mobile.ir - مرجع موبایل ایران

شرکت وان‌پلاس که در گذشته‌ای نچندان دور سالیانه تنها یکی دو گوشی محدود را عمدتاً در کلاس پرچمداران ارائه می‌‌کرد در چند سال‌های اخیر با ایجاد تنوع بیش‌تر در سبد کالای خود، به‌جز مدل‌های عدد اصلی و زیر مجموعه‌های R و T آن‌ها نمونه‌های متعدد دیگری را در شاخه‌های Nord و Ace روانه بازار کرده که این دومی تا به‌امروز محدود به بازار چین بوده و معمولاً پس از چندی با نامی دیگر در سایر بازارها نیز عرضه شده است. تنوع در محصولات وان‌پلاس از یک سو و حضور پر رنگ و چشمگیر این برند در بازارهای جهانی (به‌خصوص بازار آمریکای شمالی) اعتبار بیش‌تری را برای این مجموعه به‌همراه داشته و سرمایه‌گذاری و دسترسی به بخش تحقیق و توسعه برند مادر Oppo جایگاه وان‌پلاس را به‌ویژه در بین کاربران حرفه‌ای‌تر موبایل تثبیت کرده است. OnePlus 12 جدیدترین پرچمدار شرکت وان‌پلاس ابتدا در دسامبر 2023 در بازار چین معرفی شد و کم‌تر از یک ماه پیش در اواخر ژانویه 2024 و همزمان با رونمایی OnePlus 12R در بازارهای جهانی نیز در دسترس قرار گرفت.

OnePlus 12R

OnePlus 12 در نگاه اول از شباهت‌های فراوانی با OnePlus 11 برخوردار است اما با بررسی دقیق‌تر به تفاوت‌های متعدد و گه‌گاه تعیین‌کننده‌ای بر می‌خوریم که حساب این مدل را به‌روشنی از همتایان پیشین آن جدا می‌کند. وان‌پلاس 12 دارای بزرگ‌ترین صفحه‌نمایش در بین گوشی‌های غیر تاشوی وان‌پلاس تا به امروز است و سنگین‌ترین نمونه نیز در این زمینه به‌حساب می‌آید. دوربین سلفی که برای اولین بار (در یک گوشی پرچمدار عددی وان‌پلاس) به مرکز صفحه‌نمایش منتقل شده از برداشت 4K پشتیبانی می‌کند و دوربین تله‌فتوی پریسکوپی گوشی نیز برای اولین بار در یک محصول وان‌پلاس ظاهر شده است. دوربین اصلی این مدل به گشوده‌ترین دیافراگم لنز در محصولات این برند در پنج سال گذشته (از Oneplus 7 Pro به این سو) مجهز شده و افتخار در اختیار داشتن بالاترین ظرفیت باتری در بین دیگر پرچمداران این برند نیز به OnePlus 12 اختصاص پیدا می‌کند.

ترکیب موارد اشاره شده در بالا با یک طراحی چشم‌نواز در یک بدنه مستحکم، دوربین‌های با نشان هاسلبلاد، پیشرفته‌ترین پروسسور موبایلی شرکت کوالکام، حافظه‌های حجیم و پر سرعت، شارژ سریع باتری (در هر دو فرم سیمی و بی‌سیم) و مجموعه متنوعی از گزینه‌های ارتباطی، OnePlus 12 را در جایگاه پرچمدار بزرگ و قابل احترامی قرار می‌دهد که حداقل روی کاغذ با کوچک‌ترین مانعی برای به‌چالش کشیدن برخی از شناخته‌شده‌ترین پرچمداران بازار از جمله تازه‌وارد جدید شرکت سامسونگ یعنی Galaxy S24+ روبرو نیست و در این میان از چاشنی قیمت پایین‌تر نیز بهره می‌برد.

نسخه چین وان‌پلاس 12 با نام مدل PJD110 موضوع بررسی این نوبت است. OnePlus 12 با رم 16 گیابایتی و حافظه داخلی 512 گیگابایتی از طرف فروشگاه آی‌سی موبایل برای بررسی در اختیار ما قرار گرفته است.

جعبه محتویات

روی جعبه بزرگ و جذاب دستگاه تنها یک عدد 12 به‌چشم می‌‌خورد و در کناره آن اطلاعات محدودی همچون نام کامل مدل، حافظه و رنگ را می‌توان مشاهده کرد. درون این باکس به‌جز خود گوشی به شارژر، کابل USB، نوشته‌های راهنما، برچسب‌های وان‌پلاس و البته یک کاور سیلیکونی انعطاف‌پذیر بر می‌خوریم که با رنگ دستگاه هماهنگ است.

شارژر سیمی 100 واتی گوشی یکی از نقاط قوت اصلی دستگاه در مقایسه با دیگر رقبای آن به‌خصوص S24+ است که نه‌تنها بیش از 2 برابر توان بیش‌تری نسبت به شارژر مورد پشتیبانی سامسونگ ارائه می‌دهد بلکه این شارژر همراه گوشی و درون جعبه ارائه شده است.

کابل USB-C به USB-A دستگاه نیز از رنگ قرمز همیشگی وان‌پلاس برخوردار است و ضخامت بالایی را برای گذر دادن توان مورد نیاز شارژر ارائه می‌کند.

طراحی و شکل ظاهری

اگر تجربه استفاده از گوشی‌های وان‌پلاس در یکی دو سال اخیر را داشته باشید، وان‌پلاس 12 در نگاه اول با دایره غول‌آسای لنزهای دوربین در بخش پشتی و لبه‌های خمیده صفحه‌نمایش، کاملاً آشنا به‌نظر می‌رسد و شباهت کاملی به OnePlus 11 پیش از آن دارد. دو سطح شیشه‌ای در پشت و روی گوشی و شاسی فلزی تعلق دستگاه به رده پرچمداران را یادآوری می‌کند و مات بودن شیشه بخش پشتی و مقاومت آن در برابر اثرات انگشت حس کاملاً مثبتی را در زیر دست ایجاد می‌کند. وان‌پلاس در مورد جنس دقیق کاور بخش پشتی گوشی اطلاعاتی را منتشر نکرده و تقریباً در تمامی موارد از آن با عنوان شیشه مات یاد کرده است.

محوطه دایره‌ای لنزهای دوربین با این‌که به ترکیب مشابه آن در وان‌پلاس 11 شباهت دارد اما در عمل بسیار بزرگ‌تر و متمایز‌تر بوده و نشان H برند هاسلبلاد در این قسمت از یک سو و فرم مستطیلی لنز پریسکوپی دوربین تله‌فتوی گوشی از سوی دیگر انتظارها از این مجموعه دوربین را حتی از لحاظ ظاهری نیز بالا برده است. رنگ این قسمت به‌عنوان تفاوت دیگری نسبت به وان‌پلاس 11 هماهنگ با بدنه بوده و در نسخه سبز در اختیار ما با همان طرح‌هایی ارائه شده که روی بدنه دیده می‌شوند. در محوطه بین لنزهای دوربین در این قسمت دانه‌های اکلیل‌مانندی به‌چشم می‌خورند که با حرکت گوشی در نور افکت جالب‌توجه‌‌ای را ایجاد کرده‌اند.

محوطه لنزهای دوربین در وان‌پلاس 12 بیش از 2 میلی‌متر از کف فاصله داشته و تعریف تازه‌ای را از لق خوردن دستگاه هنگام قرارگیری روی میز ارائه می‌کند.

یک تفاوت ظاهری این قسمت که در یک نگاه OnePlus 12 را از OnePlus 11 تفکیک می‌کند خروج فلش LED‌ از دایره لنزها و انتقال آن به نوار بالا لنزهاست که در نهایت به کناره گوشی ادامه پیدا می‌کند.

این نوار که در هر سه رنگ مشکی، نقره‌ای و مشکی هماهنگ با رنگ بدنه در نظر گرفته شده براق و جاذب اثر انگشت (و احتمالاً خراشیدگی‌) است و تقریباً به همین صورت در گوشی سال گذشته نیز حضور داشت.

لبه‌های چپ و راست صفحه‌نمایش کاملا خمیده و منحنی طراحی شده‌اند که در کم‌تر به‌نظر رسیدن عرض دستگاه موثر واقع می‌شوند اما نگفته پیداست که به همان میزان احتمال آسیب دیدن صفحه‌نمایش در هنگام سقوط از دست را افزایش می‌دهند. حاشیه‌های جانبی این پنل همانطور که از یک پرچمدار بزرگ انتظار می‌رود در هر چهار طرف بسیار اندک و قابل چشم‌پوشی بوده و دوربین سلفی نیز برای اولین بار در یک وان‌پلاس پرچمدار عددی از کناره نمایشگر به مرکز آن منتقل شده است.

اولین نکته قابل اشاره در المان‌های پیرامونی دستگاه جابه‌جایی دکمه آلرت اسلایدر از راست به چپ است که با توجه به تنها بودن این دکمه در این قسمت انتخاب بهتری به‌نظر می‌رسد. در دو سطح تخت بالایی و پایینی با تفاوت بزرگی روبرو نمی‌شویم و افزوده شدن درگاه اینفرارد در بالای دستگاه تنها تغییر قابل اشاره در این دو قسمت است. شاسی پیرامون گوشی با رنگ بخش پشتی هماهنگ بوده و کاملاً براق و جاذب اثر انگشت است.

OnePlus 12 در زمینه مقاومت در برابر آب با تغییر بزرگی نسبت به نسل قبلی آن روبرو نشده و استاندارد IP64 پیشین را با IP65 تعویض کرده است؛ عدد 6 نخست در این استاندارد به‌معنای مقاومت کامل در برابر نفوذ گرد و خاک است و عدد 5 دوم نیز از مقاومت گوشی در برابر پاشیده شدن آب با فشار بالا (water jet) در تمامی جهت‌ها سخن می‌گوید. به بیان دیگر وان‌پلاس 12 برخلاف رقیب اصلی آن یعنی Galaxy S24+ امکان غوطه‌وری در آب (با استاندارد IP68) را ندارد.

