واحد خبر mobile.ir : همزمان با قدرتمندتر شدن چیپ‌ست‌ها و بزرگ‌تر شدن نمایشگرها، نیاز به استفاده از باتری‌های بزرگ‌تر در اسمارت‌فون‌ها به امری ضروری تبدیل شد. اما چند سالی‌ست که کاربران در هنگام خرید یک گوشی هوشمند، به یک فاکتور مهم دیگر نیز توجه می‌کنند و آن «توان شارژر» است که به طور مستقیم در سرعت شارژ گوشی نقش دارد. طی چند سال اخیر، بالا بردن توان شارژر به گرایشی مهم در صنعت اسمارت‌فون تبدیل شده و گزارشی که اخیرا از سوی Counterpoint منتشر شده نشان می‌دهد که این گرایش روز به روز همه‌گیرتر می‌شود. لازم به ذکر است، منظور از اسمارت‌فون‌های مجهز به شارژ سریع، آن دسته از گوشی‌های هوشمندی‌ست که توان شارژر آنها بالاتر از 10 وات است.

طبق داده‌های گزارش اخیر Counterpoint، در سه‌ماهه نخست سال 2023، حدود 80 درصد از گوشی‌های هوشمند به فروش رسیده در سرتاسر دنیا، به شارژ سریع مجهز بوده‌اند. این رقم در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته (74 درصد از کل گوشی‌ها در سه‌ماهه نخست 2022) از رشدی 6 درصدی حکایت دارد. در مقام مقایسه بد نیست بدانید در سه‌ماهه اول سال 2018 تنها 29 درصد از اسمارت‌فون‌های فروخته شده در بازار، از استاندارد شارژ سریع بهره‌مند بوده‌اند.

در ابتدا ممکن است این سؤال به ذهن متبادر شود که اساسا چرا تا این اندازه به شارژ سریع اهمیت داده می‌شود؟ در پاسخ به این پرسش، باید بگوییم حدود نیمی از کاربران، حداقل پنج ساعت در روز را صرف کار با گوشی هوشمد خود می‌کنند. آنها این کار را برای ارتباط با خانواده و دوستان، گشت و گذار در اینترنت، پخش محتوای صوتی یا تصویری آنلاین و یا بازی کردن، انجام می‌دهند. علاوه بر این حجم بالای کار، پیشرفت‌های حاصل‌شده در تکنولوژی اسمارت‌فون نیز میزان مصرف باتری (و متعاقبا نیاز به شارژ سریع) را به شدت بالا می‌برد. از جمله این پیشرفت‌ها می‌توان به گستردگی ارتباطات 5G و بهبود دوربین‌ها، نمایشگرها و پروسسورها اشاره کرد.

تمام عوامل فوق، به نوبه خود، تقاضا برای اسمارت‌فون‌های مجهز به شارژ سریع را بالا برده‌اند؛ گوشی‌هایی که بتوانند با شارژ کردن سریع باتری، حداقل برای یک روز کامل استفاده بی‌وقفه را تضمین کنند. از همین روست که برندهای سازنده اسمارت‌فون، اهمیت شارژ سریع را به‌خوبی درک کرده و چند سالی‌ست که محصولات خود را با این تکنولوژی روانه بازار می‌کنند.

شارژ سریع، عامل ایجاد تمایز برای برندهای اسمارت‌فون

به گفته کارشناسان Counterpoint، برندهای چینی را می‌توان جزو طلایه‌داران تکنولوژی شارژ سریع قلمداد کرد. به عنوان مثال، برخی از گوشی‌های هوشمند ریلمی و شیائومی به استاندارد شارژ بالای 200 وات مجهز شده‌اند. همچنین، شیائومی و اوپو اخیرا از محصولاتی رونمایی کردند که توان شارژر آنها به رقم خیره‌کننده 300 وات می‌رسد. هدف نهایی این برندها آن است که با ارائه سرعت شارژ بسیار بالا، این امکان را در اختیار کاربران خود قرار دهند تا آنها بتوانند دیوایس‌های خود را ظرف چند دقیقه شارژ کنند.

اوایل فقط گوشی‌های پرچمدار بودند که از تکنولوژی شارژ سریع بهره می‌بردند. می‌توان گفت، شارژ سریع در گوشی‌های با قیمت بالای 200 دلار به پدیده‌ای عادی تبدیل شده، اما در حال حاضر، برندها به دنبال آنند که این فناوری را به دیوایس‌های ارزان‌قیمت‌تر نیز برسانند. این برندها با تجهیز گوشی‌های رده‌پایین خود به فناوری شارژ سریع، قصد دارند این امتیاز را به عنوان فاکتور متمایزکننده معرفی کرده و به این ترتیب فروش خود را افزایش دهند.

کارشناسان Counterpoint با بررسی تمام گوشی‌های مجهز به شارژ سریع در سه‌ماهه نخست سال 2023 به این نتیجه رسیدند که میانگین سرعت شارژ در سه‌ماهه نخست 34 وات بوده است (مقایسه کنید با میانگین 30 وات در سه‌ماهه اول 2022 و 18 وات در سه‌ماهه نخست 2018). طبق ادعای گزارش اخیر، اسمارت‌فون‌های مجهز به تکنولوژی شارژ بیش از 30 وات، می‌توانند در عرض حدود یک ساعت، ذخیره باتری را از 0 به 100 درصد برسانند؛ عاملی که می‌تواند تأثیر چشمگیری در فروش یک گوشی هوشمند داشته باشد.

همان طور که گفته شد، برندهای چینی اسمارت‌فون با تجهیز گوشی‌های خود (در رده‌های مختلف) به شارژ سریع، پیشران اصلی این گرایش در دنیا به شمار می‌روند (به ویژه در بازار چین که میانگین سرعت شارژ 50 وات بوده و از متوسط جهانی بالاتر است). در مقابل، برندهای مطرحی همچون اپل و سامسونگ، به جای شارژ سریع، اولویت خود را امنیت باتری و عملکرد کلی آن قرار داده‌اند.

تا چند سال قبل، فول‌شارژ چند ساعته برای گوشی‌های هوشمند، امری عادی بود. اما استاندارد کنونی اقتضا می‌کند که شارژ کامل در یک ساعت و یا کمتر رقم بخورد (برای سریع‌ترین شارژرها، این زمان به چند دقیقه کاهش پیدا می‌کند). البته کارشناسان بر این باورند که رقابت برای ارائه استاندارد شارژ سریع‌تر به نقطه اشباع رسیده و می‌توان انتظار داشت که تمرکز برندها در سال‌های آتی، روی حوزه‌های دیگری متمرکز شود.