واحد خبر mobile.ir : حدود یک ماه قبل بود که آیفون‌های جدید اپل رونمایی شدند. در ساخت این دیوایس‌ها، علاوه بر چیپ‌ست A13 Bionic، از تراشه جدید دیگری موسوم به U1 هم استفاده شده بود. چیپ‌ست A13 Bionic رسما توسط اپل معرفی شد، اما این اتفاق برای U1 رخ نداد. البته از زمان رونمایی آیفون‌های جدید تا کنون، اطلاعاتی در رابطه با تراشه U1 به وب‌سایت اپل اضافه شده، اما این اطلاعات بیشتر به شکل کلی ارائه شده و کمتر در آن به جزییات پرداخته شده است. آنچه تا کنون به طور قطعی می‌دانیم آن است که تراشه U1 قابلیت ردیابی دقیق موقعیت را به آیفون‌های جدید اضافه کرده است، از جمله آگاهی فضایی (spatial awareness) دقیق‌تر در هنگام استفاده از AirDrop.

اگر شایعات و نظریه‌هایی که در پتنت‌های اپل مطرح می‌شوند را باور کنیم، کاربردهای فراوانی برای U1 در آینده نزدیک متصور خواهد بود، از جمله کنترل‌های مبتنی بر اشارات حرکتی برای تعامل بهتر با انواع دیوایس‌های هوشمند، ردیابی در واقعیت افزوده و ایجاد راه‌های امن‌تر برای زیر نظر داشتن و مراقبت از اشیاء گرانبها، وسایل الکتریکی و حتی افراد.

در نامگذاری U1، حرف U ابتدای ترکیب Ultra Wideband، به معنای "باند فوق وسیع" است. تکنولوژی موقعیت‌یابی Ultra Wideband – که به اختصار UWB نیز نامیده می‌شود – با استفاده از سیگنال‌های رادیویی کوتاه-بُرد، فاصله بین دو دیوایس جداگانه (که هر دوی آنها به این تراشه مجهز باشند) را اندازه‌گیری می‌کند. لازم به ذکر است، کمیسیون ارتباطات فدرال، برای نخستین بار در سال 2002 مجوز استفاده از تکنولوژی UWB در آمریکا را صادر کرد. لذا این تکنولوژی چندان هم جدید نیست، اما تا به امروز عمده کاربرد آن در صنعت، به ردیابی موقعیت محصولات در انبارها یا کارخانه‌ها محدود بوده است.

اپل در رویداد رونمایی از آیفون‌های جدید خود، از تراشه U1 حرفی به میان نیاورد، اما در صفحه مشخصات این محصولات در وب‌سایت اپل، خیلی مختصر به این موضوع پرداخته شده است: «تراشه جدید U1 (طراحی-شده توسط اپل) با استفاده از تکنولوژی Ultra Wideband برای آگاهی فضایی، به آیفون 11 اجازه می‌دهد تا دیگر دیوایس‌های اپلِ مجهز به U1 را به طور دقیق مکان‌یابی کند.» اپل این ویژگی را به GPS در مقیاس اتاق پذیرایی تشبیه کرده و مدعی شده که به منظور به اشتراک‌گذاری یک فایل با استفاده از AirDrop، کافی‌ست آیفون خود را به سمت دیوایس طرف مقابل بگیرید تا به عنوان نخستین گزینه به اشتراک‌گذاری در لیست ظاهر شود.

شاید تصور "GPS در مقیاس اتاق" کمی دور از ذهن باشد، اما توانایی U1 در ردیابی موقعیت، بسیار دقیق است. این کار با ارسال یک سیگنال رادیویی به دیوایس دیگر انجام می‌شود. این سیگنال با سرعت زیادی حرکت کرده و مدت رفت و برگشت این سیگنال، می‌تواند فاصله دقیق بین دو دیوایس را مشخص کند. مزایای فراوانی برای تکنولوژی UWB برشمرده شده که مهم‌ترین آنها دقت این فناوری است. به‌علاوه، این تکنولوژی کم‌مصرف بوده و روش‌های آن در زمینه ردیابی موقعیت، از فناوری‌های مشابه امن‌تر است.

