌کارتی از Huawei P9 Lite‌ با نام دقیق VNS-L21 موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

جعبه P9 Lite نه‌تنها از بیرون بلکه از داخل و به لحاظ محتویات درون آن نیز کاملا مشابه P9‌ است. این جعبه سفید رنگ نسبتا بزرگ، تنها نام گوشی را روی خود می‌بیند و در حاشیه آن نیز برخی اطلاعات ضروری نقش بسته است. تنها غایب ماجرا در این میان لوگوی قرمز رنگ لایکا است که نبود آن روی جعبه P Lite به روشنی از تفاوت دوربین‌ این مدل و P9 خبر می‌دهد.

درون این جعبه به جز خود گوشی که در بالاترین قسمت قرار دارد، سایر محتویات و لوازم جانبی درون سه جعبه مختلف قرار گرفته‌اند؛ در جعبه بزرگ‌تر کتابچه راهنما و در دو جعبه کوچک‌تر به شارژ،‌ هدست سیمی و کابل USB بر می‌خوریم.

هدست سیمی از لحاظ ظاهر و عملکرد شباهت کاملی به هدست ارائه شده همراه P9 داشته و منکر شباهت آن به EarPodهای اپل نیز نمی‌توان شد. روی سیم‌های این هدست دو دکمه برای تغییر حجم صدا استفاده شده که با فشردن ترکیبی آنها (فشردن تکی، دو بار پیاپی یا سه بار پیاپی) می‌توان وظایف دیگری را در پلیر موسیقی به آنها اختصاص داد که در این مورد در بخش رابط کاربری سخن می‌گوییم.

شارژر گوشی تنها 5 وات (5 ولت و 1 آمپر) قدرت داشته و نگفته پیداست که شارژ سریع جزء امکانات این شارژر به حساب نمی‌آید. در مورد قدرت این شارژر و زمان پر شدن باتری توسط آن در ادامه بیشتر سخن می‌‌گوییم.

طراحی ظاهری

تقریبا بلافاصله پس از در دست گرفتن P9 Lite، اولین و مهم‌ترین تفاوت ظاهری این گوشی با همتای گران‌قیمت آن پدیدار می‌شود؛ P9 Lite برخلاف P9 تنها دارای فریم فلزی پیرامونی بوده و بخش پشتی گوشی از جنس پلی‌کربنات ساخته شده است. پلاستیکی بودن بخش پشتی، نیاز به خط باریک آنتن در بخش پایینی را از میان برده و از همین رو ظاهر یک‌دست‌تری را به پشت دستگاه بخشیده است. پلاستیک مات بخش پشتی همچنان اثرات انگشت و آلودگی را تا حدودی به خود جذب می‌کند اما به سادگی پاک می‌شود.

لبه‌های پیرامونی دستگاه در بخش رویی فاقد شیشه خمیده موسوم به 2.5D حاضر در P9 بوده و حس مثبت ناشی از ظرافت در طراحی این قسمت را به همراه ندارند. افزایش اندک ضخامت گوشی و حاشیه‌های جانبی صفحه‌نمایش نیز به خوبی به رده قیمتی و اختلاف این مدل با یک پرچمدار خوش‌ساخت همچون P9‌ اشاره دارند. با گردش در پیرامون گوشی نیز برخی تغییرات ظاهری دیگر نسبت به P9 مشاهده می‌شود که در اکثر موارد همچون پنجره‌های مشبک اسپیکر و میکروفون در پایین و جایگاه جک هدست در بالا، یادآور Huawei P8 هستند.

در یک نگاه کلی با وجود تاثیر نسبتا زیاد طراحی بدنه از پرچمدار سال گذشته، هواوی P9 Lite همچنان با تکیه بر سایز منطقی صفحه‌نمایش، فریم فلزی پیرامونی و ترکیب خوشایند دستگاه، حس مثبتی را در اکثر کاربران ایجاد می‌کند.

ابعاد و وزن

صفحه‌نمایش یک‌اندازه 5.2 اینچی در P9 و P9 Lite‌ زمینه مناسبی را برای مقایسه ابعاد این دو مدل فراهم می‌آورد. P9 Lite با ابعاد 7.5×72.6×146.8 میلیمتری در هر سه مورد از P9 گوشی بزرگ‌تری محسوب می‌شود؛ این افزایش به 1.8 میلیمتر در ارتفاع، 1.7 میلیمتر در عرض و 0.5 میلیمتر در ضخامت مربوط می‌شود که برای یک گوشی رده میانی تغییرات قابل‌قبولی به حساب می‌آیند. P9 Lite اما با وجود ابعاد بزرگ‌تر، در زمینه وزن چندان سنگین‌تر از برادر پرچمدار خود نیست و وزن 147 گرمی آن تنها 3 گرم سنگین‌تر از P9 به حساب می‌آید. جنس پلاستیکی بخش پشتی و حذف دوربین دوم از جمله عوامل کنترل وزن در این مدل به حساب می‌آیند.

