mobile.ir - مرجع موبایل ایران

هواوی برای جدی گرفته شدن در بازارهای جهانی مسیری پر فراز و نشیب را طی کرد. این برند چینی که در زمینه زیرساخت‌های ارتباطی و مخابراتی از تجربه‌ای بس گرانبها در سطح برترین‌های این رده برخوردار است در ورود به دنیای اسمارت‌فون‌ها با شرایط دشواری روبرو شده و سال‌های متمادی در سایه رقبا و بزرگان این کلاس قرار داشت. ارائه Ascend P1 در سال 2012 و یک سال پس از آن Ascend P2 خریداران همچنان بی‌اطمینان به کالاهای چینی را متوجه این برند ساخت. با اینکه P2 در مقابل رقبای سرسختی همچون گلکسی S4 و XPERIA Z مشخصات سخت‌افزاری پایین‌تری را ارائه می‌کرد اما در عوض از قیمت به مراتب مناسب‌تری برخوردار بود. Ascend P6 تنها نزدیک به 4 ماه بعد از P2 به عنوان باریک‌ترین اسمارت‌فون زمان خود رونمایی شد و با اینکه هنوز در زمینه صفحه‌نمایش و پردازش در پشت سر پرچمداران سال 2013 قرار داشت اما با طراحی زیبا، استحکام بدنه و یک قابلیت انقلابی یعنی دوربین دوم 5 مگاپیکسلی بسیار خبرساز شد. هواوی را از این جهت می‌توان یکی از نخستین برندهایی دانست که عکاسی سلفی را به صورت جدی در دستور کار خود قرار داد. شاهد این مدعا تاخیر دیگر برندها در این زمینه است جایی‌که تا حضور یک دوربین سلفی 5 مگاپیکسلی در محصولات سامسونگ (سری A) نزدیک به 16 ماه بعد به طول انجامید و سونی و HTC نیز چندین ماه پس از هواوی اقدام به ارتقا وضوح دوربین دوم در اسمارت‌فون‌های خود کردند. P6 با وجود فروش بالا به دلیل وضوح HD صفحه‌نمایش و پردازنده‌های بکار گرفته شده در آن، کاملا نیازمند یک بازنگری کلی در این مجموعه بود. هواوی یک سال بعد و در بهار 2014 مدل Ascend P7 را ارائه کرد که با صفحه‌نمایش 5 اینچی فول اچ‌دی، دوربین جلوی 8 مگاپیکسلی و شاسی فلزی شانس فراوانی برای مقابله با رقبای مجهز این کلاس داشت. P7 نیز اما بدور از انتقاد نبود و تغییر نکردن هسته‌های پردازشی و انتقادهای صورت گرفته از ظاهر آن بار دیگر از هر سو به گوش می‌رسید.

شرایط در سال 2015 اما متفاوت از سال‌های پیشین دنبال شد. انقلاب پردازنده‌های 64 بیتی، ارتقا سایز و وضوح صفحه‌نمایش پرچمداران و ایجاد تغییرات گسترده در کیفیت دوربین‌های موبایلی از یک سو و هجوم برندهای گمنام و بسیار خوش‌قیمت چینی از سوی دیگر زنگ خطر بلندی را برای هواوی به صدا در آورده و لزوم ایجاد تغییرات گسترده در این میان را به امری اجتناب ناپذیر بدل ساخت. هواوی در ساختار P8 به عنوان پرچمدار جدید خود به بسیاری از این ظرائف توجه کاملی مبذول داشته و در زمینه‌هایی چون طراحی و ساختار بدنه، کیفیت صفحه‌نمایش، دوربین‌ اصلی و دوربین دوم، چیپ‌ست پردازشی و حافظه داخلی در سطح یک پرچمدار عمل کرده است. هواوی P8 که اینک پیشوند Ascend را نیز دیگر در کنار خود نمی‌بیند موضوع بررسی تخصصی این نوبت است.

جعبه محتویات

طراحی باکس محتویات سری P برخلاف بسیاری دیگر از تولیدات موبایلی هواوی همواره با خلاقیت فراوانی همراه است و P8 نیز در این میان طبیعتا استثنا نخواهد بود. جعبه همراه این مدل باکسی مکعب مستطیلی ست که برخلاف طراحی معمول به صورت ایستاده بر عرض خود قرار می‌گیرد؛ امری که نشان P8 در بالای جعبه نیز به آن اشاره دارد.

با کنار زدن پوشش پیرامونی جعبه، باکس اصلی پدیدار می‌شود که محتویات خود را با درپوشی از جنس پلاستیک مات از دید پنهان می‌سازد. در زیر این پوشش خود گوشی به صورت تیغه‌ای قرار گرفته و با برداشتن یک پوشش پلاستیکی دیگر به دو باکس داخلی بر می‌خوریم که یکی دفترچه راهنما و دیگری شارژ، کابل USB، هدست و آچار دسترسی به اسلات‌های سیم‌کارت و حافظه را در بر دارند. در مجموع امتیاز بالایی را به طراحی هیجان‌انگیز این جعبه می‌توان نسبت داد.

هدست دستگاه در رنگ و طراحی بیضی‌شکل خروجی‌های صدا بی شباهت به EarPodهای اپل نیست و حتی به همان ترتیب نیز دو مجرا برای خروجی صدا روی هر درایور آن در نظر گرفته شده است. کنترل‌کننده حجم صدای این مجموعه که روی خروجی R یا سمت راست هدست قرار دارد نیز به نمونه مشابه در هدست EarPod اپل شباهت دارد و در اینجا نیز از طرحی مشابه با دو دکمه مجزا برای تغییر صدا استفاده شده است. صدای خروجی از این هدست در زمینه بلندی و باس در سطح راضی‌کننده‌ای قرار دارد اما در فرکانس‌های بالا و صداهای زیر می‌توانست نتیجه بهتری را ارائه کند.

