mobile.ir - مرجع موبایل ایران

در جست‌وجو برای یافتن اولین نشانه‌های یک گوشی مخصوص بازی یا گیمینگ فون که به‌صورت ویژه با امکانات خاص برای گیمرها طراحی شده باشد باید به حدود 4 تا 5 سال پیش و فعالیت برندهای با تجربه‌ای در این زمینه مثل ریزر با گوشی Razer Phone و ایسوس با ROG Phone بازگشت؛ مدل‌هایی که مدت‌ها پیش از پرچمداران بزرگ بازار، نرخ رفرش‌‌های 90 و 120 هرتزی صفحه‌نمایش، رم‌های 8 گیگابایتی و باتری‌های با شارژ سریع را ارائه کردند این رده در ادامه به یکی از علاقه‌مندهای عمده برندهای چینی بدل شد و از ویوو و اوپو و زیر مجموعه‌‌های آن‌‌ها گرفته تا ZTE و لنوو و به‌خصوص شیائومی گوشی‌های مختلفی را در طی چند سال گذشته در این کلاس ارائه کردند.

نخستین تکه پازل برای ترسیم سیمای یک گوشی مخصوص بازی به پردازنده آن تعلق دارد که طبیعتا باید در بالاترین سطح و هم‌طراز با پیشرفته‌ترین پرچمداران بازار انتخاب شود. صفحه‌نمایش با کیفیت با نرخ رفرش بالا و سرعت برداشت تاچ سریع، حافظه رم حجیم و سریع، حافظه داخلی پر سرعت، باتری با شارژ بسیار سریع، سیستم خنک‌کننده پیشرفته (حتی با کمک گرفتن از فن‌های فیزیکی)، دکمه‌های جداگانه مخصوص بازی، استفاده از دو پورت شارژ (برای جلوگیری از ایجاد مزاحمت کابل شارژ در حین بازی با در دست گرفتن گوشی به‌صورت افقی) بخشی از امکانات تعریف شده برای یک گوشی گیمینگ را تشکیل می‌دهند و در این میان گزینه‌های جانبی دیگری مثل تأمین انرژی مستقیم از شارژ و از مدار خارج کردن باتری، سیستم نورپردازی RGB، میکروفون‌های متعدد با سیستم کاهش نویز و لوازم جانبی خاص مخصوص بازی نیز گه‌گاه به این لیست افزوده می‌شوند.

ROG Phone 6 Pro

گوشی‌های مخصوص بازی را در یک نگاه می‌‌توان به دو دسته متمایز تقسیم‌بندی کرد که در اولی مدل‌های حرفه‌ای‌تر و پر امکانات‌تری مثل ROG Phone 6 Pro با نمایشگر ثانویه بخش پشتی و دو درگاه شارژ، Lenovo Legion Y90 با حافظه SSD و Legion Phone Duel 2 با دو فن خنک‌کننده و دوربین سلفی افقی آن قرار می‌گیرند. دسته دوم این خانواده مدل‌های مخصوص بازی ساده‌تری را در بر می‌گیرد که با وجود آن‌که نسبت به گوشی‌های پرچمدار عادی با امکانات بالاتر مثل دکمه‌های اختصاصی بازی، سیستم‌های خنک‌کننده قوی‌تر و اسپیکرهای قدرتمندتری همراه می‌شوند اما مقایسه آن‌ها با دسته اول امکانات کم‌تری را نشان می‌دهد. در این دسته مدل‌‌هایی مثل سری Poco F شیائومی، اغلب مدل‌های iQOO شرکت ویوو و برخی از مدل‌های با پسوند گیمینگ برند ردمی قرار می‌گیرند که Redmi K50 Gaming از آن جمله است.

Poco F4 GT

K50 Gaming که در فوریه 2022 در چین معرفی شده و چندی بعد در آوریل امسال با نام Poco F4 GT به بازارهای جهانی عرضه شد روی کاغذ با تکیه بر پروسسور Snapdragon 8 Gen 1، حافظه رم بالا و حافظه داخلی پر سرعت، سیستم خنک‌کننده متفاوت، شارژر 120 واتی و دکمه‌های اختصاصی مخصوص بازی انتخاب جالب‌توجه‌ای برای کاربران گیمینگ به‌نظر می‌رسد. این گوشی البته همان‌طور که اشاره شد از بالاترین سطح گوشی‌های مخصوص بازی فاصله دارد اما به‌نسبت، قیمت مناسب‌تری داشته و حجم و وزن کم‌تری را نیز ارائه می‌کند.

Redmi K50 Gaming با نام مدل 21121210G موضوع بررسی این نوبت است. بالاترین نسخه حافظه شیائومی ردمی K50 Gaming با رم 12 گیگابایتی و حافظه داخلی 256 گیگابایتی از سوی سایت تکنولایف برای بررسی در اختیار ما قرار گرفته است.

جعبه محتویات

جعبه دستگاه برخلاف رویه این روزهای سازندگان در هرچه کوچک‌تر کردن باکس گوشی‌ها، کاملا بزرگ و حجیم بوده و وزن نسبتا زیادی دارد. طراحی این باکس از طراحی بخش پشتی گوشی الهام گرفته شده و نام K50 نیز در مرکز آن به‌چشم می‌خورد. نوشته‌‌های پیرامون این جعبه نیز جالب‌توجه به‌نظر می‌رسند و به‌خصوص بر صدای دالبی اسپیکرهای تنظیم شده از سوی JBL در آن تأکید شده است. نام مدل در بخش پشتی این جعبه 21121210C درج شده که دقیقا معادل Redmi K50 Gaming نسخه چینی است گوشی درون جعبه اما با وجود نشان Redmi در بخش پشتی، همچنان Poco F4 GT‌ معرفی شده و مدل آن نیز 21121210G معرفی می‌شود این موضوع البته به‌دلیل یکسان بودن این دو گوشی تفاوتی را برای کاربر رقم نمی‌زند و نشان از پک چین بودن دستگاه و رام بین‌المللی بودن آن است.

درون این جعبه بزرگ و سنگین به‌جز خود گوشی به شارژر، کابل USB، یک قاب شفاف انعطاف‌پذیر، پین دسترسی به درگاه سیم‌کارت و یک دفترچه راهنمای کوچک بر می‌‌خوریم.

شارژر دستگاه که این بار نام مدل MDY-12-ED را بر خود دارد یک نمونه کاملا بزرگ و سنگین بوده که جدا از توان کامل 120 واتی (20 ولت و 6 آمپر)، از توان 66 واتی (11 ولت و 6 آمپر)، 27 واتی (9 ولت و 3 آمپر) و 15 واتی (5 ولت و 3 آمپر) نیز پشتیبانی کرده و لوگوی Quick Charge 3.0 نیز روی آن نقش بسته است. این شارژر فوق سریع یکی از نقاط قوت اصلی این گوشی است که در ادامه به آن بیش‌تر خواهیم پرداخت.

کابل USB گوشی یک نمونه ضخیم با توان عبور جریان 6 آمپری‌ست که از یک طراحی L شکل در سمت USB-C آن بهره می‌برد که در حین در دست گرفتن گوشی به‌صورت افقی در هنگام بازی مزاحمتی برای کاربران ایجاد نمی‌کند.

طراحی ظاهری

K50 Gaming برخلاف اغلب مدل‌های عجیب و غریب این خانواده از طراحی نسبتا ظریفی برخوردار است که آن را تا حدودی مشابه یک گوشی عادی جلوه می‌دهد. بدنه دستگاه برخلاف انتظار چندان برآمده و ضخیم نبوده و به‌خصوص در نسخه مشکی آن زرق و برق کم‌تری نسبت به یک گوشی گیمینگ عادی به‌چشم می‌خورد.

بخش پشتی دستگاه با یک خط عمودی سرتاسری به دو قسمت مساوی تقسیم شده و در میانه هر طرف نیز یک طراحی مثلثی در نظر گرفته شده است. این قسمت که به‌صورت مات طراحی شده اثرات انگشت چندانی را به‌خود جذب نمی‌کند و آلودگی‌های به‌جا مانده در آن نیز به‌راحتی پاک می‌شود.

محوطه مستطیلی دوربین در این بخش حدود 1 میلی‌متری از کف فاصله داشته و سه لنز دوربین را در خود جای می‌دهد. یکی از جذابیت‌های پنهان طراحی در K50 Gaming دو چراغ LED جای گرفته در دو سمت لنزهای دوربین است که در مواردی مثل شارژ باتری، دریافت تماس و پیام و حالت توربوی گیمینگ روشن می‌شود. LEDهای دوگانه دوربین نیز در قالب یک علامت صاعقه در خارج از این محدوده قرار دارند.

دورتادور دستگاه شلوغ و پر از المان‌های متعدد بوده و تعداد آن‌ها به‌خصوص در سمت راست به‌اندازه‌ای‌ست که تقریبا نمی‌توان گوشی را طوری در دست گرفت که یکی از کلیدها و کنترل‌ها زیر دست قرار نگیرد. این موضوع یکی از نکات منفی در حین استفاده از دستگاه بوده و امکان لمس تصادفی دکمه‌‌ها در هر بار برداشتن و در دست گرفتن گوشی حس ناخوشایندی را ایجاد می‌کند.

تعداد دکمه‌ها در سمت راست دستگاه به‌اندازه‌ای زیاد است که دیگر جایی برای کلید دوگانه تغییر صدا در این بخش باقی نمانده و به‌ناچار به سمت چپ منتقل شده است. جایگاه کاملا پایین این دکمه را البته باید به‌عنوان یک نکته کاملا مثبت در نظر گرفت. این ماجرا در بالا و پایین نیز تکرار شده و در هر دو بخش اجزای متعددی را می‌توان مشاهده کرد که البته از جک 3.5 میلی‌متری هدست در این میان خبری نیست.

پیرامون صفحه‌نمایش در بخش رویی حاشیه نسبتا اندکی به‌چشم می‌خورد اما قطر نزدیک به 4 میلی‌‌متری دوربین سلفی مرکزی می‌توانست اندکی کم‌تر باشد.