صفحه‌نمایش

در حالی‌‌که در P8 Lite سال گذشته صفحه‌نمایش 5.2 اینچی فول اچ‌دی P8 به یک نمونه کوچک‌تر 5 اینچی با وضوح کمتر HD‌ تغییر پیدا کرد، حفظ سایز و رزولوشن صفحه‌نمایش P9 در P9 Lite خبر خوشایندی برای کاربران این گوشی به حساب می‌آید. شباهت‌های صفحه‌نمایش 5.2 اینچی فول اچ‌دی P9 Lite به P9 البته در همین نقطه پایان یافته و نه‌‌تنها از فناوری ساخت موسوم به IPS-NEO در این مدل خبری نیست بلکه ظاهرا از پوشش محافظ Gorilla Glass نیز در آن صرفنظر شده است. به گفته هواوی، این صفحه‌نمایش نزدیک به 76.4 درصد از فضای روی گوشی را به خود اختصاص داده اما هنوز حاشیه‌های مشخصی در کناره‌ها و به‌خصوص بالا و پایین آن به چشم‌ می‌خورد.

با وجود صرفنظر کردن از فناوری IPS-Neo، صفحه‌نمایش P9 Lite از لحاظ کیفیت رنگ، زاویه دید و کنتراست همچنان در سطح بسیار مناسبی قرار دارد و کاملا می‌توان آن را با P9 مقایسه کرد. حداکثر روشنایی این پنل در سطح بالایی قرار دارد و حداقل روشنایی آن نیز برای کارکرد بدون مشکل در شب مناسب به نظر می‌رسد.

عملکرد این پنل زیر نور خورشید نیز با وجودی که نسبت به P9‌ اصلی در سطح پایین‌تری قرار می‌گیرد اما هنوز قابل‌قبول بوده و می‌توان از آن استفاده کرد. در مجموع از کیفیت این صفحه‌نمایش در رده قیمتی آن می‌توان به میزان بسیار زیادی رضایت داشت.

زیر صفحه‌نمایش بدون در نظر گرفتن لوگوی Huawei همچون گذشته فضای خالی نسبتا زیادی در حدود 15 میلیمتر دیده می‌شود و در بالا نیز طبق انتظار دوربین سلفی، همراه با اسپیکر تماس و سنسورهای تنظیم نور و Proximity قرار دارند.

اجزای جانبی

در کناره سمت چپ دستگاه درست همانند P9، اسلات قرارگیری کارت حافظه و سیم‌کارت قرار دارد. اسلات ترکیبی این قسمت امکان جایگذاری دو سیم‌کارت نانو و یا یک سیم‌کارت و کارت حافظه microSD را فراهم می‌کند و مثل بسیاری دیگر از تولیدات هواوی از جمله خود P9 امکان استفاده همزمان از دو سیم‌کارت و کارت حافظه وجود ندارد.

ولوم صدا و دکمه برجسته پاور اجزای حاضر در سمت راست را تشکیل می‌دهند که از لحاظ جایگاه و طراحی همچنان شباهت خود به P9 را تا حدودی حفظ کرده‌اند.

در پایین گوشی آنچه در نگاه اول همچون دو اسپیکر استریو پیرامون پورت microUSB به نظر می‌رسد در حقیقت یک اسپیکر تکی در سمت راست و میکروفون تماس در سمت چپ بوده و از این لحاظ شباهت کاملی را به P8 نشان می‌دهد.

ترکیب میکروفون دوم و جک هدست در بالا نیز مشابه P8 به نظر می‌رسد.

بخش پشتی

نبود دوربین‌های دوگانه و نشان لایکا اولین و مهم‌ترین تفاوت P9 Lite‌ با P9 را در این قسمت تشکیل می‌دهند. مجموعه دوربین و فلش LED آن به سبک P9‌ در نوار باریک براقی در بالا قرار دارند اما لنز دوربین برخلاف P9 به صورت مربعی طراحی شده و فلش‌ آن نیز به کناره سمت چپ منتقل شده‌اند که این ترکیب کاملا یادآور P8 در این قسمت است. سنسور اثر انگشت در بخش بالایی تنها نکته قابل اشاره دیگر در این قسمت به حساب می‌آید. آنتن NFC با اینکه به صورت دقیق در پشت گوشی مشخص نشده اما محل آن اندکی پایین‌تر از سنسور اثر انگشت و بالاتر از نشان هواوی است.

