mobile.ir - مرجع موبایل ایران

یکی از مشخصه‌های مشترک تقریبا تمامی برندهای چینی فعال در حوزه موبایل، پائین بودن قیمت ورود به بازار آن‌ها در مقایسه با مشخصات و قابلیت‌های ارائه شده است؛ این رویه که در سال‌های گذشته بدون کم و کاست در مورد همه برندهای چینی از هواوی و شیائومی گرفته تا اوپو، ویوو و سایرین تکرار شد با وجود آنکه به ارتقاء جایگاه این برندها در سطح جهانی منجر شد و نام‌های شناخته‌شده‌تری مثل سامسونگ و LG را با مشکل روبرو ساخت اما از سوی دیگر با سود چندانی نیز برای این شرکت‌ها همراه نبود؛ فروش یک گوشی پر امکانات با قیمت پائین با اینکه برای مشتریان و خریداران کاملا جذاب به نظر می‌رسد اما نگفته پیداست که حاشیه سود ناچیزی را به همراه داشته و حتی در برخی موارد به قیمت ضرر و زیان شرکت سازنده تمام می‌شود. نخستین تدبیر اندیشیده شده برای حل این مشکل تفکیک محصولات در کلاس‌های مختلف و تغییر رویکرد شرکت‌های سازنده از گوشی‌های ساده رده پائین، به نمونه‌های میانی رو به بالا و حتی پرچمداران در سطح بزرگان بازار بود. این محصولات پیشرفته‌تر با اینکه هنوز در مقایسه با همتایان غیر چینی خود قیمت مناسب‌تری را ارائه می‌کردند اما به لحاظ سودآوری، با حاشیه امن مطمئن‌تری در مقایسه با نمونه‌های ارزان‌قیمت همراه بودند و منافع حاصل از فروش آنها، ادامه فعالیت گوشی‌های ارزان‌قیمت پیشین را توجیه می‌نمود.

Oppo R17

در ادامه این رویکرد جدید، برای تفکیک دیوایس‌های ارزان‌قیمت از نمونه‌های میانی و پرچمدار، شرکت‌های مختلف چینی زیر برندهای تازه‌ای را در طی چند سال گذشته معرفی کردند که از آن جمله باید به زیر برندهای آنر از هواوی، Redmi و Black Shark از شیائومی، Realme و Pocophone از اوپو و IQOO از Vivo اشاره کرد که هریک دسته مشخصی از کاربران را هدف قرار داده و در پی تفکیک کسب و کارهای مختلف برند مادر از یکدیگر هستند.

Vivo iQOO

برند Redmi که ابتدای سال جاری میلادی با انتساب Lu Weibing در سمت مدیرکل، به صورت رسمی از Xiaomi تفکیک شد به طور مشخص بر گوشی‌های ارزان‌قیمت رده میانی با مشخصات مناسب و قیمتی ایده‌آل متمرکز بوده و تا به امروز سه مدل جدید Redmi Note 7 Pro ،Redmi Note 7 و Redmi 7 را به بازار عرضه کرده که با قیمتی مابین 100 تا 200 دلار، مشخصاتی فراتر از انتظار را ارائه می‌کنند.

Redmi Note 7 Pro

Redmi Note 7 به عنوان اولین گوشی ارائه شده با برند مستقل Redmi، اسمارت‌فونی با ظاهری متفاوت و قیمتی ایده‌آل است که روی کاغذ مشخصات راضی‌کننده‌ای را ارائه می‌کند. رنگ‌آمیزی زیبا، صفحه‌نمایش بزرگ با حاشیه‌های اندک، دوربین اصلی 48 مگاپیکسلی و حافظه داخلی و رم بالا برگ‌های برنده اصلی Note 7 را در مقابل رقبای متعدد این کلاس تشکیل می‌دهند.

Redmi Note 7 با رم 6 گیگابایتی و حافظه داخلی 64 گیگابایتی و رام چین موضوع بررسی این نوبت است.Redmi Note 7 از طریق فروشگاه آمیتیس در اختیار ما برای بررسی قرار گرفت.

جعبه محتویات

Note 7 با جعبه کوچک سفید و نارنجی رنگی ارائه می‌شود که نام مدل را بر خود داشته و با وجود آنکه نشان Mi بر بالای آن به چشم می‌خورد اما در نوشته‌های پیرامون آن به نام شیائومی اشاره‌ای نشده است.

درون این جعبه به شارژر، کابل USB-C، سوزن دسترسی به سیم‌کارت، قاب شفاف انعطاف‌پذیر و نوشته‌های راهنما بر می‌خوریم و طبق روال اکثر گوشی‌های اقتصادی، خبری از هدست در آن نیست.

شارژر همراه گوشی یک نمونه ساده 10 واتی (5 ولت و 2 آمپر) است که ظاهرا توان چندانی برای شارژر سریع باتری حجیم دستگاه ندارد اما در صورت تمایل می‌توان شارژر پر سرعت جداگانه‌ای (با فناوری Quick Charge 4) را به صورت مستقل برای شارژ سریع دستگاه تهیه کرد. در رابطه با این مسئله در بخش باتری بیشتر سخن خواهیم گفت.

طراحی ظاهری

شیائومی در نسل قبلی گوشی‌های Redmi یعنی در Redmi Note 6 Pro از بدنه تمام فلزی برای طراحی گوشی استفاده کرده بود اما در Note 7 و همزاد پیشرفته‌تر آن یعنی Note 7 Pro، زبان طراحی جدیدی به این خانواده افزوده شد که جذابیت‌های بصری متعددی را به همراه آورده است؛ این بار بخش فلزی پشتی با یک پوشش شیشه‌ای تعویض شده که به لطف رنگ‌آمیزی جذاب به خصوص در دو نسخه آبی و قرمز، چشم هر بیننده‌ای را به خود خیره می‌سازد. جنس این پوشش شیشه‌ای به گفته شرکت سازنده در هر دو بخش روئی و پشتی از نوع Gorilla Glass 5 بوده که برای یک گوشی ارزان‌قیمت رده میانی، قابلیتی جالب‌توجه به نظر می‌رسد. جنس براق گوشی در تمامی قسمت‌ها البته جاذب آلودگی و اثرات انگشت است که این مورد در نسخه مشکی Note 7 به اوج خود می‌رسد.

رنگ این قسمت در دو نسخه آبی و قرمز به صورت پلکانی و تدریجی در نور از بالا به پائین تغییر کرده و افکت‌های نوری جالب‌توجهی را ایجاد می‌کند. با استراتژی جدید برندینگ شیائومی، نشان Mi در گوشی‌های پیشین جای خود را به Redmi داده و مجموعه فلش و نوشته‌های راهنما نیز به خارج از محموعه دوربین منتقل شده‌اند.

