mobile.ir - مرجع موبایل ایران

نسل جدید گوشی‌های سری A سامسونگ که نخستین بار با معرفی A30 و A50 در نمایشگاه MWC 2019 و اندکی پس از آن با گلکسی A10 به معرض دید عموم گذاشته شدند از تغییر رویه مثبتی در نگاه سامسونگ به بازار موبایل سخن می‌گویند که در آن، گوشی‌های رده میانی هم‌طراز با پرچمداران این شرکت ابزار موثری در جهت مقابله با برندهای چینی به خصوص در بازارهای حساس به قیمت به حساب می‌آیند. مدل‌های مختلف این خانواده که در حال حاضر از A10 تا A80 را شامل می‌شوند همگی به صفحه‌نمایش‌های بزرگ و کشیده،‌ باتری‌های نسبتا قوی و حافظه‌های راضی‌کننده‌ای مجهزند و به فراخور قیمت امکانات دیگری مثل دوربین‌های دوگانه و سه‌گانه، پردازنده‌های قوی‌تر و شارژ سریع باتری نیز به لیست امکانات آن‌ها افزوده می‌شود.

Samsung Galaxy A30

برترین مدل‌های این کلاس از این نیز فراتر رفته و با قابلیت‌هایی مثل مکانیزم کشویی و دوربین‌های چرخنده در گلکسی A80 و حضور پروسسور پیشرفته Snapdragon 675 در گلکسی A70 و A60 در جایگاه پیشرفته‌ترین گوشی‌های رده میانی جای می‌گیرند.

Samsung Galaxy A80

در میان گوشی‌های متنوع این خانواده، گلکسی A50 را می‌توان نمونه‌ای متعادل از لحاظ قیمت و امکانات بر شمرد که با وجود آنکه از لحاظ جنس بدنه و گزینه‌های پردازشی، هنوز فاصله مشخصی با بهترین‌های این کلاس دارد اما از سوی دیگر بدون روبرو شدن با یک افزایش قیمت غیر منطقی، در زمینه‌هایی مثل وضوح دوربین اصلی،‌ حافظه داخلی و نوع پردازنده شرایط کاملا بهتری را نسبت به چهار مدل پیش از خود ارائه می‌دهد. بدین‌ترتیب از این مدل می‌توان به عنوان انتخابی بالقوه برای کاربران با بودجه‌های محدودتر این رده یاد کرد که تقریبا اکثر امکانات مورد انتظار از یک گوشی خوش‌قیمت از جمله صفحه‌نمایش بزرگ با کیفیت مناسب (حداقل روی کاغذ)، حافظه داخلی و رم بالا، سنسور اثر انگشت درون پنل، باتری حجیم با شارژ سریع، گزینه‌های ارتباطی متنوع و البته پردازنده متعادل و کم‌مصرف را در یک مجموعه ارائه می‌کند.

سامسونگ گلکسی A50 با نام مدل SM-A505FN موضوع بررسی این نوبت است. گلکسی A50 از طریق فروشگاه آمیتیس در اختیار ما برای بررسی قرار گرفت.

جعبه محتویات

باکس کوچک ارائه شده همراه با Galaxy A50 دقیقا به همان صورتی‌ست که در Galaxy A30 نیز دیده بودیم؛ روی این جعبه تصویری از گوشی همراه با نام مدل دیده می‌شود و در پشت آن نیز برخی از مشخصات مهم دستگاه درج شده است.

محتویات درون این باکس نیز با تغییری روبرو نشده و در اینجا نیز جدا از گوشی و نوشته‌های راهنما، یک قاب شفاف انعطاف‌پذیر، شارژر، کابل USB، هدست سیمی و سوزن دسترسی به سیم‌کارت در نظر گرفته شده است.

هدست همراه دستگاه که پیش از این در A30 نیز حضور داشت با وجود ظاهرا ارگونومیک‌تر درایورهای هلالی‌شکل آن، در عمل نمونه چندان با کیفیتی به حساب نمی‌آید و تنها دکمه ارائه شده روی سیم این هدست نیز کمک چندانی به کاربران در کنترل موسیقی در حال پخش، نمی‌کند.

در زمینه شارژر نیز اوضاع به قرار سابق است و در A50 نیز از همان شارژر 15 واتی (9 ولت و 1.67 آمپر) پیشین استفاده شده که به گفته سامسونگ قادر به شارژر سریع باتری حجیم گوشی خواهد بود.

طراحی ظاهری

گلکسی A50 ظاهرا از همان بدنه براق و پلاستیکی گلکسی A30 بهره می‌برد که یک صفحه‌نمایش بزرگ 6.4 اینچی در بخش رویی آن به چشم می‌‌خورد و تنها تفاوت آن‌ها در نسخه سفید گوشی را باید در نوار نقره‌ای/آبی پیرامونی جست‌وجو کرد که اندکی در تضاد با رنگ بخش پشتی قرار دارد. نوار پیرامونی در روز بیشتر به سمت نقره‌ای و در شب و محیط‌های تاریک‌تر به سمت آبی کم‌رنگ متمایل می‌شود. طراحی بخش رویی، با حاشیه‌های اندک پیرامونی و ناچ نیم‌دایره بالای صفحه‌نمایش بدون تغییر مانده و در پشت دستگاه نیز از همان جنس پلاستیک براق جاذب اثرات انگشت با لبه‌های جانبی خمیده استفاده شده که در کمتر به نظر رسیدن ضخامت گوشی، نقش موثری ایفا می‌کنند.

مهم‌ترین تغییر در طراحی A50 نسبت به A30 در پشت دستگاه و در ردیف دوربین‌های سه‌گانه این قسمت جای دارد که در سه مدل بالاتر این رده یعنی A70، A60 و A80 نیز تکرار شده است. این تغییر البته تنها نکته جدید در بخش پشتی A50 نبوده و حذف سنسور اثر انگشت در این قسمت نیز به واقعیت دیگری در طراحی این مدل یعنی تعبیه حسگر اثر انگشت درون صفحه‌نمایش اشاره دارد.

برآمدگی دوربین‌های اصلی A50 در مقایسه با نمونه‌ای چون Huawei P30 Lite،‌ بسیار کمتر است و در حالی‌که در P30 Lite‌ لمس و فشار روی کناره‌های گوشی قرار گرفته به پشت روی میز، منجر به لق زدن دستگاه می‌شود،‌ از این مورد در A50 تقریبا به طور کامل خبری نیست.

شیشه براق بخش پشتی ، با حرکت داده شدن در نور، مثل قبل نوارهای رنگی جذابی را تولید می‌کند که طیف آن‌ها بسته به نور محیط از صدفی تا ترکیب رنگین‌کمانی متفاوت خواهد بود. پلاستیکی بودن این قسمت و شاسی پیرامونی، یکی از مهم‌ترین انتقادها به طراحی A50 را تشکیل می‌دهد که احتمال آسیب‌دیده‌گی و خراشیده‌گی در درازمدت را کاملا افزایش می‌دهند.