شارژر دستگاه یک نمونه 5 ولتی 1 آمپری ست که با توجه به باتری نسبتا حجیم دستگاه نسبتا ضعیف به نظر می‌رسد و در صورت انتخاب آمپراژ بالاتر در این شارژر احتمالا شاهد شارژ سریع‌تری در این مدل بودیم. در بخش باتری بیشتر در این مورد صحبت خواهیم کرد.

طراحی ظاهری

بدنه تمام فلزی، ضخامت کم، حفظ برخی شباهت‌ها به دیگر پرچمداران و احساسی خوشایند از در دست گرفتن یک اسمارت‌فون پیشرفته مهم‌ترین نکات قابل ذکر در مورد طراحی P8 را تشکیل می‌دهند. تخت شدن تمامی زوایا و حذف قسمت نیم‌دایره پایین گوشی یکی از دیگر مواردی‌ست که P8 را در مقایسه با هر دو مدل P7 و P6 مجزا می‌کند.

با این تغییر هواوی با فاصله گرفتن از طراحی سنتی و کلاسیک به فرمی مدرن‌تر و امروزی‌تر در این گوشی دست پیدا کرده است. انتقال اسپیکر اصلی به پایین دستگاه و نوار تیره در برگیرنده لنز دوربین همراه با نوار آنتن در بخش پشتی بی‌شباهت به تجربه آی‌فون‌های اپل نیست. این طراحی با وجود نگاه مستقیم طراحان به محصولات اپل جلوه جذاب‌تری برای P8 فراهم ساخته است. دکمه دایره‌شکل پاور در P7 جای خود را به یک دکمه مستطیل شکل کوچک ‌داده که ارگونومیک مناسبی را ارائه کرده و درست در زیر انگشت شست یا سبابه (بسته به اینکه گوشی در کدام دست قرار داشته باشد) جای می‌گیرد. در کل از طراحی P8 به میزان زیادی می‌توان راضی بود و در صورتی‌که طراحان هواوی در مدل‌های آینده توجه بیشتری به طرح‌های داخلی و اختصاصی این برند داشته باشند میزان این رضایت در پرچمداران بعدی مطمئنا افزایش نیز خواهد یافت.

ابعاد و وزن

ارتقا 0.2 اینچی سایز صفحه‌نمایش، انتظار افزایش مشخصی را در طول و عرض دستگاه نسبت به P7 ایجاد می‌کند. این انتظار با واقعیت نیز متناسب بوده و طول و عرض 144.9 و 72.1‌ میلیمتری این مدل به ترتیب 5.1 میلیمتر و 2.3 میلیمتر نسبت به P7 ابعاد بیشتری را نشان می‌دهد. ضخامت این گوشی همانطور که از یک گوشی سری P‌ هواوی انتظار داریم بسیار اندک بوده و با 0.1 میلیمتر کاهش نسبت به P7 به 6.4 میلیمتر رسیده است. این ضخامت در میان پرچمداران فعلی بازار کمترین مقدار بوده و نزدیک‌ترین رقیب به آن یعنی Galaxy S6 دارای ضخامت 6.8 میلیمتر است. استفاده از بدنه یک پارچه فلزی اما وزن دستگاه را با افزایش 20 گرمی روبرو ساخته و به 144 گرم رسانده است. برای مقایسه Samsung Galaxy S6 با صفحه‌نمایش 5.1 اینچی دارای وزن 138 گرم بوده و +Z3 سونی نیز با همین ابعاد صفحه‌نمایش دقیقا از همین وزن برخوردار است.

صفحه‌نمایش

ابعاد صفحه‌نمایش P8 نسبت به سال گذشته با 0.2 اینچ افزایش روبرو شده و به 5.2 اینچ رسیده است. این سایز را می‌توان حداکثر اندازه صفحه‌نمایش‌های موبایلی پیش از آنکه دیوایس را بیش از اندازه بزرگ تلقی کنیم دانست. در حقیقت سایز 5 اینچی نیز برای اکثریت قریب به اتفاق کاربران سایز مناسبی به حساب می‌آید اما برای دیوایسی که نسبت به سال گذشته تغییری در وضوح فول اچ‌دی خود نداده این ارتقا برای راضی‌ کردن خریداران لازم و حتی اجباری به نظر می‌رسد. تغییرات در صفحه‌نمایش P8 البته به سایز آن محدود نمی‌شود و یک نکته جدید دیگر انتظار مشاهده کیفیت بالایی را در این پنل ایجاد می‌کند. فناوری ساخت این صفحه‌نمایش از نوع IPS‌ توسعه یافته توسط JDI (اتحاد Japan Display متشکل از شرکت‌های ژاپنی سونی، هیتاچی و توشیبا) است که از آن با عنوان IPS-NEO یاد می‌شود. این فناوری به گفته شرکت سازنده با کنترل نور عبوری از صفحات پنل، کنتراست بیشتر و رنگ مشکی کاملا تیره‌تری را ایجاد می‌کند. تاثیر این پنل در دنیای واقعی در ساختار P8 نسبتا مشخص بوده و جدا از ویژگی‌های مطلوب همیشگی پنل‌های IPS از جمله زاویه دید مناسب و رنگ‌های زنده و شفاف، از لحاظ کنتراست و نمایش رنگ مشکی نیز با یکی پنل‌های مناسب LCD روبرو هستیم.

عملکرد این صفحه‌نمایش در نور مستقیم خورشید نیز مناسب بوده و فارغ از شدت نور به راحتی می‌توان از محتوای آن استفاده کرد. یک نکته نسبتا منفی در این میان جذب فراوان اثرات انگشت توسط این پنل است که گه‌گاه به ویژه در نور خورشید مانعی برای نمایش بهتر تصاویر خواهد بود.

