mobile.ir - مرجع موبایل ایران

 هواوی در غیاب دیگر برندهای مهم و تعیین‌‌کننده چینی و از همه مهم‌تر، شیائومی، هنوز در بازارهای داخلی یکی از خوش‌قیمت‌ترین انتخاب‌ها برای کاربران با بودجه‌های محدود به حساب می‌آید. این برند که پیش از این در کلاس Ascend به موفقیت‌های بالایی دست پیدا کرده بود حالا در رده Honor نیز گوسی سبقت را از نمونه‌های نام‌آشنای کره‌ای ربوده و به‌خصوص در حداقل‌های قیمتی حرف‌های فراوانی برای گفتن دارد. یکی از انتقادهای همیشگی به محصولات هواوی در یکی دو سال گذشته به شکل ظاهری نسبتا تکراری و کیفیت ساخت نچندان بالای دستگاه در مدل‌های ارزان‌قیمت‌ مرتبط است که با وجود تکرار شدن آن در محصولات ارزان‌قیمت دیگر برندها (حتی HTC و نوکیا با شهرت در زمینه کیفیت ساخت) در طولانی‌مدت خاطره نچندان مثبتی از خرید یک گوشی هواوی در ذهن کاربران برجای گذاشته است. دیگر مشکل گوشی‌های هواوی را باید در پشتیبانی بسیار ضعیف نرم‌افزاری جست‌وجو کرد. هواوی به گفته مستقیم مسئولان این برند در ایران تا همین چندی پیش اعتقاد چندانی به مسئله آپدیت نرم‌افزاری و ارائه نسخه‌های جدید اندروید حتی برای گوشی‌های پرچمدار خود نداشته و مدل‌های محبوب و پر فروشی همچون P6 نیز از این قاعده مستثنا نبودند. این روند ظاهرا در یکی دو فصل اخیر با تغییر روبرو شده و حداقل در مورد گوشی‌های به فروش رسیده در بازار چین، آپدیت‌های معدودی در دسترس قرار گرفته است. Honor 3C (با تلفظ آنر) یکی از ارزان‌ترین اسمارت‌فون‌های هواوی است که این روزها فروش مناسبی را در بازارهای داخلی تجربه می‌کند. این گوشی خوش‌قیمت موضوع بررسی تخصصی این نوبت ماست. آنر 3C در بازارهای داخلی با نسخه اندروید 4.2.2 ارائه می‌شود اما در این تست به‌صورت دستی و با انجام پروسه‌ای نچندان ساده آن را به نسخه چینی با اندروید 4.4.2 و نسخه جدیدی از لانچر Emoution UI ارتقا دادیم. با ما همراه شوید.

جعبه محتویات

Honor 3C مثل دیگر گوشی‌های سری آنر هواوی با جعبه‌ای دو تکه آبی رنگی ارائه می‌شود که درون آن علاوه بر گوشی، شارژ و هدست سیمی نکته خاص دیگری دیده نمی‌شود. طراحی هدست دستگاه تعریف خاصی ندارد و کیفیت فوق‌العاده‌ای را نباید از آن انتظار داشت. شارژر گوشی نیز یک نمونه معمول 5 ولتی و 1 آمپری است.

طراحی ظاهری

ظاهر چهارگوش، دکمه‌های سه‌گانه زیر صفحه‌نمایش، فرم خاص اسپیکر تماس در بالا و البته بدنه تمام پلاستیکی ظاهری کاملا قابل انتظار و نسبتا تکراری از این مدل ایجاد کرده که نمونه‌ آن را پیش از این در Ascend G700 مشاهده کرده بودیم.

کاور بخش پشتی در نمونه در اختیار ما به رنگ سفید بود که امتداد یافتن آن به کناره‌ها و بالا و پایین، ترکیب جذابی را برای گوشی فراهم می‌کرد. این کاور به‌صورت کاملا براق و جذب‌کننده اثر انگشت ساخته شده که البته این مشکل در رنگ سفید این مدل چندان به چشم نمی‌آید. یکی دیگر از نکات نچندان مثبت در مورد طراحی این گوشی، جایگاه اسپیکر اصلی در بخش پشتی است که هنگام قرارگیری گوشی روی میز و دیگر سطوح صاف، صدای شفافی تولید نمی‌کند. در کل در بخش طراحی Honor 3C با ساختاری کلاسیک و معمولی روبرو شدیم و در صورتی که مشکلاتی نظیر استفاده بیش از اندازه از پلاستیک، بدنه براق و لغزنده و نبود شیشه گوریلا برای صفحه‌نمایش را در نظر نگیریم در بهترین حالت می‌توان امتیاز متوسطی را در این قسمت به دستگاه اختصاص داد.

