mobile.ir - مرجع موبایل ایران

شرکت آنر در طی حیات نسبتا کوتاه ‌مدت خود، گوشی‌های متعددی را در چندین کلاس مختلف عرضه کرده که از آن جمله باید به مدل‌های تک‌رقمی خوش‌قیمتی اشاره کرد که با مشخصات نسبتا بالا گه‌گاه در سطح برترین‌های رده میانی و حتی پرچمداران موفق بازار قرار گرفته و از بسیاری از جهات با همتایان پرافتخار خود در مجموعه هواوی قابل مقایسه بوده‌اند. نمونه‌های پیشرفته‌تر این سری تا به امروز با پسوند X از سایرین مجزا شده‌اند که از آن جمله می‌توان به آنر 4X، آنر 5X و آنر 6X در سال‌های دورتر و آنر 7X و آنر 8X در یکی دو سال اخیر اشاره کرد. آنر 8X همراه با همتای غول‌آسای 7.12 اینچی آن یعنی آنر 8X Max تابستان سال گذشته به بازار عرضه شده‌اند و تا به امروز یکی از پرفروش‌ترین و محبوب‌ترین گوشی‌های این برند به حساب می‌آیند.

Honor 8X Max

Honor 9X و 9X Pro تولیدات جدید شرکت آنر در این رده که چندی پیش در اواسط تابستان سال جاری رونمایی شدند نسبت به نمونه‌های سال گذشته از طراحی کاملا مدرن و امروزی و امکانات مولتی‌مدیایی جالب‌توجه‌ای برخوردار شده‌اند که آن‌ها را به جانشینان لایقی برای سری پر افتخار 8X بدل می‌کند. حذف ناچ و طراحی جدید صفحه‌نمایش فول اسکرین، جایگاه این مدل را در میان دیگر همتایان رده میانی ارتقاء بخشیده و استفاده از راه‌کار سلفی پاپ‌آپ به تثبیت این جایگاه کمک فراوانی کرده است. آنر 9X پرو به پروسسور 7 نانومتری جدید Kirin 810 مجهز شده اما پردازشگر 12 نانومتری Kirin 710F حاضر در 9X تفاوت خاصی را نسبت به سال گذشته نشان نمی‌دهند. حافظه رم و حافظه داخلی قابل‌قبول، ظرفیت باتری نسبتا بالا و دوربین‌های سه‌گانه بخش پشتی، نکات مثبت سری 9X را تشکیل می‌دهند و تغییر درگاه ارتباطی از microUSB به USB-C نیز رقابت‌پذیری این سری را کاملا افزایش می‌دهد.

Honor 9X با نام مدل دقیق STK-LX1 موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

جعبه نسبتا بزرگ آنر 9X با تصویری از گوشی در بخش رویی همراه با نام مدل ارائه می‌شود و در کناره آن نیز برخی جزییات از جمله نام مدل، رنگ و حافظه داخلی به چشم می‌خورد.

درون این جعبه، جدا از گوشی به شارژر، هدست سیمی، کابل USB،‌ آچار دسترسی به درگاه سیم‌کارت و یک کاور شفاف انعطاف‌پذیر بر می‌خوریم که مجموعه استانداردی را تشکیل می‌دهند. آنر 9X در اختیار ما نسخه مدیای این گوشی بوده و از این رو مواردی مثل دفترچه راهنما و هدست در آن حضور ندارد اما در نسخه نهایی، این گزینه‌ها نیز درون جعبه جای دارند.

شارژر گوشی یک نمونه عادی 5 ولتی و 2 آمپری‌ست که با توان 10 واتی حرف چندانی در زمینه شارژ سریع نداشته و در مقایسه با برخی رقبای دیگر در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد. توان این شارژر را در بخش باتری بیشتر بررسی خواهیم کرد.

طراحی ظاهری

طراحی و شکل ظاهری بدنه، ‌اصلی‌ترین المان جذابیت در ساختار آنر 9X به حساب آمده و توجه هر بیننده‌ای را در برخورد اول به خود جلب می‌کنند؛ صفحه‌نمایش بزرگ گوشی در کناره‌ها با حاشیه‌های اندکی همراه شده و نبود هیچ نوع ناچ یا بریدگی در بالای آن نیز جذابیت دوچندانی را به این قسمت می‌بخشد. این سبک طراحی و حذف ناچ، بدون در نظر گرفتن مدل‌ کشویی و خاص Honor Magic 2 برای اولین بار در این برند اتفاق می‌افتد و از این لحاظ در مقایسه با رقبای نامداری مثل Galaxy A50 و Mi 9 Lite در جایگاه برتری قرار می‌گیرد.

قاب براق ظاهرا پلاستیکی بخش پشتی دیگر جذابیت طراحی آنر 9X است که با حرکت دادن آن لوزی‌های الماسی‌شکلی در زیر نور شکل می‌گیرد که در مرکز، همدیگر را قطع کرده و ظاهری همچون حرف X ایجاد می‌کنند. این طراحی منحصر به فرد که آنر از آن با عنوان Dynamic X یاد می‌کند البته تنها در نسخه آبی‌رنگ دستگاه (موسوم به سافایر بلو) به‌کار گرفته شده و ورژن مشکی (یا میدنایت بلک) ظاهرا فاقد آن است. حضور سنسور اثر انگشت در این قسمت بر طراحی یک‌دست بخش پشتی تأثیرگذار بوده و از این لحاظ در مقایسه با 9X Pro با سنسور اثر انگشت جانبی در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد. کاور بخش پشتی آنر 9X در جذب آلودگی و اثر انگشت تردیدی به خود راه نمی‌دهد و در زمان کوتاهی با اثرات انگشت متعدد پوشیده می‌شود.

لبه‌های صفحه‌نمایش به صورت تخت با افکت 2.5D طراحی شده اما در بخش پشتی با لبه‌های خمیده مشهودی روبرو می‌شویم که به در دست‌گیری بهتر دستگاه کمک می‌کنند. این لبه‌ها همچنین در کمتر به نظر رسیدن ضخامت گوشی نیز موثر واقع می‌شوند.

دوربین سه‌گانه بخش پشتی تقریبا هم‌سطح با بدنه بوده و برآمدگی نزدیک به 0.5 میلی‌متری آن‌ها نیز تأثیر چندانی در لق خوردن دستگاه هنگام قرارگیری روی میز ندارد.

فریم ظاهرا پلاستیکی پیرامونی دستگاه از رنگی مشابه قاب پشتی برخوردار بوده و عرض آن در لبه‌های کناری به دلیل خمیده بود کناره‌های بخش پشتی، کمتر از بالا و پایین آن است.

