mobile.ir - مرجع موبایل ایران

برای بسیاری از کاربران، معیارهای اصلی خرید یک گوشی اندرویدی به خصوص در رده‌های قیمتی میانی رو به بالا، بیش از همه چیز به اندازه صفحه‌نمایش، تعداد دوربین و مگاپیکسل و حافظه داخلی دستگاه بستگی داشته و معمولا از گزینه‌های مهم‌ترین مثل فناوری ساخت و رزولوشن صفحه‌نمایش، ابعاد سنسور دوربین، کیفیت و سرعت پردازنده، ظرفیت باتری و پشتیبانی نرم‌افزاری به طور کامل چشم‌پوشی می‌شود. پرداختن به این موارد البته برای گوشی‌های گران‌قیمت‌تر بازار معمولا لزوم چندانی نداشته و با نزدیک شدن امکانات و قابلیت‌های گوشی‌های هم‌رده، معمولا تغییر بزرگی را در مدل‌های مشابه یک کلاس قیمتی نمی‌توان سراغ گرفت.

اوضاع در مورد گوشی‌های ارزان‌قیمت البته به قرار دیگری بوده و شرکت‌های مختلف به فراخور نیاز و رصد صورت گرفته از بازار به تقویت یک یا چند گزینه مهم پرداخته و از سایر گزینه‌ها چشم‌پوشی می‌کنند. این گزینه‌های جذاب برای ارزان‌قیمت‌ها اغلب در مواردی مثل طراحی ظاهری، اندازه صفحه‌نمایش و گه‌گاه ظرفیت باتری خلاصه شده و معمولا به جزییات مهم‌ترِ تأثیرگذار در تجربه کاربری، کمتر پرداخته می‌شود البته برای کاربران این رده نیز المان‌های ذکر شده در بالا اهمیت بیشتری داشته و در اکثر مواقع خریداران گوشی‌های ارزان‌قیمت به جای یافتن بهترین گوشی در جمیع موارد، به دنبال یافتن بالاترین سایز صفحه‌نمایش یا بیشترین مگاپیکسل دوربین هستند. این بخش از بازار تقریبا به طور کامل در اختیار برندهای چینی و سازندگانی مثل هواوی و شیائومی بوده و به تازگی سامسونگ نیز تا حدودی به آن‌ها پیوسته است. فعالیت گسترده این برندها در این رده در طی سالیان گذشته، امکان فعالیت و رقابت را برای سایر سازندگان حتی نمونه‌های خوش‌نام قدیمی دشوار ساخته و برای به دست آوردن سهم بازاری هرچند کوچک در این رده، اتخاذ سیاستی متمایز از سایر برندها اجباری به نظر می‌رسد.

Redmi 7

شرکت فنلاندی HMD Global صاحب‌امتیاز گوشی‌های برند نوکیا، چاره کار برای رقابت و کسب سهم بازار در این رده را به جز موارد معمول و متداولی مثل طراحی بدنه و اندازه صفحه‌نمایش، بیش از همه چیز در سیستم‌عامل و پشتیبانی طولانی‌مدت نرم‌افزاری جست‌وجو کرده و تقریبا تمامی اندرویدفون‌های یکی دو سال گذشته این شرکت به نسخه‌های بالاتر اندروید، به‌روزرسانی شده‌اند. اسمارت‌فون‌های جدیدتر نوکیا علاوه بر این، تحت پلتفرم Android One گوگل نیز قرار گرفتند که در آن اندروید خام بدون تغییرات ناشی از پوسته‌های نرم‌افزاری در دسترس کاربران قرار گرفته و نزدیک‌ترین تجربه را به گوشی‌های گران‌قیمت پیکسل ارائه می‌دهند. بدین‌ترتیب طبق یک تحقیق صورت پذیرفته، در حضور تمامی برندهای بزرگ تولیدکننده اسمارت‌فون، نوکیا برند پیشتاز در به‌روزرسانی اسمارت‌فون‌های اندرویدی نام گرفته و کاربران حرفه‌ای‌تر رده ارزان‌قیمت با انتخاب گوشی‌های این برند، جدا از گزینه‌های سخت‌افزاری متنوع، جذابیت‌های تازه‌ای را نیز در زمینه نرم‌افزار تجربه می‌کنند.

Nokia 7.2

اسمارت‌فون‌های نوکیا تا به امروز در 9 رده کاربری مختلف از ساده‌ترین مدل‌های متعلق به سری اندروید Go تا پیشرفته‌ترین محصولات مجهز به چیپ‌ست‌های پرچمدار و دوربین‌های چندگانه از Nokia 1 تا Nokia 9 مرتب شده‌اند. این شیوه نام‌گذاری با ارائه محصولات جدیدتر، تغییر خاصی نکرده و تنها پسوندهای جدیدی مقابل هر نام افزوده می‌شود؛ برای نمونه، نوکیا 7 معرفی شده در سال 2018، به Nokia 7 Plus و Nokia 7.1 در سال بعد تبدیل شده و نسخه جدید آن در سال جاری نیز Nokia 7.2 نام گرفته است. بر همین روال سری 6 با Nokia 6 و Nokia 6.1 کار خود را آغاز کرده و در ادامه به Nokia 6.1 Plus و Nokis 6.2 ارتقاء پیدا کرد.

