mobile.ir - مرجع موبایل ایران

 HTC برخلاف دیگر شرکت‌های بزرگ تولیدکننده گوشی‌های موبایل از فراز و فرود چندانی در جدول جهانی فروش اسمارت‌فون برخوردار نبوده و به‌جز یک دوره کوتاه در سال‌های طلائی تولید ویندوز موبایل و اوائل ویندوزفون همواره در یک سطح مشخص و تا حدودی راضی‌کننده قرار داشته است. تولیدات این شرکت حتی قبل از ارائه سری لوکس و اشرافی One نیز در زمینه کیفیت ساخت و بدنه دستگاه در سطح بسیار بالایی قرار داشته و در این زمینه می‌توان آن را با روزهای طلایی نوکیا در سال‌های دور مقایسه کرد. ارائه نخستین محصول متفاوت در سری One در سال 2013 نقطه عطف مهمی در محصولات اچ‌تی‌سی به حساب می‌آید جایی‌‌که پس از آن اجبار به ساخت محصولات لوکس با قیمت تمام شده بالا برای همه اعضای خانواده HTC از دوش این شرکت برداشته شد و قیمت تولیدات همواره گران این برند آرام‌آرام در سطح نمونه‌های مشابه پایین آمد. بدین‌ترتیب در مدت زمانی کوتاه اسمارت‌فون‌های HTC که اینک به‌جز دو مورد تنها در دسته اندروید حضور داشتند به دو سری مشخص Desire و One تقسیم شدند که در دسته نخست بسته به نام‌گذاری به مدل‌های ساده‌تر با مشخصاتی حداکثر میانی بر می‌خوریم و در سری دوم مدل‌های میانی پیشرفته‌تر و نمونه‌های کاملا مدرن و اصطلاحا Flagship جای می‌گیرند. نکته تفکیک کننده اصلی مابین این دو دسته به کیفیت ساخت دستگاه تعلق دارد جایی‌که در سری دیزایر همواره از بدنه‌های پلاستیکی و در سری One از فریم‌های فلزی و ساختار Unibody استفاده شده است. این تفاوت‌ها البته به همین جا ختم نمی‌شود و تقریبا همیشه از صفحه‌نمایش‌های با وضوح حداکثر HD، پردازنده‌های ضعیف‌تر و حافظه‌های رم کمتر در کنار دوربین‌های با کیفیت پایین‌تر در خانواده دیزایر نسبت به سری One استفاده شده است. این روند با رویکرد کاربران به تهیه گوشی‌های پیشرفته با قیمت کمتر از یک سو و تغییر تدریجی استاندارد گوشی‌های High-end (صفحه‌نمایش‌های دارای وضوح QHD، دوربین‌های 4K، حافظه رم حداقل 3 گیگابایتی و ...) از سوی دیگر، ظاهرا به ارتقا مشخصات خانواده Desire منجر شده است. یکی از نخستین نشانه‌های این تغییر در گوشی Desire Eye رخ داده است. Eye در جنبه‌های گوناگون واجد کلمه "اولین" در خانواده دیزایر، مجموعه HTC و حتی کل گوشی‌های موبایل است که از آن جمله می‌توان به نخستین گوشی دیزایر با صفحه‌نمایش فول اچ‌دی، نخستین گوشی HTC با دوربین دوم اتوفوکوس 13 مگاپیکسلی و اولین اسمارت‌فون اندرویدی با دو فلش LED در بالای صفحه‌‌نمایش اشاره کرد. این گوشی متفاوت چند روزی را برای بررسی مهمان ما بود. در بررسی این مدل با ما همراه شوید.

جعبه محتویات

محتویات باکس همراه Desire Eye تنها شامل یک شارژر و یک کابل USB‌ می‌شود و حتی از هدست نیز در آن خبری نیست. شارژر گوشی یک نمونه 5 ولتی 1 آمپری است که از ظاهری مشابه دیگر شارژرهای HTC برخوردار بوده و با توجه به حضور فناوری Quick Charge 2.0 می‌تواند در 30 دقیقه، باتری گوشی را از صفر تا 60 درصد شارژ کند.