سنسور اثر انگشت

همانند دیگر محصولات اخیر هواوی، P9 Lite نیز سنسور اثر انگشت را در ارگونومیک‌ترین نقطه ممکن در یک گوشی موبایل یعنی زیر مجموعه دوربین در بخش پشتی قرار داده است. این سنسور که هواوی آن را با فناوری ARM TrustZone تلفیق کرده مثل گذشته از سرعت و دقت بسیار بالایی برخوردار است و امکان بازگشایی گوشی حتی در زمان خاموش بودن صفحه‌نمایش را نیز ارائه می‌دهد. از این سنسور علاوه بر بازگشایی قفل صفحه‌نمایش می‌توان به مقاصد دیگری از جمله گرفتن عکس، پاسخ دادن به تماس، خاموش کردن آلارم، حرکت در بین عکس‌ها (با Swipe جانبی) و به نمایش گذاشتن منوی کشویی بالای صفحه‌نمایش یا Notification Shade (با Swipe از بالا به پایین) استفاده کرد.

دوربین

معمولا آنچه یک اسمارت‌فون رده میانی را از یک گوشی پیشرفته پرچمدار حتی در مدل‌های هم‌خانواده جدا می‌کند دوربین اصلی دستگاه است و P9 Lite نیز مطمئنا در این زمینه استثنا نیست. دوربین 13 مگاپیکسلی P9 Lite نه‌تنها مثل P9 به نشان پر افتخار لایکا مزین نیست و لنز 27 میلیمتری و فلش‌های با توناژ رنگی مختلف را در کنار خود نمی‌بیند بلکه از لرزه‌گیر اپتیکال نیز در آن خبری نبوده و با سنسور 1/3‌ اینچی IMX214 سونی و پیکسل‌های 1.12‌ میکرونی نیز در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد. این دوربین با اینکه از لحاظ رزولوشن و سایر پیکسل‌ها تا حدودی مشابه Huawei P8 به نظر می‌رسد اما نبود سنسور RGBW در آن، این دو دوربین را از هم تفکیک می‌کند.

رابط کاربری دوربین در P9 Lite شباهت بسیار زیادی به آنچه در P9 دیده بودیم دارد اما در این میان به تفاوت‌های مشخصی نیز می‌توان اشاره کرد. در سمت راست این رابط کاربری همانند P9 شاتر دوربین در مرکز، آخرین عکس گرفته شده در پایین و دکمه تعویض بین عکاسی و فیلم‌برداری در بالا قرار دارد. در سوی دیگر و در ستون سمت چپ میانبر تعویض بین دو دوربین جلو و عقب، دکمه افکت‌های رنگی لایو و تنظیمات فلش جای دارند.

در P9 Lite نیز با Swipe بالا و پایین منوی دوربین گزینه‌های تازه‌ای در دسترس قرار می‌گیرند که تقریبا همگی در P9 نیز حضور داشتند و تنها تفاوت ظریف در این میان به تغییر شکل آیکون‌ها در P9 Lite‌ تعلق دارد. با Swipe از پایین به بالا امکان دسترسی به عکاسی، فیلم‌برداری، برداشت HDR و پانوراما، تصویربرداری اسلوموشن، Audio note، افزودن واترمارک، عکاسی Time-lapse، گزینه All-focus (برای تغییر فوکوس پس از گرفتن عکس در سوژه‌ها نزدیک به دوربین) همراه با دو حالت Pro photo و Pro video فراهم می‌شود.

حالت Pro photo که همان مد دستی یا Manual دوربین به حساب می‌آید برای دسترسی به تنظیمات Metering، تغییر عدد ISO (تا 1600)، تغییر سرعت شاتر (از 1/4000 ثانیه تا 8 ثانیه)، تغییر در نورگیری (از Ev4 تا Ev-4)، انجام فوکوس به صورت دستی یا اتوماتیک (در دو حالت AF-S برای اتوفوکوس تکی مناسب سوژه‌های ثابت و AF-C برای اتوفوکوس دنبال کننده برای سوژه‌های متعدد و متحرک) و در نهایت تغییرات White balance در نظر گرفته شده است. این گزینه‌ها به جز یکی دو مورد (عدد ISO و سرعت شاتر) همگی به همین صورت در دوربین‌های کاملا حرفه‌ای‌تر P9 نیز تکرار شده بودند و شاید تنها تغییر نسبتا مهم در این میان حذف گزینه برداشت RAW از منوی تنظیمات این قسمت است.

در حالت Pro video می‌توان به تنظیمات Metering، تغییر نورگیری و انجام فوکوس به صورت دستی یا اتوماتیک (در دو حالت AF-S و AF-C) و White balance دست یافت.

