mobile.ir - مرجع موبایل ایران

با اینکه سابقه هواوی در تولید گوشی موبایل به نزدیک به 10 سال پیش باز می‌‌گردد اما نخستین برخورد با گوشی‌های هوشمند این شرکت در اوائل سال 2012 و با طلایه‌داران سری P و در صدر آنها Ascend P1 صورت گرفت؛ هواوی مثل اغلب برندهای چینی تا همین یکی دو سال گذشته با تأکید بر ارزش ‌بالای کالا در مقابل قیمت پرداختی (Price-Performance) و ارائه گوشی‌های خوش‌قیمتی که سطح امکانات آنها معمولا از رده متوسط فراتر نمی‌رفت نام خود را در این بازار به عنوان یکی از نقش‌آفرینان اصلی تثبیت نمود. یک سال پس از اولین مدل‌های سری P، رده تازه‌ای در خانواده اسمارت‌فون‌های هواوی به نام سری Mate متولد شد که صفحه‌نمایش‌های بزرگ و باتری‌های حجیم، دو تفاوت بزرگ آن‌ها را با مدل‌های هم‌رده P‌ تشکیل می‌داد.

هواوی Ascend Mate

مشخصات اصلی این سری همچون باتری‌های پر قدرت و حداقل ارائه یک صفحه‌نمایش نزدیک به 6 اینچی در هر سال تا به امروز نیز به قوت خود باقی مانده و در این میان تنها یک استثنای بزرگ یعنی هواوی Mate S به چشم می‌‌خورد که نه‌تنها صفحه‌نمایش کوچک‌تری داشت بلکه ظرفیت باتری آن نیز برای اولین بار در این سری از حوالی 4 هزار میلی آمپر ساعت به تنها 2,700mAh رسیده بود؛ معرفی Mate S در پائیز سال 2015 را می‌توان فصلی جدید در تولیدات این رده و آغاز گرایش این خانواده به نمونه‌های گران‌قیمت‌تر پرچمدار تلقی کرد. پس از این مدل در گوشی‌های بعدی سری Mate تغییرات بزرگی ایجاد شد که از جمله مهم‌ترین آنها باید از افزوده شدن هسته‌های ARM A72 و A73 به بخش پردازشی دستگاه، تغییر ساختار دوربین‌های اصلی (حضور لرزه‌گیر اپتیکال دست (OIS)، اهمیت یافتن بیشتر دوربین سلفی و بازتر شدن دهانه دیافراگم لنز)، تغییر استاندارد وای‌فای از 11.n به 11.ac و ارتقاء حافظه داخلی به 64 گیگابایت و بالاتر اشاره کرد. موارد اشاره شده در بالا، کلاس کاری و سطح قیمت سری Mate را از حوالی Mate 8 به این سو به ناگاه از رده میانی جدا کرد و این سری را به عنوان گران‌قیمت‌ترین پرچمداران هواوی معرفی نمود.

هواوی Mate S

یکی از مشکلات سری Mate برای مطرح شدن در بین دیگر بزرگان این کلاس، سایز و وزن بالای مدل‌های مختلف این خانواده است حضور صفحه‌نمایش‌های بزرگ و باتری‌های حجیم، عامل اصلی این رخداد تلقی شده و روی کاغذ نیز ظاهرا راهی برای برون‌رفت از این بحران دیده نمی‌شود. در سال جدید اما با فراگیر شدن ترند صفحه‌نمایش‌های بدون حاشیه 18:9 راه‌کار تازه‌ای در این زمینه پیش روی طراحان هواوی قرار گرفت که با وجود آنکه در ماه‌های ابتدایی سال جاری، فرصتی بر عرض اندام در خانواده P10 و P10 Plus پیدا نکرد اما بالاخره سر و کله آن در خانواده Mate 10 پیدا شد. میت 10 نیز مثل میت 9 سال گذشته در سه مدل عادی، پرو و پورشه دیزاین معرفی شد اما با این تفاوت که این بار تنها مدل عادی این سری، صفحه‌نمایشی به فرم عادی 16:9 داشت و دو مدل Pro و Porsche Design از صفحه‌نمایش‌های عریض 18:9 برخوردار شدند. استفاده از این نوع صفحه‌نمایش تغییرات مشخصی را در ساختار و طراحی این دو مدل ایجاد کرد که آنها را در مقایسه با نمونه‌های سال گذشته بسیار متفاوت نشان می‌دهد.

هواوی Mate 10 پورشه دیزاین

تفاوت‌های Mate 10 Pro‌ و Mate 10 Porsche Design مثل قبل به جز طراحی بدنه تنها در حافظه داخلی دستگاه خلاصه شده و به جز این مورد به تفاوت دیگری در این دو مدل نمی‌توان اشاره کرد. در سال گذشته از صفحه‌نمایش بزرگ‌تری در Mate 9 عادی نسبت به دو مدل پرو و پورشه استفاده شده بود اما امسال در حالی‌که اختلاف سایز صفحه‌نمایش در این سه‌مدل تنها 0.1 اینچ است، این رویه معکوس شده و دو مدل پرو و پورشه، صفحه‌نمایش‌های بزرگ‌تری دارند.

هواوی Mate 10 Pro با نام مدل دقیق BLA-L29 موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

Mate 10 Pro‌ با جعبه‌ای که به میت 9 سال گذشته شباهت کاملی دارد ارائه می‌شود. رنگ این باکس از مشکی به سورمه‌ای تیره تغییر پیدا کرده و طراح‌هایی به شکل خطوط موازی در آن دیده می‌شود.

درون این جعبه نیز با لیست نسبتا مشابه‌ای روبرو می‌شویم : شارژر، کابل USB، هدست سیمی، یک قاب شفاف و ابزار دسترسی به سیم‌کارت موارد حاضر در این باکس را تشکیل می‌دهند که در مقایسه با Mate 9 تنها مبدل microUSB به USB Type-C از آن حذف شده است. در سایت هواوی البته از یک مبدل USB-C به جک هدست نیز سخن به میان آمده که در باکس در اختیار ما حضور نداشت.

هدست سیمی Mate 10 Pro، ساده و معمولی ست و برخلاف میت 9 از رنگ‌آمیزی متفاوت برای آن نیز خبری نیست. یک تفاوت مهم این هدست که شاید در نگاه اول متوجه آن نشوید استفاده از پورت USB-C برای اتصال به دستگاه است و بدین‌ترتیب در میت 10 پرو نیز باید از بین شارژر یا هدست سیمی، یکی را انتخاب کرد.

شارژر گوشی دارای لیبل SuperCharge بوده و می‌تواند حداکثر توان 22.5 وات (در دو حالت 5 ولت و 4.5 آمپر یا 4.5 ولت و 5 آمپر) را ارائه کند. توان این شارژر را در بخش باتری مورد آزمایش قرار می‌دهیم و آن را با سایر رقبا مقایسه خواهیم کرد.

