mobile.ir - مرجع موبایل ایران

برند ردمی شرکت شیائومی طبق یک سنت نانوشته در طی چند سال اخیر در حوالی سپتامبر یا اکتبر هر سال از نسل جدید گوشی‌های پر طرفدار نوت پرده‌برداری می‌کند؛ در این کلاس جدا از مدل‌های قدیمی‌تر نوت 8 پرو و نوت 9 پرو (که در افزایش محبوبیت و بر سر زبان افتادن این سری نقشی اساسی ایفا کردند)، Note 10 Pro و پس از آن با فاصله کوتاهی Note 11 Pro+ با صفحه‌نمایش‌های امولد 120 هرتزی، دوربین اصلی 108 مگاپیکسلی و افزایش سرعت شارژ باتری توجه طیف وسیعی از خریداران را به‌خود جلب کردند. حضور مجموعه‌ای از ویژگی‌های مثبت در کنار قیمت مناسب و ظاهر راضی‌کننده سه عامل اصلی موفقیت خانواده ردمی نوت شرکت شیائومی محسوب می‌شوند که در مدل‌های بعدی این سری نیز تکرار شدند.

+Redmi Note 11 Pro

شیائومی در نوت 12 پرو پلاس فاکتور بسیار جذاب (wow factor) دیگری را به‌نمایش گذاشت که نشانی از آن در اکثر گوشی‌های میانی و حتی رده بالای رقبا نیز به‌چشم نمی‌خورد؛ دوربین اصلی این گوشی نه‌تنها برای اولین بار در این سری به OIS یا لرزه‌گیر اپتیکال مجهز بود بلکه وضوح 200 مگاپیکسلی آن (فارغ از کیفیت) چشم هر خریداری را خیره می‌کرد. علاوه بر این حضور یک نمایشگر AMOLED جدید 10 بیتی و ادامه ارائه یک شارژر توانمند 120 واتی درون جعبه، انتخاب این گوشی را به‌ گزینه‌ای منطقی بدل می‌کردند.

+Redmi Note 12 Pro

شیائومی در نوت 13 پرو پلاس دست به مجموعه دوربین نزده و در عوض بر طراحی و شکل ظاهری دستگاه متمرکز شد؛ این گوشی برای اولین بار در این سری از صفحه‌نمایشی با لبه‌های خمیده و استاندارد مقاومت IP68 بهره می‌برد که این دومی در آن زمان اغلب تنها در گوشی‌های پرچمدار دیده می‌شد. شیشه مقاوم پیشرفته Gorilla Glass Victus برای صفحه‌نمایش و کاور مشابه چرم مصنوعی در بخش پشتی همراه با رنگ‌آمیزی متفاوت دستگاه دیگر جذابیت‌های ظاهری جدید این مدل را تشکیل می‌دادند. شیائومی در این مدل از پروسسور 4 نانومتری جدید (و البته نچندان قدرتمندی) بهره گرفت و سرعت رم و حافظه داخلی نیز پس از مدت‌ها ارتقاء پیدا کرد.

+Redmi Note 13 Pro

ردمی نوت 14 پرو پلاس به‌عنوان جدیدترین عضو این خانواده تغییرات مشخصی را در بعضی از کلیدی‌ترین قسمت‌ها مثل دوربین، پردازنده و باتری ایجاد کرده که البته همانطور که در ادامه خواهیم همه این موارد نیز تغییرات مثبت و رو به جلویی محسوب نمی‌شوند. نوت 14 پرو پلاس مقاومت گوشی در برابر نفوذ آب را ارتقاء بخشیده، برای اولین بار در این سری پردازنده‌ای با چهار هسته سطح بالا را همراه با رم 16 گیگابایتی به‌کار می‌گیرد، دوربین تله‌فتو را برای نخستین بار به این خانواده هدیه می‌دهد و باتری سلیکون|کربنی آن بدون تأثیر منفی بزرگی بر ضخامت و وزن گوشی یکی از حجیم‌ترین باتری‌های حال حاضر دنیای موبایل است.

ردمی نوت 14 پرو پلاس با نام مدل 24115RA8EC موضوع بررسی این نوبت است. نسخه مجهز به رم 12 گیگابایتی و حافظه داخلی 512 گیگابایتی Redmi Note 14 Pro+ از طرف فروشگاه آی‌سی موبایل برای بررسی در اختیار ما قرار گرفته است.

جعبه محتویات

جعبه سفیدرنگ گوشی از لحاظ ظاهری تفاوت خاصی با نوت 13 پرو پلاس سال گذشته ندارد و درست از همان ترکیب قبلی یعنی یک باکس سفید ساده با نام طلایی مدل بهره می‌برد.

محتویات این باکس نیز کاملاً آشنا و مشابه قبل بوده و به‌جز خود گوشی شامل یک شارژر سیمی، کابل ضخیم USB-A به USB-C، پین دسترسی به اسلات سیم‌کارت، نوشته‌های راهنما و یک قاب سیلیکونی تیره می‌شود که این آخری هیچ نسبتی با رنگ سفید نسخه در اختیار ما ندارد.

در حالی‌که در نوت 13 پرو پلاس از یک شارژ GaN با توان حداکثر 120 وات استفاده شده بود در نوت 14 پرو پلاس از شارژری با توان کم‌تر 90 وات استفاده شده که نشان GaN نیز روی آن دیده نمی‌شود. در مورد عملکرد این شارژر در بخش باتری بیش‌تر صحبت خواهیم کرد.

طراحی ظاهری

تقریباً نمی‌توان نوت 14 پرو پلاس را در دست گرفت و در کسری از ثانیه به برجستگی بزرگ دوربین‌های بخش پشتی آن خیره نماند؛ شیائومی در حالی‌که در مدل‌های پیشین این کلاس عمدتاً از طرح‌های مینمال و ساده‌ای برای دوربین‌های پشت دستگاه استفاده کرده بود در نوت 14 پرو پلاس به‌سراغ ترکیب اغراق‌شده‌ای فراتر از رده قیمتی دستگاه رفته که لنزهای دوربین را در محوطه برجسته چهارگوشی با کناره‌های گرد جا داده که دورتادور آن را نوار دندانه‌دار جذابی پوشانده است. این طراحی که از آن با عنوان Deco نیز یاد می‌شود فرمی مشابه ساعت‌های کلاسیک به این قسمت می‌بخشد و از طراحی ساده مدل‌های پیشین کیلومترها فاصله دارد.

محوطه لنزهای دوربین در بخش پشتی در دو مرحله از کم فاصله می‌گیرد و فاصله نزدیک به 3 میلی‌متری آن از سطح گوشی یکی از بیش‌ترین اختلاف ارتفاع‌های قابل ذکر در این زمینه است. بدین‌ترتیب با قرار دادن گوشی روی میز با چیزی فراتر از یک لق‌خردگی عادی روبرو می‌شویم و گوشی با شیب محسوسی رو به پایین سرازیر می‌شود!

کاور به‌ظاهر پلاستیکی بخش پشتی کاملاً براق و جاذب اثر انگشت است و در دو نسخه سبز و سفید، رگه‌های مرمرمانندی را در نور به‌نمایش می‌گذارد. لبه‌های این کاور مثل مدل سال قبل کاملاً خمیده بوده و در ترکیب با لبه‌های خمیده شیشه صفحه‌نمایش،‌ فضای جانبی شاسی دستگاه در چپ و راست را محدود کرده است.

در حالی‌که اکثریت قریب به اتفاق گوشی‌های مدرن و امروزی با صفحه‌نمایش‌های کاملاً تخت و صاف ارائه می‌شوند (از جمله پرچمداران سری Xiaomi 15)، طراحان ردمی بار دیگر از همان فرم صفحه‌نمایش مدل سال گذشته برای نوت 14 پرو پلاس استفاده کرده‌اند؛ این صفحه‌نمایش که هم از روی اعداد و ارقام و هم به‌لحاظ شکل ظاهری تفاوت خاصی با نوت 13 پرو پلاس ندارد از حاشیه‌های باریکی در چهار طرف برخوردار است و دوربین سلفی را نیز در حفره نسبتاً بزرگی در بالا جای داده است. از معدود تفاوت‌های این قسمت با قبل باید به فرم جدید اسپیکر تماس (earpiece) در لبه بالایی صفحه‌نمایش اشاره کرد.

نوار پیرامونی دستگاه برخلاف قبل به‌صورت براق با گوشه‌های کاملاً نرم و لیز! طراحی شده که با ظاهر آینه‌ای و صیغل‌خرده خود حس سر خوردن گوشی از دست را (حدأقل در ذهن) کاملاً تقویت می‌کنند. اجزای جانبی این مدل تقریباً همان‌هایی‌ست که در نوت 13 پرو پلاس نیز حضور داشتند با این تفاوت که از میکروفون‌های بخش بالایی یکی کم شده است.

بدنه دستگاه مثل قبل با استاندارد IP68 در برابر نفوذ گرد و خاک و غوطه‌وری در آب شفاف مقاوم است اما این بار به‌جای 1.5 متر از امکان فرو بردن گوشی در آب شفاف 2 متری سخن به میان آمده است. نوت 14 پرو پلاس به‌گفته شیائومی در صورت برقرار بودن دو شرط بعنی جریان نداشتن آب و بیش‌تر نبودن اختلاف دمای آب و گوشی از 5 درجه سانتی‌گراد، حائز استاندارد TÜV SÜD برای غوطه‌وری در آب 2 متری برای 24 ساعت خواهد بود. البته نگفته پیداست که با یک گوشی ضد آب کامل در این مورد روبرو نیستیم و جدا از مقاوم نبودن آن در مقابل دیگر مایعات (از جمله آب دریا و نوشیدنی‌ها)، میزان مقاومت دستگاه نیز ممکن است در طی زمان کم‌تر شود.