با بازگشت به حالت اتوماتیک عادی و Swipe صفحه از بالا به پایین منوی تنظیمات دوربین پدیدار می‌شود که در اینجا نیز به جز یکی دو مورد همه چیز به منوی متناظر در P9 شباهت دارد. در این منو امکان تغییر رزولوشن (13 مگاپیکسل در حالت 4:3 و 10 مگاپیکسل در حالت 16:9)، تنظیم درجه اشباع، کنتراست و روشنایی همراه با گزینه‌های مختلفی همچون تایمر سرخود، قطع صدای شاتر، تعیین وظیفه دکمه شاتر هنگام فشردن طولانی‌مدت (زوم یا تصویربرداری پی‌در‌پی)، برداشت تصویر هنگام تشخیص لبخند (Capture Smiles)، تغییر وظیفه دکمه‌ ولوم جانبی، فوکوس دنبال کننده (Object tracking) و امکان گرفتن عکس هنگام قفل بودن صفحه‌نمایش با کمک دکمه ولوم پایین وجود دارد.

در مجموع در P9 Lite نیز مثل همیشه در بخش رابط کاربری دوربین با یکی از کامل‌ترین اینترفیس‌های موبایلی روبرو می‌شویم و به خصوص با ارائه گزینه‌های عکاسی پیشرفته در مد دستی، شرایط بسیار مطلوبی برای این مدل در مقابل رقبا وجود دارد.

عکس‌های گرفته شده توسط دوربین P9 Lite‌ از لحاظ میزان نور و کنتراست و به خصوص کنترل نویز در سطح متوسط و قابل‌قبولی قرار دارند اما مقایسه آنها با دوربین‌های حاضر در P9، جزئیات بسیار کمتری را به نمایش می‌گذارد. این مسئله به خصوص در برش اندازه واقعی تصاویر زیر به خوبی نمایان است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

موفقیت این دوربین در روشن ساختن سایه‌ها در حالت HDR نیز از حریف نامدار خود تا حدودی کمتر است و از این لحاظ با وجودی که از بسیاری دوربین‌های هم‌قیمت و هم‌طراز شرایط بهتری وجود دارد اما همچنان امتیاز متوسطی نصیب P9 Lite‌ می‌شود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حداکثر وضوح فیلم‌برداری این دوربین 1080/30p بوده و نه‌تنها از برداشت 4K بلکه از وضوح 1080p با 60 فریم در ثانیه نیز در این دوربین خبری نیست. فیلم‌برداری فول اچ‌دی این دوربین با بیت‌ریتی نزدیک به 17Mbps انجام شده و صدای استریوی دو کاناله آن نیز دارای بیت‌ریت‌ صوتی 191Kbps است. از ویدئوهای این دوربین در زمینه کنترل نویز، کنتراست و تا حدودی جزئیات تصویر می‌توان رضایت داشت اما اندکی رنگ‌پریدگی و سردی رنگ در آن‌ها دیده می‌شود.

دوربین 8 مگاپیکسلی سلفی دستگاه از گشودگی دیافراگم f/2.0 و لنز 27 میلیمتری برخوردار است که آن را حتی نسبت به دوربین سلفی P9 با دیافراگم f/2.4 نمونه روشن‌تری نشان می‌دهد. تصاویر این دوربین طبق انتظار در صفحه‌نمایش خود گوشی از کیفیت و جزئیات بالایی برخوردارند اما با بزرگ‌ کردن آنها در اندازه واقعی (اتفاقی که معمولا درواقعیت رخ نمی‌دهد) نویز فراوانی در تصویر ظاهر شده و از جزئیات نیز به طرز محسوسی کاسته می‌شود.

باتری

به عنوان یک نکته مثبت بسیار مهم دیگر در ساختار P9 Lite ظرفیت باتری تغییری نسبت به P9 اصلی نکرده و در اینجا نیز از یک واحد قدرتمند 3000mAh بهره گرفته شده است. هواوی به زمان‌های رسمی این باتری اشاره‌ای نکرده اما انتظار آن می‌رود که حداقل با نمونه بهتری نسبت به P9‌ اصلی روبرو باشیم. در تست باتری PC Mark که به عنوان معیاری جهت دوام باتری مورد استفاده قرار می‌گیرد P9 Lite به دوام 8 ساعته و 30 دقیقه (از شارژ کامل تا دشارژ به زیر 20 درصد با روشنایی 50 درصد) دست پیدا کرد و این در حالی‌ست که P9 در موقعیت کاملا مشابه زمان 7 ساعت و 44 دقیقه را در این تست ثبت کرد بدین‌ترتیب همانطور که پیش‌بینی می‌شد P9 Lite تا حدودی از دوام باتری بهتری نسبت به برادر بزرگ‌تر خود برخوردار است.

