mobile.ir - مرجع موبایل ایران

داستان ساب‌برند آنر در مجموعه هواوی به سال 2012 و در میانه ارائه پرچمداران P1 و P2 باز می‌گردد. در آن سال‌ها، هواوی آرام‌آرام با پر رنگ‌ کردن پرچمداران سری P به ایجاد تمایز با دیگر چینی‌های بازار پرداخته و از لحاظ قیمتی نیز به آهستگی در حال انتقال از رده ارزان‌ترین‌ها به سطح میانی بود. honor 2 و honor 3C به عنوان اولین تجربه‌های این خانواده، محصولاتی با طراحی ساده و معمولی اما با امکانات بالاتر نسبت به هم‌ردیفان هواوی بودند که از نظر قیمتی نیز در جایگاه مناسب‌تری قرار داشتند.

honor 3C

یکی دو سال بعد در اوائل سال 2014، خانواده honor حتی پرچمداران سری P را نیز به چالش کشیده بود و نمونه‌ای چون honor 6 در مقایسه با Ascend P7 که تنها یک ماه قبل از آن معرفی شده بود در زمینه پردازشی، حافظه داخلی و باتری در سطح بسیار بالاتری قرار می‌گرفت. سال 2014 را می‌توان سال شکوفایی honor دانست جایی‌که در این سال نزدیک به 7 گوشی از این ساب‌برند به بازار ارائه شد که دو مدل honor 6 و honor 6 Plus در سطح بالا و مدل‌های مختلف honor 3 و honor 4 در رده پائین و میانی قرار می‌گرفتند.

honor 6

هواوی در همین حوالی با ارائه Mate 7 و پس از آن P8 و Mate S خود را به طور کلی از رده گوشی‌های چینی ارزان‌قیمت جدا کرد و از این لحظه به بعد به سطح قیمتی دیگر پرچمداران نزدیک شد این البته به معنای فراموش کردن رده پائین بازار و گوشی‌های خوش‌قیمتی که هواوی محبوبیت خود را مدیون آنها می‌دانست، نبود؛‌ مدل‌های مختلف سری Y،‌ تک‌ستاره‌های G و سری جدید nova به ترتیب از رده پایین تا سطح میانی را پوشش می‌دادند اما هنوز اختلاف زیادی از لحاظ امکانات مابین سری P‌ و Mate با دیگر تولیدات هواوی وجود داشت که این شکاف در سال‌های 2016 و 2017 با پیشرفته‌تر شدن هرچه بیشتر پرچمداران هواوی، حتی عمیق‌تر از گذشته نیز شد.

هواوی نوا 2 پلاس

خانواده honor با اینکه در برخی موارد به هواوی‌های هم‌رده خود نزدیک است اما به خصوص در رده بالای بازار امکاناتی نزدیک به پرچمداران P و Mate ارائه می‌کند که در گوشی دیگری در این برند دیده نشده و از لحاظ قیمتی نیز اختلاف چندانی با پیشرفته‌ترین سری غیر پرچمدار هواوی یعنی سری nova ندارد. بدین‌ترتیب محصولات پیشرفته آنر را می‌توان به نوعی پرکننده فضای مابین سری نوا و پرچمداران P و Mate دانست که با وجود امکانات بالا، قیمت نسبتا مناسبی را نیز ارائه می‌کنند و امکان لمس بسیاری از امکانات پرچمداران را در یک طراحی زیبا فراهم می‌آورند.

honor 9 یکی از جدیدترین محصولات این خانواده است که می‌توان آن را نسخه دومی از هواوی P10 دانست؛ طراحی این مدل نسبت به P10 با تغییرات مشخصی همراه بوده اما در زمینه مشخصات سخت‌افزاری در بسیاری از موارد، کاملا یکسان به نظر می‌رسند.

هواوی honor 9 با نام کامل STF-L09 با ظرفیت 128 گیگابایتی موضوع بررسی این نوبت است.

جعبه محتویات

باکس محتویات آنر 9 توسط دفتر هواوی در ایران در اختیار ما قرار نگرفت اما ظاهرا از لحاظ ظاهری با نمونه نسبتا یکسانی در مقایسه با آنر 8 روبرو هستیم و گوشی این بار به حالت تیغه‌ای، درون جعبه در کناره آن قرار دارد. درون این باکس مثل گذشته از هدست خبری نیست و شارژ، کابل USB Type-C، یک قاب محافظ شفاف و سوزن دسترسی به اسلات حافظه و سیم‌کارت موارد حاضر در آن را تشکیل می‌دهند.

شارژ گوشی از نوع Quick Charge با توان 18 واتی (9 ولت و 2 آمپر) است که در طیف متنوعی از گوشی‌های رده میانی هواوی از نوا 2 پلاس گرفته تا میت 10 لایت و آنر 8 سال گذشته به کار گرفته می‌شود. دسترسی به این شارژر نیز برای ما مهیا نشد و از این رو امکان تست سرعت شارژ برای این مدل وجود نداشت.

طراحی ظاهری

بدنه آنر 9 از دو قسمت شیشه‌ای در پشت و رو و شاسی فلزی پیرامونی تشکیل شده و انحنای لبه‌های جانبی در بخش پشتی، ظاهر آن را به تجربه سامسونگ در گلکسی S7 و میت 9 پرو سال گذشته نزدیک می‌کند. این بدنه کاملا براق هیچ تردیدی در جذب اثرات انگشت و آلودگی به خود راه نمی‌دهد و مثل دیگر گوشی‌های براق، جلوه اولیه خود را با حضور اثرات انگشت متعدد پس از چند لحظه از دست می‌دهد.

شیشه چند لایه بخش پشتی شکست نور جذابی را ایجاد می‌کند و تکنیک رنگ‌آمیزی از داخل نیز به جذابیت رنگی این قسمت افزوده است.

