mobile.ir - مرجع موبایل ایران

اهمیت استراتژیک گوشی‌های پرچمدار سری P هواوی در سبد کالای این شرکت بر کسی پوشیده نیست؛ گوشی‌هایی که در طی نزدیک به 8 سال گذشته چه به لحاظ اقتصادی و چه در زمینه رقابت با دیگر بزرگان دنیای موبایل در کنار سری Mate به ویترینی برای معرفی آخرین دستاوردهای فناورانه هواوی بدل شده‌اند. رویکرد و تمرکر اصلی سری P هواوی از زمان معرفی P9 و P9 Plus‌ در سال 2016 با مطرح شدن نام لایکا به سمت پر رنگ‌تر شدن هر چه بیشتر دوربین‌های این خانواده پیش رفت و این روند در یکی دو سال پس از آن تا جایی ادامه یافت که P20 Pro‌ در سال 2018 با تکیه بر یکی از نخستین دوربین‌های با وضوح بالا در صنعت موبایل تا مدت‌ها در صدر بهترین دوربین‌های موبایلی دنیا و بالاتر از آیفون‌های اپل و گلکسی Sهای سامسونگ قرار گرفته و عملا تنها با نسل‌های بعدی سری P و Mate به چالش کشیده شد.

Huawei P20 Pro

این ماجرا در P30 Pro سال گذشته با حضور دوربین پریسکوپی با قابلیت زوم اپتیکال 5 برابری ادامه پیدا کرد و این گوشی نیز با مجموعه قدرتمندی از دوربین‌های مختلف در بخش پشتی، یکی از بهترین دوربین‌های موبایلی زمان خود نام گرفت تا جایی‌که پس از گذشت نزدیک به 15 ماه از حضور آن در بازار همچنان در بین 15 اسمارت‌فون برتر در زمینه دوربین در لیست DXOMark (البته در زمان نگارش این مطلب) جای دارد.

Huawei P30 Pro

امسال نیز با وجود مشکلات متعدد هواوی پس از قرارگیری در لیست تحریم‌های آمریکا، خللی در حرکت رو به جلوی این کمپانی در ساخت اسمارت‌فون‌های پرچمدار ایجاد نشده و سری P به‌جای دو مدل حالا در قالب سه مدل مختلف شامل P40 Pro ،P40 و P40 Pro+ عرضه شده است. اعضای سه‌گانه این خانواده از اشتراکات فراوانی با یکدیگر برخوردارند اما در زمینه دوربین، اختلاف‌های مشخصی بین آن‌ها به چشم می‌خورد؛ بالاترین امکانات و قابلیت‌های سخت‌افزاری و مولتی‌مدیایی این خانواده را طبیعتا باید در مدل پرو پلاس جست‌وجو کرد که با 10 برابر زوم اپتیکال از طریق دوربین پریکسوپی و شارژ وایرلس 40 واتی حساب خود را از سایرین جدا می‌کند. بدون در نظر گرفتن مواردی از این دست، P40 Pro نیز نمونه‌ای بسیار با کیفیت در طراحی و اجرا و امکانات مرتبط با دوربین به نظر می‌رسد تا جایی‌که در حال حاضر در لیست بهترین دوربین‌های موبایلی مجموعه DxOMark که به معرفی مدل‌های برتر از بین شش فاکتور عکاسی، ‌فیلم‌برداری، برداشت واید، تصویربرداری در شب، زوم و بوکه می‌پردازد، P40 Pro در چهار مورد (عکاسی، فیلم‌برداری، تصویربرداری در شب و زوم) به‌عنوان بهترین دوربین موبایلی حال حاضر بازار معرفی شده است. این گوشی در زمینه دوربین سلفی نیز در صدر لیست بهترین‌های بازار از نگاه DXOMark قرار دارد.

قابلیت‌های مثبت و امکانات P40 Pro البته تنها در دوربین‌های آن خلاصه نمی‌شود و در اغلب موارد دیگر نیز از طراحی ظاهری و صفحه‌نمایش گرفته تا گزینه‌های پردازشی و امکانات ارتباطی، با مجموعه ارزشمندی از فاکتورهای درخور نام یک پرچمدار بزرگ روبرو می‌شویم. پاشنه آشیل این مجموعه البته مثل همه گوشی‌های جدید هواوی و آنر در بخش نرم‌افزاری آن رخ می‌دهد جایی‌که در غیبت سرویس‌های گوگل، محدودیت‌های مشخصی پیش روی کاربران برای استفاده از امکانات نرم‌افزاری یک گوشی اندرویدی قرار گرفته است.

هواوی P40 Pro با نام مدل ELS-NX9 موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

هواوی برای سومین سال پیاپی، اسمارت‌فون پرچمدار سری P‌ خود را در یک جعبه سفید‌رنگ ساده که تنها نام گوشی را بر خود دارد ارائه کرده و از تصویر دستگاه در آن خبری نیست. یک نکته جدید روی این باکس، تأکید بر نبود Google Play با حضور لوگوی AppGallery در بخش پایینی‌ست که راه را برای نارضایتی‌های احتمالی بعدی برای کاربرانی که در جریان مشکلات یک سال گذشته هواوی نبوده‌اند، می‌بندد.

اعضای حاضر در این جعبه با P30 Pro سال قبل تفاوت خاصی نداشته و به‌جز خود دستگاه به یک شارژر حجیم، کابل USB-C نسبتا قطور، یک هدست سیمی، آچار دسترسی به درگاه سیم‌کارت و البته نوشته‌های راهنما بر می‌خوریم. در برخی بازارها ممکن است به این جمع یک قاب شفاف انعطاف‌پذیر نیز افزوده شود.

طراحی کابل USB-C همراه P40 Pro‌ ظاهرا تغییری نسبت به قبل نداشته و با این‌که در هنگام اتصال به کامپیوتر می‌توان از هر کابل مشابه دیگری استفاده کرد اما ماجرا در هنگام اتصال شارژر متفاوت بوده و حضور آن با توجه به توان بالای شارژر ضروری‌ست و در صورت استفاده از کابل‌های با کیفیت پایین‌تر و ضخامت کمتر، احتمالا با زمان شارژ طولانی‌تری روبرو می‌شویم.

شارژر 40 واتی گوشی را پیش از این نیز در برخی محصولات رده‌بالای هواوی و آنر دیده‌ایم و در اینجا نیز حداکثر خروجی این شارژر در ولتاژ 10 ولت و جریان 4 آمپر رخ می‌دهد.

در زمینه هدست نیز به نکته تازه‌ای نمی‌توان اشاره کرد و طراحی بیضی‌شکل خروجی‌های صدا،‌ کنترلر سه دکمه روی سیم و پورت اتصال USB-C نشان از یک طراحی مشترک نسبت به گذشته را نشان می‌دهند.

طراحی ظاهری

لمس ظرافت در ترکیب شیشه و فلز، حس مشترکی‌ست که بسیاری از افراد بعد از در دست گرفتن P40 Pro تجربه می‌کنند؛ P40 Pro با چهار لبه شیشه‌ای خمیده در بالا و پایین و کناره‌های صفحه‌نمایش، اسمارت‌فون ظریفی‌ست که به روشنی از رده کاربری و کلاس پرچمداری دستگاه سخن می‌گوید. این خمیدگی‌های چهارگانه، حاشیه‌های پیرامونی صفحه‌نمایش را به حداقل ممکن کاهش داده و در یک نگاه تقریبا در کل بخش رویی دستگاه به چیزی به جز یک صفحه‌نمایش بزرگ و فراگیر بر نمی‌خوریم. برای کامل شدن تجربه یک صفحه‌نمایش فول‌‌اسکرین، از اسپیکر تماس در بخش بالایی خبری نیست و برای شنیدن صدای مخاطب در حین تماس تلفنی از لرزش صفحه‌نمایش استفاده می‌شود؛‌ این قابلیت را پیش از این نیز با نام Huawei Acoustic Display Technology در P30 pro و Mate 30 Pro نیز دیده بودیم.

در کناره سمت چپ بالای صفحه‌نمایش برای اولین بار در سری P هواوی از حفره پانچی برای دوربین سلفی استفاده شده که این روزها در تقریبا تمامی پرچمداران اندرویدی بازار به‌کار گرفته شده و راه‌کاری برای افزایش هرچه بیشتر نسبت صفحه‌نمایش به بدنه به حساب می‌آید. این حفره در P40 Pro‌ به شکل یک بیضی نسبتا بزرگ طراحی شده که دوربین سلفی اصلی و سنسور مرتبط با آن را در خود جای داده است.

بخش پشتی P40 Pro با طراحی متفاوتی نسبت به P30 Pro همراه شده و با بزرگ‌تر شدن دوربین‌ها و ماژول‌های تصویربرداری در گوشی‌های مختلف، در این مدل نیز با محوطه مستطیلی بزرگی روبرو می‌شویم که کاملا برجسته بوده و چهار ماژول دوربین این گوشی را همراه با فلش‌های LED در خود جای داده است.

به‌عنوان یک نکته مهم دیگر در طراحی این مدل باید به رنگ بخش پشتی دستگاه نیز اشاره کرد که مثل سال گذشته در رنگ‌های متنوعی ارائه می‌شود با این‌تفاوت که این بار دو نسخه با رنگ بدنه مات نیز برای آن در نظر گرفته شده که شامل رنگ طلایی و نقره‌ای می‌شوند. P40 Pro در اختیار ما نیز به رنگ نقره‌ای مات یا Silver Frost است که در برابر جذب اثرات انگشت مقاومت کرده و جلوه دل‌فریبی را به نمایش می‌گذارد.

از نوار آلومینیومی پیرامونی می‌توان به‌عنوان جنبه دیگری از زیبایی و استحکام این مدل یاد کرد؛ جایی‌که در کناره‌های چپ و راست به دلیل خمیدگی صفحه‌نمایش و کاور شیشه‌ای بخش پشتی، باریک‌تر بوده و در بالا و پایین عرض بیشتری را ارائه می‌دهد. در دورتادور این نوار فلزی، المان‌های آشنایی چون دکمه‌های تغییر صدا و پاور، پورت اتصالات سیمی، اسپیکر اصلی و درگاه اینفرارد به چشم می‌خورد و مثل سال قبل، در نبود جک هدست، درگاه ترکیبی سیم‌کارت/کارت حافظه در پایین گوشی قرار گرفته است. در مقایسه با P30 Pro که در دو بخش بالایی و پایینی گوشی دو قسمت تخت و بدون برآمدگی را ارائه می‌کرد در P40 Pro با طراحی متفاوتی روبرو می‌شویم که آن را به P20 Pro نزدیک می‌کند.

بدنه این مدل طبق انتظار از یک گوشی پرچمدار از استاندارد مقاومت IP68 بهره می‌برد و مشکلی برای آن در زمینه نفوذ گرد و خاک و غوطه‌ور شدن در آب (با عمق و زمان مشخص) ایجاد نمی‌شود.

در مجموع از طراحی و کیفیت ساخت هواوی P40 Pro می‌توان به‌طور کامل رضایت داشت جایی‌که با یک بدنه زیبا و خوش‌دست با استحکام بالا و در عین حال ظرافت مثال‌زدنی روبرو می‌شویم که تنها در سطح گوشی‌های گران‌قیمت پرچمدار به چشم می‌خورد. از جمله معدود نکات منفی این طراحی باید به برآمدگی دوربین‌های بخش پشتی و وزن نسبتا زیاد دستگاه اشاره کرد که البته تقریبا هر دو با توجه به امکانات این مدل اجتناب‌ناپذیر نیز به نظر می‌رسند.