دوربین سلفی گوشی از دیگر جذابیت‌های طراحی Honor 9X است که برای اولین بار در این برند به صورت پاپ‌آپ و پنهان‌شونده درون بدنه طراحی شده است؛ این دوربین که با فعال کردن گزینه سلفی از درون رابط کاربری، از جای خود خارج شده و با سوییچ به دوربین‌‌های اصلی به جای خود باز می‌گردد به گفته شرکت سازنده از استقامت بالایی برخوردار بوده و جدا از کیفیت ساخت و دوام برای سال‌های طولانی، فشار کششی معادل 15 کیلوگرم را تحمل کرده و با تشخیص خودکار سقوط، به صورت اتوماتیک به جای خود باز می‌گردد. سرعت باز و بسته شدن نزدیک به 1 ثانیه‌ای این دوربین البته چندان بالا نیست که این موضوع در سناریوهای سریع و افتادن‌ گوشی از فواصل اندک چندان مثبت به نظر نمی‌رسد.

از طراحی آنر 9X با تکیه بر سه عنصر اصلی صفحه‌نمایش تمام‌صفحه بدون ناچ، افکت الماس‌گونه بخش پشتی با تشکیل حرف X و سلفی پاپ‌آپ می‌توان به میزان زیادی رضایت داشت و برخی نکات منفی از جمله جایگاه سنسور فینگرپرینت و جذب بالای آلودگی و اثرات انگشت، تأثیر چندانی در تغییر این حس مثبت ایفا نمی‌کنند.

ابعاد و وزن

آنر 9X با ابعاد 8.8×77.3×163.5 میلی‌متر عرضه شده که در مقایسه با آنر 8X با صفحه‌نمایش 6.5 اینچی، در طول و عرض به ترتیب با کاهش 3.1 و 0.7 میلی‌متری روبرو شده و ضخامت آن نیز 1 میلی‌متر کمتر است. این اختلاف در زمینه وزن نیز ادامه پیدا کرده و آنر 9X با وزن 197 گرمی، نزدیک به 22 گرم سنگین‌تر از همتای سال گذشته خود است.

عمده علت این اختلاف را البته باید در افزایش حجم باتری محصول جدید آنر جست‌وجو کرد. 9X البته در مقایسه با برخی رقبا در جایگاه پایین‌تری از لحاظ ابعاد و وزن قرار می‌گیرد که از آن جمله باید به گلکسی A70 از سامسونگ با صفحه‌نمایش بزرگ‌تر 6.7 اینچی اشاره کرد که در تمامی مواردِ طول، عرض و ارتقاع نمونه کوچک‌تری بوده و وزن آن نیز با وجود باتری قوی‌تری 4,500mAh نزدیک به 14 گرم سبک‌تر است.

صفحه‌نمایش

9X همچون همتای Pro خود با یک صفحه‌نمایش 6.59 اینچی IPS LCD ارائه می‌شود که با وضوح 1080×2340 پیکسلی به تراکم 391 پیکسل در هر اینچ دست پیدا می‌کند. جذابیت اصلی این صفحه‌نمایش در حذف ناچ از بالای آن و پوشش 91 درصدی بخش رویی نهفته است که تجربه جالب‌توجه‌ای از یک نمایشگر وسیع تمام‌صفحه، بدون دخالت ناچ را فراهم می‌آورد. میزان روشنایی و کنتراست این صفحه‌نمایش در سطح مناسب و قابل‌قبولی قرار داشته و تقریبا تفاوت خاصی با آنر 8X ندارد. نور و کنتراست این پنل را می‌توان با دیگر نمونه‌های LCD در این رده مثل نوکیا 7.2 در یک رده قرار داد و حداقل نور در محیط‌های تاریک نیز مناسب ارزیابی می‌شود. این صفحه‌نمایش در زیر نور خورشید به شرط فعال بودن گزینه روشنایی خودکار،‌ عملکرد قابل‌قبولی را از خود به نمایش می‌گذارد و با وجود آن‌که هنوز به رقبای بهتری در این زمینه می‌توان اشاره کرد اما شرایط برای رضایت از این صفحه‌نمایش نیز به میزان زیادی فراهم است.

طبق معمول دیگر گوشی‌های آنر و هواوی، در اینجا نیز در منوی Display در تنظیمات Color mode & temperature دو گزینه Normal و Vivid برای تنظیم رنگ ارائه شده که گزینه دوم به صورت پیش‌فرض در این منو، انتخاب شده و گرمای رنگ را نیز می‌توان به صورت دلخواه از پالت رنگ یا گزینه‌های سرد و گرم زیر صفحه‌نمایش انتخاب کرد. دقت رنگ این نمایشگر با قرار دادن آن روی گزینه Normal افزایش پیدا می‌کند اما گزینه پیش‌فرض یعنی Vivid دقت رنگ پایین‌تری را ارائه می‌دهد جایی‌که رنگ سفید در آن بیشتر به آبی تمایل دارد.

حاشیه زیر صفحه‌نمایش نزدیک به 4 میلی‌متر بوده و در کناره‌ها و بخش بالایی، حاشیه‌ای در حدود 2 میلی‌متر دیده می‌شود. در حاشیه بالایی در این بخش به اسپیکر تماس و سنسورهای معمول این قسمت بر می‌خوریم و ناچ نیز جایی در آن ندارد.

اجزای جانبی

در کناره سمت چپ گوشی نکته خاصی دیده نمی‌شود و سمت راست نیز طبق انتظار محل دکمه پاور و کلید تغییر صداست؛ این دکمه‌ها تقریبا در جایگاه مناسبی قرار داشته و با هر دو دست می‌توان به سادگی از آن‌ها استفاده نمود.

بخش بالایی گوشی به جز جایگاه دوربین سلفی (که در ادامه بیشتر به آن خواهیم پرداخت)، محل میکروفون دوم و اسلات جای‌گذاری سیم‌کارت و کارت حافظه گوشی است که این دومی به صورت ترکیبی بوده و امکان قرار دادن همزمان دو سیم‌کارت و یک کارت حافظه را ندارد.

در پایین نیز پورت USB-C در مرکز و اسپیکر اصلی و میکروفون و جک هدست در دو سوی آن دیده می‌شوند.

بخش پشتی

جذابیت اصلی طراحی آنر 9X همانطور که پیش از این نیز اشاره شده در بخش پشتی آن نهفته است جایی‌که در بطن قاب شیشه‌مانند این بخش، اجزای لوزی‌شکل جالب‌توجه‌ای نهفته‌اند که با حرکت دادن گوشی در نور، جابجا شده و در مرکز، شکلی مشابه حرف X را تشکیل می‌دهند. این طراحی منحصر به فرد تنها در نسخه عادی آنر 9X حضور داشته و در 9X Pro با وجود تشکیل حرف X در مرکز، از لوزی‌های الماسی‌شکل خبری نیست. جنس براق کاور این قسمت کوچک‌ترین اثرات انگشت را به خود جلب می‌کند و از این لحاظ در مقابل رقبای دارای شیشه مات مثل نوکیا 7.2 حداقل از نگاه برخی کاربران در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد.

مجموعه دوربین این قسمت از برجستگی و بیرون‌زدگی اندکی برخوردارند و بدین‌ترتیب جدا از احتمال آسیب‌دیدگی کمتر، به لق خوردن گوشی روی میز نیز منجر نمی‌شوند. سنسور اثر انگشت،‌ فلش LED، ‌نشان آنر و برخی نوشته‌های دیگر در پایین، سایر گزینه‌های قابل ذکر در این قسمت را تشکیل می‌دهند.

