mobile.ir - مرجع موبایل ایران

برای پی بردن به اوضاع فعلی نابسامان شرکت HTC‌ نیاز چندانی به بررسی گسترده اسناد مالی و روند تغییرات سهام این برند وجود ندارد. کم‌رنگ شدن HTC در مقابل رقبای کوچک و بزرگ و در حاشیه قرار گرفتن آن با وجود برتری‌های ظاهری و عملکردی در بسیاری از جنبه‌ها، خود گواه مشکلات متعدد پیش روی این تایوانی خوش‌نام دنیای موبایل است. مراجعه به آمار و ارقام نیز حدس اولیه در مورد شرایط این شرکت را کاملا تایید می‌کند. طبق گزارش داخلی HTC، درآمد کلی این شرکت در سال 2015 نسبت به سال 2014 با 35 درصد کاهش روبرو شده و به‌جز فصل اول سال 2015 در تمامی ماه‌های بعد افت شدیدی در درآمد و سودآوری ایجاد شده است.

این روند نزولی فارغ از دلائل رخداد آن برای شرکتی که زمانی نچندان دور در سطوح بالای بازار در کنار دیگر برندهای بزرگ قرار داشت طبیعتا غیر قابل قبول و بحران آفرین محسوب شده و ادامه آن می‌تواند به ایجاد مشکلات جدی برای این شرکت منجر شود. HTC برای حل این مشکلات و یا حداقل کاستن از طبعات جبران‌ناپذیر آن در اوائل سال گذشته میلادی خبر از ارائه یک قهرمان (hero) در ماه اکتبر میلادی داد. این قهرمان که در ابتدا مدلی هم‌‌ردیف پرچمداران این برند با مشخصات پردازشی و مولتی‌مدیایی پیشرفته تلقی می‌شد در نهایت به مدل لوکسی در رده میانی با طراحی مناقشه برانگیز بدل شد.

HTC One A9 در حالی اواخر مهرماه سال جاری به بازار ارائه شد که تصاویر و برخی اطلاعات آن از مدت‌ها قبل به صورت غیر رسمی در دسترس قرار گرفته بود. شباهت رخ به رخ One A9‌ در بخش پشتی به آیفون‌های اخیر اپل مسئله‌ای بود که حتی قبل از معرفی رسمی دستگاه نیز مورد توجه تمامی منتقدین و کاربران قرار گرفت این انتقاد تا جایی ادامه یافت که مقامات HTC را نیز ملزم به پاسخگویی کرد؛ اظهارنظر HTC در این مورد حتی از خود گوشی و طراحی آن نیز جالب‌توجه‌تر به نظر می‌رسید. از نگاه HTC طرح One A9 کاملا متعلق به این شرکت بوده و شباهت این گوشی و آیفون‌های 6 و 6S به دلیل کپی کردن اپل از روی محصولات HTC رخ داده است. One A9 فارغ از طراحی در رده کاربری خود نیز گوشی خاص و کم‌نظیری به حساب می‌آید در حال حاضر رده میانی اسمارت‌فون‌های اندرویدی یکی از داغ‌ترین بازارهای IT‌ در سرتاسر دنیا را تشکیل می‌دهند و برندهای مختلف هریک به نوعی در اندیشه تصاحب این بازار پر سود و پر منفعت به سر می‌برند؛ گوشی‌های رده میانی معمولا نه‌تنها به دلیل مشخصات سخت‌افزاری متوسط خود بلکه بیشتر به دلیل برخورداری از یک قیمت میانه و منطقی در بازار شناخته می‌شوند بطوری‌که همواره می‌توان به‌سادگی یک گوشی پرچم‌دار را از یک اسمارت‌فون mid-range تنها از روی قیمت آن تفکیک کرد. این روند در مورد One A9 به گونه دیگری دنبال شده و مقایسه آن با اکثر گوشی‌های رده میانی قیمت بالاتری را نشان می‌دهد. نسخه 16 گیگابایتی HTC One A9 موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

جعبه کوچک مربع‌شکل One A9‌ از لحاظ طراحی و شکل ظاهری تفاوت خاصی با مدل‌های اخیر سری One اچ‌تی‌سی نداشته و همچنان بدون تصویری از گوشی به صورت عمدتا سیاه و سفید ارائه شده است.

درون این جعبه کوچک علاوه بر خود گوشی و کابل USB، یک هدست سیمی با طراحی درون گوشی (in-ear) دیده می‌شود که صدای متوسط و نسبتا مناسبی از آن به گوش می‌رسد.

شارژر دستگاه یک نمونه 7.5 واتی (5 ولتی و 1.5 آمپری) بدون قابلیت شارژ سریع است و با وجود پشتیبانی دستگاه از این ویژگی برای برخورداری از این قابلیت، نیاز به تهیه شارژر جداگانه خواهد بود. شارژر اصلی گوشی البته همانطور که در ادامه در بخش باتری خواهیم دید زمان شارژ نسبتا مناسبی را برای این گوشی فراهم می‌کند.

