mobile.ir - مرجع موبایل ایران

شرکت سامسونگ از سال گذشته تعداد گوشی‌های ارائه شده در رویداد گلکسی S خود در ابتدای سال را از 2 به 3 افزایش داد و در این میان جدا از دو نسخه پیشرفته S10 و S10 پلاس (البته بدون در نظر گرفتن اسمارت‌فون خاص S10 5G)، یک گوشی ارزان‌قیمت‌تر به نام S10e نیز ارائه نمود که با وجود قیمت پایین‌تر، از مشخصات پردازشی تقریبا یکسانی در مقایسه با دو مدل دیگر بهره می‌برد. این روند امسال نیز به نوعی دیگر در رویداد Unpacket 2020 سامسونگ در شهر سانفرانسیکوی آمریکا نیز تکرار شد و این بار نیز سه گوشی از خانواده گلکسی S به نمایش گذاشته شدند. این سه‌ گوشی البته در مقایسه با تجربه سال گذشته متحول شده و این بار جدا از گلکسی S20 و S20+، به جای یک گوشی ارزان‌تر، با یک هیولای متفاوت به نام S20 Ultra 5G روبرو می‌شویم که امکاناتی متفاوتی از دو گوشی هم‌خانواده خود ارائه می‌کند.

به ترتیب از چپ به راست: گلکسی S20، گلکسی +S20 و گلکسی S20 Ultra 5G

هر سه عضو خانواده گلکسی S20 طبق انتظار از این مجموعه،‌ تعریف‌کننده امکانات جدیدی در دنیای موبایل از صفحه‌نمایش‌های با کیفیت 120 هرتزی گرفته تا حافظه‌های داخلی UFS 3.0، رم LPDDR5 و تا دوربین‌های متفاوت با وضوح بالا هستند که هریک از آن‌ها در حد خود، اگر نگوییم بهترین، یکی از بهترین اسمارت‌فون‌های بازار به حساب می‌آیند. حساب S20 Ultra اما حتی از دو S20 دیگر نیز جدا بوده و این گوشی نه فقط به صفحه‌نمایش بزرگ‌تری مجهز است بلکه دوربین‌های اصلی و سلفی آن نیز از سایرین مجزا بوده و در زمینه حافظه داخلی و رم و ظرفیت باتری نیز شرایط متفاوتی را عرضه می‌کند.

در S20 Ultra 5G برای اولین بار از سنسور 108 مگاپیکسلی HM1 سامسونگ استفاده شده که با ترکیب 9 پیکسل در یک پیکسل، روی کاغذ نتیجه درخشانی را در محیط‌های با نور کم، در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی ارائه می‌دهد. سایز بزرگ سنسور و دوربین پریسکوپی دیگر نکات جالب توجه در مورد دوربین‌های این گوشی را تشکیل می‌دهند.

سامسونگ گلکسی S20 Ultra 5G با نام مدل دقیق SM-G988B با رم 12 گیگابایتی و حافظه داخلی 128 گیگابایتی موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

S20 Ultra 5G در جعبه مشکی کاملا بزرگی با نام مدل ارائه می‌شود که در S10+ نیز تقریبا به همین صورت تکرار شده بود.

درون این جعبه در نسخه‌ای که از طرف شرکت سامسونگ در اختیار ما قرار گرفت به جز خود گوشی به یک قاب انعطاف‌پذیر، نوشته‌های راهنما، سوزن دسترسی به اسلات سیم‌‌کارت/کارت حافظه، شارژر، هدست سیمی با نشان AKG (همراه با دو سایز متفاوت برای سری‌های هدست) و در نهایت کابل USB-C به USB-C بر می‌خوریم.

هدست گوشی را پیش از این در نوت10 پلاس دیده‌ایم و این بار نیز با حذف جک 3.5 میلی‌متر هدست، در اینجا نیز از پورت USB-C استفاده شده است. از کیفیت این هدست به‌عنوان یک نمونه درون جعبه‌ای می‌توان رضایت داشت و با وجود آن‌که هنوز فاصله مشخصی با بهترین‌های بازار دارد اما برای اغلب کاربران، حتی کاربران حرفه‌ای‌تر موسیقی نیز می‌تواند نتیجه راضی‌کننده‌ای را به نمایش بگذارد.

شارژ همراه گوشی را نیز قبلا در نوت10 پلاس دیده‌ایم و در اینجا نیز با وجود ارائه چهار خروجی مختلف، بالاترین توان آن نزدیک به 25 وات (9 ولت و 2.77 آمپر) است. این گوشی البته از شارژر سریع 45 واتی نیز پشتیبانی می‌کند اما برای دسترسی به آن، باید آن را به صورت جداگانه تهیه کرد.

طراحی ظاهری

شاید اولین حس مشترکی که با در دست گرفتن S20 Ultra به اغلب کاربران منتقل می‌شود، حس یک گوشی بزرگ و حجیم با وزن نسبتا زیاد است که در بخش پشتی آن برآمدگی کاملا بزرگ و نازیبایی برای مجموعه دوربین‌های دستگاه به چشم می‌خورد. این حس نچندان مثبت در نسخه مشکی این مدل با نمایش بیشتر اثرات انگشت در جای‌جای آن تشدید شده و در عمل شاید به سختی بتوان از طراحی زیبا و چشم‌نوار در S20 Ultra سخن گفت.

با استفاده بیشتر و عادت کردن به ابعاد و وزن بالا و طراحی متفاوت این گوشی، آرام‌آرام با جزییات آشناتری در دستگاه روبرو می‌شویم که نشان آن‌ها را در پرچمداران سال گذشته سامسونگ نیز دیده‌ایم؛ دو سیطح شیشه‌ای در پشت و روی دستگاه همراه با نوار فلزی پیرامونی و دوربین سلفی پانچی در مرکز صفحه‌نمایش از جمله این المان‌های آشنا به حساب می‌آیند.

لبه‌های شیشه روی صفحه‌نمایش ظاهرا در مقایسه با S10 سال گذشته از خمیدگی کمتری برخوردار است و بدین‌ترتیب احتمال تاچ تصادفی در آن کاهش یافته و می‌توان از آن به‌عنوان نکته مثبتی در طراحی این قسمت یاد کرد.

لبه‌های کاور شیشه‌ای بخش پشتی اما مثل گذشته کاملا به سمت روی گوشی، خمیده بوده و ضمن راحتی بیشتر در استفاده، ضخامت این مدل را نیز کمتر از آنچه که هست،‌ نشان می‌دهند.

مجموعه دوربین‌های این قسمت نزدیک به 2 میلی‌متر بیرون‌زدگی را تجربه کرده‌اند و ظاهری نچندان خوشایند و دل‌انگیز را به نمایش می‌گذارند. بیرون‌زدگی لنزهای دوربین در این قسمت، به لق‌خوردگی بی سابقه‌ای در S20 Ultra منجر می‌شود که حداقل در بین پرجمداران یکی دو سال اخیر این شرکت، نمونه دومی برای آن‌ نمی‌توان سراغ گرفت.

اجزای جانبی دستگاه جدا از حذف جک هدست، با یک تفاوت بزرگ روبرو شده که از اولین نسل این خانواده یعنی i9000 Galaxy S تا گلکسی S10 در سال گذشته هیچگاه تغییر نکرده بود؛ سامسونگ در S20 Ultra 5G برای اولین بار در این خانواده، دکمه دوگانه تغییر صدا را از کناره سمت چپ گوشی به سمت راست و بالای دکمه پاور منتقل کرده و بدین‌ترتیب به‌نوعی استاندارد معمول و نانوشته در این زمینه را پذیرفته است. در سه نسل قبلی این کلاس یعنی در گلکسی S8، گلکسی S9 و گلکسی S10 از دکمه جداگانه‌ای برای دسترسی به دستیار Bixby در کناره سمت چپ استفاده شده بود که از اوائل سال گذشته به این سو با یکی شدن وظیفه دکمه بیکسبی و دکمه پاور در تمامی گوشی‌های سامسونگ، حالا در این مدل نیز حذف شده است.

این دکمه ولوم البته با توجه به ارتفاع زیاد دستگاه، کاملا از دسترس خارج بوده و حتی با دست‌های بزرگ نیز تقریبا امکان لمس صحیح آن‌ها با یک دست وجود ندارد.

سایر اجزای پیرامونی دستگاه تغییر خاصی را نسبت به قبل نشان نمی‌دهد و شرایط تقریبا یکسانی در مقایسه با S10 به چشم می‌خورد. S20 Ultra نیز مثل دیگر پرچمداران اخیر سامسونگ با استاندارد IP68 در برابر نفوذ آب (تا عمق 1.5 متر برای 30 دقیقه در آب زلال) و گرد و خاک مقاوم است.

در مجموع برخلاف نوت10 پلاس (و تا حدودی S10+ سال گذشته)، از طراحی S20 Ultra با توجه به ابعاد و وزن بالا و به خصوص طراحی خاص دوربین‌های بزرگ و برآمده بخش پشتی نمی‌توان چندان به نیکی یاد کرد و با وجود آن‌که هنوز المان‌هایی همچون دو لایه شیشه‌ای (ظاهرا از نوع Gorilla Glass 6) در پشت و رو و شاسی فلزی، کیفیت بالایی را برای این مدل به همراه می‌آورند اما در زمینه ظرافت در طراحی، با یک نمونه همه‌پسند و زیبا فاصله مشهودی دیده می‌شود.

ابعاد و وزن

S20 Ultra به بزرگ‌ترین صفحه‌نمایش موبایلی غیر تاشوی سامسونگ تا به امروز مجهز بوده و بدین‌ترتیب می‌توان انتظار ابعاد و وزن بالایی را از آن داشت؛ طول و عرض این مدل به ترتیب 166.9 و 76 میلی‌متر است که با وجود آن‌که در مقایسه با Note10+ به دلیل 20:9 شدن نسبت صفحه‌نمایش، 4.6 میلی‌متر بلندتر شده اما به همان دلیل، 1.2 میلی‌متر از عرض آن کاسته شده و گوشی، بهتر در دست جای می‌گیرد. از جمله دلائل دیگر کاهش چشمگیر عرض در S20 Ultra را طبیعتا باید در به‌حداقل رساندن و به نوعی حذف حاشیه‌های جانبی (با قرار دادن آن‌ها در محوطه خمیده کناری صفحه‌نمایش) جست‌وجو کرد جایی‌که برای نمونه اسمارت‌فون جدید رده میانی سامسونگ یعنی Galaxy A71 با همین نسبت صفحه‌نمایش و 0.2 اینچ پنل کوچک‌تر، دقیقا به همین میزان، یعنی 76 میلی‌متر عرض دارد.