در مجموع از صفحه‌نمایش هواوی P8 می‌توان رضایت داشت و با وجود برخی موارد همچون ارتقا نیافتن وضوح و روشنایی متوسط همچنان با اطمینان می‌توان از کیفیت بالای این پنل سخن گفت.

حاشیه تیره‌ دست نخورده‌ای نزدیک به 14 میلیمتر در زیر صفحه‌نمایش و تقریبا به همان میزان در بخش بالایی وجود دارد که هنگام در دست‌‌گیری افقی گوشی به خصوص حین عکاسی و فیلم‌برداری دستگیره‌های مناسبی برای پرهیز از لمس تصادفی صفحه‌نمایش به حساب می‌‌آیند. در بخش بالایی گوشی در این قسمت طبق انتظار از همان حسگرهای دوگانه تنظیم نور و Proximity sensor (برای خاموش کردن پنل با نزدیک شدن صفحه‌نمایش به صورت حین تماس)، دوربین دوم و البته اسپیکر تماس استفاده شده است. دوربین دوم هواوی P8 دارای وضوح 8 مگاپیکسل است که در این رابطه در بخش دوربین بیشتر سخن خواهیم گفت.

اجزای جانبی

در سمت چپ دستگاه همانند P7 نکته خاصی دیده نمی‌شود و تنها خطوط دوگانه آنتن در بالا و پایین ظاهری همچون آی‌فون‌های اپل به گوشی بخشیده‌اند. این خطوط آنتن که در P7 تنها در بالای دستگاه قرار داشتند یکی از تفاوت‌های اصلی P8 نسبت به نسل قبلی خود را تشکیل می‌دهند که در رابطه با آنها در بخش ارتباطات بیشتر سخن خواهیم گفت.

در سمت راست با وجود برخی تفاوت‌ها، از ترکیب مشابه‌ای نسبت به P7 استفاده شده است. در این قسمت به ترتیب از بالا به پایین دکمه دوگانه تغییر صدا، دکمه پاور و شکاف‌های کارت حافظه و سیم‌کارت جای گرفته‌اند. مشهودترین تغییر در این میان به جز فاصله گرفتن اسلات‌های کارت حافظه و سیم‌کارت از اجزا دیگر، به تغییر طراحی دکمه پاور تعلق دارد نکته‌ای که در P7 به سبب شباهت کامل این دکمه به پاور دایره‌شکل گوشی‌های سونی، منجر به انتقادهای صریحی از این مدل شده بود.

دکمه پاور در P8 از دایره به مستطیلی دارای گوشه‌های گرد تبدیل شده و با برخورداری از طرحی برجسته به خوبی در زیر دست پیدا می‌شود. فرو رفتگی نسبی این دکمه نسبت به اجزای مجاور نیز امکان فشردن تصادفی آن را به حداقل می‌رساند.

اسلات‌های دوگانه حاضر در سمت راست P8 نسبت به P7 از طراحی بهتری برخوردارند. این دو اسلات که همچنان در مورد ماهیت آنها تا قبل از گشودن‌شان نمی‌توان اطمینان داشت برخلاف P7 کاملا هم‌سطح بدنه قرار گرفته و فرو رفتگی و ناهمگونی نسبت به اجزای مجاور خود ایجاد نمی‌کنند.

اسلات بالاتر در این بخش در نگاه اول برای جایگذاری کارت حافظه (تا 128 گیگابایت) و اسلات دوم برای قرارگیری سیم‌کارت نانوی گوشی در نظر گرفته شده است اما این تنها قابلیت این دو جایگاه نیست و همانطور که از طراحی اسلات بالاتر می‌توان حدس زد از این جایگاه می‌توان به دلخواه برای قرارگیری کارت حافظه یا سیم‌کارت دوم بهره گرفت. به عبارت دیگر، P8 در صورت نیاز نداشتن به کارت حافظه می‌تواند به صورت یک گوشی دو سیم‌کارته عمل کند و در غیر این صورت می‌توان از کارت حافظه همراه با یک سیم‌‌کارت بهره برد. این طراحی با اینکه با انتقادهایی همراه می‌شود اما در عمل دست کاربران را در انتخاب کارت حافظه یا دو سیم‌‌کارت باز می‌گذارد.

ترکیب دکمه پاور و میکروفون دوم در بخش بالایی دستگاه تغییر خاصی نداشته و تنها نکته قابل اشاره در آن جابجا شدن میکروفون از مرکز گوشی و انتقال آن به کناره سمت چپ است.

نمی‌توان به بخش پایینی P8‌ نگریست و از شباهت‌های آن به آی‌فون‌های اپل به خصوص iPhone 5S سخن نگفت. مسئله شباهت به آیفون البته منحصر به هواوی نبوده و حتی سامسونگ نیز در Galaxy S6 دقیقا از طرحی مشابه iPhone 6‌ در این بخش بهره گرفته است. میکروفون تماس در سمت راست، اسپیکر اصلی دستگاه به صورت مونو در سمت چپ و پورت Micro USB در مرکز این بخش قرار گرفته‌اند. انتقال اسپیکر اصلی از بخش پشتی به این قسمت یکی از نکات مثبت طراحی در P8 به حساب می‌آید چرا که به سبب تخت بودن بخش پشتی در صورت ادامه حضور آن در این قسمت با قرار گرفتن گوشی روی سطوح صاف صدای خروجی کاملا مبهم و خفه خواهد شد.

شباهت‌های آی‌فونی P8 در بخش پشتی دستگاه نیز ادامه پیدا کرد و نوار مشکی بخش بالایی و نوع چینش لنز دوربین و دو فلش LED با وجود برخی تفاوت‌های قابل چشم‌پوشی کاملا به iPhone 5S شباهت دارد. بدنه یک‌پارچه آلومینیومی این قسمت ظاهر بسیار مدرنی را برای دستگاه ایجاد کرده است اما نگرانی‌هایی را نیز در زمینه انتقال حرارت به تمامی قسمت‌‌ها در ذهن ایجاد می‌کند؛ مسئله‌ای که در بخش پردازش بیشتر به آن خواهیم پرداخت.