Note 7 در دست نسبتا بزرگ و سنگین احساس شده و ضخامت 8.1 میلی‌متری آن نیز اندکی از حد عادی مورد انتظار بیشتر است. مسئله ضخامت و سنگینی این گوشی البته بیش از همه چیز به باتری حجیم 4 هزار میلی‌ آمپر ساعتی آن ارتباط دارد که در نسل قبلی این خانواده نیز تکرار شده بود.

تغییرات در بخش روئی دستگاه نیز ادامه داشته و ناچ مستطیلی بزرگ Note 6 Pro حالا جای خود را به یک ناچ نیم‌دایره‌ای کوچک داده است که تنها دوربین سلفی را در خود جای می‌دهد. کاهش ابعاد ناچ با اینکه به حذف دوربین دوم بالای صفحه‌نمایش منجر شده اما در افزایش نسبت ابعاد صفحه‌نمایش به بدنه (screen-to-body ratio) نقش موثری ایفا کرده و حالا صفحه‌نمایش بخش بزرگ‌تری از روی دستگاه را پوشانده است. حاشیه‌های جانبی و بخش بالائی با اینکه نسبت به یک گوشی پرچمدار، اختلاف مشهودی دارند اما با توحه به رده قیمتی دستگاه نمی‌توان از آنها ناراضی بود؛ البته در زیر صفحه‌نمایش هنوز با حاشیه نسبتا بزرگی در حدود 6 میلی‌متر، روبرو می‌شویم که در این کلاس طبیعی به نظر می‌رسد.

حاشیه‌های براق پیرامونی که جلوه‌ای از رنگ بخش پشتی را از نمای مقابل نیز به نمایش می‌گذارند به صورت محدب با برجستگی در مرکز و خمیدگی در کناره‌ها طراحی شده و در کمتر به نظر رسیدن ضخامت گوشی، ‌نقش کم‌رنگی را ایفا می‌کنند.

المان‌های پیرامونی گوشی نیز از تغییرات در نسل جدید Redmi Note بی‌بهره نبوده و به عنوان مهم‌ترین تغییر، ‌پورت قدیمی microUSB حاضر در Redmi Note 6 Pro، جای خود را به درگاه جدید USB-C داده و جک 3.5 میلی‌متری هدست در بالا نیز جایگاه خود را حفظ کرده است.

در مجموع از شکل ظاهری و طراحی بدنه Redmi Note 7 می‌توان کاملا رضایت داشت و با وجود آنکه بدنه براق آن (به خصوص در نسخه مشکی) در زمان کوتاهی با اثرات انگشت فراوان پوشانده می‌شود اما همچنان می‌توان از فاکتور طراحی و شکل ظاهری به عنوان المان‌های موثری در انتخاب این مدل یاد کرد.

ابعاد و وزن

Redmo Note 7 با صفحه‌نمایش 6.3 اینچی خود طبیعتا دیوایس چندان کوچکی به نظر نمی‌رسد و ارتفاع 159.2 میلی‌متری آن نیز به خوبی گواه این مسئله است. برای مقایسه میزان بزرگی این ارتفاع، کافی‌ست آن را با یک نمونه پیشرفته همچون Pixel 3 XL مقایسه کرد جائی‌که با وجود صفحه‌نمایش یک‌اندازه و ناچ کاملا بزرگ پرچمدار گوگل، هنوز نزدیک به 1.2 میلی‌متر ارتفاع کمتری در پیکسل 3 ایکس ال دیده می‌شود. علت اصلی این مسئله را طبیعتا باید در حاشیه‌های عمودی صفحه‌نمایش جست‌وجو نمود.

نوت 7 در زمینه عرض موفق عمل کرده و عرض 75.2 میلی‌متری آن نه‌تنها 1.2 میلی‌متر کمتر از نوت 6 پرو با صفحه‌نمایش کوچک‌تر است بلکه مقایسه آن با Pixel 3 XL نیز کاهشی 1.5 میلی‌متری را نشان می‌دهد. ضخامت گوشی، 8.1 میلی‌متر اعلام شده که در دست نیز همین میزان احساس می‌شود و در عمل با نمونه‌ای چندان ظریف و Slim روبرو نیستیم.

Redmi Note 7 در زمینه وزن نیز طبق انتظار عمل می‌کند و استفاده از شیشه‌های گوریلاگلس در پشت و جلو همراه با باتری 4,000mAh وزن نسبتا بالای 186 گرمی را برای آن به همراه داشته است. این وزن البته در این اندازه صفحه‌نمایش غیر عادی نیست و برای نمونه Pixel 3 XL با باتری کاملا ضعیف‌تر 3,430mAh، تنها 2 گرم از نوت 7 سبک‌تر است.

صفحه‌نمایش

ابعاد صفحه‌نمایش در ردمی نوت 7 با 0.04 اینچ افزایش نسبت به نوت 6 پرو به 6.3 اینچ رسیده و وضوح آن نیز به دلیل تغییر نسبت تصویر از 19:9 به 19.5:9 به 1080×2340 پیکسل با فشردگی 409ppi ارتقاء یافته است. فناوری ساخت IPS LCD این صفحه‌نمایش تغییری نسبت به قبل نداشته و کنتراست 1500:1 و پوشش 84 درصدی طیف NTSC از جمله موارد اعلام شده توسط شرکت سازنده در رابطه با آن است.

در منوی تنظیمات گوشی، گزینه‌ای تحت عنوان Contrast & Color در نظر گرفته شده که در آن جدا از امکان تغییر گرمای رنگ به صورت دلخواه می‌توان، کنتراست تصویر را در سه حالت تنظیم نمود. از کیفیت این صفحه‌نمایش در محیط‌های داخلی از لحاظ کنتراست و زاویه دید می‌توان رضایت داشت و از لحاظ دقت رنگ نیز با وجود آنکه با یکی از نمونه‌های برتر این کلاس روبرو نیستیم اما شرایط راضی‌کننده‌ای در آن دیده می‌شود.

کیفیت این صفحه‌نمایش در زیر نور مستقیم خورشید همچون نوت 6 پرو در سطح نسبتا متوسطی قرار دارد و در اینجا با آنکه برای مشاهده کامل پنل باید نور صفحه‌نمایش را روی حداکثر تنظیم کرد اما همچنان مشکلی در این حالت وجود ندارد.

در فضای نزدیک به 6 میلی‌متری زیر صفحه‌نمایش در نگاه اول نکته خاصی به چشم نمی‌خورد اما تقریبا در مرکز و به موازات پورت USB، یک LED وضعیت ناپیدا وجود دارد که در مواقعی مثل اتصال شارژر و دریافت نوتیفیکیشن روشن می‌شود.

بالای صفحه‌نمایش جدا از دوربین سلفی که درون ناچ ناچ نیم‌دایره‌ای کوچکی قرار گرفته، به اسپیکر تماس در لبه بالائی بر می‌خوریم و حسگرهای ناپیدای تنظیم نور و Proximity نیز ظاهرا در همین قسمت قرار دارند.