ضخامت این مدل، 8.8 میلی‌متر اعلام شده که در بین سه نسل قبلی گوشی‌های سری S، بالاترین میزان ضخامت را به خود اختصاص می‌دهد. این ضخامت بالا البته با حضور پرقدرت‌ترین باتری این سری از ابتدا تا کنون کاملا قابل توجیه بوده و خمیدگی کناره‌های بخش پشتی نیز، در کمتر به نظر رسیدن آن نقش مهمی را ایفا کرده‌اند.

S20 Ultra در زمینه وزن نیز همچنان در بین دیگر گوشی‌های سری S، رکورددار بوده و با وزن 220 گرمی، نسبت به S10 پلاس 175 گرمی و حتی نوت10 پلاس 196 گرمی نیز، وزن بیشتری را ارائه می‌کند. این وزن نیز البته با توجه باتری حجیم درون دستگاه توجیه‌پذیر بوده و احتمالا برخی از کاربران در مقابل مزیت باتری حجیم‌تر، مشکلی با چند گرمی وزن بالاتر نخواهند داشت.

صفحه‌نمایش

صفحه‌نمایش، یکی از جذابیت‌های اصلی اسمارت‌فون‌های سری S سامسونگ به حساب می‌آید و طبیعتا گلکسی S20 Ultra به عنوان جدیدترین و پیشرفته‌ترین عضو این خانواده از این قاعده مستثنی نیست؛ S20 Ultra به یک صفحه‌نمایش 6.9 اینچی Dynamic AMOLED 2X با وضوح WQHD+ یا 1440×3200 پیکسل در نسبت 20:9 مجهز شده که با این وضوح بالا به فشردگی 511ppi‌ دست پیدا می‌کند. این صفحه‌نمایش از نمایش محتوای HDR10+‌ پشتیبانی کرده و روی کاغذ یکی از بهترین و با کیفیت‌ترین پنل‌های موبایلی موجود به حساب می‌آید.

رزولوشن پیش‌فرض این صفحه‌نمایش البته مثل گذشته فول اچ‌دی پلاس یا 1080×2400 پیکسل است و در صورت تمایل به دسترسی به وضوح بالاتر، باید به صورت دستی از منوی Display اقدام به تغییر آن کرد.

نکته جدید و جالب توجه در مورد این پنل به نرخ به‌روزرسانی آن تعلق دارد که با وجود آن‌که مثل رزولوشن، به صورت پیش‌فرض روی همان رقم 60 هرتزی سابق تنظیم شده اما می‌توان آن را به صورت دستی روی 120Hz تنظیم کرد. نکته ظریف در این میان، در دسترس نبودن نرخ به‌روزرسانی 120 هرتزی در وضوح QHD صفحه‌نمایش است جایی‌که این میزان بالای رفرش رِیت تنها در وضوح فول اچ‌دی پلاس قابل استفاده است. البته نگفته پیداست که هر دو مورد وضوح بالاتر و resfresh rate بیشتر، تأثیر منفی مشخصی بر مصرف باتری دستگاه برجای می‌گذارند و به همین دلیل هر دو از سوی سامسونگ به صورت پیش‌فرض غیر فعال بوده و می‌توان آن‌ها را به‌صورت دلخواه فعال نمود. بدین‌ترتیب با توجه به انتخاب‌هایی که سامسونگ در منوی Display این گوشی در اختیار کاربران قرار داده است؛ در عمل باید از بین دو گزینه وضوح بالاتر یا نرخ به‌روزرسانی بیشتر، تنها یکی را انتخاب کرد که در این میان شاید از نگاه برخی کاربران، کفه تراز به سمت رفرش رِیت 120 هرتزی، سنگین‌تر باشد.

تنظیم رفرش رِیت روی 120 هرتز تأثیر محسوسی بر تجربه کاربری در حین گردش در بین منوهای دستگاه ایجاد می‌کند و تفاوت آن با حالت عادی در اکثر موارد مشهود است تا جایی‌که شاید حتی بتوان از تأثیر منفی آن بر دوام باتری صرفنظر نمود اما از دیگر سو، غیر فعال کردن این حالت نیز تجربه خوشایند استفاده از S20 Ultra را چندان تحت تأثیر قرار نمی‌دهد و شاید طیف عادی‌تری از کاربران، برای بالا بردن هرچه بیشتر دوام باتری، تمایلی به فعال کردن گزینه 120 هرتزی در طولانی‌مدت از خود نشان ندهند.

از دیگر نکات مثبت این پنل بدون شک باید به روشنایی بسیار مناسب آن اشاره کرد که حداکثر مقدار آن در هنگام فعال بودن گزینه Adaptive brightness رخ می‌دهد و به‌سادگی اغلب رقبای خود را پشت سر می‌گذارد. حالت رنگ در این صفحه‌نمایش از منوی Screen mode در منوی Display به صورت‌ پیش‌فرض روی Vivid قرار دارد که رنگ‌های اشباع‌تری را نسبت به گزینه Natural ارائه می‌کند. نکته جالب در این میان به گزینه پیش‌فرض در این بخش در هر دو گوشی پرچمدار قبلی سامسونگ یعنی در Note10+ و S10+، تعلق دارد که به جای Vivid روی Natural قرار داشت. در حالت Vivid در این قسمت می‌توان میزان White banace و گرمای رنگ را از اسلایدر پایین صفحه تغییر داد و لمس گزینه Advances settings نیز امکان تغییر مجزای کانال‌های رنگ آبی، سبز و قرمز را در اختیار کاربران قرار می‌دهد.

ته‌رنگ سبز پنل‌های OLED سامسونگ که پیش از این نیز تقریبا در تمامی صفحه‌نمایش‌های مشابه این برند نیز دیده شده بود، در اینجا نیز حضور داشته و با مشاهده گوشی از کناره‌ها به خصوص در یک صفحه سفیدرنگ به خوبی مشهود است.

زیر صفحه‌نمایش S20 Ultra فضای خالی بسیار کوچکی به اندازه نزدیک به 3 میلی‌متر وجود دارد که نسبت S10 پلاس، 1 میلی‌متر کوچک‌تر شده است. در حاشیه‌های جانبی صفحه‌نمایش یعنی در کناره‌ها و بخش بالای تنها حوالی 1 میلی‌‌متر حاشیه خالی به چشم می‌خورد و این در حالی‌ست که در بالای صفحه‌نمایش S10 پلاس یک حاشیه بزرگ 3 میلی‌متری حضور داشت. در بخش بالایی با انتقال دوربین سلفی به‌صورت پانچی به درون صفحه‌نمایش، تنها به حسگرهای ناپیدای این بخش و اسپیکر تماس بر می‌خوریم که این آخری به عنوان اسپیکر دوم در سیستم پخش استریوی دستگاه نیز به‌کار گرفته می‌شود.

سنسور اثر انگشت درون صفحه‌نمایش

S20 Ultra مثل نسل قبلی خود از سنسور اثر انگشت التراسونیک درون صفحه‌نمایش بهره می‌برد که از لحاظ کیفیت و اجرا تفاوت خاصی با آنچه در S10 و Note10 دیده بودیم نداشته و در اینجا نیز سرعت و دقت بالاتری در مقایسه با سنسورهای نوری معمول دیده می‌شود. کیفیت تشخیص و عملکرد این سنسور البته هنوز در مقایسه با نمونه‌های خازنی معمول، در جایگاه پایین‌تری قرار می‌‌گیرد و در برخی از مواقع با تماس ملایم‌تر انگشت با صفحه‌نمایش ممکن است، عملیات تشخیص اثر انگشت به خوبی انجام نپذیرد. یک نکته منفی دیگر در مورد این سنسور، نمایش دادن نشدن جایگاه آن روی صفحه برخلاف نمونه‌های نوری‌ست؛ جایی‌که تنها در صورت قرار دادن انگشت روی محل اشتباهی یا شناسایی نشدن انگشت در بار اول، محل سنسور روی صفحه‌نمایش ظاهر می‌شود و در غیر این صورت، جایگاه حسگر را باید به صورت تقریبی و تجربی، حدس زد.

اجزای جانبی

همانطور که گفته شد، برخلاف تمامی 10 نسل قبلی گوشی‌های سری S، سمت چپ S20 Ultra خالی از هر المان قابل ذکری‌ست و دکمه دوگانه تغییر صدا که همواره در این بخش حضور داشت حالا به سمت راست منتقل شده است. زیر این دکمه در سمت راست طبق انتظار دکمه پاور قرار گرفته که برای روشن کردن دستگاه و خاموش و روشن کردن صفحه‌نمایش به‌کار می‌رود اما پایین نگه‌داشتن آن برای خاموش یا ریستارت کردن گوشی، به نتیجه‌ای عجیب (اما متداول در گوشی‌های سامسونگ) یعنی احضار دستیار Bixby‌ منجر می‌شود.

برای تغییر دوباره وظیفه این کلید و منتسب کردن مجدد آن به دکمه پاور باید به منوی Side key در تنظیمات مراجعه کرده و گزینه Press and hold را روی Power off menu تنظیم کرد.

احضار Bixby به جای منوی خاموش و روشن کردن گوشی، به اندازه‌ای برای سامسونگ اهمیت داشته که گزینه‌‌ای را در این قسمت برای راهنمایی کاربران جهت خاموش کردن دستگاه ارائه کرده که جدا از راه‌کارهایی مثل استفاده از دکمه Power در منوی نوتیفیکیشن یا گرفتن همزمان و نگه‌داشتن کلید پاور و ولوم پایین، گزینه جالب و حتی تا حدودی مضحک گفتن عبارت Turn off the phone به دستیار Bixby نیز مشاهده می‌شود!

در این بخش جدا از تغییر عملکرد منتسب شده به دکمه پاور در هنگام گرفتن و نگه‌داشتن این کلید، سه گزینه برای دو بار فشردن پیاپی دکمه پاور نیز در نظر گرفته شده که در حالت پیش‌فرض به گشودن دوربین منجر می‌شود اما می‌توان آن را به بازگشایی بیکسبی یا گشودن یک اپلیکیشن نیز تغییر داد.