ابعاد و وزن

P40 Pro از طول و عرض به ترتیب 158.2 و 72.6 میلی‌متر برخوردار است که با توجه به اندازه 6.58 اینچی صفحه‌نمایش ابعاد بسیار مناسبی به حساب می‌آیند و از بهینه‌سازی‌های گسترده در کاهش هرچه بیشتر حاشیه‌های جانبی خبر می‌دهند؛ برای مشخص شدن میزان بهینه‌سازی طراحی در این قسمت کافی‌ست آن را با P30 Pro سال قبل با صفحه‌نمایش 6.47 اینچی مقایسه کنیم که با ثابت بودن تقریبی طول، عرض P40 Pro حتی، 0.8 میلی‌متر کاهش نیز پیدا کرده است. به‌عنوان یک مقایسه دیگر می‌توان از OnePlus 8 با صفحه‌نمایش کوچک‌تر 6.55 اینچی یاد کرد که در طول و عرض با ابعاد 160.2 و 72.9 میلی‌‌متری، در هر دو مورد از P40 Pro‌ بزرگ‌تر است.

P40 Pro البته از لحاظ ضخامت چندان فوق‌العاده نبوده و با این‌که خمیده بودن لبه‌های صفحه‌نمایش و کناره‌های بخش پشتی، این گوشی را در دست بسیار باریک‌تر از آن‌چه که هست نشان می‌دهند اما با اندازه‌گیری ضخامت از مرکز دستگاه به رقم 8.95 میلی‌متری دست می‌یابیم که آن را به یکی از ضخیم‌ترین پرچمداران سال 2020 بدل می‌کند.

وزن 209 گرمی این گوشی در دست نسبتا سنگین احساس می‌شود و در مقایسه با P30 Pro سال گذشته نیز نزدیک به 17 گرم سنگین‌تر شده است. این وزن البته با توجه به قابلیت‌های جدید دستگاه از جمله صفحه‌نمایش بزرگ‌‌تر و دوربین‌های بخش پشتی چندان غیر عادی نبوده و در مقایسه با هیولای 222 گرمی سامسونگ یعنی Galaxy S20 Ultra 5G هنوز کاملا سبک‌تر است.

صفحه‌نمایش

هواوی در P30 Pro سال گذشته از یک پنل 6.47 اینچی OLED با وضوح فول اچ‌دی پلاس (در نسبت 19.5:9) استفاده کرده بود و این بار ضمن ثابت نگه‌داشتن فناوری ساخت OLED، نه‌تنها هر دو فاکتور دیگر یعنی اندازه و رزولوشن را با ارتقاء روبرو ساخته بلکه برای اولین بار در یک گوشی هواوی به سراغ رویکرد نسبتا جدید این روزهای بازار یعنی افزایش نرخ به‌روزرسانی صفحه‌نمایش رفته است؛ صفحه‌نمایش P40 Pro همچون نسخه پرو پلاس، یک پنل 6.58 اینچی OLED با وضوح 1200×2640 پیکسل و نسبت 19.8:9 است که تراکم پیکسلی بسیار مناسبی در حدود 441 پیکسل در هر اینچ را ارائه می‌دهد. لبه‌های کناری و بالا و پایین این صفحه‌نمایش همان‌طور که پیش از این نیز اشاره شد به‌صورت خمیده طراحی شده‌اند که ظاهر مدرنی را به دستگاه بخشیده و در کمتر به نظر رسیدن حاشیه‌های جانبی نقش مهمی را ایفا می‌کنند. این لبه‌ها در عمل مشکل خاصی را از لحاظ تاچ تصادفی نیز حداقل در تجربه ما ایجاد نکردند. نکته جالب‌توجه دیگر برای این صفحه‌نمایش به نرخ به‌روزرسانی 90 هرتزی صفحه‌نمایش باز می‌گردد که برای اولین بار در یک گوشی هواوی رخ داده است و روی کاغذ تجربه روان‌تری را از گردش در بین منوهای دستگاه و بازی‌های پشتیبانی‌کننده از این قابلیت ارائه می‌دهد.

هواوی در حالی از نرخ 90 هرتزی برای صفحه‌نمایش دو پرچمدار اصلی سری P خود در سال 2020 استفاده کرده که رقیب سنتی آن یعنی سامسونگ، این نرخ را در خانواده S20 به 120 هرتز افزایش داده است. این تصمیم هواوی را می‌توان بیش از همه چیز به‌عنوان راهکاری میانی برای بهره‌مند شدن از جذابیت نرخ رفرش بالاتر از یک سو و مصرف بهینه‌تر انرژی از سوی دیگر ارزیابی کرد چرا که در نمونه‌هایی مثل خانواده S20،‌ فعال کردن گزینه 120 هرتزی برای صفحه‌نمایش عملا معنایی جز مصرف بالاتر انرژی و کاهش دوام باتری به همراه نداشت اما در P40 Pro همان‌طور که در ادامه خواهیم دید فعال یا غیر فعال بودن این ویژگی با تأثیر چندان بزرگی همراه نمی‌شود.

از کیفیت این صفحه‌نمایش و عملکرد آن در محیط‌های مختلف نوری به میزان بسیار بالایی رضایت داشتیم و نه‌تنها در زیر نور مستقیم خورشید، خوانایی خود را کاملا حفظ کرد بلکه حداقل روشنایی آن در تاریکی مطلق نیز در سطح دیگر بزرگان دنیای موبایل قرار می‌گیرد. از لحاظ زاویه دید نیز برخلاف OLEDهای سامسونگ که با حرکت دادن گوشی روی یک پس‌زمینه سفید، سایه سبز رنگ مشهودی ایجاد می‌شود، در این پنل با شرایط ایده‌آلی روبرو می‌شویم.

صفحه‌نمایش P40 Pro از لحاظ دقت رنگ نیز در سطح بسیار بالایی قرار گرفته و در هر دو مد Vivid و Normal شرایط مناسبی را ارائه می‌دهد. مد پیش‌فرض Vivid در این میان رنگ‌های زنده‌تر و اشباع‌شده‌تری را به نمایش گذاشته و در حالت نرمال به رنگ‌های طبیعی‌تری دست می‌یابیم. هواوی در صفحه مشخصات این مدل به قابلیت HDR در آن اشاره‌ای نکرده اما برخی منابع از امکان پشتیبانی از محتوای HDR10+ در این صفحه‌نمایش یاد کرده‌‌اند.

در منوی Display گوشی و در بخش Screen resolution، وضوح صفحه‌نمایش به‌صورت پیش‌فرض روی گزینه هوشمند یا Smart‌ قرار گرفته که در توصیف آن به پایین آوردن هوشمندانه رزولوشن صفحه‌نمایش برای کاهش مصرف باتری اشاره شده است. در همین منو البته می‌توان با خاموش کردن گزینه Smart، هریک از دو وضوح 1200×2640 پیش‌فرض یا 800×1760 پیکسل را برگزید.

نکته منفی در مورد این صفحه‌نمایش به ابعاد بسیار بزرگ حفره بیضی‌شکل حاضر در کناره سمت چپ بالای آن باز می‌گردد که طولی نزدیک به 12 میلی‌متر و عرضی حوالی 5 میلی‌متر دارد و در پس‌زمینه‌های روشن و هنگام انجام بازی‌های مختلف، جای خالی این حفره سیاه، کاملا به چشم می‌آید.

فضای خالی پایین و بالای صفحه‌نمایش از آن‌چه در تصاویر تبلیغاتی گوشی دیده می‌شود اندکی بیشتر شوده و در بالا و کناره‌ها (با احتساب خمیدگی) به نزدیک به 2 میلی‌متر و در پایین به 3 میلی‌متر می‌رسد. برای مقایسه کافی‌ست بدانید که در P30 Pro‌ سال گذشته در بخش پایینی با حاشیه ضخیم‌تری در حدود 4.5 میلی‌متر روبرو می‌شدیم.

سنسور اثر انگشت و مکانیزم تشخیص چهره

هواوی طبق روال پرچمداران اخیر خود، در P40 Pro نیز از سنسور اثر انگشت درون صفحه‌نمایش بهره گرفته با این تفاوت که این بار برخلاف P30 Pro سال گذشته، این سنسور از لبه پایینی به محوطه‌ای کاملا بالاتر و متمایل به مرکز صفحه‌نمایش منتقل شده که ارگونومی بالاتری را ارائه کرده و از این لحاظ به میت 20 پرو شباهت پیدا می‌کند. مکانیزم ثبت یک اثر انگشت جدید در این صفحه‌نمایش با سرعت نسبتا مناسبی (در مقایسه با سنسورهای اپتیکال مشابه) انجام می‌شود و در زمان تشخیص نیز فارغ از شرایط استفاده و روشنایی محیط می‌توان از نتیجه کار رضایت داشت. یک نکته جالب در این بخش که پیش از این در برخی دیگر از سنسورهای اثر انگشت درون صفحه‌نمایش نیز دیده شده بود نمایش اخطاری مبنی بر استفاده از محافظ‌های متفرقه برای صفحه‌نمایش است که احتمالا در عملکرد سنسور اثر انگشت تأثیر منفی برجای می‌گذارد.

در زمینه تشخیص چهره در مقایسه با P30 Pro سال گذشته با تغییر بزرگ و تعیین‌کننده‌ای روبرو می‌شویم جایی‌که حسگر ToF جای گرفته در کنار دوربین سلفی به عنوان حسگر IR برای تشخیص چهره نیز عمل می‌کند و دقت و سرعت بسیار بالاتری را در مقایسه با نمونه‌‌های متداول متکی بر دوربین سلفی، ارائه می‌دهد. عمل تشخیص چهره در این سنسور به حرکت دادن دایره‌وار سر در مقابل دوربین (مثل نمونه‌های پیشین در این کلاس) نیازی نداشته و در تنظیمات این بخش نیز به‌جز گزینه پیش‌فرض Slide to unlock که نیاز به کشیدن دست روی صفحه‌نمایش بعد از باز شدن قفل دارد می‌توان از گزینه Direct unlock نیز استفاده کرد که در آن عمل قفل‌گشایی بلافاصله پس از تشخیص چهره و به‌صورت خودکار صورت گرفته و نیازی به کشیدن دست روی صفحه‌نمایش نیست.

نکته جالب توجه دیگر در این بخش تشخیص بسته بودن چشم‌ها‌ست که در این حالت طبق انتظار عمل بازگشایی قفل انجام نمی‌شود.

اسپیکر تماس درون صفحه‌نمایش

همان‌طور که اندکی پیش‌تر اشاره شد در بالای صفحه‌نمایش گوشی خبری از اسپیکر تماس نبوده و این گوشی درست مثل P30 Pro سال گذشته از فناوری متمایزی برای رسیدن صدا به گوش کاربران استفاده می‌کند. تولید صدا در این فناوری با لرزش یک واحد الکترومغناطیسی زیر صفحه‌نمایش صورت می‌پذیرد که تقریبا کل نیمه بالایی گوشی را به یک اسپیکر بزرگ و ناپیدا بدل می‌کند. در تست عملی این قابلیت مشکلی از بابت بلندی صدا و حفظ حریم خصوصی کاربران در حین مکالمه وجود نداشت و از نتیجه کار کاملا رضایت داشتیم.