مثل A30 در اینجا نیز دکمه ولوم بالا در کناره سمت راست، اندکی از حد انتظار بالاتر بوده و در هر دو دست، بدون جابجا کردن گوشی یا استفاده از دست دوم، به سادگی نمی‌توان به آن دسترسی داشت. المان‌های جانبی این مدل به لحاظ تعداد و محل قرارگیری دقیقا همان موارد حاضر در A30‌ هستند که این مورد در کنار یکسان بودن ابعاد دو گوشی، ظن استفاده از یک پلتفرم مشترک برای ساخت A30 و A50 را کاملا به یقین تبدیل می‌کند.

در یک نگاه کلی با وجود آنکه جنس پلاستیکی بدنه احتمالا در نظر برخی خریداران گلکسی A50 تأثیر منفی برجای خواهد گذاشت، اما در مجموع از روند طراحی این مدل با صفحه‌نمایش بزرگ تمام‌صفحه، ترکیب یک‌دست بخش پشتی (در نبود سنسور اثر انگشت) و دوربین‌های سه‌گانه این قسمت با نیم‌نگاهی به رده قیمتی دستگاه نمی‌‌توان چندان ناراضی بود.

ابعاد و وزن

همانطور که اشاره شد سامسونگ از شاسی یکسانی برای گلکسی A50 و A30 استفاده کرده و بدین‌ترتیب ابعاد این دو مدل نیز در طول، عرض و ضخامت هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارد. ابعاد مشترک این دو مدل 7.7×74.7×158.5 میلی‌متر است که در مقابسه با دیگر 6.4 اینچی‌های هم‌رده به خصوص در زمینه عرض در جایگاه مناسبی قرار می‌گیرد. برای مقایسه Opoo R17 و Moto Z4 هر دو با صفحه‌نمایش و ناچ مشابه با وجود آن‌که در طول و ضخامت اندکی از کوچک‌تر از A50 اندازه‌گیری می‌شوند اما هر دو چند دهم میلی‌متری، عرض بیشتری دارند. ضخامت بیشتر A50 نسبت به دو مدل مذکور را نیز باید در ظرفیت 4,000 میلی آمپر ساعتی باتری آن در مقایسه با باتری‌های به ترتیب 3,500mAh و 3,600mAh در R17 و Z4 جست‌وجو کرد.

افزوده شدن دوربین سوم به لطف حذف سنسور اثر انگشت، تأثیر چندانی در وزن A50 نداشته و وزن 166 گرمی آن تنها 1 گرم سنگین‌تر از A30 است. برای مقایسه، Moto Z4 با 10 درصد باتری ضعیف‌تر، 165 گرم وزن داشته و Oppo R17 نیز با باتری 3,500 میلی امپر ساعتی، نزدیک به 16 گرم سنگین‌تر است.

صفحه‌نمایش

صفحه‌نمایش 6.4 اینچی Super AMOLED حاضر در گلکسی A50 از روی اعداد و ارقام همان پنل حاضر در A30 ست که از وضوح 1080×2340 پیکسل یا فول اچ‌دی پلاس در نسبت 19.5:9 برخوردار بوده و قطر آن در حالت مربعی به 16.21 سانتی‌متر و با در نظر گرفتن کناره‌های گرد به 15.76 سانتی‌متر می‌رسد.

در منوی Display دستگاه امکان فعال کردن Night mode (برای تیره کردن پس‌زمینه منوها) و Blue light filter (برای کاهش فشار روی چشم در هنگام کار کردن با گوشی در تاریکی) در نظر گرفته شده و با انتخاب گزینه Screen mode نیز می‌توان نوع رنگ پنل را از Adaptive display پیش‌فرض به AMOLED cinema یا دو گزینه دیگر AMOLED photo و Basic تغییر داد. از بین این چهار گزینه بالاترین درجه اشباع (و البته به تبع آن کم‌ترین دقت رنگ) به همان گزینه پیش‌فرض Adaptive display تعلق دارد و کم‌ترین آن نیز در گزینه Basic و پس از آن AMOLED cinema رخ می‌دهد. در حالت Adaptive display امکان تغییر گرمای رنگ با اسلایدر بخش پایینی به صورت دلخواه فراهم است و با لمس گزینه Advanced settings نیز می‌توان با تغییر مجزای رنگ‌های قرمز، سبز و آبی،‌ دقت رنگ بالاتری را به دست آورد.

تنها تفاوت مهم این صفحه‌نمایش با A30 به حضور سنسور اثر انگشت درون این پنل باز می‌گردد که طبق انتظار به صورت نوری عمل می‌کند و در ادامه با عملکرد آن بیشتر آشنا می‌شویم. این پنل نیز مثل دیگر OLEDهای سامسونگ، سایه سبز رنگی را در هنگام مشاهده گوشی از کناره‌ها، به خصوص روی پس‌زمینه سفید به نمایش می‌گذارد که به همین صورت در تمامی گوشی‌های این شرکت، حتی در جدیدترین پرچمداران آن نیز مشاهده می‌شود.

در زیر نور مستقیم خورشید از عملکرد A50 به شرط فعال بودن Adaptive brightness و تنظیم روشنایی روی حداکثر می‌توان کاملا رضایت داشت و با شرایطی فراتر از این رده قیمتی روبرو می‌شویم.

زیر صفحه‌نمایش با همان نوار مشکی‌رنگ 7 میلی‌متری حاضر در A30 روبرو می‌شویم و در کناره‌ها و بخش بالایی نیز این حاشیه به نزدیک به 2 میلی‌متر می‌رسد. در لبه بالایی گوشی و درست بالای محوطه ناچ و دوربین سلفی به اسپیکر تماس بر می‌خوریم و دیگر حسگرهای این قسمت (حسگر روشنایی و سنسور خاموش کردن صفحه‌نمایش حین تماس و نزدیک کردن گوشی به صورت) نیز در همین بخش قرار دارند.

سنسور اثر انگشت درون صفحه‌نمایش

در نگاه اول حذف سنسور اثر انگشت سنتی از بخش پشتی A50 و انتقال آن به درون صفحه‌نمایش کاملا به نفع طراحی یک‌دست گوشی تمام شده و در نگاه اکثر خریداران نیز این انتقال، جلوه مدرن‌تری را به این مدل می‌بخشد. در عمل اما متأسفانه با شرایط بهتری نسبت به گذشته روبرو نمی‌شویم و سنسور نوری این قسمت علاوه بر صرف زمان نسبتا زیاد برای ثبت یک اثر انگشت جدید،‌ در حین شناسایی آن نیز بسیار کند عمل کرده و برای بازگشایی قفل، نیاز به فشار دادن انگشت به صفحه‌نمایش وجود دارد. این سنسور با توجه به اینکه برای عملکرد نیاز به تاباندن نور به سطح انگشت دارد، در محیط‌های با نور کمتر (مثلا محیط‌های داخلی) عملکرد بهتری دارد اما در یک روز روشن و زیر تابش مستقیم خورشید از سرعت و دقت آن به طرز مشهودی کاسته شده و نگفته پیداست که در جایگاه ضعیف‌تری نسبت به یک سنسور اثر انگشت خازنی معمولی قرار می‌گیرد.