طراحی ظاهری

طراحی دستگاه همانطور که در ابتدا نیز اشاره شد،‌ مناقشه‌ برانگیزترین نکته در مورد اسمارت‌فون HTC One A9 است. ضخامت کم،‌ کناره‌های گرد و طراحی تخت و بدون برآمدگی بخش پشتی سه نکته اصلی در مورد طراحی A9 را تشکیل می‌دهند این موارد نه‌تنها روی کاغذ به طراحی آیفون‌های اپل نزدیک است بلکه در عمل نیز شباهت فوق‌العاده‌ای را نشان می‌دهد بطوری‌که در صورت پوشاندن لوگوی HTC‌ در پشت دستگاه ممکن است در یک نگاه این مدل را با آیفون‌های اخیر اپل اشتباه گرفت. عوامل تشدید کننده این شباهت بیش از همه در بدنه فلزی دستگاه، اجزای کاملا یکسان بخش پایینی گوشی (مجموعه اسپیکر، ‌جک هدست و پورت USB)، گردی کناره‌ها و خطوط دوگانه آنتن در بخش پشتی رخ داده است که این آخری پیش از آن نیز در اسمارت‌فون‌های پیشین این برند دیده شده بود و در این زمینه می‌توان حق را به جانب HTC در متهم کردن اپل به کپی‌برداری از این شرکت دانست اما نکته‌ای که One A9 را نسبت به گذشته با تفاوت روبرو ساخته و حساسیت‌ها را روی این مدل افزایش داده است به ترکیب دو خط آنتن و طراحی تخت و بدون برآمدگی بخش پشتی تعلق دارد که پیش از این در کنار هم در یک گوشی فلزی HTC مشاهده نشده بود. به بیان دیگر حذف برآمدگی بخش پشتی بسیار بیشتر از خطوط آنتن منجر به ایجاد شباهت One A9 نسبت به آیفون‌های 6 به بعد شده است.

فارغ از برخی شباهت‌های A9 به آیفون‌های اپل، با طراحی زیبا و چشم‌نوازی در One A9 روبرو می‌شویم. بدنه فلزی دستگاه و ضخامت اندک آن چشم هر بیننده‌ای را به خود خیره می‌سازد و انحنای کناره‌ها در ترکیب با گوشه‌های خمیده صفحه‌نمایش هارمونی خوشایندی را شکل می‌دهد. برآمدگی لنز دوربین و برجستگی‌های شیار مانند دکمه پاور از دیگر جنبه‌های طراحی A9 به حساب می‌آیند. دکمه لمسی زیر صفحه‌نمایش برخلاف انتظار قابل فشردن نیست و این مسئله در برخورد اول باعث سردرگمی کاربران می‌شود. در کل و با گذر از مسئله شباهت‌های دستگاه به آیفون‌های اپل، می‌توان از طراحی چشم‌نواز One A9 به عنوان یک نکته بسیار مثبت یاد کرد.

ابعاد و اندازه‌ها

صفحه‌نمایش 5 اینچی‌ فول اچ‌دی این روزها به استانداردی نانوشته برای توصیف یک گوشی اندرویدی رده میانی بدل شده است. در این رده گوشی‌های متعدد و پر شماری را می‌توان یافت که هریک از جنبه‌ای خاص در پی ایجاد برتری در این کلاس هستند. گوشی‌های HTC معمولا به دلائلی همچون حضور دو اسپیکر استریو در بالا و پایین صفحه‌نمایش از هم‌رده‌های خود بلندقامت‌تر هستند این رویه در مورد One A9 با وجود حذف اسپیکرهای استریو بار دیگر به علت دکمه Home زیر صفحه‌نمایش تکرار شده است. ارتفاع 145.75 میلیمتری گوشی از استاندارد این رده بسیار بالاتر است و مقایسه آن با OnePlus X و honor 6 هواوی به ترتیب 5.75 و 6.15 میلیمتر ارتفاع بیشتری را نشان می‌دهد. One A9 حتی از Sony XPERIA M5 به عنوان یکی از بزرگ‌ترین 5 اینچی‌های فول اچ‌دی رده میانی نیز چند دهم میلیمتری بلندقامت‌تر بوده و مقایسه ارتفاع آن با One M9 نیز با بیش از 1 میلیمتر اختلاف همراه است. عرض 70.8 میلیمتری دستگاه با وجودی که هنوز باریک‌ترین نمونه در این رده نیست اما به استاندارد این سایز صفحه‌نمایش نزدیک است و در دست چندان عریض احساس نمی‌شود. One A9 با ضخامت 7.26 میلیمتری تنها نزدیک به 0.2 میلیمتر از آیفون 6S ضخیم‌تر است و هندلینگ مناسبی را به همراه دارد.

وزن گوشی 143 گرم است که می‌توان امیدوار بود که یکسان بودن دقیق این عدد با وزن آیفون 6S تصادفی باشد.