در مجموع از طراحی Redmi K50 Gaming به‌عنوان یک گوشی مخصوص بازی نمی‌توان ناراضی بود و برخلاف انتظار با گوشی نسبتا ظریف و خوش‌دستی روبرو می‌شویم که از اغلب نمونه‌های بسیار بزرگ و حجیم این رده فاصله زیادی دارد. از منظری دیگر اما در مقام یک گوشی عادی برای استفاده روزمره با تجمع دکمه‌ها و المان‌های سخت‌افزاری متعدد در دورتادور دستگاه به‌خصوص در سمت راست، احتمال لمس و فشردن تصادفی کلیدها کاملا افزایش پیدا کرده و حس ناخوشایندی را در گذر زمان ایجاد می‌کند. انتقال دکمه‌های تغییر صدا به چپ و پایین آوردن جایگاه آن‌ها البته به نفع کاربران تمام شده چرا که به‌راحتی می‌توان با یک دست بدون نیاز به دست دیگر هر دو کلید این قسمت را فشرد. نبود درجه IP دیگر انتقاد وارد بر این مجموعه است که با توجه به رده قیمتی بالای دستگاه انتظار بی‌جایی نیز به‌نظر نمی‌رسد.

ابعاد و وزن

مسئله اندازه و وزن یکی از اولین نکات منفی قابل اشاره در مورد یک گوشی هوشمند با برچسب گیمینگ است و با حضور سیستم‌های الزامی خنک‌کننده، باتری‌های حجیم و المان‌های اضافی همچون دکمه‌های کنترلی، عملا چاره‌ای نیز جز افزایش حجم و وزن این گوشی‌ها وجود ندارد. طراحان شیائومی اما از این لحاظ در مورد K50 Gaming چندان بد عمل نکرده و نه‌تنها طول و عرض 162.5 و 76.7 میلی‌متری آن برای یک گوشی 6.67 اینچی نسبتا مناسب است بلکه با عرض تنها 8.5 میلی‌متری یکی از نازک‌ترین گوشی‌های مخصوص بازی به‌حساب می‌آید.

وزن بالای 200 گرمی برای یک گوشی گیمینگ کاملا عادی و متداول بوده و K50 Gaming از این لحاظ استثنا نیست اما همچنان در حضور مدل‌هایی مثل بلک‌شارک 5 پرو با وزن 220 گرمی، رد مجیک 7S Pro با وزن 235 گرمی و Lenovo Legion 2 Pro با وزن 259 گرمی، نمی‌توان از وزن 210 گرمی دستگاه ناراضی بود و در دست نیز حس سنگینی چندانی را به‌کاربر منتقل نمی‌کند.

صفحه‌نمایش

طبق انتظار از یک گوشی مخصوص بازی، در K50 Gaming نیز از صفحه‌نمایش بزرگ و با کیفیتی استفاده شده که روی کاغذ تقریبا تمامی گزینه‌های حیاتی مورد نیاز در این بخش را ارائه می‌کند؛ صفحه‌نمایش دستگاه یک نمونه 6.67 اینچی OLED با وضوح 1080×2400 پیکسل و کنتراست 5,000,000:1 است که از مرجع دیسپلی میت موفق به دریافت امتیاز A+ شده است. حداکثر نرخ رفرش این پنل 120 هرتز است اما به‌دلیل غیبت فناوری LTPO امکان کاهش این نرخ به مقادر بسیار کم‌تر وجود نداشته و تنها می‌توان از بین 120 یا 60 هرتز، یکی را انتخاب کرد.

سرعت برداشت تاچ یکی دیگر از ملزومات مهم صفحه‌نمایش گوشی‌های گیمینگ است و K50 در این زمینه نیز با ارائه سرعت حداکثر 480 هرتزی شرایط مناسبی دارد. دقت رنگ این پنل به‌گفته شرکت سازنده با معیارهای Delta E کمتر از 0.3 و JNCD نزدیک به 0.18 روی کاغذ در سطح بالایی قرار گرفته و با وجود آن‌که از سیستم کاهش نور DC dimming در آن خبری نیست اما فرکانس کاهش نور PWM در آن بسیار بالا و برابر 1,920 هرتز اعلام شده است. محدوده رنگ DCI-P3 در این پنل پشتیبانی شده و امکان نمایش محتوای HDR10+ را نیز دارد.

روی صفحه‌نمایش با پوششی از جنس شیشه Gorilla Glass Victus پوشیده شده و با وجود OLED بودن پنل، سنسور اثر انگشت در کناره دستگاه روی دکمه پاور جای گرفته است.

در منوی تنظیمات صفحه‌نمایش در بخش Color scheme پروفایل رنگی پیش‌فرض این پنل روی Vivid (پوشش محدوده DCI-P3) قرار گرفته و می‌توان آن را روی Saturated (با اشباع بیش‌تر رنگ‌ها) و یا استاندارد (محدوده sRGB) نیز قرار داد.

در این بخش همچنین گزینه دیگری به‌نام تنظیمات پیشرفته یا Advanced settings نیز قرار گرفته که با انتخاب آن و لمس فلش مقابل این گزینه می‌توان گستره رنگ‌های پنل را از بین P3 و sRGB انتخاب کرده و با نوار پایین صفحه نه‌تنها هرکدام از رنگ‌های قرمز، سبز یا آبی را مستقل از هم تغییر داد بلکه دیگر المان‌های حرفه‌ای‌تر پنل مثل اشباع، Hue، کنتراست، گاما و آن‌چه Value نامیده شده را نیز تغییر داد. البته نگفته پیداست که کاربران عادی شاید هیچ‌گاه اقدام به تغییر گزینه‌های این قسمت نکنند اما حضور آن‌ها در این قسمت امکان بالا بردن هرچه بیش‌تر دقت رنگ‌ها را فراهم آورده است.

در دنیای واقعی از کیفیت این صفحه‌نمایش در محیط‌های داخلی و خارجی رضایت داشتیم و زیر نور مستقیم خورشید نیز به شرط فعال بودن گزینه روشنایی خودکار، عملکرد نسبتا مناسبی را از خود به‌نمایش می‌گذارد.

رفرش 120 هرتزی صفحه‌نمایش

یکی از ویژگی‌های همیشگی گوشی‌های گیمینگ که از ابتدا در این خانواده حضور داشته، نرخ رفرش بالای صفحه‌نمایش است که از 90 هرتز در نمونه‌های اولیه تا 144 هرتز و فراتر از آن در نمونه‌های جدیدتر ادامه داشته است؛ K50 Gaming یا همان Poco F4 GT از نرخ رفرش 120 هرتزی پنل پشتیبانی می‌کند اما همانطور که گفته شد از پله‌های میانی در آن خبری نیست و تنها بین 60 یا 120 هرتز جابجا می‌شود. در منوی تغییر نرخ رفرش در K50 Gaming دو گزینه پیش‌فرش و کاستوم در دسترس قرار دارند که اولی سرعت به‌روزرسانی صفحه‌نمایش را روی 120 هرتز تنظیم کرده و دومی نیز همین کار را با امکان انتخاب گزینه 60 هرتز در اختیار شما قرار می‌دهد.

به‌بیان دیگر به‌عنوان یک تفاوت بزرگ با گوشی‌های پرچمدار واقعی، در این مدل از فناوری LTPO برای تغییر نرخ رفرش متناسب با موقعیت و اپلیکیشن‌ در حال استفاده خبری نبوده و در صورت انتخاب گزینه 120 هرتز به‌جز برخی موقعیت‌های اجباری مثل پخش ویدئو (هم آنلاین و هم از حافظه داخلی)، اپلیکیشن دوربین و یکی دو مورد دیگر که نرخ رفرش به 60 هرتز بر می‌گردد در سایر موارد تغییری در سرعت به‌روزرسانی 120 هرتزی صفحه‌نمایش ایجاد نمی‌شود. به حال خود گذاشتن صفحه‌نمایش برای چندین دقیقه نیز تغییری در این وضعیت ایجاد نکرده و این نرخ ثابت روی 120 هرتز باقی می‌ماند. این امر همانطور که در ادامه خواهیم دید در مصرف باتری به نفع کاربران تمام نمی‌شود.

زیر صفحه نمایش فضای نسبتا کوچکی در حدود 4 میلی‌متر وجود دارد و در کناره‌های چپ و راست و بالا نیز این حاشیه به حوالی 3 میلی‌متر می‌رسد.

اجزای جانبی

در صورتی که پیش از این تجربه استفاده از یک گوشی مخصوص بازی را نداشته باشید، کناره‌های شلوغ و پر ترافیک (و ظاهرا فلزی) K50 Gaming توجه شما را به خود جلب خواهد کرد؛ جایی‌که در هر سمت حداقل 3 المان مجزا دیده می‌شود و در سمت راست تعداد آن‌ها به 5 عدد افزایش پیدا می‌کند. در کناره سمت چپ گوشی به‌ترتیب از بالا به پایین درگاه سیم‌‌کارت، دکمه دوگانه تغییر صدا و یکی از میکروفون‌های سه‌گانه دستگاه قرار گرفته و دو خط آنتن نیز در همین بخش به‌چشم می‌خورد. دکمه تغییر صدا در این قسمت که به‌دلیل ترافیک سمت راست به این بخش منتقل شده کاملا پایین‌تر از حد عادی قرار دارد و با ارگونومی بالا امکان لمس هر دو دکمه ولوم پایین و بالا را با یک دست ارائه می‌دهد.

درگاه کوچک سیم‌کارت دو سیم‌کارت نانو را در خود جای می‌دهد و همانطور که از نام آن مشخص است از کارت حافظه پشتیبانی نمی‌کند.