اجزای جانبی

اجزای پیرامونی P40 Pro در نگاه اول با تغییری نسبت به قبل روبرو نشده‌اند و در این‌جا نیز از همان المان‌های سال گذشته بدون کم‌وکاست استفاده شده است؛ با نگاهی دقیق‌تر اما به نکته جدیدی می‌توان اشاره کرد که احتمالا در کیفیت ارتباطات کاربران نقش موثری را ایفا خواهد کرد؛ در P30 Pro سال قبل از دو خط آنتن در هریک از دو قسمت بالا و پایین گوشی استفاده شده بود اما در P40 Pro‌ علاوه بر این خطوط به یک خط آنتن در سمت چپ و دو خط دیگر در سمت راست بر می‌خوریم که فارغ از نحوه در دست‌گیری گوشی، همواره برخی از آن‌ها دست‌نحورده باقی می‌مانند.

سمت چپ گوشی به‌کل خالی از هر المانی‌ست و در سمت راست نیز به دکمه باریک و نسبتا کوچک تغییر صدا و دکمه پاور بر می‌خوریم که این دومی به یک خط قرمز باریک مزین شده است. دکمه پاور و ولوم پایین به راحتی در زیر انگشتان متناظر هر دو دست (شست دست راست و اشاره دست چپ) قرار می‌گیرند اما برای دسترسی به ولوم بالا باید از جابه‌جا کردن گوشی یا دست دوم استفاده نمود.

بخش بالایی گوشی درگاه مادون قرمز و میکروفون دوم دستگاه را در خود جای داده و در پایین نیز به‌جز درگاه USB-C مرکزی، به میکروفون تماس،‌ اسپیکر اصلی و درگاه جای‌گذاری سیم‌کارت/کارت حافظه بر می‌خوریم. درگاه حافظه در این مدل درست مثل سال قبل امکان جای‌گذاری دو سیم‌کارت نانو یا یک سیم‌کارت و یک کارت حافظه نانو یا NM Card را فراهم می‌کند و کاربران به‌ناچار باید بین دو سیم‌کارت همزمان (بدون کارت حافظه) یا یک سیم‌کارت و یک کارت حافظه، یکی را انتخاب کنند.

از صدای تک اسپیکر اصلی دستگاه به میزان بسیار زیادی رضایت داشتیم و علاوه بر قدرت بالا، کیفیت قابل‌قبولی را نیز ارائه می‌کند. نبود اسپیکر استریو در این مجموعه برای یک گوشی پرچمدار نکته منفی مشهودی به حساب می‌‌آید جایی‌که اغلب رقبای اصلی این گوشی به این قابلیت مجهز شده‌اند.

بخش پشتی

طراحی زیبای بخش پشتی با شیشه مات و مقاوم در برابر اثرات انگشت، حتی قبل از مجموعه دوربین، توجه هر بیننده‌ای را لحظاتی چند به خود جلب می‌کند. این طراحی زیبا البته تنها در دو رنگ این مدل یعنی نقره‌ای (Silver Frost) و طلایی (Blush Gold) به‌کار گرفته شده و سه رنگ دیگر شامل مشکی، سفید و آبی از طراحی براق در این قسمت بهره می‌برند. نسخه در اختیار ما یعنی نقره‌ای مات بسته به زاویه تابش نور از طیف خاکستری و نقره‌ای تا آبی روشن تغییر رنگ پیدا می‌کند و بازتاب نور با وجود مات بودن این قسمت، زیبایی دو چندانی را به آن بخشیده است. این طراحی را می‌توان تا حدودی مشابه iPhone 11 Pro Max دانست با این تفاوت که این بار با طراحی جذاب‌تری روبرو می‌شویم که در عین مات بودن، نور را نیز منعکس می‌کند.

دوربین‌های سه‌گانه این قسمت در قاب برآمده‌ای در کناره سمت چپ قرار دارند که در دیگر اعضای سری P40 نیز تکرار شده و نشان لایکا و دوربین پریسکوپی با دهانه مربع‌شکل آن، ظاهر ویژه‌ای را به این قسمت بخشیده‌اند. این مجموعه که طول و عرضی به ترتیب نزدیک به 43 و 23 میلی‌متر دارد حوالی 1.5 میلی‌متر از کف فاصله داشته و با این برآمدگی طبیعتا باعث لق خوردن دستگاه در هنگام قرارگیری روی میز می‌شود. این مجموعه البته هنوز با آنچه در Galaxy S20 Ultra سامسونگ دیده بودیم فاصله مشخصی داشته و با وجود طول تقریبا یکسان آن‌ها، در حریف سامسونگی با 7 میلی‌متر عرض بیشتر و 0.5 میلی‌متر برآمدگی بیشتر روبرو می‌شویم.

دوربین‌های اصلی

دوربین یکی از مهم‌ترین عوامل تبدیل یک گوشی پیشرفته به یک اسمارت‌فون پرچمدار به حساب می‌آید و در اکثریت قریب به اتفاق موارد با مقایسه نمونه‌های خوش‌قیمت و اصطلاحا flasghip killer میان‌رده با پرچمداران گران‌قیمت می‌توان از برتری بی‌چون و چرای دسته دوم سخن گفت؛ اهمیت دوربین برای سری P هواوی حتی از این نیز فراتر رفته و با فاصله‌ای که P20 Pro در سال 2018 در این زمینه از رقبای خود ایجاد کرد و موفقیت همچنان ادامه‌دار P30 Pro در این بخش، راهی به‌جز درخشش برای P40 Pro‌ باقی نمانده است؛ در بخش پشتی این گوشی به چهار لنز و سه دوربین با قابلیت تصویربرداری بر می‌خوریم که هریک در نوع خود جالب توجه به نظر می‌رسند.

دوربین اصلی این مجموعه که در مرکز و در میان دو دوربین دیگر قرار گرفته یک نمونه 50 مگاپیکسلی‌ست که با فناوری ترکیب پیکسل‌ها، در حالت پیش‌فرض تصاویری با وضوح 12.5 مگاپیکسل و ابعاد پیکسل 2.44 میکرون را ایجاد می‌کند. فاصله کانونی این تصاویر، 27 میلی‌متر است که اندکی متفاوت از 23 میلی‌متری‌ست که هواوی در مشخصات گوشی از آن یاد می‌کند. برای دستیابی به فاصله کانونی 23 میلی‌متری البته می‌توان از وضوح کامل این دوربین یعنی 50 مگاپیکسل استفاده کرد که اندکی میدان دید بیشتری را نیز ایجاد می‌کند؛ این دوربین با این‌که در مقایسه با دوربین 40 مگاپیکسلی اصلی P30 Pro از لنز بسته‌تری با دیافراگم f/1.9 (در مقابل f/1.6 در P30 Pro) بهره می‌برد اما در عوض سایز سنسور آن از 1/1.7 اینچ سال گذشته حالا بسیار بزرگ‌تر شده و به 1/1.28 اینچ رسیده که حتی از سنسور 108 مگاپیکسلی 1/1.33 اینچی S20 Ultra نیز بزرگ‌تر است. آرایه فیلتر رنگی این سنسور که شرکت سازنده از آن با نام Ultra Vision Sensor یاد می‌کند تغییری نسبت به قبل نداشته و هنوز از نوع RYYB گذشته است که در آن به‌جای زیرپیکسل‌های سبز در چینش RGB، از دو برابر زیر پیکسل زرد استفاده شده است. از این تغییر به‌عنوان فاکتوری مثبت در دریافت نور بیش‌تر از سوی سنسور یاد می‌شود. این دوربین از OIS پشتیبانی کرده و سیستم اتوفوکوس 8 نقطه‌ای آن نیز دقتی در سطح یک دوربین پیشرفته حتی در محیط‌های با نور کم را ارائه می‌دهد.

دوربین بعدی که در بالاترین قسمت و در مقابل فلش‌های دوگانه LED‌ جای گرفته است، یکی دیگر از جذابیت‌های P40 Pro به حساب می‌آید؛ این دوربین 40 مگاپیکسلی از سنسور بزرگی با ابعاد 1/1.54 اینچ و چینش RGGB برخوردار بوده و درست همانند دوربین اصلی با ترکیب پیکسل‌های چهارگانه مجاور هم، به‌صورت پیش‌فرض تصویری با وضوح 10 مگاپیکسل را ارائه می‌کند. نکته جالب دیگر در مورد این دوربین به نسبت 3:2 آن تعلق دارد که در مقابل 4:3 دوربین اصلی، نسبتی متفاوت و اصطلاحا سینمایی به آن می‌بخشد که در نام این دوربین یعنی Ultra Wide Cine Camera نیز متبلور شده است. از این دوربین جدا از برداشت عکس‌های زاویه باز و اصطلاحا ultra wide می‌توان برای برداشت ویدئو در حالت‌های مختلف از جمله اسلوموشن و تایم‌لپس در وضوح 4K نیز استفاده کرد. این دوربین نیز از فوکوس خودکار پشتیبانی می‌کند.

در نهایت سومین دوربین این مجموعه که از نظر جذابیت دست‌ کمی از دو دوربین دیگر ندارد یک واحد 12 مگاپیکسلی تله‌فتو با نام SuperSensing Telephoto Camera با فاصله کانونی 125 میلی‌متری‌‌ست که مجموعه لنز پریسکوپی آن، نور محیط را به شیوه‌ای متفاوت از دوربین‌های عادی به سنسوری که عمود بر دستگاه قرار گرفته،‌ می‌رساند. در توصیف این دوربین به 5 برابر زوم اپتیکال اشاره شده که البته اگر عدد فاصله کانونی 125 میلی‌‌متری این دوربین را بر فاصله کانونی 27 میلی‌متری دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض،‌ تقسیم کنیم به زوم اپتیکال 4.6X دست می‌یابیم و با تقسیم بر فاصله‌ کانونی 23 میلی‌متری دوربین اصلی در وضوح 50 مگاپیکسل نیز این رقم به 5.4X می‌رسد. هواوی جدا از زوم اپتیکال این مجموعه به 10 برابر زوم ترکیبی و 50 برابر زوم دیجیتال نیز اشاره کرده که البته زوم‌های فراتر از 10x در این مجموعه همان‌طور که در ادامه خواهیم دید چندان با ثبات نبوده و کوچک‌ترین لرزش‌های دست به جابجایی‌های بزرگی روی سوژه منجر خواهد شد. دیافراگم f/3.4، پشتیبانی از OIS و فوکوس خودکار دیگر مشخصات قابل اشاره این دوربین را تشکیل می‌دهند. سنسور این دوربین نیز از فیلتر RYYB‌ بهره می‌برد که به گفته شرکت سازنده تا 40 درصد نور بیشتری را (در مقایسه با نمونه‌های RGGB) در اختیار سنسور قرار می‌دهد.

چهارمین عضو در بخش تصویربرداری P40 Pro، دوربین تشخیص عمق یا آن‌گونه که هواوی از آن نام می‌برد، 3D Depth Sensing Camera است که طبق انتظار برای محو کردن پس‌زمینه و برداشت تصاویر با افکت بوکه به‌کار گرفته شده و در برخی موارد در دقت فوکوس نیز موثر است. در نهایت به‌عنوان آخرین نکته قابل اشاره در این مجموعه باید به سنسور تشخیص صحیح رنگ یا Multi-Spectrum Colour Temperature Sensor اشاره کرد که به الگوریتم هوش مصنوعی وایت بالانس خودکار مجهز شده و نسبت به P30 Pro‌ تا 40 درصد تشخیص رنگ دقیق‌تری را انجام می‌دهد. در این قسمت همچنین از دو فلش LED در کنار هم استفاده شده که از توناژهای نوری متفاوتی بهره می‌برند.