مایک فی‌باس (Mike Feibus)، تحلیل‌گر ارشد و ریاست کمپانی FeibusTech، بر این باور است که بُرد تراشه U1 اپل از بُرد NFC بیشتر بوده و دقت آن از دقت بلوتوث بالاتر است (دقت مکان‌یابی نسل کنونی دیوایس‌های بلوتوثی یک متر است ولی این قابلیت در فناوری UWB حدود 30 سانتی‌متر عنوان شده است). سرعت انتقال داده با استفاده از فناوری UWB نیز 8 مگابیت در ثانیه عنوان شده که 4 برابر بلوتوث است. همچنین، UWB بر بستر باند فرکانس پهن فعالیت کرده و راحت‌تر از فرکانس‌های رادیویی می‌تواند از دیوار عبور کند که در نتیجه موقعیت‌یابی آن در هر 100 میلی ثانیه به‌روزرسانی می‌شود. نهایتا آنکه UWB با سیگنال وای-فای تداخل ندارد. همین ویژگی‌ها می‌تواند دریچه‌های جدیدی را در زمینه ردیابی دیوایس روی اپل باز کند. در حال حاضر، کارایی U1 برای اپل به انتقال فایل بین آیفون‌ها (از طریق AirDrop) محدود شده، اما وقتی U1 در ساخت دیوایس‌های بیشتری مورد استفاده قرار گیرد، گزینه‌های بیشتری نیز روی میز قرار خواهد گرفت.

یکی از سؤال‌هایی که به ذهن می‌رسد، آن است که با توجه به برتری UWB، چرا تا به حال این فناوری این قدر مهجور مانده است؟ یک دلیل آن است که قطعات مورد نیاز برای پیاده‌سازی این فناوری، گران قیمتند. اما نکته مهم‌تر آن است که فناوری بلوتوث شروعی طوفانی داشت و با استقبال گسترده‌ای مواجه شد و قبل از آنکه UWB مجالی برای جولان داشته باشد، بلوتوث اکوسیستم وسیعی از دیوایس‌های متصل را تشکیل داده بود.

در ادامه نگاهی داریم به برخی از مهم‌ترین کاربردهایی که برای U1 متصور است.

اگر تراشه U1 در ساخت اپل‌واچ به کار گرفته شود، امکان گم شدن ساعت را به حداقل می‌رساند. همچنین، U1 می‌تواند با کمک به کاربر در مکان‌یابی دقیق در Apple Maps یا فروشگاه‌های بزرگ، اپل‌واچ را به یک دیوایس ناوبری فوق‌العاده تبدیل کند. علاوه‌بر پوشیدنی‌هایی که از قبل می‌شناسیم (مثل اپل‌واچ و مدل‌های آینده آن)، U1 می‌تواند راه‌های مختلف تعامل با پوشیدنی‌هایی را فراهم کند که هنوز تولید نشده‌اند (مثل هدست یا عینک اپل در حوزه واقعیت افزوده، که مدت‌هاست شایعه تولید آنها شنیده می‌شود).

برایان رومله (Brian Roemmele)، مؤسس و سردبیر Read Multiplex، در نوشته‌ای درباره تراشه U1، مکان‌یابی دقیق را یکی از عناصر اصلی محیط‌های واقعیت افزوده، واقعیت مجازی و واقعیت ترکیبی به منظور تنظیم دقیق مختصات فضایی دانست. بدون شک، به منظور کارکرد مناسب واقعیت افزوده و قرار دادن عناصر مجازی در دنیای واقعی، دانستن موقعیت دقیق افراد، دیوایس‌ها و اشیاء در محیط خانه یا محل کار، بسیار ضروری‌ست. به اعتقاد رومله، آنچه U1 را به کاندیدای اصلی استفاده در فناوری واقعیت افزوده تبدیل می‌کند، توانایی بالای این تراشه در نگاشت یا mapping است. به گفته وی، با استفاده از تراشه U1، تنها در عرض چند دقیقه می‌توان نقشه‌ای مفید و کاربردی از هر محیط بسته‌ای را برای واقعیت‌های افزوده، مجازی و ترکیبی تهیه کرد. رومله همچنین به پتنتی از اپل اشاره می‌کند که در آن قابلیتی تحت عنوان "ژست‌های حرکتی ویژه" یا special gestures توصیف شده است. در تصویری که از این پتنت ارائه شده، یک دیوایس پوشیدنی روی هریک از دو دست قرار می‌گیرد و بدین‌ترتیب امکان دنبال کردن و تفسیر حرکت‌های مختلف دست از این طریق فراهم می‌آید.