همانطور که در قسمت جعبه‌گشایی اشاره شد همراه با P9 Lite یک شارژر نچندان قدرتمند 5 واتی (5 ولت و 1 آمپر) ارائه می‌شود که از همان ابتدا انتظار شارژ بسیار کندی از آن به خصوص با توجه به باتری حجیم دستگاه می‌رود. طبق معمول روند تست سرعت شارژ P9 Lite از زمانی که شارژ باتری تنها 3 درصد است آغاز می‌کنیم. پس از 3، 5 و 10 دقیقه از آغاز این پروسه شارژ باتری به ترتیب به 4، 5 و 8 درصد افزایش پیدا می‌‌کند. پس از 20 دقیقه به شارژ 14 درصد و پس از 30 دقیقه تنها به شارژ 19 درصد می‌رسیم. مقایسه این اعداد با P9 با باتری مشابه اما با شارژر 10 واتی نتایج بسیار متفاوتی را به نمایش می‌گذارد جایی‌که به عنوان مثال پس از گذشت نیم ساعت از آغاز شارژ، باتری P9 تا 30 درصد ظرفیت خود شارژ شده بود. پس از 40 و 50 دقیقه از آغاز شارژینگ، P9 Lite به ترتیب تنها 25 و 31 درصد شارژ شد و رأس یک ساعت باتری گوشی تنها 37 درصد شارژ داشت. برای مقایسه جالب است بدانید که P9 در همین شرایط پس از یک ساعت تا 54 درصد شارژ می‌شود. روند بسیار کند شارژ شدن P9 Lite در ادامه نیز بدون هیچ تغییری دنبال می‌شود به طوری‌که پس از 1 ساعت و 30 دقیقه شارژ آنها تنها به 53 درصد رسیده و در رأس دو ساعت نیز دقیقا 70 درصد شارژ شده است. در همین شرایط در حالی که P9 در حوالی 140 دقیقه کاملا شارژ می‌شود، باتری P9 Lite حتی از پس از گذشت 3 ساعت نیز هنوز کاملا پر نشده و تنها به شارژ 97 درصد می‌رسد. در نهایت P9 Lite‌ با صرف زمان سه ساعت و 15 دقیقه به طور کامل پر می‌شود. تفاوت مشهود پروسه شارژ در دو گوشی را در نمودار زیر می‌توانید مشاهده کنید.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

در ساختار P9 Lite از نسخه ششم اندروید موسوم به مارشملو استفاده شده و رابط کاربری نیز براساس لانچر EMUI 4.1 هواوی شکل گرفته است. زمان بوت دستگاه نسبتا سریع و مناسب و نزدیک به 27 ثانیه است که در این کلاس سرعت مطلوبی به حساب می‌آید.

EMUI 4.1 تغییرات کوچک و بزرگی را نسخه‌های قبلی و EMUI 3.1 تجربه کرده و با وجود شباهت‌های ظاهری متعدد به گذشته به نقاط اختلاف مشخصی نیز می‌توان اشاره کرد.

صفحه قفل مثل گذشته در حالت پیش‌فرض دارای والپیپرهای متعددی ست که به صورت خودکار هر بار یکی از آنها به نمایش گذاشته می‌شود. در پایین صفحه در این قسمت تنها میانبری برای دسترسی مستقیم به دوربین در نظر گرفته شده و در سوی دیگر زمان و تاریخ دیده می‌شود. نوتیفیکیشن برنامه‌ها در مرکز (قابل تغییر به دلخواه کاربران) تنها نکته دیگر قابل اشاره در این بخش است. مثل گذشته drag کردن صفحه نمایش از پایین به بالا در صفحه قفل امکان تغییر والپیپر و دسترسی مستقیم به میانبرهایی همچون ضبط صدا، ماشین حساب و چراغ‌قوه را فراهم می‌کند.

در منوی تنظیمات گوشی و از قسمت Screen lock & passwords امکان ایجاد تغییرات اندکی در صفحه قفل وجود دارد که از آن جمله می‌‌توان به نمایش نوشته دلخواهی در این قسمت، نمایش جزئیات پیام از جمله نام فرستنده روی صفحه قفل و آنلاک هوشمند یا بازگشایی قفل در حضور یک دیوایس بلوتوثی مشخص اشاره کرد.