در بخش بالایی دستگاه به یکی از میکروفون‌های دستگاه و درگاه سیم‌کارت و کارت حافظه بر می‌خوریم که در این دومی امکان جای‌گذاری دو سیم‌کارت بدون کارت حافظه یا یک سیم‌کارت و یک کارت حافظه microSD وجود دارد.

در نهایت، پایین گوشی نیز محل اسپیکر اصلی، پورت USB-C و میکروفون تماس است و برای اولین بار در اسمارت‌فونی در سری Galaxy S، از جک هدست در این مدل خبری نیست.

بخش پشتی

قسمت شیشه‌ای پشت گوشی کاملا براق و جاذب اثر انگشت بوده و به خصوص در نسخه مشکی در اندک زمانی با اثرات انگشت پوشیده می‌شود. مجموعه لنزهای دوربین در این بخش در مستطیلی با طول و عرض تقریبی 43 و 30 میلی‌متر قرار داشته که به جرأت می‌توان آن را بزرگ‌ترین محوطه در نظر گرفته شده برای یک دوربین موبایلی تا به امروز قلمداد کرد. این حاشیه که نزدیک به 2 میلی‌متر از کف فاصله دارد، سه دوربین، یک فلش LED و یک سنسور ToF را در خود جای داده که در بخش دوربین به آن‌ها خواهیم پرداخت. بخش پشتی گوشی در حین انجام شارژ باتری، بازی و تست‌های پردازشی و گرافیکی، اندکی بیش از اندازه گرم شده که میزان این گرما به‌خصوص در کناره سمت راست دوربین و لبه‌های بالایی گوشی زیاده از حد به نظر می‌رسد.

دوربین‌های اصلی

در محوطه مستطیلی برآمده بخش پشتی S20 Ultra به سه دوربین بر می‌خوریم که در یک ستون در کناره سمت چپ این محوطه قرار گرفته‌اند. دوربین اصلی این گوشی یک نمونه 108 مگاپیکسلی با سنسور جدید ISOCELL Bright HM1 با ابعاد 1/1.33 اینچی‌ست که لنزی با گشودگی دیافراگم f/1.8 در مقابل آن قرار دارد. پیکسل‌های حاضر در سطح این دوربین مثل دیگر اکثر دیگر نمونه‌های با وضوح بالا، از ابعاد 0.8 میکرونی برخوردار هستند اما با تجمیع 9 عدد از این پیکسل‌ها در یک پیکسل و کاهش وضوح به 12 مگاپیکسل، ابعاد این پیکسل‌ها نیز سه‌برابر شده و به 2.4 میکرون می‌رسد.

سامسونگ این فناوری را Nanocell می‌نامد و از لحاظ مقایسه‌ای همانی‌ست که پیش از این در دوربین‌های 48 مگاپیکسلی سال گذشته در نمونه‌ای مثل IMX586 نیز با ترکیب 4 پیکسل در 1 پیکسل نیز دیده بودیم. بدین‌ترتیب می‌توان انتظار عملکرد مناسبی از این دوربین در محیط‌های با نور کم (البته به شرط تغییر ندادن وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی) را داشت. دوربین اصلی S20 Ultra از لرزه‌گیر اپتیکال یا OIS‌ و فوکوس خودکار تشخیص فاز بهره می‌برد.

دومین دوربین این مجموعه که در بالاترین قسمت جای دارد، 12 مگاپیکسلی التراواید با میدان دید 120 درجه‌ای و پیکسل‌های 1.4 میکرونی‌ست که از فوکوس خودکار پشتیبانی نکرده و دیافراگم لنز آن نیز f/2.2 اعلام شده است.

در نهایت سومین و آخرین دوربین حاضر در S20 Ultra که در زمان رونمایی توجه بسیاری به آن جلب شد، یک نمونه 48 مگاپیکسلی تله‌فتو با ابعاد پیکسل 1/2 اینچی و گشودگی دیافراگم f/3.5 است که از فوکوس خودکار نیز در آن پشتیبانی می‌شود. در کناره این دوربین در حالی به زوم 100 برابر موسوم به Space Zoom اشاره شده که زوم اپتیکال آن در عمل ظاهرا تنها 4 برابر بوده و زوم ترکیبی دیجیتال و اپتیکال آن (Hybrid Optic Zoom) نیز به 5 تا 10 برابر می‌رسد. به بیان دیگر با عبور از زوم 4 برابری، بزرگ‌نمایی در این دوربین به صورت دیجیتال و غیر نوری انجام می‌شود و از این گذشته همانطور که در ادامه خواهیم دید، ثابت نگه‌داشتن کامل دوربین در دست برای گرفتن عکسی با زوم فراتر از 10x در این گوشی غیر عملی و تقریبا نزدیک به غیر ممکن است.

در ردیف کناری این دوربین‌های سه‌گانه به‌جز فلش LED به حسگر تعیین عمق این مجموعه بر می‌خوریم که سامسونگ از آن با نام DepthVision Camera یاد می‌کند.

رابط کاربری دوربین به نمونه‌ای که پیش از این در A51 دیده‌ایم شباهت دارد و در مقایسه با S10 با مجموعه ساده‌تری روبرو می‌شویم. در این رابط کاربری جدا از شاتر دوربین و دو آیکون سوییچ دوربین‌های اصلی سلفی و نمای آخرین عکس گرفته شده در کناره سمت راست، در یک ردیف جلوتر تنها به چهار گزینه عکس، ویدئو، Single Take و More بر می‌خوریم و گزینه‌هایی مثل برداشت Pro، پانوراما، حالت شب، هایپرلپس و سوپر اسلوموشن همگی به گزینه More منتقل شده‌اند. گزینه Single Take در این بخش امکان گرفتن یک تصویر پیوسته بدون نیاز به فشردن دکمه شاتر از سوی کاربران را فراهم می‌کند جایی‌که پس از چند ثانیه برداشت تصویر، گوشی به صورت خودکار عکس‌ها و ویدئوهای مهم را برای انتخاب، در اختیار کاربر قرار می‌دهد. در ردیف بعدی سوییچر جابجایی سریع بین سه دوربین گوشی (عادی، التراواید و تله‌فتو) دیده می‌شود و بر بالای آن نیز گزینه‌ دیگری جهت تشخیص اتوماتیک صحنه پیش رو و اعمال تنظیمات خودکار به تصویر در نظر گرفته شده که سامسونگ از آن با عنوان Scene optimizer یاد می‌کند اما کارکردی مشابه گزینه‌های AI در سایر دوربین‌ها دارد.

آیکون‌های حاضر در کناره سمت چپ با یک تغییر نسبت به گذشته همراه شده‌اند؛ جایی‌که علاوه بر فیلترهای لایو و زیباسازی، تغییر نسبت و وضوح تصویر، تایمر، تنظیمات فلش و منوی دسترسی به سایر تنظیمات، گزینه دیگری به نام Motion photo به این قسمت افزوده شده که با فعال کردن آن، چهار ثانیه قبل از لمس دکمه شاتر به صورت فیلم ذخیره می‌شود. البته امکان حذف کردن این 4 ثانیه ویدئو بدون حذف شدن عکس اصلی در گالری تصاویر وجود دارد یک تغییر در این بخش حذف دو گزینه AR Emoji و Bixby Vision است که از بخش اصلی رابط کاربری به درون منوی More منتقل شده‌اند.

حالت‌های مختلف برای تغییر وضوح و نسبت تصویر در این بخش شامل پنج گزینه فول، 1:1، 16:9، 4:3 و 4:3H می‌شود که به ترتیب به رزولوشن‌های 7.2 مگاپیکسل (1800×4000 پیکسل)، 8.9 مگاپیکسل (2992×2992 پیکسل)، 9.0 مگاپیکسل (2252×4000 پیکسل)، 12.0 مگایپکسل (3000×4000 پیکسل) و در نهایت 108 مگاپیکسل (9000×12000 پیکسل) منجر می‌شوند. وضوح پیش‌فرض در دوربین اصلی S20 Ultra همانطور که پیشتر نیز اشاره، همان 12 مگاپیکسل در نسبت 4:3 بوده و با وجود آن‌که می‌توان با وضوح کامل 108 مگاپیکسلی نیز عکاسی نمود اما این عمل به خصوص در محیط‌های با نور کم، چندان توصیه نمی‌شود.

در بخش More از رابط کاربری دوربین به گزینه‌هایی مثل عکاسی و فیلم‌برداری حرفه‌ای (Pro)، برداشت پانوراما، عکاسی از خوراکی‌ها، حالت شب، هایپرلپس، اسلوموشن و سوپر اسلوموشن و لایو فوکوس بر می‌خوریم و بر بالای این بخش نیز دو گزینه AR Emoji و Bixby Vision بر می‌خوریم که از بخش اصلی به این قسمت منتقل شده‌اند.

در بخش عکاسی حرفه‌ای یا Pro این دوربین امکان تغییر در شش گزینه مستقل در پایین صفحه‌نمایش وجود دارد که شامل تغییر عدد ISO (از 50 تا 3,200)، سرعت شاتر (از 1/12000 ثانیه تا 30 ثانیه)، فوکوس دستی، تنظیمات وایت‌بالانس، تنظیمات نورگیری و یک گزینه جداگانه برای تغییر در شش مورد دیگر (شامل گرما، ته‌رنگ (Tint)، کنتراست، اشباع، های‌لایت و سایه‌ها) می‌شوند. در این مد،‌ امکان عکاسی در حالت RAW نیز در نظر گرفته شده است.

این موارد در منوی Pro Video نیز تقریبا به همین صورت تکرار شده‌اند.