رابط کاربری دوربین در P40 Pro از لحاظ ظاهری با تجربه‌های قبلی هواوی متفاوت بوده و در مقایسه با P30 Pro سال قبل با این‌که تقریبا از یک ساختار مشخص و آیکون‌های ثابت در آن استفاده شده اما با حضور فونت درشت‌تر با لبه‌های نرم‌تر حس مدرن‌تری را منتقل می‌کند. در منوی دوربین طبق معمول اولین ستون سمت راست به ترتیب از بالا به پایین به سوییچر تعویض دوربین‌های اصلی و سلفی، شاتر دوربین و نمایی از آخرین عکس گرفته شده تعلق دارد و یک ردیف جلوتر به حالت‌های مختلف دوربین از عکاسی و فیلم‌برداری گرفته تا پرتره، برداشت شب، حالت دیافراگم باز، مد Pro و گزینه More بر می‌خوریم. برخلاف قبل، گزینه انتخاب شده در این قسمت به همان رنگ سفید باقی می‌ماند اما این بار به صورت Bold درآمده و یک نقطه قرمز در زیر آن قرار می‌گیرد.

آیکون‌های حاضر در ستون سمت چپ رابط کاربری دوربین به ترتیب از بالا به پایین شامل دکمه دسترسی به تنظیمات، فیلترهای رنگی (از جمله سه فیلتر استاندارد، Vivid و Soomth لایکا)، تنظیمات فلش، هوش مصنوعی یا AI و گزینه‌ای مشابه HiVision در گوشی‌های قبلی هواوی می‌شوند که این آخری AI Lens نامیده شده و جدا از تشخیص هوشمندانه اشیا، و خریدهای کاربر برای ترجمه متون نیز می‌تواند به‌‌کار گرفته شود.

در لبه پایینی رابط کاربری دوربین در مرکز (در صورت افقی گرفتن گوشی) دایره‌هایی برای مشخص شدن نوع دوربین مورد استفاده به چشم می‌خورد که با گرفتن و کشیدن آن به چپ و راست می‌توان میزان زوم تصویر را نیز کنترل کرد. چهار نقطه روی خط سیر این دایره متمایز شده که به ترتیب از راست به چپ شامل دوربین التراواید، دوربین اصلی، زوم 5 برابری دوربین تله و زوم 10 برابری این دوربین می‌شوند. با کشیدن این آیکون از 10X به سمت راست امکان ادامه دادن زوم (البته به‌صورت دیجیتال) تا 50 برابر نیز وجود دارد.

در بخش More که در ادامه حالت‌های دوربین قرار دارد به گزینه‌های مختلفی از برداشت سیاه و سفید و پانوراما گرفته تا HDR، نقاشی با نور، اسلوموشن، AR Lens، تایم‌لپس و داکیومنت بر می‌خوریم. گزینه High-Res در این بخش امکان گرفتن تصویر با وضوح کامل 50 مگاپیکسلی دوربین اصلی را فراهم می‌کند و از Dual-View نیز می‌‌توان برای تصویربرداری همزمان با هر دو دوربین اصلی و تله‌فتو در یک کادر استفاده کرد. در همین قسمت، آیکونی به نام Underwater در نظر گرفته شده که همان‌گونه که از اسم آن مشخص است برای تصویربرداری در زیر آب به‌کار می‌رود. در استفاده از این گزینه البته توجه به این نکته ضروری‌ست که استاندارد مقاومت IP68 این گوشی اجازه استفاده از این مدل در عمق زیاد یا در آب‌های غیر شفاف همچون دریا را به کاربران نمی‌دهد.

در منوی Setting دوربین با تنظیمات معدودی روبرو می‌شویم که از آن جمله باید به تغییر نسبت تصویر، کنترل صوتی (بلند صحبت کردن یا گفتن Cheese برای گرفتن عکس)، تشخیص لبخند، خطوط راهنمای تصویر، گزینه‌ای برای مسسطح کردن تصویر نسبت به افق، تگ مکانی، قطع صدای شاتر و افزودن واتر مارک اشاره کرد.

در همین بخش امکان تغییر وضوح و نرخ برداشت ویدئو نیز وجود دارد که برای اولین بار در تاریخ گوشی‌های سری P، امکان برداشت ویدئو با وضوح 4K‌ با 60 فریم در ثانیه در آن دیده می‌شود. در همین بخش همچنین می‌توان از کدک H.265 برای برداشت ویدئو استفاده کرد که حجم ویدئوهای آن نسبت به H.264 عادی به‌گفته هواوی تا 35 درصد کمتر است اما همه پخش‌کننده‌ها به خصوص نمونه‌های قدیمی‌تر، امکان اجرای آن را نخواهند داشت.

بخش تنظیمات حرفه‌ای یا Pro این دوربین جدا از شش تنظیم حاضر در بخش پایینی که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم با تغییراتی همراه شده که یکی از مهم‌ترین آن‌ها دسترسی مستقیم به قابلیت برداشت عکس در حالت RAW با فرمت DNG است که حالا به‌جای بخش دور از دسترسی در منوی تنظیمات به نوار بالایی صفحه افزوده است. حالت Pro برای هر سه دوربین در دسترس قرار دارد و با اسلایدر کناره صفحه می‌توان بین دوربین‌های مختلف در این حالت جابجا شد. گزینه RAW نیز برای هر سه دوربین قابل استفاده خواهد بود. یک نکته جالب دیگر امکان برداشت عکس در این حالت با وضوح کامل 50 مگاپیکسلی دوربین اصلی‌ست که احتمالا در برخی موارد در حضور نور کامل، امکانات تازه‌ای را در اختیار کاربران قرار می‌دهد.

موارد قابل تغییر در حالت Pro شامل تنظیمات Metering، تغییر عدد ISO (از 50 تا 6,400 در دوربین اصلی و التراواید و 50 تا 3,200 در دوربین تله‌فتو)، تنظیم دستی سرعت شاتر (از 1/4000 ثانیه تا 30 ثانیه)، تغییر در نورگیری، اتوفوکوس دستی و خودکار (در دو حالت AF-S برای اتوفوکوس تکی مناسب سوژه‌های ثابت و AF-C برای اتوفوکوس دنبال کننده برای سوژه‌های متعدد و متحرک) و در نهایت White balance می‌شوند. سه آیکون نقطه‌دار این قسمت شامل وایت‌بالانس، اتوکوفوس و EV مثل گذشته با نگه داشتن دست روی آن‌ها، امکان ثابت نگه‌داشتن مقادیر خود را دارند. در این میان البته به برخی محدودیت‌ها بر می‌خوریم که از آن جمله باید به این واقعیت اشاره کرد که گزینه فوکوس تنها در حالت AF-C قابل قفل شدن است و گزینه وایت‌بالانس نیز این قابلیت را تنها در حالت اتوماتیک یا AWS ارائه می‌دهد.

با لمس آیکون دوربین فیلم‌برداری در کناره این بخش می‌توان حالت Pro را برای فیلم‌برداری نیز در اختیار داشت در این بخش با حذف طبیعی گزینه سرعت شاتر به همان عناوین قبلی بر می‌خوریم با این تفاوت که عدد ISO در این حالت در دوربین‌های اصلی و تله‌فتو از 50 تا 12,800 و در دوربین التراواید تا 25,600 قابل افزایش است.

برداشت تصویر با Huawei P40 Pro‌ را در یک نیم‌روز آفتابی تابستانی آغاز کردیم و نخستین تصاویر نیز طبق معمول به دوربین اصلی با وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی تعلق داشت. عکس‌های گرفته شده با این دوربین در این حالت از بالاترین کیفیت و جزییاتی فراتر از انتظار حتی در نقاط مشکل‌آفرینی مثل شاخ و برگ درختان برخوردار بوده و می‌توان از عملکرد فوق‌العاده دوربین در این حالت سخن گفت.

برداشت تصویر با دوربین اصلی با وضوح پیش‌فرض - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با استفاده از دوربین تله‌فتو و 5 برابر زوم اپتیکال طبق انتظار هنوز با کیفیت بسیار مناسبی روبرو می‌شویم و به خصوص در میزان جزییات با تغییر بزرگی روبرو نمی‌شویم.

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو با 5 برابر زوم اپتیکال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

پس از زوم 10 برابری با این‌که مطابق برش اندازه واقعی در تصویر زیر از جزییات به میزان زیادی کم می‌شود اما هنوز تا قبل از بزرگ‌ کردن تصویر در ابعاد واقعی آن و در صفحه‌نمایش خود گوشی می‌توان از نتیجه کار نسبتا رضایت داشت.

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو با 10 برابر زوم ترکیبی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با افزایش زوم به 50 برابر علاوه بر این‌که ثابت نگه داشتن دوربین روی دست و تمرکز روی سوژه مورد نظر بسیار دشوار و در برخی موارد غیر ممکن به نظر می‌رسد نتیجه نهایی نیز چندان چنگی به دل نمی‌زند و حساب خاصی روی آن نمی‌توان باز کرد.

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو با 50 برابر زوم دیجیتال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

این شرایط در چهار تصویر زیر که به ترتیب با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض و دوربین تله‌فتو با زوم‌های 5، 10 و 50 برابری برداشت شده‌اند نیز به چشم می‌خورد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو با 5 برابر زوم اپتیکال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو با 10 برابر زوم ترکیبی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو با 50 برابر زوم دیجیتال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

عملکرد دوربین التراواید P40 Pro یکی دیگر از نقاط مثبت بخش تصویربرداری این گوشی است که با حضور سنسور بزرگ و قابلیت فوکوس خودکار شرایط بسیار بهتری در مقایسه با دیگر همتایان التراواید خود ارائه می‌کند. برای نمونه در تصویر زیر که با وضوح 10 مگاپیکسلی پیش‌فرض این دوربین برداشت شده با وجود اندکی اشباع رنگ بیشتر با جزییات بسیار مناسبی (برای یک دوربین التراواید) روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر با دوربین التراواید در وضوح پیش‌فرض - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

فعال‌سازی HDR در دوربین اصلی تفاوت خاصی را در نتیجه نهایی ایجاد نمی‌کند و همانطور که در دو تصویر زیر می‌توان مشاهده کرد با HDR روشن یا خاموش تفاوت چندانی را در تصویر نمی‌توان سراغ گرفت.

برداشت تصویر با دوربین اصلی با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در زمینه دقت رنگ با یکی از بهترین نمونه‌های موبایلی روبرو می‌شویم و برای نمونه رنگ کاملا قرمز صندلی زیر در تصاویر برداشت شده با دوربین اصلی به میزان زیادی حفظ می‌شود.