صفحه‌نمایش

از آخرین باری که HTC‌ در ساختار صفحه‌نمایش‌های خود از فناوری AMOLED استفاده کرد بیش از 3 سال می‌گذرد و از آن پس در تمامی مدل‌های معرفی شده تا به امروز همواره فناوری IPS LCD به کار گرفته شده است. One A9 در این زمینه نیز سنت‌شکن بوده و پنل 5 اینچی فول اچ‌دی آن با فناوری ساخت AMOLED با کنتراستی فوق‌العاده و زاویه دیدی بسیار مناسب ارائه شده است. این صفحه‌نمایش نه‌تنها در سایز بلکه در رزولوشن و وضوح نیز قادر به رقابت با گوشی‌های پرچمدار سایر برندها با ابعاد فراتر از 5.5 اینچ و رزولوشن‌های QHD و یا حتی 4K نیست اما در رده میانی در کنار نمونه‌هایی چون سری A سامسونگ یکی از بهترین و با کیفیت‌ترین پنل‌های میانی به حساب می‌آید. نور این صفحه‌نمایش مثل دیگر صفحه‌نمایش‌های مبتنی بر فناوری OLED چندان فوق‌العاده نیست و می‌توان آن را با اندکی اغماض در سطح Samsung Galaxy A5 قرار داد از سوی دیگر با وجود روشنایی کم، در زیر نور خورشید نیز در استفاده از دستگاه با مشکل روبرو نبودیم و در روشن‌ترین ساعت‌های روز نیز محتوای پنل قابل مشاهده باقی می‌ماند.

در بخش تنظیمات صفحه‌نمایش گوشی در منوی Setting گزینه‌ای تحت عنوان Color profile دیده می‌شود که علاوه بر قابلیت سردتر یا گرم‌تر کردن رنگ‌ها می‌توان پروفایل رنگ صفحه‌نمایش را نیز به sRGB تغییر حالت داد. در این حالت از اشباع رنگ به میزان بسیار زیادی کاسته شده و به جای رنگ‌های غیر طبیعی و اشباع شده رنگ‌های صحیح‌تری به نمایش در می‌آید در این حالت البته از کنتراست تصویر به میزان مشهودی کاسته می‌شود.

دکمه زیر صفحه‌نمایش در سری وان اچ‌تی‌سی نکته تازه‌ای محسوب نمی‌شود و پیش از A9 دو بار دیگر در One M9+ و One ME تکرار شده بود تنها وظیفه این دکمه که قابلیت فشرده شدن نیز برای آن تعریف نشده دریافت و شناسایی اثرات انگشت کاربران است. در هر دو مدل One M9+ و One ME، حضور دکمه فیزیکی زیر صفحه‌نمایش مانع از اجرای طراحی تحسین‌برانگیز HTC‌ در تعبیه دو اسپیکر استریو در بالا و پایین صفحه‌نمایش نشده بود اما در One A9 نه‌تنها از دو خروجی صدا خبری نیست بلکه تک خروجی اسپیکر اصلی نیز در ترکیبی کاملا مشابه آیفون‌های اخیر اپل به پایین گوشی در کنار پورت Micro USB اتصالات سیمی منتقل شده است. در مورد حساسیت و کیفیت سنسور اثر انگشت One A9 در ادامه بیشتر سخن خواهیم گفت.

اجزای بخش بالایی دستگاه شامل اسپیکر تماس، دوربین دوم و سنسورهای تنظیم نور و Proximity می‌شوند. دوربین دوم گوشی همان نمونه 4 مگاپیکسلی دارای فناوری التراپیکسلی حاضر در One M9 است که از البته از فوکوس خودکار در آن خبری نیست. این دوربین را نیز در ادامه مورد بررسی بیشتر قرار خواهیم داد.

اجزای جانبی

در سمت چپ گوشی و در زیر دو اسلات جداگانه، محل جایگذاری سیم‌کارت نانو و اسلات کارت حافظه Micro SD قرار دارد که این آخری تا 200 گیگابایت قابلیت ارتقا را ارائه می‌کند.

در سوی دیگر به Rocker‌ تغییر صدا و کلید پاور بر می‌خوریم که جایگاه مناسب و برجستگی‌های روی دکمه پاور، ‌یافتن و تفکیک آنها را فارغ از قرارگیری گوشی در دست راست یا چپ به خوبی امکان‌پذیر می‌سازد.

بخش بالایی گوشی از یک پلاستیک سرتاسری مشکی تشکیل شده که برخلاف انتظاری که مشاهده این طراحی در ذهن ایجاد می‌کند در زیر آن خبری از درگاه مادون قرمز یا اینفرارد نیست و این بخش ظاهرا تنها پنهان کننده بخشی از آنتن‌های دستگاه است.

اما بی‌شک جذاب‌ترین قسمت در طراحی اجزای پیرامونی HTC One A9 به پایین دستگاه تعلق دارد. در این قسمت چهار جزء اسپیکر اصلی دستگاه، پورت Micro USB، میکروفون تماس و جک هدست دیده می‌شوند که تا حدودی به سمت راست (از دید مقابل) متمایل شده‌اند. تغییر جایگاه این اجزاء به خصوص اسپیکر اصلی از مبهم شدن صدا هنگام قرارگیری گوشی در کف دست تا حدودی جلوگیری می‌کند. اجزای این قسمت دقیقا همان موارد حاضر در آیفون‌های اخیر اپل هستند با این تفاوت که جای اسپیکر تماس با جک هدست و میکروفون تعویض شده است.