طراحی ظاهری

Desire Eye گوشی زیبایی به حساب می‌آید. در بدنه دستگاه مثل دیگر دیزایرها استفاده کاملی از پلاستیک به عمل آمده و از فلز در آن خبری نیست. جنس مات کاور بخش پشتی در برابر اثر انگشت مقاومت می‌کند و قسمت‌های شیشه‌ای جلویی نیز اثرات انگشت را چندان نشان نمی‌دهند. گوشی از فرم محدب و گرد مدل‌های کلاسیک HTC فاصله گرفته و ظاهر چهارگوش با بدنه تخت بخش پشتی شباهت‌های کاملی را با دیزایرهای اخیر این برند همجون Desire 816 نشان می‌دهد. از دیگر جنبه‌های متفاوت طراحی Desire Eye باید به لنز بزرگ همراه با دو فلش LED بالای پنل و اسپیکرهای استریوی نیمه‌پنهان در بالا و پایین صفحه‌نمایش اشاره کرد. در مجموع با وجود ابعاد کاملا بزرگ دستگاه، از طراحی Desire Eye برای یک گوشی سطح میانی می‌توان راضی بود.

ابعاد و وزن

همانطور که اشاره شد Desire Eye با توجه به سایز صفحه‌نمایش حداقل در زمینه ارتفاع، گوشی بزرگی محسوب می‌شود و از همان نگاه اول نیز حاشیه‌های فراوان بالا و پایین صفحه‌نمایش، این مدل را بیش از اندازه بزرگ جلوه می‌دهد. ابعاد کلی گوشی 8.5×73.8×151.7 میلیمتر است که با وجود آنکه در عرض با اختلاف یک تا دو میلیمتری روبرو شده اما ارتفاع آن بسیار از حد استاندارد کلاس 5.2‌ اینچی فراتر می‌رود. مقایسه ارتفاع گوشی با Sony XPERIA Z3 با صفحه‌نمایش یکسان و 5.7‌ میلیمتر ارتفاع کمتر به‌خوبی این اختلاف را نشان می‌دهد. البته Z3 خود گوشی کوتاه‌قامتی محسوب نمی‌شود و به‌عنوان نمونه، Droid Turbo از موتورولا با صفحه‌نمایش یک با اندازه مشابه تنها 143.5 میلیمتر ارتفاع داشته و 8.2 میلیمتر از Desire Eye طول کمتری دارد. ضخامت 8.5 میلیمتری گوشی در سطح ایده‌آلی قرار دارد و ارتفاع بالای دستگاه بدین‌ترتیب تا حدودی جبران می‌شود. دیزایر آی 154 گرم وزن دارد که در این رده وزن مناسبی محسوب می‌شود و در دست سنگین احساس نمی‌شود.

صفحه‌نمایش

تا پیش از دیزایر آی، تمامی گوشی‌های این خانواده در بهترین حالت به وضوح HD یا 1280×720 پیکسل مجهز بوده و از این طریق به‌خوبی از مدل‌های پیشرفته سری وان تفکیک می‌شدند. Desire Eye اما این شرایط را تغییر داده و پنل 5.2 اینچی آن به وضوح فول اچ‌دی یا 1920×1080 پیکسل مجهز شده است. این پنل TFT از لحاظ روشنایی و کنتراست رضایت‌بخش ارزیابی می‌شود و می‌توان آن را حتی از نمونه پیشرفته‌‌ای چون One M8 در سطح بالاتری قرار داد. از زاویه دید این صفحه‌نمایش نیز به‌عنوان یک پنل TFT می‌توان راضی بود. در زمینه کارکرد در محیط‌های باز و زیر نور خورشید با اینکه نمی‌توان این پنل را ایده‌آل نامید اما هنوز می‌توان محتوای صفحه را در روشن‌ترین لحظات روز نیز مشاهده کرد.

زیر صفحه‌نمایش در غیاب هرگونه دکمه لمسی یا فیزیکی در نگاه اول تنها نشان HTC دیده می‌شود اما در همین بخش و در مرز دو نوار سفید و مشکی، یکی از اسپیکرهای استریوی دستگاه قرار دارد. به قرینه همین قسمت دومین اسپیکر استریو در بالا قرار دارد که نسبتا به اسپیکر پایینی اندکی بزرگ‌تر و مشهودتر طراحی شده است. دیگر اجزای بخش بالایی پنل در Desire Eye شامل دو سنسور تشخیص نور و خاموش کردن پنل در حین مکالمه، دوربین دوم دستگاه همراه با دو فلش LED و چراغ نوتیفیکیشن‌ می‌شود که در برخی مواقع خاص روشن می‌شود. دوربین دوم گوشی یک نمونه 13 مگاپیکسلی اتوفوکوس است که در ادامه در قسمت دوربین به‌طور کامل در مورد آن صحبت خواهیم کرد.

