mobile.ir - مرجع موبایل ایران

محصولات تبلتی ایسوس را باید در کلاس متفاوتی نسبت به تمامی دیگر سازندگان و تولیدکنندگان متعدد این رده قرار داد. شرکت ایسوس که پس از ساخت نخستین مدل‌های سری ترانسفورمر ساخت تبلت را بسیار جدی‌تر از گذشته دنبال کرد در اندک زمانی نزدیک به 1.5 سال‌ از ژانویه 2011 تا ژوئن 2012 به قطب بازار تبلت و نمادی برای کامپیوترهای پرتابل اندرویدی بدل شد. تا جایی‌که گوگل نیز ساخت تبلت‌های نکسوسی این برند را پس از یک دوره موفقیت‌آمیز بار دیگر به این مجموعه خوشنام واگذار کرد. کلید موفقیت و اعتبار ایسوس در ساخت تبلت علاوه بر مسئله کیفیت و قیمت مناسب به تنوع محصولات این برند ارتباط دارد؛ تبلت‌های ایسوس این روزها تقریبا در تمامی سطوح بازار برای رفع نیازهای مختلف کاربران در دسترس قرار دارند و از این بابت تولیدات هیچ شرکت دیگری با آنها قابل مقایسه نیست. از جمله پر طرفدارترین محصولات ایسوس خانواده تبلت‌‌های ارزان‌قیمت این برند با پسوند MeMO است که نخستین بار در ژانویه 2012 با به بازار ارائه شدند. از جمله نکات مشترک در مورد خانواده MeMO Pad‌ که در حال حاضر از 5 عضو 7 و 10 اینچی برخوردار است باید به پشتیبانی نکردن از سیم‌کارت و اتصالات تحت شبکه اشاره کرد.

ایسوس پس از تجربه موفقیت‌آمیز نخستین مموپد و تبلت ME172v به‌عنوان نسل دوم چند ماه پیش در نمایشگاه Computex 2013 محصولات تازه‌ای را به خانواده MeMO Pad افزوده که به ترتیب ابعاد MeMO Pad HD7 و MeMO Pad FHD10 نام دارند. این دو مدل نیز مثل ME172v از سیم‌کارت و اتصالات تحت شبکه پشتیبانی نمی‌کنند اما مشخصات سخت‌افزاری و قابلیت‌های آن ها به نسبت قیمت در نظر گرفته شده بسیار مناسب است. مدل 7 اینچی جدید این کلاس با عنوان MeMO Pad HD7 که با نام ME173x نیز شناخته می‌شود و در آستانه ورود به بازارهای داخلی و جهانی حضور است موضوع بررسی این نوبت ماست. با ما همراه شوید.

طراحی ظاهری

بدنه براق پلاستیکی، حاشیه‌های نسبتا زیاد صفحه‌نمایش در بالا و پایین، نبود اسپیکر تماس و کاور رنگی بخش پشتی مهم‌ترین نکات قابل ذکر در طراحی ظاهری HD7 هستند. بدنه دستگاه در برخی موارد همچون جایگاه دکمه‌های پاور و تنظیم صدا و دوربین و نشان ایسوس در بخش پشتی کاملا مشابه Fonepad است و از این لحاظ شباهت‌های فراوانی بین این دو مدل دیده می‌شود البته یک تفاوت بزرگ یعنی بدنه فلزی Fonepad‌ و بدنه تمام پلاستیکی MeMO Pad از میزان این شباهت‌ها کاسته است. کاور بخش پشتی HD7 در پنج رنگ خاکستری، سفید، آبی، صورتی و سبز ارائه می‌شود که با امتداد یافتن کاور پشتی تا لبه‌های جانبی، این رنگ از قسمت جلویی نیز به‌صورت یک نوار باریک دیده می‌شود. بخش رنگی پشت دستگاه با لبه‌های بیرون‌زده در نگاه اول قابل جدا شدن به نظر می‌رسد اما در عمل مثل تمامی دیگر تبلت‌های حال حاضر بازار دسترسی به محوطه زیر کاور به روش‌های معمول امکان‌پذیر نیست. در نهایت آخرین نکته قابل اشاره در مورد مموپد جدید نوار نسبتا بزرگ اسپیکر در بخش پشتی است که حداقل از لحاظ ظاهری نسبت به فون‌پد و مموپد اولیه بزرگ‌تر است.