اجزای جانبی

مثل گذشته در کناره سمت چپ دستگاه،‌ سه اسلات مجزا برای قرارگیری دو سیم‌کارت نانو و یک کارت حافظه microSD در نظر گرفته شده که این قابلیت یکی از برگ‌های برنده مهم A50 در مقابل رقبایی مثل P30 Lite از هواوی به حساب می‌آید.

در سمت راست به دکمه بزرگ تغییر صدا و کلید پاور بر می‌خوریم که همانطور که اشاره شد دکمه ولوم بالا در آن اندکی بالاتر از حد انتظار قرار دارد.

بالای گوشی محل میکروفون دوم بوده و در پایین نیز به همان موارد پیشین یعنی میکروفون تماس، دریچه اسپیکر اصلی، جک هدست و البته پورت USB-C بر می‌خوریم. صدای اسپیکر اصلی A50 در مقایسه با A30 کاملا ارتقاء یافته و در مقایسه با P30 Lite نیز به طرز محسوسی، صدای بالاتری را ایجاد می‌کند. نکته منفی این اسپیکر که در A30 نیز تکرار شده بود به جنس صدای آن تعلق دارد که ظاهرا به دلیل فاصله اسپیکر اصلی از دریچه صدا، اندکی خفه، به گوش می‌رسد.

بخش پشتی

جنس پلاستیک براق بخش پشتی A50 در جذب آلودگی و اثرات انگشت، کاملا بی‌درنگ عمل کرده و در اولین لحظات استفاده با انبوهی از اثرات انگشت پوشیده می‌شود. این آلودگی البته طبیعتا در دو نسخه مشکی و آبی، مشهودتر است و در ورژن سفید، کمتر به چشم می‌خورد. دوربین‌های سه‌گانه، ظاهری حرفه‌ای به این قسمت بخشیده‌اند و همانطور که اشاره شد، نبود سنسور اثر انگشت حداقل در بهبود ظاهر این بخش موثر بوده است.

دوربین اصلی

در بخش پشتی A50 از سه دوربین استفاده شده که به ترتیب از بالا به پایین شامل دوربین 5 مگاپیکسلی تعیین عمق میدان با f/2.2، دوربین 25 مگاپیکسلی اصلی با f/1.7 و یک دوربین 8 مگاپیکسلی واید با میدان دید 123 درجه‌ای و گشودگی دیافراگم f/2.2 می‌شوند. هر سه دوربین درون یک قاب بیضی‌شکل قرار داشته و در زیر آن‌ها نیز به فلش LED بر می‌خوریم. این مجموعه از روی اعداد و ارقام شباهت نزدیکی به P30 Lite دارد اما حداقل در یک مورد یعنی گشودگی دیافراگم لنز دوربین اصلی، با اختلاف f/1.7 به f/1.8، شرایط اندکی به نفع A50 به نظر می‌رسد.

رابط کاربری این دوربین را به صورت تمام و کمال در A30 دیده‌ایم و تقریبا با هیچ تفاوتی در این بخش روبرو نمی‌شویم. ستون سمت راست رابط کاربری دوربین به ترتیب از بالا به پائین محل سوییچر تعویض بین دوربین‌های عقب و جلو، شاتر دوربین و آخرین عکس گرفته شده است و در یک ردیف جلوتر نیز حالت‌های مختلف دوربین شامل عکاسی و فیلم‌برداری، لایو فوکوس، برداشت Pro و پانوراما همراه با اسلوموشن و هایپرلپس به چشم می‌خورد که این دو تای آخر موارد تازه‌ای نسبت به A30 به حساب می‌آیند. گزینه اسلوموشن در این قسمت امکان برداشت ویدئوی HD با نرخ 240 فریم در ثانیه را فراهم می‌کند. در ردیف بعدی سوییچ جابجایی سریع بین دو دوربین عادی و واید دیده می‌شود و بر بالای آن نیز گزینه‌ دیگری جهت تشخیص اتوماتیک صحنه پیش رو و اعمال تنظیمات خودکار به تصویر در نظر گرفته شده که سامسونگ از آن با عنوان Scene optimizer یاد می‌کند اما کارکردی مشابه گزینه‌های AI در سایر دوربین‌ها دارد.

در سوی دیگر و در کناره سمت چپ در بالاترین قسمت یک گزینه تکی برای دسترسی به فیلترهای لایو و زیباسازی چهره در نظر گرفته شده و در زیر آن‌ نیز امکان تغییر نسبت تصویر وجود دارد که با لمس آن می‌‌توان از بین پنج گزینه فول، 1:1، 16:9، 4:3 و 4:3H یکی را انتخاب کرد. این نسبت‌های تصویر به ترتیب به رزولوشن‌های 7.5 مگاپیکسل (1860×4032 پیکسل)، 9.1 مگاپیکسل (3024×3024 پیکسل)، 9.1 مگاپیکسل (2268×4032 پیکسل)، 12.1 مگایپکسل (3024×4032 پیکسل) و در نهایت 25 مگاپیکسل (4312×5670 پیکسل) منجر می‌شود که دوربین در حالت پیش‌فرض روی گزینه 12.1 مگاپیکسل یعنی نسبت تصویر 4:3 قرار دارد و برای در اختیار داشتن یک تصویر واید نیز حداکثر وضوح در اختیار شما تنها 9.1 مگاپیکسل خواهد بود. با انتخاب وضوح 25 مگاپیکسل، ظاهرا تنها قابلیتی که از دسترس خارج می‌شود، گزینه Auto HDR است و به جز این موضوع ظاهرا مانع دیگری برای برداشت تصویر با حداکثر وضوح وجود ندارد.

تایمر اتوماتیک، تنظیمات فلش و دکمه دسترسی به سایر تنظیمات دوربین دیگر موارد حاضر در این قسمت را تشکیل می‌دهند و بر بالای آن نیز به دو گزینه AR Emoji بر می‌خوریم

گزینه AR Emoji در A50 با تغییر بزرگ و خاصی نسبت به گذشته روبرو نشده و در اینجا نیز با دقت نچندان بالایی در ساختار آواتار متحرک کاربر روبرو می‌شویم که در نبود حسگرهای پیشرفته تشخیص چهره، امری طبیعی به نظر می‌رسد. آواتار ساخته شده در این بخش، با گزینه‌های متعدد امکان شخصی‌سازی را ارائه می‌کند و می‌توان آن را با سایر کاربران در پیام‌رسان‌ها و سایر محیط‌های مشابه به اشتراک گذاشت البته این آواتار معمول ارتباط چندانی با چهره اصلی کاربران ندارد.

بخش سایر تنظیمات دوربین، گزینه‌های معدودی را ارائه می‌کند که از آن جمله می‌توان به وظیفه دکمه شاتر هنگام پایین نگه‌داشته شدن (گرفتن عکس، برداشت پی‌درپی، ساخت GIF)، انتخاب گزینه‌های ذخیره‌سازی (انتخاب فرمت HEIF و ذخیره سلفی به همان صورتی که در پیش‌نمایش دیده می‌شود)، وضوح فیلم‌برداری دوربین اصلی و سلفی، برداشت HDR، تگ مکان، خطوط راهنمای تصویر و شیوه‌های مختلف گرفتن عکس (توسط دکمه ولوم، دکمه شاتر شناور، ضربه زدن به صفحه و نمایش کف دست) اشاره کرد.