کناره‌های دستگاه

جذاب‌ترین نکته در دورتادور گوشی به حضور دکمه اختصاصی شاتر دوربین در کناره سمت راست تعلق دارد که بدون در نظر گرفتن اغلب اسمارت‌فون‌های سونی، در کمتر اسمارت‌فون دیگری مشاهده می‌شود. برداشت تصویر با کمک این شاتر به‌خصوص در محیط‌های خارجی در نور روز بسیار آسان‌تر خواهد شد. دیگر اجزای سمت راست دستگاه به ترتیب از بالا به پایین شامل دکمه تغییر صدا و البته کلید پاور می‌شود که هر دو از لحاظ سایز بزرگ ارزیابی می‌شوند اما به‌لحاظ فیدبک و برجستگی چندان فوق‌العاده نیستند. این مشکل در مورد دکمه شاتر کمتر به چشم می‌آید و عملکرد دوگانه آن برای فوکوس و برداشت تصویر به‌خوبی در زیر دست حس می‌شود.

در سوی دیگر و در سمت چپ، دو اسلات قرارگیری سیم‌کارت و کارت حافظه قرار دارند که جایگذاری هر دو نیازمند خارج کردن دو قطعه مجزا از اسلات‌های این بخش، قرار دادن سیم‌کارت یا کارت حافظه و سپس جایگذاری مجدد است که این شیوه با وجود حذف نیاز به آچار مخصوص و نوک تیز، احتمال گم شدن این قطعات را افزایش می‌دهد. سیم‌کارت گوشی از نوع بسیار کوچک نانو (مشابه سیم‌کارت آی‌فون) است و کارت حافظه را نیز می‌توان تا 128 گیگابایت ارتقا داد.

جک هدست در بالا و میکروفون تماس همراه با پورت USB‌ در پایین، دیگر اجزای جانبی Desire Eye را تشکیل می‌دهند. پورت USB در Eye علاوه بر برقراری ارتباط با کامپیوتر و شارژر از قابلیت OTG نیز پشتیبانی می‌کند. یکی از محدودیت‌های این قابلیت مثل اغلب اوقات امکان اتصال تنها حافظه‌های دارای فرمت FAT32 است و در تست انجام گرفته حافظه‌های دارای فرمت NTFS در دستگاه شناسایی نشدند.

بخش پشتی گوشی منظره جذابی را به نمایش می‌گذارد. نشان HTC و دیگر نوشته‌‌ها در مرکز این قسمت به رنگ کناره‌های دستگاه (قرمز یا آبی آسمانی) بوده و در بالای این بخش نیز به مجموعه دوربین اصلی، دو فلش LED و میکروفون دوم برداشت صدای استریو و حذف نویز بر می‌‌خوریم.

باتری

در نظر گرفتن باتری 2400 میلی‌آمپر ساعتی برای یک گوشی دارای صفحه‌‌نمایش 5.2 اینچی فول اچ‌دی و دو دوربین 13 مگاپیکسلی تا حدودی اندک به نظر می‌رسد. اچ‌تی‌سی اما چندان به این موضوع معتقد نیست و با اعلام 538 ساعت دوام در حالت Stand-by‌ و 20 ساعت مکالمه 3G، این باتری را نسبتا قدرتمند جلوه می‌دهد. در استفاده روزمره از دستگاه این اعداد تا حدودی تایید می‌شود و در صورت استفاده نرمال از دستگاه بعید است قبل از رسیدن به روز سوم نیاز به شارژ مجدد باتری احساس شود. تنها نکته منفی در مورد این قسمت بدین‌‌ترتیب دسترسی نداشتن به باتری در حالت عادی است.

دوربین اصلی

دوربین اصلی بکار گرفته شده در Desire Eye یک نمونه 13 مگاپیکسلی با فوکوس خودکار و دو فلش LED است. گشودگی دیافراگم این دوربین f/2.0 و سنسور آن از نوع BSI است. لنز واید دستگاه نیز از نوع 28 میلیمتری انتخاب شده است.