در سمت نکات مثبت طراحی وان‌پلاس 12 باید به ارائه دو سطح شیشه‌ای و فریم فلزی مستحکم آن اشاره کرد و شیشه مات بخش پشتی و صفحه‌نمایش خمیده با حاشیه‌های اندک نیز بر جذابیت طراحی آن افزوده‌اند. محوطه غول‌آسای دوربین‌ها با برجستگی بیش از اندازه در سمت نکات منفی این طراحی جای دارد و تکرار غیبت استاندارد IP68 نیز احتمالاً با تأثیر منفی در تصمیم برخی خریداران احتمالی این گوشی همراه شود.

ابعاد و وزن

طول و عرض گوشی به‌ترتیب 164.3 و 75.8 میلی‌متر است که با توجه به افزایش 0.12 اینچی اندازه صفحه‌نمایش در مقایسه با وان‌پلاس 11 در هر دو مورد بیش از 1 میلی‌متر با افزایش روبرو شده‌اند.

ضخامت گوشی در این میان تغییر بزرگ‌تری را تجربه کرده و از تنها 7.4 میلی‌متر در وان‌پلاس به 9.2 میلی‌متر رسیده است. تغییر در مجموعه دوربین‌ها و به‌خصوص اضافه شدن دوربین پریسکوپی از یک سو و باتری حجیم 5,400mAh از جمله مهم‌ترین عوامل قابل ذکر در افزایش ضخامت دستگاه به‌نظر می‌رسند.

این تغییرات در وزن گوشی نیز موثر بوده و آن را از حداکثر 205 گرم در وان‌پلاس 11 به 220 گرم رسانده تا وان‌پلاس 12 بدون در نظر گرفتن مدل تاشوی OnePlus Open سنگین‌ترین گوشی وان‌پلاس تا به امروز باشد. این وزن در نسخه در اختیار ما کمی بیش‌تر و حوالی 221 گرم بود.

صفحه‌نمایش

وان‌پلاس که در گوشی‌های پرچمدار عددی خود در طی چند سال گذشته معمولاً از سایز 6.7 اینچ برای صفحه‌نمایش فراتر نرفته بود، این بار یک صفحه‌نمایش بزرگ‌تر 6.82 اینچی را برای OnePlus 12 انتخاب کرده که نه‌تنها بزرگ‌ترین صفحه‌نمایش در بین پرچمداران این شرکت است بلکه رکورد بزرگ‌ترین اندازه در بین کل گوشی‌های این برند (بدون در نظر گرفتن گوشی تاشوی وان‌پلاس اوپن) را نیز به خود اختصاص می‌دهد.

وضوح QHD+ این صفحه‌نمایش البته نسبت به قبل تغییری نکرده و با 1440×3168 پیکسل در نسبت 19.8:9 تراکمی برابر با 510 پیکسل در هر اینچ را ارائه می‌کند. این وضوح البته در حالت عادی در دسترس نبوده و رزولوشن پیش‌فرض صفحه‌نمایش 1080×2376 پیکسل با تراکم نازل 383ppi است که می‌توان آن را از منوی وضوح نمایشگر به QHD+ ارتقاء داد. در این بخش گزینه دیگری نیز به‌نام Auto select یا انتخاب اتوماتیک در دسترس است که طبق توضیحات آن امکان سوییچ خودکار بین این دو رزولوشن بسته به محتوا را فراهم می‌کند؛ امری‌که با توجه به انتخاب نشدن این گزینه از سوی وان‌پلاس به‌عنوان انتخاب پیش‌فرض این قسمت تردیدهایی را در مورد صحت این ادعا ایجاد می‌کند.

کیفیت این صفحه‌نمایش در دنیای واقعی در سطح بهترین نمونه‌های قابل اشاره بازار بوده و تجربه‌ای به‌وضوح فراتر از گوشی‌های معمول و حتی پیشرفته سطح میانی ارائه می‌کند که تنها می‌توان در رده پرچمداران سراغ گرفت. این پنل طبیعتاً از HDR10+ و دالبی ویژن پشتیبانی کرده و از مرجع دیسپلی میت امتیاز A+ را دریافت کرده است. کیفیت پخش ویدئوهای HDR این گوشی با دسترسی به روشنایی بالاتر در سطح مطلوبی قرار دارد و این روشنایی بالاتر را تنها در کادر خود ویدئو (مثلاً در کادر پخش ویدئو در اپلیکیشن یوتوب) ارائه می‌دهد. حداکثر روشنایی 1,600 نیتی این صفحه‌نمایش برای کارکرد در هر شرایط نوری حتی زیر نور شدید خورشید نیز مناسب بوده و در یک مکان کاملاً تاریک نیز با مکانیزم کاهش نور PWM‌ با فرکانس 2,160 هرتز نور اندک و مطلوبی را ارائه می‌دهد. وان‌پلاس حداکثر روشنایی نقطه‌ای این پنل را 4,500nits اعلام کرده که تفاوتی نسبت به وان‌پلاس 11 ندارد.

حاشیه‌های دورتادور صفحه‌نمایش در هر چهار طرف بسیار اندک و چیزی نزدیک به 2 میلی‌متر است که حس کارکرد با یک گوشی کاملاً فول‌اسکرین را در اختیار کاربران قرار می‌‌دهد. قطر کم‌تر از 3 میلی‌متری دایره در نظر گرفته شده در مرکز صفحه‌نمایش برای دوربین سلفی نیز قابل‌قبول و اندک به‌نظر می‌رسد.

رفرش 120 هرتزی

نمایشگر وان‌پلاس 12 همانطور که از یک پرچمدار واقعی انتظار می‌رود با تجهیز به LTPO از تغییر فعالانه و داینامیک نرخ رفرش پشتیبانی کرده و سرعت به‌روزرسانی آن در حالت پیش‌فرض Auto select یا انتخاب اتوماتیک بین 1 تا 120 هرتز بسته به محتوا قابل تغییر است. دو گزینه دیگر نیز در این منو شامل استانداردو High در دسترس قرار دارند که اولی نرخ رفرش را حداکثر به 60 هرتز محدود می‌کند اما مثل حالت پیش‌فرض دست‌نخورده باقی‌گذاشتن صفحه‌نمایش نرخ رفرش را در این مد نیز به 1 هرتز کاهش می‌دهد. حالت سوم یعنی استاندارد عملاً تفاوت خاصی را گزینه پیش‌فرض انتخاب اتوماتیک نداشته و در آن نیز نرخ رفرش بسته به محتوا بین 1 تا 120 هرتز تغییر می‌کند.

نرخ رفرش در این صفحه‌نمایش به میزان روشنایی آن نیز وابسته است؛ جایی‌که با نزدیک شدن اسلایدر تغییر روشنای به حوالی 40 درصد و بالاتر از آن نرخ رفرش در حالت پیش‌فرض به 1 هرتز کاهش پیدا می‌کند اما با حرکت دادن این اسلایدر به سمت چپ و کاهش به مقادیری نزدیک به 30 تا 40 درصد نرخ به‌روزرسانی پنل حداکثر تا 10 هرتز افت می‌کند و در روشنایی‌های کم‌تر از آن شاهد کاهش نرخ رفرش حداکثر تا 30 هرتز خواهیم بود. وان‌پلاس 12 در روشنایی بسیار کم صفحه‌نمایش، نرخ رفرش 120 هرتزی را حفظ می‌کند.

نرخ رفرش صفحه‌نمایش OnePlus 12 در حالت پیش‌فرض با گردش در اغلب منوهای دستگاه روی 120 هرتز ثابت است اما به‌محض برداشتن دست از روی پنل (به‌شرط نبود یک عنصر متحرک در تصویر) نرخ رفرش به حداقل میزان ممکن (بسته به نور پنل از 1 تا 30 هرتز) کاهش پیدا می‌کند که این امر بی‌شک تأثیر بزرگی در مصرف باتری گوشی بر جای می‌گذارد. در این رابطه در بخش باتری بیش‌تر سخن خواهیم گفت. نرخ رفرش پیش‌فرض در بعضی موارد نیز متفاوت است که از آن جمله می‌توان به حداکثر 90 هرتزی بودن مرورگر کروم و گالری تصاویر و حداکثر 60 هرتزی بودن منوی دوربین و ویدئوهای آنلاین و آفلاین اشاره کرد.

اجزای پیرامونی

در لیست اجزای پیرامونی وان‌پلاس 12 می‌توان به یک جابه‌جایی و یک المان جدید نسبت به وان‌پلاس 11 اشاره کرد؛ در سمت چپ گوشی که در مدل قبلی این خانواده دکمه بزرگ تغییر صدا قرار داشت حالا اسلایدر محبوب وان‌پلاس یعنی Aler Slider دیده می‌شود که با حرکت دادن آن رو به بالا به سبک اپل می‌توان بدون نیاز به ایجاد به هرگونه تغییری در بخش نرم‌افزاری، گوشی را در حالت بی‌صدا قرار داد. روی این دکمه، همچنان طرح‌دار و برجسته بوده و حرکت و تغییر موقعیت در آن به‌خوبی احساس می‌شود.

این دکمه سه‌حالته با قرار گرفتن در بالاترین موقعیت به مد بی‌صدا یا Silent mode وارد می‌شود، در وسط در مد لرزشی یا Vibrate mode قرار می‌گیرد و حرکت دادن آن تا انتها رو به پایین نیز مد عادی یا Ring mode‌ را فعال می‌کند.

در سمت راست به سبک گوشی‌های عادی و معمول دکمه‌های پاور و تغییر صدا قرار دارند که با یک دست تنها می‌توان روی لمس و فشردن دکمه پاور حساب کرد و برای اغلب افراد نه‌تنها ولوم بالا، که ولوم پایین نیز کمی بالاتر از حد قابل انتظار قرار دارد.