ابعاد و وزن

ابعاد MeMO Pad HD7 برابر 10.8×120.6×196.8 میلیمتر است. طول و عرض دستگاه از هر دو مدل فون‌پد و مموپد اولیه اندکی بزر‌گ‌تر است اما در زمینه قطر 0.4 میلیمتر کوچک‌تر از مموپد و 0.4 میلیمتر قطورتر از فون‌پد اندازه‌گیری می‌شود. اما برتری اصلی HD7 و عامل خوش‌دست‌تر بودن آن نسبت به هر دو مدل ذکر شده، وزن آن است. وزن 302 گرمی این مدل 38 گرم نسبت به فون‌پد و 68 گرم نسبت به مموپد سبک‌تر است که این موضوع استفاده از دستگاه به‌خصوص با یک دست را بسیار ساده‌تر می‌کند.

صفحه‌نمایش

HD7 همانطور که از نام آن مشخص می‌شود دارای یک صفحه‌نمایش 7.0‌ اینچی است. وضوح این صفحه‌نمایش البته نسبت به مموپد اولیه ارتقا محسوسی را تجربه کرده و از 1024×600 پیکسل و فشردگی 170ppi به 1280×800‌ پیکسل و فشردگی 216ppi تغییر یافته که در Sharpness تصاویر و کیفیت پنل تاثیر مشهودی برجای می‌گذارد. این البته تنها تغییر صفحه‌نمایش HD7 نیست و فناوری ساخت آن به‌عنوان یکی دیگر از نکات تعیین‌کننده در این مدل ارتقا یافته است. فناوری ساخت این پنل از نوع IPS TFT است که رنگ‌های زنده‌تر و زاویه دید فوق‌العاده‌ای را ارائه می‌کند. کیفیت این صفحه‌نمایش در جنبه‌های مختلف شباهت نزدیکی به پنل Fonepad دارد که از این لحاظ با توجه به رده قیمتی پایین‌تر این مدل امتیاز قابل‌قبولی را به این قسمت می‌توان اختصاص داد.

عملکرد این صفحه‌نمایش در نور مستقیم خورشید در سطح متوسطی قرار دارد و با اینکه با بهترین‌های این رده فاصله مشخصی دارد اما اطلاعات به نمایش درآمده در آن همچنان تا حدودی قابل مشاهده است.

صفحه‌نمایش HD7 از تماس همزمان 10 انگشت پشتیبانی می‌کند که با اینکه کاربرد چندانی برای آن نمی‌توان متصور شد اما شباهت‌های پنل HD7 به فون‌پد را تکمیل می‌کند.

زیر صفحه‌نمایش جز نشان Asus در مرکز، نکته دیگری به چشم نمی‌‌خورد و دکمه‌های اندرویدی بار دیگر به‌درون ساختار منویی منتقل شده‌اند. تنها نکته قابل اشاره در بالای صفحه‌نمایش نیز دوربین 1.2 مگاپیکسلی دستگاه است که با وضوح 720p فیلم‌برداری می‌کند و مثل دیگر دوربین‌های این قسمت نیز از فوکوس خودکار برخوردار نیست. حسگر تنظیم نور از جمله غایب‌های اصلی بخش بالای صفحه‌نمایش در HD7 به حساب می‌آید.

کناره‌های دستگاه

تنها نکته قابل اشاره در سمت چپ، شکاف کارت حافظه Micro SD است که بدون هیچ پوشش و محافظی در بالای این بخش قرار گرفته و ظاهر یک‌دست تبلت را تا حدودی تحت تاثیر قرار داده است. MeMO Pad HD7‌ از کارت حافظه تا ظرفیت 32 گیگابایت پشتیبانی می‌کند.

در سوی دیگر دو دکمه پاور و Rocker تغییر صدا قرار دارند که این بار به‌جای سمت راست کاملا به بخش پشتی منتقل شده‌اند. جابجایی این دو دکمه به بخش پشتی مشکلات فراوانی را برای دسترسی ایجاد می‌کند و به‌عنوان مثال گرفتن اسکرین‌شات با ترکیب پاور+ولوم پایین به سختی انجام می‌شود.

پایین تبلت نکته خاصی دیده نمی‌شود و در بالا نیز جک اتصال هدست، پورت Micro USB و میکروفون دیده می‌شوند.