بخش سایر تنظیمات دوربین که با لمس آیکون چرخ‌دنده در کناره سمت چپ ظاهر می‌شود تقریبا به‌طور کامل مشابه آن چیزی‌ست که در A51 دیده‌ایم و تنها در برخی موارد، تغییراتی را می‌توان مشاهده کرد. در این منو جدا از تغییر وضوح دوربین اصلی و سلفی، ‌امکان برداشت ویدئو با فرمت HEVC، فعال کردن گزینه لرزه‌گیر دیجیتال و برداشت HDR، گزینه Scene optimizer برای تشخیص اتوماتیک صحنه، Shot suggestions برای نمایش گزینه‌ای جهت تراز کردن تصویر، اسکن QR code، تغییر وظیفه دکمه شاتر و گزینه Save options (برای ذخیره تصاویر با فرمت HEIF و تصحیح تصاویر گرفته شده با لنز واید) در دسترس قرار دارند. از جمله گزینه‌های متفاوت این بخش نسبت به نمونه‌های پیشین باید به Selfie tone برای تغییر توناژ رنگی تصویر در دوربین سلفی و گزینه اتوفوکوس دنبال‌کننده (Tracking auto-focus) اشاره کرد که این آخری برای دنبال کردن سوژه‌های متحرک، بدون نگرانی از خارج شدن آن‌ها از کادر به‌کار می‌رود.

عکاسی با S20 Ultra را در یک روز زیبای زمستانی با آسمانی آبی و نیمه‌ابری آغاز می‌کنیم. در اولین سوژه، از وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی دوربین اصلی برای برداشت تصویر استفاده می‌کنیم. کیفیت به تصویر به ثبت رسیده در این حالت همانطور که از دوربین پرچمداری از سری S می‌توان انتظار داشت در سطح بسیار مناسبی قرار داشته و همانطور که از برش اندازه واقعی آن مشخص است؛ جزییات بالای نیز در آن دیده می‌شود. تفکیک ابرها در آسمان، ‌جزییات سوژه‌ها در کنار کادر و کنتراست، عملکردی مثال زدنی را برای S20 Ultra در این حالت ایجاد می‌کند. عکس‌‌های گرفته شده با این دوربین در صفحه‌نمایش خود گوشی البته با درصد اشباع رنگ بالاتری به نمایش در می‌آیند که با انتقال به نمایشگرهای استاندارد خارجی، از میزان این مشکل کاسته می‌شود.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با تکرار این سوژه زیبا برای دوربین واید در نگاه اول همچنان با نمونه قابل‌قبولی روبرو می‌شویم که با توجه به نبود فوکوس خودکار در این دوربین، حتی در برش اندازه واقعی از مرکز کادر نیز عملکرد چندان بدی را ایجاد نمی‌کند.

برداشت تصویر با دوربین واید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با نگاهی دقیق‌تر به خصوص به کناره‌های این کادر، داستان متفاوت شده و نه‌تنها تغییراتی در خطوط صاف تصویر دیده می‌شود بلکه جزییات گوشه‌های کادر نسبت به مرکز آن قابل مقایسه نیستند. بدین‌ترتیب حداقل در برخی از شرایط عملکرد دوربین واید این مجموعه حتی در شرایط نوری ایده‌آلی مثل بالا، چندان فوق‌العاده ارزیابی نمی‌شود.

برش اندازه واقعی تصویر واید از کناره‌های کادر

برش اندازه واقعی تصویر واید از کناره‌های کادر

این وضعیت در سوژه بعدی نیز تا حدود تکرار شده و کیفیت تصویر در دوربین واید در مرکز و کناره آن تفاوت محسوسی را به نمایش می‌گذارند.

برداشت تصویر با دوربین واید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا از مرکز

برش اندازه واقعی تصویر بالا از کنار کادر

در وضعیت بعد به سراغ مقایسه عملکرد دوربین اصلی در دو وضوح 108 مگاپیکسلی و 12 مگاپیکسلی پیش‌فرض برای سوژه‌ای با نور بالا و مناسب می‌رویم. در اولین مقایسه مابین این دو تصویر و پیش از آن‌که به سراغ جزییات آن‌ها برویم، اختلاف نور مشهودی حتی در این سوژه پر نور نیز بین این دو عکس دیده می‌شود؛ جایی‌که تصویر 12 مگاپیکسلی به لطف ترکیب 9 پیکسل در یک پیکسل و استفاده از پیکسل‌هایی کاملا بزرگ‌تر، نور بیشتری را جذب می‌کند و در سوی مقابل در وضوح کامل 108 مگاپیکسلی نورکمتری در اختیار سنسور قرار گرفته است.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 108 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

هر دو تصویر به لحاظ کنتراست و کیفیت رنگ در جایگاه مناسبی قرار می‌گیرند اما در زمینه جزییات، همانطور که از برش اندازه واقعی زیر نیز مشخص است، وضوح 12 مگاپیگسلی دست بالاتر را در اختیار دارد. ذکر این نکته در این قسمت نیز اهمیت دارد که حجم فایل تصویر 108 مگاپیکسلی دوربین اصلی تقریبا 7 برابر بیشتر از وضوح 12 مگاپیکسلی‌ست.

برش اندازه واقعی تصویر در وضوح 108 مگاپیکسلی

برش اندازه واقعی تصویر در وضوح 12 مگاپیکسی

در همین موقعیت به سراغ دوربین 48 مگاپیکسلی تله‌فتو می‌رویم که این یکی نیز با ترکیب پیکسل‌های چهارگانه، با وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی عکاسی می‌‌کند. دیافراگم کاملا بسته‌تر f/3.5 این دوربین، منجر به جذب نور کمتری شده و تصویر به نسبت تیره‌تری را همراه با کنتراست ضعیف‌تر در مقایسه با دو دوربین دیگر ایجاد می‌کند البته ابعاد بزرگ 1/2 اینچی سنسور به ایجاد تصویری قابل‌قبول برای این مجموعه کمک فراوانی می‌کند. در زوم اپتیکال 5 برابری این دوربین از نتیجه به دست آمده در زمینه جزییات می‌توان رضایت داشت و اثری از نویز نیز در آن دیده می‌شود اما همانطور که اشاره شد نورگیری و کنتراست آن به دلیل دیافراگم بسته این مجموعه چندان تعریفی ندارد.

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو با زوم 5X در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا از مرکز

برش اندازه واقعی تصویر بالا از کنار کادر

در زوم ترکیبی 10 برابری که بخش بزرگی از آن به صورت دیجیتال صورت پذیرفته است، اولین نشانه‌های نویز و کاهش جزییات نمایان می‌شود اما به شرط ادامه ندادن بزرگ‌نمایی، می‌توان از این نتیجه نیز تا حدودی رضایت داشت.

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو با زوم 10X - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با این‌که با گذر از زوم 10 برابری، امکان گرفتن عکس با دست، ثمره چندانی نداشته و کوچک‌ترین لرزش‌های دست چندین متر قاب تصویر را جابجا می‌کند اما صرفا برای نمایش کیفیت مد نظر سامسونگ، زوم در این سوژه را تا 100 برابر ادامه می‌دهیم جایی‌که تصویری محو، فاقد جزییات کافی و پر از نویز بر می‌خوریم که در صورت کمتر بودن نور محیط، مطمئنا شرایط نازل‌تری را به نمایش خواهد گذاشت. بدین‌ترتیب نگفته پیداست که تعابیری مثل Space Zoom یا Super Resolution Zoom صرفا روی کاغذ و تبلیغاتی بوده و نه‌تنها در زمینه کیفیت بلکه حتی در زمینه اجرا نیز حرف چندانی برای گفتن ندارند.

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو با زوم 100X - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت HDR در این دوربین به‌صورت خودکار فعال بوده و دوربین به فراخور وضعیت نوری سوژه، گزینه HDR را به عکس اعمال می‌کند. در دو برداشت زیر با وجود آن‌که در حالت HDR‌غیر فعال سوژه‌های نزدیک‌تر مثل تنه درخت و نرده، نور بهتری را دریافت کرده‌اند اما با فعال کردن HDR، سوژه‌های دورتر مثل های‌لایت‌ ابرها، اندکی شرایط بهتری را نشان می‌دهند.

برداشت تصویر با دوربین اصلی با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

S20 Ultra در زمینه رنگ، هنگام مشاهده تصویر در صفحه‌نمایش خود گوشی کاملا اغراق‌شده عمل می‌کند اما با انتقال تصاویر به نمایشگری با کیفیت رنگ استاندارد، از میزان این اشباع رنگ تا حدودی کاسته می‌شود. این البته به معنای ثبت رنگ‌ها، به‌صورت واقعی نبوده و هنوز در هر سه دوربین درصدی از اشباع رنگ دیده می‌شود.

برداشت تصویر با دوربین اصلی با وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین واید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین تله‌فتو با زوم 5X - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی S20 Ultra در برداشت تصاویر ماکرو بسیار موفق عمل می‌کند و عملیات فوکوس در آن تقریبا بدون هیچ مشکل خاصی با سرعت مناسب صورت می‌پذیرد. حداقل فاصله فوکوس در این دوربین البته نزدیک به 10 سانتی‌متر است و با نزدیک‌تر شدن بیشتر به سوژه، امکان فوکوس صحیح برای آن وجود ندارد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

کمی بالاتر به تفاوت وضوح 108 و 12 مگاپیکسلی دوربین اصلی در یک سوژه پر نور در فضای خارجی پرداختیم و حالا به سراغ سوژه‌ای در فضای داخلی با نور کمتر می‌رویم. اختلاف نور دو تصویر بار دیگر در یک نگاه کاملا مشخص بوده و سوژه حاضر در تصویر دوم با وضوح 12 مگاپیکسلی نور کاملا بیشتری را دریافت کرده است.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 108 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسلی - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با برش اندازه واقعی دو تصویر بالا بار دیگر اهمیت عکاسی با وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسل به خصوص در محیط‌های با نور کمتر، نمایان می‌شود و نتیجه به‌دست آمده از دوربین 108 مگاپیکسلی عملا حرفی در مقابل تصویر 12 مگاپیکسلی ندارد.