ابعاد و وزن

گوشی‌های هواوی معمولا در مقایسه با همتایان خود در دیگر برندها، گوشی‌های نسبتا بزرگ و سنگینی هستند که این مورد خوشبختانه در Honor 3C تا حدودی تقلیل یافته است. ابعاد دقیق این مدل 9.2×71.4×139.5‌ میلیمتر است که نه‌‌تنها در مقایسه با مدل هم‌‌خانواده G700 با 3 میلیمتر کاهش ارتفاع و 1.4‌ میلیمتر کاهش عرض روبرو شده بلکه در مقایسه با نمونه‌ای چون XPERIA Z1 از سونی نیز 4.5 ‌میلیمتر در ارتفاع و 2.6‌ میلیمتر در عرض، کاهش داشته است.

این موارد البته به معنای کوچک بودن بیش از اندازه آنر 3C نیست و در صورتی که آن را با مدلی همچون Galaxy S4 از سامسونگ قیاس کنیم هنوز نزدیک به 3 میلیمتر در ارتفاع و بیش از 1.5 میلیمتر در عرض با ابعاد بیشتری روبرو هستیم. این وضعیت در مورد وزن نیز ادامه پیدا کرده و با اینکه وزن 140 گرمی گوشی از 155 گرم G700 و 170 گرم Z1 بسیار کمتر است اما به‌عنوان یک گوشی پلاستیکی هنوز 10 گرم از Galaxy S4 سنگین‌‌تر احساس می‌شود.

صفحه‌نمایش

اما مطمئنا بزرگ‌ترین نقطه مثبت Honor 3C و عامل ایجاد اختلاف مابین این مدل و دیگر نمونه‌های هم‌قیمت این رده، در صفحه‌نمایش آن نهفته است. این اختلاف البته ارتباط چندانی به سایز ندارد و همچنان می‌توان به نمونه‌های 5 اینچی دیگری در این کلاس قیمتی نیز اشاره کرد. تفاوت 3C در این قسمت را باید در رزولوشن صفحه‌نمایش جست‌وجو کرد؛ جایی‌که با در نظر گرفتن وضوح 1280×720 پیکسلی و ایجاد فشردگی مناسب 294 پیکسل در هر اینچ، با ارتقا مشهودی در کیفیت پنل روبرو می‌شویم و حتی در نوشته‌های ریز نیز مشکلی از جهت ریزش کیفیت وجود ندارد. روشنایی این صفحه‌نمایش در سطح بسیار مناسب و ایده‌آلی قرار دارد و از این لحاظ می‌توان آن را بالاتر از G700 قرار داد. زاویه دید این پنل نیز برای مدلی در این کلاس قیمتی کاملا فراتر از انتظار بوده و تقریبا به‌صورت 180 درجه‌ای بدون ایجاد تغییر در روشنایی و رنگ می‌توان از این پنل استفاده کرد. تنها نکته منفی قابل انتظار از این صفحه‌نمایش، خاصیت آینه‌ای و بازتاب کامل تصویر است که به‌خصوص در زیر نور خورشید، تا حدودی مزاحم کارکرد بدون اشکال این پنل می‌شود. در کل از صفحه‌نمایش آنر 3C بیش از اندازه راضی بودیم.

زیر صفحه‌نمایش مثل گوشی‌های چند سال گذشته هنوز از سه دکمه لمسی بازگشت، Home‌ و منو استفاده شده که فیدبک لرزشی و فاصله مناسبی از یکدیگر دارند. بزرگ‌ترین نکته منفی کلیدهای این بخش، نبود نور پس زمینه است که در روزها نخست استفاده از دستگاه در محیط‌های تاریک، کاربران را با مشکل روبرو می‌سازد.