پشت دستگاه

کاور رنگی بخش پشتی یکی از جذابیت‌های اصلی HD7 به حساب می‌آید. در این قسمت به ترتیب از بالا به پایین لنز برجسته دوربین، نشان ایسوس و بلاخره اسپیکر اصلی در پایین دیده می‌شوند. اسپیکر عریض این قسمت در مقایسه با اسپیکر کوچک فون‌پد بسیار بزرگ‌تر بوده و انتظار عملکرد بهتری از آن می‌رود. این انتظار در عمل نیز به واقعیت می‌پیوندد و MeMO Pad HD7 با دو اسپیکر استریو از صدای بلند و با کیفیتی بهره می‌برد. به‌گفته شرکت سازنده در این قسمت از فناوری تحت عنوان Sonicmaster استفاده شده که در عمل البته فاصله چندانی از یک فناوری تبلیغاتی معمولی ندارد.

دوربین

دوربین، یکی از تغییرات مهم HD7 نسبت به MeMO Pad ME172v‌ است. وضوح تصاویر این دوربین حداکثر 5‌ مگاپیکسل با فوکوس خودکار است که در حالت واید 16:9 به 4 مگاپیکسل تقلیل پیدا می‌کند.

چشمگیرترین نکته در ساختار منویی این دوربین حضور شاتر عکاسی و دکمه آغاز فیلم‌برداری همراه با نیم‌دایره زوم در ستون سمت راست است که علاوه بر راحتی در استفاده، امکان برداشت عکس در حین فیلم‌برداری را نیز فراهم می‌آورد. حداکثر وضوح عکاسی در حین برداشت ویدئو 1920×1080 پیکسل یا یک فریم از تصویر است. از دیگر نکات قابل اشاره در ستون سمت راست این ساختار منویی باید به دکمه تعویض بین دو دوربین در بالا و آخرین تصویر گرفته شده در پایین اشاره کرد.

کنترلرهای سمت چپ که در مواقع عدم استفاده در یک فلش پنهان شونده در کناره تصویر از دید مخفی می‌شوند به ترتیب از بالا به پایین شامل دکمه تعویض بین عکاسی و فیلم‌برداری، کلید Camera Mode (برای دسترسی به حالت‌هایی نظیر عکاسی پانورا، ‌HDR، تصویربرداری پرتره و ...)، افکت‌های رنگی، تنظیم رزولوشن، تغییر میزان نورگیری و بلاخره پایین‌ترین دکمه برای دسترسی به دیگر تنظیمات می‌شوند. در لیست تنظیمات مهم دوربین در HD7 می‌توان به امکان تغییر عدد ISO تا عدد 800، حضور سه گزینه مختلف برای فوکوس (اسمارت، تشخیص چهره و بی‌نهایت)، گزینه‌ای برای کاهش نویز (NR)، تایمر سرخود و تاچ‌شاتر اشاره کرد.

تصاویر این دوربین با تنظیم روی حالت Auto در اکثر اوقات از دقت نوری مناسبی برخوردار نیستند و برای حصول بهترین نتیجه استفاده از تنظیمات دستی کاملا توصیه می‌شود. نخستین نکته منفی در مورد عکاسی با این تبلت سرعت پایین شاتر آن است که پس از فشردن دکمه شاتر تا آماده شدن برای گرفتن عکس بعدی تاخیری نزدیک به 3 ثانیه دارد که این موضوع خود به تنهایی می‌تواند موجب از دست رفتن سوژه در عکاسی‌های سریع خبری شود. در بحث میزان جزئیات نیز با نمونه فوق‌العاده‌ای روبرو نیستیم و در هنگام عکاسی از سوژه‌های با جزئیات فراوان مثل برگ درختان تفکیک کاملی صورت نمی‌گیرد. در کنترل نیز اما این دوربین نسبتا مناسب عمل می‌کند و در حالت عکاسی نرمال و HDR نویز چندانی به چشم نمی‌خورد.