سنسور اثر انگشت برخلاف آنر 8 از پشت به جلوی گوشی منتقل شده و دکمه‌‌های زیر صفحه‌نمایش نیز بار دیگر در این قسمت ظاهر شده‌اند. یک نکته جالب و کاربردی در این بخش ثابت نبودن جایگاه دکمه‌های زیر صفحه‌نمایش است که تنها با دو نقطه روشن مشخص شده و در منوی تنظیمات می‌توان عملکرد آنها را از بین دو گزینه back و recent به دلخواه انتخاب کرد.

بخش پشتی با حذف سنسور اثر انگشت و خمیدگی‌های جانبی ظاهر یک‌دست‌تری به خود گرفته و به جذابیت کلی گوشی کمک فراوانی کرده است. دوربین‌های دوگانه و اجزای جانبی آن با تغییر خاصی روبرو نشده‌اند و تنها نشان honor از پائین به بالا منتقل شده است.

اجزای جانبی گوشی نیز دقیقا همان موارد حاضر در آنر 8 بوده و هیچ تغییر خاصی را از لحاظ تعداد و حتی محل قرارگیری آنها نمی‌توان سراغ گرفت.

در مجموع با اینکه طراحی آنر 9 با بدنه براق و رنگ‌آمیزی جذاب، چشم‌نواز به نظر می‌رسد و لبه‌های خمیده بخش پشتی و دکمه‌های قابل تغییر زیر صفحه‌نمایش نیز به ارتقاء این طراحی کمک شایانی کرده‌اند اما تنها با نیم‌نگاهی به رقبای بدون حاشیه‌ای که با صفحه‌نمایش‌های 18:9 آرام‌آرام در حال ظهور در بازار هستند، نمی‌توان امتیاز یک طراحی مدرن و به‌روز را به این گوشی اختصاص داد.

ابعاد و وزن

همانطور که هواوی P10 نسبت به P9 از صفحه‌نمایش کوچک‌تری برخوردار بود، honor 9 نیز نسبت به honor 8 صفحه‌نمایش کوچک‌‌تری دارد. این کوچک‌‌سازی صفحه‌نمایش البته به علت انتقال سنسور اثر انگشت به زیر صفحه‌نمایش چندان به نفع کاهش ارتفاع گوشی تمام نشده و ارتفاع 147.3 میلی‌متری دستگاه نسبت به honor 8 سال گذشته 1.8 میلی‌متر بلندتر است. این ارتفاع در صورتی که 0.05 اینچ ابعاد بزرگ‌تر صفحه‌نمایش را نادیده بگیریم نسبت به دیگر 5.1 اینچی‌ها کاملا بیشتر بوده و برای مقایسه نسبت به P10 و Galaxy S7 به ترتیب 2 و 4.9 میلی‌متر بیشتر است.

عرض و ضخامت گوشی به ترتیب 70.9 و 7.5 میلی‌متر اعلام شده که تقریبا هر دو نسبت به آنر 8 بدون تغییر بوده‌اند. در نهایت وزن 155 گرمی گوشی با اینکه 10 گرم از P10 سنگین‌تر است اما همچنان در سطح معمول این رده قرار داشته و در دست نیز چندان سنگین احساس نمی‌شود.

صفحه‌نمایش

شاید برای کاربرانی که به دیدن صفحه‌نمایش‌های بزرگ‌تر از 5.5 اینچ عادت کرده‌اند، honor 9 بیش از اندازه کوچک به نظر برسد اما در عمل صفحه‌نمایش 5.15 اینچی فول اچ‌دی دستگاه ابعاد مناسب و نسبتا قابل‌قبولی داشته و برای اکثر کاربری‌ها سایز معقولی ارائه می‌کند. فناوری ساخت این صفحه‌نمایش از نوع IPS TFT LCD است که البته تفاوت غیر محسوسی روی کاغذ با پنل IPS-NEO سری P10 دارد. این صفحه‌نمایش، زاویه دید تخت و کاملا 180 درجه‌ای را ارائه کرده و تقریبا هیچ تغییر رنگی هنگام مشاهده آن از لبه‌ها، دیده نمی‌شود. روشنایی و کنتراست این پنل به میزان مشخصی نسبت به آنر 8 تغییر کرده و می‌توان به‌‌خوبی آن را با P10 مقایسه کرد.

محتوای صفحه در زیر نور مستقیم خورشید خوانایی خود را به میزان زیادی حفظ می‌کنند و در این زمینه نیز می‌توان از این پنل کاملا رضایت داشت. در منوی صفحه‌نمایش در Setting امکان تغییر درجه رنگ از بین سه گزینه پیش‌فرض، گرم و سرد وجود داشته و با حرکت دادن نقطه حاضر در دایره رنگی میانی نیز می‌توان درجه گرمی رنگ را به دلخواه تغییر داد.

در مجموعه از صفحه‌نمایش honor 9 به میزان زیادی می‌توان رضایت داشت و با وجود آنکه ممکن است اندکی کوچک به نظر برسد اما در عمل کاملا راضی‌کننده و توانمند ظاهر می‌شود.

زیر صفحه‌نمایش در مرکز، سنسور غیر قابل فشردن اثر انگشت قرار دارد و در دو سوی آن نیز دکمه‌های لمسی که با نقطه‌های روشن مشخص می‌شوند جای گرفته‌اند.

همانطور که گفته شد هریک از این دو دکمه را می‌توان به صورت دلخواه به back یا recent (نمایش برنامه‌های جدیدا استفاده شده) اختصاص داد.