ساختار منویی این دوربین براساس دو دکمه کوچک و بزرگ شاتر عکاسی و فیلم‌برداری همراه با آخرین عکس گرفته شده در سمت راست و تنظیمات در ردیف پایینی تصویر شکل گرفته است که با لمس ایکون سه نقطه در گوشه سمت چپ ظاهر می‌شوند. در بالا نیز به جز آیکون تنظیمات فلش، در ابتدای لود شدن دوربین تعداد عکس و زمان ویدئوی باقی مانده با توجه به حافظه داخلی گوشی به نمایش گذاشته می‌شود. در تنظیمات این دوربین گزینه‌هایی نظیر عکاسی HDR، تغییر حساسیت (ISO) تا 1600، فعال‌سازی حالت دستی یا Manual برای تغییر همزمان پنج گزینه White balance، نورگیری، ISO، سرعت شاتر و گزینه‌های مرتبط با فوکوس در یک منو و چندین و چند مورد کوچک و بزرگ دیگر دیده می‌شود.

در یکی از این منوها 16 حالت از پیش تعریف شده برای عکاسی و فیلم‌برداری در نظر گرفته شده که برخی از آن‌ها شامل عکاسی اتوماتیک، حالت به‌هم ریختگی تصویر (distortion)، عکاسی به سبک قدیمی (vignette)، نمایش نقطه‌ای یا dots، عکاسی، تک رنگ، سیاه و سفید و چندین و چند گزینه دیگر دیده می‌شوند که البته تقریبا تمامی آن‌ها از کاربرد عملی اندکی برخوردار بوده و بیشتر به‌عنوان فیلترهای آماده‌ای برای شبکه‌های اجتماعی نظیر اینستاگرام کاربرد دارند.

نخستین نکته نچندان راضی‌کننده در تصاویر این دوربین به مسئله جزئیات حداکثر متوسط در آن تعلق دارد نکته‌ای که در برش اندازه واقعی (کراپ 100 درصد) تصاویر زیر نیز به خوبی مشهود است. در زمینه رنگ در حالت عادی با اندکی سردی در تصاویر روبروم می‌شویم که با انتخاب حالت HDR، این سردی جای خود را به گرمی بیش از اندازه می‌دهد. در زمینه میزان نورگیری و کنتراست نتایج این دوربین رضایت‌بخش خواهد بود.

حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی حالت اتوماتیک

حالت HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی حالت HDR

فیلم‌برداری این دوربین حداکثر با وضوح 1080p با 30 فریم در ثانیه و با بیت‌ریتی نزدیک به 20.7Mbps انجام می پذیرد. رنگ‌ها در بخش فیلم‌برداری دقیق‌تر بوده و کنتراست نیز نسبت به عکاسی در سطح بهتری قرار می‌گیرد. در زمینه سطح جزئیات نیز باید امتیاز بالاتر را به فیلم‌برداری این دوربین اختصاص داد. در مجموع از فیلم‌برداری دوربین اصلی Desire Eye بیش از عکاسی آن راضی بودیم.

دوربین بالای صفحه‌نمایش

همانطور که از ظاهر دستگاه نیز می‌توان حدس زد، دوربین دوم در مجموعه Desire Eye از اهمیت بالایی برخوردار بوده و طراحان این مدل تمام تلاش خود را برای جلب نظر کاربران علاقه‌مند به مقوله سلفی در این زمینه انجام داده‌اند. این دوربین 13 مگاپیکسلی نه‌تنها به فوکوس بلکه به قابلیت زوم در تصویر نیز مجهز است که برای دوربین‌های دوم مسئله کاملا کم‌نظیری به حساب می‌آید. این دوربین با قابلیت Eye می‌تواند تا 4 چهره را در تصویر تشخیص داده و دنبال کند. بدین‌ترتیب در حین مکالمه تصویری با حرکت دادن سر، چهار کاربر از فوکوس خارج نمی‌شوند. گشودگی دیافراگم این دوربین به f/2.2‌ کاهش پیدا کرده اما لنز آن با فاصله کانونی 22 میلیمتری از دوربین اصلی واید‌تر ارزیابی می‌شود.