صفحه Home نکته خاصی را در بر ندارد و همچنان نگه داشتن دست روی صفحه‌نمایش یا نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر مد ویرایشی آن را برای تغییر والپیپر، انتقال ویجت‌های دلخواه و تغییر افکت حرکت بین صفحات در دسترس قرار می‌دهد. طبق انتظار همچنان از منوی اصلی یا app drawer در P9 مثل دیگر اسمارت‌فون‌های هواوی خبری نیست و همه چیز اعم از آیکون برنامه‌‌ها، ویجت‌ها، تنظیمات و ... در دسک‌تاپ‌های مختلف Home Screen قرار می‌گیرند از این رو دسته‌بندی برنامه‌ها و قرار دادن آنها در فولدرهای متناسب برای جلوگیری از شلوغی و به هم ریختگی این منو ضروری خواهد بود.

drag کردن رو به پایین صفحه‌نمایش در صفحه Home همچنان ضمن نمایش اپلیکیشن‌های بیشتر استفاده شده امکان جست‌وجو برای محتوای دلخواه اعم از کنتاکت‌ها، پیام‌ها، برنامه‌ها و ... را فراهم می‌آورد.

منوی تنظیمات یا Setting شاهد بیشترین تغییرات EMUI 4.1‌ نسبت به نسخه 3.1 است. در این قسمت بسیاری از گزینه‌های معمول این رده از جمله Storage ،Battery ،Power Saving ،Location access، Protected apps ،Security و Backup & reset از لیست اصلی حذف شده یا تغییر نام داده‌اند و خبری نیز از Tabهای تنظیمات عمومی (General) و تمامی تنظیمات (All) در بالای صفحه نیست. بدین‌ترتیب فضای اصلی منوی Setting ظاهری ساده‌تر و مرتب‌تر به خود گرفته است که البته این مورد لزوما به معنای دسترسی آسان‌تر به این منو نیست. البته برخی از این تغییرات همچون انتقال گزینه Airplane mode به صدر گزینه‌های این قسمت کاملا مثبت ارزیابی می‌شود.

طراحان هواوی در EMUI 4.1 ترجیح داده‌اند تا بسیاری از گزینه‌های مهم مورد نیاز کاربران را به یک منوی دیگر در انتهای لیست Setting به نام Advanced settings یا تنظیمات پیشرفته منتقل کنند که برخی از آنها همچون زمان و تاریخ،‌ تغییر زبان و کیبورد و گزینه‌های مرتبط با باتری چندان نیز پیشرفته به نظر نمی‌رسد و بهتر بود به عنوان تنظیمات عمومی در همان لیست اصلی جای می‌گرفتند.

برخی دیگر از گزینه‌های کاربردی EMUI 3.1‌ همچون Motion control (دستورات حرکتی همچون برگرداندن دستگاه برای خاموش کردن صدای زنگ)، Navigation bar (برای تغییر ترکیب دکمه‌های زیر صفحه‌نمایش) و One-hand UI (برای کوچک‌تر کردن صفحه‌نمایش برای کارکرد با یک دست) که پیش از این در قسمتی به نام Smart assistance قرار داشتند اینک به منویی به همین نام منتقل شده‌اند و در این میان برخی گزینه‌های تازه‌ نیز به آن افزوده است که از آن جمله می‌توان به Smart headset control اشاره کرد که در طی آن دکمه‌های سه‌گانه روی هدست‌های پیش‌فرض ارائه شده همراه گوشی علاوه بر وظیفه اصلی خود با دو یا سه بار فشردن پیاپی وظایف دیگری (حرکت به آهنگ قبلی و بعدی، انتخاب یک آهنگ به عنوان Favorite و پخش درهم یا Shuffle) را هنگام استفاده از پلیر موسیقی Huawei Music بر عهده می‌گیرند. در تست این قابلیت در EMUI 3.1‌ نیز برخی از این موارد همچون دوبار پشت سرهم فشردن دکمه مرکزی روی سیم هدست برای رفتن به آهنگ و فشردن سه بار پیاپی برای رفتن به آهنگ قبلی فعال است.

برخی منوهای تازه در لیست Setting با ترکیب منوهای پیشین و ساخت موارد تازه شکل گرفته‌اند که از آن جمع باید به Battery manager با ترکیب دو منوی Battery و Power Saving و Notification panel & status bar با بسط و توسعه منوی Notification center اشاره کرد.

در منوی جدید Notification panel & status bar مثل گذشته امکان تعیین محل نمایش اعلان برنامه‌های مختلف (استاتوس بار، به صورت بنر و در صفحه قفل) وجود دارد و اینک می‌توان با نوع کشیدن دست رو به پایین، پنل به نمایش گذاشته شده در Notification shade را تغییر داد (کشیدن دست از سمت چپ صفحه‌نمایش رو به پایین منجر به نمایش نوتیفیکیشن برنامه‌ها و کشیدن دست از سمت راست صفحه رو به پایین برای نمایش میانبر و تاگل‌های این قسمت).