در بخش عکاسی حرفه‌ای یا Pro این دوربین به گزینه‌های پیشرفته‌تری مثل سرعت شاتر و فوکوس دستی بر نمی‌خوریم و تنها سه گزینه تغییر عدد ISO (از 100 تا 800)، وایت‌بالانس و میزان نورگیری در آن حضور دارند.

یک نکته مثبت دیگر در رابطه با این قسمت، امکان نگه داشتن انگشت روی هر سوژه دلخواهی روی صفحه‌نمایش برای قفل کردن فوکوس روی آن است. در این حالت با حرکت سوژه، دوربین به صورت اتوماتیک، فوکوس را روی آن حفظ می‌کند.

عکاسی با A50 را در یک بعدازظهر داغ بهاری آغاز کردیم. در نخستین سوژه، در شرایط نور حداکثری، با جزییات مناسبی روی صفحه‌نمایش خود گوشی روبرو می‌شویم و از کنتراست نیز نمی‌توان ناراضی بود. با بررسی دقیق‌تر این تصویر که در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسلی در نسبت 4:3 برداشت شده، تصور اولیه، اندکی در زمینه جزییات با نقصان روبرو شده و همانطور که از برش اندازه واقعی عکس مشخص می‌شود جزییات تصویر در سطح چندان بالایی قرار ندارند. نکته مثبت این تصویر را باید در دقت نسبی رنگ آن جست‌وجو کرد که با سوییچ به دوربین واید تفاوت و برتری آن کاملا مشخص می‌شود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با انتخاب دوربین واید روی همین سوژه، رنگ تصویر کاملا تغییر کرده و اشباع بیش از اندازه‌ای را شاهد هستیم. در نبود فوکوس خودکار نیز انتظار چندانی از جزییات در این دوربین نداریم که با برش اندازه واقعی نیز این موضوع اثبات می‌شود

برداشت تصویر با دوربین واید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در دومین تصویر با نورگیری نسبتا زیادی روبرو می‌شویم که قسمت‌هایی از تصویر در کناره سمت چپ پایین در حاشیه باغچه‌ها را که در عمل به رنگ صورتی تیره بود را به کرمی و زرد متمایل کرده است. مسئله جزییات نچندان بالا که در تصاویر بالا نیز حضور داشت، در اینجا نیز تکرار شده است و کم بودن کنتراست نیز به به وضوح به چشم می‌ خورد. یک نکته مثبت در این میان تغییر نکردن میزان جزییات (هر چند اندک) در مرکز و کناره‌های کادر است که مشکل مشهودی در P30 Lite بود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا از مرکز کادر

برش اندازه واقعی تصویر بالا از کناره کادر

مسئله اشباع رنگ بالا در هنگام استفاده از دوربین واید در مورد سوژه زیر نیز تکرار شده است.

برداشت تصویر با دوربین واید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در زمینه دقت رنگ در تصاویر گرفته شده توسط دوربین اصلی A50 با وجود آنکه در برخی موارد مثل رنگ‌های زرد و سبز با نتیجه نسبتا دلخواهی روبرو می‌شویم اما در مورد رنگ قرمز و تا حدودی آبی، از شرایط ایده‌آل دور می‌شویم. برای نمونه در تصاویر زیر می‌توان مشاهده کرد که رنگ قرمز آتشین تا حدودی به نارنجی تغییر هویت داده است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در تصاویر از فاصله نزدیک یا ماکرو، مثل دیگر گوشی‌های هم‌رده، سرعت و دقت فوکوس در سطح متوسطی قرار داشته و برای برداشت یک تصویر شارپ از سوژه مورد نظر اغلب نیاز به تمرکز و حوصله فراوانی است. نتیجه نهایی اما در این حالت کاملا رضایت‌بخش بوده و همانطور که از برش اندازه واقعی تصویر زیر می‌بینیم، نقطه فوکوس با جزییات فراوان، به خوبی از پس‌زمینه جدا شده است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

حالت Live Focus برای برداشت پرتره و محو کردن پس‌زمینه یکی دیگر از امکانات این دوربین به حساب می‌آید که در آن پس از گرفتن عکس نیز می‌توان پس‌زمینه آن را تغییر داد. A50 برای گرفتن یک تصویر شارپ در این حالت چندان سریع عمل نمی‌کند و مثل حالت ماکرو باید سوژه مورد نظر را با دقت انتخاب کرد. نتیجه نهایی اما رضایت‌بخش بوده و پس‌زمینه به طور کامل و کاملا فراتر از آنچه در P30 Lite‌ دیده بودیم، محو می‌شود. این محو شدن البته بدون مشکل نیز نبوده و همانطور که در زیر نیز دیده می‌شود، بخشی از لبه‌های سوژه اصلی نیز همراه با پس‌زمینه، محو شده است.

برداشت تصویر در حالت Live Focus - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

گزینه HDR خودکار به صورت پیش‌فرض در این دوربین فعال است اما با غیر فعال کردن آن نیز تغییرات بزرگی را در تصویر مشاهده نمی‌کنیم.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در شب، با نتیجه نسبتا مطلوبی از لحاظ جزییات و کنترل نویز روبرو می‌شویم و حتی در برش اندازه واقعی نیز تأثیرات نویز چندان به چشم نمی‌آید. الگوریتم کاهش نویز در این میان البته برخی از جزییات اصلی تصویر نیز را نیز تحت تأثیر قرار داده اما پیش از این نمونه‌های کاملا نامناسب‌تری را نیز در این زمینه دیده‌ایم.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

استفاده از دوربین واید در شب به دلیل نبود فوکوس خودکار و بسته بودن دیافراگم نتیجه فاجعه‌باری در پی دارد و حتی در صفحه‌نمایش خود گوشی تصویر مناسبی را ارائه نمی‌کند.

برداشت تصویر با دوربین واید در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

فیلم‌برداری این دوربین حداکثر با وضوح فول اچ‌دی با 30 فریم در ثانیه با بیت‌ریت ویدئویی نزدیک به 16 مگابیت بر ثانیه انجام شده و صدای دو کاناله استریوی آن نیز با نرخ 250Kbps برداشت می‌شود. از میزان جزییات ویدئوهای این دوربین می‌توان راضی بود اما رنگ‌های اشباع شده نه‌فقط در ویدئوهای گرفته شده با دوربین واید بلکه در ویدئوهای دوربین اصلی نیز کاملا دیده می‌شود. یک نکته مثبت این دوربین ثبات نسبی آن است که ظاهرا به فعال بودن دائم لرزه‌گیر دیجیتال این دوربین ارتباط دارد. این لرزه‌گیر که گزینه‌ای برای غیر فعال کردن آن در رابط کاربری دیده نمی‌شود،‌ تأثیر محسوسی در کاهش لرزش‌های خفیف دست و تکان‌های حین راه رفتن به نتیجه نهایی دارد و شرایط بسیار بهتری را نسبت به رقبا ارائه می‌کند.