برداشت تصویر با دوربین اصلی با وضوح خودکار - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

امکان برداشت تصویر با وضوح کامل 50 مگاپیکسلی نیز با دوربین اصلی گوشی وجود دارد و همانطور که پیشتر اشاره شد، در این حالت اندکی با میدان دید گسترده‌تری نیز روبرو می‌شویم در عمل از کیفیت تصاویر در این حالت حتی در نور کامل روز نیز نمی‌توان به اندازه تصاویر 12.5 مگاپیکسلی این دوربین رضایت داشت و به‌خصوص از لحاظ جزییات لزوما با نتیجه بهتری روبرو نمی‌شویم. این تجربه در محیط‌های با نور کم‌تر بیش از پیش تشدید شده و گرفتن عکس با وضوح کامل 50 مگاپیکسلی در این شرایط (به جز اندکی میدان دید بازتر) نتیجه‌ای جز فایلی حجیم‌تر در پی نخواهد داشت. برای نمونه‌ای جهت مقایسه، در تصویر زیر رنگ کلی تصویر (به‌خصوص در آسمان) همراه با کنتراست و جزییات در حالت پیش‌فرض، برتری محسوسی را به نمایش می‌گذارد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 12.5 مگاپیکسل پیش‌فرض - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی با وضوح کامل 50 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

از برداشت پانورامای این دوربین به میزان زیادی رضایت داشتیم و همچون یک گوشی پرچمدار اثر چندانی از محل‌های اتصال تصاویر به یکدیگر در آن به چشم نمی‌خورد. جزییات بالا، کنترل نویز و اندکی اغراق‌شده‌گی در رنگ سایر خصوصیات تصاویر پانورامای P40 Pro را تشکیل می‌‌دهند.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت پانوراما - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برتری مثال‌زدنی P40 pro در برداشت تصاویر از فاصله نزدیک یا ماکرو نیز ادامه پیدا کرده و جدا از سرعت و دقت فوکوس در این حالت، نویز چندانی در پس‌زمینه نیز ایجاد نمی‌شود.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

حالت دیافراگم باز یا Aperture یکی از دیگر مد‌های قابل دسترس در این مجموعه به حساب می‌آید که در صورت حفظ فاصله مناسب تا سوژه، نتیجه جالب توجه‌ای را به دست می‌دهد و تشخیص سوژه اصلی از پس‌زمینه نیز نسبتا به‌خوبی صورت می‌پذیرد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت Aperture - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در شب با انتخاب دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض 12.5 مگاپیکسلی حتی قبل از فعال کردن گزینه Night نیز با نتیجه‌ای فراتر از انتظار که معمولا حتی در رده پرچمداران نیز دیده نمی‌شود، روبرو می‌شویم؛ جزییات مطلوب، داینامیک رِنج مثال‌زدنی و کنترل نویز المان‌های مثبت این تصویر به حساب می‌آیند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با فعال کردن حال شب برخلاف بسیاری از گوشی‌های میان‌رده و حتی بالا رده بازار، از مزیت باز ماندن شاتر برای رسیدن نور بیشتر به سنسور استفاده شده و در نتیحه با جزییات و کنتراست بیشتری در عکس روبرو می‌شویم. برای مقایسه تصویر بالا در حالت عادی با ISO 2,000 و زمان نورگیری 1/12 ثانیه برداشت شده اما در تصویر زیر در مد Night عدد ISO‌ به 1,250‌ کاهش پیدا کرده اما در عوض شاتر برای 6 ثانیه باز مانده است.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در شب با دوربین اصلی در وضوح 50 مگاپیکسلی، کمک چندانی به افزایش جزییات و بالا بردن کیفیت عکس نکرده و عملا با منظره‌ای تاریک با جزییات پایین روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر با دوربین اصلی با وضوح 50 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

این مورد در سوژه زیر نیز تکرار شده و با این‌که در حالت عادی نیز با تصویری کاملا قابل‌قبول روبرو می‌شویم فعال کردن حالت شب تأثیر محسوسی در جزییات و کنتراست بر جای می‌گذارد. تصویر اول در زیر با ISO1000 و سرعت شاتر 1/17‌ ثانیه برداشت شده در حالی‌که در عکس دوم، با ثابت ماندن ISO، شاتر برای 5 ثانیه گشوده مانده است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین اصلی در وضوح پیش‌فرض - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در دوربین التراواید با این‌که با دیافراگم گشوده‌تر f/1.8 روبرو می‌شویم اما به‌دلیل کوچک‌تر بودن سنسور نور کمتری در حالت عادی و قبل از فعال کردن مد Night در اختیار حسگر قرار گرفته و هرچند از عدد ISO بسیار بالاتری در این قسمت استفاده می‌شود اما با تصویر تاریک‌تری روبرو می‌شویم. تصویر زیر با ISO6,400 و سرعت شاتر 1/17 ثانیه برداشت شده است.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین التراواید در وضوح پیش‌فرض - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

بدین‌ترتیب احتمالا استفاده از حالت شب برای دوربین التراواید به تغییرات بزرگ‌تری نسبت به دوربین اصلی منجر می‌شود؛‌ امری‌که در عمل نیز همانطور که در تصویر زیر نیز مشخص است به همین صورت اتفاق می‌افتد. یک نکته نسبتا عجیب در این میان تغییر میدان دید و نسبت تصویر در هنگام استفاده از حالت شب در دوربین التراواید است که نسبت به حالت عادی میدان دید جمع‌تر و کوچک‌تری را به‌دست می‌دهد و بدین‌ترتیب مزیت التراواید بودن خود را تا حدودی از دست می‌دهد. وضوح تصویر نیز از 10 مگاپیکسل به 12 مگاپیکسل افزایش می‌یابد. تصویر زیر با ISO1,600 و سرعت شاتر 8 ثانیه‌ای برداشت شده است.

برداشت تصویر با دوربین التراواید در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

این موارد را در سوژه زیر نیز می‌توان مشاهده کرد.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین التراواید در وضوح پیش‌فرض - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین التراواید در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

استفاده از دوربین تله‌فتو در شب حتی در زوم 5 برابری اپتیکال روی دست و بدون به‌کارگیری پایه نگه‌دارنده به سر راستی دو دوربین دیگر نبوده و برای جلوگیری از لرزش، به تمرکز بیشتری نیاز است. روند بهبود کیفیت در حالت شب این دوربین البته تفاوتی نسبت به گذشته نداشته و در این‌جا نیز با انتخاب گزینه Night با ISO کمتر و سرعت شاتر طولانی‌تر روبرو می‌شویم که بسته به میزان لرزش دست می‌تواند کیفیت قابل‌قبولی را ایجاد کند.

برداشت تصویر اتوماتیک با دوربین تله‌فتو در زوم 5 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو در حالت شب با زوم 5 برابری - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت ویدئو در Huawei P40 Pro‌ برای اولین بار در یک پرچمدار سری P‌ هواوی با وضوح 4K با 60 فریم در ثانیه صورت می‌پذیرد که در دوربین اصلی از بیت‌ریت ویدئویی 28 مگابیت بر ثانیه و بیت‌ریت صوتی 180 کیلوبیت بر ثانیه به صورت دوکاناله استریو بهره می‌برد. دوربین التراواید نیز به این قابلیت مجهز است. با کاهش نرخ برداشت 4K‌ به 30 فریم در ثانیه، بیت‌ریت به حوالی 38Mbps افزایش پیدا می‌کند و در وضوح 1080p با 30 و 60 فریم در ثانیه نیز به ترتیب به بیت‌ریت‌های 16 و 29 مگابیت بر ثانیه دست می‌یابیم.

کیفیت ویدئوهای دوربین اصلی در وضوح 4K با 30 فریم در ثانیه با جزییات فراوان و دقت رنگ مناسبی‌ همراه است که از این لحاظ می‌توان آن را با برترین‌های این رده مقایسه کرد. در نرخ 60 فریم در ثانیه همین وضوح اما با جزییات کمتری روبرو می‌شویم و کیفیت تصویر نیز با حالت 30fps قابل مقایسه نیست. این اختلاف با نیم‌نگاهی به بیت‌ریت کمتر در حالت 4K/60p در مقایسه با 4K‌ با 30 فریم در ثانیه (28 در مقابل 38 مگابیت بر ثانیه) کاملا قابل انتظار به نظر می‌رسد.

در هر دو نرخ وضوح 1080p یعنی 30 و 60 فریم در ثانیه اما به نتیجه بسیار مناسبی دست می‌یابیم و حضور لرزه‌گیر دست نیز به این کیفیت می‌افزاید.

این داستان برای دوربین التراواید نیز تکرار شده و در حالی‌که نتیجه بهتر در وضوح 4K در نرخ 30 فریم در ثانیه به دست می‌آید، از نتایج این دوربین در وضوح 1080p در هر دو حالت 30 و 60 فریم در ثانیه می‌توان رضایت داشت. ویدئوهای دوربین تله‌فتو اندکی با رنگ‌های اغراق‌شده‌تر نسبت به دوربین اصلی برداشت شده و بهترین نتیجه در آن نیز به وضوح 1080p تعلق دارد.

در شب بهترین کیفیت ویدئو هرچند نویز مشخصی را در آن می‌توان مشاهده کرد به دوربین اصلی تعلق دارد و دوربین واید با وجود آن‌که از این لحاظ فاصله مشخصی با دوربین اصلی دارد اما در مقام یک دوربین التراواید هنوز بسیار مناسب عمل می‌کند.

دوربین سلفی

در حالی‌که وضوح 32 مگاپیکسلی دوربین سلفی و سنسور ToF جای گرفته در کنار آن ظاهر متفاوتی را به بخش بالایی صفحه‌نمایش P40 Pro‌ بخشیده‌اند اما هیچ‌یک از این دو مورد عملا به اندازه افزوده شدن فوکوس خودکار (که برای اولین بار در یک گوشی پرچمدار هواوی دیده می‌شود)‌ به دوربین سلفی گوشی اهمیت ندارند.

سنسور 32 مگاپیکسلی این دوربین ظاهرا یک نمونه 1/2.74 اینچی‌ست که پیکسل‌هایی با ابعاد 0.8 میکرون داشته و لنز 26 میلی‌متری آن نیز از گشودگی دیافراگم f/2.2 بهره می‌برد. تصاویر این دوربین برخلاف انتظار با همان وضوح 32 مگاپیکسلی (6528×4896 پیکسل) برداشت می‌شود و افکت‌های تصویر و گزینه‌های زیباسازی چهره نیز در حالت پیش‌فرض در آن غیر فعال هستند! از کیفیت و جزییات تصاویر سلفی برداشت شده از سوی این دوربین می‌توان به میزان بسیار زیادی رضایت داشت و در زمینه رنگ و کنتراست نیز شرایط ایده‌آلی برقرار است. P40 Pro در حال حاضر در بین دوربین‌های سلفی گوشی‌های موبایل در لیست DXOMark در جایگاه نخست قرار داشته و سایرین اختلاف مشخصی را با آن ارائه می‌کنند. سنسور مادون قرمز یا IR Depth جای گرفته در کنار این دوربین در عمل برای محو کردن پس‌زمینه و ایجاد عمق میدان، عملکرد بسیار مناسبی داشته و در مقایسه با راه‌حل‌های متداول نرم‌افزاری، دقت و سرعت بسیار بالاتری دارد.

باتری

ظرفیت باتری در نظر گرفته شده برای P40 Pro به 4,200 میلی آمپر ساعت می‌رسد که نسبت به P30 Pro سال گذشته از نظر ظرفیت بدون تغییر مانده و با این‌که در مقایسه با رقبایی مثل Galaxy S20+ با باتری 4,500mAh و OnePlus 8 Pro‌ با باتری 4,510mAh ظرفیت کمتری دارد اما با برخورداری از مزیت صفحه‌نمایش کوچک‌تر با نرخ رفرش پایین‌تر احتمالا قادر به جبران ظرفیت کمتر خود نسبت به رقبا خواهد بود. در دنیای واقعی،‌ دوام باتری P40 Pro‌ در مقایسه با P30 Pro سال گذشته با توجه به بزرگ‌تر شدن صفحه‌نمایش و ارتقاء نرخ به‌روزرسانی آن از 60 به 90 هرتز با کاهش روبرو شده و در حالی‌که در P30 Pro به پایان رساندن روز سوم در یک استفاده متوسط امر غریبی به نظر نمی‌رسید، در P40 Pro احتمالا در همین استفاده هر دو روز یک بار نیاز به شارژ باتری خواهد بود.