اجزای جانبی

در سمت چپ گوشی درگاه ترکیبی سیم‌کارت و حافظه جانبی دستگاه قرار دارد که دو سیم‌کارت همزمان یا یک سیم‌کارت و یک کارت حافظه را در خود جای می‌دهد و امکان استفاده همزمان از دو سیم‌کارت و کارت حافظه در آن وجود ندارد.

در سمت راست دکمه‌های تغییر صدا و پاور قرار دارند که تغییری نسبت به گذشته نداشته اما این بار دکمه ولوم بالا به خصوص برای کاربران با دست‌های کوچک‌تر، اندکی دور از دسترس قرار دارد.

در بالا به جک هدست، میکروفون دوم و درگاه اینفرارد بر می‌خوریم که این آخری به‌عنوان یک قابلیت نسبتا کاربردی در نوت 6 پرو سال گذشته نیز حضور داشت.

اجزای بخش پائینی با اینکه در نگاه اول بدون تغییر مانده و مجموعه‌ای شامل اسپیکر اصلی، میکروفون تماس و پورت USB را در خود جای داده‌اند اما با نگاهی دقیق‌تر یک تغییر بزرگ یعنی تبدیل پورت قدیمی microUSB به USB-C در آنها دیده می‌شود.

بخش پشتی

بخش پشتی دستگاه جدا از تغییر طراحی و استفاده از شیشه گوریلاگلس 5 به جای فلز و یک رنگ‌آمیزی جذاب و چشم‌نواز، با تغییر خاصی از لحاظ تعداد و ترکیب اجزای این قسمت روبرو نشده است؛ دوربین‌های دوگانه گوشی در یک قاب بیضی شکل برجسته که اندکی کمتر از یک میلی‌متر از سطح فاصله دارد در زیر یکدیگر در کناره سمت چپ قرار گرفته‌اند اما دو فلش LED این بار به فضای بیرون این دو دوربین و در زیر آنها منتقل شده‌اند. سنسور اثر انگشت و نشان Redmi دیگر موارد قابل اشاره در این قسمت را تشکیل می‌دهند.

دوربین‌های اصلی

دوربین اصلی Redmi Note 7 که در بخش پائینی و نزدیک به فلش‌های LED قرار گرفته است یک نمونه 48 مگاپیکسلی با سنسور ISOCELL Bright GM1 سامسونگ است که یکی از دو سنسور 48 مگاپیکسلی فعلی حاضر در گوشی‌های هوشمند به شمار می‌رود. ابعاد نیم اینچی این سنسور در مقایسه با اغلب دیگر نمونه‌های موبایلی، بسیار بزرگ‌تر‌ است اما به دلیل تعداد بسیار بالای پیکسل‌های تصویر، راهی جز کوچک‌ کردن آنها برای جای‌ گرفتن در این فضای محدود نبوده و به همین علت، اندازه پیکسل‌های تصویر که در ردمی نوت 6 پرو سال گذشته برابر با 1.4 میکرون بود، در این سنسور به تنها 0.8 میکرون می‌رسد. این سنسورهای کوچک در جذب نور به خصوص در محیط‌های با نور کم، ضعیف عمل کرده و روی کاغذ تصاویری با نویز فراوان را به جا می‌گذارند اما این خوشبختانه همه ماجرا نیست و برای حل این مشکل با ترکیب چهار پیکسل مجاور یکدیگر، اندازه قطری پیکسل‌ها به دو برابر مقدار اصلی یعنی 1.6 میکرون رسیده و حداقل به صورت نظری با شرایط بسیار بهتری در نور کم روبرو می‌شویم. ترکیب چهار پیکسل با یکدیگر و تشکیل یک پیکسل منفرد البته به معنای یک چهارم شدن وضوح دوربین نیز خواهد بود و بدین‌ترتیب با وجود مانور تبلیغاتی همه شرکت‌های چینی مجهز به دوربین‌های 48 مگاپیکسلی روی این وضوح، عملا وضوح پیش‌فرض همگی آنها از جمله Redmi Note 7، یک چهار این مقدار یعنی 12 مگاپیکسل خواهد بود. البته نگفته پیداست که می‌توان با وضوح اصلی یا اصطلاحا native نیز عکاسی کرد اما تأمین نشدن نور کافی در این حالت، معنائی جز کیفیت پایین و نویز بالا نخواهد داشت.

گشودگی دیافراگم لنز دوربین اصلی در Redmi Note 7 برابر با f/1.8 بوده که یک پله نسبت به ردمی نوت 6 پرو و دیافراگم لنز دوربین اصلی f/1.9 با ارتقاء روبرو شده است. فوکوس خودکار در این دوربین نیز با فناوری تشخیص فاز انجام می‌شود. ردمی به جز این دوربین یک نمونه 5 مگاپیکسلی تعیین عمق دیگر نیز بر بالای دوربین اصلی در نظر گرفته که ظاهرا تفاوتی با ردمی نوت 6 پرو در این زمینه ندارد.

در رابط کاربری دوربین در پوسته EMUI 10، شاتر عکاسی همراه با سوئیچر تعویض بین دوربین‌های اصلی و سلفی و نمائی از آخرین عکس گرفته شده در ستون سمت راست قرار دارند و یک ردیف جلوتر نیز حالت‌های مختلف دوربین از عکاسی، فیلم‌برداری و پرتره گرفته تا عکاسی در شب، عکاسی مربعی (Square) و پانوراما دیده می‌شوند. یک گزینه نا آشنا در این قسمت، Short video نام دارد که با انتخاب آن، هر بار 15 ثانیه امکان فیلم‌برداری وجود داشته و در مقایسه با حالت فیلم‌برداری عادی، میدان دید نسبتا بازتری را ارائه می‌کند.

در حالت پیش‌فرض Photo، در ستون سمت چپ از پائین به بالا تنظیمات فلش (خاموش، اتوماتیک، روشن و چراغ‌قوه)، تنظیمات HDR (خاموش، روشن، اتوماتیک)، گزینه هوش‌ مصنوعی یا AI برای تشخیص خودکار صحنه‌ها، فیلترهای رنگی لایو و بالاخره گزینه‌ای برای سایر تنظیمات در نظر گرفته شده است.

با لمس آیکون سه‌خط این بخش، چندین تنظیم دیگر در دسترس قرار می‌گیرد که شامل سوئیچ به وضوح 48 مگاپیکسلی، زیباسازی چهره، گزینه Straighten (برای گرفتن تصاویری بدون زاویه نسبت به افق)، Tilt-shift (برای محو کردن کناره‌ها در دو حالت خطوط موازی و دایره‌ای) و تایمر اتوماتیک بوده و گزینه دیگری نیز دسترسی مستقیمی را به منوی تنظیمات دوربین فراهم می‌کند. نبود حالت Pro در این بخش اولین نکته منفی قابل اشاره در رابط کاربری دوربین ردمی نوت 7 به حساب می‌آید.