دسترسی به این دوربین طبق معمول از طریق همان ساختار منوی دوربین اصلی صورت می‌گیرد و تقریبا تمامی امکانات دوربین اصلی در این قسمت نیز در دسترس قرار دارند. کیفیت عکس‌های این دوربین کاملا فراتر از انتظار از یک دوربین دوم یا سلفی است و حضور فوکوس و تفکیک سوژه اصلی از تصویر پس‌زمینه تجربه متفاوتی از یک دوربین سلفی را پیش روی کاربران قرار می‌دهد. تنها نکته منفی در مورد این بخش که در نگاه اول گزینه مثبتی تلقی می‌شود حضور دو فلش LED در کناره لنز دوربین است. علت این موضوع فاصله اندک دوربین از چشم کاربران در حین استفاده معمول از دستگاه است که در این حالت نور شدید این دو فلش چشم را خواهد زد و در نور اندک ممکن است به قرمز شدن چشم در تصویر نیز منجر شود. در مجموع با توجه به نور پنل، استفاده از این دو فلش چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.

سیستم‌عامل، رابط کاربری

زمان بوت سیستم‌عامل در Desire Eye در حالت عادی نزدیک به 16 ثانیه است که با فعال کردن گزینه Fast boot این رقم به حوالی 8 ثانیه کاهش پیدا می‌کند. هردوی این زمان‌ها در مقایسه با نمونه‌های بسیار پیشرفته نیز کاملا سریع به حساب می‌آیند. سیستم‌عامل گوشی در حال حاضر نسخه 4.4.4‌ اندروید کیت‌کت است که به احتمال فراوان در آینده به نسخه‌های بالاتر آپدیت خواد شد.

رابط کاربری و ظاهر منوهای گوشی طبق انتظار بر پایه نسخه ششم از Sense UI شکل گرفته که در مدل‌های جدید خانواده One نیز دیده می‌شود. این رابط کاربری که در کنار TouchWiz UI و Optimus UI از جمله محبوب‌ترین و کارآمدترین پوسته‌های منویی مجموعه اندروید به حساب می‌آید، تقریبا تمامی قسمت‌های سیستم‌عامل شامل صفحه قفل، Home Screen، صفحه تنظیمات و Notification Area را به طور کامل با تغییرات ظاهری و کارکردی روبرو می‌سازد.

در صفحه قفل در حالت پیش‌فرض، زمان، تاریخ و آب و هوا همراه با اطلاعات سیم‌کارت در بالا و چهار آیکون دوربین، مرورگر، منوی پیام‌ها و تماس در دو سوی آیکون قفل در پایین قرار دارند. با حرکت دادن آیکون قفل رو به بالا صفحه‌نمایش آنلاک شده و منوی زیرین آن به نمایش گذاشته می‌شود. در صورت حرکت دادن قفل به سمت چپ، مستقیما به صفحه پیش‌فرض Home Screen وارد می‌شویم و با حرکت دادن این آیکون به سمت راست نیز می‌توان دسترسی مستقیمی به صفحه BlinkFeed داشت.

در صفحه Home، دسک‌تاپ سمت چپ به‌صورت پیش‌فرض به BlinkFeed تعلق دارد و در پنج دسک‌تاپ دیگر می‌توان به‌صورت دلخواه، میانبر یا ویجت برنامه‌های مختلف را جای داد.

Notification Area به دو صفحه مشخص برای نمایش اعلان برنامه‌‌ها و تاگل‌ها تقسیم شده که این دومی علاوه بر آیکون جداگانه در سمت راست، با Swipe دو انگشتی صفحه‌نمایش از قسمت بالایی رو به پایین نیز در دسترس قرار می‌گیرد. آیکون‌های دوازده‌گانه این قسمت از یک لیست 24 عددی قابل انتخاب است.

منوی اصلی یا App drawer در Desire Eye مثل دیگر نمونه‌های مبتنی بر Sense به‌صورت عمودی رو به پایین حرکت می‌کند و به نکته جدیدی در آن نمی‌توان اشاره کرد.