در سمت راست یکی از جذابیت‌های اصلی دستگاه و از جمله آشناترین المان‌های یک گوشی مخصوص بازی یعنی دکمه‌های دوگانه پنهان در بدنه موسوم به shoulder buttons جای دارند که که با کشیدن اسلایدر مقابل هریک به سمت داخل و ظاهر شدن نقطه قرمز رنگی در کنار هریک از کلیدهای کشویی از جای خود خارج می‌شوند. این دکمه‌ها پس از خروج نیز برآمدگی اندکی در حدود 1 میلی‌متر داشته و میزان جابجایی آن‌ها در زیر دست پس از فشردن شدن نیز بسیار اندک و ناچیز است. در حین انجام بازی‌های مختلف می‌توان عملکردهای متفاوتی را به این دو دکمه منتسب کرد و بدین‌ترتیب سرعت و دقت بالاتری را نسبت به گوشی‌های عادی تجربه کرد. در مورد این دکمه‌ها در حین بازی در بخش تجربه بازی بیش‌تر سخن خواهیم گفت.

از این دکمه‌ها خارج از محیط بازی نیز می‌توان استفاده کرد و به حالت فشردن تکی یا دوگانه آن‌ها برخی عملگرها مثل احضار دوربین، ضبط صدا و ویدئو و اسکرین ریکورد و برخی موارد دیگر را می‌توان نسبت داد.

در همین قسمت تقریبا در مرکز به دکمه پاور گوشی بر می‌خوریم که این یکی نیز در جای کاملا مناسبی قرار گرفته و زیر انگشتان هر دو دست به‌راحتی پیدا می‌شود. این دکمه سنسور اثر انگشت دستگاه را نیز در خود جای داده است و به همان دلیلی که پیش از این در طراحی گوشی به آن اشاره شد یعنی شلوغ بودن بیش از اندازه این قسمت با هربار در دست گرفتن گوشی ویبره ناخوشایندی را از لمس تصادفی دکمه پاور و شناسایی نشدن درست اثر انگشت ایجاد می‌کند.

برای حل این مشکل می‌توان حالت سنسور اثر انگشت را از لمس به press یا فشار دادن تغییر داد تا فقط زمانی که این کلید فشرده می‌شود عملکرد سنسور اثر انگشت آن فعال شده و بدین‌ترتیب از این ویبره‌های ناخوشایند جلوگیری کرد. خطوط دوگانه آنتن در محلی متفاوت از سمت چپ دیگر نکته قابل اشاره در این قسمت را تشکیل می‌دهند.

در بالا به‌جز یکی دیگر از میکروفون‌ها، دو خط آنتن و درگاه اینفرارد به دو خروجی اسپیکر گوشی بر می‌خوریم که آینه آن‌ها در پایین نیز تکرار شده است. در پایین گوشی به‌جز خروجی‌های اسپیکر، دو خط آنتن دیگر، میکروفون تماس و البته درگاه USB-C به‌چشم می‌خورد و از جک 3.5 میلی‌متری هدست نیز در آن خبری نیست. نبود جک هدست برای یک گوشی گیمینگ نقطه ضعف بزرگی به‌حساب می‌آیند چرا که با عادی فرض کردن اتصال دائمی شارژر به گوشی در حین انجام بازی‌های سنگین و حرفه‌ای جایی برای اتصال هدست به دستگاه (که برای اشراف همه‌جانبه به بازی ضروری است) باقی نمی‌ماند؛ گزینه هدست بلوتوث نیز به‌دلیل تأخیر در انتقال صدا (هرچقدر هم اندک و ناچیز) چاره‌ای برای حل این مشکل نخواهد بود.

بخش پشتی

ظاهر شیشه‌ای بخش پشتی K50 Gaming مات و مقاوم در برابر اثرات انگشت ساخته شده و مثل دیگر گوشی‌های هم‌رده طراحی متفاوتی را از یک گوشی عادی ارائه می‌دهد. این قسمت با یک خط بزرگ عمودی به دو قسمت تقسیم شده و از دو طرح مثلثی فلش‌مانند در مرکز، درست در جایی‌که شاسی پیرامونی گوشی نیز به سمت بخش پشتی امتداد یافته، استفاده شده است. این طراحی که ظاهرا به‌جز زیبایی کارکرد دیگری را ارائه نمی‌کند و در Poco F4 GT نیز به همین صورت حضور دارد، به‌نوعی در طراحی لنزهای دوربین نیز تکرار شده و همان فرم فلش‌مانند را در دو سمت محوطه مستطیلی دوربین می‌توان مشاهده کرد.

در این‌جا البته کارکردی به‌جز زیبایی صرف، مد نظر بوده و دو چراغ LED با امکان نمایش رنگ‌های مختلف جای گرفته در حاشیه بیرونی فلش‌ها در مواردی مثل حالت توربو گیمینگ یا شارژ شدن باتری، روشن می‌شوند. دو فلش LED در یک طراحی صاعقه‌مانند نیز اجزای قابل اشاره در این بخش را تکمیل می‌کنند.

دوربین‌های بخش پشتی

دوربین در گوشی‌های هوشمند با توجه به کاربران هدف و هزینه‌ای که صرف اجرای برخی قابلیت‌های ویژه این دسته از گوشی‌ها همچون نمایشگرهای پیشرفته، دکمه‌های سخت‌افزاری جداگانه و سیستم‌های مدرن خنک‌کننده می‌شود معمولا در کانون توجه طراحان نبوده و اغلب گوشی‌های گیمینگ بر دوربین و قابلیت‌های آن تمرکز چندانی ندارند.

در K50 Gaming یا همان Poco F4 GT نیز این مسئله تکرار شده و از همان ابتدا و با خواندن مشخصات دستگاه، انتظار چندانی از مجموعه دوربین‌های دستگاه نمی‌رود. دوربین اصلی گوشی یک نمونه 64 مگاپیکسلی‌ست که با لنز بزرگ‌تر و برجسته‌تر به‌راحتی از سایرین مجزا می‌شود. این دوربین که از سنسور 1/1.73 اینچی سونی IMX686 بهره می‌برد از پیکسل‌هایی به اندازه 0.8 میکرون برخوردار است که پس از ترکیب چهار سلول کنار هم و تشکیل یک سلول بزرگ‌تر 1.6 میکرونی، عکس‌هایی را با وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی برداشت می‌کند. این سنسور پیش از این در گوشی گیمینگ ROG Phone 5 ایسوس و گوشی‌های قدیمی‌تری از همین شرکت شیائومی مثل Redmi K30 Pro در نقش دوربین اصلی ظاهر شده و از تاریخ ساخت آن چیزی نزدیک به 3 سال می‌گذرد. شیائومی برای بخش نوری این سنسور از یک لنز 6 مرحله‌ای با f/1.9 بهره گرفته و از OIS نیز طبق انتظار در آن خبری نیست.

دوربین دوم یک 8 مگاپیکسلی اولتراواید با f/2.2 بدون فوکوس خودکار است که فضایی به وسعت 120 درجه را به‌تصویر می‌کشد و در نهایت به یک دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو برمی‌خوریم که مثل دوربین اولتراواید بیش‌تر برای افزایش تعداد لنزهای دوربین به این جمع افزوده شده و با حسگر کوچک و نبود فوکوس خودکار، احتمالا به تعداد انگشت‌های یک دست نیز در طول حیات گوشی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد!

رابط‌ کاربری دوربین را پیش از این در گوشی‌های متعدد شیائومی دیده‌ایم و در این‌جا نیز تقریبا با هیچ نکته جدیدی روبرو نمی‌شویم. در این بخش در حالت پیش‌فرضِ برداشت 4:3، نوار مشکی بزرگی در سمت راست و نوار مشکی دیگری در سمت چپ حضور دارند که با تغییر نسبت به 16:9 باریک‌تر شده و با انتخاب گزینه فول‌اسکرین کاملا شفاف و ناپیدا می‌شود شاتر دوربین، سوییچ تعویض بین دوربین‌های اصلی و سلفی و نمایی از آخرین عکس گرفته شده، اولین ستون این نوار مشکی در کناره سمت راست را تشکیل می‌دهند و یک ردیف جلوتر نیز به حالت‌های مختلف دوربین شامل عکاسی و فیلم‌برداری، برداشت پرتره، حالت Pro و گزینه More بر می‌خوریم. با لمس آیکون کوچک دیگری در مقابل این قسمت می‌توان مابین دوربین اصلی، نمای زوم‌شده‌ای از این دوربین با بزرگ‌نمایی دیجیتال 2 برابر و دوربین اولتراواید جابجا شد. المان‌های حاضر در سوی دیگر نیز لیستی نسبتا آشنا را تشکیل می‌دهند که شامل برداشت HDR، گزینه هوش‌ مصنوعی یا AI برای تشخیص خودکار صحنه‌ها، تنظیمات فلش، Google Lens و فیلترهای رنگی یا زیباسازی اشاره کرد.

با لمس آیکون سه‌خط این قسمت امکان تغییر نسبت تصویر از 4:3 پیش‌فرض به 1:1، 16:9 یا فول وجود داشته و یک پله پایین‌تر نیز تایمر عکاسی اتوماتیک به چشم می‌خورد. در پایین‌ترین قسمت این بخش گزینه‌هایی مثل محو کردن پیرامون کادر (Tilt-shift)، ‌خطوط راهنمای گرفتن صحیح عکس،‌ برداشت ماکرو، فریم سینمایی (سیاه شدن بالا و پایین کادر در نسبت 16:9) و Timed burst قرار دارند.

گزینه برداشت زمان‌بندی‌شده یا Timed burst در این قسمت امکان برداشت تعداد عکس‌های مشخص در فواصل زمانی منظم را فراهم می‌کند برای نمونه می‌توان مثلا هر 5 یا 10 ثانیه یک عکس برداشت کرد و این عمل را تا رسیدن تعداد عکس‌ها به 100 عکس ادامه داد. حداقل و حداکثر فاصله زمانی بین عکس‌ها در این حالت 1 تا 60 ثانیه است و تعداد عکس‌ها نیز از 10 تا 600 عکس (با فواصل 10 تایی) قابل انتخاب است.