در منوی Settings با تنظیمات متعدد و متنوعی روبرو می‌شویم که در اغلب پوسته‌های کاستوم به خصوص در نمونه‌های چینی به همین صورت تکرار شده است. از جمله تنظیمات قابل اشاره در این بخش می‌توان به ثبت اطلاعات مکانی تصویر گرفته شده، حذف صدای شاتر، حالت جیب (برای قفل فعال‌سازی خودکار دوربین)، حفظ آخرین حالت برداشت تصویر، Quick snap mode (برای فعال کردن سریع عکاسی یا فیلم‌برداری)، اضافه کردن واترمارک و استمپ زمان روی تصویر، نشان دادن خطوط راهنمای عکاسی، Focus & shot (یک بار لمس صفحه برای فوکوس و بار دوم برای گرفتن عکس)، اسکن QR code، تغییر وظیفه دکمه شاتر در هنگام فشرده شدن (فوکوس یا عکاسی پی در پی)، حالت آینه‌ای دوربین سلفی، استفاده از سنسور اثر انگشت برای گرفتن عکس و تغییر وظیفه دکمه‌های ولوم (شاتر، شاتر با تایمر،‌ زوم یا تغییر صدا) اشاره کرد.

در همین منو می‌توان کنتراست، اشباع رنگ و شارپ‌نس را به صورت مستقل تنظیم نمود و تنظیماتی برای نورگیری و حذف خطوط روی تصویر (خطوطی که برای نمونه در هنگام گرفتن عکس از مانیتور دیده می‌شود) نیز در نظر گرفته شده است. یک نکته منفی این رابط کاربری نشان داده نشدن رزولوشن‌های عکاسی به صورت دقیق و بسنده کردن به عناوینی مثل High، استاندارد و Low در بخش Picture quality است.

در یک روز کاملا آفتابی با روشنائی ایده‌آل و مطلوب، عکاسی با Redmi Note 7 را با وضوح پیش‌فرض 12 مگاپیکسل آغاز می‌کنیم. در اولین سوژه با برداشت اتوماتیک بدون روشن بودن HDR یا AI با تصویری راضی‌کننده در صغحه‌نمایش خود گوشی روبرو می‌شویم که البته از همان ابتدا و قبل از منتقل کردن به نمایشگر خارجی نیز پر رنگ‌تر بودن آن نسبت به حالا عادی مشهود است. برش اندازه واقعی این تصویر، جزئیات نسبتا راضی‌کننده‌ای را ارائه می‌کند اما با توجه به نور کاملا مناسب این سوژه می‌توان انتظار جزئیات بیشتری را داشت.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با AI‌ غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با فعال کردن AI،‌ مثل اکثر نمونه‌های مشابه با تشخیص آسمان و شاخ و برگ درختان، درجه اشباع رنگ‌ها به‌طور اتوماتیک افزایش پیدا می‌کند و با وجود آنکه جذابیت تصویر افزایش می‌یاد اما به همان میزان نیز از واقعی بودن رنگ‌ها کاسته می‌شود. برش اندازه واقعی در این تصویر تفاوت خاصی با حالت قبلی ندارد و در اینجا نیز سطح نسبتا راضی‌کننده‌ای از جزئیات به چشم می‌خورد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با AI فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در سوژه بعدی، عملکرد دوربین در زمینه میزان جزئیات در نور ایده‌آل را بررسی می‌کنیم؛ در این حالت با وجود آنکه در ابعاد عادی در صفحه‌نمایش خود گوشی و حتی نمایشگرهای خارجی می‌توان از نتیجه کار رضایت داشت اما با بزرگ کردن سوژه‌های دشواری مثل شاخ و برگ درختان در اندازه‌های واقعی، با نتیجه چندان فوق‌العاده‌ای روبرو نمی‌شویم. توجه به این واقعیت کاملا ضروری‌ست که تصاویر مورد اشاره در بهترین شرایط نوری برداشت شده و کاهش نور مطمئنا در تضعیف تصاویر برداشتی نقش موثری ایفا خواهد کرد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR و AI غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در گام بعدی به مقایسه تصویر 48 مگاپیکسلی این دوربین با برداشت 12 مگاپیکسلی پیش‌فرض آن در نور حداکثری روز می‌پردازیم. در تصویر 48 مگاپیکسلی زیر با اینکه طبیعتا می‌توان چندین برابر زوم بیشتری را روی تصویر داشت اما حتی در این روشنائی کامل روز نیز همانطور که از برش اندازه واقعی می‌توان به وضوح مشاهده کرد با جزئیات نچندان فوق‌العاده و نویز آشکاری روبرو می‌شویم که در تصویر 12 مگاپیکسلی دوم به میزان زیادی تصحیح شده است. بدین‌ترتیب نگفته پیداست که چرا رزولوشن پیش‌فرض دوربین Note 7 روی 12 مگاپیکسل تنظیم شده و وضوح 48 مگاپیکسل تنها جنبه فانتزی دارد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با وضوح 48 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با وضوح 12 مگاپیکسل - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

نوت 7 در زمینه برداشت تصاویر نزدیک یا ماکرو عملکرد مطلوبی داشته و در دقت و سرعت فوکوس، در حد قیمت خود، موفق عمل می‌کند؛ امری‌که در تصویر زیر به‌خوبی نمایان است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در زمینه برداشت تصاویر HDR، دوربین، ظاهرا فارغ از فعال بودن یا نبودن این گزینه، اقدام به تصحیح های‌لایت‌ها و سوژه‌های درون سایه نموده و فعال کردن HDR یا انتخاب گزینه Auto همانطور که در تصاویر زیر می‌توان مشاهده کرد، در آن تأثیر چندانی ندارد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR غیر فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

همانطور که در ابتدا نیز اشاره شد، دوربین ردمی نوت 7 در حال پیش‌فرض تمایل به ثبت رنگ‌ها به‌صورت گرم‌تر و اشباع‌شده‌تر داشته و فعال کردن گزینه AI، این مورد را تشدید نیز می‌کند. برای نمونه، رنگ زرد گل سوژه تصویر زیر در دنیای واقعی کاملا کم‌رنگ‌تر از آن چیزی است که در عکس دیده می‌شود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت پرتره به نتیجه بسیار مناسبی منجر شده و در صورت رعایت فاصله مناسب از سوژه می‌توان به خوبی، تصویر پس‌زمینه را محو نمود.