برخی گزینه‌های کوچک‌تر همچون نمایش درصد باقی‌مانده باتری درون آیکون باتری نیز در همین قسمت در دسترس قرار دارد.

Notification Shade با منوی کشویی بالای صفحه‌نمایش از دو قسمت مجزا شامل Notifications و Shortcuts تشکیل شده که در اولی طبق معمول اعلان برنامه‌های مختلفی و در دومی میانبرها و تاگل‌ها قرار دارد.

در بخش Shortcuts این قسمت حداکثر 9 آیکون مختلف قابل جای‌گذاری است که به جز Settings که به صورت ثابت در کناره سمت راست قرار دارد سایرین را می‌توان به دلخواه از یک لیست 16 عددی انتخاب کرد. گزینه Edit برای دسترسی به این لیست مثل گذشته با drag کردن میانبرها رو به بالا در دسترس قرار می‌گیرد. از گزینه‌های حذف شده در این منو باید به Auto-sync و shifting keyboard اشاره کرد و گزینه Multi-screen برای انتقال تصویر به صورت بی‌سیم به نمایشگرهای منطبق نیز اینک به MirrorShare تغییر نام پیدا کرده است. تغییر روشنایی پنل با حضور دکمه Auto دیگر نکته قابل اشاره در این قسمت است. یک تغییر ظریف در این قسمت نسبت به P9، حذف گزینه 4G و افزوده شدن گزینه NFC است. 

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

چیپ‌ست پردازشی دستگاه از نوع Huawei HiSilicon Kirin 650 حاوی 4 هسته 2 گیگاهرتزی ARM A53 برای کارهای سنگین و 4 هسته مشابه A53 با فرکانس 1.7 گیگاهرتز برای کارهای سبک‌تر است. گرافیک 2 هسته‌ای این چیپ‌ست از نوع Mali-T830MP2 است که نسبت به گرافیک Mali-T880MP4 حاضر در P9 از همین ابتدا شرایط کاملا ضعیف‌تری را نشان می‌دهد. رم گوشی در دو نسخه 2 و 3 گیگابایتی عرضه می‌شود که نسخه در اختیار ما از نوع 2 گیگابایتی انتخاب شده بود. حافظه داخلی این مدل 16 گیگابایت است که از این مقدار نزدیک به 10.4 گیگابایت آن در اختیار کاربران قرار دارد.

طبق معمول اولین تست روی مجموعه پردازشی و گرافیکی گوشی را با Geekbench آغاز می‌کنیم. نسخه جدید این تست یعنی ورژن چهارم با تغییرات اندکی از نظر ظاهر و عملکرد نسبت به گذشته روبرو شده و نتایج آن نیز نسبت به نسخه سوم متفاوت خواهد بود. در این تست البته همچنان تنها عملکرد هسته‌های پردازشی دخیل بوده و عوامل دیگری مثل گرافیک و وضوح صفحه‌نمایش در آن بی‌تاثیرند. P9 Lite تست Geekbench 4 را با امتیاز 773 در حالت تک هسته‌ای و 3421 در حالت چند هسته‌ای به پایان می‌رساند که این امتیاز در حالت تک هسته‌ای به دلیل کیفیت نچندان فوق‌العاده‌ هسته‌های A53 با پرچمداران دو سال گذشته همچون Samsung Galaxy S5 قابل مقایسه است اما در حالت چند هسته‌ای به دلیل فرکانس بالای پردازنده‌ها، نتیجه متوسط رو به بالایی کسب می‌کند.

در تست AnTuTu v.6.2.1 که نسخه جدید این بنچ‌مارک به حساب می‌آید همچون همیشه تمامی فاکتورهای مهم نظیر وضعیت پردازشی، گرافیک، حافظه و وضوح صفحه‌نمایش تاثیر مستقیمی بر نتیجه کار برجای می‌گذارند. P9 این تست را با امتیاز 94,076 واحد به پایان رساند که آن را بالاتر از سطح متوسط این کلاس و پایین‌تر از نمونه‌های برتر مجهز به چیپ‌ست‌های قدرتمندی نظیر Snapdragon 820 با امتیازهای فراتر از 130 هزار واحد قرار می‌دهد. در P9 Lite با توجه به هسته‌های نچندان قدرتمند A53 و گرافیک رده میانی Mali-T830MP2 از یک سو و فرکانس بالای هسته‌ها از سوی دیگر انتظار دستیابی به رقمی مابین 50 تا 60 هزار واحد را داریم که جایگاه متوسط رو به پایین گوشی در این زمینه را به نمایش می‌گذارد. امتیاز نهایی P9 Lite در این تست رقم 52,879 واحد بود که کاملا منطبق بر پیش‌بینی قبلی است.