بخش پشتی

در بخش پشتی، در بالا و پایین خطوط پلاستیکی آنتن با اندکی فاصله از دو انتهای دستگاه قرار گرفته است. این طراحی در مجموعه HTC‌ از مدت‌ها پیش مورد استفاده قرار گرفته و به عنوان نمونه HTC One M7 در سال 2013 و یک سال قبل از شرکت اپل با این طراحی ارائه شد اما همانطور که اشاره شد مشکل نه‌ فقط در خطوط آنتن بلکه در ترکیب آنها با یک گوشی فلزی تخت و بدون برآمدگی ایجاد شده است جایی‌‌که HTC تا به امروز هیچ‌گاه در یک گوشی فلزی از خانواده One به صورت همزمان از خطوط آنتن و بدنه تخت و بدون خمیدگی در پشت دستگاه استفاده نکرده بود و حضور همزمان آنها در One A9 شاید به صورت کاملا ناخودآگاه شباهت فراوانی را با آیفون سری 6 به بعد اپل ایجاد کرده باشد.

لنز برآمده دوربین در مرکز همراه با فلش‌های دوگانه دوربین با توناژهای رنگی مختلف و میکروفون دوم دستگاه اجزای قابل اشاره در بخش پشتی گوشی را تشکیل می‌دهند.

دوربین اصلی

برای HTC با سابقه انتقادهای گسترده به برخی دوربین‌های سری One، تعبیه یک دوربین با کیفیت در یک پرچمدار رده میانی مطمئنا از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. دوربین به کار گرفته شده در One A9 از یک سنسور 13 مگاپیکسلی BSI با لرزه‌گیر اپتیکال و گشودگی دیافراگم F/2.0 بهره می‌برد و شیشه لنز آن نیز با پوششی از Sapphire (یاقوت) در برابر خراشیدگی محافظت می‌شود. سنسور دارای نسبت 4:3 این دوربین قادر به ایجاد تصاویری حداکثر با سایز3120×4208 پیکسل (13 مگاپیکسل) است و در صورت تنظیم نسبت تصویر روی حالت واید 16:9 حداکثر وضوح تصویر به سایز 2368×4208 پیکسل (10 مگاپیکسل) محدود خواهد بود.

ساختار منویی دوربین با آنچه در One M9 یا One E9+ دیده بودیم تفاوت دارد و به جای قرارگیری تنظیمات پر کاربرد در ردیف زیر صفحه‌نمایش، این بار به شیوه‌ای معمول‌تر از 4 آیکون پیش‌فرض تنظیمات فلش، برداشت HDR، سوئیچر تعویض بین دو دوربین و دکمه برداشت ویدئو چند ثانیه قبل و بعد از گرفتن عکس در ستون سمت چپ استفاده شده است. در پایین همین قسمت آیکون سه‌نقطه کوچکی امکان دسترسی به سایر تنظیمات دوربین را فراهم می‌آورد.

از جمله این تنظیمات باید به تغییر سایز و نسبت تصویر، تایمر سرخود، تغییر وظیفه دکمه ولوم و تغییر رزولوشن ویدئو اشاره کرد.

در سوی دیگر این رابط کاربری و در ستون سمت راست مثل قبل دو شاتر جداگانه برای عکاسی و فیلم‌برداری در مرکز، نمای آخرین عکس گرفته شده در بالا و دکمه تغییر حالت در پایین دیده می‌شود. با لمس دکمه تغییر حالت علاوه بر امکان دسترسی مستقیم به دوربین دوم و عکاسی پانوراما می‌توان به عکاسی با دور تند یا کند پرداخت یا به حالت حرفه‌ای یا Pro دوربین دسترسی یافت. این حالت‌ها با اسکرول صفحه‌نمایش به چپ و راست نیز به طور مستقیم در دسترس قرار دارند.

در مد Pro‌ این دوربین امکان تغییر عدد ISO مابین 100 تا 1600، تغییر مقادیر نورگیری و وایت‌بالانس همراه با سرعت شاتر (مابین 2 ثانیه تا 1/8000 ثانیه) و فوکوس دستی در دسترس قرار دارد که امکانات تصویربرداری این دوربین را تا سطح یک دوربین نیمه‌حرفه‌ای خانگی افزایش می‌دهند. در این حالت علاوه بر تصویر JPEG می‌توان در حالت RAW با فرمت DNG نیز به عکاسی پرداخت و سپس فاکتورهای مهم تصویر را در نرم‌افزارهای ویرایش عکس همچون Lightroom به دلخواه تغییر داد. در حالت تصویربرداری RAW دوربین به صورت خودکار در کنار عکس با فرمت DNG‌ یک عکس معمولی با فرمت JPEG‌ نیز برای پیش‌نمایش به کاربر تولید می‌کند اما عکس اصلی DNG در خود گوشی به صورت پیش‌فرض قابل نمایش نیست. حجم یک عکس RAW در One A9 تقریبا 10 برابر یک عکس JPEG یعنی مابین 25 تا 30 مگابایت است.

عکس‌های برداشت شده با دوربین اصلی One A9 در حالت اتوماتیک از جزئیات بسیار مناسب و دقت رنگ راضی‌کننده‌ای برخوردار بوده و پیشرفت بزرگی برای مجموعه HTC ‌به حساب می‌آیند. جزئیات ریزی همچون شاخ و برگ درختان که معمولا دوربین‌های موبایلی با مشکلاتی برای به تصویر کشیدن تفکیک شده آنها روبرو هستند در این دوربین نسبتا به خوبی ثبت شده و حتی در مشاهده تصویر با اندازه واقعی (کراپ 100 درصد) نیز در این مورد مشکلی دیده نمی‌شود.