دوربین‌های اصلی

در بخش پشتی آنر 9X از سه دوربین استفاده شده که شامل یک دوربین اصلی 48 مگاپیکسلی با f/1.8 در مرکز، یک دوربین 8 مگاپیکسلی واید با f/2.4 و میدان دید 120 درجه‌ای در پایین و یک دوربین 2 مگاپیکسلی f/2.4 برای تعیین عمق میدان در بالا می‌شوند. سنسور دوربین اصلی این مجموعه از نوع Sony IMX582 انتخاب شده که ظاهرا تنها تفاوت آن با IMX586 معمول سونی در حداکثر وضوح فیلم‌برداری مورد پشتیبانی این سنسور نهفته است؛ این سنسور حداکثر قادر به برداشت ویدئو با وضوح 4K با 30 فریم در ثانیه است اما در IMX586 امکان برداشت ویدئوی 4K با 60 فریم در ثانیه نیز وجود دارد. جدا از این مورد به تفاوت خاص دیگری مابین این دو سنسور نمی‌توان اشاره کرد و هر دو از ابعاد 1/2 اینچی و سایز پیکسل‌های 0.8 میکرونی بهره می‌برند که با فناوری ترکیب چهار پیکسل مجاور امکان برداشت تصاویری در وضوح 12 مگاپیکسلی با پیکسل‌های 1.6 میکرونی را ارائه می‌دهند. وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی این دوربین در نسبت 4:3 به دست آمده و جدا از وضوح کامل 48 مگاپیکسلی (در نسبت 4:3)، وضوح 9 مگاپیکسلی (در نسبت 1:1) و وضوح 7 مگاپیکسلی تمام‌صفحه‌ نیز برای آن در نظر گرفته شده است. دوربین واید نیز به همین صورت به صورت پیش‌فرض با وضوح 8 مگاپیکسلی در نسبت 4:3 عکاسی می‌کند و دیگر رزولوشن‌های ارائه شده برای آن شامل 6 مگاپیکسلی (با نسبت 1:1) و 5 مگاپیکسلی فول‌اسکرین خواهد بود.

از جمله ویژگی‌های برشمرده شده برای دوربین اصلی این مجموعه باید به حالت هوشمندانه برداشت تصویر در شب (موسوم به AIS Super Night mode) و لرزه‌گیر هوش مصنوعی ویدئو اشاره کرد که البته این دومی تنها در وضوح 720p در دسترس قرار دارد.

رابط کاربری دوربین به دیگر گوشی‌های اخیر شرکت آنر از جمله آنر 20 پرو شباهت نزدیکی دارد و تنها به دلیل تفاوت در کلاس کاری این دو مدل در این‌جا و آن‌جا برخی تغییرات به چشم می‌‌خورد؛ در این رابط کاربری در ستونی در سمت راست به ترتیب از بالا به پایین سوییچر تعویض بین دوربین‌ اصلی و سلفی، شاتر و نمایی از آخرین تصویر برداشت شده به نمایش گذاشته می‌شود و یک ردیف جلوتر نیز به حالت‌های مختلف دوربین اعم از عکس، ویدئو، پرتره، عکاسی در شب و حالت Aperture یا دیافراگم باز بر می‌خوریم.

در حالت عکاسی، در همین بخش و در کناره سمت چپ از بالا به پایین گزینه دسترسی به تنظیمات دوربین، AI یا هوش مصنوعی (برای تشخیص خودکار صحنه و اعمال اتوماتیک تنظیمات مناسب)، تنظیمات فلش و بالاخره گزینه HiVision دیده می‌شود که این آخری در پنج حالت تشخیص سوژه‌ها (بارکد، ترجمه متن، خرید، میزان کالری و شناسایی سوژه‌ها)، به‌کار گرفته می‌شود ؛ این قابلیت که عملکرد آن وابسته به اینترنت است هنوز نیز چندان فوق‌العاده و دقیق، عمل نمی‌کند.

پایین صفحه‌نمایش (در هنگام گرفتن گوشی به صورت افقی) در مرکز، نشانگری برای تعیین نوع دوربین مورد استفاده به چشم‌ می‌خورد که به صورت پیش‌فرض روی گزینه 1x یا دوربین اصلی قرار دارد اما با لمس کردن می‌توان آن را به 0.7x یا دوربین واید تغییر داد. گرفتن و کشیدن این آیکون یه سمت چپ امکان افزایش زوم دیجیتال تا 6 برابر را فراهم می‌کند که نتیجه عکاسی با آن را در ادامه خواهیم دید.

در بخش More که در ادامه ردیف حالت‌های دوربین قرار دارد می‌توان به گزینه‌هایی مثل عکاسی پانوراما، برداشت HDR، تصویربرداری اسلوموشن، تایم‌لپس و البته عکاسی حرفه‌ای یا Pro دست پیدا کرد که اکثر آن‌ها در View 20 نیز حضور داشتند اما برخی موارد از جمله گزینه AR Lens و Super macro از این جمع حذف شده‌اند. از جمله گزینه‌های نچندان هوشمندانه منتقل شده به این منو باید از HDR یاد کرد که البته که در گذشته نیز به همین صورت تکرار شده بود، اما همانطور که در ادامه خواهیم دید دوربین اصلی به صورت خودکار (فارغ از فعال یا غیر فعال بودن HDR)، نور بیشتری را در اختیار سوژه‌های درون سایه قرار می‌دهد و در بسیاری از مواقع نیازی به فعال کردن HDR به صورت دستی وجود ندارد.

در منوی setting دوربین، به تنظیمات نسبتا اندکی برمی‌خوریم که از آن جمله باید به تغییر وضوح، فعال کردن تگ مکانی و خطوط راهنمای تصویر، حذف صدای شاتر، تایمر اتوماتیک، کنترل صوتی و افزودن واترمارک اشاره کرد.

با فعال کردن مد Pro یا حرفه‌ای دو گزینه جدید به این منو افزوده می‌شود که شامل نور کمکی فوکوس و Horizental level برای تنظیم صاف بودن دوربین نسبت به افق می‌شوند. در این حالت البته برخلاف انتظار از گزینه حالت RAW برای گرفتن عکس با فرمت DNG خبری نیست و همچنان JPG‌ تنها گزینه حاضر در این بخش است.

با فعال کردن گزینه Pro مثل قبل شش گزینه قابل تغییر شامل تنظیمات Metering، تغییر عدد ISO (از 50 تا 3,200)، تنظیم دستی سرعت شاتر (از 1/4000 ثانیه تا 30 ثانیه)، تغییر در نورگیری، اتوفوکوس دستی و خودکار (در دو حالت AF-S برای اتوفوکوس تکی مناسب سوژه‌های ثابت و AF-C برای اتوفوکوس دنبال کننده برای سوژه‌های متعدد و متحرک) و در نهایت White balance در دسترس قرار می‌گیرند. با نگه داشتن دست روی نورگیری (یا EV) و گزینه اتوفوکوس دستی و خودکار می‌توان مقادیر آن‌ها را (به صورت مستقل یا همزمان با هم) ثابت نگه داشته یا اصطلاحا لاک کرد و سایر گزینه‌ها را متناسب با آن‌ها تغییر داد.