Nokia 6.2

سری 3 در محصولات نوکیا را می‌توان اولین پله در ارائه امکانات قابل‌قبول سخت‌افزاری در رده پایین بازار تلقی کرد که در آن امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری نسبتا مناسبی با قیمتی کاملا رقابتی در دسترس قرار می‌گیرد. از این سری نوکیا 3 در سال 2017 و نوکیا 3.1 و 3.1 پلاس در سال 2018 به بازار عرضه شدند و ابتدای سال جاری میلادی در نمایشگاه MWC 2019 نیز Nokia 3.2 همراه با برادر بزرگ‌تر آن، Nokia 4.2 به نمایش گذاشته شد. نوکیا 3.2 برای اولین بار در این کلاس از ناچ نیم‌دایره‌ای بالای صفحه‌نمایش بهره می‌برد و در زمینه ابعاد صفحه‌نمایش و ظرفیت باتری نیز تغییرات بزرگی را نسبت به گذشته نشان می‌دهد. این مدل همچنان در رده اندروید وان گوگل قرار داشته و آپدیت‌های نرم‌افزاری و امنیتی را به ترتیب برای 2 و 3 سال آینده دریافت خواهد کرد.

نوکیا 3.2 با نام مدل TA-1164 موضوع بررسی این نوبت است. نوکیا 3.2 توسط فروشگاه آرین همراه برای بررسی در اختیار ما قرار گرفت.

جعبه محتویات

درست همانند گذشته، نوکیا 3.2 نیز با جعبه کوچک و کم‌ارتفاعی عرضه می‌شود که تصویر بزرگی از گوشی را روی خود داشته و اطلاعات نسبتا کاملی از مشخصات سخت‌افزاری دستگاه در پشت آن نقش بسته است.

درون این جعبه به جز خود گوشی همراه با نوشته‌های راهنما و آچار دسترسی به اسلات سیم‌کارت و کارت حافظه، به یک شارژر، یک کایل USB و یک هدست سیمی بر می‌خوریم که در 3.1 نیز به همین صورت تکرار شده بود.

هدست سیمی گوشی کاملا ساده و معمولی بوده و هیچ دکمه کنترلی روی سیم آن دیده نمی‌شود. این هدست همانطور که از ظاهر آن نیز می‌توان حدس زد چندان مناسب کاربران علاقه‌مند به موسیقی نبوده و کاربرد آن حداکثر در پاسخ دادن به تماس خلاصه می‌شود.

شارژر گوشی نسبت به Nokia 3.1 اندکی قوی‌تر شده و حالا از توان 10 وات (5 ولت و 2 آمپر) بهره می‌برد که با وجود آن‌که هنوز نمی‌توان آن را شارژر سریع نامیده اما مطمئنا سرعت شارژ بالاتری را نسبت به گذشته ارائه می‌کند.

طراحی ظاهری

اولین نکته جالب توجه بعد از در دست گرفتن گوشی، صفحه‌نمایش بزرگ دستگاه است که برای این رده قیمتی اندکی بزرگ‌تر از حد انتظار به نظر می‌رسد. این صفحه‌نمایش البته حاشیه‌های نسبتا ضخیمی را در کناره‌های خود داشته و همین موضوع به خوبی به رده کاربری Nokia 3.2 اشاره دارد. نشان نوکیا که در نسل پیشین این کلاس در بخش بالایی قرار داشت حالا به پایین صفحه نمایش منتقل شده و ناچ نیم‌دایره محل دوربین سلفی نیز از جمله دیگر المان‌های جدید در طراحی این مدل به حساب می‌آید.

پشت گوشی کاملا براق و جاذب اثرات انگشت طراحی شده که به خصوص در نسخه مشکی این مدل طرف مدت کوتاهی، ظاهر ناخوشایندی را برجای می‌گذارد. نسخه خاکستری (Steel) این مدل نیز با بدنه براق ارائه می‌شود اما اثرات انگشت در آن کمتر از رنگ مشکی به جشم می‌خورد. بخش پشتی گوشی ظاهرا پلاستیکی بوده و به همین علت احتمالا در گذر زمان خراشیدگی‌های مشخصی در آن ظاهر خواهد شد.

تک دوربین هم‌سطح با بدنه، فلش LED، سنسور اثر انگشت و دو نشان نوکیا و Android One دیگر موارد حاضر در این قسمت را تشکیل می‌دهند. یک نکته سوال‌برانگیز در این بخش کاهش تعداد دوربین‌ها از 2 به 1 نسبت به نوکیا 3.1 پلاس سال گذشته است که در ادامه بیشتر به آن می‌پردازیم. سنسور اثر انگشت این گوشی تنها در نسخه 32 و 64 گیگابایتی آن حاضر است و ورژن 16 گیگابایتی دستگاه بدون این قابلیت عرضه می‌شود.

دو نکته جدید در اجزای پیرامونی دستگاه یکی به دکمه اختصاصی Google Assistant در کناره سمت چپ و دیگر به طراحی جدید کلید پاور در سمت راست تعلق دارد که این آخری در مواقعی مثل اتصال شارژر و دریافت نوتیفیکیشن روشن می‌شود. ابعاد کلید پاور نیز نسبت به قبل کاملا افزایش یافته و حالا با راحتی بیشتری در زیر دست قرار می‌گیرد.

ادامه استفاده از درگاه microUSB و آپدیت نشدن این قسمت به USB-C دیگر نکته قابل اشاره در اجزای پیرامونی نوکیا 3.2 است که می‌توان از آن به عنوان یک نکته منفی مشهود در کلیت دستگاه یاد کرد.

در طراحی نوکیا 3.2 با وجود آنکه به راحتی می‌توان به نکات منفی مشخصی مثل حاشیه‌های ضخیم دورتادور صفحه‌نمایش و جذب بالای اثرات انگشت اشاره کرد اما یک عامل تعیین‌کننده یعنی صفحه‌نمایش بزرگ و فراتر از رده قیمتی دستگاه، کفه ترازو را به نفع موارد مثبت پایین آورده و سیمای یک دیوایس ارزشمند و خوش‌قیمت را به نمایش می‌گذارد.