این منو در حالت ویدئو تغییر کرده و در بالای آن به‌جز وضوح پیش‌فرض 1080p/30fps امکان انتخاب چهار وضوح دیگر یعنی 4K/30fps ،1080p/60fps ،720p/30fps و 4K/60fps نیز وجود دارد. در پایین این بخش علاوه بر Settings گزینه‌هایی برای دسترسی به خطوط راهنمای تصویر، برداشت ماکرو و فریم سینمایی نیز در نظر گرفته شده است.

بخش More از رابط کاربری دوربین گزینه‌های آشنایی همچون برداشت اسلوموشن، تایم‌لپس، برداشت پانوراما، عکاسی از متن (Documents) و حالت شب را به‌نمایش می‌گذارد و برخی گزینه‌های دیگر که پیش از این در نمونه‌ای مثل Note 11 Pro+ 5G حذف شده شامل Clone (برای برداشت تصاویر متعدد از یک سوژه ثابت در سه حالت عکس، ویدئو و فریز فریم)، Dual Video (برداشت همزمان ویدئو با دوربین اصلی و سلفی) و افکت‌های ویدئویی بار دیگر به این مجموعه بازگشته‌اند. برداشت عکس با وضوح کامل 64 مگاپیکسلی نیز طبق معمول از همین طریق صورت می‌پذیرد.

Long exposure یا نورگیری طولانی‌مدت از جمله قابلیت‌های جالب این قسمت است که در طی آن با باز گذاشتن دیافراگم برای زمانی طولانی‌تر می‌توان تصاویر متمایزی را تهیه کرد. حرکت ستارگان، نقاشی با نور و گرفتن عکس‌های بدیع از جمعیت در حال حرکت از جمله گزینه‌هایی‌ست که در این بخش دیده می‌شوند. نگفته پیداست که برای استفاده از این قابلیت احتیاج به ثابت نگه‌داشتن دوربین مثلا روی سه‌پایه است.

گزینه Short video در این بخش امکان تهیه ویدئوهای 15 ثانیه‌ای (با وضوح 720p/30fps یا 1080p/30fps) را با هر دو دوربین اصلی و سلفی فراهم می‌کند. در این بخش سرعت برداشت ویدئو از بین دو پله کندتر و دو پله سریع‌تر قابل انتخاب بوده و پس از تهیه آن نیز گزینه‌ای برای آپلود مستقیم در شبکه‌های اجتماعی در نظر گرفته شده است.

به این ویدئوها می‌توان موزیک پس‌زمینه نیز افزود که گزینه‌ای برای آن جهت دسترسی به موارد پیش‌فرض و انتخاب موزیک دلخواه در بالا در نظر گرفته شده است. موزیک‌های پیش‌فرض در این قسمت همگی 15 ثانیه‌ای انتخاب شده‌اند اما می‌توان هر موزیک دیگری از حافظه داخلی را نیز انتخاب کرده و سپس با لمس گزینه ادیت در مقابل آن، 15 ثانیه دلخواه از آن موسیقی را برای ویدئوهای کوتاه خود برگزید.

در حالت حرفه‌ای یا Pro که برای دوربین‌های اصلی و اولتراواید در دسترس قرار دارد می‌توان پنج گزینه وایت‌بالانس، فوکوس، سرعت شاتر (از 1/4000 ثانیه تا 30 ثانیه در دوربین اصلی، از 1/4000 ثانیه تا 8 ثانیه در دوربین اولتراواید)، عدد ISO (از 50 تا 6,400 در دوربین اصلی، از 50 تا تا 800 در دوربین اولتراواید) و میزان نورگیری را به صورت مستقل تغییر داد و به نتایج متنوعی در هر حالت دست یافت. ‌در دوربین‌های التراواید طبیعتا گزینه فوکوس دستی غیر فعال است اما سایر گزینه‌ها برای همه دوربین‌ها در دسترس قرار دارند.

K50 Gaming امکان عکاسی در حالت RAW (با فرمت DNG) را نیز در همین قسمت ارائه می‌کند و از منوی بالای صفحه می‌توان گزینه‌های Metering را هم تغییر داد. گزینه‌ای برای تغییر سه کمیت شارپ‌نس، کنتراست و درجه اشباع نیز در بالا در نظر گرفته شده است. از قابلیت‌های ارائه شده در این منو، گزینه‌ای تحت عنوان Exposure verification است که با فعال کردن آن مناطقی از تصویر با نورگیری بیش از اندازه (overexposure) با هاشورهای قرمز و مناطق با نورگیری کم‌تر از اندازه (underexposure) به رنگ آبی در می‌آیند و بدین‌ترتیب پیش از گرفتن عکس می‌توان تنظیم نور صحیح‌تری را انجام داد.

منوی تنظیمات دوربین یا Camera settings ظاهرا خلاصه‌تری را نسبت به قبل به‌خود گرفته و تنظیمات کم‌تری در آن به‌چشم می‌ خورد؛ در این بخش همچنان امکان افزودن واترمارک، تنظیم کیفیت عکس (بالا، استاندارد و پایین)، تغییر وظیفه دکمه ولوم و قطع صدای شاتر در نظر گرفته شده و برخی نکات نسبتا تازه مثل هیستوگرام (برای نمایش آنی فیدبکی از نورگیری صحنه) و Anti banding (برای جلوگیری از اختلال ناشی از نورهای مصنوعی با فرکانس متفاوت که به لرزش و خطوط ناخوشایندی در تصویر منجر می‌شوند) نیز در آن حضور دارند.

عکاسی با Redmi K50 Gaming را در یک بعدازظهر نیمه‌ابری تابستانی با نور کامل آغاز می‌کنیم جایی‌که در اولین سوژه با وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی جزییات بالا و کنترل مناسبی روی نویز دیده می‌شود و هرچند در زمینه رنگ و طیف دینامیکی با شرایط ایده‌آلی روبرو نیستیم اما هنوز در اکثر مواقع شرایط نسبتا رضایت‌بخشی برقرار است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در قسمت‌های تیره‌تر تصویر اندکی نویز قابل مشاهده است و در زمینه شارپ‌نس نیز به نمونه‌های بهتری در این کلاس می‌توان اشاره کرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

کنتراست کم‌تر و طیف دینامیکی ضعیف‌تر در تصاویر رو به نور مشهودتر بوده و نتیجه نهایی را از سطح ایده‌آل دور می‌‌کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با قرار گرفتن پشت نور اما از شدت این ماجرا کاسته شده و رنگ‌ها حالا به‌سمت غیر طبیعی شدن و اشباع بیش‌تر حرکت می‌کنند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

گزینه HDR در این دوربین به‌صورت پیش‌فرض روی گزینه اتوماتیک قرار دارد که عملا تفاوت بزرگی را با حالت همواره روشن نشان نمی‌دهد. خاموش بودن این گزینه نیز معمولا تغییر بزرگی را ایجاد نمی‌کند و دوربین مواره فارغ از وضعیت HDR، برای خارج کردن سوژه‌ها از سایه تلاش می‌کند. در سه تصویر زیر اختلاف مابین این سه حالت اندک است و تنها دقت به وضعیت ابرها در آسمان اختلاف این سه حالت را نشان می‌دهد.

برداشت تصویر 16 مگاپیکسلی با دوربین اصلی با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 16 مگاپیکسلی با دوربین اصلی با HDR اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 16 مگاپیکسلی با دوربین اصلی با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حالت پرتره در دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی در سوژه‌های ساده‌تر عملکرد نسبتا قابل‌قبولی در تفکیک سوژه اصلی از پس‌زمینه دارد اما با بیش‌تر شدن جزییات، بخشی از سوژه اصلی نیز مثل تصویر سوم در زیر، محو می‌شود.

برداشت تصویر 16 مگاپیکسلی با دوربین اصلی در حالت پرتره - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با تنظیم دوربین اصلی برای گرفتن عکس‌های با وضوح کامل 64 مگاپیکسلی طبق انتظار از نور تصویر کاسته شده و جزییات کم‌تری نیز نسبت به وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی ارائه می‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 64 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 64 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با کاهش نور نویز این تصاویر بیش‌تر شده و اختلاف رنگی موسوم به purple fringing نیز در آن‌ها ظاهر می‌شود.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 64 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

از دوربین اولتراواید از همین ابتدا انتظار زیادی نداریم و با سنسور کوچک، دیافراگم بسته و نبود فوکوس خودکار احتمالا نتایج ضعیفی را به‌دست می‌دهد. اولین نکته مشهود در مورد تصاویر این دوربین اختلاف رنگ آشکار آن نسبت به عکس‌های دوربین اصلی‌ست و از نظر جزییات نیز شرایط کناره‌های کادر مناسب نیست.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

سوژه‌های به‌تصویر کشیده‌شده در این دوربین در کناره‌های کادر حالتی غیر عادی به‌خود گرفته و از نظر کنتراست و طیف دینامیکی نیز با نمونه ضعیفی روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

این دوربین همانطور که اشاره شد در دقت رنگ چندان موفق نبوده و بار دیگر اشاع بیش‌تری نسبت به حالت عادی در آن به‌چشم می‌خورد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در سمت نکات مثبت دوربین اولتراواید از جزییات تصویر در نور کامل در مرکز کادر برای یک دوربین 8 مگاپیکسلی نسبتا رضایت داشتیم هرچند سطح نویز در همین حالت نیز در سوژه‌های دشواری مثل آسمان اندکی بیش از اندازه است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو حتی انتظار کم‌تری را برای مشاهده یک دوربین با کیفیت در ذهن ایجاد می‌کند و نبود فوکوس خودکار در آن نیز به این انتظار بیش از پیش دامن می‌زند. در عمل اما از نتایج این دوربین تا حدودی رضایت داشتیم و با این‌که نبود فوکوس خودکار تنظیم فاصله دوربین به‌خصوص در زیر نور مستقیم خورشید را مشکل کرده است اما با اندکی حوصله می‌توان تصاویر قابل‌قبولی را با آن برداشت کرد که البته بهتر است تنها در صفحه‌نمایش کوچک خود گوشی دیده شوند.