دوربین

شاید بزرگ‌ترین تحول اساسی صورت پذیرفته در هواوی P8 در دوربین اصلی آن نهفته باشد. این دوربین با وجود آنکه از لحاظ رزولوشن تغییری نسبت به دوربین حاضر در P7 نداشته اما این مورد نقطه پایانی بر شباهت‌های این دوربین به حساب آمده و به تمام معنا در P8 با دوربینی کاملا جدید و متحول شده روبرو می‌شویم. اولین و مهم‌ترین تغییر در ساختار این دوربین به افزوده شدن لرزه‌گیر اپتیکال دست تعلق دارد؛ قابلیتی که این روزها در اکثر پرچمداران بزرگ حضور دارد و عاملی برای بهبود کیفیت تصویر به حساب می‌آید.

دیگر نکته شایسته توجه در این دوربین افزوده شدن پیکسل رنگ سفید به سنسور و تشکیل سنسوری با ترکیب RGBW است که نسبت به سنسورهای RGB معمول حداقل روی کاغذ عملکرد بهتری در محیط‌های با نور کمتر داشته و نویز کمتری را به تصویر نهایی می‌افزاید.

قابلیت بازنگه‌داشتن شاتر برای دریافت نور بیشتر دیگر امکان مهم حاضر در این دوربین است که هواوی از آن با عنوان Light Painting یاد می‌کند جایی‌که می‌توان با حرکت دادن یک منبع نور در تاریکی با باز بودن شاتر تصاویر جذابی را خلق کرد. برخی از امکانات جذاب نرم‌افزاری همچون Director Mode از جمله دیگر عواملی هستند که به جذابیت این دوربین می‌افزایند. یکی از انتقادهای وارد به این دوربین قبل از وارد شدن به مبحث کیفیت آن، جایگاه لنز آن است که به علت نزدیک بودن بیش از اندازه به لبه‌های دستگاه به سادگی توسط دست پوشانده می‌شود.

رابط کاربری یا اینترفیس دوربین در P8 تفاوت خاصی نسبت به گذشته نداشته و همچنان شباهت بسیار زیادی به رابط کاربری دوربین در آی‌فون‌های اپل دارد. در این قسمت در ستون سمت راست به ترتیب از بالا به پایین افکت‌های لایو یا زنده تصویر، دکمه شاتر و آخرین عکس گرفته شده دیده می‌شود و با اسکرول کردن نواری از نوشته‌ها در کنار این بخش می‌‌توان حالت‌های دوربین را از بین گزینه‌های مختلف تغییر داد. گزینه‌های این بخش شامل تصویربرداری با دور تند (Time-lapse)، برداشت ویدئو، عکاسی، زیباسازی چهره (در عکاسی سلفی) و Light painting می‌شود.

در سوی دیگر از بالا به پایین گزینه برای دسترسی به تنظیمات اصلی، سویچ بین دوربین اصلی و دوم و در نهایت تنظیمات فلش دیده می‌شود. با لمس گزینه تنظیمات اصلی مواردی همچون فعال ساختن HDR، تصویربرداری پانوراما، تنظیمات فوکوس، Best Photo (برداشت 10 عکس و انتخاب بهترین از میان آنها) و افزودن اطلاعاتی نظیر تاریخ زمان و مکان جغرافیایی (watermark) به تصویر در دسترس قرار می‌گیرد. از همین قسمت می‌توان به سایر تنظیمات نیز دسترسی داشت.

در این بخش امکان تغییر رزولوشن عکاسی و فیلم‌برداری، تغییر وظیفه دکمه‌های ولوم، فعال ساختن لرزه‌گیر اپتیکال و دیجیتال، استفاده از دکمه شاتر برای فوکوس کردن، تنظیمات وایت بالانس و بالاخره تنظیم همزمان چهار گزینه نورگیری، درجه اشباع، کنتراست و روشنایی است که این آخری پیش از این نیز در اکثر گوشی‌های جدید هواوی بکار گرفته شده است.

رو به بالا کشیدن (drag کردن) رابط کاربری دوربین دسترسی مستقیمی را به آلبوم تصاویر ایجاد می‌کند که از این مورد می‌توان به‌عنوان نکته مثبت مشخصی در این قسمت یاد کرد.

در هنگام برداشت عکس در حالت عادی نیز با ظاهر شدن آیکون خورشید در کنار محل فوکوس می‌توان با حتی با پایین و بالا کشیدن دست روی این آیکون میزان نورگیری را تغییر داد. این حالت در هنگام فعال بودن HDR در دسترس نیست.

در حین استفاده از دوربین حدس پیشین در مورد انتقال حرارت دستگاه به تمامی قسمت‌های آن به واقعیت نزدیک شد و با اینکه هنوز حرارت از سطح نرمال چندان فراتر نرفته است اما این حرارت در کل قسمت‌های گوشی پخش شد و به عنوان مشکلی مشترک در اکثر گوشی‌های تمام‌فلزی گرما را در کل P8 می‌توان حس کرد.

نخستین تصویر گرفته شده از هواوی P8 در نور شدید روز برداشت شده است. در حالت عادی و قبل از فعال شدن HDR، تصویر همانطور که به راحتی می‌توان مشاهده کرد از نورگیری نسبتا شدیدی برخوردار بوده و از کنتراست به میزان زیادی کاسته شده است. در همین حالت البته از سطح جزئیات می‌توان به میزان زیادی رضایت داشت.

تصویر بالا: برداشت اتوماتیک عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصویر بالا: کراپ 100 درصد تصویر قبلی

همین تصویر را با کاهش Ev یا نورگیری به -1.1 مجددا تکرار می‌کنیم و نتیجه بسیار مطلوب‌تری از لحاظ رنگ و کنتراست ایجاد می‌شود.