میکروفون تماس، پورت USB-C و یکی از اسپیکرهای استریوی دستگاه در پایین قرار دارند و دسترسی به اسلات سیم‌کارت نیز از همین قسمت صورت می‌گیرد. وان‌پلاس 12 از دو سیم‌کارت نانو پشتیبانی کرده و نگفته پیداست که خبری از کارت حافظه microSD در این قسمت نیست.

در بخش بالایی به‌جز میکروفون دوم و دریچه‌ای که صدای اسپیکر دوم بالای صفحه‌نمایش را از این قسمت نیز خارج می‌کند به درگاه اینفرارد بر می‌خوریم که با وجود آن‌که تا به امروز در چند گوشی رده میانی این شرکت از جمله 12R و 11R همراه با Nord 3 و Nord CE3 حضور داشته اما برای اولین بار است که در یک پرچمدار وان‌پلاس (با کنار گذاشتن گوشی تاشوی OnePlus Open) ظاهر می‌شود.

اسپیکرهای استریو

وان‌پلاس 12 از دو اسپیکر استریو یکی در پایین گوشی و دیگری بر بالای صفحه‌نمایش برخوردار است که صدای این آخری از حفره مجزای دیگری در بالای دستگاه نیز خارج می‌شود. قدرت صدای خارج شده از این مجموعه از حد انتظار برای یک گوشی موبایل فرتر بوده و بهتر از آن باید به کیفیت این صدا اشاره کرد که در زمینه حجم باس و قدرت تفکیک فرکانس‌های بالا عملکرد موفقیت‌آمیزی را به‌نمایش می‌گذارد.

بخش پشتی

دایره در بردارنده لنزهای دوربین در بخش پشتی به‌اندازه‌ای بزرگ و برجسته است که ناخودآگاه تمامی نگاه‌ها را به‌خود جلب می‌کند اما از سوی دیگر نمی‌توان به جذابیت شیشه مات در نظر گرفته شده برای این قسمت نیز اشاره نکرد که در قیاس با مدل‌های دارای بدنه براق به‌خوبی حس در دست گرفتن یک پرچمدار را منتقل می‌کند. رنگ سبز گوشی با طرح‌های مرمر مانندی تزیین شده که شانس انتخاب شدن این مدل را (به‌عنوان یک نظر شخصی) برای برخی از کاربران مشکل‌پسندتر کمی دشوار خواهد کرد. این بافت در محوطه دایره‌ای دوربین‌ها نیز تکرار شده با این تفاوت که این قسمت بافت شیشه‌ای براقی را ارائه می‌کند و نقطه‌های اکلیل‌مانندی در آن می‌درخشند. نسخه مشکی دستگاه افکت معقول‌تر و محافظه‌کارانه‌تری را به‌کار گرفته و ظاهراً خبری از رنگ نقره‌ای نسخه چین این گوشی در بازارهای جهانی نیست. (حداقل تا به امروز) دایره در بردارنده دوربین‌ها که 2 میلی‌متری از کف فاصله دارد با یک حاشیه هم‌رنگ بدنه به کناره سمت راست دستگاه منتهی می‌شود که براق و جاذب اثر انگشت است و فلش LED را نیز در خود جای می‌دهد.

دوربین‌های بخش پشتی

دوربین اصلی گوشی که در محوطه دوربین‌ها در کناره سمت چپ و بالا قرار دارد یک نمونه 50 مگاپیکسلی با سنسور 1/1.4 اینچی LYT-808 شرکت سونی‌ست که پیکسل‌های 1.12 میکرونی آن در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسل (3072×4096 پیکسل) به اندازه 2.24 میکرون دست پیدا می‌کنند. لنز 7 مرحله‌ای مقابل این دوربین از گشودگی دیافراگم f/1.6 برخوردار است که از OnePlus 7 Pro به این سو بی‌سابقه بوده و روی کاغذ نور بیش‌تری را در قیاس با گذشته در اختیار سنسور قرار می‌دهد. این مجموعه به OIS با سیستم تثبیت نوری مجهز است و میدان دید 85 درجه‌ای را به‌تصویر می‌کشد.

دوربین دوم که در ردیف بالا و در سمت راست جای دارد از سنسور 48 مگاپیکسلی IMX581 شرکت سونی با اندازه 1/2 اینچ بهره می‌برد که با کمک یک لنز 6 مرحله‌ای f/2.2 با فاصله کانونی 14 میلی‌متری تصویری فوق عریض یا اولتراواید را ایجاد می‌کند. این دوربین به فوکوس خودکار مجهز بوده و امکان عکاسی از فاصله نزدیک 3.5 سانتی‌متری را نیز دارد.

در نهایت باید به دوربین سوم دستگاه اشاره کرد که یکی از مهم‌ترین تغییرات وان‌پلاس 12 نسبت به تمامی گوشی‌های قبلی این شرکت است؛ دوربین تله‌فتو در تمامی گوشی‌های قبلی وان‌پلاس از یک لنز ثابت با فاصله کانونی بیش‌تر نسبت به دوربین اصلی تشکیل می‌شد که نمای ثابت آن مشابه 2 تا 3 برابر زوم اپتیکال بود و بیش‌تر از یک دوربین زوم یک ابزار برداشت تصاویر پرتره به‌حساب می‌آمد. در وان‌پلاس 12 برای اولین بار در این برند از یک دوربین زوم واقعی با لنز پریسکوپی استفاده شده که کل فاصله زوم تا 3 برابر بزرگ‌نمایی را پوشش می‌دهد. این دوربین 64 مگاپیکسلی که از سنسور نیم اینچی OV64B شرکت آمنی‌ویژن بهره می‌برد یک لنز تنها 4 مرحله‌ای با فاصله کانونی 70 میلی‌متری را برای سه برابر زوم اپتیکال به‌کار می‌گیرد و امکان ارتقاء زوم تا 6 برابر بدون افت در جزییات نیز از نگاه وان‌پلاس فراهم است. سنسورهای تشخیص طیف رنگ برای تنظیم اتوماتیک رنگ سوژه دیگر نکات قابل اشاره در این قسمت را تشکیل می‌‌دهند.

ستون اول در رابط کاربری دوربین طبق معمول شامل دکمه شاتر مرکزی همراه با آخرین عکس گرفته شده و دکمه تعویض بین دوربین‌های پشت و جلو است و یک ردیف جلوتر علاوه بر عکس و ویدئو به گزینه‌های پرتره، More و Master بر می‌خوریم که این آخری معادل حالت پرو در دیگر نمونه‌های مشابه است. یک خط جلوتر امکان جابه‌جایی بین دوربین اصلی، دوربین اولتراواید و دوربین تله‌فتو فراهم شده و علاوه بر زوم 3 برابری با لمس هریک از اعداد این قسمت می‌توان درجات زوم را تا بیش از 6 برابر و حداکثر تا 120 برابر به‌صورت دیجیتال افزایش داد. روتوش چهره و افکت‌های رنگی بر بالای این درجات زوم ظاهر می‌شوند و در پایین نیز بسته به سوژه پیش رو امکان برداشت اتوماتیک حالت شب و تشخیص اتوماتیک صحنه برای اعمال تنظیمات متناسب فراهم است.

در سوی دیگر به‌جز به گزینه تنظیمات فلش، نورگیری و action mode آیکون سه‌خط دیگری در دسترس است که با لمس آن امکان تنظیم نسبت تصویر، تایمز، HDR و عکاسی پی در پی (Interval) فراهم است. این گزینه که نمونه مشابه آن را پیش‌تر در گوشی‌های شیائومی دیده بودیم امکان برداشت عکس پی در پی از یک سوژه تا رسیدن به یک تعداد عکس مشخص را فراهم می‌کند. حداکثر تعداد عکس‌ها در این حالت از 5 تا 50 عکس و تاخیر بین هر عکس نیز از از 1 تا 10 ثانیه قابل تغییر است.

در بخش برداشت حرفه‌ای که در این رابط کاربری با نام Master شناخته می‌شود امکان تغییر عدد ISO (از 50 تا 3,200 برای هر سه دوربین)، سرعت شاتر (از 1/8,000 ثانیه تا 30 ثانیه برای هر سه دوربین)، درجه نورگیری EV، فوکوس دستی و وایت بالانس فراهم است و عکاسی در حالت RAW با فرمت DNG نیز از همین قسمت صورت می‌گیرد.

در بخش More این رابط کاربری گزینه‌های متعدد و متنوعی به‌چشم می‌خورد که شامل برداشت پانوراما، تایم‌لپس، برداشت با حداکثر وضوح سنسور، اسلوموشن، برداشت همزمان ویدئو با دوربین‌های جلو و عقب، حالت شب، باز ماندن شاتر برای زمانی طولانی‌تر، اسکنر متن و Tilt-Shift (محو کردن کناره‌های کادر) فراهم است. از دیگر موارد حاضر در این قسمت می‌توان به گزینه‌ای به‌نام XPan اشاره کرد که به افتخار دوربین خاطره‌انگیز XPan هاسلبلاد (معرفی شده در سال 1998) نام‌گذاری شده است.

در این مد می‌توان عکس‌های کاملاً عریضی را با وضوح 2912×7872 پیکسل (5 مگاپیکسل) در دو فاصله کانونی 25 و 17 میلی‌متری به‌صورت رنگی یا سیاه و سفید برداشت کرد که اولی با دوربین اصلی و دومی با دوربین اولتراواید برداشت می‌شوند.

گزینه دیگری در این قسمت با عنوان Movie حالتی همچون حالت پروی عکاسی را در فیلم‌برداری ارائه می‌‌کند. در این بخش امکان تغییر همان پنج گزینه اشاره شده در بالا فراهم است با این تفاوت که سرعت شاتر از 1/8,000 تا 1/8 ثانیه قابل تغییر است اما تفاوتی در عدد ISO و موارد دیگر ایجاد نشده است. دراین مد به‌صورت پیش‌فرض بخشی از کادر تصویر برای لرزه‌گیری بیش‌تر حذف شده اما می‌توان با غیر فعال کردن این گزینه از منوی سمت چپ، به نمای گشوده‌تری دست پیدا کرد.