تصویربرداری حالت Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی از تصویر در حالت Auto

در مد HDR طبق انتظار بسیاری از سوژه‌های مانده در سایه با نورگیری بهتری همراه شده و قابل مشاهده می‌شوند اما از سوی دیگر در این حالت ظاهرا اندکی از جزئیات تصویر از دست می‌رود. مقایسه برش‌های اندازه واقعی در این حالت با عکس‌های قبلی تا حدودی این کاهش کیفیت را به تصویر می‌کشد.

تصویربرداری در حالت HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی از تصویر در حالت HDR

مجموعه دوربین تلاش فراوانی برای کنترل سطح نویز در این دوربین صورت داده است اما همچنان سطح مشخصی از نویز در سوژه‌های باز همچون آسمان دیده می‌شود.

تصویر در حالت Auto - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصویر در حالت HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در یک نگاه کلی کیفیت عکس‌های این دوربین از سطح متوسط بازار و کلاسی که One A9 به ناچار به علت مشخصات فیزیکی و پردازشی خود در آن قرار می‌گیرد کاملا فراتر می‌رود و با ارائه تنظیمات دستی برای دوربین بسیاری از کاربران نیمه‌حرفه‌ای را نیز راضی خواهد کرد.

فیلم‌برداری این دوربین حداکثر با وضوح 1080/30p صورت می‌گیرد و به دلیل محدودیت‌های چیپ‌ست پردازشی، نه‌تنها از کیفیت 4K یا 2160p‌ در این دوربین خبری نیست بلکه امکان ارتقا نرخ برداشت فریم در ثانیه به 60fps و بالاتر نیز وجود ندارد. کیفیت ویدئوهای این دو دوربین را برخلاف عکاسی آن حداکثر در سطح متوسطی می‌توان قرار داد و با اینکه از لحاظ دقت رنگ چندان با مشکل روبرو نیست اما در زمینه جزئیات نمونه موفقی محسوب نمی‌شود این البته به معنای کیفیت پایین این ویدئوها نیست اما مقایسه آنها حتی با نمونه‌های گذشته سری One اچ‌تی‌سی نیز نتیجه ضعیف‌تری را به نمایش می‌گذارد.

دوربین دوم

دوربین 4 مگاپیکسلی حاضر در بالای صفحه‌نمایش One A9 از فناوری التراپیکسلی حاضر در مدل‌های One M7 و One M8 بهره می‌برد اما یک تفاوت مهم و تعیین‌کننده این دوربین را از دوربین‌های اصلی پرچمداران گذشته HTC‌ متمایز می‌کند. در این دوربین از فوکوس خودکار خبری نیست و با وجود بزرگ‌تر بودن واحد‌های تشکیل‌دهنده تصویر هنوز مشکل نویز و شفافیت تصویر برجاست. از جمله نکات بسیار مثبت این دوربین می‌توان به میدان دید وسیع آن اشاره کرد که برای یک دوربین سلفی از اهمیت بالایی برخوردار است.

باتری

باتری داخلی تعبیه شده در HTC One A9 یک نمونه 2150mAh است که به گفته شرکت سازنده تا 12 ساعت در نمایش ویدئو، تا 60 ساعت پخش موسیقی، تا 9 ساعت استفاده از اینترنت بر بستر وای‌فای و تا 16 ساعت مکالمه روی شبکه 3G دوام خواهد داشت. دوام این باتری در حالت استند-بای نیز به گفته HTC به 18 روز می‌رسد. در دنیای واقعی تا حدود زیادی نمی‌توان به این زمان‌ها که در شرایط ایده‌آل اندازه‌‌گیری شده‌اند نزدیک شد و به عنوان نمونه هنگام استفاده از اینترنت بر بستر وای‌فای دستیابی به زمانی نزدیک به 9 ساعت حتی با کاهش نور صفحه‌نمایش نیز چندان امکان‌پذیر نیست این شرایط در مورد زمان مکالمه با گوشی نیز تا حدودی صادق است. در یک استفاده متوسط این باتری قادر به تامین انرژی دستگاه برای 1 تا 2 روز خواهد و در این میان نوع و میزان استفاده کاربران از صفحه‌نمایش در کاهش یا افزایش این دوام باتری تاثیر ویژه‌ای برجای می‌‌گذارد.

شارژر 7.5 واتی همراه دستگاه در یک تست عملی در 30 دقیقه اول شارژ گوشی را از 6 درصد به 35 درصد ارتقا داد و در یک ساعت اول این شارژ به 69 درصد و پس از گذشت یک ساعت و 30 دقیقه به 94 درصد افزایش پیدا کرد. در نهایت در زمانی حوالی 2 ساعت شارژ گوشی کامل شد.

سیستم‌عامل- رابط کاربری

زمان بوت کامل HTC One A9‌ از لحظه فشردن دکمه پاور تا ظاهر شدن صفحه قفل نزدیک به 37 تا 39 ثانیه است که یکی از طولانی‌ترین زمان‌های بوت در کلاس اندروید به شمار می‌رود. One A9 از نسخه ششم اندروید موسوم به مارشملو بهره می‌برد که بعد از نکسوس‌های گوگل یکی از اولین دیوایس‌های دارای این نسخه از اندروید به حساب می‌آید. رابط کاربری گوشی بر پایه پوسته اختصاصی سنس ورژن 7.0_g شکل گرفته است. که البته از لحاظ ظاهری تفاوت خاص و ویژه‌ای با سنس 7 حاضر در مدلی همچون HTC One E9+ ندارد.