عکاسی با آنر 9X را در یک روز نسبتا آفتابی زمستانی آغاز کردیم جایی‌که به‌رغم ایده‌آل نبودن نور، همچنان شرایط مناسبی برای تصویربرداری در دسترس قرار داشت. در نخستین سوژه به سراغ یک منظره باز و عکاسی اتوماتیک با وضوح 12 مگاپیکسلی پیش‌فرض دوربین اصلی رفتیم که با وجود اندکی کنتراست پایین‌تر و رنگ‌هایی روشن‌تر از حالت عادی، از لحاظ میزان جزییات شرایط بسیار مناسبی را ارائه می‌کند.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با تکرار همین سوژه با دوربین 8 مگاپیکسلی واید طبق انتظار به دلیل کاهش ابعاد سنسور، از کیفیت و جزییات تصویر کاسته می‌شود اما از سوی دیگر رنگ‌ها به سمت اشباع بیشتر پیش رفته و با وجود آن‌که این بار به دلیل پر رنگ‌تر بودن بیش از اندازه از واقعیت فاصله می‌گیرند اما تجربه نسبتا بهتری را در این زمینه نسبت به دوربین اصلی ارائه می‌دهند.

برداشت تصویر با دوربین واید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با کاهش نور و برداشت تصویر از سوژه‌ای با روشنایی کمتر این رویه بار دیگر تکرار شده و در حالی‌که دوربین اصلی از جزییات و کیفیت بالاتری در مقایسه با دوربین 8 مگاپیکسلی برخوردار است اما رنگ‌های دوربین التراواید اشباع‌شده‌تر بوده و شاید از نگاهی برخی کاربران شرایط بهتری را ارائه کند. جزییات ارائه شده در تصویر دوربین اصلی با وجود رضایت‌بخش بودن چندان فوق‌العاده نیز نبوده و هنوز به نمونه‌های بهتری در این کلاس می‌توان اشاره کرد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر با دوربین واید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برای مشخص شدن توانایی‌های دوربین اصلی به سراغ سوژه‌ای با جزییات بسیار فراوان می‌رویم که طبق انتظار از لحاظ رنگ چندان به تجربه واقعی نزدیک نیست اما با برش اندازه واقعی با جزییات نسبتا مناسبی روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

از عملکرد دوربین در تصاویر از فاصله نزدیک یا ماکرو می‌توان کاملا رضایت داشت و از لحاظ سرعت و دقت فوکوس با نمونه مناسبی روبرو می‌شویم.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در حالت پرتره، دوربین 2 مگاپیکسلی تعیین عمق، عملکرد رضایت‌بخشی را به نمایش گذاشته و با وجود سرعت نچندان بالا در تشخیص سوژه اصلی، محو سازی و افکت بوکه به خوبی صورت می‌‌پذیرد. در این میان البته برخی از لبه‌های تصویر همراه با پس‌زمینه، مات شده‌اند که این موضوع با توجه به جزییات فراوان سوژه ایراد چندان بزرگی نیز به حساب نمی‌آید.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت پرتره - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

همانطور که در بخش تنظیمات نیز اشاره شد، گزینه برداشت HDR کاملا دور از دسترس در بخش More جای گرفته و همین موضوع ظن تأثیر کم این گزینه در روند تصویربرداری را تقویت می‌کند. در عمل، فعال یا غیر فعال بودن این گزینه تقریبا هیچ تأثیری بر نتیجه کار نداشته و دوربین بدون توجه به انتخاب این گزینه، همواره نقاط حاضر در سایه و قسمت‌های با نورگیری بیشتر را از لحاظ روشنایی، تعدیل می‌کند.

برداشت تصویر با دوربین اصلی با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی در زمینه رنگ، عملکرد دوگانه‌ای را از خود نشان می‌دهد جایی‌‌که برای نمونه در تصویر زیر، تصویر تنه درخت تیره‌تر از حالت واقعی و برگ‌ها روشن‌تر از واقعیت ثبت شده‌اند و در سوژه دوم نیز رنگ قرمز صندلی اندکی تیره‌تر از آنچه در واقعیت وجود دارد به تصویر کشیده شده است.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

دوربین اصلی همانطور که اشاره شد امکان 6 برابر زوم دیجیتال را ارائه می‌کند که نتیجه آن طبق انتظار چندان با کیفیت و خالی از نویز نیست اما به شرط نور مناسب می‌توان از آن گه‌گاه برای نزدیک شدن به سوژه استفاده کرد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی با 6x زوم دیجیتال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت پانوراما در آنر 9X به سادگی و سهولت انجام شده و در تصویر نهایی ضمن ایجاد جزییات بالا، خبر چندانی از خطوط اتصال عکس‌ها به هم نیز دیده نمی‌شود.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت پانوراما - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در شب و پیش از فعال کردن Night Mode می‌توان در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی تصاویر نسبتا با کیفیتی را از لحاظ میزان نورگیری و رنگ ثبت نمود اما طبق انتظار در زمینه جزییات شرایط چندان ایده‌آلی برقرار نیست. با فعال کردن حالت شب و افزایش زمان نورگیری به 4 ثانیه، جزییات تصویر کاملا ارتقاء یافته و ضمن حفظ کیفیت رنگ و بهبود کنتراست، میزان نویز در نقاط تیره‌تر نیز کاهش پیدا می‌کند.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در یک محیط کاملا تاریک‌تر، اثرات نایت مد را بیش از قبل می‌توان مشاهده کرد جای‌که جزییات نامشخص در عکس عادی حالا به نمایش گذاشته می‌شوند. یک نکته منفی در این میان افزایش نویز در بخش‌های روشن‌تر تصویر است که این مورد را در بخش آسمان در تصویر زیر می‌توان مشاهده کرد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در آخرین سوژه عکاسی در شب به سراغ یک منظره باز رفتیم و در ابتدا تصویری را با وضوح کامل 48 مگاپیکسلی برداشت کردیم که در نگاه اول نسبتا با کیفیت به نظر می‌رسد اما با برش اندازه واقعی، با حجم بالایی از نویز و جزییات اندکی روبرو می‌شویم که به روشنی به ناکارامدی این وضوح برای سوژه‌های با نور کم اشاره می‌کند.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با وضوح 48 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

همین سوژه را با وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی دوربین اصلی تکرار کردیم که در این حالت با وجود آن‌که هنوز از حالت ایده‌آل فاصله داریم اما جزییات بیشتر و نویز کمتری ایجاد می‌شود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با وضوح 48 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در نهایت با فعال کردن حالت شب یا نایت مد تصویری به مراتب بهتر از دو حالت دیگر تولید می‌شود که با وجود آن‌که رنگ‌های اشباع‌شده‌تری نسبت به دنیای واقعی دارد اما در زمینه جزییات و نویز شرایط بسیار بهتری را نشان می‌دهد. حالت شب در این دوربین با وجود آن‌که برای سوژه‌های ایستا شرایط ایده‌آلی را ایجاد می‌کند اما نگفته پیداست که به دلیل باز ماندن چهار ثانیه‌ای شاتر، مناسب سوژه‌های متحرک نبوده و تقریبا نمی‌توان از آن برای صحنه‌های پر تحرک استفاده کرد.