برداشت تصویر در حالت پرتره - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در شرایط نور کم و به خصوص در شب با توجه به نتیجه به دست آمده از نور کامل روز، انتظار نتیجه نچندان ایده‌آلی را از این دوربین داریم. تصاویر زیر را در دو حالت اتوماتیک و Night mode برداشت کردیم که در هر دو حالت جزئیات محدود و اندکی به تصویر کشیده شده و هجوم نویز حتی قبل از بزرگ کردن تصویر نیز نتیجه نهائی را تحت تأثیر قرار داده است. یک نکته مهم در این میان بهینه‌سازی‌های محدود حالت شب یا Night mode است که برخلاف نمونه‌ای چون Huawei Y9 2019 که در حالت شب، گزینه‌های مهمی مثل سرعت شاتر و عدد ISO را با تغییر روبرو می‌ساخت در اینجا هیچ تغییری در Night mode‌ در این موارد ایجاد نشده و هر چهار تصویر به صورت خودکار با ISO 6400 و سرعت شاتر 1/14 ثانیه برداشت شده‌اند. البته بهینه‌سازی‌های حالت شب، به خصوص در زمینه رنگ موثر بوده و همانطور که در برش اندازه واقعی تصویر آخر می‌توان مشاهده کرد به مشخص شدن جزئیات بیشتری در عکس منجر شده است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت شب - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در مجموع از دوربین عکاسی ردمی نوت 7 در ردیف یک گوشی متوسط رو به پائین می‌توان انتظار داشت و با وجود آنکه در مواردی مثل دقت و سرعت فوکوس و تصاویر ماکرو، از خود توانائی‌های را نشان می‌دهد اما در دقت رنگ و عملکرد در نور کم چندان فوق‌العاده به نظر نمی‌رسد.

فیلم‌برداری این دوربین حداکثر با وضوح 1080/60p انجام شده و طبیعتا امکان برداشت ویدئوهای 1080/30p و 720p نیز در آن وجود دارد. بیت‌ریت ویدئوهای 1080/60p این دوربین در انکودر H.264 برابر با 20Mbps بوده و صدای دو کاناله آن نیز با بیت‌ریت صوتی 99Kbps برداشت می‌شود. در ویدئوهای 1080/30p هر دوی این موارد تقریبا هیچ تغییری نمی‌کنند که این مورد با توجه به دو برابر بودن نرخ برداشت فریم در ثانیه حالت اول، کاملا عجیب به نظر می‌رسد. بیت ریت و حجم فایل‌های ویدئویی ثبت شده در این حالت را با انتخاب انکودر H.265 از منوی تنظیمات بدون تغییر در کیفیت تصویر می‌توان کاهش داد اما با این کار ریسک پخش نشدن این ویدئوها در پخش‌کننده‌های قدیمی‌تر افزایش می‌یابد.

ویدئوهای برداشت شده توسط Redmi Note 7 از جزئیات و کیفیت بالائی برخوردار بوده و با آنکه رنگ‌های سیر و اشباع مانند عکاسی هنوز در آن حضور دارند اما این موضوع از نگاه اکثر کاربران فاکتوری مثبت تلقی می‌شود. میدان دید در هنگام سوئیچ مابین عکاسی و فیلم‌برداری کاهش پیدا می‌کند که باید این مسئله را در هنگام تنظیم کادر مد نظر قرار دارد چرا که ممکن است بخشی از سوژه مورد نظر هنگام سوئیچ به حالت ویدئو از کادر خارج شود. گزینه لرزه‌گیر دیجیتال یا Image stabilization به صورت پیش‌فرض در تنظیمات ویدئو فعال است و بدین‌ترتیب، حرکات نا محسوس دست و لرزش‌های کوچک به تصویر نهائی منتقل نمی‌شود. حین فیلم‌برداری می‌توان یک فریم از تصویر با وضوح 1080×1920 پیکسل را به صورت عکس ذخیره کرد.

گزینه اسلوموشن با دو وضوح 1080p و 720p هر دو با 120 فریم در ثانیه یکی دیگر از قسمت‌های قابل اشاره در بخش ویدئویی این دوربین است که هر دو با محدودیت خاصی از لحاظ زمان برداشت ویدئو روبرو نیستند و تقریبا هر 14 ثانیه برداشت ویدئو در آنها به یک اسلوموشن 40 ثانیه‌ای بدل می‌شود. ویدئوهای اسلوموشن در هر دو وضوح از لحاظ جزئیات در سطح پائین‌تری نسبت ویدئوهای عادی قرار داشته و به نور کاملی برای کیفیت بالاتر نیاز دارند. یک نکته مثبت در رابطه با این ویدئوها، امکان تغییر نقطه فوکوس در حین فیلم‌برداری با لمس نقطه مورد نظر روی صفحه‌نمایش است.

دوربین سلفی

وضوح دوربین سلفی ردمی نوت 7 برابر با 13 مگاپیکسل است که گزینه‌های هوش‌مصنوعی و HDR همانند دوربین اصلی در آن در دسترس قرار دارند. در این دوربین تنظیمات زیبائی چهره در 5 پله در دسترس قرار داشته و به صورت پیش‌فرض روی پله سوم تنظیم شده است. در بخش Advanced این دوربین برخلاف انتظار، خبری از تنظیمات حرفه‌ای نیست و به جای آن چند گزینه مرتبط با زیباسازی چهره از جمله تغییر شکل صورت، بزرگ کردن چشم‌ها همراه با تغییر رنگ و صاف کردن پوست انتظار شما را می‌کشند.

یکی دیگر از امکانات فانتزی این دوربین، قابلیت حدس زدن جنسیت و سن است که کاربرد چندانی برای آن نمی‌توان یافت.

تصاویر سلفی گرفته شده توسط این دوربین مثل اکثر نمونه‌های هم‌رده این کلاس در سطح مناسبی قرار داشته و با وجود فاصله مشخص تا شرایط ایده‌آل، به شرط تأمین نور مناسب می‌‌توان از آنها رضایت داشت.

باتری

سری Redmi Note در محصولات شیائومی به جز یکی دو استثنا همواره با باتری‌های قدرتمند 4 هزار میلی آمپر ساعتی ارائه شده و با ارائه برند مستقل ردمی نیز این شرایط ادامه پیدا کرده است. Redmi Note 7 از یک باتری 4,000mAh قدرتمند بهره می‌برد که به گفته شرکت سازنده از نمایش 13 ساعت ویدئوی مدوام، 7 ساعت بازی، 23 ساعت تماس و 251 ساعت حضور در حالت Stand-by پشتیبانی می‌کند. در دنیای واقعی و در یک استفاده متوسط رو به بالا به سادگی می‌توان با این باتری و با یک بار شارژ، روز دوم را به پایان رساند و به اواسط روز سوم نیز رسید. تست Work battery life 1.0 در ردمی نوت 7 به خوبی تا انتها انجام می‌شد اما به دلیلی ناشناخته امکان نمایش نتیجه کار در آن فراهم نبود. البته با توجه به مدت اجرای این تست زمانی نزدیک به 10 تا 11 ساعت را می‌توان برای آن تخمین زد که در مقایسه با دیگر نمونه‌های مشابه، دوام مناسبی را ارائه می‌کند.