برای مشاهده این اختلاف در عمل طبق معمول به سراغ تست Workbattery life 1.0 از مجموعه PCMark می‌رویم و ابتدا آن را در حالت پیش‌فرض یعنی وضوح Smart صفحه‌نمایش (سوییچ خودکار بین رزولوشن‌های 1200×2640 و 800×1760 پیکسل) و نرخ به‌روزرسانی 90 هرتزی با غیر فعال کردن روشنایی خودکار و قرار دادن نور صفحه‌نمایش روی 50 درصد انجام می‌دهیم. در این تست که مدت زمان لازم برای رسیدن شارژ باتری از 100 درصد تا زیر 20 درصد محاسبه می‌شود در P30 Pro به زمانی نزدیک به 17 ساعت و 56 دقیقه دست پیدا کردیم و در P40 Pro با توجه به موارد گفته شده انتظار نتیجه ضعیف‌تری را داریم. در عمل طبق انتظار نتیجه به‌دست آمده از P40 Pro‌ در این تست تنها 13 ساعت و 50 دقیقه بود که بیش از 4 ساعت کمتر از P30 Pro است. این زمان البته هنوز برای این رده امتیاز چندان بدی به حساب نمی‌آید چرا که برای نمونه، Galaxy S20+ در تست ما در وضوح فول اچ‌دی و نرخ 120 هرتزی صفحه‌نمایش تنها به زمان 10 ساعت و 38 دقیقه‌ای دست پیدا کرد.

تست فوق را بدون تغییر وضوح Smart، با غیر فعال کردن گزینه رفرش 90 هرتزی و سوییچ به حالت عادی 60 هرتزی تکرار کردیم که طبق انتظار به دوام بالاتر باتری انجامیده و دوام باتری P40 Pro در این حالت به 15 ساعت و 23 دقیقه‌ افزایش پیدا کرد. این تغییر البته تنها به معنای بهبود 10 تا 11 درصد دوام باتری‌ست که از بهینه‌ بودن نرخ رفرش 90 هرتزی صفحه‌نمایش در P40 Pro‌ خبر می‌دهد و عملا نیاز چندانی را برای بازگشت به حالت 60 هرتزی صفحه‌‌نمایش برای دوام بالاتری باتری ایجاد نمی‌کند.

با تغییر نکردن ظرفیت باتری و شارژرر 40 واتی همراه دستگاه احتمالا باید منتظر نتیجه مشابهی در تست سرعت شارژینگ P40 Pro در مقایسه با P30 Pro باشیم؛ تست شارژ را طبق معمول با رسیدن باتری به صفر درصد از حالت خاموش آغاز می‌کنیم در این حالت پس از گذشت تنها 5 دقیقه، شارژ باتری به 11 درصد رسیدن و پس از 10 و 20 دقیقه به شارژهای 25 و 46 درصد رسیدیم که یکی از سریع‌ترین زمان‌های شارژ را نشان می‌دهد. پس از 30 دقیقه شارژ باتری به 66 درصد رسید و تنها 3 دقیقه پس از یک ساعت نیز شارژ باتری به‌طور کامل پر شد. این زمان بسیار سریع تقریبا به همین صورت در P30 Pro نیز تکرار شده بود و تفاوت خاصی از این لحاظ بین آن‌ها دیده نمی‌شود. در زمان شارژ به‌خصوص در دقایق ابتدایی، گرمای نسبتا زیادی در بخش پشتی گوشی در محوطه مقابل لنز و نزدیک به لبه سمت چپ دستگاه (از دید روی گوشی) ایجاد می‌شود که با رسیدن به لحظات پایانی شارژ، از شدت آن کاسته می‌شود.

این باتری از شارژ بی‌سیم 27 واتی پشتیبانی می‌کند که نسبت به شارژ 15 واتی مدل سال گذشته پیشرفت بزرگی را به نمایش می‌گذارد. از این مدل برای شارژ معکوس دیوایس‌های منطبق با فناوری Qi نیز می‌توان استفاده کرد.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

P40 Pro با سیستم‌عامل اندروید 10 و رابط کاربری اختصاصی EMUI 10.1 ارائه می‌شود که طبیعتا فاقد سرویس‌های گوگل بوده و برای نصب برنامه‌های مختلف جدا از فروشگاه AppGallery خود هواوی می‌توان از فروشگاه‌های متفرقه دیگر و نصب مستقیم APK سود جست. زمان بوت دستگاه نسبتا سریع و در حدود 20 ثانیه به‌طول می‌انجام که البته هنوز چند ثانیه‌ای کندتر از P30 Pro است.

در صفحه قفل در حالت پیش‌فرض، زمان و تاریخ در بخش بالا و میانبر دوربین در پایین قرار دارند که نسبت به گذشته اندکی با جابجایی همراه شده‌اند. در این بخش با با فعال کردن گزینه تقویم ایرانی (Persian Calendar) در اپلیکیشن تقویم، تاریخ شمسی نیز در زیر تاریخ میلادی به نمایش گذاشته می‌شود. در کناره سمت چپ این بخش نیز تعداد قدم‌های پیموده شده کاربر در طی روز به نمایش گذاشته می‌شود.

با اسکرول از پایین به بالای صفحه‌نمایش مثل قبل می‌توان به میانبرهای سریع این قسمت دست یافت که به ترتیب از چپ به راست شامل ریکورد صدا، چراغ‌قوه، ‌ماشین حساب، تایمر و گزینه‌ای به نام AI Lens می‌شود که چیزی مشابه گزینه HiVision در نسخه قبلی این سیستم‌عامل بوده و می‌توان از آن برای اسکن بارکد، ترجمه متون، شناسایی آیتم‌های خریدارای شده، تشخیص ساختمان‌ها و نقاشی‌های معروف و موارد مشابه و مشاهده کالری خوراکی‌ها استفاده کرد. با Swipe کردن دست به چپ و راست در این حالت می‌توان تصویر کاور این بخش را به سادگی تغییر داد.

اولین نکته جدید پس از ورود به صفحه هوم، تغییر شکل ظاهری آیکون‌ها و فونت نوشتاری آن‌هاست که حالتی نرم‌تر و مدرن‌تر به‌خود گرفته‌اند؛ جدا از این مورد به تغییر خاصی در هوم اسکرین برنخوردیم و همچنان در صفحات متعدد این قسمت در غیبت منوی اصلی یا app drawer می‌توان آیکون برنامه‌ها، ویجت‌ها و میانبرها را قرار دارد. البته از طریق یک گزینه جداگانه در منوی Setting می‌توان منوی اصلی یا app drawer را به رابط کاربری اضافه کرد.

صفحه سمت چپ در هوم‌اسکرین P40 Pro، این بار با نام Today نامیده می‌شود که با وجود نام‌گذاری متفاوت تقریبا از همان کارکرد صفحه HiBoard در ورژن‌های قبلی این سیستم‌عامل برخوردار بوده و جدا از دسترسی به میانبرهایی که امکان شخصی‌سازی آن‌ها از بالا وجود دارد، فید خبرها و اتفاقات روز نیز در آن به نمایش گذاشته می‌شود.

باکس سرچ در این قسمت امکان جست‌وجو در بین سه حالت Web ،All و Apps را ارائه می‌کند که در اولی، عبارت مورد نظر در بین تمامی قسمت‌های گوشی اعم از اپلیکیشن‌‌ها و تنظیمات جست‌وجو می‌شود، در دومی یعنی در بخش Web موتور Bing برای جست‌وجوی عبارت تایپ شده در وب مورد استفاده قرار می‌گیرد و در نهایت در قسمت Apps می‌توان به جست‌وجوی یک اپلیکیشن در AppGallery پرداخت.

زیر صفحه‌نمایش‌در صفحه هوم، 4 آیکون در نظر گرفته شده که امکان افزایش آن به 5 آیکون نیز وجود دارد. با نگه‌داشتن دست روی آیکون‌های صفحه‌ هوم، گزینه‌هایی برای دسترسی آسان‌تر به مورد انتخاب شده ظاهر می‌شوند که از آن جمله می‌توان به تشکیل هات‌اسپات و فعال کردن وای‌فای، بلوتوث و دیتای موبایلی هنگام نگه داشتن دست روی آیکون Setting، جست‌وجو در بین تصاویر، رفتن به عکس‌های Favorites و به نمایش گذاشتن آخرین عکس‌های اضافه شده هنگام نگه داشتن دست روی گالری و گرفتن ویدئو یا سلفی موقع نگه داشتن دست روی آیکون دوربین اشاره کرد.

با نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر روی صفحه‌نمایش به حالت ویرایشی صفحه هوم وارد می‌شویم که افزودن و کاستن از صفحات این قسمت، تغییر والپیپر و ویجت‌ها همراه با دسترسی به تنظیمات هوم‌اسکرین، گزینه‌های قابل اشاره در آن را تشکیل می‌دهند.

در بخش تنظیمات هوم اسکرین شرایط به قرار سابق است و همچنان امکان انتخاب چینش ماتریسی آیکون‌های صفحه هوم از بین سه حالت 6×4، 5×5 و 6×5 و قفل کردن پوسته همراه با گزینه پر کردن جای خالی برنامه‌ها در هنگام حذف یک اپلیکیشن وجود دارد؛ از همین بخش نیز می‌توان دسک‌تاپ سمت چپ یعنی TODAY را حذف نمود.

با اسکرول رو به پایین صفحه‌نمایش از قسمت میانی، مثل گذشته منویی با امکان جست‌وجوی سریع در تمامی قسمت‌های گوشی (اپلیکیشن‌ها، کنتاکت‌ها، پیام‌ها و...) فراهم شده و اپلیکیشن‌های بیشتر استفاده شده نیز در زیر کادر جست‌وجو نشان داده می‌شوند.

Notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش در شکل ظاهری تفاوتی با گذشته نداشته و با یک بار پایین کشیدن آن علاوه بر اعلان‌برنامه‌ها، نواری از 5 گزینه پیش‌فرض شامل وای‌فای، بلوتوث، چراغ‌قوه، پروفایل صوتی و چرخش خودکار صفحه‌‌نمایش در بالا به نمایش در می‌آیند و اسلایدر تغییر روشنایی نیز بدون گزینه فعال کردن روشنایی خودکار در پایین این قسمت دیده می‌شود. در نهایت در بالای این بخش آیکونی برای دسترسی مستقیم به منوی تنظیمات و گزینه‌ای برای ویرایش آیکون‌های همین منو در نظر گرفته شده است.

با ادامه اسکرول 15 آیکون دیگر در این بخش به نمایش گذاشته می‌شود و با لمس گزینه ادیت در بالا نیز 4 گزینه دیگر امکان افزوده شدن به این لیست را پیدا می‌کنند. از جمله موارد جالب توجه در این بخش جدا از 5G می‌توان به FIDO security key اشاره کرد که در آن امکان استفاده از گوشی به‌عنوان یک کد امنیتی در سیستم تعیین هویت FIDO روی دستگاهی دیگر فراهم می‌شود.