برداشت تصویر با دوربین اصلی در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

فیلم‌برداری این دوربین حداکثر با وضوح 1080p با 60 فریم در ثانیه با بیت‌ریت ویدئویی نزدیک به 25Mbps و صدای دو کاناله استریوی 181‌کیلوبیت بر ثانیه‌ای انجام می‌شود که بیت‌ریت ویدئویی در آن با کاهش نرخ برداشت فریم به 30fps به نزدیک به 17Mbps‌ کاهش پیدا می‌کند. از لرزه‌گیر دیجیتال دست (یا آنطور که آنر می‌گوید: AIS) در این دو وضوح خبری نیست و تنها در رزولوشن 720p می‌توان از این مکانیزم کاهش لرزش سود جست. عملکرد بخش فیلم‌برداری این دوربین در تصویربرداری فول اچ‌دی در نبود لرزه‌گیر، چندان فوق‌العاده ارزیابی نشده و لرزش‌های کوچک دست نیز به نتیجه نهایی منتقل می‌شود. در وضوح 720p اما با شرایط بهتری روبرو می‌شویم و به قیمت کاهش جزییات، بخش قابل توجه‌ای از لرزه‌های دست جبران می‌شود. در وضوح 720p و 1080/30p امکان برداشت عکس با وضوح 9 مگاپیکسل (2256×4000 پیکسل) وجود دارد اما در وضوح 1080/60p این وضوح تنها به 2 مگاپیکسل (1080×1920 پیکسل)، محدود است. رنگ و کنتراست ویدئوهای فول اچ‌دی این دوربین در سطح مناسبی قرار می‌گیرد و به لحاظ جزییات شرایط برای مطلوب تلقی کردن آن‌ها فراهم است از سوی دیگر نبود لرزه‌گیر در این دو وضوح، نتیجه مثبت آن‌ها را تحت تأثیر قرار داده است. در سه ویدئوی زیر نتیجه نبود لرزه‌گیر دست در دو وضوح 1080p با 30 و 60 فریم در ثانیه و حضور آن در وضوح 720 با 30 فریم در ثانیه به نمایش گذاشته شده است.

برداشت اسلوموشن در این دوربین حداکثر با نرخ 480fps با وضوح 720×1280 پیکسل انجام می‌پذیرد که با وجود آن‌که نسبت به نمونه‌های پیشرفته‌تر این رده با نرخ 960fps در جایگاه پایین‌تری قرار می‌‌گیرد اما همچنان می‌توان از کیفیت و عملکرد آن رضایت داشت. نمونه‌ای از ویدئوی اسلوموشن این دوربین را در زیر مشاهده می‌کنید.

دوربین سلفی

دوربین سلفی 16 مگاپیکسلی گوشی در زمانی نزدیک به 1 ثانیه از جای خود خارج شده و بازگشت آن به داخل نیز تقریبا به همین زمان نیاز دارد. گشودگی دیافراگم لنز این دوربین f/2.2 بوده و از فوکوس خودکار نیز در آن خبری نیست. از کیفیت تصاویر برداشتی این دوربین از لحاظ جزییات و تفکیک سوژه اصلی از پس‌زمینه به میزان بسیار زیادی می‌توان راضی بوده و به شرط رعایت فاصله معمول برداشت تصویر، امکان برداشت سلفی‌های با کیفیتی را ارائه می‌کند. فعال بودن گزینه AI یا هوش مصنوعی، اغلب، رنگ‌های اشباع‌شده‌‌تری را تولید می‌کند که در ترکیب با حالت پیش‌فرض زیباسازی چهره، تصویری دور از واقعیت اما جذاب‌تر را به نمایش می‌گذارد. اما با غیر فعال کردن AI رنگ تصویر به واقعیت کاملا نزدیک شده و با شرایط مطلوب‌تری روبرو می‌شویم. در مجموع با توجه به قیمت و کلاس کاری گوشی از نتیجه به‌دست آمده از این دوربین نیز نمی‌توان ناراضی بود.

باتری

آنر 9X با یک باتری نسبتا حجیم با ظرفیت 4 هزار میلی آمپر ساعتی ارائه می‌شود که نسبت به آنر 8X سال گذشته با افزایش 250‌ میلی آمپر ساعتی روبرو شده است. این باتری که شرکت سازنده آن را برای یک روز کامل، کافی می‌داند (all-day battery)، عملا از دوام مناسبی برخوردار بوده و با تکیه بر پردازنده 12 نانومتری نسبتا کم‌مصرف، به شرط تنظیم روشنایی صفحه‌نمایش روی حالت اتوماتیک و کنترل مواردی مثل تماشای ویدئو یا استفاده از شبکه‌های اجتماعی می‌توان حتی تا 2 روز نیز روی آن حساب کرد.

دوام این باتری در تست Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark که طبق معمول با قرار دادن روشنایی صفحه‌نمایش روی 50 درصد انجام می‌شود، به 13 ساعت و 22 دقیقه رسید که این رقم البته با توجه به ناهماهنگی اپلیکیشن با صفحه‌نمایش فول‌اسکرین دستگاه و سیاه ماندن نوار بزرگی در زیر صفحه‌نمایش، چندان دقیق به نظر نمی‌رسد. برای مقایسه، نمونه‌ای مثل گلکسی A50 با باتری مشابه، صفحه‌نمایش کوچک‌تر و پروسسور دارای هسته‌های مشابه اما با لیتوگرافی کم‌مصرف‌تر 10 نانومتری، ‌این تست را تا 12 ساعت 41 دقیقه ادامه داد و طبیعتا از آنر 9X با صفحه‌نمایش بزرگ‌تر و پروسسور 12 نانومتری انتظار دوام کمتری می‌رود.

آنر 9X همانطور که اشاره شد از شارژ سریع پشتیبانی نکرده و درست مثل 8X با یک شارژر ضعیف 10 واتی عرضه می‌شود. این در حالی‌ست که رقبای اصلی این گوشی از جمله Samsung Galaxy A50 و Xiaomi Mi 9 Lite با شارژرهای به ترتیب 15 و 18 واتی، عملکرد بهتری را روی کاغذ نشان می‌دهند. تست شارژینگ باتری آنر 9X را ازحالت خاموش و با رسیدن شارژ به 2 درصد (جایی‌که گوشی به صورت خودکار خاموش می‌شود)، آغاز می‌کنیم. در این حالت پس از گذشته 5، 10 و 15 دقیقه، شارژ باتری به‌ترتیب به 9، 13 و 17 درصد می‌رسد. پس از 30 دقیقه، باتری گوشی 31 درصد شارژ دارد که تنها 1 درصد کمتر از گلکسی A50 در این لحظه است. با گذشته یک ساعت، باتری تا 57 درصد شارژ می‌شود که 3 درصد از همتای سامسونگی خود عقب افتاده است. این اختلاف پس از 90 دقیقه نیز چندان زیاد نشده و با نسبت 82 به 86 درصد هنوز اندک به نظر می‌رسد. آنر 9X در نهایت در زمان 121 دقیقه به شارژ خود پایان می‌دهد که تنها 13 دقیقه زمان بیشتری در مقایسه با Galaxy A50 با شارژر پر قدرت‌تر 15 واتی است. بدین‌ترتیب با وجود ارائه نشدن شارژر سریع همراه با آنر 9X از عملکرد و سرعت شارژر 10 واتی نمی‌توان چندان ناراضی بود و هنوز از حداقل‌های این رده چندان فاصله نمی‌گیرد.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