در بالا بدون تغییر نسبت به آنر 8 به اسپیکر دوم، سنسورهای معمول این قسمت و دوربین سلفی بر می‌خوریم و در لبه سمت راست اسپیکر تماس نیز LED وضعیت گوشی تعبیه شده است.

اجزای جانبی

در سمت چپ گوشی در بالا، درگاه سیم‌کارت و کارت حافظه قرار دارد که همزمان پذیرای دو سیم‌کارت و کارت حافظه نبوده و باید از بین سیم‌کارت دوم و حافظه microSD یکی را برگزید.

در سمت راست دکمه تفکیک نشده تغییر صدا همراه با کلید پاور قرار دارد که هیچ فرقی با گذاشته نداشته و به خوبی زیر انگشتان هر دو دست قرار می‌گیرند.

میکروفون دوم و درگاه اینفرارد در بالا و جک هدست، پورت USB-C و اسپیکر اصلی در پائین اجزای پیرامونی آنر 9 را تکمیل می‌کنند.

بخش پشتی

طراحی براق و آینه‌ای شکل بخش پشتی همراه با لبه‌های خمیده به چپ و راست،‌ برگ برنده اصلی آنر 9 در زمینه طراحی را تشکیل می‌دهند در این قسمت که در کوتاه‌ترین زمان ممکن با اثرات انگشت پوشیده می‌شود دو لنز دوربین همراه با اجزای آن در بالا و نشان honor در مرکز قرار دارند جایگاه لنز دوربین‌ها در کناره سمت چپ تغییری نسبت به honor 8 نداشته اما فرم فلش‌های دوگانه و مجموعه فوکوس لیزری از عمودی به افقی تغییر یافته‌اند.

دوربین‌های اصلی

درست مثل P10، در آنر 9 نیز از دو دوربین 12 و 20 مگاپیکسلی رنگی و سیاه و سفید با حداکثر گشودگی دیافراگم f/2.2 استفاده شده اما این موارد تنها شباهت‌های این دو دوربین بوده و از این لحظه به بعد تفاوت‌های مهمی آغاز می‌شود. در وهله اول طبق معمول، این بار نیز نشان لایکا تنها مخصوص سری P و Mate بوده و در آنر 9 نیز طبیعتا از این نشان ارزشمند خبری نیست. نکته مهم دیگر که شاید اهمیت آن از نشان لایکا نیز بیشتر باشد نبود لرزه‌گیر اپتیکال دست یا OIS در این مجموعه است که هنگام فیلم‌برداری تأثیر خود را نشان می‌دهد. دوربین رنگی این مجموعه نزدیک به لبه خارجی و دوربین سیاه و سفید یا مونوکروم نزدیک به فلش‌های LED است. حداکثر وضوح عکاسی با هر دو دوربین این مجموعه در نسبت متداول 16:9 تنها 9 مگاپیکسل است و وضوح‌های بالاتر 12 و 20 مگاپیکسلی تنها در نسبت 4:3 در دسترس قرار دارند. در ساختار این مجموعه، هنگام برداشت تصاویر رنگی، دوربین سیاه و سفید 20 مگاپیکسلی به عنوان یک ابزار کمکی با جمع‌آوری اطلاعات نوری برای بهبود جزئیات تصویر به کار گرفته شده و روی کاغذ، کیفیت تصویر را ارتقاء می‌دهد. به همین صورت در حالی که دوربین رنگی تنها 12 مگاپیکسل است می‌توان با تلفیق این دو دوربین با یکدیگر (رنگ از دوربین 12 و نور از دوربین 20) حتی تصاویر 20 مگاپیکسلی رنگی در اختیار داشت.

رابط کاربری دوربین در honor 9 شباهت نزدیکی به نوا 2 پلاس دارد و تنها برخی تفاوت‌ها، این دو را از یکدیگر تفکیک می‌کند. در این رابط کاربری در سمت راست، شاتر عکاسی و فیلم‌برداری و نمایی از آخرین عکس گرفته شده در زیر یکدیگر قرار دارند و در سوی دیگر نیز سوئیچر تعویض بین دوربین‌های اصلی و سلفی، تعویض به حالت سوژه متحرک، فعال‌سازی مد پرتره، حالت دیافراگم باز و در نهایت تنظیمات فلش (اتوماتیک، فعال،‌ غیر فعال و همواره روشن) جای دارند. از این جمع گزینه دیافراگم باز در نوا 2 پلاس وجود نداشت. این حالت امکان محو کردن پس زمینه و برجسته ساختن سوژه اصلی همراه با تغییر فوکوس پس از برداشت عکس را فراهم می‌آورد. در تست عملی این امکان در صورتی‌که سوژه در فاصله مناسبی نزدیک به 1 تا 2 متری از دوربین قرار داشته باشد محو کردن پس‌زمینه به خوبی صورت می‌‌گیرد و اعمال فوکوس دلخواه پس از گرفتن تصویر نیز امر ساده‌ای خواهد بود.

با اسکرول صفحه‌نمایش به سمت راست گزینه Modes یا حالت‌های دوربین ظاهر می‌شود که تقریبا همه آنها را پیش از این در دیگر گوشی‌های آنر و هواوی دیده بودیم. از جمله موارد مهم در این قسمت باید به عکاسی و فیلم‌برداری Pro، فعال کردن دوربین سیاه و سفید، عکاسی HDR و برداشت پانوراما و Time-lapse اشاره کرد. گزینه 3D Panorama که در نوا 2 پلاس برای اولین بار ظاهر شد اینجا نیز حضور دارد و در آن با ثابت نگه داشتن یک سوژه و حرکت دادن دوربین پیرامون آن امکان ساخت یک مدل سه‌بعدی فراهم آمده که تنها در گالری خود گوشی یا در سایت شرکت همکار هواوی یعنی FYUSE قابل مشاهده است.