گزینه Sound Booster نیز در این بخش جالب توجه است؛ قابلیتی که در طی آن گوشی موبایل به یک میکروفون بی‌سیم برای استریم کردن صدا به ایرفون یا اسپیکر بلوتوث شما تبدیل می‌شود. این ویژگی البته در حال حاضر تنها در ایرفون‌های سری FreeBuds ،FlyPods و FreeLace قابل استفاده است.

منوی Setting برخلاف دیگر قسمت‌های رابط کاربری جدید هواوی،‌تقریبا به‌طور کامل با تغییر روبرو شده و این‌ تغییر به‌جز در شکل ظاهری، این بار در ترکیب آیکون‌های این قسمت نیز پدیدار شده است. در این منو مثل گذشته در بالاترین قسمت باکسی برای جست‌وجو، گزینه‌ای جهت نمایش حساب کاربری هواوی و گه‌گاه پیشنهادهایی برای دسترسی به برخی قسمت‌های آن ارائه می‌شود و در زیر آن با مجموعه‌ای از چندین آیکون در شش دسته‌بندی روبرو می‌شویم که ترکیب منظم‌تر و شسته‌رفته‌تری را ارائه می‌دهد؛ در دسته اول به گزینه‌های ارتباطی از جمله وای‌فای، بلوتوث و دیتای موبایلی بر می‌خوریم که تجربه آسان‌تری را ارائه می‌کنند. دسته‌بندی دوم به موارد مرتبط با هوم اسکرین و صفحه‌نمایش مرتبط است که تقریبا به همین صورت در گذشته نیز حضور داشت، در دسته‌بندی سوم به جزییات صدا و لرزش و اعلان برنامه‌ها بر می‌خوریم و در دسته چهارم نیز موارد مربوط به حریم خصوصی و امنیت، حافظه، باتری، جزییات مکان، اپلیکیشن‌ها و در نهایت کلمات عبور و راه‌های بیومتریک بازگشایی قرار دارند. در دو قسمت باقی‌مانده نیز جزییاتی مثل دستیار هوشمند هواوی، حساب‌های کاربری و به‌روزرسانی جای گرفته‌اند.

با کشیدن و نگه داشتن دست از هر دو کناره چپ و راست صفحه‌نمایش رو به سمت داخل، منوی عمودی جدیدی به نام Multi-Window ظاهر می‌شود که در حالت پیش‌فرض 5 برنامه را در خود جای داده و با زدن دکمه + پایین آن می‌توان برنامه‌های دیگر را نیز به این بخش اضافه کرد. انتخاب هریک از این برنامه‌ها به سادگی منجر به اجرای آن‌ها به صورت شناور روی صفحه فعلی شده که در این حالت امکان جابجایی برنامه مذکور یا فول‌اسکرین نمودن آن نیز وجود دارد.

در حین باز بودن یک برنامه با کشیدن و رها کردن یک اپلیکیشن از این لیست به پایین یا بالای صفحه می‌توان به‌صورت همرمان از دو اپلیکیشن به‌صورت مجزا بهره برد.

AppGallery و تأثیر غیبت گوگل

همانطور که پیش از این نیز اشاره شد در P40 Pro نیز مثل دیگر گوشی‌های اخیر شرکت هواوی از جمله Y7p از مجموعه گوگل به‌صورت پیش‌فرض خبری نبوده و از همه مهم‌تر امکان استفاده از فروشگاه Google Play برای نصب برنامه‌های مختلف وجود ندارد در این شرایط، اولین راه‌حل هواوی برای دسترسی و نصب برنامه‌های مورد نیاز، استفاده از فروشگاه اختصاصی AppGallery این شرکت است که البته هنوز نامی از ایران در بین کشورهای قابل انتخاب در لیست آن دیده نمی‌شود. برای استفاده از AppGallery نیاز به یک حساب کاربری هواوی یا Huawei ID است که از طریق خود این فروشگاه نیز امکان ساخت آن وجود دارد.

به‌جز AppGallery طبیعتا امکان نصب برنامه‌های مختلف به‌صورت مستقیم با کمک فایل APK آن‌ها نیز وجود دارد که بدین‌منظور چندین فروشگاه‌های جانبی داخلی و خارجی در دسترس قرار دارد. نکته مهم در این میان توجه به منبع دانلود فایل و استفاده از برنامه‌های امنیتی و آنتی‌ویروس برای اطمینان از بدون مشکل بودن فایل نصب شده است. البته در این‌جا نیز مثل Y7p پس از دانلود یک فایل APK و قبل از نصب آن یک بررسی امنیتی یا Security Check روی فایل صورت می‌‌گیرد که می‌تواند تا حدودی خیال کاربران را از بابت اصالت یک برنامه راحت نماید. پیش از این در مطالب جداگانه‌ای به بررسی عملکرد نرم‌افزاری خدمات HMS هواوی و تأثیر غیبت سرویس‌های گوگل و چگونگی نصب و استفاده از اپلیکیشن‌های برتر در گوشی‌های HMS هواوی پرداخته‌ایم که پاسخ بسیاری از سوال‌های مطرح شده در این رابطه را در آن‌ها می‌توان یافت.

با توجه به نبود Google Mobile Services برخی از برنامه‌ها و بازی‌های مهم امکان نصب روی این گوشی را ندارند اما بسیاری دیگر نیز تقریبا بدون مشکل به کار خود ادامه می‌دهند. از جمله برنامه‌های گوگلی که بدون اشکال در نصب و اجرا می‌شوند باید به مرورگر کروم، صفحه‌کلید Gboard، سرویس نقشه Maps، گوگل Earth و گوگل Photos اشاره کرد و در سوی دیگر مواردی مثل Docs و Sheet، گوگل نیوز، جی‌میل، یوتوب، گوگل Calendar، لنز، Drive و شاید از همه مهم‌تر برای گیمرها Play Games با وجود نصب، اجرا نمی‌شوند. در گوشی‌های HMS به‌خصوص در زمینه بازی بیش از سایر موارد نیاز به‌ بهبود احساس می‌شود و با این‌که اغلب بازی‌های عادی و اصطلاحا casual (در صورتی که نیازمند sign-in در Play Games نباشند) با دریافت APK یا نصب مستقیم از طریق AppGallery یا فروشگاه‌های متفرقه در این گوشی‌ها قابل اجرا هستند اما شرایط بازی‌های حرفه‌ای‌تر کاملا متفاوت است و با وجود اجرای برخی از عناوین برجسته، می‌توان به بازی‌های متعددی اشاره کرد که نیازمند سرویس‌های گوگل و دسترسی به Play Games بوده و در اسمارت‌فون پرچمداری مثل P40 Pro با امکانات گسترده سخت‌افزاری و گرافیکی که مطمئنا توجه گیمرها را نیز به خود جلب می‌کند، نقص مشهودی را رقم می‌زنند. از جمله بازی‌های معروف قابل اجرا در این مجموعه باید به PUBG و Fortnite همراه با CoD و Clash of Clans اشاره کرد.

چیپ‌ست پردازشی - حافظه

P40 Pro‌ طبق انتظار به آخرین دستاورد پردازشی هواوی یعنی پروسسور Kirin 990 5G مجهز شده که در ساختار آن علاوه بر چهار هسته ARM Cortex-A76 مرتب شده در دو دسته دو هسته‌ای با فرکانس‌های 2.86 و 2.36 گیگاهرتز، از 4 هسته 1.95 گیگاهرتزی Cortex-A55 نیز استفاده شده است. غیبت هسته‌های A77 در این پروسسور در حالی اتفاق می‌افتد که رقبای این چیپ‌ست و در صدر آن‌ها Snapdragon 865 از آن بهره‌مند بوده و احتمالا دست بالاتری را در تست‌های پردازشی در اختیار خواهند داشت. این البته به معنای قدرت پایین Kirin 990 5G نبوده و همچنان با یکی از چیپ‌ست‌های پرچمدار بازار روبرو هستیم. گرافیک 16 هسته‌ای این پروسسور از نوع Mali-G76 انتخاب شده که با وجود آن‌که مشابه گرافیک حاضر در P30 Pro سال گذشته است و یک نسل عقب‌تر از Mali-G77 حاضر در رقبایی مثل Exynos 990 طبقه‌بندی می‌شود اما با افزایش تعداد هسته‌ها از 10 به 16 هسته سعی فراوانی در جبران این موضوع شده است. P40 Pro همچنین طبق روال چند سال گذشته هواوی به هسته‌های جداگانه مرتبط با هوش مصنوعی مجهز بوده که از آن‌ها با عنوان واحدهای پردازش عصبی یاد می‌شود.

برای P40 Pro تنها 8 گیگابایت رم در نظر گرفته شده که این مدل را در مقایسه با برخی از رقبای آن با حافظه‌های رم 12 و 16 گیگابایتی، در جایگاه ضعیف‌تری (حداقل روی کاغذ) قرار می‌دهد. نکته منفی دیگر در مورد این حافظه به نوع آن باز می‌گردد که همچنان LPDDR4X بوده و از سرعت پایین‌تری نسبت به نمونه‌های جدیدتر LPDDR5 برخوردار است. این موارد البته در عمل تأثیر محسوسی بر کاربری دستگاه نداشته و در حین استفاده معمول از دستگاه با محیطی کاملا سریع و درخور نام یک پرچمدار روبرو می‌شویم.

حافظه داخلی گوشی 256 گیگابایت است که در اولین بوت و پیش از نصب یا آپدیت هر برنامه یا انتقال فایل به حافظه دستگاه، نزدیک به 14.5 گیگابایت آن از سوی سیستم‌عامل اشغال شده و بیش از 241 گیگابایت آن به صورت آزاد در اختیار کاربران قرار دارد. به‌عنوان نمونه‌ای برای مقایسه بد نیست بدانید در اسمارت‌فونی مثل Galaxy S20 Ultra در همین وضعیت، بیش از 22 گیگابایت از فضای حافظه به سیستم‌عامل تعلق داشت.

این حافظه طبق انتظار از یک پرچمدار سال 2020 از نوع UFS 3.0 است که این موضوع با کسب امتیاز بسیار بالای 1,763MB/s در تست خوانش ترتیبی بنچ‌مارک AndroBench اثبات می‌شود.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

حضور هسته‌های A76 در P40 Pro با آن‌که احتمالا به اندکی نتیجه ضعیف‌تر از این گوشی در تست‌های پردازشی می‌انجامد اما می‌توان انتظار داشت که میزان این اختلاف با توجه به فرکانس نسبتا بالای این هسته‌ها به‌خصوص در تست‌های چند هسته‌ای از حد مشخصی فراتر نرود.

P40 Pro‌ در تست Geekbench 4.4 به امتیازهای 3,815 و 12,177 به ترتیب در دو حالت تک و چند هسته‌ای دست پیدا می‌کند که در مقایسه با نمونه‌ای مثل S20 Ultra با امتیازهای 4,823 و 12,147، طبق انتظار در حالت تک هسته‌ای ضعیف‌تر ظاهر می‌شود اما در حالت چند هسته‌ای به‌خوبی عقب‌ماندگی خود را جبران کرده است.

در بنچ‌مارک جدیدتر Geekbench 5.2.0 این شرایط همچنان پایدار مانده و مقایسه امتیازهای 753 و 2,954 به‌دست آمده از P40 Pro در دو حالت تک و چند هسته‌ای با S20 Ultra‌ با امتیازهای 930 و 2,825 بار دیگر از همان قدرت کمتر در حالت تک هسته‌ای و جبران افت در حالت چند هسته‌ای حکایت دارد.