بخش جلویی و صفحه‌نمایش دستگاه به‌گفته شیائومی از یک سقوط 1.8 متری روی کف سنگ مرمر جان سالم به‌در می‌برد؛ امری‌که البته به‌پشتوانه حضور شیشه Victus 2 در این قسمت اعلام شده اما شاید آزمودن آن در عمل بهای سنگینی را به‌همراه داشته باشد!

در مجموع از طراحی نوت 14 پرو پلاس با مجموعه بسیار بزرگ و برآمده دوربین در بخش پشتی از یک سو و لبه‌های خمیده صفحه‌نمایش و کاور بخش پشتی از سوی دیگر رضایت چندان بالایی نداشتیم و با این‌که مواردی مثل رنگ خاص کاور بخش پشتی و فرم دندانه‌دار مجموعه دوربین در ارتقاء جذابیت‌های ظاهری دستگاه موثر بوده‌اند اما در یک استفاده عادی و روزمره برای جلوگیری از آسیب رسیدن به گوشی در یک سقوط احتمالی (که با بدنه براق و لیز دستگاه چندان دور از انتظار نیز به‌نظر نمی‌رسد) چاره‌ای جز استفاده از کاور محافظ وجود ندارد که البته طراحی متمایز بخش پشتی را پنهان می‌کند.

ابعاد و وزن

نوت 14 پرو پلاس از طول و عرض به‌ترتیب 162.5 و 74.67 میلی‌متری برخوردار است که نسبت به نوت 13 پرو پلاس بیش از یک میلی‌متر در طول و حوالی نیم میلی‌متر در عرض بزرگ‌تر شده است.

ضخامت گوشی اما اندکی کم‌تر شده و از 8.9 به 8.66 میلی‌متر رسیده است. ذکر این نکته نیز کاملاً اهمیت دارد که ضخامت اعلام شده طبعاً بدون محوطه برجسته لنزهای دوربین اعلام شده و با احتساب آن نزدیک به 3 میلی‌متر به این رقم افزوده می‌شود.

وزن گوشی 210.8 گرم اعلام شده که نسبت به 204.5 گرم دو نسخه سفید و مشکی مدل سال قبل 6.3 گرم اختلاف را نشان می‌دهد. نسخه در اختیار ما البته اندکی سنگین‌تر بوده و 212.6 گرم وزن داشت.

صفحه‌نمایش

شیائومی از روی اعداد و ارقام تغییری در صفحه‌نمایش یک سال پیش این کلاس نداده و همچنان پرچمدار سال 2024 سری نوت را با یک پنل 6.67 اینچی 1220×2712 پیکسلی از نوع OLED با تراکم 446ppi و لبه‌های خمیده ارائه می‌کند. شیائومی اشاره‌ای به روشنایی HBM این پنل نکرده اما روشنایی نقطه‌ای 3 هزار نیتی آن 1,200nits بیش‌تر از سال گذشته است. این صفحه‌نمایش 12 بیتی محدوده رنگی DCI-P3 را به‌صورت 100 درصدی پشتیبانی کرده و امکان نمایش محتوای دالبی ویژن و HDR10+ را نیز دارد. کنتراست 5 میلیون به یک، سرعت برداشت تاچ حداکثر 480 هرتزی (2,560Hz در شرایط خاص) و گواهی حفاظت از چشم TÜV Rheinland سایر مشخصات اعلام شده این صفحه‌نمایش را تشکیل می‌دهند.

حالت رنگ صفحه‌نمایش در حالت پیش‌فرض روی vivid (محدوده DCI-P3) قرار دارد که طبق معمول، رنگ‌های غیر براق و دور از واقعیتی را ایجاد می‌کند و انتخاب حالت اشباع یا Saturated نیز تغییر خاصی در این وضعیت ایجاد نمی‌کند. گزینه استاندارد این منو اما از رنگ آبی صفحه‌نمایش کاسته و رنگ‌های نسبتاً دقیق‌تری را ارائه می‌دهد.

در این بخش همچنین گزینه دیگری به‌نام تنظیمات پیشرفته یا Advanced settings نیز قرار گرفته که با انتخاب آن و لمس فلش مقابل این گزینه می‌توان گستره رنگ‌های پنل را از بین P3 و sRGB انتخاب کرده و با نوار پایین صفحه نه‌تنها هرکدام از رنگ‌های قرمز، سبز یا آبی را مستقل از هم تغییر داد بلکه به دیگر تنظیمات حرفه‌ای‌تر پنل مثل اشباع، Hue، کنتراست، گاما و آن‌چه Value نامیده شده نیز دسترسی پیدا کرد. البته نگفته پیداست که کاربران عادی شاید هیچ‌گاه اقدام به تغییر گزینه‌های این قسمت نکنند اما حضور آن‌ها در این قسمت امکان بالا بردن هرچه بیش‌تر دقت رنگ‌ها را برای کاربران حرفه‌ای‌تر فراهم آورده است.

در عمل از کیفیت این صفحه‌نمایش در زیر نور مستقیم خورشید کاملاً رضایت داشتیم و به‌ظاهر تفاوت بزرگی در این زمینه مابین نوت 14 پرو پلاس و نوت 13 پرو پلاس دیده نمی‌شود. این مسئله در محیط‌های کاملاً تاریک نیز با به‌حداقل‌رساندن نور صفحه‌نمایش تکرار شده و شرایط برای رضایت از آن فراهم است. کاهش نور از 80 نیت به پایین در این پنل با فرایند PWM با فرکانس 1,920 هرتز انجام می‌شود و در روشنایی بالاتر از 80 نیت فرایند کاهش نور DC Dimming با همین فرکانس مورد استفاده قرار می‌گیرد. این پنل بدین‌ترتیب 20 هزار نقطه تغییر روشنایی را ارائه می‌کند. برای مقایسه ظاهراً در نوت 13 پرو پلاس از کاهش نور DC Dimminig خبری نبوده و تعداد سطوح تغییر روشنایی اندکی کم‌تر و برابر با 16,000 نقطه اعلام شده بود.

حاشیه‌های اطراف صفحه‌نمایش تفاوتی با همتای سال پیش آن نداشته و تقریباً در هر چهار طرف نزدیک به 2 میلی‌متر است. روی این صفحه‌نمایش با پوشش محافظ Gorilla Glass Victus 2 پوشیده شده که نسبت به Victus سال گذشته مقاومت بالاتری را ارائه می‌کند.

نرخ رفرش 120 هرتزی

شیائومی در رویکرد خود در زمینه نرخ رفرش صفحه‌نمایش‌های این خانواده تغییری ایجاد نکرده و هنوز در غیبت LTPO خبری از تغییر اتوماتیک سرعت به‌روزرسانی پنل نیست؛ صفحه‌نمایش ردمی نوت 14 پرو پلاس در حالت پیش‌فرض تقریباً در تمامی شرایط از نرخ رفرش 120 هرتزی برخوردار است و حتی لمس نکردن پنل برای طولانی‌مدت نیز تغییری در این وضعیت ایجاد نمی‌کند. بدین‌ترتیب نگفته پیداست که این حالت در مصرف انرژی دستگاه نقش منفی بزرگی را ایفا می‌کند. این سرعت البته در بعضی شرایط مثل پخش ویدئوی آنلاین و آفلاین تغییر کرده و به 60 هرتز می‌رسد اما در اغلب لحظات امکان کاهش آن وجود ندارد.

گزینه Custom در منوی این قسمت امکان انتخاب دستی نرخ رفرش 60 و 120 هرتز را فراهم می‌کند که در اولی نرخ رفرش به‌صورت ثابت در همه حالت‌ها 60 هرتر و در دومی 120 هرتز است و در حین نمایش ویدئو نیز نرخ رفرش تغییری نمی‌کند. در مورد تأثیر رفرش 120 هرتزی روی مصرف انرژی در بخش باتری بیش‌تر سخن خواهیم گفت.

اجزای جانبی

در سمت چپ گوشی به‌نکته خاصی بر می‌خوریم و تنها تفاوت آن با قبل نوار براق این قسمت در مقایسه با شاسی مات مدل پیشین است.

در سمت راست دکمه‌های تغییر صدا و پاور دیده می‌شوند که تفاوت خاصی در ارتفاع آن‌ها ایجاد نشده و هنوز برای رسیدن به ولوم بالا با یک دست با مشکل روبرو می‌شویم.

در بالا ظاهراً با یک میکروفون، درگاه اینفرارد و دریچه‌ای‌ روبرو می‌شویم که صدای اسپیکر دوم گوشی (جای گرفته بالای صفحه‌نمایش) از آن نیز خارج می‌شود. در نوت 13 پرو پلاس در این قسمت ظاهراً یک میکروفن دیگر نیز حضور داشت که در نوت 14 پرو پلاس حذف شده است.

اجزای بخش پایینی نیز بدون تغییر بوده و شامل اسپیکر اصلی همراه با پورت USB-C، میکروفون تماس و درگاه سیم‌کارت دستگاه است. نوت 14 پرو پلاس تنها دو سیم‌کارت نانو می‌پذیرد و امکان ارتقاء حافظه داخلی آن فراهم نیست.

بخش پشتی

در حالی‌که در نسخه چهار رنگ چرمی نوت 13 پرو پلاس با طراحی متفاوت و جالب توجه‌ای در بخش پشتی روبرو بودیم، نوت 14 پرو پلاس طراحی کم‌ریسک‌تری را در این قسمت ارائه می‌کند؛ بخش بزرگی از پشت گوشی به محوطه غول‌آسای لنزهای دوربین تعلق دارد که بیرون‌زدگی بیش از اندازه‌ای را تجربه کرده و تعادل وزنی بالا و پایین دستگاه را اندکی بر هم زده است. جنس به‌ظاهر پلاستیکی این قسمت کاملاً براق جاذب اثر انگشت است هر چند در نسخه سفید در اختیار این اثرات انگشت چندان به‌چشم نمی‌آیند.