منوی تنظیمات دوربین که با اسکرول به سمت چپ ظاهر می‌شود هیچ تغییر خاصی نسبت به نوا 2 پلاس نداشته و همه چیز طبق روال سابق است. در این منو امکان تغییر رزولوشن عکاسی و فیلم‌برداری، افزودن واترمارک honor به تصاویر، به نمایش درآوردن خطوط متقاطع راهنمای عکاسی، تایمر عکاسی سرخود، کنترل شاتر با صدا، لمس کردن صفحه‌نمایش برای گرفتن عکس، دنبال کردن سوژه مورد فوکوس (Object tracking)، تغییر وظیفه دکمه شاتر، تنظیم همزمان سه گزینه روشنایی، کنتراست و اشباع همراه با چند گزینه معدود دیگر وجود دارد.

با فعال کردن گزینه Pro Photo یا عکاسی حرفه‌ای در دوربین honor 9 گزینه‌های معمول این قسمت همچون تغییر Metering، تنظیم عدد ISO (از 100 تا 3200)، تغییر سرعت شاتر (1/4000 تا 30 ثانیه)، تغییر در نورگیری از (Ev-4 تا Ev+4)، انجام فوکوس به صورت دستی یا اتوماتیک (در دو حالت AF-S برای اتوفوکوس تکی مناسب سوژه‌های ثابت و AF-C برای اتوفوکوس دنبال کننده برای سوژه‌های متعدد و متحرک) و سرانجام White balance دیده می‌شوند. گزینه‌های این قسمت نسبت به honor 8 بدون تغییر بوده و با فعال کردن عکاسی حرفه‌ای می‌توان تصاویر را در حالت RAW نیز ذخیره کرد.

در اولین برداشت تصویر با آنر 9، فضای معمول صبحگاهی با سایه‌روشن‌های مشخص و سوژه‌هایی با نورگیری متفاوت را انتخاب کردیم. در این تصاویر که برای واید بودن به ناچار با بیشترین وضوح در دسترس یعنی 9 مگاپیکسل (2240×3968 پیکسل) برداشت شده‌اند رنگ‌های مناسب و نورگیری مطلوبی دیده می‌شود و فعال و غیر فعال کردن HDR نیز تأثیر خاصی بر آن باقی نگذاشته است و ظاهرا حتی قبل از روشن کردن گزینه HDR نیز دوربین خود، این قابلیت را به صورت اتوماتیک فعال کرده است. طبق برش اندازه واقعی تصاویر زیر می‌توان از جزئیات این عکس‌ها نیز رضایت داشت.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR روشن - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در نور کامل روز،‌ با همان وضوح 9 مگاپیکسل هنوز از جزئیات تصویر می‌توان رضایت داشت و همانطور که از برش‌های اندازه واقعی تصویر در زیر می‌توان مشاهده کرد میزان این جزئیات در مرکز و کناره‌های کادر نیز تفاوت خاصی با هم ندارند.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا از مرکز

برش اندازه واقعی تصویر از کناره‌ها

در محیط‌های داخلی در حضور نور کافی شرایط کمی تغییر می‌کند و با اینکه نورگیری خودکار همچنان نیاز به فعال کردن HDR را از بین برده اما از سطح جزئیات کاسته شده و همانطور که از برش تصویر زیر مشخص است اثرات دیافراگم نسبتا بسته f/2.2 کم‌کم در افزایش نویز خود را نشان می‌دهد.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در عکاسی از فاصله نزدیک یا ماکروگرافی، مجموعه فوکوس دستگاه به خوبی عمل کرده و تفکیک مناسبی در سوژه اصلی نسبت به تصاویر پس‌زمینه ایجاد می‌شود.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برای مشخص شدن نقش دوربین 20 مگاپیکسلی سیاه و سفید در این مجموعه به سراغ عکس‌های سه‌گانه‌ای رفتیم که به ترتیب به صورت رنگی با وضوح 12 مگاپیکسل، رنگی با وضوح 20 مگاپیکسل و سیاه و سفید با وضوح 20 مگاپیکسل برداشت شده‌اند. در اولین سری از این تصاویر سه‌گانه هنگام عکاسی با وضوح 12 مگاپیکسل به صورت رنگی از جزئیات کار بسیار می‌توان رضایت داشت و سطح المان‌های قابل تشخیص در برش اندازه واقعی در حد یک پرچمدار است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش با وضوح 12MP - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

با تکرار این عمل در وضوح 20 مگاپیکسلی به صورت سیاه و سفید میزان رضایت از جزئیات حتی بیشتر می‌شود و نکات ریزتری را در عکس می‌توان تشخیص داد. (در حالت عکاسی سیاه و سفید برداشت HDR و تنظیمات Manual در دسترس نیستند)

برداشت عکس مونوکروم با وضوح 20MP - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در نهایت با قرار دادن وضوح روی 20 مگاپیکسل و برداشت یک عکس رنگی همانطور که قابل حدس بود کیفیت نهایی کار به هیچ عنوان با عکس سیاه و سفید بالا قابل مقایسه نیست و به روشنی می‌توان جزئیات کمتر و نویز بیشتر را مشاهده کرد. بدین‌ترتیب می‌توان اینگونه نتیجه‌‌گیری که بهترین نتیجه رنگی در این دوربین در دو وضوح 12 و 9 مگاپیکسلی (در نسبت‌های 4:3 و 16:9) به دست آمده و وضوح 20 مگاپیکسلی رنگی تنها یک ارتقاء تصویر یا اصطلاحا over sampling نچندان استادانه است.