در تست جامع AnTuTu V8.4.0 که اکثر عوامل اصلی تأثیرگذار در کیفیت استفاده از یک گوشی، از پردازنده و گرافیک گرفته تا مموری و UX را مورد بررسی قرار می‌دهد امتیاز به دست آمده از P40 Pro به بیش از 465 هزار واحد می‌رسد که به روشنی از جایگاه پرچمداری این گوشی حکایت دارد مقایسه این رقم با نتیجه 517 هزار واحدی S20 Ultra از تفاوت‌های مابین این دو گوشی در بخش پردازشی و مموری حکایت دارد. البته همانطور که اشاره شد P40 Pro ‌همچنان یکی از برترین نمونه‌های بازار از این لحاظ محسوب می‌شود.

در گام سوم همچون همیشه به سراغ تست گرافیکی Sling Shot Extreme از مجموعه 3DMark، می‌رویم که امکان بررسی مستقیم توان GPU دستگاه را فراهم می‌کند. امتیاز P40 Pro در این تست در نمونه در اختیار ما به حوالی 5,700 واحد رسید که باوجود آن‌که یکی از بهترین امتیازهای به‌دست آمده در این بنچ‌مارک به حساب می‌‌آید اما هنوز در مقایسه با S20 Ultra با امتیاز 6,800 واحدی و نمونه‌های دارای پروسسور Snapdragon 865 و گرافیک Adreno 650 که در این تست از سقف 7 هزار نیز فراتر می‌روند، امتیاز کمتری به حساب می‌آید. البته ذکر این نکته در این‌جا نیز کاملا اهمیت دارد که تفاوت‌های اشاره شده در این بخش صرفا برای مشخص شدن جایگاه گرافیکی گوشی‌ها نسبت به یکدیگر بوده و عملا تفاوت خاصی که از سوی چشم غیر مسلح قابل تشخیص باشد بین P40 Pro و دیگر نمونه‌های برتر و پرچمدار به چشم نمی‌خورد.

گزینه‌های ارتباطی

همانطور که از یک پرچمدار می‌توان انتظار داشت، لیست کامل و جامعی از گزینه‌های ارتباطی در P40 Pro انتظار ما را می‌کشند؛ در سمت اتصالات سیم‌کارتی و راه‌کارهای مخابراتی همانطور که از نام پروسسور دستگاه یعنی Kirin 990 5G مشخص است با یک مودم داخلی نسل پنجمی روبرو هستیم که البته ظاهرا تنها از فناوری sub-6GHz پشتیبانی می‌کند اما امکان استفاده در هر دو ساختار مستقل (SA) و وابسته (NSA) شبکه 5G را دارد. حداکثر سرعت اسمی دانلود و آپلود مودم 5G این گوشی به‌ترتیب 2.3 و 1.25 گیگابیت بر ثانیه است و طبیعتا امکان دسترسی به نسل‌های پیشین ارتباطی از 4G و 3G تا 2G را نیز فراهم می‌آورد. پشتیبانی از وای‌فای 6 یا ax دیگر نکته جالب توجه در بخش ارتباطی این مدل است که به‌خوبی حساب یک گوشی پرچمدار از نمونه‌های رده میانی را جدا می‌کند. بلوتوث 5.1، درگاه USB-C با استاندارد سرعت USB 3.1، درگاه اینفرارد، NFC و مسیریاب‌های ماهواره‌ای دیگر قابلیت‌های ارتباطی این مدل را تشکیل می‌دهند. P40 Pro تقریبا از تمامی سیستم‌های هدایت ماهواره‌ای از GLONASS ،GPS و BeiDou گرفته تا QZSS ،Galileo و حتی NaviC پشتیبانی می‌کند که در این میان به‌جز GLONASS و NaviC در سایر موارد از باندهای دوگانه برای ارتباط دقیق‌تر پشتیبانی می‌شود. غیبت جک 3.5 میلی‌متری هدست شاید تنها نکته منفی قابل ذکر در مورد بخش ارتباطی دستگاه باشد.

کلام آخر

Huawei P40 Pro پرچمداری خوش‌دست و زیبا با ظاهری مثال زدنی و کیفیت ساخت فوق‌العاده‌ای‌ست که نمونه آن را حتی در برخی نمونه‌های گران‌قیمت هم‌رده این گوشی نیز نمی‌توان سراغ گرفت. از جمله برجسته‌ترین نکات طراحی این گوشی بی‌شک باید از طراحی بخش پشتی در نسخه نقره‌ای مات یا Silver Frost آن یاد کرد که ضمن مقاومت در برابر اثرات انگشت، همچنان در پس‌زمینه خود حالتی نیمه‌شفاف را ارائه می‌کند که از این لحاظ حتی در مقایسه با آیفون 11 پرو نیز ظاهر زیباتری را به نمایش می‌گذارد. از کیفیت صفحه‌نمایش OLED دستگاه در میزان روشنایی، دقت رنگ و کنتراست به میزان زیادی رضایت داشتیم و نرخ به‌رزورسانی 90 هرتزی آن نیز نقطه تعادل قابل‌قبولی مابین حفظ حرکت روان تصویر و مصرف بهینه باتری به نظر می‌رسد تا جایی‌‌که ضرورت بالایی در غیر فعال کردن نرخ رفرش بالای صفحه‌نمایش برای صرفه‌جویی در باتری وجود ندارد.

دوربین 50 مگاپیکسلی لایکای دستگاه را به جرأت می‌توان یکی از بهترین نمونه‌ها و شاید بهترین دوربین موبایلی حال حاضر بازار نامید جایی‌که علاوه بر عملکرد فوق‌العاده در روشنایی مناسب و نور روز، در محیط‌های داخلی و برداشت تصویر در شب (حتی قبل از فعال کردن Night mode) نیز به لطف سنسور بزرگ 1/1.28 اینچی آن فراتر از حد انتظار ظاهر می‌شود. دوربین 40 مگاپیکسلی التراواید نیز دست کمی از دوربین اصلی نداشته و با تجهیز به فوکوس خودکار و گشودگی دیافراگم f/1.8 یکی از بهترین دوربین‌های با میدان دید گسترده به حساب می‌آید. یک نکته منفی در مورد دوربین التراواید P40 Pro تغییر وضوح پیش‌فرض و کوچک‌تر شدن کادر تصویر در هنگام استفاده از حالت شب در آن است. در P40 Pro‌ برای اولین بار در یک پرچمدار هواوی از برداشت تصویر 4K با 60 فریم در ثانیه پشتیبانی می‌شود که البته در عمل گام بزرگی به سمت جلو محسوب نشده و از لحاظ میزان جزییات، کنراست و کیفیت رنگ، در جایگاه پایین‌تری نسبت به حالت معمول 4K/30p قرار می‌گیرد.

دوربین 12 مگاپیکسلی پریسکوپی این مجموعه از کیفیت فوق‌العاده‌ای تا زوم اپتیکال 5 برابری برخوردار بوده و با ادامه زوم تا 10 برابر نیز از کیفیت تصویر (حداقل تا قبل از بزرگنمایی تا ابعاد واقعی) چندان کاسته نمی‌شود. با گذر از این مقدار از کیفیت و جزییات عکس کاسته شده و لحظه به لحظه برداشت تصویری مناسب و بدون لرزش در حین گرفتن گوشی در دست مشکل‌تر می‌شود.

دیگر جذابیت تصویری P40 Pro به دوربین سلفی 32 مگاپیکسلی آن تعلق دارد که به فوکوس خودکار مجهز است و برخلاف انتظار با کل وضوح خود عکاسی می‌کند. این دوربین به لطف فوکوس خودکار و سنسور ToF مجاور آن، در ردیف بهترین دوربین‌های سلفی بازار جای دارد. حسگر تشخیص عمق مادون قرمز این قسمت در زمینه بازگشایی قفل صفحه‌نمایش از طریق تشخیص چهره نیز بسیار موفق عمل می‌کند تا جایی‌که در اغلب موارد حتی قبل از نزدیک شدن دست کاربر به حوالی سنسور اثر انگشت، فناوری تشخیص چهره، قفل گوشی را باز می‌کند.

باتری 4,200mAh گوشی با وجود 90 هرتزی شدن صفحه‌‌نمایش و افزایش سایز آن تغییری نسبت به P30 Pro نداشته و بدین‌ترتیب همان‌طور که می‌توان انتظار داشت، دوام نسبتا پایین‌تری را ارائه می‌دهد. غیر فعال کردن گزینه 90 هرتزی صفحه‌نمایش، نیز تأثیر بزرگی بر افزایش دوام باتری نداشته و بسته به رزولوشن انتخابی تنها چیزی نزدیک به 10 درصد به دوام باتری می‌افزاید. شارژ این باتری البته هنوز بسیار پر سرعت بوده و شارژر 40 واتی همراه گوشی در زمانی نزدیک به 60 دقیقه کل ظرفیت باتری را پر می‌کند.

بزرگ‌ترین پاشنه آشیل P40 Pro بی‌شک در بخش سیستم‌عامل و قابلیت‌های آن نهفته است جایی‌که به‌رغم استفاده از اندروید 10 و رابط کاربری بهبود یافته EMUI 10، همچنان از سرویس‌های گوگل در آن خبری نیست و جای خالی Google Play و Play Games به خوبی در این مدل احساس می‌شود. نیاز نرم‌افزاری اغلب کاربران این مدل البته با کمک فروشگاه AppGallery و فروشگاه‌های جانبی مثل APK Pure برطرف می‌شود اما با حرفه‌ای‌تر شدن نوع کاربری به‌خصوص در رده گیمینگ با محدودیت‌های مشخصی روبرو می‌شویم که برخی از آن‌ها شاید برای بعضی از کاربران چندان قابل بخشش نباشد.

از کیفیت بخش پردازشی می‌توان به‌طور کامل رضایت داشت هرچند در اینجا نیز با توجه به قیمت بالای دستگاه انتظار استفاده از دستاوردهای جدیدتر پردازشی و گرافیکی از جمله هسته‌های پردازشی A77 و گرافیک Mali-G77 می‌رود. استفاده نکردن از مموری LPDDR5 نکته منفی دیگر در این قسمت در مقایسه با پرچمداران مدرن روز به حساب هواوی واریز می‌کند هرچند این موضوع در عمل به تفاوت خاصی ختم نمی‌شود. البته از سوی دیگر باید به مزیتِ داخلی بودن مودم 5G حاضر در پروسسور Kirin 990 اشاره کرد که در مقایسه با پروسسورهای دیگر مثل Snapdragon 865 و Exynos 990‌ (که هر دو از مودم 5G اکسترنال بهره می‌برند) شرایط بهتری را از لحاظ مصرف انرژی و اشغال فضای داخلی گوشی ارائه می‌دهد.

P40 Pro در زمینه ارتباطی نیز گوشی پیشرفته‌ای محسوب می‌شود و به‌جز نبود جک 3.5 میلی‌متری هدست، ایراد دیگری بر آن در این قسمت وارد نیست. در نهایت به‌عنوان آخرین نقد وارد بر این مجموعه باید از اسلات ترکیبی حافظه NM Card یاد کرد که نه‌تنها میزان افزایش حافظه جانبی را تا سقف 256 گیگابایت محدود می‌کند بلکه همچنان از لحاظ میزان دسترسی و امکان تهیه در بازار در جایگاه پایین‌تری نسبت به حافظه‌های معمول microSD قرار دارد.