منوی تنظیمات دوربین گزینه‌های مفصلی را در چهار قسمت متمایز شامل تنظیمات عمومی، تنظیمات مربوط به عکاسی، ویدئو و زیر مجموعه‌ای تحت عنوان ویژگی‌های مفید ارائه می‌کند که در هریک تنظیمات مربوط به این بخش‌ها را می‌توان سراغ گرفت. در بخش تنظیمات عمومی مواردی مثل خطوط راهنمای تصویر، صدای شاتر، واترمارک و تگ‌های مکانی حضور دارند و در بخش ویدئو نیز موارد معدودی شامل Smart audio (تنظیم صدا با توجه به میزان زوم و دوری و نزدیکی به سوژه)، قفل فوکوس برای دنبال کردن یک سوژه مشخص (در دسترس تنها در نرخ 30 فریم در ثانیه) و کدک HEVC (حجم کم‌تر ویدئو با ریسک بالاتر پخش نشدن در پلیرهای قدیمی‌تر) به چشم می‌خورند.

مفصل‌ترین بخش در منوی تنظیمات به گزینه‌های مرتبط با عکس تعلق دارد که از گزینه‌های ساده‌تری مثل شیوه گرفتن عکس (لمس صفحه یا نشان دادن کف دست برای گرفتن عکس)، اسکن QR Code، تشخیص متن و تغییر وظیفه دکمه شاتر (گرفتن ویدئو یا گرفتن عکس‌های پی در پی) تا موارد حرفه‌ای‌تری مثل برداشت تصویر با فرمت کم‌حجم‌تر HEIF (اما با ریسک بالاتر پشتیبانی نشدن در دستگاه‌های قدیمی‌تر) و عکاسی با رنگ 10 بیتی را در بر می‌گیرد. یک گزینه جالب در این قسمت، فاصله کانونی عکس واید پیش‌فرض دوربین اصلی را تعیین می‌کند که از 23 میلی‌متر تا 28 و 35 میلی‌متر قابل تغییر است.

عکاسی با وان‌پلاس 12 را در یک نیم‌روز پر نور زمستانی آغاز می‌کنیم و در ابتدا به‌سراغ دوربین اصلی و عکس‌های پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی آن می‌رویم. دوربین اصلی وان‌پلاس 12 در اولین سوژه علاوه بر جزییات بالا، طیف دینامیکی وسیع و کنتراست مطلوب در کنترل نویز نیز موفق ظاهر شده و عملکرد خیره‌کننده‌ای را در سطح یک پرچمدار به‌نمایش می‌گذارد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

سطح بالای جزییات و کنتراست مطلوب را در سوژه دوم به‌راحتی می‌توان مشاهده کرد و اثری از نویز در رنگ آبی آسمان نیز دیده نمی‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

عملکرد سطح بالا و جذابیت تصویر دوربین اصلیِ وان‌پلاس 12 را در تصاویر منظره به‌روشنی می‌توان مشاهده کرد و همچنان سه عامل اصلی ارتقاء کیفیت یعنی جزییات بالا، طیف دینامیکی وسیع و کنترل مطلوب نویز در جای‌جای این تصاویر به‌چشم می‌خورد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

گزینه HDR اتوماتیک در این دوربین به‌صورت پیش‌فرض فعال است اما حتی با غیر فعال کردن آن نیز تفاوت خاصی در سوژه‌های با نور پس‌زمینه زیاد دیده نمی‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دقت رنگ عکس‌های پیش‌فرض دوربین اصلی در سطح مطلوبی قرار دارد و برخلاف اکثر رقبای این کلاس تمایل کم‌تری به اشباع رنگ در آن به‌چشم می‌خورد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی در برداشت تصاویر پرتره در سوژه‌های ساده‌تر (مثل عکس اول در زیر) موفق عمل کرده و مشکلی در تفکیک سوژه اصلی از پس‌زمینه ندارد. با پیچیده‌تر شدن سوژه‌ها این شرایط تغییر کرده تا جایی‌که مثلاً در عکس سوم در زیر بخشی از سوژه اصلی به‌کل حذف شده است.

برداشت تصویر پرتره با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر پرتره با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر پرتره با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عکس‌های 50 مگاپیکسلی این دوربین با کنتراست کم‌تر و اندکی طیف دینامیکی محدودتر ارائه می‌شوند اما با امکان زوم بیش‌تر در محتوا (به‌شرط نور مطلوب) در برخی شرایط کارآمد خواهند بود.

برداشت تصویر اتوماتیک دوربین اصلی با وضوح 50 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک دوربین اصلی با وضوح 50 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با برداشت تصویر در وضوح 50 مگاپیکسل و کاهش دستی وضوح آن به 12.5 مگاپیکسل در مقایسه با عکس پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی گوشی با تفاوت نامحسوسی روبرو می‌شویم که اندکی در جزییات شرایط بهتری دارد اما شدت این تفاوت معمولاً تا اندازه‌ای نیست که نزدیک به 3 برابر حجم بیش‌تر عکس‌های 50 مگاپیکسلی را توجیه کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر اتوماتیک دوربین اصلی با وضوح 50 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

کاهش دستی وضوح به 12.5 مگاپیکسل و برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین تله‌فتوی پریسکوپی دستگاه جذابیت بزرگ بخش دوربین وان‌پلاس 12 است که با پشتیبانی از OIS، سه برابر زوم اپتیکال را ارائه می‌کند و وضوح بالای سنسور امکان دسترسی به درجات بالاتر زوم دیجیتال و ترکیبی را نیز فراهم می‌آورد. عکس‌های پیش‌فرض این دوربین با تجمیع چهار پیکسل در یک پیکسل با وضوح 16 مگاپیکسلی (3456×4608 پیکسل) برداشت می‌شوند و درجات زوم در آن را می‌توان به‌صورت دیجیتال تا 120 برابر ادامه داد هرچند همانطور که در ادامه خواهیم دید در شرایط نوری ایده‌آل با اندکی اغماض حداکثر تا زوم 6 تا 10 برابری می‌توان روی کیفیت این دوربین حساب کرد.

دوربین تله‌فتو در اولین سوژه با توجه به دیافراگم بسته‌تر f/2.6 لنز (که همچنان برای یک تله‌فتوی پریسکوپی رقم مناسبی محسوب می‌شود) تصویر تیره‌تری را با کنتراست بالاتر نسبت به دوربین اصلی برداشت می‌کند اما همچنان از نظر جزییات و کنترل نویز موفق ظاهر شده است. دوربین‌‌های مشابه در این کلاس به کوچک‌ترین حرکت دست حساس بوده و از این رو حضور OIS در آن‌ها غیر قابل اجتناب به‌نظر می‌رسد. بخشی از این مشکل را در برش اندازه واقعی دوم در سوژه زیر می‌توان مشاهده کرد که البته با اندکی کنترل بیش‌تر روی حرکات دست می‌توان از آن جلوگیری کرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در یک نور خوب و ایده‌آل از کیفیت عکس‌های دوربین تله‌فتو در زوم 3 برابری می‌توان کاملاً رضایت داشت و هرچند بار دیگر نور کم‌تر و کنتراست بالاتری در تصویر دیده می‌شود اما نتیجه نهایی تفاوت مشهودی را با دوربین‌های ثابت تله‌فتو به‌نمایش می‌گذارد. در سوژه زیر از کیفیت تصویر در زوم 6 و 10 برابری نیز چندان کاسته نمی‌شود اما گذر از این درجه زوم به ریزش جزییات منجر خواهد شد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در زوم 6 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در زوم 10 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در نور کم‌تر، تیرگی بیش‌تری در تصویر به‌چشم می‌خورد و از شادابی رنگ‌ها در قیاس با دوربین اصلی کاسته می‌شود. این امر البته تأثیری بر سطح جزییات و مکانیزم کنترل نویز به‌خصوص در زوم 3 برابری اصلی نداشته و هنوز می‌توان از نتیجه نهایی حتی در زوم 10 برابری نیز راضی بود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در زوم 6 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در زوم 10 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

رنگ‌های این دوربین نسبت به دوربین اصلی از دقت کم‌تری برخوردارند و به‌سمت اشباع بیش‌تر حرکت می‌کنند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین تله‌فتوی وان‌پلاس 12 در زوم‌های فراتر از 15x نمای کوچک‌شده‌ای از سوژه پیش رو را در گوشه سمت چپ کادر تصویر ارائه می‌کند که شما را در یافتن موقعیت مطلوب یاری کرده و درست مثل نمونه مشابه‌ای که پیش از این در گوشی‌های سامسونگ دیده بودیم حرکات دست در این شرایط به‌صورت کند و چسبنده صورت می‌پذیرد که برای تسهیل برداشت عکس در این درجه از زوم ضروری به‌نظر می‌رسد. دوربین تله‌فتو در درجات زوم بالا عکس‌های بی‌کیفیت و بدون استفاده‌ای را برداشت می‌کند اما در این‌جا نیز درست مشابه پرچمداران سامسونگ چند دهم ثانیه بعد از گرفته شدن عکس به‌لطف پردازش ماشینی کیفیت تصویر به سطح مطلوب‌تری ارتقاء پیدا می‌کند. نمونه این شرایط را در عکس زیر امکان می‌توان مشاهده کرد جایی‌که عکس ماه در تصویر دوم و سوم به‌صورت غیر واقعی و با تصویربرداری کامپیوتری از یک نیم‌دایره بی‌شکل به تصویری قابل‌قبول تبدیل شده و این پردازش ماشینی چهارخانه‌های منظمی را در پایین تصویر برجای گذاشته است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در زوم 60 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در زوم 120 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عکس‌های دوربین اولتراواید 48 مگاپیکسلی گوشی به‌صورت پیش‌فرض با وضوح 12 مگاپیکسل (3000×4000 پیکسل) برداشت می‌شوند و از همان ابتدا به‌سبک دوربین تله‌فتو نور کم‌تر و کنتراست بالاتری را نسبت به دوربین اصلی ارائه می‌کنند. از جزییات این تصاویر البته نمی‌توان ناراضی بود و با وجود طیف دینامیکی نچندان وسیع هنوز در کنترل نویز (حداقل در محیط‌های با نور کامل) نسبتاً موفق عمل می‌کنند. در بالا و پایین کادر این تصاویر اندکی با کشیدگی تصویر روبرو می‌شویم اما در چپ و راست این مشکل تا حدی کنترل شده است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در زمینه رنگ بار دیگر کمی از نتایج دوربین اصلی فاصله می‌گیریم و نتیجه اشباع‌شده‌تری ارائه می‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