ابعاد و وزن

نوکیا 3.2 با وجود آنکه نسبت به گوشی‌های رده میانی رو به بالا با صفحه‌نمایش‌های یک‌اندازه از ابعاد و وزن نسبتا بالایی، برخوردار است اما مقایسه آن با مدل‌های هم‌رده‌ای مثل Huawei Y7 Pro 2019 و Xiaomi Redmi 7، اختلاف ناچیزی را نشان می‌دهد؛ طول این مدل 159.44 میلی‌متر اعلام شده که در مقایسه با Y7 Pro و Redmi 7 به ترتیب با 0.54 و 0.74 میلی‌متر افزایش روبرو شده است. نوکیا 3.2 با عرض 76.24 میلی‌متری مابین این دو مدل قرار گرفته و چند دهم میلی‌متری کوچک‌تر از Y7 Pro و بزرگ‌‌تر از Redmi 7 است. ضخامت 8.6 میلی‌متری این مدل نیز با وجود آنکه نسبت به هر دو رقیب، چند دهم میلی‌متری بیشتر است اما تقریبا مشابه دیگر نمونه‌ها در این کلاس بوده و در دست چندان ضخیم احساس نمی‌شود.

نوکیا 3.2 با وزن 181 گرمی اسمارت‌فون نسبتا سنگینی‌ست که مقایسه آن با Y7 Pro 2019 با صفحه‌نمایش یک اندازه و ظرفیت مشابه باتری، نزدیک به 13 گرم وزن بیشتری را نشان می‌دهد.

صفحه‌نمایش

اندازه صفحه‌نمایش در گوشی‌های سری 3 نوکیا، روند رو به رشد سریعی را طی کرده و در طی دو سال از 5 و 5.2 اینچ در نوکیا 3 و نوکیا 3.1 به 6 اینچ در 3.1 پلاس و حالا به 6.26 اینچ رسیده است. این افزایش البته تأثیری در فناوری ساخت و وضوح صفحه‌نمایش نداشته و همچنان از همان وضوح HD و فناوری IPS LCD در اینجا نیز استفاده شده است. نسبت تصویر در صفحه‌نمایش 6.26 اینچی نوکیا 3.2 البته نسبت به گذشته تغییر کرده و این بار با وضوح 720×1520 پیکسلی به 19:9 رسیده که منجر به تراکم نچندان بالای 269 پیکسل در هر اینچ می‌شود.

از میزان کنتراست این صفحه‌نمایش می‌توان تا حدودی رضایت داشت اما در سوی دیگر روشنایی این پنل در حد فوق‌العاده‌ای قرار نداشته و در زیر نور مستقیم خورشید نیز عملکرد متوسط رو به پایینی را از خود نشان می‌دهد. علاوه بر این، با مشاهده صفحه‌نمایش از کناره‌ها نیز به راحتی می‌توان حدس زد که با دیوایس پرچمدار و گران‌قیمتی روبرو نیستیم. البته همه این موارد به معنای مشکل‌دار بودن این صفحه‌نمایش نبوده و بسیاری از کاربران در حین انجام کارهای روزانه و سناریوهای روزمره‌ای مثل انجام بازی و تماشای فیلم شرایط نسبتا مطلوبی را تجربه خواهند کرد.

زیر صفحه‌نمایش و در یک فضای نزدیک به 9 میلی‌متری، به نشان نوکیا بر می‌خوریم که پیش از این در هر دو مدل 3.1 و 3.1 پلاس در بالای گوشی قرار داشت. این حاشیه نسبتا ضخیم با اینکه ظاهرا ارزان‌قیمت‌تری به گوشی می‌بخشد اما از سوی دیگر دستگیره مناسبی را در هنگام استفاده به صورت افقی فراهم می‌کند.

در لبه بالایی جدا از ناچ نیم‌دایره بزرگی که لنز کوچک دوربین سلفی را در خود جای داده به اسپیکر تماس در لبه بالایی بر می‌خوریم که در نگاه اول از دید پنهان شده است.

اجزای جانبی

در سمت چپ گوشی در بخش بالایی، اسلات سیم‌کارت و کارت حافظه دستگاه جای گرفته که با ارائه سه جایگاه متمایز، امکان قرارگیری دو سیم‌کارت مجزا همراه با یک کارت حافظه microSD را فراهم می‌آورد. در زیر این اسلات دکمه اختصاصی Google Assiatnt دیده می‌شود که همانطور که در ادامه خواهیم دید حداقل از طریق خود گوشی نمی‌توان عملگر دیگری را به آن اختصاص داد.

در سمت دیگر کلید بزرگ پاور همراه دکمه دوگانه تغییر صدا قرار دارند که به جز ولوم بالا به خوبی در زیر دست پیدا می‌شوند. کلید پاور در این بخش همانطور که اشاره شد به چراغ LED هشدار مجهز شده که در مواقع دریافت نوتیفیکیش و شارژ باتری روشن می‌شود.

در بالا به جک هدست و میکروفون دوم بر می‌خوریم و پایین گوشی نیز محل اسپیکر اصلی، پورت microUSB و میکروفون تماس است.

بخش پشتی

بخش پشتی نوکیا 3.2 از دوربین و فلش LED در مرکز بخش بالایی همراه با سنسور اثر انگشت در زیر این مجموعه تشکیل شده و در مرکز و پایین نیز به ترتیب نشان نوکیا و اندروید وان به چشم می‌خورد. این قسمت همانطور که اشاره شد ظاهرا از جنس پلاستیک ساخته شده و در جذب اثر انگشت و آلودگی تردیدی به خود راه نمی‌دهد.

