واحد خبر mobile.ir : دانشمندان با بررسی 23 تحقیق که در مجموع بر روی 38,000 نفر انجام شده بود در ابتدا ارتباطی مشاهده ننمودند. اما نگاهی دقیقتر به تحقیقاتی که از کیفیت بالاتری برخوردار بودند حاکی از نتایج دیگری است.

پاسخ به این سؤال که آیا گوشی های موبایل خطر ابتلا به تومورهای مغز، سر و گردن را افزایش می دهند در واقع بستگی به این دارد که شما این سؤال را از چه کسی پرسیده اید.

تحلیلی که در روز سه شنبه بر اساس اطلاعات حاصل از 23 مطالعه اپیدمیولوژی منتشر شد رابطه ای میان استفاده از گوشی موبایل و شکل گیری و رشد تومورهای سرطانی (بدخیم) یا خوش خیم نشان نداد. اما وقتی هشت مطالعه ای که تحت دقیقترین شرایط علمی انجام پذیرفته بود مورد تحلیل قرار گرفتند نشان داده شد که کاربران گوشی موبایل 10 تا 30 درصد بیشتر از افرادی که از تلفن همراه استفاده نمی کنند یا به ندرت از آن استفاده می کنند در معرض خطر ابتلا به تومور هستند. بالاترین میزان خطر ابتلا در میان افرادی مشاهده شد که به مدت 10 سال یا بیشتر از گوشی موبایل استفاده کرده اند.

"ژوئل مسکوویچ" یکی از مؤلفین این تحقیق و رئیس مرکز سلامت خانواده و جامعه یو سی برکلی می گوید: «15 تحقیق انجام شده دیگر از کیفیت بالایی برخوردار نبودند. آنها یا ارتباطی را [بین استفاده از گوشی موبایل و تومورها] پیدا نکرده بودند و یا ارتباط منفی یعنی تأثیر بازدارنده را نشان داده بودند -- که من فکر نمی کنم کسی آنرا پیش بینی کرده باشد.»

بنا به گفته وی پیام اصلی این تحلیل که در ژورنال تومورشناسی بالینی (Journal of Clinical Oncology) منتشر شد این است که مطالعات باید به گونه ای صورت پذیرد که نتایج آن را دشوارتر بتوان مردود شمرد.

در سال های اخیر نگرانی هایی در مورد این که انرژی فرکانس رادیویی ساطع شده از گوشی موبایل ممکن است به قدری باشد که منجر به پیدایش تومورها و دیگر مسائل مرتبط با سلامت گردد بوجود آمده است. اما بر سر میزان مخاطره آن همواره اختلاف نظر وجود داشته است.

"مسکویچ" می گوید: «من در ابتدا تردید داشتم که واقعاً ارتباطی وجود داشته باشد. روی هم رفته شما تفاوتی مشاهده نمی کنید. اما وقتی مطالعات انجام شده را تفکیک می کنید و بر روی زیرگروه ها تحلیل انجام می دهید متوجه می شوید که دلایلی برای نگرانی وجود دارد.»

تمامی مطالعات از نوع مطالعات case control بودند بدین معنا که محققین از افراد در مورد سابقه استفاده از گوشی موبایل پرس و جو می کردند. بعضی از افراد که از آنها تحت عنوان control یاد می شود سابقه تومور مغزی نداشتند و گروه دیگر که به آنها case اطلاق می گردد مبتلا به تومور مغزی تشخیص داده شده بودند. این تحقیقات بر روی 37,916 نفر انجام پذیرفت.

هشت مورد از این مطالعات به عنوان مطالعات معتبرتر جدا شدند به این دلیل که به محققین گفته نشده بود که کدام یک از افراد مبتلا به تومور هستند و نیز این تحقیقات از پشتیبانی مالی صنعت موبایل برخوردار نبودند. هرچند هفت مورد از این هشت مطالعه توسط یک محقق بنام دکتر "لنارت هاردل" تومورشناس سوئدی انجام شده بود.

برخی از مطالعات که از دقت پائینتری برخوردار بودند بخشی از پروژه Interphone بود که توسط آژانس بین المللی تحقیقات سرطان سازمان بهداشت جهانی انجام شده بود. بخشی از پشتیبانی مالی پروژه Interphone توسط انجمن سازندگان موبایل  و سیستم جهانی برای ارتباطات موبایل Assn انجام می شود.

مسکویچ اظهار داشت: «تحقیقات دکتر "هاردل" از کیفیت بالاتری برخوردار بود چرا که او از case ها و control ها آگاهی نداشت و چشم بسته باید قضاوت می کرد. احتمالاً او امکان کمتری برای انحراف دادن نتایج داشت. اما آیا این متدولوژی بهتری است؟ یا آیا کشور سوئد با دیگر کشورها متفاوت است؟ در آنجا اکثر مردم در جامعه روستایی زندگی می کنند و ممکن است در معرض سطوح بالاتری از انرژی قرار گیرند.»

معمولاً انرژی فرکانس رادیویی بیشتری برای کار کردن گوشی موبایل در مناطق روستایی مورد نیاز است.

 بنا به گفته "مایکل میلیگان" دبیرکل انجمن سازندگان موبایل که در هنگ کنگ واقع است بازرسان تحقیق Interphone تحت تأثیر منبع مالی آن نیستند.

"میلیگان" در ایمیلی اظهار داشت: «انجمن سازندگان موبایل بخشی از منابع مالی تحقیق Interphone را فراهم آوردند که مکمل دیگر منابع مالی عمومی بود -- نظیر کمیسیون اروپا و دیگر نهادهای ملی. در فراهم نمودن پشتیبانی مالی ما شرایطی را ایجاد کردیم که تضمین کننده استقلال علمی کامل Interphone است.»

"مایکل میلیگان" اظهار نمود که اکثر مطالعات علمی انجام شده هیچ گونه افزایشی را در خطر ابتلا به تومورهای مغز و گردن نشان نمی دهد. هر چند بنا به گفته دکتر "سئونگ-کون میونگ" سر-مؤلف متاآنالیز از مرکز ملی سرطان در جویانگ کره جنوبی برای نتیجه گیری باید منتظرانجام مطالعات با کیفیت بالاتری باشیم که گروه های متنوع تری از افراد، هم کاربران گوشی موبایل و هم افرادی که از آن استفاده نمی کنند را در طول بازه زمانی طولانی تری تحت نظر قرار دهد.

او اظهار داشت: «انجام مطالعات گسترده تر و آینده نگرانه تری که به طور مستقل از صنعت موبایل انجام پذیرد لازم است تا ارتباط میان استفاده از گوشی موبایل و خطر ابتلا به تومور را تأیید کند.»