از این دوربین با پشتیبانی از فوکوس خودکار می‌توان برای گرفتن عکس از فاصله نزدیک (ماکرو) نیز سود جست که طبق انتظار جزییات بالا و کیفیت مطلوبی را البته با دقت رنگ پایین ارائه می‌دهد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

مثل اکثر دیگر نمونه‌های مشابه وان‌پلاس 12 نیز به‌صورت خودکار در صورت تشخیص تاریکی بیش از اندازه صحنه، حالت شب اتوماتیک را به تصویر اعمال می‌کند؛ در دوربین اصلی در اکثر مواقع در سوژه‌های زیر این گزینه فعال نشده و دوربین برداشت عکس عادی را کافی دانسته است. عکس‌های اتوماتیک دوربین اصلی در شب از جزییات مطلوب و طیف دینامیکی نسبتاً وسیعی برخوردار بوده و با فعال کردن حالت شب نیز تغییر بزرگی در جزییات آن‌ها ایجاد نمی‌شود و تنها برخی تغییرات کوچک مثل بهتر ثبت شدن منابع نور در آن دیده می‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب در وضوح 12.5 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عکس‌های اتوماتیک و بدون حالت شب دوربین اولتراواید سیاه و تیره ثبت می‌شوند و استفاده از نایت‌مد برای احیای این تصاویر ضروری به‌نظر می‌رسد. نتیجه نهایی این دوربین برای نمونه‌ای در این کلاس البته همچنان چندان غیر قابل‌قبول نخواهد بود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت شب در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اولتراواید در حالت شب در وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با وجود آن‌که از نتیجه دوربین تله‌فتو در حالت اتوماتیک چندان رضایت نداشتیم اما با فعال کردن نایت‌مد شرایط با بهبود روبرو شد هرچند به‌ نتایج بهتری نیز در برخی رقبای دیگر می‌توان اشاره کرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو در حالت شب در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو در حالت شب در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی حداکثر با وضوح 8K با 24 فریم در ثانیه با بیت‌ریت ویدئویی 54Mbps و صدای استریوی دو کاناله 260 کیلوبیت بر ثانیه‌ای فیلم‌برداری می‌کند که علاوه بر کدک H.265 پیش‌فرض با کدک عادی H.264 نیز قابل برداشت است. توجه به این نکته ضروری‌ست که برداشت ویدئو در تمامی حالت‌ها در این گوشی به‌صورت پیش‌فرض با کدک H.265 انجام می‌شود و از این رو برای اطمینان از پخش شدن این ویدئوها در پلیرهای دیگر بهتر است از همان ابتدا از منوی تنظیمات گزینه HEVC در بخش ویدئو غیر فعال شود. ویدئوهای دوربین در این وضوح (که البته هنوز به‌زحمت می‌توان پخش‌کننده‌ای را با وضوح native برای آن پیدا کرد) طبق انتظار در سطح بسیار بالایی قرار دارد و از لحاظ دقت رنگ و کنتراست شرایط بهتری نسبت به عکس‌های این دوربین دارند.

با کاهش وضوح به 4K می‌توان با هر دو نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه به‌صورت عادی یا دالبی ویژن فیلم‌برداری کرد که هر دو تقریباً با بیت‌ریتی نزدیک به 52 تا 54 مگابیت بر ثانیه برداشت می‌شوند. بهترین نتیجه در ویدئوهای این دوربین در وضوح 4K با 60 فریم در ثانیه به‌دست می‌آید که ضمن ارائه جزییات بالا و دقت رنگ مطلوب در زمینه ثبات تصویر نیز شرایط ایده‌آلی داشته و لرزش چندانی در آن دیده نمی‌شود.

وضوح 4K در دو نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه برای هر دو دوربین اولتراواید و تله‌فتو نیز در دسترس بوده که هر دو طبیعتاً جزییات کم‌تری را نسبت به دوربین اصلی ارائه می‌کنند اما از ویدئوهای ثبت‌شده آن‌ها نمی‌توان ناراضی بود و به‌خصوص دوربین اولتراواید در زمینه لرزه‌گیری و ثبات در جایگاه بالایی قرار دارد. حین فیلم‌برداری می‌توان یک قاب از تصویر را با همان وضوح برداشت ویدئو (4320×7680 در وضوح 8K و 2160×3840 در وضوح 4K) به‌صورت عکس ذخیره کرد.

دوربین سلفی

دوربین سلفی 32 مگاپیکسلی گوشی در حالت پیش‌فرض عکس‌هایی را با همین وضوح (6560×4928 پیکسل) برداشت می‌کند و با وجود آن‌که از فوکوس خودکار در آن خبری نیست اما از تصاویر آن در زمینه رنگ و جزییات می‌توان رضایت داشت. این دوربین البته در حالت پیش‌فرض حجم بالایی از افکت‌های به‌اصطلاح زیباکننده (!) را از اندازه چشم و گونه و فرم بینی گرفته تا بافت پوست به تصویر اعمال می‌کند که بهتر است همان ابتدا تمامی آن‌ها را غیر فعال کنید. از برداشت HDR این تصاویر می‌توان رضایت داشت هرچند در زمینه کنتراست می‌توان به نمونه‌های بهتری اشاره کرد. حداکثر وضوح برداشت ویدئو در این دوربین 4K/30fps است و نه در وضوح فور کی بلکه در وضوح 1080p نیز از نرخ 60 فریم در ثانیه‌ای خبری نیست.

باتری و شارژر

وان‌پلاس 12 با باتری کاملاً حجیم و قدرتمند 5,400 میلی آمپر ساعتی ارائه می‌شود که نسبت به وان‌پلاس 11 و وان‌پلاس 10 پرو با 400 میلی آمپر ساعت ظرفیت بیش‌تر روبرو شده است. این باتری که در حقیقت از دو واحد مجزای 2,700 میلی آمپر ساعتی تشکیل شده به‌لطف پردازنده کم‌مصرف 4 نانومتری و نرخ رفرش متغیر صفحه‌نمایش از توان بسیار بالایی در دنیای واقعی برخوردار است و یک بار شارژ آن در یک استفاده متوسط رو به بالا به‌راحتی برای تأمین دو روزه انرژی دستگاه کافی بوده و شاید بتوان با کنترل مصرف به روز سوم نیز گام نهاد.

برای تست توان این باتری در عمل بار دیگر به‌سراغ آزمون Work 3 از PCMark می‌رویم و یک بار آن را با گزینه پیش‌فرض در نظر گرفته شده برای نرخ رفرش صفحه‌نمایش (با امکان تغییر از 1 تا 120 هرتز) و بار دیگر با گزینه استاندارد (نرخ رفرش 1 تا 60 هرتز) اجرا می‌کنیم. شرایط تست در این آزمون مثل گذشته بوده و با غیر فعال کردن روشنایی خودکار و تنظیم نور پنل روی 50 درصد صورت می‌پذیرد. وان‌پلاس 12 در هر دو حالت یعنی با نرخ رفرش اتوماتیک 120 هرتزی و نرخ رفرش اتوماتیک 60 هرتزی، تست Work 3 پی‌سی‌مارک را تا نزدیک به 18 ساعت ادامه داد و در این میان به‌دلیل توانایی بالای صفحه‌نمایش در کنترل نرخ رفرش بسته به محتوای به‌نمایش درآمده روی صفحه به اختلاف خاصی بین این دو گزینه نمی‌توان اشاره کرد. ذکر این نکته نیز کاملاً همیت دارد که نتیجه به‌دست آمده از تست باتری وان‌پلاس 12 با تنظیم وضوح صفحه‌نمایش روی گزینه QHD+ به‌دست آمده و با وضوح پیش‌فرض فول اچ‌دی پلاس این رقم حتی از این نیز فراتر می‌رود.

درون جعبه وان‌پلاس 12 یک شارژر قدرتمند 100 واتی قرار گرفته که ظاهراً همانی‌ست که در وان‌پلاس 11 نیز حضور داشت و به‌گفته شرکت سازنده به 26 دقیقه زمان برای پر کردن باتری نیاز دارد. تست شارژ باتری گوشی را از 2 درصد در حالت خاموش آغاز می‌کنیم؛ جایی‌که پس از 5 دقیقه شارژ باتری به 23 درصد و پس از 10 و 15 دقیقه به‌ترتیب به 43 و 61 درصد رسید. باتری پس از 20 دقیقه تا 78 درصد از ظرفیت خود پر شد و رأس 26 دقیقه ادعایی وان‌پلاس نیز به شارژ 97 درصدی و یک دقیقه بعد به شارژ 99 درصدی رسید از این رو می‌توان تا حد زیادی از صحت ادعای وان‌پلاس در مورد سرعت شارژ سخن گفت. یک درصد باقی‌مانده شارژ اما در تست ما به زمان طولانی‌تری برای پر شدن نیاز داشت و گوشی در نهایت در دقیقه 32 به‌طور کامل پر شد.