دوربین اصلی

در حالی‌که نه‌تنها نوکیا 3.1 پلاس به عنوان نسل قبلی این کلاس بلکه هر دو مدل رقیب این گوشی یعنی Y7 Pro 2019 و Redmi 7 با دو دوربین در بخش پشتی ارائه شده‌اند، در نوکیا 3.2 تنها از یک دوربین در پشت دستگاه استفاده شده که همچنان دارای وضوح 13 مگاپیکسلی‌ست. یک نکته عجیب‌تر در این میان اینکه دوربین اصلی نوکیا 3.2 حتی نسبت به نوکیا 3.1 نیز (حداقل در حالت نظری) ضعیف‌تر به نظر می‌رسد چرا که دیافراگم f/2.0 نوکیا 3.1 حالا در نوکیا 3.2 یک پله بسته‌تر شده و به f/2.2 رسیده است. این رویه حتی در مورد دوربین سلفی نیز تکرار شده که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد.

رابط کاربری دوربین نسبت به نوکیا 3.1 پیشین با تغییر روبرو شده و حالا حتی با منظره ساده‌تری نسبت به گذشته روبرو می‌شویم جایی‌که در کناره سمت راست مثل اغلب دیگر پوسته‌های دوربین شاتر عکاسی در مرکز، نمایی از آخرین عکس گرفته شده در بالا و دکمه سوییچ بین دوربین جلو و عقب در پایین قرار دارد. یک ردیف جلوتر سه گزینه عکاسی، فیلم‌برداری و برداشت مربعی (برای شبکه‌های اجتماعی مثل اینستاگرام) قرار دارد و با لمس آیکون پایین صفحه می‌توان به سه گزینه دیگر شامل Google Lens، برداشت تایم‌لپس و پانوراما دست پیدا کرد. در سمت دیگر نیز تنظیمات فلش، HDR و تایمر قرار داشته و آیکون سه‌خط گوشه پایین سمت چپ نیز سایر تنظیمات دوربین را نمایان می‌سازد.

تنظیمات دوربین موارد معدود و انگشت‌شماری را تشکیل می‌دهد که شامل صدای شاتر، خطوط راهنمای عکاسی، تگ مگان، عکاسی پی‌در‌پی (با نگه داشتن دست روی دکمه شاتر)، حذف یا برقراری حالت آینه‌ای دوربین سلفی همراه با رزولوشن عکاسی و فیلم‌برداری می‌شود. حداکثر وضوح 13 مگاپیکسلی دوربین بخش پشتی در نسبت 4:3 به دست آمده و برای گرفتن یک عکس واید چاره‌ای جز انتخاب وضوح 10 مگاپیکسلی در این بخش نیست.

با توجه به قیمت دستگاه و بسته‌تر شدن دیافراگم دوربین از سوی دیگر، انتظار کیفیت چندانی از مجموعه تصویری نوکیا 3.2 نداریم امری که البته در عمل نیز تا حدودی ثابت می‌شود. اولین تصویر با این گوشی را در نور کامل روز از یک منظره بدون سایه و نسبتا آسان آغاز می‌کنیم جایی‌که در صفحه‌نمایش خود گوشی نیز نورگیری کمتر سوژه تا حدودی مشهود است. با بزرگ کردن تصویر در ابعاد واقعی، مشکل اصلی این دوربین نمایان می‌شود جایی‌که حتی در این نور کامل نیز اثرات نویز و ثبت جزییات کم را به خوبی می‌توان مشاهده کرد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دریافت نور کمتر از مجموعه نوری، همانطور که اشاره شد در نتیجه نهایی تصاویر دوربین نوکیا 3.2 با تأثیر مشهودی همراه می‌شود که به جز نویز در برخی موارد دیگر نیز اثرات خود را نشان می‌دهد. در تصویر زیر که بار دیگر در نور کامل روز و پشت به نور برداشت شده کنتراست سوژه به میزان بسیار زیادی بالاتر رفته و همین موضوع به تیره‌تر و غیر واقعی‌تر شدن آن منجر شده است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

گزینه HDR در این دوربین به صورت پیش‌فرض همواره روشن است اما می‌توان آن را به دلخواه روی حالت اتوماتیک قرار داد یا اینکه کامل خاموش کرد. تصاویر برداشت شده در دو حالت HDR خاموش و روشن در این دوربین تفاوت اندک اما مشهودی را نشان می‌دهند و ظاهرا فارغ از فعال یا غیر فعال بودن این قابلیت، الگوریتم داخلی دوربین سعی در افزایش نوردهی سوژه‌های درون سایه و جلوگیری از نورگیری بیش از اندازه سوژه‌های روشن دارد هرچند که درصد موفقیت این موضوع مثل سوژه زیر همواره تضمین شده نیست.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در عکاسی از فاصله نزدیک از سرعت و دقت فوکوس می‌توان تا حدودی رضایت داشت و سوژه مورد نظر تقریبا به خوبی در محدوده فوکوس جای می‌گیرد. یک نکته منفی در این میان دقت رنگ پایین این دوربین است که برای نمونه سوژه نارنجی متمایل به زرد زیر را به قرمز تیره تبدیل کرده است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در محیط‌های با نور کم و به خصوص در شب طبق انتظار با کیفیت پایینی روبرو می‌شویم که رده قیمتی گوشی را به خوبی نمایان می‌سازد. در اولین سوژه در یک منظره باز با نور کم، حتی پیش از بزرگ‌نمایی نیز با تصویری پر از نویز و خالی از جزییات روبرو می‌شویم که نسل اول گوشی‌های مجهز به دوربین را به یاد می‌آورد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در حضور نور کافی در شب البته شرایط متفاوت بوده و همین دوربین نتیجه مناسبی را ثبت می‌کند.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