اجزای بخش بالایی این مدل شامل اسپیکر تماس، حسگرهای تنظیم نور و خاموش کردن پنل (با نزدیک کردن گوشی به صورت حین تماس)، دوربین دوم و یک چراغ LED نشانگر می‌شوند. دوربین دوم گوشی دارای وضوح 5 مگاپیکسلی است که با اینکه از فوکوس خودکار در آن خبری نیست اما در شرایط نوری مناسب تصاویر قابل قبول با نویز حداقلی ایجاد می‌کند.

اجزای جانبی

سمت چپ گوشی مطلقا هیچ نکته خاصی به چشم نمی‌خورد. در سمت راست اما دکمه‌های دوگانه تغییر صدا و کلید پاور قرار گرفته است که هر دو تا حدودی کوچک با برجستگی اندک طراحی شده‌اند البته این نکته تاثیر منفی بزرگی در کارکرد مثبت آن‌ها بر جای نمی‌‌گذارد. جک هدست در بالا و پورت Micro USB‌ همراه با حفره میکروفون دوم اجزای بخش پایینی را تشکیل می‌دهند. پورت USB در 3C تنها برای اتصال شارژر و ارتباط با کامپیوتر به کار گرفته می‌شود و نه‌تنها خروجی TV بلکه OTG نیز در آن پشتیبانی نمی‌شود. فاصله نزدیک به 1 میلیمتری پورت Micro USB این مدل از سطح پلاستیکی بدنه، وارد و خارج کردن کابل USB‌ این پورت را تاحدودی مشکل کرده است.

در پشت دستگاه و در مرکز بخش بالایی، دوربین اصلی همراه با تک فلش LED در بالا قرار گرفته و نشان Honor بدون ذکر هواوی در مرکز و اسپیکر اصلی در پایین قرار دارد. نبود عنوان هواوی در هیچ یک از بخش‌های رویی و پشتی دستگاه به خبری که چندی پیش در زمینه استقلال قریب‌الوقوع نشان Honor از هواوی منتشر شد بی‌ارتباط به نظر نمی‌رسد.

باتری و المان‌های زیر کاور

قاب پلاستیکی پشت دستگاه نسبتا به آسانی کنار رفته و اجزای داخلی گوشی پدیدار می‌شوند. باتری طویل و باریک دستگاه مهم‌ترین نکته قابل اشاره در این قسمت است که با ظرفیت 2300 میلی آمپر ساعتی با توجه به اجزای نچندان پر مصرفی چون صفحه‌نمایش 5 اینچی HD ظرفیت مناسبی را نشان می‌دهد. برای نمونه باید به این نکته توجه کرد که نکسوس 5 با صفحه‌نمایش هم‌سایز فول اچ‌دی دقیقا از همین ظرفیت باتری استفاده می‌کند و از همین رو می‌توان انتظار کیفیت مناسبی را از باتری Honor 3C داشت. در حالت عادی در یک استفاده نسبتا سنگین نیز بعید است که بتوان باتری 3C را در یک روز به زانو درآورد این زمان در صورت کاهش مصرف می‌تواند به 2 روز نیز ادامه پیدا کند.

در کناره سمت راست باتری به ترتیب از بالا به پایین، اسلات‌های دو سیم‌کارت و حافظه Micro SD قرار گرفته‌اند. سیم‌‌کارت‌های مورد پشتیبانی در 3C از نوع میکروسیم بوده و هر دو با هم فعال هستند (البته حین تماس با یکی، دیگری از دسترس خارج است). اسلات حافظه در 3C تا 32 گیگابایت امکان ارتقا دارد که در مقایسه با رقبایی که این رقم را حتی به 128 گیگابایت نیز ارتقا داده‌اند (هرچند این ظرفیت هنوز در دسترس نیست)، تا حدودی اندک به نظر می‌رسد.

دوربین

دوربین حاضر در Honor 3C یک نمونه 8 مگاپیکسل مجهز به فوکوس خودکار است. و حداکثر با وضوح فول اچ‌دی یا 1920×1080 پیکسل نیز فیلم‌برداری می‌کند. ساختار منویی این دوربین پس از ارتقا سیستم‌عامل به نسخه 4.4.2‌ کاملا متحول شد و عناصر مینیمالیستی جذابی در آن ظاهر می‌شوند.