سیستم‌عامل - رابط کاربری

وان‌پلاس 12 استفاده شده در این بررسی همان‌طور که در ابتدا نیز اشاره شد نسخه چین با سیستم عامل اندروید 14 و رابط کاربری ColorOS 14 است که در گوشی‌های برند مادر اوپو نیز حضور دارد نسخه گلوبال این گوشی اما با پوسته OxygenOS 14 ارائه می‌شود که با وجود آن‌که از لحاظ ظاهری و عملکردی تفاوت چندانی با کالر او اس نسخه چین ندارد اما همانطور که در ادامه خواهیم دید از لحاظ محتوا و حجم نرم‌افزارهای از پیش نصب شده تفاوت‌های بزرگی را به‌نمایش می‌گذارد. زمان بوت سیستم چیزی در حدود 15 تا 17 ثانیه است که یکی از سریع‌ترین زمان‌های بوت حتی در بین پرچمداران به‌حساب می‌آید. شرکت سازنده ارائه 4 آپدیت بعدی اندروید و 5 سال به‌روز امنیتی را برای این گوشی تضمین کرده است.

صفحه قفل در حالت پیش‌فرض از طراحی مینیمال و ساده‌ای برخوردار است و به‌جز زمان و تاریخ در بالا و میانبری برای دسترسی به دوربین در پایین با نکته دیگری روبرو نمی‌شویم. با فعال کردن یک گزینه در این قسمت والپیپرهای متعدد و اطلاعات تازه‌ای نیز در این صفحه ارائه می‌شود که با توجه به زبان چینی آن‌ها چندان کاربردی به‌نظر نمی‌رسد!

طراحی صفحه هوم ظاهر ساده پیشین را حفظ کرده و با چهار آیکون در پایین و زمان و تاریخ در بالا به لاک اسکرین شباهت دارد. کشیدن دست از پایین به بالا در این قسمت اپلیکیشن چینی جست‌وجو را احضار می‌کند و با اسکرول به سمت راست نیز صفحه Quick Glance (حاوی اطلاعات عمدتا چینی) در سمت چپ ظاهر می‌شود.

هر دوی این موارد را البته می‌توان از تنظیمات هم‌اسکرین (که با نگه‌داشتن دست روی صفحه یا نزدیک کردن دو انگشت به هم و انتخاب گزینه More ظاهر می‌شود) غیر فعال کرد. در منوی تنظیمات هوم اسکرین و لاک اسکرین مواردی مثل امکان تغییر چینش آیکون‌های صفحه، قفل کردن چیدمان صفحه هوم، حذف گزینه Search از پایین صفحه، کنترل مدیای در حال پخش از صفحه لاک و جلوگیری از لمس تصادفی گوشی در جیب ارائه می‌شود.

رابط کاربری چینی دستگاه طبق انتظار حجم بسیار بالایی از اپلیکیشن‌های اضافی یا بلات‌ور را در بر دارد که به‌جز موارد کاربردی‌تری مثل اپلیکیشن آب و هوا، ماشین حساب، ساعت، ریکوردر صدا، مرورگر فایل و قطب‌نما که در پوشه ابزارها یا Tools جای دارند شامل 34 اپلیکیشن دیگر است که تقریباً همگی به‌کل چینی و نامفهومند و به‌جز اشغال فضا معمولاً استفاده دیگری برای یک کاربر غیر چینی ندارند. خبر خوب در این میان این است که تقریباً همگی این برنامه‌ها (مشخصاً به‌جز دو برنامه مرورگر اینترنتی و فروشگاه App Market) قابلیت آن‌اینستال شدن دارند و حتی برنامه‌های از پیش نصب شده برای پخش موزیک و ویدئو را نیز می‌توان به‌راحتی حذف کرد. نصب اپلیکیشن در این گوشی برای اولین بار به‌دلیل نبود بسته گوگل کمی با پیچیدگی همراه است اما با کمک برخی فروشگاه‌های جانبی و نصب Play Store مابقی کار به‌آسانی انجام شده و تمامی اپلیکیشن‌های بسته گوگل را می‌توان به‌راحتی در اختیار داشت. این گوشی از نمایش زبان فارسی پشتیبانی می‌کند اما در این رام امکان فارسی کردن زبان گوشی وجود ندارد.

منوی نوتیفیکیشن بالای صفحه‌نمایش با یک بار اسکرول رو به پایین علاوه بر نمایش اعلان برنامه‌ها و دو آیکون بزرگ بلوتوث و وای‌فای در بالا، پنج تاگل دیگر شامل چرخش اتوماتیک تصویر، حالت هواپیما، موقعیت جغرافیایی، چراغ‌قوه و دیتای موبایلی را همراه با نوار تغییر روشنایی صفحه ارائه می‌کند که در کنار این یکی گزینه‌ای برای فعال و غیر فعال کردن روشنایی خودکار در نظر گرفته شده است. زمان و تاریخ در بالا و دکمه دسترسی به منوی Settings نیز در مقابل آن دیده می‌شود. با کشیدن کامل این صفحه رو به پایین 15 آیکون دیگر به‌صورت پیش‌فرض در دو صفحه قابل اسکرول به این جمع افزوده می‌شوند و گزینه My Devices برای pair کردن دستگاه‌های دیگر نیز در پایین در دسترس قرار می‌گیرد.

با زدن آیکون سه‌نقطه بالای این قسمت علاوه بر امکان ویرایش جابه‌جایی و حذف و اضافه کردن آیکون‌ها، گزینه جالبی به‌نام Active apps در دسترس قرار می‌گیرد که از طریق آن امکان مشاهده برنامه‌های در حال اجرا در پس‌زمینه و متوقف کردن آن‌ها برای مصرف کم‌تر باتری فراهم می‌شود.

منوی تنظیمات یا Settings ظاهر شسته‌رفته و ساده‌ای را ارائه می‌کند که تا حدودی فلت و بی‌روح به‌نظر می‌رسد. اجزای این قسمت به‌جز نوار جست‌وجو، پیشنهادهای بالا و گزینه‌ای برای ساین‌این کردن در حساب کاربری وان‌پلاس به پنج قسمت شامل گزینه‌های ارتباطی، موارد مرتبط با ظاهر گوشی و صفحه‌نمایش، بخش مربوط به اپ‌ها، امنیت و باتری، موارد مرتبط با پرداخت موبایل، Digital Wellbeing و کلاد و در نهایت بخش About تقسیم می‌شوند.

بخشی بزرگی از حس خوب ناشی از تجربه گوشی‌های وان‌پلاس در گذشته‌های نچندان دور به بخش نرم‌افزاری و رابط کاربری OxygenOS این مجموعه مربوط بود که با تلفیق هرچه بیش‌تر با اوپو در سال‌های اخیر با وجود حفظ عنوان اکسیژن او اس در نسخه گلوبال گوشی بیش‌تر حال و هواوی کالر او اس اوپو را به‌خود گرفته و بی‌شک از تجربه اندروید خام و یک‌دست سال‌های گذشته فاصله گرفته است. از این رو در یک نگاه گلی از بخش نرم‌افزاری گوشی به‌خصوص در نسخه چینی در اختیار ما نمی‌توان به‌عنوان یک نقطه قوت بزرگ یاد کرد.

چیپ‌ست پردازشی - حافظه

طبق انتظار از یک پرچمدار بزرگ در سال 2024، وان‌پلاس 12 با چیپ‌ست Snapdragon 8 Gen 3 شرکت کوالکام با لیتوگرافی 4 نانومتری ارائه می‌شود که در حال حاضر در کنار اکزینوس 2400 سامسونگ و دیمنسیتی 9300 مدیاتک پیشرفته‌ترین راه‌حل‌های پردازشی حال حاضر دنیای موبایل را تشکیل می‌‌دهند. هسته‌های سطح بالای اسنپ‌دراگون 8 جن 3 شامل 1 هسته Cortex-X4 و 5 هسته Cortex-A720 می‌شوند و برای اولین بار در یک پردازنده سری 8 کوالکام از تنها دو هسته سطح پایین سری پنج استفاده شده است. فرکانس تک هسته X4 این چیپ‌ست 3.3 گیگاهرتز، هسته‌های میانی A720 آن 3.2 گیگاهرتز و دو هسته A520 آن 2.3 گیگاهرتز است که همگی نسبت به همتایان پیشین خود در Snapdragon 8 Gen 2 با افزایش فرکانس روبرو شده‌اند.

رم LPDDR5X دستگاه در نسخه گلوبال 12 یا 16 گیگابایت است اما در نسخه چین امکان تهیه گوشی با رم 24 گیگابایتی نیز وجود دارد. حافظه داخلی گوشی نیز در دو ورژن 256 و 512 گیگابایتی در نسخه گلوبال موجود است اما در نسخه چین ورژن حجیم‌تر 1 ترابایتی نیز ارائه می‌شود. حافظه دستگاه از نوع کاملاً پر سرعت UFS 4.0 انتخاب شده که در این سطح انتظار دیگری نیز از آن نمی‌رود.

در نسخه 16GB/512GB در اختیار ما در بوت اولیه و پیش از هرگونه تغییری روی حافظه اعم از انتقال فایل یا نصب یا آپدیت برنامه‌ها، 34.9 گیگابایت به فایل‌های سیستمی تعلق داشته و کمی بیش از 477 گیگابایت حافظه داخلی ارزشمند در اختیار کاربران قرار گرفته است. این حجم از حافظه با Uninstall کردن آن حجم وسیع برنامه‌های اضافه و بلا‌ت‌ور افزایش نیز پیدا می‌کند.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به حضور پروسسور توانمند Snapdragon 8 Gen 3 همراه با رم و حافظه داخلی حجیم پر سرعت، انتظار نتایج درخشانی از وان‌پلاس 12 می‌رود که احتمالاً تنها با گوشی‌های پرچمدار سطح گیمینگ قابل به چالش کشیده شدن است.

وان‌پلاس 12 در تست پردازشی Geekbench 5 به امتیازهای به‌ترتیب 1,644 و 6,273 واحد در حالت‌های تک و چند هسته‌ای دست پیدا می‌کند که نشان از موقعیت پرچمداری گوشی در این تست می‌دهد. نسخه ششم Geekbench به‌علت ناشناخته‌ای در وان‌پلاس 12 در اختیار ما قابل اجرا نبود.