دوربین‌های بخش پشتی

در شرایطی‌که دوربین 200 مگاپیکسلی نوت 12 پرو پلاس و نوت 13 پرو پلاس نگاه اکثر خریداران را به‌خود خیره می‌ساخت در نوت 14 پرو پلاس از دوربین 50 مگاپیکسلی جدیدی از شرکت آمنی ویژن با نام OV50E استفاده شده که از آن با نام Light Hunter 800 نیز یاد می‌شود. این دوربین که در گوشی پیشرفته‌تر Redmi K80 Pro نیز حضور دارد یک نمونه 1/1.55 اینچی با پیکسل‌های 1 میکرونی‌ست که در حالت پیش‌فرض عکس‌های 12.5 مگاپیکسلی را برداشت می‌کند. لنز مقابل این دوربین با این‌که یک پله گشوده‌تر شده و از دیافراگم f/1.6 بهره می‌برد اما از تعداد قطعات آن یکی کم شده و برخلاف لنز 7 مرحله‌ای سال قبل یک نمونه ساده‌تر 6 مرحله‌ای‌ست. OIS یا لرزه‌گیر اپتیکال البته در این دوربین فراموش نشده است و با 13.2EV روی کاغذ محدوده دینامیکی گسترده‌ای را ارائه می‌کند.

دوربین 8 مگاپیکسلی با لنز f/2.2 اولتراواید با میدان دید 120 درجه‌ای در نوت 14 پرو پلاس دست‌نخرده باقی مانده و هنوز از فوکوس خودکار پشتیبانی نمی‌کند اما به‌جای دوربین 2 مگاپیکسلی تزیینی ماکرو از یک واحد 50 مگاپیکسلی جدید با لنز 5 مرحله‌ای f/2.0 استفاده شده که با فاصله کانونی 60 میلی‌متری تصویری معادل 2.5 برابر زوم اپتیکال را ارائه می‌کند. حداقل فاصله فوکوس این دوربین 50 سانتی‌متر بوده و از این رو امکان استفاده از آن برای گرفتن عکس‌های فاصله نزدیک (ماکرو) وجود ندارد. غایب بزرگ در مقابل مشخصات این دوربین لرزه‌گیر اپتیکال یا OIS‌ است که برای یک دوربین تله‌فتو از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.

در مجموع با توجه به موارد اشاره شده حذف دوربین 200 مگاپیکسلی اصلی با سنسور بزرگ 1/1.4 اینچی مجهز به لنز 7 مرحله‌ای و جایگزین کردن آن با یک دوربین 1/1.56 اینچی با لنز 6 مرحله‌ای امتیاز منفی مشهودی را به‌حساب شیائومی واریز می‌کند که با به‌کارگیری یک دوربین تله‌فتوی جدید در جبران این نقص تلاش شده است. البته نبود OIS در این دوربین از شیرینی این معامله می‌کاهد.

رابط کاربری دوربین در رام چین نوت 14 پرو پلاس به میزان زیادی به آن چه در همتای سال گذشته آن دیدیدم شباهت دارد و این‌جا و آن‌جا به برخی نکات جدید نیز بر می‌خوریم؛ در حالت پیش‌فرضِ برداشت 4:3، نوار مشکی بزرگی در سمت راست و نوار مشکی دیگری در سمت چپ حضور دارند که با تغییر نسبت به 16:9 باریک‌تر شده و با انتخاب گزینه فول‌اسکرین کاملا شفاف و ناپیدا می‌شوند. شاتر دوربین، سوییچ تعویض بین دوربین‌های اصلی و سلفی و نمایی از آخرین عکس گرفته شده، اولین ستون این نوار مشکی در کناره سمت راست را تشکیل می‌دهند و یک ردیف جلوتر نیز به حالت‌های مختلف دوربین شامل عکاسی و فیلم‌برداری، برداشت پرتره، حالت شب، حالت Pro، عکاسی از اسناد یا Documents و گزینه More بر می‌خوریم.با لمس آیکون کوچک دیگری در مقابل این قسمت می‌توان مابین دوربین اولتراواید، دوربین اصلی، نمای زوم‌شده 2X این دوربین، نمای 2.5X زوم پیش‌فرض دوربین تله‌فتو و بزرگ‌نمایی دیجیتال 5 برابری این دوربین جابجا شد. گزینه فیلترهای رنگی و زیباسازی نیز به‌صورت یک آیکون مجزا بر بالای همین بخش جای گرفته است.

نگه داشتن دست روی اعداد زوم حاضر در این قسمت یک نمای نیم‌دایره‌ای را پدیدار می‌کند که از طریق آن می‌توان حداکثر تا 30 برابر در تصویر زوم کرد.

در سوی دیگر به‌جای آیکون‌های همیشگی این قسمت به گزینه HDR در بالا و تنظیمات فلش در پایین بر می‌خوریم و در میانه تصویر نیز فلش رو به پایینی دیده می‌شود. با لمس این فلش مجموعه‌ای از تنظیمات سریع از خطوط راهنما و نسبت تصویر گرفته تا تایمر، حالت هوش مصنوعی و چندین و چند گزینه دیگر ظاهر می‌شوند که تصویربرداری با این مدل را تسهیل می‌کنند. فوکوس دنبال‌کننده سوژه متحرک یا Motion traking focus از جمله نکات جدید این قسمت است.

گزینه‌های حاضر در بخش More از سوی دیگر کم‌تر بوده و چند گزینه معدود از جمله برداشت پانوراما، اسلوموشن، تایم‌لپس و عکاسی با نورگیری طولانی‌مدت را در بر می‌گیرد. گزینه Short film در مقایسه با قبل از این بخش حذف شده و Dual video (فیلم‌برداری همزمان با دوربین اصلی و دوربین سلفی) به آن افزوده شده است.

در حالت حرفه‌ای یا Pro که برای هر سه دوربین به‌صورت جداگانه در دسترس قرار دارد می‌توان پنج گزینه وایت‌بالانس، فوکوس، سرعت شاتر (از 1/8,000 ثانیه تا 30 ثانیه برای دو دوربین اصلی و تله‌فتو و از 1/8,000 تا 0.4 ثانیه برای دوربین اولتراواید)، عدد ISO (از 50 تا 12,800 در دوربین اصلی و تله‌فتو و از 50 تا تا 2,000 در دوربین اولتراواید) و میزان نورگیری را به صورت مستقل تغییر داد و به نتایج متنوعی در هر حالت دست یافت. ‌در دوربین التراواید طبیعتاٌ گزینه فوکوس دستی غیر فعال است اما سایر گزینه‌ها برای هر دو دوربین در دسترس قرار دارند. در این حالت گزینه‌های متنوعی از جمله تأیید نورگیری (با نمایش های‌لایت آبی برای قسمت‌های با نورگیری پایین و های‌لایت قرمز برای مناطق با نورگیری زیاد)، فوکوس پیکینگ (برای نمایش رنگ سبز روی نقطه فوکوس در زمان استفاده از فوکوس دستی)، نمودار هیستوگرام و امکان برداشت عکس در حالت RAW با فرمت DNG فراهم است که ظاهراً این آخری جایی در نوت 13 پرو پلاس نداشت.

در پایین این قسمت و با لمس گزینه نزدیک به دکمه شاتر می‌توان تنظیمات از پیش آماده (preset) برای حالت پرو را به دوربین وارد کرد. در این بخش امکان ساخت تنظیمات از پیش آماده‌شده و ذخیره آن‌ها به نام دلخواه نیز وجود دارد و همچنین می‌توان از سه preset آماده این قسمت شامل شاتر آهسته (Slow shutter)، برداشت سریع (Quick snap) و برداشت مستند (Documentary) استفاده کرد. البته نگفته پیداست که درصد پایینی از کاربران در طول حیات این گوشی از منو برداشت پرو برای تصویربرداری استفاده می‌کنند اما ابتکاراتی از این دست درصد استفاده از این بخش را افزایش می‌دهد.

گزینه‌های اشاره شده در حالت پرو با لمس دکمه دوربین فیلم‌برداری در پایین برای ویدئو نیز قابل استفاده هستند و در این‌جا نیز می‌توان از این تنظیمات برای هر سه دوربین بخش پشتی سود جست.

منوی تنظیمات دوربین اندکی با نوت 13 پرو پلاس متفاوت است و برخی گزینه‌های جدید در آن دیده می‌شود. تنظیمات متعدد این منو در سه بخش تنظیمات عکس، ویدئو و تنظیمات عمومی مرتب شده‌اند که در اولی گزینه‌های بیش‌تری دیده می‌شود. از جمله موارد قابل اشاره در بخش تنظیمات عکس می‌توان به حالت شب اتوماتیک، موشن کپچر برای دنبال کردن حرکت و به‌حداقل رساندن محو شدگی (blur) تصویر، تغییر مجازی فاصله کانونی دوربین اصلی (از بین سه حالت 24، 28 و 35 میلی‌متری) و امکان انتخاب فرمت عکس به HEIF اشاره کرد. لرزه‌گیر ویدئو در حالت پرو و تایم‌لپس، تغییر انکودینگ ویدئو از H.264‌ معمول به HEVC (برای کاهش حجم ویدئو اما با ریسک نمایش داده نشدن در برخی دستگاه‌های قدیمی‌تر) و تنظیم اتوماتیک سرعت فریم در محیط‌های کم‌نور یا با حرارت بالا برخی از تنظیمات بخش ویدئو را تشکیل می‌دهند و در بخش تنظیمات عمومی نیز مواردی مثل تغییر وظیفه دکمه ولوم و خاموش کردن، سوییچ اتوماتیک بین دوربین اصلی و تله‌فتو با توجه به فاصله و روشنایی سوژه و امکان خاموش کردن صفحه‌نمایش حین برداشت ویدئو دیده می‌شوند.