حین برداشت ویدئو با دوربین اصلی می‌توان تصاویری با وضوح 9.1 مگاپیکسل (2268×4032 پیکسل) را برداشت کرد که این وضوح در دوربین واید به 6 مگاپیکسل (1836×3264) تقلیل می‌یاد. از منوی تنظیمات دوربین در بخش فیلم‌برداری می‌توان کدک فشرده‌سازی را از H.264 به HEVC یا H.265 تغییر داد که حجم فایل نهایی را بدون تغییر در کیفیت تقریبا به نصف کاهش می‌دهد. مثل همیشه البته، با انتخاب کدک H.265، ریسک پخش نشدن ویدئو در پلیرهای قدیمی‌تر افزایش می‌یابد. نکته منفی اصلی در مورد فیلم‌برداری A50، حضور نداشتن وضوح 4K و 1080/60p است که هر دو به راحتی در پروسسور 10 نانومتری گوشی پشتیبانی می‌شوند.

دوربین سلفی

دوربین 25 مگاپیکسلی سلفی گلکسی A50 فاقد فوکوس خودکار است اما با دیافراگم f/2.0، گشودگی نسبتا مناسبی را ارائه می‌کند. همچون دوربین اصلی، در اینجا نیز به جای وضوح دوربین از نسبت تصویر استفاده شده که شامل پنج گزینه فول، 1:1، 16:9، 4:3 و 4:3H می‌شود که به ترتیب معادل رزولوشن‌های 7.5 مگاپیکسل (1860×4032 پیکسل)، 9.1 مگاپیکسل (3024×3024 پیکسل)، 9.1 مگاپیکسل (2268×4032 پیکسل)، 12.1 مگاپیکسل (3024×4032 پیکسل) و 25 مگاپیکسل (4312×5760 پیکسل) می‌شود. گزینه زیباسازی چهره در این دوربین در حالت پیش‌فرض فعال است و بنابراین بهتر است پیش از گرفتن هر تصویری برای به دست آوردن یک سلفی واقعی این گزینه را غیر فعال نمود.

نکته مثبت در مورد این دوربین به حضور Auto HDR در آن تعلق دارد که البته در وضوح 25 مگاپیکسلی در دسترس نیست اما در وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسل و سایر رزولوشن‌ها می‌توان از آن استفاده کرد. میزان جزییات این دوربین همانطور که از یک نمونه بدون فوکوس خودکار انتظار داریم چندان فوق‌العاده نیست و تنظیم فاصله مناسب دست تا دوربین در آن کاملا اهمیت دارد. رنگ‌ در سلفی‌های این دوربین با حضور منبع نور پشت سوژه اندکی سردتر از حالت عادی و با کنتراست اندک ثبت می‌شود اما با تصحیح منبع نور می‌توان رنگ‌های گرم‌تری را به دست آورد. از عملکرد حالت Live Focus برای برداشت پرتره می‌توان تا حدودی رضایت داشت و با اینکه در اینجا نیز مثل تقریبا تمامی دیگر دوربین‌های موبایلی، حین محو کردن پس‌زمینه بخشی از جزییات سوژه اصلی نیز محو می‌شود اما در کل شرایط برای رضایت از تصویر نهایی فراهم است. گزینه برداشت سلفی دسته‌جمعی که به صورت نرم‌افزاری، میدان دید را گسترش می‌دهد دیگر نکته مثبت قابل ذکر در مورد این دوربین را تشکیل می‌دهد.

باتری

گلکسی A50 با یک باتری 4 هزار میلی آمپر ساعتی ارائه می‌شود که از این لحاظ تفاوتی با A30 ندارد اما نسبت به نمونه‌ای چون P30 Lite با باتری 3,340mAh، به لحاظ عدد و رقم شرایط بسیار بهتری را ارائه می‌کند. سامسونگ در توصیف این باتری به 23 ساعت مکالمه 3G، تا 19 ساعت نمایش ویدئو، 92 ساعت پخش موسیقی و به ترتیب 14 و 15 ساعت حضور در اینترنت با LTE و وای‌فای اشاره کرده است. در دنیای واقعی اما با یک بار شارژ در یک استفاده متوسط رو به بالا می‌توان تا اواسط روز دوم نیز روی این باتری حساب کرد.

در تست Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark از A50 انتظار عمکلرد متوسط رو به بالایی می‌رود. در این تست با وجود آنکه صفحه‌نمایش کم مصرف‌تر OLED و لیتوگرافی پردازنده کاملا به نفع دوام بالاتر باتری عمل می‌کنند اما در سوی دیگر، ابعاد صفحه‌نمایش چندان در خدمت این دوام نیست و نتیجه نهایی را با وجود ظرفیت بالای باتری، تعدیل می‌کند. گلکسی A30 در این تست با ظرفیت یکسان باتری و صفحه‌نمایش یک‌اندازه OLED به دوام 13 ساعت و 17 دقیقه‌ای دست پیدا کرد و از A50 نیز انتظار نتیجه مشابهی می‌رود؛ A50 در این تست به زمان 12 ساعت و 41 دقیقه‌ای دست پیدا کرد که اختلاف اندکی با نتیجه به دست آمده از A30 دارد. این نتیجه البته همچنان در مقایسه با رقبای این گوشی مثل P30 Lite رقم بهتری‌ست چرا که با وجود صفحه‌نمایش کوچک‌تر، P30 Lite عملا به دلیل ظرفیت کمتر باتری، فناوری ساخت صفحه‌نمایش و لیتوگرافی بزرگ‌تر پردازنده، تقریبا نزدیک به 2 ساعت دوام کمتری داشته و در این تست به زمان 10 ساعت و 50 دقیقه‌ای بسنده کرد.

تست شارژ گوشی را از حالت خاموش با شارژ صفر درصد آغاز می‌کنیم و با توجه به یکسان بودن باتری و شارژر، انتظار تکرار نتیجه A30 را برای این مدل نیز داریم. باتری A50 پس از گذشت 5، 10 و 15 دقیقه به ترتیب، 5، 10 و 16 درصد شارژ شد و پس از گذشت 30 دقیقه نیز 32 درصد شارژ دریافت نمود. شارژ باتری پس از یک ساعت به 60 درصد و پس از 75 و 90 دقیقه نیز به ترتیب به 73 و 86 درصد رسید. در نهایت شارژ این باتری پس از 108 دقیقه تکمیل شد که تقریبا هیچ تفاوتی با A30 در این زمینه نشان نمی‌دهد.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

گلکسی A50 درست همانند A30 با نسخه 9 اندروید پای و رابط کاربری One UI 1.1 ارائه شده و تقریبا هیچ تفاوت خاصی در این قسمت نسبت به گذشته وجود ندارد. زمان بوت گوشی اندکی سریع‌تر از A30 بوده و حالا نزدیک به 26 ثانیه به طول می‌انجامد.

OLED بودن صفحه‌نمایش مثل پرچمداران سری S‌ و Note امکان نمایش صفحه همواره روشن یا Always On Display را فراهم آورده که در آن همچون گذشته زمان و تاریخ و برخی اطلاعات دیگر بدون نیاز به روشن کردن صفحه‌نمایش به تصویر کشیده می‌شود.