برداشت عکس رنگی در حالت اتوماتیک با HDR خاموش با وضوح 20MP - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

این وضعیت را بار دیگر در سه‌گانه زیر و برش‌های اندازه واقعی آنها می‌توان به وضوح دید.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش با وضوح 12MP - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت عکس مونوکروم با وضوح 20MP - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

برداشت عکس رنگی در حالت اتوماتیک با HDR خاموش با وضوح 20MP - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برش اندازه واقعی تصویر بالا

در سناریوی بعد به سراغ دقت رنگ این مجموعه می‌رویم. در حالی‌که عملکرد مناسب دوربین‌های دوگانه honor 9 انتظار نتایج مطلوبی را نیز در این مورد ایجاد می‌کند در عمل چندان از نتیجه نهایی رضایت نداشتیم. برای نمونه در سوژه گل زیر، رنگ واقعی گل کاملا متمایل به نارنجی بود که در عمل قرمز آتشینی توسط دوربین ثبت شد. جالب اینکه دوربین یک رویه ثابت نیز در این مورد نداشته و در حالی که در عکس اول رنگ گل را اشباع‌شده‌تر از حال واقعی ثبت نمود در تصویر دوم رنگ میوه‌ها از حالت عادی سردتر برداشت شده است.

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

برداشت تصویر در حالت اتوماتیک با HDR خاموش - عکس با ابعاد و کیفیت اصلی را در اینجا مشاهده نمائید

آنچه تحت عنوان Hybrid Zoom یا زوم ترکیبی در این مجموعه از آن یاد شده و امکان زوم دو برابری بدون از دست رفتن جزئیات را فراهم می‌کند در عمل نیز نسبتا بدون اشکال بوده و هرچند جایگزین زوم اپتیکال نمی‌شود اما می‌توان از نتیجه آن راضی بود. تصاویر این دوربین در شب تا قبل از بزرگ کردن تا اندازه واقعی نسبتا با کیفیت به نظر می‌رسند اما طبق انتظار جزئیات کمتر و نویز بیشتری در آنها دیده می‌شود.

حداکثر وضوح فیلم‌برداری این مجموعه 4K با 30 فریم در ثانیه است در وضوح فول اچ‌دی نیز هر دو حالت 30 و 60 فریم در ثانیه در دسترس قرار دارند. به عنوان یک نکته کاملا مثبت، ویدئوهای 4K در این مجموعه با کدک H.265 فشرده‌سازی می‌شوند که با بیت‌ریت تنها 31Mbps بدون آنکه تغییری در کیفیت نهایی ایجاد کنند حجم بسیار پائین‌تری را در حافظه به خود اختصاص می‌دهند. دیگر وضوح‌های ویدئو در این دوربین البته همچنان از کدک معمول H.264 استفاده کرده و در وضوح 1080/30 دارای بیت‌ریتی نزدیک به 16 مگابیت بر ثانیه بوده و در 1080/60p از بیت‌ریت 32Mbps بهره می‌برند. بیت‌ریت صدای استریوی دو کاناله این مجموعه نیز در هر سه حالت مابین 181 تا 197 کیلوبیت بر ثانیه است. طبق انتظار بهترین کیفیت در وضوح 4K رخ می‌دهد اما در دو وضوح فول اچ‌دی جزئیات زیادی از دست رفته و بسته به نور محیط میزان نویز نیز می‌تواند بیش از اندازه باشد. فارغ از وضوح فیلم‌برداری انتخاب شده، حداکثر وضوح عکس قابل برداشت حین گرفتن ویدئو، 2 مگاپیکسل (1920×1080 پیکسل) است. نبود لرزه‌گیر اپتیکال در این قسمت تأثیر محسوسی به خصوص هنگام برداشت ویدئو در حرکت از خود نشان می‌دهد.

در مجموعه از دوربین‌های دوگانه حاضر در آنر 9 به سبب عکاسی با کیفیت و ثبت جزئیات در نور مناسب می‌توان رضایت داشت اما از نظر دقت رنگ در سطح فوق‌العاده‌ای قرار ندارد و مثل اکثر دوربین‌های موبایلی نیز در نور کم و به هنگام شب از کیفیت تصاویر آن کاسته می‌شود. در زمینه ویدئو نیز برای حصول بهترین نتیجه تنها باید روی وضوح 4K حساب کرد چرا که در وضوح‌های دیگر حداکثر با نتیجه متوسطی روبرو هستیم.

دوربین سلفی

دوربین سلفی آنر 9 با اینکه مثل آنر 8 دارای وضوح 8 مگاپیکسلی است اما دیافراگم آن اینک گشوده‌تر شده و از f/2.4 به f/2.0 رسیده است. این دیافراگم البته هنوز از f/1.9 حاضر در P10 اندکی کمتر است. در این دوربین از فوکوس خودکار پشتیبانی نشده و هیجان‌انگیز‌ترین قابلیت‌های آن زیباسازی چهره و افکت بوکه است که در این آخری تنها می‌توان با وضوح 8 مگاپیکسل به صورت 4:3 عکاسی کرد و در عمل به جز محو کردن پس‌زمینه اغلب قسمتی از صورت (به ویژه در قسمت موها) را نیز محو می‌کند. در مورد کیفیت دوربین سلفی گوشی به نکته خاصی نمی‌‌توان اشاره کرد و طبق انتظار در سطح معمول دیگر گوشی‌های سلفی قرار می‌گیرد.