تصویر بالا: برداشت اتوماتیک با کاهش نور- عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصویر بالا: کراپ 100 درصد تصویر قبلی

در تصویر سوم، از قابلیت HDR بهره می‌بریم که در این حالت نیز از شدت نور کاملا کاسته شده و جزئیات بیشتر و کنتراست مطلوب‌تری به نمایش گذاشته می‌شود. مقایسه تصویر آسمان در این سه حالت به خوبی نشان دهنده تفاوت‌های عکاسی است.

تصویر بالا: برداشت در حالت HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصویر بالا: کراپ 100 درصد تصویر قبلی

در تصویر بعدی که در هنگام غروب آفتاب برداشت شده است پیکسل سفید به کمک سنسور برای ثبت جزئیات بیشتر آمده و از نتیجه حتی قبل از فعال کردن HDR نیز می‌توان رضایت داشت.

تصویر بالا: در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با فعال کردن HDR بار دیگر جزئیات بیشتری در دسترس قرار می‌گیرد اما شدت این موضوع در حد تصاویر گرفته شده در نور روز نخواهد بود. (در این زمینه می‌توان جزئیات تصویر در دامنه‌های کوه در دو عکس اخیر با هم مقایسه کرد).

تصویر بالا: در حالت HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با توجه به تصاویر برداشت شده توسط این دوربین می‌توان از بهبود های مشخص در زمینه کاهش چشمگیر لرزش‌های دست، افزایش میزان جزئیات و نورگیری در محیط‌های با نور کم و سرعت مناسب شاتر دوربین سخن گفت. در سوی دیگر هنگام برداشت تصویر در نور شدید روز در صورت کاهش ندادن میزان نورگیری از جزئیات و کنتراست به میزان مشهودی کاسته می‌شود. در کل می‌توان از دوربین حاضر در هواوی P8 به عنوان یکی از دوربین‌های موبایلی مطلوب در کلاس 13 مگاپیکسلی یاد کرد.

حداکثر وضوح فیلم‌برداری این دوربین 1080p با 30 فریم در ثانیه است که با بیت‌ریت ویدئویی نزدیک به 9.5Mbps و با صدای استریوی 96 ‌کیلوبیت بر ثانیه‌ای برداشت می‌شود. این میزان بیت‌ریت در مقایسه با P7 سال گذشته که یکی از بالاترین بیت‌ریت‌های ویدئویی را با 24Mbps به خود اختصاص می‌داد بسیار کاهش یافته و در نتیجه از همین ابتدا انتظار مشاهده کیفیت فوق‌العاده‌ای را از این دوربین نخواهیم داشت. در عمل به همین علت ویدئوهای گرفته شده توسط این دوربین از لحاظ جزئیات در سطح فوق‌العاده‌ای قرار ندارند و در بهترین حالت می‌توان آنها را متوسط قلمداد کرد.

یکی از قابلیت‌های نرم‌افزاری جذاب در هواوی P8 امکانی تحت عنوان Director Mode است که اپلیکیشن‌ آن به صورت رایگان برای سایر گوشی‌های قابل دانلود است. با کمک این برنامه می‌توان از چهار جهت مختلف با چهار گوشی متفاوت اقدام به فیلم‌برداری از یک منظره کرد و یکی از این گوشی‌ها به عنوان دیوایس اصلی یا دیوایس کارگردان شناخته می‌شود که به دلخواه فرد در آن امکان سوئیچ بین دوربین‌های دیگر وجود دارد. در این برنامه از بستر وای‌فای برای ارتباط دستگاه‌ها استفاده می‌شود و این اتصال نیز با تشکل هات‌اسپات به صورت اتوماتیک توسط گوشی کارگردان (P8) صورت می‌گیرد. با اینکه می‌توان اپلیکیشن Director Mode را روی دیوایس‌های مختلف نصب کرد اما در حال حاضر تنها در گوشی P8 امکان ساخت گروه و ذخیره کردن ویدئوی نهایی وجود دارد. علت این مسئله را باید در متفاوت بودن برنامه از پیش نصب شده روی P8 و نسخه رایگان قرار گرفته از آن روی پلی‌استور جست‌وجو کرد. در تست عملی این ویژگی حرکت روان و سوئیچ بی عیب و نقصی مابین دوربین‌ها صورت می‌گیرد اما نتیجه نهایی از کیفیت چندان بالایی برخوردار نیست و وضوح آن به HD‌ یا 1280×720‌ پیکسل با بیت‌ریت 2.3Mbps محدود شده است. بدین‌ترتیب Director Mode با وجود پتانسیل بسیار بالایی که در نگاه اول برای کاربران حرفه‌ای و فیلم‌سازان از خود نشان می‌دهد در عمل امکانی فانتزی اما بسیار جذاب باقی می‌ماند. ظاهرا برای نصب Director Mode‌ نیازهای سخت‌افزاری و نرم‌افزاری مشخصی لازم است و با همه گوشی‌ها و نسخه‌های پایین‌تر اندروید هماهنگ نیست.

دوربین دوم در سری P ‌محصولات هواوی همواره از اهمیت بالایی برخوردار بوده و P8 نیز در این زمینه استثنا نخواهد بود. وضوح دوربین دوم این گوشی همانطور که پیش از این نیز اشاره شد 8 مگاپیکسل است که از این لحاظ تغییری نسبت به P7 سال گذشته نداشته است. زاویه نسبتا واید لنز همراه با کنترل مناسب نویز و قابلیت Beauty در بخش نرم‌افزاری، از این دوربین نمونه مناسبی در میان دیگر دوربین‌های سلفی این کلاس ساخته است.