این صفحه برخلاف گذشته در حالت پیش‌فرض به صورت دائم به نمایش در نیامده و برای نمایش آن باید روی صفحه ضربه (tap) زد، این حالت البته در منوی تنظیمات گوشی قابل تغییر به دو گزینه دیگر یعنی مایش دائمی (Show always) یا نمایش در زمان‌های مشخص (Show as scheduled) خواهد بود.

منوی همواره روشن به صورت پیش‌فرض به صورت عمودی روی صفحه‌نمایش قرار می‌گیرد اما می‌توان آن را از طریق گزینه‌ای در تنظیمات این قسمت به صورت افقی یا Landscape نیز به نمایش گذاشت. اطلاعات موسیقی در حال پخش و تنظیم روشنائی به صورت خودکار دیگر گزینه‌های قابل اشاره در این بخش هستند و از طریق بخش Clock style در منوی لاک‌اسکرین نیز می‌توان نوع ساعت (گونه‌های مختلف آنالوگ و دیجیتال) و رنگ نوشتار این منو را تغییر داد. یک تغییر این بخش نسبت به S10+ به حذف شدن گزینه Auto brightness باز می‌گردد.

صفحه قفل جدا از نمایش زمان و تاریخ در گوشه سمت چپ بالا، از دو میانبر برای دسترسی مستقیم به دوربین و شماره‌گیر تلفن برخوردار است که در تنظیمات این قسمت می‌توان هر میانبر دلخواهی را جایگزین آنها کرد.

در منوی تنظیمات صفحه قفل در بخش layput علاوه بر این می‌توان جایگاه این دو میانبر را در پائین صفحه را نیز تغییر داد و با انتخاب گزینه Touch and hold to show، نمایش آنها در نیمه پائینی صفحه را منوط به لمس و نگه داشتن یک آیکون جدید کرد.

در بخش تنظیمات صفحه قفل مثل قبل گزینه‌ای تحت عنوان FaceWidget در نظر گرفته شده که با فعال کردن آن، مواردی مثل کنترلرهای موسیقی، رویدادهای تنظیم شده برای روز جاری، آلارم بعدی ساعت و وضعیت آب و هوا و Bixby Routines مستقیما به صفحه قفل منتقل می‌شوند. این آخری یعنی Bixby Routines رویدادهای حاضر در دستیار هوشمند سامسونگ موسوم به بیکسبی را نشان می‌دهد و در A30 خبری از آن نبود. این اطلاعات مثل قبل به جز صفحه قفل، در بخش همواره روشن صفحه‌نمایش نیز قابل نمایش هستند.

صفحه هوم با آیکون‌های بزرگ‌تری نسبت به گذشته طراحی شده که رنگ و لعاب بیشتری در مقایسه با قبل دارد؛ آیکون‌های پیش‌فرض سامسونگ که در نسخه قبلی رابط کاربری این شرکت همگی با خطوط جدا از هم شکل گرفته بودند حالا به آیکون‌های رنگی جدیدی تبدیل شده‌اند که ظاهر جالب‌توجه‌ای را به این گوشی می‌بخشند. در اینجا نیز به دلخواه می‌توان ویجت‌ها و آیکون برنامه‌های دلخواه را در صفحات مختلف دسک‌تاپ جای داد و دسک‌تاپ سمت چپ نیز همچنان به Bixby تعلق دارد.

دکمه‌های کنترلی زیر صفحه‌نمایش نیز از این تغییر برکنار نبوده و طراحی متفاوت آنها به خصوص در app switcher کاملا به چشم می‌آید؛ با لمس این دکمه در کناره سمت چپ که با سه‌خط موازی در کنار هم مشخص می‌شود، مجموعه‌ای از برنامه‌های جدیدا اجرا شده همراه با آیکونی برای بستن دسته‌جمعی آنها ظاهر می‌شود و در پائین نیز چهار برنامه بیشتر مورد استفاده قرار گرفته شده را می‌توان مشاهده کرد.

با نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر یا نگه‌داشتن دست روی صفحه‌نمایش، وارد بخش ویرایشی صفحه هوم می‌شویم که طبق معمول چهار گزینه Wallpapers، تم، ویجت و تنظیمات هوم‌اسکرین در پایین آن دیده می‌شود و از طریق آن جدا از حذف و اضافه کردن صفحات دسک‌تاپ می‌توان دسک‌تاپ سمت چپ یعنی Bixby Home را غیر فعال کرد.

گزینه‌های حاضر در بخش ویرایشی صفحه هوم را پیش از این به طور کامل در A30 و S10 پلاس دیده‌ایم و با تغییر خاصی در اینجا روبرو نمی‌شویم. در این بخش امکان تغییر ساختار صفحه هوم (یک صفحه هوم تکی و صفحه اپلیکیشن‌های جدا یا صفحه هوم قابل اسکرول به سمت چپ و دسک‌تاپ‌های متعدد)، تغییر چینش ماتریسی آیکون‌ها در صفحه هوم و اپلیکیشن‌ها، نمایش یا پنهان کردن دکمه دسترسی به App drawer، گزینه مخفی کردن برخی اپلیکیشن‌ها، App icon badge (شیوه نمایش برچسب آیکون‌ها در مواقع دریافت نوتیفیکیشن)، Add apps to Home screen (افزودن اتوماتیک برنامه‌های جدید دانلود شده از پلی‌استور به صفحه هوم)، Quick-open notification panel (کشیدن دست از هر نقطه هوم اسکرین رو به پائین برای نمایش پنل نوتیفیکیشن) و Rotate to landscape mode (چرخش هوم‌اسکرین با چرخاندن گوشی) و Lock Home screen layout (غیر فعال کردن امکان جایجایی با حذف آیکون‌های روی صفحه‌نمایش) در دسترس قرار دارند.

همچون نسل قبلی Experience UI سامسونگ در اینجا نیز زمانی که قصد حذف یک ایکون یا Uninstall کردن برنامه‌ای را از دسک‌تاپ داریم، با نگه‌داشتن دست روی آیکون مورد نظر، آن آیکون مثل نمونه مشابه در iOS شروع به لرزش می‌کند و یک منو برای انتخاب گزینه‌های مختلف ظاهر می‌شود.

در Notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش با یک بار اسکرول صفحه‌نمایش از بالا به پائین درصد ذخیره باتری همراه با آنتن موبایل و وای‌فای در بالا ظاهر شده و در زیر آن زمان و تاریخ با فونت درشت‌تری به تصویر کشیده می‌شوند. دکمه دسترسی سریع به منوی Setting و یک آیکون ذره‌بین برای جست‌وجو در تمامی قسمت‌های گوشی از طریق گزینه Finder دیگر موارد حاضر در این بخش را تشکیل می‌دهند. شش آیکون زیر این قسمت نیز مثل قبل شامل وای‌فای، بلوتوث، پروفایل صوتی، چرخش خودکار صفحه‌نمایش، Airplane mode و چراغ قوه می‌شوند. اعلان برنامه‌های مختلف نیز در زیر این بخش به نمایش گذاشته می‌شود.