برداشت تصویر با دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین 2 مگاپیکسلی ماکرو - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عکس‌های اتوماتیک گرفته شده با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی در شب از جزییات نسبتا اندک و کیفیت نچندان بالایی برخوردارند که نقاط ضعف آن‌ها پس از انتقال به یک نمایشگر بزرگ‌تر پدیدار می‌شود با فعال کردن حالت شب از منوی More با این‌که هنوز تغییری انقلابی و بزرگ در آن‌ها رخ نمی‌شود اما شرایط بهتر شده و ضمن ارتقاء کیفیت رنگ، سوژه‌های بیش‌تری نیز از سایه خارج می‌شوند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 16 مگاپیکسلی با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 16 مگاپیکسلی با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح 16 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 16 مگاپیکسلی با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اولتراواید طبق انتظار تصاویر بسیار تیره و نسبتا غیر قابل استفاده‌ای را در حالت اتوماتیک در شب برداشت می‌کند که با فعال کردن حالت شب تغییر بزرگی را تجربه کرده و حداقل می‌توان سوژه درون کادر را تشخیص داد. این تغییر البته به معنای ثبت جزییات بیش‌تر نبوده و در صورت بزرگ‌نمایی بار دیگر با جزییات اندک و شارپ‌نس ناچیزی روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 8 مگاپیکسلی با دوربین اولتراواید در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 8 مگاپیکسلی با دوربین اولتراواید در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اولتراواید در وضوح 8 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر 8 مگاپیکسلی با دوربین اولتراواید در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

حداکثر وضوح برداشت ویدئو در دوربین اصلی Poco F4 GT‌ یا همان Redmi K50 Gaming فور کی با 60 فریم در ثانیه است که با بیت‌ریت ویدئویی نسبتا اندک 60 مگابیت بر ثانیه و بیت‌ریت صوتی 95 تا 100 کیلوبیت بر ثانیه به‌صورت دو کاناله استریو انجام می‌شود. با کاهش وضوح به 4K با 30 فریم در ثانیه بیت‌ریت ویدئویی همچنان روی 60Mbps ثابت می‌ماند و در دو وضوح 1080p/60fps و 1080p/30fps نیز بیت‌ریت ویدئویی حوالی 20Mbps است. تصاویر 4K دوربین اصلی در هر دو نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه اندکی بیش از اندازه پر رنگ بوده و کنتراست بالایی را نیز نشان می‌دهد. نورگیری تصویر اندکی کم‌تر از حالت عادی‌ست اما در عوض در هر دو مورد با جزییات بالایی روبرو می‌شویم.

این شرایط یعنی کنتراست بالا و رنگ‌های بیش از اندازه اشباع‌شده در هر دو نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه وضوح 1080p نیز تکرار شده اما در سوی دیگر میزان جزییات کم‌تر از وضوح 4K است. دوربین اصلی در همه وضوح‌ها از لرزه‌گیری دیجیتال یا EIS‌ برخوردار است که به‌‌خوبی از پس لرزش‌های اندک ناشی از راه رفتن بر می‌آید.

در حین فیلم‌برداری با دوربین اصلی می‌توان یک فریم از ویدئو را با لمس دکمه شاتر به‌صورت عکس ذخیره کرد که رزولوشن این عکس در هر دو نرخ وضوح فول اچ‌دی، 2.1 مگاپیکسل (1080×1920 پیکسل) و در هر دو نرخ وضوح فور کی، 8 مگاپیکسل (2160×3840 پیکسل) است.

حداکثر وضوح برداشت ویدئو در دوربین اولتراواید 1080p با 30 فریم در ثانیه است و از وضوح 4K و نرخ 60 فریم در وضوح فول اچ‌دی پشتیبانی نمی‌کند. ویدئوهای این دوربین که با حضور EIS تثبیت قابل تقدیری را ارائه می‌کنند جزییات کم‌تر و رنگ‌های غیر دقیقی داشته و کنتراست بالا و نور کم‌تری در آن‌ها دیده می‌شود. از میزان جزییات این ویدئوها البته با توجه به کلاس این دوربین نمی‌توان چندان ناراضی بود. در دوربین اولتراواید نیز امکان گرفتن عکس از ویدئو فراهم بوده که وضوح این عکس 2.1 مگاپیکسل (1080×1920 پیکسل) است.

دوربین سلفی

دوربین سلفی گوشی یک نمونه 20 مگاپیکسلی با امکان گرفتن عکس‌هایی با حداکثر وضوح 5184×3904 پیکسل در نسبت 4:3 است که لنزی با گشودی f/2.24 را در مقابل خود دارد. گزینه زیباسازی چهره به‌صورت پیش‌فرض در این دوربین فعال است و حتی با لمس گزینه Original در تنظیمات آن نیز غیر فعال نشده و گزینه Smooth آن برای صاف کردن چهره سرجای خود باقی می‌ماند. بدین‌ترتیب عکس‌های گرفته شده با دوربین سلفی گوشی همواره درصدی از فیلترینگ برای ایجاد ظاهر بهتر را به همراه داشته و حداقل در نمونه در اختیار ما راهی برای غیر فعال کردن آن وجود نداشت این عکس‌ها فارغ از غیر واقعی بودن چهره، جزییات نسبتا بالایی داشته و از کیفیت آن‌ها می‌توان رضایت داشت.

این دوربین از برداشت HDR نیز پشتیبانی کرده و در فیلم‌برداری حداکثر به وضوح 1080p/60fps دست پیدا می‌کند.

باتری و شارژر

Poco F4 GT یا همان Redmi K50 Gaming با یک باتری 4 هزار و 700 میلی آمپر ساعتی ارائه می‌شود که با وجود آن‌که در قیاس با برخی نمونه پیشرفته‌تر این رده ظرفیت پایین‌تری را ارائه می‌کند اما به‌لطف یک شارژر بسیار سریع زمان اندکی را برای پر شدن کامل نیاز دارد. این باتری از دو واحد مجزا در کنار هم تشکیل شده که برای دستیابی به سرعت بالای شارژ راه‌حل متداولی به‌حساب می‌آید. شیائومی اشاره‌ای به اعداد رسمی دوام این باتری در مشخصات گوشی نکرده و نگفته پیداست که این دوام در عمل بستگی کاملی به نوع استفاده از دستگاه (به‌خصوص ساعت‌های بازی با آن) دارد. در دنیای واقعی اما در یک استفاده متوسط رو به بالا به پایان بردن روز دوم با یک بار شارژ چندان دور از ذهن به‌نظر نمی‌رسند هرچند در صورت استفاده از گوشی در کاربری اصلی آن یعنی بازی این زمان حتی می‌تواند به کم‌تر از یک روز نیز کاهش پیدا کند.

برای به‌دست دادن یک معیار ملموس از شارژ باتری به‌سراغ تست باتری Work battery life 3.0 از مجموعه PCMark رفتیم که یک سناریوی تکراری استفاده از گوشی را با شروع شارژ از 100 درصد تا رسیدن ذخیره باتری به زیر 20 درصد ادامه می‌دهد. این تست را طبق معمول با قرار دادن نور صفحه‌نمایش روی 50 درصد و خاموش کردن روشنایی خودکار انجام می‌دهیم و آن را یک بار برای نرخ رفرش 120 هرتز و بار دیگر در نرخ 60 هرتزی صفحه‌نمایش تکرار می‌کنیم. K50 Gaming در حالت 120 هرتزی پنل به امتیاز 10 ساعت و 37 دقیقه‌ای در این تست دست پیدا کرد که امتیاز متوسط رو به پایینی به حساب می‌آید.

تکرار همین تست با تغییر ندادن شرایط آن و تنها سوییچ کردن نرخ رفرش به 60 هرتز به امتیاز کاملا بالاتر 14 ساعت و 17 دقیقه منجر می‌شود که بیش از 34 درصد ارتقاء را نسبت به حالت قبلی نشان می‌دهد. به بیان دیگر روشن بودن گزینه رفرش 120 هرتزی به‌دلیل تطبیقی نبودن و روشن بودن دائمی آن تأثیر مشهودی برای دوام باتری این مدل داشته و در مواقع کم بودن شارژ، غیر فعال کردن این گزینه کاملا توصیه می‌شود.

شارژر همراه گوشی یکی از نقاط قوت اصلی این مدل بوده که در شرایطی که بسیاری از رقبا بدون شارژر ارائه می‌شوند، با‌ ارائه توان 120 وات نگاه خریداران را به خود جلب می‌کند. این شارژر به‌گفته شیائومی در عرض 17 دقیقه قادر به پر کردن باتری دستگاه است و حتی در حین بازی نیز زمان پر شدن کامل باتری تنها به 27 دقیقه می‌رسد. دو توضیح در مورد این زمان‌ها البته ضروری‌ست؛‌ یکی این‌که اندازه‌گیری از شارژ 2 درصد باتری صورت گرفته و دیگری این‌که برای رسیدن به حداکثر سرعت باید گزینه Boost chrging speed در تنظیمات را فعال کرد. تست شارژ این گوشی را در سه حالت یکی زمان خاموش بودن گوشی بدون فعال بودن Boost ، دیگری هنگام روشن بودن دستگاه با گزینه فعال Boost و سومی در زمان خاموش بودن دستگاه با Boost فعال انجام می‌دهیم.

شارژ باتری K50 Gaming در حال اول یعنی همگام خاموش بودن گوشی و فعال نبودن بوست ظرف 3 دقیقه اول از 2 درصد به 15 درصد رسید و پس از 5 و 10 دقیقه نیز به‌ترتیب تا 24 و 40 درصد شارژ شد. باتری پس از 15 دقیقه به شارژ 53 درصد رسید و پس از 20، 25 و 30 دقیقه نیز شارژ آن به‌ترتیب تا 65، 79 و 93 درصد افزایش پیدا کرد. باتری دستگاه در این حالت در نهایت در دقیقه 34 به شارژ خود پایان داد.