باتری

ظرفیت باتری P8 با نزدیک به 7 درصد ارتقا نسبت به P7 به 2680 میلی آمپر ساعت رسیده است که در مقایسه با دیگر پرچمداران سال جدید مثل S6 با صفحه‌نمایش QHD و باتری 2550mAh دارای ظرفیت مناسبی به نظر می‌رسد. هواوی در معرفی این گوشی اشاره‌ای به زمان‌های رسمی کارکرد آن نکرده است اما با توجه به صفحه‌نمایش با وضوح فول اچ‌دی و پردازنده‌های نچندان پر مصرف، انتظار دوام راضی‌کننده‌ای را از این باتری داریم. در طول مدت استفاده با وجود اجرای بنچ‌مارک‌های متعدد، استفاده فراوان از دوربین و روشن بودن دائم وای‌فای به صورت فعال، در اکثر مواقع تا قبل از پایان روز دوم نیازی به شارژر وجود نداشت اما در صورت کاهش استفاده این زمان می‌تواند حتی به 3 روز نیز ادامه پیدا کند. در نظر گرفته شدن حالت Ultra‌ و Smart در مواقع کم بودن باتری از جمله نکات مثبت این بخش است. همانطور که در بخش بازگشایی جعبه نیز اشاره شد شارژر ارائه شده همراه P8 با توجه به ظرفیت باتری و کلاس کاری دستگاه ظاهرا انرژی چندان بالایی را ارائه نمی‌کند. این شارژر در تست عملی برای پر کردن باتری دستگاه از 3 درصد تا 100 درصد دقیقا به 3 ساعت زمان نیاز داشت که در این میان در یک ساعت اول کمتر از 50 درصد شارژ باتری پر شده بود.

سیستم‌عامل - رابط کاربری

زمان روشن شدن هواوی P8 از لحظه رها کردن دکمه پاور تا پدیدار شدن صفحه قفل نزدیک به 25 ثانیه به درازا می‌انجامد که این زمان نسبت به 32 ثانیه P7 بسیار سریع‌تر شده است. سیستم‌عامل گوشی نسخه 5 اندروید لالی‌پاپ بوده و طبق انتظار جدیدترین نسخه از پوسته اختصاصی هواوی یعنی EMUI 3.1 در آن دیده می‌شود. این پوسته خوش آب و رنگ با اینکه بسیاری از کاربران عادی را به خود جلب می‌کند اما همچنان با انتقادهای مشخصی نیز در اجرا روبروست.

از صفحه قفل آغاز می‌کنیم جایی‌که درست همانند P7 مجموعه‌ای از پیش تعریف شده‌ای از تصاویر زیبا در هر بار گشودن قفل پیش روی کاربران قرار می‌گیرد و اطلاعات زمان تاریخ همراه با میانبری به دوربین در بخش پایینی آن دیده می‌شوند.

با کشیدن دست به صورت عمودی از پایین صفحه‌نمایش رو به بالا در لاک‌اسکرین، طبق انتظار پنل کوچکی در پایین ظاهر می‌شود که امکان رفتن به تصویر بعدی، Pause کردن آن، اشتراک‌گذاری و دسترسی به تنظیمات و نمایش همه بک‌گراندها در یک صفحه را فراهم می‌کند. در همین پنل چهار میانبر کاربردی شامل ماشین حساب، چراغ قوه (با روشن کردن LED های دوربین)، ضبط صدا و دوربین در دسترس قرار دارد. یک نکته منفی این طراحی سردرگمی کاربران حین بازگشایی قفل است جایی‌که کشیدن دست از بالا به پایین و از پایین به بالا در مرکز تصویر معمولا تاثیری در گشودن قفل صفحه‌نمایش نداشته و بدین‌منظور باید دست به صورت افقی یا حداقل زاویه دار در جهت دلخواه کشیده شود. باز شدن ناخواسته پنل زیر صفحه‌نمایش حین بازگشایی قفل نیز از تجربه‌های مشترکی ست که کاربران هواوی پیش از این اغلب با آن روبرو شده‌اند.

در صفحه هوم با مجموعه‌ آشنایی روبرو می‌شویم که تغییر خاصی را تجربه نکرده و با استایلی مشابه iOS، از منوی اصلی یا App drawer در آن خبری نیست و آیکون همه برنامه‌ها در صفحات مختلف این قسمت قرار می‌گیرند. این راه‌حل با اینکه با حذف یکی از صفحات سیستم‌عامل اندروید، دسترسی سرراست‌تری را به برنامه‌ها ایجاد می‌کند اما پس از مدتی با زیاد شدن تعداد برنامه‌های کاربران منجر به پوشیده شدن والپیپر و شلوغی بیش از اندازه می‌شود. فولدربندی تنها راه‌حل متصور برای این مشکل خواهد بود. در Home Screen به نکته تازه‌ای بر نخوردیم و تقریبا همه چیز بر طبق روال سابق است.

بخش نوتیفیکیشن یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش طبق انتظار به دو قسمت Notifications و Shortcuts تقسیم‌بندی شده که در اولی، اعلان‌های مختلف برنامه‌ها به ترتیب زمانی در زیر هم قرار می‌‌گیرند و اطلاعات زمان و تاریخ نیز در همین قسمت قرار دارد.

در قسمت Shortcuts تمامی 17 تاگل مختلف در نظر گرفته شده برای P8 در ساختاری 3×3 قابل اسکرول جای گرفته و در پایین نیز اسلایدر تغییر روشنایی جای دارد.

از جمله تاگل‌های بعضا اختصاصی هواوی در این بخش باید به Suspend button (برای نمایش دکمه‌ای در کنار صفحه‌نمایش حاوی میانبرهای پر کاربرد) و Shifting Keyboard برای منتقل کردن کیبورد به چپ یا راست برای تایپ راحت‌تر با یک دست اشاره کرد.