فیلم‌برداری این دوربین حداکثر با وضوح 1080p با 30 فریم در ثانیه با بیت‌ریت ویدئویی 20Mbps‌ و بیت‌ریت صوتی 95Kbps به صورت دو کاناله استریو انجام می‌شود. کیفیت ویدئوهای این دوربین در سطح نازلی قرار داشته و از لحاظ رنگ و جزییات، کیفیت بالایی را حتی در نور مناسب نیز به دست نمی‌دهند. در حین برداشت ویدئو می‌توان عکس‌هایی با وضوح 2 مگاپیکسل (1080×1920 پیکسل) را برداشت کرد که هر بار لمس شاتر برای گرفتن عکس در این حالت، یک وقفه کوچک در برداشت ویدئو ایجاد می‌کند.

دوربین سلفی

همانطور که در بالا نیز اشاره شد نوکیا 3.2 در زمینه دوربین اصلی نسبت به نوکیا 3.1 سال گذشته پس‌رفت مشهودی را تجربه کرده که این مسئله در مورد دوربین سلفی نیز تکرار شده است؛ در نوکیا 3.2 از یک دوربین سلفی 5 مگاپیکسلی فیکس‌فوکوس استفاده شده که نه فقط وضوح آن نسبت به دوربین 8 مگاپیکسلی نوکیا 3.1 کاهش یافته بلکه این بار نیز دیافراگم با کاهش از f/2.0 به f/2.2 نور کمتری در اختیار سنسور قرار می‌گیرد. بر همین اساس تصاویر سلفی این دوربین چندان فوق‌العاده به نظر نمی‌رسد و به جز در نور کامل روز یا نور مصنوعی کامل، معمولا نتیجه دلخواهی را ایجاد نمی‌کنند.

باتری

باتری نوکیا 3.2 با یک ارتقاء مشخص از 2,990mAh در 3.1 و 3,500mAh در 3.1 پلاس حالا به 4,000mAh رسیده که با توجه به وضوح و روشنایی پایین صفحه‌نمایش، دوام بسیار بالایی را نوید می‌دهد. نوکیا در توصیف این باتری به دو روز دوام آن در شرایط استفاده عادی با 5 ساعت استفاده در طول شبانه روز اشاره کرده است که در عمل نیز به لطف چیپ‌ست کم‌مصرف 12 نانومتری دستگاه، دور از دسترس به نظر نمی‌رسد.

برای تست دوام این باتری چون همیشه به سراغ تست Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark با غیر فعال کردن روشنایی خودکار و قرارگیری روشنایی صفحه‌نمایش روی 50 درصد می‌رویم؛ روشنایی صفحه‌نمایش در این حالت نسبت به گوشی‌های هم‌رده آن اندکی پایین‌تر به نظر می‌رسد و همین موضوع احتمالا به بالاتر رفتن دوام باتری در این تست کمک فراوانی خواهد کرد. نوکیا 3.2 در این تست، فاصله مابین شارژ 100 درصد تا زیر 20 درصد را در 20 ساعت و 32 دقیقه طی نمود و بدین‌ترتیب رکوردی دست‌نیافتنی را در بین تمامی گوشی‌های دیگری که تا به امروز بررسی کرده‌ایم به نام خود ثبت نمود. برای مقایسه کافی‌ست بدانید گلکسی A50 سامسونگ با باتری هم‌ظرفیت اما با صفحه‌نمایش فول اچ‌دی در این تست به دوام 12 ساعت و 41 دقیقه‌ای دست یافته بود و نوکیا 3.1 نسل قبلی نیز نتوانست امتیازی بهتر از 9 ساعت و 3 دقیقه‌ای در این تست ثبت نماید.

همانطور که در بخش جعبه‌گشایی اشاره شد، نوکیا 3.2 با یک شارژر 10 واتی ارائه می‌شود که نسبت به 3.1 با ارتقاء روبرو شده اما پیش از این در نمونه‌ای مثل نوکیا 6.1 پلاس نیز از آن استفاده شده بود. تست سرعت شارژ گوشی را مثل همیشه در هنگام خاموش بودن دستگاه از صفر درصد آغاز می‌کنیم. با آغاز فرایند شارژ، باتری گوشی در عرض 5 دقیقه تا 3 درصد شارژ شده و پس از 10، 15 و 20 دقیقه نیز به ترتیب 7، 13 و 17 درصد شارژ خواهد داشت. در نیم‌ساعت اول شارژ باتری به 26 درصد می‌رسد و پس از یک ساعت نیز درست 50 درصد شارژ خواهد داشت. پس از 90 دقیقه باتری به شارژ 75 درصد رسیده و پس از دو ساعت نیز 92 درصد شارژ دارد. 8 درصد پایانی شارژ باتری در Nokia 3.2‌ به یک ساعت زمان اضافه نیاز دارد و درست رأس سه‌ساعت یعنی دقیقه 180، شارژ آن کامل می‌شود.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

نوکیا 3.2 با اندروید 9 پای و بدون تغییر در پوسته اصلی اندروید خام عرضه شده و از این لحاظ شباهت کاملی به پیکسل‌های گران‌قیمت گوگل دارد. این سیستم‌عامل البته ضمانت آپگرید به نسخه‌های بالاتر اندروید در دو سال آینده را داشته و تا 3 سال آینده نیز مشکلی در زمینه دریافت آپدیت‌های امنیتی نخواهد داشت. بوت دستگاه نزدیک به 28 ثانیه به طول می‌انجامد که نزدیک به 5 ثانیه سریع‌تر از نوکیا 3.1 سال گذشته است.