چیپ‌ست پردازشی، حافظه

Desire Eye نه‌تنها در زمینه صفحه‌نمایش با همتایان دیزایری خود متفاوت است بلکه بخش پردازشی آن نیز در سطح برترین اندرویدفون‌های چند فصل اخیر قرار می‌گیرد. چیپ‌ست پردازشی دستگاه از نوع Qualcomm MSM8974 PRO-AA با چهار هسته 2.3 گیگاهرتزی از گروه Snapdragon 801 است. گرافیک این چیپ‌ست طبق انتظار با قطعه Adreno 330 تامین می‌شود و 2 گیگابایت رم دارد. حافظه داخلی گوشی نیز 16 گیگابایت است که بیش از 6 گیگابایت آن توسط سیستم‌عامل به‌صورت پیش‌فرض اشغال شده است.

عملکرد پردازنده‌های گوشی را با تست Geekbench 3 می‌سنجیم. این تست در هر دو حالت تک هسته‌‌ای و چند هسته‌ای عمل کرده و از طریق آن نه‌تنها می‌توان به کیفیت هسته‌های پردارشی پی برد بلکه می‌توان عملکرد آن‌ها در حالت چند هسته‌ای با یکدیگر را نیز مورد سنجش قرار داد. امتیاز تک هسته‌ای Geekbench برابر 940 و در حالت چند هسته‌ای 2682 بود که در حالت تک هسته‌ای رقمی بالاتر از Galaxy S5 نسخه LTE و در حالت چند هسته‌ای اندکی بالاتر از نکسوس 5 قرار می‌گیرد. در کل می‌توان از توان پردازشی گوشی بیش از اندازه راضی بود.

در تست جدید AnTuTu نسخه پنجم امتیاز کلی گوشی در بخش‌هایی نظیر پردازش، حافظه، گرافیک و HTML 5 سنجیده می‌شود. امتیاز کلی گوشی در این حالت 38970 ثبت شد که تفاوت چندانی با گوشی‌های پیشرفته فعلی چون XPERIA Z3 ندارد.

برای بررسی قابلیت‌های گرافیک در این مدل از تست GFXBench در حالت Manhattan و T-Rex در هر دو حالت onscreen و offscreen استفاده می‌کنیم. امتیاز تست Manhattan در این مدل در حالت onscreen برابر 667 و در حالت offscreen برابر 600 واحد است. این دو عدد در تست T-Rex به ترتیب به 1338 و 1248 تغییر پیدا می‌کند. نتایچ این دو تست در حالت‌ onscreen برای گوشی نسبتا مشابه‌ای چون سونی اکسپریا Z2 به ترتیب برابر 776 و 1641 است که هر دو از Desire Eye بیشتر اندازه‌گیری می‌شوند. یکی از دلائل احتمالی این افزایش در Z2، حضور 3 گیگابایت حافظه رم در این مدل است.

در نهایت به‌عنوان آخرین تست، از بنچ‌مارک Vellamo‌ و تست مرورگر پیش‌فرض در آن استفاده می‌کنیم. در این بخش به‌صورت ویژه از تست محتوای HTML 5 بهره می‌بریم و امتیاز بالاتر به معنای کیفیت بیشتر این بخش است. امتیاز مرورگر پیش‌فرض دستگاه رقم 2736 بود که یکی از بهترین امتیازها در این کلاس به حساب می‌آید. به‌عنوان نمونه LG G3‌ این تست را با عدد 2364 و Sony Z2‌ با 1603 به پایان می‌رساند.

ارتباطات

حضور 3G و LTE کلاس کاری بالایی را برای Desire Eye‌ در بخش ارتباطی به همراه دارد. استفاده نکردن از وای‌فای 11.ac به روشنی یکی از نقاط ضف این مدل در این قسمت به حساب می‌آید. بلوتوث نسخه چهار و NFC نیز در این مدل حضور دارند.

کلام آخر

HTC Desire Eye به خوبی می‌توانست با یک کیس و قاب فلزی در کلاس One اچ‌تی‌سی قرار بگیرد. نقاط قوت دستگاه را باید در بدنه خوش‌ساخت، صفحه‌نمایش با کیفیت و دوربین جلوی ویژه آن همراه با بخش پردازشی و گرافیکی پیشرفته خلاصه کرد و در سوی دیگر نیز دوربین عکاسی متوسط در پشت گوشی و دسترسی نداشتن به باتری به‌عنوان برخی از نقاط ضعف این مدل ارزیابی می‌شوند.