یک انتقاد وارد به این بخش به تفاوت نداشتن اسکرول یک انگشتی و دو انگشتی Notification Area تعلق دارد که برخلاف انتظار در هر دو حالت تنها بخش اول یعنی نوتیفیکشن را ظاهر می‌کند. در اکثر گوشی‌های جدید، gesture کشیدن دو انگشتی Notification Area رو به پایین منجر به نمایش بخش تاگل یا میانبرها می‌شود. به عنوان یک نکته مثبت در این بخش نیز لمس کردن و نگه‌داشتن هر آیکون کاربر را به صفحه تنظیمات آن (در صورت وجود) راهنمایی می‌کند.

صفحه‌ تنظیمات در هواوی P8 به دو قسمت General و All در بالا تقسیم شده که طبق انتظار در صفحه اول تنظیمات پایه همچون وای‌فای، بلوتوث، روشنایی صفحه، تغییر والپیپر، فونت و مواردی از این دست قرار دارند و در All‌ نیز به سایر تنظیمات می‌توان دسترسی داشت.

امکان تنظیم جداگانه هر اپلیکیشن برای ارسال نوتیفیکیشن در قسمت‌های مختلف (استاتوس بار، لاک‌اسکرین و...) قابلیت کاربردی در بخش Setting است.

Touchplus به عنوان یک قابلیت غافل‌گیر کننده دیگر در P8‌ مطرح شده است. در این قابلیت گونه‌ تازه‌ای از محافظ‌های صفحه‌نمایش یا Screen Protector مورد استفاده قرار می‌گیرد که علاوه بر دارا بودن دکمه‌های معمول تاچ‌اسکرین در محوطه خالی زیر صفحه‌نمایش به بالای گوشی نیز دو نقطه لمسی می‌افزاید در این حالت دکمه‌های کنترلی پایین صفحه‌نمایش با دکمه‌های جدید حاضر روی این پوشش جایگزین شده و فضای بیشتری در پنل در اختیار کاربران قرار می‌گیرد.

چیپ‌ست پردازشی - حافظه

پردازش در هواوی P8 با چیپ‌ست اختصاصی این شرکت موسوم به HiSilicon Kirin 935 انجام می‌شود که در ساختار آن از 8 هسته پردازشی ARM A53 استفاده شده است. این هسته‌های پردازشی به دو دسته برای کارهای سنگین و فعالیت‌های سبک‌تر تقسیم‌بندی شده که دسته اول با فرکانس 2 گیگاهرتز و دسته دوم با فرکانس 1.5 گیگاهرتز فعالیت می‌کند و در یک لحظه تنها یکی از این دو دسته فعال هستند. این ترکیب شباهت نزدیکی به پروسسور کوالکام Snapdragon 615 حاوی 8 هسته پردازشی ARM A53‌ دارد با این تفاوت که فرکانس هسته‌های پردازشی در اینجا 1.7 و 1 گیگاهرتز است. تفاوت مهم دیگر به گرافیک دستگاه تعلق دارد که به جای Adreno 405 حاضر در پروسسور کوالکام از گرافیک Mali-T628 MP4 در آن استفاده شده است در زمینه ارتباطات نیز Kirin 935 از LTE Cat.6 با سرعت 300Mbps استفاده شده اما Snapdragon 615 دارای مودم LTE Cat.4 با سرعت 150Mbps است. حافظه رم دستگاه 3 گیگابایت بوده و حافظه داخلی آن نیز در دو نسخه 16 و 64 گیگابایتی ارائه می‌شود. ورژن در اختیار ما نسخه 16 گیگابایتی این محصول بود که نزدیک به 10.3 گیگابایت از این حافظه در اختیار کاربران قرار دارد.

در شرایط مختلف تحت بار همچون اجرای تست‌هایی که در ادامه به آنها اشاره می‌شود، بازی‌های سنگین گرافیکی، مرور وب، عکاسی و فیلم‌برداری و ... بخش پشتی دستگاه به طرز محسوسی گرم شد و این گرما به سبب فلزی بودن این بخش تقریبا در کل بخشتی منتشر شد البته شدت این گرما قابل مقایسه با گرمای گوشی‌های دارای اسنپ‌دراگون 810 همچون One M9 و +XPERIA Z3 نبوده و می‌توان آن را تا حدودی عادی تلقی کرد.

در تست نخست P8 به سراغ Geekbench 3 به عنوان تست پایه بررسی کیفیت هسته‌‌های پردازشی می‌رویم. در این تست که به صورت جداگانه به صورت تک هسته‌ای و چند هسته‌ای اجرا می‌شود عدد بالاتر به معنای کیفیت بالاتر پردازنده‌‌ها خواهد بود. چیپ‌ست‌های دارای پردازنده‌های پیشرفته‌تر A57‌ همچون Snapdragon 810 و Exynos 7420 این تست را با حوالی 1200 تا 1300 در حالت تک‌هسته‌ای و 4000 تا 4400 در حالت چند هسته‌ای به پایان می‌رسانند. نمونه مشابه‌ای چون Sony M4 Aqua با چیپ‌ست Snapdragon 615 حاوی 8 هسته ARM A53 نیز در این تست به امتیاز 641 در حالت تک هسته‌ای و 2468 در حالت چند هسته‌ای دست پیدا کرد و با توجه به یکسان بودن هسته‌های پردازشی در Kirin 935 نسبت به اسنپ‌دراگون 615 و افزایش یافتن فرکانس آنها انتظار آن می‌رود که در این تست با عددی نسبتا بالاتر از M4 Aqua‌ روبرو شویم. P8 در عمل این تست را با امتیاز 874 در حالت تک هسته‌ای و 3475 در حالت چند هسته‌ای پشت سر می‌گذارد که هر دو نزدیک به 40 درصد ارتقا را نسبت به M4 Aqua تجربه کرده‌اند که با توجه به افزایش فرکانس هسته‌‌ها کاملا طبیعی به نظر می‌رسد.