با تکرار همین تست در حالت روشن با Boost فعال شرایط در ابتدای تست متحول شده و پس از فقط 3 دقیقه، شارژ باتری از 2 به 26 پرش کرده و فقط 5 دقیقه از اتصال شارژر به گوشی گذشته بود که شارژ باتری به 35 درصد رسید. باتری پس از 10 دقیقه 59 درصد شارژ دریافت کرد و در دقیقه پانزدهم 81 درصد از ظرفیت آن پر شد. باتری در دقیقه 17 یعنی زمان شارژ کامل ادعایی شرکت سازنده به شارژ 85 درصدی رسید اما هنوز تا پر شدن کامل به زمان نیاز داشت. در این حالت پس از 20، 25 و 30 دقیقه شارژ باتری به 88، 93 و 98 درصد رسید و در حالی‌که در ابتدا شیب کاملا تندتری را نسبت به حالت قبلی نشان می‌داد عملا با شارژ 32 دقیقه‌ای تفاوت زمانی خاصی بین آن‌ها دیده نمی‌شود.

در حالت سوم یعنی با گوشی خاموش و فعال بودن Boost نتایج جالب‌تری را به دست می‌آوریم در این حالت که بار دیگر آن را از شارژ 2 درصد باتری آغاز کردیم تا 20 دقیقه اول نتیجه‌ای مابین دو حالت قبلی به‌دست می‌آید جایی‌که پس از 5، 10 و 15 دقیقه شارژ باتری به‌ترتیب به 31، 49 و 63 درصد رسید (مقایسه کنید با شارژ 53 درصدی در حالت اول و 81 درصدی در حالت دوم) و گوشی پس از 17 دقیقه نیز 70 درصد شارژ داشت. در دقیقه 20 اختلاف شارژ این وضعیت با حالت دوم به تنها 8 درصد رسید و گوشی به شارژ 80 درصدی دست یافت اما در دقیقه 25 از آن نیز پیشی گرفت و به 95 درصد رسید. شارژ باتری در این حالت کاملا سریع‌تر از دو وضعیت دیگر و در دقیقه 26 پایان یافت.

بدین‌ترتیب با انجام این سه تست تفاوت محسوسی را مابین سرعت شارژ در دنیای واقعی و اعداد ادعایی شرکت شیائومی می‌توان مشاهده کرد جایی‌که (حداقل در نمونه در اختیار ما) در بهترین حالت پس از 17 دقیقه شارژ گوشی به 85 درصد رسید و بهترین زمان شارژ کامل باتری نیز 26 دقیقه بود.

سیستم‌عامل - رابط کاربری

Redmi K50 Gaming یا همان Poco F4 GT با سیستم‌عامل اندروید 12 و جدیدترین نسخه از رابط کاربری اختصاصی شیائومی یعنی MIUI 13 به بازار ارائه می‌شود. زمان بوت دستگاه نسبتا سریع و حوالی 22 ثانیه است. رویه شیائومی در پوسته جدید MIUI نیز با وجود ظاهر جذاب و پر زرق و برق و ارائه جزییات بیش از اندازه و بعضا سردرگم‌کننده تغییر خاصی نکرده و همچنان حجم وسیع تبلیغاتی که در قسمت‌های مختلف آن تعبیه شده است آزاردهنده به‌نظر می‌رسد.

رابط کاربری دستگاه با وجود تغییرات انجام‌شده در MIUI 13 همچنان به نسخه‌های قبلی این پوسته شباهت داشته و تنها برخی تفاوت‌های کوچک و بزرگ در آن به‌چشم می‌خورد. صفحه قفل در حالت پیش‌فرض، زمان و تاریخ را در بالا به نمایش گذاشته و نوتیفیکیشن برنامه‌ها نیز در مرکز آن حضور پیدا خواهند کرد. در پایین این قسمت دو میانبر در نظر گرفته شده که با لمس سمت راستی، دوربین فعال می‌شود و با کشیدن سمت چپی به راست می‌توان به Mi Remote و چراغ‌قوه دست پیدا کرد.

شکل جدید آیکون‌های هوم اسکرین اولین تغییری‌ست که به‌محض باز کردن قفل صفحه‌نمایش به‌چشم می‌خورد؛ این آیکون‌ها از حالت مربعی با کناره‌های گرد به دایره کامل (مشابه اندروید خام) تغییر کرده و تعداد آن‌ها در هر سطر نیز از چهار به پنج افزایش پیدا کرده است. سمت چپ‌ترین دسک‌تاپ در این بخش به Google Discover تعلق دارد که در آن جدا از برخی خبرها، گزینه‌ای برای سرچ مستقیم در گوگل نیز در نظر گرفته شده است.

یک تغییر دیگر در این قسمت که بار دیگر تجربه‌ای نزدیک به اندروید خام را ارائه می‌کند، افزوده شدن پیش‌فرض منوی اصلی یا app drawer است که با بالا کشیدن صفحه هوم ظاهر شده و طبق انتظار آیکون تمامی برنامه‌ها و تنظیمات گوشی در آن جای دارد؛ در بالای این منو tabهای متعددی برای دسته‌بندی خودکار برنامه‌ها در نظر گرفته شده و در پایین نیز باکسی برای جست‌وجوی اپلیکیشن‌ها دیده می‌شود.

با نگه داشتن دست روی صفحه هوم یا نزدیک کردن دو انگشت به هم وارد مد ویرایشی این قسمت می‌شویم که از طریق آن جدا از تغییر تصویر پس‌زمینه و ویجت‌ها می‌توان اقدام به گروه‌بندی برنامه‌ها یا uninstall کردن دسته‌جمعی یا تکی اپلیکیشن‌ها کرد. با انتخاب هر برنامه در این حالت پیش‌نمایشی از صفحات مختلف دسک‌تاپ در پایین به نمایش گذاشته می‌شود.

لمس گزینه Settings در این حالت، تنظیمات دیگری را به تصویر می‌کشد که شامل تغییر افکت حرکت بین صفحات، انتخاب صفحه دسک‌تاپ پیش‌فرض، پر کردن خودکار جای خالی برنامه‌های حذف شده، قفل کردن چیدمان (layout) صفحه‌ هوم و پنهان کردن آیکون برنامه‌ها می‌شوند. گزینه تغییر چیدمان (layout) صفحه‌ هوم که قبلا در این قسمت قرار داشت حالا حذف شده و به منوی تنظیمات صفحه هوم منتقل شده است.

با انتخاب گزینه More از این منو تنظیمات دیگری ظاهر می‌شود که از طریق آن‌ها تغییر لانچر، تغییر فرم چینش آیکون‌ها، تنظیمات تکمیلی صفحه هوم و app drawer، و برخی موارد دیگر به‌چشم می‌‌خورد که لیست خلاصه‌تری را نسبت به پوسته‌های پیشین MIUI به‌نمایش می‌گذارد.

با لمس دکمه recent در سمت چپ پایین صفحه‌نمایش، برنامه‌های جدیدا اجرا شده در یک لیست عمودی قابل اسکرول به نمایش گذاشته می‌شوند که با زدن دکمه × پایینی، همه آنها به صورت یک‌جا بسته می‌شوند؛ برای بستن تکی هر برنامه نیز کشیدن آن به کناره‌های گوشی کفایت می‌کند.

با لمس کردن و نگه‌داشتن انگشت روی برنامه‌های باز شده در این قسمت، گزینه split screen برای اجرای همزمان دو برنامه روی صفحه (یکی در بالا و دیگری در پایین) در دسترس قرار می‌گیرد که اولی را با drag کردن به سمت بالا و برنامه دوم را با انتخاب از لیست برنامه‌ها، می‌توان در این قسمت جای داد. این قابلیت برای اکثر برنامه‌ها در دسترس قرار دارد اما در برخی از آن‌ها نیز پشتیبانی نمی‌شود.

منوی نوتیفیکیشن که با اسکرول صفحه‌نمایش از بالا به پایین نمایان می‌شود از همان طراحی قبلی MIUI 12 بهره می‌برد که پیش از این در گوشی‌های مختلفی از شیائومی و ردمی دیده بودیم. در این منو با اسکرول کردن از سمت راست صفحه‌نمایش رو به پایین، آن‌چه Control Center نامیده می‌شود و مجموعه‌ای از تنظیمات و تاگل‌ها را در خود جای داده، نمایان می‌شود و کشیدن سمت چپ صفحه‌نمایش از بالا به پایین نیز به نمایش اعلان‌های گوشی می‌انجامد برای جابجایی مابین این دو صفحه به راحتی می‌توان دست را در بالای آن به چپ و راست کشید.

در Control Center در بخش بالایی زمان و تاریخ، میان‌بر دسترسی به Settings و ویرایشگر این قسمت به نمایش در می‌آید و در زیر آن نیز آیکون‌های بزرگی برای خاموش و روشن کردن وای‌فای، دیتای موبایلی، بلوتوث و چراغ‌قوه در نظر گرفته شده است. یک ردیف پایین‌تر به میان‌برهای کوچک‌تری بر می‌خوریم که برخی موارد دیگر مثل پروفایل صوتی، برداشت اسکرین‌شات، حالت هواپیما، چرخش خودکار صفحه‌نمایش و GPS را در خود جای داده‌اند. اسلایدر تغییر میزان روشنایی همراه با گزینه تنظیم خودکار روشنایی در کنار آن نیز در پایین این بخش دیده می‌شوند.

با لمس گزینه Edit از بالای این صفحه می‌توان آیکون‌های کوچک‌تر این بخش را جابجا یا حذف و اضافه کرد اما چهار آیکون اصلی بزرگ‌تر غیر قابل تغییر باقی می‌مانند.

این قسمت همانطور که اشاره شد از منوی تنظیمات گوشی قابل تغییر بوده و با انتخاب Old vesion از بخش Control center style می‌توان آن را به حالت آشنای همیشگی باز گرداند که در آن تنظیمات و میان‌برها و نوتیفیکیشن برنامه‌ها همگی در یک صفحه مشترک قرار دارند.

در منوی Notifications & Control center گزینه جدیدی به نام Notification effect دیده می‌شود که در آن می‌توان افکت‌هایی را به‌هنگام دریافت یک اعلان جدید در کناره‌های نمایشگر مشاهده کرد.