در سمت راست این رابط کاربری به ترتیب از بالا به پایین، ‌افکت‌های رنگی، شاتر دوربین و لینک مستقیم به گالری تصاویر دیده می‌شود. این آیکون برخلاف اکثر رابط‌های کاربری مخصوص دوربین، آخرین عکس گرفته شده را به نمایش نمی‌گذارد. بالای دکمه شاتر سه گزینه Video، Photo و Beauty دیده می‌شوند که با لمس هریک وظیفه دکمه شاتر تغییر می‌کند.

در سوی دیگر سه آیکون غیر قابل تغییر فلش، سوئیچ بین دو دوربین و دسترسی به تنظیمات به ترتیب از پایین به بالا قرار گرفته‌اند.

با لمس دکمه تنظیمات در این بخش علاوه بر آیکون Setting می‌توان به‌صورت مستقیم اقدام به تصویربرداری HDR و پانوراما کرد 10 ثانیه صدا پس از گرفتن عکس (Audio Note) ضبط کرده و لیبل‌های (Watermark) دلخواهی را به تصویر اضافه کرد. ترجمه آنلاین نیز یکی دیگر از امکانات این بخش است که در عمل حتی در مورد زبان مادری گوشی (چینی) نیز دقت بالایی ندارد. در این بخش پس از انتخاب یک آیتم (مثلا HDR)، به‌صورت خودکار به صفحه اصلی برداشت عکس باز می‌گردیم و یک ضربدر در بالا و عنوان HDR بالای شاتر از فعال بودن گزینه مورد نظر خبر می‌دهند. پس از برداشت عکس و لمس ضربدر مذکور می‌توان از mode انتخاب شده (مثلا HDR) خارج شد.

عکس‌های گرفته شده توسط دوربین Honor 3C از از لحاظ کنترل نویز در سطح مناسبی قرار دارند اما در زمینه میزان جزئیات و دقت رنگ باید امتیاز متوسطی برای آن در نظر گرفت. جزئیات تصویر به‌خصوص پس از بزرگ‌ کردن عکس در ابعاد واقعی چندان فوق‌العاده نیست که این موضوع در حالت HDR بیشتر خود را نشان می‌ً‌دهد. در کل از تصاویر این دوربین در سایزهای نچندان بزرگ در ابعادی حتی نزدیک به A4 می‌توان راضی بود اما بهتر است پیش از اقدام به پرینت، رنگ آن در نرم‌افزارهایی نظیر فتوشاپ اصلاح شود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

ویدئوهای این دوربین حداکثر با وضوح 1920×1080 پیکسل با 30 فریم در ثانیه با بیت‌ریت ویدئویی نزدیک به 17.3Mbps و صدای استریوی دوکاناله با بیت‌ریت 134 کیلوبیت در ثانیه برداشت می‌شوند. رنگ‌ها در این بخش اندکی زنده‌تر به نظر می‌رسند و در زمینه کنتراست نیز با نمونه موفق‌تری روبرو می‌شویم هرچند از اثر نویز به‌خصوص در محیط‌های با نور کم نمی‌توان به سادگی گذشت.

سیستم‌عامل- رابط کاربری

همانطور که در ابتدا نیز اشاره شد سیستم‌عامل دستگاه در نسخه توزیع شده در بازارهای داخلی نسخه 4.2.2 اندروید جلی‌بین است اما برای نسخه دیگری از این مدل یعنی ورژن چین آپدیت اندروید 4.4.2 نیز در دسترس قرار دارد این نسخه البته از لحاظ رادیویی با ورژن اینترنشال یا جهانی متفاوت است و به همین علت در صورتی که آن را به سادگی روی دستگاه فلش کنید، آنتن گوشی را از دست داده و سپس باید مراحل وقت‌گیری را برای بازگرداندن آنتن طی کنید. از این رو در صورتی که قصد ارتقا در این زمینه را دارید بهتر است پیش از انجام هرگونه عملی، مطالعات گسترده‌ای را در این زمینه انجام دهید. نسخه در اختیار ما پس از طی مراحل گفته شده به اندروید 4.4.2 آپگرید و نه‌تنها سیستم‌عامل بلکه ساختاری منویی نیز با حضور نسخه دوم لانچر Emotion UI متحول شد. در این رابط منویی البته عناصر چینی فراوانی حضور دارد که معمولا قابل حذف و تغییر نیستند.