در صفخه قفل به دو میانبر دوربین و دستیار صوتی در پایین همراه با زمان و تاریخ و نوتیفیکیشن برنامه‌ها در مرکز بر می‌خوریم که تغییری نسبت به آنچه در دیگر نمونه‌های مجهز به اندروید خام دیده‌ایم نداشته‌اند.

در صفحه هوم جدا از موارد همیشگی مثل پنج میانبر پایین صفحه و سرچ گوگل حاضر در همین قسمت، در پایین‌ترین بخش به جای دکمه‌های معمول back، هوم و تسک‌سوییچر تنها به یک دکمه بیضی‌شکل کوچک بر می‌خوریم.

با حرکت دادن این آیکون بیضی‌شکل که دکمه هوم جدید اندروید 9 به حساب می‌آید و کشیدن آن تنها چند میلی‌متر به بالا، باکس سرچ و پنج آیکون جدید (که در حقیقت ردیف اول آیکون‌های منوی اصلی هستند) ظاهر شده و در مرکز نیز صفحات و برنامه‌های جدیدا استفاده به نمایش گذاشته می‌شود. با کشیدن هریک از این برنامه رو به سمت بالا می‌توان آنها را به صورت تک‌تک بست یا با اسکرول افقی به سمت چپ از گزینه Clear All برای بستن همه آنها استفاده کرد.

ادامه اسکرول دکمه بیضی‌شکل رو به بالا، ‌صفحه هوم از پایین به بالا پدیدار می‌‌شود و یک بار ضربه روی آن در هر منویی نیز شما را به صفحه هوم باز می‌گرداند. در منوهای داخلی یک آیکون back نیز به کناره سمت چپ این دکمه افزوده می‌شود.

در بالای صفحه هوم به صورت پیش‌فرض تاریخ همراه با وضعیت آب و هوا به نمایش گذاشته می‌شود که گوگل از این مورد با عنوان At A Glance یاد می‌کند و همانطور که در ادامه خواهیم دید برخی دیگر اطلاعات نیز در این قسمت قابل نمایش هستند.

نزدیک کردن دو انگشت روی صفحه هوم برخلاف انتظار به نکته خاصی ختم نمی‌شود و برای دسترسی به ویجت‌ها، تغییر والپیپر و تنظیمات صفحه هوم باید یک انگشت را روی صفحه نگه داشت.

در تنظیمات صفحه هوم گزینه‌های ساده‌ای نظیر فعال و غیر فعال کردن Notification dots، اطلاعات قابل نمایش در بخش At A Glance، افزودن خودکار آیکون برنامه‌های جدید به صفحه‌ هوم، غیر فعال کردن اپلیکیشن گوگل )حاضر در سمت چپ صفحه هوم(، ارائه پیشنهادهاتی برای برنامه‌های جدید در منوی اصلی و امکان چرخش خودکار صفحه هوم با چرخاندن دستگاه در دسترس قرار می‌گیرد. گزینه Notification dots در این بخش به نقطه‌های آبی رنگی اطلاق می‌شود که به گوشه آیکون برنامه‌هایی که اتفاق جدیدی در آنها رخ داده (مثلا دریافت پیغام جدید در یک اپ پیام‌رسان) افزوده می‌شود و این بار برخلاف گذشته تعداد اعلان‌های هر برنامه در آن ذکر نمی‌شود و تنها به وجود اتفاقی تازه در آن اپ بسنده شده است.

بخش کشویی Notification Shade بالای صفحه با یک بار پایین کشیدن شش آیکون وای‌فای، بلوتوث، Battery Saver، چراغ‌قوه، Do not disturb و چرخش اتوماتیک تصویر را ارائه می‌کند و برخلاف انتظار خبری از دکمه Setting در این بخش نیست و برای دسترسی به آن باید این منو را کامل به سمت پایین کشید.

با کشیدن کامل منوی نوتیفیکیشن رو به پایین اسلایدر تنظیم روشنایی (بدون گزینه‌ای برای غیر فعال کردن روشنانی خودکار) در بالا ظاهر شده و سه گزینه دیگر شامل موبایل‌دیتا، Airplane mode و Night Light به این جمع افزوده می‌شوند.

با لمس گزینه Edit از پایین این بخش می‌توان 7 مورد دیگر از جمله Location، هات‌اسپات، معکوس ساختن رنگ‌ها، Data Saver و Cast را به منوی اعلان‌ها افزود.

در منوی اصلی نواری برای جست‌وجو در میان اپلیکیشن‌ها در بالا در نظر گرفته شده و یک ردیف پایین‌تر از آن به 5 برنامه پر استفاده کاربران بر می‌خوریم. در زیر این بخش نیز لیستی از کل اپلیکیشن‌های حاضر در گوشی به صورت الفبایی با اسکرول عمودی دیده می‌شود.

با نگه داشتن دست روی برخی آیکون‌های این منو می‌توان به امکانات اصلی آنها دسترسی سریع پیدا کرد و در صورت وجود ویجت جداگانه‌ای مرتبط با اپلیکیشن مذکور آیکونی بر بالای این منو ظاهر می‌شود که لمس آن همه ویجت‌های مرتبط با آن اپلیکیشن را به نمایش می‌گذارد.