برش اندازه واقعی تصویر در وضوح 108 مگاپیکسلی

برش اندازه واقعی تصویر در وضوح 12 مگاپیکسی

در شب با توجه به ابعاد سنسور دوربین اصلی و فناوری نانوسل آن در ترکیب 9 پیکسل در یک پیکسل، انتظار عملکرد بسیار مناسبی را از این دوربین داریم امری که در عمل نیز به خوبی اثبات می‌شود. اولین برداشت در این حالت را با دوربین اصلی در حالت معمول انجام می‌دهیم جایی‌که با وجود جزییات نچندان بالا و نویز مشهود، نتیجه نهایی چندان نامناسب نیز به نظر نمی‌رسد. با سوییچ به دوربین واید طبق انتظار از جزییات کاسته شده و کاسته شده و به حجم نویز افزوده می‌شود.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسلی درحالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین التراواید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

بهترین عملکرد را باید در حالت شب جست‌وجو کرد جایی‌که با یکی از بهترین نتایج در بین دوربین‌های موبایلی روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در وضوح 12 مگاپیکسلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت ویدئو در این دوربین مثل دیگر پرچمداران بزرگ سال 2020 حداکثر با وضوح 8K با نزدیک به 24 فریم در ثانیه انجام می‌شود که نه‌تنها در اکثر تلویزیون‌های امروزی بلکه در غالب کامپیوترهای پیشرفته نیز هنوز امکان پخش آن فراهم نیست. بیت‌ریت ویدئوی این تصاویر نزدیک به 83Mbps بوده و صدای آن نیز با بیت‌ریت 260 کیلوبیت بر ثانیه‌ای به صورت استریوی دوکاناله برداشت می‌شود. جدا از این وضوح که 5 ثانیه آن فضایی نزدیک به 50 مگابایت را روی حافظه اشغال می‌کند و شاید به‌جز خود گوشی، جای دیگری برای نمایش آن پیدا نکنید، S20 Ultra طبق انتظار در وضوح 4K (در هر دو حالت 30 و 60 فریم در ثانیه به ترتیب با بیت‌ریت‌های 68 و 38 مگابیت بر ثانیه) و فول اچ‌دی (در هر دو حالت 30 و 60 فریم در ثانیه به ترتیب با بیت‌ریت‌های 22 و 15 مگابیت بر ثانیه) نیز تصویربرداری می‌کند.

یک نکته مثبت در این میان فعال بودن گزینه لرزه‌گیر یا Video stabilization در تمامی رزولوشن‌های برداشت ویدئو در دوربین اصلی‌ست که نتیجه فعال بودن آن را به وضوح در نتیجه کار می‌توان مشاهده کرد. از جمله دیگر نکات شایسته توجه در این بخش، قابلیت برداشت ویدئوهای HDR10+ از طریق منوی Advanced recording options است که این گزینه تنها در نرخ 30 فریم در ثانیه هر دو وضوح 4K و فول اچ‌دی در دسترس قرار دارد و البته نگفته پیداست که برای پخش این ویدئوها‌ نیاز به پخش‌کننده منطق یا سرویس پشتیبانی‌کننده از این قابلیت (همچون یوتوب) خواهد بود. در همین منو همچنین امکان ضبط ویدئو با کدک H.265 نیز وجود دارد اما باید مابین HDR10+ و کدک H.265 تنها یکی را انتخاب کرد و با انتخاب یکی، دیگری غیر فعال می‌شود.

در رابط کاربری دوربین در هنگام برداشت ویدئو، گزینه‌ای به شکل دست در ستون چپ این اینترفیس دیده می‌شود که Super Steady نام داشته و با انتخاب آن، فیلم‌برداری منحصرا از طریق دوربین واید با درصد بالاتری از لرزه‌گیری (اما با نویز بالاتر و جزییات کمتر) صورت می‌پذیرد.

کیفیت ویدئوهای 8K این دوربین (با توجه به نوع سنسور و ماجرای مشابه‌ای که در مقایسه نتایج به دست آمده از دو وضوح 108 و 12 مگاپیکسلی در بخش عکاسی مشاهده کردیم)، از لحاظ میزان جزییات چندان فراتر از وضوح 4K نبوده و از طرف دیگر با توجه به شانس کم نمایش این ویدئوها در دیوایسی خارج از خود گوشی، شاید بهتر باشد، به سراغ رزولوشن‌های واقعی و عملی‌تر این مجموعه یعنی 4K و فول اچ‌دی برویم. کیفیت ویدئوهای 4K در S20 Ultra در سطح بسیار مناسبی قرار داشته و طبق انتظار با درصد بالایی از جزییات، رنگ‌های زنده و نزدیک به واقعیت و کنتراستی مثال‌زدنی روبرو می‌شویم که در نرخ 60 فریم در ثانیه این وضوح نیز به میزان زیادی تکرار می‌شوند. این شرایط در وضوح فول اچ‌دی نیز برقرار بوده و با آن‌که از لحاظ جزییات با وضوح 4K فاصله داریم اما هنوز با نتیجه کاملا مناسبی روبرو می‌شویم. حین فیلم‌برداری در همه رزولوشن‌ها، می‌توان تصویری با وضوح 9 مگاپیکسل (2252×4000 پیکسل) را برداشت نمود.

دوربین واید این مجموعه حداکثر با وضوح 4K و فول اچ‌دی با نرخ 30 فریم در ثانیه فیلم‌برداری می‌کند و با وجود آن‌که به دلیل نبود فوکوس خودکار از جزییات کمتری نسبت به دوربین اصلی برخوردار است اما همچنان در حضور نور مناسب می‌توان از نتیجه آن رضایت داشت.

دوربین تله‌فتو نیز امکان برداشت ویدئو در هر دو وضوح 4K‌ و فول اچ‌دی را ارائه می‌دهد و با وجود آن‌که در درجات بالای زوم نیاز به تثبیت دوربین روی سه‌پایه یا هر نگه‌دارنده دیگری احساس می‌شود اما در اینجا نیز به شرط نور مناسب، نتیجه نهایی همچنان قابل استفاده و مطلوب به نظر می‌رسد.

دوربین سلفی

S20 Ultra از یک دوربین سلفی 40 مگاپیکسلی مجهز به فوکوس خودکار تشخیص فاز بهره می‌برد که گشودگی دیافراگم لنز f/2.2‌ آن نسبت به f/1.9 سال گذشته، کاملا بسته‌تر شده است. اندازه پیکسل‌های کوچک این دوربین تنها 0.7 میکرون هستند اما با ترکیب چهار عدد از این پیکسل‌ها با یکدیگر ابعاد آن‌ها در وضوح 10 مگاپیکسلی پیش‌فرض به 1.4 میکرون می‌رسد. این دوربین در دو حالت بسته و واید عکاسی می‌کند که برای سوییچ بین آن‌ها، آیکونی در پایین صفحه و بالای دکمه شاتر در نظر گرفته شده است. این دوربین البته در حالت پیش‌فرض روی وضعیت غیر واید و نسبت 4:3 قرار دارد که وضوح آن را به تنها 6.5 مگاپیکسل (2208×2944 پیکسل) می‌رساند. برای عکاسی در وضوح 10 مگاپیکسلی (2736×3648 پیکسل) این دوربین نخست باید حالت واید را از پایین انتخاب کرد و سپس نسبت تصویر را روی 4:3 قرار داد.

حضور فوکوس خودکار در این دوربین کیفیت تصویر و جزییات به ثبت رسیده در آن را کاملا ارتقاء بخشید و گزینه برداشت واید نیز نکته مثبتی در این میان به حساب می‌آید. از دیگر ویژگی‌های جالب توجه این دوربین باید به گزینه Smart selfie angle اشاره کرد که با تشخیص حضور بیش از 2 نفر درون کادر، به‌صورت خودکار به نمای واید تغییر حالت می‌دهد.

برداشت تصویر با دوربین سلفی با وضوح 6.5MP در حالت غیر واید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین سلفی با وضوح 10MP در حالت واید - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

باتری

گلکسی S20 Ultra از باتری حجیمی با ظرفیت 5 هزار میلی آمپر ساعت بهره می‌برد که تا به امروز در گوشی دیگری در سری S و نوت این شرکت به‌کار گرفته نشده است. سامسونگ از این باتری با عنوان All day battery یا باتری با دوام مناسب برای استفاده در کل روز یاد کرده که با توجه به پروسسور کم‌مصرف دستگاه چندان دور از واقعیت نیز به نظر نمی‌رسد. میزان دوام این باتری جدا از ابعاد غول‌آسای صفحه‌نمایش دستگاه بیش از همه‌چیز به مواردی مثل قابلیت ارتباطی 5G، وضوح صفحه‌نمایش و البته شاید از همه مهم‌تر نرخ به‌روزرسانی 120 هرتزی پنل مرتبط باشد؛ گزینه‌هایی که هریک تأثیر محسوسی بر دوام باتری برجای خواهند گذاشت. در یک آزمون عملی، تأثیر منفی رفرش رِیت 120 هرتزی پنل بر دوام باتری، بیش از فعال کردن وضوح کامل QHD صفحه‌نمایش است به بیان دیگر در حالی که از بین وضوح QHD و رفرش رِیت 120 هرتزی، تنها می‌توان یکی را برگزید، گزینه 120Hz، فشار بیشتری را بر باتری وارد می‌کند و اگر خواهان بالاترین دوام باتری هستید شاید بهتر باشد ابتدا گزینه 120 هرتز را غیر فعال کنید و وضوح پنل را نیز به فول اچ‌دی باز گردانید.

در دنیای واقعی اما باتری 5 هزار میلی آمپر ساعتی S20 Ultra دوام نسبتا بالایی را ارائه کرده و در سنگین‌ترین استفاده‌ها نیز به زحمت می‌توان آن را زودتر از اواسط روز دوم به زانو درآورد. این دوام با کنترل مصرف، بازگشت به وضوح فول اچ‌دی و غیر فعال کردن گزینه رفرش رِیت 120 هرتزی می‌تواند حتی تا نزدیک 2.5 روز نیز ادامه پیدا کند. البته در صورت انتخاب گزینه 120 هرتزی، دوام باتری کاملا تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

تست Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark را در گلکسی S20 Ultra طبق معمول با باتری 100 درصد، روشنایی خودکار غیر فعال و نور 50 درصدی صفحه‌نمایش انجام می‌دهیم جایی‌که زمان مورد نیاز برای رسیدن باتری از 100 به زیر 20 درصد اندازه‌گیری می‌شود. امتیاز گلکسی S20 Ultra در این تست به 12 ساعت و 19 دقیقه رسید که این رقم با وضوح پیش‌فرض فول اچ‌دی پلاس و نرخ رفرش استاندارد 60 هرتزی به دست آمده و در صورت افزایش وضوح به QHD و به خصوص ارتقاء نرخ به‌روزرسانی به 120 هرتز، ‌مطمئنا با نتیجه ضعیف‌تری روبرو می‌شویم. برای مقایسه کافی‌ست بدانید که گلکسی S10+ با باتری 4,100 میلی آمپر ساعتی و صفحه‌نمایش 6.4 اینچی در همین تست با شرایط مشابه به دوام 13 ساعت و 40 دقیقه‌ای دست پیدا کرد امری‌که به روشنی از تأثیر صفحه‌نمایش بزرگ‌تر 6.9 اینچی S20 Ultra در تضعیف دوام باتری سخن می‌گوید و حتی ارتقاء ظرفیت باتری به 5,000mAh نیز تأثیر شگرفی بر این مسئله باقی نگذاشته است. در کل با توجه به نتایج به‌دست آمده از این تست می‌توان از شرایط نسبتا نزدیک و اندکی پایین‌تر S20 Ultra نسبت به S10+ سال گذشته سخن گفت.