آنر 9X به صورت پیش‌فرض با سیستم‌عامل اندروید 9 و رابط کاربری EMUI 9.1 عرضه می‌شود که پیش از این بارها در دیگر گوشی‌های هواوی و آنر مشاهده شده و تقریبا همانی‌ست که در Honor 20 Pro نز با نام Magic UI 2.1 شناخته می‌شد. زمان بوت گوشی نزدیک به 21 ثانیه است که زمان نسبتا سریعی به حساب می‌آید.

در صفحه قفل در حالت پیش‌فرض، زمان و تاریخ همراه با برخی موارد دیگر مثل کاهش ظرفیت باتری و میانبر دوربین در پایین قرار دارند که نسبت به گذشته تغییری را نشان نمی‌دهند. در آنر 20 پرو با با فعال کردن گزینه تقویم ایرانی (Persian Calendar) در اپلیکیشن تقویم، تاریخ شمسی نیز در این صفحه در زیر تاریخ میلادی به نمایش گذاشته می‌شد اما این گزینه، حالا حداقل به‌صورت پیش‌فرض در صفحه قفل ظاهر نمی‌شود.

با اسکرول از پایین به بالای صفحه‌نمایش مثل قبل می‌توان به میانبرهای سریع این قسمت و گزینه‌های مرتبط با والپیپر و صفحه قفل دسترسی پیدا کرد؛ میانبرهای این بخش بدون تغییر بوده و در اینجا نیز از گزینه HiVision در کناره سمت راست می‌توان برای شناسایی محیط با هوش مصنوعی استفاده کرد. با Swipe کردن دست به چپ و راست در این حالت می‌توان تصویر کاور این بخش را به سادگی تغییر داد.

در صفحه هوم به نکته خاصی برنخوردیم و همچنان در صفحات متعدد این قسمت در غیبت منوی اصلی یا app drawer می‌توان آیکون برنامه‌ها، ویجت‌ها و میانبرها را قرار دارد. البته از طریق یک گزینه جداگانه در منوی Setting می‌توان منوی اصلی یا app drawer را به رابط کاربری اضافه کرد.

زیر صفحه‌نمایش حداکثر 5 آیکون قابل جای‌گذاری هستند که می‌توان آن‌‌ها را به 4 آیکون نیز کاهش داد. با نگه‌داشتن دست روی آیکون‌های صفحه‌ هوم به سبک 3D Touch فقید اپل، گزینه‌های مرتبط با آن آیکون برای دسترسی آسان‌تر ظاهر می‌شوند که از آن جمله می‌توان به تشکیل هات‌اسپات و فعال کردن وای‌فای، بلوتوث و دیتای موبایلی هنگام نگه داشتن دست روی آیکون Setting، جست‌وجو در بین تصاویر، رفتن به عکس‌های Favorites و به نمایش گذاشتن آخرین عکس‌های اضافه شده هنگام نگه داشتن دست روی گالری و گرفتن ویدئو یا سلفی موقع نگه داشتن دست روی آیکون دوربین اشاره کرد.

با نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر یا نگه داشتن انگشت روی صفحه‌نمایش به حالت ویرایشی صفحه هوم وارد می‌شویم که افزودن و کاستن از صفحات این قسمت، تغییر والپیپر و ویجت‌ها همراه با دسترسی به تنظیمات هوم‌اسکرین، گزینه‌های قابل اشاره در آن را تشکیل می‌دهند.

در بخش تنظیمات هوم اسکرین شرایط به آنر 20 پرو شباهت کاملی دارد و در اینجا نیز می‌توان چینش ماتریسی آیکون‌های صفحه هوم را از بین سه حالت 6×4، 5×5 و 6×5 انتخاب کرد، از قفل کردن پوسته بهره برد، گوگل فید را به دسک‌تاپ سمت راست افزود و جای خالی برنامه‌ها در هنگام حذف یک اپلیکیشن را پر نمود. تنها تفاوت این بخش با آنر 20 پرو به افزوده شدن گزینه هوم‌اسکرین لوپ برای چرخش دائم صفحه‌ی هوم، حین اسکرول افقی باز می‌گردد.

با اسکرول رو به پایین صفحه‌نمایش از قسمت میانی، مثل گذشته منویی با امکان جست‌وجوی سریع در تمامی قسمت‌های گوشی (اپلیکیشن‌ها، کنتاکت‌ها، پیام‌ها و...) فراهم شده و اپلیکیشن‌های بیشتر استفاده شده نیز در زیر کادر جست‌وجو نشان داده می‌شوند.

Notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش در اولین برخورد تفاوتی با گذشته نداشته و با یک بار پایین کشیدن آن علاوه بر اعلان‌برنامه‌ها، نواری از 5 گزینه پیش‌فرض شامل وای‌فای، بلوتوث، چراغ‌قوه، پروفایل صوتی و چرخش خودکار صفحه‌‌نمایش در بالا به نمایش در می‌آیند و اسلایدر تغییر روشنایی نیز بدون گزینه فعال کردن روشنایی خودکار در پایین این قسمت دیده می‌شود. در نهایت در بالای این بخش آیکونی برای دسترسی مستقیم به منوی تنظیمات و گزینه‌ای برای ویرایش آیکون‌های همین منو در نظر گرفته شده است.

با ادامه اسکرول 5 ایکون دیگر این بخش به نمایش گذاشته می‌شود و با لمس گزینه ادیت در بالا نیز 73 گزینه دیگر امکان افزوده شدن به این لیست را پیدا می‌کنند. تنها غایب این بخش در مقایسه با آنر 20 پرو، گزینه NFC است.