وان‌پلاس 12 در تست AnTuTu نسخه دهم به امتیاز فوق‌العاده‌ای فراتر از 2 میلیون واحد دست پیدا کرد که از حد انتظار در این تست فراتر رفته و نه‌‌تنها با اختلاف از S24+ با پروسسور Exynos 2400 فراتر می‌رود بلکه S24 Ultra با نسخه ارتقاء یافته SD 8 Gen 3 را نیز به چالش می‌‌کشد. گوشی در حین انجام این تست نزدیک به 9 درجه گرم شد.

وان‌پلاس 12 در نسخه نهم AnTuTu که امکان مقایسه امتیاز نهایی با دیگر رقبا را به‌دست می‌دهد، امتیازی نزدیک به 1,520,000 واحد را ثبت کرد که به‌‌خوبی از اغلب رقبای پرچمدار خود فاصله گرفته و به رده گوشی‌های گیمینگ نزدیک شده است. برای مقایسه بد نیست بدانیم که گلکسی اس 24 پلاس مجهز به پروسسور Exynos 2400 در این تست امتیازی نزدیک به 1,300,000 واحد را ثبت می‌کند و S24 Ultra نیز فاصله چندانی با امتیاز یک و نیم میلیونی وان‌پلاس 12 ندارد.

در تست گرافیک 3DMark در آزمون Wild Life Extreme به امتیازی فراتر از 5 هزار واحد و سرعت متوسط 30 فریم در ثانیه دست پیدا کردیم که به‌گفته تری‌دی‌مارک از 94 درصد دیگر گوشی‌ها نتیجه بهتری را به‌دست می‌دهد. برای مقایسه بد نیست بدانیم که گوشی میان‌رده پیشرفته S23 FE‌ در این تست با گرافیک توانمند Xclipse 920 به‌زحمت از 2,200 واحد در این تست فراتر می‌رود و ثبت امتیاز 5 هزار واحدی در وان‌پلاس 12 نشان از قدرت بسیار بالای این مجموعه دارد

امتیاز وان‌پلاس 12 در تست Solar Bay از همین آزمون که بیش از همه چیز بر قابلیت رهگیری و انعکاس نور یا ray tracing تمرکز دارد به امتیازی فراتر از 8,600 واحد دست پیدا کرد که همچنان در بالاترین سطح گرافیکی قرار داشته و در مقایسه با S24+ و S24 Ultra با امتیازهای بیش از 8,700 نیز فاصله چندانی ندارد.

برای تست ثبات گرافیکی OnePlus 12 به سراغ آزمون استرس Wild Life Extreme از مجموعه 3DMark رفتیم که در آن پس از 20 بار اجرای این تست نتیجه اولیه با نتیجه لوپ آخر مقایسه می‌شود. وان‌پلاس 12 در این تست تنها کمی بیش از 52 درصد از توان اولیه خود را در انتهای آزمون ارائه کرد و دمای آن در حین انجام این عملیات 15 درجه افزایش یافت. کل گوشی در این تست کاملاً گرم شد اما نیمه بالایی آن به‌خصوص کناره سمت چپ بیش از اندازه گرم و داغ بود. دمای گوشی به‌گفته تری‌دی مارک در حین انجام این تست از 30 درجه به 45 درجه افزایش پیدا کرده است.

گوشی زیر بار پردازشی خیلی زود به وضعیت گلوگاه وارد شد و پس از 20 دقیقه اجرای تست CPU Throttling نزدیک به 63 درصد از توان اولیه خود را حفظ کرد. OnePlus 12 در این تست نیز به‌شدت گرم شد اما میزان گرمای آن اندکی کم‌تر از تست استرس گرافیکی بود.

گزینه‌های ارتباطی

از جمله ویژگی‌های مهم پرچمداران واقعی باید به گزینه‌های ارتباطی متنوع و گسترده اشاره کرد و وان‌پلاس 12 نیز طبیعتاً از این قاعده مستثنی نیست؛ این گوشی از 5G روی هر دو سیم‌کارت پشتیبانی کرده و امکان دسترسی به 4G LTE‌ تا Cat.18 در دانلود نیز برای آن فراهم است. به‌لطف پروسسور پیشرفته SD 8 Gen 3،‌ بلوتوث 5.4 و وای‌فای 7 در این مدل در دسترس قرار داشته و NFC، اینفرارد و مسیریابی ماهواره‌ای دقیق دو فرکانسی را نیز ارائه می‌کند. غایب بزرگ در بخش گزینه‌های ارتباطی دستگاه به Ultra Wideband یا UWB تعلق دارد که در بین گوشی‌های اندرویدی به جز دو سه استثنای نچندان جدید مدت‌هاست که تنها در گوشی‌های پرچمدار سامسونگ و گوگل به‌چشم می‌خورد.

رقبای هم‌رده

رقبای هم‌رده وان‌پلاس 12 را باید در بین پرچمداران بزرگ اندرویدی در مرتفع‌ترین رده بازار جست‌وجو کرد؛ جایی‌که با عبور از محدودیت‌های معمول میان‌رده‌های ارزشمند و حتی گوشی‌های پیشرفته‌تر موسوم به فلگ‌شیپ کیلر، بالاترین سطح از امکانات بدون نگرانی از افزایش قیمت ارائه شده‌ است. از این رو با در نظر گرفتن فاکتور قیمت، وان‌پلاس 12 را می‌توان رقیبی برای گوشی‌هایی مثل شیائومی 14 پرو و سامسونگ گلکسی S24+ در نظر گرفت که البته هر دو با نیم‌نگاهی به قیمت‌های فعلی بازار، گوشی‌های گران‌قیمت‌تری به‌حساب می‌آیند.

Xiaomi 14 Pro

شیائومی 14 پرو بدون در نظر گرفتن نسخه ویژه و گران‌قیمت تیتانیومی همچنان با دو لایه شیشه‌ای و شاسی فلزی میانی طراحی شده اما برخلاف وان‌پلاس 12 با پرهیز از لبه‌های خمیده دو سطح نسبتاً تخت و صاف را در پشت و رو تشکیل داده است. وزن گوشی تفاوت خاصی ندارد اما با استاندارد IP68 نسبت به وان‌پلاس 12 برتری محسوسی را ارائه می‌کند.

صفحه‌نمایش LTPO دستگاه اندکی کوچک‌تر (6.73 در مقابل 6.82 اینچ) طراحی شده اما کمی کشیده‌تر بوده و تراکم آن نیز چند پیکسلی بیش‌تر است. هر دو صفحه‌‌نمایش از دالبی ویژن و HDR10+ پشتیبانی می‌کنند اما بیشینه روشنایی نقطه‌ای وان‌پلاس، 50 درصد بیش‌تر است و روی کاغذ نتیجه بهتری را در حین به‌‌تصویر کشیدن این دو گزینه ارائه می‌کند. نمایشگر شیائومی 14 پرو اما در عوض 12 بیتی‌ست و دوربین سلفی بالای آن نیز با وجود شباهت در وضوح 32 مگاپیکسلی و غیبت فوکوس خودکار، امکان برداشت ویدئوی 4K/60fps را دارد.

سنسور دوربین اصلی شیائومی 14 پرو روی کاغذ اندکی بزرگ‌تر بوده و در نتیجه پیکسل‌های 1.2 میکرونی آن نیز نسبت به پیکسل‌های 1.12 میکرونی وان‌پلاس 12 کمی بزرگ‌ترند. لنز این دوربین در تعداد قطعات و پشتیبانی از OIS‌ تفاوتی با وان‌پلاس 12 ندارد اما دیافراگم آن در دو پله f/1.42 و f/4.0 متغیر است و از این لحاظ نیز (بازهم روی کاغذ) شرایط منعطف‌تری را نسبت به رقیب خود ارائه می‌دهد. دوربین پریکسوپی، رقابت تله‌فتوها را به‌نفع وان‌پلاس 12 می‌کند و در حالت نظری با تفاوت بزرگی در دوربین‌های 50 مگاپیکسلی اولتراواید گوشی‌ها (هر دو مجهز به فوکوس خودکار و لنز f/2.2) روبرو نمی‌شویم.

در پردازنده و حافظه شرایط دو گوشی یکسان است و در لیست گزینه‌های ارتباطی نیز به تفاوت خاصی نمی‌توان اشاره کرد. ظرفیت باتری در شیائومی 14 پرو کم‌تر از رقیب آن و برابر با 4,880 میلی آمپر ساعت است اما در عوض به شارژر سریع‌تری با توان 120 وات مجهز است که به‌گفته شرکت سازنده در 18 دقیقه قادر به پر کردن باتری دستگاه خواهد بود هر دو گوشی از شارژ بی‌سیم 50 واتی و شارژ بی‌سیم معکوس 10 واتی پشتیبانی می‌‌کنند.

بدین‌ترتیب در یک نگاه IP68 بدنه، دیافراگم لنز دوربین اصلی و سرعت شارژ باتری برتری‌های شیائومی 14 پرو را تشکیل می‌دهند و وان‌پلاس 12 نیز با صفحه‌نمایش بزرگ‌تر، دوربین تله‌فتوی پریسکوپی و ظرفیت بالاتر باتری بر رقیب خود برتری خواهد داشت.

Samsung Galaxy S24+

با توجه به اختلاف قیمت بالای S24 Ultra با OnePlus 12 امکان مقایسه این دو گوشی حداقل از لحاظ رده قیمتی چندان فراهم نیست و شاید بهتر باشد آن را با S24+ در بوته مقایسه قرار دهیم )هرچند این گوشی نیز با قیمت‌های فعلی بازار همچنان انتخاب کاملاً گران‌تری محسوب می‌شود)؛ اس 24 پلاس نسبت به دو گوشی دیگر این رقابت بیش از 20 گرم سبک‌تر است اما تنها گوشی در این میان است که ضمن ارائه فریم فلزی از دو لایه شیشه‌ای Victus 2‌ در پشت و رو استفاده می‌کند. استاندارد IP68 نیز مثل شیائومی 14 پرو و برخلاف وان‌پلاس 12 در این گوشی حضور دارد. از این رو می‌توان از این گوشی به‌عنوان مستحکم‌ترین مدل در این رقابت نام برد.