تا به اینجا، شاید از خود بپرسید چرا با وجود چنین قابلیت‌های متنوعی، اپل در هنگام رونمایی از آیفون‌های سری 11، درباره U1 سکوت کرد. در پاسخ به این سؤال باید بگوییم بسیاری از کارشناسان بر این باورند که اپل منتظر آن است تا دیوایس جدیدش – که طبق شایعات، قابلیت ردیابی اقلام شخصی را دارد – رسما در سال 2019 معرفی شود. بسیاری از سایت‌های حوزه فناوری، در iOS 13 ارجاع به سیستمی را یافته‌اند که احتمالا Apple Tags نام دارد. به احتمال زیاد، این سیستم عملکردی شبیه Tile دارد، با این تفاوت که سازوکار آن بر اساس فناوری UWB است، نه بلوتوث. این بدان معناست که کاربر یک تگ را به یک شیء گرانبها ضمیمه می‌کند و در صورتی که این شیء از محدوده کاربر یا آیفون او خارج شود، به کاربر هشدار داده می‌شود. به این ترتیب، اگر در آینده تمام محصولات اپل یک تراشه U1 در دل خود داشته باشند، امکان مفقود یا سرقت شدن آنها به حداقل می‌رسد.

به گفته فی‌باس، به طریق مشابه، می‌توان از این تگ‌ها برای ردیابی و زیر نظر داشتن فعالیت افراد سالمند، ناتوان و یا حتی حیوانات خانگی بهره جست. علاوه‌ بر پیدا کردن اشیاء گمشده، از این قابلیت می‌توان برای مکان‌یابی اشیاء محیط نیز کمک گرفت. یک نمونه از این کاربرد، پیدا کردن یک محصول در فروشگاهی بزرگ است. برای این کار، کافی‌ست نام کالای موردنظر را تایپ کرده و یا آن را از Siri درخواست کنید تا بلافاصله به سمت آن هدایت شوید. جالب است بدانید برخی خودروسازان بزرگ (مثل فولکس‌واگن و NXP) نیز برای امنیت بیشتر به فناوری UWB روی آورده‌اند.

برای یک لحظه تصور کنید تماس دیوایس‌های هوشمندی که در حال حاضر از آنها استفاده می‌کنید، دارای تراشه U1 هستند. در چنین صورتی، تمام این وسایل به‌راحتی با هم کار کرده و منزلی هوشمند متناسب با نیازهای شما را با نور و دمای ایده‌آل فراهم می‌کنند. در هنگام خرید، اقلام موردنیاز بی‌دردسر پیدا شده و پرداخت خیلی راحت با Apple Pay انجام می‌شود.

لازم به ذکر است، بسیاری از کاربردهای ذکر شده برای تراشه U1، در حال حاضر در حد گمانه‌زنی‌ست. اما همین گمانه‌زنی‌ها نیز بر مبنای اظهارات گذشته اپل و پتنت‌های این شرکت عنوان شده است. از طرفی، تجهیز تمامی دیوایس‌های اپل به تراشه U1 به گذشت زمان نیاز دارد. از طرف دیگر، این کار مستلزم همکاری اپل با سایر تولیدکنندگان در صنایع دیگر است. البته، با توجه به اینکه کمپانی‌هایی مثل گوگل و اچ‌تی‌سی نیز سابقه کار کردن با فناوری UWB را دارند، به احتمال زیاد طولی نخواهد کشید که استفاده از این تکنولوژی به یک استاندارد تبدیل شود.