زمان بوت سیستم از لحظه فشردن دکمه پاور، ویبره اولیه تا ظاهر شدن صفحه قفل، بسیار طولانی و نزدیک به 42 ثانیه است که در میان تمامی گوشی‌هایی که تاکنون مورد بررسی قرار دادیم زمان بسیار طولانی‌تری به حساب می‌آید. جذابیت‌های سیستم‌عامل جدید از همان ابتدا و از صفحه قفل آغاز می‌شود. در این صفحه به‌صورت اتوماتیک، هر بار یک دسک‌تاپ جدید با تصویری جذاب به نمایش گذاشته می‌شود و در پایین نیز علاوه بر نام اپراتور، تاریخ و زمان، دسترسی مستقیمی به دوربین در نظر گرفته شده است.

المان‌های این بخش به همین موارد ختم نمی‌شود و با بالا کشیدن بخش پایینی صفحه‌نمایش، منوی کشویی پنهانی به نمایش در می‌آید که ظاهری کاملا مشابه با سیستم‌عامل iOS 8 دارد. در این منو (ظاهرا) توضیحاتی در مورد عکس پس‌زمینه به چینی ارائه می‌شود و در پایین نیز می‌توان عکس فعلی را pause کرد، آن را ذخیره نمود، به اشتراک گذاشت یا اینکه به عکس بعد سوئیچ کرد.

یک ردیف پایین‌تر، دسترسی مستقیمی به بخش Setting این بخش موسوم به Magazine unlock در نظر گرفته شده و در نهایت نیز می‌توان تصاویر و نوشته‌های این بخش را آپدیت کرد. آخرین قسمت‌های قابل اشاره در این بخش چهار آیکون غیر قابل تغییر در ردیف پایینی هستند که به ترتیب از راست به چپ شامل آینه (با استفاده از دوربین دوم)، چراغ‌قوه، ماشین حساب و تقوم می‌شوند.

برای گشودن قفل صفحه‌نمایش، حرکت دست رو به هر جهت دلخواه در مرکز تصویر کفایت می‌کند. افکت هواوی در این قسمت (نمایش بخشی از تصویری که پس از بازگشایی نمایان می‌شود در زیر دست) کاملا به افکت LG در این قسمت شباهت دارد.

در صفحه Home در نگاه اول با نکته خاصی روبرو نیستیم و همچنان در نبود منوی اصلی یا App drawer، تمامی آیکون‌ برنامه‌ها و تنظیمات در صفحات مختلف دسک‌تاپ قرار می‌گیرند. برخی از تغییرات این بخش به گزینه‌های جدید در مد ویرایشی این قسمت (با نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر) تعلق دارد که نه‌تنها تصاویر پس‌زمینه و ابزارک‌ها (Widgets) در آن قابل تغییر است بلکه می‌توان نوع افکت حرکت صفحات (Transitions) و چینش آیکون‌ها (5×4 یا 4×4) را نیز از همین قسمت تعیین کرد.

در این ساختار جدید علاوه بر شکل متفاوت منوهای مختلف، برنامه‌های جدیدی نیز افزوده شده که یکی از جذاب‌ترین آن‌ها (به‌خصوص برای کاربران داخلی)، بازارچه اپلیکیشن اختصاصی App Center است که با وجود چینی بودن همه چیز در آن، محل مناسبی برای آپدیت کردن برنامه‌ها و دسترسی بدون مشکل به اکثر برنامه‌های رایگان بدون مشکلات معمول Google Play است.

برنامه Phone Manager برای بهبود کارایی دستگاه و اصطلاحا Optimization یکی دیگر از برنامه‌های اختصاصی این رابط کاربری است که پس از اولین اجرا و اسکن‌کردن گوشی، راه‌کارهایی را برای افزایش سرعت و کارایی دستگاه ارائه می‌دهد. این برنامه در زمینه مصرف باتری، فیلتر محتوای نامناسب و مدیریت ترافیک اینترنت سیم‌کارتی نیز کاربرد دارد.