باتری

باتری آنر 9 نسبت به آنر 8 سال گذشته با 200 میلی آمپر ساعت افزایش به ظرفیت 3,200mAh رسیده است. در این میان لیتوگرافی ساخت پردازنده در هر دو گوشی تغییری نکرده و همچنان 16 نانومتری‌ست اما سایز صفحه‌نمایش اندکی کاهش یافته و به همین علت اننظار عملکرد بهتری را از باتری honor 9 داریم. این باتری به گفته شرکت سازنده تا 78 ساعت پخش موسیقی را پشتیبانی می‌کند و با حضور شارژر سریع 18 واتی (Quick Charge) می‌تواند صفر تا 40 درصد را در 30 دقیقه بپیماید. در مورد کیفیت شارژ این گوشی بدلیل در اختیار قرار نگرفتن شارژر اصلی دستگاه توسط نمایندگی برند در ایران نمی‌توانیم اعداد دقیقی را ارائه کنیم اما با توجه به یکسان بودن شارژرها و نزدیکی آنر 8 به آنر 9 می‌توان انتظار نتیجه نزدیکی را در این قسمت داشت. باتری آنر 8 پس از 30 دقیقه به شارژ 45 درصد می‌رسد و کل پروسه شارژ در آن تنها 108 دقیقه به طول می‌انجامد.

در تست باتری آزمون Work battery life 1.0 از مجموعه PCMark باتری 3,200mAh برخلاف انتظار تنها به زمان 7 ساعت و 50 دقیقه رسید که نه‌تنها نتیجه بهتری از honor 8 (با زمان 8 ساعت و 12 دقیقه) نیست بلکه یکی از ضعیف‌ترین نتایج در این رده به حساب می‌آید. در دنیای واقعی در یک استفاده متوسط رو به بالا پیش از پایان گرفتن روز دوم باید مجددا به فکر شارژ کردن گوشی باشید.

سیستم‌عامل – رابط کاربری

آنر 9 با نسخه 7 اندروید نوقا و پوسته EMUI 5.1 ارائه می‌شود که تا قبل از سری میت 10 با پوسته EMUI 8، بالاترین ورژن این رابط کاربری به حساب می‌آید. زمان بوت گوشی در حدود 22 ثانیه است که یکی دو ثانیه‌ای از آنر 8 کندتر است اما همچنان یکی از سریع‌ترین‌ها در این زمینه به حساب می‌آید.

در صفحه قفل در حالت پیش‌فرض زمان و تاریخ همراه با میانبر دوربین در پایین قرار دارند که نسبت به گذشته تغییری را نشان نمی‌دهند. با اسکرول از پایین به بالای صفحه‌نمایش مثل قبل می‌توان به میانبرهای سریع این قسمت و گزینه‌های مرتبط با والپیپر صفحه قفل دسترسی پیدا کرد؛ شکل ظاهری میانبرهای این بخش مشابه P10 Lite بوده و همچنان علاوه بر موارد تکراری مثل ماشین حساب، چراغ‌قوه و ریکوردر صدا می‌توان به بارکدخوان و تایمر نیز دسترسی پیدا کرد. با Swipe کردن دست به چپ و راست در این حالت می‌توان تصویر کاور این بخش را به سادگی تغییر داد.

گزینه Magazine unlock که از طریق منوهای دستگاه در دسترس قرار دارد مثل گذشته در اینجا نیز دیده می‌شود در این بخش تصاویر مختلفی از منابع گوناگون در حوزه‌‌هایی نظیر Leica photography ،Transportation ،Celebrities ،Style ،Life و Sports برای این قسمت به صورت خودکار در نظر گرفته می‌شود. یک گزینه کاربردی در این بخش، امکان محدود کردن دانلود مواردی از این دست تنها در حضور شبکه وای‌فای است.

در صفحه هوم به نکته خاصی برنخوردیم و همچنان در صفحات متعدد این قسمت در غیبت منوی اصلی یا app drawer می‌توان آیکون برنامه‌ها، ویجت‌ها و میانبرها را قرار دارد. البته از طریق یک گزینه جدید در منوی Setting می‌توان منوی اصلی یا app drawer را به رابط کاربری اضافه کرد.

زیر صفحه‌نمایش حداکثر 5 آیکون قابل جای‌گذاری هستند که می‌توان آن‌‌ها را به 4 آیکون نیز کاهش داد. برای ورود به حالت ویرایشی این بخش علاوه بر نگه داشتن دست روی صفحه‌نمایش از نزدیک کردن انگشتان به یکدیگر روی صفحه نیز می‌توان استفاده کرد. امکان افزودن و کاستن از صفحات، تغییر والپیپر و ویجت‌ها همراه با دسترسی به تنظیمات هوم‌اسکرین، گزینه‌های قابل اشاره در این قسمت را تشکیل می‌دهند.

در بخش تنظیمات هوم اسکرین شرایط ماشبه نوا 2 پلاس است جایی‌که امکان فعال کردن چرخش خودکار صفحه‌نمایش در هوم اسکرین و گزینه Search results برای تعیین کردن برنامه‌های مورد جست‌وجو واقع شده در هنگام سرچ در دسترس قرار دارد.

با اسکرول رو به پایین صفحه‌نمایش از قسمت میانی، مثل گذشته منوی جدیدی با امکان جست‌وجوی سریع در تمامی قسمت‌های گوشی (اپلیکیشن‌ها، کنتاکت‌ها، پیام‌ها و...) فراهم شده و اپلیکیشن‌های بیشتر استفاده شده نیز در زیر کادر جست‌وجو نشان داده می‌شوند. آیکون سرچ بارکد در کناره کادر جست‌وجو همچنان در اینجا نیز حضور دارد که لمس آن منوی دوربین را برای اسکن کردن یک بارکد احضار می‌کند.