باتری ردمی نوت 7 به واسطه حضور Snapdragon 660 از شارژ سریع Quick Charge 4.0 با توان 18 وات از طریق پورت USB-C پشتیبانی می‌کند اما درون جعبه دستگاه برای افزایش نیافتن قیمت تمام‌شده گوشی یک شارژر ساده 10 واتی قرار دارد. تست سرعت شارژ در این مدل را به همین علت در دو حالت یعنی یک بار با شارژر پیش‌فرض و بار دیگر با شارژر Quick Charge در دسترس از نوع QC 3.0 که از لحاظ قدرت، تفاوتی با QC 4.0 ندارد، انجام می‌دهیم و تفاوت سرعت این دو را بررسی می‌کنیم.هر دو تست را با رسیدن شارژ باتری به صفر در حالت خاموش انجام می‌دهیم و نتایج شارژ در هر لحظه را به صورت مساوی ثبت می‌کنیم. شارژر عادی گوشی پس از 5، 10 و 15 دقیقه به ترتیب به شارژرهای 6، 12 و 17 درصد رسید حال آنکه شارژر Quick Charge اندکی بهتر عمل کرده و پس از این سه زمان به ترتیب 8، 15 و 23 درصد باتری گوشی را شارژ کرد. پس از گذشت 30 دقیقه اختلاف مابین این دو شارژر بیشتر شده و در حالی‌که شارژر عادی، باتری را تنها تا 34 درصد شارژر کرده است، در شارژر سریع این مقدار به 45 درصد رسیده است. 

پس از 50 دقیقه اختلاف به 12 درصد رسیده و شارژر عادی تا 55 و شارژر سریع تا 67 درصد باتری را شارژ کرده‌اند. پس از گذشت یک ساعت نیز گوشی متصل به شارژر عادی 63 درصد و گوشی متصل به شارژ سریع 74 درصد شارژ دارند. پس از 75 دقیقه، شارژر عادی و سریع به ترتیب باتری را به شارژ 73 و 87 درصد می‌رسانند که این لحظه بیشترین اختلاف مابین این دو یعنی 15 درصد را رقم می‌زند. در لحظات آخر شارژ، طبق انتظار از سرعت آن کاسته شده و در دقیقه صدم، شارژر عادی و سریع به ترتیب باتری گوشی را به شارژ 91 و 98 درصد می‌رسانند. شارژر سریع 7 دقیقه پس از این زمان در دقیقه 107 به کار خود پایان می‌دهد اما شارژر عادی به 27 دقیقه دیگر زمان نیاز داشته و شارژ باتری توسط آن در دقیقه 127 پایان می‌پذیرد. بدین‌ترتیب با نگاهی به اعداد بالا و نمودار زیر با وجود سرعت بالاتر شارژر سریع، عملا اختلاف چندان بزرگی مابین این دو نیست و در شدیدترین حالت این اختلاف به 15 درصد می‌رسد از این رو به جز در حالتی‌که واقعا به یک شارژر سریع‌تر نیاز داشته باشید، تهیه یک شارژر جداگانه Quick Charge، چندان ضروری به نظر نمی‌رسد. 

سیستم‌عامل – رابط کاربری

ردمی نوت 7 به صورت پیش‌فرض با اندروید 9 پای و رابط کاربری MIUI 10 ارائه می‌شود اما نسخه در اختیار ما ظاهرا رام چین این مدل بوده و بدین‌ترتیب هیچ‌یک از برنامه‌های گوگل اعم از کروم، جی‌میل، جی‌بورد و از همه مهم‌تر Google Play در آن حضور نداشته و به‌جای آن تعداد زیادی از برنامه‌های جانبی چینی در آن به کار گرفته شده بود که البته خوشبختانه تقریبا همگی آنها قابل uninstall کردن بودند. زمان بوت سیستم نزدیک به 24 ثانیه است که با توجه به پردازنده نسبتا قدیمی و رده قیمتی دستگاه، سرعت مناسبی به حساب می‌آید.

صفحه قفل اطلاعات زمان و تاریخ را در بالا و دو میانبر در پائین ارائه می‌دهد که میانبر سمت راست برای دسترسی به دوربین و میانبر سمت چپ برای دسترسی به والپیپرهای آنلاین در نظر گرفته شده است. برای استفاده از هرکدام از این شورت‌کات‌ها باید آیکون‌ آنها را به صورت افقی به سمت مخالف کشید.

در صفحه هوم شرایط به همان صورتی‌ست که انتظار آن می‌رود و چهار آیکون ) که امکان افزایش آنها به پنج آیکون نیز وجود دارد)، در پائین دیده می‌شود. در بخش تنظیمات هوم‌اسکرین از منوی Setting می‌توان دکمه‌های اندرویدی زیر صفحه‌نمایش را حدف کرده و به جای آن از ژست‌های حرکتی استفاده کرد جائی‌که حرکت دادن دست از پائین به بالا برای دسترسی به صفحه هوم، کشیدن از پائین به بالا و نگه داشتن برای نمایش برنامه‌های جدیدا اجرا شده (recent) و کشیدن دست از هر دو کناره عمودی به سمت داخل برای اجرای عمل back به‌کار می‌رود. در این منو همچنین امکان پنهان کردن ناچ و جابجا کردن جایگاه دکمه‌های back و منو با یکدیگر نیز وجود دارد.

با لمس دکمه recent در سمت چپ پائین صفحه‌نمایش، برنامه‌های جدیدا اجرا شده در یک لیست عمودی قابل اسکرول به نمایش گذاشته می‌شوند که با زدن دکمه × پائینی همه آنها به صورت یک‌جا بسته می‌شوند؛ برای بستن تکی هر برنامه نیز کشیدن آن به کناره‌های گوشی کفایت می‌کند.

گزینه split screen بر بالای این قسمت برای اجرا همزمان دو برنامه در کنار هم طراحی شده که برنامه اول را با drag کردن به سمت بالا و برنامه دوم را با انتخاب از لیست برنامه‌ها، می‌توان در این قسمت جای داد.

در دسک‌تاپ سمت چپ هوم‌اسکرین، صفحه‌ای تحت عنوان App vault وجود دارد که اطلاعات متنوع و مختلفی را در قالب کارت‌هائی با اسکرول عمودی ارائه می‌کند. از جمله اطلاعات قابل دسترسی در این قسمت می‌توان به رویدادهای تقویم، گام‌شمار، اطلاعات رزرو بلیت، پرداخت‌های الکترونیکی، اطلاعات ترافیک و مواردی از این دست اشاره کرد که لیست بلند بالای آن را با انتخاب گزینه Cusumize از پائین، می‌توان ویرایش کرد. میانبری برای دسترسی به دستیار صوتی (البته به زبان چینی) نیز در همین بخش قرار دارد.

با نگه داشتن دست روی هوم اسکرین یا نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر، به بخش ویرایشی صفحه هوم وارد می‌شویم که در آن می‌توان برنامه‌ها را به صورت تکی یا دسته‌جمعی uninstall کرد یا درون فولدرهای دلخواه جای داد و از طریق سه گزینه بخش پائینی نیز تغییر والپیپر و ویجت و دسترسی به تنظیمات این بخش امکان‌پذیر است.