در تست Vellamo نخست به سراغ آزمون Multicore برای مشخص شدن توان هسته‌های پردازشی دستگاه می‌رویم. امتیاز بالاتر در این تست نیز همانند دو تست قبلی به معنای کیفیت بالاتر پردازنده‌ها به حساب می‌آید. Sony XPERIA XA به عنوان نمونه‌ای برای مقایسه با چیپ‌ست MediaTek Helio P10 حاوی 8 هسته 2 گیگاهرتزی ARM A53 این تست را با امتیاز 2,185 واحد به پایان رساند بر همین منوال با توجه به فرکانس پایین‌تر حداقل 4 هسته از 8 هسته Kirin 650 انتظار آن می‌رود که در این تست با امتیاز نسبتا پایین‌تری نسبت به XA روبرو شویم. این انتظار در عمل نیز تا حدودی به واقعیت می‌پیوندد و P9 Lite با امتیاز 2,127 نتیجه تقریبا پایین‌تری را نسبت به XA ثبت می‌کند.

در تست Metal از همین بنچ‌‌مارک که شرایط تست قبلی را به صورت تک‌هسته‌ای شبیه‌سازی کرده و پرفورمنس حافظه را نیز مورد بررسی قرار می‌دهد شرایط نسبت به قبل اندکی متفاوت شده و P9 Lite با امتیاز 1,439 از رقیب ژاپنی خود با امتیاز 1,208 به خوبی فاصله می‌‌گیرد.

در نهایت در آخرین تست یعنی 3Dmark، شدیدترین شرایط برای مجموعه گرافیکی را با آزمون Sling Shot ES 3.1 شبیه‌سازی می‌کنیم. این آزمون با وضوح 1440p اجرا شده و برترین امتیازها در آن فراتر از 2,500 واحد است. برترین‌های رده میانی نیز این تست را با امتیازی کمتر از 1000 واحد واحد پشت سر می‌گذارند که از آن جمله می‌‌توان به P9 با امتیاز 901 اشاره کرد. از این رو با توجه به شرایطی که در تست‌های قبلی شاهد بودیم انتظار گذر از 500 واحد را نیز برای P9 Lite در این تست نداریم. امتیاز P9 Lite‌ در این تست برابر با 370 واحد اندازه‌گیری شد که گرافیک آن را از سطح متوسط اندکی پایین‌تر نشان می‌دهد. البته این به معنای ضعف عمومی مجموعه گرافیک P9 Lite نبوده و تنها ظرفیت آن را در برخورد با شرایط بسیار سنگین که به ندرت در دنیای واقعی اتفاق می‌افتد نشان می‌دهد.

ارتباطات

پشتیبانی از دو سیم‌کارت و اتصال 4G از جمله ملزومات اصلی بازار به شدت رقابتی اندرویدفون‌های رده میانی است که P9 Lite نیز خوشبختانه هردو گزینه را ارائه می‌کند. برخلاف P9، در نسخه دو سیم‌کارت P9 Lite از قابلیت NFC نیز پشتیبانی می‌شود که جای خالی آن در P9 به شدت احساس می‌شد. وای‌فای دستگاه همچنان نسخه n بوده و بلوتوث آن نیز ورژن 4.1 است. در نهایت برای مسیریابی در P9 Lite از هر دو گزینه GPS و GLONASS (نسخه روسی ماهواره‌های مسیریاب) پشتیبانی می‌شود. پورت USB در P9 Lite از قابلیت OTG پشتیبانی نمی‌کند.

کلام آخر

P9 Lite محصول رقابتی و استراتژیک هواوی برای مقابله با بازاری‌ست که هر روزه سیل فزاینده‌ای از دیوایس‌های با کیفیت با مشخصاتی مناسب و قیمت‌های باورنکردنی را به خود می‌بیند؛ بازاری که نه‌تنها از سوی سازندگان کمتر شناخته شده چینی، بلکه اینک از طرف بزرگان دنیای موبایل نیز بسیار جدی گرفته شده است. گزینه‌های مثبت P9 Lite‌ را می‌توان در صفحه‌نمایش 5.2 اینچی فول اچ‌دی، شاسی فلزی و طراحی راضی‌کننده، سنسور اثر انگشت، دوربین نسبتا مناسب، باتری قدرتمند و پشتیبانی از دو سیم‌کارت و شبکه 4G خلاصه کرد و در سوی دیگر نیز پلاستیکی بودن بخش پشتی، دسترسی نداشتن به باتری، اجبار به انتخاب سیم‌‌کارت دوم یا کارت حافظه، استفاده نکردن از شیشه گوریلاگلس برای صفحه‌نمایش و مجهز نبودن به فناوری شارژ سریع نکات منفی آن را تشکیل می‌دهند.