برای روشن شدن پنل و به نمایش گذاشته شدن Lock Screen می‌توان از tap دوگانه روی صفحه و یا کشیدن دست روبه بالا بهره برد که البته این آخری گه‌‌گاهی منجر به روشن شدن تصادفی صفحه‌نمایش در جیب کاربران می‌شود. صفحه قفل از چهار آیکون پیش‌فرض در پایین، نوتیفیکیشن برنامه‌ها (با امکان پنهان‌سازی) در مرکز و زمان و تاریخ همراه با وضعیت آب و هوا در بالا تشکیل شده است و مکانیزم بازگشایی قفل نیز با کشیدن رو به بالای آیکون لاک یا اسکرول رو به بالای هر قسمت دلخواهی از صفحه‌نمایش صورت می‌گیرد.

صفحه هوم حداکثر از 6 دسک‌تاپ مختلف تشکیل شده که سمت چپ‌ترین دسک‌تاپ مثل گذشته به Blinkfeed تعلق دارد و با اینکه می‌توان آن را حذف کرد اما به جای آن نمی‌توان یک دسک‌تاپ معمولی را جایگزین ساخت. مکانیزم افزودن محتوا (ویجت، میانبر، آیکون برنامه‌ها) به صفحه هوم تغییری نسبت به قبل نداشته و با نگه داشتن دست روی صفحه یا Pinch Zoom رو به داخل صورت می‌گیرد.

منوی کشویی بالای صفحه‌نمایش یا Notification area نسبت به آنچه پیش از این از سنس 7 در One E9+ دیده بودیم با تفاوت‌هایی همراه شده است. با Swipe دو انگشتی رو به پایین این منو، ‌مستقیما به قسمت میانبرها و تاگل‌ها وارد می‌شویم. در این قسمت این بار دو آیکون بلوتوث و وای‌فای جدا از سایرین در بالا قرار دارند و سه ردیف ثابت دیگر از toggleها در پایین دیده می‌شوند.

در میان این تاگل‌ها، حضور گزینه Do Not Disturb پس از برخی نارضایتی‌های کاربران از در دسترس نبودن آسان و مستقیم این گزینه در اندروید 5 از سایرین جالب‌تر به نظر می‌رسد. در اندروید جدید همچنین برخلاف لالی‌پاپ می‌توان با فشردن و نگه‌داشتن ولوم پایین گوشی را به حالت سایلنت فرو برد و بار دیگر با فشردن ولوم بالا این حالت را خاتمه داد.

یک جزء نا آشنای دیگر در بخش نوتیفیکیشن One A9‌ که پیش از این نشانی از آن در این قسمت وجود نداشت،‌ اسلایدر تنظیم روشنایی است که به جای ساختار سه پله‌ای معمول HTC‌ این بار به شیوه معمول اغلب دیگر اندرویدفون‌ها یعنی به صورت یک نوار قابل تغییر پیاده‌سازی شده است. در کنار این اسلایدر البته گزینه‌ای برای تنظیم خودکار روشنایی صفحه وجود ندارد و برای این کار همچنان نیاز به مراجعه به منوی تنظیمات است.

سیستم‌عامل جدید گوگل یعنی اندروید 6 زیر پوسته کاملا کاستومایز شده Sense اچ‌تی‌سی تقریبا به طور کامل پنهان شده است و تنها می‌توان حضور آن را در برخی قسمت‌های جدید منوی Setting و به خصوص در استراتژی جدید گوگل در حین نصب یک اپلیکیشن طراحی شده برای این نسخه از اندروید مشاهده کرد.

در این حالت به جای نمایش لیست بلندبالایی از دسترسی‌های مورد نیاز هر اپلیکیشن که حین نصب به نمایش درآمده و تقریبا تمامی کاربران بدون توجه به آنها اقدام به نصب برنامه می‌کنند، هر برنامه در اندروید مارشملو با حداقل دسترسی نصب شده و سپس در اولین اجرا از کاربر در مورد دسترسی‌های مورد نیاز آن برنامه کسب اجازه می‌شود.

حسگر اثر انگشت

سنسور اثر انگشت HTC One A9 به فرم بیضی‌شکل و اندکی فرو رفته در زیر صفحه‌نمایش قرار گرفته است. این سنسور توانایی ذخیره حداکثر 5 اثر انگشت را داشته و مکانیزم افزودن یک انگشت جدید به آن نیز با سرعت بسیار بالایی صورت می‌پذیرد. سرعت و دقت شناسایی انگشت در این حسگر بسیار بالاست و در سطح بهترین‌های این رده همچون Huawei Mate S قرار دارد. این سنسور می‌تواند همواره روشن و آماده به کار بوده و حتی گوشی را هنگام خاموش بودن صفحه‌نمایش آنلاک کرده و روشن نماید.

این سنسور می‌تواند به عنوان دکمه Home نیز عمل کند جایی‌که لمس کردن آن کاربران را به Home screen هدایت می‌کند البته این عملکرد نیز همچون روشن کردن گوشی از حالت قفل در منوی Setting می‌تواند غیر فعال شود.