همانطور که در بخش جعبه‌گشایی این مدل اشاره شد، S20 Ultra از شارژر پر سرعت 45 واتی پشتیبانی می‌کند اما این شارژر همراه گوشی ارائه نشده و در باکس این مدل به همان شارژر 25 واتی که پیش از این در Note10+ نیز دیده بودیم بر می‌خوریم. بدین‌ترتیب به ناچار تست سرعت شارژ این گوشی را با همین شارژ 25 واتی و طبق معمول با رسیدن باتری به شارژر صفر درصد در حالت خاموش انجام می‌دهیم. باتری S20 Ultra پس از گذشت تنها 5 دقیقه از پروسه شارژ، تا 9 درصد شارژ شد و شارژ آن پس از 10، 15 و 20 دقیقه به ترتیب تا 19، 29 و 38 بالا رفت. باتری گوشی پس از 30 دقیقه تا 58 درصد شارژ شد و پس از 60 دقیقه نیز 94 درصد ظرفیت آن پر شده بود. پروسه شارژ این گوشی در نهایت اندکی پس از یک ساعت و در دقیقه 68 به پایان رسید. برای مقایسه، بهتر است بدانید گلکسی Note10+ با باتری 4,300 میلی آمپر ساعتی و همین شارژر 25 واتی به 5 دقیقه زمان بیشتر برای پر شدن شارژ خود نیاز داشت.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

سامسونگ گلکسی S20 Ultra‌ با اندروید 10 و رابط کاربری One UI 2.1 ارائه می‌شود که در حال حاضر آخرین و جدیدترین پوسته نرم‌افزاری سامسونگ برای اندروید به‌ حساب می‌آید. زمان بوت دستگاه بسیار سریع و تنها نزدیک به 18 ثانیه است که از این لحاظ یکی دو ثانیه سریع‌تر از نوت10 پلاس به حساب می‌آید.

OLED بودن صفحه‌نمایش طبق معمول امکان نمایش صفحه همواره روشن یا Always On Display را فراهم آورده که در آن همچون گذشته زمان و تاریخ و برخی اطلاعات دیگر بدون نیاز به روشن کردن صفحه‌نمایش به تصویر کشیده می‌شود.

این صفحه برخلاف گذشته در حالت پیش‌فرض به صورت دائم به نمایش در نیامده و برای نمایش آن باید روی صفحه ضربه (tap) زد، در منوی تنظیمات مرتبط با این قسمت، حالت نمایش این صفحه‌ را می‌توان به دو گزینه دیگر یعنی نمایش دائمی (Show always) یا نمایش در زمان‌های مشخص (Show as scheduled) نیز تغییر داد. ظاهر منوی این بخش اندکی تغییر کرده و حالا گزینه Clock Style (شیوه‌های مختلف نمایش ساعت در این وضعیت) و Show music information (نمایش اطلاعات موزیک در حال پخش) به صفحه اصلی این منو، منتقل شده‌اند.

منوی همواره روشن به صورت پیش‌فرض به صورت عمودی روی صفحه‌نمایش قرار می‌گیرد اما می‌توان آن را از طریق گزینه‌ای در تنظیمات این قسمت به صورت افقی یا Landscape نیز به نمایش گذاشت.

صفحه قفل جدا از نمایش زمان و تاریخ در گوشه سمت چپ بالا، از دو میانبر برای دسترسی مستقیم به دوربین و شماره‌گیر تلفن برخوردار است که در تنظیمات این قسمت می‌توان هر میانبر دلخواهی را جایگزین آنها کرد.

در منوی تنظیمات صفحه قفل در بخش layout علاوه بر این می‌توان جایگاه این دو میانبر را در پایین صفحه را نیز تغییر داد و با انتخاب گزینه Touch and hold to show، نمایش آنها در نیمه پایینی صفحه را منوط به لمس و نگه داشتن یک آیکون جدید کرد.

در بخش تنظیمات صفحه قفل مثل قبل گزینه‌ای تحت عنوان FaceWidget در نظر گرفته شده که با فعال کردن آن، مواردی مثل کنترلرهای موسیقی، رویدادهای تنظیم شده برای روز جاری، آلارم بعدی ساعت و وضعیت آب و هوا و Bixby Routines (نمایش رویدادهای حاضر در دستیار هوشمند سامسونگ) مستقیما به صفحه قفل منتقل می‌شوند. این اطلاعات مثل قبل به جز صفحه قفل، در بخش همواره روشن صفحه‌نمایش نیز قابل نمایش هستند.

صفحه هوم طبق معمول از آیکون‌های بزرگی تشکیل شده که رنگ و لعاب بیشتری در مقایسه با ورژن‌های قبلی رابط کاربری One UI ارائه می‌دهند. در اینجا نیز به دلخواه می‌توان ویجت‌ها و آیکون برنامه‌های دلخواه را در صفحات مختلف دسک‌تاپ جای داد و دسک‌تاپ سمت چپ نیز همچنان به Bixby تعلق دارد.

این دسک‌تاپ سمت چپ که تا به امروز در گوشی‌های پیشین سامسونگ به Bixby و پیشنهادهای روزمره آن تعلق داشت حالا، Samusung Daily نام دارد و از طریق آن خبرهای مختلف از چند فید دلخواه به صورت روزانه ارائه می‌شود. (این ویزگی البته در نسخه در اختیار ما به علت نامشخصی، در دسترس نبود.)

دکمه‌های کنترلی زیر صفحه‌نمایش در زمینه شکل و طراحی بدون تغییر مانده و شامل back، هوم و app switcher می‌شوند که با لمس این آخری در کناره سمت چپ، مجموعه‌ای از برنامه‌های جدیدا اجرا شده همراه با آیکونی برای بستن دسته‌جمعی آنها ظاهر می‌شود و در پایین نیز چهار برنامه بیشتر مورد استفاده قرار گرفته شده را می‌توان مشاهده کرد.

با نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر یا نگه‌داشتن دست روی صفحه‌نمایش، وارد بخش ویرایشی صفحه هوم می‌شویم که طبق معمول چهار گزینه Wallpapers، تم، ویجت و تنظیمات هوم‌اسکرین در پایین آن دیده می‌شود و از طریق آن جدا از حذف و اضافه کردن صفحات دسک‌تاپ می‌توان دسک‌تاپ سمت چپ را غیر فعال کرد.

گزینه‌های حاضر در بخش ویرایشی صفحه هوم را پیش از این به طور کامل در A51 دیده‌ایم و با تغییر خاصی در اینجا روبرو نمی‌شویم. در این بخش امکان تغییر ساختار صفحه هوم (یک صفحه هوم تکی و صفحه اپلیکیشن‌های جدا یا صفحه هوم قابل اسکرول به سمت چپ و دسک‌تاپ‌های متعدد)، تغییر چینش ماتریسی آیکون‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، نمایش یا پنهان کردن دکمه دسترسی به App drawer، گزینه مخفی کردن برخی اپلیکیشن‌ها، App icon badge (شیوه نمایش برچسب آیکون‌ها در مواقع دریافت نوتیفیکیشن)، Add apps to Home screen (افزودن اتوماتیک برنامه‌های جدیدا دانلود شده از پلی‌استور به صفحه هوم)، Swipe down for notification panel (کشیدن دست از هر نقطه هوم اسکرین رو به پایین برای نمایش پنل نوتیفیکیشن) و Rotate to landscape mode (چرخش هوم‌اسکرین با چرخاندن گوشی) و Lock Home screen layout (غیر فعال کردن امکان جایجایی با حذف آیکون‌های روی صفحه‌نمایش) در دسترس قرار دارند.

همچون نسل قبلی Experience UI سامسونگ در اینجا نیز زمانی که قصد حذف یک ایکون یا Uninstall کردن برنامه‌ای را از دسک‌تاپ داریم، با نگه‌داشتن دست روی آیکون مورد نظر، آن آیکون مثل نمونه مشابه در iOS شروع به لرزش می‌کند و یک منو برای انتخاب گزینه‌های مختلف ظاهر می‌شود.

منوی جانبی یا Edge panels که در سال‌های نچندان دور نقشی مهمی در گوشی‌های پیشرفته سامسونگ با صفحه‌نمایش‌های خمیده بر عهده داشت و حالا چندان توجه‌ای را به خود بر جلب نمی‌کند مطابق معمول با کشیدن آیکون آن (که به صورت ناپیدا در نیمه بالایی لبه جانبی سمت راست صفحه‌نمایش قرار دارد) رو به سمت داخل نمایان می‌شود. این منو به صورت پیش‌فرض تنها شامل یک پنل یعنی App Edge برای قرار دادن میانبر برنامه‌های دلخواه در 10 جایگاه آن است که جدا از پنج خانه پر شده می‌توان با لمس آیکون + یا گزینه Edit از پایین، آیکون هر برنامه دلخواهی را در آن‌ها جای داد.

مثل قبل، پنل‌های متعدد و متنوعی برای این بخش در دسترس قرار دارد که لیستی از تمامی آنها را با انتخاب گزینه چرخ‌دنده از پایین صفحه می‌توان مشاهده کرد.

منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش یا Notification shade در S20 Ultra به جز چند تاگل جدید دقیقا همانی‌ست که در A51 دیده‌ایم. در این منو با یک بار اسکرول صفحه‌نمایش از بالا به پایین، مثل قبل، درصد ذخیره باتری همراه با آنتن موبایل و وای‌فای در بالا ظاهر شده و در زیر آن زمان و تاریخ با فونت درشت‌تر به تصویر کشیده می‌شوند. درست مقابل زمان و تاریخ و کنار آیکون دسترسی به منوی Setting، دکمه‌ای برای خاموش و روشن کردن دستگاه در نظر گرفته شده که با توجه به وظیفه عجیبی که سامسونگ برای دکمه پاور فیزیکی گوشی در نظر گرفته، راه‌کاری ساده‌تری برای تسهیل خاموش و روشن کردن دستگاه به نظر می‌رسد. شش آیکون زیر این قسمت بدون تفاوت نسبت به گذشته، شامل وای‌فای، بلوتوث، پروفایل صوتی، چرخش خودکار صفحه‌نمایش، Airplane mode و چراغ قوه می‌شوند. اعلان برنامه‌های مختلف نیز در زیر این بخش به نمایش گذاشته می‌شود.