Notification shade یا منوی قابل اسکرول بالای صفحه‌نمایش تفاوت خاصی نسبت به قبل نداشته است. با یک بار پائین کشیدن این منو علاوه بر اعلان‌برنامه‌ها، نواری از 5 گزینه پیش‌فرض وای‌فای، بلوتوث، موبایل دیتا، پروفایل صوتی و چرخش خودکار صفحه‌‌نمایش در بالا به نمایش در می‌آیند و یک ردیف پایین‌تر نیز به اسلایدر تغییر روشنایی همراه با امکان فعال کردن روشنایی خودکار بر می‌خوریم. به عنوان یک نکته مثبت، آیکون Setting یا تنظیمات کاملا جدا از میانبرهای این قسمت و در بالا قرار دارد و بدین‌ترتیب دسترسی به آن آسان‌تر خواهد بود.

ادامه اسکرول تاگل‌های این قسمت یا لمس فلش رو به پایین در بخش بالایی صفحه‌نمایش، سه ردیف و 14 تاگل دیگر را به نمایش می‌گذارد با لمس دکمه Edit از بالای صفحه‌نمایش امکان ایجاد تغییر و جابجایی آیکون‌های این قسمت وجود خواهد داشت و در این میان تنها یک آیکون دیگر یعنی Nearby قابل اضافه کردن به این قسمت است.

منوی Setting از همان طراحی فلت رنگی این نسخه از EMUI بهره می‌برد و در بخش بالایی و پایین‌تر از کادر جست‌وجو گه‌گاه یک نکته یا یک پیشنهاد ظاهر می‌شود که کاربران را در آشنایی با امکانات دستگاه یاری می‌دهد. سبک و چینش آیکون‌ها در این قسمت در بسیاری موارد بدون تغییر مانده و مثل قبل برخی از گزینه‌ها بین صفحه اصلی و گزینه Advanced setting در پایین صفحه جابجا شده‌اند که از آن جمله می‌توان به انتقال گزینه Memory & storage همراه با منوی Battery به لیست اصلی منوی Setting اشاره کرد. این گزینه‌ها پیش از این هر دو در Advanced setting جای داشتند.

در منوی Advanced Setting نیز به یکی دو تغییر کوچک بر می‌‌خوریم که گزینه Users برای مدیریت و اضافه و کم کردن از کاربران و زیر منوی User experience Improvement‌ برای دخیل شدن در پروژه بهبود رابط کاربری EMUI‌ از آن جمله هستند.

گزینه‌ App twin در منوی اصلی برای استفاده و اجزای همزمان دو نمونه مجزا از یک برنامه و وارد شدن با دو اکانت مختلف در شبکه‌های اجتماعی به عنوان یکی از کاربردی‌ترین گزینه‌های EMUI 5.1، در اینجا نیز در منوی اصلی حضور دارد. این ویژگی کاملا مشابه قابلیت Dual apps در رابط کاربری MIUI شیائومی عمل می‌کند.

با ورود به زیر منوهای Setting در اغلب موارد یک آیکون با سه خط موازی در کناره سمت چپ بالای صفحه‌نمایش ظاهر می‌شود که با لمس آن می‌توان به سرعت به دیگر قسمت‌های Setting پرش کرد که این شیوه اجرا را پیش از این در یکی دیگر از رابط‌های کاربری اندرویدی دیده بودیم.

IMG 90

یک قابلیت کاربردی در EMUI 5.1 امکانی برای تماس سریع از صفحه قفل به نام Quick calling است که در طی آن با گرفتن و نگه‌داشتن ولوم پایین در صفحه قفل پس از شنیدن صدای بوق می‌توان با گفتن نام یک کنتاکت تماس را برقرار کرد.

درون برنامه‌ها با گرفتن و نگه داشتن دکمه recent در بخش پایینی، امکان تقسیم کردن صفحه‌نمایش بین دو اپلیکیشن وجود دارد و با جابجایی نوار میانی دو برنامه نیز امکان تغییر سایز هر پنجره وجود دارد.

چیپ‌ست پردازشی – حافظه

پردازش در آنر 9 مثل P10‌ و P10 Plus‌ با چیپ Kirin 960 حاوی 4 هسته 2.36 گیگاهرتزی مبتنی بر معماری ARM A73 و 4 هسته 1.84 گیگاهرتزی مبتنی بر معماری ARM A53 انجام می‌شود. لیتوگرافی ساخت این پروسسور همچنان 16 نانومتری ست که نسبت به پرچمداران فعلی بازار با فناوری 10 نانومتری در جایگاه پائین‌تری قرار می‌گیرد. گرافیک 8 هسته‌ای دستگاه از نوع Mali-G71 MP8 بوده و حافظه داخلی آن نیز 64 یا 128 گیگابایت است.

در نسخه 128 گیگابایتی در اختیار ما پس از بوت اولیه و قبل از نصب هرگونه برنامه‌ای نزدیک به 106 گیگ حافظه در دسترس کاربران قرار دارد.

با توجه به قیمت نسبتا بالای گوشی انتظار دیدن حافظه‌های پرسرعت UFS را در آنر 9 داریم، انتظاری که البته متأسفانه در عمل به حقیقت نمی‌پیوندد. تست AndroBench که برای تعیین سرعت حافظه داخلی دستگاه به کار می‌رود حداکثر سرعت خوانش ترتیبی (Sequential Read) در آنر 9 را 246MB/s نشان می‌دهد که به روشنی به حضور حافظه‌های کم‌سرعت eMMC 5 دلالت دارد.

تست‌های پردازشی و گرافیکی

حین انجام تست‌های پردازشی، بخش پشتی گوشی و محوطه مابین لنزهای دوربین و نشان آنر گرم می‌شود که تجمع این گرما بیشتر در سمت چپ این قسمت است. میزان این حرارت در تست‌های سنگین و البته در بازی‌های پیشرفته اندکی از حد معمول بالاتر است اما چندان غیر عادی تلقی نمی‌شود.