عکاسی با نوت 14 پرو پلاس را در یک روز سرد پاییزی با نور کامل روز و با وضوح پیش‌فرض دوربین اصلی آغاز می‌‌کنیم. دوربین اصلی در اولین سوژه، تصویری پر رنگ با طیف دینامیکی وسیع و کنتراست مطلوب برداشت می‌کند که همانطور که از برش اندازه واقعی آن مشخص است در زمینه جزییات چندان فوق‌العاده نبوده و از همین ابتدا جایگاه پایین‌تری نسبت به دوربین اصلی نوت 13 پرو پلاس کسب می‌کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با تکرار همین سوژه با وضوح 50 مگاپیکسلیِ این دوربین از تأثیر الگوریتم‌های پردازش تصویر کاسته شده و در صورت کاهش دستی وضوح به 12.5 مگاپیکسل همانطور که در برش اندازه واقعی تصویر زیر مشخص است جزییات بالاتری را به‌دست می‌آوریم. این موضوع البته طبیعتاً به‌میزان زیادی به نور کامل سوژه وابسته است و در صورت غیبت روشنایی کافی احتمالاً نویز بیش‌تر و جزییات کم‌تری را به‌دست می‌آوریم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 50 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

کاهش دستی وضوح به 12.5 مگاپیکسل و برش اندازه واقعی تصویر بالا

مسئله جزییات متوسط، رنگ‌های اشباع و طیف دینامیکی وسیع در سوژه دوم این دوربین با نور کم‌تر نیز تکرار شده و هنوز با برداشت عکس 50 مگاپیکسلی و کاهش دستی وضوح به 12.5 مگاپیکسل شرایط متفاوتی را تجربه می‌‌کنیم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 50 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در بخش پر نور صحنه عکس 50 مگاپیکسلیِ تغییر سایز پیدا کرده هنوز جزییات بالاتری را نسبت به عکس اتوماتیک 12.5 مگاپیکسلی ثبت می‌کند اما در بخش تیره‌تر به‌لطف پیکسل‌های مجازی بزرگ‌تر در عکس اتوماتیک با نور و جزییات بهتری روبرو می‌شویم.

برش اندازه واقعی تصویر اتوماتیک 12.5 مگاپیکسلی

کاهش دستی وضوح عکس 50 مگاپیکسل به 12.5 مگاپیکسل و برش اندازه واقعی آن

برش اندازه واقعی تصویر اتوماتیک 12.5 مگاپیکسلی

کاهش دستی وضوح عکس 50 مگاپیکسل به 12.5 مگاپیکسل و برش اندازه واقعی آن

رنگ تصاویر اتوماتیک دوربین اصلی همانطور که اشاره شد و مطابق انتظار از یک میان‌رده نچندان سطح بالا، اغراق‌شده و غلیظ‌تر از واقعیت بوده و با وجود جذابیت بصری، دقت چندانی را ارائه نمی‌کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

گزینه HDR اتوماتیک در این مجموعه به‌صورت پیش‌فرض فعال است اما غیر فعال کردن آن نیز عملاً تأثیر بزرگی را در اکثر سوژه‌ها برجای نمی‌گذارد. در برخی موارد اما مثل سوژه زیر و برخورد مستقیم نور خورشید فعال بودن HDR موثر بوده و در نمایش جزییات در سایه و های‌لایت‌ها موثر است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با HDR خودکار فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

از خروجی پرتره دوربین اصلی تا حدود زیادی رضایت داشتیم و با وجود برخی اختلالات مشهود در لبه‌های سوژه اصلی، تفکیک قابل‌قبولی از پس‌زمینه صورت می‌گیرد.

برداشت تصویر پرتره با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

همانطور که در معرفی دوربین‌های بخش پشتی اشاره شد خروجی 60 میلی‌متری دوربین تله‌فتوی نوت 14 پرو پلاس تصویری معادل زوم 2.5 برابری را به‌دست می‌دهد حال آن‌‌که به‌لطف وضوح نسبتاً بالای دوربین اصلی می‌توان از این طریق نیز تا 2 برابر به‌صورت دیجیتال در تصویر زوم کرد. بدین‌ترتیب با نزدیک بودن میزان بزرگ‌نمایی دیجیتال دوربین اصلی و اپتیکال دوربین تله‌فتو مقایسه تصویر آن‌ها جالب توجه به‌نظر می‌رسد. دوربین تله‌فتو با سنسور کوچک‌تر و دیافراگم کاملاً بسته‌تر f/2.0 (در مقایسه با f/1.6 دوربین اصلی) جزییات متفاوت و طیف دینامیکی محدودتری را به‌نمایش می‌گذارد و حضور نویز و رنگ‌های اغراق‌شده‌تر قیاس آن با دوربین اصلی را به جنگی نابرابر بدل کرده است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله فتو در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با 2 برابر زوم دیجیتال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر دوربین تله‌فتو

برش اندازه واقعی تصویر دوربین اصلی

رنگ‌ها در این دوربین در سیرترین حالت خود بوده و این اختلاف با گذر از محدوده زوم 2X دوربین اصلی و ورود به زوم‌های بالاتر به‌خوبی مشهود است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله فتو در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برای مشخص شدن اختلاف مابین تصویر دوربین تله‌فتو و دوربین اصلی کافی‌ست نگاهی کوتاهی به دو تصویر زیر بیندازیم که اولی را دوربین تله‌فتو برداشت کرده و دومی نمای زوم شده دو برابری از دوربین اصلی‌ست. این اختلاف در حالی‌که خود دوربین اصلی رنگ‌های اغرا‌ق‌شده‌تری را نسبت به واقعیت برداشت می‌کند از شدت اشباع رنگ در دوربین تله‌فتو خبر می‌دهد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله فتو در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با 2 برابر زوم دیجیتال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در عمل تا زوم نزدیک به 5 برابری این دوربین می‌توان از نتیجه به‌دست آمده تا حدودی رضایت داشت اما با گذر از این رقم کیفیت تصویر با ریزش مشهودی روبرو می‌شود.

دوربین اولتراواید مثل قبل در غیبت فوکوس خودکار از جایگاه یک دوربین تزیینی فراتر نمی‌رود و ضمن ارائه جزییات پایین و طیف دینامیکی نچندان گسترده اختلال کشیدگی کناره‌های کادر نیز در تصاویر آن مشهود است. از خروجی این دوربین به‌شرط در دسترس بودن نور ایده‌آل روز هنوز می‌توان برای شبکه‌های اجتماعی سود جست اما استفاده از آن در نور کم‌تر و فضاهای داخلی توجیه منطقی چندانی ندارد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی در شب با غیر فعال کردن نایت‌مد خودکار هنوز عکس‌های قابل‌قبولی را با سطح مطلوبی از جزییات و کنترل نویز برداشت می‌کند که البته اندکی طیف دینامیکی محدودتری داشته و منابع نور را نیز با هاله فراوان به‌تصویر می‌کشد. با فعال کردن نایت‌مد یا حالت شب دستی با تغییر بزرگی در جزییات روبرو نمی‌شویم اما طیف دینامیکی بهبود پیدا کرده و هاله پیرامون منابع نیز به‌میزان زیادی از میان می‌رود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر 12.5 مگاپیکسلی با دوربین اصلی در حالت شب دستی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

جزییات مطلوب و کنترل نویز از یک سو و هاله منابع نور از سوی دیگر در دو عکس زیر به‌گونه مطلوب‌تری به‌نمایش درآمده است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 12.5 مگاپیکسلی با دوربین اصلی در حالت شب دستی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

نبود OIS‌ در دوربین تله‌فتو به‌جز در فیلم‌برداری در حین عکاسی در محیط‌ها کم‌نور و شب نیز نمایان شده و ثابت نگه‌داشتن گوشی برای گرفتن یک عکس زوم‌شده در شب را اندکی دشوارتر از قبل کرده است. دوربین تله‌فتو طبق انتظار جزییات کم‌تری را نسبت به دوربین اصلی به‌تصویر می‌کشد اما هنوز در مقام یک دوربین فرعی در یک گوشی میان رده نچندان سطح بالا راضی‌کننده به‌نظر می‌رسد. فعال کردن حالت شب در این دوربین جدا از بهبود جزیی در جزییات، به‌میزان زیادی به تصحیح نور کمک کرده است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله فتو در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 12.5 مگاپیکسلی با دوربین تله‌فتو در حالت شب دستی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در شب حداکثر زوم در تصویر به 2.5 برابر محدود شده و امکان دسترسی به بزرگ‌نمایی‌های دیجیتال وجود ندارد. اهمیت به‌کارگیری حالت شب در دوربین تله‌فتو را به‌خوبی در تصویر زیر می‌توان مشاهده کرد؛ جایی‌که در غیبت این حالت به تصویر گنگ و بدون استفاده‌ای دست پیدا می‌کنیم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله فتو در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 12.5 مگاپیکسلی با دوربین تله‌فتو در حالت شب دستی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

استفاده از دوربین اولتراواید بدون حالت شب یا نایت‌مد اغلب به ایجاد تصویر تاریک و محوی منجر می‌شود که حتی در صفحه‌نمایش خود گوشی نیز فاقد جزییات است. با فعال کردن نایت‌مد شرایط به‌میزان بسیار زیادی بهبود پیدا می‌کند هرچند هنوز المان‌های سنجش کیفیت در آن در پایین‌ترین سطح قرار دارند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 8 مگاپیکسلی با دوربین اولتراواید در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در صورت روبرو شدن با یک صحنه تاریک‌تر حتی نایت‌مد نیز به داد این دوربین نرسیده و شاید بهتر باشد به‌کل از به‌کارگیری این دوربین صرفنظر شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 8 مگاپیکسلی با دوربین اولتراواید در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

فیلم‌برداری دوربین اصلی و تله‌فتو حداکثر با وضوح 4K با 30 فریم در ثانیه با بیت‌ریت ویدئویی 60Mbps و بیت‌ریت صوتی 300Kbps انجام می‌شود و برداشت ویدئوی دوربین اولتراواید نیز به 1080p/30fps‌ محدود شده است. ویدئوهای 4K دوربین اصلی پر از جزییات با رنگ‌های قابل‌قبول (اندکی اغراق‌شده) و کنتراستی مثال‌زدنی‌ست که لرزش‌های دست به‌خوبی در آن‌ها مهار شده است.