با انتخاب گزینه Setting، افکت‌های حرکتی، تعیین صفحه هوم پیش‌فرض، پر کردن خودکار جای خالی‌ها و قفل نمودن ساختار صفحه هوم امکان‌پذیر است و با انتخاب گزینه More از این بخش نیز می‌توان لانچر پیش‌فرض را تغییر داد و دسک‌تاپ App vailt را غیر فعال نمود.

منوی کشوئی نوتیفیکیشن در بخش بالائی که برای دسترسی به آن می‌توان از هر نقطه صفحه‌نمایش دست را به سمت پائین کشید، در مرحله اول و قبل از ادامه اسکرول برای باز شدن کامل، جدا از زمان و تاریخ و اطلاعات باتری و گزینه‌های اتصال، یک ذره‌بین را در بخش بالائی ارائه می‌کند که با لمس آن منوی تازه‌ای برای جست‌وجوی آنلاین و حافظه داخلی گوشی به نمایش گذاشته می‌شود که می‌توان از آن برای جست‌وجوی تقریبا همه چیز استفاده نمود. یک نکته منفی کاملا بزرگ در این میان اینکه موتور جست‌وجوی مورد استفاده در این حالت برای سرچ آنلاین (حداقل در نسخه در اختیار ما)، گوگل یا دیگر سرچ‌انجین‌ها معروف نموده و از موتورهای جست‌وجوی چینی در آن استفاده می‌شود. برای دسترسی به این منوی جست‌وجو، علاوه بر آیکون اختصاصی در منوی نوتیفیکیشن، می‌توان به سادگی صفحه‌نمایش را از پائین به بالا اسکرول نمود.

آیکون جست‌وجوی بالای منوی نوتیفیکیشن در این قسمت را از بخش تنظیمات می‌توان با آیکون دسترسی به منوی Setting جابجا کرد که امکان کاربردی‌تری به نظر می‌رسد.

پنج آیکون حاضر در منوی نوتیفیکیشن با یک بار پائین کشیدن این منو شامل برداشت اسکرین‌شات، پروفایل صوتی، چراغ‌قوه، وای‌فای و دیتای موبایلی می‌شود و یک ردیف پائین‌تر از آن نیز به اسلایدر تغییر روشنائی بدون امکان دسترسی به گزینه روشنائی خودکار بر می‌خوریم. با ادامه اسکرول در این قسمت 14 تاگل دیگر نیز در دو ردیف قابل اسکرول به این جمع افزوده می‌شوند که تقریبا تمامی موارد مورد نیاز کاربران را در بر می‌گیرند. با انتخاب گزینه Edit در این بخش می‌توان 3 آیکون دیگر را نیز به این جمع افزود تا جمع تاگل‌های این بخش به 22 عدد برسد.

منوی تنظیمات گوشی لیستی بلند بالا و پر پیمان با منوهای تو در تو و المان‌های متعدد است که جایگاه آنها بعضا هیچ شباهتی با اندروید خام نداشته و به همین علت اندکی گیج‌کننده به نظر می‌رسد. گزینه‌های متعدد این منو در پنج قسمت مجزا شامل Accounts ،System & Device ،Personal ،Wireless & Networks و Apps‌ مرتب شده‌اند و در بالا نیز بخشی برای جست‌وجوی تنظیمات مورد نظر دیده می‌شود که احتمالا پر کاربردترین بخش منوی Setting خواهد بود. یک ردیف پائین‌تر، گزینه‌ای تحت عنوان My device قرار دارد که اطلاعات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری گوشی را نشان داده و برخلاف تقریبا تمامی پوسته‌های اندرویدی دیگر که این قسمت در بخش About در پائین‌ترین قسمت Setting جای دارد حالا بر بالای منو، جا خوش کرده است.

یکی از بخش‌های حاضر در منوی تنظیمات، قسمتی برای دسترسی به هوش مصنوعی Mi AI گوشی است که با فشردن و نگه داشتن دکمه پاور برای کمتر از یک ثانیه احضار می‌شود. این دستیار صوتی هوشمند البته با یک مشکل کوچک روبروست و آن نیز کارکرد تنها به زبان چینی‌ست!

بخش Second space یا فضای دوم در رابط کاربری MIUI از جمله بخش‌های جذاب گوشی محسوب می‌شود که دو فضای کاملا متفاوت را در یک گوشی در اختیار شما قرار می‌دهد. این دو فضا که می‌توان آنها را برای تفکیک امور شخصی و اداری مورد استفاده قرار داد کاملا از هم مستقل بوده و اپلیکیشن‌های نصب شده و حتی تصاویر ذخیره شده در یکی، در دیگر ظاهر نمی‌شود. یک محدودیت این بخش، ممکن نبودن استفاده از سنسور اثر انگشت و فناوری تشخیص چهره برای هر دو فضای گوشی بوده و فضای دوم تنها با پترن یا رمز عبور محافظت می‌شود. به بیان دیگر بر خلاف آنچه در قابلیت PrivateSpace میت 20 پرو دیده بودیم، نمی‌توان در اینجا از دو اثر انگشت مختلف برای دسترسی به این دو فضا استفاده کرد.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

ردمی نوت 7 از چیپ‌ست 14 نانومتری Snapdragon 660 مجهز به 4 هسته 2.2 گیگاهرتزی Kryo 260 (مبتنی بر ARM A73) و 4 هسته 1.8 گیگاهرتزی Kryo 260 (مبتنی بر ARM A53) بهره می‌برد و پردازش گرافیکی آن نیز توسط گرافیک Adreno 512 انجام می‌شود. این چیپ‌ست که حالا دو سال از عمر آن می‌گذرد با وجود آنکه در مقایسه با نمونه‌های جدیدتری مثل Snapdragon 675 حاضر در Note 7 Pro، کاملا ضعیف‌تر به نظر می‌رسد اما همچنان برای گوشی‌های حاضر در رده میانی، از قدرت مناسب و راضی‌کننده‌ای برخوردار بوده و همانطور که در ادامه خواهیم دید کیفیت و سرعت نسبتا قابل‌قبولی را ارائه می‌کند. حافظه رم گوشی متناسب با حافظه داخلی آن در نسخه‌های مختلف 3، 4 و 6 گیگابایتی ارائه می‌شود که نسخه در اختیار ما از نوع 6 گیگابایتی بود.

حافظه داخلی گوشی در نسخه در اختیار ما 64 گیگابایت بود که از این میزان در نخستین بوت و قبل از نصب هر برنامه اضافی، نزدیک به 51 گیگابایت در دسترس قرار داشت. با حذف بیش از 20 برنامه اضافی نصب شده روی این گوشی، حافظه در دسترس کاربران اندکی افزایش پیدا می‌کند.