ترکیب و تعداد آیکون‌های حاضر در منوی تنظیمات گوشی تقریبا هیچ تفاوتی با آنچه در اندروید 8 دیده بودیم ندارد با این تفاوت که این بار به جای یک منوی سیاه و سفید و ساده از آیکون‌های رنگی برای هر قسمت استفاده شده است. در بالاترین قسمت گزینه‌ای برای جست‌وجو در بین گزینه‌های مختلف این منو در نظر گرفته شده و در زیر آن هر بار اطلاعاتی در مورد یکی از قسمت‌های Setting به نمایش گذاشته می‌شود. برخی از اتفاقات خودکار و تأثیرگذار در عملکرد گوشی (همچون فعال شدن گزینه Battery Saver با کاهش شارژ باتری) نیز بر بالای این بخش به کاربران یادآوری می‌شود.

یکی از ویژگی‌های ساده و در عین حال کاربردی قابل اشاره در این قسمت در بخش Apps & notifications دیده می‌شود جائی‌که پنج برنامه آخر استفاده شده توسط کاربران به صورت جداگانه در بالا به نمایش گذاشته می‌شود و با لمس آیکونی در پایین می‌توان به لیست کل برنامه‌ها دسترسی پیدا کرد. نمایش برنامه‌های جدیدا استفاده شده در این بخش به خصوص در هنگام ایجاد مشکل برای برنامه‌ در حال اجرا، امکان دسترسی سریع به تنظیمات آن را فراهم می‌آورد.

گزینه ژست‌های حرکتی دست یا Gestures یکی دیگر از موارد جالب توجه در بخش تنظیمات گوشی است که در آن امکان برگرداندن گوشی برای رد تماس (Turn over to reject call)، کشیدن انگشت روی سنسور اثر انگشت برای نمایش منوی اعلان‌ها (Swipe fingerprint for notifications)، دوبار فشردن دکمه پاور برای دسترسی به دوربین (Jump to camera)، و فشردن همزمان ولوم بالا و دکمه پاور برای بی‌صدا کردن زنگ و فعال کردن ویبره (Prevent ringing) در نظر گرفته شده است. یک گزینه جدید این بخش به دکمه گوگل Assistant تعلق دارد که در آن تنها می‌توان عملکرد این دکمه برای احضار این دستیار صوتی را فعال یا غیر فعال کرد و حداقل از طریق خود دستگاه امکان منتسب کردن عملگرهای دیگر به این دکمه وجود ندارد.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

نوکیا با وجود تمامی تغییرات مثبتی که معمولا در زمینه اندازه صفحه‌نمایش، ظرفیت باتری و گزینه‌های نرم‌افزاری در گوشی‌های ارزان‌قیمت خود صورت می‌دهد اما در زمینه پردازنده رویکرد متفاوتی را در پیش گرفته و در اکثر اسمارت‌فون‌های غیر پرچمدار این برند از پردازنده‌های پر قدرتی استفاده نمی‌شود. نوکیا 3.2 نیز از این قاعده مستثنی نیست و طراحان آن برخلاف رقبای سرسختی مثل Redmi 7 و Y7 Pro 2019 که به ترتیب از پردازنده‌های Snapdragonb 632 و Snapdragon 450 بهره می‌برند ترجیح داده‌اند تا از پردازنده ضعیف‌تر Snapdragon 429 در این مدل استفاده نمایند؛ اسنپ‌دراگون 429 یک پردازنده 12 نانومتری مجهز به 4 هسته ARM A53 با فرکانس حداکثر 1.95 گیگاهرتز است که در زمینه گرافیکی از قطعه Adreno 504 بهره می‌برد. چهار هسته‌ای بودن این پردازنده و گرافیک نچندان قدرتمند آن زمینه را برای عقب ماندن نوکیا 3.2 از رقبای این دستگاه فراهم می‌کند اما در عوض به پشتوانه لیتوگرافی کم‌مصرف 12 نانومتری همان‌طور که در بخش باتری دیدیم شرایط بسیار مطلوبی برقرار است.

در حین استفاده از گوشی اثر چندانی از تأخیر در کاربردهای روزانه مشاهده نشده و در بازی‌های عادی نیز شرایط نسبتا قابل‌قبولی برقرار است. حافظه رم گوشی 2 یا 3 گیگابایت است و در سایت نوکیا با دو حافظه 16 یا 32 گیگابایتی معرفی شده است. این گوشی البته در دو حافظه 16 و 64 گیگابایتی در بازارهای داخلی در دسترس قرار دارد که در نسخه 64 گیگابایتی در اختیار ما در اولین بوت 52.08 گیگابایت از حافظه داخلی در اختیار کاربران قرار داشته و 11.92 گیگابایت آن به اندروید و فایل‌های سیسمی تعلق گرفته است.

نوع حافظه داخلی دستگاه از نوع eMMC 5 بوده که این امر با کسب سرعت 284MB/s در خوانش ترتیبی در تست AndroBench، اثبات می‌شود.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به موارد گفته شده در مورد چیپ‌ست پردازشی، طبیعتا انتظار چندانی از نوکیا 3.2 در تست‌های مختلف پردازشی و گرافیکی نرفته و حداکثر انتظار مشاهده یک نمونه میانی کاملا رو به پایین را داریم.