با سوییچ به دوربین تله‌فتو به‌دنیای دیگری وارد می‌شویم که نه‌تنها رنگ‌های آن کاملاً برخلاف واقعیت و طبیعتاً متفاوت از دوربین اصلی‌ست بلکه کوچک‌ترین لرزش‌های دست به‌طرز مشهودی به نتیجه نهایی منتقل شده و ویدئوی به‌دست آمده را بدون استفاده می‌کند. البته اگر با رنگ غیر واقعی این تصاویر مشکلی نداشته باشید و دوربین نیز در جای ثابتی قرار گرفته باشد می‌توان از جزییات تصویر تا حدودی رضایت داشت.

ویدئوی 1080p دوربین اولتراواید تعریف چندانی ندارد و کیفیت نازل و جزییات پایینی را به‌نمایش می‌گذارد. طبق معمول تنها نکته مثبت ویدئوهای دوربین اولتراواید به روانی تصویر و تأثیر مثبت لرزه‌گیر دیجیتال تعلق دارد.

دوربین سلفی

نوت 14 پرو پلاس به یک دوربین سلفی 20 مگاپیکسلی با لنز f/2.2 فاقد فوکوس خودکار مجهز شده که امکان ترکیب پیکسل‌ها را ارائه نمی‌کند و تصاویر آن 3888×5184 پیکسل وضوح دارند. با یک نگاه کوتاه به پیش‌نمایش چهره در این دوربین می‌توان از فعالیت شدید المان‌های زیباسازی! چهره در پس‌زمینه اطمینان یافت که کاربران را به ثبت تصویری غیر واقعی تشویق می‌کنند و بهتر است پیش از هرچیز به غیر فعال کردن این گزینه‌ها پرداخت. جزییات تصاویر سلفی نوت 14 پرو پلاس در سطح متوسطی قرار دارند و تا حدودی پایین‌تر از حد انتظار برای یک نمونه 20 مگاپیکسلی به نظر می‌رسند. از حالت HDR دوربین در برخورد با نور شدید پس‌زمینه رضایت داشتیم و در حالت پرتره نیز با این‌که می‌توان شرایط بهتری را تصور کرد نتیجه نسبتاً رضایت‌بخشی حاصل می‌شود. ویدئوهای این دوربین حداکثر با وضوح 1080p/60fps‌ ثبت می‌شود و برای برداشت اسلوموشن نیز باید به ترکیب 720p/120fps بسنده کرد.

باتری و شارژر

تقریباً تمامی ابرشرکت‌های چینی سازنده گوشی‌های هوشمند در طی یکی دو ماه گذشته از باتری‌های جدید سیلیکون|کربنی در محصولات خود استفاده کرده‌اند که با تراکم انرژی بیش‌تر و بدون تأثیر بزرگ بر حجم و وزن گوشی، میلی آمپر ساعت بالاتری را ارائه می‌کنند. شیائومی که پیش از این در گوشی‌های پرچمدار شیائومی 15 و شیائومی 15 پرو از این فناوری استفاده کرده بود حالا در نوت 14 پرو پلاس نیز از آن بهره گرفته تا با تراکم انرژی 814Wh/L ظرفیت 5 هزار میلی آمپر ساعتی مدل قبلی را به 6,200mAh تبدیل کند. این باتری به‌گفته شیائومی امکان کارکرد در دمای بسیار پایین منفی 20 درجه را داراست و از چیپ‌ اختصاصی مدیریت مصرف انرژی G1 بهره می‌برد. شرکت سازنده به زمان‌های رسمی دوام باتری اشاره‌ای نکرده اما در دنیای واقعی و با یک استفاده متوسط رو به بالا به‌راحتی می‌توان تا 2 روز روی این باتری حساب کرد و با کاهش مصرف احتمال نزدیک شدن این زمان به اواسط روز سوم یا حتی پایان آن نیز وجود دارد.

برای مشخص شدن میزان دوام باتری در دنیای واقعی طبق معمول از تست Work 3.0 از مجموعه PCMark کمک می‌گیریم و یک بار آن را با نرخ رفرش پیش‌فرض 120 هرتزی و بار دیگر با نرخ 60 هرتز ثابت اجرا می‌کنیم. شرایط تست در این دو حالت یکسان بوده و با تنظیم نور صفحه‌نمایش روی 50 درصد و غیر فعال کردن دارک مد و روشنایی خودکار زمان مورد نیاز برای رسیدن ذخیره باتری از 100 به زیر 20 درصد اندازه‌گیری می‌شود. نوت 14 پرو پلاس در حالت اول یعنی با نرخ رفرش 120 هرتزی پیش‌فرض صفحه‌نمایش، به دوام 15 ساعت و 49 دقیقه‌ای دست پیدا می‌کند که نسبت به 11 ساعت و 26 دقیقه نوت 13 پرو پلاس نزدیک به 38 درصد ارتقاء یافته است. با تنظیم نرخ رفرش روی 60 هرتز ثابت این رقم تغییر بزرگی را نشان داده و به 21 ساعت و 34 دقیقه می‌رسد (مقایسه کنید با 15 ساعت و 51 دقیقه در نوت 13 پرو پلاس) که نسبت به حالا اول 36 درصد بیش‌تر است! بدین‌ترتیب نگفته پیداست که در غیبت LTPO و تطبیقی نبودن نرخ رفرش صفحه‌نمایش، گزینه پیش‌فرض 120 هرتزی تأثیر منفی بزرگی بر مصرف انرژی برجا می‌گذارد و در زمان کم بودن شارژ باتری تغییر نرخ رفرش از 120 به 60 هرتز راه‌حل مطمئنی به‌نظر می‌رسد.

توان شارژر دستگاه از 120 وات سال گذشته به 90 وات کاهش پیدا کرده و شیائومی نیز اشاره‌ای به‌زمان شارژ این باتری نکرده است. پیش از انجام تست عملی شارژ از منوی باتری و بخش حالت شارژ سیمی، گزینه استاندارد را به Top Speed و از بخش حفاظت باتری نیز گزینه Optimized charging را به Regular charging تغییر می‌‌دهیم. نوت 14 پرو پلاس (حداقل در نسخه در اختیار ما) امکان شارژ در حالت خاموش را نداشته و در هر حالت با اتصال شارژر، گوشی به‌صورت اتوماتیک روشن و بوت می‌شود. تست باتری را مثل قبل با شارژ 2 درصد آغاز می‌کنیم که پس از گذشت 5، 10 و 15 دقیقه به‌ترتیب به شارژهای 18، 26 و 37 درصد می‌رسد. باتری در دقیقه 24 تا 50 درصد ظرفیت خود شارژ می‌شود و پس از 30 دقیقه نیز 61 درصد از ظرفیت آن پر شده است که برای یک باتری حجیم 6,200 میلی آمپر ساعت زمان چندان بدی به‌نظر نمی‌رسد. نوت 14 پرو پلاس پس از گذشت 40 و 50 دقیقه به‌ترتیب تا 76 و 93 درصد شارژ شد و اندکی بعد از یک ساعت (دقیقاً در دقیقه 61) به شارژ 100 درصدی رسید.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

ردمی نوت 14 پرو پلاس با سیستم‌عامل اندروید 14 و پوسته HyperOS شیائومی ارائه شده و برای بوت به زمان نسبتاً زیادی نزدیک به 33 ثانیه نیاز دارد که چیزی نزدیک به 5 ثانیه کندتر از نوت 13 پرو پلاس است؛ هایپر او اس جدید شیائومی در عمل به میزان زیادی به تجربه MIUI پیشین این شرکت شباهت داشته اما این‌جا و آن‌جا به تفاوت‌های ظاهری مشخصی می‌توان اشاره کرد که البته لزوماً تمامی آن‌ها نیز همانطور که در ادامه خواهیم دید به‌عنوان تغییرات مثبت تلقی نمی‌شوند.

مدل در اختیار ما از رام چینی این گوشی بهره می‌برد و در نتیجه در غیبت برنامه‌های گوگل و حضور پر رنگ منوها و اپلیکیشن‌های چینی مجموعه رنگارنگی از برنامه‌های اضافی و بلات‌ور را نیز عرضه می‌کند. که البته تقریباً اکثریت به اتفاق آن‌ها را می‌توان uninstall کرد.

این رام همانطور که اشاره شد بدون اپلیکیشن‌های گوگل ارائه شده اما به‌سادگی می‌توان همگی آن‌ها از جمله فروشگاه Play Store و صفحه‌کلید Gboard را جداگانه و بدون مشکل روی گوشی نصب کرد. زبان گوشی به‌صورت پیش‌فرض انگلیسی‌ست اما امکان تغییر این زبان به فارسی (حداقل در نسخه در اختیار ما) وجود ندارد. (نگفته پیداست که فارسی‌نویسی در این گوشی با مشکلی روبرو نیست)

مسئله نمایش تبلیغات از طریق برنامه‌های پیش‌فرض نصب شده روی گوشی البته به‌قوت خود باقی‌ست و یکی از آزاردهنده‌ترین تجربه‌های کاربری را در این زمینه ارائه می‌کند. مطابق سیاست نمایش تبلیغات شیائومی، حتی در صورت غیر فعال کردن توصیه‌های تبلیغات شخصی‌سازی‌شده (Personalized ad recommendation) در منوی Securityو در قسمت Additional settings و سپس Ad services بازهم مطابق توضیحات ارائه‌شده ذیل این گزینه همچنان همان حجم تبلیغات پیشین را دریافت خواهید کرد اما این تبلیغات دیگر شخصی‌سازی‌شده و مرتبط با شما نخواهند بود! برای تجربه بهتر و نمایش تبلیغات کم‌تر بهتر است از هیچ‌یک از برنامه‌های پیش فرض گوشی از مرورگر اینترنتی و مرورگر فایل گرفته تا ریکوردر صدا و تقویم و حتی نمایش وضعیت آب و هوا به‌طور کلی استفاده نشود و معادل‌های دیگری را بدین‌منظور نصب و استفاده کرد.