نوع حافظه داخلی گوشی همانطور که از قیمت آن می‌توان حدس زد eMMC 5.1 است و بنچ‌مارک حافظه AndroBench نیز با ثبت سرعت 295MB/s در خوانش ترتیبی (Sequential Read) بر آن صحه می‌گذارد.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

با توجه به نوع چیپ‌ست حاضر در این مدل انتظار نتایج متوسطی رو به پائینی را از آن در تست‌های پردازشی و گرافیکی داریم البته با حضور 6 گیگابایت حافظه رم، این نتایج احتمالا از نمونه‌های هم‌رده به خصوص در تست‌های جامع و گرافیکی اندکی بیشتر خواهد بود.

در نخستین تست طبق معمول به سراغ تست پردازشی Geekbench که این بار در نسخه 4.3.2 اجرا می‌شود، می‌رویم. در این تست که تنها به بررسی قدرت و ماهیت تکی و دسته‌جمعی هسته‌های پردازشی می‌پردازد، پرچمداران حال حاضر بازار به امتیازهائی مابین 3 تا 4 هزار در حالت تک هسته‌ای و 9 تا 10 هزار در حالت چند هسته‌ای دست پیدا می‌کنند که از آن جمله باید به Samsung Galaxy S10+ با امتیازهای 4,592 و 10,392 به ترتیب برای حالت‌های تک و چند هسته‌ای اشاره کرد. ردمی نوت 7، این تست را در این دو حالت به ترتیب با امتیازهای 1,618 و 5,847 واحد به پایان رساند که به خوبی به جایگاه متوسط آن در این کلاس اشاره داشته و شرایط کاملا برابری با Huawei Y9 2019 با امتیازهای 1,605 و 5,651 واحد دارد.

در تست کلی AnTuTu v7.1.7 در حالی‌که بزرگ پرچمداران سال 2019، امتیازهائی فراتر از 300 هزار واحد را ثبت می‌کنند در ردمی نوت 7 به امتیاز 144,859 واحد دست پیدا می‌کنیم که بار دیگر در جایگاه متوسط قرار گرفته و به لطف حافظه رم بالاتر، اندکی نسبت به Huawei Y9 2019 با امتیاز 138 هزار واحدی، بهتر عمل می‌کند.

در تست Sling Shot Extreme OpenGL ES 3.1 از آزمون 3DMark نتایج رم بالاتر و گرافیک قدرتمندتر Redmi Note 7 در مقایسه با Y9 2019 پدیدار می‌شود؛ Y9 2019 این تست را با گرافیک Mali-G51 MP4 و 4 گیگابایت رم با امتیاز 954 به پایان رسانید در حالی‌که Redmi Note 7 به لطف گرافیک Adreno 512 و 6 گیگابایت رم، دست بالاتر را در این تست در اختیار داشته و با ثبت رقم 1,358، نزدیک به 42 درصد نتیجه بهتری را به نمایش می‌گذارد. مقایسه امتیازهای Graphics test 1 و Graphics test 2 این بنچ‌مارک در هر دو گوشی نیز این اختلاف را نمایان‌تر می‌سازند جائی‌که در Y9 2019 این دو امتیاز به ترتیب 6.1 و 2.5 فریم در ثانیه بوده اما در Redmi Note 7 به 8.9 و 3.6 فریم در ثانیه می‌رسند.

ارتباطات

حداکثر ارتباطات تحت شبکه این گوشی به لطف مودم X12 LTE حاضر در Snapdragon 660 روی کاغذ‌ به 600 مگابیت بر ثانیه در دانلود و 150 مگابیت بر ثانیه در آپلود می‌رسد هرچند شرکت سازنده اعداد دقیقی در این زمینه ارائه نکرده است. پورت USB-C، وای‌فای دو باند ac، بلوتوث نسخه 5، درگاه اینفرارد و مسیریاب‌های GPS/GLONASS/BeiDou دیگر راه‌های ارتباطی این گوشی را تشکیل می‌دهند و از اتصال NFC نیز در آن خبری نیست.

کلام آخر

Redmi Note 7 محصولی زیبا و خوش‌ساخت با امکاناتی فراتر از انتظار در رده قیمتی متوسط رو به پایین ا‌ست که با یک طراحی چشم‌نواز و رنگ‌آمیزی جالب توجه، نگاه بسیاری از خریداران را به خود جلب می‌کند. هر دو سطح دستگاه در پشت و رو با شیشه گوریلاگلس 5 پوشانده شده که استقامت بالائی را در برابر خراشیدگی و آسیب‌های جزئی به همراه می‌آورد. صفحه‌نمایش بزرگ گوشی که تقریبا کل بخش رویی را در بر گرفته از کیفیت مناسب و راضی‌کننده‌ای برخوردار بوده و در زیر نور مستقیم خورشید نیز (به شرط تنظیم روشنائی روی حداکثر)، خوانائی خود را از دست نمی‌دهد.

کیفیت دوربین 48 مگاپیکسلی اصلی دستگاه که در حالت پیش‌فرض با وضوح 12 مگاپیکسل عکاسی می‌کند، در سطح میانه‌ای قرار داشته و در حالی‌که در نور کافی، می‌توان تصاویر نسبتا مطلوبی را توسط آن برداشت کرد اما در نور کم و در شب، کیفیت بالائی را ارائه نمی‌کند. از فیلم‌برداری فول اچ‌دی 30 و 60 فریم در ثانیه این دوربین می‌توان رضایت داشت و قابلیت اسلوموشن 120 فریم در ثانیه‌ای در هر دو وضوح 1080p و 720p نیز جالب توجه است. باتری دستگاه از ظرفیت و دوام بالائی برخوردار است و حتی در صورت تهیه نکردن یک شارژر سریع نیز می‌توان از سرعت شارژ آن نیز رضایت داشت. در بخش پردازشی گوشی با وجود استفاده از یک پردازنده نسبتا قدیمی، سرعت و قدرت مناسبی ارائه شده و تأخیر و کندی خاصی در اجرای برنامه‌های مختلف دیده نمی‌شود.

رابط کاربری MIUI 10 گوشی در نسخه چینی در اختیار ما لبریز از برنامه‌های اضافه و منوهای پیچیده تو در توئی بود که در غیاب برنامه‌های گوگلی می‌تواند در نجربه کاربران کمتر حرفه‌ای این کلاس تأثیر منفی بزرگی بر جای بگذارد. البته بخش بزرگی از این شرایط ناخوشایند احتمالا در نسخه گلوبال این گوشی برطرف می‌شود. در نهایت باید از حضور گزینه‌های ارتباطی گسترده، استفاده از جک 3.5 میلی‌متری هدست و پورت USB-C در این مدل به نیکی یاد کرد و در نظر گرفته نشدن اتصال NFC و اجبار به استفاده از سیم‌کارت دوم یا کارت حافظه را نیز به عنوان برخی دیگر از نکات منفی این گوشی قلمداد نمود.