بخش Notification یا منوی کشویی که با به پایین کشیدن بخش بالایی صفحه‌نمایش ظاهر می‌شود یکی دیگر از تغییرات بزرگ در ساختار منویی این گوشی است. این قسمت از بالا به دو بخش Notifications و Shortcuts تقسیم می‌شود که در اولی اعلان‌های مختلف برنامه‌ها به نمایش در می‌آید و در دیگری نیز طبق انتظار میان‌بر یا تاگل‌های دسترسی مستقیم قرار دارد. یک نکته جالب در بخش اعلان برنامه‌‌ها، نمایش زمان، روی یک ستون عمودی در کناره سمت چپ است که جلوه خاصی را به این قسمت می‌بخشد.

در بخش میانبرها، در ابتدا 12 میانبر در بالا همراه با اسلایدر تغییر روشنایی در پایین به نمایش در می‌آیند که با لمس فلش رو به پایین در میانه این قسمت، تعداد میانبرهای این بخش به 21 عدد افزایش پیدا می‌کند.

در بخش Setting یا تنظیمات گوشی نیز با گزینه‌های جدیدی روبرو شدیم. این قسمت از بالا به دو بخش General و All تقسیم شده که این ترکیب را پیش از این نیز در گوشی‌های دیگر برندها دیده بودیم. در قسمت General تنها تنظیمات اصلی نظیر وای‌فای، بلوتوث، روشنایی، تغییر صدا، تصویر پس‌زمینه و قفل صفحه‌نمایش قرار دارد و در بخش All نیز همه تنظیمات جای گرفته‌اند.

از جمله گزینه‌های جالب توجه در منوی Setting باید به اختصاص منوی جداگانه‌ای برای میزان مصرف باتری توسط برنامه‌‌ها، Suspend button برای نمایش دکمه‌های حاوی میانبرها در کناره صفحه‌نمایش، محدود کردن برنامه‌ها جهت به نمایش درآوردن نوتیفیکیشن، منوی Startup Manager برای مدیریت برنامه‌های اجرا شدن در ابتدای بوت سیستم، لیست کردن برنامه‌های نیازمند به شبکه اینترنت با حق انتخاب وای‌فای یا شبکه موبایلی و در نهایت دستورهای حرکتی اشاره کرد.

یکی از این موارد جالب که بهتر دیدیم جداگانه به آن بپردازیم، منویی به نام Permission Manager است. هر برنامه اندرویدی بسته به ساختار خود تنها نیاز به دسترسی به بخش‌های خاصی از گوشی را دارد. به‌عنوان نمونه یک اپلیکیشن برداشت یادداشت تنها به حافظه و کیبورد احتیاج دارد یا یک اپلیکیشن شبکه اجتماعی به اینترنت یا شاید دوربین نیاز خواهد داشت. این دسترسی‌ها در حین نصب یک برنامه پیش روی کاربر قرار می‌گیرند و کاربر با نگاه به آن‌ها می‌تواند از سلامت برنامه نصب شده اطمینان حاصل کند (به‌عنوان مثل ممکن است یک برنامه با ظاهر برنامه یادداشت در حقیقت برنامه‌ای برای برداشت مخفیانه عکس باشد که این موضوع در دسترسی‌های آن دیده می‌شود) اما معمولا همه ما در حین نصب یک برنامه توجه چندانی به صفحاتی که پیاپی در آن‌ها دکمه Next را می‌فشاریم، نمی‌کنیم. به همین منظور در بخش Permission Manager این گوشی به این مشکل پرداخته شده است. در این برنامه با دو tab در بالا روبرو می‌شویم که در اولی، تمامی دسترسی‌های ممکن و تعداد برنامه‌های دارای این دسترسی به نمایش درآمده‌اند و در دیگری لیست کامل برنامه‌ها و نوع دسترسی آن‌ها مشخص شده است.

چیپ‌ست پردازشی-حافظه

در ساختار این مدل از چیپ‌ست پردازشی MediaTek MT6582 حاوی چهار هسته پردازشی ARM A7 با فرکانس 1.3 گیگاهرتز و گرافیک Mali-400MP2 استفاده شده است. 2 گیگابایت رم نیز در این مدل حضور دارد که امر بسیار رضایت‌بخشی است. حافظه داخلی دستگاه 8 گیگابایت اعلام شده که از این مقدار نزدیک به 5.47‌ گیگابایت برای نصب برنامه در اختیار کاربران قرار دارد.