در تست Geekbench 4.1 با توجه به هسته‌های پردازشی و ساختار یکسانی که در آنر 9 نسبت به P10‌ دیده می‌شود انتظار دیدن نتایج بالا و مشابه‌ای را از این دو گوشی داریم. آنر 9 این تست را با امتیازهای 1,863 و 6,531 در حالت‌های تک و چند هسته‌ای به پایان رساند که کاملا مشابه امتیازهای 1,856 ‌و 6,414 در P10 است. برای مقایسه، سامسونگ گلکسی S7 edge امتیازهای 2,103 و 6,588 را در این تست کسب می‌کند که علت بالاتر بودن نتیجه تک هسته‌ای S7 edge‌ در این تست را تنها باید در فرکانس بالاتر هسته‌های قوی‌تر (2.6 در مقایسه 2.36 گیگاهرتز) جست‌وجو کرد و جدا از این در حالت چند هسته‌ای، آنر 9 به خوبی نتیجه یکسانی را با S7 edge به نمایش می‌‌گذارد.

در تست Basemark OS II که مجموعه سیستم، حافظه، گرافیک و سرعت دستگاه در وب را محک می‌زند امتیاز آنر 9 به رقم مناسب 3,027 می‌رسد که در مقایسه با پرچمداران نیز نسبتا مناسب عمل می‌کند برای نمونه میت 10 پرو این تست را با تنها اندکی امتیاز بیشتر یعنی با رقم 3,291 واحد به پایان می‌رساند.

در تست کلی AnTuTu v.6.2.7 مثل P10، در اینجا نیز شرایط برای توصیف آنر 9 به عنوان یک گوشی رده میانی فراهم است. در پرچمداران سال جدید امتیاز این تست به حوالی 170 هزار واحد می‌رسد و آنر 9 نیز در این تست به امتیاز 145,499 واحد می‌رسد که کاملا نزدیک به امتیاز 143,713 واحد در P10 است.

در آخرین گام به سراغ تست گرافیکی 3DMark در آزمون Sling Shot Extreme 1.0 می‌رویم. گرافیک 8 هسته‌ای Mali-G71 MP8 تفاوتی با P10 نداشته و در اینجا نیز انتظار نتیجه قدرتمندی را از یک گوشی رده میانی داریم. گلکسی S7 سال گذشته در این تست به امتیاز 2,162‌ واحد دست پیدا کرد و پرچمداری مثل XPERIA XZ1 از سونی با گرافیک Adreno 540 توانست به امتیاز 3,627 واحد برسد. بر همین روال انتظار دیدن امتیازی کمتر از 2 هزار واحد را در آنر 9 داریم. در عمل در این تست به امتیاز 1,239 واحد می‌رسیم که اندکی کمتر از انتظار اولیه است اما هنوز یک گرافیک متوسط رو به بالا را به نمایش می‌گذارد.

ارتباطات

حداکثر سرعت ارتباطات تحت شبکه در این گوشی ظاهرا LTE Cat.12 با سرعت 600Mbps است که از لحاظ مقایسه می‌توان آن را با مودم حاضر در چیپ‌ست Snapdragon 820 برابر دانست. وای‌فای دستگاه از نوع ac بوده و بلوتوث آن نسخه 4.2 است. قابلیت ارتباطی NFC در این گوشی حاضر بوده و محل آنتن آن نیز لبه بالایی گوشی در هر دو قسمت پشت و روی دستگاه است. پورت Infrared بر بالای این مدل خودنمایی می‌کند و برای مسیریابی نیز از ارتباط با ماهوار‌ه‌های هر سه سیستم GPS/BDS/GLOANSS پشتیبانی می‌کند.

کلام آخر

هواوی honor 9 محصولی خوش‌ساخت و زیبا در رده میانی رو به بالای بازار است؛ طراحی گوشی در بخش پشتی با شیشه خمیده و لایه‌لایه صورت گرفته و بازی نور و رنگ در این قسمت جذاب به نظر می‌رسد اما در جلو با حاشیه‌های بزرگ در بالا و پایین صفحه‌نمایش حرف جدیدی برای گفتن ندارد. صفحه‌نمایش 5.15 اینچی گوشی با اینکه اندکی کوچک به نظر می‌رسد اما از کیفیت بالایی برخوردار بوده و دوربین عکاسی گوشی نیز به شرط قرار گرفتن در محیط‌های با نور مطلوب، عکس‌های با کیفیتی را شکار می‌کند. فیلم‌برداری این مجموعه در سطح متوسطی قرار دارد و دوربین سلفی نیز عملکردی کاملا معمولی و عادی دارد. در بدنه دستگاه از عایق‌کاری و محافظت در برابر نفوذ آب و گرد و خاک خبری نیست اما از آن سو حذف نشدن جک هدست در آن طرفداران موسیقی را راضی می‌کند. پردازنده دستگاه از سرعت بالایی برخوردار بوده و در زمینه گرافیکی نیز می‌توان از آن راضی بود. حافظه داخلی گوشی با وجود حجم بسیار بالای 64 یا 128 گیگابایتی از نوع کم سرعت eMMC انتخاب شده و از این لحاظ در جایگاه پایین‌تری نسبت به پرچمداران قرار می‌گیرد. ظرفیت باتری اندکی افزایش یافته اما در عمل دوام فوق‌العاده‌ای را ارائه نمی‌کند. شارژ سریع این باتری نقطه قوت این بخش است. در نهایت به عنوان آخرین نکته قابل ذکر در مورد این گوشی باید به قیمت نسبتا بالای آن اشاره کرد که با توجه به مواردی مثل پردازنده 16 نانومتری، حافظه eMMC و صفحه‌نمایش نچندان بزرگ، اندکی غیر منطقی و حتی بالاتر از برخی پرچمداران سال جاری قیمت‌گذاری شده است.