منوی Setting دیگر منوی بدون تغییر در این ساختار منویی‌ست که بر بالای آن مثل گذشته، باکسی برای جست‌وجو، گزینه‌ای جهت لاگین کردن در حساب کاربری هواوی و گه‌گاه پیشنهادهایی برای دسترسی به برخی قسمت‌های آن ارائه می‌شود. برخی بخش‌های Setting نسبت به نسخه‌های قبلی EMUI جابجا شده‌اند (همچون انتقال باتری به جایگاه پایین‌تری در این لیست) برخی از تفکیک یک منوی تکی ساخته شده‌اند (همچون دو منوی تکی Apps و Notifications که در گذشته یک منوی واحد را تشکیل می‌دادند) و برخی نیز از چندی قبل در این قسمت حضور پیدا کرده‌اند (همچون Home screen & wallpaper و منوی Digital balance)

منوی Digital balance در حقیقت راه‌کار هواوی و زیر مجموعه آنر آن برای کاهش استفاده کاربران از گوشی موبایل و بازگرداندن آنها به دنیای واقعی‌ست. در این منو، آماری از نوع استفاده از گوشی در طی روز و هفته ارائه شده و می‌توان با گزینه App limits، محدودیت زمانی برای استفاده از اپلیکیشن‌های مختلف از جمله شبکه‌های اجتماعی تعیین کرد. در این منو همچنین در صورتی که قصد کنترل گوشی فرزندان‌تان را هم داشته باشید گزینه‌هایی برای محدود کردن استفاده از دستگاه در نظر گرفته شده است. گزینه Bedtine در این منو امکان تنظیم و فعال‌سازی خودکار زمان استراحت برای بلاک کردن اپلیکیشن‌ها و خاکستری کردن صفحه‌نمایش را فراهم می‌آورد. یک نکته جدید در این منو در بخش Screen time قابل مشاهده است که در آن روزهای کاری هفته از روزهای استراحت تفکیک شده و می‌توان برای هریک سناریوهای متفاوتی را تعیین کرد. روزهای کاری و استراحت هفته نیز در این قسمت به دلخواه قابل انتخاب هستند.

گزینه System navigation در منوی سیستم از دیگر نکات نچندان جدید اما کاربردی منوی این رابط کاربری‌ست. در این بخش جدا از حالت استاندارد سه‌دکمه زیر صفحه‌نمایش و Navigation dock یک گزینه بدون دکمه نیز در دسترس قرار دارد که در آن برای عقب رفتن در منوها و عمل back تنها کافی‌ست کناره‌های عمودی صفحه‌نمایش را رو به داخل اسکرول کرد، برای رفتن به صفحه هوم، مرکز بخش پایینی را رو به بالا کشید و برای نمایش برنامه‌های در حال اجرا یا Recent tasks، دست را از پایین به سمت بالا کشیده و چند لحظه نگه داشت. فعال کردن این گزینه به خصوص در آنر 9X به سبک نبودن هرگونه ناچ در بالای صفحه‌نمایش، تجربه‌ای کاملا فول‌اسکرین از دستگاه را به نمایش می‌گذارد.

برای گرفتن اسکرین‌شات طبق معمول همه گوشی‌های دیگر در اینجا نیز می‌توان از ترکیب دکمه‌های پاور و ولوم پایین استفاده کرد اما برخلاف اغلب دیگر اسمارت‌فون‌های سال‌های گذشته هواوی آنر، گزینه دو بار ضربه زدن با پشت انگشت (Knuckle) یا کشیدن یک دایره بسته با پشت انگشت برای گرفتن اسکرین شات در این گوشی در دسترس قرار ندارد. این ماجرا در زمینه اسکرین‌ریکورد نیز تکرار شده و همچون آنر 20 پرو برای گرفتن اسکرین ریکورد به جز تاگل در نظر گرفته شده برای آن در منوی نوتیفیکیشن، تنها می‌توان از گرفتن همزمان ولوم بالا و دکمه پاور بهره برد.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

پردازش در آنر 9X با چیپ‌ست 12 نانومتری Kirin 710F انجام می‌شود که بزرگ‌ترین تفاوت این گوشی با آنر 9X Pro‌ مجهز به پروسسور 7 نانومتری Kirin 810 را تشکیل می‌دهد. انتخاب Kirin 710F برای این گوشی در حالی که آنر 8X سال گذشته نیز به همین پروسسور مجهز بود علامت سوال بزرگی را پیش روی کاربران قرار می‌دهد. هسته‌های هشت‌گانه این چیپ‌ست، متشکل از 4 هسته 2.2 گیگاهرتزی Cortex-A73 و 4 هسته 1.7 گیگاهرتزی Cortex-A53 می‌شود که به جز 100 مگاهرتز کاهش کلاک پردازنده (در قسمت‌ هسته‌های A73) تفاوت دیگری در بخش پردازشی با Exynos 9610 حاضر در Galaxy A50 ندارد. این دو پروسسور اما با وجود هسته‌های پردازشی یکسان در زمینه لیتوگرافی ساخت (12 نانومتری در Kirin 710F و 10 نانومتری در Exynos 9610)، متفاوت بوده و گرافیک Mali-G51 MP4 آنر 9X نیز حداقل روی کاغذ جایگاه پایین‌تری نسبت به Mali-G72 MP3‌ حاضر در A50 دارد.

حافظه رم گوشی در نسخه حاضر در بازار ایران 6 گیگابایت بوده و 128 گیگابایت حافظه داخلی قابل ارتقاء نیز برای آن در نظر گرفته شده است. از این میزان حافظه در اولین بوت و پیش از نصب برنامه جدید‌، آپدیت برنامه‌های داخلی یا انتقال هرگونه فایلی به دستگاه، نزدیک به 118.6 گیگابایت در اختیار کاربران قرار دارد. برای مقایسه بد نیست بدانید این رقم برای A50 نزدیک به 10 گیگابایت کمتر و برابر با 108.7 گیگابایت است.

حافظه داخلی آنر 9X به گفته شرکت سازنده از نوع UFS 2.1 است که این موضوع با کسب سرعت 722 مگابایت بر ثانیه در تست خوانش ترتیبی (Sequential Read) از آزمون AndroBench کاملا تصدیق می‌شود. سرعت بالای حافظه داخلی یکی از برگ‌های برنده 9X در مقابل رقباست جایی‌که Galaxy A50 در این تست با کسب امتیاز 505 مگابایت بر ثانیه، سرعت کمتری را نشان می‌دهد و سرعت حافظه داخلی نمونه‌ای مثل Nokia 7.2 با امتیاز تنها 280MB/s نیز تقریبا یک‌سوم آنر 9X است.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به نوع چیپ‌ست حاضر در این مدل می‌توان انتظار نتیجه نسبتا مشابهی از آن در مقایسه با نمونه‌ای چون Galaxy A50 در تست‌های پردازشی داشت اما در بخش گرافیکی، روی کاغذ شرایط به نفع A50 به نظر می‌رسد.

مطابق معمول این قسمت از تست پردازشی Geekbench در دو نسخه 4.4.2 و 5.0.3 آغاز می‌کنیم که با الگوریتم‌های متفاوت، توان و کیفیت هسته‌های پردازشی گوشی را سنجیده و در این میان، دیگر فاکتورها از جمله بخش گرافیکی و حافظه تأثیر خاصی در نتیجه آن‌ها ندارند. امتیاز آنر 9X در نسخه 4.4.2 این تست در دو حالت تک‌ هسته‌ای و چند هسته‌ای به ترتیب به 1,542 و 5,524 واحد می‌رسد که در حالت تک هسته‌ای در مقایسه با امتیاز 1,681 به دست آمده از گلکسی A50‌ (عمدتا به دلیل 100 مگاهرتز فرکانس بیشتر هسته‌های قوی‌تر پروسسور Exynos 9610) اندکی در جایگاه پایین‌تری قرار می‌گیرد اما این ضعف در حالت چند هسته‌ای جبران شده و در مقایسه با امتیاز 5,357 حاضر در A50، حتی با نتیجه بهتری روبرو می‌شویم. بد نیست بدانید آنر 9X Pro با پروسسور قوی‌تر Kirin 810 این تست را به ترتیب با امتیازهای 2,799 و 7,744 پشت سر می‌گذارد.