چیپ‌ست پردازشی- حافظه

با اینکه بسیاری از علاقه‌مندان به مجموعه HTC‌ انتظار حضور مجموعه‌های پردازشی قدرتمندی همجون سری 8 پروسسورهای کوالکام را در قهرمان جدید این برند داشتند اما در این مورد خاص تفکیک دستگاه از پرچمداران سری One ظاهرا در اولویت بالاتری قرار داشته است. چیپ‌ست پردازشی دستگاه از نوع Qualcomm Snapdragon 617 حاوی 8 هسته پردازشی 64 بیتی ARM A53 است که در معماری big.LITTLE در دو دسته پردازشی با فرکانس‌های 1.5 و 1.2 گیگاهرتز به ترتیب برای انجام پردازش‌های سنگین و سبک مرتب شده‌اند. این مجموعه پردازشی در هر لحظه تنها قادر به بکارگیری 4 هسته پردازشی به صورت همزمان است و 8 هسته‌ آن در یک لحظه نمی‌توانند با هم فعال باشند.

پردازش گرافیکی در این مجموعه با قطعه Adreno 405 صورت می‌گیرد که در میان پردازشگر‌های گرافیکی، قطعه حداکثر متوسطی به حساب می‌آید. ‌حافظه رم دستگاه به حافظه داخلی گوشی بستگی داشته به طوری‌که نسخه 16 گیگابایتی با 2 گیگابایت RAM و نسخه 32 گیگابایتی با 3 گیگابایت RAM ارائه می‌شود. نسخه در اختیار ما از 16 گیگابایت حافظه داخلی و 2 گیگابایت رم برخوردار بود که این موضوع ممکن است در نتیجه برخی از تست‌های نیازمند به حافظه رم بالاتر تاثیر منفی برجای بگذارد. از 16 گیگابایت حافظه داخلی نزدیک به 10 گیگابایت در اختیار کاربران قرار دارد.

یکی از قابلیت‌های بسیار جالب اندروید 6 در One A9 امکان استفاده از کارت حافظه Micro SD‌ به عنوان حافظه داخلی است. در بخش USB & Storage در منوی Setting‌ دستگاه می‌توان کارت حافظه را به گونه‌ای تنظیم کرد که همانند حافظه داخلی گوشی عمل کرده و علاوه بر انتقال عکس و ویدئو بتوان اپلیکیشن‌ها را نیز مستقیما در آن نصب کرد. برای انجام این عمل نیاز است تا کارت حافظه توسط گوشی به گونه خاصی فرمت شده و آماده استفاده به عنوان حافظه داخلی دستگاه شود. پس از انجام این عمل، گوشی به صورت خودکار انتقال محتوا به کارت Micro SD را آغاز می‌کند و در صورت کند بودن کارت حافظه به کاربران در مورد احتمال اجرای با تاخیر برنامه‌ها هشدار می‌دهد. لازم به ذکر است که در این حالت کارت حافظه مذکور در گوشی دیگری قبل از فرمت شدن مجدد قابل استفاده نخواهد بود.

در نخستین تست پردازشی دستگاه چون گذشته به سراغ Geekbench 3 می‌رویم. این تست صرفا هسته‌های پردازشی و کیفیت آنها را مورد بررسی قرار می‌دهد و موارد دیگر چون گرافیک و رزولوشن صفحه‌نمایش تاثیری بر آن ندارند. امتیاز پرچمداران با هسته‌های قوی‌تر ARM A57 در حالت تک‌هسته‌ای این تست حوالی 1400 تا 1500 واحد است و در حالت چند هسته‌ای نیز بزرگان فعلی کلاس اندروید به امتیازی حوالی 4100 تا 4900 واحد دست پیدا می‌کنند. یک پله پایین‌تر و در ردیف اسمارت‌فون‌هایی که هسته‌های پردازشی آنها براساس پردازنده‌های ARM A53 شکل گرفته است با امتیازهایی حوالی 800 در حالت تک هسته‌ای و 3000 در حالت چند هسته‌ای روبرو می‌شویم که از جمله بهترین‌های آنها می‌توان به Huawei Mate S اشاره کرد. بدین‌ترتیب در HTC One A9 نیز با ترکیب هسته‌های A53، انتظار مشاهده اعدادی نزدیک به Mate S را داریم. امتیاز نهایی A9‌ در حالت تک و چند هسته‌ای این تست به ترتیب 746 و 3123 واحد بود که کاملا انتظارات اولیه را برآورده می‌سازد.

تست بعدی به AnTuTu تعلق دارد. این بنچ‌مارک به تازگی به نسخه 6.0.1 آپدیت شده است و به دلیل اینکه در هر آپدیت جدیدی که منجر به تغییر عدد ورژن می‌شود معیار سنجش و در نتیجه امتیاز دیوایس‌های تست شده تغییر می‌کند این تست را هم در ورژن جدید و هم در ورژن 5.7.1 (که اکثر دیگر دیوایس‌ها را نیز با این نسخه مورد بررسی قرار داده بودیم)، اجرا می‌کنیم. در نسخه 5.7.1 از بنچ‌مارک AnTuTu امتیاز پرچمداری نظیر Samsung Galaxy S6 edge+ برابر 68526 اندازه‌گیری شد و Sony XPERIA Z5 Premium نیز این تست را در حوالی 60 هزار واحد به پایان رساند. در سوی دیگر اسمارت‌فون‌هایی همچون Huawei Mate S و Sony XPERIA M5 با وضوح یکسان صفحه‌نمایش و پردازنده‌های مشابه (ARM A53) به ترتیب به امتیازهای 37538 و 37057 دست پیدا می‌کنند. با این مقدمه می‌توان انتظار داشت که امتیاز One A9 نیز چندان متفاوت از Mate S و XPERIA M5 نباشد. در عمل امتیاز ثبت شده HTC One A9 در نسخه5.7.1 تست AnTuTu برابر 40457 واحد اندازه‌گیری می‌شود که اندکی فراتر از انتظارات اولیه است.