طراحی ظاهری

Mate 10 Pro با دو لایه شیشه‌ای در پشت و جلو و یک شاسی فلزی در پیرامون آن طراحی شده که این نوع طراحی در حال حاضر در اکثر گوشی‌های پرچمدار و گران‌قیمت بازار به چشم می‌‌خورد. لبه‌های صفحه‌نمایش در هر چهار سمت به صورت نیم‌دایره و 2.5D طراحی شده و انحنای شیشه بخش پشتی در کناره‌های چپ و راست نیز بسیار بیشتر است که این موضوع ضخامت دستگاه را کمتر از آنچه هست نشان می‌دهد.

براق بودن بدنه در هر دو سمت، جذب اثر انگشت در این مدل را به حداکثر خود رسانده و در کوتاه‌ترین زمان، آلودگی و اثرات انگشت را در هر قسمت می‌توان مشاهده کرد.

حاشیه‌های اندک بالا و پایین صفحه‌نمایش بلافاصله پس از روشن شدن گوشی جلوه تازه‌ای به این مدل می‌بخشند و با اینکه هنوز دسترسی به تمامی قسمت‌های صفحه‌نمایش نیازمند استفاده از هر دو دست است اما به نسبت به یک گوشی 6 اینچی سنتی، با ارگونومی بسیار بالاتری روبرو می‌شویم.

بخش پشتی تغییر خاصی نسبت به گذشته نداشته و در اینجا نیز به لنزهای دوگانه دوربین همراه با فلش و سیستم فوکوس و سنسور اثر انگشت در پایین برمی‌خوریم جنس این قسمت برخلاف Mate 9، به جای فلز، شیشه‌ای بوده و از دو نوار جداکننده‌ای که در میت 9 در بالا و پایین این بخش قرار داشت نیز در Mate 10 Pro خبری نیست.

ترکیب اجزای پیرامونی گوشی اندکی تغییر کرده و از همان برخورد اول نیز نبود جک هدست را به وضوح می‌توان مشاهده کرد.

در مجموعه از طراحی Mate 10 Pro با تکیه بر طراحی بدون حاشیه‌ و صفحه‌نمایش عریض 18:9 از یک سو و استفاده از ترکیب شیشه و فلز در بدنه می‌توان رضایت داشت و به عنوان مهم‌ترین نکته منفی قابل اشاره، در این گوشی نیز مثل همه گوشی‌های شیشه‌ای دیگر اثرات انگشت متعددی روی بدنه برجای می‌ماند.

قابلیت ضد آب

هواوی میت 10 پرو به استاندارد مقاومت IP67 مجهز شده که برای اولین بار در یک گوشی هواوی در این سطح دیده می‌شود این استاندارد به معنای دوام گوشی در آب به عمق 1 متر برای 30 دقیقه است و استفاده از آن در موقعیت‌هایی مثل زیر باران مشکلی برای دستگاه ایجاد نمی‌کند. در تست عملی این قابلیت نیز با مشکل خاصی روبرو نشدیم.

ابعاد و وزن

با عریض شدن صفحه‌نمایش و کاهش حاشیه‌ها در بالا و پایین، از طول و عرض گوشی به طرز مشهودی کاسته شده است؛ طول و عرض دستگاه به ترتیب 154.2 و 74.5 میلی‌متر است که مقایسه آن با Mate 9 سال گذشته با 0.1 اینچ صفحه‌نمایش کوچک‌تر، 2.7 میلی‌متر در طول و 4.4 میلی‌متر در عرض کاهش را نشان می‌دهد.

ضخامت 7.9 میلی‌متری این مدل تفاوتی با گذشته نکرده است. Mate 10 Pro البته کوچک‌ترین 6 اینچی پرچمدار امسال نیست و LG V30 برای نمونه با همین اندازه صفحه‌نمایش، 2.5 میلی‌متر ارتفاع کمتری را ارائه می‌کند. وزن گوشی 178 گرم است که به نسبت به 190 گرم سال گذشته بسیار کاهش پیدا کرده و در دست نیز چندان سنگین و غیر معمول احساس نمی‌شود. در این زمینه نیز LG V30 با وزن 158 گرمی کاملا سبک‌تر به نظر می‌رسد اما مقایسه باتری 4,000mAh حاضر در Mate 10 Pro نسبت به باتری 3,300mAh ال‌جی V30 این اختلاف 20 گرمی را کاملا ارزشمند نشان می‌دهد.

صفحه‌نمایش

هواوی امسال نیز تصمیم مشابه‌ای در مورد فناوری ساخت صفحه‌نمایش‌های دو مدل Pro‌ و Porsche Design اتخاذ کرده و بار دیگر به سراغ فناوری ساخت OLED رفته که از همین ابتدا نقاط ضعف و قوت این پنل را تا حدود زیادی می‌توان حدس زد؛ با وجود یکسان بودن فناوری ساخت، هواوی در زمینه رزولوشن تصمیم کاملا متفاوتی نسبت به سال گذشته گرفته و در حالی‌که در سری میت 9 دو مدل گران‌قیمت‌تر پرو و پورشه دیزاین دارای وضوح QHD بوده و میت 9 معمولی از رزولوشن فول اچ‌دی برخوردار بود، این رویه در خانواده میت 10 معکوس شده و در حالی‌که مدل معمولی دارای وضوح QHD یا 2560×1440 پیکسل است، دو مدل پرو و پورشه دیزاین از وضوح 2160×1080 پیکسلی (یا فول اچ‌دی پلاس) برخوردار شده‌اند. این وضوح پایین‌تر با اینکه تأثیر خاصی بر کیفیت نداشته و در زمینه مصرف باتری نیز برگ برنده بزرگی به حساب می‌آید اما در نگاه کاربران، هواوی را در جایگاه پایین‌تری نسبت به رقبا قرار داده و در زمینه واقعیت مجازی نیز چندان به نفع هواوی عمل نمی‌کند.

رزولوشن صفحه‌نمایش در منوی تنظیمات گوشی می‌تواند به یک پله پایین‌تر یعنی 720×1440 پیکسل کاهش پیدا کند که برخلاف انتظار کاهش کیفیت آن چندان مشهود نیست. همچنین در همین منو گزینه‌ای برای تغییر خودکار وضوح صفحه‌نمایش برای کاهش مصرف باتری نیز در نظر گرفته شده است.

جدا از اعداد و ارقام، صفحه‌نمایش عریض 18:9 میت 10 Pro‌ که هواوی آن را Full View می‌نامد در اولین برخورد کیفیت مناسب و مطلوبی را به نمایش می‌گذارد و رنگ‌های براق و اشباع شده همچون دیگر پنل‌های OLED در آن به چشم می‌خورد. این صفحه‌نمایش از محتوای HDR 10‌ پشتیبانی می‌کند و بدین‌ترتیب از کیفیت بالای آن می‌توان اطمینان داشت.