در نسخه جدیدتر این بنچ‌مارک یعنی ورژن 5.1.0، آنر 9X به امتیازهای 317 و 1,371 واحد می‌رسد که جایگاه متوسط رو به پایین بخش پردازشی این مدل را مجددا به نمایش می‌گذارد. برای مقایسه کافی‌ست بدانید پرچمداران فعلی بازار در بخش تک‌ هسته‌ای و چند هسته‌ای این تست به‌ترتیب به امتیازهای بیش از 700 واحد و 2,500 واحد دست پیدا می‌کنند و آنر 9X Pro نیز با امتیازهای 579 و 1,860 حساب خود را کاملا از نسخه عادی این گوشی جدا می‌کند.

در تست دوم یعنی AnTuTu v8.1.7-OB امتیاز به دست آمده از آنر 9X در حالی به 181,910 واحد می‌رسد که مدلی مثل A50s دقیقا امتیاز مشابهی را کسب می‌کند.

در بررسی رخ به رخ این دو مدل در این تست با این‌که A50s در زمینه گرافیک نتیجه بسیار بهتری به دست می‌آورد اما آنر 9 ایکس در پردازنده، UX و به خصوص حافظه از رقیب پیشی گرفته و بدین‌ترتیب امتیازهای این دو به هم نزدیک می‌شود.

در آخرین گام به سراغ آزمون Sling Shot Extreme OpenGL ES 3.1 از تست 3DMark رفتیم که یک تست گرافیکی سطح بالا بوده و به خوبی اختلاف آنر 9 ایکس با رقبا را به نمایش می‌گذارد. امتیاز آنر 9X در این تست تنها 911 واحد است که نسبت به A50 با امتیاز 1,282‌ واحدی اختلافی مشهود دارد. این اختلاف البته تنها سطح گرافیک این گوشی را مشخص می‌کند و به معنای اجرا نشدن بازی‌های مختلف در آن نیست. از سوی دیگر حضور گزینه GPU Turbo 3.0 در این گوشی اجرای روان بازی‌های محبوبی مثل PUBG را تضمین می‌کند. اگر به دانستن امتیاز آنر 9X Pro در این تست علاقه‌ دارید باید بدانید که این مدل با تکیه بر گرافیک با کیفیت Mali-G52 MP6 در این تست به امتیازی در حدود 2,400 واحد دست می‌یابد.

ارتباطات

آنر 9X با حضور پروسسور Kirin 710، روی کاغذ امکان دستیابی به سرعت 600 مگابیت بر ثانیه تحت LTE Cat.12 را دارد هرچند شرکت سازنده این بار هم اطلاعات چندانی را در این زمینه منتشر نکرده است. نسخه 4.2 بلوتوث دستگاه در مقایسته با رقبای این مدل با بلوتوث 5 نسبتا قدیمی به نظر می‌رسد هرچند در عمل تفاوت خاصی در عملکرد این قسمت با ورژن پنج دیده نمی‌شود. وای‌فای دو باند ac، مسیریاب‌های GPS و GLONASS و درگاه USB-C دیگر گزینه‌های ارتباطی این مدل را تشکیل می‌دهند و NFC نیز غایب بزرگ این بخش به حساب می‌آید.

کلام آخر

Honor 9X اسمارت‌فونی در رده میانی با گزینه‌های جذابی در بخش طراحی از جمله صفحه‌نمایش تمام‌صفحه و افکت الماسی جالب توجه (تنها در نسخه آبی) در بخش پشتی‌ست که چشم هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند. دوربین سلفی پاپ‌آپ دستگاه برای این رده قیمتی، امکان جالب‌توجه‌ای به حساب می‌آید و به‌کارگیری آن باعث حذف هرگونه ناچ یا بریدگی در بخش بالایی شده است. جنس این بدنه البته چندان جالب‌توجه به نظر نمی‌رسد و پلاستیکی بودن آن در هر دو بخش پشتی و فریم پیرامونی، رده قیمتی دستگاه را به خوبی یادآوری می‌کند.

از کیفیت صفحه‌نمایش و عملکرد آن در محیط‌های مختلف نوری می‌توان رضایت داشت و طراحی تمام‌صفحه آن نیز کارکرد جالب‌توجه‌ای را ارائه می‌دهد که به خصوص در هنگام بازی و تماشای ویدئو، از کلاس کاری دستگاه، به مراتب فراتر می‌رود.

دوربین اصلی 48 مگاپیکسلی گوشی (با وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی) از کیفیت مناسبی در سوژه‌های مختلف برخوردار بوده و در شب نیز با کمک گزینه Night Mode تصاویر جالب توجه‌ای را از سوژه‌های بدون حرکت تهیه می‌کند. میزان جزییات به تصویر کشیده شده در این دوربین به خصوص در محیط‌های با نور کمتر همچنان جای بهبود دارد اما در محیط‌های روشن‌تر با مشکل خاصی در آن روبرو نشدیم. دوربین واید در پوشش سوژه‌های بیشتر و وسیع‌تر در کادر تصویر موفق عمل می‌کند اما در نبود فوکوس خودکار، کیفیت چندان بالایی را به خصوص در نور کمتر ارائه نمی‌کند و در زمینه رنگ نیز از شرایط ایده‌آل فاصله دارد. از کیفیت دوربین سلفی گوشی به میزان زیادی رضایت داشتیم و با وجود نبود فوکوس خودکار، تصاویر با کیفیتی را به شرط رعایت فاصله معمول گرفتن عکس سلفی (نزدیک به یک دست) ایجاد می‌کند.

دوام باتری 4 هزار میلی آمپر ساعتی گوشی در سطح متوسط رو به بالایی قرار دارد و در یک استفاده معمول شاید بتوان دو روز کامل روی آن حساب کرد. از شارژ سریع برای این باتری خبری نیست اما روند شارژ این باتری نیز چندان کند نبوده و پس از 30 و 60 دقیقه به ترتیب تا 31 و 57 درصد توان آن پر شده و برای تکمیل شارژ نیز به 2 ساعت زمان نیاز دارد. گزینه‌های پردازشی گوشی در سطح چندان فوق‌العاده‌ای قرار ندارند و با آن‌که رم 6 گیگابایتی و حافظه 128 گیگابایتی پر سرعت UFS 2.1 گزینه‌های ایده‌آلی برای این رده قیمتی به نظر می‌رسند اما تکرار حضور پردازنده Kirin 710 ‌(حاضر در آنر 8X سال قبل)، جایگاه این مدل نسبت به برخی رقبای آن را تضعیف کرده است. استفاده از نسخه 4.2 برای بلوتوث، غیبت NFC از بخش ارتباطی و ترکیبی بودن اسلات حافظه و سیم‌کارت، برخی دیگر از نکات منفی این گوشی را تشکیل می‌دهند.