صفحه قفل در حالت پیش‌فرض، زمان، تاریخ و وضعیت آب و هوا را در بالا به نمایش گذاشته و نوتیفیکیشن برنامه‌ها نیز در مرکز آن حضور پیدا خواهند کرد. در پایین این قسمت دو میانبر در نظر گرفته شده که با لمس سمت راستی، دوربین فعال می‌شود و با کشیدن سمت چپی به راست می‌توان به مجموعه‌ای از وال‌پیپرهای مزین به تبلیغ چینی دست پیدا کرد.

صفحه هوم از آیکون‌های چهارگوش در ستون‌های چهارتایی تشکل شده که تعداد آن‌ها را می‌توان به 5 عدد نیز افزایش داد. در پایین‌ترین سطر، باکس جست‌وجوی موتور چینی Baidu قرار دارد که طبیعتاً به‌دلیل زبان چینی آن کاربردی ندارد اما می‌توان ضمن حذف این سرچ چینی، باکس جست‌وجوی گوگل را جایگزین کرد. با کشیدن صفحه‌نمایش به سمت راست و موافقت با شرایط استفاده، اپلیکیشن App Vault در سمت‌چپ‌ترین دسک‌تاپ به‌نمایش می‌شود و جدا از جزییاتی مثل میانبر برنامه‌ها، تقویم، وضعیت آب و هوا و میزان استفاده از رم، نمایش تبلیغات را نیز در برنامه خود دارد و امکان تغییر این دسک‌تاپ به Google Discover نیز در نظر گرفته نشده است.

با نگه داشتن دست روی صفحه هوم یا نزدیک کردن دو انگشت به هم وارد مد ویرایشی این قسمت می‌شویم که از طریق آن به‌جز تغییر تصویر پس‌زمینه و ویجت‌ها می‌توان اقدام به گروه‌بندی برنامه‌ها یا uninstall کردن دسته‌جمعی یا تکی اپلیکیشن‌ها کرد. ترکیب و شکل آیکون‌های این قسمت کاملاً مشابه MIUI 14 بوده و تقریباً با هیچ تفاوتی روبرو نمی‌شویم. با انتخاب هر برنامه در این حالت پیش‌نمایشی از صفحات مختلف دسک‌تاپ در پایین به نمایش گذاشته می‌شود.

لمس گزینه Settings در این حالت، تنظیمات دیگری را به تصویر می‌کشد که از آن جمله می‌توان به تغییر افکت حرکت بین صفحات، انتخاب صفحه دسک‌تاپ پیش‌فرض، پر کردن خودکار جای خالی برنامه‌های حذف شده و تغییر چیدمان آیکون برنامه‌های هوم اسکرین (از بین دو گزینه 6×5 و 6×4) اشاره کرد. تنها تفاوت این بخش با MIUI 14 غیبت گزینه‌ای‌ست که نوشته‌های هر ویجت را حذف می‌کرد و حالا به بخش More منتقل شده است.

با انتخاب گزینه More از این منو تنظیمات دیگری ظاهر می‌شود که در بالاترین قسمت امکان تغییر حالت صفحه هوم و افزودن app drawer را فراهم می‌کند. رابط کاربری گوشی به‌صورت پیش‌فرض بدون اپ دراور یا منوی اصلی ارائه شده و در این حالت با کشیدن صفحه‌نمایش در هوم‌اسکرین رو به بالا اپ چینی دیگری به‌نام Content Center به‌نمایش در می‌آید. برای حذف این گزینه از همین بخش از قسمت Swipe up on the Home screen می‌توان گزینه None را انتخاب کرد. این قسمت نیز تقریباً به‌طور کامل به MIUI 14 شباهت دارد و تنها یکی دو مورد مثل نمایش محو پیش‌نمایش اپلیکیشن‌ها با لمس دکمه recent و امکان حذف متن از ویجت‌ها در آن غایب است.

حین نصب اولیه دستگاه امکان انتخاب شیوه حرکت در بین منوها از بین دو حالت سه ‌دکمه زیر صفحه‌نمایش یا ژست‌های حرکتی کشیدنی روی صفحه فراهم شده اما در همین منو در بخش System navigation نیز می‌توان از بین این دو گزینه یکی را برگزید.

با فعال کردن app drawer با کشیدن صفحه‌نمایش رو به بالا، منوی اصلی با ظاهری آشنا ظاهر می‌شود که آیکون تمامی برنامه‌ها و تنظیمات گوشی را در خود جای داده است. در بالای این منو Tabهای متعددی برای دسته‌بندی خودکار برنامه‌ها در نظر گرفته شده و در پایین نیز باکسی برای جست‌وجوی اپلیکیشن‌ها دیده می‌شود. این منو نیز به‌طور کامل و بدون هیچ تغییری مشابه MIUI 14 است.

با لمس دکمه recent در سمت چپ پایین صفحه‌نمایش، برنامه‌های جدیدا اجرا شده در یک لیست عمودی قابل اسکرول به نمایش گذاشته می‌شوند که با زدن دکمه × پایینی، همه آنها به صورت یک‌جا بسته می‌شوند؛ برای بستن تکی هر برنامه نیز کشیدن آن به کناره‌های گوشی کفایت می‌کند.

با لمس کردن و نگه‌داشتن انگشت روی برنامه‌های باز شده در این قسمت چند گزینه در دسترس قرار می‌گیرد که از آن جمله می‌توان به آیکون جدیدی به شکل دو مستطیل درون هم برای شناور کردن صفحه اشاره کرد.

گزینه split screen برای اجرای همزمان دو برنامه روی صفحه (یکی در بالا و دیگری در پایین) نیز در همین بخش در دسترس قرار می‌گیرد که اولی را با drag کردن به سمت بالا و برنامه دوم را با انتخاب از لیست برنامه‌های جدیداً اجرا شده در منوی recent، می‌توان در این قسمت جای داد. این قابلیت برای اکثر برنامه‌ها در دسترس قرار دارد اما در برخی از آن‌ها نیز پشتیبانی نمی‌شود.

با کشیدن دست از سمت راست لبه بالای صفحه‌نمایش رو به پایین منوی مجموعه‌ای از تنظیمات و تاگل‌ها نمایان شده و تکرار این حرکت از کناره سمت چپ رو به پایین، نمایش اعلان برنامه‌های گوشی را در پی دارد. بخش اعلان‌ها امکان نمایش نوتیفیکیشن قبلی اپلیکیشن‌ها را نیز ارائه می‌کند. این قسمت یکی از معدود تفاوت‌های هایپر او اس با MIUI 14 را به‌نمایش می‌گذارد که ممکن است (حداقل در روزهای اول استفاده از دستگاه) گیج‌کننده به‌نظر برسد.

در بخش تنظیمات و تاگل‌ها یا کنترل‌سنتر این قسمت همچنان از آیکون‌های بزرگی برای وای‌فای و دیتای موبایلی در بالا استفاده شده اما فرم این آیکون‌ها افقی بوده و و گزینه تغییر روشنایی و حجم صدا به پایین آن‌ها منتقل شده‌اند. کنترلرهای موزیک در حال پخش و اسمارت‌هاب شیائومی همان طراحی پیشین را ارائه می‌کنند اما حالا از پایین به بالا منتقل شده و ابعاد آن‌ها نیز کمی تغییر کرده است. نکته منفی اصلی در این منو بی‌شک به تصمیم شیائومی برای حذف برچسب‌های اسمی آیکون‌های این قسمت باز می‌گردد که با توجه به مشخص نبودن مفهوم برخی آیکون‌ها ممکن است کاربر را در یافتن یک گزینه خاص سردرگم کند. این مشکل البته از منوی Notifications & status bar از منوی تنظیمات با خاموش کردن گزینه Don’t show icon labels قابل برطرف کردن است.

از اسکرول افقی برای نمایش آیکون‌های بیش‌تر در این قسمت نیز دیگر خبری نیست و آیکون‌های اضافی در زیر 12 ایکون اصلی قرار می‌گیرند. دکمه دسترسی به منوی تنظیمات نیز از بالای این بخش حذف شده و به‌صورت یک تاگل در پایین قرار گرفته است. از همه جالب‌تر باید به انتقال دکمه ویرایش یا Edit از بالا به پایین اشاره کرد که در صورت اضافه کردن ردیف چهارم به آیکون‌های این قسمت درست در زیر دکمه Home قرار می‌گیرد و برای لمس آن با مشکل روبرو خواهید شد. منوی ادیت در این قسمت اما در هر حال تفاوتی با قبل نداشته و از طریق آن می‌توان آیکون‌های کوچک‌تر این بخش را جابجا یا حذف و اضافه کرد اما آیکون‌های بزرگ بالایی غیر قابل تغییر باقی می‌مانند. یک نکته منفی دیگر این بخش نبود گزینه‌ای برای بازگشت به‌حالت پیش‌فرض اولیه است.

منوی تنظیمات یا Settings در نگاه اول کاملاً به تجربه قبلی در MIUI 14 نسخه چینی شباهت دارد اما برخی گزینه‌ها به آن افزوده شده و برخی دیگر از ترکیب دو گزینه دیگر به‌دست آمده‌اند. آیکون‌های این بخش در مجموع در پنج بخش مجزا شامل اطلاعات دستگاه و حساب کاربری شیائومی، بخش ارتباطات، بخش‌های مرتبط با صفحه‌نمایش و شخصی‌سازی، بخش امنیت، اپلیکیشن و حریم خصوصی و در نهایت گزینه تنظیمات اضافی مرتب شده‌اند که این آخری برخی موارد مهم مثل زبان، صفحه‌کلید و تاریخ را در خود جای داده است.