در بخش تنظیمات صفحه‌نمایش در گوشی دو مد متفاوت شامل Normal و Vivid دیده می‌شود که اولی دقت رنگ بالایی را ارائه می‌کند و در دومی با روشنایی ارتقاء یافته (در نور مستقیم خورشید) و رنگ‌های اشباع شده جذاب (و البته غیر دقیق) روبرو می‌شویم.

کنتراست و روشنایی در سطح بالایی قرار داشته و در زیر نور مستقیم خورشید نیز مشکل چندانی برای استفاده از این پنل وجود ندارد.

در زمینه زاویه دید نیز با نمونه موفقی روبرو هستیم هرچند مثل دیگر OLED‌ها،‌ در اینجا نیز اندکی تغییر رنگ هنگام مشاهده دستگاه از کناره‌ها دیده می‌شود که تأثیر خاصی بر عملکرد آن در دنیای واقعی ندارد.

زیر صفحه‌نمایش تنها نشان هواوی دیده می‌شود و سنسور اثر انگشت که در مدل‌های پرو و پورشه سال گذشته در این قسمت قرار داشت حالا به بخش پشتی منتقل شده است. اجزای بخش بالایی شامل سنسورها، دوربین و اسپیکر تماس هیچ تغییری را به خود ندیده‌اند و جایگاه آن نیز با تغییر روبرو نشده است. اسپیکر تماس در این بخش، هنگام پخش موسیقی به عنوان اسپیکر دوم در مجموعه استریوی دستگاه عمل کرده و صداهای با فرکانس بالا (صداهای زیر) از آن پخش می‌شود.

اجزای جانبی

در چپ و راست گوشی اوضاع به سبک Mate 9 Pro سال گذشته است جایی‌که در سمت چپ اسلات قرارگیری سیم‌کارت‌های دوگانه قرار داشته و خبری از اسلات حافظه نیز در اینجا نیست. در سمت راست نیز دکمه بزرگ تغییر صدا و کلید پاور در زیر هم قرار دارند.

در بالای گوشی، میکروفون دوم به کنار درگاه اینفرارد افزوده شده اما در عوض جک 3.5 میلی‌متری هدست نه‌تنها از این بخش بلکه از کل گوشی حذف شده است.

در نهایت در بخش پایینی با وجود تغییر در طراحی، شرایط به میزان زیادی مشابه سال قبل است و پورت USB Type-C در مرکز و اسپیکر اصلی و میکروفون تماس در دو سوی آن قرار دارند. یک تفاوت ظریف این قسمت نسبت به گذشته افزوده شدن ظاهرا یک میکروفون دیگر به کنار اسپیکر اصلی ست.

بخش پشتی

جنس بخش پشتی همانطور که اشاره شد از فلز به شیشه تغییر کرده و از حاشیه‌های بالا و پائین و خطوط آنتن نیز در این بخش خبری نیست. دوربین‌های دوگانه این قسمت با اینکه همچنان به فرم عمودی طراحی شده‌اند اما کل مجموعه دوربین و اجزای آن حالا درون نواری با رنگ متفاوت از دیگر قسمت‌های بخش پشتی مجزا شده و لنزهای دوربین نیز به صورت کاملا تفکیک شده در زیر هم دیده می‌شوند نشان LEICA از میانه دو لنز به کناره سمت چپ منتقل شده و جایگاه فلش‌های دوگانه و فوکوس لیزری نیز به به ترتیب در سمت چپ و راست لنزها قرار دارد. سنسور اثر انگشت و نشان هواوی دیگر اجزای قابل اشاره در این قسمت را تشکیل می‌دهند. کانون گرما در بخش پشتی میت 10 پرو هنگام قرار گرفتن گوشی زیر بار در حوالی لنزهای دوگانه و بیشتر متمایل به سمت چپ آنهاست.

سنسور اثر انگشت

مثل دیگر گوشی‌های هواوی، در میت 10 پرو نیز با سنسور اثر انگشت همواره فعال و کاملا پر سرعتی روبرو هستیم که در کسری از ثانیه اقدام به بازگشایی قفل صفحه‌نمایش می‌کند.

از این سنسور جدا از باز کردن قفل صفحه، می‌توان برای برداشت عکس، پاسخ به تماس، خاموش کردن آلارم (هر سه با لمس کردن و نگه‌داشتن دست)، نمایش منوی نوتیفیکیشن (با کشیدن انگشت از بالا به پایین سنسور) و حرکت در بین عکس‌های آلبوم (با کشیدن دست به چپ و راست) نیز استفاده کرد. این حسگر همچنین مثل گذشته برای قفل کردن برنامه‌ها و دسترسی به قسمتی خصوصی روی حافظه نیز می‌تواند به کار گرفته شود.

دوربین‌های اصلی

دوربین‌های دوگانه Mate 10 Pro شامل یک ماژول 20 مگاپیکسلی سیاه و سفید و یک دوربین 12 مگاپیکسلی رنگی می‌شود که توسط کمپانی لایکا تنظیم و Tune شده‌اند و از این لحاظ تفاوتی با همتایان سال گذشته خود ندارند لرزه‌گیر اپتیکال دست، ارائه 2 برابر زوم، اتوفوکوس لیزری و تشخیص فاز و تجهیز به فلش‌های دوگانه، دیگر شباهت‌های این مجموعه با سال گذشته را تشکیل می‌دهد اما همه چیز نیز در این دوربین‌ها مشابه سال گذشته نیست و یک تفاوت بزرگ، دوربین Mate 10 Pro را در جایگاه بسیار بالاتری قرار می‌دهد.

گشودگی دیافراگم لنز هر دو دوربین این مجموعه به f/1.6 ارتقاء پیدا کرده که مقایسه آن با f/2.2 دوربین سال گذشته ، بازگشایی بسیار بالاتری را نشان می‌دهد و طبیعتا نور بسیار بالاتری از این طریق به این مجموعه وارد می‌شود. دوربین سیاه و سفید این مجموعه در بالا و دوربین رنگی در پایین قرار دارد. مثل گذشته دو وضوح بالای این مجموعه یعنی 20 و 12 مگاپیکسل تنها در نسبت تصویر 4:3 رخ می‌دهد و برای گرفتن یک عکس واید معمولی، حداکثر وضوح قابل دسترس، 9 مگاپیکسل (2240×3968 پیکسل) است.