صفحه‌نمایش LTPO دستگاه تقریباً مشابه مدل شیائومی با اندازه 6.7 اینچ و رزولوشن 1440×3120 پیکسل است که تراکمی مابین دو مدل دیگر ارائه می‌کند. این گوشی تنها مدل در این رقابت با ارائه سنسور اثر انگشت اولتراسونیک است که ضمن سرعت بالاتر در بازگشایی، امکان بازگشایی قفل سیستم‌عامل با انگشت خیس را نیز دارد. با این‌که این S24+ در برخی بازارها با چیپ‌ست SD 8 Gen 3 نسخه گلکسی ارائه می‌شود اما در سایر بازارها از جمله در ایران با پروسسور Exynos 2400 در دسترس قرار دارد که در برخی موارد تا حد نامحسوسی نسبت به پردازنده کوالکام در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد. حداکثر رم گوشی 12 گیگابایت است که نسبت به دو مدل دیگر با امکان دسترسی به رم 16 گیگابایتی شرایط ضعیف‌تری دارد اما حافظه 256 یا 512 گیگابایت آن (بدون در نظر گرفتن نسخه 1 ترابایتی شیائومی 14 پرو) مثل دیگر رقباست.

دوربین اصلی S24+ یک 50 مگاپیکسلی تکراری و آشنا با سایز سنسور 1 میکرونی‌ست که از این لحاظ و دیافراگم بسته‌تر f/1.8 نسبت به دو رقیب دیگر در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد این دوربین البته هنوز به OIS‌ مجهز بوده و امکان برداشت ویدئوی 8K/30fps دارد. دو دوربین دیگر این گوشی نیز نسبت به رقبا حرف چندانی برای گفتن ندارند چرا که نه‌تنها خبری از زوم پریسکوپی در دوربین تنها 10 مگاپیکسلی تله‌فتوی گوشی نیست بلکه دوربین تنها 12 مگاپیکسلی اولتراواید آن نیز فاقد فوکوس خودکار است. دوربین سلفی گوشی با ‌این‌که فقط 12 مگاپیکسل وضوح دارد اما در عوض به فوکوس خودکار مجهز بوده و امکان برداشت ویدئوی 4K/60fps را دارد.

S24+ برخلاف دو رقیب دیگر فاقد وای‌فای 7، بلوتوث 5.4 و درگاه اینفرارد است اما با 7 سال آپدیت اندروید و به‌روزرسانی‌های امنیتی سرآمد دو مدل دیگر به‌حساب می‌آید. ظرفیت باتری 4,900mAh گوشی تقریباً مشابه شیائومی 14 پرو بوده اما توان شارژر 45 واتی سیمی (که باید آن را به‌صورت جداگانه تهیه کرد) و شارژر 15 واتی بی‌سیم آن بسیار پایین‌تر از رقباست.

بدین‌ترتیب در یک نگاه Galaxy S24+ با ارائه دو لایه شیشه‌ای ویکتوس 2 در پشت و رو، ‌استاندارد IP68 بدنه، ‌سنسور اثر انگشت اولتراسونیک، دوربین سلفی مجهز به فوکوس خودکار، قابلیت ارتباطی UWB و 7 سال آپدیت نرم‌افزاری بر رقیب خود برتری دارد و وان‌پلاس 12 نیز با صفحه‌نمایش بزرگ‌تر، پردازنده SD 8 Gen 3، دسترسی به رم 16 گیگابایتی، برتری مشهود مجموعه دوربین‌های بخش پشتی، ظرفیت بالاتر باتری، شارژ سریع درون جعبه و وای‌فای 7 و بلوتوث 4 حریف خود را به چالش می‌کشد.

کلام آخر

OnePlus 12 پرچمداری قابل احترام با مشخصاتی در سطح بزرگان دنیای اندروید و قیمتی همچنان مناسب‌تر از رقبای انگشت‌شمار این کلاس است؛ طراحی گوشی با ترکیب شیشه و فلز و استفاده از بافت مات و مقاوم در برابر اثرات انگشت بر جذابیت این مدل افزوده است اما مقاوم نبودن این مجموعه در برابر نفوذ آب با غیبت استاندارد IP68 از امکان رقابت این این مدل در قیاس با برخی نمونه‌های مشابه کاسته است. طراحی خاص محوطه لنزهای دوربین در نگاه اول جالب‌توجه به‌نظر می‌رسد اما میزان بیرون‌زدگی این مجموعه از حد قابل انتظار کاملاً فراتر رفته و امکان آسیب رسیدن به این مجموعه حین سقوط گوشی از دست را افزایش داده است.

صفحه‌نمایش گوشی یکی از بهتری نمونه‌های فعلی بازار در کلاس پرچمداران با روشنایی بالا و پوشش Gorilla Glass Victus 2 است که با پشتیبانی از LTPO، نرخ رفرش متغیر 1 تا 120 هرتز را به‌خوبی پوشش می‌دهد. از کیفیت دوربین اصلی گوشی در شب و روز کاملاً رضایت داشتیم و دوربین تله‌فتوی پریسکوپی با زوم 3 برابری و حفظ کیفیت در بزرگ‌نمایی‌های 6 تا 10 برابری نیز عملکردی رضایت‌بخش را به‌نمایش گذاشت. تصاویر دوربین اولتراواید نیز به‌لطف فوکوس خودکار در جایگاه مطلوبی قرار دارند و با وجود آن‌که از لحاظ کیفیت رنگ و کنتراست با دوربین اصلی قابل مقایسه به‌نظر نمی‌رسند و دیافراگم بسته‌تر لنز نیز تصویر تیره‌تری را در مقایسه با دوربین اصلی ایجاد می‌کند اما در کلاس خود هنوز در جایگاه قابل‌قبولی قرار می‌گیرند. این دوربین امکان برداشت عکس‌های ماکرو را نیز ارائه می‌کند که در این زمینه نیز امتیاز بالایی را کسب می‌کند. از کیفیت ویدئوهای 4K/60fps دوربین اصلی در زمینه جزییات و کیفیت رنگ به‌طور کامل رضایت داشتیم و ویدئوهای 4K دوربین اولتراواید نیز در زمینه تثبیت تصویر موفق عمل می‌کند. ویدئوهای 4K دوربین تله‌فتو کمی لرزان است اما هنوز جزییات بالایی را ارائه می‌‌دهد. دوربین اصلی امکان برداشت ویدئوی دالبی ویژن را در هر دو وضوح 4K و 1080p در دو نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه ارائه می‌کند اما این گزینه در وضوح 8K در دسترس قرار ندارد.

کیفیت پردازش و گرافیک دستگاه در بالاترین سطح است اما گوشی زیر بار سنگین (به‌خصوص زیر بار گرافیکی) به میزان بسیار زیادی داغ می‌شود و بخش بزرگی از توان خود را در این حالت از دست می‌دهد. ایجاد گرمای بیش از اندازه البته در طی زمان رخ می‌دهد و در فواصل کوتاه حرارت بدنه از سطح قابل قبول چندان بالاتر نمی‌رود. از توان باتری گوشی به‌میزان بسیار زیادی رضایت داشتیم و شارژ سریع گوشی نیز تقریباً مطابق اعلام شرکت سازنده در حوالی 30 دقیقه انجام می‌شود.

نکات مثبت و منفی OnePlus 12 در یک نگاه شامل این موارد می‌شوند:

+ بدنه مستحکم با ترکیب شیشه و فلز

+ شیشه مات و مقاوم در برابر اثر انگشت بخش پشتی

+ دکمه لغزنده Alert-Slider جانبی با امکان سایلنت کردن آنی دستگاه

+ صفحه‌نمایش پر نور و درخشان، مجهز به LTPO با پشتیبانی از دالبی ویژن

+ پوشش Gorilla Victus 2 روی صفحه‌نمایش

+ پروسسور قدرتمند SD 8 Gen 3 با رم و حافظه داخلی سریع و حجیم

+ کیفیت بالای عکس و ویدئوی دوربین اصلی در شب و روز

+ زوم 3 برابری با کیفیت دوربین تله‌فتو با افت ناچیز در حالت‌‌های 6 و 10 برابری (به‌شرط نور ایده‌آل)

+‌ وضوح بالای دوربین اولتراواید و تجهیز آن به فوکوس خودکار

+ امکان برداشت ویدئوی دالبی ویژن با وضوح 4K‌ با دوربین اصلی با نرخ 30 فریم در ثانیه

+ باتری قدرتمند 5,400 میلی آمپر ساعتی با شارژر 100 واتی درون جعبه

+ پشتیبانی از شارژ بی‌سیم 50 واتی

+ گزینه‌های ارتباطی متعدد با مسیریابی ماهواره‌ای دو فرکانسی

+ اسپیکرهای نسبتاً پر قدرت و با کیفیت

- پرهیز از استاندارد IP68 در نفوذ آب به‌هنگام غوطه‌وری

- استفاده نشدن از شیشه Victus 2 در بخش پشتی

- امکان بهبود در تصاویر شب دوربین‌های اولتراواید و تله‌فتو

- نبود فوکوس خودکار در دوربین سلفی و پشتیبانی نکردن از نرخ 60 فریم در فیلم‌برداری

- داغ شدن بیش از اندازه زیر بار سنگین (به خصوص بار گرافیکی)

- غیبت UWB از لیست گزینه‌های ارتباطی دستگاه

- رابط کاربری ColorOS با حجم بالای بلات‌ور (در نسخه چین) و با فاصله فراوان از اندروید خام