با ادامه اسکرول این بخش 17 آیکون جدید در ردیف‌های چهارتایی با امکان اسکرول افقی به این جمع افزوده می‌شوند که با وجود آنکه همچنان Wireless PowerShare و NFC در مقایسه با گلکسی S10 پلاس در آن‌ها جایی ندارد اما Bixby Routines بار دیگر در این بخش حضور پیدا کرده و Power key for Bixby برای تغییر وظیفه دکمه پاور و اختصاص آن به بیکسبی نیز گزینه جدید این بخش نسبت به A30 است.

با لمس آیکون سه‌نقطه بالای این قسمت و انتخاب Button grid به قسمت ویرایشی Notification shade وارد می‌شویم که در آن امکان جابجایی و تغیر آیکون‌های این بخش فراهم آمده است.

نوار تغییر روشنایی صفحه‌نمایش در پایین این بخش قرار دارد که با لمس فلش رو به پایین مقابل آن امکان تغییر مکان این اسلایدر (نشان دادن این گزینه حتی قبل از باز کردن کامل منوی نوتیفیکیشن) و یا فعال‌سازی روشنایی خودکار صفحه فراهم می‌شود؛ روشنایی خودکار در رابط کاربری سامسونگ با عنوان Adaptive brighness شناخته می‌شود.

منوی اصلی که با کشیدن رو به بالا یا پایین هوم‌اسکرین پدیدار می‌شود از ساختار ساده‌ای برخوردار بوده و مثل S10 پلاس در 5 ردیف و 4 ستون از آیکون‌های بزرگ تشکیل شده است. قسمت جست‌وجو در بالا به جای خود باقی‌ست که با لمس آن به بخش Finder برای جست‌وجوی متنی و صوتی کلیه قسمت‌های گوشی (اعم از فایل‌ها، تنظیمات و اپلیکیشن‌ها) می‌رویم.

موارد ظاهر شده پس از لمس منوی سه‌نقطه بالای صفحه‌نمایش تغییر خاصی نسبت به گذشته نداشته و همان موارد قبلی از جمله Clean up pages برای پر کردن جای خالی‌های ایجاد شده در منوی اصلی ناشی از حذف و اضافه در آن حضور دارند و گزینه Contact us یا تماس با ما نیز مجددا به آن افزوده شده است.

منوی تنظیمات یا Setting گوشی بدون تغییر نسبت به S10 از آیکون‌های رنگی و جدیدی تشکیل شده که همگی برحسب نوع و وظیفه در دسته‌بندی‌های مختلف قرار گرفته‌اند. این دسته‌بندی‌ها شامل گزینه‌های ارتباطی یا Connections، گزینه‌های مربوط به صدا و لرزش و اعلان برنامه‌ها، تمامی بخش‌های مرتبط با صفحه‌نمایش، گزینه‌های امنیتی همراه با حساب‌های کاربری و گوگل، بخشی تحت عنوان ویژگی‌های پیشرفته یا Advances features، سه قسمت مرتبط با اپلیکیشن‌ها، تنظیمات عمومی مرتبط با زبان و تاریخ و گزینه‌های کمکی برای افراد توان یاب و بالاخره قسمت اطلاعات کلی گوشی و آپدیت نرم‌افزار می‌شوند.

در بخش Digital welbeing میزان استفاده از برنامه‌های مختلف به صورت یک نمودار دایره‌ای در بالا دیده می‌شود و از طریق همین بخش می‌توان تعداد دفعات باز کردن قفل صفحه‌نمایش در طول روز، تعداد و نوع نوتیفیکیشن‌های دریافت شده و مدت زمان استفاده از گوشی در هر برنامه به تصویر کشیده می‌شود. گزینه Wind down در این بخش امکان سیاه و سفید کردن صفحه‌نمایش و بلاک کردن نوتیفیکیشن‌‌ها در زمان خواب به صورت اتوماتیک فراهم می‌شود.

در نهایت به عنوان آخرین نکته قابل ذکر در بخش نرم‌افزاری و رابط کاربری گوشی باید به ارتقاء کاملا چشمگیر سرعت برداشت اسکرین‌شات در آن اشاره کرد که تقریبا بدون هیچ تأخیری و بلافاصله پس از گرفتن همزمان ولوم پایین و دکمه پاور انجام می‌شود و از این لحاظ با گوشی‌های هواوی قابل مقایسه است. این مورد در A30 نیز به همین ترتیب تکرار شده بود.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

مهم‌ترین تغییر صورت پذیرفته در گلکسی A50 در مقایسه با A30، جدا از دوربین، در بخش پردازشی دستگاه نهفته است؛ پروسسور Exynoa 9610 حاضر در این مدل که از معرفی آن در مارچ 2018 حالا بیش از یک سال می‌گذرد، یک چیپ‌ست موبایلی 8 هسته‌ای با لیتوگرافی ساخت 10 نانومتری‌ست که از همین ابتدا در جایگاه بالاتری نسبت به پردازنده 6 هسته‌ای 12 نانومتری Exynos 7904 حاضر در A30 قرار می‌گیرد. بخش‌های پردازشی این چیپ‌ست در دو دسته چهار هسته‌ای شامل چهار هسته 2.3 گیگاهرتزی ARM A73 و 4 هسته 1.6 گیگاهرتزی A53 مرتب شده‌اند که با وجود آنکه هنوز اختلاف زیادی با چیپ‌ست‌های جدیدتر رده میانی کوالکام مثل Snapdragon 670 و Snapdragon 675 با هسته‌های ARM A75 و ARM A76 دارد اما در مقایسه با Exynos 7904 قدرتمندتر به نظر می‌رسد و در قیاس با Kirin 710‌ هواوی با 4 هسته 2.2 گیگاهرتزی A73 و 4 هسته 1.7 گیگاهرتزی A53 نیز در جایگاه نسبتا برابری قرار می‌گیرد. برگ برنده اصلی این چیپ‌ست نسبت به Kirin 710‌ هواوی را باید در گرافیک آن جست‌وجو کرد؛ پردازش گرافیک در Exynos 9610 با Mali-G72 MP3 انجام می‌شود که با وجود آنکه یک هسته کمتر از Mali-G51 MP4 حاضر در Kirin 710‌ دارد اما به جای آن یک نسل جلوتر بوده و در کلاس بالاتری نیز قرار می‌گیرد؛ این دو عامل همانطور که در ادامه می‌بینیم، هر دو اهمیت بسیار بالاتری نسبت به تعداد هسته دارند.

A50 ظاهرا دارای 4 یا 6 گیگابایت رم و 64 یا 128 گیگابایت حافظه داخلی قابل ارتقاء (تا 512 گیگابایت دیگر) است. نسخه در اختیار ما از 4 گیگابایت رم و 128 گیگابایت حافظه داخلی بهره می‌برد که از این میزان حافظه داخلی در اولین بوت گوشی و قبل از نصب هرگونه برنامه یا آپدیتی، 108.7 گیگابایت در اختیار کاربران قرار داشته و 19.3 گیگابایت آن را فایل‌های سیستمی به خود اختصاص داده‌اند. حافظه سیستمی در A30 بسیار کمتر و تنها 14.1 گیگابایت بود و در Huawei P30 Lite نیز در این وضعیت، تنها 14.13 گیگابایت به سیستم‌عامل اختصاص پیدا کرده بود.