در این رابط کاربری همانند P10، دکمه تعویض بین عکاسی و فیلم‌برداری، شاتر دوربین و نمایی از آخرین عکس گرفته شده در سمت راست قرار دارد ولی در سمت چپ با یک تغییر روبرو می‌شویم در این بخش با حذف دکمه افکت‌های لایو رنگی به ترتیب از بالا به پائین میانبر تعویض بین دو دوربین، تغییر در پروفایل رنگ (استاندارد، Vivid colors و Smooth colors)، حالت برداشت تصویر از سوژه متحرک (Moving Picture)، دکمه برداشت پرتره، تغییر به حالت دریچه دیافراگم باز و در نهایت حالت‌های مختلف فلش قرار دارند.

حالت دریچه دیافراگم باز در این منو که در اغلب گوشی‌های با دو لنز دوربین دیده می‌شود امکان محو کردن پس زمینه و برجسته ساختن سوژه اصلی همراه با تغییر فوکوس پس از برداشت عکس را فراهم می‌آورد. در تست عملی این امکان در صورتی‌که سوژه در فاصله مناسبی نزدیک به 1 تا متری از دوربین قرار داشته باشد محو کردن پس‌زمینه به خوبی صورت می‌‌گیرد و اعمال فوکوس دلخواه پس از گرفتن تصویر نیز امر ساده‌ای خواهد بود. در این حالت مثل گذشته قبل از لمس دکمه شاتر، تصویر اصطلاحا زنده‌ای از سوژه پیش رو به نمایش در می‌آید به بیان دیگر کاربر محو شدن تصویر پس‌زمینه را قبل از گرفتن عکس می‌تواند به چشم ببیند. در اینجا نیز مثل P10 تنها می‌توان تصویری با وضوح 12 مگاپیکسل با نسبت 4:3 برداشت کرد.

در زیر صفحه‌نمایش نقطه‌های پیمایش سه‌گانه‌ای دیده می‌شود که برای دسترسی به دیگر اجزای نرم‌افزاری این رابط کاربری در نظر گرفته شده است. با کشیدن دست از چپ به راست، منوی حالت‌ها یا Modes به نمایش در می‌آید که در آن تمامی حالت‌های برداشت عکس یا ویدئو به نمایش گذاشته می‌شود. اغلب موارد این قسمت در P10‌ و Mate 9 نیز وجود داشت اما در این میان برخی گزینه‌های جدید مثل پانورامای 3D به چشم می‌خورد و فیلترهای رنگ نیز از ستون کناری به این قسمت منتقل شده‌اند. از جمله موارد حاضر در این بخش باید به گزینه نقاشی با نور (با باز ماندن دیافراگم و حرکت دادن منبع نور)، افزودن واترمارک (تاریخ و درجه حرارت هوا)، برداشت HDR، تصاویر اسلوموشن و پانوراما، اسکن متن و Time-Lapse (عکاسی با افکت گذشت زمان) اشاره کرد. فعال کردن دوربین سیاه و سفید یا Monochrome نیز از طریق همین منو صورت می‌گیرد.

با Swipe دست از راست به چپ سایر تنظیمات معمول دوربین به نمایش در می‌آید. این منو که در حالت افقی نیز قابل مشاهده است امکان تغییر رزولوشن، افزودن تگ GPS و واترمارک Leica، استفاده از خطوط راهنما (Assistive grid)، خاموض کردن صدای شاتر، تایمر سرخود، تغییر وظیفه دکمه شاتر و دنبال کردن سوژه‌های متحرک را فراهم می‌کند. یک نکته متفاوت در این قسمت حذف شدن منوی Image adjustment برای تنظیم همزمان درجه اشباع، کنتراست و روشنایی است که از مدت‌ها پیش در منوی دوربین گوشی‌های هواوی وجود داشت.

درست در مقابل دکمه شاتر یک خط تیره پر رنگ و یک فلش رو به بالا دیده می‌شود که با لمس و حرکت دادن آن به صورت خودکار حالت دوربین به Manual یا Pro تغییر پیدا کرده و گزینه‌های حرفه‌ای‌تری همچون تنظیمات Metering، تغییر عدد ISO (تا 3200)، تغییر سرعت شاتر (از 1/4000 ثانیه تا 30 ثانیه)، تغییر در نورگیری (از Ev+4 تا Ev-4)، انجام فوکوس به صورت دستی یا اتوماتیک (در دو حالت AF-S برای اتوفوکوس تکی مناسب سوژه‌های ثابت و AF-C برای اتوفوکوس دنبال کننده برای سوژه‌های متعدد و متحرک) و در نهایت تغییرات White balance در دسترس قرار می‌گیرد.

در منوی تنظیمات دوربین در این حالت که با Swipe ‌از بالا در دسترس قرار می‌گیرد گزینه عکاسی در حالت RAW با فرمت DNG نیز در دسترس قرار می‌گیرد که در این حالت، دوربین یک تصویر JPEG را نیز همراه آن ذخیره می‌کند.

در نور روز و شرایط ایده‌آل، عکس‌های گرفته شده با هواوی Mate 10 Pro‌ در حداکثر کیفیت و با بالاترین درجه از جزئیات دیده می‌شوند و این موضوع را می‌توان در برش اندازه واقعی آنها به وضوح مشاهده کرد جایی‌که حتی در رزولوشن کامل نیز از جزئیات چندان کاسته نمی‌شود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با فعال کردن HDR سوژه‌های درون سایه، نور کاملا بالاتری را دریافت می‌کنند و از جزئیات نیز همانطور که از برش اندازه واقعی تصویر زیر می‌بینیم چندان کاسته نمی‌شود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

تأثیر این موضوع را در موقعیت دشوار زیر و در هنگام تابش مستقیم خورشید به عدسی دوربین می‌توان مشاهده کرد و در اینجا نیز دوربین به میزان زیادی از پس خارج کردن سوژه‌ها تیره، از تاریکی بر می‌آید.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

با فعال کردن دوربین مونوکروم یا سیاه و سفید دیگر امکان دسترسی به HDR وجود ندارد اما همانطور که از تصویر زیر می‌توان مشاهده کرد دوربین تقریبا به همان خوبی حالت HDR، از پس این موقعیت دشوار بر می‌آید.