یکی از موارد قابل اشاره در این قسمت که حتی در K70 Ultra نیز حضور نداشت گزینه‌ای تحت عنوان Mi AI است که هوش مصنوعی شیائومی را در قالب چهار زیر مجموعه دستورهای صوتی، اسکن اسناد، ترجمه متن و صدا و دستیار تماس شیائومی مرتب کرده است.

از جمله گزینه‌های جدید این بخش باید به اتصال متقابل یا Interconnectivity اشاره کرد که از طریق آن با شناسایی دستگاه‌های مجاور با حساب کاربری شیائومی یکسان می‌توان اطلاعاتی مثل اپلیکیشن‌ها، جزییات صفحه هوم، کلیپ‌بورد، تماس وارده و حتی اعلان برنامه‌ها را به‌اشتراک گذاشت.

بخش Privacy & security که پیش از این دو قسمت مجزا از هم بود نیز حالا در یک منوی واحد مجتمع شده که از بالا به دو قسمت جدا برای حریم‌خصوصی و گزینه‌های امنیتی تقسیم شده است.

سایر گزینه‌های ارائه شده در این منو دقیقاً همان موارد حاضر در نسخه چینی MIUI 14‌بوده و تفاوت خاص دیگری مابین این دو پوسته دیده نمی‌شود.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

شیائومی پس از مدت‌ها بار دیگر از یک پروسسور 5G ساخت شرکت کوالکام برای یک ردمی نوت پرو پلاس سود جسته و دیمنسیتی 7200 سال گذشته را با یک چهار نانومتری دیگر به‌نام Snapdragon 7S Gen 3 تعویض کرده است؛ این پروسسور برای اولین بار در این خانواده به چهار هسته قوی‌تر سری ArmV.9  از نوع Cortex-A720 مجهز شده اما از نظر فرکانسی (2.5 گیگاهرتز در تک هسته اصلی و 2.4 گیگاهرتز در سه هسته دیگر) چندان چنگی به‌دل نمی‌زند. گرافیک این چیپ‌ست از نوع Adreno 710 است که باید آن در رده میانی رو به پایین جای داد.

شرکت سازنده در زمینه حافظه و رم دست به اقدام عجیبی زده که در تلاش برای یافتن علت آن راه به جایی نبردیم؛ نوت 14 پرو پلاس با 12 یا 16 گیگابایت رم و 256 یا 512 گیگابایت حافظه داخلی ارائه می‌شود اما به‌گفته شیائومی فقط رم 16 و حافظه 512 گیگابایتی از نوع پر سرعت (به‌ترتیب LPDDR5 و UFS 3.1) انتخاب شده‌اند و رم 12 گیگابایت و حافظه 256 گیگی در کمال تعجب از نوع کم‌سرعت (به‌‌ترتیب LPDDR4X و UFS 2.2) انتخاب شده‌اند! این تصمیم در حالی اتخاذ شده که در نوت 13 پرو پلاس هر دو رم 12 و 16 گیگابایتی از نوع LPDDR5 و هر دو حافظه 256 و 512 گیگی از نوع UFS 3.1‌ بودند. در تست عملی نوع حافظه داخلی با وجود آن‌که نسخه در اختیار ما از نوع حجیم 512 گیگابایتی بود باز به سرعت پایین‌تری نسبت به نوت 13 پرو پلاس (با امتیازی نزدیک به 62 هزار واحد در این تست) دست پیدا کردیم.

در نسخه 512 گیگابایتی در اختیار ما در بوت اولیه و پیش از هرگونه تغییری روی حافظه حوالی 32 گیگابایت به فایل‌های سیستمی تعلق داشته و 480 گیگابایت فضای خالی در اختیار کاربران قرار گرفته است. این رقم در نوت 13 پرو پلاس اندکی کم‌تر و برابر با 476.8 گیگابایت بود.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با حضور هسته‌های چهارگانه A720 از یک سو و فرکانس نچندان بالای آن‌ها از سوی دیگر نتیجه متوسط رو به پایینی از نوت 14 پرو پلاس در تست‌های پردازشی انتظار می‌رود و گرافیک Adreno 710 آن نیز انتظار بالایی را حداقل در ذهن ایجاد نمی‌کند.

در تست پردازشی Geekbench 6 که تنها کیفیت و سرعت هسته‌های پردازشی را می‌سنجد به امتیازهای تک هسته‌ای و چند هسته‌ای به‌ترتیب 1,193 و 3,298‌ واحد دست پیدا می‌کنیم که در حالت تک رشته‌ای به‌دلیل فرکانس کم‌تر هسته‌های قوی‌تر (2.5 در مقابل 2.8 گیگاهرتز) اختلاف زیادی با امتیاز 1,188 نوت 13 پرو پلاس نشان نمی‌دهد اما در حالت چند هسته‌ای به‌دلیل دو برابر بودن تعداد هسته‌های قوی‌تر اختلاف بزرگی با امتیاز 2,600 واحدی نوت 13 پرو پلاس دارد.

نوت 14 پرو پلاس در بنچ‌مارک AnTuTu v10.3.4 به امتیاز نازل 752,000 واحدی بسنده می‌کند که تنها اندکی از امتیاز 729,000 واحدی نوت 13 پرو پلاس بیش‌تر است. در جست‌وجو برای علت این رخداد باید به امتیازهای پروسسور در قسمت‌های مختلف مراجعه کرد که در آن پردازنده و گرافیک امتیاز بالاتری را نسبت به نوت 13 پرو پلاس به‌خود اختصاص داده‌اند اما به‌دلیل رم LPDDR4X حاضر در نسخه 12 گیگابایتی در اختیار ما امتیاز مموری افت محسوسی را تجربه کرده است و در زمینه UX نیز با افت محسوسی روبرو شده‌ایم. برای فهم بهتر امتیاز 750 هزار واحدی نوت 14 پرو پلاس در این تست بهتر است بدانیم که پرچمداران بازار در این تست به امتیازی حوالی 2 میلیون واحد دست پیدا می‌کنند.

در آزمون گرافیکWild Life از مجموعه 3DMark به امتیاز 4,006‌ واحد و متوسط فریمی نزدیک به 24fps دست پیدا می‌کنیم که هر دو نسبت به نوت 13 پرو پلاس با امتیاز 4,476 و متوسط سرعت 26.8fps‌ کاهش پیدا کرده‌‌اند. بدین‌ترتیب تغییر چیپ‌ست از لحاظ گرافیکی به‌نفع نوت 14 پرو پلاس نبوده و در این زمینه با افت روبرو می‌شویم.

نوت 14 پرو پلاس در زیر بار چندان گرم نمی‌شود و از این لحاظ حتی اندکی از نوت 13 پرو پلاس نیز بهتر عمل می‌کند. گوشی در آزمون ثبات گرافیکی Wild Life Extreme Stress Test و پس از 20 بار انجام این تست 99 درصد از توان اولیه خود را حفظ کرد و بدنه آن تنها در حد ملایمی گرم شد.

در تست ثبات پردازشی CPU Throttling نیز این عملکرد درخشان ادامه پیدا کرد و بدون هیچ نوع گلوگاهی 95 درصد از توان اولیه پس از 15 دقیقه اجرای این تست هنوز در دسترس بود. گرمای تولیدی در این حالت از آزمون گرافیکی اندکی بیش‌تر بود اما هنوز اندک و قابل چشم‌پوشی بود.

رقبای هم‌قیمت

با این‌که در رده قیمتی فعلی نوت 14 پرو پلاس به گوشی‌های متعددی از جمله نمونه‌های رده بالاتری از همین برند ردمی (از جمله Redmi K80) می‌توان اشاره کرد اما احتمالاً رقابت نزدیک‌تری مابین این گوشی با Xiaomi 14T و Galaxy S23 FE برقرار است. برای منصفانه‌تر کردن این رقابت بهتر بود به‌سراغ S24 FE سامسونگ می‌رفتیم اما با اوج‌گیری قیمت این گوشی فاصله ریالی نسبتاً زیادی مابین آن‌ها ایجاد شده است.

Galaxy S23 FE

با وجود آن‌که از حضور این گوشی در بازار حالا بیش از یک سال می‌گذرد، میان‌رده پیشرفته سامسونگ هنوز حرف‌های فراوانی برای گفتن دارد. S23 FE در یک نگاه با پشت و روی شیشه و شاسی فلزی استحام بالاتری نسبت به رقیب دارد اما شیشه روی صفحه‌نمایش آن از نوع منسوخ شده گوریلا گلس 5 است و در زمینه نفوذ آب حین غوطه‌وری نیز روی کاغذ شرایط ضعیف‌تری دارد. پنل گوشی البته صاف و تخت بوده و با وجود ابعاد کوچک‌تر احتمالاً در سقوط در دست کم‌تر آسیب می‌بیند. در دوربین اصلی، این دو گوشی کاملاً به‌هم نزدیکند اما S23 FE به‌لطف پردازنده رده بالاتر امکان برداشت ویدئوی 8K و 4K/60fps را دارد. وضوح دوربین تله‌فتو نوت 14 پرو پلاس بیش‌تر است اما دوربین تنها 8 مگاپیکسلی تله‌فتوی S23 FE به OIS‌ مجهز است و این گزینه در عمل به‌خصوص در حین فیلم‌برداری و عکاسی در محیط‌های تاریک‌تر به اختلاف بزرگی منجر می‌شود. هیچ‌یک از دوربین‌های اولتراواید دو گوشی دارای فوکوس خودکار نیستند اما طبق تست عملی، S23 FE در این زمینه نیز حریف خود را به‌راحتی پشت سر می‌گذارد.