در AnTuTu ورژن 6.0.1 معیار امتیاز دهی تا حدودی تغییر کرده و نتایج آن را باید با نتایج دیگر دیوایس‌ها در همین تست مقایسه کرد. طبق نتایج اعلام شده در خود این تست برترین گوشی‌های فعلی بازار و اصطلاحا پرچمدارانی همچون Samsung Galaxy Note5 این تست را با امتیازی‌هایی فراتر از 80 تا حتی 90 هزار واحد پشت سر می‌گذارند و در رده میانی امتیاز دیوایس‌های اندرویدی کمتر از 60 هزار واحد خواهند بود. این روند در مورد HTC One A9 نیز به همین صورت تکرار شده و این گوشی بنچ‌مارک AnTuTu v.6.0.1 را با امتیاز 59398 به پایان می‌رساند.

تست 3DMark به بررسی قابلیت‌های گرافیکی گوشی و قطعه Areno 405 حاضر در این مدل می‌پردازد. در نخستین پله در این تست به سراغ آزمون سبک‌تر IceStorm Unlimited بر مبنای OpenGL ES 2.0 و رزولوشن 720p می‌رویم. پرچمداران اندرویدی این تست را با امتیازهایی فراتر از 20 هزار واحد به پایان می‌رساند و گوشی‌های دارای گرافیک رده میانی همچون Mate S با گرافیک Mali-T628 MP4 و Samsung Galaxy A8 با همین گرافیک Adreno 405 به امتیازهای به ترتیب 8373 و 9202 دست پیدا کردند. HTC One A9 به لطف سیستم‌عامل جدیدتر اندکی بهتر از رقبای خود عمل کردن و این تست را با امتیاز 9690 به پایان رسانید.

در تست کاملا حرفه‌ای‌تر و سنگین‌تر Sling Shot که تحت OpenGL ES 3.1 و در رزولوشن 1440p رندر می‌شود HTC One A9 به امتیاز 385 واحد دست می‌یابد که مقایسه آن با امتیاز 263 به ثبت رسیده توسط Huawei Mate S در همین تست نتیجه مناسبی را برای بخش گرافیکی دستگاه رقم می‌زند.

ارتباطات

HTC One A9 همچون دیگر گوشی‌های پیشرفته و مدرن از اتصال LTE در باندهای فرکانس مختلف پشتیبانی می‌کند. حداکثر سرعت اتصالات نسل چهارمی در این گوشی به 300Mbps‌ در دانلود و 100Mbps‌ در آپلود می‌رسد که در دسته‌بندی LTE Cat.7 قرار می‌گیرد. اتصال NFC، وای‌فای ac، بلوتوث نسخه 4.1 و گیرنده‌های GPS و GLONASS سایر موارد قابل اشاره در بخش ارتباطات این مدل را تشکیل می‌دهند. پورت Micro USB‌ در One A9 از OTG در اتصال دیوایس‌های USB (حافظه فلش، موس، کیبورد، دسته بازی و...) پشتیبانی می‌کند و خروجی تصویر به وسیله دانگل‌های MHL نیز از طریق این پورت امکان‌پذیر است.

کلام آخر

برای نامیدن یک اسمارت‌فون به عنوان یک گوشی مدرن و پیشرفته عملکرد مثبت دستگاه در موارد مهم مد نظر کاربران از جمله صفحه‌نمایش، دوربین، پردازنده، ‌حافظه داخلی، قسمت‌های نرم‌افزاری و ساختار منویی و در نهایت دوام باتری از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. HTC One A9 در این سنجش و معیار با ارائه یک صفحه‌نمایش مناسب و با کیفیت، دوربین عکاسی راضی‌‌کننده، چیپ‌ست پردازشی نسبتا مناسب، حافظه داخلی با امکان تلفیق با کارت Micro SD برای نصب برنامه‌ها، سنسور اثر انگشت دقیق و سریع،‌ گزینه‌های ارتباطی فراوان و رابط کاربری جامع سنس 7 بر بستر اندروید 6 دیوایس کاملا جذاب و راضی‌کننده‌ای محسوب می‌شود. در این میان به جز مسئله طراحی بدنه و شباهت‌های آن به آیفون به برخی دیگر موارد منفی نیز در این مدل بر می‌خوریم. نبود اسپیکرهای دوگانه استریو،‌ فیلم‌برداری متوسط با حداکثر وضوح فول اچ‌دی، باتری متوسط و ارائه شدن با قیمتی حتی فراتر از برخی پرچمداران از جمله موارد منفی قابل ذکر در مورد این گوشی را تشکیل می‌دهند.