برداشت تصویر با دوربین مونوکروم - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

این موضوع و عملکرد مناسب Mate 10 Pro را مجددا در سوژه سوم و با نور پس‌زمینه به تماشا می‌نشینیم

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در سوژه‌های از فاصله نزدیک از لحاظ دقت و سرعت فوکوس می‌توان از نتیجه نهایی رضایت داشت و از نظر جزئیات نیز همانطور که از برش اندازه واقعی مشخص است، کیفیت نسبتا مناسبی به چشم می‌خورد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

دوربین عملکرد مناسبی در محو کردن پس‌زمینه در تصاویر نزدیک داشته و حتی بدون فعال کردن حالت پرتره نیز می‌توان افکت بوکه جذابی را در آن مشاهده کرد. در زمینه دقت رنگ از نتیجه کار تا حدود رضایت داشتیم و برای نمونه در تصویر زیر رنگ واقعی گل اندکی نارنجی‌تر از تصویری بود که دوربین ثبت نمود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

تأثیر باز بودن دیافراگم و ارزش بهبود صورت گرفته در این دوربین را در محیط‌های کم‌نور و به خصوص در شب می‌توان مشاهده کرد. اولین تصویر در مجموعه زیر در حالت اتوماتیک و بدون فعال کردن HDR برداشت شده که از لحاظ جزئیات و برای یک دوربین موبایل نمی‌توان از نتیجه آن ناراضی بود تصویر دوم با 2 برابر زوم برداشت شده که با وجود آنکه زوم اپتیکال نیست اما هنوز از کیفیت آن چندان کاسته نشده است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر با دو برابر زوم - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در هنگام شب عکاسی در حالت اتوماتیک گه‌گاه به نتیجه بهتری در Mate 10 Pro می‌انجامد جایی‌که برای نمونه تصویر زیر در ابتدا در حالت خودکار و بدون فعال کردن HDR برداشت شده که در آن با وجود آنکه جزئیات کمتری به چشم می‌خورد و برای نمونه کناره‌های کادر کاملا تیره ثبت شده است اما در عوض نورهای شدید در مرکز تأثیر منفی چندانی بر نتیجه نهایی نداشته‌اند. با فعال کردن HDR در همین سوژه جزئیات بسیار بیشتری را به‌خصوص در کناره‌های تیره کادر مشاهده می‌کنیم اما نورهای مرکزی تأثیری منفی بر کلیت تصویر داشته‌اند. بهینه‌ترین حالت اما در مد دستی با ایجاد تغییر در سرعت شاتر و عدد ISO به دست می‌آید که تأثیر آن را در تصویر سوم با کاهش حساسیت روی ISO 800 و افزایش سرعت شاتر به 1/8 ثانیه (یک هشتم ثانیه) می‌توان مشاهده کرد. لازم به توضیح است که دو تصویر اول به صورت خودکار دارای ISO 1000 و سرعت شاتر 1/17 ثانیه (یک هفدهم ثانیه) بوده‌اند.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR فعال - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در مد دستی با تغییر حساسیت و سرعت شاتر - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

در مجموع کیفیت عکاسی این دوربین در سطح بسیار بالایی قرار دارد و می‌توان آن را هم‌ردیف و شاید در صدر دوربین‌های موبایلی از این لحاظ قرار داد.

حداکثر وضوح فیلم‌برداری هواوی میت 10 پرو، 4K با 30 فریم در ثانیه با بیت‌ریت ویدئویی 23Mbps است که علت پائین بودن این بیت‌ریت به استفاده از کدک H.265 برای تولید ویدئو باز می‌گردد. برداشت صدا در این حالت نیز به صورت دو کاناله با بیت‌ریت صوتی 196Kbps انجام می‌شود. فیلم‌برداری در وضوح 1080p‌ این دوربین نیز با 30 و 60 فریم در ثانیه و به ترتیب با بیت‌ریت‌های 24 و 14 مگابیت بر ثانیه انجام شده و وضعیت برداشت صدا در آنها نیز تقریبا تغییری نمی‌کند. این دو وضوح برخلاف حالت 4K از کدک H.264 معمولی استفاده می‌‌کنند و حجم به نسبت بیشتری را روی حافظه اشغال می‌کنند. طبیعتا بالاترین کیفیت و جزئیات از بین این سه‌ وضوح به 4K تعلق دارد و در دو وضوح دیگر به طرز مشهودی از جزئیات کاسته می‌شود. در هر سه مورد اما تصاویر به نسبت سردتری نسبت به حالت عکاسی دیده شده و از دقت کنتراست نیز چندان رضایت نداشتیم. در وضوح 4K و 1080/30p می‌توان حین فیلم‌برداری با وضوح 9 مگاپیکسل (2240×3968 پیکسل) به عکاسی پرداخت اما در وضوح 1080/60p وضوح عکس قابل برداشت به 1080×1920 پیکسل محدود است. در دو وضوح 4K و 1080/60p تغییری در کادر تصویر هنگام سوئیچ بین عکاسی و فیلم‌برداری رخ نمی‌دهد اما در 1080/30p کادر ویدئو اندکی با لمس دکمه ریکورد جمع‌تر از حالت عکاسی می‌شود.

در مجموع از فیلم‌برداری این دوربین در مقایسه با عکاسی آن رضایت کمتری داشتیم اما هنوز نیز می‌توان از نتیجه کار به خصوص در وضوح 4K راضی بود.

دوربین سلفی

وضوح دوربین سلفی بالای صفحه‌نمایش در Mate 10 Pro همانند P10 و البته Mate 9 بدون تغییر 8 مگاپیکسل است اما دیافراگم این دوربین اینک اندکی بسته‌تر شده و از f/1.9 در دو مدل قبلی به f/2.0 رسیده است. این دوربین به گفته هواوی با کمک هوش مصنوعی، چهره درون تصویر را شناسایی کرده و از این طریق امکان اعمال افکت بوکه (محو کردن پس‌زمینه) را ارائه می‌کند. حداکثر وضوح این دوربین نیز در نسبت تصویر 4:3 رخ داده و برای گرفتن یک عکس واید 16:9 باید وضوح را به 6 مگاپیکسل (1840×3264 پیکسل) کاهش داد. با فعال کردن گزینه پرتره در این مجموعه، وضوح به صورت خودکار روی 8 مگاپیکسل با نسبت 4:3 قفل شده و امکان تغییر آن وجود نخواهد داشت. در این حالت چهره به صورت خودکار شناسایی شده و با فعال کردن گزینه Artistic bokeh در این قسمت نیز می‌توان پس‌زمینه را به صورت خودکار محو کرد. این گزینه در عمل چندان دقیق نبوده و در اغلب موارد بخشی از صورت کاربر به خصوص در قسمت موها و اطراف چهره نیز همراه پس‌زمینه محو می‌شود.

با وجود آنکه به دوربین‌های سلفی کاملا بهتری در بین دیگر رقبای این کلاس می‌توان اشاره کرد اما همچنان از عملکرد دوربین سلفی Mate 10 Pro نیز نمی‌توان چندان ناراضی بود.