S23 FE در زمینه پردازشی و گرافیکی یک سر و گردن بالاتر می‌ایستد و با این‌که 8 گیگ رم و حداکثر 256 گیگابایت حافظه آن در مقابل حریف کم‌تر است اما هر دو مورد در قیاس با حافظه پایه نوت 14 پرو پلاس از نوع سریع‌تر (LPDDR5 در رم و UFS 3.1‌ در حافظه) انتخاب شده‌اند. در باتری و شارژ سیمی برتری بی‌چون و چرا به نوت 14 پرو پلاس تعلق دارد اما S23 FE‌ از شارژ بی‌سیم پشتیبانی می‌کند که جایی در میان‌رده ردمی ندارد. در ارتباطات به اختلاف بزرگی بر نمی‌خوریم هرچند S23 FE با پشتیبانی از وای‌فای 6E، اتصال سریع USB 3.2 Gen 1 و مسیریابی ماهواره‌ای دو فرکانسی شرایط بهتری دارد. در نهایت یکی از مهم‌ترین اختلاف‌های مابین این دو گوشی به رابط کاربری آن‌ها تعلق دارد که S23 FE با One UI 6.1 در دنیای متفاوتی نسبت به پوسته شلوغ و پر تبلیغ HyperOS قرار می‌گیرد.

Xiaomi 14T

شیائومی 14T که در یک روز و همزمان با نوت 14 پرو پلاس معرفی شد از طراحی تخت و صاف در پشت و رو بهره می‌برد و استاندارد IP68 آن تفاوتی با رقیب خود ندارد. در صفحه‌نمایش نیز با اختلافی روبرو نمی‌شویم اما پوشش Victus 2 نوت 14 پرو پلاس شرایط کاملاً بهتری نسبت به شیشه منسوخ شده Gorilla Glass 5 دارد. هسته‌های A715 پروسسور دیمنسیتی 8300 حاضر در 14T یک نسل قدیمی‌تر از هسته‌های A720 حاضر در نوت 14 پرو پلاس هستند اما در عوض فرکانس آن‌ها بسیار بالاتر بوده و در عمل، هم در زمینه پردازشی و هم در زمینه گرافیکی اختلاف‌های بزرگی را رقم می‌زنند. 14T با رم LPDDR5X و حافظه UFS 4.0 نیز حریف خود را در غبار جا می‌گذارد اما باتری 5 هزار میلی آمپر ساعتی آن ضعیف‌تر بوده و با یک شارژر 67 واتی کم‌توان‌تر ارائه می‌شود. غیبت شارژر سیمی درون جعبه نکته منفی دیگرب به‌حساب 14T واریز می‌کند.

در دوربین به اختلاف خاصی مابین این دو گوشی نمی‌توان اشاره کرد و در هر دو اندازه سنسور دوربین اصلی تقریباً یکسان است و در دوربین تله‌فتوی ثابت آن‌ها نیز از OIS خبری نیست. 14T در دوربین سلفی با پشتیبانی از برداشت ویدئوی 4K اندکی از حریف خود جلوتر است. در بخش ارتباطی نیز رقابت تقریباً شانه به شانه پیش می‌رود هرچند 14T با پشتیبانی از وای‌فای 6E و مسیریابی ماهواره‌ای دو فرکانسی کمی از حریف خود پیش است.

گزینه‌های ارتباطی

ردمی نوت 14 پرو پلاس از 4G و 5G روی هر دو سیم‌کارت در باندهای فرکانسی مختلف پشتیبانی می‌‌کند و به وای‌فای 6،‌ بلوتوث 5.4، NFC‌ و اینفرارد مجهز شده است. مسیریابی ماهواره‌ای این گوشی با ماهواره‌ای GPS/GONASS/BeiDou/QZSS انجام می‌شود که همگی از نوع معمول تک فرکانسی در نظر گرفته شده‌اند. پورت USB-C‌ این مدل نیز طبق انتظار از یک میان‌رده از نوع کم‌سرعت و عادی USB 2.0 است.

کلام آخر

Redmi Note 14 Pro+ میان‌رده‌ای متوسط‌الحال با نکات مثبت و منفی مشخص نسبت به نسل قبلی این کلاس است که نشان آن‌ها در جای‌جای این مدل از طراحی و شکل ظاهری گرفته تا پردازنده و مجموعه دوربین‌ها و باتری و شارژر می‌توان مشاهده کرد؛ طراحی دوکی‌شکل گوشی با لبه‌های خمیده صفحه‌نمایش وکاور بخش پشتی و محوطه بزرگ دوربین‌ها ممکن است در نگاه اول توجه خریداران را به‌خود جلب کند اما در نخستین لحظات در دست‌گیری این مدل شرایط تغییر کرده و نه‌تنها اثرات انگشت در کوتاه‌ترین زمان ممکن بدنه براق و آینه‌ای‌شکل آن را می‌پوشانند بلکه لیز بودن بیش از اندازه این بدنه احتمال سر خوردن آن از دست را کاملاً افزایش داده است. بیرون‌زدگی غول‌آسای لنزهای دوربین دیگر نکته منفی در این طراحی‌ست که یافتن نمونه دیگری برای آن این در کلاس دشوار به‌نظر می‌رسد.

از کیفیت صفحه‌نمایش و حاشیه‌های اندک پیرامون آن کاملاً رضایت داشتیم و حداکثر و حداقل روشنایی آن نیز در سطح رضایت‌بخشی قرار دارند. خمیدگی لبه‌های این صفحه‌نمایش البته ممکن است دلخواه همه کاربران نباشد و در عمل نیز احتمال آسیب‌دیدگی صفحه‌نمایش به این علت در حین سقوط از دست افزایش یافته است.

از عکس و ویدئوی دوربین اصلی در شب و روز رضایت داشتیم هرچند با حضور یک سنسور کوچک‌تر و یک لنز ساده‌تر 6 مرحله‌ای نسبت به نوت 13 پرو پلاس اندکی پس‌رفت به‌چشم می‌خورد. دوربین تله‌فتوی 50 مگاپیکسلی نکته جذاب بخش تصویربرداری گوشی نسبت به مدل سال گذشته است که روی کاغذ 2.5 برابر زوم اپتیکال را ارائه می‌کند. عکس‌های این دوربین اما در عمل رنگ کاملاً متفاوتی نسبت به دوربین اصلی دارند و غیبت OIS در آن به نتایج ضعیفی به‌خصوص در بخش فیلم‌برداری منجر شده است. دوربین اولتراواید نیز ظاهراً همان نمونه نسبتاً تزیینی سال گذشته است و انتظار چندانی از آن در عکس و ویدئو نمی‌رود.

دوام باتری گوشی نسبت به مدل سال قبل بسیار بهبود پیدا کرده و حالا بسته به استفاده به‌راحتی می‌توان به شارژ دو روزه دست پیدا کرد. از توان شارژر سیمی گوشی کم‌شده که این با توجه افزایش چشمگیر ظرفیت باتری نکته چندان مهمی به‌نظر نمی‌رسد و هنوز نیز در کم‌تر از 25 دقیقه باتری تا 50 درصد شارژ می‌شود و شارژ کامل آن نیز حوالی 1 ساعت به‌طول می‌انجامد.

نوت 14 پرو پلاس در پردازش و گرافیک چندان موفق ظاهر نمی‌شود و با وجود ارتقاء نسل هسته‌های قوی‌تر و افزایش تعداد آن‌ها به 4 عدد عملاً به‌دلیل فرکانس پایین این هسته‌ها با تغییر بزرگی روبرو نمی‌شویم و بخش گرافیکی گوشی نیز در سطح متوسط رو به پایین قرار دارد. رم 12 گیگابایتی و حافظه 256 گیگابایتی این گوشی از نوع کم‌سرعت‌تر (به‌ترتیب LPDDR4X و UFS 2.2‌) انتخاب شده که هر دو نسبت به نوت 13 پرو پلاس تنزل یافته‌اند اما در صورت تهیه نسخه دارای رم 16 و حافظه 512 می‌توان سرعت‌های بالاتر LPDDR5 و UFS 3.1 را تجربه کرد. به‌عنوان یک نکته بسیار مثبت در این بخش باید به ثبات گوشی در هر دو بخش پردازشی و گرافیکی در زیر بار سنگین اشاره کرد که توان خود را در هر دو حالت کاملاً حفظ کرده و در عین حال گرمای چندانی را نیز تولید نمی‌کند.

نکات مثبت و منفی ردمی نوت 14 پرو پلاس در یک نگاه شامل این موارد می‌شوند:

+ بدنه IP68 با پشتیبانی از غوطه‌وری طولانی مدت در آب شفاف

+ پوشش شیشه‌ای محافظ Victus 2 روی صفحه‌نمایش

+ صفحه‌نمایش بزرگ و پر نور 12 بیتی با حاشیه‌های اندک

+ کیفیت مطلوب عکس و ویدئوی دوربین اصلی در شب و روز

+ عکاسی راضی‌کننده دوربین سلفی با غیر فعال کردن المان‌های پیش‌فرض زیبایی چهره

+ باتری حجیم سیلیکون|کربنی

+ باتری 90 واتی درون جعبه

+ ثبات کم‌نظیر پردازشی و گرافیکی پس از قرارگیری در زیر بار برای طولانی‌مدت

+ کنترل حرارتی فوق‌العاده و گرم نشدن بیش از اندازه زیر بار

- بدنه براق و جاذب اثر انگشت با احتمال بالای سُر خوردن از دست

- بیرون‌زدگی بیش از اندازه محوطه لنزهای دوربین

- نبود OIS در دوربین تله‌فتو با تأثیر مشهود در عکس و ویدئو

- اختلاف شدید رنگ تصویر تله‌فتو با عکس‌های دوربین اصلی

- کیفیت پایین عکس و ویدئوی دوربین اولتراواید

- عملکرد متوسط رو به پایین پروسسور در پردازش و گرافیک

- سرعت کم‌تر رم و حافظه داخلی در نسخه 12GB/256GB

- پلتفرم شلوغ و پر تبلیغ HyperOS