عکس بالا با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصویر بالا: عکاسی با حالت HDR - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصویر بالا: عکاسی Normal - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

تصویر بالا: عکاسی با حالت Vivid - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در مجموع کیفیت عکس‌های به ثبت رسیده توسط دوربین این تبلت با اینکه فاصله مشخصی با بهترین 5 مگاپیکسلی‌های موبایلی دارد اما در نوع خود با توجه به قیمت دستگاه و قرارگرفتن در یک تبلت که کمتر برای عکاسی مورد استفاده قرار می‌گیرد نمونه راضی‌کننده‌ای به حساب می‌‌آید.

حداکثر وضوح فیلم‌برداری این دوربین 1080p با 30 فریم در ثانیه با بیت‌ریتی نزدیک به 19Mbps است (هرچند در بخشی از سایت رسمی ایسوس به رزولوشن 720p اشاره شده، اما دستگاهی که در اختیار ما بود از فیلمبرداری با وضوح 1080p در کنار رزولوشن های پائینتر – نظیر 720p و 480p -- پشتیبانی می کرد.) صدای محیط نیز به صورت استریو با بیت‌ریت 128Kbps برداشت می‌شود. ویدئوهای این دوربین از کنتراست و اشباع رنگ به نسبت بالای برخوردارند و نه‌تنها در صفحه‌نمایش خود دستگاه بلکه پس از انتقال تصاویر به نمایشگرهای خارجی نیز نتیجه مناسبی از خود برجای می‌گذارد.

باتری

ایسوس در توصیف باتری استفاده شده در MeMO Pad HD7 به‌جای ظرفیت از واحد کارآمدتری به نام انرژی استفاده کرده که اپل نیز مدت‌هاست در محصولات مختلف خود از این واحد بهره می‌برد. انرژی باتری HD7 برابر 15Whr اعلام شد که با توجه به نسبت انرژی و ظرفیت (انرژی مساوی است با ظرفیت، ضربدر ولتاژ تقسیم بر 1000) و با در نظر گرفتن ولتاز معمول 3.7 ولت برای باتری‌های این رده به ظرفیت 4054mAh ‌دست پیدا می‌کنیم که نسبت به فون‌پد و مموپد اولیه با ظرفیت‌های مشابه 4270mAh و انرژی 16Whr رقم کمتری را ثبت می‌کند. زمان رسمی اعلام شده برای این باتری 10 ساعت است که این زمان بگفته ایسوس در شرایط تنظیم روشنایی روی 100nits (یعنی نزدیک به یک سوم نور پنل)، روشن بودن وای‌فای، فعال بودن اپلیکیشن جیمیل و پخش یک فیلم 720p بصورت لوپ اندازه‌گیری شده است. البته این شرایط در دنیای واقعی کمتر اتفاق می‌افتد و در استفاده‌های معمول یعنی استفاده از شبکه‌های اجتماعی، بازی‌های ساده و معمولی، گشت و گذار در وب و بلاخره استفاده‌های مولتی مدیایی (دوربین، پخش‌کننده موسیقی و...) از این باتری تا نزدیک به 1.5‌ روز می‌توان انتظار تامین انرژی دستگاه را داشت و پس از آن باید شارژر را به تبلت متصل کرد.

سیستم‌عامل و رابط کاربری

زمان Start-up دستگاه از لحظه فشردن دکمه پاور تا ظاهر شدن لاک‌اسکرین نزدیک به 32 ثانیه است که تاخیر نسبتا زیادی به حساب می‌آید و بسیاری از رقبا زمان بسیار کمتری را در این زمینه ثبت می‌کنند. نسخه اندروید حاضر در این مدل ورژن 4.2.1 جلی‌بین است که به لانچر اختصاصی ایسوس مزین شده است. اولین نکته جذاب پس از ظاهر شدن Lock Screen مشاهده صفحه‌های قابل اسکرول افقی در این بخش است که از جمله آپدیت‌های جدید ورژن 4.2 اندروید به حساب آمده و در هریک از 5 صفحه این قسمت می‌توان یک ویجت مخصوص را جایگذاری کرد.