باتری

سری میت هواوی همواره به ظرفیت بالای باتری مشهور بوده و میت 10 پرو نیز در این زمینه مستثنی نیست. ظرفیت کلاسیک 4 هزار میلی‌آمپر ساعتی باتری‌های سری میت در این گوشی نیز تکرار شده و تغییری از این لحاظ در آن ایجاد نشده است. استفاده از فناوری OLED، کاهش وضوح صفحه‌نمایش به FHD+ و ارتقاء لیتوگرافی پروسسور به 10 نانومتری، انتظار دوام بالاتری از باتری این گوشی را در ذهن ایجاد می‌کند که در عمل نیز کاملا به حقیقت می‌پیوندد. هواوی اعداد رسمی دوام باتری میت 10 پرو را اعلام نکرده اما در عمل با یک بار شارژ این باتری در یک استفاده متوسط و نچندان شدید به سادگی می‌توان سه روز کامل را به سر برد و حتی به روز چهارم نیز وارد شد. در منوی باتری این مدل تغییراتی نسبت به گذشته دیده می‌شود که از آن جمله می‌توان به گزینه Launch برای مدیریت مصرف انرژی برنامه‌ها و اجرای آنها در پس‌زمینه و تیره کردن پس‌زمینه رابط کاربری (برای مصرف کمتر انرژی) اشاره کرد. امکان کاهش رزولوشن برای مصرف کمتر انرژی نیز وجود دارد.

برای تعیین میزان دوام باتری در میت 10 پرو طبق معمول از تست Work battery Life 1.0 از مجموعه PCMark استفاده می‌کنیم. میت 9 سال گذشته در این تست به یکی از بالاترین امتیازها یعنی 10 ساعت و 15 دقیقه دست پیدا کرد و از میت 10 پرو نیز حداقل انتظار تکرار این نتیجه درخشان را داریم. در تست عملی این آزمون،‌ هواوی میت 10 پرو طبق انتظار نتیجه درخشان‌تری را از خود به جای گذاشت و با رسیدن به زمان 11 ساعت و 29 دقیقه در این تست یکی از بهترین نتایج را به خود اختصاص داد. برای بدست آوردن معیاری از میزان کیفیت این نتیجه، کافی‌ست بدانید که گلکسی نوت8 سامسونگ تنها 6 ساعت و 49 دقیقه در این تست دوام آورد!

شارژر همراه گوشی همانطور که پیش از این گفته شد یک نمونه قدرتمند 22.5 واتی با لیبل SuperCharge است که پیش از این در مورد P10‌ و Mate 9 نیز حضور داشت و سرعت شارژ بسیار بالای آن به راحتی رقبای مجهز به شارژر Quick Charge 3.0 کوالکام را به چالش می‌کشد. تست سرعت شارژ این مدل را چون همیشه با رسیدن شارژ به صفر درصد و هنگام خاموش بودن گوشی آغاز می‌کنیم. تنها پس از 3 دقیقه باتری به 4 درصد شارژ رسید و پس از 5 دقیقه، 9 درصد شارژ داشت. پس از 10، 15 و 20 دقیقه شارژ گوشی به ترتیب به 18، 28 و 37 درصد رسید و پس از 30 دقیقه نیز باتری 54 درصد شارژ داشت. برای مقایسه کافی‌ست بدانید گلکسی نوت8 سامسونگ با باتری کاملا کم‌حجم‌تر 3,300mAh پس از 30 دقیقه از شروع شارژ به زحمت به شارژ 36 درصد می‌رسد. شرایط در میت 9 سال گذشته تفاوتی با امروز نداشته و پس از 30 دقیقه شارژ آن به 56 درصد می‌رسد. شارژ میت 10 پرو پس از 40 و 50 دقیقه به 69 و 80 درصد رسیده و پس از یک ساعت نیز در عین ناباوری تا 87 درصد ظرفیت‌ش پر شد. برای مقایسه بهتر است بدانید اس 8 پلاس پس از یک ساعت تا 65 درصد، نوت8 تا 72 درصد و LG V30 پس از یک ساعت تا 83 درصد شارژ می‌شوند و این در حالی ست که هر سه گوشی ظرفیت باتری کمتری نسبت به میت 10 پرو دارند. پس از یک ساعت و 15 دقیقه شارژ گوشی به 93 درصد می‌رسد و برخلاف میت 9 که در این لحظه سرعت شارژ در آن بسیار کند می‌شود، میت 10 پرو روند شارژ سریع خود را ادامه داده و پس از 90 دقیقه به شارژ 97 درصد و تنها پس از 101 دقیقه به شارژ 100 درصد می‌رسد.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

هواوی میت 10 پرو با نسخه هشتم اندروید Oreo و پوسته اختصاصی EMUI 8.0 ارائه شده و زمان بوت آن با 17 ثانیه شاید سریع‌ترین نمونه در بین تمامی دیگر گوشی‌های اندرویدی باشد.

در صفحه قفل در حالت پیش‌فرض زمان و تاریخ همراه با میانبر دوربین در پایین قرار دارند و نوتیفیکیشن برنامه‌ها (قابل تغییر در تنظیمات) در مرکز آن دیده می‌شود. این مجموعه نسبت به گذشته تغییری را نشان نمی‌دهد و همچنان با اسکرول از پایین به بالای صفحه‌نمایش می‌توان به میانبرهای سریع این قسمت و گزینه‌های مرتبط با والپیپر صفحه قفل دسترسی پیدا کرد گزینه‌های این بخش شامل ماشین حساب، چراغ‌قوه و ریکوردر صدا، بارکدخوان و تایمر می‌شود. با Swipe کردن دست به چپ و راست در این حالت می‌توان تصویر کاور این بخش را به سادگی تغییر داد.

در صفحه هوم به نکته خاصی برنخوردیم و همچنان در صفحات متعدد این قسمت در غیبت منوی اصلی یا app drawer می‌توان آیکون برنامه‌ها، ویجت‌ها و میانبرها را قرار دارد. برای ورود به حالت ویرایشی این بخش علاوه بر نگه داشتن دست روی صفحه‌نمایش از نزدیک کردن انگشتان به یکدیگر روی صفحه نیز می‌توان استفاده کرد. امکان افزودن و کاستن از صفحات، تغییر والپیپر و ویجت‌ها همراه با دسترسی به تنظیمات هوم‌اسکرین، گزینه‌های قابل اشاره در این قسمت را تشکیل می‌دهند. در بخش تنظیمات صفحه هوم علاوه بر گزینه‌های تکراری همچون چیدن خودکار آیکون برنامه‌ها در کنار یکدیگر، پیشنهاد برنامه به صورت خودکار (با توجه به نوع استفاده از گوشی) و حرکت در بین صفحات هوم‌اسکرین به صورت یک لوپ بسته، چند گزینه تازه نیز دیده می‌شود که شامل تعیین اپلیکیشن‌های مورد نظر برای جست‌وجوی کلمات سرچ شده و اختصاص دسک‌تاپ سمت چپ برای سرچ گوگل (Google feed) اشاره کرد.