یک نکته غیر منتظره و بسیار جالب در این بخش به نوع حافظه داخلی به‌کار گرفته شده در A50 تعلق دارد که برخلاف انتظار این بار از نوع eMMC 5.1 مثل گلکسی A30 و هواوی P30 Lite نبوده و از نوع پر سرعت UFS 2.0 در آن استفاده شده است. این موضوع با ثبت سرعت 505 مگابایت بر ثانیه در خوانس ترتیبی (Sequential Read) تست AndroBench به خوبی مشخص است.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به نوع، تعداد و فرکانس‌ هسته‌های پردازشی در Galaxy A50، انتظار مشاهده نتیجه‌ای نزدیک به Huawei P30 Lite در تست‌های پردازشی داریم اما در تست‌های کلی و گرافیکی با توجه به یکسان بودن رم، ارتقاء گرافیک در A50، تأثیر مشهودی از خود بر جای می‌گذارد.

در تست اول یعنی Geekbench 4.3.4 که در آن تنها نوع، تعداد و فرکانس هسته‌های پردازشی، نقش ایفا می‌کنند، گلکسی A50 در حالی به امتیازهای 1,681 و 5,357 واحد در حالت‌های تک هسته‌ای و چند هسته‌ای دست پیدا می‌کند که این دو رقم در P30 Lite به ترتیب 1,537 و 5,373 واحد بود. علت بالاتر بودن تست تک هسته‌ای در این بخش را باید به فرکانس بالاتر هسته‌های قوی‌تر مرتبط دانست و اندکی پایین‌تر بودن فرکانس هسته‌های ضعیف‌تر در A50 نیز عاملی برای تضعیف امتیاز آن در حالت چند هسته‌ای در مقابل P30 Lite به حساب می‌آید.

تأثیر گرافیک قوی‌تر در A50 در مقایسه با P30 Lite را در تست کلی AnTuTu v7.2.2 به وضوح می‌توان مشاهده کرد؛ P30 Lite در این تست به امتیاز کلی 133,841 واحدی دست پیدا کرده بود و A50 با امتیاز 143,347 اختلاف مشهودی را نسبت به رقیب خود نشان می‌دهد. برای درک بهتر تأثیر گرافیک در این تست باید به سراغ امتیازهای مجزای GPU در هر دو گوشی رفت؛ جایی‌که در A50 این امتیاز به بیش از 39 هزار واحد می‌رسد اما در P30 Lite تنها 27 هزار واحد اعلام می‌شود. عملکرد مثبت A50 در این تست، آن را تقریبا در جایگاه مشترکی با Redmi Note 7 با پروسسور Snapdragon 660 قرار می‌دهد.

در نهایت برای مشخص شدن میزان اختلاف گرافیکی مابین A50 و رقبای آن به سراغ آزمون Sling Shot Extreme OpenGL ES 3.1 از تست 3DMark می‌رویم؛ P30 Lite با گرافیک 4 هسته‌ای خود، این تست را با امتیاز 958 به پایان رسانده و Galaxy A30 با گرافیک ضعیف‌تر Mali-G71 MP2 نیز به امتیاز نازل 635 در این تست اکتفا می‌کند. در A50 اما طبق انتظار با شرایط بسیار بهتری روبرو می‌شویم و امتیاز 1,282 آن به امتیاز 1,358 ردمی نوت 7 با گرافیک Adrno 512‌ کاملا نزدیک می‌شود.

ارتباطات

حداکثر سرعت ارتباطات تحت شبکه مورد پشتیبانی در پروسسور Exynos 9610 تحت LTE Cat.12‌ و تجمیع اپراتوری سه‌گانه به 600Mbps می‌رسد که از این لحاظ تفاوتی با Exynos 7904 و Kirin 710 ندارد. بلوتوث نسخه 5، وای‌فای ac و مسیریاب‌های GPS/GLONASS/BeiDou/Galileo نیز دیگر گزینه‌های ارتباطی گوشی را تشکیل می‌دهند. پورت USB-C برای اتصالات سیمی در این گوشی به کار می‌رود و غایب بزرگ این بخش نیز NFC ست که از این لحاظ P30 Lite در جایگاه بهتری قرار می‌گیرد.

کلام آخر

Samsung Galaxy A50 اسمارت‌فونی فراتر از رده میانی با گزینه‌های مثبتی همچون صفحه‌نمایش بزرگ با کیفیت، پردازنده سریع و کم‌مصرف، حافظه داخلی بالا و باتری حجیم با پشتیبانی از شارژ سریع می‌شود که با دوربین‌های سه‌گانه در بخش پشتی توجه بسیاری را به خود جلب می‌کند. کیفیت عکاسی و فیلم‌برداری دوربین اصلی Galaxy A50 در سطح متوسطی قرار دارد و در حضور نور مناسب، تصاویر راضی‌کننده‌ای را برداشت می‌کند. بدنه پلاستیکی گوشی نقطه ضعف اصلی طراحی A50 به حساب آمده و غیبت استاندارد IP برای ممانعت از ورود آب و گرد و خاک نیز به خوبی از تفاوت جایگاه این مدل با پرچمداران سخن می‌گوید. حذف NFC از لیست ارتباطات گوشی نکته منفی تأثیرگذاری به حساب می‌آید و صدای اسپیکر اصلی نیز با آنکه نسبت به A30 کاملا ارتقاء یافته اما هنوز از لحاظ کیفیت در سطح فوق‌العاده‌ای قرار نمی‌گیرد. به عنوان یک نکته منفی دیگر، مطمئنا باید به سنسور اثر انگشت درون صفحه‌نمایش اشاره کرد که با وجود آنکه در ابتدا، نکته مثبت تمام‌عیاری به نظر می‌رسد اما با کندی عملکرد و مشکلاتی که در نور زیاد با آن روبروست، عملا برتری خاصی را نسبت به یک سنسور اثر انگشت معمولی ارائه نمی‌دهد.

سرعت حافظه داخلی برگ برنده ناپیدای A50 نسبت به دیگر رقباست؛ جایی‌که برخلاف تقریبا تمامی مدل‌های مشابه رده میانی به جای حافظه eMMC 5.0 از حافظه نسبتا پر سرعت UFS 2.0 در این مدل استفاده شده است. اسلات مجزای ارتقاء سیم‌کارت نیز گزینه کمیابی در این رده قیمتی به حساب می‌آید. A50 در زمینه پردازشی با تکیه بر پروسسور 10 نانومتری Exynos 9610 در جایگاه بهتری نسبت به گذشته قرار گرفته و نه‌تنها در زمینه پردازشی و مصرف انرژی موفق عمل می‌کند بلکه در بخش گرافیک نیز ضعف مدل‌های پیشین سری A را جبران کرده است. از ظرفیت و دوام باتری A50 می‌توان کاملا راضی بود و شارژر سریع آن نیز با وجود آنکه در سطح بهترین‌های بازار نیست اما در مجموع سرعت شارژ مناسبی را با توجه به ظرفیت باتری ارائه می‌دهد.