با بازگشایی صفحه قفل شرایط کاملا مشابه دیگر نمونه‌های ایسوسی در این کلاس مثل فون‌پد یا حتی پدفون است و از این لحاظ هیچ تفاوت بزرگی با گذشته دیده نمی‌شود. در زیر صفحه‌نمایش از شش میانبر قابل تغییر در دو سوی دکمه دسترسی به app drawer استفاده شده است و یک خط پایین‌تر نیز دکمه‌های اندرویدی معمول حضور دارند. دکمه Recent Apps‌ در سمت راست این بخش علاوه بر وظیفه اصلی خود در جهت نمایش برنامه‌های جدیدا استفاده شده برای گرفتن اسکرین‌شات با گرفتن طولانی مدت نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

با نگه داشتن دست روی دکمه Home منوی نیم‌دایره Quick Tool ظاهر می‌شود که در دو ردیف میانبرهای کاربردی نظیر دسترسی به Setting، منوی اصلی، جست‌وجوی گوگل، مرورگر اینترنتی، گالری، تصاویر همراه با ماشین حساب و تقویم را به نمایش می‌‌گذارد. از جمله میانبرهای حاضر در این قسمت باید به گزینه قفل کردن بخش پایین صفحه یا System bar اشاره کرد که در هنگام کشیدن طرح با دست روی صفحه‌ و قرار گرفتن مچ دست روی بخش پایینی از لمس شدن تصادفی جلوگیری می‌کند.

در سمت چپ این بخش نیز فلش رو به بالایی قرار گرفته است که با زدن آن لیستی از برنامه‌های شناور روی صفحه یا floating apps در دسترس قرار می‌گیرد که به دلخواه می‌توان تقریبا تمامی برنامه‌ها را به‌صورت کوچک شده به این بخش اضافه کرده و روی برنامه‌های دیگر اجرا کرد.

منوی اصلی یا app drawer همچون اندروید استوک از یک لیست ماتریسی 6×5 با اسکرول افقی تشکیل شده که با ادامه اسکرول به لیست ویجت‌ها ختم می‌شود.

Notification Area یا لیست قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش به دو صورت در دسترس است که در حالت عادی و با فعال بودن Asus Quick Setting امکان دسترسی به هفت toggle مختلف نظیر Wi-Fi، Silent mode، GPS، چرخش صفحه‌نمایش و Auto Sync وجود دارد. یک ردیف پایین‌تر اسلایدر تنظیم روشنایی دیده می‌شود که گزینه تنظیم خودکار در آن حضور ندارد. ردیف پایین‌تر از این قسمت دکمه ورود به تنظیمات کلی سیستم‌عامل، کلیدهای Wireless display، Audio Wizard و تنظیمات وایرلس به چشم می‌خورند و در نهایت در پایین‌ترین قسمت نیز notification برنامه‌ها حضور دارد.

با غیر فعال کردن Quick Setting فرم Notification Area‌ کاملا تغییر می‌کند و به ظاهر اندروید استوک تغییر حالت می‌دهد در این حالت با اسکرول کردن کناره سمت راست بالای صفحه‌نمایش toggleهای هشت‌گانه‌ای شامل دسترسی به تنظیمات، اطلاعات باتری، GPS، بلوتوث، وای‌فای، چرخش خودکار صفحه‌نمایش، میزان روشنایی پنل و بلاخره Airplane mode در دسترس قرار می‌گیرند نمایی از تصویر کاربر نیز در صورت تنظیم شدن در میان کنتاکت‌ها در این قسمت دیده خواهد شد.

این تنها فرم در دسترس در این بخش نیست و با اسکرول کردن کناره سمت چپ منوی دیگری در بالا در دسترس قرار می‌گیرد که برخلاف اولی اطلاعات چندانی در آن دیده نشده و تنها زمان و تاریخ و Notification برنامه‌ها را نشان می‌دهد.

از جمله تغییراتی که حضور نسخه 4.2.1‌ اندروید در این تبلت ایجاد کرده باید به قابلیت روشن کردن دستگاه در حالت safe mode اشاره کرد. در این حالت با گرفتن دکمه پاور و ظاهر شدن Power off و نگه داشتن دست روی این دکمه می‌توان با غیر فعال کردن برنامه‌های نصب شده توسط کاربر با Safe mode وارد سیستم‌عامل شد.

چیپ‌ست پردازشی و حافظه

ضعیف‌ترین قسمت اعضای قبلی خانواده MeMO Pad بخش پردازشی آن‌ها است اما HD7 با ارائه یک چیپ‌ست چهار هسته‌ای سعی در تغییر این روند دارد. چیپ‌ست حاضر در این مدل از نوع MediaTek 8125 با چهار هسته پردازشی ARM A7 است و در بخش گرافیکی نیز قطعه PowerVR SGX 544MP حضور دارد. حافظه RAM دستگاه 1 گیگابایت است و حافظه داخلی آن نیز در دو ورژن 8 و 16 گیگابایتی ارائه می‌شود.