اما پیش از آنکه سری به دیگر تاگل‌های منوی نوتیفیکیشن بزنیم بهتر است با دو آیکون جدید در پایین این قسمت آشنا شویم؛ این دو آیکون که با عنوان Devices و Media شناخته می‌شوند در حقیقت راه‌کاری برای دسترسی آسان‌تر به دستگاه‌های متصل به S20 Ultra (مثلا از طریق بلوتوث) و کنترل مدیای در حال پخش در آن‌هاست. دستگاه‌های متصل به گوشی با نصب اپلیکیشن SmartThings سامسونگ مجموعه وسیعی از دیوایس‌های هوشمند را در بر گرفته و بدین‌ترتیب کنترل پخش مدیا روی این دیوایس‌ها به امر آسانی بدل می‌شود.

با ادامه اسکرول این بخش 23 آیکون جدید در ردیف‌های چهارتایی با امکان اسکرول افقی به این جمع افزوده می‌شوند که تقریبا همه آنها را در A51 نیز دیده بودیم با این تفاوت که این بار موارد جدیدی مثل Wireless PowerShare و Music Share به آن افزوده شده است.

گزینه حالت تمرکز یا Focus mode در این بخش برای غیر فعال کردن گزینه‌های مرتبط با سرگرمی و مولتی‌مدیا در دستگاه و تمرکز روی کار و فعالیت‌های شخصی‌ست که با لمس آن و انتخاب یکی از دو گزینه Work time یا Me time، تنها قابلیت‌های اصلی گوشی مثل تماس و پیام، ساعت، تنظیمات و Play Store در دسترس قرار داشته و بقیه به صورت سیاه‌ و سفید و غیر فعال به نمایش در می‌آیند.

نوار تغییر روشنایی صفحه‌نمایش در پایین این بخش قرار دارد که امکان فعال‌سازی روشنایی خودکار نیز در آن فراهم است.

در رابط کاربری‌های قبلی سامسونگ، در این بخش گزینه تغییر مکان اسلایدر روشنایی (نشان دادن این گزینه حتی قبل از باز کردن کامل منوی نوتیفیکیشن) نیز به نمایش گذاشته می‌شد که این منو حالا با لمس آیکون سه‌نقطه بالای منوی نوتیفیکیشن و انتخاب گزینه Quick panel layout در دسترس قرار دارد. در این منو می‌توان نمایش یا حذف دو گزینه media و devices از بالای منوی اعلان‌ها را نیز کنترل نمود.

منوی اصلی که با کشیدن رو به بالا یا پایین هوم‌اسکرین پدیدار می‌شود از ساختار ساده‌ای برخوردار بوده و در 5 ردیف و 4 ستون از آیکون‌های بزرگ مرتب شده است. قسمت جست‌وجو در بالا به جای خود باقی‌ست که با لمس آن به بخش Finder برای جست‌وجوی متنی و صوتی کلیه قسمت‌های گوشی (اعم از فایل‌ها، تنظیمات و اپلیکیشن‌ها) می‌رویم.

موارد ظاهر شده پس از لمس منوی سه‌نقطه بالای صفحه‌نمایش تغییر خاصی نسبت به گذشته نداشته و همان موارد قبلی از جمله Clean up pages برای پر کردن جای خالی‌های ایجاد شده در منوی اصلی ناشی از حذف و اضافه در آن حضور دارند و این بار مجددا گزینه Contact us یا تماس با ما از آن حذف شده است.

منوی تنظیمات یا Setting گوشی همانی‌ست که در A51 دیده‌ایم و در اینجا نیز به نسبت رابط کاربری‌های قبلی سامسونگ از برخی گزینه‌های جدید استفاده شده که این منو را کاربردی‌تر از قبل نشان می‌دهند. در این منو مثل گذشته از آیکون‌های رنگی و قسمت‌های مجزا، برای دسترسی آسان‌تر استفاده شده که شامل گزینه‌های ارتباطی یا Connections، گزینه‌های مربوط به صدا و لرزش و اعلان برنامه‌ها، تمامی بخش‌های مرتبط با صفحه‌نمایش، گزینه‌های امنیتی همراه با حساب‌های کاربری و گوگل، بخشی تحت عنوان ویژگی‌های پیشرفته یا Advances features، سه قسمت مرتبط با اپلیکیشن‌ها، تنظیمات عمومی مرتبط با زبان و تاریخ و گزینه‌های کمکی برای افراد توان یاب و بالاخره قسمت اطلاعات کلی گوشی و آپدیت نرم‌افزار می‌شوند.

یک گزینه جدید در این بخش، زیر منوی تازه‌ای به نام Privacy است که در آن موارد مرتبط با حریم خصوصی افراد از مدیریت دسترسی‌ها تا ارسال اطلاعات بازاریابی و عیب‌یابی به شرکت سازنده و اطلاعات و فعالیت‌های به اشتراک گذاشته شده با گوگل در دسترس قرار دارد. گزینه‌های جدید در این بخش نسبت به A51، امکان شخصی‌سازی کردن اطلاعات به اشتراک‌گذاشته شده با سامسونگ در وب‌سایت و سرویس‌های این شرکت است.

منوی Location یا مسیریابی به صورت یک گزینه مستقل در پایین گزینه Privacy افزوده شده که در آن جزییات بیشتری در مورد مکان کاربر در دسترس قرار می‌گیرد.

S20 Ultra طبق رویه‌ای که سامسونگ از مدتی قبل، در پیش گرفته است تنها با یک کابل USB و نصب برنامه Samsung DeX در حالت دسک‌تاپی به کامپیوتر متصل شده و می‌توان از محتویات آن در فضایی به بزرگی، صفحه‌‌نمایش کامپیوتر استفاده کرد.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

طبق معمول گوشی‌های سری S سامسونگ، گلکسی S20 Ultra 5G نیز با دو چینش مختلف برای پردازنده بسته به منطقه جغرافیایی توزیع دستگاه ارائه می‌شود؛ جایی‌که در برخی بازارها مثل آمریکای شمالی از چیپ‌ست 7 نانومتری Snapdragon 865 کوالکام استفاده شده و در سایر بازارهای این محصول از جمله بازار ایران نیز پروسسور Exynos 990 به چشم می‌خورد. در ساختار Exynos 990 از دو هسته کاستوم Exynos M5 (ظاهرا براساس معماری Cortex-A77) با فرکانس 2.7 گیگاهرتز در بالاترین سطح استفاده شده و 2 هسته سطح میانی با فرکانس 2.5 گیگاهرتز و 4 هسته رده پایین با فرکانس 2 گیگاهرتز نیز آن را همراهی می‌کنند. پردازش گرافیک در این مجموعه بر عهده Mali-G77 MP11 بوده و مثل همتای کوالکامی خود از حافظه UFS 3.0 و مموری LPDDR5 پشتیبانی می‌کند؛ دو قابلیتی‌که هر دو در S20 Ultra به‌کار گرفته‌ شده‌اند.

S20 Ultra در سه چینش مختلف حافظه شامل 12GB/256GB ،12GB/128GB و 16GB/512GB ارائه می‌شود که هر سه حافظه رم از نوع LPDDR5‌ و هر سه حافظه داخلی از نوع UFS 3.0 هستند. نسخه در اختیار ما 12 گیگابایت رم و 128 گیگابایت حافظه داخلی دارد که از این میزان حافظه داخلی در اولین بوت دستگاه و پیش از انجام هرگونه عملیات انتقال فایل یا نصب و آپدیت برنامه‌ها، تنها 105.8 گیگابایت حافظه در اختیار کاربران قرار داشته و 22.2 گیگابایت آن را سیستم‌عامل اشغال کرده است! این رقم در S10 پلاس سال گذشته، 19 گیگابایت بوده و 109 گیگابایت فضای آزاد‌ را در اختیار کاربران قرار می‌داد. سامسونگ از این لحاظ نسبت به تقریبا تمامی همتایان آن، حجم بیشتری از حافظه داخلی را اشغال می‌کند جایی‌که برای نمونه، در P30 Pro سال گذشته تنها نزدیک به 13.3 گیگابایت از فضای حافظه در بوت اول به سیستم‌عامل اختصاص داشت.

برای تحقیق نوع حافظه داخلی دستگاه طبق معمول از تست Androbench کمک می‌گیریم که در این مورد با رسیدن به سرعت 1,564MB/s در خوانش ترتیبی (Sequential Read) به روشنی، حضور حافظه فوق‌ سریع UFS 3.0 اثبات می‌شود.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با حضور پروسسور پر قدرت Exynos 990 و حافظه رم 12 گیگابایتی انتظاری جز نتایج درخشان و فوق‌العاده را از S20 Ultra در تست‌های پردازشی و گرافیکی نداریم؛ امری‌که البته در عمل نیز مطابق همین انتظار تکرار می‌شود.

در تست Geekbench 4.4.2 که کیفیت هسته‌های پردازشی دستگاه را بررسی می‌کند، امتیاز S20 Ultra در دو حالت تک و چند هسته‌ای به ترتیب 4,823 و 12,147 واحد می‌رسد که استاندارد جدیدی را به حداکثر مقادیر این تست تعریف می‌کند. برای مقایسه کافی‌ست بدانید که S10 پلاس سال گذشته در این تست به امتیازهای 4,592 و 10,392 واحد دست پیدا کرده بود و در گلکسی Note10+ نیز این دو رقم به ترتیب به 4,364 و 10,379 واحد می‌رسید.