با اسکرول رو به پایین صفحه‌نمایش از قسمت میانی مثل گذشته منویی با امکان جست‌وجوی سریع در تمامی قسمت‌های گوشی (اپلیکیشن‌ها، کنتاکت‌ها، پیام‌ها و...) فراهم شده و اپلیکیشن‌های بیشتر استفاده شده نیز در زیر کادر جست‌وجو نشان داده می‌شوند. آیکون سرچ بارکد در کناره کادر جست‌وجو در این قسمت هنوز وجود داشته که با لمس آن منوی دوربین برای اسکن کردن بارکد در اختیار قرار می‌گیرد.

Notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش تغییر خاصی نسبت به EMUI 5.0 نداشته است. در اینجا با یک بار پائین کشیدن این منو علاوه بر اعلان‌برنامه‌ها، نواری از 5 گزینه پیش‌فرض وای‌فای، بلوتوث، موبایل دیتا، پروفایل صوتی و چرخش خودکار صفحه‌‌نمایش در بالا به نمایش در می‌آیند و یک ردیف پایین‌تر نیز به اسلایدر تغییر روشنایی، همراه با امکان فعال کردن روشنایی خودکار بر می‌خوریم. به عنوان یک نکته مثبت، آیکون Setting یا تنظیمات کاملا جدا از میانبرهای این قسمت و در بالا قرار دارد و بدین‌ترتیب دسترسی به آن آسان‌تر خواهد بود.

ادامه اسکرول یا لمس مثلت رو به پایین در بخش بالایی صفحه‌نمایش لیست 18 عددی تاگل‌های این قسمت را به طور کامل به نمایش می‌گذارد. جالب اینکه در این حالت نیز هنوز اعلان یا نوتیفیکیشن‌ برنامه‌ها همچنان به نمایش گذاشته می‌شود. با لمس دکمه Edit از بالای صفحه‌نمایش امکان ایجاد تغییر و جابجایی آیکون‌های این قسمت وجود خواهد داشت.

یکی از بزرگ‌ترین تغییرات صورت گرفته در رابط کاربری میت 10 پرو در بخش تنظیمات گوشی صورت پذیرفته است. این منو ظاهر ساده‌تری به خود گرفته و آیکون‌ها و گزینه‌های گرافیکی آن کوچک‌تر و جزئی‌تر شده‌اند. در بالای این بخش مثل گذشته،‌گزینه‌ای برای جست‌وجو در دسترس قرار دارد و یک ردیف پائین‌تر نیز به جز پیشنهاداتی که هر از چند گاهی ظاهر می‌شوند،‌ قسمتی برای لاگین کردن در حساب کاربری هواوی موسوم به Huawei ID در نظر گرفته شده است.

با اینکه تعداد آیکون‌ها در منوی ستینگ گوشی بسیار کم شده اما حداقل در نخستین روزهای استفاده، یافتن تنظیم مورد نظر چندان به آسانی صورت نمی‌گیرد و در بسیاری از مواقع باید از نوار سرچ بالای صفحه بهره برد. البته در این منو نیز همچنان قسمت‌های مهم برای کاربران از جمله تنظیمات صفحه‌نمایش، باتری، صدا، حافظه داخلی و اپلیکیشن به صورت یک آیکون مجزا با دسترسی آسان ارائه شده است.

خروجی DisplayPort 1.2 از طریق پورت USB Type-C در میت 10 پرو فعال است و به همین علت می‌توان دیوایس را مستقیما به صورت سیمی از طریق رابط‌های منطبق، به مانیتورهای خارجی متصل کرد. از همین رو قسمت جدیدی در رابط کاربری در بخش Device connection به چشم می‌‌خورد که Projection نام دارد و در آن نحوه اتصال گوشی به مانیتورهای خارجی (از طریق داک یا مستقیما از طریق پورت USB Type-C) به تصویر کشیده شده است.

در این حالت پس از انتقال تصویر به مانیتور، موس و کیبورد نیز می‌توانند با بلوتوث به گوشی متصل شده و تجربه‌ای دسک‌تاپی همچون DeX سامسونگ و دیگر نمونه‌های مشابه ایجاد می‌شود. در صورت نبود موس، حتی می‌توان از صفحه‌نمایش خود دستگاه به عنوان یک ترَک‌پَد استفاده کرد.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

پردازش در میت 10 پرو با جدیدترین دستاورد شرکت هواوی در زمینه ریزپردازنده یعنی چیپ‌ست Kirin 970 انجام می‌شود. در این چیپ 10 نانومتری علاوه بر هسته‌های پردازشی و گرافیکی، واحد اختصاصی پردازش شبکه عصبی یا NPU قرار دارد که پردازش‌های مرتبط با هوش مصنوعی را تسهیل می‌کند. هسته‌‌های هشت‌گانه حاضر در Kirin 970 شامل چهار هسته 2.36 گیگاهرتزی منبطق بر طراحی پردازنده‌های ARM A73 و چهار هسته 1.8 گیگاهرتزی منطبق بر طراحی پردازنده‌های ARM A53 است و گرافیک 12 هسته‌ای آن نیز از نوع جدید Mali-G72 شرکت ARM انتخاب شده است. این ترکیب به خصوص در زمینه پردازشی، شرایط قدرتمندی را نشان می‌دهد و در بخش گرافیک نیز با اینکه مقایسه آن با گرافیک 20 هسته‌ای پرچمداران اخیر سامسونگ (Mali-G71 MP20) از لحاظ تعداد هسته شرایط ضعیف‌تری را نشان می‌دهد اما هنوز یکی از قدرتمندترین نمونه‌ها و در عین حال جدیدترین گرافیک موبایلی در بازار به حساب می‌آید.

حافظه داخلی دستگاه 64 یا 128 گیگابایت به ترتیب با 4 و 6 گیگابایت رم است که نسخه در اختیار ما از نوع 6GB/128GB بود. همانطور که پیش از این نیز اشاره شد خبری از اسلات حافظه در این مدل نیست و بدین‌ترتیب نمی‌توان تغییری در این ظرفیت ایجاد کرد. از 128 گیگابایت حافظه داخلی میت 10 پرو در اولین بوت نزدیک به 20 گیگابایت به سیستم تعلق گرفته و نزدیک 108 گیگابایت آن، آزاد و در اختیار کاربران است.