در ساختار MIUI 13 مثل قبل از برنامه‌های پیش‌فرض متعددی استفاده شده که از آن جمله می‌توان به پخش‌‌کننده موسیقی و ویدئو، اپلیکیشن نوت‌برداری، ShareMe و Mi Remote، ریکورد ضبط صدا، قطب‌نما، ماشین حساب و تعدادی دیگر اشاره کرد. MIUI 13 مثل قبل هنگام نصب برنامه‌های مختلف آن‌ها را برای یافتن بدافزارهای احتمالی جست‌وجو می‌کند که روی کاغذ قابلیت جالب‌توجه‌ای به نظر می‌رسد (به‌خصوص وقتی از منابعی غیر از Google Play برای نصب برنامه استفاده شده است) اما این ویژگی در عمل (مثل تقریبا تمامی اپلیکیشن‌های پیش‌فرض گوشی) در بعضی موارد به محلی برای نمایش تبلیغات آزاردهنده بدل شده است.

در برخی برنامه‌های پیش‌فرض و سیستمی دستگاه مثل مرورگر فایل می‌توان با مراجعه به صفحه تنظیمات اپلیکیشن و غیر فعال کردن گزینه recommendations نمایش تبلیغات را متوقف کرد اما این رویه برای همه برنامه‌ها امکان‌پذیر نبوده و برخی دیگر در هر حال نمایش تبلیغات اغلب غیر مرتبط آزاردهنده را ادامه می‌دهند.

یک راه‌حل دیگر برای کمتر کردن حجم تبلیغات حاضر در این رابط کاربری غیر فعال کردن گزینه msa (مخفف MIUI System Ads) است که در بخش Authorization & revocation در منوی Password & security قرار دارد.

شیائومی سیاست خود در زمینه نمایش تبلیغات را از این نیز فراتر برده و در منوی Password & security در قسمت Privacy و سپس Ad services با وجود آن‌که امکان غیر فعال کردن توصیه‌های تبلیغات شخصی‌سازی‌شده (Personalized ad recommendation) را فراهم کرده اما در ذیل آن توضیح داده است که با غیر فعال کردن این گزینه نیز همچنان همان حجم تبلیغات پیشین را دریافت خواهید کرد اما این تبلیغات دیگر شخصی‌سازی‌شده و مرتبط با شما نخواهند بود!

منظره منوی تنظیمات گوشی دقیقا همانی‌ست که انتظار آن را داریم: لیستی بلند بالا و پر پیمان با منوهای تو در تو و المان‌های متعدد که جایگاه آنها بعضا هیچ شباهتی با اندروید خام نداشته و به همین علت ممکن است اندکی گیج‌کننده به نظر برسند. بالاترین قسمت در این رابط کاربری (جدا از نوار جست‌وجو) به اطلاعات دستگاه و نرم‌افزار و آپدیت سیستم‌عامل تعلق دارد و پس از آن به تنظیمات شبکه‌ای، گزینه‌های شخصی‌سازی (تنظیمات صفحه‌نمایش، صفحه قفل، صدا، ویبره و نوتیفیکیشن‌ها)، تنظیمات امنیتی و عملکردی، بخش Digital Wellbebing و ویژگی‌های خاص و بالاخره تنظیمات حساب‌های کاربری می‌رسیم.

یک گزینه جدید در این بخش Saftey & emergency است که در زیر مجموعه تنظیمات عملکردی و امنیتی دیده می‌شود؛ این بخش همانطور که از نام آن می‌توان حدس زد گزینه‌هایی متنوعی را در مواقع اورژانسی و خطرناک ارائه می‌کند که از آن جمله می‌توان به نمایش اطلاعات اورژانسی در صفحه قفل، امکان ارسال پیغام اورژانسی با پنج بار فشردن پیاپی دکمه پاور، ارسال موقعیت در هنگام تماس اورژانسی (نیازمند پشتیبانی شدن این گزینه در شبکه)، ارسال اطلاعات زلزله و مواردی از این اشاره کرد.

منوی Privacy protection‌ در این قسمت برنامه‌هایی که به موارد حساسی نظیر مکان، دفترچه تلفن، لیست تماس‌ها و میکروفون دسترسی دارند را لیست کرده و از طریق گزینه همه دسترسی‌ها (All permissions) نیز می‌توان سایر اپلیکیشن‌های دارای دسترسی به قسمت‌های مختلف گوشی را مشاهده کرد.

منوی ویژگی‌های خاص یا Special features تفاوت مشهودی نسبت به قبل کرده و برخی موارد از آن حذف شده و بعضی دیگر به آن افزوده شده‌اند. دو قسمت تکراری این بخش شامل پنجره‌های شناور یا Floating windows (گرفتن و نگه داشتن اعلان برنامه‌ها و سپس پایین کشیدن آن برای نمایش اطلاعات) و فضای دوم یا Second space (برای تعریف یک فضای کاملا جدا از پوسته اصلی گوشی) می‌شوند و LED Lights، Sidebar و Pop-up triggers سه قسمت جدید آن را تشکیل می‌دهند.

Sidebar امکان نمایش منویی در کناره صفحه‌نمایش جهت دسترسی سریع به برنامه‌های مختلف را فراهم می‌آورد که با لمس دکمه + در انتهای این لیست می‌توان برنامه‌های حاضر در آن را به‌دلخواه ویرایش کرد.

LED Light همانطور که از اسم آن مشخص است برای تنظیم چراغ‌های LED دو طرف لنزهای دوربین در نظر گرفته شده و از طریق آن می‌توان روشن شدن این LEDها در هنگام شارژ باتری یا Game Turbo را کنترل کرد.

Pop-up triggers تنظیمات دکمه‌های جانبی سمت راست دستگاه را انجام می‌دهد و در آن به‌جز اختصاص افکت‌های صوتی و تصویری در هنگام خارج شدن این دکمه‌ها از جای خود، می‌توان میان‌برهای دلخواهی را نیز به حالت فشردن طولانی‌مدت یا دوبار فشردن پشت سر این کلیدها اختصاص داد.

چیپ‌ست پردازشی - حافظه

Redmi K50 Gaming یا همان Poco F4 GT با پروسسور 4 نانومتری Snapdragon 8 Gen 1 ارائه شده که در ساختار آن از یک هسته 3 گیگاهرتزی Cortex-X2، سه هسته 2.5 گیگاهرتزی Cortex-A710 و چهار هسته 1.8 گیگاهرتزی Cortex-A510 استفاده شده و پردازش گرافیکی در آن نیز بر عهده Adreno 730 است. این چیپ‌ست با این‌که در مقایسه با نسخه ارتقاء یافته آن یعنی Snapdragon 8+ Gen 1 در سرعت پردازش و گرافیک اندکی ضعیف‌تر عمل می‌کند اما همچنان یکی از بهترین راه‌های پردازشی در دنیای اندروید بوده و برای قرارگیری در یک گوشی مخصوص بازی انتخاب کاملا مناسبی به‌حساب می‌آید. حافظه رم گوشی 8 یا 12 گیگابایت از نوع پر سرعت LPDDR5 است که در نسخه در اختیار ما از حافظه 12 گیگابایتی استفاده شده بود.

حافظه داخلی دستگاه 128 یا 256 گیگابایت بدون امکان ارتقاء بوده که طبق تست AndroBench و البته اطلاعات رسمی گوشی از نوع سریع UFS 3.1 است.

در نسخه 256 گیگابایتی در اختیار ما در ابتدای بوت و قبل از هرگونه تغییر روی حافظه (نصب یا آپدیت برنامه یا انتقال فایل به حافظه)، نزدیک به 26.2 گیگابایت به فایل‌های سیستمی تعلق داشته و چیزی نزدیک به 230 گیگابایت در اختیار کاربران قرار دارد.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با حضور پروسسور Snapdragon 8 Gen 1 و رم 12 گیگابایتی انتظار عملکرد کاملا سریع و پر قدرتی را از Redmi K50 Gaming در تمامی تست‌های پردازشی و گرافیکی داریم؛ جایی‌‌که تنها نسخه جدیدتر همین چیپ‌ست یعنی Snapdragon 8+ Gen 1 یارای مقابله با آن‌ها را خواهد داشت.

در اولین تست طبق معمول سراغ Geekbench 5 می‌رویم که قدرت هسته‌های پردازشی دستگاه را در دو حالت تک و چند هسته‌ای مورد بررسی قرار می‌دهد و میان‌رده‌های بالا نشین در آن به امتیازهای نزدیک به 700 تا 750 در حالت تک هسته‌ای و نزدیک به 2.600‌ واحد در حالت چند هسته‌ای دست پیدا می‌کنند. امتیاز K50 Gaming‌ یا همان Poco F4 GT در این تست در حالت تک هسته‌ای 1,190 و در حالت چند هسته‌ای 3,579 واحد بود که هر دو در سطح بهترین‌های بازار و رده پرچمداران است.

در تست جامع AnTuTu v9.4.3 امتیاز Poco F4 GT در حالی به 974 هزار واحد رسید که گوشی‌های میان‌رده در آن به کم‌تر از 550 تا 600 هزار واحد رضایت می‌دهند و بالاترین امتیازهای ثبت شده در این میان نیز به نزدیک 1,100 میلیون می‌رسد.

در تست گرافیکی 3DMark آزمون Wilde Life برای این گوشی بیش از اندازه ساده تشخیص داده شده و بنابراین آزمون سطح بالاتر Wild Life Extreme در آن پیشنهاد می‌شود. K50 Gaming این تست بسیار سطح بالا را با امتیاز 2,573 با متوسط 15.4 فریم در ثانیه با اتمام می‌رسد که برای مشخص شدن میزان بزرگی آن کافی‌ست آن را با نمونه‌ای چون Mi 10T Pro 5G با پروسسور Snapdragon 865 مقایسه کرد که امتیازی نزدیک به 1,200 واحد را خود اختصاص داده و نسبت به iPhone 12 Pro Max نزدیک به 100 واحد نتیجه بهتری دارد.