در نسخه جدیدتر این تست یعنی ورژن 5.1.0 که شرایط متفاوتی را برای بررسی گزینه‌های پردازشی دستگاه به‌کار می‌گیرد به امتیازهای 930 و 2,825 در S20 Ultra دست می‌یابیم که هر دو در مقایسه با دیگر نمونه‌های برتر بازار در سطح بالایی قرار می‌گیرند و به خصوص در حالت تک هسته‌ای شاید تنها بتوان به رقیب بزرگ‌تری مثل آیفون 11 پرو مکس اشاره کرد که با امتیازی نزدیک به 1,300 واحد، هنوز دور از دسترس به نظر می‌رسد.

امتیاز S20 Ultra در تست کلی و تعیین‌کننده AnTuTu v8.2.4 به رقم بسیار بالای 517,789 واحد می‌رسد که این مدل را به‌راحتی در صدر گوشی‌های اندرویدی و حتی بالاتر از گوشی‌های رده گیمینگ قرار می‌دهد. برای نمونه OnePlus 7T Pro با پروسسور Snapdragon 855 Plus در این تست به امتیازی حوالی 490 هزار واحد دست می‌یابد و Mate 30 Pro نیز با پروسسور Kirin 990‌ خود به زحمت از 480 هزار واحد عبور می‌کند.

در نهایت در آخرین تست یعنی Sling Shot Extreme از مجموعه 3DMark، توان گرافیکی S20 Ultra را به چالش می‌کشیم. امتیاز S20 Ultra در این تست به رقم 6,842 واحد رسید و این در حالی‌ست که نه‌فقط نمونه‌ای مثل نوت10 پلاس با امتیاز 4,920 کاملا در پشت سر آن قرار می‌گیرد بلکه نمونه‌های امروزی‌تر و جدیدتری مثل OnePlus 7T Pro نیز با امتیاز 6,200‌ واحدی، فاصله معناداری را با S20 Ultra حفظ می‌کنند.

ارتباطات

مثل هر پرچمدار بزرگ دیگری، در اینجا نیز مجموعه‌ای از گزینه‌های ارتباطی گسترده در تمامی سطوح انتظار کاربران را می‌کشند؛ S20 Ultra از قابلیت ارتباطی 5G در مدهای SA و NSA در هر دو فناوری mmWave و Sub-6GHz پشتیبانی کرده و از این لحاظ یکی از پیشرفته‌ترین نمونه‌های نسل پنجمی به حساب می‌آید. در غیاب این شبکه ارتباطی در بسیاری کشورهای جهان از جمله در ایران، تبادلات بی‌سیم پر سرعت این مدل همچنان از طریق LTE صورت می‌پذیرد جایی‌که با پشتیبانی از LTE Car.20 و تجمیع اپراتوری هفت‌گانه، روی کاغذ امکان دستیابی به سرعت 2 گیگابیت بر ثانیه در دانلود و 150 مگابیت بر ثانیه در آپلود فراهم است. وای فای دو باند دستگاه از استاندارد وای‌فای 6 یا ax پشتیبانی می‌کند که بیشینه سرعت آپلود و دانلود در آن به 1.2 گیگابیت بر ثانیه می‌رسد. بلوتوث نسخه 5، اتصال NFC و مسیریاب‌های GPS/GLONASS/Galileo/BeiDou نیز سایر راه‌های ارتباطی این مدل را تشکیل می‌دهند. از غیبت جک 3.5 میلی‌متری هدست از این مجموعه شاید بتوان بعنوان تنها نکته منفی در بین گزینه‌های ارتباطی دستگاه یاد کرد.

کلام آخر

Samsung Galaxy S20 Ultra 5G اسمارت‌فونی برجسته با قابلیت‌های پیشرفته و امکاناتی درخور سال 2020 است که تقریبا در تمامی موارد، ‌آخرین و پیشرفته‌ترین دستاوردهای فناوری را در اختیار کاربران قرار می‌دهد؛ صفحه‌نمایش غول‌آسای 6.9 اینچی دستگاه همچنان با کیفیت بسیار بالایی همراه شده و پشتیبانی آن از نرخ به‌روزرسانی 120 هرتزی، تعریف تازه‌ای از کیفیت را ارائه می‌دهد. این صفحه‌نمایش البته در حالت پیش‌فرض با وضوح فول اچ‌دی پلاس ارائه شده و رفرش رِیت 120 هرتزی آن نیز تنها در همین وضوح ارائه می‌شود. استفاده از حالت 120 هرتزی صفحه‌نمایش با ایجاد یک حرکت روان، ‌سرعت چرخش در بین منوهای سیستم‌عامل را کاملا ارتقاء می‌بخشد اما این تجربه جدید به‌خصوص با توجه به تأثیر منفی مشهود آن در مصرف باتری، شاید از دید برخی از کاربران، به اندازه کافی محسوس و توجیه‌پذیر به نظر نرسد.

دوربین اصلی 108 مگاپیکسلی این مدل با سنسور بزرگ 1/1.33 اینچی و عکاسی پیشرفته در وضوح 12 مگاپیکسلی (با ترکیب 9 پیکسل در یک پیکسل) از کیفیت مطلوبی برخوردار بوده و در اکثر شرایط به خصوص در شب شرایط مناسبی را عرضه می‌کند. دیافراگم لنز f/1.8 این مدل البته نسبت به بسیاری از رقبای این مدل (و حتی f/1.5 خود شرکت سامسونگ در پرچمداران گذشته این برند)، پایین‌تر از حد انتظار به نظر می‌رسد. دوربین 48 مگاپیکسلی تله‌فتوی دستگاه با وجود آن‌که عبارت 100X زوم را در کنار خود می‌بیند ظاهرا تنها 4 برابر زوم اپتیکال را ارائه کرده و با این‌که تصاویر آن در زوم 10 برابری ترکیبی نیز نسبتا مناسب به نظر می‌رسند اما از این زوم به بعد عملا نه‌تنها کیفیت تصویر بیش از اندازه افت می‌کند بلکه کوچک‌ترین لرزش‌های دست نیز به جابجا شدن چندین متری در سوژه عکاسی منجر می‌شود. بسته بودن بیش از اندازه دیافراگم f/3.5‌ این دوربین در تنزل عملکرد آن در محیط‌های با نور کم با تأثیر منفی همراه خواهد بود اما در دیگر سو باید به ابعاد بزرگ 1/2‌ اینچی سنسور این دوربین اشاره کرد که از این تنزل تا حدودی جلوگیری کرده است. دوربین واید گوشی در نبود اتوفوکوس چندان فوق‌العاده به نظر نمی‌رسد اما در دیگر سو، ابعاد پیکسل‌های 1.4 میکرونی آن برای یک دوربین واید، اندازه بزرگی به حساب می‌آید.

از کیفیت دوربین 40 مگاپیکسلی سلفی گوشی با وضوح پیش‌فرض 6.5 و 10 مگاپیکسل (بسته به حالت واید یا نمای بسته لنز) کاملا رضایت داشتیم و حضور فوکوس خودکار و پشتیبانی از HDR، شرایط بسیار مناسبی را برای این دوربین فراهم کرده است. دیافراگم لنز این دوربین البته از f/1.9 سال گذشته کاملا بسته‌تر شده و حالا به تنها f/2.2 رسیده است؛ امری‌که شاید در محیط‌های در نور کمتر تأثیر آن را بتوان بیشتر مشاهده نمود.

S20 Ultra در زمینه پردازش، حافظه داخلی و رم و کیفیت اجرای سیستم‌عامل در سطح برترین نمونه‌های بازار قرار داشته و تقریبا در هیچ مورد در این بخش، ایراد بزرگی بر آن وارد نیست.

از جمع نکات مثبت این گوشی که بگذریم شاید بزرگ‌ترین نکته منفی در کلیت S20 Ultra را باید در ظاهر زمخت این مدل به خصوص در بخش دوربین‌های اصلی جست‌وجو کرد. دوربین‌های سه‌گانه بخش پشتی در قابی با برجستگی نزدیک به 2 میلی‌متر قرار دارند که طراحی دستگاه را کاملا تحت تأثیر قرار داده و با قرار گرفتن روی میز نیز رکورد بیشترین لق‌خوردگی سال را به نام این مدل ثبت می‌کنند. جذب بالای اثرات انگشت، وزن بالا و دور از دسترس بودن دکمه‌های جانبی نیز از دیگر نکات منفی مرتبط با طراحی این مدل به حساب می‌آیند.

باتری 5,000 میلی آمپرساعتی این گوشی به شرط فعال نکردن رفرش رِیت 120 هرتزی، عملکرد نسبتا مناسب و قابل قبولی را خود نشان می‌دهد و از لحاظ دوام می‌توان آن را نزدیک به S10 پلاس سال گذشته دانست. اما با فعال کردن حالت 120 هرتزی، دوام باتری به شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرد. شارژر 25 آمپری همراه دستگاه از سرعت بالایی برخوردار است و در اندکی بیش از 1 ساعت باتری گوشی را به‌طور کامل شارژ می‌کند. ارائه نشدن شارژر سریع‌تر 45 واتی همراه این مدل با توجه به قیمت بسیار بالای دستگاه از جمله دیگر انتقادهای وارد به این دستگاه است. S20 Ultra طبق معمول از شارژ بی‌سیم و شارژ معکوس نیز پشتیبانی می‌کند.

وزن نسبتا بالا، ترکیبی بودن اسلات حافظه،‌ حذف جک 3.5 میلی‌متری هدست‌، سرعت و دقت نچندان فوق‌العاده سنسور اثر انگشت،‌ داغ شدن نسبتا غیر عادی بدنه در حین درگیر بودن بخش پردازشی و گرافیکی (انجام بازی و...) و البته شاید از همه مهم‌تر قیمت بسیار بسیار بالا دیگر نکات منفی S20 Ultra را تشکیل می‌دهند و در این میان برخی از امکانات اصلی آن از جمله فیلم‌برداری 8K و اتصال 5G نیز در عمل برای همه کاربران قابل استفاده نخواهد بود. یک ایراد بسیار مهم دیگر در این میان اشاره نشدن به میزان زوم واقعی و اپتیکال دوربین تله‌فتوی این مدل است جایی‌‌که در تمامی اطلاعات منتشر شده از سوی سامسونگ به زوم غیر واقعی و تبلیغاتی 100X اشاره شده و این عنوان حتی به کنار لنز دوربین نیز منتقل شده است. در عمل اما این دوربین 48 مگاپیکسلی فقط 4 برابر زوم اپتیکال داشته و از این لحظه به بعد با زوم دیجیتال و کامپیوتری روبرو می‌شویم.