هواوی در ابتدای سال جاری با وجود استفاده اولیه از حافظه UFS 2.1 در P10 و P10 Plus، در برخی مناطق به دلیل کمبود منابع، نوع حافظه این گوشی‌ها را به eMMC تغییر داد که با اعتراض کاربران همراه شد این مسئله خوشبختانه هنوز راهی در Mate 10 Pro نداشته و با تست AndroBench در این گوشی به سرعت فوق‌العاده بالای 807MB/s در نوشتن ترتیبی (Sequential Read) دست پیدا کردیم که به صراحت از UFS 2.1 بودن حافظه داخلی حکایت دارد.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

در اولین تست این نوبت یعنی Geekbench 4.2 با توجه به اندکی بالاتر بودن فرکانس هسته‌های ضعیف‌تر چیپ‌ست Kirin 970 انتظار نتیجه بهتری را در تست‌ چند هسته‌ای داریم و در حالت تک هسته‌ای نیز در مقایسه با هسته‌های کاستوم Kryo در Snapdragon 835 تا حدودی نتیجه پایین‌تری را انتظار می‌کشیم. امتیاز میت 10 پرو در این تست در حالت تک هسته‌ای و چند هسته‌ای به ترتیب 1,891 و 6,797 واحد بود که مقایسه آن با پرچمداران دارای اسنپ‌دراگون 835 مثل LG V30 و Sony XPERIA XZ Premium تا حدودی انتظارات اولیه را برآورده می‌سازد جایی‌که هر دو پرچمدار یاد شده در حالت تک هسته‌ای (با رسیدن به 1,910 و 1,915) امتیاز بالاتری را کسب کرده و در حالت چند هسته‌ای (با 6,147 و 6,388) در جایگاه پایین‌تری نسبت به Mate 10 Pro قرار گرفتند.

Basemark OS II به عنوان تست دوم، محکی کلی از مجموعه سیستم، حافظه، گرافیک و سرعت دستگاه در وب ارائه می‌کند و عدد بالاتر در آن به معنای کیفیت بالاتر در مجموع است. گلکسی نوت8 این تست را با امتیاز 3,270 به پایان رساند که می‌توان آن را به عنوان معیاری برای بالاترین امتیاز در این رده تعبیر کرد؛ میت 10 پرو اما پا را از این نیز فراتر گذاشته و به رقم 3,291 واحد در این تست دست یافت. با نگاهی به ریز امتیازهای تعلق گرفته در هر بخش با اینکه امتیاز بخش گرافیک میت 10 پرو در این تست (4,019) بسیار پائین‌تر از امتیاز گرافیک نوت8 در این بنچ‌مارک (6,070) بوده است اما بخش حافظه به لطف رم 6 گیگابایتی این نقص را جبران کرده و در حالی‌که نوت8 تنها به امتیاز 2,969 در حافظه رسیده، این امتیاز در میت 10 پرو 4,722 واحد است!

در AnTuTu 6.2.7 میت 10 پرو دوشادوش برترین‌های بازار همچون گلکسی نوت8 حرکت کرده و حتی اندکی بالاتر نیز قرار می‌گیرد. امتیاز پرچمدار هواوی در این تست به 176,257 واحد رسید که اندکی از امتیاز 176,215 در نوت8 بیشتر است. بخش بزرگی از این امتیاز بالاتر را بار دیگر می‌توان به کیفیت و سرعت حافظه داخلی و البته رم بالاتر 6 گیگابایتی نسبت داد.

در تست گرافیکی Sling Shot Extreme 1.0 از مجموعه 3DMark بالاخره فرصت برای آزمایش شک‌برانگیزترین قسمت در چیپ‌ست Kirin 970 یعنی گرافیک فراهم می‌شود. در این تست سنگین و دشوار، پرچمداران و برترین‌های بازار به سادگی به رقم‌های بالاتر از 3 هزار واحد دست پیدا می‌کنند که از آن جمله می‌توان به امتیاز 3,135 در گلکسی S8 پلاس، امتیاز 3,444 در سونی XZ Premium و 3,537 در LG V30 اشاره کرد. Mate 10 Pro با اینکه از جدیدترین پردازشگر گرافیکی طراحی شده توسط ARM یعنی Mali-G72 بهره می‌برد اما تعداد 12 هسته انتخاب شده در آن در مقایسه با 20 هسته‌ای که سامسونگ در پرچمداران S8 و نوت8 خود به کار می‌گیرد کمتر است و مقایسه آن با گرافیک Adreno 540 حاضر در Snapdragon 835 نیز کیفیت نسبتا پایین‌تری را نشان می‌دهد. از این رو انتظار نتیجه ضعیف‌تری را در این تست در مقایسه با مدل‌های ذکر شده در بالا داریم. در عمل، میت 10 پرو این تست را با امتیاز 2,975 واحد به اتمام رساند که هنوز یکی از بهترین امتیازها برای این تست به حساب می‌آید اما طبق انتظار ضعیف‌تر از دیگر پرچمداران اشاره شده است.

ارتباطات

سریع‌ترین گزینه ارتباطی در این گوشی با تجمیع اپراتور سه‌گانه به LTE Cat.18 با سرعت 1.2Gbps در دانلود تعلق دارد که در حال حاضر سریع‌ترین گزینه ارتباطی در بین تمامی گوشی‌های موبایل به حساب می‌آید و البته به‌دلیل پشتیبانی نشدن از این سرعت در تقریبا تمام نقاط جهان این سرعت تنها روی کاغذ باقی می‌ماند. وای‌فای دو باند گوشی از نوع ac بوده و بلوتوث نیز در حالی‌که رقبا به استاندارد 5 نقل مکان کرده‌اند هنوز نسخه 4.2 اعلام شده است. از NFC نیز در این مدل پشتیبانی می‌شود و محل آنتن NFC نیز لبه بالایی گوشی در هر دو بخش رویی و پشتی است. درگاه اینفرارد یکی از امکانات کمیاب حاضر در این گوشی است و مجموعه سه‌‌گانه GPS/GLONASS/BDS نیز برای مسیریابی در آن به کار می‌رود. پورت USB Type-C این مجموعه از استاندارد سرعت USB 3.1 برخوردار بوده و همانطور که اشاره شد با پشتیبانی از خروجی تصویر DisplayPort v1.2 می‌تواند به راحتی با یک مبدل، محتوای صفحه‌نمایش را به نمایشگرهای خارجی منتقل کند.

کلام آخر

Huawei Mate 10 Pro محصولی خوش‌ساخت و مجهز به اغلب المان‌های تعیین‌کننده در رده پرچمداران است. ترکیب شیشه و فلز در یک بدنه ضد آب، صفحه‌نمایش AMOLED، دوربین‌های دوگانه با کیفیت، هسته‌‌های قدرتمند پردازشی، حافظه داخلی پر سرعت، رَم 6 گیگابایتی، دوام بالای باتری، ارائه خروجی TV به صورت سیمی و گزینه‌های متعدد ارتباطی نقاط قوت اصلی میت 10 پرو را تشکیل می‌دهند که یافتن همگی آنها در کنار هم در دیگر پرچمداران چندان آسان نیست. در سوی دیگر به عنوان چند نکته نچندان راضی‌کننده باید به فول اچ‌دی بودن صفحه‌نمایش، کیفیت متوسط فیلم‌برداری، نبود اسلات حافظه، ارائه گرافیکی ضعیف‌تر از رقبا، حذف جک 3.5 میلی‌متری هدست و نبود شارژ وایرلس اشاره کرد.