در اولین تست چون همیشه به سراغ Geekbench می‌رویم؛ این تست را این بار در ورژن جدید این برنامه یعنی Geekbench 5 نیز اجرا می‌کنیم که چندی پیش برای پلتفرم‌های مختلف عرضه شد. این نسخه از گیک‌بنچ تنها از پردازنده‌های 64 بیتی پشتیبانی کرده و تغییراتی را در نوع آزمون‌های خود صورت داده است. از جمله این تغییرات باید به بررسی بیشتر تأثیر حافظه رم روی عملکرد پردازنده و حالت‌های تازه در بررسی کاربردهای چند رشته‌ای اشاره کرد. به دلیل متفاوت بودن نوع محاسبات نسخه جدید این بنچ‌مارک، امتیازهای آن با نسخه قبلی، قابل مقایسه نبوده و باید هر دو را جداگانه بررسی کرد. نوکیا 3.2 در نسخه پنجم این تست به ترتیب به امتیازهای 170 و 575 واحد دست پیدا می‌کند که هر دو شرایط کاملا رو به پایینی را نشان می‌دهند برای نمونه گوشی پرچمدار سال گذشته سامسونگ یعنی S9+ در این تست در دو حالت تک و چند هسته‌ای به ترتیب به امتیازهای 695 و 2,202 دست می‌یابد که این به خوبی می‌تواند نشانگر جایگاه نوکیا 3.2 باشد.

در دومین گام چون همیشه از بنچ‌مارک کلی AnTuTu بهره می‌گیریم که این بار در نسخه 7.2.3 اجرا می‌شود. گوشی‌های پرچمدار این تست را با امتیازهای نزدیک و فراتر از 300 هزار واحد به انجام می‌رسانند و در گوشی‌های برتر رده میانی نیز انتظار مشاهده امتیازهای بیش از 150 هزار واحد را داریم. پیش از این در نوکیا 6.1 پلاس با پردازنده Snapdragon 636 به امتیاز 115 هزار واحدی در این تست رسیدیم و حالا با توجه به کاهش کیفیت و تعداد هسته‌ها این رقم حتی ممکن است به نصف نیز کاهش پیدا کند. نوکیا 3.2 در عمل در این تست به امتیاز 64,668 واحد دست یافت که جایگاه پایین این گوشی در زمینه پردازشی را به خوبی نشان می‌دهد.

در سومین تست که مختص بررسی گرافیک طراحی شده به سراغ بنچ‌مارک 3DMark و آزمون Sling Shot Extreme تحت OpenGL ES3.1 می‌رویم. نوکیا 3.2 در این تست به امتیاز بسیار نازل 189 واحدی دست پیدا می‌کند و این در حالی‌ست که نوکیا 6.1 پلاس با وجود کسب امتیاز 949 واحدی، خود نسبت به نمونه‌های پیشرفته‌تری مثل گلکسی A50 با امتیاز 1,282 شرایط ضعیف‌تری را ارائه می‌کرد.

ارتباطات

نوکیا 3.2 یک گوشی 4G با حداکثر سرعت 150 مگابیت بر ثانیه در دانلود و 50Mbps در آپلود است. وای‌فای دستگاه ظاهرا از نوع تک باند 11.n بوده و بلوتوث نسخه 4.2 و مسیریاب‌های GPS/GLONASS/BeiDou سایر گزینه‌های ارتباطی آن را تشکیل می‌دهند. مسیر پس‌رفت نوکیا از 3.1 به 3.2 در حذف NFC از این گوشی بار دیگر نمایان شده و به عنوان یک نکته جالب دیگر حتی سنسور ژیروسکوپ که در نوکیا 3.1 و 3.1 پلاس حضور داشت نیز جایی در این گوشی ندارد.

کلام آخر

Nokia 3.2 برخلاف اغلب تجربه‌های پیشین اندروید وان شرکت HMD بیش از آنکه کاربران حرفه‌ای این کلاس را هدف قرار داده باشد بیشتر در جهت جلب رضایت کاربران عادی و عمومی حرکت کرده است؛ افزایش بی سابقه سایز صفحه‌نمایش به 6.26 اینچ و اختصاص یک باتری کاملا قدرتمند و حجیم نگاه این خریداران را بیش از پیش به خود جلب می‌کند و با حافظه 64 گیگابایتی و طراحی نسبتا قابل‌قبول، انتخاب مقبولی در این رده قیمتی به نظر می‌رسد. در سوی دیگر اما نکات منفی برجسته‌ای مثل بدنه پلاستیکی با جذب بالای اثر انگشت و خراشیدگی، صفحه‌نمایش با وضوح نچندان بالا و روشنایی اندک، اختصاص دوربین‌های ضعیف‌تری در جلو و پشت دستگاه با دیافراگم‌های بسته‌تر نسبت به Nokia 3.1 و پردازنده 4 هسته‌ای نسبتا ضعیف، جایگاه این گوشی را نسبت به رقبای آن یعنی Redmi 7 و Y7 Pro 2019، تضعیف کرده است.

بزرگ‌ترین برگ برنده Nokia 3.2 جدا از مواردی مثل اسلات اختصاصی حافظه و باتری قدرتمند در آپدیت نرم‌افزاری دستگاه و حضور در پلتفرم Android One گوگل نهفته است جایی‌که برخلاف رقبایی که با احتمالی ناچیز شاید آپدیتی را در آینده دریافت کنند، این گوشی تا دو سال به نسخه‌های جدید اندروید ارتقاء یافته و تا 3 سال آپدیت‌های امنیتی را دریافت می‌کند. دیگر نکات منفی قابل ذکر در مورد این گوشی که همچنان می‌توان آن‌ها را به کاستن از امکانات حرفه‌ای و پرداختن به نیازهای کاربران عادی منتسب کرد، به حذف NFC و سنسور ژیروسکوپ از این مدل باز می‌گردد که هر دو در نوکیا 3.1 حضور داشتند.