تست قابلیت‌های پردازشی دستگاه را با Geekbench 3 آغاز می‌کنیم. این تست پردازنده دستگاه را در هر دو حالت تک هسته‌ای و دو هسته‌ای به معرض آزمایش می‌گذارد. امتیاز تک هسته‌ای 3C در این تست برابر 354 و در حالت چند هسته‌ای برابر 1197 واحد اندازه‌گیری شد. برای مقایسه کیفیت پردازشی هسته‌ها بهتر است بدانید که نکسوس 5 با هسته‌های Snapdragon 800‌ تست تک هسته‌ای را با 860 و تست چند هسته‌ای را با 2837 پشت سر گذاشت.

در تست دوم به سراغ AnTuTu نسخه 5.6 رفتیم. در این تست علاوه بر پردازنده، گرافیک و حافظه نیز مورد بررسی قرار می‌گیرند و نتیجه در قالب یک عدد اعلام می‌شود. عدد بالاتر در این تست به معنای کیفیت بیشتر است. Honor 3C این تست را با امتیاز 18585 به پایان رساند که در این کلاس عدد متوسط رو به پایینی به حساب می‌آید و مدل‌های پیشرفته کلاس اندروید امتیازهایی فراتر از 30 هزار را در این تست ثبت می‌کنند.

در تست سوم، با بنچ‌مارک گرافیکی GFXBench، قدرت چیپ گرافیکی Mali-400MP2 را می‌سنجیم. در این تست به‌علت پایین بودن قدرت گرافیکی به‌صورت خودکار، بنچ‌مارک پیشرفته‌تر Manahttan غیر فعال بود اما در تست T-Rex در حالت Onscreen به امتیاز 399.6 فریم با متوسط 7.1 فریم در ثانیه دست پیدا کردیم. در این مورد نیز نتیجه چندان فوق‌العاده نیست و مثلا تبلت G Pad 10.1 از ال‌جی با پردازنده‌های مشابه و رزولوشن یکسان صفحه‌نمایش، این تست را با گرافیک Adreno 305 با 566.8 فریم به پایان برد.

در نهایت به‌عنوان آخرین تست برای بررسی وضعیت مرورگر گوشی در برخورد با محتوای پیشرفته وب، از تست HTML 5 بنچ‌مارک Vellamo استفاده کردیم. امتیاز 3C در این تست 1827 واحد تعیین شد که امتیاز بالایی محسوب می‌شود و به‌عنوان مقایسه آن با G Pad 10.1 با امتیاز 1594 کاملا بهتر عمل می‌کند.

ارتباطات

آنر 3C در دو نسخه مختلف در بازارهای جهانی حضور دارد که در یکی تنها از شبکه‌های 3G و در دیگری از اتصال 4G نیز پشتیبانی می‌شود. نسخه رسمی دارای گارانتی حاضر در بازارهای داخلی تنها به قابلیت ارتباطی 3G مجهز است و نمونه در اختیار ما هم از این واقعیت مستثنا نبود. وای‌فای دستگاه از نوع معمول n است و بلوتوث نسخه چهارم و اتصال GPS نیز در آن حضور دارند.

کلام آخر

Honor 3C محصولی با امکانات سخت‌‌افزاری و نرم‌افزاری راضی‌کننده است. صفحه‌نمایش بزرگ و با کیفیت، پشتیبانی از دو سیم‌کارت، باتری با دوام بالا و قیمتی بسیار ایده‌آل گزینه‌های مثبت این گوشی را تشکیل می‌ً‌دهند و در صورت آپدیت کردن به نسخه 4.4.2 اندروید، یک رابط کاربری زیبا با امکانات مدرن را نیز باید به لیست نکات مثبت آن افزود. در بخش نکات منفی نیز شاید بتوان از دوربین عکاسی نچندان ایده‌آل و متوسط، بدنه پلاستیکی با کیفیت ساخت میانه و محدود بودن کارت حافظه به ظرفیت 32 گیگابایت سخن گفت.