در تست دوم مثل گذشته از AnTuTu نسخه 5.7 در حالت 64 بیتی بهره می‌گیریم. این تست جامع تقریبا کلیه قسمت‌های سخت‌افزاری و گرافیکی را مورد بررسی قرار می‌دهد و امتیاز بالاتر در آن به معنای کیفیت بیشتر است. امتیاز چیپ‌ست‌های 8 هسته‌ای دارای پردازنده‌های پیشرفته‌تر A57 همچون اسنپ‌دراگون 810 در این تست حوالی 50 هزار واحد است ولی از P8 با فرکانس ارتقا یافته هسته‌های پردازشی و گرافیک با کیفیت نیز انتظار دستیابی به رقم مناسبی را در این تست داریم. P8 در این تست به رقمی حوالی 48 هزار واحد دست پیدا کرد که برای دیوایسی در این دسته رقم بسیار مناسبی به حساب می‌آید. برای مقایسه باید به امتیاز M4 Aqua سونی در این همین تست اشاره کرد که با هسته‌های مشابه (البته با فرکانس کمتر) این تست را تنها 30 تا 32 هزار واحد به پایان می‌رساند.

در نهایت آخرین تست صورت گرفته روی P8 مستقیما به توان گرافیکی دستگاه اشاره می‌کند جایی‌که بنچ‌مارک 3DMark در حالت IceStorme Unlimited محیط یک بازی گرافیکی پیشرفته را در حالت سه بعدی بازسازی کرده و نتیجه را با یک عدد یکتا به نمایش می‌گذارد. در این تست با حذف نسبی تاثیر فرکانس‌های بالاتر بر نتایج بنچ‌مارک، اختلاف مشهودی نسبت به نتایج چیپ‌ست‌های پیشرفته‌تر همچون Snapdragon 810‌ و Exynos 7420 ایجاد می‌شود جایی‌که دو گوشی +Z3 از سونی و Galaxy S6 از سامسونگ به ترتیب این تست را با امتیازهای 17593 و بیش از 22000 به پایان می‌رسانند در حالی‌که این امتیاز در P8 رقم 9033 را نشان می‌دهد. این عدد البته نشانگر واحد گرافیکی دستگاه ضعیف نیست و مقایسه آن با M4 Aqua با گرافیک Adreno 405‌ و امتیاز 6863 به خوبی به کیفیت آن اشاره دارد. در مجموع از گرافیک P8 می‌توان به میزان زیادی راضی بوده و در بازی‌های پیشرفته نیز معمولا افت فریمی مشاهده نمی‌شود.

ارتباطات

قابلیت‌های ارتباطی هواوی P8 در سطح بسیار بالایی قرار دارد تا جایی‌که در برخی موقعیت‌ها همچون سرعت، کیفیت و تداوم سرویس LTE امتیاز بسیار بالاتری به این مدل در مقایسه با برترین‌های بازار همچون گلکسی S6 و LG G4 ‌تعلق می‌گیرد. پشتیبانی از LTE Cat.6 با سرعت 300Mbps و قابلیت +Signal در جابجایی سریع بین دو آنتن بالا و پایین دستگاه (خطوط جانبی در بالا و پایین گوشی به این دو آنتن اشاره دارند) از جمله برتری‌های P8 در این زمینه به حساب می‌آید که در برخی موقعیت‌های همچون حضور در قطارهای سریع‌السیر ارتباطات کاربران را کاملا حفظ می‌کند.

در کلاس 3G نیز حداکثر سرعت اتصال در P8 به HSDPA با نرخ تبادل 42.2Mbps تعلق دارد. یکی از انتقادهای وارد به مجموعه ارتباطی P8 در بخش وای‌فای آن قرار دارد که هنوز از استاندارد 802.11n بهره گرفته و جایی‌که برخی رقبای آن اینک در چهار پرچمدار متوالی خود در سال‌های اخیر از استاندارد 802.11ac استفاده کرده‌‌اند، غیبت این امکان در پرچمدار 2015 هواوی چندان قابل قبول به نظر نمی‌رسد. البته بخش وای‌فای در P8 بدون تغییر نیز نبوده و قابلیتی تحت عنوان +Wi-Fi در آن به چشم می‌‌خورد که امکان سوئیچ خودکار مابین وای‌فای و شبکه دیتای موبایلی و اتصال اتوماتیک هنگام ورود به یک وای‌فای آشنا را فراهم می‌کند. در نظر گرفته قابلیتی به نام +Roaming در این مدل نیز اتصال به شبکه‌های دیگر موبایلی دیگر را بسیار تسریع می‌کند.

دیگر گزینه‌های اتصال این گوشی شامل بلوتوث نسخه 4.1، اتصال NFC و مسیریاب‌های ماهواره‌‌ای GLONASS ،GPS و Beidou می‌شود. پورت USB‌ در P8 تنها از هاستینگ یا OTG پشتیبانی می‌کند و از خروجی TV تحت هر عنوان (MHL یا SlimPort) در آن خبری نیست.

کلام آخر

از Huawei P8 باید به عنوان حرکتی رو جلو و آغازی برای ایجاد تفاوت و پیشروی هواوی در میان برندهای بزرگ بازار یاد کرد. بدنه فلزی مستحکم و با دوام، ارائه قابلیت دو سیم‌کارت LTE ‌همزمان، صفحه‌نمایش با کیفیت و با اندازه مناسب، دوربین عکاسی مطلوب، پردازنده‌های قدرتمند و باتری با دوام نکات اصلی برتری P8 را تشکیل می‌دهند و در سوی موارد منفی نیز همچنان باید از ردپای طراحی برخی از گوشی‌های سایر برندها به عنوان نکته منفی اصلی یاد کرد. در بخش فیلم‌برداری این گوشی با کیفیت فوق‌العاده‌ای روبرو نمی‌شویم و در بحث ارتباطات نیز نبود وای‌فای ac و خروجی TV پر اهمیت به نظر می‌رسد.