تجربه بازی

کاربری اصلی Poco F4 GT یا همان Redmi K50 Gaming طبیعتا انجام بازی در سطوح مختلف بوده و بدین‌منظور جدا از انتخاب پردازنده پر قدرت و مجموعه حافظه پر سرعت از کنترلرهای ویژه‌ای نیز در کناره سمت راست دستگاه استفاده شده است؛ بدین‌ترتیب بررسی این گوشی بدون نگاهی به عملکرد آن در بازی‌های سطح بالا کامل نخواهد بود.

برای تست عملکرد گوشی در زمینه گیمینگ به سراغ سه بازی سنگین با مصرف منابع بالا در سه ژانر مختلف شامل Genshin Impact در ژانر RPG یا نقش آفرینی، Apex Legends Mobile در ژانر FPS یا تیراندازی اول شخص و Asphalt 9: Legends در ژانر ریسینگ رفتیم.

گوشی با تکیه بر پردازنده پرچمدار و گرافیک قدرتمند خود مشکلی در اجرای هیچ‌یک از این سه بازی نداشته و جزییات فراوان، حرکت روان و سرعت بالایی را در اجرا ارائه می‌‌کرد. هر سه بازی تقریبا با حداکثر جزییات و توان گرافیکی اجرا شدند و از این بابت می‌توان امتیاز بالایی را به‌دستگاه اختصاص داد. دکمه‌های جانبی نیز در این میان به‌خصوص در بازی‌های اکشن بیش‌تر به کار آمده و روند حرکت در مراحل مختلف بازی را تسهیل می‌کنند هرچند فیدبک نسبتا ضعیف این دکمه‌ها و جابجایی اندک آن‌ها تا حدودی بر تجربه مثبت در این قسمت تأثیرگذار بود.

نکته منفی در این میان گرم شدن بیش از اندازه دستگاه به‌خصوص در کناره‌های فلزی آن بود که برای یک گوشی گیمینگ که قرار است برای دقایق و یا حتی ساعت‌های طولانی برای انجام یک بازی سنگین به‌کار گرفته شود دور از انتظار به‌نظر می‌رسد. Poco G4 GT یا همان Redmi K50 Gaming به‌گفته شرکت سازنده از سیستم خنک‌‌کننده‌ای که شرکت سازنده از آن با عنوان LiquidCool Technology 3.0 یاد می‌کند بهره می‌برد که در آن دو اتاقک بخار یا VC با مساحت کلی 6,940 میلی‌متر مربع استفاده شده و با «ورقه‌های گرافین بسیار بزرگ» و آن‌جه «گرافین سه‌بعدی با قدرت بالا» نامیده می‌شود از ایجاد حرارت بالا در دستگاه جلوگیری می‌شود. در عمل از گرمای ایجاد شده در این مدل چندان رضایت نداشتتیم و با حدود 30 دقیقه استفاده از دستگاه و انجام هر سه بازی فوق گرمای نسبتا زیادی در گوشی ایجاد شده که به‌خصوص در لبه بالای گوشی (سمت راست هنگام گرفتن دستگاه به‌صورت افقی) احساس می‌شود.

برای مشخص شده تأثیر حرارت در عملکرد این گوشی از تست CPU Throttling بهره گرفتیم جایی‌که پس از گذشت 15 دقیقه از آغاز این تست چیزی نزدیک به 57 درصد از پرفورمنس CPU از دست می‌رود؛ امری‌که بازهم برای یک گوشی گیمینگ آمار مناسبی به‌حساب نمی‌آید.

در مجموع با وجود مسئله حرارت و اصطلاحا گلوگاه شدن پردازنده پس از اندکی زیر بار بودن، پرفورمنس گیمینگ این مدل به لطف پردازنده پر قدرت و رم حجیم و سریع‌ همچنان در حد قابل قبولی‌ست و با این‌که شاید نتوان آن را در سطح یک گیمینگ تمام‌عیار قلمداد کرد اما مشکلی برای انجام سنگین‌ترین بازی‌های موبایلی نیز نداشته و چهار خروجی صدای آن نیز کیفیت صوتی بالایی را در اختیار شما قرار می‌‌دهند. نبود جک هدست همانطور که پیش از این نیز اشاره شد نقطه ضعف بزرگی در این قسمت است.

موتور لرزشی خطی X-axis از جمله دیگر نکات مثبت مرتبط با گیم در این گوشی است که حسی فراتر از نمونه‌های عادی در ایجاد ویبره‌های دقیق و عمیق ایجاد می‌کند.

ارتباطات

Redmi K50 Gaming جدا از اتصال 4G و 5G از وای‌فای نسخه 6، بلوتوث 5.2، اتصال NFC و درگاه اینفرارد برخوردار است مسیریابی ماهواره‌ای در آن نیز با امکان برقراری اتصال با ماهواره‌های NavIC ،Galileo ،GLONASS ،GPS و BeiDou صورت می‌پذیرد.

کلام آخر

Redmi K50 Gaming یا همان Poco F4 GT گوشی قدرتمند و پر امکاناتی‌ست که با تکیه بر یک صفحه‌نمایش امولد 120 هرتزی، پردازنده Snapdragon 8 Gen 1 و شارژر 120 واتی باتری جایگاه بالایی را به‌خود اختصاص می‌دهد. این مدل در مقام یک گیمینگ فون نیز با حجم و وزن نسبتا اندک و دکمه‌های جانبی موسوم به shoulder keys حرف‌هایی برای گفتن دارد. طراحی دستگاه در مقایسه با اکثر گوشی‌های حرفه‌‌ای‌تر مخصوص بازی ساده‌تر بوده و به‌جز خطوط بخش پشتی و دو چراغ جای گرفته در محوطه دوربین‌ها به المان فانتزی دیگری در آن نمی‌توان اشاره کرد. کیفیت ساخت بدنه و جنس مات بخش پشتی نکته مثبت دیگری در طراحی این مدل است و نوار ظاهرا فلزی پیرامونی نیز به کیفیت ساخت آن افزوده است.به‌عنوان یک نکته منفی در این رابطه باید به شلوغ بودن دورتادور گوشی و احتمال تاچ و فشردن تصادفی کلیدها اشاره کرد.

کیفیت صفحه‌نمایش دستگاه در سطح بالایی قرار دارد اما LTPO نبودن آن به معنای محدود بودن انتخاب نرخ رفرش مابین 60 یا 120 هرتز است که انتخاب این دومی تأثیر محسوسی بر مصرف بالاتر باتری دارد. دوربین اصلی حداکثر در سطح متوسطی قرار دارد که این برای یک گوشی گیمینگ نکته چندان عجیبی به‌نظر نمی‌رسد و دوربین‌‌های اولتراواید و ماکرو نیز از سطح «اوکی» فراتر نمی‌روند. دوربین سلفی 20 مگاپیکسلی دستگاه عملکرد مناسبی دارد و امکان فیلم‌برداری 1080p/60fps آن نیز جالب توجه به‌نظر می‌رسد.

قدرت پردازشی و گرافیکی دستگاه در سطح بسیار بالایی قرار گرفته و رم 12 گیگابایتی LPDDR5 و حافظه سریع UFS 3.1 نیز کلاس گوشی را در حد یک پرچمدار بالا می‌برند. دوام باتری حداکثر در سطح متوسطی قرار دارد اما شارژر آن بسیار سریع است و با این‌که برخلاف گفته‌های شرکت سازنده حداقل به 26 دقیقه زمان (در تست ما) برای پر کردن باتری نیاز دارد اما هنوز سرعت کاملا بالایی را ارائه می‌کند. گوشی در حین استفاده معمول و به‌خصوص در زمان انجام بازی اندکی بیش از اندازه گرم می‌شود که این برای یک گیمینگ نکته منفی مشهودی به‌حساب می‌آید. نبود جک 3.5 میلی‌متری در این مدل به معنا در دسترس نبودن اتصال هدست سیمی در حین بازی و متصل بودن شارژر است اما از آن سو L شکل بودن کابل USB‌ همراه دستگاه در بالا بردن کیفیت بازی حین اتصال شارژر نقش موثری ایفا می‌کند. صدای خارج شده از اسپیکرهای چهارگانه کاملا رضایت بخش بوده و صدای شفاف و در عین حال با باس بالایی را ارائه می‌کنند.

نکات مثبت و منفی Redmi K50 Gaming را در یک نگاه در موارد زیر می‌توان خلاصه کرد:

+ طراحی جمع و جور با وزن کم (نسبت به دیگر گوشی‌های مخصوص بازی)

+ کیفیت بالای ساخت بدنه و جذب نکردن اثرات انگشت در بخش پشتی

+ صفحه‌نمایش بزرگ AMOLED با نرخ رفرش 120 هرتزی

+ پوشش Gorilla Glass Victus روی صفحه‌نمایش

+ کیفیت مناسب دوربین سلفی

+ دکمه‌های کنترلی در کناره سمت راست

+ قدرت پردازشی و گرافیکی بالا

+ حافظه رم و حافظه داخلی پر سرعت

+ اسپیکرهای چهارگانه با کیفیت

+‌ قدرت و کیفیت بالای موتور ویبره

+ شارژ سریع باتری با کابل L شکل

- دکمه‌های پیرامونی متعدد با احتمال فشردن تصادفی 

- نداشتن درجه IP برای مقاومت در برابر نفوذ آب و گرد و خاک

- در دسترس نبودن فناوری LTPO و تطبیقی نبودن نرخ رفرش صفحه‌نمایش

- کیفیت حداکثر متوسط دوربین اصلی و کیفیت پایین دوربین‌های اولتراواید و ماکرو

- نبود جک هدست (به‌عنوان امکانی ضروری در یک گوشی گیمینگ)

- فیدبک و جابجایی نسبتا اندک دکمه‌های کنترلی بازی

- گرم کردن بیش از اندازه دستگاه در حین استفاده عادی و به‌خصوص زیر فشار

- رابط کاربری شلوغ MIUI با نمایش تبلیغات