پیش از اعمال بنچ‌مارک‌های مختلف روی MeMO Pad HD7 انتظار عملکرد متوسطی در بخش پردازشی و عملکرد مناسبی در قسمت گرافیکی می‌رود انتظاری که با نتایج نهایی در واقعیت نیز فاصله چندانی ندارد.

در اولین تست به سراغ محاسبه عدد پی می‌رویم که به نوعی توانایی پردازش CPU در محاسبات غیر گرافیکی را نشان می‌دهد. بهترین نتیجه HD7 در 10 بار انجام این تست 389 میلی ثانیه بود که رقم بسیار مناسبی برای دستگاه در این سطح به نظر می‌رسد.

در پله بعدی به سراغ یک تست کامل از تمامی قسمت‌های پردازشی و گرافیکی می‌رویم. HD7 در تست Quadrant به امتیاز 4010 می‌رسد که در این مورد نتیجه چندان نامناسب تلقی نمی‌شود جایی‌که به‌عنوان یک نمونه، GS III‌ از سامسونگ رقمی در حدود 5400 را در این تست کسب می‌کند.

تست معیار AnTuTu در نسخه 3.4 این برنامه رقم 12843 را نشان می‌دهد که بسیار از حد انتظار و نمونه‌های مشابه بالاتر است.

بنچ‌مارک بعدی یک تست کلی دیگر با نام Vellamo است که در قسمت Metal رقم 455 و در قسمت HTML5 رقم 1369 را نشان می‌دهد.

در گام بعدی به سراغ تست گرافیکی Epic Citadel مجهز به موتور UNREAL می‌رویم که با ثبت رقم 54 فریم در ثانیه قابلیت‌های راضی‌کننده در اجرای بازی‌های با گرافیک نسبتا بالا را در این تبلت نشان می‌دهد.

آخرین تست به بنچ‌مارک گرافیکی NenaMark 2 با آپدیت به نسخه 2.4 این برنامه تعلق دارد که در این مورد نیز با ثبت امتیاز 45.9 فریم در ثانیه کارکرد روان در بازی‌های گرافیکی تضمین می‌شود.

ارتباطات

MeMO Pad HD7 نسبت به هفت اینچی قبلی این خانواده تغییرات بزرگی را در بخش ارتباطات خود داده است البته همانطور که در ابتدا نیز اشاره شد همچنان از حضور سیم‌کارت و ارتباطات تحت شبکه در این مدل خبری نیست اما در عوض ارتباطات بلوتوث و GPS به‌عنوان دو نکته مهم و اساسی به لیست ارتباطات معدود آن اضافه شده‌اند. بلوتوث دستگاه از نوع کم‌مصرف ورژن چهارم است.

کلام آخر

برگ برنده اصلی خانواده MeMO Pad و عامل بقای آن در میان دیگر تبلت‌های رنگارنگ برندهای مختلف به قیمت رقابتی آن‌ها وابسته است و HD7 نیز مطمئنا از این قاعده مستثنی نخواهد بود. قیمت پایه در نظر گرفته شده برای این مدل نزدیک به 129 دلار است که در نسخه 16 گیگابایتی حداکثر به 149 دلار می‌رسد. این رقم برای تضمین فروش بالای یک تبلت خوش آب و رنگ چهار هسته‌ای از برند خوشنام ایسوس بیش از اندازه کافی به نظر می‌رسد و در بازار داخل نیز به شرط رعایت انصاف واردکنندگان و در نظر گرفتن قیمتی حول و حوش 450 تا 500‌ هزار تومان شرایط برای دسترسی همگان به HD7 فراهم می‌شود. البته این شرایط در حال حاضر کاملا جنبه خوش خیالی به خود می‌گیرد چرا که مموپد قبلی ایسوس یعنی ME172v با قیمت جهانی نزدیک به 120‌دلار در حال حاضر در بازارهای داخلی با قیمت 560 هزار تومان به فروش می‌رسد و نگفته پیداست که این روند قیمت‌گذاری در مورد HD7 نیز احتمالاً رعایت خواهد شد.